Livre, chapitre
[8, 144]	ἡμετέρην, ἀλλ᾽ ἐπειδὰν τάχιστα πύθηται	τὴν	ἀγγελίην ὅτι οὐδὲν ποιήσομεν τῶν
[8, 5]	καὶ πέμπει ἐπὶ τὴν νέα	τὴν	Ἀδειμάντου τάλαντα ἀργυρίου τρία· (οὗτοί
[8, 56]	ἐξηγγέλθη ὡς ἔσχε τὰ περὶ	τὴν	Ἀθηναίων ἀκρόπολιν, ἐς τοσοῦτον θόρυβον
[8, 111]	οὐδέκοτε γὰρ τῆς ἑωυτῶν ἀδυναμίης	τὴν	Ἀθηναίων δύναμιν εἶναι κρέσσω. ~οὗτοι
[8, 92]	εἷλε τὴν προφυλάσσουσαν ἐπὶ Σκιάθῳ	τὴν	Αἰγιναίην, ἐπ᾽ ἧς ἔπλεε Πυθέης
[8, 132]	Ἀρίφρονος. ~ὡς δὲ παρεγένοντο ἐς	τὴν	Αἴγιναν πᾶσαι αἱ νέες, ἀπίκοντο
[8, 132]	καὶ δὴ καὶ τότε ἐς	τὴν	Αἴγιναν, τῶν Ἑλλήνων δεόμενοι καταπλῶσαι
[8, 116]	ὁ πατὴρ τοὺς ὀφθαλμοὺς διὰ	τὴν	αἰτίην ταύτην. ~καὶ οὗτοι μὲν
[8, 54]	θῦσαι τὰ ἱρὰ ἀναβάντας ἐς	τὴν	ἀκρόπολιν, εἴτε δὴ ὦν ὄψιν
[8, 51]	καὶ πένητας ἀνθρώπους, οἳ φραξάμενοι	τὴν	ἀκρόπολιν θύρῃσί τε καὶ ξύλοισι
[8, 53]	αὐτοὺς ἀναβεβηκότας οἱ Ἀθηναῖοι ἐπὶ	τὴν	ἀκρόπολιν, οἳ μὲν ἐρρίπτεον ἑωυτοὺς
[8, 53]	τὸ ἱρὸν συλήσαντες ἐνέπρησαν πᾶσαν	τὴν	ἀκρόπολιν. ~σχὼν δὲ παντελέως τὰς
[8, 41]	ὡς καὶ τῆς θεοῦ ἀπολελοιπυίης	τὴν	ἀκρόπολιν. ὡς δέ σφι πάντα
[8, 95]	τῶν ὁπλιτέων οἳ παρατετάχατο παρὰ	τὴν	ἀκτὴν τῆς Σαλαμινίης χώρης, γένος
[8, 82]	Σωσιμένεος, ἥ περ δὴ ἔφερε	τὴν	ἀληθείην πᾶσαν. διὰ δὲ τοῦτο
[8, 68]	εἵνεκα ὁρμήθης στρατεύεσθαι, ἔχεις δὲ	τὴν	ἄλλην Ἑλλάδα ἐμποδὼν δέ τοι
[8, 113]	Ἰνδούς, καὶ τὸν πεζὸν καὶ	τὴν	ἄλλην ἵππον. (ταῦτα μὲν ἔθνεα
[8, 138]	ὡς ταύτην ἔσχον, κατεστρέφοντο καὶ	τὴν	ἄλλην Μακεδονίην. ~ἀπὸ τούτου δὴ
[8, 73]	μέντοι τῆς ἑωυτῶν, οἰκέει δὲ	τὴν	ἀλλοτρίην. (τὰ δὲ λοιπὰ ἔθνεα
[8, 108]	διώξαντες μέχρι Ἄνδρου, ἐς δὲ	τὴν	Ἄνδρον ἀπικόμενοι ἐβουλεύοντο. (Θεμιστοκλέης μέν
[8, 111]	τὸν Ἑλλήσποντον λύσοντας τὸν πόρον,	τὴν	Ἄνδρον περικατέατο ἐξελεῖν ἐθέλοντες. (πρῶτοι
[8, 121]	οὐκ οἷοί τε ἐγίνοντο ἐξελεῖν	τὴν	Ἄνδρον, τραπόμενοι ἐς Κάρυστον καὶ
[8, 137]	ἐκ δὲ Ἰλλυριῶν ὑπερβαλόντες ἐς	τὴν	ἄνω Μακεδονίην ἀπίκοντο ἐς Λεβαίην
[8, 106]	ἐμάς, ὥστε σε μὴ μέμψασθαι	τὴν	ἀπ᾽ ἐμέο τοι ἐσομένην δίκην”
[8, 41]	ἐς τὴν ἑωυτῶν. μετὰ δὲ	τὴν	ἄπιξιν κήρυγμα ἐποιήσαντο, Ἀθηναίων τῇ
[8, 21]	ταῦτα, οὐκέτι ἐς ἀναβολὰς ἐποιεῦντο	τὴν	ἀποχώρησιν, ἐκομίζοντο δὲ ὡς ἕκαστοι
[8, 84]	ἀποδημήσασαν ἐς Αἴγιναν, ταύτην εἶναι	τὴν	ἄρξασαν. λέγεται δὲ καὶ τάδε,
[8, 103]	ἐμοί· οὕτω καταρρωδήκεε. ἐπαινέσας δὲ	τὴν	Ἀρτεμισίην, ταύτην μὲν ἀποστέλλει ἄγουσαν
[8, 87]	ἀνδρῶν βαρβάρων, νομίσας τὴν νέα	τὴν	Ἀρτεμισίης ἢ Ἑλληνίδα εἶναι ἢ
[8, 44]	ἐκλήθησαν Κεκροπίδαι, ἐκδεξαμένου δὲ Ἐρεχθέος	τὴν	ἀρχὴν Ἀθηναῖοι μετωνομάσθησαν, Ἴωνος δὲ
[8, 84]	οὕτω λέγουσι τῆς ναυμαχίης γενέσθαι	τὴν	ἀρχήν, Αἰγινῆται δὲ τὴν κατὰ
[8, 139]	τοῦ δὲ Περδίκκης ὁ κτησάμενος	τὴν	ἀρχήν. ~ἐγεγόνεε μὲν δὴ ὧδε
[8, 119]	τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἀπενόστησε ἐς	τὴν	Ἀσίην. ~μέγα δὲ καὶ τόδε
[8, 118]	νεὸς Φοινίσσης ἐπιβὰς ἐκομίζετο ἐς	τὴν	Ἀσίην. (πλέοντα δέ μιν ἄνεμον
[8, 118]	ἐπικουφισθεῖσαν οὕτω δὴ ἀποσωθῆναι ἐς	τὴν	Ἀσίην. ὡς δὲ ἐκβῆναι τάχιστα
[8, 144]	πρὶν ὦν παρεῖναι ἐκεῖνον ἐς	τὴν	Ἀττικήν, ἡμέας καιρός ἐστι προβοηθῆσαι
[8, 50]	ἀγγέλλων ἥκειν τὸν βάρβαρον ἐς	τὴν	Ἀττικὴν καὶ πᾶσαν αὐτὴν πυρπολέεσθαι.
