Alphabétiquement     [«   »]
τοσοῦτον 6
τότε 3
Τοῦ 1
τοῦ 58
τοὐναντίον 4
τοὔνομα 2
τοὺς 20
Fréquences     [«    »]
52 οὖν
53 τὰς
55 τε
58 τοῦ
65 τῆς
68 τοῖς
71
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre I

τοῦ


Livre, Chap.
[1, 8]   αὐτοῦ, ὥστε καὶ εἴδη, οἷον  τοῦ   ἀνθρώπου τὸ ζῷον καὶ τὸ
[1, 5]   ὡσαύτως ἐκείνοις· τὸ δὲ ἀντὶ  τοῦ   ἀπείρου ὡς ἑνὸς δυάδα ποιῆσαι,
[1, 7]   λαβεῖν αἴτια μὲν εἶναι τὰ  τοῦ   ἀριθμοῦ πάθη καὶ τὸν ἀριθμὸν
[1, 1]   ἀνθρώποις· αἱ γὰρ πολλαὶ μνῆμαι  τοῦ   αὐτοῦ πράγματος μιᾶς ἐμπειρίας δύναμιν
[1, 7]   ἀεὶ διαμένοντος πυρὸς καὶ γῆς  τοῦ   αὐτοῦ σώματος (εἴρηται δὲ ἐν
[1, 8]   ἀΐδιος. Ἔσται τε πλείω παραδείγματα  τοῦ   αὐτοῦ, ὥστε καὶ εἴδη, οἷον
[1, 8]   μὴν οὐδὲ γένος τὸ πλατὺ  τοῦ   βαθέος· ἦν γὰρ ἂν ἐπίπεδόν
[1, 8]   ὡς καὶ τοῦ εἶναι καὶ  τοῦ   γίγνεσθαι αἴτια τὰ εἴδη ἐστίν·
[1, 4]   ὡς πάθη τε καὶ ἕξεις,  τοῦ   δὲ ἀριθμοῦ στοιχεῖα τό τε
[1, 1]   ~(α) Πάντες ἄνθρωποι  τοῦ   εἰδέναι ὀρέγονται φύσει. Σημεῖον δ'
[1, 2]   δὲ τὴν αὑτῆς ἕνεκεν καὶ  τοῦ   εἰδέναι χάριν αἱρετὴν οὖσαν μᾶλλον
[1, 1]   αἰτίας γνωρίζειν. Ὅλως τε σημεῖον  τοῦ   εἰδότος καὶ μὴ εἰδότος τὸ
[1, 8]   Φαίδωνι οὕτω λέγεται, ὡς καὶ  τοῦ   εἶναι καὶ τοῦ γίγνεσθαι αἴτια
[1, 6]   ἀκινησίας γὰρ αἴτια μᾶλλον καὶ  τοῦ   ἐν ἠρεμίᾳ εἶναι φασιν ἀλλὰ
[1, 4]   ὅμως γεννῶσιν ὡς ἐξ ὕλης  τοῦ   ἑνός, ἀλλ' ἕτερον τρόπον οὗτοι
[1, 4]   περιττόν) τὸν δ' ἀριθμὸν ἐκ  τοῦ   ἑνός, ἀριθμοὺς δέ, καθάπερ εἴρηται,
[1, 5]   ἐξ ἐκείνων γὰρ κατὰ μέθεξιν  τοῦ   ἑνὸς (τὰ εἴδη) εἶναι τοὺς
[1, 8]   Νῦν δὲ λέγεται ὡς ὄντος  τοῦ   ἑνὸς ὥσπερ πυρὸς ὕδατος
[1, 5]   τὸ μικρόν, ἔτι δὲ τὴν  τοῦ   εὖ καὶ τοῦ κακῶς αἰτίαν
[1, 3]   ΝΑ τάξει τὸ δὲ Ζ  τοῦ   Η θέσει. Περὶ δὲ κινήσεως,
[1, 2]   τὴν αἰτίαν) περὶ τὰς  τοῦ   ἡλίου τροπὰς τὴν τῆς
[1, 2]   μὲν γάρ, ὥσπερ εἴπομεν, ἀπὸ  τοῦ   θαυμάζειν πάντες εἰ οὕτως ἔχει,
[1, 8]   ἀριθμόν, καὶ τὸ πρός τι  τοῦ   καθ' αὑτό, καὶ πάνθ' ὅσα
[1, 5]   δὲ τὴν τοῦ εὖ καὶ  τοῦ   κακῶς αἰτίαν τοῖς στοιχείοις ἀπέδωκεν
[1, 4]   οὐ τὸν αὐτὸν πάντες οὔτε  τοῦ   καλῶς οὔτε τοῦ κατὰ τὴν
[1, 3]   μὲν οὖν οὕτως ὑπολαμβάνοντες ἅμα  τοῦ   καλῶς τὴν αἰτίαν ἀρχὴν εἶναι
[1, 4]   λόγον ἑνὸς ἅπτεσθαι, Μέλισσος δὲ  τοῦ   κατὰ τὴν ὕλην (διὸ καὶ
[1, 4]   πάντες οὔτε τοῦ καλῶς οὔτε  τοῦ   κατὰ τὴν φύσιν. Εἰς μὲν
