Livre, Chap. |
[1, 2] |
ὥστ'
εἴπερ
διὰ
τὸ
φεύγειν
|
τὴν |
ἄγνοιαν
ἐφιλοσόφησαν,
φανερὸν
ὅτι
διὰ |
[1, 8] |
πῶς
ἄν
τις
μὴ
ἔχων
|
τὴν |
αἴσθησιν
γνοίη;
Καίτοι
ἔδει,
εἴγε |
[1, 1] |
τῇ
μνήμῃ
καὶ
ταύτην
ἔχει
|
τὴν |
αἴσθησιν.
Τὰ
μὲν
οὖν
ἄλλα |
[1, 4] |
τὸν
λόγον
πλείω
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
αἴσθησιν
ὑπολαμβάνων
εἶναι,
δύο
τὰς |
[1, 3] |
οὕτως
ὑπολαμβάνοντες
ἅμα
τοῦ
καλῶς
|
τὴν |
αἰτίαν
ἀρχὴν
εἶναι
τῶν
ὄντων |
[1, 1] |
οἱ
δὲ
τὸ
διότι
καὶ
|
τὴν |
αἰτίαν
γνωρίζουσιν.
Διὸ
καὶ
τοὺς |
[1, 3] |
παρὰ
τοὺς
πρότερον
πρῶτος
τὸ
|
τὴν |
αἰτίαν
διελεῖν
εἰσήνεγκεν,
οὐ
μίαν |
[1, 2] |
θαυμάτων
ταὐτόματα
(τοῖς
μήπω
τεθεωρηκόσι
|
τὴν |
αἰτίαν)
ἢ
περὶ
τὰς
τοῦ |
[1, 1] |
τοῦτο
δ'
ὅτι
οἱ
μὲν
|
τὴν |
αἰτίαν
ἴσασιν
οἱ
δ'
οὔ. |
[1, 4] |
παρὰ
δέ
τινων
ταύτην
τε
|
τὴν |
αἰτίαν
τιθέντων
καὶ
πρὸς
ταύτῃ |
[1, 3] |
πάντες
ὡμολόγησαν)
ἀλλὰ
καὶ
κατὰ
|
τὴν |
ἄλλην
μεταβολὴν
πᾶσαν·
καὶ
τοῦτο |
[1, 3] |
ἀρχὴ
τῆς
κινήσεως,
τετάρτην
δὲ
|
τὴν |
ἀντικειμένην
αἰτίαν
ταύτῃ,
τὸ
οὗ |
[1, 4] |
τῶν
φανερῶν
διὰ
τοῦτο
δεκάτην
|
τὴν |
ἀντίχθονα
ποιοῦσιν.
Διώρισται
δὲ
περὶ |
[1, 6] |
Οἱ
μὲν
γὰρ
ὡς
ὕλην
|
τὴν |
ἀρχὴν
λέγουσιν,
ἄν
τε
μίαν |
[1, 7] |
καὶ
ἄλλως
τοῦ
φάσκειν
μεμῖχθαι
|
τὴν |
ἀρχὴν
πάντα,
(β)
καὶ
διὰ |
[1, 6] |
τοῖς
εἴδεσιν
οὔθ'
ὡς
ἐντεῦθεν
|
τὴν |
ἀρχὴν
τῆς
κινήσεως
γιγνομένην
ὑπολαμβάνουσιν |
[1, 4] |
μὲν
τῶν
πρώτων
σωματικήν
τε
|
τὴν |
ἀρχήν
(ὕδωρ
γὰρ
καὶ
πῦρ |
[1, 2] |
τὴν
τῶν
ἀποβαινόντων
ἕνεκεν,
καὶ
|
τὴν |
ἀρχικωτέραν
τῆς
ὑπηρετούσης
μᾶλλον
σοφίαν· |
[1, 7] |
