Livre, Chap.
[1, 3]	ἂν λέγοι καλῶς, εἴπερ τὸ	τῶν	ἀγαθῶν ἁπάντων αἴτιον αὐτὸ τἀγαθόν
[1, 3]	(α) καὶ πλείω τὰ κακὰ	τῶν	ἀγαθῶν καὶ τὰ φαῦλα τῶν
[1, 3]	τὴν μὲν φιλίαν αἰτίαν οὖσαν	τῶν	ἀγαθῶν τὸ δὲ νεῖκος τῶν
[1, 1]	ὀρέγονται φύσει. Σημεῖον δ' ἡ	τῶν	αἰσθήσεων ἀγάπησις· καὶ γὰρ χωρὶς
[1, 2]	τὰ μάλιστα καθόλου (πορρωτάτω γὰρ	τῶν	αἰσθήσεών ἐστιν) ἀκριβέσταται δὲ τῶν
[1, 1]	μάλιστα ποιεῖ γνωρίζειν ἡμᾶς αὕτη	τῶν	αἰσθήσεων καὶ πολλὰς δηλοῖ διαφοράς.
[1, 1]	οὐ δύνανται διδάσκειν. Ἔτι δὲ	τῶν	αἰσθήσεων οὐδεμίαν ἡγούμεθα εἶναι σοφίαν·
[1, 5]	ἑτέρων τοῦτο γιγνόμενον καὶ οὐ	τῶν	αἰσθητῶν· ἀδύνατον γὰρ εἶναι τὸν
[1, 5]	ταῖς Ηρακλειτείοις δόξαις, ὡς ἁπάντων	τῶν	αἰσθητῶν ἀεὶ ῥεόντων καὶ ἐπιστήμης
[1, 7]	τῶν μαθηματικῶν λέγουσι σωμάτων ἢ	τῶν	αἰσθητῶν· διὸ περὶ πυρὸς ἢ
[1, 8]	συμβάλλεται τὰ εἴδη τοῖς ἀϊδίοις	τῶν	αἰσθητῶν ἢ τοῖς γιγνομένοις καὶ
[1, 7]	ὁτιοῦν εἰρήκασιν, ἅτε οὐθὲν περὶ	τῶν	αἰσθητῶν οἶμαι λέγοντες ἴδιον. Ἔτι
[1, 8]	τὸ αὐτοάνθρωπος. Ἔτι οὐ μόνον	τῶν	αἰσθητῶν παραδείγματα τὰ εἴδη ἀλλὰ
[1, 5]	γὰρ εἶναι τὸν κοινὸν ὅρον	τῶν	αἰσθητῶν τινός, ἀεί γε μεταβαλλόντων.
[1, 5]	ἧς τὰ εἴδη μὲν ἐπὶ	τῶν	αἰσθητῶν τὸ δ' ἓν ἐν
[1, 2]	καὶ τὸ οὗ ἕνεκα ἓν	τῶν	αἰτίων ἐστίν. Ὅτι δ' οὐ
[1, 2]	μὴν καὶ διδασκαλική γε ἡ	τῶν	αἰτιῶν θεωρητικὴ μᾶλλον (οὗτοι γὰρ
[1, 6]	μὲν οὖν ὀρθῶς διώρισται περὶ	τῶν	αἰτίων καὶ πόσα καὶ ποῖα,
[1, 4]	μὲν οὖν τὴν νῦν σκέψιν	τῶν	αἰτίων οὐδαμῶς συναρμόττει περὶ αὐτῶν
[1, 2]	ὅ τε γὰρ θεὸς δοκεῖ	τῶν	αἰτίων πᾶσιν εἶναι καὶ ἀρχή
[1, 2]	τὸν ἀκριβέστερον καὶ τὸν διδασκαλικώτερον	τῶν	αἰτιῶν σοφώτερον εἶναι περὶ πᾶσαν
[1, 1]	αἱρούμεθα ἀντὶ πάντων ὡς εἰπεῖν	τῶν	ἄλλων. Αἴτιον δ' ὅτι μάλιστα
[1, 3]	καὶ οὗτοι τὰς διαφορὰς αἰτίας	τῶν	ἄλλων εἶναί φασιν. Ταύτας μέντοι
[1, 9]	ὁμοίως ἀναγκαῖον καὶ σάρκας καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστον εἶναι τὸν λόγον,
[1, 9]	σὰρξ καὶ ὀστοῦν ἔσται καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστον καὶ οὐ διὰ
[1, 7]	τούτῳ λέγοιεν· τοιοῦτον δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστος ὁμολογεῖ τὸ στοιχεῖον
[1, 8]	τὰς οὐσίας ἀλλὰ καὶ κατὰ	τῶν	ἄλλων ἐστί, καὶ ἐπιστῆμαι οὐ
[1, 1]	ἀγαπῶνται δι' αὑτάς, καὶ μάλιστα	τῶν	ἄλλων ἡ διὰ τῶν ὀμμάτων.
