HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὅτεῳ 1
ὅτεων 1
ὅτι 36
οὐ 55
οὔ 3
οὗ 1
οὐδ 4

Fréquences [« »]
53 κατὰ
49 μὴ
53 νέας
55 οὐ
57 οἳ
59 περὶ
66 ἐκ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, livre VIII

οὐ

Livre, chapitre

[8, 77]   ἀντιλέγειν ὡς οὐκ εἰσὶ ἀληθέες, οὐ βουλόμενος ἐναργέως λέγοντας πειρᾶσθαι καταβάλλειν,

[8, 124]   Θεμιστοκλέης δὲ δευτερείοισι ὑπερεβάλλετο πολλόν. ~οὐ βουλομένων δὲ ταῦτα κρίνειν τῶν

[8, 140]   ἐούσης ἐξ ἐμεῦ οὐδὲν λέξω, οὐ γὰρ ἂν νῦν πρῶτον ἐκμάθοιτε,

[8, 112]   τὰ χρήματα ἐπολιορκέοντο. Θεμιστοκλέης δὲ, οὐ γὰρ ἐπαύετο πλεονεκτέων, ἐσπέμπων ἐς

[8, 100]   παρέχει ποιέειν ταῦτα. μηδὲ δυσθύμεε· οὐ γὰρ ἔστι Ἕλλησι οὐδεμία ἔκδυσις

[8, 80]   πιστὰ γένηται, ὅμοιον ἡμῖν ἔσται· οὐ γὰρ ἔτι διαδρήσονται, εἴ περ

[8, 100]   τοῦδε τοῦ γεγονότος εἵνεκα πρήγματος. οὐ γὰρ ξύλων ἀγὼν ὁ τὸ

[8, 8]   αὐτομολήσειν ἐς τοὺς Ἕλληνας, ἀλλ᾽ οὐ γάρ οἱ παρέσχε ὡς τότε.

[8, 68]   δέσποτα χωρήσει τὰ νοέων ἐλήλυθας. (οὐ γὰρ οἷοί τε πολλὸν χρόνον

[8, 143]   χρηστὰ ὑπουργέειν ἀθέμιστα ἔρδειν παραίνεε· οὐ γάρ σε βουλόμεθα οὐδὲν ἄχαρι

[8, 105]   καὶ δὴ καὶ τοῦτον. καὶ οὐ γὰρ τὰ πάντα ἐδυστύχεε ὁ

[8, 133]   ταῦτα ἐνετέλλετο, οὐκ ἔχω φράσαι· οὐ γὰρ ὦν λέγεται· δοκέω δ᾽

[8, 128]   ἀρχήν, ἔγωγε οὐκ ἔχω εἰπεῖν (οὐ γὰρ ὦν λέγεται) τέλος μέντοι

[8, 125]   γέρεα τὰ παρὰ Λακεδαιμονίων, ἀλλ᾽ οὐ δι᾽ ἑωυτόν. (ὁ δέ, ἐπείτε

[8, 57]   τις ἀνθρώπων ἄλλος ὥστε μὴ οὐ διασκεδασθῆναι τὴν στρατιήν· ἀπολέεταί τε

[8, 100]   ἔστι Ἕλλησι οὐδεμία ἔκδυσις μὴ οὐ δόντας λόγον τῶν ἐποίησαν νῦν

[8, 112]   μὲν δὴ ταῦτα ὑποκρινάμενοι καὶ οὐ δόντες τὰ χρήματα ἐπολιορκέοντο. Θεμιστοκλέης

[8, 52]   ἐπὶ χρόνον συχνὸν ἀπορίῃσι ἐνέχεσθαι οὐ δυνάμενον σφέας ἑλεῖν. ~χρόνῳ δ᾽

[8, 84]   συμπλακείσης δὲ τῆς νεὸς καὶ οὐ δυναμένων ἀπαλλαγῆναι, οὕτω δὴ οἱ

[8, 111]   τῶν θεῶν ἐπηβόλους ἐόντας Ἀνδρίους οὐ δώσειν χρήματα· οὐδέκοτε γὰρ τῆς

