Livre, Chap. |
[1, 8] |
αὐτοῦ,
ὥστε
καὶ
εἴδη,
οἷον
|
τοῦ |
ἀνθρώπου
τὸ
ζῷον
καὶ
τὸ |
[1, 5] |
ὡσαύτως
ἐκείνοις·
τὸ
δὲ
ἀντὶ
|
τοῦ |
ἀπείρου
ὡς
ἑνὸς
δυάδα
ποιῆσαι, |
[1, 7] |
λαβεῖν
αἴτια
μὲν
εἶναι
τὰ
|
τοῦ |
ἀριθμοῦ
πάθη
καὶ
τὸν
ἀριθμὸν |
[1, 1] |
ἀνθρώποις·
αἱ
γὰρ
πολλαὶ
μνῆμαι
|
τοῦ |
αὐτοῦ
πράγματος
μιᾶς
ἐμπειρίας
δύναμιν |
[1, 7] |
ἀεὶ
διαμένοντος
πυρὸς
καὶ
γῆς
|
τοῦ |
αὐτοῦ
σώματος
(εἴρηται
δὲ
ἐν |
[1, 8] |
ἀΐδιος.
Ἔσται
τε
πλείω
παραδείγματα
|
τοῦ |
αὐτοῦ,
ὥστε
καὶ
εἴδη,
οἷον |
[1, 8] |
μὴν
οὐδὲ
γένος
τὸ
πλατὺ
|
τοῦ |
βαθέος·
ἦν
γὰρ
ἂν
ἐπίπεδόν |
[1, 8] |
ὡς
καὶ
τοῦ
εἶναι
καὶ
|
τοῦ |
γίγνεσθαι
αἴτια
τὰ
εἴδη
ἐστίν· |
[1, 4] |
ὡς
πάθη
τε
καὶ
ἕξεις,
|
τοῦ |
δὲ
ἀριθμοῦ
στοιχεῖα
τό
τε |
[1, 1] |
~(α)
Πάντες
ἄνθρωποι
|
τοῦ |
εἰδέναι
ὀρέγονται
φύσει.
Σημεῖον
δ' |
[1, 2] |
δὲ
τὴν
αὑτῆς
ἕνεκεν
καὶ
|
τοῦ |
εἰδέναι
χάριν
αἱρετὴν
οὖσαν
μᾶλλον |
[1, 1] |
αἰτίας
γνωρίζειν.
Ὅλως
τε
σημεῖον
|
τοῦ |
εἰδότος
καὶ
μὴ
εἰδότος
τὸ |
[1, 8] |
Φαίδωνι
οὕτω
λέγεται,
ὡς
καὶ
|
τοῦ |
εἶναι
καὶ
τοῦ
γίγνεσθαι
αἴτια |
[1, 6] |
ἀκινησίας
γὰρ
αἴτια
μᾶλλον
καὶ
|
τοῦ |
ἐν
ἠρεμίᾳ
εἶναι
φασιν
ἀλλὰ |
[1, 4] |
ὅμως
γεννῶσιν
ὡς
ἐξ
ὕλης
|
τοῦ |
ἑνός,
ἀλλ'
ἕτερον
τρόπον
οὗτοι |
[1, 4] |
περιττόν)
τὸν
δ'
ἀριθμὸν
ἐκ
|
τοῦ |
ἑνός,
ἀριθμοὺς
δέ,
καθάπερ
εἴρηται, |
[1, 5] |
ἐξ
ἐκείνων
γὰρ
κατὰ
μέθεξιν
|
τοῦ |
ἑνὸς
(τὰ
εἴδη)
εἶναι
τοὺς |
[1, 8] |
Νῦν
δὲ
λέγεται
ὡς
ὄντος
|
τοῦ |
ἑνὸς
ὥσπερ
πυρὸς
ἢ
ὕδατος |
[1, 5] |
τὸ
μικρόν,
ἔτι
δὲ
τὴν
|
τοῦ |
εὖ
καὶ
τοῦ
κακῶς
αἰτίαν |
[1, 3] |
ΝΑ
τάξει
τὸ
δὲ
Ζ
|
τοῦ |
Η
θέσει.
