Page
[21]	σοφώτερον εἶναι. καὶ τούτων πέρι	ὁ	ἀδελφὸς ὑμῖν αὐτοῦ οὑτοσὶ μαρτυρήσει,
[21]	διαλεγόμενος αὐτῷ ἔδοξέ μοι οὗτος	ὁ	ἀνὴρ δοκεῖν μὲν εἶναι σοφὸς
[36]	ψήφων. τιμᾶται δ᾽ οὖν μοι	ὁ	ἀνὴρ θανάτου. εἶεν· ἐγὼ δὲ
[34]	Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε δὲ (Ἀδείμαντος,	ὁ	Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς οὑτοσὶ Πλάτων,
[33]	ἔπραξα τοιοῦτος φανοῦμαι, καὶ ἰδίᾳ	ὁ	αὐτὸς οὗτος, οὐδενὶ πώποτε συγχωρήσας
[25]	τούτου πᾶν εἷς μέν τις	ὁ	βελτίους οἷός τ᾽ ὢν ποιεῖν
[37]	Ἀθηναῖοι. καλὸς οὖν ἄν μοι	ὁ	βίος εἴη ἐξελθόντι τηλικῷδε ἀνθρώπῳ
[38]	καὶ ἐμαυτὸν καὶ ἄλλους ἐξετάζοντος,	ὁ	δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς
[28]	φησί, μεθ᾽ Ἕκτορα πότμος ἑτοῖμος”	ὁ	δὲ τοῦτο ἀκούσας τοῦ μὲν
[33]	αὐτοῦ καταδεηθείη καὶ Παράλιος ὅδε,	ὁ	Δημοδόκου, οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός·
[25]	ἄνθρωποι εἶναι, εἷς δέ τις	ὁ	διαφθείρων; ἢ τοὐναντίον τούτου πᾶν
[35]	οὐ γὰρ ἐπὶ τούτῳ κάθηται	ὁ	δικαστής, ἐπὶ τῷ καταχαρίζεσθαι τὰ
[19]	Πρόδικος ὁ Κεῖος καὶ Ἱππίας	ὁ	Ἠλεῖος. τούτων γὰρ ἕκαστος, ὦ
[40]	ὁρᾷ, θαυμάσιον κέρδος ἂν εἴη	ὁ	θάνατος ἐγὼ γὰρ ἂν οἶμαι,
[40]	δ᾽ αὖ οἷον ἀποδημῆσαί ἐστιν	ὁ	θάνατος ἐνθένδε εἰς ἄλλον τόπον,
[40]	καὶ νύκτας εἰ οὖν τοιοῦτον	ὁ	θάνατός ἐστιν, κέρδος ἔγωγε λέγω·
[30]	τινος, οἷον δή μοι δοκεῖ	ὁ	θεὸς ἐμὲ τῇ πόλει προστεθηκέναι
[30]	ἐστὲ γένει. ταῦτα γὰρ κελεύει	ὁ	θεός, εὖ ἴστε, καὶ ἐγὼ
[21]	ἐνεθυμούμην οὑτωσί· τί ποτε λέγει	ὁ	θεός, καὶ τί ποτε αἰνίττεται;
[23]	κινδυνεύει, ὦ ἄνδρες, τῷ ὄντι	ὁ	θεὸς σοφὸς εἶναι, καὶ ἐν
[31]	ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον	ὁ	θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν.
[19]	τε ὁ Λεοντῖνος καὶ Πρόδικος	ὁ	Κεῖος καὶ Ἱππίας ὁ Ἠλεῖος.
