Alphabétiquement     [«   »]
τῇ 19
Τῇ 1
Τηθὺν 1
τὴν 109
Τὴν 2
τηνδὶ 2
τῆς 65
Fréquences     [«    »]
91 δ
105 εἶναι
94 τὰ
109 τὴν
142 γὰρ
151 μὲν
166 δὲ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre I

τὴν


Livre, Chap.
[1, 2]   ὥστ' εἴπερ διὰ τὸ φεύγειν  τὴν   ἄγνοιαν ἐφιλοσόφησαν, φανερὸν ὅτι διὰ
[1, 8]   πῶς ἄν τις μὴ ἔχων  τὴν   αἴσθησιν γνοίη; Καίτοι ἔδει, εἴγε
[1, 1]   τῇ μνήμῃ καὶ ταύτην ἔχει  τὴν   αἴσθησιν. Τὰ μὲν οὖν ἄλλα
[1, 4]   τὸν λόγον πλείω δὲ κατὰ  τὴν   αἴσθησιν ὑπολαμβάνων εἶναι, δύο τὰς
[1, 3]   οὕτως ὑπολαμβάνοντες ἅμα τοῦ καλῶς  τὴν   αἰτίαν ἀρχὴν εἶναι τῶν ὄντων
[1, 1]   οἱ δὲ τὸ διότι καὶ  τὴν   αἰτίαν γνωρίζουσιν. Διὸ καὶ τοὺς
[1, 3]   παρὰ τοὺς πρότερον πρῶτος τὸ  τὴν   αἰτίαν διελεῖν εἰσήνεγκεν, οὐ μίαν
[1, 2]   θαυμάτων ταὐτόματα (τοῖς μήπω τεθεωρηκόσι  τὴν   αἰτίαν) περὶ τὰς τοῦ
[1, 1]   τοῦτο δ' ὅτι οἱ μὲν  τὴν   αἰτίαν ἴσασιν οἱ δ' οὔ.
[1, 4]   παρὰ δέ τινων ταύτην τε  τὴν   αἰτίαν τιθέντων καὶ πρὸς ταύτῃ
[1, 3]   πάντες ὡμολόγησαν) ἀλλὰ καὶ κατὰ  τὴν   ἄλλην μεταβολὴν πᾶσαν· καὶ τοῦτο
[1, 3]   ἀρχὴ τῆς κινήσεως, τετάρτην δὲ  τὴν   ἀντικειμένην αἰτίαν ταύτῃ, τὸ οὗ
[1, 4]   τῶν φανερῶν διὰ τοῦτο δεκάτην  τὴν   ἀντίχθονα ποιοῦσιν. Διώρισται δὲ περὶ
[1, 6]   Οἱ μὲν γὰρ ὡς ὕλην  τὴν   ἀρχὴν λέγουσιν, ἄν τε μίαν
[1, 7]   καὶ ἄλλως τοῦ φάσκειν μεμῖχθαι  τὴν   ἀρχὴν πάντα, (β) καὶ διὰ
[1, 6]   τοῖς εἴδεσιν οὔθ' ὡς ἐντεῦθεν  τὴν   ἀρχὴν τῆς κινήσεως γιγνομένην ὑπολαμβάνουσιν
[1, 4]   μὲν τῶν πρώτων σωματικήν τε  τὴν   ἀρχήν (ὕδωρ γὰρ καὶ πῦρ
[1, 2]   τὴν τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν, καὶ  τὴν   ἀρχικωτέραν τῆς ὑπηρετούσης μᾶλλον σοφίαν·
[1, 7]   κινήσεώς ἐστιν ἔξω τῶν περὶ  τὴν   ἀστρολογίαν) διαλέγονται μέντοι καὶ πραγματεύονται
