HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Apologie de Socrate

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 46 formes différentes pour 116 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[32]   οὐκ ἀνελομένους τοὺς ἐκ τῆς ναυμαχίας ἐβουλεύσασθε ἁθρόους κρίνειν, παρανόμως, ὡς

[36]   ἵππῳ ἢ συνωρίδι ἢ ζεύγει νενίκηκεν Ὀλυμπίασιν· ὁ μὲν γὰρ ὑμᾶς

[23]   λατρείαν. πρὸς δὲ τούτοις οἱ νέοι μοι ἐπακολουθοῦντες οἷς μάλιστα σχολή

[26]   λόγων; καὶ δὴ καὶ οἱ νέοι ταῦτα παρ᾽ ἐμοῦ μανθάνουσιν, ἃ

[37]   ἔλθω, λέγοντος ἐμοῦ ἀκροάσονται οἱ νέοι ὥσπερ ἐνθάδε· κἂν μὲν τούτους

[33]   αὐτῶν πρεσβύτεροι γενόμενοι ἔγνωσαν ὅτι νέοις οὖσιν αὐτοῖς ἐγὼ κακὸν πώποτέ

[26]   ὕβρει τινὶ καὶ ἀκολασίᾳ καὶ νεότητι γράψασθαι. ~(Ἔοικεν γὰρ ὥσπερ αἴνιγμα

[21]   (ἐμός τε ἑταῖρος ἦν ἐκ νέου καὶ ὑμῶν τῷ πλήθει ἑταῖρός

[24]   ἐξετάσωμεν. φησὶ γὰρ δὴ τοὺς νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα. ἐγὼ δέ

[24]   Σωκράτη φησὶν ἀδικεῖν τούς τε νέους διαφθείροντα καὶ θεοὺς οὓς ἡ

[25]   τις εὐδαιμονία εἴη περὶ τοὺς νέους εἰ εἷς μὲν μόνος αὐτοὺς

[23]   ἐστι μιαρώτατος καὶ διαφθείρει τοὺς νέους· καὶ ἐπειδάν τις αὐτοὺς ἐρωτᾷ

[25]   εἰσάγεις δεῦρο ὡς διαφθείροντα τοὺς νέους καὶ πονηροτέρους ποιοῦντα ἑκόντα ἢ

[19]   εἰς ἑκάστην τῶν πόλεων τοὺς νέους, οἷς ἔξεστι τῶν ἑαυτῶν πολιτῶν

[24]   λέγεις, ὦ Μέλητε; οἵδε τοὺς νέους παιδεύειν οἷοί τέ εἰσι καὶ

[30]   οὖν ταῦτα λέγων διαφθείρω τοὺς νέους, ταῦτ᾽ ἂν εἴη βλαβερά· εἰ

[25]   ἐπιδείκνυσαι ὅτι οὐδεπώποτε ἐφρόντισας τῶν νέων, καὶ σαφῶς ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ

[33]   εἰ γὰρ δὴ ἔγωγε τῶν νέων (τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς δὲ

[39]   ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ νεώτεροί εἰσιν, καὶ ὑμεῖς μᾶλλον ἀγανακτήσετε.

[24]   ποιῇ ὅπως ὡς βέλτιστοι οἱ νεώτεροι ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι δή νυν

[33]   ἐμαυτοῦ πράττοντος ἐπιθυμοῖ ἀκούειν, εἴτε νεώτερος εἴτε πρεσβύτερος, οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα,

[26]   φῂς διαφθείρειν, ὦ Μέλητε, τοὺς νεωτέρους; ἢ δῆλον δὴ ὅτι κατὰ

[25]   ἐκκλησίᾳ, οἱ ἐκκλησιασταί, διαφθείρουσι τοὺς νεωτέρους; ἢ κἀκεῖνοι βελτίους ποιοῦσιν ἅπαντες;

[30]   περιέρχομαι ἢ πείθων ὑμῶν καὶ νεωτέρους καὶ πρεσβυτέρους μήτε σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι

[30]   φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ νεωτέρῳ καὶ πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω

[39]   τὸν ἐμὸν θάνατον πολὺ χαλεπωτέραν νὴ Δία ἢ οἵαν ἐμὲ ἀπεκτόνατε·

[35]   μήτε ὅσια, ἄλλως τε μέντοι νὴ Δία πάντως καὶ ἀσεβείας φεύγοντα

[24]   δ᾽ οὔ; ἅπαντες. εὖ γε νὴ τὴν Ἥραν λέγεις καὶ πολλὴν

[22]   τούς τι (δοκοῦντας εἰδέναι. ~καὶ νὴ τὸν κύνα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι

[28]   μὴ ἐνθάδε μένω καταγέλαστος παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν ἄχθος ἀρούρης” μὴ αὐτὸν

[33]   ἐν ταύτῃ τῇ διατριβῇ γεγόνασιν, Νικόστρατος Θεοζοτίδου, ἀδελφὸς Θεοδότου καὶ ὁ

[40]   νυνί μοι συμβεβηκὸς τί ποτε νοεῖ. ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί

[27]   οἱ δαίμονες θεῶν παῖδές εἰσιν νόθοι τινὲς ἢ ἐκ νυμφῶν ἢ

[27]   πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες, καὶ μὴ

[27]   πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα; οὐκ

[26]   μὴ νομίζειν οὓς ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά; οὐ

[27]   ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους μὲν οὐ νομίζει, ἱππικὰ δὲ πράγματα; ἢ αὐλητὰς

[24]   καὶ θεοὺς οὓς ἡ πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια

[27]   πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς ὤνησας ὅτι

[27]   ἀνθρώπων, ὦ Μέλητε, ἀνθρώπεια μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ

[27]   ἀπόκριναι· (ἔσθ᾽ ὅστις δαιμόνια μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ

[26]   μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν με νομίζειν εἶναί τινας θεούς καὶ αὐτὸς

[18]   τοὺς ταῦτα ζητοῦντας οὐδὲ θεοὺς νομίζειν. ἔπειτά εἰσιν οὗτοι οἱ κατήγοροι

[26]   παντάπασί με φῂς οὔτε αὐτὸν νομίζειν θεοὺς τούς τε ἄλλους ταῦτα

[27]   δαιμόνια μὲν φῄς με καὶ νομίζειν καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽ οὖν καινὰ

[23]   ὑπὸ γῆς” καὶ θεοὺς μὴ νομίζειν” καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω

[27]   καὶ δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη νομίζειν μέ ἐστιν· οὐχ οὕτως ἔχει;

[26]   ἣν ἐγράψω θεοὺς διδάσκοντα μὴ νομίζειν οὓς ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα

[26]   λέγω, ὡς τὸ παράπαν οὐ νομίζεις θεούς. (ὦ θαυμάσιε Μέλητε, ἵνα

[40]   δὴ οἰηθείη ἄν τις καὶ νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ δὲ

[24]   οὓς ἡ πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά. τὸ

[35]   ἂν ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς οὐ νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως ἔχειν·

[26]   τινας θεούς καὶ αὐτὸς ἄρα νομίζω εἶναι θεοὺς καὶ οὐκ εἰμὶ

[26]   Διός, οὑτωσί σοι δοκῶ; οὐδένα νομίζω θεὸν εἶναι; οὐ μέντοι μὰ

[29]   τις εἰς δικαστήριον, ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ

[26]   οὐδὲ ἥλιον οὐδὲ σελήνην ἄρα νομίζω θεοὺς εἶναι, ὥσπερ οἱ ἄλλοι

[27]   τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ δαιμόνια νομίζω, καὶ δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη

[27]   παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν δαιμόνιά γε νομίζω κατὰ τὸν σὸν λόγον, καὶ

[35]   ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως ἔχειν· νομίζω τε γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,