[1, 4]   σκέψει. Παρμενίδης μὲν γὰρ ἔοικε  τοῦ   κατὰ τὸν λόγον ἑνὸς ἅπτεσθαι,
[1, 3]   ὄντος εἶναί φασιν, ὅτι οὐδὲ  τοῦ   κενοῦ τὸ σῶμἀ, αἴτια δὲ
[1, 3]   ἐν τῇ φύσει τὸν αἴτιον  τοῦ   κόσμου καὶ τῆς τάξεως πάσης
[1, 2]   αὐτῶν ἕνεκα μάλισθ' ὑπάρχει τῇ  τοῦ   μάλιστα ἐπιστητοῦ ἐπιστήμῃ (ὁ γὰρ
[1, 2]   (β) τοιαύτη δ' ἐστὶν  τοῦ   μάλιστα ἐπιστητοῦ) μάλιστα δ' ἐπιστητὰ
[1, 1]   μνημονεύειν ἐστί, φρόνιμα μὲν ἄνευ  τοῦ   μανθάνειν ὅσα μὴ δύναται τῶν
[1, 3]   ξύλον οὔτε χαλκὸς αἴτιος  τοῦ   μεταβάλλειν ἑκάτερον αὐτῶν, οὐδὲ ποιεῖ
[1, 3]   καὶ οὐθὲν μᾶλλον τὸ ὂν  τοῦ   μὴ ὄντος εἶναί φασιν, ὅτι
[1, 3]   διαφέρει γὰρ τὸ μὲν Α  τοῦ   Ν σχήματι τὸ δὲ ΑΝ
[1, 3]   Ν σχήματι τὸ δὲ ΑΝ  τοῦ   ΝΑ τάξει τὸ δὲ Ζ
[1, 3]   στοιχεῖα διίστηται τὸ πᾶν ὑπὸ  τοῦ   νείκους, τότε τὸ πῦρ εἰς
[1, 7]   δ' εἶναι μεμιγμένα πάντα πλὴν  τοῦ   νοῦ, τοῦτον δὲ ἀμιγῆ μόνον
[1, 3]   φαίνονται, τῆς τε ὕλης καὶ  τοῦ   ὅθεν κίνησις, ἀμυδρῶς μέντοι
[1, 4]   καὶ ταῖς ἁρμονίαις πρὸς τὰ  τοῦ   οὐρανοῦ πάθη καὶ μέρη καὶ
[1, 2]   καὶ ἄστρα καὶ περὶ τῆς  τοῦ   παντὸς γενέσεως. δ' ἀπορῶν
[1, 3]   καὶ γὰρ οὗτος κατασκευάζων τὴν  τοῦ   παντὸς γένεσιν Πρώτιστον μέν (φησιν)
[1, 4]   εἰσὶ δέ τινες οἳ περὶ  τοῦ   παντὸς ὡς μιᾶς οὔσης φύσεως
[1, 3]   ἴσως τὴν ὑπόληψιν ταύτην ἐκ  τοῦ   πάντων ὁρᾶν τὴν τροφὴν ὑγρὰν
[1, 9]   ἦν εἶναι καὶ οὐσία  τοῦ   πράγματες. Ἀλλὰ μὴν ὁμοίως ἀναγκαῖον
[1, 4]   ὅρος, τοῦτ' εἶναι τὴν οὐσίαν  τοῦ   πράγματος ἐνόμιζον, ὥσπερ εἴ τις
[1, 8]   μὲν γὰρ τὸ ζα ἐκ  τοῦ   ς καὶ δ καὶ α
[1, 2]   τὰς ὑπολήψεις ἃς ἔχομεν περὶ  τοῦ   σοφοῦ, τάχ' ἂν ἐκ τούτου
[1, 4]   εἴ τί που διέλειπε, προσεγλίχοντο  τοῦ   συνειρομένην πᾶσαν αὐτοῖς εἶναι τὴν
[1, 8]   εἶναι βουλόμεθα (οἱ λέγοντες εἴδη)  τοῦ   τὰς ἰδέας εἶναι· συμβαίνει γὰρ
[1, 5]   αἰτίαιν μόνον κέχρηται, τῇ τε  τοῦ   τί ἐστι καὶ τῇ κατὰ
[1, 5]   τὴν ὕλην (τὰ γὰρ εἴδη  τοῦ   τί ἐστιν αἴτια τοῖς ἄλλοις,
[1, 4]   ἀπεφήναντο τὸν τρόπον, καὶ περὶ  τοῦ   τί ἐστιν ἤρξαντο μὲν λέγειν
[1, 3]   οὖν πῶς χρὴ διανεῖμαι περὶ  τοῦ   τίς πρῶτος, ἐξέστω κρίνειν ὕστερον·
[1, 8]   μανὸν καὶ τὸ πυκνόν, πρώτας  τοῦ   ὑποκειμένου φάσκοντες εἶναι διαφορὰς ταύτας·
[1, 7]   Ἀτόπου γὰρ ὄντος καὶ ἄλλως  τοῦ   φάσκειν μεμῖχθαι τὴν ἀρχὴν πάντα,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/11/2007