[8, 134]   τοῦτο δὲ ξεῖνον τινὰ καὶ οὐ Θηβαῖον χρήμασι πείσας κατεκοίμησε ἐς

[8, 98]   καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μὴ οὐ κατανύσαι τὸν προκείμενον αὐτῷ δρόμον

[8, 98]   τοὺς οὔτε νιφετός, οὐκ ὄμβρος, οὐ καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μὴ

[8, 65]   εἰπεῖν Δημάρητε, οὐκ ἔστι ὅκως οὐ μέγα τι σίνος ἔσται τῇ

[8, 25]   Θεσπιέας, ὁρῶντες καὶ τοὺς εἵλωτας. (οὐ μὲν οὐδ᾽ ἐλάνθανε τοὺς διαβεβηκότας

[8, 130]   ἔχοντες σὺν τῇσι Ἰάσι τριηκοσίας. (οὐ μὲν οὐδὲ προσεδέκοντο τοὺς Ἕλληνας

[8, 108]   δοκέειν γὰρ νικηθέντα τῇ ναυμαχίῃ οὐ μενέειν ἐν τῇ Εὐρώπῃ τὸν

[8, 94]   τοιαύτη φάτις ἔχει ὑπὸ Ἀθηναίων, οὐ μέντοι αὐτοί γε Κορίνθιοι ὁμολογέουσι,

[8, 42]   Εὐρυβιάδης ὁ Εὐρυκλείδεω ἀνὴρ Σπαρτιήτης, οὐ μέντοι γένεος τοῦ βασιληίου ἐών·

[8, 87]   ἐγεγόνεε ἔτι περὶ Ἑλλήσποντον ἐόντων, οὐ μέντοι ἔχω γε εἰπεῖν οὔτε

[8, 29]   ἡμεῖς μέντοι τὸ πᾶν ἔχοντες οὐ μνησικακέομεν, ἀλλ᾽ ἡμῖν γενέσθω ἀντ᾽

[8, 137]   τυραννίδες τῶν ἀνθρώπων ἀσθενέες χρήμασι, οὐ μοῦνον ὁ δῆμος· (ὅκως δὲ

[8, 107]   πολλόν· χρόνῳ δὲ μαθόντες ὅτι οὐ νέες εἶεν ἀλλ᾽ ἄκραι, συλλεχθέντες

[8, 98]   νιφετός, οὐκ ὄμβρος, οὐ καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μὴ οὐ κατανύσαι

[8, 5]   τε ἀπὸ τοῦ Ἀρτεμισίου καὶ οὐ παραμενέειν, πρὸς δὴ τοῦτον εἶπε

[8, 69]   μὲν Εὐβοίῃ σφέας ἐθελοκακέειν ὡς οὐ παρεόντος αὐτοῦ, τότε δὲ αὐτὸς

[8, 109]   στρατηγοί. ~ὡς δὲ ἔμαθε ὅτι οὐ πείσει τούς γε πολλοὺς πλέειν

[8, 80]   λέγω, δόξω πλάσας λέγειν καὶ οὐ πείσω, ὡς οὐ ποιεύντων τῶν

[8, 26]   ἄνδρας ἤγαγες μαχησομένους ἡμέας, οἳ οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται

[8, 100]   τὸ πάθος. (ἤδη ὦν, ἐπειδὴ οὐ Πέρσαι τοι αἴτιοι ἐισί, ἐμοὶ

[8, 22]   γράμματα τάδε ἔλεγε. ἄνδρες Ἴωνες, οὐ ποιέετε δίκαια ἐπὶ τοὺς πατέρας

[8, 80]   λέγειν καὶ οὐ πείσω, ὡς οὐ ποιεύντων τῶν βαρβάρων ταῦτα. ἀλλά

[8, 142]   ἐὼν τυράννῳ συγκατεργάζεται· ὑμῖν δὲ οὐ ποιητέα, εἴ περ εὖ τυγχάνετε

[8, 27]   σύμμαχοι αὐτῶν ἐς τοὺς Φωκέας, οὐ πολλοῖσι ἔτεσι πρότερον ταύτης τῆς

[8, 130]   Ἰθαμίτρης. ἅτε δὲ μεγάλως πληγέντες, οὐ προήισαν ἀνωτέρω τὸ πρὸς ἑσπέρης,