κινήσεώς
ἐστιν
ἔξω
τῶν
περὶ
|
τὴν |
ἀστρολογίαν)
διαλέγονται
μέντοι
καὶ
πραγματεύονται |
[1, 2] |
ἁπάντων
οὖν
τῶν
εἰρημένων
ἐπὶ
|
τὴν |
αὐτὴν
ἐπιστήμην
πίπτει
τὸ
ζητούμενον |
[1, 2] |
ἐπιστήμην·
καὶ
τῶν
ἐπιστημῶν
δὲ
|
τὴν |
αὑτῆς
ἕνεκεν
καὶ
τοῦ
εἰδέναι |
[1, 3] |
ὕδωρ
φησὶν
εἶναι
(διὸ
καὶ
|
τὴν |
γῆν
ἐφ'
ὕδατος
ἀπεφήνατο
εἶναἰ, |
[1, 7] |
διὰ
τί
ποτ'
οὐ
καὶ
|
τὴν |
γῆν
λέγουσιν,
ὥσπερ
οἱ
πολλοὶ |
[1, 7] |
γῆν,
φησὶ
δὲ
καὶ
Ησίοδος
|
τὴν |
γῆν
πρώτην
γενέσθαι
τῶν
σωμάτων· |
[1, 8] |
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
μεταβολῆς)
|
τὴν |
δ'
οὐσίαν
οἰόμενοι
λέγειν
αὐτῶν |
[1, 4] |
ἐκ
τούτων
ἱκανόν
ἐστι
θεωρῆσαι
|
τὴν |
διάνοιαν·
εἰσὶ
δέ
τινες
οἳ |
[1, 5] |
καὶ
περὶ
ὁρισμῶν
ἐπιστήσαντος
πρώτου
|
τὴν |
διάνοιαν,
ἐκεῖνον
ἀποδεξάμενος
διὰ
τὸ |
[1, 3] |
τις
ἀκολουθοίη
καὶ
λαμβάνοι
πρὸς
|
τὴν |
διάνοιαν
καὶ
μὴ
πρὸς
ἃ |
[1, 4] |
οἴοιτο
ταὐτὸν
εἶναι
διπλάσιον
καὶ
|
τὴν |
δυάδα
διότι
πρῶτον
ὑπάρχει
τοῖς |
[1, 8] |
εἶναι·
συμβαίνει
γὰρ
μὴ
εἶναι
|
τὴν |
δυάδα
πρώτην
ἀλλὰ
τὸν
ἀριθμόν, |
[1, 5] |
ἡ
τῶν
εἰδῶν
εἰσαγωγὴ
διὰ
|
τὴν |
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἐγένετο
σκέψιν |
[1, 3] |
μόνην
τις
αἰτίαν
νομίσειεν
ἂν
|
τὴν |
ἐν
ὕλης
εἴδει
λεγομένην·
προϊόντων |
[1, 7] |
ὁτιοῦν
πλὴν
γῆς,
οὐκ
ἐπισκεψάμενοι
|
τὴν |
ἐξ
ἀλλήλων
γένεσιν
πῶς
ποιοῦνται, |
[1, 7] |
περὶ
ἀμφοτέρων
τῶν
γενῶν
ποιοῦνται
|
τὴν |
ἐπίσκεψιν·
διὸ
μᾶλλον
ἄν
τις |
[1, 2] |
ἐπιστήμη,
δῆλον.
~Ἐπεὶ
δὲ
ταύτην
|
τὴν |
ἐπιστήμην
ζητοῦμεν,
τοῦτ'
ἂν
εἴη |
[1, 8] |
αὐτοῖς.