[1, 2]   ἁπάντων οὖν τῶν εἰρημένων ἐπὶ  τὴν   αὐτὴν ἐπιστήμην πίπτει τὸ ζητούμενον
[1, 2]   ἐπιστήμην· καὶ τῶν ἐπιστημῶν δὲ  τὴν   αὑτῆς ἕνεκεν καὶ τοῦ εἰδέναι
[1, 3]   ὕδωρ φησὶν εἶναι (διὸ καὶ  τὴν   γῆν ἐφ' ὕδατος ἀπεφήνατο εἶναἰ,
[1, 7]   διὰ τί ποτ' οὐ καὶ  τὴν   γῆν λέγουσιν, ὥσπερ οἱ πολλοὶ
[1, 7]   γῆν, φησὶ δὲ καὶ Ησίοδος  τὴν   γῆν πρώτην γενέσθαι τῶν σωμάτων·
[1, 8]   ὅθεν ἀρχὴ τῆς μεταβολῆς)  τὴν   δ' οὐσίαν οἰόμενοι λέγειν αὐτῶν
[1, 4]   ἐκ τούτων ἱκανόν ἐστι θεωρῆσαι  τὴν   διάνοιαν· εἰσὶ δέ τινες οἳ
[1, 5]   καὶ περὶ ὁρισμῶν ἐπιστήσαντος πρώτου  τὴν   διάνοιαν, ἐκεῖνον ἀποδεξάμενος διὰ τὸ
[1, 3]   τις ἀκολουθοίη καὶ λαμβάνοι πρὸς  τὴν   διάνοιαν καὶ μὴ πρὸς
[1, 4]   οἴοιτο ταὐτὸν εἶναι διπλάσιον καὶ  τὴν   δυάδα διότι πρῶτον ὑπάρχει τοῖς
[1, 8]   εἶναι· συμβαίνει γὰρ μὴ εἶναι  τὴν   δυάδα πρώτην ἀλλὰ τὸν ἀριθμόν,
[1, 5]   τῶν εἰδῶν εἰσαγωγὴ διὰ  τὴν   ἐν τοῖς λόγοις ἐγένετο σκέψιν
[1, 3]   μόνην τις αἰτίαν νομίσειεν ἂν  τὴν   ἐν ὕλης εἴδει λεγομένην· προϊόντων
[1, 7]   ὁτιοῦν πλὴν γῆς, οὐκ ἐπισκεψάμενοι  τὴν   ἐξ ἀλλήλων γένεσιν πῶς ποιοῦνται,
[1, 7]   περὶ ἀμφοτέρων τῶν γενῶν ποιοῦνται  τὴν   ἐπίσκεψιν· διὸ μᾶλλον ἄν τις
[1, 2]   ἐπιστήμη, δῆλον. ~Ἐπεὶ δὲ ταύτην  τὴν   ἐπιστήμην ζητοῦμεν, τοῦτ' ἂν εἴη
[1, 8]   αὐτοῖς. Ἀλλὰ μὴν οὔτε πρὸς  τὴν   ἐπιστήμην οὐθὲν βοηθεῖ τὴν τῶν
[1, 3]   δὲ τοῦτο ζητεῖν ἐστὶ τὸ  τὴν   ἑτέραν ἀρχὴν ζητεῖν, ὡς ἂν
[1, 4]   αἰτίαιν τυγχάνουσι κεχρημένοι, καὶ τούτων  τὴν   ἑτέραν οἱ μὲν μίαν οἱ
[1, 5]   μετεῖχον) τὸ δὲ δυάδα ποιῆσαι  τὴν   ἑτέραν φύσιν διὰ τὸ τοὺς
[1, 3]   ἀξιώσειε θεῖναι μετὰ τούτων διὰ  τὴν   εὐτέλειαν αὐτοῦ τῆς διανοίας) Αναξιμένης
[1, 3]   τῆς ἀληθείας, ὥσπερ εἴπομεν, ἀναγκαζόμενοι  τὴν   ἐχομένην ἐζήτησαν ἀρχήν. Τοῦ γὰρ
[1, 2]   σκοπὸς οὗ δεῖ τυγχάνειν  τὴν   ζήτησιν καὶ τὴν ὅλην μέθοδον.