[27]   εἴποι· ἀδικεῖ Σωκράτης θεοὺς οὐ νομίζων, ἀλλὰ θεοὺς νομίζων” καίτοι τοῦτό

[27]   θεοὺς οὐ νομίζων, ἀλλὰ θεοὺς νομίζων” καίτοι τοῦτό ἐστι παίζοντος. συνεπισκέψασθε

[24]   τίς αὐτοὺς ἀμείνους ποιεῖ; οἱ νόμοι. (ἀλλ᾽ οὐ τοῦτο ἐρωτῶ, ὦ

[26]   (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο νόμος εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα

[26]   ἠθέλησας, δεῦρο δὲ εἰσάγεις, οἷ νόμος ἐστὶν εἰσάγειν τοὺς κολάσεως δεομένους

[25]   ὦ ἀγαθέ· καὶ γὰρ ὁ νόμος κελεύει ἀποκρίνεσθαι. ἔσθ᾽ ὅστις βούλεται

[37]   ὡς ἐγᾦμαι, εἰ ἦν ὑμῖν νόμος, ὥσπερ καὶ ἄλλοις ἀνθρώποις, περὶ

[32]   κελευόντων καὶ βοώντων, μετὰ τοῦ (νόμου καὶ τοῦ δικαίου ᾤμην μᾶλλόν

[32]   ὑμῖν μηδὲν ποιεῖν παρὰ τοὺς νόμους καὶ ἐναντία ἐψηφισάμην· καὶ ἑτοίμων

[35]   αὐτῷ, ἀλλὰ δικάσειν κατὰ τοὺς νόμους. οὔκουν χρὴ οὔτε ἡμᾶς ἐθίζειν

[24]   καὶ αὐτὸ τοῦτο οἶδε, τοὺς νόμους; οὗτοι, ὦ Σώκρατες, οἱ δικασταί.

[19]   τῷ θεῷ φίλον, τῷ δὲ νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν οὖν

[26]   ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν καὶ νουθετεῖν· δῆλον γὰρ ὅτι ἐὰν μάθω,

[27]   τινα πείθοις ἂν καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς οὐ τοῦ

[18]   τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν νοῦν προσέχειν, εἰ δίκαια λέγω ἢ

[40]   τινα ἐκλεξάμενον δέοι ταύτην τὴν νύκτα ἐν ᾗ οὕτω κατέδαρθεν ὥστε

[40]   πρὸς τὰς ἄλλας ἡμέρας καὶ νύκτας εἰ οὖν τοιοῦτον ὁ θάνατός

[40]   ἄμεινον καὶ ἥδιον ἡμέρας καὶ νύκτας ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν ἐν

[40]   ὄναρ ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας νύκτας τε καὶ ἡμέρας τὰς τοῦ

[40]   τοῦ ἑαυτοῦ ἀντιπαραθέντα ταύτῃ τῇ νυκτὶ δέοι σκεψάμενον εἰπεῖν πόσας ἄμεινον

[40]   ἡμέρας καὶ νύκτας ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ,

[27]   εἰσιν νόθοι τινὲς ἢ ἐκ νυμφῶν ἢ ἔκ τινων ἄλλων ὧν

[41]   τούτου πράγματα· οὐδὲ τὰ ἐμὰ νῦν ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου γέγονεν, ἀλλά

[36]   οὖν, ὡς ἐμοὶ δοκῶ, καὶ νῦν ἀποπέφευγα, καὶ οὐ μόνον ἀποπέφευγα,

[39]   Δία ἢ οἵαν ἐμὲ ἀπεκτόνατε· νῦν γὰρ τοῦτο εἴργασθε οἰόμενοι μὲν

[20]   ἱππικῶν τις ἢ τῶν γεωργικῶν· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα

[37]   κρίνειν ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε ἄν· νῦν δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ

[31]   παρεκελευόμην, εἶχον ἄν τινα λόγον· νῦν δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ

[38]   ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν δὲ οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ

[40]   δή με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν δὲ οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν

[36]   ὀλίγον ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ πολύ· νῦν δέ, ὡς ἔοικεν, εἰ τριάκοντα

