Page
[25]	ἀεὶ ἐγγυτάτω αὑτῶν ὄντας, οἱ	δ᾽	ἀγαθοὶ ἀγαθόν τι; πάνυ γε.
[25]	μὲν μόνος αὐτοὺς διαφθείρει, οἱ	δ᾽	ἄλλοι (ὠφελοῦσιν. ἀλλὰ γάρ, ὦ
[34]	καὶ ἄλλα ἴσως τοιαῦτα. τάχα	δ᾽	ἄν τις (ὑμῶν ἀγανακτήσειεν ἀναμνησθεὶς
[41]	ἔστιν δ᾽ οὔ. ἐπὶ πόσῳ	δ᾽	ἄν τις, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[38]	τοσούτου βούλεσθέ μοι τιμῆσαι. ἴσως	δ᾽	ἂν δυναίμην ἐκτεῖσαι ὑμῖν που
[20]	ποιήσειν τὴν προσήκουσαν ἀρετήν, ἦν	δ᾽	ἂν οὗτος ἢ τῶν ἱππικῶν
[33]	Σφήττιος, Αἰσχίνου τοῦδε πατήρ, ἔτι	δ᾽	Ἀντιφῶν ὁ Κηφισιεὺς οὑτοσί, Ἐπιγένους
[27]	ἐπειδήπερ γε δαίμονας ἡγοῦμαι· εἰ	δ᾽	αὖ οἱ δαίμονες θεῶν παῖδές
[40]	εἶναι ἢ μία νύξ. εἰ	δ᾽	αὖ οἷον ἀποδημῆσαί ἐστιν ὁ
[38]	με τριάκοντα μνῶν τιμήσασθαι, αὐτοὶ	δ᾽	ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι οὖν τοσούτου, ἐγγυηταὶ
[20]	δύο ὑεῖ ὦ Καλλία” ἦν	δ᾽	ἐγώ, εἰ μέν σου τὼ
[20]	ἦ δ᾽ ὅς. τίς” ἦν	δ᾽	ἐγώ, καὶ ποδαπός, καὶ πόσου
[31]	ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι	δ᾽	ἐγὼ τυγχάνω ὢν τοιοῦτος οἷος
[32]	ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ δημοσιεύειν. μεγάλα	δ᾽	ἔγωγε ὑμῖν τεκμήρια παρέξομαι τούτων,
[21]	οὑτοσὶ ἐμοῦ σοφώτερός ἐστι, σὺ	δ᾽	ἐμὲ ἔφησθα” διασκοπῶν οὖν τοῦτον
[39]	ὑπὸ τοῦ βραδυτέρου ἑάλων, οἱ	δ᾽	ἐμοὶ κατήγοροι ἅτε δεινοὶ καὶ
[20]	τις ἢ τῶν γεωργικῶν· νῦν	δ᾽	ἐπειδὴ ἀνθρώπω ἐστόν, τίνα αὐτοῖν
[38]	βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ, ταῦτα	δ᾽	ἔτι ἧττον πείσεσθέ μοι λέγοντι.
[31]	ἐμοὶ πείθησθε, φείσεσθέ μου· ὑμεῖς	δ᾽	ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ
[20]	ἢ οὔ; πάνυ γε” ἦ	δ᾽	ὅς. τίς” ἦν δ᾽ ἐγώ,
[37]	ἀλλὰ πολλάς, ἐπείσθητε ἄν· νῦν	δ᾽	οὐ ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ
[24]	ἢ οἱ μὲν αὐτῶν, οἱ	δ᾽	οὔ; ἅπαντες. εὖ γε νὴ
[21]	οἴοιτο μὲν εἶναι σοφός, εἴη	δ᾽	οὔ. (ἐντεῦθεν οὖν τούτῳ τε
[41]	καὶ τίς οἴεται μέν, ἔστιν	δ᾽	οὔ. ἐπὶ πόσῳ δ᾽ ἄν
[33]	οἰομένοις μὲν εἶναι σοφοῖς, οὖσι	δ᾽	οὔ. ἔστι γὰρ οὐκ ἀηδές.
[21]	ἀνθρώποις καὶ μάλιστα ἑαυτῷ, εἶναι	δ᾽	οὔ· κἄπειτα ἐπειρώμην αὐτῷ δεικνύναι
[30]	τίς που μεγάλα κακά, ἐγὼ	δ᾽	οὐκ οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[21]	πολλοῖς τῶν παρόντων· πρὸς ἐμαυτὸν	δ᾽	οὖν ἀπιὼν ἐλογιζόμην ὅτι τούτου
[34]	ἢ μή, ἄλλος λόγος, πρὸς	δ᾽	οὖν δόξαν καὶ ἐμοὶ καὶ
[34]	ἀξιῶ μὲν γὰρ ἔγωγε, εἰ	δ᾽	οὖν ἐπιεικῆ ἄν μοι δοκῶ
[17]	ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα· ἐγὼ	δ᾽	οὖν καὶ αὐτὸς ὑπ᾽ αὐτῶν
[36]	πέμπτον μέρος τῶν ψήφων. τιμᾶται	δ᾽	οὖν μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου.
[39]	ὑμῶν θανάτου δίκην ὀφλών, οὗτοι	δ᾽	ὑπὸ τῆς ἀληθείας ὠφληκότες μοχθηρίαν
[29]	εἰδέναι ἃ οὐκ οἶδεν; ἐγὼ	δ᾽	ὦ ἄνδρες, τούτῳ καὶ ἐνταῦθα
[29]	μέγιστον ὂν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι	δ᾽	ὡς εὖ εἰδότες (ὅτι μέγιστον
[27]	δαιμόνια μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι,	δαίμονας	δὲ οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν.
[27]	εἰ δὲ δαιμόνια νομίζω, καὶ	δαίμονας	δήπου πολλὴ ἀνάγκη νομίζειν μέ
[27]	αὖ ἡγεῖσθαι πάλιν, ἐπειδήπερ γε	δαίμονας	ἡγοῦμαι· εἰ δ᾽ αὖ οἱ
[27]	οὔ; πάνυ γε. οὐκοῦν εἴπερ	δαίμονας	ἡγοῦμαι, ὡς σὺ φῄς, εἰ
[28]	καὶ αὖ τοῦ αὐτοῦ ~μήτε	(δαίμονας	μήτε θεοὺς μήτε ἥρωας, οὐδεμία
[27]	ἐπειδὴ οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς δὲ	(δαίμονας	οὐχὶ ἤτοι θεούς γε ἡγούμεθα
[27]	ἡγοῦμαι· εἰ δ᾽ αὖ οἱ	δαίμονες	θεῶν παῖδές εἰσιν νόθοι τινὲς
[27]	μὲν θεοί τινές εἰσιν οἱ	δαίμονες,	τοῦτ᾽ ἂν εἴη ὃ ἐγώ
[27]	καινὰ εἴτε παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν	δαιμόνιά	γε νομίζω κατὰ τὸν σὸν
[27]	οὐ τοῦ αὐτοῦ ἔστιν καὶ	δαιμόνια	καὶ θεῖα ἡγεῖσθαι, καὶ αὖ
[26]	ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα δὲ	δαιμόνια	καινά; οὐ ταῦτα λέγεις ὅτι
[24]	(νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ	δαιμόνια	καινά. τὸ μὲν δὴ ἔγκλημα
[27]	τούτῳ γε ἀπόκριναι· (ἔσθ᾽ ὅστις	δαιμόνια	μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας
[27]	ἀπεκρίνω ὑπὸ τουτωνὶ ἀναγκαζόμενος. οὐκοῦν	δαιμόνια	μὲν φῄς με καὶ νομίζειν
[27]	ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ	δαιμόνια	νομίζω, καὶ δαίμονας δήπου πολλὴ
[31]	ὅτι μοι θεῖόν τι καὶ	(δαιμόνιον	γίγνεται (φωνή) ὃ δὴ καὶ
[40]	εἰωθυῖά μοι μαντικὴ ἡ τοῦ	δαιμονίου	ἐν μὲν τῷ πρόσθεν χρόνῳ
[34]	ἱκέτευσε τοὺς δικαστὰς μετὰ πολλῶν	δακρύων,	παιδία τε αὑτοῦ ἀναβιβασάμενος ἵνα
[25]	τοὺς μάλιστα πλησίον (ἑαυτῶν, οἱ	δὲ	ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ δὴ
[34]	οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε	δὲ	(Ἀδείμαντος, ὁ Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς
[34]	ἂν λόγον ἔχοιεν βοηθοῦντες· οἱ	δὲ	ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι ἤδη ἄνδρες, οἱ
[29]	καὶ οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ	δὲ	ἀδικεῖν καὶ ἀπειθεῖν τῷ βελτίονι
[31]	ὑμέτερον συμβουλεύειν τῇ πόλει. τούτου	δὲ	αἴτιόν ἐστιν ὃ ὑμεῖς ἐμοῦ
[24]	ὠφελούντων. τί δὲ δή; οἱ	δὲ	ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν (ἢ οὔ;
[26]	γε κατ᾽ ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ	δὲ	ἄκων διαφθείρω, τῶν τοιούτων (καὶ
[34]	συνίσασι Μελήτῳ μὲν ψευδομένῳ, ἐμοὶ	δὲ	ἀληθεύοντι; εἶεν δή, ὦ ἄνδρες·
[32]	δίκαιον δείσας θάνατον, μὴ ὑπείκων	δὲ	ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ δὲ
[29]	ζητήσει διατρίβειν μηδὲ φιλοσοφεῖν· ἐὰν	δὲ	(ἁλῷς ἔτι τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ”
[21]	καὶ δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην, ὅμως	δὲ	ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι τὸ τοῦ
[38]	ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος, ὁ	δὲ	ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ,
[39]	τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττομαι. (τοῖς	δὲ	ἀποψηφισαμένοις ἡδέως ἂν διαλεχθείην ὑπὲρ
[37]	ζητεῖτε αὐτῶν νυνὶ ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι	δὲ	ἄρα αὐτὰς οἴσουσι ῥᾳδίως; πολλοῦ
[19]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οὐδὲν μέτεστιν. (μάρτυρας	δὲ	αὖ ὑμῶν τοὺς πολλοὺς παρέχομαι,
[19]	τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον· οἶμαι	δὲ	αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ οὐ
[17]	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν. μάλιστα	δὲ	αὐτῶν ἓν ἐθαύμασα τῶν πολλῶν
[18]	ἴσως μὲν γὰρ χείρων, ἴσως	δὲ	βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ δὲ
[42]	ἀπιέναι, ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν	δὲ	βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται
[22]	ἐπισταμένῳ ὡς ἔπος εἰπεῖν, τούτους	δέ	γ᾽ ᾔδη ὅτι εὑρήσοιμι πολλὰ
[24]	νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα. ἐγὼ	δέ	γε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀδικεῖν
[27]	ὁμολογοῦντα, ἐπειδὴ οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς	δὲ	(δαίμονας οὐχὶ ἤτοι θεούς γε
[26]	οὓς ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα	δὲ	δαιμόνια καινά; οὐ ταῦτα λέγεις
[24]	πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα	δὲ	δαιμόνια καινά. τὸ μὲν δὴ
[27]	διωμόσω ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ	δὲ	δαιμόνια νομίζω, καὶ δαίμονας δήπου
[28]	οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν	δὲ	δεινὸν μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ.