[8, 92]	(ὡς δὲ ἐσεῖδε τὴν νέα	τὴν	Ἀττικὴν ὁ Πολύκριτος, ἔγνω τὸ
[8, 110]	ἐγένετο· οἳ ἐπείτε ἀπίκοντο πρὸς	τὴν	Ἀττικήν, οἳ μὲν κατέμενον ἐπὶ
[8, 53]	γὰρ κατὰ τὸ θεοπρόπιον πᾶσαν	τὴν	Ἀττικὴν τὴν ἐν τῇ ἠπείρῳ
[8, 113]	τὴν ναυμαχίην ἐξήλαυνον ἐς Βοιωτοὺς	τὴν	αὐτὴν ὁδόν. ἔδοξε γὰρ Μαρδονίῳ
[8, 143]	λέγουσι, ἔστ᾽ ἂν ὁ ἥλιος	τὴν	αὐτὴν ὁδὸν ἴῃ τῇ περ
[8, 14]	τοῦ γενομένου χειμῶνος. φυλάξαντες δὴ	τὴν	αὐτὴν ὥρην, πλέοντες ἐπέπεσον νηυσὶ
[8, 36]	νυν καὶ γυναῖκας πέρην ἐς	τὴν	Ἀχαιίην διέπεμψαν, αὐτῶν δὲ οἱ
[8, 24]	ἀνοήτους τῶν ἀνθρώπων, οἳ ἤλπισαν	τὴν	βασιλέος δύναμιν ὑπερβαλέεσθαι” ~ταῦτα ἐπαγγειλαμένου,
[8, 26]	ἄγοντες δὲ τούτους ἐς ὄψιν	τὴν	βασιλέος ἐπυνθάνοντο οἱ Πέρσαι περὶ
[8, 144]	ἡμέας καιρός ἐστι προβοηθῆσαι ἐς	τὴν	Βοιωτίην” οἳ μὲν ταῦτα ὑποκριναμένων
[8, 140]	φθειρομένων μούνων, ἐξαίρετον μεταίχμιόν τε	τὴν	γῆν ἐκτημένων. (ἀλλὰ πείθεσθε· πολλοῦ
[8, 140]	ὧδε Μαρδόνιε ποίεε· τοῦτο μὲν	τὴν	γῆν σφι ἀπόδος, τοῦτο δὲ
[8, 63]	οἱ λοιποί. ταύτην δὲ αἱρέεται	τὴν	γνώμην, αὐτοῦ μένοντας διαναυμαχέειν. ~οὕτω
[8, 106]	Πανιώνιον κομίσαι τὰ τέκνα καὶ	τὴν	γυναῖκα. (ὡς δὲ ἄρα πανοικίῃ
[8, 88]	τὸ ἐπίσημον τῆς νεὸς ἐπισταμένους·	τὴν	δὲ διαφθαρεῖσαν ἠπιστέατο εἶναι πολεμίην.
[8, 68]	Εὐβοίῃ οὔτε ἐλάχιστα ἀποδεξαμένη. δέσποτα,	τὴν	δὲ ἐοῦσαν γνώμην με δίκαιον
[8, 121]	ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ ἦν,	τὴν	δὲ ἐπὶ Σούνιον, τὴν δὲ
[8, 65]	ναυτικὸν στρατὸν κινδυνεύσει βασιλεὺς ἀποβαλεῖν.	(τὴν	δὲ ὁρτὴν ταύτην ἄγουσι Ἀθηναῖοι
[8, 127]	πολιορκέων, κατέσφαξε ἐξαγαγὼν ἐς λίμνην,	τὴν	δὲ πόλιν παραδιδοῖ Κριτοβούλῳ Τορωναίῳ
[8, 132]	τε πάντα πλέα ἐδόκεε εἶναι,	τὴν	δὲ Σάμον ἐπιστέατο δόξῃ καὶ
[8, 121]	ἦν, τὴν δὲ ἐπὶ Σούνιον,	τὴν	δὲ τῷ Αἴαντι αὐτοῦ ἐς
[8, 32]	ἑωυτῆς· Τιθορέα οὔνομα αὐτῇ· ἐς	τὴν	δὴ ἀνηνείκαντο καὶ αὐτοὶ ἀνέβησαν.