[24]   αἴτια (ταῦτά ἐστιν. καὶ ἐάντε νῦν ἐάντε αὖθις ζητήσητε ταῦτα, οὕτως

[39]   ἔσονται ὑμᾶς (οἱ ἐλέγχοντες, οὓς νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ

[39]   τοῦ θάττονος, τῆς κακίας. καὶ νῦν ἐγὼ μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν

[39]   (θᾶττον γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ νῦν ἐγὼ μὲν ἅτε βραδὺς ὢν

[17]   τούτου ἕνεκα. ἔχει γὰρ οὑτωσί. νῦν ἐγὼ πρῶτον ἐπὶ δικαστήριον ἀναβέβηκα,

[24]   νεώτεροι ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι δή νυν εἰπὲ τούτοις, τίς αὐτοὺς βελτίους

[33]   κακὸν ἐπεπόνθεσαν αὐτῶν οἱ οἰκεῖοι, νῦν μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως δὲ

[29]   πρὸς ταῦτα εἴποιτε· ὦ Σώκρατες, νῦν μὲν Ἀνύτῳ οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽

[38]   κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν ἀνελεύθερον, οὔτε νῦν μοι μεταμέλει οὕτως ἀπολογησαμένῳ, ἀλλὰ

[26]   Μέλητε, τούτων τῶν θεῶν ὧν νῦν ὁ λόγος ἐστίν, εἰπὲ ἔτι

[30]   ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι. νῦν οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ

[34]   μάρτυρα· εἰ δὲ τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ παραχωρῶ καὶ λεγέτω

[23]   οὖν ἐγὼ μὲν ἔτι καὶ νῦν περιιὼν ζητῶ καὶ ἐρευνῶ κατὰ

[30]   πολὺ μᾶλλον ποιεῖν ἃ οὑτοσὶ νῦν ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι.

[18]   οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ δὴ καὶ νῦν τοῦτο ὑμῶν δέομαι δίκαιον, ὥς

[29]   φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽ εἴ (με νῦν ὑμεῖς ἀφίετε Ἀνύτῳ ἀπιστήσαντες, ὃς

[37]   ἀλλὰ ταὐτόν μοί ἐστιν ὅπερ νυνδὴ ἔλεγον· οὐ γὰρ ἔστι μοι

[37]   καὶ ἐπιφθονώτεραι, ὥστε ζητεῖτε αὐτῶν νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι δὲ ἄρα αὐτὰς

[28]   ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύσας ἐξ οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν

[33]   ἐγὼ κακὸν πώποτέ τι συνεβούλευσα, νυνὶ αὐτοὺς ἀναβαίνοντας ἐμοῦ κατηγορεῖν καὶ

[40]   τι μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς πράξειν. νυνὶ δὲ συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὁρᾶτε

[40]   φίλοις οὖσιν ἐπιδεῖξαι ἐθέλω τὸ νυνί μοι συμβεβηκὸς τί ποτε νοεῖ.

[40]   οὕτω δὴ εἶναι ἢ μία νύξ. εἰ δ᾽ αὖ οἷον ἀποδημῆσαί

[31]   τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι

[20]   ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα αὐτοῖν ἐν νῷ ἔχεις ἐπιστάτην λαβεῖν; τίς τῆς