[36]	μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ	δὲ	δέομαι. εἰ οὖν δεῖ με
[24]	εἰσάγεις τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς· τὸν	δὲ	δὴ βελτίους ποιοῦντα ἴθι εἰπὲ
[25]	οἱ δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ	δὲ	δὴ εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἥκω
[26]	οὔτε μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως	δὲ	δὴ λέγε ἡμῖν, πῶς με
[39]	οἶμαι αὐτὰ μετρίως ἔχειν. (τὸ	δὲ	δὴ μετὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ ὑμῖν
[24]	πολλὴν ἀφθονίαν τῶν ὠφελούντων. τί	δὲ	δή; οἱ δὲ ἀκροαταὶ βελτίους
[36]	ὁ ἀνὴρ θανάτου. εἶεν· ἐγὼ	δὲ	δὴ τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι, ὦ
[33]	φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ	δὲ	διδάσκαλος μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην·
[33]	νέων (τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς	δὲ	διέφθαρκα, χρῆν δήπου, εἴτε τινὲς
[22]	ζητοῦντι κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι	δὲ	δοκοῦντες φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι εἶναι ἄνδρες
[38]	ἤδη ἐστὶ τοῦ βίου θανάτου	δὲ	ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο οὐ
[32]	φορτικὰ μὲν καὶ δικανικά, ἀληθῆ	δέ.	ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[36]	ποιεῖ εὐδαίμονας δοκεῖν εἶναι, ἐγὼ	δὲ	(εἶναι, καὶ ὁ μὲν τροφῆς
[26]	ἔφυγες καὶ οὐκ ἠθέλησας, δεῦρο	δὲ	εἰσάγεις, οἷ νόμος ἐστὶν εἰσάγειν
[35]	δοκοῦντας μέν τι εἶναι, θαυμάσια	δὲ	ἐργαζομένους, ὡς δεινόν τι οἰομένους
[38]	ἧττον πείσεσθέ μοι λέγοντι. τὰ	δὲ	ἔχει μὲν οὕτως, ὡς ἐγώ
[27]	μοι φαίνεται ταῦτα λέγειν· σὺ	δὲ	ἡμῖν ἀπόκριναι, ὦ Μέλητε. ὑμεῖς
[25]	περὶ ὧν ἐμὲ εἰσάγεις. ἔτι	δὲ	ἡμῖν εἰπέ, ὦ πρὸς Διὸς
[42]	ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι	δὲ	ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα,
[28]	τις καὶ ἐκινδύνευον ἀποθανεῖν, τοῦ	δὲ	θεοῦ τάττοντος, ὡς ἐγὼ ᾠήθην
[28]	καὶ ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν, οἶμαι	δὲ	καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ δεινὸν
[29]	(καὶ δόξης καὶ τιμῆς, φρονήσεως	δὲ	καὶ ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς
[18]	διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον οἱ	δὲ	καὶ αὐτοὶ πεπεισμένοι ἄλλους πείθοντες
[18]	πολὺν χρόνον ἤδη κατηγορηκότες, ἔτι	δὲ	καὶ ἐν ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ
[28]	ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ ταῦτα· ὃ	δὲ	καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον,
[32]	ἦρξα ἐν τῇ πόλει, ἐβούλευσα	δέ·	καὶ ἔτυχεν ἡμῶν ἡ φυλὴ
[37]	οὖν ἄν τις εἴποι· σιγῶν	δὲ	καὶ ἡσυχίαν ἄγων, ὦ Σώκρατες,
[37]	μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες	δὲ	καὶ οἰκεῖοι δι᾽ αὐτοὺς τούτους.
[27]	καὶ ὄνων, τοὺς ἡμιόνους, ἵππους	δὲ	καὶ ὄνους μὴ ἡγοῖτο εἶναι.
[40]	ἔμελλον ἐγὼ ἀγαθὸν πράξειν. ἐννοήσωμεν	δὲ	καὶ τῇδε ὡς πολλὴ ἐλπίς
[38]	τοὺς ἐμοῦ καταψηφισαμένους θάνατον. λέγω	δὲ	καὶ τόδε πρὸς τοὺς αὐτοὺς
[23]	ἃ ἂν ἄλλον ἐξελέγξω. τὸ	δὲ	κινδυνεύει, ὦ ἄνδρες, τῷ ὄντι
[28]	καὶ τοῦ κινδύνου ὠλιγώρησε, πολὺ	δὲ	μᾶλλον (δείσας τὸ ζῆν κακὸς
[29]	ἀσπάζομαι μὲν καὶ φιλῶ, πείσομαι	δὲ	μᾶλλον τῷ θεῷ ἢ ὑμῖν,
[24]	ἱκανὴ ἀπολογία πρὸς ὑμᾶς· πρὸς	δὲ	Μέλητον τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν,
[37]	ἐξελῶσι πείθοντες τοὺς πρεσβυτέρους· (ἐὰν	δὲ	μὴ ἀπελαύνω, οἱ τούτων πατέρες
[33]	ἐμοῦ κατηγορεῖν καὶ τιμωρεῖσθαι· εἰ	δὲ	μὴ αὐτοὶ ἤθελον, τῶν οἰκείων
[23]	οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα	δὲ	μὴ δοκῶσιν ἀπορεῖν, τὰ κατὰ
[27]	μὲν παῖδας ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς	δὲ	μή; ὁμοίως γὰρ (ἂν ἄτοπον
[32]	ἦν εἰπεῖν, οὐδ᾽ ὁτιοῦν, τοῦ	δὲ	μηδὲν ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι,
[25]	κἀγαθοὺς ποιοῦσι πλὴν ἐμοῦ, ἐγὼ	δὲ	μόνος διαφθείρω. οὕτω λέγεις; πάνυ
[17]	ἢ οὐδὲν ἀληθὲς εἰρήκασιν, ὑμεῖς	δέ	μου ἀκούσεσθε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν
[19]	ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον, τῷ	δὲ	νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν
[30]	μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους	δὲ	νωθεστέρῳ καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ
[38]	ἀργυρίου· τοσούτου οὖν τιμῶμαι. Πλάτων	δὲ	ὅδε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ
[25]	(ἢ οὔ; ~καὶ οὗτοι. τί	δέ,	οἱ βουλευταί; καὶ οἱ βουλευταί.
[23]	μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων	δὲ	ὀλίγα ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν οὖν
[32]	ἔτι δημοκρατουμένης τῆς πόλεως· ἐπειδὴ	δὲ	ὀλιγαρχία ἐγένετο, οἱ τριάκοντα αὖ
[30]	μὴ δοκῇ κεκτῆσθαι ἀρετήν, ~(φάναι	δέ,	ὀνειδιῶ ὅτι τὰ πλείστου ἄξια
[27]	ἡμῖν ἀπόκριναι, ὦ Μέλητε. ὑμεῖς	δέ,	ὅπερ (κατ᾽ ἀρχὰς ὑμᾶς παρῃτησάμην,
[31]	εἶχον ἄν τινα λόγον· νῦν	δὲ	ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι
[38]	οὐδὲν γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν	δὲ	οὐ γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ
[27]	μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους	δὲ	οὐ νομίζει; ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες,
[27]	μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας	δὲ	οὐ νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς
[38]	ἐγώ φημι, ὦ ἄνδρες, πείθειν	δὲ	οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα
[31]	συμβουλεύω περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ	δὲ	οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ
[33]	μὲν λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ λαμβάνων	δὲ	οὔ, ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ πλουσίῳ
[40]	με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν	δὲ	οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν
[25]	οὐ πείθομαι, ὦ Μέλητε, οἶμαι	δὲ	οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽
[34]	οἰκείων καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ	δὲ	οὐδὲν ἄρα τούτων ποιήσω, καὶ
[23]	γίγνονται προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες	δὲ	οὐδέν. ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι
[22]	μὲν πολλὰ καὶ καλά, ἴσασιν	δὲ	οὐδὲν ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν τί
[37]	καὶ τῆς ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ	δὲ	οὐκ ἔστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[39]	οὓς νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς	δὲ	οὐκ ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται
[31]	ὃ ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει	δὲ	οὔποτε. τοῦτ᾽ ἔστιν ὅ μοι
[40]	νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ	δὲ	(οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν οἴκοθεν ἠναντιώθη
[34]	εἷς μὲν μειράκιον ἤδη, δύο	δὲ	παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα αὐτῶν
[18]	ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός. ὃ	δὲ	πάντων ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ
[33]	νῦν μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως	δὲ	πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς
[25]	πάνυ ὀλίγοι, οἱ ἱππικοί, οἱ	δὲ	πολλοὶ ἐάνπερ συνῶσι καὶ χρῶνται
[27]	ἵππους μὲν οὐ νομίζει, ἱππικὰ	δὲ	πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν οὐ
[27]	μὲν οὐ νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ	δὲ	πράγματα; οὐκ ἔστιν, ὦ ἄριστε
[18]	καὶ τοὺς πρώτους κατηγόρους, ἔπειτα	δὲ	πρὸς τὰ ὕστερον καὶ τοὺς
[24]	αὖ τὴν τούτων ἀντωμοσίαν. ἔχει	δέ	πως ὧδε· Σωκράτη φησὶν ἀδικεῖν
[22]	εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ· ὅμως	δὲ	ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν
[26]	ἥλιον λίθον φησὶν εἶναι, τὴν	δὲ	σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου οἴει κατηγορεῖν,
[27]	ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα· ὅπως	δὲ	σύ τινα πείθοις ἂν καὶ
[26]	ὅ γε ἄκων ποιῶ. σὺ	δὲ	συγγενέσθαι μέν μοι καὶ διδάξαι
[40]	μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς πράξειν. νυνὶ	δὲ	συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὁρᾶτε καὶ
[18]	μὲν γὰρ αὕτη ἀρετή, ῥήτορος	δὲ	τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον μὲν οὖν
[20]	κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός. οὗτοι	δὲ	τάχ᾽ ἄν, οὓς ἄρτι (ἔλεγον,
[35]	ἢ τοῦ ἡσυχίαν ἄγοντος. χωρὶς	δὲ	τῆς δόξης, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ
[30]	ταῦτ᾽ ἂν εἴη βλαβερά· εἰ	δέ	τίς μέ φησιν ἄλλα λέγειν
[33]	μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην· εἰ	δέ	τίς μου λέγοντος καὶ τὰ
[25]	αὐτοὺς πάντες ἄνθρωποι εἶναι, εἷς	δέ	τις ὁ διαφθείρων; ἢ τοὐναντίον
[21]	γὰρ οὐδὲν δέομαι λέγειν, ἦν	δέ	τις τῶν πολιτικῶν πρὸς ὃν
[33]	πώποτε μάθημα μήτε ἐδίδαξα· εἰ	δέ	τίς φησι παρ᾽ ἐμοῦ πώποτέ
[36]	ἔμελλον μηδὲν ὄφελος εἶναι, ἐπὶ	δὲ	τὸ ἰδίᾳ ἕκαστον ἰὼν εὐεργετεῖν
[32]	ἄδικον μηδ᾽ ἀνόσιον ἐργάζεσθαι, τούτου	δὲ	τὸ πᾶν μέλει. ἐμὲ γὰρ
[30]	καὶ ξένῳ καὶ ἀστῷ, μᾶλλον	δὲ	τοῖς ἀστοῖς, ὅσῳ μου ἐγγυτέρω
[34]	λόγῳ παρασχέσθαι Μέλητον μάρτυρα· εἰ	δὲ	τότε ἐπελάθετο, νῦν παρασχέσθω ἐγὼ
[24]	δὴ ἔγκλημα τοιοῦτόν ἐστιν· τούτου	δὲ	τοῦ ἐγκλήματος ἓν ἕκαστον ἐξετάσωμεν.