[1, 8]	τὴν ἐπιστήμην οὐθὲν βοηθεῖ τὴν	τῶν	ἄλλων (οὐδὲ γὰρ οὐσία ἐκεῖνα
[1, 3]	τὸν Σωκράτην αὐτόν, οὕτως οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὐδέν· ἀεὶ γὰρ εἶναί
[1, 1]	ἀλλ' ὡς σοφὸν καὶ διαφέροντα	τῶν	ἄλλων· πλειόνων δ' εὑρισκομένων τεχνῶν
[1, 3]	πῦρ εἰς ἓν συγκρίνεται καὶ	τῶν	ἄλλων στοιχείων ἕκαστον· ὅταν δὲ
[1, 6]	τὸ τί ἦν εἶναι ἑκάστῳ	τῶν	ἄλλων τὰ εἴδη παρέχονται, τοῖς
[1, 1]	ἀλλὰ Καλλίαν ἢ Σωκράτην ἢ	τῶν	ἄλλων τινὰ τῶν οὕτω λεγομένων
[1, 4]	μὲν οὖν τῶν πρότερον καὶ	τῶν	ἄλλων τοσαῦτα ἔστι λαβεῖν. ~Μετὰ
[1, 1]	διαφορὰ τέχνης καὶ ἐπιστήμης καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν ὁμογενῶν· οὗ δ'
[1, 7]	περὶ πυρὸς ἢ γῆς ἢ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων σωμάτων οὐδ'
[1, 4]	νοῦς ἕτερον δὲ καιρὸς καὶ	τῶν	ἄλλων ὡς εἰπεῖν ἕκαστον ὁμοίως,
[1, 8]	προγιγνώσκει, οὕτω δὴ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων, ὥστ' εἴ τις τῶν
[1, 2]	συμβεβηκός· σχεδὸν γὰρ πάντων ὑπαρχόντων	τῶν	ἀναγκαίων καὶ πρὸς ῥᾳστώνην καὶ
[1, 1]	καὶ μᾶλλον ἐπιτυγχάνουσιν οἱ ἔμπειροι	τῶν	ἄνευ τῆς ἐμπειρίας λόγον ἐχόντων
[1, 4]	γὰρ εἶναι δύο τὰ πολλὰ	τῶν	ἀνθρωπίνων, λέγων τὰς ἐναντιότητας οὐχ
[1, 1]	δὲ μετέχει μικρόν· τὸ δὲ	τῶν	ἀνθρώπων γένος καὶ τέχνῃ καὶ
[1, 2]	πολλαχῇ γὰρ ἡ φύσις δούλη	τῶν	ἀνθρώπων ἐστίν, ὥστε κατὰ Σιμωνίδην
[1, 1]	τὰς κοινὰς αἰσθήσεις θαυμάζεσθαι ὑπὸ	τῶν	ἀνθρώπων μὴ μόνον διὰ τὸ
[1, 7]	γῆν λέγουσιν, ὥσπερ οἱ πολλοὶ	τῶν	ἀνθρώπων; Πάντα γὰρ εἶναί φασι
[1, 8]	δῆλον ὅτι οὐδ' ἄλλο οὐθὲν	τῶν	ἄνω ὑπάρξει τοῖς κάτω. Ἀλλὰ
[1, 3]	ὕδατος καὶ μάλιστ' ἀρχὴν τιθέασι	τῶν	ἁπλῶν σωμάτων, Ιππασος δὲ πῦρ
[1, 7]	καὶ πρὸς τούτοις τῷ ῥᾳδίως	τῶν	ἁπλῶν σωμάτων λέγειν ἀρχὴν ὁτιοῦν
[1, 2]	μᾶλλον εἶναι σοφίαν ἢ τὴν	τῶν	ἀποβαινόντων ἕνεκεν, καὶ τὴν ἀρχικωτέραν
[1, 8]	τὸ ἓν ἐπὶ πολλῶν καὶ	τῶν	ἀποφάσεων, κατὰ δὲ τὸ νοεῖν
[1, 4]	ὕδατι, ὅτι τὸ μὲν τοιονδὶ	τῶν	ἀριθμῶν πάθος δικαιοσύνη τὸ δὲ