Ἀλλὰ
μὴν
οὔτε
πρὸς
|
τὴν |
ἐπιστήμην
οὐθὲν
βοηθεῖ
τὴν
τῶν |
[1, 3] |
δὲ
τοῦτο
ζητεῖν
ἐστὶ
τὸ
|
τὴν |
ἑτέραν
ἀρχὴν
ζητεῖν,
ὡς
ἂν |
[1, 4] |
αἰτίαιν
τυγχάνουσι
κεχρημένοι,
καὶ
τούτων
|
τὴν |
ἑτέραν
οἱ
μὲν
μίαν
οἱ |
[1, 5] |
μετεῖχον)
τὸ
δὲ
δυάδα
ποιῆσαι
|
τὴν |
ἑτέραν
φύσιν
διὰ
τὸ
τοὺς |
[1, 3] |
ἀξιώσειε
θεῖναι
μετὰ
τούτων
διὰ
|
τὴν |
εὐτέλειαν
αὐτοῦ
τῆς
διανοίας)
Αναξιμένης |
[1, 3] |
τῆς
ἀληθείας,
ὥσπερ
εἴπομεν,
ἀναγκαζόμενοι
|
τὴν |
ἐχομένην
ἐζήτησαν
ἀρχήν.
Τοῦ
γὰρ |
[1, 2] |
ὁ
σκοπὸς
οὗ
δεῖ
τυγχάνειν
|
τὴν |
ζήτησιν
καὶ
τὴν
ὅλην
μέθοδον. |
[1, 4] |
λόγον
τοῦτον·
καὶ
γὰρ
(ἐγένετο
|
τὴν |
ἡλικίαν)
Αλκμαίων
(ἐπὶ
γέροντι
Πυθαγόρᾳ, |
[1, 7] |
μὲν
ἁπάντων
τῶν
ὄντων
ποιοῦνται
|
τὴν |
θεωρίαν,
τῶν
δ'
ὄντων
τὰ |
[1, 2] |
οὐκ
ἄξιον
μὴ
οὐ
ζητεῖν
|
τὴν |
καθ'
αὑτὸν
ἐπιστήμην.
Εἰ
δὴ |
[1, 2] |
πάντα
ἐπίστασθαι
τῷ
μάλιστα
ἔχοντι
|
τὴν |
καθόλου
ἐπιστήμην
ἀναγκαῖον
ὑπάρχειν
(οὗτος |
[1, 3] |
τὸν
ὅρκον
τῶν
θεῶν
ὕδωρ,
|
τὴν |
καλουμένην
ὑπ'
αὐτῶν
Στύγα
(τῶν |
[1, 3] |
μηχανῇ
χρῆται
τῷ
νῷ
πρὸς
|
τὴν |
κοσμοποιίαν,
καὶ
ὅταν
ἀπορήσῃ
διὰ |
[1, 8] |
(α)
θαυμαστὸν
πῶς
λανθάνομεν
ἔχοντες
|
τὴν |
κρατίστην
τῶν
ἐπιστημῶν.
Ἔτι
πῶς |
[1, 2] |
οὐδεμία.
Δεῖ
μέντοι
πως
καταστῆναι
|
τὴν |
κτῆσιν
αὐτῆς
εἰς
τοὐναντίον
ἡμῖν |
[1, 2] |
τὸ
ἐπίστασθαι
δι'
αὑτὸ
αἱρούμενος
|
τὴν |
μάλιστα
ἐπιστήμην
μάλιστα
αἱρήσεται,
(β) |
[1, 7] |
γῆν
εἶναι
στοιχεῖον,
δηλονότι
διὰ
|
τὴν |
μεγαλομέρειαν,
τῶν
δὲ
τριῶν
ἕκαστον |
[1, 3] |
ἃ
ψελλίζεται
λέγων
Εμπεδοκλῆς,
εὑρήσει
|
τὴν |
μὲν
φιλίαν
αἰτίαν
οὖσαν
τῶν |
[1, 5] |
Τὴν
μέντοι
γε
μέθεξιν
ἢ
|
τὴν |
μίμησιν
ἥτις
ἂν
εἴη
τῶν |
[1, 1] |
εἶδος
ἓν
ἀφορισθεῖσι,
κάμνουσι
τηνδὶ
|
τὴν |
νόσον,
συνήνεγκεν,
οἷον
τοῖς
φλεγματώδεσιν |
[1, 1] |
ὑπόληψιν
ὅτι
Καλλίᾳ
κάμνοντι
τηνδὶ
|
τὴν |
νόσον
τοδὶ
συνήνεγκε
καὶ
Σωκράτει |
[1, 4] |
οὖν,
καθάπερ
εἴπομεν,
ἀφετέοι
πρὸς
|
τὴν |
νῦν
ζήτησιν,
οἱ
μὲν
δύο |
[1, 4] |
τὴν
φύσιν.
