HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte � l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte � l'hypertexte

H�rodote, Histoires, livre VIII

Liste des contextes (ordre alphab�tique)

χ = 94 formes diff�rentes pour 178 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chapitre

[8, 102]   ἣ δὲ λέγει τάδε. βασιλεῦ, χαλεπὸν μὲν ἐστὶ συμβουλευομένῳ τυχεῖν τὰ

[8, 104]   μέλλῃ τι ἐντὸς χρόνου ἔσεσθαι χαλεπόν, τότε ἡ ἱρείη αὐτόθι τῆς

[8, 122]   ἀστέρας χρυσέους, οἳ ἐπὶ ἱστοῦ χαλκέου ἑστᾶσι τρεῖς ἐπὶ τῆς γωνίης,

[8, 44]   τοῦ Ἀρτεμισίου, ὡς ἐγίνοντο κατὰ Χαλκίδα, οἱ Πλαταιέες ἀποβάντες ἐς τὴν

[8, 1]   παρείχοντο, Μεγαρέες δὲ εἴκοσι. (καὶ Χαλκιδέες ἐπλήρουν εἴκοσι, Ἀθηναίων σφι παρεχόντων

[8, 127]   Χαλκιδικῷ γένεϊ, καὶ οὕτω Ὄλυνθον Χαλκιδέες ἔσχον. ~ἐξελὼν δὲ ταύτην ὁ

[8, 46]   ἦν Οἰνώνη. μετὰ δὲ Αἰγινήτας Χαλκιδέες τὰς ἐπ᾽ Ἀρτεμισίῳ εἴκοσι παρεχόμενοι

[8, 127]   Κριτοβούλῳ Τορωναίῳ ἐπιτροπεύειν καὶ τῷ Χαλκιδικῷ γένεϊ, καὶ οὕτω Ὄλυνθον Χαλκιδέες

[8, 77]   μαιμώοντα, δοκεῦντ᾽ ἀνὰ πάντα πίεσθαι. (χαλκὸς γὰρ χαλκῷ συμμίξεται, αἵματι δ᾽

[8, 77]   ἀνὰ πάντα πίεσθαι. (χαλκὸς γὰρ χαλκῷ συμμίξεται, αἵματι δ᾽ Ἄρης πόντον

[8, 33]   ἔκαυσαν Δρυμὸν πόλιν κατὰ δὲ Χαράδραν καὶ Ἔρωχον καὶ Τεθρώνιον καὶ

[8, 131]   τοῦ Θεοπόμπου τοῦ Νικάνδρου τοῦ Χαρίλεω τοῦ Εὐνόμου τοῦ Πολυδέκτεω τοῦ

[8, 144]   οἰκέτας. (καὶ ὑμῖν μὲν ἡ χάρις ἐκπεπλήρωται, ἡμεῖς μέντοι λιπαρήσομεν οὕτω

[8, 118]   καὶ δὴ μᾶλλον γάρ τι χειμαίνεσθαι γεμούσης τῆς νεός, ὥστε ἐπὶ

[8, 126]   Παλλήνην ἐγίνετο, ἅτε Μαρδονίου τε χειμερίζοντος περὶ Θεσσαλίην τε καὶ Μακεδονίην

[8, 113]   ἀνωρίη εἶναι τοῦ ἔτεος πολεμέειν, χειμερίσαι τε ἄμεινον εἶναι ἐν Θεσσαλίῃ,

[8, 13]   ὡς γὰρ δὴ πλέουσι αὐτοῖσι χειμών τε καὶ τὸ ὕδωρ ἐπεγίνετο

[8, 66]   γὰρ τοῖσί τε ὑπὸ τοῦ χειμῶνος αὐτῶν ἀπολομένοισι καὶ τοῖσι ἐν

[8, 117]   εὗρον ἔτι ἐντεταμένας ἀλλ᾽ ὑπὸ χειμῶνος διαλελυμένας. (ἐνθαῦτα δὲ κατεχόμενοι σιτία

[8, 138]   κεῖται Βέρμιον οὔνομα, ἄβατον ὑπὸ χειμῶνος. ἐνθεῦτεν δὲ ὁρμώμενοι, ὡς ταύτην

[8, 12]   τε τῆς ναυηγίης καὶ τοῦ χειμῶνος τοῦ γενομένου κατὰ Πήλιον, ὑπέλαβε

[8, 14]   εἴησαν διεφθαρμένοι ὑπὸ τοῦ γενομένου χειμῶνος. φυλάξαντες δὴ τὴν αὐτὴν ὥρην,

[8, 140]   ἄνθρωπον ἡ βασιλέος ἐστὶ καὶ χεὶρ ὑπερμήκης. (ἢν ὦν μὴ αὐτίκα

[8, 106]   νόμῳ δικαίῳ χρεώμενοι, ὑπήγαγον ἐς χεῖρας τὰς ἐμάς, ὥστε σε μὴ

[8, 121]   ἐγένετο ἀνδριὰς ἔχων ἐν τῇ χειρὶ ἀκρωτήριον νεός, ἐὼν μέγαθος δυώδεκα

[8, 89]   νέες διεφθείροντο, καὶ μὴ ἐν χειρῶν νόμῳ ἀπολλύμενοι, ἐς τὴν Σαλαμῖνα

[8, 11]   Σαλαμινίων βασιλέος ἀδελφεὸν Φιλάονα τὸν Χέρσιος, λόγιμον ἐόντα ἐν τῷ στρατοπέδῳ

[8, 130]   τε καὶ τὴν στρατιὴν ἐκ Χερσονήσου διεπόρθμευσε ἐς Ἄβυδον, ἐχειμέριζε ἐν

[8, 25]   συγκεκομισμένοι ἐς τὠυτὸ χωρίον, τέσσερες χιλιάδες. (ταύτην μὲν τὴν ἡμέρην πρὸς

[8, 113]   θωρηκοφόρους καὶ τὴν ἵππον τὴν χιλίην, καὶ Μήδους τε καὶ Σάκας

[8, 25]   καὶ γελοῖον ἦν· τῶν μὲν χίλιοι ἐφαίνοντο νεκροὶ κείμενοι, οἳ δὲ

[8, 24]   δύο μυριάδες) ὑπολιπόμενος τούτων ὡς χιλίους, τοὺς λοιποὺς τάφρους ὀρυξάμενος ἔθαψε,

[8, 106]   ἐς γῆν τὴν Μυσίην, τὴν Χῖοι μὲν νέμονται Ἀταρνεὺς δὲ καλέεται,

[8, 105]   καὶ πωλεόμενον ὠνέεται Πανιώνιος ἀνὴρ Χῖος, ὃς τὴν ζόην κατεστήσατο ἀπ᾽

[8, 132]   ἓξ ἐόντες ὑπεξέσχον ἐκ τῆς Χίου καὶ ἐς Σπάρτην τε ἀπίκοντο

[8, 132]   γενόμενοι ἐπεβούλευον θάνατον Στράττι τῷ Χίου τυράννῳ, ἐόντες ἀρχὴν ἑπτά· ἐπιβουλεύοντες

[8, 132]   καταρρωδηκότας, τοὺς δὲ Ἕλληνας, χρηιζόντων Χίων, τὸ πρὸς τὴν ἠῶ κατωτέρω

[8, 27]   Φωκέας, ἅτε σφι ἔχοντες αἰεὶ χόλον, ἀπὸ δὲ τοῦ ὑστάτου τρώματος

[8, 28]   ἀμφορέας κενεοὺς ἐς αὐτὴν κατέθηκαν, χοῦν δὲ ἐπιφορήσαντες καὶ ὁμοιώσαντες τῷ

[8, 135]   πρόκατε τὸν πρόμαντιν βαρβάρῳ γλώσσῃ χρᾶν. (καὶ τοὺς μὲν ἑπομένους τῶν

[8, 135]   φάναι δὲ Καρίῃ μιν γλώσσῃ χρᾶν, συγγραψάμενον δὲ οἴχεσθαι ἀπιόντα ἐς

[8, 134]   τούτων, ἑωυτῷ ἢ ἅτε μάντι χρᾶσθαι ἢ ἅτε συμμάχῳ, τοῦ ἑτέρου

[8, 20]   προσδοκίμοισι κακοῖσι παρῆν σφι συμφορῇ χρᾶσθαι πρὸς τὰ μέγιστα. ~οἳ μὲν

