Alphabétiquement     [«   »]
οἰόμεθα 2
οἰόμενοι 1
οἷόν 3
οἷον 31
οἴονται 2
οἷος 1
οἰώμεθα 1
Fréquences     [«    »]
30 αἰτίας
31 ἀλλὰ
28 τοῦτο
31 οἷον
33 οὔτε
33 τι
35 ἐκ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre I

οἷον


Livre, Chap.
[1, 2]   ἀκριβέστεραι τῶν ἐκ προσθέσεως λεγομένων,  οἷον   ἀριθμητικὴ γεωμετρίασ) ἀλλὰ μὴν καὶ
[1, 1]   τὸ διὰ τί περὶ οὐδενός,  οἷον   διὰ τί θερμὸν τὸ πῦρ,
[1, 8]   ἑτέρου πρὸς ἕτερον. Λέγω δ'  οἷον,   εἰ ἔστιν Καλλίας λόγος
[1, 8]   καθ' ὑποκειμένου λέγεται (λέγω δ'  οἷον,   εἴ τι αὐτοδιπλασίου μετέχει, τοῦτο
[1, 5]   τῶν προτέρων ἐπιζητῆσαί τινας φιλοσόφων,  οἷον   Εμπεδοκλέα καὶ Αναξαγόραν. ~Συντόμως μὲν
[1, 7]   εἴ τις ταῦτα πλείω τίθησιν,  οἷον   Εμπεδοκλῆς τέτταρά φησιν εἶναι σώματα
[1, 3]   μέντοι καὶ οὐθὲν σαφῶς ἀλλ'  οἷον   ἐν ταῖς μάχαις οἱ ἀγύμναστοι
[1, 8]   ἐκ τῶν ἐν τῷ ἀριθμῷ,  οἷον   ἐν τῇ μυριάδι, πῶς ἔχουσιν
[1, 4]   εἶναι τὴν πραγματείαν· λέγω δ'  οἷον,   ἐπειδὴ τέλειον δεκὰς εἶναι
[1, 8]   δ' ὅτι λόγοι ἀριθμῶν τἀνταῦθα,  οἷον   συμφωνία, δῆλον ὅτι ἐστὶν
[1, 3]   τοῖς οὖσιν ἔθηκεν ὡς ἀρχήν,  οἷον   καὶ Παρμενίδης· καὶ γὰρ οὗτος
[1, 1]   εἰδότα δὲ ποιεῖ ποιεῖ,  οἷον   καίει τὸ πῦρ· τὰ μὲν
[1, 4]   οὗτοι διωρισμένας ἀλλὰ τὰς τυχούσας,  οἷον   λευκὸν μέλαν, γλυκὺ πικρόν, ἀγαθὸν
[1, 1]   μὴ δύναται τῶν ψόφων ἀκούειν  (οἷον   μέλιττα κἂν εἴ τι τοιοῦτον
[1, 3]   κόσμου καὶ τῆς τάξεως πάσης  οἷον   νήφων ἐφάνη παρ' εἰκῇ λέγοντας
[1, 8]   ἕτεροι ἀριθμοί εἰσι τὰ ὄντα,  οἷον   ὁδὶ μὲν ὁ> ἀριθμὸς ἄνθρωπος
[1, 8]   κινῆσον, καὶ πολλὰ γίγνεται ἕτερα,  οἷον   οἰκία καὶ δακτύλιος, ὧν οὔ
[1, 6]   ὅθεν ἀρχὴ τῆς κινήσεως  (οἷον   ὅσοι φιλίαν καὶ νεῖκος
[1, 7]   τῆς οὐσίας ἐκείνης, λέγω δ'  οἷον   ὅτι οὔτε λευκὸν οὔτε μέλαν
[1, 3]   ποιεῖ μεταβάλλειν ἑαυτό· λέγω δ'  οἷον   οὔτε τὸ ξύλον οὔτε
[1, 2]   καὶ περὶ τῶν μειζόνων διαπορήσαντες,  οἷον   περί τε τῶν τῆς σελήνης
[1, 6]   ἐάν τε ἀσώματον τοῦτο τιθῶσιν  (οἷον   Πλάτων μὲν τὸ μέγα καὶ
[1, 4]   ἑτέρας τινὰς ᾠήθησαν εἶναι φύσεις,  οἷον   πῦρ γῆν τι
[1, 4]   πάλιν τίθησι, θερμὸν καὶ ψυχρόν,  οἷον   πῦρ καὶ γῆν λέγων· (α)
[1, 7]   ἁπλοῦν καὶ ἀμιγές) καὶ θάτερον,  οἷον   τίθεμεν τὸ ἀόριστον πρὶν ὁρισθῆναι
[1, 8]   τὰ εἴδη ἀλλὰ καὶ αὐτῶν,  οἷον   τὸ γένος, ὡς γένος εἰδῶν·
[1, 8]   καὶ τῆς ὕλης ὕλην,  οἷον   τὸ μέγα καὶ τὸ μικρόν,
[1, 8]   οὐ τὸ κοινὸν λέγει στοιχεῖον,  οἷον   τὸ σῶμα, ἀλλὰ πῦρ καὶ
[1, 3]   πλείω ποιοῦσι μᾶλλον ἐνδέχεται λέγειν,  οἷον   τοῖς θερμὸν καὶ ψυχρὸν
[1, 1]   κάμνουσι τηνδὶ τὴν νόσον, συνήνεγκεν,  οἷον   τοῖς φλεγματώδεσιν χολώδεσι (ἢ)
[1, 8]   τοῦ αὐτοῦ, ὥστε καὶ εἴδη,  οἷον   τοῦ ἀνθρώπου τὸ ζῷον καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/11/2007