Εἰς
μὲν
οὖν
|
τὴν |
νῦν
σκέψιν
τῶν
αἰτίων
οὐδαμῶς |
[1, 4] |
αἰτίαν
τιθέντων
καὶ
πρὸς
ταύτῃ
|
τὴν |
ὅθεν
ἡ
κίνησις,
καὶ
ταύτην |
[1, 4] |
μίαν
οἱ
δὲ
δύο
ποιοῦσι,
|
τὴν |
ὅθεν
ἡ
κίνησις·
οἱ
δὲ |
[1, 4] |
πάθη
καὶ
μέρη
καὶ
πρὸς
|
τὴν |
ὅλην
διακόσμησιν,
ταῦτα
συνάγοντες
ἐφήρμοττον. |
[1, 2] |
δεῖ
τυγχάνειν
τὴν
ζήτησιν
καὶ
|
τὴν |
ὅλην
μέθοδον.
~Ἐπεὶ
δὲ
φανερὸν |
[1, 1] |
τὸν
λόγον
τοῦτ'
ἐστίν,
ὅτι
|
τὴν |
ὀνομαζομένην
σοφίαν
περὶ
τὰ
πρῶτα |
[1, 8] |
δόξειεν
ἂν
ἀδύνατον
εἶναι
χωρὶς
|
τὴν |
οὐσίαν
καὶ
οὗ
ἡ
οὐσία· |
[1, 3] |
μίαν
μὲν
αἰτίαν
φαμὲν
εἶναι
|
τὴν |
οὐσίαν
καὶ
τὸ
τί
ἦν |
[1, 7] |
αἴτιον
ἀναιροῦσιν.
Ἔτι
δὲ
τῷ
|
τὴν |
οὐσίαν
μηθενὸς
αἰτίαν
τιθέναι
μηδὲ |
[1, 4] |
κατηγοροῦνται,
διὸ
καὶ
ἀριθμὸν
εἶναι
|
τὴν |
οὐσίαν
πάντων.
Περί
τε
τούτων |
[1, 6] |
δὲ
τί
ἦν
εἶναι
καὶ
|
τὴν |
οὐσίαν
σαφῶς
μὲν
οὐθεὶς
ἀποδέδωκε, |
[1, 4] |
ὁ
λεχθεὶς
ὅρος,
τοῦτ'
εἶναι
|
τὴν |
οὐσίαν
τοῦ
πράγματος
ἐνόμιζον,
ὥσπερ |
[1, 4] |
ἐνυπαρχόντων
συνεστάναι
καὶ
πεπλάσθαι
φασὶ
|
τὴν |
οὐσίαν.