[33]	τοῦδε πατήρ, ἔτι δ᾽ Ἀντιφῶν	ὁ	Κηφισιεὺς οὑτοσί, Ἐπιγένους πατήρ, ἄλλοι
[20]	ταυτί μοι δοκεῖ δίκαια λέγειν	ὁ	λέγων, κἀγὼ ὑμῖν πειράσομαι ἀποδεῖξαι
[19]	παιδεύειν ἀνθρώπους ὥσπερ Γοργίας τε	ὁ	Λεοντῖνος καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος
[26]	τούτων τῶν θεῶν ὧν νῦν	ὁ	λόγος ἐστίν, εἰπὲ ἔτι σαφέστερον
[36]	συνωρίδι ἢ ζεύγει νενίκηκεν Ὀλυμπίασιν·	ὁ	μὲν γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ εὐδαίμονας
[33]	Νικόστρατος Θεοζοτίδου, ἀδελφὸς Θεοδότου καὶ	ὁ	μὲν Θεόδοτος τετελεύτηκεν, ὥστε οὐκ
[34]	(ὑμῶν ἀγανακτήσειεν ἀναμνησθεὶς ἑαυτοῦ, εἰ	ὁ	μὲν καὶ ἐλάττω τουτουῒ τοῦ
[36]	εἶναι, ἐγὼ δὲ (εἶναι, καὶ	ὁ	μὲν τροφῆς οὐδὲν δεῖται, ἐγὼ
[25]	ἀποκρίνου, ὦ ἀγαθέ· καὶ γὰρ	ὁ	νόμος κελεύει ἀποκρίνεσθαι. ἔσθ᾽ ὅστις
[40]	λέγω· καὶ γὰρ οὐδὲν πλείων	ὁ	πᾶς χρόνος φαίνεται οὕτω δὴ
[27]	συντιθέντι διαπειρωμένῳ ἆρα γνώσεται Σωκράτης	ὁ	σοφὸς δὴ ἐμοῦ χαριεντιζομένου καὶ
[33]	Κριτοβούλου τοῦδε πατήρ, ἔπειτα Λυσανίας	ὁ	Σφήττιος, Αἰσχίνου τοῦδε πατήρ, ἔτι
[28]	τετελευτήκασιν οἵ τε ἄλλοι καὶ	ὁ	τῆς Θέτιδος υἱός, ὃς τοσοῦτον
[26]	γὰρ ὅτι ἐὰν μάθω, παύσομαι	ὅ	γε ἄκων ποιῶ. σὺ δὲ
[26]	ἀλλὰ ἑτέρους, καὶ τοῦτ᾽ ἔστιν	ὅ	μοι ἐγκαλεῖς, ὅτι ἑτέρους, ἢ
[31]	προτρέπει δὲ οὔποτε. τοῦτ᾽ ἔστιν	ὅ	μοι ἐναντιοῦται τὰ πολιτικὰ πράττειν,
[17]	~Πλάτωνος Ἀπολογία Σωκράτους	~(Ὅ	τι μὲν ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες
[37]	τοῦτο οὗ Μέλητός μοι τιμᾶται,	ὅ	φημι οὐκ εἰδέναι οὔτ᾽ εἰ
[31]	γένηται, ἀεὶ ἀποτρέπει με τοῦτο	ὃ	ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει δὲ
[28]	ἀπολογίας, ἀλλὰ ἱκανὰ καὶ ταῦτα·	ὃ	δὲ καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν
[18]	ἀτεχνῶς ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός.	ὃ	δὲ πάντων ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ
[31]	τι καὶ (δαιμόνιον γίγνεται (φωνή)	ὃ	δὴ καὶ ἐν τῇ γραφῇ
[27]	οἱ δαίμονες, τοῦτ᾽ ἂν εἴη	ὃ	ἐγώ φημί σε αἰνίττεσθαι καὶ
[28]	ἀληθές ἐστιν. καὶ τοῦτ᾽ ἔστιν	ὃ	ἐμὲ αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ, οὐ
[20]	ἀποδεῖξαι τί ποτ᾽ ἐστὶν τοῦτο	ὃ	ἐμοὶ πεποίηκεν τό τε ὄνομα
[24]	σχεδὸν ὅτι αὐτοῖς τούτοις ἀπεχθάνομαι,	ὃ	καὶ τεκμήριον ὅτι ἀληθῆ λέγω
[31]	πόλει. τούτου δὲ αἴτιόν ἐστιν	ὃ	ὑμεῖς ἐμοῦ πολλάκις ἀκηκόατε πολλαχοῦ
[32]	παρέξομαι τούτων, οὐ λόγους ἀλλ᾽	ὃ	ὑμεῖς τιμᾶτε, ἔργα. ἀκούσατε δή
