Livre, Chap. |
[1, 7] |
πῦρ
οἱ
δ'
ὕδωρ
οἱ
|
δ' |
ἀέρα
τοῦτ'
εἶναί
φασιν·
καίτοι |
[1, 5] |
τῶν
ὄντων
ἰδέας
προσηγόρευσε,
τὰ
|
δ' |
αἰσθητὰ
παρὰ
ταῦτα
καὶ
κατὰ |
[1, 3] |
πρώτην
αἰτίαν
οἰώμεθα
γνωρίζειν)
τὰ
|
δ' |
αἴτια
λέγεται
τετραχῶς,
ὧν
μίαν |
[1, 5] |
αὐτὸ
ἓν
ἕκαστον
μόνον.
Ἐπεὶ
|
δ' |
αἴτια
τὰ
εἴδη
τοῖς
ἄλλοις, |
[1, 7] |
περιείληφεν
ὁ
καλούμενος
οὐρανός.
Τὰς
|
δ' |
αἰτίας
καὶ
τὰς
ἀρχάς,
ὥσπερ |
[1, 7] |
ἐκτοπωτέροις
χρῶνται
τῶν
φυσιολόγων
(τὸ
|
δ' |
αἴτιον
ὅτι
παρέλαβον
αὐτὰς
οὐκ |
[1, 4] |
τοῖς
περὶ
φύσεως
εἰρήκαμεν)
ἀναγκαζόμενος
|
δ' |
ἀκολουθεῖν
τοῖς
φαινομένοις,
καὶ
τὸ |
[1, 7] |
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ
νῦν,
ἀριθμὸν
|
δ' |
ἄλλον
μηθένα
εἶναι
παρὰ
τὸν |
[1, 3] |
καὶ
ἀέρι
καὶ
ὕδατι·
λάβοι
|
δ' |
ἄν
τις
αὐτὸ
θεωρῶν
ἐκ |
[1, 3] |
κίνησις
ὑπάρχει
τοῖς
οὖσιν.
Ὑποπτεύσειε
|
δ' |
ἄν
τις
Ησίοδον
πρῶτον
ζητῆσαι |
[1, 8] |
οἴεσθαι
ἔχειν
οὐκ
ἀληθές.
Πῶς
|
δ' |
ἄν
τις
καὶ
μάθοι
τὰ |
[1, 8] |
οὔτε
ὁμολογούμενα
τῇ
νοήσει.
Ἔτι
|
δ' |
ἀναγκαῖον
ἕτερον
γένος
ἀριθμοῦ
κατασκευάζειν |
[1, 3] |
πυρὶ
μὲν
καθ'
αὑτὸ
τοῖς
|
δ' |
ἀντικειμένοις
ὡς
μιᾷ
φύσει,
γῇ |
[1, 1] |
ἐποίησεν,
ὡς
φησὶ
Πῶλος,
ἡ
|
δ' |
ἀπειρία
τύχην.
Γίγνεται
δὲ
τέχνη |
[1, 5] |
ὡς
ἑνὸς
δυάδα
ποιῆσαι,
τὸ
|
δ' |
ἄπειρον
ἐκ
μεγάλου
καὶ
μικροῦ, |
[1, 4] |
καὶ
ὁ
μὲν
πεπερασμένον
ὁ
|
δ' |
ἄπειρόν
φησιν
εἶναι
αὐτό)
Ξενοφάνης |
[1, 4] |
μὲν
λέγειν
καὶ
ὁρίζεσθαι,
λίαν
|
δ' |
ἁπλῶς
ἐπραγματεύθησαν.
Ὡρίζοντό
τε
γὰρ |
[1, 2] |
τῆς
τοῦ
παντὸς
γενέσεως.
Ὁ
|
δ' |
ἀπορῶν
καὶ
θαυμάζων
οἴεται
ἀγνοεῖν |
[1, 4] |
τὴν
φύσιν
ἀφωμοιῶσθαι
πᾶσαν,
οἱ
|
δ' |
ἀριθμοὶ
πάσης
τῆς
φύσεως
πρῶτοι, |
[1, 4] |
ἄρτιον
εἶναι
καὶ
περιττόν)
τὸν
|
δ' |
ἀριθμὸν
ἐκ
τοῦ
ἑνός,
ἀριθμοὺς |
[1, 5] |
ἀριθμοὺς
παρὰ
τὰ
αἰσθητά,
οἱ
|
δ' |
ἀριθμοὺς
εἶναί
φασιν
αὐτὰ
τὰ |
[1, 5] |
ὑπὸ
μιᾶς
πληροῦται
ὀχείας,
τὸ
|
δ' |
ἄρρεν
πολλὰ
πληροῖ·
καίτοι
ταῦτα |
[1, 7] |
τὰ
στοιχεῖα
τιθέασι
μόνον,
τῶν
|
δ' |
ἀσωμάτων
οὔ,
ὄντων
καὶ
ἀσωμάτων. |
[1, 2] |
τις
τῶν
θείων
εἴη.