[1, 5]	μιμήσει τὰ ὄντα φασὶν εἶναι	τῶν	ἀριθμῶν, Πλάτων δὲ μεθέξει, τοὔνομα
[1, 4]	τῆς φύσεως πρῶτοι, (α) τὰ	τῶν	ἀριθμῶν στοιχεῖα τῶν ὄντων στοιχεῖα
[1, 4]	δοκεῖ καὶ πᾶσαν περιειληφέναι τὴν	τῶν	ἀριθμῶν φύσιν, καὶ τὰ φερόμενα
[1, 4]	εἰπεῖν ἕκαστον ὁμοίως, ἔτι δὲ	τῶν	ἁρμονιῶν ἐν ἀριθμοῖς ὁρῶντες τὰ
[1, 5]	πολλὰ πληροῖ· καίτοι ταῦτα μιμήματα	τῶν	ἀρχῶν ἐκείνων ἐστίν. Πλάτων μὲν
[1, 6]	πῶς τυγχάνουσιν εἰρηκότες περί τε	τῶν	ἀρχῶν καὶ τῆς ἀληθείας· ὅμως
[1, 8]	αἰτίας, ἥν φαμεν εἶναι μίαν	τῶν	ἀρχῶν, οὐθὲν ἅπτεται τὰ εἴδη,
[1, 6]	εἴρηκε καὶ πῶς ἔχει περὶ	τῶν	ἀρχῶν, τὰς ἐνδεχομένας ἀπορίας μετὰ
[1, 2]	ἐξ ἀρχῆς μὲν τὰ πρόχειρα	τῶν	ἀτόπων θαυμάσαντες, εἶτα κατὰ μικρὸν
[1, 9]	καὶ πρότερον· ὅσα δὲ περὶ	τῶν	αὐτῶν τούτων ἀπορήσειεν ἄν τις,
[1, 4]	τὸν ὅλον οὐρανόν. ἕτεροι δὲ	τῶν	αὐτῶν τούτων τὰς ἀρχὰς δέκα
[1, 1]	ἴσασιν (τοὺς δ' ὥσπερ καὶ	τῶν	ἀψύχων ἔνια ποιεῖ μέν, οὐκ
[1, 7]	συμβεβηκότα χωρίζοιτ' ἂν τῶν οὐσιῶν	(τῶν	γὰρ αὐτῶν μῖξίς ἐστι καὶ
[1, 7]	ἔχουσαν, δῆλον ὅτι πολλαχῶς ἁμαρτάνουσιν.	τῶν	γὰρ σωμάτων τὰ στοιχεῖα τιθέασι
[1, 7]	τιθέασι, δῆλον ὡς περὶ ἀμφοτέρων	τῶν	γενῶν ποιοῦνται τὴν ἐπίσκεψιν· διὸ
[1, 3]	τοῖς ἄλλοις πάντα μᾶλλον αἰτιᾶται	τῶν	γιγνομένων ἢ νοῦν, καὶ Εμπεδοκλῆς
[1, 8]	φθόγγον φασὶν εἶναι καὶ οὐθένα	τῶν	γνωρίμων. Ἔτι δὲ ὧν ἐστὶν
[1, 7]	σωμάτων τὰ στοιχεῖα τιθέασι μόνον,	τῶν	δ' ἀσωμάτων οὔ, ὄντων καὶ
[1, 5]	τῷ ἀΐδια καὶ ἀκίνητα εἶναι,	τῶν	δ' εἰδῶν τῷ τὰ μὲν
[1, 7]	τῶν ὄντων ποιοῦνται τὴν θεωρίαν,	τῶν	δ' ὄντων τὰ μὲν αἰσθητὰ
[1, 4]	παρὰ τῶν μὲν μίαν παρὰ	τῶν	δὲ δύο. Μέχρι μὲν οὖν
[1, 4]	ἐστιν) καὶ τῶν μὲν μίαν	τῶν	δὲ πλείους τὰς ἀρχὰς τὰς
[1, 1]	καὶ τῶν μὲν πρὸς τἀναγκαῖα	τῶν	δὲ πρὸς διαγωγὴν οὐσῶν, ἀεὶ
[1, 7]	στοιχεῖον, δηλονότι διὰ τὴν μεγαλομέρειαν,	τῶν	δὲ τριῶν ἕκαστον στοιχείων εἴληφέ
[1, 8]	ἀρχῶν; Ἢ διὰ τί μεταξὺ	τῶν	δεῦρό τ' ἔσται καὶ αὐτῶν;
[1, 3]	ῥᾳθύμως ἀφεῖσαν. Περὶ μὲν οὖν	τῶν	δύο αἰτιῶν, ὥσπερ λέγομεν, ἐπὶ
[1, 5]	τὴν μίμησιν ἥτις ἂν εἴη	τῶν	εἰδῶν ἀφεῖσαν ἐν κοινῷ ζητεῖν.