[8, 74]   μὲν ὡς ἐς τὴν Πελοπόννησον χρεὸν εἴη ἀποπλέειν καὶ περὶ ἐκείνης

[8, 3]   συμμαχίην, ὡς τὸ ναυτικὸν Ἀθηναίοισι χρεὸν εἴη ἐπιτρέπειν. ἀντιβάντων δὲ τῶν

[8, 141]   ἀναμνησθέντες τῶν λογίων ὥς σφεας χρεόν ἐστι ἅμα τοῖσι ἄλλοισι Δωριεῦσι

[8, 79]   ἔλεγε Ἀριστείδης τάδε. ἡμέας στασιάζειν χρεόν ἐστι ἔν τε τῷ ἄλλῳ

[8, 75]   ἄνδρα πλοίῳ ἐντειλάμενος τὰ λέγειν χρεόν, τῷ οὔνομα μὲν ἦν Σίκιννος,

[8, 106]   σε ποιήσαντα ἀνόσια, νόμῳ δικαίῳ χρεώμενοι, ὑπήγαγον ἐς χεῖρας τὰς ἐμάς,

[8, 119]   καὶ πρότερόν μοι εἴρηται, ὁδῷ χρεώμενος ἅμα τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἀπενόστησε

[8, 112]   χρήματα διὰ τῶν αὐτῶν ἀγγέλων, χρεώμενος τοῖσι καὶ πρὸς βασιλέα ἐχρήσατο,

[8, 100]   τὸ πολλόν, ἐμὲ δὲ σοὶ χρὴ τὴν Ἑλλάδα παρασχεῖν δεδουλωμένην, τριήκοντα

[8, 132]   καταπλῶσαι καταρρωδηκότας, τοὺς δὲ Ἕλληνας, χρηιζόντων Χίων, τὸ πρὸς τὴν ἠῶ

[8, 58]   πολλὰ προστιθείς, ἐς ὃ ἀνέγνωσε χρηίζων ἔκ τε τῆς νεὸς ἐκβῆναι

[8, 16]   καὶ οὐκ εἶκε· δεινὸν γὰρ χρῆμα ἐποιεῦντο ὑπὸ νεῶν ὀλιγέων ἐς

[8, 138]   τις τῶν παρέδρων οἷόν τι χρῆμα ποιήσειε ὁ παῖς καὶ ὡς

[8, 112]   ὑπερβολὴ ἐγένετο· Πάριοι δὲ Θεμιστοκλέα χρήμασι ἱλασάμενοι διέφυγον τὸ στράτευμα. Θεμιστοκλέης

[8, 75]   ἐπεδέκοντο οἱ Θεσπιέες πολιήτας, καὶ χρήμασι ὄλβιον. (ὃς τότε πλοίῳ ἀπικόμενος

[8, 137]   αἱ τυραννίδες τῶν ἀνθρώπων ἀσθενέες χρήμασι, οὐ μοῦνον ὁ δῆμος· (ὅκως

[8, 134]   ξεῖνον τινὰ καὶ οὐ Θηβαῖον χρήμασι πείσας κατεκοίμησε ἐς Ἀμφιάρεω. (Θηβαίων

[8, 112]   ἄλλας νήσους ἀπειλητηρίους λόγους αἴτεε χρήματα διὰ τῶν αὐτῶν ἀγγέλων, χρεώμενος

[8, 112]   τῶν στρατηγῶν, δείσαντες ταῦτα ἔπεμπον χρήματα. εἰ δὲ δὴ τινὲς καὶ

[8, 112]   ὑποκρινάμενοι καὶ οὐ δόντες τὰ χρήματα ἐπολιορκέοντο. Θεμιστοκλέης δὲ, οὐ γὰρ

[8, 112]   πολιορκέων ἐξαιρήσει. (λέγων ταῦτα συνέλεγε χρήματα μεγάλα παρὰ Καρυστίων τε καὶ

[8, 111]   ἐπηβόλους ἐόντας Ἀνδρίους οὐ δώσειν χρήματα· οὐδέκοτε γὰρ τῆς ἑωυτῶν ἀδυναμίης

[8, 111]   Ἄνδριοι νησιωτέων αἰτηθέντες πρὸς Θεμιστοκλέος χρήματα οὐκ ἔδοσαν, ἀλλὰ προϊσχομένου Θεμιστοκλέος

[8, 26]   ἄεθλον ἐὸν στέφανον ἀλλ᾽ οὐ χρήματα, οὔτε ἠνέσχετο σιγῶν εἶπέ τε

[8, 5]   ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ τὰ χρήματα. ~οὕτω δὴ κατέμεινάν τε ἐν

[8, 35]   Δελφοῖσι βασιλέι Ξέρξῃ ἀποδέξαιεν τὰ χρήματα. πάντα δ᾽ ἠπίστατο τὰ ἐν

[8, 112]   μέν νυν ἐξ Ἄνδρου ὁρμώμενος χρήματα παρὰ νησιωτέων ἐκτᾶτο λάθρῃ τῶν

[8, 30]   ἐπαγγελλομένων Θεσσαλῶν, οὔτε δώσειν ἔφασαν χρήματα, παρέχειν τε σφίσι Θεσσαλοῖσι ὁμοίως

[8, 111]   τέ σφι κάρτα δοτέα εἶναι χρήματα, ὑπεκρίναντο πρὸς ταῦτα λέγοντες ὡς

[8, 36]   κατεστεῶτες ἐμαντεύοντο περὶ τῶν ἱρῶν χρημάτων, εἴτε σφέα κατὰ γῆς κατορύξωσι

[8, 27]   (ἡ δὲ δεκάτη ἐγένετο τῶν χρημάτων ἐκ ταύτης τῆς μάχης οἱ

[8, 5]   ἠπιστέατο οἱ μεταλαβόντες τούτων τῶν χρημάτων ἐκ τῶν Ἀθηνέων ἐλθεῖν ἐπὶ

[8, 105]   ἐς Σάρδις τε καὶ Ἔφεσον χρημάτων μεγάλων. (παρὰ γὰρ τοῖσι βαρβάροισι

[8, 5]   ὧδε ποιέει· Εὐρυβιάδῃ τούτων τῶν χρημάτων μεταδιδοῖ πέντε τάλαντα ὡς παρ᾽

[8, 8]   γενομένῃ πολλὰ μὲν ἔσωσε τῶν χρημάτων τοῖσι Πέρσῃσι, πολλὰ δὲ καὶ

[8, 26]   μαχησομένους ἡμέας, οἳ οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται ἀλλὰ περὶ

[8, 129]   τρεῖς ὑπόλοιποι ἦσαν, τὰς διελθόντας χρῆν εἶναι ἔσω ἐν τῇ Παλλήνῃ,

[8, 87]   ἐνέβαλέ τε καὶ κατέδυσε, εὐτυχίῃ χρησαμένη διπλᾶ ἑωυτὴν ἀγαθὰ ἐργάσατο. ὅ

[8, 20]   αἶγας. τούτοισι οὐδὲν τοῖσι ἔπεσι χρησαμένοισι ἐν τοῖσι τότε παρεοῦσί τε

[8, 96]   ἐλπίζοντες τῇσι περιεούσῃσι νηυσὶ ἔτι χρήσεσθαι βασιλέα. (τῶν δὲ ναυηγίων πολλὰ

[8, 77]   τῆς νυκτὸς οὐδὲν ἀποκοιμηθέντες παραρτέοντο. ~χρησμοῖσι δὲ οὐκ ἔχω ἀντιλέγειν ὡς

[8, 96]   ἐν χρησμῷ Λυσιστράτῳ Ἀθηναίῳ ἀνδρὶ χρησμολόγῳ, τὸ ἐλελήθεε πάντας τοὺς Ἕλληνας,

[8, 96]   καλεομένην Κωλιάδα· ὥστε ἀποπλησθῆναι τὸν χρησμὸν τόν τε ἄλλον πάντα τὸν

[8, 20]   γὰρ Εὐβοέες, παραχρησάμενοι τὸν Βάκιδος χρησμὸν ὡς οὐδὲν λέγοντα, οὔτε τι

[8, 20]   ὧδε ἔχει περὶ τούτων ὁ χρησμός. φράζεο, βαρβαρόφωνος ὅταν ζυγὸν εἰς

[8, 96]   πολλοῖσι ἔτεσι πρότερον τούτων ἐν χρησμῷ Λυσιστράτῳ Ἀθηναίῳ ἀνδρὶ χρησμολόγῳ, τὸ

[8, 77]   οὕτω ἐναργέως λέγοντι Βάκιδι ἀντιλογίης χρησμῶν πέρι οὔτε αὐτὸς λέγειν τολμέω