[18]	μὲν τοὺς ἄρτι κατηγορήσαντας, ἑτέρους	δὲ	(τοὺς πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω,
[31]	γραφῇ ἐπικωμῳδῶν Μέλητος ἐγράψατο. ἐμοὶ	δὲ	τοῦτ᾽ ἔστιν ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον,
[28]	μεθ᾽ Ἕκτορα πότμος ἑτοῖμος” ὁ	δὲ	τοῦτο ἀκούσας τοῦ μὲν θανάτου
[23]	διαβολὰς ἀπ᾽ αὐτῶν γεγονέναι, ὄνομα	δὲ	τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι· οἴονται
[38]	βίου θανάτου δὲ ἐγγύς. λέγω	δὲ	τοῦτο οὐ (πρὸς πάντας ὑμᾶς,
[24]	οὐδὲν τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς	δὲ	τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι καὶ
[18]	δὲ βελτίων ἂν εἴη αὐτὸ	δὲ	τοῦτο σκοπεῖν καὶ τούτῳ τὸν
[33]	ἔστι γὰρ οὐκ ἀηδές. ἐμοὶ	δὲ	τοῦτο, ὡς ἐγώ φημι, προστέτακται
[23]	τὴν τοῦ θεοῦ λατρείαν. πρὸς	δὲ	τούτοις οἱ νέοι μοι ἐπακολουθοῦντες
[28]	οὗ κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ	δὲ	τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι,
[23]	τοῦτον λέγειν τὸν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι	δὲ	(τῷ ἐμῷ ὀνόματι, ἐμὲ παράδειγμα
[31]	ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ	δὲ	ὑμέτερον πράττειν ἀεί, ἰδίᾳ ἑκάστῳ
[38]	ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι οὖν τοσούτου, ἐγγυηταὶ	δὲ	ὑμῖν ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι
[39]	διδόναι ἔλεγχον τοῦ βίου, τὸ	δὲ	ὑμῖν πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται, ὡς
[32]	δὲ ἀλλὰ κἂν ἀπολοίμην. ἐρῶ	δὲ	ὑμῖν φορτικὰ μὲν καὶ δικανικά,
[19]	ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ	δὲ	ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε
[23]	ὑπὲρ τῶν ποιητῶν ἀχθόμενος, Ἄνυτος	δὲ	ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν ~καὶ (τῶν
[24]	δημιουργῶν ~καὶ (τῶν πολιτικῶν, Λύκων	δὲ	ὑπὲρ τῶν ῥητόρων· ὥστε, ὅπερ
[30]	ἄξια περὶ ἐλαχίστου ποιεῖται, τὰ	δὲ	φαυλότερα περὶ πλείονος. ταῦτα καὶ
[18]	τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν. ὅσοι	δὲ	φθόνῳ καὶ διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς
[28]	ἐμαυτὸν καὶ τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα	δὲ	φοβηθεὶς ~ἢ θάνατον (ἣ ἄλλ᾽
[36]	ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ πολύ· νῦν	δέ,	ὡς ἔοικεν, εἰ τριάκοντα μόναι
[21]	τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ	δέ,	ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ
[32]	Σαλαμῖνα καὶ ἤγαγον Λέοντα, ἐγὼ	δὲ	ᾠχόμην ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ ἴσως
[37]	τοῖς ἕνδεκα; ἀλλὰ χρημάτων καὶ	δεδέσθαι	ἕως ἂν ἐκτείσω; ἀλλὰ ταὐτόν
[29]	πάντων μέγιστον ὂν τῶν ἀγαθῶν,	δεδίασι	δ᾽ ὡς εὖ εἰδότες (ὅτι
[29]	ὤν. τὸ γάρ τοι θάνατον	δεδιέναι,	ὦ ἄνδρες, οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν
[29]	εἶναι ἀπειθῶν τῇ μαντείᾳ καὶ	δεδιὼς	θάνατον καὶ οἰόμενος σοφὸς εἶναι
[21]	αἰσθανόμενος μὲν (καὶ) λυπούμενος καὶ	δεδιὼς	ὅτι ἀπηχθανόμην, ὅμως δὲ ἀναγκαῖον
[35]	εἴτ᾽ οὖν ψεῦδος, ~ἀλλ᾽ οὖν	δεδογμένον	(γέ ἐστί τῳ Σωκράτη διαφέρειν
[31]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ τῇ πόλει	δεδόσθαι,	ἐνθένδε (ἂν κατανοήσαιτε· οὐ γὰρ
[34]	ὅμως οὐδένα αὐτῶν δεῦρο ἀναβιβασάμενος	δεήσομαι	ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι” τί δὴ οὖν
[38]	ἀποφυγεῖν τὴν δίκην. πολλοῦ γε	δεῖ.	ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ μὲν ἑάλωκα, οὐ
[19]	ὥσπερ οὖν κατηγόρων τὴν ἀντωμοσίαν	δεῖ	ἀναγνῶναι αὐτῶν· Σωκράτης ἀδικεῖ καὶ
[22]	τὸν κύνα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι	δεῖ	γὰρ πρὸς ὑμᾶς τἀληθῆ λέγειν
[36]	τι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ	δεῖ	γε κατὰ τὴν ἀξίαν τῇ
[22]	ἄνδρες πρὸς τὸ φρονίμως ἔχειν.	δεῖ	δὴ ὑμῖν τὴν ἐμὴν πλάνην
[37]	πότερον δεσμοῦ; (καὶ τί με	δεῖ	ζῆν ἐν δεσμωτηρίῳ, δουλεύοντα τῇ
[41]	ὑμῖν, ὅτι οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν	δεῖ,	καὶ οἴονταί τι εἶναι ὄντες
[36]	ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ οὖν	δεῖ	με κατὰ τὸ δίκαιον τῆς
[35]	θεοὺς οὐ νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ	δεῖ	οὕτως ἔχειν· νομίζω τε γάρ,
[39]	οὔπω ἔρχομαι οἷ ἐλθόντα με	δεῖ	τεθνάναι. ἀλλά μοι, ὦ ἄνδρες,
[39]	οὔτ᾽ ἐμὲ ~οὔτ᾽ ἄλλον οὐδένα	δεῖ	(τοῦτο μηχανᾶσθαι, ὅπως ἀποφεύξεται πᾶν
[37]	αὐτὰς οἴσουσι ῥᾳδίως; πολλοῦ γε	δεῖ,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. καλὸς οὖν
[32]	περὶ πλείστου ἐποιούμην; πολλοῦ γε	δεῖ,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· οὐδὲ γὰρ
[28]	ἢ ὑπ᾽ ἄρχοντος ταχθῇ, ἐνταῦθα	δεῖ,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, μένοντα κινδυνεύειν,
[21]	δ᾽ οὔ· κἄπειτα ἐπειρώμην αὐτῷ	δεικνύναι	ὅτι οἴοιτο μὲν εἶναι σοφός,
[38]	ἂν ὑμᾶς ἔπεισα, εἰ ᾤμην	δεῖν	ἅπαντα ποιεῖν καὶ λέγειν ὥστε
[32]	τοῦ δικαίου ᾤμην μᾶλλόν με	δεῖν	διακινδυνεύειν ἢ μεθ᾽ ὑμῶν γενέσθαι
[29]	ἔφη ἢ τὴν ἀρχὴν οὐ	δεῖν	ἐμὲ δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ
[38]	ἀκούειν. ἀλλ᾽ οὔτε τότε ᾠήθην	δεῖν	ἕνεκα τοῦ κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν
[28]	τε καὶ ὑπέλαβον, φιλοσοφοῦντά με	δεῖν	ζῆν καὶ ἐξετάζοντα ἐμαυτὸν καὶ
[28]	λέγεις, ὦ ἄνθρωπε, εἰ οἴει	δεῖν	κίνδυνον ὑπολογίζεσθαι τοῦ ζῆν ἢ
[18]	οὓς ἐγὼ λέγω, καὶ οἰήθητε	δεῖν	πρὸς ἐκείνους πρῶτόν με ἀπολογήσασθαι·
[35]	με, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα	δεῖν	πρὸς ὑμᾶς πράττειν ἃ μήτε
[22]	μάλιστα εὐδοκιμοῦντες ἔδοξάν μοι ὀλίγου	δεῖν	τοῦ πλείστου ἐνδεεῖς εἶναι ζητοῦντι
[28]	πρὸ τοῦ αἰσχροῦ. ἐγὼ οὖν	δεινὰ	ἂν εἴην εἰργασμένος, ὦ ἄνδρες
[18]	ταύτην τὴν φήμην κατασκεδάσαντες, οἱ	δεινοί	εἰσίν μου κατήγοροι· οἱ γὰρ
[39]	οἱ δ᾽ ἐμοὶ κατήγοροι ἅτε	δεινοὶ	καὶ ὀξεῖς ὄντες ὑπὸ τοῦ
[17]	ἀναισχυντότατον εἶναι, εἰ μὴ ἄρα	δεινὸν	καλοῦσιν οὗτοι λέγειν τὸν τἀληθῆ
[28]	δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ	δεινὸν	μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ. ἴσως
[29]	ὁτιοῦν πρᾶγμα λίποιμι τὴν τάξιν.	δεινόν	τἂν εἴη, καὶ ὡς ἀληθῶς
[35]	εἶναι, θαυμάσια δὲ ἐργαζομένους, ὡς	δεινόν	τι οἰομένους πείσεσθαι εἰ ἀποθανοῦνται,
[17]	ἔργῳ, ἐπειδὰν μηδ᾽ ὁπωστιοῦν φαίνωμαι	δεινὸς	λέγειν, τοῦτό μοι ἔδοξεν αὐτῶν
[18]	καὶ τούτους δεινούς· ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι	δεινότεροι,	ὦ ἄνδρες, οἳ ὑμῶν τοὺς
[17]	μὴ ὑπ᾽ ἐμοῦ ἐξαπατηθῆτε (ὡς	δεινοῦ	ὄντος λέγειν. τὸ γὰρ μὴ
[18]	Ἄνυτον, καίπερ ὄντας καὶ τούτους	δεινούς·	ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι δεινότεροι, ὦ ἄνδρες,
[37]	τιμήσεσθαι τοιούτου τινὸς ἐμαυτῷ. τί	δείσας;	ἦ μὴ πάθω τοῦτο οὗ
[32]	ἑνὶ ὑπεικάθοιμι παρὰ τὸ δίκαιον	δείσας	θάνατον, μὴ ὑπείκων δὲ ἀλλὰ
[28]	κινδύνου ὠλιγώρησε, πολὺ δὲ μᾶλλον	(δείσας	τὸ ζῆν κακὸς ὢν καὶ
[35]	εἰ πείθοιμι ὑμᾶς καὶ τῷ	δεῖσθαι	βιαζοίμην ὀμωμοκότας, θεοὺς ἂν διδάσκοιμι