Μόνη
|
δ' |
αὕτη
τούτων
ἀμφοτέρων
τετύχηκεν·
ὅ |
[1, 7] |
εἴπομεν,
ἔστω
ταῦτ'
εἰρημένα·
τὸ
|
δ' |
αὐτὸ
κἂν
εἴ
τις
ταῦτα |
[1, 6] |
τὰς
κινήσεις
οὔσας
λέγουσιν·
ὡς
|
δ' |
αὔτως
καὶ
οἱ
τὸ
ἓν |
[1, 1] |
αὐτῶν
οὐκ
ἐγγίγνεται
μνήμη,
τοῖς
|
δ' |
ἐγγίγνεται.
(β)
Καὶ
διὰ
τοῦτο |
[1, 7] |
ὃ
ἐκεῖνος
οὔ
φησιν.
Αναξαγόραν
|
δ' |
εἴ
τις
ὑπολάβοι
δύο
λέγειν |
[1, 2] |
αἰτίας
λέγοντες
περὶ
ἑκάστοὐ,
τὸ
|
δ' |
εἰδέναι
καὶ
τὸ
ἐπίστασθαι
αὐτῶν |
[1, 5] |
ἐστιν
αἴτια
τοῖς
ἄλλοις,
τοῖς
|
δ' |
εἴδεσι
τὸ
ἕν)
καὶ
τίς |
[1, 6] |
ἄλλων
τὰ
εἴδη
παρέχονται,
τοῖς
|
δ' |
εἴδεσι
τὸ
ἕν)
τὸ
δ' |
[1, 5] |
τῆς
ὕλης
πολλὰ
ποιοῦσιν,
τὸ
|
δ' |
εἶδος
ἅπαξ
γεννᾷ
μόνον,
φαίνεται |
[1, 5] |
ἀΐδια
καὶ
ἀκίνητα
εἶναι,
τῶν
|
δ' |
εἰδῶν
τῷ
τὰ
μὲν
πόλλ' |
[1, 7] |
ἤδη
γὰρ
ἂν
ἀπεκέκριτο,
φησὶ
|
δ' |
εἶναι
μεμιγμένα
πάντα
πλὴν
τοῦ |
[1, 8] |
ἐκ
πλατέος
καὶ
στενοῦ,
σῶμα
|
δ' |
ἐκ
βαθέος
καὶ
ταπεινοῦ.
Καίτοι |
[1, 5] |
εἶδος
ἅπαξ
γεννᾷ
μόνον,
φαίνεται
|
δ' |
ἐκ
μιᾶς
ὕλης
μία
τράπεζα, |
[1, 1] |
καὶ
τέχνῃ
καὶ
λογισμοῖς.
Γίγνεται
|
δ' |
ἐκ
τῆς
μνήμης
ἐμπειρία
τοῖς |
[1, 5] |
τῶν
ζητουμένων
οὕτω
διώρισεν·
φανερὸν
|
δ' |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
δυοῖν |
[1, 8] |
μὲν
οὐσίας
εἶναί
φαμεν,
ὅπως
|
δ' |
ἐκεῖναι
τούτων
οὐσίαι,
διὰ
κενῆς |
[1, 8] |
δώσει
τὸ
καθόλου
εἶναι·
τοῦτο
|
δ' |
ἐν
ἐνίοις
ἀδύνατον.