[1, 5]	ὥσπερ οἱ Πυθαγόρειοι, καὶ ἡ	τῶν	εἰδῶν εἰσαγωγὴ διὰ τὴν ἐν
[1, 8]	δόξαν) ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἐκ	τῶν	εἰδῶν ἐστὶ τἆλλα κατ' οὐθένα
[1, 8]	Ὅλως τε ἀναιροῦσιν οἱ περὶ	τῶν	εἰδῶν λόγοι ἃ μᾶλλον εἶναι
[1, 8]	αἴτια τὰ εἴδη ἐστίν· καίτοι	τῶν	εἰδῶν ὄντων ὅμως οὐ γίγνεται
[1, 2]	φύσει πάσῃ. Ἐξ ἁπάντων οὖν	τῶν	εἰρημένων ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην
[1, 4]	μὴ ὄν. Ἐκ μὲν οὖν	τῶν	εἰρημένων καὶ παρὰ τῶν συνηδρευκότων
[1, 5]	οὕτω διώρισεν· φανερὸν δ' ἐκ	τῶν	εἰρημένων ὅτι δυοῖν αἰτίαιν μόνον
[1, 8]	ἐστὶ τἆλλα κατ' οὐθένα τρόπον	τῶν	εἰωθότων λέγεσθαι. Τὸ δὲ λέγειν
[1, 2]	(αἱ γὰρ ἐξ ἐλαττόνων ἀκριβέστεραι	τῶν	ἐκ προσθέσεως λεγομένων, οἷον ἀριθμητικὴ
[1, 1]	μᾶλλον, καὶ σοφωτέρους τοὺς τεχνίτας	τῶν	ἐμπείρων ὑπολαμβάνομεν, ὡς κατὰ τὸ
[1, 1]	δοκεῖ σοφώτερος, ὁ δὲ τεχνίτης	τῶν	ἐμπείρων, χειροτέχνου δὲ ἀρχιτέκτων, αἱ
[1, 6]	ἀρχῆς καὶ αἰτίας οὐθεὶς ἔξω	τῶν	ἐν τοῖς περὶ φύσεως ἡμῖν
[1, 8]	μὴ ἐξ αὐτῶν ἀλλ' ἐκ	τῶν	ἐν τῷ ἀριθμῷ, οἷον ἐν
[1, 7]	τῶν σωμάτων· οὐθεὶς γοῦν ἠξίωσε	τῶν	ἓν λεγόντων γῆν εἶναι στοιχεῖον,
[1, 3]	ἐδυσχέραναν ἑαυτοῖς, ἀλλ' ἔνιοί γε	τῶν	ἓν λεγόντων, ὥσπερ ἡττηθέντες ὑπὸ
[1, 3]	μέθοδον. ~Ἐπεὶ δὲ φανερὸν ὅτι	τῶν	ἐξ ἀρχῆς αἰτίων δεῖ λαβεῖν
[1, 2]	κτῆσιν αὐτῆς εἰς τοὐναντίον ἡμῖν	τῶν	ἐξ ἀρχῆς ζητήσεων. Ἄρχονται μὲν
[1, 2]	τῶν αἰσθήσεών ἐστιν) ἀκριβέσταται δὲ	τῶν	ἐπιστημῶν αἳ μάλιστα τῶν πρώτων
[1, 2]	εἶναι περὶ πᾶσαν ἐπιστήμην· καὶ	τῶν	ἐπιστημῶν δὲ τὴν αὑτῆς ἕνεκεν
[1, 8]	γὰρ τοὺς λόγους τοὺς ἐκ	τῶν	ἐπιστημῶν εἴδη ἔσται πάντων ὅσων
[1, 2]	ἂν ὁ θεὸς ἔχοι, θεία	τῶν	ἐπιστημῶν ἐστί, κἂν εἴ τις
[1, 8]	πῶς λανθάνομεν ἔχοντες τὴν κρατίστην	τῶν	ἐπιστημῶν. Ἔτι πῶς τις γνωριεῖ
[1, 1]	πρὸς ἡδονὴν μηδὲ πρὸς τἀναγκαῖα	τῶν	ἐπιστημῶν εὑρέθησαν, καὶ πρῶτον ἐν
[1, 2]	διὰ τῶν ὑποκειμένων) ἀρχικωτάτη δὲ	τῶν	ἐπιστημῶν, καὶ μᾶλλον ἀρχικὴ τῆς
[1, 2]	αὐτὴν ὡς μόνην οὖσαν ἐλευθέραν	τῶν	ἐπιστημῶν· μόνη γὰρ αὕτη αὑτῆς
[1, 3]	ἄν τις αὐτὸ θεωρῶν ἐκ	τῶν	ἐπῶν) Οὗτος μὲν οὖν, ὥσπερ
[1, 4]	ὄντων· τὸ δ' ὅσαι παρὰ	τῶν	ἑτέρων, καὶ τίνες αὗταί εἰσιν.