[30]   καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός

Page
[32]	οὐκ ἀνελομένους τοὺς ἐκ τῆς	ναυμαχίας	ἐβουλεύσασθε ἁθρόους κρίνειν, παρανόμως, ὡς
[36]	ἵππῳ ἢ συνωρίδι ἢ ζεύγει	νενίκηκεν	Ὀλυμπίασιν· ὁ μὲν γὰρ ὑμᾶς
[23]	λατρείαν. πρὸς δὲ τούτοις οἱ	νέοι	μοι ἐπακολουθοῦντες οἷς μάλιστα σχολή
[26]	λόγων; καὶ δὴ καὶ οἱ	νέοι	ταῦτα παρ᾽ ἐμοῦ μανθάνουσιν, ἃ
[37]	ἔλθω, λέγοντος ἐμοῦ ἀκροάσονται οἱ	νέοι	ὥσπερ ἐνθάδε· κἂν μὲν τούτους
[33]	αὐτῶν πρεσβύτεροι γενόμενοι ἔγνωσαν ὅτι	νέοις	οὖσιν αὐτοῖς ἐγὼ κακὸν πώποτέ
[26]	ὕβρει τινὶ καὶ ἀκολασίᾳ καὶ	νεότητι	γράψασθαι. ~(Ἔοικεν γὰρ ὥσπερ αἴνιγμα
[21]	(ἐμός τε ἑταῖρος ἦν ἐκ	νέου	καὶ ὑμῶν τῷ πλήθει ἑταῖρός
[24]	ἐξετάσωμεν. φησὶ γὰρ δὴ τοὺς	νέους	ἀδικεῖν με διαφθείροντα. ἐγὼ δέ
[24]	Σωκράτη φησὶν ἀδικεῖν τούς τε	νέους	διαφθείροντα καὶ θεοὺς οὓς ἡ
[25]	τις εὐδαιμονία εἴη περὶ τοὺς	νέους	εἰ εἷς μὲν μόνος αὐτοὺς
[23]	ἐστι μιαρώτατος καὶ διαφθείρει τοὺς	νέους·	καὶ ἐπειδάν τις αὐτοὺς ἐρωτᾷ
[25]	εἰσάγεις δεῦρο ὡς διαφθείροντα τοὺς	νέους	καὶ πονηροτέρους ποιοῦντα ἑκόντα ἢ
[19]	εἰς ἑκάστην τῶν πόλεων τοὺς	νέους,	οἷς ἔξεστι τῶν ἑαυτῶν πολιτῶν
[24]	λέγεις, ὦ Μέλητε; οἵδε τοὺς	νέους	παιδεύειν οἷοί τέ εἰσι καὶ
[30]	οὖν ταῦτα λέγων διαφθείρω τοὺς	νέους,	ταῦτ᾽ ἂν εἴη βλαβερά· εἰ
[25]	ἐπιδείκνυσαι ὅτι οὐδεπώποτε ἐφρόντισας τῶν	νέων,	καὶ σαφῶς ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ
[33]	εἰ γὰρ δὴ ἔγωγε τῶν	νέων	(τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς δὲ
[39]	ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ	νεώτεροί	εἰσιν, καὶ ὑμεῖς μᾶλλον ἀγανακτήσετε.
[24]	ποιῇ ὅπως ὡς βέλτιστοι οἱ	νεώτεροι	ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι δή νυν
[33]	ἐμαυτοῦ πράττοντος ἐπιθυμοῖ ἀκούειν, εἴτε	νεώτερος	εἴτε πρεσβύτερος, οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα,
[26]	φῂς διαφθείρειν, ὦ Μέλητε, τοὺς	νεωτέρους;	ἢ δῆλον δὴ ὅτι κατὰ
[25]	ἐκκλησίᾳ, οἱ ἐκκλησιασταί, διαφθείρουσι τοὺς	νεωτέρους;	ἢ κἀκεῖνοι βελτίους ποιοῦσιν ἅπαντες;
[30]	περιέρχομαι ἢ πείθων ὑμῶν καὶ	νεωτέρους	καὶ πρεσβυτέρους μήτε σωμάτων (ἐπιμελεῖσθαι
[30]	φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ	νεωτέρῳ	καὶ πρεσβυτέρῳ ὅτῳ ἂν ἐντυγχάνω
[39]	τὸν ἐμὸν θάνατον πολὺ χαλεπωτέραν	νὴ	Δία ἢ οἵαν ἐμὲ ἀπεκτόνατε·
[35]	μήτε ὅσια, ἄλλως τε μέντοι	νὴ	Δία πάντως καὶ ἀσεβείας φεύγοντα
[24]	δ᾽ οὔ; ἅπαντες. εὖ γε	νὴ	τὴν Ἥραν λέγεις καὶ πολλὴν
[22]	τούς τι (δοκοῦντας εἰδέναι. ~καὶ	νὴ	τὸν κύνα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι
[28]	μὴ ἐνθάδε μένω καταγέλαστος παρὰ	νηυσὶ	κορωνίσιν ἄχθος ἀρούρης” μὴ αὐτὸν
[33]	ἐν ταύτῃ τῇ διατριβῇ γεγόνασιν,	Νικόστρατος	Θεοζοτίδου, ἀδελφὸς Θεοδότου καὶ ὁ