[34]	Πλάτων, καὶ Αἰαντόδωρος, οὗ Ἀπολλόδωρος	ὅδε	ἀδελφός. καὶ ἄλλους πολλοὺς ἐγὼ
[34]	Δημοδόκου, οὗ ἦν Θεάγης ἀδελφός·	~ὅδε	δὲ (Ἀδείμαντος, ὁ Ἀρίστωνος, οὗ
[33]	γε αὐτοῦ καταδεηθείη καὶ Παράλιος	ὅδε,	ὁ Δημοδόκου, οὗ ἦν Θεάγης
[38]	τοσούτου οὖν τιμῶμαι. Πλάτων δὲ	ὅδε,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ Κρίτων
[38]	ἀκούειν θρηνοῦντός τέ μου καὶ	ὀδυρομένου	καὶ ἄλλα ποιοῦντος καὶ (λέγοντος
[41]	ἀγαγόντα (τὴν πολλὴν στρατιὰν ἢ	Ὀδυσσέα	ἢ Σίσυφον ἢ ἄλλους μυρίους
[21]	λέγω· μέλλω γὰρ ὑμᾶς διδάξειν	ὅθεν	μοι ἡ διαβολὴ γέγονεν. ταῦτα
[22]	ὅπερ καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ	οἱ	ἀγαθοὶ δημιουργοί διὰ τὸ τὴν
[33]	πατήρ, ἄλλοι τοίνυν οὗτοι ὧν	οἱ	ἀδελφοὶ ἐν ταύτῃ τῇ διατριβῇ
[26]	ἄρα νομίζω θεοὺς εἶναι, ὥσπερ	οἱ	ἄλλοι ἄνθρωποι; μὰ Δί᾽ ὦ
[20]	χρήματα σοφισταῖς πλείω ἢ σύμπαντες	οἱ	ἄλλοι, Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου· τοῦτον
[33]	ἀκοῦσαι ἰδίᾳ ὅτι μὴ καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες, εὖ ἴστε ὅτι
[39]	γεγονότος τουτουῒ πράγματος, ἐν ᾧ	οἱ	ἄρχοντες ἀσχολίαν ἄγουσι καὶ οὔπω
[28]	(Ἀθηναῖοι, εἰ ὅτε μέν με	οἱ	ἄρχοντες ἔταττον, οὓς ὑμεῖς εἵλεσθε
[25]	τί δέ, οἱ βουλευταί; καὶ	οἱ	βουλευταί. ἀλλ᾽ ἄρα, ὦ Μέλητε,
[25]	οὔ; ~καὶ οὗτοι. τί δέ,	οἱ	βουλευταί; καὶ οἱ βουλευταί. ἀλλ᾽
[38]	εἶναι, εἰ καὶ μή εἰμι,	οἱ	βουλόμενοι ὑμῖν ὀνειδίζειν εἰ γοῦν
[18]	οἱ δεινοί εἰσίν μου κατήγοροι·	οἱ	γὰρ ἀκούοντες ἡγοῦνται τοὺς ταῦτα
[25]	τοὺς ἀεὶ ἐγγυτάτω αὑτῶν ὄντας,	οἱ	δ᾽ ἀγαθοὶ ἀγαθόν τι; πάνυ
[25]	εἷς μὲν μόνος αὐτοὺς διαφθείρει,	οἱ	δ᾽ ἄλλοι (ὠφελοῦσιν. ἀλλὰ γάρ,
[39]	πρεσβύτης ὑπὸ τοῦ βραδυτέρου ἑάλων,	οἱ	δ᾽ ἐμοὶ κατήγοροι ἅτε δεινοὶ
[24]	ἅπαντες, ἢ οἱ μὲν αὐτῶν,	οἱ	δ᾽ οὔ; ἅπαντες. εὖ γε
[27]	δαίμονας ἡγοῦμαι· εἰ δ᾽ αὖ	οἱ	δαίμονες θεῶν παῖδές εἰσιν νόθοι
[27]	εἰ μὲν θεοί τινές εἰσιν	οἱ	δαίμονες, τοῦτ᾽ ἂν εἴη ὃ
[25]	ἀεὶ τοὺς μάλιστα πλησίον (ἑαυτῶν,	οἱ	δὲ ἀγαθοὶ ἀγαθόν, ἐγὼ δὲ
[34]	τάχ᾽ ἂν λόγον ἔχοιεν βοηθοῦντες·	οἱ	δὲ ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι ἤδη ἄνδρες,
[24]	τῶν ὠφελούντων. τί δὲ δή;	οἱ	δὲ ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν (ἢ
[18]	καὶ διαβολῇ χρώμενοι ὑμᾶς ἀνέπειθον	οἱ	δὲ καὶ αὐτοὶ πεπεισμένοι ἄλλους
[25]	ἢ πάνυ ὀλίγοι, οἱ ἱππικοί,	οἱ	δὲ πολλοὶ ἐάνπερ συνῶσι καὶ