[35]	οὐδὲ δίκαιόν μοι δοκεῖ (εἶναι	δεῖσθαι	τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ δεόμενον ἀποφεύγειν,
[36]	καὶ ὁ μὲν τροφῆς οὐδὲν	δεῖται,	ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ οὖν
[32]	Ἀντιοχὶς πρυτανεύουσα ὅτε ὑμεῖς τοὺς	δέκα	στρατηγοὺς τοὺς οὐκ ἀνελομένους τοὺς
[20]	παρέξομαι τὸν θεὸν τὸν ἐν	Δελφοῖς.	Χαιρεφῶντα γὰρ ἴστε που. ~οὗτος
[21]	καὶ δή ποτε καὶ εἰς	Δελφοὺς	ἐλθὼν ἐτόλμησε τοῦτο μαντεύσασθαι καί,
[22]	ἀνερωτᾶν ὑπὲρ τοῦ χρησμοῦ πότερα	δεξαίμην	ἂν οὕτως ὥσπερ ἔχω ἔχειν,
[41]	Ὁμήρῳ ἐπὶ πόσῳ ἄν τις	δέξαιτ᾽	ἂν ὑμῶν; ἐγὼ μὲν γὰρ
[41]	ἄν τις, ὦ ἄνδρες δικασταί,	δέξαιτο	ἐξετάσαι τὸν ἐπὶ Τροίαν ἀγαγόντα
[40]	ἑαυτοῦ ἀντιπαραθέντα ταύτῃ τῇ νυκτὶ	δέοι	σκεψάμενον εἰπεῖν πόσας ἄμεινον καὶ
[40]	ἂν οἶμαι, εἴ τινα ἐκλεξάμενον	δέοι	ταύτην τὴν νύκτα ἐν ᾗ
[18]	δὴ καὶ νῦν τοῦτο ὑμῶν	δέομαι	δίκαιον, ὥς γέ μοι δοκῶ,
[36]	τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ δὲ	δέομαι.	εἰ οὖν δεῖ με κατὰ
[17]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο ὑμῶν	δέομαι	καὶ παρίεμαι· ἐὰν διὰ τῶν
[21]	οὖν τοῦτον ὀνόματι γὰρ οὐδὲν	δέομαι	λέγειν, ἦν δέ τις τῶν
[41]	ἄξιον μέμφεσθαι. τοσόνδε μέντοι αὐτῶν	δέομαι·	τοὺς ὑεῖς μου, ἐπειδὰν ἡβήσωσι,
[35]	(εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ	δεόμενον	ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν.
[26]	νόμος ἐστὶν εἰσάγειν τοὺς κολάσεως	δεομένους	ἀλλ᾽ οὐ μαθήσεως. ἀλλὰ γάρ,
[36]	οὖν πρέπει ἀνδρὶ πένητι εὐεργέτῃ	δεομένῳ	ἄγειν σχολὴν ἐπὶ τῇ ὑμετέρᾳ
[30]	ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ καὶ	δεομένῳ	ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος, οἷον
[32]	γενέσθαι μὴ δίκαια βουλευομένων, φοβηθέντα	δεσμὸν	ἢ θάνατον. καὶ ταῦτα μὲν
[37]	κακῶν ὄντων τούτου τιμησάμενος; πότερον	δεσμοῦ;	(καὶ τί με δεῖ ζῆν
[37]	τί με δεῖ ζῆν ἐν	δεσμωτηρίῳ,	δουλεύοντα τῇ ἀεὶ καθισταμένῃ ἀρχῇ,
[34]	παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα αὐτῶν	δεῦρο	ἀναβιβασάμενος δεήσομαι ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι” τί
[26]	διδάξαι ἔφυγες καὶ οὐκ ἠθέλησας,	δεῦρο	δὲ εἰσάγεις, οἷ νόμος ἐστὶν
[29]	τὴν ἀρχὴν οὐ δεῖν ἐμὲ	δεῦρο	εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ εἰσῆλθον, οὐχ
[26]	τοιούτων (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων οὐ	δεῦρο	νόμος εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ ἰδίᾳ
[24]	καὶ ὑμῖν ἐπιδεῖξαι. καί μοι	δεῦρο,	ὦ Μέλητε, εἰπέ· ἄλλο τι
[25]	φέρε δή, πότερον ἐμὲ εἰσάγεις	δεῦρο	ὡς διαφθείροντα τοὺς νέους καὶ
[30]	οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ	δέω	ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς
[37]	δὴ ἐγὼ μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ	δέω	ἐμαυτόν γε ἀδικήσειν καὶ κατ᾽
[24]	τουτοισὶ καὶ κατηγορεῖς· τὸν δὲ	δὴ	βελτίους ποιοῦντα ἴθι εἰπὲ καὶ
[33]	ἄλλῳ οὔτε τούτων οὐδενὶ οὓς	δὴ	διαβάλλοντες ἐμέ φασιν ἐμοὺς μαθητὰς
[24]	δὲ δαιμόνια καινά. τὸ μὲν	δὴ	ἔγκλημα τοιοῦτόν ἐστιν· τούτου δὲ
[31]	οὖν δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι	δὴ	ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν ταῦτα συμβουλεύω
[24]	εἶναι καὶ ἱκανὸν τεκμήριον οὗ	δὴ	ἐγὼ λέγω, ὅτι σοι οὐδὲν
[37]	ὀλίγῳ μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος	δὴ	ἐγὼ μηδένα ἀδικεῖν πολλοῦ δέω
[20]	ἔχω τί λέγω· οὐ γὰρ	δὴ	ἔγωγε αὐτὴν ἐπίσταμαι, ἀλλ᾽ ὅστις
[33]	ἐστιν καὶ εὐέλεγκτα. εἰ γὰρ	δὴ	ἔγωγε τῶν νέων (τοὺς μὲν
[21]	θορυβεῖτε, ὦ ἄνδρες ἤρετο γὰρ	δὴ	εἴ τις ἐμοῦ εἴη σοφώτερος.
[40]	ὁ πᾶς χρόνος φαίνεται οὕτω	δὴ	εἶναι ἢ μία νύξ. εἰ
[25]	δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ	δὴ	εἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἥκω ὥστε
[37]	εἰ κακόν ἐστιν; ἀντὶ τούτου	δὴ	ἕλωμαι ὧν εὖ οἶδά τι
[27]	ἆρα γνώσεται Σωκράτης ὁ σοφὸς	δὴ	ἐμοῦ χαριεντιζομένου καὶ ἐναντί᾽ ἐμαυτῷ
[37]	ἔσῃ ἡμῖν ἐξελθὼν ζῆν; τουτὶ	δή	ἐστι πάντων χαλεπώτατον πεῖσαί τινας
[32]	τὸν Σαλαμίνιον ἵνα ἀποθάνοι, οἷα	δὴ	καὶ ἄλλοις ἐκεῖνοι πολλοῖς πολλὰ
[31]	τινα λόγον· νῦν δὲ ὁρᾶτε	δὴ	καὶ αὐτοὶ ὅτι οἱ κατήγοροι
[38]	ἐμοῦ, ὡς ἐγώ φημι, οἷα	δὴ	καὶ εἴθισθε ὑμεῖς τῶν ἄλλων
[31]	καὶ (δαιμόνιον γίγνεται (φωνή) ὃ	δὴ	καὶ ἐν τῇ γραφῇ ἐπικωμῳδῶν
[20]	ὄνομα καὶ τὴν διαβολήν. ἀκούετε	δή.	καὶ ἴσως μὲν δόξω τισὶν
[27]	ἢ ἔκ τινων ἄλλων ὧν	δὴ	καὶ λέγονται, τίς ἂν ἀνθρώπων
[18]	(ἔλεγον ἐν οἷσπερ ἐτεθράμμην, ~καὶ	δὴ	καὶ νῦν τοῦτο ὑμῶν δέομαι
[26]	γέμει τούτων τῶν λόγων; καὶ	δὴ	καὶ οἱ νέοι ταῦτα παρ᾽
[19]	(ἡ ἐμὴ διαβολὴ γέγονεν, ᾗ	δὴ	καὶ πιστεύων Μέλητός με ἐγράψατο
[26]	μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως δὲ	δὴ	λέγε ἡμῖν, πῶς με φῂς
[19]	τὴν γραφὴν ταύτην. εἶεν· τί	δὴ	λέγοντες διέβαλλον οἱ διαβάλλοντες; ὥσπερ
[40]	καίτοι ἐν ἄλλοις λόγοις πολλαχοῦ	δή	με ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν
[39]	αὐτὰ μετρίως ἔχειν. (τὸ δὲ	δὴ	μετὰ τοῦτο ἐπιθυμῶ ὑμῖν χρησμῳδῆσαι,
[40]	εἰς ἄλλον τόπον. καὶ εἴτε	δὴ	μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν ἀλλ᾽ (οἷον
[30]	ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος, οἷον	δή	μοι δοκεῖ ὁ θεὸς ἐμὲ
[32]	ὃ ὑμεῖς τιμᾶτε, ἔργα. ἀκούσατε	δή	μοι τὰ συμβεβηκότα, ἵνα εἰδῆτε
[24]	οἱ νεώτεροι ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι	δή	νυν εἰπὲ τούτοις, τίς αὐτοὺς
[24]	ἀφθονίαν τῶν ὠφελούντων. τί δὲ	δή;	οἱ δὲ ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν
[40]	καὶ αὐτοί, ταυτὶ ἅ γε	δὴ	οἰηθείη ἄν τις καὶ νομίζεται
[21]	μεθ᾽ ὑμῶν κατῆλθε. καὶ ἴστε	δὴ	οἷος ἦν Χαιρεφῶν, ὡς σφοδρὸς
[26]	Μέλητε, τοὺς νεωτέρους; ἢ δῆλον	δὴ	ὅτι κατὰ τὴν γραφὴν ἣν
[34]	ἀναβιβασάμενος δεήσομαι ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι” τί	δὴ	οὖν οὐδὲν τούτων ποιήσω; οὐκ
[21]	τί ποτε αἰνίττεται; ἐγὼ γὰρ	δὴ	οὔτε μέγα οὔτε σμικρὸν σύνοιδα
[28]	διαβολή τε καὶ φθόνος. ἃ	δὴ	πολλοὺς καὶ ἄλλους καὶ ἀγαθοὺς
[21]	σφοδρὸς ἐφ᾽ ὅτι ὁρμήσειεν. καὶ	δή	ποτε καὶ εἰς Δελφοὺς ἐλθὼν
[33]	ἀληθῆ λέγει. ἀλλὰ διὰ τί	δή	ποτε μετ᾽ ἐμοῦ χαίρουσί τινες
[25]	βούλεται βλάπτεσθαι; οὐ δῆτα. φέρε	δή,	πότερον ἐμὲ εἰσάγεις δεῦρο ὡς
[20]	τοῦτο τὸ ὄνομα ἔσχηκα. ποίαν	δὴ	σοφίαν ταύτην; ἥπερ ἐστὶν ἴσως
[38]	ἀπεκτόνατε, ἄνδρα σοφόν φήσουσι γὰρ	δὴ	σοφὸν εἶναι, εἰ καὶ μή
[38]	ὑμῖν τοῦτο ἐγένετο· ὁρᾶτε γὰρ	δὴ	τὴν ἡλικίαν ὅτι πόρρω ἤδη
[23]	ὥσπερ ἔχω ἔχειν. ~ἐκ ταυτησὶ	δὴ	τῆς ἐξετάσεως, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[27]	ἐστιν· οὐχ οὕτως ἔχει; ἔχει	δή·	τίθημι γάρ σε ὁμολογοῦντα, ἐπειδὴ
[36]	ἀνὴρ θανάτου. εἶεν· ἐγὼ δὲ	δὴ	τίνος ὑμῖν ἀντιτιμήσομαι, ὦ ἄνδρες
[20]	ἀνοίσω. τῆς γὰρ ἐμῆς, εἰ	δή	τίς ἐστιν σοφία καὶ οἵα,
[34]	μετ᾽ (ὀργῆς τὴν ψῆφον. εἰ	δή	τις ὑμῶν οὕτως ἔχει οὐκ
[41]	οὐκ ἂν ἀηδὲς εἴη καὶ	δὴ	τὸ μέγιστον, τοὺς ἐκεῖ ἐξετάζοντα
[24]	ἓν ἕκαστον ἐξετάσωμεν. φησὶ γὰρ	δὴ	τοὺς νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα.