[8, 85]   καταλέξαι τῶν νέας Ἑλληνίδας ἑλόντων, χρήσομαι δὲ αὐτοῖσι οὐδὲν πλὴν Θεομήστορός

[8, 133]   ἦν Μῦς, ἐντειλάμενος πανταχῇ μιν χρησόμενον ἐλθεῖν, τῶν οἷά τε ἦν

[8, 80]   σὺ δὲ ἐπεί περ ἥκεις χρηστὰ ἀπαγγέλλων, αὐτός σφι ἄγγειλον. (ἢν

[8, 80]   δ᾽ ἀμείβετο τοῖσιδε. ~κάρτα τε χρηστὰ διακελεύεαι καὶ εὖ ἤγγειλας· τὰ

[8, 60]   λέγω ποιήσῃς, τοσάδε ἐν αὐτοῖσι χρηστὰ εὑρήσεις· πρῶτα μὲν ἐν στεινῷ

[8, 143]   μὴ ἐπιφαίνεο Ἀθηναίοισι, μηδὲ δοκέων χρηστὰ ὑπουργέειν ἀθέμιστα ἔρδειν παραίνεε· οὐ

[8, 133]   δὲ ὁρμώμενος ἔπεμπε κατὰ τὰ χρηστήρια ἄνδρα Εὐρωπέα γένος, τῷ οὔνομα

[8, 135]   Εὐρωπέα Μῦν, περιστρωφώμενον πάντα τὰ χρηστήρια, καὶ ἐς τοῦ Πτῴου Ἀπόλλωνος

[8, 136]   τι δὴ λέγοντα ἦν τὰ χρηστήρια μετὰ ταῦτα ἔπεμψε ἄγγελον ἐς

[8, 136]   τάχα δ᾽ ἂν καὶ τὰ χρηστήρια ταῦτά οἱ προλέγοι, συμβουλεύοντα σύμμαχον

[8, 134]   περ ἐν Ὀλυμπίῃ ἱροῖσι αὐτόθι χρηστηριάζεσθαι· τοῦτο δὲ ξεῖνον τινὰ καὶ

[8, 33]   καὶ τότε καὶ νῦν ἔτι χρηστήριον αὐτόθι. καὶ τοῦτο τὸ ἱρὸν

[8, 114]   καὶ Ξέρξης ἦν περὶ Θεσσαλίην, χρηστήριον ἐληλύθεε ἐκ Δελφῶν Λακεδαιμονίοισι, Ξέρξην

[8, 134]   τὰς Φωκέων ἀπικόμενος ἐπὶ τὸ χρηστήριον· καὶ δὴ καὶ ἐς Θήβας

[8, 41]   (ἔσπευσαν δὲ ταῦτα ὑπεκθέσθαι τῷ χρηστηρίῳ τε βουλόμενοι ὑπηρετέειν καὶ δὴ

[8, 134]   ἐκέλευσε σφέας ὁ Ἀμφιάρεως διὰ χρηστηρίων ποιεύμενος ὁκότερα βούλονται ἑλέσθαι τούτων,

[8, 133]   μὲν βουλόμενος ἐκμαθεῖν πρὸς τῶν χρηστηρίων ταῦτα ἐνετέλλετο, οὐκ ἔχω φράσαι·

[8, 68]   φιλέουσι γίνεσθαι, τοῖσι δὲ κακοῖσι χρηστοί. σοὶ δὲ ἐόντι ἀρίστῳ ἀνδρῶν

[8, 68]   θυμὸν βάλευ, ὡς τοῖσι μὲν χρηστοῖσι τῶν ἀνθρώπων κακοὶ δοῦλοι φιλέουσι

[8, 113]   διαλέγων καὶ εἰ τεοῖσι τι χρηστὸν συνῄδεε πεποιημένον· ἓν δὲ πλεῖστον

[8, 111]   καὶ εὐδαίμονες, αἳ καὶ θεῶν χρηστῶν ἥκοιεν εὖ, (ἐπεὶ Ἀνδρίους γε

[8, 135]   Ἑλλάδος, οὐδὲ ἔχειν ὅ τι χρήσωνται τῷ παρεόντι πρήγματι· τὸν δὲ

[8, 128]   εἶναι Σκιωναῖοι ἐς τὸν μετέπειτα χρόνον αἰεὶ προδόται. ~ὃ μὲν δὴ

[8, 100]   ἦν ταῦτα τὸν πάντα μεταξὺ χρόνον γενόμενον, μέχρι οὗ Ξέρξης αὐτός

[8, 140]   τε ἐστὲ ἀντέχειν τὸν πάντα χρόνον. εἴδετε μὲν γὰρ τῆς Ξέρξεω

[8, 68]   (οὐ γὰρ οἷοί τε πολλὸν χρόνον εἰσί τοι ἀντέχειν οἱ Ἕλληνες,

[8, 29]   γὰρ ἐν τοῖσι Ἕλλησι, ὅσον χρόνον ἐκεῖνα ἡμῖν ἥνδανε, πλέον αἰεί

[8, 65]   Μήδοισι λόγιμος γενόμενος τοῦτον τὸν χρόνον, ἐπείτε ἐκείρετο ἡ Ἀττικὴ χώρη

[8, 129]   ἄμπωτις τῆς θαλάσσης μεγάλη καὶ χρόνον ἐπὶ πολλόν. ἰδόντες δὲ οἱ

[8, 142]   διξῶν ἤδη καὶ ὅτι οἰκοφθόρησθε χρόνον ἤδη πολλόν. (ἀντὶ τούτων δὲ

[8, 71]   πλήρεες ἐσεφέροντο, καὶ ἐλίνυον οὐδένα χρόνον οἱ βοηθήσαντες ἐργαζόμενοι, οὔτε νυκτὸς

[8, 4]   ταῦτα βουλευομένους ἐδέοντο Εὐρυβιάδεω προσμεῖναι χρόνον ὀλίγον, ἔστ᾽ ἂν αὐτοὶ τέκνα

[8, 140]   οἵοισί τε ἐσομένοισι τὸν πάντα χρόνον πολεμέειν Ξέρξῃ· εἰ γὰρ ἐνώρων

[8, 52]   ὀλοιτρόχους ἀπίεσαν, ὥστε Ξέρξην ἐπὶ χρόνον συχνὸν ἀπορίῃσι ἐνέχεσθαι οὐ δυνάμενον

[8, 114]   γελάσας τε καὶ κατασχὼν πολλὸν χρόνον, ὥς οἱ ἐτύγχανε παρεστεὼς Μαρδόνιος,

[8, 105]   παρὰ βασιλέα μετ᾽ ἄλλων δώρων, χρόνου δὲ προϊόντος πάντων τῶν εὐνούχων

[8, 73]   τε Ἀργείων ἀρχόμενοι καὶ τοῦ χρόνου, ἐόντες Ὀρνεῆται καὶ οἱ περίοικοι.

[8, 104]   τῆς πόλιος μέλλῃ τι ἐντὸς χρόνου ἔσεσθαι χαλεπόν, τότε ἡ ἱρείη

[8, 144]   γὰρ ἡμεῖς εἰκάζομεν, οὐκ ἑκὰς χρόνου παρέσται ὁ βάρβαρος ἐσβαλὼν ἐς

[8, 41]   μελιτόεσσα ἐν τῷ πρόσθε αἰεὶ χρόνῳ ἀναισιμουμένη τότε ἦν ἄψαυστος. σημηνάσης

[8, 53]   ἐνέχεσθαι οὐ δυνάμενον σφέας ἑλεῖν. ~χρόνῳ δ᾽ ἐκ τῶν ἀπόρων ἐφάνη

[8, 107]   εἶναι καὶ ἔφευγον ἐπὶ πολλόν· χρόνῳ δὲ μαθόντες ὅτι οὐ νέες

[8, 114]   ἱππεῦσι. ~ἐν δὲ τούτῳ τῷ χρόνῳ, ἐν τῷ Μαρδόνιός τε τὴν

[8, 8]   ἀριθμόν. ~ἐν δὲ τούτῳ τῷ χρόνῳ ἐν ᾧ οὗτοι ἀριθμὸν ἐποιεῦντο

[8, 27]   ~ἐν δὲ τῷ διὰ μέσου χρόνῳ, ἐπείτε τὸ ἐν Θερμοπύλῃσι τρῶμα

[8, 77]   πρήγματα ἐσβλέψας. ἀλλ᾽ ὅταν Ἀρτέμιδος χρυσαόρου ἱερὸν ἀκτήν νηυσὶ γεφυρώσωσι καὶ