[8, 8]   Ἀφετέων δὺς ἐς τὴν θάλασσαν οὐ πρότερον ἀνέσχε πρὶν ἢ ἀπίκετο

[8, 59]   ἔφη οἱ δέ γε ἐγκαταλειπόμενοι οὐ στεφανοῦνται” ~τότε μὲν ἠπίως πρὸς

[8, 5]   τοῦτον εἶπε ὁ Θεμιστοκλέης ἐπομόσας (οὐ σύ γε ἡμέας ἀπολείψεις, ἐπεί

[8, 44]   ἑκατόν, μοῦνοι· ἐν Σαλαμῖνι γὰρ οὐ συνεναυμάχησαν Πλαταιέες Ἀθηναίοισι διὰ τοιόνδε

[8, 104]   μὲν ἐόντα Πηδασέα, φερόμενον δὲ οὐ τὰ δεύτερα τῶν εὐνούχων παρὰ

[8, 51]   κρησφύγετον κατὰ τὸ μαντήιον καὶ οὐ τὰς νέας. ~οἱ δὲ Πέρσαι

[8, 112]   τινὰς καὶ ἄλλους δοῦναι καὶ οὐ τούτους μούνους. (καίτοι Καρυστίοισί γε

[8, 125]   τῶν Θεμιστοκλέος ἐών, ἄλλως δὲ οὐ τῶν ἐπιφανέων ἀνδρῶν, φθόνῳ καταμαργέων