[1, 1]	διὰ τὸ χρήσιμον εἶναί τι	τῶν	εὑρεθέντων ἀλλ' ὡς σοφὸν καὶ
[1, 5]	ἐστίν. Πλάτων μὲν οὖν περὶ	τῶν	ζητουμένων οὕτω διώρισεν· φανερὸν δ'
[1, 2]	πάντες εἰ οὕτως ἔχει, καθάπερ	τῶν	θαυμάτων ταὐτόματα (τοῖς μήπω τεθεωρηκόσι
[1, 2]	ἐπιστημῶν ἐστί, κἂν εἴ τις	τῶν	θείων εἴη. Μόνη δ' αὕτη
[1, 3]	γενέσεως πατέρας, καὶ τὸν ὅρκον	τῶν	θεῶν ὕδωρ, τὴν καλουμένην ὑπ'
[1, 8]	ὅσα τινὲς ἀκολουθήσαντες ταῖς περὶ	τῶν	ἰδεῶν δόξαις ἠναντιώθησαν ταῖς ἀρχαῖς.
[1, 8]	Καὶ εἰ μὲν ταὐτὸ εἶδος	τῶν	ἰδεῶν καὶ τῶν μετεχόντων, ἔσται
[1, 1]	ἐκεῖ γὰρ ἀφείθη σχολάζειν τὸ	τῶν	ἱερέων ἔθνος. Εἴρηται μὲν οὖν
[1, 5]	δὲ καὶ ἴδια παρὰ τὴν	τῶν	Ιταλικῶν ἔχουσα φιλοσοφίαν. Ἐκ νέου
[1, 4]	δὲ δύο. Μέχρι μὲν οὖν	τῶν	Ιταλικῶν καὶ χωρὶς ἐκείνων μορυχώτερον
[1, 1]	καίτοι κυριώταταί γ' εἰσὶν αὗται	τῶν	καθ' ἕκαστα γνώσεις· ἀλλ' οὐ
[1, 1]	δ' ὅτι ἡ μὲν ἐμπειρία	τῶν	καθ' ἕκαστόν ἐστι γνῶσις ἡ
[1, 1]	ἐστι γνῶσις ἡ δὲ τέχνη	τῶν	καθόλου, αἱ δὲ πράξεις καὶ
[1, 3]	αἴτιον αὐτὸ τἀγαθόν ἐστι (καὶ	τῶν	κακῶν τὸ κακόν) Οὗτοι μὲν
[1, 3]	τῶν ἀγαθῶν τὸ δὲ νεῖκος	τῶν	κακῶν· ὥστ' εἴ τις φαίη
[1, 3]	τῶν ἀγαθῶν καὶ τὰ φαῦλα	τῶν	καλῶν, οὕτως ἄλλος τις φιλίαν
[1, 7]	ἀριθμοῦ πάθη καὶ τὸν ἀριθμὸν	τῶν	κατὰ τὸν οὐρανὸν ὄντων καὶ
[1, 7]	περὶ αὐτῶν) καὶ περὶ τῆς	τῶν	κινουμένων αἰτίας, πότερον ἓν ἢ
[1, 6]	γ' ἔχομεν ἐξ αὐτῶν, ὅτι	τῶν	λεγόντων περὶ ἀρχῆς καὶ αἰτίας
[1, 3]	οὖν Αναξαγόραν ἴσμεν ἁψάμενον τούτων	τῶν	λόγων, αἰτίαν δ' ἔχει πρότερον
[1, 8]	ἔστιν. Ἔτι δὲ οἱ ἀκριβέστεροι	τῶν	λόγων οἱ μὲν τῶν πρός
[1, 4]	μὲν οὖν ἀδιορίστως ἀπέρριψε περὶ	τῶν	λοιπῶν, (β) οἱ δὲ Πυθαγόρειοι
[1, 7]	καὶ λέγουσιν, οὐθὲν μᾶλλον περὶ	τῶν	μαθηματικῶν λέγουσι σωμάτων ἢ τῶν
[1, 4]	πρὸ τούτων οἱ καλούμενοι Πυθαγόρειοι	τῶν	μαθημάτων ἁψάμενοι πρῶτοι ταῦτά τε
[1, 2]	μικρὸν οὕτω προϊόντες καὶ περὶ	τῶν	μειζόνων διαπορήσαντες, οἷον περί τε
[1, 5]	πραγμάτων εἶναί φησι μεταξύ, διαφέροντα	τῶν	μὲν αἰσθητῶν τῷ ἀΐδια καὶ
[1, 4]	ἡ κίνησις, καὶ ταύτην παρὰ	τῶν	μὲν μίαν παρὰ τῶν δὲ
[1, 4]	τὰ τοιαῦτα σώματά ἐστιν) καὶ	τῶν	μὲν μίαν τῶν δὲ πλείους
[1, 1]	πλειόνων δ' εὑρισκομένων τεχνῶν καὶ	τῶν	μὲν πρὸς τἀναγκαῖα τῶν δὲ
[1, 8]	ταὐτὸ εἶδος τῶν ἰδεῶν καὶ	τῶν	μετεχόντων, ἔσται τι κοινόν (τί