Περὶ
δὲ
κινήσεως, |
[1, 2] |
τὴν
αἰτίαν)
ἢ
περὶ
τὰς
|
τοῦ |
ἡλίου
τροπὰς
ἢ
τὴν
τῆς |
[1, 2] |
μὲν
γάρ,
ὥσπερ
εἴπομεν,
ἀπὸ
|
τοῦ |
θαυμάζειν
πάντες
εἰ
οὕτως
ἔχει, |
[1, 8] |
ἀριθμόν,
καὶ
τὸ
πρός
τι
|
τοῦ |
καθ'
αὑτό,
καὶ
πάνθ'
ὅσα |
[1, 5] |
δὲ
τὴν
τοῦ
εὖ
καὶ
|
τοῦ |
κακῶς
αἰτίαν
τοῖς
στοιχείοις
ἀπέδωκεν |
[1, 4] |
οὐ
τὸν
αὐτὸν
πάντες
οὔτε
|
τοῦ |
καλῶς
οὔτε
τοῦ
κατὰ
τὴν |
[1, 3] |
μὲν
οὖν
οὕτως
ὑπολαμβάνοντες
ἅμα
|
τοῦ |
καλῶς
τὴν
αἰτίαν
ἀρχὴν
εἶναι |
[1, 4] |
λόγον
ἑνὸς
ἅπτεσθαι,
Μέλισσος
δὲ
|
τοῦ |
κατὰ
τὴν
ὕλην
(διὸ
καὶ |
[1, 4] |
πάντες
οὔτε
τοῦ
καλῶς
οὔτε
|
τοῦ |
κατὰ
τὴν
φύσιν.
Εἰς
μὲν |
[1, 4] |
σκέψει.
Παρμενίδης
μὲν
γὰρ
ἔοικε
|
τοῦ |
κατὰ
τὸν
λόγον
ἑνὸς
ἅπτεσθαι, |
[1, 3] |
ὄντος
εἶναί
φασιν,
ὅτι
οὐδὲ
|
τοῦ |
κενοῦ
τὸ
σῶμἀ,
αἴτια
δὲ |
[1, 3] |
ἐν
τῇ
φύσει
τὸν
αἴτιον
|
τοῦ |
κόσμου
καὶ
τῆς
τάξεως
πάσης |
[1, 2] |
αὐτῶν
ἕνεκα
μάλισθ'
ὑπάρχει
τῇ
|
τοῦ |
μάλιστα
ἐπιστητοῦ
ἐπιστήμῃ
(ὁ
γὰρ |
[1, 2] |
(β)
τοιαύτη
δ'
ἐστὶν
ἡ
|
τοῦ |
μάλιστα
ἐπιστητοῦ)
μάλιστα
δ'
ἐπιστητὰ |
[1, 1] |
μνημονεύειν
ἐστί,
φρόνιμα
μὲν
ἄνευ
|
τοῦ |
μανθάνειν
ὅσα
μὴ
δύναται
τῶν |
[1, 3] |
ξύλον
οὔτε
ὁ
χαλκὸς
αἴτιος
|
τοῦ |
μεταβάλλειν
ἑκάτερον
αὐτῶν,
οὐδὲ
ποιεῖ |
[1, 3] |
καὶ
οὐθὲν
μᾶλλον
τὸ
ὂν
|
τοῦ |
μὴ
ὄντος
εἶναί
φασιν,
ὅτι |
[1, 3] |
διαφέρει
γὰρ
τὸ
μὲν
Α
|
τοῦ |
Ν
σχήματι
τὸ
δὲ
ΑΝ |
[1, 3] |
Ν
σχήματι
τὸ
δὲ
ΑΝ
|
τοῦ |
ΝΑ
τάξει
τὸ
δὲ
Ζ |
[1, 3] |
στοιχεῖα
διίστηται
τὸ
πᾶν
ὑπὸ
|
τοῦ |
νείκους,
τότε
τὸ
πῦρ
εἰς |
[1, 7] |
δ'
εἶναι
μεμιγμένα
πάντα
πλὴν
|
τοῦ |
νοῦ,
τοῦτον
δὲ
ἀμιγῆ
μόνον |
[1, 3] |
φαίνονται,
τῆς
τε
ὕλης
καὶ
|
τοῦ |
ὅθεν
ἡ
κίνησις,
ἀμυδρῶς
μέντοι |
[1, 4] |
καὶ
ταῖς
ἁρμονίαις
πρὸς
τὰ
|
τοῦ |
οὐρανοῦ
πάθη
καὶ
μέρη
καὶ |
[1, 2] |
καὶ
ἄστρα
καὶ
περὶ
τῆς
|
τοῦ |
παντὸς
γενέσεως.