[8, 79]   ἐξεκαλέετο Θεμιστοκλέα, ἐόντα μὲν ἑωυτῷ οὐ φίλον ἐχθρὸν δὲ τὰ μάλιστα·

[8, 26]   τὸ ἄεθλον ἐὸν στέφανον ἀλλ᾽ οὐ χρήματα, οὔτε ἠνέσχετο σιγῶν εἶπέ

Livre, chapitre
[8, 77]	ἀντιλέγειν ὡς οὐκ εἰσὶ ἀληθέες,	οὐ	βουλόμενος ἐναργέως λέγοντας πειρᾶσθαι καταβάλλειν,
[8, 124]	Θεμιστοκλέης δὲ δευτερείοισι ὑπερεβάλλετο πολλόν.	~οὐ	βουλομένων δὲ ταῦτα κρίνειν τῶν
[8, 140]	ἐούσης ἐξ ἐμεῦ οὐδὲν λέξω,	οὐ	γὰρ ἂν νῦν πρῶτον ἐκμάθοιτε,
[8, 112]	τὰ χρήματα ἐπολιορκέοντο. Θεμιστοκλέης δὲ,	οὐ	γὰρ ἐπαύετο πλεονεκτέων, ἐσπέμπων ἐς
[8, 100]	παρέχει ποιέειν ταῦτα. μηδὲ δυσθύμεε·	οὐ	γὰρ ἔστι Ἕλλησι οὐδεμία ἔκδυσις
[8, 80]	πιστὰ γένηται, ὅμοιον ἡμῖν ἔσται·	οὐ	γὰρ ἔτι διαδρήσονται, εἴ περ
[8, 100]	τοῦδε τοῦ γεγονότος εἵνεκα πρήγματος.	οὐ	γὰρ ξύλων ἀγὼν ὁ τὸ
[8, 8]	αὐτομολήσειν ἐς τοὺς Ἕλληνας, ἀλλ᾽	οὐ	γάρ οἱ παρέσχε ὡς τότε.
[8, 68]	δέσποτα χωρήσει τὰ νοέων ἐλήλυθας.	(οὐ	γὰρ οἷοί τε πολλὸν χρόνον
[8, 143]	χρηστὰ ὑπουργέειν ἀθέμιστα ἔρδειν παραίνεε·	οὐ	γάρ σε βουλόμεθα οὐδὲν ἄχαρι
[8, 105]	καὶ δὴ καὶ τοῦτον. καὶ	οὐ	γὰρ τὰ πάντα ἐδυστύχεε ὁ
[8, 133]	ταῦτα ἐνετέλλετο, οὐκ ἔχω φράσαι·	οὐ	γὰρ ὦν λέγεται· δοκέω δ᾽
[8, 128]	ἀρχήν, ἔγωγε οὐκ ἔχω εἰπεῖν	(οὐ	γὰρ ὦν λέγεται) τέλος μέντοι
[8, 125]	γέρεα τὰ παρὰ Λακεδαιμονίων, ἀλλ᾽	οὐ	δι᾽ ἑωυτόν. (ὁ δέ, ἐπείτε
[8, 57]	τις ἀνθρώπων ἄλλος ὥστε μὴ	οὐ	διασκεδασθῆναι τὴν στρατιήν· ἀπολέεταί τε
[8, 100]	ἔστι Ἕλλησι οὐδεμία ἔκδυσις μὴ	οὐ	δόντας λόγον τῶν ἐποίησαν νῦν
[8, 112]	μὲν δὴ ταῦτα ὑποκρινάμενοι καὶ	οὐ	δόντες τὰ χρήματα ἐπολιορκέοντο. Θεμιστοκλέης
[8, 52]	ἐπὶ χρόνον συχνὸν ἀπορίῃσι ἐνέχεσθαι	οὐ	δυνάμενον σφέας ἑλεῖν. ~χρόνῳ δ᾽
[8, 84]	συμπλακείσης δὲ τῆς νεὸς καὶ	οὐ	δυναμένων ἀπαλλαγῆναι, οὕτω δὴ οἱ
[8, 111]	τῶν θεῶν ἐπηβόλους ἐόντας Ἀνδρίους	οὐ	δώσειν χρήματα· οὐδέκοτε γὰρ τῆς
[8, 134]	τοῦτο δὲ ξεῖνον τινὰ καὶ	οὐ	Θηβαῖον χρήμασι πείσας κατεκοίμησε ἐς
[8, 98]	καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μὴ	οὐ	κατανύσαι τὸν προκείμενον αὐτῷ δρόμον
[8, 98]	τοὺς οὔτε νιφετός, οὐκ ὄμβρος,	οὐ	καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μὴ
[8, 65]	εἰπεῖν Δημάρητε, οὐκ ἔστι ὅκως	οὐ	μέγα τι σίνος ἔσται τῇ
[8, 25]	Θεσπιέας, ὁρῶντες καὶ τοὺς εἵλωτας.	(οὐ	μὲν οὐδ᾽ ἐλάνθανε τοὺς διαβεβηκότας
[8, 130]	ἔχοντες σὺν τῇσι Ἰάσι τριηκοσίας.	(οὐ	μὲν οὐδὲ προσεδέκοντο τοὺς Ἕλληνας