Τῶν
μὲν
οὖν
παλαιῶν |
[1, 2] |
τοὐναντίον
καὶ
τὸ
ἄμεινον
κατὰ
|
τὴν |
παροιμίαν
ἀποτελευτῆσαι,
καθάπερ
καὶ
ἐν |
[1, 2] |
φθονερὸν
ἐνδέχεται
εἶναι,
ἀλλὰ
κατὰ
|
τὴν |
παροιμίαν
πολλὰ
ψεύδονται
ἀοιδοί,
οὔτε |
[1, 4] |
τοῦ
συνειρομένην
πᾶσαν
αὐτοῖς
εἶναι
|
τὴν |
πραγματείαν·
λέγω
δ'
οἷον,
ἐπειδὴ |
[1, 3] |
γὰρ
εἰδέναι
φαμὲν
ἕκαστον,
ὅταν
|
τὴν |
πρώτην
αἰτίαν
οἰώμεθα
γνωρίζειν)
τὰ |
[1, 1] |
κατὰ
τὸ
εἰδέναι
μᾶλλον
ἀκολουθοῦσαν
|
τὴν |
σοφίαν
πᾶσι·
τοῦτο
δ'
ὅτι |
[1, 1] |
διδάσκειν
ἐστίν,
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
τὴν |
τέχνην
τῆς
ἐμπειρίας
ἡγούμεθα
μᾶλλον |
[1, 2] |
τὰς
τοῦ
ἡλίου
τροπὰς
ἢ
|
τὴν |
τῆς
διαμέτρου
ἀσυμμετρίαν
(θαυμαστὸν
γὰρ |
[1, 3] |
διελεῖν
εἰσήνεγκεν,
οὐ
μίαν
ποιήσας
|
τὴν |
τῆς
κινήσεως
ἀρχὴν
ἀλλ'
ἑτέρας |
[1, 8] |
συναγαγεῖν
πολλὰ
καὶ
ἀδύνατα
πρὸς
|
τὴν |
τοιαύτην
δόξαν)
ἀλλὰ
μὴν
οὐδ' |
[1, 2] |
εἶναι
καὶ
ἀρχή
τις,
καὶ
|
τὴν |
τοιαύτην
ἢ
μόνος
ἢ
μάλιστ' |
[1, 3] |
εἶναι
τῶν
ὄντων
ἔθεσαν,
καὶ
|
τὴν |
τοιαύτην
ὅθεν
ἡ
κίνησις
ὑπάρχει |
[1, 3] |
εἶναι
τὸ
πᾶν
οὐθενὶ
συνέβη
|
τὴν |
τοιαύτην
συνιδεῖν
αἰτίαν
πλὴν
εἰ |
[1, 6] |
ἢ
τὸ
ὂν
φάσκοντες
εἶναι
|
τὴν |
τοιαύτην
φύσιν
τῆς
μὲν
οὐσίας |
[1, 5] |
καὶ
τὸ
μικρόν,
ἔτι
δὲ
|
τὴν |
τοῦ
εὖ
καὶ
τοῦ
κακῶς |
[1, 3] |
Παρμενίδης·
καὶ
γὰρ
οὗτος
κατασκευάζων
|
τὴν |
τοῦ
παντὸς
γένεσιν
Πρώτιστον
μέν |
[1, 3] |
ταύτην
ἐκ
τοῦ
πάντων
ὁρᾶν
|
τὴν |
τροφὴν
ὑγρὰν
οὖσαν
καὶ
αὐτὸ |
[1, 8] |
πρὸς
τὴν
ἐπιστήμην
οὐθὲν
βοηθεῖ
|
τὴν |
τῶν
ἄλλων
(οὐδὲ
γὰρ
οὐσία |
[1, 2] |
οὖσαν
μᾶλλον
εἶναι
σοφίαν
ἢ
|
τὴν |
τῶν
ἀποβαινόντων
ἕνεκεν,
καὶ
τὴν |
[1, 4] |
εἶναι
δοκεῖ
καὶ
πᾶσαν
περιειληφέναι
|
τὴν |
τῶν
ἀριθμῶν
φύσιν,
καὶ
τὰ |
[1, 5] |
τὰ
δὲ
καὶ
ἴδια
παρὰ
|
τὴν |
τῶν
Ιταλικῶν
ἔχουσα
φιλοσοφίαν.