[8, 133]	μὲν δὴ Ἕλληνες ἔπλεον ἐς	τὴν	Δῆλον, Μαρδόνιος δὲ περὶ τὴν
[8, 123]	τοῦ Κροίσου κρητῆρος. ~μετὰ δὲ	τὴν	διαίρεσιν τῆς ληίης ἔπλεον οἱ
[8, 31]	τῶν ἐν Πελοποννήσῳ. ταύτην ὦν	τὴν	Δωρίδα γῆν οὐκ ἐσίναντο ἐσβαλόντες
[8, 31]	μὲν δὴ τῆς Τρηχινίης ἐς	τὴν	Δωρίδα ἐσέβαλον· τῆς γὰρ Δωρίδος
[8, 115]	εὕροιεν, οἳ δὲ τὴν ποίην	τὴν	ἐκ τῆς γῆς ἀναφυομένην καὶ
[8, 55]	χώρης μαρτύρια θέσθαι. ταύτην ὦν	τὴν	ἐλαίην ἅμα τῷ ἄλλῳ ἱρῷ
[8, 142]	δὲ φέρει καὶ ἐς πᾶσαν	τὴν	Ἑλλάδα· (ἄλλως τε τούτων ἁπάντων
[8, 4]	ἀπὸ τοῦ Ἀρτεμισίου ἔσω ἐς	τὴν	Ἑλλάδα. (γνόντες δὲ σφέας οἱ
[8, 101]	ἀπολεξάμενος τοῦ στρατοῦ παρασχεῖν μοι	τὴν	Ἑλλάδα δεδουλωμένην, αὐτὸν δέ με
[8, 108]	ἂν μέγιστον πάντων σφι κακῶν	τὴν	Ἑλλάδα ἐργάσαιτο. (εἰ γὰρ ἀναγκασθείη
[8, 100]	κρέσσον εἴη ἀνακινδυνεῦσαι ἢ κατεργάσασθαι	τὴν	Ἑλλάδα ἢ αὐτὸν καλῶς τελευτῆσαι
[8, 115]	καταλιπὼν τοῦ Διός, ὅτε ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα ἤλαυνε, ἀπιὼν οὐκ ἀπέλαβε,
[8, 60]	(ἐν σοὶ νῦν ἐστὶ σῶσαι	τὴν	Ἑλλάδα, ἢν ἐμοὶ πείθῃ ναυμαχίην
[8, 3]	οἱ Ἀθηναῖοι μέγα πεποιημένοι περιεῖναι	τὴν	Ἑλλάδα καὶ γνόντες, εἰ στασιάσουσι
[8, 100]	δίκην ἀναγνώσας βασιλέα στρατεύεσθαι ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα, καί οἱ κρέσσον εἴη
[8, 22]	ἐπὶ τοὺς πατέρας στρατευόμενοι καὶ	τὴν	Ἑλλάδα καταδουλούμενοι. (ἀλλὰ μάλιστα μὲν
[8, 100]	ἔφερέ οἱ ἡ γνώμη κατεργάσασθαι	τὴν	Ἑλλάδα· λογισάμενος ὦν ταῦτα προσέφερε
[8, 142]	μήτε νεώτερον ποιέειν μηδὲν κατὰ	τὴν	Ἑλλάδα μήτε λόγους ἐνδέκεσθαι παρὰ
[8, 109]	εὑρήκαμεν ἡμέας τε αὐτοὺς καὶ	τὴν	Ἑλλάδα, νέφος τοσοῦτο ἀνθρώπων ἀνωσάμενοι,
[8, 18]	δρησμὸν δὴ ἐβούλευον ἔσω ἐς	τὴν	Ἑλλάδα. ~νόῳ δὲ λαβὼν ὁ
[8, 114]	σφέων τὸν βασιλέα ἀπέκτεινας ῥυόμενον	τὴν	Ἑλλάδα” ὁ δὲ γελάσας τε
[8, 116]	παισὶ ἀπηγόρευε μὴ στρατεύεσθαι ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα. (οἳ δὲ ἀλογήσαντες, ἢ
[8, 124]	πολλὸν Ἑλλήνων σοφώτατος ἀνὰ πᾶσαν	τὴν	Ἑλλάδα. (ὅτι δὲ νικῶν οὐκ
[8, 100]	πολλόν, ἐμὲ δὲ σοὶ χρὴ	τὴν	Ἑλλάδα παρασχεῖν δεδουλωμένην, τριήκοντα μυριάδας
[8, 144]	δεξάμενοι ἐθέλοιμεν ἂν μηδίσαντες καταδουλῶσαι	τὴν	Ἑλλάδα. (πολλά τε γὰρ καὶ
[8, 19]	μελήσειν, ὥστε ἀσινέας ἀπικέσθαι ἐς	τὴν	Ἑλλάδα. ταῦτα ἤρεσέ σφι ποιέειν,
[8, 62]	ἀγαθός· εἰ δὲ μή, ἀνατρέψεις	τὴν	Ἑλλάδα· τὸ πᾶν γὰρ ἡμῖν
[8, 15]	παρεκελεύοντο ὅκως μὴ παρήσουσι ἐς	τὴν	Ἑλλάδα τοὺς βαρβάρους, οἳ δ᾽
[8, 62]	τοὺς οἰκέτας κομιεύμεθα ἐς Σῖριν	τὴν	ἐν Ἰταλίῃ, ἥ περ ἡμετέρη
[8, 53]	τὸ θεοπρόπιον πᾶσαν τὴν Ἀττικὴν	τὴν	ἐν τῇ ἠπείρῳ γενέσθαι ὑπὸ
[8, 108]	λύσοντας τὰς γεφύρας· Εὐρυβιάδης δὲ	τὴν	ἐναντίην ταύτῃ γνώμην ἐτίθετο, λέγων
[8, 118]	ἐξ Ἀθηνέων ἀπίκετο ἐπ᾽ Ἠιόνα	τὴν	ἐπὶ Στρυμόνι, ἐνθεῦτεν οὐκέτι ὁδοιπορίῃσι