Οὐθένα
δ' |
[1, 1] |
τὸ
καθόλου
μὲν
γνωρίζῃ
τὸ
|
δ' |
ἐν
τούτῳ
καθ'
ἕκαστον
ἀγνοῇ, |
[1, 5] |
μὲν
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητῶν
τὸ
|
δ' |
ἓν
ἐν
τοῖς
εἴδεσι
λέγεται, |
[1, 4] |
πεπερασμένον
τὸ
δὲ
ἄπειρον,
τὸ
|
δ' |
ἓν
ἐξ
ἀμφοτέρων
εἶναι
τούτων |
[1, 1] |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ὁμογενῶν·
οὗ
|
δ' |
ἕνεκα
νῦν
ποιούμεθα
τὸν
λόγον |
[1, 3] |
γιγνόμενον
καὶ
τούτῳ
ζῶν
(τὸ
|
δ' |
ἐξ
οὗ
γίγνεται,
τοῦτ'
ἐστὶν |
[1, 1] |
ὅμοιον
εἶναι
καὶ
ἐμπειρία,
ἀποβαίνει
|
δ' |
ἐπιστήμη
καὶ
τέχνη
διὰ
τῆς |
[1, 2] |
ἡ
τοῦ
μάλιστα
ἐπιστητοῦ)
μάλιστα
|
δ' |
ἐπιστητὰ
τὰ
πρῶτα
καὶ
τὰ |
[1, 3] |
ἡλικίᾳ
πρότερος
ὢν
τούτου
τοῖς
|
δ' |
ἔργοις
ὕστερος
ἀπείρους
εἶναί
φησι |
[1, 2] |
ἕνεκέν
ἐστι
πρακτέον
ἕκαστον·
τοῦτο
|
δ' |
ἐστὶ
τἀγαθὸν
ἑκάστου,
ὅλως
δὲ |
[1, 9] |
τῷ
λόγῳ
φησὶν
εἶναι,
τοῦτο
|
δ' |
ἐστὶ
τὸ
τί
ἦν
εἶναι |
[1, 7] |
οὐκ
ὀρθῶς
ἂν
λέγοι·
εἰ
|
δ' |
ἔστι
τὸ
τῇ
γενέσει
ὕστερον |
[1, 2] |
ἐπιστήμην
μάλιστα
αἱρήσεται,
(β)
τοιαύτη
|
δ' |
ἐστὶν
ἡ
τοῦ
μάλιστα
ἐπιστητοῦ) |
[1, 1] |
καὶ
διαφέροντα
τῶν
ἄλλων·
πλειόνων
|
δ' |
εὑρισκομένων
τεχνῶν
καὶ
τῶν
μὲν |
[1, 5] |
εἷς
ὢν
πολλὰς
ποιεῖ.
Ὁμοίως
|
δ' |
ἔχει
καὶ
τὸ
ἄρρεν
πρὸς |
[1, 8] |
δ'
ἐν
ἐνίοις
ἀδύνατον.
Οὐθένα
|
δ' |
ἔχει
λόγον
οὐδὲ
τὰ
μετὰ |
[1, 3] |
ἁψάμενον
τούτων
τῶν
λόγων,
αἰτίαν
|
δ' |
ἔχει
πρότερον
Ερμότιμος
ὁ
Κλαζομένιος |
[1, 1] |
τοῦ
εἰδέναι
ὀρέγονται
φύσει.
Σημεῖον
|
δ' |
ἡ
τῶν
αἰσθήσεων
ἀγάπησις·
καὶ |
[1, 7] |
τούτῳ
τὰ
μὲν
ταὐτὰ
τὰ
|
δ' |
ἴδια
συμβαίνειν
ἀνάγκη.
Γιγνόμενά
τε |
[1, 6] |
καὶ
τὸ
μικρὸν
λέγων,
οἱ
|
δ' |
Ιταλικοὶ
τὸ
ἄπειρον,
Εμπεδοκλῆς
δὲ |
[1, 8] |
ζα
ἐκ
τοῦ
ς
καὶ
|
δ |
καὶ
α
φασὶν
εἶναι,
οἱ |
[1, 6] |
μὲν
οὐθεὶς
ἀποδέδωκε,
(β)
μάλιστα
|
δ' |
οἱ
τὰ
εἴδη
τιθέντες
λέγουσιν |
[1, 8] |
ἔσονται
ἑτέρου
πρὸς
ἕτερον.
Λέγω
|
δ' |
οἷον,
εἰ
ἔστιν
ὁ
Καλλίας |
[1, 8] |
μὴ
καθ'
ὑποκειμένου
λέγεται
(λέγω
|
δ' |
οἷον,
εἴ
τι
αὐτοδιπλασίου
μετέχει, |
[1, 4] |
αὐτοῖς
εἶναι
τὴν
πραγματείαν·
λέγω
|
δ' |
οἷον,
ἐπειδὴ
τέλειον
ἡ
δεκὰς |
[1, 7] |
κατὰ
τῆς
οὐσίας
ἐκείνης,
λέγω
|
δ' |
οἷον
ὅτι
οὔτε
λευκὸν
οὔτε |
[1, 3] |
αὐτὸ
ποιεῖ
μεταβάλλειν
ἑαυτό·
λέγω
|
δ' |
οἷον
οὔτε
τὸ
ξύλον
οὔτε |
[1, 7] |
ὄντων
ποιοῦνται
τὴν
θεωρίαν,
τῶν
|
δ' |
ὄντων
τὰ
μὲν
αἰσθητὰ
τὰ |
[1, 1] |
ἄλλο
γένος
ζῴων
ἔστἰ,
μανθάνει
|
δ' |
ὅσα
πρὸς
τῇ
μνήμῃ
καὶ |
[1, 4] |
τἀναντία
ἀρχαὶ
τῶν
ὄντων·
τὸ
|
δ' |
ὅσαι
παρὰ
τῶν
ἑτέρων,
καὶ |
[1, 1] |
τῆς
ἐμπειρίας
λόγον
ἐχόντων
(αἴτιον
|
δ' |
ὅτι
ἡ
μὲν
ἐμπειρία
τῶν |
[1, 8] |
δὲ
μή,
οὐδὲν
διοίσει.