[18]	οἱ> ταύτην τὴν φήμην κατασκεδάσαντες,	οἱ	δεινοί εἰσίν μου κατήγοροι· οἱ
[19]	εἶεν· τί δὴ λέγοντες διέβαλλον	οἱ	διαβάλλοντες; ὥσπερ οὖν κατηγόρων τὴν
[35]	καὶ τῶν ξένων (ὑπολαβεῖν ὅτι	οἱ	διαφέροντες Ἀθηναίων εἰς ἀρετήν, οὓς
[34]	καὶ (Ἄνυτος. αὐτοὶ μὲν γὰρ	οἱ	διεφθαρμένοι τάχ᾽ ἂν λόγον ἔχοιεν
[24]	τοὺς νόμους; οὗτοι, ὦ Σώκρατες,	οἱ	δικασταί. πῶς λέγεις, ὦ Μέλητε;
[35]	πολλῶν ἀνθρώπων. εἰ οὖν ὑμῶν	οἱ	δοκοῦντες διαφέρειν εἴτε σοφίᾳ εἴτε
[41]	οὐ δήπου τούτου γε ἕνεκα	οἱ	ἐκεῖ ἀποκτείνουσι· τά τε γὰρ
[41]	τε γὰρ ἄλλα εὐδαιμονέστεροί εἰσιν	οἱ	ἐκεῖ τῶν ἐνθάδε, καὶ ἤδη
[25]	μὴ οἱ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ,	οἱ	ἐκκλησιασταί, διαφθείρουσι τοὺς νεωτέρους; ἢ
[39]	ἐγώ φημι. πλείους ἔσονται ὑμᾶς	(οἱ	ἐλέγχοντες, οὓς νῦν ἐγὼ κατεῖχον,
[25]	ἀλλ᾽ ἄρα, ὦ Μέλητε, μὴ	οἱ	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, οἱ ἐκκλησιασταί,
[22]	φύσει τινὶ καὶ ἐνθουσιάζοντες ὥσπερ	οἱ	θεομάντεις καὶ οἱ χρησμῳδοί· καὶ
[25]	ὢν ποιεῖν ἢ πάνυ ὀλίγοι,	οἱ	ἱππικοί, οἱ δὲ πολλοὶ ἐάνπερ
[18]	θεοὺς νομίζειν. ἔπειτά εἰσιν οὗτοι	οἱ	κατήγοροι πολλοὶ καὶ πολὺν χρόνον
[31]	ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι	οἱ	κατήγοροι τἆλλα πάντα ἀναισχύντως οὕτω
[24]	ποιοῦσιν; μάλιστα. πότερον ἅπαντες, ἢ	οἱ	μὲν αὐτῶν, οἱ δ᾽ οὔ;
[25]	ἵππους οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν;	οἱ	μὲν (βελτίους ποιοῦντες αὐτοὺς πάντες
[25]	ὥστε σὺ μὲν ἔγνωκας ὅτι	οἱ	μὲν κακοὶ κακόν τι ἐργάζονται
[22]	μὴν ἐγὼ ἔπαθόν τι τοιοῦτον·	οἱ	μὲν μάλιστα εὐδοκιμοῦντες ἔδοξάν μοι
[25]	γάρ τοι χαλεπὸν ἐρωτῶ. οὐχ	οἱ	μὲν πονηροὶ κακόν τι ἐργάζονται
[32]	ἐπειδὴ ἐκ τῆς θόλου ἐξήλθομεν,	οἱ	μὲν τέτταρες ᾤχοντο εἰς Σαλαμῖνα
[23]	θεοῦ λατρείαν. πρὸς δὲ τούτοις	οἱ	νέοι μοι ἐπακολουθοῦντες οἷς μάλιστα
[26]	τῶν λόγων; καὶ δὴ καὶ	οἱ	νέοι ταῦτα παρ᾽ ἐμοῦ μανθάνουσιν,
[37]	ἂν ἔλθω, λέγοντος ἐμοῦ ἀκροάσονται	οἱ	νέοι ὥσπερ ἐνθάδε· κἂν μὲν
[24]	πλείστου ποιῇ ὅπως ὡς βέλτιστοι	οἱ	νεώτεροι ἔσονται; Ἔγωγε. Ἴθι δή
[24]	ὠγαθέ, τίς αὐτοὺς ἀμείνους ποιεῖ;	οἱ	νόμοι. (ἀλλ᾽ οὐ τοῦτο ἐρωτῶ,
[31]	ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ	οἱ	νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με,
[33]	ἐμοῦ τι κακὸν ἐπεπόνθεσαν αὐτῶν	οἱ	οἰκεῖοι, νῦν μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι.