[1, 4]   λόγον τοῦτον· καὶ γὰρ (ἐγένετο  τὴν   ἡλικίαν) Αλκμαίων (ἐπὶ γέροντι Πυθαγόρᾳ,
[1, 7]   μὲν ἁπάντων τῶν ὄντων ποιοῦνται  τὴν   θεωρίαν, τῶν δ' ὄντων τὰ
[1, 2]   οὐκ ἄξιον μὴ οὐ ζητεῖν  τὴν   καθ' αὑτὸν ἐπιστήμην. Εἰ δὴ
[1, 2]   πάντα ἐπίστασθαι τῷ μάλιστα ἔχοντι  τὴν   καθόλου ἐπιστήμην ἀναγκαῖον ὑπάρχειν (οὗτος
[1, 3]   τὸν ὅρκον τῶν θεῶν ὕδωρ,  τὴν   καλουμένην ὑπ' αὐτῶν Στύγα (τῶν
[1, 3]   μηχανῇ χρῆται τῷ νῷ πρὸς  τὴν   κοσμοποιίαν, καὶ ὅταν ἀπορήσῃ διὰ
[1, 8]   (α) θαυμαστὸν πῶς λανθάνομεν ἔχοντες  τὴν   κρατίστην τῶν ἐπιστημῶν. Ἔτι πῶς
[1, 2]   οὐδεμία. Δεῖ μέντοι πως καταστῆναι  τὴν   κτῆσιν αὐτῆς εἰς τοὐναντίον ἡμῖν
[1, 2]   τὸ ἐπίστασθαι δι' αὑτὸ αἱρούμενος  τὴν   μάλιστα ἐπιστήμην μάλιστα αἱρήσεται, (β)
[1, 7]   γῆν εἶναι στοιχεῖον, δηλονότι διὰ  τὴν   μεγαλομέρειαν, τῶν δὲ τριῶν ἕκαστον
[1, 3]   ψελλίζεται λέγων Εμπεδοκλῆς, εὑρήσει  τὴν   μὲν φιλίαν αἰτίαν οὖσαν τῶν
[1, 5]   Τὴν μέντοι γε μέθεξιν  τὴν   μίμησιν ἥτις ἂν εἴη τῶν
[1, 1]   εἶδος ἓν ἀφορισθεῖσι, κάμνουσι τηνδὶ  τὴν   νόσον, συνήνεγκεν, οἷον τοῖς φλεγματώδεσιν
[1, 1]   ὑπόληψιν ὅτι Καλλίᾳ κάμνοντι τηνδὶ  τὴν   νόσον τοδὶ συνήνεγκε καὶ Σωκράτει
[1, 4]   οὖν, καθάπερ εἴπομεν, ἀφετέοι πρὸς  τὴν   νῦν ζήτησιν, οἱ μὲν δύο
[1, 4]   τὴν φύσιν. Εἰς μὲν οὖν  τὴν   νῦν σκέψιν τῶν αἰτίων οὐδαμῶς
[1, 4]   αἰτίαν τιθέντων καὶ πρὸς ταύτῃ  τὴν   ὅθεν κίνησις, καὶ ταύτην
[1, 4]   μίαν οἱ δὲ δύο ποιοῦσι,  τὴν   ὅθεν κίνησις· οἱ δὲ
[1, 4]   πάθη καὶ μέρη καὶ πρὸς  τὴν   ὅλην διακόσμησιν, ταῦτα συνάγοντες ἐφήρμοττον.