[8, 118]   ἔσωσε βασιλέος τὴν ψυχήν, δωρήσασθαι χρυσέῃ στεφάνῃ τὸν κυβερνήτην, ὅτι δὲ

[8, 121]   περ ὁ Μακεδὼν Ἀλέξανδρος ὁ χρύσεος. ~πέμψαντες δὲ ἀκροθίνια οἱ Ἕλληνες

[8, 122]   Αἰγινῆται δὲ πυθόμενοι ἀνέθεσαν ἀστέρας χρυσέους, οἳ ἐπὶ ἱστοῦ χαλκέου ἑστᾶσι

[8, 120]   καὶ δωρησάμενος αὐτοὺς ἀκινάκῃ τε χρυσέῳ καὶ τιήρῃ χρυσοπάστῳ. καὶ ὡς

[8, 120]   ἀκινάκῃ τε χρυσέῳ καὶ τιήρῃ χρυσοπάστῳ. καὶ ὡς αὐτοὶ λέγουσι Ἀβδηρῖται,

[8, 144]   Ἀθηναίων φρόνημα ἀρρωδῆσαι, ὅτι οὔτε χρυσός ἐστι γῆς οὐδαμόθι τοσοῦτος οὔτε

[8, 97]   τοῖσι ἑωυτοῦ, ἐς τὴν Σαλαμῖνα χῶμα ἐπειρᾶτο διαχοῦν, γαύλους τε Φοινικηίους

[8, 23]   δὲ τῆς Ἱστιαιώτιδος τὰς παραθαλασσίας χώρας πάσας ἐπέδραμον. ~ἐνθαῦτα δὲ τούτων

[8, 65]   Θριασίῳ πεδίῳ, ἰδεῖν δὲ κονιορτὸν χωρέοντα ἀπ᾽ Ἐλευσῖνος ὡς ἀνδρῶν μάλιστά

[8, 49]   εἶναι ναυμαχίην ποιέεσθαι τῶν αὐτοὶ χωρέων ἐγκρατέες εἰσί· ἡ γὰρ Ἀττικὴ

[8, 47]   καὶ Λευκαδίοισι, οἳ ἐξ ἐσχατέων χωρέων ἐστρατεύοντο. τῶν δὲ ἐκτὸς τούτων

[8, 31]   τὸ παλαιὸν Δρυοπίς· ἡ δὲ χώρη αὕτη ἐστὶ μητρόπολις Δωριέων τῶν

[8, 85]   δὲ εὐεργέτης βασιλέος ἀνεγράφη καὶ χώρῃ ἐδωρήθη πολλῇ. οἱ δ᾽ εὐεργέται

[8, 144]   ἐστι γῆς οὐδαμόθι τοσοῦτος οὔτε χώρη κάλλεϊ καὶ ἀρετῇ μέγα ὑπερφέρουσα,

[8, 138]   ποταμὸς δὲ ἐστὶ ἐν τῇ χώρῃ ταύτῃ, τῷ θύουσι οἱ τούτων

[8, 65]   χρόνον, ἐπείτε ἐκείρετο ἡ Ἀττικὴ χώρη ὑπὸ τοῦ πεζοῦ στρατοῦ τοῦ

[8, 121]   Κάρυστον καὶ δηιώσαντες αὐτῶν τὴν χώρην ἀπαλλάσσοντο ἐς Σαλαμῖνα. πρῶτα μέν

[8, 29]   ὑποδεκόμεθα τὰ ἐπιόντα ἐπὶ τὴν χώρην ἀποτρέψειν” ~ταῦτά σφι ἐπαγγέλλοντο οἱ

[8, 78]   ὥρων αὐτοὺς τεταγμένους, ἐδόκεον κατὰ χώρην εἶναι. ~συνεστηκότων δὲ τῶν στρατηγῶν,

[8, 73]   μὲν δύο αὐτόχθονα ἐόντα κατὰ χώρην ἵδρυται νῦν τε καὶ τὸ

[8, 108]   ἐγίνετο, ὁρῶντες οἱ Ἕλληνες κατὰ χώρην μένοντα τὸν στρατὸν τὸν πεζὸν

[8, 36]   κατορύξωσι εἴτε ἐκκομίσωσι ἐς ἄλλην χώρην. ὁ δὲ θεός σφεας οὐκ

[8, 32]   οἰκημένην. οἱ δὲ βάρβαροι τὴν χώρην πᾶσαν ἐπέδραμον τὴν Φωκίδα· Θεσσαλοὶ

[8, 28]   ἑωυτούς· ἐσβαλοῦσαν δὲ ἐς τὴν χώρην τὴν ἵππον αὐτῶν ἐλυμήναντο ἀνηκέστως.

[8, 95]   παρὰ τὴν ἀκτὴν τῆς Σαλαμινίης χώρης, γένος ἐόντες Ἀθηναῖοι, ἐς τὴν

[8, 74]   περὶ ἐκείνης κινδυνεύειν μηδὲ πρὸ χώρης δοριαλώτου μένοντας μάχεσθαι, Ἀθηναῖοι δὲ

[8, 43]   ἐκ τῆς νῦν Δωρίδος καλεομένης χώρης ἐξαναστάντες. ~οὗτοι μέν νυν Πελοποννησίων

[8, 31]   τῆς τε Μηλίδος καὶ Φωκίδος χώρης, ἥ περ ἦν τὸ παλαιὸν

[8, 140]   παρισούμενοι βασιλέι στέρεσθαι μὲν τῆς χώρης, θέειν δὲ αἰεὶ περὶ ὑμέων

[8, 55]   καὶ Ἀθηναίην ἐρίσαντας περὶ τῆς χώρης μαρτύρια θέσθαι. ταύτην ὦν τὴν

[8, 31]   Δωρίδα ἐσέβαλον· τῆς γὰρ Δωρίδος χώρης ποδεὼν στεινὸς ταύτῃ κατατείνει, ὡς

[8, 44]   ἐς τὴν περαίην τῆς Βοιωτίης χώρης πρὸς ἐκκομιδὴν ἐτράποντο τῶν οἰκετέων.

[8, 68]   τὴν Πελοπόννησον, εὐπετέως τοι δέσποτα χωρήσει τὰ νοέων ἐλήλυθας. (οὐ γὰρ

[8, 128]   τὸ βυβλίον ἐτόξευον ἐς συγκείμενον χωρίον. (ἐπάιστος δὲ ἐγένετο ὁ Τιμόξεινος

[8, 25]   ἐκέατο ἁλέες συγκεκομισμένοι ἐς τὠυτὸ χωρίον, τέσσερες χιλιάδες. (ταύτην μὲν τὴν

[8, 128]   ἐς τὸ συγκείμενον, ἁμαρτὼν τοῦ χωρίου τούτου βάλλει ἀνδρὸς Ποτιδαιήτεω τὸν

[8, 16]   ἄνδρες, οὕτω δὲ ἀγωνιζόμενοι διέστησαν χωρὶς ἑκάτεροι. ~ἐν ταύτῃ τῇ ναυμαχίῃ

[8, 11]   τοῦτο τὸ ἔργον ἔδοσαν αὐτῷ χῶρον ἐν Σαλαμῖνι. ~ὡς δὲ εὐφρόνη

[8, 53]   καίτοι περ ἀποκρήμνου ἐόντος τοῦ χώρου. (ὡς δὲ εἶδον αὐτοὺς ἀναβεβηκότας

[8, 28]   ἐπιφορήσαντες καὶ ὁμοιώσαντες τῷ ἄλλῳ χώρῳ ἐδέκοντο τοὺς Θεσσαλοὺς ἐσβάλλοντας. οἳ