[1, 1]	τοῦτο ταῦτα φρονιμώτερα καὶ μαθητικώτερα	τῶν	μὴ δυναμένων μνημονεύειν ἐστί, φρόνιμα
[1, 7]	δὲ ὕδατος. Περὶ μὲν οὖν	τῶν	μίαν τιθεμένων αἰτίαν οἵαν εἴπομεν,
[1, 7]	μὴ καλῶς λέγουσιν εἰς τὴν	τῶν	νῦν ἡμῖν προκειμένων σκέψιν. Οἱ
[1, 8]	αἱ σύνθετοι φωναί εἰσιν ἐκ	τῶν	οἰκείων στοιχείων. ~Ὅτι μὲν οὖν
[1, 1]	μάλιστα τῶν ἄλλων ἡ διὰ	τῶν	ὀμμάτων. Οὐ γὰρ μόνον ἵνα
[1, 1]	καὶ ἐπιστήμης καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	ὁμογενῶν· οὗ δ' ἕνεκα νῦν
[1, 6]	καὶ ἀέρα, Αναξαγόρας δὲ τὴν	τῶν	ὁμοιομερῶν ἀπειρίαν· οὗτοί τε δὴ
[1, 7]	αὐτῷ λόγῳ τούτῳ, οὐδὲ ἄλλο	τῶν	ὁμοίων οὐθέν· οὔτε γὰρ ποιόν
[1, 1]	ἐννοημάτων μία καθόλου γένηται περὶ	τῶν	ὁμοίων ὑπόληψις. Τὸ μὲν γὰρ
[1, 6]	ἢ ὂν ἢ γιγνόμενόν τι	τῶν	ὄντων ἀλλ' ὡς ἀπὸ τούτων
[1, 7]	ἐξ αἰσθητῶν· τὰ γὰρ μαθηματικὰ	τῶν	ὄντων ἄνευ κινήσεώς ἐστιν ἔξω
[1, 8]	οὐσιῶν μόνον ἐνδέχεται· ὥστε τὸ	τῶν	ὄντων ἁπάντων τὰ στοιχεῖα ἢ
[1, 4]	ἐν αὐτοῖς τὰς τούτων ἀρχὰς	τῶν	ὄντων ἀρχὰς ᾠήθησαν εἶναι πάντων.
[1, 3]	καλῶς τὴν αἰτίαν ἀρχὴν εἶναι	τῶν	ὄντων ἔθεσαν, καὶ τὴν τοιαύτην
[1, 5]	ἄλλοις, τἀκείνων στοιχεῖα πάντων ᾠήθη	τῶν	ὄντων εἶναι στοιχεῖα. Ὡς μὲν
[1, 3]	τοὺς πρότερον ἡμῶν εἰς ἐπίσκεψιν	τῶν	ὄντων ἐλθόντας καὶ φιλοσοφήσαντας περὶ
[1, 8]	τι γένος. Ὅλως τε τὸ	τῶν	ὄντων ζητεῖν στοιχεῖα μὴ διελόντας,
[1, 5]	Οὗτος οὖν τὰ μὲν τοιαῦτα	τῶν	ὄντων ἰδέας προσηγόρευσε, τὰ δ'
[1, 3]	μὲν ἔχειν τὰ δὲ γίγνεσθαι	τῶν	ὄντων ἴσως οὔτε πῦρ οὔτε
[1, 3]	καὶ ταύτην ἀρχήν φασιν εἶναι	τῶν	ὄντων, καὶ διὰ τοῦτο οὔτε
[1, 7]	ἐπαναβῆναι καὶ ἐπὶ τὰ ἀνωτέρω	τῶν	ὄντων, καὶ μᾶλλον ἢ τοῖς
[1, 8]	τιθέμενοι πρῶτον μὲν ζητοῦντες τωνδὶ	τῶν	ὄντων λαβεῖν τὰς αἰτίας ἕτερα
[1, 7]	ὅσοι δὲ περὶ μὲν ἁπάντων	τῶν	ὄντων ποιοῦνται τὴν θεωρίαν, τῶν
[1, 4]	(α) τὰ τῶν ἀριθμῶν στοιχεῖα	τῶν	ὄντων στοιχεῖα πάντων ὑπέλαβον εἶναι,
[1, 3]	κενοῦ τὸ σῶμἀ, αἴτια δὲ	τῶν	ὄντων ταῦτα ὡς ὕλην. Καὶ
[1, 4]	ἔστι λαβεῖν, ὅτι τἀναντία ἀρχαὶ	τῶν	ὄντων· τὸ δ' ὅσαι παρὰ
[1, 3]	οὐχ ἱκανῶν οὐσῶν γεννῆσαι τὴν	τῶν	ὄντων φύσιν, πάλιν ὑπ' αὐτῆς
[1, 1]	εἴρηται πρότερον, ὁ μὲν ἔμπειρος	τῶν	ὁποιανοῦν ἐχόντων αἴσθησιν εἶναι δοκεῖ
[1, 8]	εἰ ἔστι μεθεκτὰ τὰ εἴδη,	τῶν	οὐσιῶν ἀναγκαῖον ἰδέας εἶναι μόνον.