[8, 132]	δὲ ὡς φανεροὶ ἐγένοντο, ἐξενείκαντος	τὴν	ἐπιχείρησιν ἑνὸς τῶν μετεχόντων, οὕτω
[8, 125]	φθόνῳ καταμαργέων ἐνείκεε τὸν Θεμιστοκλέα,	τὴν	ἐς Λακεδαίμονα ἄπιξιν προφέρων, ὡς
[8, 15]	Εὐρίπου, ὥσπερ τοῖσι ἀμφὶ Λεωνίδην	τὴν	ἐσβολὴν φυλάσσειν. οἳ μὲν δὴ
[8, 14]	ὡς τῶν βαρβάρων οἱ περιπλέοντες	τὴν	Εὔβοιαν πάντες εἴησαν διεφθαρμένοι ὑπὸ
[8, 74]	σιγῇ λόγον ἐποιέετο, θῶμα ποιεύμενοι	τὴν	Εὐρυβιάδεω ἀβουλίην· τέλος δὲ ἐξερράγη
[8, 58]	ἀμειψάμενος ἤιε ἐπὶ τὴν νέα	τὴν	Εὐρυβιάδεω. ἀπικόμενος δὲ ἔφη ἐθέλειν
[8, 51]	μῆνα ἐν τῷ διέβαινον ἐς	τὴν	Εὐρώπην, ἐν τρισὶ ἑτέροισι μησὶ
[8, 108]	ἔργου ἐχομένῳ πάντα τὰ κατὰ	τὴν	Εὐρώπην οἷά τε ἔσται προσχωρῆσαι
[8, 135]	Εὐρωπέα Μῦν ἐξαρπάσαντα παρ᾽ αὐτῶν	τὴν	ἐφέροντο δέλτον, τὰ λεγόμενα ὑπὸ
[8, 108]	ἐς ὃ ἔλθοι φεύγων ἐς	τὴν	ἑωυτοῦ· τὸ ἐνθεῦτεν δὲ περὶ
[8, 124]	φθόνῳ, ἀλλ᾽ ἀποπλεόντων ἑκάστων ἐς	τὴν	ἑωυτῶν ἀκρίτων, ὅμως Θεμιστοκλέης ἐβώσθη
[8, 70]	ἐν νήσῳ ἀπολαμφθέντες πολιορκήσονται, ἀπέντες	τὴν	ἑωυτῶν ἀφύλακτον· τῶν δὲ βαρβάρων
[8, 141]	ὦν ἐποίευν, ἐνδεικνύμενοι τοῖσι Λακεδαιμονίοισι	τὴν	ἑωυτῶν γνώμην. ~ὡς δὲ ἐπαύσατο
[8, 46]	πεπληρωμέναι νέες, ἀλλὰ τῇσι μὲν	τὴν	ἑωυτῶν ἐφύλασσον, τριήκοντα δὲ τῇσι
[8, 41]	τὴν Σαλαμῖνα, Ἀθηναῖοι δὲ ἐς	τὴν	ἑωυτῶν. μετὰ δὲ τὴν ἄπιξιν
[8, 130]	τὴν Ἰωνίην ἀλλ᾽ ἀποχρήσειν σφι	τὴν	ἑωυτῶν φυλάσσειν, σταθμεύμενοι ὅτι σφέας
[8, 105]	πολλούς, ἅτε ποιεύμενος ἐκ τούτου	τὴν	ζόην, καὶ δὴ καὶ τοῦτον.
[8, 105]	ὠνέεται Πανιώνιος ἀνὴρ Χῖος, ὃς	τὴν	ζόην κατεστήσατο ἀπ᾽ ἔργων ἀνοσιωτάτων·
[8, 120]	ἔμοιγε οὐδαμῶς πιστά, πρῶτον ἐλύσατο	τὴν	ζώνην φεύγων ἐξ Ἀθηνέων ὀπίσω,
[8, 3]	τὴν Παυσανίεω ὕβριν προϊσχόμενοι ἀπείλοντο	τὴν	ἡγεμονίην τοὺς Λακεδαιμονίους. ἀλλὰ ταῦτα
[8, 96]	ζέφυρος ἔφερε τῆς Ἀττικῆς ἐπὶ	τὴν	ἠιόνα τὴν καλεομένην Κωλιάδα· ὥστε
[8, 9]	ἐδίδοσαν. πολλῶν δὲ λεχθέντων ἐνίκα	τὴν	ἡμέρην ἐκείνην αὐτοῦ μείναντάς τε
[8, 107]	ἔργα πειρώμενον ὅμοια. ταύτην μὲν	τὴν	ἡμέρην ἐς τοσοῦτο ἐγίνετο, τῆς
[8, 17]	τῶν δὲ Ἑλλήνων κατὰ ταύτην	τὴν	ἡμέρην ἠρίστευσαν Ἀθηναῖοι καὶ Ἀθηναίων
[8, 86]	ἦσάν γε καὶ ἐγένοντο ταύτην	τὴν	ἡμέρην μακρῷ ἀμείνονες αὐτοὶ ἑωυτῶν
[8, 25]	χωρίον, τέσσερες χιλιάδες. (ταύτην μὲν	τὴν	ἡμέρην πρὸς θέην ἐτράποντο, τῇ
[8, 144]	παρέσται ὁ βάρβαρος ἐσβαλὼν ἐς	τὴν	ἡμετέρην, ἀλλ᾽ ἐπειδὰν τάχιστα πύθηται
[8, 60]	αὖτις δὲ Σαλαμὶς περιγίνεται, ἐς	τὴν	ἡμῖν ὑπέκκειται τέκνα τε καὶ
[8, 132]	Ἕλληνας, χρηιζόντων Χίων, τὸ πρὸς	τὴν	ἠῶ κατωτέρω Δήλου· οὕτω δέος
[8, 85]	οὗτοι δ᾽ εἶχον τὸ πρὸς	τὴν	ἠῶ τε καὶ τὸν Πειραιέα.
[8, 119]	πλῆθος τοῖσι Πέρσῃσι ἐξέβαλε ἐς	τὴν	θάλασσαν. ἀλλ᾽ ὃ μέν, ὡς
[8, 109]	θεῶν τὰ ἀγάλματα· ὃς καὶ	τὴν	θάλασσαν ἀπεμαστίγωσε πέδας τε κατῆκε.