[29]	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰ	δή	τῳ σοφώτερός του φαίην εἶναι,
[22]	πρὸς τὸ φρονίμως ἔχειν. δεῖ	δὴ	ὑμῖν τὴν ἐμὴν πλάνην ἐπιδεῖξαι
[37]	μοι χρήματα ὁπόθεν ἐκτείσω. ἀλλὰ	δὴ	φυγῆς τιμήσωμαι; ἴσως γὰρ ἄν
[34]	ψευδομένῳ, ἐμοὶ δὲ ἀληθεύοντι; εἶεν	δή,	ὦ ἄνδρες· ἃ μὲν ἐγὼ
[18]	τῶνδε τῶν ὕστερον. εἶεν· ἀπολογητέον	δή,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ~καὶ ἐπιχειρητέον
[27]	καίτοι τοῦτό ἐστι παίζοντος. συνεπισκέψασθε	δή,	ὦ ἄνδρες, ᾗ μοι φαίνεται
[21]	μαρτυρήσει, ἐπειδὴ ἐκεῖνος τετελεύτηκεν. (σκέψασθε	δὴ	ὧν ἕνεκα ταῦτα λέγω· μέλλω
[24]	ταῦτα πειράσομαι ἀπολογήσασθαι. αὖθις γὰρ	δή,	ὥσπερ ἑτέρων τούτων ὄντων κατηγόρων,
[28]	καὶ ἐν Ἀμφιπόλει καὶ ἐπὶ	Δηλίῳ,	τότε μὲν οὗ ἐκεῖνοι ἔταττον
[26]	ἰδίᾳ λαβόντα διδάσκειν καὶ νουθετεῖν·	δῆλον	γὰρ ὅτι ἐὰν μάθω, παύσομαι
[24]	τούτοις, τίς αὐτοὺς βελτίους ποιεῖ;	δῆλον	γὰρ ὅτι οἶσθα, μέλον γέ
[39]	γὰρ ἐν ταῖς μάχαις πολλάκις	δῆλον	γίγνεται ὅτι τό γε ἀποθανεῖν
[26]	ὦ Μέλητε, τοὺς νεωτέρους; ἢ	δῆλον	δὴ ὅτι κατὰ τὴν γραφὴν
[41]	τοῦ αὐτομάτου γέγονεν, ἀλλά μοι	δῆλόν	ἐστι τοῦτο, ὅτι ἤδη τεθνάναι
[36]	ἀντιτιμήσομαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι; ἢ	δῆλον	ὅτι τῆς ἀξίας; τί οὖν;
[26]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοῦτο μὲν ἤδη	δῆλον	(οὑγὼ ἔλεγον, ὅτι Μελήτῳ τούτων
[36]	οὐ μόνον ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ	δῆλον	τοῦτό γε, ὅτι εἰ μὴ
[36]	καὶ οἰκονομίας καὶ στρατηγιῶν καὶ	δημηγοριῶν	καὶ τῶν ἄλλων ἀρχῶν καὶ
[22]	οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ ἀγαθοὶ	δημιουργοί	διὰ τὸ τὴν τέχνην καλῶς
[23]	ἀχθόμενος, Ἄνυτος δὲ ὑπὲρ τῶν	δημιουργῶν	~καὶ (τῶν πολιτικῶν, Λύκων δὲ
[33]	καταδεηθείη καὶ Παράλιος ὅδε, ὁ	Δημοδόκου,	οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε
[32]	καὶ ταῦτα μὲν ἦν ἔτι	δημοκρατουμένης	τῆς πόλεως· ἐπειδὴ δὲ ὀλιγαρχία
[31]	ταῦτα συμβουλεύω περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ,	δημοσίᾳ	δὲ οὐ τολμῶ ἀναβαίνων εἰς
[30]	ἀνθρώποις ἅπαντα καὶ ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ’	εἰ μὲν οὖν ταῦτα λέγων
[32]	ἔτη διαγενέσθαι εἰ ἔπραττον τὰ	δημόσια,	καὶ πράττων ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ
[33]	ἐγὼ διὰ παντὸς τοῦ βίου	δημοσίᾳ	τε εἴ πού τι ἔπραξα
[32]	χρόνον σωθήσεσθαι, ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ	δημοσιεύειν.	μεγάλα δ᾽ ἔγωγε ὑμῖν τεκμήρια
[33]	Κρίτων οὑτοσί, ἐμὸς ἡλικιώτης (καὶ	δημότης,	Κριτοβούλου τοῦδε πατήρ, ἔπειτα Λυσανίας
[17]	ὄντι ξένος ἐτύγχανον ὤν, συνεγιγνώσκετε	δήπου	ἄν μοι εἰ ἐν ἐκείνῃ
[25]	τῶν ἄλλων ἁπάντων ζῴων; πάντως	δήπου,	ἐάντε σὺ καὶ Ἄνυτος οὐ
[33]	διαφθείρω τοὺς δὲ διέφθαρκα, χρῆν	δήπου,	εἴτε τινὲς αὐτῶν πρεσβύτεροι γενόμενοι
[27]	δὲ δαιμόνια νομίζω, καὶ δαίμονας	δήπου	πολλὴ ἀνάγκη νομίζειν μέ ἐστιν·
[17]	προσδοκησάτω ἄλλως· οὐδὲ γὰρ ἂν	δήπου	πρέποι, ὦ ἄνδρες, τῇδε τῇ
[20]	σοι αὗται γεγόνασιν; οὐ γὰρ	δήπου	σοῦ γε οὐδὲν τῶν ἄλλων
[41]	ἂν εἴη εὐδαιμονίας; πάντως οὐ	δήπου	τούτου γε ἕνεκα οἱ ἐκεῖ
[21]	ἐμὲ σοφώτατον εἶναι; οὐ γὰρ	δήπου	ψεύδεταί γε· οὐ γὰρ θέμις
[25]	ἔσθ᾽ ὅστις βούλεται βλάπτεσθαι; οὐ	δῆτα.	φέρε δή, πότερον ἐμὲ εἰσάγεις
[25]	ἢ ἄκοντα; ἑκόντα ἔγωγε. τί	δῆτα,	ὦ Μέλητε; τοσοῦτον σὺ ἐμοῦ
[37]	τούτων πατέρες δὲ καὶ οἰκεῖοι	δι᾽	αὐτοὺς τούτους. ἴσως οὖν ἄν
[20]	ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	δι᾽	οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ διὰ σοφίαν
[26]	ὥσπερ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι; μὰ	Δί᾽	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπεὶ τὸν
[17]	αὐτῶν λόγων ἀκούητέ μου ἀπολογουμένου	δι᾽	ὧνπερ εἴωθα λέγειν καὶ ἐν
[39]	ἐμὸν θάνατον πολὺ χαλεπωτέραν νὴ	Δία	ἢ οἵαν ἐμὲ ἀπεκτόνατε· νῦν
[41]	εἴ τις ἄλλος τῶν παλαιῶν	διὰ	κρίσιν ἄδικον τέθνηκεν, ἀντιπαραβάλλοντι τὰ
[26]	θεὸν εἶναι; οὐ μέντοι μὰ	Δία	οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν. ἄπιστός γ᾽ εἶ,
[33]	ἄλλος (ἀνθρώπων οὐδείς. ~ἀλλ᾽ ἐγὼ	διὰ	παντὸς τοῦ βίου δημοσίᾳ τε
[35]	ὅσια, ἄλλως τε μέντοι νὴ	Δία	πάντως καὶ ἀσεβείας φεύγοντα ὑπὸ
[20]	Ἀθηναῖοι, δι᾽ οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ	διὰ	σοφίαν τινὰ τοῦτο τὸ ὄνομα
[32]	ἀπιὼν οἴκαδε. καὶ ἴσως ἂν	διὰ	ταῦτα ἀπέθανον, εἰ μὴ ἡ
[32]	ἀπέθανον, εἰ μὴ ἡ ἀρχὴ	διὰ	ταχέων κατελύθη. καὶ (τούτων ὑμῖν
[22]	πεπονθότες, καὶ ἅμα ᾐσθόμην αὐτῶν	διὰ	τὴν ποίησιν οἰομένων καὶ τἆλλα
[23]	ἀλλ᾽ ἐν (πενίᾳ μυρίᾳ εἰμὶ	διὰ	τὴν τοῦ θεοῦ λατρείαν. πρὸς
[20]	ἐστίν; οἶμαι γάρ σε ἐσκέφθαι	διὰ	τὴν τῶν ὑέων κτῆσιν. ἔστιν
[33]	ὅτι οὐκ ἀληθῆ λέγει. ἀλλὰ	διὰ	τί δή ποτε μετ᾽ ἐμοῦ
[22]	ποιηταὶ καὶ οἱ ἀγαθοὶ δημιουργοί	διὰ	τὸ τὴν τέχνην καλῶς ἐξεργάζεσθαι
[38]	θεῷ ἀπειθεῖν τοῦτ᾽ ἐστὶν καὶ	διὰ	τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν ἄγειν, οὐ
[41]	ἀπηλλάχθαι πραγμάτων βέλτιον ἦν μοι.	διὰ	τοῦτο καὶ ἐμὲ οὐδαμοῦ ἀπέτρεψεν
[17]	ὑμῶν δέομαι καὶ παρίεμαι· ἐὰν	διὰ	τῶν αὐτῶν λόγων ἀκούητέ μου
[17]	τὴν ἀλήθειαν οὐ μέντοι μὰ	Δία,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κεκαλλιεπημένους γε
[23]	ὦτα καὶ πάλαι καὶ σφοδρῶς	διαβάλλοντες.	ἐκ τούτων καὶ Μέλητός μοι
[33]	οὔτε τούτων οὐδενὶ οὓς δὴ	διαβάλλοντες	ἐμέ φασιν ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι.