[40]	νυνί μοι συμβεβηκὸς τί ποτε	νοεῖ.	ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί
[27]	οἱ δαίμονες θεῶν παῖδές εἰσιν	νόθοι	τινὲς ἢ ἐκ νυμφῶν ἢ
[27]	πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ	νομίζει;	ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες, καὶ μὴ
[27]	πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ	νομίζει	εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα; οὐκ
[26]	μὴ νομίζειν οὓς ἡ πόλις	νομίζει,	ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά; οὐ
[27]	ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους μὲν οὐ	νομίζει,	ἱππικὰ δὲ πράγματα; ἢ αὐλητὰς
[24]	καὶ θεοὺς οὓς ἡ πόλις	(νομίζει	οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια
[27]	πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ	νομίζει;	οὐκ ἔστιν. ὡς ὤνησας ὅτι
[27]	ἀνθρώπων, ὦ Μέλητε, ἀνθρώπεια μὲν	νομίζει	πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ οὐ
[27]	ἀπόκριναι· (ἔσθ᾽ ὅστις δαιμόνια μὲν	νομίζει	πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ
[26]	μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν με	νομίζειν	εἶναί τινας θεούς καὶ αὐτὸς
[18]	τοὺς ταῦτα ζητοῦντας οὐδὲ θεοὺς	νομίζειν.	ἔπειτά εἰσιν οὗτοι οἱ κατήγοροι
[26]	παντάπασί με φῂς οὔτε αὐτὸν	νομίζειν	θεοὺς τούς τε ἄλλους ταῦτα
[27]	δαιμόνια μὲν φῄς με καὶ	νομίζειν	καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽ οὖν καινὰ
[23]	ὑπὸ γῆς” καὶ θεοὺς μὴ	νομίζειν”	καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω
[27]	καὶ δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη	νομίζειν	μέ ἐστιν· οὐχ οὕτως ἔχει;
[26]	ἣν ἐγράψω θεοὺς διδάσκοντα μὴ	νομίζειν	οὓς ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα
[26]	λέγω, ὡς τὸ παράπαν οὐ	νομίζεις	θεούς. (ὦ θαυμάσιε Μέλητε, ἵνα
[40]	δὴ οἰηθείη ἄν τις καὶ	νομίζεται	ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ δὲ
[24]	οὓς ἡ πόλις (νομίζει οὐ	νομίζοντα,	ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά. τὸ
[35]	ἂν ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς οὐ	νομίζω.	ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως ἔχειν·
[26]	τινας θεούς καὶ αὐτὸς ἄρα	νομίζω	εἶναι θεοὺς καὶ οὐκ εἰμὶ
[26]	Διός, οὑτωσί σοι δοκῶ; οὐδένα	νομίζω	θεὸν εἶναι; οὐ μέντοι μὰ
[29]	τις εἰς δικαστήριον, ὅτι οὐ	νομίζω	θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ
[26]	οὐδὲ ἥλιον οὐδὲ σελήνην ἄρα	νομίζω	θεοὺς εἶναι, ὥσπερ οἱ ἄλλοι
[27]	τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ δαιμόνια	νομίζω,	καὶ δαίμονας δήπου πολλὴ ἀνάγκη
[27]	παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν δαιμόνιά γε	νομίζω	κατὰ τὸν σὸν λόγον, καὶ