[8, 130]	ἄσμενοι ἀπαλλάσσοντο. κατὰ μέν νυν	τὴν	θάλασσαν ἑσσωμένοι ἦσαν τῷ θυμῷ,
[8, 118]	τοὺς δὲ προσκυνέοντας ἐκπηδᾶν ἐς	τὴν	θάλασσαν, καὶ τὴν νέα ἐπικουφισθεῖσαν
[8, 8]	ὡς ἐξ Ἀφετέων δὺς ἐς	τὴν	θάλασσαν οὐ πρότερον ἀνέσχε πρὶν
[8, 136]	καὶ ἄλκιμον, τά τε κατὰ	τὴν	θάλασσαν συντυχόντα σφι παθήματα κατεργασαμένους
[8, 19]	ἐλαυνόντων τῶν Εὐβοέων πρόβατα ἐπὶ	τὴν	θάλασσαν ταύτην, συλλέξας τοὺς στρατηγοὺς
[8, 113]	Πελοποννήσου. (ὡς δὲ ἀπίκατο ἐς	τὴν	Θεσσαλίην, ἐνθαῦτα Μαρδόνιος ἐξελέγετο πρώτους
[8, 133]	τὴν Δῆλον, Μαρδόνιος δὲ περὶ	τὴν	Θεσσαλίην ἐχείμαζε. ἐνθεῦτεν δὲ ὁρμώμενος
[8, 28]	ἐσβαλοῦσαν δὲ ἐς τὴν χώρην	τὴν	ἵππον αὐτῶν ἐλυμήναντο ἀνηκέστως. ἐν
[8, 113]	ἄλλων Περσέων τοὺς θωρηκοφόρους καὶ	τὴν	ἵππον τὴν χιλίην, καὶ Μήδους
[8, 66]	τρῶμα τὸ Λακωνικὸν διέβησαν ἐς	τὴν	Ἱστιαίην, ἐπισχόντες ἡμέρας τρεῖς ἔπλεον
[8, 24]	στρατοῦ. (ὡς δὲ διέβη ἐς	τὴν	Ἱστιαίην ὁ κῆρυξ, σύλλογον ποιησάμενος
[8, 130]	προσεδέκοντο τοὺς Ἕλληνας ἐλεύσεσθαι ἐς	τὴν	Ἰωνίην ἀλλ᾽ ἀποχρήσειν σφι τὴν
[8, 130]	ἐν τῇ Σάμῳ κατήμενοι ἐφύλασσον	τὴν	Ἰωνίην μὴ ἀποστῇ, νέας ἔχοντες
[8, 132]	τῶν Ἑλλήνων δεόμενοι καταπλῶσαι ἐς	τὴν	Ἰωνίην· οἳ προήγαγον αὐτοὺς μόγις
[8, 132]	τούτων ἀπικόμενοι ἐδέοντο Λακεδαιμονίων ἐλευθεροῦν	τὴν	Ἰωνίην· (τῶν καὶ Ἡρόδοτος ὁ
[8, 96]	τῆς Ἀττικῆς ἐπὶ τὴν ἠιόνα	τὴν	καλεομένην Κωλιάδα· ὥστε ἀποπλησθῆναι τὸν
[8, 137]	πέρι ἀκούσας, ἦν γὰρ κατὰ	τὴν	καπνοδόκην ἐς τὸν οἶκον ἐσέχων
[8, 84]	γενέσθαι τὴν ἀρχήν, Αἰγινῆται δὲ	τὴν	κατὰ τοὺς Αἰακίδας ἀποδημήσασαν ἐς
[8, 141]	συνέπιπτε ὥστε ὁμοῦ σφεων γίνεσθαι	τὴν	κατάστασιν· ἐπανέμειναν γὰρ οἱ Ἀθηναῖοι
[8, 76]	Σαλαμῖνα, ἀνῆγον δὲ οἱ ἀμφὶ	τὴν	Κέον τε καὶ τὴν Κυνόσουραν
[8, 118]	δὲ Περσέων πολλοὺς ἀπώλεσε, ἀποταμεῖν	τὴν	κεφαλὴν αὐτοῦ. ~οὗτος δὲ ἄλλος
[8, 65]	ἀνενειχθῇ τὰ ἔπεα ταῦτα, ἀποβαλέεις	τὴν	κεφαλήν, καὶ σε οὔτε ἐγὼ
[8, 76]	ἀμφὶ τὴν Κέον τε καὶ	τὴν	Κυνόσουραν τεταγμένοι, κατεῖχόν τε μέχρι
[8, 121]	Σαλαμῖνα. (μετὰ δὲ τοῦτο διεδάσαντο	τὴν	ληίην καὶ τὰ ἀκροθίνια ἀπέπεμψαν
[8, 36]	ἀνηνείκαντο, οἳ δὲ ἐς Ἄμφισσαν	τὴν	Λοκρίδα ὑπεξῆλθον. πάντες δὲ ὦν
[8, 121]	τε καὶ τριήρεας τρεῖς Φοινίσσας,	τὴν	μὲν ἐς Ἰσθμὸν ἀναθεῖναι, ἥ
[8, 118]	ἐνθεῦτεν οὐκέτι ὁδοιπορίῃσι διεχρᾶτο, ἀλλὰ	τὴν	μὲν στρατιὴν Ὑδάρνεϊ ἐπιτράπει ἀπάγειν
[8, 106]	πρῆγμα ὁ Ἑρμότιμος ἐς γῆν	τὴν	Μυσίην, τὴν Χῖοι μὲν νέμονται
[8, 113]	Ξέρξην ἐπισχόντες ὀλίγας ἡμέρας μετὰ	τὴν	ναυμαχίην ἐξήλαυνον ἐς Βοιωτοὺς τὴν
[8, 4]	καταμείναντες πρὸ τῆς Εὐβοίης ποιήσονται	τὴν	ναυμαχίην. ~ὁ δὲ Θεμιστοκλέης τοὺς
[8, 90]	Αἰγιναίη νηῦς κατέδυσε τῶν Σαμοθρηίκων	τὴν	νέα. ἅτε δὲ ἐόντες ἀκοντισταὶ