Ἐκ |
[1, 7] |
ἢ
μὴ
καλῶς
λέγουσιν
εἰς
|
τὴν |
τῶν
νῦν
ἡμῖν
προκειμένων
σκέψιν. |
[1, 6] |
ὕδωρ
καὶ
ἀέρα,
Αναξαγόρας
δὲ
|
τὴν |
τῶν
ὁμοιομερῶν
ἀπειρίαν·
οὗτοί
τε |
[1, 3] |
ὡς
οὐχ
ἱκανῶν
οὐσῶν
γεννῆσαι
|
τὴν |
τῶν
ὄντων
φύσιν,
πάλιν
ὑπ' |
[1, 4] |
ἅπτεσθαι,
Μέλισσος
δὲ
τοῦ
κατὰ
|
τὴν |
ὕλην
(διὸ
καὶ
ὁ
μὲν |
[1, 9] |
ἄλλων
ἕκαστον
καὶ
οὐ
διὰ
|
τὴν |
ὕλην,
ἣν
ἐκεῖνος
λέγει,
πῦρ |
[1, 7] |
Εμπεδοκλῆς
τέτταρά
φησιν
εἶναι
σώματα
|
τὴν |
ὕλην.
Καὶ
γὰρ
τούτῳ
τὰ |
[1, 3] |
διὰ
τί
πρῶτον)
ἑτέραν
δὲ
|
τὴν |
ὕλην
καὶ
τὸ
ὑποκείμενον,
τρίτην |
[1, 5] |
τί
ἐστι
καὶ
τῇ
κατὰ
|
τὴν |
ὕλην
(τὰ
γὰρ
εἴδη
τοῦ |
[1, 3] |
Καὶ
καθάπερ
οἱ
ἓν
ποιοῦντες
|
τὴν |
ὑποκειμένην
οὐσίαν
τἆλλα
τοῖς
πάθεσιν |
[1, 8] |
δεῖν
πραγματεύεσθαι.
(β)
Ἔτι
δὲ
|
τὴν |
ὑποκειμένην
οὐσίαν
ὡς
ὕλην
μαθηματικωτέραν |
[1, 8] |
ταῖς
ἀρχαῖς.
Ἔτι
κατὰ
μὲν
|
τὴν |
ὑπόληψιν
καθ'
ἣν
εἶναί
φαμεν |
[1, 7] |
ἀρχαίαν
καὶ
δημοτικὴν
συμβέβηκεν
εἶναι
|
τὴν |
ὑπόληψιν)
κατὰ
μὲν
οὖν
τοῦτον |
[1, 3] |
πάντων)
διά
τε
δὴ
τοῦτο
|
τὴν |
ὑπόληψιν
λαβὼν
ταύτην
καὶ
διὰ |
[1, 3] |
ὕδατος
ἀπεφήνατο
εἶναἰ,
λαβὼν
ἴσως
|
τὴν |
ὑπόληψιν
ταύτην
ἐκ
τοῦ
πάντων |
[1, 4] |
μὲν
ἄλλα
τοῖς
ἀριθμοῖς
ἐφαίνοντο
|
τὴν |
φύσιν
ἀφωμοιῶσθαι
πᾶσαν,
οἱ
δ' |
[1, 4] |
τοῦ
καλῶς
οὔτε
τοῦ
κατὰ
|
τὴν |
φύσιν.
Εἰς
μὲν
οὖν
τὴν |
[1, 3] |
ἓν
ἀκίνητόν
φασιν
εἶναι
καὶ
|
τὴν |
φύσιν
ὅλην
οὐ
μόνον
κατὰ |
[1, 3] |
διὰ
τὸ
πάντων
τὰ
σπέρματα
|
τὴν |
φύσιν
ὑγρὰν
ἔχειν,
τὸ
δ' |
[1, 3] |
ὡς
κινητικὴν
ἔχοντι
τῷ
πυρὶ
|
τὴν |
φύσιν,
ὕδατι
δὲ
καὶ
γῇ |