[19]	τί δὴ λέγοντες διέβαλλον οἱ	διαβάλλοντες;	ὥσπερ οὖν κατηγόρων τὴν ἀντωμοσίαν
[20]	τί ἐστι πρᾶγμα; πόθεν αἱ	διαβολαί	σοι αὗται γεγόνασιν; οὐ γὰρ
[23]	χαλεπώταται καὶ βαρύταται, ὥστε πολλὰς	διαβολὰς	ἀπ᾽ αὐτῶν γεγονέναι, ὄνομα δὲ
[37]	ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ μεγάλας	διαβολὰς	ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος δὴ ἐγὼ μηδένα
[19]	ἐστὶν ἐξ ἧς (ἡ ἐμὴ	διαβολὴ	γέγονεν, ᾗ δὴ καὶ πιστεύων
[21]	ὑμᾶς διδάξειν ὅθεν μοι ἡ	διαβολὴ	γέγονεν. ταῦτα γὰρ ἐγὼ ἀκούσας
[24]	καὶ ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ	διαβολὴ	ἡ ἐμὴ καὶ τὰ αἴτια
[28]	Ἄνυτος ἀλλ᾽ ἡ τῶν πολλῶν	διαβολή	τε καὶ φθόνος. ἃ δὴ
[20]	φησὶ ψεύδεταί τε καὶ ἐπὶ	διαβολῇ	τῇ ἐμῇ λέγει. καί μοι,
[18]	ὤν. ὅσοι δὲ φθόνῳ καὶ	διαβολῇ	χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον οἱ δὲ
[20]	τό τε ὄνομα καὶ τὴν	διαβολήν.	ἀκούετε δή. καὶ ἴσως μὲν
[24]	εἴην ἐγὼ ὑμῶν ταύτην τὴν	διαβολὴν	ἐξελέσθαι ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ
[19]	~καὶ ἐπιχειρητέον (ὑμῶν ἐξελέσθαι τὴν	διαβολὴν	ἣν ὑμεῖς ἐν πολλῷ χρόνῳ
[41]	καὶ ἐρευνῶντα ὥσπερ τοὺς ἐνταῦθα	διάγειν,	τίς αὐτῶν σοφός ἐστιν καὶ
[32]	ἄν με οἴεσθε τοσάδε ἔτη	διαγενέσθαι	εἰ ἔπραττον τὰ δημόσια, καὶ
[32]	δικαίου ᾤμην μᾶλλόν με δεῖν	διακινδυνεύειν	ἢ μεθ᾽ ὑμῶν γενέσθαι μὴ
[31]	πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος καὶ	διακωλύων	πολλὰ ἄδικα καὶ παράνομα ἐν
[41]	ἄνδρας καὶ γυναῖκας, οἷς ἐκεῖ	διαλέγεσθαι	καὶ συνεῖναι καὶ ἐξετάζειν ἀμήχανον
[33]	ἐφθόνησα, οὐδὲ χρήματα μὲν λαμβάνων	διαλέγομαι	(μὴ λαμβάνων δὲ οὔ, ἀλλ᾽
[21]	ἔπαθον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ	διαλεγόμενος	αὐτῷ ἔδοξέ μοι οὗτος ὁ
[19]	ὑμῶν ἐμοῦ περὶ τῶν τοιούτων	διαλεγομένου,	καὶ ἐκ τούτου γνώσεσθε ὅτι
[38]	περὶ ὧν ὑμεῖς ἐμοῦ ἀκούετε	διαλεγομένου	καὶ ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος,
[19]	φράζειν, ὅσοι ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε	διαλεγομένου	πολλοὶ δὲ ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί
[39]	(τοῖς δὲ ἀποψηφισαμένοις ἡδέως ἂν	διαλεχθείην	ὑπὲρ τοῦ γεγονότος τουτουῒ πράγματος,
[39]	τοσοῦτον χρόνον· οὐδὲν γὰρ κωλύει	διαμυθολογῆσαι	πρὸς ἀλλήλους ἕως ἔξεστιν. ~Ὑμῖν
[41]	θάνατον, καὶ ἕν τι τοῦτο	διανοεῖσθαι	ἀληθές, ὅτι (οὐκ ἔστιν ἀνδρὶ
[39]	οὐκ ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς	διανοεῖσθε·	οὐ γάρ ἐσθ᾽ αὕτη ἡ
[41]	χαλεπαίνω. καίτοι οὐ ταύτῃ τῇ	διανοίᾳ	κατεψηφίζοντό μου καὶ κατηγόρουν, ἀλλ᾽
[27]	~(Ἔοικεν γὰρ ὥσπερ αἴνιγμα συντιθέντι	διαπειρωμένῳ	ἆρα γνώσεται Σωκράτης ὁ σοφὸς
[21]	ἐστι, σὺ δ᾽ ἐμὲ ἔφησθα”	διασκοπῶν	οὖν τοῦτον ὀνόματι γὰρ οὐδὲν
[31]	εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες	διατελοῖτε	ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον
[37]	τε ἐγένεσθε ἐνεγκεῖν τὰς ἐμὰς	(διατριβὰς	καὶ τοὺς λόγους, ἀλλ᾽ ὑμῖν
[29]	μηκέτι ἐν ταύτῃ τῇ ζητήσει	διατρίβειν	μηδὲ φιλοσοφεῖν· ἐὰν δὲ (ἁλῷς
[41]	αὐτῷ θαυμαστὴ ἂν εἴη ἡ	διατριβὴ	αὐτόθι, ὁπότε ἐντύχοιμι Παλαμήδει καὶ
[33]	οἱ ἀδελφοὶ ἐν ταύτῃ τῇ	διατριβῇ	γεγόνασιν, Νικόστρατος Θεοζοτίδου, ἀδελφὸς Θεοδότου
[33]	ἐμοῦ χαίρουσί τινες πολὺν (χρόνον	διατρίβοντες;	ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πᾶσαν
[35]	εἰ οὖν ὑμῶν οἱ δοκοῦντες	διαφέρειν	εἴτε σοφίᾳ εἴτε ἀνδρείᾳ εἴτε
[35]	δεδογμένον (γέ ἐστί τῳ Σωκράτη	διαφέρειν	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων. εἰ οὖν
[35]	τῶν ξένων (ὑπολαβεῖν ὅτι οἱ	διαφέροντες	Ἀθηναίων εἰς ἀρετήν, οὓς αὐτοὶ
[35]	τιμαῖς προκρίνουσιν, οὗτοι γυναικῶν οὐδὲν	διαφέρουσιν.	ταῦτα γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[29]	ἄνδρες, τούτῳ καὶ ἐνταῦθα ἴσως	διαφέρω	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰ
[39]	ἐν ἑκάστοις τοῖς κινδύνοις ὥστε	διαφεύγειν	θάνατον, ἐάν τις τολμᾷ πᾶν
[29]	λέγων πρὸς ὑμᾶς ὡς εἰ	διαφευξοίμην	ἤδη (ἂν) ὑμῶν οἱ ὑεῖς
[29]	ἃ Σωκράτης διδάσκει πάντες παντάπασι	διαφθαρήσονται,	εἴ μοι πρὸς ταῦτα εἴποιτε·
[25]	εἰ εἷς μὲν μόνος αὐτοὺς	διαφθείρει,	οἱ δ᾽ ἄλλοι (ὠφελοῦσιν. ἀλλὰ
[23]	Σωκράτης τίς ἐστι μιαρώτατος καὶ	διαφθείρει	τοὺς νέους· καὶ ἐπειδάν τις
[26]	λέγε ἡμῖν, πῶς με φῂς	διαφθείρειν,	ὦ Μέλητε, τοὺς νεωτέρους; ἢ
[24]	δὴ τοὺς νέους ἀδικεῖν με	διαφθείροντα.	ἐγὼ δέ γε, ὦ ἄνδρες
[24]	γέ σοι. τὸν μὲν γὰρ	διαφθείροντα	ἐξευρών, ὡς φῄς, ἐμέ, εἰσάγεις
[24]	φησὶν ἀδικεῖν τούς τε νέους	διαφθείροντα	καὶ θεοὺς οὓς ἡ πόλις
[25]	πότερον ἐμὲ εἰσάγεις δεῦρο ὡς	διαφθείροντα	τοὺς νέους καὶ πονηροτέρους ποιοῦντα
[34]	πάντας ἐμοὶ βοηθεῖν ἑτοίμους τῷ	διαφθείροντι,	τῷ κακὰ ἐργαζομένῳ τοὺς οἰκείους
[25]	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, οἱ ἐκκλησιασταί,	διαφθείρουσι	τοὺς νεωτέρους; ἢ κἀκεῖνοι βελτίους
[25]	ἐάνπερ συνῶσι καὶ χρῶνται ἵπποις,	διαφθείρουσιν;	οὐχ οὕτως ἔχει, ὦ Μέλητε,
[25]	ἢ οὐ διαφθείρω, ἢ εἰ	διαφθείρω,	(ἄκων, ~ὥστε σύ γε κατ᾽
[25]	ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽ ἢ οὐ	διαφθείρω,	ἢ εἰ διαφθείρω, (ἄκων, ~ὥστε
[25]	πλὴν ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ μόνος	διαφθείρω.	οὕτω λέγεις; πάνυ σφόδρα ταῦτα
[26]	οὐ ταῦτα λέγεις ὅτι διδάσκων	διαφθείρω;	πάνυ μὲν οὖν σφόδρα ταῦτα
[33]	ἔγωγε τῶν νέων (τοὺς μὲν	διαφθείρω	τοὺς δὲ διέφθαρκα, χρῆν δήπου,
[30]	εἰ μὲν οὖν ταῦτα λέγων	διαφθείρω	τοὺς νέους, ταῦτ᾽ ἂν εἴη
[26]	ἀμφότερα ψεύδῃ. εἰ δὲ ἄκων	διαφθείρω,	τῶν τοιούτων (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων
[25]	εἶναι, εἷς δέ τις ὁ	διαφθείρων;	ἢ τοὐναντίον τούτου πᾶν εἷς
[26]	δὲ συγγενέσθαι μέν μοι καὶ	διδάξαι	ἔφυγες καὶ οὐκ ἠθέλησας, δεῦρο
[21]	ταῦτα λέγω· μέλλω γὰρ ὑμᾶς	διδάξειν	ὅθεν μοι ἡ διαβολὴ γέγονεν.