[8, 94]	οἱ Ἕλληνες. (οὕτω δὴ ἀποστρέψαντα	τὴν	νέα αὐτόν τε καὶ τοὺς
[8, 57]	~ἐνθαῦτα δὴ Θεμιστοκλέα ἀπικόμενον ἐπὶ	τὴν	νέα εἴρετο Μνησίφιλος ἀνὴρ Ἀθηναῖος
[8, 58]	συμμῖξαι· ὃ δ᾽ αὐτὸν ἐς	τὴν	νέα ἐκέλευε ἐσβάντα λέγειν, εἴ
[8, 88]	(λέγεται γὰρ βασιλέα θηεύμενον μαθεῖν	τὴν	νέα ἐμβαλοῦσαν, καὶ δή τινα
[8, 118]	ἐκπηδᾶν ἐς τὴν θάλασσαν, καὶ	τὴν	νέα ἐπικουφισθεῖσαν οὕτω δὴ ἀποσωθῆναι
[8, 120]	δή μιν φασὶ ἐπιβῆναι ἐπὶ	τὴν	νέα. ~οἱ δὲ Ἕλληνες ἐπείτε
[8, 5]	ἅμα ἠγόρευε καὶ πέμπει ἐπὶ	τὴν	νέα τὴν Ἀδειμάντου τάλαντα ἀργυρίου
[8, 87]	ἐμβάλλουσαν νηὶ ἀνδρῶν βαρβάρων, νομίσας	τὴν	νέα τὴν Ἀρτεμισίης ἢ Ἑλληνίδα
[8, 92]	ἐς Αἴγιναν. (ὡς δὲ ἐσεῖδε	τὴν	νέα τὴν Ἀττικὴν ὁ Πολύκριτος,
[8, 58]	πρὸς ταῦτα ἀμειψάμενος ἤιε ἐπὶ	τὴν	νέα τὴν Εὐρυβιάδεω. ἀπικόμενος δὲ
[8, 76]	ἐπ᾽ Ἀρτεμισίῳ ἀγωνισμάτων. ἐς δὲ	τὴν	νησῖδα τὴν Ψυττάλειαν καλεομένην ἀπεβίβαζον
[8, 76]	τὰ ἀγγελθέντα, τοῦτο μὲν ἐς	τὴν	νησῖδα τὴν Ψυττάλειαν, μεταξὺ Σαλαμῖνός
[8, 111]	δύο ἀχρήστους οὐκ ἐκλείπειν σφέων	τὴν	νῆσον ἀλλ᾽ αἰεὶ φιλοχωρέειν, πενίην
[8, 44]	δὲ ἐπὶ μὲν Πελασγῶν ἐχόντων	τὴν	νῦν Ἑλλάδα καλεομένην ἦσαν Πελασγοί,
[8, 140]	τὰ ἔργα, πυνθάνεσθε δὲ καὶ	τὴν	νῦν παρ᾽ ἐμοὶ ἐοῦσαν δύναμιν·
[8, 114]	ἐν Θεσσαλίῃ, ἐλθὼν ἐς ὄψιν	τὴν	Ξέρξεω ἔλεγε τάδε. (ὦ βασιλεῦ
[8, 39]	ἱρόν, Φυλάκου μὲν παρ᾽ αὐτὴν	τὴν	ὁδὸν κατύπερθε τοῦ ἱροῦ τῆς
[8, 7]	ταύτῃ ἀπικόμενοι καὶ φράξαντες αὐτῶν	τὴν	ὀπίσω φέρουσαν ὁδόν, σφεῖς δὲ
[8, 34]	ἐσέβαλε ἐς Βοιωτούς, ἐς γῆν	τὴν	Ὀρχομενίων. Βοιωτῶν δὲ πᾶν τὸ
[8, 126]	ὁ δὲ ὀπίσω πορευόμενος κατὰ	τὴν	Παλλήνην ἐγίνετο, ἅτε Μαρδονίου τε
[8, 126]	δὲ καὶ οἱ ἄλλοι οἱ	τὴν	Παλλήνην ἔχοντες. ~ἐνθαῦτα δὴ Ἀρτάβαζος
[8, 129]	βάρβαροι τέναγος γενόμενον παρήισαν ἐς	τὴν	Παλλήνην. (ὡς δὲ τὰς δύο
[8, 70]	δὲ βαρβάρων ὁ πεζὸς ὑπὸ	τὴν	παρεοῦσαν νύκτα ἐπορεύετο ἐπὶ τὴν
[8, 54]	Σοῦσα ἄγγελον ἱππέα Ἀρταβάνῳ ἀγγελέοντα	τὴν	παρεοῦσάν σφι εὐπρηξίην. ἀπὸ δὲ
[8, 98]	καὶ ἔπεμπε ἐς Πέρσας ἀγγελέοντα	τὴν	παρεοῦσάν σφι συμφορήν. τούτων δὲ
[8, 79]	τοῦ ὁκότερος ἡμέων πλέω ἀγαθὰ	τὴν	πατρίδα ἐργάσεται. (λέγω δέ τοι
[8, 3]	ἤδη τὸν ἀγῶνα ἐποιεῦντο, πρόφασιν	τὴν	Παυσανίεω ὕβριν προϊσχόμενοι ἀπείλοντο τὴν
[8, 73]	Κάρνεια παροιχώκεε ἤδη. ~οἰκέει δὲ	τὴν	Πελοπόννησον ἔθνεα ἑπτά. τούτων δὲ
[8, 68]	αὐτοὺς οἰκός, ἢν σὺ ἐπὶ	τὴν	Πελοπόννησον ἐλαύνῃς τὸν πεζὸν στρατόν,
[8, 68]	μένων ἢ καὶ προβαίνων ἐς	τὴν	Πελοπόννησον, εὐπετέως τοι δέσποτα χωρήσει
[8, 60]	περ εὖ φρονέεις, ἄξεις ἐπὶ	τὴν	Πελοπόννησον. (ἢν δέ γε καὶ
[8, 70]	τὴν παρεοῦσαν νύκτα ἐπορεύετο ἐπὶ	τὴν	Πελοπόννησον. ~καίτοι τὰ δυνατὰ πάντα