[1, 2]   δεῖ τυγχάνειν τὴν ζήτησιν καὶ  τὴν   ὅλην μέθοδον. ~Ἐπεὶ δὲ φανερὸν
[1, 1]   τὸν λόγον τοῦτ' ἐστίν, ὅτι  τὴν   ὀνομαζομένην σοφίαν περὶ τὰ πρῶτα
[1, 8]   δόξειεν ἂν ἀδύνατον εἶναι χωρὶς  τὴν   οὐσίαν καὶ οὗ οὐσία·
[1, 3]   μίαν μὲν αἰτίαν φαμὲν εἶναι  τὴν   οὐσίαν καὶ τὸ τί ἦν
[1, 7]   αἴτιον ἀναιροῦσιν. Ἔτι δὲ τῷ  τὴν   οὐσίαν μηθενὸς αἰτίαν τιθέναι μηδὲ
[1, 4]   κατηγοροῦνται, διὸ καὶ ἀριθμὸν εἶναι  τὴν   οὐσίαν πάντων. Περί τε τούτων
[1, 6]   δὲ τί ἦν εἶναι καὶ  τὴν   οὐσίαν σαφῶς μὲν οὐθεὶς ἀποδέδωκε,
[1, 4]   λεχθεὶς ὅρος, τοῦτ' εἶναι  τὴν   οὐσίαν τοῦ πράγματος ἐνόμιζον, ὥσπερ
[1, 4]   ἐνυπαρχόντων συνεστάναι καὶ πεπλάσθαι φασὶ  τὴν   οὐσίαν. Τῶν μὲν οὖν παλαιῶν
[1, 2]   τοὐναντίον καὶ τὸ ἄμεινον κατὰ  τὴν   παροιμίαν ἀποτελευτῆσαι, καθάπερ καὶ ἐν
[1, 2]   φθονερὸν ἐνδέχεται εἶναι, ἀλλὰ κατὰ  τὴν   παροιμίαν πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί, οὔτε
[1, 4]   τοῦ συνειρομένην πᾶσαν αὐτοῖς εἶναι  τὴν   πραγματείαν· λέγω δ' οἷον, ἐπειδὴ
[1, 3]   γὰρ εἰδέναι φαμὲν ἕκαστον, ὅταν  τὴν   πρώτην αἰτίαν οἰώμεθα γνωρίζειν) τὰ
[1, 1]   κατὰ τὸ εἰδέναι μᾶλλον ἀκολουθοῦσαν  τὴν   σοφίαν πᾶσι· τοῦτο δ' ὅτι
[1, 1]   διδάσκειν ἐστίν, καὶ διὰ τοῦτο  τὴν   τέχνην τῆς ἐμπειρίας ἡγούμεθα μᾶλλον
[1, 2]   τὰς τοῦ ἡλίου τροπὰς  τὴν   τῆς διαμέτρου ἀσυμμετρίαν (θαυμαστὸν γὰρ
[1, 3]   διελεῖν εἰσήνεγκεν, οὐ μίαν ποιήσας  τὴν   τῆς κινήσεως ἀρχὴν ἀλλ' ἑτέρας
[1, 8]   συναγαγεῖν πολλὰ καὶ ἀδύνατα πρὸς  τὴν   τοιαύτην δόξαν) ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[1, 2]   εἶναι καὶ ἀρχή τις, καὶ  τὴν   τοιαύτην μόνος μάλιστ'
[1, 3]   εἶναι τῶν ὄντων ἔθεσαν, καὶ  τὴν   τοιαύτην ὅθεν κίνησις ὑπάρχει
[1, 3]   εἶναι τὸ πᾶν οὐθενὶ συνέβη  τὴν   τοιαύτην συνιδεῖν αἰτίαν πλὴν εἰ
[1, 6]   τὸ ὂν φάσκοντες εἶναι  τὴν   τοιαύτην φύσιν τῆς μὲν οὐσίας
[1, 5]   καὶ τὸ μικρόν, ἔτι δὲ  τὴν   τοῦ εὖ καὶ τοῦ κακῶς
[1, 3]   Παρμενίδης· καὶ γὰρ οὗτος κατασκευάζων  τὴν   τοῦ παντὸς γένεσιν Πρώτιστον μέν
[1, 3]   ταύτην ἐκ τοῦ πάντων ὁρᾶν  τὴν   τροφὴν ὑγρὰν οὖσαν καὶ αὐτὸ
[1, 8]   πρὸς τὴν ἐπιστήμην οὐθὲν βοηθεῖ  τὴν   τῶν ἄλλων (οὐδὲ γὰρ οὐσία
[1, 2]   οὖσαν μᾶλλον εἶναι σοφίαν  τὴν   τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν, καὶ τὴν
[1, 4]   εἶναι δοκεῖ καὶ πᾶσαν περιειληφέναι  τὴν   τῶν ἀριθμῶν φύσιν, καὶ τὰ
[1, 5]   τὰ δὲ καὶ ἴδια παρὰ  τὴν   τῶν Ιταλικῶν ἔχουσα φιλοσοφίαν. Ἐκ
[1, 7]   μὴ καλῶς λέγουσιν εἰς  τὴν   τῶν νῦν ἡμῖν προκειμένων σκέψιν.