[1, 8]	φαμεν τὰς ἰδέας οὐ μόνον	τῶν	οὐσιῶν ἔσται εἴδη ἀλλὰ πολλῶν
[1, 8]	ἔστι δήπου λαβεῖν, ἀλλ' εἴπερ,	τῶν	οὐσιῶν μόνον ἐνδέχεται· ὥστε τὸ
[1, 7]	καὶ τὰ συμβεβηκότα χωρίζοιτ' ἂν	τῶν	οὐσιῶν (τῶν γὰρ αὐτῶν μῖξίς
[1, 1]	Σωκράτην ἢ τῶν ἄλλων τινὰ	τῶν	οὕτω λεγομένων ᾧ συμβέβηκεν ἀνθρώπῳ
[1, 3]	καὶ τὸ πυκνὸν ἀρχὰς τιθέμενοι	τῶν	παθημάτων, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[1, 8]	τῶν ἄλλων, ὥστ' εἴ τις	τῶν	πάντων ἔστιν ἐπιστήμη, οἵαν δή
[1, 8]	ἄν τις καὶ μάθοι τὰ	τῶν	πάντων στοιχεῖα; Δῆλον γὰρ ὡς
[1, 7]	ὄντων ἄνευ κινήσεώς ἐστιν ἔξω	τῶν	περὶ τὴν ἀστρολογίαν) διαλέγονται μέντοι
[1, 2]	τῶν τῆς σελήνης παθημάτων καὶ	τῶν	περὶ τὸν ἥλιον καὶ ἄστρα
[1, 1]	δὲ ἀρχιτέκτων, αἱ δὲ θεωρητικαὶ	τῶν	ποιητικῶν μᾶλλον. (α) Ὅτι μὲν
[1, 3]	τὴν καλουμένην ὑπ' αὐτῶν Στύγα	(τῶν	ποιητῶν) τιμιώτατον μὲν γὰρ τὸ
[1, 1]	σοφωτέρους, (β) ὅτι τὰς αἰτίας	τῶν	ποιουμένων ἴσασιν (τοὺς δ' ὥσπερ
[1, 8]	ἐπὶ τῶν φθαρτῶν δυάδων, καὶ	τῶν	πολλῶν μὲν ἀϊδίων δέ, τὸ
[1, 5]	καὶ τὰ εἴδη τὰ μαθηματικὰ	τῶν	πραγμάτων εἶναί φησι μεταξύ, διαφέροντα
[1, 8]	πῶς ἂν αἱ ἰδέαι οὐσίαι	τῶν	πραγμάτων οὖσαι χωρὶς εἶεν; Ἐν
[1, 8]	ἀκριβέστεροι τῶν λόγων οἱ μὲν	τῶν	πρός τι ποιοῦσιν ἰδέας, ὧν
[1, 9]	ἂν εἰπεῖν, δῆλον καὶ ἐκ	τῶν	πρότερον εἰρημένων· ἀλλ' ἀμυδρῶς ταύτας,
[1, 3]	ἐπὶ τοσοῦτον ἔοικεν ἐζητῆσθαι παρὰ	τῶν	πρότερον. ~Ἐν δὲ τούτοις καὶ
[1, 4]	κἀκείνοις συνέβαινεν. Παρὰ μὲν οὖν	τῶν	πρότερον καὶ τῶν ἄλλων τοσαῦτα
[1, 5]	ἑκατέροις ἑκατέραν, ὥσπερ φαμὲν καὶ	τῶν	προτέρων ἐπιζητῆσαί τινας φιλοσόφων, οἷον
[1, 2]	ζητούμενον ὄνομα· δεῖ γὰρ ταύτην	τῶν	πρώτων ἀρχῶν καὶ αἰτιῶν εἶναι
[1, 2]	δὲ τῶν ἐπιστημῶν αἳ μάλιστα	τῶν	πρώτων εἰσίν (αἱ γὰρ ἐξ
[1, 5]	διὰ τὸ τοὺς ἀριθμοὺς ἔξω	τῶν	πρώτων εὐφυῶς ἐξ αὐτῆς γεννᾶσθαι
[1, 4]	σοφῶν ταῦτα παρειλήφαμεν, παρὰ μὲν	τῶν	πρώτων σωματικήν τε τὴν ἀρχήν
[1, 2]	οὐ ποιητική, δῆλον καὶ ἐκ	τῶν	πρώτων φιλοσοφησάντων· διὰ γὰρ τὸ