[8, 60]	οὕτω σφέας αὐτὸς ἄξεις ἐπὶ	τὴν	Πελοπόννησον, κινδυνεύσεις τε ἁπάσῃ τῇ
[8, 65]	ἢν μέν γε κατασκήψῃ ἐς	τὴν	Πελοπόννησον, κίνδυνος αὐτῷ τε βασιλέι
[8, 40]	τὸν Ἰσθμὸν αὐτοὺς τειχέοντας, ὡς	τὴν	Πελοπόννησον περὶ πλείστου τε ποιευμένους
[8, 74]	αὐτῶν, οἳ μὲν ὡς ἐς	τὴν	Πελοπόννησον χρεὸν εἴη ἀποπλέειν καὶ
[8, 44]	Χαλκίδα, οἱ Πλαταιέες ἀποβάντες ἐς	τὴν	περαίην τῆς Βοιωτίης χώρης πρὸς
[8, 50]	αὐτῶν ἐκλελοιπότων ἐς Πελοπόννησον, καὶ	τὴν	Πλαταιέων ὡσαύτως, ἧκέ τε ἐς
[8, 115]	καρπὸν μηδένα εὕροιεν, οἳ δὲ	τὴν	ποίην τὴν ἐκ τῆς γῆς
[8, 50]	στρατὸς ἅμα Ξέρξῃ, ἐμπρήσας Θεσπιέων	τὴν	πόλιν, αὐτῶν ἐκλελοιπότων ἐς Πελοπόννησον,
[8, 35]	ἐσιναμώρεον· καὶ γὰρ τῶν Πανοπέων	τὴν	πόλιν ἐνέπρησαν καὶ Δαυλίων καὶ
[8, 23]	ἔπλεον ἐς Ἱστιαίην· ἀπικόμενοι δὲ	τὴν	πόλιν ἔσχον τῶν Ἱστιαιέων, καὶ
[8, 36]	δὲ ὦν οἱ Δελφοὶ ἐξέλιπον	τὴν	πόλιν, πλὴν ἑξήκοντα ἀνδρῶν καὶ
[8, 90]	ἀνέγραφον πατρόθεν τὸν τριήραρχον καὶ	τὴν	πόλιν. πρὸς δέ τι καὶ
[8, 41]	οἱ Ἀθηναῖοι καὶ προθυμότερον ἐξέλιπον	τὴν	πόλιν, ὡς καὶ τῆς θεοῦ
[8, 128]	δὲ ἐγένετο ὁ Τιμόξεινος προδιδοὺς	τὴν	Ποτίδαιαν· τοξεύων γὰρ ὁ Ἀρτάβαζος
[8, 127]	ἔχοντες. ~ἐνθαῦτα δὴ Ἀρτάβαζος ἐπολιόρκεε	τὴν	Ποτίδαιαν. ὑποπτεύσας δὲ καὶ τοὺς
[8, 144]	ἡμέας Ξέρξῃ. ὑμέων μέντοι ἀγάμεθα	τὴν	προνοίην τὴν πρὸς ἡμέας ἐοῦσαν,
[8, 144]	ὑμέων μέντοι ἀγάμεθα τὴν προνοίην	τὴν	πρὸς ἡμέας ἐοῦσαν, ὅτι προείδετε
[8, 109]	νενικημένους ἀναμάχεσθαί τε καὶ ἀναλαμβάνειν	τὴν	προτέρην κακότητα. ἡμεῖς δέ, εὕρημα
[8, 92]	ἐμβαλοῦσα Σιδωνίῃ, ἥ περ εἷλε	τὴν	προφυλάσσουσαν ἐπὶ Σκιάθῳ τὴν Αἰγιναίην,
[8, 83]	τὰ κρέσσω αἱρέεσθαι καὶ καταπλέξας	τὴν	ῥῆσιν, ἐσβαίνειν ἐκέλευε ἐς τὰς
[8, 116]	οἴχετο ἄνω ἐς τὸ ὄρος	τὴν	Ροδόπην, τοῖσί τε παισὶ ἀπηγόρευε
[8, 41]	μὲν δὴ ἄλλοι κατέσχον ἐς	τὴν	Σαλαμῖνα, Ἀθηναῖοι δὲ ἐς τὴν
[8, 76]	ἀπ᾽ ἑσπέρης κέρας κυκλούμενοι πρὸς	τὴν	Σαλαμῖνα, ἀνῆγον δὲ οἱ ἀμφὶ
[8, 89]	ἐν χειρῶν νόμῳ ἀπολλύμενοι, ἐς	τὴν	Σαλαμῖνα διένεον. (τῶν δὲ βαρβάρων
[8, 70]	ἀναπλέειν, ἀνῆγον τὰς νέας ἐπὶ	τὴν	Σαλαμῖνα καὶ παρεκρίθησαν διαταχθέντες κατ᾽
[8, 96]	ἡ ναυμαχίη διελέλυτο, κατειρύσαντες ἐς	τὴν	Σαλαμῖνα οἱ Ἕλληνες τῶν ναυηγίων
[8, 40]	δὴ προσεδεήθησαν σφέων σχεῖν πρὸς	τὴν	Σαλαμῖνα. ~οἱ μὲν δὴ ἄλλοι
[8, 49]	καὶ ὀκτώ. ~ὡς δὲ ἐς	τὴν	Σαλαμῖνα συνῆλθον οἱ στρατηγοὶ ἀπὸ
[8, 97]	Ἕλλησι μήτε τοῖσι ἑωυτοῦ, ἐς	τὴν	Σαλαμῖνα χῶμα ἐπειρᾶτο διαχοῦν, γαύλους
[8, 71]	ἐν τῷ Ἰσθμῷ καὶ συγχώσαντες	τὴν	Σκιρωνίδα ὁδόν, μετὰ τοῦτο ὥς
[8, 94]	φεύγοντα, ἰδόντας δὲ τοὺς Κορινθίους	τὴν	στρατηγίδα φεύγουσαν ὡσαύτως οἴχεσθαι. (ὡς