Εἰ
|
δ' |
ὅτι
λόγοι
ἀριθμῶν
τἀνταῦθα,
οἷον |
[1, 1] |
ὡς
εἰπεῖν
τῶν
ἄλλων.
Αἴτιον
|
δ' |
ὅτι
μάλιστα
ποιεῖ
γνωρίζειν
ἡμᾶς |
[1, 1] |
ἀκολουθοῦσαν
τὴν
σοφίαν
πᾶσι·
τοῦτο
|
δ' |
ὅτι
οἱ
μὲν
τὴν
αἰτίαν |
[1, 1] |
οὕτω
πολλοῖς,
ἐμπειρίας
ἐστίν·
τὸ
|
δ' |
ὅτι
πᾶσι
τοῖς
τοιοῖσδε
κατ' |
[1, 2] |
ἓν
τῶν
αἰτίων
ἐστίν.
Ὅτι
|
δ' |
οὐ
ποιητική,
δῆλον
καὶ
ἐκ |
[1, 1] |
μὲν
τὴν
αἰτίαν
ἴσασιν
οἱ
|
δ' |
οὔ.
Οἱ
μὲν
γὰρ
ἔμπειροι |
[1, 6] |
δ'
εἴδεσι
τὸ
ἕν)
τὸ
|
δ' |
οὗ
ἕνεκα
αἱ
πράξεις
καὶ |
[1, 2] |
μὲν
οὖν
πᾶσαι
ταύτης,
ἀμείνων
|
δ' |
οὐδεμία.
Δεῖ
μέντοι
πως
καταστῆναι |
[1, 7] |
ὄντων
τὰ
μὲν
αἰσθητὰ
τὰ
|
δ' |
οὐκ
αἰσθητὰ
τιθέασι,
δῆλον
ὡς |
[1, 2] |
μόνος
τοῦτ'
ἔχοι
γέρας
ἄνδρα
|
δ' |
οὐκ
ἄξιον
μὴ
οὐ
ζητεῖν |
[1, 1] |
τὸ
ὅτι
μὲν
ἴσασι,
διότι
|
δ' |
οὐκ
ἴσασιν·
οἱ
δὲ
τὸ |
[1, 8] |
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
μεταβολῆς)
τὴν
|
δ' |
οὐσίαν
οἰόμενοι
λέγειν
αὐτῶν
ἑτέρας |
[1, 5] |
τὸ
μικρὸν
εἶναι
ἀρχάς,
ὡς
|
δ' |
οὐσίαν
τὸ
ἕν·
ἐξ
ἐκείνων |
[1, 3] |
συγκρίσει
καὶ
διακρίσει
μόνον,
ἄλλως
|
δ' |
οὔτε
γίγνεσθαι
οὔτ'
ἀπόλλυσθαι
ἀλλὰ |
[1, 3] |
ἐν
ὕλης
εἴδει
λεγομένην·
προϊόντων
|
δ' |
οὕτως,
αὐτὸ
τὸ
πρᾶγμα
ὡδοποίησεν |
[1, 8] |
πυρὸς
ἢ
ὕδατος
ὁμοιομεροῦς·
εἰ
|
δ' |
οὕτως,
οὐκ
ἔσονται
οὐσίαι
οἱ |
[1, 3] |
τὴν
φύσιν
ὑγρὰν
ἔχειν,
τὸ
|
δ' |
ὕδωρ
ἀρχὴν
τῆς
φύσεως
εἶναι |
[1, 7] |
οἱ
μὲν
γὰρ
πῦρ
οἱ
|
δ' |
ὕδωρ
οἱ
δ'
ἀέρα
τοῦτ' |
[1, 8] |
ὃν
Αναξαγόρας
μὲν
πρῶτος
Εὔδοξος
|
δ' |
ὕστερον
καὶ
ἄλλοι
τινὲς
ἔλεγον |
[1, 4] |
οὐ
διήρθρωται
παρ'
ἐκείνων,
ἐοίκασι
|
δ' |
ὡς
ἐν
ὕλης
εἴδει
τὰ |
[1, 1] |
αἰτίας
τῶν
ποιουμένων
ἴσασιν
(τοὺς
|
δ' |
ὥσπερ
καὶ
τῶν
ἀψύχων
ἔνια |