[8, 23]   ἐπισχόντες δὲ ἐν τούτῳ τῷ χώρῳ μέχρι μέσου ἡμέρης, τὸ ἀπὸ

[8, 132]   ἦν τοῖσι Ἕλλησι οὔτε τῶν χώρων ἐοῦσι ἐμπείροισι, στρατιῆς τε πάντα

Livre, chapitre
[8, 102]	ἣ δὲ λέγει τάδε. βασιλεῦ,	χαλεπὸν	μὲν ἐστὶ συμβουλευομένῳ τυχεῖν τὰ
[8, 104]	μέλλῃ τι ἐντὸς χρόνου ἔσεσθαι	χαλεπόν,	τότε ἡ ἱρείη αὐτόθι τῆς
[8, 122]	ἀστέρας χρυσέους, οἳ ἐπὶ ἱστοῦ	χαλκέου	ἑστᾶσι τρεῖς ἐπὶ τῆς γωνίης,
[8, 44]	τοῦ Ἀρτεμισίου, ὡς ἐγίνοντο κατὰ	Χαλκίδα,	οἱ Πλαταιέες ἀποβάντες ἐς τὴν
[8, 1]	παρείχοντο, Μεγαρέες δὲ εἴκοσι. (καὶ	Χαλκιδέες	ἐπλήρουν εἴκοσι, Ἀθηναίων σφι παρεχόντων
[8, 127]	Χαλκιδικῷ γένεϊ, καὶ οὕτω Ὄλυνθον	Χαλκιδέες	ἔσχον. ~ἐξελὼν δὲ ταύτην ὁ
[8, 46]	ἦν Οἰνώνη. μετὰ δὲ Αἰγινήτας	Χαλκιδέες	τὰς ἐπ᾽ Ἀρτεμισίῳ εἴκοσι παρεχόμενοι
[8, 127]	Κριτοβούλῳ Τορωναίῳ ἐπιτροπεύειν καὶ τῷ	Χαλκιδικῷ	γένεϊ, καὶ οὕτω Ὄλυνθον Χαλκιδέες
[8, 77]	μαιμώοντα, δοκεῦντ᾽ ἀνὰ πάντα πίεσθαι.	(χαλκὸς	γὰρ χαλκῷ συμμίξεται, αἵματι δ᾽
[8, 77]	ἀνὰ πάντα πίεσθαι. (χαλκὸς γὰρ	χαλκῷ	συμμίξεται, αἵματι δ᾽ Ἄρης πόντον
[8, 33]	ἔκαυσαν Δρυμὸν πόλιν κατὰ δὲ	Χαράδραν	καὶ Ἔρωχον καὶ Τεθρώνιον καὶ
[8, 131]	τοῦ Θεοπόμπου τοῦ Νικάνδρου τοῦ	Χαρίλεω	τοῦ Εὐνόμου τοῦ Πολυδέκτεω τοῦ
[8, 144]	οἰκέτας. (καὶ ὑμῖν μὲν ἡ	χάρις	ἐκπεπλήρωται, ἡμεῖς μέντοι λιπαρήσομεν οὕτω
[8, 118]	καὶ δὴ μᾶλλον γάρ τι	χειμαίνεσθαι	γεμούσης τῆς νεός, ὥστε ἐπὶ
[8, 126]	Παλλήνην ἐγίνετο, ἅτε Μαρδονίου τε	χειμερίζοντος	περὶ Θεσσαλίην τε καὶ Μακεδονίην
[8, 113]	ἀνωρίη εἶναι τοῦ ἔτεος πολεμέειν,	χειμερίσαι	τε ἄμεινον εἶναι ἐν Θεσσαλίῃ,
[8, 13]	ὡς γὰρ δὴ πλέουσι αὐτοῖσι	χειμών	τε καὶ τὸ ὕδωρ ἐπεγίνετο
[8, 66]	γὰρ τοῖσί τε ὑπὸ τοῦ	χειμῶνος	αὐτῶν ἀπολομένοισι καὶ τοῖσι ἐν
[8, 117]	εὗρον ἔτι ἐντεταμένας ἀλλ᾽ ὑπὸ	χειμῶνος	διαλελυμένας. (ἐνθαῦτα δὲ κατεχόμενοι σιτία
[8, 138]	κεῖται Βέρμιον οὔνομα, ἄβατον ὑπὸ	χειμῶνος.	ἐνθεῦτεν δὲ ὁρμώμενοι, ὡς ταύτην
[8, 12]	τε τῆς ναυηγίης καὶ τοῦ	χειμῶνος	τοῦ γενομένου κατὰ Πήλιον, ὑπέλαβε
[8, 14]	εἴησαν διεφθαρμένοι ὑπὸ τοῦ γενομένου	χειμῶνος.	φυλάξαντες δὴ τὴν αὐτὴν ὥρην,
[8, 140]	ἄνθρωπον ἡ βασιλέος ἐστὶ καὶ	χεὶρ	ὑπερμήκης. (ἢν ὦν μὴ αὐτίκα
[8, 106]	νόμῳ δικαίῳ χρεώμενοι, ὑπήγαγον ἐς	χεῖρας	τὰς ἐμάς, ὥστε σε μὴ
[8, 121]	ἐγένετο ἀνδριὰς ἔχων ἐν τῇ	χειρὶ	ἀκρωτήριον νεός, ἐὼν μέγαθος δυώδεκα
[8, 89]	νέες διεφθείροντο, καὶ μὴ ἐν	χειρῶν	νόμῳ ἀπολλύμενοι, ἐς τὴν Σαλαμῖνα
[8, 11]	Σαλαμινίων βασιλέος ἀδελφεὸν Φιλάονα τὸν	Χέρσιος,	λόγιμον ἐόντα ἐν τῷ στρατοπέδῳ
[8, 130]	τε καὶ τὴν στρατιὴν ἐκ	Χερσονήσου	διεπόρθμευσε ἐς Ἄβυδον, ἐχειμέριζε ἐν
[8, 25]	συγκεκομισμένοι ἐς τὠυτὸ χωρίον, τέσσερες	χιλιάδες.	(ταύτην μὲν τὴν ἡμέρην πρὸς
[8, 113]	θωρηκοφόρους καὶ τὴν ἵππον τὴν	χιλίην,	καὶ Μήδους τε καὶ Σάκας
[8, 25]	καὶ γελοῖον ἦν· τῶν μὲν	χίλιοι	ἐφαίνοντο νεκροὶ κείμενοι, οἳ δὲ
[8, 24]	δύο μυριάδες) ὑπολιπόμενος τούτων ὡς	χιλίους,	τοὺς λοιποὺς τάφρους ὀρυξάμενος ἔθαψε,
[8, 106]	ἐς γῆν τὴν Μυσίην, τὴν	Χῖοι	μὲν νέμονται Ἀταρνεὺς δὲ καλέεται,
[8, 105]	καὶ πωλεόμενον ὠνέεται Πανιώνιος ἀνὴρ	Χῖος,	ὃς τὴν ζόην κατεστήσατο ἀπ᾽
[8, 132]	ἓξ ἐόντες ὑπεξέσχον ἐκ τῆς	Χίου	καὶ ἐς Σπάρτην τε ἀπίκοντο
[8, 132]	γενόμενοι ἐπεβούλευον θάνατον Στράττι τῷ	Χίου	τυράννῳ, ἐόντες ἀρχὴν ἑπτά· ἐπιβουλεύοντες
[8, 132]	καταρρωδηκότας, τοὺς δὲ Ἕλληνας, χρηιζόντων	Χίων,	τὸ πρὸς τὴν ἠῶ κατωτέρω
[8, 27]	Φωκέας, ἅτε σφι ἔχοντες αἰεὶ	χόλον,	ἀπὸ δὲ τοῦ ὑστάτου τρώματος
[8, 28]	ἀμφορέας κενεοὺς ἐς αὐτὴν κατέθηκαν,	χοῦν	δὲ ἐπιφορήσαντες καὶ ὁμοιώσαντες τῷ
[8, 135]	πρόκατε τὸν πρόμαντιν βαρβάρῳ γλώσσῃ	χρᾶν.	(καὶ τοὺς μὲν ἑπομένους τῶν
[8, 135]	φάναι δὲ Καρίῃ μιν γλώσσῃ	χρᾶν,	συγγραψάμενον δὲ οἴχεσθαι ἀπιόντα ἐς
[8, 134]	τούτων, ἑωυτῷ ἢ ἅτε μάντι	χρᾶσθαι	ἢ ἅτε συμμάχῳ, τοῦ ἑτέρου
[8, 20]	προσδοκίμοισι κακοῖσι παρῆν σφι συμφορῇ	χρᾶσθαι	πρὸς τὰ μέγιστα. ~οἳ μὲν
[8, 74]	μὲν ὡς ἐς τὴν Πελοπόννησον	χρεὸν	εἴη ἀποπλέειν καὶ περὶ ἐκείνης