[1, 8]	δὲ αἰσθητούς. ~Περὶ μὲν οὖν	τῶν	Πυθαγορείων ἀφείσθω τὰ νῦν (ἱκανὸν
[1, 2]	ἔχομεν περὶ τῆς σοφίας καὶ	τῶν	σοφῶν· τούτων δὲ τὸ μὲν
[1, 4]	οὖν τῶν εἰρημένων καὶ παρὰ	τῶν	συνηδρευκότων ἤδη τῷ λόγῳ σοφῶν
[1, 7]	τόπον τοῦτον ἤδη πλῆθος εἶναι	τῶν	συνισταμένων μεγεθῶν διὰ τὸ τὰ
[1, 7]	μικρομερέστατον καὶ λεπτότατον ἂν εἴη	τῶν	σωμάτων (διόπερ ὅσοι πῦρ ἀρχὴν
[1, 7]	κοῦφα τὰ δὲ βάρος ἔχοντα	τῶν	σωμάτων; Ἐξ ὧν γὰρ ὑποτίθενται
[1, 7]	ὁμολογεῖ τὸ στοιχεῖον εἶναι τὸ	τῶν	σωμάτων· οὐθεὶς γοῦν ἠξίωσε τῶν
[1, 7]	Ησίοδος τὴν γῆν πρώτην γενέσθαι	τῶν	σωμάτων· οὕτως ἀρχαίαν καὶ δημοτικὴν
[1, 8]	ἔστι καὶ παρὰ τὰς οὐσίας,	τῶν	τε ἄλλων ἔστιν ἓν ἐπὶ
[1, 2]	μειζόνων διαπορήσαντες, οἷον περί τε	τῶν	τῆς σελήνης παθημάτων καὶ τῶν
[1, 1]	ἐπιστήμας αὐτῶν. Ὅθεν ἤδη πάντων	τῶν	τοιούτων κατεσκευασμένων αἱ μὴ πρὸς
[1, 3]	πῦρ οὔτε γῆν οὔτ' ἄλλο	τῶν	τοιούτων οὐθὲν οὔτ' εἰκὸς αἴτιον
[1, 7]	ἢ γῆς ἢ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων σωμάτων οὐδ' ὁτιοῦν εἰρήκασιν,
[1, 2]	γνωρίζεται ἀλλ' οὐ ταῦτα διὰ	τῶν	ὑποκειμένων) ἀρχικωτάτη δὲ τῶν ἐπιστημῶν,
[1, 4]	φασιν, ὄντων δὲ ἐννέα μόνον	τῶν	φανερῶν διὰ τοῦτο δεκάτην τὴν
[1, 8]	δὲ ζητούσης τῆς σοφίας περὶ	τῶν	φανερῶν τὸ αἴτιον, τοῦτο μὲν
[1, 7]	εἶναι καὶ φθορὰν ἢ τὰ	τῶν	φερομένων ἔργα κατὰ τὸν οὐρανόν.
[1, 8]	κοινόν (τί γὰρ μᾶλλον ἐπὶ	τῶν	φθαρτῶν δυάδων, καὶ τῶν πολλῶν
[1, 8]	δὲ τὸ νοεῖν τι φθαρέντος	τῶν	φθαρτῶν· φάντασμα γάρ τι τούτων
[1, 4]	λόγος (οὐ γὰρ ὥσπερ ἔνιοι	τῶν	φυσιολόγων ἓν ὑποθέμενοι τὸ ὂν
[1, 7]	καὶ τοῖς στοιχείοις ἐκτοπωτέροις χρῶνται	τῶν	φυσιολόγων (τὸ δ' αἴτιον ὅτι
[1, 1]	τιμιωτέρους καὶ μᾶλλον εἰδέναι νομίζομεν	τῶν	χειροτεχνῶν καὶ σοφωτέρους, (β) ὅτι
[1, 7]	εἶχε γὰρ ἄν τι τούτων	τῶν	χρωμάτων· ὁμοίως δὲ καὶ ἄχυμον
[1, 1]	τοῦ μανθάνειν ὅσα μὴ δύναται	τῶν	ψόφων ἀκούειν (οἷον μέλιττα κἂν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007