Livre, chapitre |
[8, 22] |
ἔργῳ,
ἐπεὰν
συμμίσγωμεν,
ἐθελοκακέετε
μεμνημένοι
|
ὅτι |
ἀπ᾽
ἡμέων
γεγόνατε
καὶ
ὅτι |
[8, 22] |
ὅτι
ἀπ᾽
ἡμέων
γεγόνατε
καὶ
|
ὅτι |
ἀρχῆθεν
ἡ
ἔχθρη
πρὸς
τὸν |
[8, 70] |
τοὺς
ἀπὸ
Πελοποννήσου·
ἀρρώδεον
δὲ
|
ὅτι |
αὐτοὶ
μὲν
ἐν
Σαλαμῖνι
κατήμενοι |
[8, 124] |
σοφώτατος
ἀνὰ
πᾶσαν
τὴν
Ἑλλάδα.
|
(ὅτι |
δὲ
νικῶν
οὐκ
ἐτιμήθη
πρὸς |
[8, 118] |
δωρήσασθαι
χρυσέῃ
στεφάνῃ
τὸν
κυβερνήτην,
|
ὅτι |
δὲ
Περσέων
πολλοὺς
ἀπώλεσε,
ἀποταμεῖν |
[8, 141] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
διατρίβοντες,
εὖ
ἐπιστάμενοι
|
ὅτι |
ἔμελλον
Λακεδαιμόνιοι
πεύσεσθαι
ἥκοντα
παρὰ |
[8, 93] |
ἐπεδίωξε.
εἰ
μέν
νυν
ἔμαθε
|
ὅτι |
ἐν
ταύτῃ
πλέοι
Ἀρτεμισίη,
οὐκ |
[8, 61] |
συμβάλλεσθαι.
ταῦτα
δέ
οἱ
προέφερε
|
ὅτι |
ἡλώκεσάν
τε
καὶ
κατείχοντο
αἱ |
[8, 65] |
ἀρίδηλα,
ἐρήμου
ἐούσης
τῆς
Ἀττικῆς,
|
ὅτι |
θεῖον
τὸ
φθεγγόμενον,
ἀπ᾽
Ἐλευσῖνος |
[8, 110] |
ἄριστος
καὶ
σοφώτατος,
φράσοντά
τοι
|
ὅτι |
Θεμιστοκλέης
ὁ
Ἀθηναῖος,
σοὶ
βουλόμενος |
[8, 85] |
δὲ
εἵνεκα
μέμνημαι
τούτων
μούνων,
|
ὅτι |
Θεομήστωρ
μὲν
διὰ
τοῦτο
τὸ |
[8, 79] |
πατρίδα
ἐργάσεται.
(λέγω
δέ
τοι
|
ὅτι |
ἴσον
ἐστὶ
πολλά
τε
καὶ |
[8, 142] |
πιεζευμένοισι
μέντοι
ὑμῖν
συναχθόμεθα,
καὶ
|
ὅτι |
καρπῶν
ἐστερήθητε
διξῶν
ἤδη
καὶ |
[8, 106] |
σὲ
ἢ
τῶν
σῶν
τινα,
|
ὅτι |
με
ἀντ᾽
ἀνδρὸς
ἐποίησας
τὸ |
[8, 118] |
γῆν
τὸν
Ξέρξην,
ποιῆσαι
τοιόνδε·
|
ὅτι |
μὲν
ἔσωσε
βασιλέος
τὴν
ψυχήν, |
[8, 79] |
γὰρ
αὐτόπτης
τοι
λέγω
γενόμενος
|
ὅτι |
νῦν
οὐδ᾽
ἢν
θέλωσι
Κορίνθιοί |
[8, 75] |
τὰ
τῶν
Ἑλλήνων
πρήγματα)
φράσοντα
|
ὅτι |
οἱ
Ἕλληνες
δρησμὸν
βουλεύονται
καταρρωδηκότες, |
[8, 136] |
Ἀμύντεω
ἄνδρα
Μακεδόνα,
ἅμα
μὲν
|
ὅτι |
οἱ
προσκηδέες
οἱ
Πέρσαι
ἦσαν· |
[8, 142] |
καρπῶν
ἐστερήθητε
διξῶν
ἤδη
καὶ
|
ὅτι |
οἰκοφθόρησθε
χρόνον
ἤδη
πολλόν.