[8, 3]	συμμαχίην, ὡς τὸ ναυτικὸν Ἀθηναίοισι	χρεὸν	εἴη ἐπιτρέπειν. ἀντιβάντων δὲ τῶν
[8, 141]	ἀναμνησθέντες τῶν λογίων ὥς σφεας	χρεόν	ἐστι ἅμα τοῖσι ἄλλοισι Δωριεῦσι
[8, 79]	ἔλεγε Ἀριστείδης τάδε. ἡμέας στασιάζειν	χρεόν	ἐστι ἔν τε τῷ ἄλλῳ
[8, 75]	ἄνδρα πλοίῳ ἐντειλάμενος τὰ λέγειν	χρεόν,	τῷ οὔνομα μὲν ἦν Σίκιννος,
[8, 106]	σε ποιήσαντα ἀνόσια, νόμῳ δικαίῳ	χρεώμενοι,	ὑπήγαγον ἐς χεῖρας τὰς ἐμάς,
[8, 119]	καὶ πρότερόν μοι εἴρηται, ὁδῷ	χρεώμενος	ἅμα τῷ ἄλλῳ στρατῷ ἀπενόστησε
[8, 112]	χρήματα διὰ τῶν αὐτῶν ἀγγέλων,	χρεώμενος	τοῖσι καὶ πρὸς βασιλέα ἐχρήσατο,
[8, 100]	τὸ πολλόν, ἐμὲ δὲ σοὶ	χρὴ	τὴν Ἑλλάδα παρασχεῖν δεδουλωμένην, τριήκοντα
[8, 132]	καταπλῶσαι καταρρωδηκότας, τοὺς δὲ Ἕλληνας,	χρηιζόντων	Χίων, τὸ πρὸς τὴν ἠῶ
[8, 58]	πολλὰ προστιθείς, ἐς ὃ ἀνέγνωσε	χρηίζων	ἔκ τε τῆς νεὸς ἐκβῆναι
[8, 16]	καὶ οὐκ εἶκε· δεινὸν γὰρ	χρῆμα	ἐποιεῦντο ὑπὸ νεῶν ὀλιγέων ἐς
[8, 138]	τις τῶν παρέδρων οἷόν τι	χρῆμα	ποιήσειε ὁ παῖς καὶ ὡς
[8, 112]	ὑπερβολὴ ἐγένετο· Πάριοι δὲ Θεμιστοκλέα	χρήμασι	ἱλασάμενοι διέφυγον τὸ στράτευμα. Θεμιστοκλέης
[8, 75]	ἐπεδέκοντο οἱ Θεσπιέες πολιήτας, καὶ	χρήμασι	ὄλβιον. (ὃς τότε πλοίῳ ἀπικόμενος
[8, 137]	αἱ τυραννίδες τῶν ἀνθρώπων ἀσθενέες	χρήμασι,	οὐ μοῦνον ὁ δῆμος· (ὅκως
[8, 134]	ξεῖνον τινὰ καὶ οὐ Θηβαῖον	χρήμασι	πείσας κατεκοίμησε ἐς Ἀμφιάρεω. (Θηβαίων
[8, 112]	ἄλλας νήσους ἀπειλητηρίους λόγους αἴτεε	χρήματα	διὰ τῶν αὐτῶν ἀγγέλων, χρεώμενος
[8, 112]	τῶν στρατηγῶν, δείσαντες ταῦτα ἔπεμπον	χρήματα.	εἰ δὲ δὴ τινὲς καὶ
[8, 112]	ὑποκρινάμενοι καὶ οὐ δόντες τὰ	χρήματα	ἐπολιορκέοντο. Θεμιστοκλέης δὲ, οὐ γὰρ
[8, 112]	πολιορκέων ἐξαιρήσει. (λέγων ταῦτα συνέλεγε	χρήματα	μεγάλα παρὰ Καρυστίων τε καὶ
[8, 111]	ἐπηβόλους ἐόντας Ἀνδρίους οὐ δώσειν	χρήματα·	οὐδέκοτε γὰρ τῆς ἑωυτῶν ἀδυναμίης
[8, 111]	Ἄνδριοι νησιωτέων αἰτηθέντες πρὸς Θεμιστοκλέος	χρήματα	οὐκ ἔδοσαν, ἀλλὰ προϊσχομένου Θεμιστοκλέος
[8, 26]	ἄεθλον ἐὸν στέφανον ἀλλ᾽ οὐ	χρήματα,	οὔτε ἠνέσχετο σιγῶν εἶπέ τε
[8, 5]	ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ τὰ	χρήματα.	~οὕτω δὴ κατέμεινάν τε ἐν
[8, 35]	Δελφοῖσι βασιλέι Ξέρξῃ ἀποδέξαιεν τὰ	χρήματα.	πάντα δ᾽ ἠπίστατο τὰ ἐν
[8, 112]	μέν νυν ἐξ Ἄνδρου ὁρμώμενος	χρήματα	παρὰ νησιωτέων ἐκτᾶτο λάθρῃ τῶν
[8, 30]	ἐπαγγελλομένων Θεσσαλῶν, οὔτε δώσειν ἔφασαν	χρήματα,	παρέχειν τε σφίσι Θεσσαλοῖσι ὁμοίως
[8, 111]	τέ σφι κάρτα δοτέα εἶναι	χρήματα,	ὑπεκρίναντο πρὸς ταῦτα λέγοντες ὡς
[8, 36]	κατεστεῶτες ἐμαντεύοντο περὶ τῶν ἱρῶν	χρημάτων,	εἴτε σφέα κατὰ γῆς κατορύξωσι
[8, 27]	(ἡ δὲ δεκάτη ἐγένετο τῶν	χρημάτων	ἐκ ταύτης τῆς μάχης οἱ
[8, 5]	ἠπιστέατο οἱ μεταλαβόντες τούτων τῶν	χρημάτων	ἐκ τῶν Ἀθηνέων ἐλθεῖν ἐπὶ
[8, 105]	ἐς Σάρδις τε καὶ Ἔφεσον	χρημάτων	μεγάλων. (παρὰ γὰρ τοῖσι βαρβάροισι
[8, 5]	ὧδε ποιέει· Εὐρυβιάδῃ τούτων τῶν	χρημάτων	μεταδιδοῖ πέντε τάλαντα ὡς παρ᾽
[8, 8]	γενομένῃ πολλὰ μὲν ἔσωσε τῶν	χρημάτων	τοῖσι Πέρσῃσι, πολλὰ δὲ καὶ
[8, 26]	μαχησομένους ἡμέας, οἳ οὐ περὶ	χρημάτων	τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται ἀλλὰ περὶ
[8, 129]	τρεῖς ὑπόλοιποι ἦσαν, τὰς διελθόντας	χρῆν	εἶναι ἔσω ἐν τῇ Παλλήνῃ,
[8, 87]	ἐνέβαλέ τε καὶ κατέδυσε, εὐτυχίῃ	χρησαμένη	διπλᾶ ἑωυτὴν ἀγαθὰ ἐργάσατο. ὅ
[8, 20]	αἶγας. τούτοισι οὐδὲν τοῖσι ἔπεσι	χρησαμένοισι	ἐν τοῖσι τότε παρεοῦσί τε
[8, 96]	ἐλπίζοντες τῇσι περιεούσῃσι νηυσὶ ἔτι	χρήσεσθαι	βασιλέα. (τῶν δὲ ναυηγίων πολλὰ
[8, 77]	τῆς νυκτὸς οὐδὲν ἀποκοιμηθέντες παραρτέοντο.	~χρησμοῖσι	δὲ οὐκ ἔχω ἀντιλέγειν ὡς
[8, 96]	ἐν χρησμῷ Λυσιστράτῳ Ἀθηναίῳ ἀνδρὶ	χρησμολόγῳ,	τὸ ἐλελήθεε πάντας τοὺς Ἕλληνας,
[8, 96]	καλεομένην Κωλιάδα· ὥστε ἀποπλησθῆναι τὸν	χρησμὸν	τόν τε ἄλλον πάντα τὸν
[8, 20]	γὰρ Εὐβοέες, παραχρησάμενοι τὸν Βάκιδος	χρησμὸν	ὡς οὐδὲν λέγοντα, οὔτε τι
[8, 20]	ὧδε ἔχει περὶ τούτων ὁ	χρησμός.	φράζεο, βαρβαρόφωνος ὅταν ζυγὸν εἰς