[33]	ἐμοὺς μαθητὰς εἶναι. ἐγὼ δὲ	διδάσκαλος	μὲν οὐδενὸς πώποτ᾽ ἐγενόμην· εἰ
[20]	τὴν τέχνην καὶ οὕτως ἐμμελῶς	διδάσκει.	ἐγὼ γοῦν καὶ αὐτὸς ἐκαλλυνόμην
[20]	ἐγώ, καὶ ποδαπός, καὶ πόσου	διδάσκει;	Εὔηνος” ἔφη, ὦ Σώκρατες, Πάριος,
[29]	οἱ ὑεῖς ἐπιτηδεύοντες ἃ Σωκράτης	διδάσκει	πάντες παντάπασι διαφθαρήσονται, εἴ μοι
[27]	φῄς με καὶ νομίζειν καὶ	διδάσκειν,	εἴτ᾽ οὖν καινὰ εἴτε παλαιά,
[26]	εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ ἰδίᾳ λαβόντα	διδάσκειν	καὶ νουθετεῖν· δῆλον γὰρ ὅτι
[35]	δικαστοῦ οὐδὲ δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ	διδάσκειν	καὶ πείθειν. οὐ γὰρ ἐπὶ
[26]	οὐ δύναμαι μαθεῖν πότερον λέγεις	διδάσκειν	με νομίζειν εἶναί τινας θεούς
[26]	θεοὺς τούς τε ἄλλους ταῦτα	διδάσκειν.	ταῦτα λέγω, ὡς τὸ παράπαν
[19]	παρέχομαι, καὶ ἀξιῶ ὑμᾶς ἀλλήλους	διδάσκειν	τε καὶ φράζειν, ὅσοι ἐμοῦ
[35]	δεῖσθαι βιαζοίμην ὀμωμοκότας, θεοὺς ἂν	διδάσκοιμι	μὴ ἡγεῖσθαι ὑμᾶς εἶναι, καὶ
[26]	τὴν γραφὴν ἣν ἐγράψω θεοὺς	διδάσκοντα	μὴ νομίζειν οὓς ἡ πόλις
[26]	καινά; οὐ ταῦτα λέγεις ὅτι	διδάσκων	διαφθείρω; πάνυ μὲν οὖν σφόδρα
[23]	ἐρωτᾷ ὅτι ποιῶν καὶ ὅτι	διδάσκων,	ἔχουσι μὲν οὐδὲν εἰπεῖν ἀλλ᾽
[19]	(ποιῶν καὶ ἄλλους ταὐτὰ ταῦτα	διδάσκων”	τοιαύτη τίς ἐστιν· ταῦτα γὰρ
[39]	εἴργασθε οἰόμενοι μὲν ἀπαλλάξεσθαι τοῦ	διδόναι	ἔλεγχον τοῦ βίου, τὸ δὲ
[20]	συνουσίας ἀπολιπόντας σφίσιν συνεῖναι χρήματα	διδόντας	καὶ χάριν προσειδέναι. ἐπεὶ καὶ
[19]	ταύτην. εἶεν· τί δὴ λέγοντες	διέβαλλον	οἱ διαβάλλοντες; ὥσπερ οὖν κατηγόρων
[37]	πείθω· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀλλήλοις	διειλέγμεθα.	ἐπεί, ὡς ἐγᾦμαι, εἰ ἦν
[33]	(τοὺς μὲν διαφθείρω τοὺς δὲ	διέφθαρκα,	χρῆν δήπου, εἴτε τινὲς αὐτῶν
[34]	(Ἄνυτος. αὐτοὶ μὲν γὰρ οἱ	διεφθαρμένοι	τάχ᾽ ἂν λόγον ἔχοιεν βοηθοῦντες·
[22]	μοι ἐδόκει μάλιστα πεπραγματεῦσθαι αὐτοῖς,	διηρώτων	ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν, ἵν᾽
[22]	τῶν τραγῳδιῶν καὶ τοὺς τῶν	(διθυράμβων	καὶ τοὺς ἄλλους, ὡς ἐνταῦθα
[41]	δικαστάς, οἵπερ καὶ λέγονται ἐκεῖ	δικάζειν,	Μίνως τε καὶ Ραδάμανθυς καὶ
[35]	δικαστής, ἐπὶ τῷ καταχαρίζεσθαι τὰ	δίκαια,	ἀλλ᾽ ἐπὶ τῷ κρίνειν ταῦτα·
[32]	ἢ μεθ᾽ ὑμῶν γενέσθαι μὴ	δίκαια	βουλευομένων, φοβηθέντα δεσμὸν ἢ θάνατον.
[17]	τοῖς ἐπιτυχοῦσιν ὀνόμασιν πιστεύω γὰρ	δίκαια	εἶναι ἃ λέγω καὶ μηδεὶς
[28]	μόνον σκοπεῖν ὅταν πράττῃ, πότερον	δίκαια	ἢ ἄδικα πράττει, καὶ ἀνδρὸς
[20]	σοῦ αὐτοσχεδιάζωμεν” ταυτί μοι δοκεῖ	δίκαια	λέγειν ὁ λέγων, κἀγὼ ὑμῖν
[18]	τούτῳ τὸν νοῦν προσέχειν, εἰ	δίκαια	λέγω ἢ μή· δικαστοῦ μὲν
[35]	μήτε ἡγοῦμαι καλὰ εἶναι μήτε	(δίκαια	μήτε ὅσια, ἄλλως τε μέντοι
[42]	ἄξιοι. ~Καὶ ἐὰν (ταῦτα ποιῆτε,	δίκαια	πεπονθὼς ἐγὼ ἔσομαι ὑφ᾽ ὑμῶν
[41]	καὶ ἄλλοι ὅσοι τῶν ἡμιθέων	δίκαιοι	ἐγένοντο ἐν τῷ ἑαυτῶν βίῳ,
[32]	ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ ἐβοήθουν τοῖς	δικαίοις	καὶ ὥσπερ χρὴ τοῦτο περὶ
[32]	ἂν ἑνὶ ὑπεικάθοιμι παρὰ τὸ	δίκαιον	δείσας θάνατον, μὴ ὑπείκων δὲ
[28]	ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ τούτῳ ἂν	δίκαιον	λόγον ἀντείποιμι, ὅτι οὐ καλῶς
[35]	τῆς δόξης, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ	δίκαιόν	μοι δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι τοῦ
[34]	ἢ τὸν ὀρθόν τε καὶ	δίκαιον,	ὅτι συνίσασι Μελήτῳ μὲν ψευδομένῳ,
[33]	πώποτε συγχωρήσας οὐδὲν παρὰ τὸ	δίκαιον	οὔτε ἄλλῳ οὔτε τούτων οὐδενὶ
[36]	οὖν δεῖ με κατὰ τὸ	δίκαιον	τῆς ἀξίας τιμᾶσθαι, ~τούτου (τιμῶμαι,
[18]	καὶ νῦν τοῦτο ὑμῶν δέομαι	δίκαιον,	ὥς γέ μοι δοκῶ, τὸν
[18]	τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον μὲν οὖν	δίκαιός	εἰμι ἀπολογήσασθαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[32]	τῷ ὄντι μαχούμενον ὑπὲρ τοῦ	δικαίου,	καὶ εἰ μέλλει ὀλίγον χρόνον
[32]	μετὰ τοῦ (νόμου καὶ τοῦ	δικαίου	ᾤμην μᾶλλόν με δεῖν διακινδυνεύειν
[29]	ὡς ἀληθῶς τότ᾽ ἄν με	δικαίως	εἰσάγοι τις εἰς δικαστήριον, ὅτι
[33]	γίγνεται εἴτε μή, οὐκ ἂν	δικαίως	τὴν αἰτίαν ὑπέχοιμι, ὧν μήτε
[32]	δὲ ὑμῖν φορτικὰ μὲν καὶ	δικανικά,	ἀληθῆ δέ. ἐγὼ γάρ, ὦ
[19]	πως ἐγὼ ὑπὸ Μελήτου τοσαύτας	δίκας	φεύγοιμι ἀλλὰ γὰρ ἐμοὶ τούτων,
[35]	οἷς ἂν δοκῇ αὐτῷ, ἀλλὰ	δικάσειν	κατὰ τοὺς νόμους. οὔκουν χρὴ
[41]	δ᾽ ἄν τις, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	δέξαιτο ἐξετάσαι τὸν ἐπὶ Τροίαν
[40]	τούτου εἴη ἄν, ὦ ἄνδρες	δικασταί;	~εἰ γάρ τις (ἀφικόμενος εἰς
[26]	ἄνθρωποι; μὰ Δί᾽ ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ἐπεὶ τὸν μὲν ἥλιον λίθον
[41]	καὶ ὑμᾶς χρή, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	εὐέλπιδας εἶναι πρὸς τὸν θάνατον,
[24]	νόμους; οὗτοι, ὦ Σώκρατες, οἱ	δικασταί.	πῶς λέγεις, ὦ Μέλητε; οἵδε
[40]	νοεῖ. ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες	δικασταί	ὑμᾶς γὰρ δικαστὰς καλῶν ὀρθῶς
[40]	ὦ ἄνδρες δικασταί ὑμᾶς γὰρ	δικαστὰς	καλῶν ὀρθῶς ἂν καλοίην θαυμάσιόν
[34]	ἐδεήθη τε καὶ ἱκέτευσε τοὺς	δικαστὰς	μετὰ πολλῶν δακρύων, παιδία τε
[41]	εἶναι, εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς	δικαστάς,	οἵπερ καὶ λέγονται ἐκεῖ δικάζειν,
[17]	οὑτωσί. νῦν ἐγὼ πρῶτον ἐπὶ	δικαστήριον	ἀναβέβηκα, ἔτη γεγονὼς ἑβδομήκοντα· ἀτεχνῶς
[29]	με δικαίως εἰσάγοι τις εἰς	δικαστήριον,	ὅτι οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι
[40]	ἡνίκα ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ	δικαστήριον,	οὔτε ἐν τῷ λόγῳ οὐδαμοῦ
[35]	γὰρ ἐπὶ τούτῳ κάθηται ὁ	δικαστής,	ἐπὶ τῷ καταχαρίζεσθαι τὰ δίκαια,
[18]	εἰ δίκαια λέγω ἢ μή·	δικαστοῦ	μὲν γὰρ αὕτη ἀρετή, ῥήτορος
[35]	μοι δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι τοῦ	δικαστοῦ	οὐδὲ δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν
[41]	Ἅιδου, ἀπαλλαγεὶς τουτωνὶ τῶν φασκόντων	δικαστῶν	εἶναι, εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς
[38]	ἐκείνως ζῆν. οὔτε γὰρ ἐν	δίκῃ	οὔτ᾽ ἐν πολέμῳ οὔτ᾽ ἐμὲ
[28]	μὴ τιμωρεῖν, αὐτίκα” φησί, τεθναίην,	δίκην	ἐπιθεὶς τῷ ἀδικοῦντι, ἵνα μὴ
[39]	μὲν ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου	δίκην	ὀφλών, οὗτοι δ᾽ ὑπὸ τῆς
[38]	καὶ λέγειν ὥστε ἀποφυγεῖν τὴν	δίκην.	πολλοῦ γε δεῖ. ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ
[25]	δὲ ἡμῖν εἰπέ, ὦ πρὸς	Διὸς	Μέλητε, πότερόν ἐστιν οἰκεῖν ἄμεινον
[26]	ἄτοπα ὄντα; ἀλλ᾽ ὦ πρὸς	Διός,	οὑτωσί σοι δοκῶ; οὐδένα νομίζω
[18]	καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ ἐγὼ λέγω,	διττούς	μου τοὺς κατηγόρους γεγονέναι, ἑτέρους
[39]	καὶ ἐφ᾽ ἱκετείαν τραπόμενος τῶν	διωκόντων·	καὶ ἄλλαι μηχαναὶ πολλαί εἰσιν
[27]	σὸν λόγον, καὶ ταῦτα καὶ	διωμόσω	ἐν τῇ ἀντιγραφῇ. εἰ δὲ
[20]	περὶ σοῦ αὐτοσχεδιάζωμεν” ταυτί μοι	δοκεῖ	δίκαια λέγειν ὁ λέγων, κἀγὼ
[28]	Μελήτου γραφήν, οὐ πολλῆς μοι	δοκεῖ	εἶναι ἀπολογίας, ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ
[35]	ὦ ἄνδρες, οὐδὲ δίκαιόν μοι	δοκεῖ	(εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ οὐδὲ
[24]	εἰπεῖν; καίτοι οὐκ αἰσχρόν σοι	δοκεῖ	εἶναι καὶ ἱκανὸν τεκμήριον οὗ
[31]	πράττειν, καὶ παγκάλως γέ μοι	δοκεῖ	ἐναντιοῦσθαι· εὖ γὰρ ἴστε, ὦ
[25]	καὶ περὶ ἵππους οὕτω σοι	δοκεῖ	ἔχειν; οἱ μὲν (βελτίους ποιοῦντες
[19]	ἐπεὶ καὶ τοῦτό γέ μοι	δοκεῖ	καλὸν εἶναι, εἴ τις οἷός
[34]	ὅλῃ τῇ πόλει οὔ μοι	δοκεῖ	καλὸν εἶναι ἐμὲ τούτων οὐδὲν
[28]	ταχθῇ, ἐνταῦθα δεῖ, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	μένοντα κινδυνεύειν, μηδὲν ὑπολογιζόμενον μήτε
[30]	μύωπός τινος, οἷον δή μοι	δοκεῖ	ὁ θεὸς ἐμὲ τῇ πόλει
[26]	ἐμοὶ δοκεῖς, σαυτῷ. ἐμοὶ γὰρ	δοκεῖ	οὑτοσί, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάνυ
[29]	δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα·	δοκεῖν	γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ
[36]	μὲν γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας	δοκεῖν	εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ
[21]	ἔδοξέ μοι οὗτος ὁ ἀνὴρ	δοκεῖν	μὲν εἶναι σοφὸς ἄλλοις τε
[29]	ἄνδρες, οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ	δοκεῖν	σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν
[26]	καὶ ταῦτα μέντοι, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖς,	σαυτῷ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ οὑτοσί,
[35]	ὀμώμοκεν οὐ χαριεῖσθαι οἷς ἂν	δοκῇ	αὐτῷ, ἀλλὰ δικάσειν κατὰ τοὺς
[29]	ἐλέγξω, καὶ ἐάν μοι μὴ	δοκῇ	κεκτῆσθαι ἀρετήν, ~(φάναι δέ, ὀνειδιῶ
[23]	εἶναι· καὶ ἐπειδάν μοι μὴ	δοκῇ,	τῷ θεῷ βοηθῶν ἐνδείκνυμαι ὅτι
[21]	λέγει, ἐπὶ ἅπαντας τούς τι	(δοκοῦντας	εἰδέναι. ~καὶ νὴ τὸν κύνα,
[35]	οὔτε ὑμᾶς χρὴ ποιεῖν τοὺς	δοκοῦντας	καὶ ὁπῃοῦν τι εἶναι, οὔτ᾽
[35]	πολλάκις ἑώρακά τινας ὅταν κρίνωνται,	δοκοῦντας	μέν τι εἶναι, θαυμάσια δὲ
[35]	ἀνθρώπων. εἰ οὖν ὑμῶν οἱ	δοκοῦντες	διαφέρειν εἴτε σοφίᾳ εἴτε ἀνδρείᾳ
[22]	κατὰ τὸν θεόν, ἄλλοι δὲ	δοκοῦντες	φαυλότεροι ἐπιεικέστεροι εἶναι ἄνδρες πρὸς
[21]	ἐτραπόμην. ἦλθον ἐπί τινα τῶν	δοκούντων	σοφῶν εἶναι, ὡς (ἐνταῦθα εἴπερ
[21]	ἐπ᾽ ἄλλον ᾖα τῶν ἐκείνου	δοκούντων	σοφωτέρων εἶναι καί (μοι ταὐτὰ
[35]	αὐτοὺς μὴ ἀποκτείνητε· οἳ ἐμοὶ	δοκοῦσιν	αἰσχύνην τῇ πόλει περιάπτειν, ὥστ᾽
[36]	Μέλητον μὲν οὖν, ὡς ἐμοὶ	δοκῶ,	καὶ νῦν ἀποπέφευγα, καὶ οὐ
[37]	ὑμῖν καὶ ταυτὶ λέγων παραπλησίως	δοκῶ	λέγειν ὥσπερ περὶ τοῦ οἴκτου
[26]	ὦ πρὸς Διός, οὑτωσί σοι	δοκῶ;	οὐδένα νομίζω θεὸν εἶναι; οὐ
[34]	δ᾽ οὖν ἐπιεικῆ ἄν μοι	δοκῶ	πρὸς τοῦτον λέγειν λέγων ὅτι
[18]	δέομαι δίκαιον, ὥς γέ μοι	δοκῶ,	τὸν μὲν τρόπον τῆς λέξεως
[41]	ἐπιμελεῖσθαι ἢ ἀρετῆς, καὶ ἐὰν	δοκῶσί	τι εἶναι μηδὲν ὄντες, ὀνειδίζετε
[23]	ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα δὲ μὴ	δοκῶσιν	ἀπορεῖν, τὰ κατὰ πάντων τῶν
[41]	ἐγὼ ὑμᾶς ἐλύπουν, ἐὰν ὑμῖν	δοκῶσιν	ἢ χρημάτων ἢ ἄλλου του
[34]	καὶ ταῦτα κινδυνεύων, ὡς ἂν	δόξαιμι,	τὸν ἔσχατον κίνδυνον. τάχ᾽ ἂν
[34]	ἄλλος λόγος, πρὸς δ᾽ οὖν	δόξαν	καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ
[31]	τὴν πενίαν. ἴσως ἂν οὖν	δόξειεν	ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ ἐγὼ
[29]	σοι ἔσται ὡς πλεῖστα, (καὶ	δόξης	καὶ τιμῆς, φρονήσεως δὲ καὶ
[35]	ἡσυχίαν ἄγοντος. χωρὶς δὲ τῆς	δόξης,	ὦ ἄνδρες, οὐδὲ δίκαιόν μοι
[20]	Ἀθηναῖοι, μὴ θορυβήσητε, μηδ᾽ ἐὰν	δόξω	τι ὑμῖν μέγα λέγειν· οὐ
[20]	ἀκούετε δή. καὶ ἴσως μὲν	δόξω	τισὶν ὑμῶν παίζειν· εὖ μέντοι
[30]	ἐξαμάρτητε περὶ τὴν τοῦ (θεοῦ	δόσιν	ὑμῖν ἐμοῦ καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ
[37]	με δεῖ ζῆν ἐν δεσμωτηρίῳ,	δουλεύοντα	τῇ ἀεὶ καθισταμένῃ ἀρχῇ, τοῖς
[35]	καταψηφιεῖσθε τοῦ τὰ ἐλεινὰ ταῦτα	δράματα	εἰσάγοντος καὶ καταγέλαστον τὴν πόλιν
[36]	κατηγορήσοντες ἐμοῦ, κἂν ὦφλε (χιλίας	δραχμάς,	οὐ μεταλαβὼν τὸ πέμπτον μέρος
[26]	ἔξεστιν ἐνίοτε εἰ πάνυ πολλοῦ	δραχμῆς	(ἐκ τῆς ὀρχήστρας πριαμένοις Σωκράτους
[34]	τοῦ Ὁμήρου, οὐδ᾽ ἐγὼ ἀπὸ	δρυὸς	οὐδ᾽ ἀπὸ πέτρης’ πέφυκα ἀλλ᾽
[38]	μὴ ἄρα ὅσον ἂν ἐγὼ	δυναίμην	ἐκτεῖσαι, τοσούτου βούλεσθέ μοι τιμῆσαι.
[38]	μοι τιμῆσαι. ἴσως δ᾽ ἂν	δυναίμην	ἐκτεῖσαι ὑμῖν που μνᾶν ἀργυρίου·
[30]	οὔτε Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ ἂν	δύναιτο	οὐ γὰρ οἴομαι θεμιτὸν (εἶναι
[26]	ἀνδράσιν (τουτοισί. ἐγὼ γὰρ οὐ	δύναμαι	μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν με
[37]	οὕτως ἀλόγιστός εἰμι ὥστε μὴ	δύνασθαι	λογίζεσθαι ὅτι ὑμεῖς μὲν ὄντες
[39]	αὕτη ἡ ἀπαλλαγὴ οὔτε πάνυ	δυνατὴ	οὔτε καλή, ἀλλ᾽ ἐκείνη καὶ
[34]	τρεῖς, εἷς μὲν μειράκιον ἤδη,	δύο	δὲ παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα
[20]	οὖν ἀνηρόμην ἐστὸν γὰρ αὐτῷ	δύο	ὑεῖ ὦ Καλλία” ἦν δ᾽
[40]	ἐλπίς ἐστιν ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι.	δυοῖν	γὰρ θάτερόν ἐστιν τὸ τεθνάναι·
[25]	λέγω. πολλήν γέ μου κατέγνωκας	δυστυχίαν.	καί μοι ἀπόκριναι· ἦ καὶ