Ὁ
δ'
ἀπορῶν |
[1, 3] |
καὶ
γὰρ
οὗτος
κατασκευάζων
τὴν
|
τοῦ |
παντὸς
γένεσιν
Πρώτιστον
μέν
(φησιν) |
[1, 4] |
εἰσὶ
δέ
τινες
οἳ
περὶ
|
τοῦ |
παντὸς
ὡς
μιᾶς
οὔσης
φύσεως |
[1, 3] |
ἴσως
τὴν
ὑπόληψιν
ταύτην
ἐκ
|
τοῦ |
πάντων
ὁρᾶν
τὴν
τροφὴν
ὑγρὰν |
[1, 9] |
ἦν
εἶναι
καὶ
ἡ
οὐσία
|
τοῦ |
πράγματες.
Ἀλλὰ
μὴν
ὁμοίως
ἀναγκαῖον |
[1, 4] |
ὅρος,
τοῦτ'
εἶναι
τὴν
οὐσίαν
|
τοῦ |
πράγματος
ἐνόμιζον,
ὥσπερ
εἴ
τις |
[1, 8] |
μὲν
γὰρ
τὸ
ζα
ἐκ
|
τοῦ |
ς
καὶ
δ
καὶ
α |
[1, 2] |
τὰς
ὑπολήψεις
ἃς
ἔχομεν
περὶ
|
τοῦ |
σοφοῦ,
τάχ'
ἂν
ἐκ
τούτου |
[1, 4] |
εἴ
τί
που
διέλειπε,
προσεγλίχοντο
|
τοῦ |
συνειρομένην
πᾶσαν
αὐτοῖς
εἶναι
τὴν |
[1, 8] |
εἶναι
βουλόμεθα
(οἱ
λέγοντες
εἴδη)
|
τοῦ |
τὰς
ἰδέας
εἶναι·
συμβαίνει
γὰρ |
[1, 5] |
αἰτίαιν
μόνον
κέχρηται,
τῇ
τε
|
τοῦ |
τί
ἐστι
καὶ
τῇ
κατὰ |
[1, 5] |
τὴν
ὕλην
(τὰ
γὰρ
εἴδη
|
τοῦ |
τί
ἐστιν
αἴτια
τοῖς
ἄλλοις, |
[1, 4] |
ἀπεφήναντο
τὸν
τρόπον,
καὶ
περὶ
|
τοῦ |
τί
ἐστιν
ἤρξαντο
μὲν
λέγειν |
[1, 3] |
οὖν
πῶς
χρὴ
διανεῖμαι
περὶ
|
τοῦ |
τίς
πρῶτος,
ἐξέστω
κρίνειν
ὕστερον· |
[1, 8] |
μανὸν
καὶ
τὸ
πυκνόν,
πρώτας
|
τοῦ |
ὑποκειμένου
φάσκοντες
εἶναι
διαφορὰς
ταύτας· |
[1, 7] |
Ἀτόπου
γὰρ
ὄντος
καὶ
ἄλλως
|
τοῦ |
φάσκειν
μεμῖχθαι
τὴν
ἀρχὴν
πάντα, |