[8, 96]	πολλοῖσι ἔτεσι πρότερον τούτων ἐν	χρησμῷ	Λυσιστράτῳ Ἀθηναίῳ ἀνδρὶ χρησμολόγῳ, τὸ
[8, 77]	οὕτω ἐναργέως λέγοντι Βάκιδι ἀντιλογίης	χρησμῶν	πέρι οὔτε αὐτὸς λέγειν τολμέω
[8, 85]	καταλέξαι τῶν νέας Ἑλληνίδας ἑλόντων,	χρήσομαι	δὲ αὐτοῖσι οὐδὲν πλὴν Θεομήστορός
[8, 133]	ἦν Μῦς, ἐντειλάμενος πανταχῇ μιν	χρησόμενον	ἐλθεῖν, τῶν οἷά τε ἦν
[8, 80]	σὺ δὲ ἐπεί περ ἥκεις	χρηστὰ	ἀπαγγέλλων, αὐτός σφι ἄγγειλον. (ἢν
[8, 80]	δ᾽ ἀμείβετο τοῖσιδε. ~κάρτα τε	χρηστὰ	διακελεύεαι καὶ εὖ ἤγγειλας· τὰ
[8, 60]	λέγω ποιήσῃς, τοσάδε ἐν αὐτοῖσι	χρηστὰ	εὑρήσεις· πρῶτα μὲν ἐν στεινῷ
[8, 143]	μὴ ἐπιφαίνεο Ἀθηναίοισι, μηδὲ δοκέων	χρηστὰ	ὑπουργέειν ἀθέμιστα ἔρδειν παραίνεε· οὐ
[8, 133]	δὲ ὁρμώμενος ἔπεμπε κατὰ τὰ	χρηστήρια	ἄνδρα Εὐρωπέα γένος, τῷ οὔνομα
[8, 135]	Εὐρωπέα Μῦν, περιστρωφώμενον πάντα τὰ	χρηστήρια,	καὶ ἐς τοῦ Πτῴου Ἀπόλλωνος
[8, 136]	τι δὴ λέγοντα ἦν τὰ	χρηστήρια	μετὰ ταῦτα ἔπεμψε ἄγγελον ἐς
[8, 136]	τάχα δ᾽ ἂν καὶ τὰ	χρηστήρια	ταῦτά οἱ προλέγοι, συμβουλεύοντα σύμμαχον
[8, 134]	περ ἐν Ὀλυμπίῃ ἱροῖσι αὐτόθι	χρηστηριάζεσθαι·	τοῦτο δὲ ξεῖνον τινὰ καὶ
[8, 33]	καὶ τότε καὶ νῦν ἔτι	χρηστήριον	αὐτόθι. καὶ τοῦτο τὸ ἱρὸν
[8, 114]	καὶ Ξέρξης ἦν περὶ Θεσσαλίην,	χρηστήριον	ἐληλύθεε ἐκ Δελφῶν Λακεδαιμονίοισι, Ξέρξην
[8, 134]	τὰς Φωκέων ἀπικόμενος ἐπὶ τὸ	χρηστήριον·	καὶ δὴ καὶ ἐς Θήβας
[8, 41]	(ἔσπευσαν δὲ ταῦτα ὑπεκθέσθαι τῷ	χρηστηρίῳ	τε βουλόμενοι ὑπηρετέειν καὶ δὴ
[8, 134]	ἐκέλευσε σφέας ὁ Ἀμφιάρεως διὰ	χρηστηρίων	ποιεύμενος ὁκότερα βούλονται ἑλέσθαι τούτων,
[8, 133]	μὲν βουλόμενος ἐκμαθεῖν πρὸς τῶν	χρηστηρίων	ταῦτα ἐνετέλλετο, οὐκ ἔχω φράσαι·
[8, 68]	φιλέουσι γίνεσθαι, τοῖσι δὲ κακοῖσι	χρηστοί.	σοὶ δὲ ἐόντι ἀρίστῳ ἀνδρῶν
[8, 68]	θυμὸν βάλευ, ὡς τοῖσι μὲν	χρηστοῖσι	τῶν ἀνθρώπων κακοὶ δοῦλοι φιλέουσι
[8, 113]	διαλέγων καὶ εἰ τεοῖσι τι	χρηστὸν	συνῄδεε πεποιημένον· ἓν δὲ πλεῖστον
[8, 111]	καὶ εὐδαίμονες, αἳ καὶ θεῶν	χρηστῶν	ἥκοιεν εὖ, (ἐπεὶ Ἀνδρίους γε
[8, 135]	Ἑλλάδος, οὐδὲ ἔχειν ὅ τι	χρήσωνται	τῷ παρεόντι πρήγματι· τὸν δὲ
[8, 128]	εἶναι Σκιωναῖοι ἐς τὸν μετέπειτα	χρόνον	αἰεὶ προδόται. ~ὃ μὲν δὴ
[8, 100]	ἦν ταῦτα τὸν πάντα μεταξὺ	χρόνον	γενόμενον, μέχρι οὗ Ξέρξης αὐτός
[8, 140]	τε ἐστὲ ἀντέχειν τὸν πάντα	χρόνον.	εἴδετε μὲν γὰρ τῆς Ξέρξεω
[8, 68]	(οὐ γὰρ οἷοί τε πολλὸν	χρόνον	εἰσί τοι ἀντέχειν οἱ Ἕλληνες,
[8, 29]	γὰρ ἐν τοῖσι Ἕλλησι, ὅσον	χρόνον	ἐκεῖνα ἡμῖν ἥνδανε, πλέον αἰεί
[8, 65]	Μήδοισι λόγιμος γενόμενος τοῦτον τὸν	χρόνον,	ἐπείτε ἐκείρετο ἡ Ἀττικὴ χώρη
[8, 129]	ἄμπωτις τῆς θαλάσσης μεγάλη καὶ	χρόνον	ἐπὶ πολλόν. ἰδόντες δὲ οἱ
[8, 142]	διξῶν ἤδη καὶ ὅτι οἰκοφθόρησθε	χρόνον	ἤδη πολλόν. (ἀντὶ τούτων δὲ
[8, 71]	πλήρεες ἐσεφέροντο, καὶ ἐλίνυον οὐδένα	χρόνον	οἱ βοηθήσαντες ἐργαζόμενοι, οὔτε νυκτὸς
[8, 4]	ταῦτα βουλευομένους ἐδέοντο Εὐρυβιάδεω προσμεῖναι	χρόνον	ὀλίγον, ἔστ᾽ ἂν αὐτοὶ τέκνα
[8, 140]	οἵοισί τε ἐσομένοισι τὸν πάντα	χρόνον	πολεμέειν Ξέρξῃ· εἰ γὰρ ἐνώρων
[8, 52]	ὀλοιτρόχους ἀπίεσαν, ὥστε Ξέρξην ἐπὶ	χρόνον	συχνὸν ἀπορίῃσι ἐνέχεσθαι οὐ δυνάμενον
[8, 114]	γελάσας τε καὶ κατασχὼν πολλὸν	χρόνον,	ὥς οἱ ἐτύγχανε παρεστεὼς Μαρδόνιος,
[8, 105]	παρὰ βασιλέα μετ᾽ ἄλλων δώρων,	χρόνου	δὲ προϊόντος πάντων τῶν εὐνούχων
[8, 73]	τε Ἀργείων ἀρχόμενοι καὶ τοῦ	χρόνου,	ἐόντες Ὀρνεῆται καὶ οἱ περίοικοι.
[8, 104]	τῆς πόλιος μέλλῃ τι ἐντὸς	χρόνου	ἔσεσθαι χαλεπόν, τότε ἡ ἱρείη
[8, 144]	γὰρ ἡμεῖς εἰκάζομεν, οὐκ ἑκὰς	χρόνου	παρέσται ὁ βάρβαρος ἐσβαλὼν ἐς
[8, 41]	μελιτόεσσα ἐν τῷ πρόσθε αἰεὶ	χρόνῳ	ἀναισιμουμένη τότε ἦν ἄψαυστος. σημηνάσης
[8, 53]	ἐνέχεσθαι οὐ δυνάμενον σφέας ἑλεῖν.	~χρόνῳ	δ᾽ ἐκ τῶν ἀπόρων ἐφάνη
[8, 107]	εἶναι καὶ ἔφευγον ἐπὶ πολλόν·	χρόνῳ	δὲ μαθόντες ὅτι οὐ νέες
[8, 114]	ἱππεῦσι. ~ἐν δὲ τούτῳ τῷ	χρόνῳ,	ἐν τῷ Μαρδόνιός τε τὴν
[8, 8]	ἀριθμόν. ~ἐν δὲ τούτῳ τῷ	χρόνῳ	ἐν ᾧ οὗτοι ἀριθμὸν ἐποιεῦντο
[8, 27]	~ἐν δὲ τῷ διὰ μέσου	χρόνῳ,	ἐπείτε τὸ ἐν Θερμοπύλῃσι τρῶμα
