Livre, chapitre |
[8, 142] |
οὐδαμῶς
οὔτε
κόσμον
φέρον
οὔτε
|
γε |
ἄλλοισι
Ἑλλήνων
οὐδαμοῖσι,
ὑμῖν
δὲ |
[8, 59] |
δὲ
ἀπολυόμενος
ἔφη
οἱ
δέ
|
γε |
ἐγκαταλειπόμενοι
οὐ
στεφανοῦνται”
~τότε
μὲν |
[8, 111] |
χρηστῶν
ἥκοιεν
εὖ,
(ἐπεὶ
Ἀνδρίους
|
γε |
εἶναι
γεωπείνας
ἐς
τὰ
μέγιστα |
[8, 87] |
Ἑλλήσποντον
ἐόντων,
οὐ
μέντοι
ἔχω
|
γε |
εἰπεῖν
οὔτε
εἰ
ἐκ
προνοίης |
[8, 140] |
πάντα
σφι,
ἢν
δὴ
βούλωνταί
|
γε |
ἐμοὶ
ὁμολογέειν,
ἀνόρθωσον,
ὅσα
ἐγὼ |
[8, 143] |
ὑπεκρίναντο
τάδε.
καὶ
αὐτοὶ
τοῦτό
|
γε |
ἐπιστάμεθα
ὅτι
πολλαπλησίη
ἐστὶ
τῷ |
[8, 108] |
καὶ
κατὰ
ἔθνεα,
ἤτοι
ἁλισκομένων
|
γε |
ἢ
πρὸ
τούτου
ὁμολογεόντων·
τροφήν |
[8, 5] |
ὁ
Θεμιστοκλέης
ἐπομόσας
(οὐ
σύ
|
γε |
ἡμέας
ἀπολείψεις,
ἐπεί
τοι
ἐγὼ |
[8, 86] |
οἷόν
περ
ἀπέβη.
καίτοι
ἦσάν
|
γε |
καὶ
ἐγένοντο
ταύτην
τὴν
ἡμέρην |
[8, 60] |
ἐπὶ
τὴν
Πελοπόννησον.
(ἢν
δέ
|
γε |
καὶ
τὰ
ἐγὼ
ἐλπίζω
γένηται |
[8, 65] |
τοῖσι
συμμάχοισι.
(καὶ
ἢν
μέν
|
γε |
κατασκήψῃ
ἐς
τὴν
Πελοπόννησον,
κίνδυνος |
[8, 94] |
ὑπὸ
Ἀθηναίων,
οὐ
μέντοι
αὐτοί
|
γε |
Κορίνθιοι
ὁμολογέουσι,
ἀλλ᾽
ἐν
πρώτοισι |
[8, 140] |
ὑμῖν
ἄξια
ταῦτα,
εἰ
βασιλεύς
|
γε |
ὁ
μέγας
μούνοισι
ὑμῖν
Ἑλλήνων |
[8, 144] |
κάρτα
ἀνθρωπήιον
ἦν·
ἀτὰρ
αἰσχρῶς
|
γε |
οἴκατε
ἐξεπιστάμενοι
τὸ
Ἀθηναίων
φρόνημα |
[8, 143] |
ἡμῖν,
ὥστε
οὐδὲν
δέει
τοῦτό
|
γε |
ὀνειδίζειν.
ἀλλ᾽
ὅμως
ἐλευθερίης
γλιχόμενοι |
[8, 112] |
οὐ
τούτους
μούνους.
(καίτοι
Καρυστίοισί
|
γε |
οὐδὲν
τούτου
εἵνεκα
τοῦ
κακοῦ |
[8, 109] |
ἔμαθε
ὅτι
οὐ
πείσει
τούς
|
γε |
πολλοὺς
πλέειν
ἐς
τὸν
Ἑλλήσποντον |
[8, 10] |
οἰκότα
κάρτα
ἐλπίσαντες,
τὰς
μέν
|
γε |
τῶν
Ἑλλήνων
ὁρῶντες
ὀλίγας
νέας, |