[8, 100]	τοι βεβούλευται αὐτὸν ἀπελαύνοντα ἀπάγειν	τὴν	στρατιήν, ἄλλην ἔχω καὶ ἐκ
[8, 57]	ἄλλος ὥστε μὴ οὐ διασκεδασθῆναι	τὴν	στρατιήν· ἀπολέεταί τε ἡ Ἑλλὰς
[8, 114]	χρόνῳ, ἐν τῷ Μαρδόνιός τε	τὴν	στρατιὴν διέκρινε καὶ Ξέρξης ἦν
[8, 130]	Σαλαμῖνος καὶ βασιλέα τε καὶ	τὴν	στρατιὴν ἐκ Χερσονήσου διεπόρθμευσε ἐς
[8, 114]	ἐπειδὴ κατέλαβε ἐοῦσαν ἔτι πᾶσαν	τὴν	στρατιὴν ἐν Θεσσαλίῃ, ἐλθὼν ἐς
[8, 19]	τις ἐθέλοι· κρέσσον γὰρ εἶναι	τὴν	στρατιὴν ἔχειν ἢ τοὺς πολεμίους·
[8, 112]	μὴ δώσουσι τὸ αἰτεόμενον, ἐπάξει	τὴν	στρατιὴν τῶν Ἑλλήνων καὶ πολιορκέων
[8, 24]	τῷ βουλομένῳ ὑμέων παραδίδωσι ἐκλιπόντα	τὴν	τάξιν καὶ ἐλθόντα θεήσασθαι ὅκως
[8, 98]	κατανύσαι τὸν προκείμενον αὐτῷ δρόμον	τὴν	ταχίστην. (ὁ μὲν δὴ πρῶτος
[8, 114]	ἐκείνου δέκεσθαι. πέμπουσι δὴ κήρυκα	τὴν	ταχίστην Σπαρτιῆται, ὃς ἐπειδὴ κατέλαβε
[8, 137]	ἐστὶ ὁ κτησάμενος τῶν Μακεδόνων	τὴν	τυραννίδα τρόπῳ τοιῷδε. ἐξ Ἄργεος
[8, 98]	περ ἐν Ἕλλησι ἡ λαμπαδηφορίη	τὴν	τῷ Ἡφαίστῳ ἐπιτελέουσι. τοῦτο τὸ
[8, 32]	Λοκροὺς ἐξεκομίσαντο, ἐς Ἄμφισσαν πόλιν	τὴν	ὑπὲρ τοῦ Κρισαίου πεδίου οἰκημένην.
[8, 70]	ἐπεγένετο· οἳ δὲ παρεσκευάζοντο ἐς	τὴν	ὑστεραίην. (τοὺς δὲ Ἕλληνας εἶχε
[8, 32]	δὲ ἐκ τῆς Δωρίδος ἐς	τὴν	Φωκίδα ἐσέβαλον, αὐτοὺς μὲν τοὺς
[8, 32]	βάρβαροι τὴν χώρην πᾶσαν ἐπέδραμον	τὴν	Φωκίδα· Θεσσαλοὶ γὰρ οὕτω ἦγον
[8, 65]	φωνῆς ἀκούειν, καί οἱ φαίνεσθαι	τὴν	φωνὴν εἶναι τὸν μυστικὸν ἴακχον.
[8, 65]	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων μυεῖται· καὶ	τὴν	φωνὴν τῆς ἀκούεις ἐν ταύτῃ
[8, 113]	τοὺς θωρηκοφόρους καὶ τὴν ἵππον	τὴν	χιλίην, καὶ Μήδους τε καὶ
[8, 106]	Ἑρμότιμος ἐς γῆν τὴν Μυσίην,	τὴν	Χῖοι μὲν νέμονται Ἀταρνεὺς δὲ
[8, 121]	ἐς Κάρυστον καὶ δηιώσαντες αὐτῶν	τὴν	χώρην ἀπαλλάσσοντο ἐς Σαλαμῖνα. πρῶτα
[8, 29]	ὑμῖν ὑποδεκόμεθα τὰ ἐπιόντα ἐπὶ	τὴν	χώρην ἀποτρέψειν” ~ταῦτά σφι ἐπαγγέλλοντο
[8, 32]	πεδίου οἰκημένην. οἱ δὲ βάρβαροι	τὴν	χώρην πᾶσαν ἐπέδραμον τὴν Φωκίδα·
[8, 28]	πολιορκέοντας ἑωυτούς· ἐσβαλοῦσαν δὲ ἐς	τὴν	χώρην τὴν ἵππον αὐτῶν ἐλυμήναντο
[8, 123]	πᾶς τις αὐτῶν ἑωυτῷ ἐτίθετο	τὴν	ψῆφον, αὐτὸς ἕκαστος δοκέων ἄριστος
[8, 76]	ἀγωνισμάτων. ἐς δὲ τὴν νησῖδα	τὴν	Ψυττάλειαν καλεομένην ἀπεβίβαζον τῶν Περσέων
[8, 76]	τοῦτο μὲν ἐς τὴν νησῖδα	τὴν	Ψυττάλειαν, μεταξὺ Σαλαμῖνός τε κειμένην
[8, 95]	χώρης, γένος ἐόντες Ἀθηναῖοι, ἐς	τὴν	Ψυττάλειαν νῆσον ἀπέβησε ἄγων, οἳ
[8, 118]	τοιόνδε· ὅτι μὲν ἔσωσε βασιλέος	τὴν	ψυχήν, δωρήσασθαι χρυσέῃ στεφάνῃ τὸν
[8, 19]	πῦρ ἀνακαίειν· κομιδῆς δὲ πέρι	τὴν	ὥρην αὐτῷ μελήσειν, ὥστε ἀσινέας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/02/2006