[1, 6]   ὕδωρ καὶ ἀέρα, Αναξαγόρας δὲ  τὴν   τῶν ὁμοιομερῶν ἀπειρίαν· οὗτοί τε
[1, 3]   ὡς οὐχ ἱκανῶν οὐσῶν γεννῆσαι  τὴν   τῶν ὄντων φύσιν, πάλιν ὑπ'
[1, 4]   ἅπτεσθαι, Μέλισσος δὲ τοῦ κατὰ  τὴν   ὕλην (διὸ καὶ μὲν
[1, 9]   ἄλλων ἕκαστον καὶ οὐ διὰ  τὴν   ὕλην, ἣν ἐκεῖνος λέγει, πῦρ
[1, 7]   Εμπεδοκλῆς τέτταρά φησιν εἶναι σώματα  τὴν   ὕλην. Καὶ γὰρ τούτῳ τὰ
[1, 3]   διὰ τί πρῶτον) ἑτέραν δὲ  τὴν   ὕλην καὶ τὸ ὑποκείμενον, τρίτην
[1, 5]   τί ἐστι καὶ τῇ κατὰ  τὴν   ὕλην (τὰ γὰρ εἴδη τοῦ
[1, 3]   Καὶ καθάπερ οἱ ἓν ποιοῦντες  τὴν   ὑποκειμένην οὐσίαν τἆλλα τοῖς πάθεσιν
[1, 8]   δεῖν πραγματεύεσθαι. (β) Ἔτι δὲ  τὴν   ὑποκειμένην οὐσίαν ὡς ὕλην μαθηματικωτέραν
[1, 8]   ταῖς ἀρχαῖς. Ἔτι κατὰ μὲν  τὴν   ὑπόληψιν καθ' ἣν εἶναί φαμεν
[1, 7]   ἀρχαίαν καὶ δημοτικὴν συμβέβηκεν εἶναι  τὴν   ὑπόληψιν) κατὰ μὲν οὖν τοῦτον
[1, 3]   πάντων) διά τε δὴ τοῦτο  τὴν   ὑπόληψιν λαβὼν ταύτην καὶ διὰ
[1, 3]   ὕδατος ἀπεφήνατο εἶναἰ, λαβὼν ἴσως  τὴν   ὑπόληψιν ταύτην ἐκ τοῦ πάντων
[1, 4]   μὲν ἄλλα τοῖς ἀριθμοῖς ἐφαίνοντο  τὴν   φύσιν ἀφωμοιῶσθαι πᾶσαν, οἱ δ'
[1, 4]   τοῦ καλῶς οὔτε τοῦ κατὰ  τὴν   φύσιν. Εἰς μὲν οὖν τὴν
[1, 3]   ἓν ἀκίνητόν φασιν εἶναι καὶ  τὴν   φύσιν ὅλην οὐ μόνον κατὰ
[1, 3]   διὰ τὸ πάντων τὰ σπέρματα  τὴν   φύσιν ὑγρὰν ἔχειν, τὸ δ'
[1, 3]   ὡς κινητικὴν ἔχοντι τῷ πυρὶ  τὴν   φύσιν, ὕδατι δὲ καὶ γῇ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/11/2007