[8, 108]	δοκέειν γὰρ νικηθέντα τῇ ναυμαχίῃ	οὐ	μενέειν ἐν τῇ Εὐρώπῃ τὸν
[8, 94]	τοιαύτη φάτις ἔχει ὑπὸ Ἀθηναίων,	οὐ	μέντοι αὐτοί γε Κορίνθιοι ὁμολογέουσι,
[8, 42]	Εὐρυβιάδης ὁ Εὐρυκλείδεω ἀνὴρ Σπαρτιήτης,	οὐ	μέντοι γένεος τοῦ βασιληίου ἐών·
[8, 87]	ἐγεγόνεε ἔτι περὶ Ἑλλήσποντον ἐόντων,	οὐ	μέντοι ἔχω γε εἰπεῖν οὔτε
[8, 29]	ἡμεῖς μέντοι τὸ πᾶν ἔχοντες	οὐ	μνησικακέομεν, ἀλλ᾽ ἡμῖν γενέσθω ἀντ᾽
[8, 137]	τυραννίδες τῶν ἀνθρώπων ἀσθενέες χρήμασι,	οὐ	μοῦνον ὁ δῆμος· (ὅκως δὲ
[8, 107]	πολλόν· χρόνῳ δὲ μαθόντες ὅτι	οὐ	νέες εἶεν ἀλλ᾽ ἄκραι, συλλεχθέντες
[8, 98]	νιφετός, οὐκ ὄμβρος, οὐ καῦμα,	οὐ	νὺξ ἔργει μὴ οὐ κατανύσαι
[8, 5]	τε ἀπὸ τοῦ Ἀρτεμισίου καὶ	οὐ	παραμενέειν, πρὸς δὴ τοῦτον εἶπε
[8, 69]	μὲν Εὐβοίῃ σφέας ἐθελοκακέειν ὡς	οὐ	παρεόντος αὐτοῦ, τότε δὲ αὐτὸς
[8, 109]	στρατηγοί. ~ὡς δὲ ἔμαθε ὅτι	οὐ	πείσει τούς γε πολλοὺς πλέειν
[8, 80]	λέγω, δόξω πλάσας λέγειν καὶ	οὐ	πείσω, ὡς οὐ ποιεύντων τῶν
[8, 26]	ἄνδρας ἤγαγες μαχησομένους ἡμέας, οἳ	οὐ	περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται
[8, 100]	τὸ πάθος. (ἤδη ὦν, ἐπειδὴ	οὐ	Πέρσαι τοι αἴτιοι ἐισί, ἐμοὶ
[8, 22]	γράμματα τάδε ἔλεγε. ἄνδρες Ἴωνες,	οὐ	ποιέετε δίκαια ἐπὶ τοὺς πατέρας
[8, 80]	λέγειν καὶ οὐ πείσω, ὡς	οὐ	ποιεύντων τῶν βαρβάρων ταῦτα. ἀλλά
[8, 142]	ἐὼν τυράννῳ συγκατεργάζεται· ὑμῖν δὲ	οὐ	ποιητέα, εἴ περ εὖ τυγχάνετε
[8, 27]	σύμμαχοι αὐτῶν ἐς τοὺς Φωκέας,	οὐ	πολλοῖσι ἔτεσι πρότερον ταύτης τῆς
[8, 130]	Ἰθαμίτρης. ἅτε δὲ μεγάλως πληγέντες,	οὐ	προήισαν ἀνωτέρω τὸ πρὸς ἑσπέρης,
[8, 8]	Ἀφετέων δὺς ἐς τὴν θάλασσαν	οὐ	πρότερον ἀνέσχε πρὶν ἢ ἀπίκετο
[8, 59]	ἔφη οἱ δέ γε ἐγκαταλειπόμενοι	οὐ	στεφανοῦνται” ~τότε μὲν ἠπίως πρὸς
[8, 5]	τοῦτον εἶπε ὁ Θεμιστοκλέης ἐπομόσας	(οὐ	σύ γε ἡμέας ἀπολείψεις, ἐπεί
[8, 44]	ἑκατόν, μοῦνοι· ἐν Σαλαμῖνι γὰρ	οὐ	συνεναυμάχησαν Πλαταιέες Ἀθηναίοισι διὰ τοιόνδε
[8, 104]	μὲν ἐόντα Πηδασέα, φερόμενον δὲ	οὐ	τὰ δεύτερα τῶν εὐνούχων παρὰ
[8, 51]	κρησφύγετον κατὰ τὸ μαντήιον καὶ	οὐ	τὰς νέας. ~οἱ δὲ Πέρσαι
[8, 112]	τινὰς καὶ ἄλλους δοῦναι καὶ	οὐ	τούτους μούνους. (καίτοι Καρυστίοισί γε
[8, 125]	τῶν Θεμιστοκλέος ἐών, ἄλλως δὲ	οὐ	τῶν ἐπιφανέων ἀνδρῶν, φθόνῳ καταμαργέων
[8, 79]	ἐξεκαλέετο Θεμιστοκλέα, ἐόντα μὲν ἑωυτῷ	οὐ	φίλον ἐχθρὸν δὲ τὰ μάλιστα·
[8, 26]	τὸ ἄεθλον ἐὸν στέφανον ἀλλ᾽	οὐ	χρήματα, οὔτε ἠνέσχετο σιγῶν εἶπέ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 2/02/2006