(ἀντὶ |
[8, 107] |
ἐπὶ
πολλόν·
χρόνῳ
δὲ
μαθόντες
|
ὅτι |
οὐ
νέες
εἶεν
ἀλλ᾽
ἄκραι, |
[8, 109] |
οἱ
στρατηγοί.
~ὡς
δὲ
ἔμαθε
|
ὅτι |
οὐ
πείσει
τούς
γε
πολλοὺς |
[8, 144] |
ἐπειδὰν
τάχιστα
πύθηται
τὴν
ἀγγελίην
|
ὅτι |
οὐδὲν
ποιήσομεν
τῶν
ἐκεῖνος
ἡμέων |
[8, 69] |
κακόν
τι
πεισομένης
πρὸς
βασιλέος,
|
ὅτι |
οὐκ
ἔα
ναυμαχίην
ποιέεσθαι·
οἳ |
[8, 50] |
τε
καὶ
Πλάταιαν
πυθόμενος
Θηβαίων
|
ὅτι |
οὐκ
ἐμήδιζον.
~ἀπὸ
δὲ
τῆς |
[8, 144] |
ἐξεπιστάμενοι
τὸ
Ἀθηναίων
φρόνημα
ἀρρωδῆσαι,
|
ὅτι |
οὔτε
χρυσός
ἐστι
γῆς
οὐδαμόθι |
[8, 143] |
καὶ
αὐτοὶ
τοῦτό
γε
ἐπιστάμεθα
|
ὅτι |
πολλαπλησίη
ἐστὶ
τῷ
Μήδῳ
δύναμις |
[8, 144] |
προνοίην
τὴν
πρὸς
ἡμέας
ἐοῦσαν,
|
ὅτι |
προείδετε
ἡμέων
οἰκοφθορημένων
οὕτω
ὥστε |
[8, 136] |
ἅμα
δὲ
ὁ
Μαρδόνιος
πυθόμενος
|
ὅτι |
πρόξεινός
τε
εἴη
καὶ
εὐεργέτης |
[8, 101] |
καὶ
Ἀρτεμισίην
ἐς
συμβουλίην
μεταπέμψασθαι,
|
ὅτι |
πρότερον
ἐφαίνετο
μούνη
νοέουσα
τὰ |
[8, 79] |
θέλων
αὐτῷ
συμμῖξαι·
προακηκόεε
δὲ
|
ὅτι |
σπεύδοιεν
οἱ
ἀπὸ
Πελοποννήσου
ἀνάγειν |
[8, 130] |
σφι
τὴν
ἑωυτῶν
φυλάσσειν,
σταθμεύμενοι
|
ὅτι |
σφέας
οὐκ
ἐπεδίωξαν
φεύγοντας
ἐκ |
[8, 78] |
λόγων
πολλός·
ᾔδεσαν
δὲ
οὔκω
|
ὅτι |
σφέας
περιεκυκλοῦντο
τῇσι
νηυσὶ
οἱ |
[8, 114] |
ἀπὸ
Σπάρτης
αἰτέουσι
φόνου
δίκας,
|
ὅτι |
σφέων
τὸν
βασιλέα
ἀπέκτεινας
ῥυόμενον |
[8, 34] |
τῇδε,
δῆλον
βουλόμενοι
ποιέειν
Ξέρξῃ
|
ὅτι |
τὰ
Μήδων
Βοιωτοὶ
φρονέοιεν.
~οὗτοι |
[8, 65] |
Ἑλλήνων.
οὕτω
δὴ
αὐτοὺς
μαθεῖν
|
ὅτι |
τὸ
ναυτικὸν
τὸ
Ξέρξεω
ἀπολέεσθαι |
[8, 129] |
τοῦ
Περσικοῦ
πάθεος
γενέσθαι
τόδε,
|
ὅτι |
τοῦ
Ποσειδέωνος
ἐς
τὸν
νηὸν |