[8, 77]	πρήγματα ἐσβλέψας. ἀλλ᾽ ὅταν Ἀρτέμιδος	χρυσαόρου	ἱερὸν ἀκτήν νηυσὶ γεφυρώσωσι καὶ
[8, 118]	ἔσωσε βασιλέος τὴν ψυχήν, δωρήσασθαι	χρυσέῃ	στεφάνῃ τὸν κυβερνήτην, ὅτι δὲ
[8, 121]	περ ὁ Μακεδὼν Ἀλέξανδρος ὁ	χρύσεος.	~πέμψαντες δὲ ἀκροθίνια οἱ Ἕλληνες
[8, 122]	Αἰγινῆται δὲ πυθόμενοι ἀνέθεσαν ἀστέρας	χρυσέους,	οἳ ἐπὶ ἱστοῦ χαλκέου ἑστᾶσι
[8, 120]	καὶ δωρησάμενος αὐτοὺς ἀκινάκῃ τε	χρυσέῳ	καὶ τιήρῃ χρυσοπάστῳ. καὶ ὡς
[8, 120]	ἀκινάκῃ τε χρυσέῳ καὶ τιήρῃ	χρυσοπάστῳ.	καὶ ὡς αὐτοὶ λέγουσι Ἀβδηρῖται,
[8, 144]	Ἀθηναίων φρόνημα ἀρρωδῆσαι, ὅτι οὔτε	χρυσός	ἐστι γῆς οὐδαμόθι τοσοῦτος οὔτε
[8, 97]	τοῖσι ἑωυτοῦ, ἐς τὴν Σαλαμῖνα	χῶμα	ἐπειρᾶτο διαχοῦν, γαύλους τε Φοινικηίους
[8, 23]	δὲ τῆς Ἱστιαιώτιδος τὰς παραθαλασσίας	χώρας	πάσας ἐπέδραμον. ~ἐνθαῦτα δὲ τούτων
[8, 65]	Θριασίῳ πεδίῳ, ἰδεῖν δὲ κονιορτὸν	χωρέοντα	ἀπ᾽ Ἐλευσῖνος ὡς ἀνδρῶν μάλιστά
[8, 49]	εἶναι ναυμαχίην ποιέεσθαι τῶν αὐτοὶ	χωρέων	ἐγκρατέες εἰσί· ἡ γὰρ Ἀττικὴ
[8, 47]	καὶ Λευκαδίοισι, οἳ ἐξ ἐσχατέων	χωρέων	ἐστρατεύοντο. τῶν δὲ ἐκτὸς τούτων
[8, 31]	τὸ παλαιὸν Δρυοπίς· ἡ δὲ	χώρη	αὕτη ἐστὶ μητρόπολις Δωριέων τῶν
[8, 85]	δὲ εὐεργέτης βασιλέος ἀνεγράφη καὶ	χώρῃ	ἐδωρήθη πολλῇ. οἱ δ᾽ εὐεργέται
[8, 144]	ἐστι γῆς οὐδαμόθι τοσοῦτος οὔτε	χώρη	κάλλεϊ καὶ ἀρετῇ μέγα ὑπερφέρουσα,
[8, 138]	ποταμὸς δὲ ἐστὶ ἐν τῇ	χώρῃ	ταύτῃ, τῷ θύουσι οἱ τούτων
[8, 65]	χρόνον, ἐπείτε ἐκείρετο ἡ Ἀττικὴ	χώρη	ὑπὸ τοῦ πεζοῦ στρατοῦ τοῦ
[8, 121]	Κάρυστον καὶ δηιώσαντες αὐτῶν τὴν	χώρην	ἀπαλλάσσοντο ἐς Σαλαμῖνα. πρῶτα μέν
[8, 29]	ὑποδεκόμεθα τὰ ἐπιόντα ἐπὶ τὴν	χώρην	ἀποτρέψειν” ~ταῦτά σφι ἐπαγγέλλοντο οἱ
[8, 78]	ὥρων αὐτοὺς τεταγμένους, ἐδόκεον κατὰ	χώρην	εἶναι. ~συνεστηκότων δὲ τῶν στρατηγῶν,
[8, 73]	μὲν δύο αὐτόχθονα ἐόντα κατὰ	χώρην	ἵδρυται νῦν τε καὶ τὸ
[8, 108]	ἐγίνετο, ὁρῶντες οἱ Ἕλληνες κατὰ	χώρην	μένοντα τὸν στρατὸν τὸν πεζὸν
[8, 36]	κατορύξωσι εἴτε ἐκκομίσωσι ἐς ἄλλην	χώρην.	ὁ δὲ θεός σφεας οὐκ
[8, 32]	οἰκημένην. οἱ δὲ βάρβαροι τὴν	χώρην	πᾶσαν ἐπέδραμον τὴν Φωκίδα· Θεσσαλοὶ
[8, 28]	ἑωυτούς· ἐσβαλοῦσαν δὲ ἐς τὴν	χώρην	τὴν ἵππον αὐτῶν ἐλυμήναντο ἀνηκέστως.
[8, 95]	παρὰ τὴν ἀκτὴν τῆς Σαλαμινίης	χώρης,	γένος ἐόντες Ἀθηναῖοι, ἐς τὴν
[8, 74]	περὶ ἐκείνης κινδυνεύειν μηδὲ πρὸ	χώρης	δοριαλώτου μένοντας μάχεσθαι, Ἀθηναῖοι δὲ
[8, 43]	ἐκ τῆς νῦν Δωρίδος καλεομένης	χώρης	ἐξαναστάντες. ~οὗτοι μέν νυν Πελοποννησίων
[8, 31]	τῆς τε Μηλίδος καὶ Φωκίδος	χώρης,	ἥ περ ἦν τὸ παλαιὸν
[8, 140]	παρισούμενοι βασιλέι στέρεσθαι μὲν τῆς	χώρης,	θέειν δὲ αἰεὶ περὶ ὑμέων
[8, 55]	καὶ Ἀθηναίην ἐρίσαντας περὶ τῆς	χώρης	μαρτύρια θέσθαι. ταύτην ὦν τὴν
[8, 31]	Δωρίδα ἐσέβαλον· τῆς γὰρ Δωρίδος	χώρης	ποδεὼν στεινὸς ταύτῃ κατατείνει, ὡς
[8, 44]	ἐς τὴν περαίην τῆς Βοιωτίης	χώρης	πρὸς ἐκκομιδὴν ἐτράποντο τῶν οἰκετέων.
[8, 68]	τὴν Πελοπόννησον, εὐπετέως τοι δέσποτα	χωρήσει	τὰ νοέων ἐλήλυθας. (οὐ γὰρ
[8, 128]	τὸ βυβλίον ἐτόξευον ἐς συγκείμενον	χωρίον.	(ἐπάιστος δὲ ἐγένετο ὁ Τιμόξεινος
[8, 25]	ἐκέατο ἁλέες συγκεκομισμένοι ἐς τὠυτὸ	χωρίον,	τέσσερες χιλιάδες. (ταύτην μὲν τὴν
[8, 128]	ἐς τὸ συγκείμενον, ἁμαρτὼν τοῦ	χωρίου	τούτου βάλλει ἀνδρὸς Ποτιδαιήτεω τὸν
[8, 16]	ἄνδρες, οὕτω δὲ ἀγωνιζόμενοι διέστησαν	χωρὶς	ἑκάτεροι. ~ἐν ταύτῃ τῇ ναυμαχίῃ
[8, 11]	τοῦτο τὸ ἔργον ἔδοσαν αὐτῷ	χῶρον	ἐν Σαλαμῖνι. ~ὡς δὲ εὐφρόνη
[8, 53]	καίτοι περ ἀποκρήμνου ἐόντος τοῦ	χώρου.	(ὡς δὲ εἶδον αὐτοὺς ἀναβεβηκότας
[8, 28]	ἐπιφορήσαντες καὶ ὁμοιώσαντες τῷ ἄλλῳ	χώρῳ	ἐδέκοντο τοὺς Θεσσαλοὺς ἐσβάλλοντας. οἳ
[8, 23]	ἐπισχόντες δὲ ἐν τούτῳ τῷ	χώρῳ	μέχρι μέσου ἡμέρης, τὸ ἀπὸ
[8, 132]	ἦν τοῖσι Ἕλλησι οὔτε τῶν	χώρων	ἐοῦσι ἐμπείροισι, στρατιῆς τε πάντα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable acad�mique : Alain Meurant
Analyse, design et r�alisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Derni�re mise � jour : 2/02/2006