[35]	ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως ἔχειν·	νομίζω	τε γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[27]	εἴποι· ἀδικεῖ Σωκράτης θεοὺς οὐ	νομίζων,	ἀλλὰ θεοὺς νομίζων” καίτοι τοῦτό
[27]	θεοὺς οὐ νομίζων, ἀλλὰ θεοὺς	νομίζων”	καίτοι τοῦτό ἐστι παίζοντος. συνεπισκέψασθε
[24]	τίς αὐτοὺς ἀμείνους ποιεῖ; οἱ	νόμοι.	(ἀλλ᾽ οὐ τοῦτο ἐρωτῶ, ὦ
[26]	(καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ δεῦρο	νόμος	εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα
[26]	ἠθέλησας, δεῦρο δὲ εἰσάγεις, οἷ	νόμος	ἐστὶν εἰσάγειν τοὺς κολάσεως δεομένους
[25]	ὦ ἀγαθέ· καὶ γὰρ ὁ	νόμος	κελεύει ἀποκρίνεσθαι. ἔσθ᾽ ὅστις βούλεται
[37]	ὡς ἐγᾦμαι, εἰ ἦν ὑμῖν	νόμος,	ὥσπερ καὶ ἄλλοις ἀνθρώποις, περὶ
[32]	κελευόντων καὶ βοώντων, μετὰ τοῦ	(νόμου	καὶ τοῦ δικαίου ᾤμην μᾶλλόν
[32]	ὑμῖν μηδὲν ποιεῖν παρὰ τοὺς	νόμους	καὶ ἐναντία ἐψηφισάμην· καὶ ἑτοίμων
[35]	αὐτῷ, ἀλλὰ δικάσειν κατὰ τοὺς	νόμους.	οὔκουν χρὴ οὔτε ἡμᾶς ἐθίζειν
[24]	καὶ αὐτὸ τοῦτο οἶδε, τοὺς	νόμους;	οὗτοι, ὦ Σώκρατες, οἱ δικασταί.
[19]	τῷ θεῷ φίλον, τῷ δὲ	νόμῳ	πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν οὖν
[26]	ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν καὶ	νουθετεῖν·	δῆλον γὰρ ὅτι ἐὰν μάθω,
[27]	τινα πείθοις ἂν καὶ σμικρὸν	νοῦν	ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς οὐ τοῦ
[18]	τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν	νοῦν	προσέχειν, εἰ δίκαια λέγω ἢ
[40]	τινα ἐκλεξάμενον δέοι ταύτην τὴν	νύκτα	ἐν ᾗ οὕτω κατέδαρθεν ὥστε
[40]	πρὸς τὰς ἄλλας ἡμέρας καὶ	νύκτας	εἰ οὖν τοιοῦτον ὁ θάνατός
[40]	ἄμεινον καὶ ἥδιον ἡμέρας καὶ	νύκτας	ταύτης τῆς νυκτὸς βεβίωκεν ἐν
[40]	ὄναρ ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας	νύκτας	τε καὶ ἡμέρας τὰς τοῦ
[40]	τοῦ ἑαυτοῦ ἀντιπαραθέντα ταύτῃ τῇ	νυκτὶ	δέοι σκεψάμενον εἰπεῖν πόσας ἄμεινον
[40]	ἡμέρας καὶ νύκτας ταύτης τῆς	νυκτὸς	βεβίωκεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ,
[27]	εἰσιν νόθοι τινὲς ἢ ἐκ	νυμφῶν	ἢ ἔκ τινων ἄλλων ὧν
[41]	τούτου πράγματα· οὐδὲ τὰ ἐμὰ	νῦν	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου γέγονεν, ἀλλά
[36]	οὖν, ὡς ἐμοὶ δοκῶ, καὶ	νῦν	ἀποπέφευγα, καὶ οὐ μόνον ἀποπέφευγα,
[39]	Δία ἢ οἵαν ἐμὲ ἀπεκτόνατε·	νῦν	γὰρ τοῦτο εἴργασθε οἰόμενοι μὲν
[20]	ἱππικῶν τις ἢ τῶν γεωργικῶν·	νῦν	δ᾽ ἐπειδὴ ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα
[37]	κρίνειν ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε ἄν·	νῦν	δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ
[31]	παρεκελευόμην, εἶχον ἄν τινα λόγον·	νῦν	δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ
[38]	ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην·	νῦν	δὲ οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ
[40]	δή με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ·	νῦν	δὲ οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν
[36]	ὀλίγον ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ πολύ·	νῦν	δέ, ὡς ἔοικεν, εἰ τριάκοντα
[24]	αἴτια (ταῦτά ἐστιν. καὶ ἐάντε	νῦν	ἐάντε αὖθις ζητήσητε ταῦτα, οὕτως
[39]	ἔσονται ὑμᾶς (οἱ ἐλέγχοντες, οὓς	νῦν	ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ οὐκ
[39]	τοῦ θάττονος, τῆς κακίας. καὶ	νῦν	ἐγὼ μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν
[39]	(θᾶττον γὰρ θανάτου θεῖ. καὶ	νῦν	ἐγὼ μὲν ἅτε βραδὺς ὢν
[17]	τούτου ἕνεκα. ἔχει γὰρ οὑτωσί.	νῦν	ἐγὼ πρῶτον ἐπὶ δικαστήριον ἀναβέβηκα,
[24]	νεώτεροι ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι δή	νυν	εἰπὲ τούτοις, τίς αὐτοὺς βελτίους
[33]	κακὸν ἐπεπόνθεσαν αὐτῶν οἱ οἰκεῖοι,	νῦν	μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως δὲ
[29]	πρὸς ταῦτα εἴποιτε· ὦ Σώκρατες,	νῦν	μὲν Ἀνύτῳ οὐ πεισόμεθα ἀλλ᾽
[38]	κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν ἀνελεύθερον, οὔτε	νῦν	μοι μεταμέλει οὕτως ἀπολογησαμένῳ, ἀλλὰ
[26]	Μέλητε, τούτων τῶν θεῶν ὧν	νῦν	ὁ λόγος ἐστίν, εἰπὲ ἔτι
[30]	ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι.	νῦν	οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ
[34]	μάρτυρα· εἰ δὲ τότε ἐπελάθετο,	νῦν	παρασχέσθω ἐγὼ παραχωρῶ καὶ λεγέτω
[23]	οὖν ἐγὼ μὲν ἔτι καὶ	νῦν	περιιὼν ζητῶ καὶ ἐρευνῶ κατὰ
[30]	πολὺ μᾶλλον ποιεῖν ἃ οὑτοσὶ	νῦν	ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι.
[18]	οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ δὴ καὶ	νῦν	τοῦτο ὑμῶν δέομαι δίκαιον, ὥς
[29]	φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽ εἴ (με	νῦν	ὑμεῖς ἀφίετε Ἀνύτῳ ἀπιστήσαντες, ὃς
[37]	ἀλλὰ ταὐτόν μοί ἐστιν ὅπερ	νυνδὴ	ἔλεγον· οὐ γὰρ ἔστι μοι
[37]	καὶ ἐπιφθονώτεραι, ὥστε ζητεῖτε αὐτῶν	νυνὶ	ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι δὲ ἄρα αὐτὰς
[28]	ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύσας ἐξ οὗ κινδυνεύεις	νυνὶ	ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν
[33]	ἐγὼ κακὸν πώποτέ τι συνεβούλευσα,	νυνὶ	αὐτοὺς ἀναβαίνοντας ἐμοῦ κατηγορεῖν καὶ
[40]	τι μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς πράξειν.	νυνὶ	δὲ συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὁρᾶτε
[40]	φίλοις οὖσιν ἐπιδεῖξαι ἐθέλω τὸ	νυνί	μοι συμβεβηκὸς τί ποτε νοεῖ.
[40]	οὕτω δὴ εἶναι ἢ μία	νύξ.	εἰ δ᾽ αὖ οἷον ἀποδημῆσαί
[31]	τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ	νυστάζοντες	ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι
[20]	ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα αὐτοῖν ἐν	νῷ	ἔχεις ἐπιστάτην λαβεῖν; τίς τῆς
[30]	καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ	νωθεστέρῳ	καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/06/2005