[22]	γὰρ εἰπεῖν ὀλίγου αὐτῶν ἅπαντες	οἱ	παρόντες ἂν βέλτιον ἔλεγον περὶ
[23]	εἶναι· οἴονται γάρ με ἑκάστοτε	οἱ	παρόντες ταῦτα αὐτὸν εἶναι σοφὸν
[22]	ἔδοξαν ἔχειν ἁμάρτημα ὅπερ καὶ	οἱ	ποιηταὶ καὶ οἱ ἀγαθοὶ δημιουργοί
[22]	τί μοι ἐφάνησαν πάθος καὶ	οἱ	ποιηταὶ πεπονθότες, καὶ ἅμα ᾐσθόμην
[20]	μή τι ἔπραττες ἀλλοῖον ἢ	οἱ	πολλοί. λέγε οὖν ἡμῖν τί
[19]	καὶ τἆλλα περὶ ἐμοῦ ἃ	οἱ	πολλοὶ λέγουσιν. ἀλλὰ γὰρ οὔτε
[36]	ἡσυχίαν ἦγον, ἀλλ᾽ ἀμελήσας ὧνπερ	οἱ	πολλοί, χρηματισμοῦ τε καὶ οἰκονομίας
[24]	εὑρήσετε. περὶ μὲν οὖν ὧν	οἱ	πρῶτοί μου κατήγοροι κατηγόρουν αὕτη
[18]	(ποιῶν. οὗτοι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	οἱ>	ταύτην τὴν φήμην κατασκεδάσαντες, οἱ
[40]	ὡς ἄρα ἐκεῖ εἰσι πάντες	οἱ	τεθνεῶτες, τί μεῖζον ἀγαθὸν τούτου
[19]	ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ δὲ ὑμῶν	οἱ	τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε οὖν ἀλλήλοις
[37]	πρεσβυτέρους· (ἐὰν δὲ μὴ ἀπελαύνω,	οἱ	τούτων πατέρες δὲ καὶ οἰκεῖοι
[34]	δὲ ἀδιάφθαρτοι, πρεσβύτεροι ἤδη ἄνδρες,	οἱ	τούτων προσήκοντες, τίνα ἄλλον ἔχουσι
[17]	Ἀθηναῖοι, κεκαλλιεπημένους γε λόγους, ὥσπερ	οἱ	τούτων, (ῥήμασί τε καὶ ὀνόμασιν
[32]	πόλεως· ἐπειδὴ δὲ ὀλιγαρχία ἐγένετο,	οἱ	τριάκοντα αὖ μεταπεμψάμενοί με πέμπτον
[23]	ἐπακολουθοῦντες οἷς μάλιστα σχολή ἐστιν,	οἱ	τῶν πλουσιωτάτων αὐτόματοι, χαίρουσιν ἀκούοντες
[42]	ὑφ᾽ ὑμῶν αὐτός τε καὶ	οἱ	ὑεῖς. ἀλλὰ γὰρ ἤδη ὥρα
[29]	εἰ διαφευξοίμην ἤδη (ἂν) ὑμῶν	οἱ	ὑεῖς ἐπιτηδεύοντες ἃ Σωκράτης διδάσκει
[23]	ὀλίγα ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν οὖν	οἱ	ὑπ᾽ αὐτῶν ἐξεταζόμενοι ἐμοὶ ὀργίζονται,
[22]	ἐνθουσιάζοντες ὥσπερ οἱ θεομάντεις καὶ	οἱ	χρησμῳδοί· καὶ γὰρ οὗτοι λέγουσι
[28]	ἡμιθέων ὅσοι ἐν Τροίᾳ τετελευτήκασιν	οἵ	τε ἄλλοι καὶ ὁ τῆς
[39]	ἀποθανεῖσθαι. φημὶ γάρ, ὦ ἄνδρες	οἳ	ἐμὲ ἀπεκτόνατε, τιμωρίαν ὑμῖν ἥξειν
[35]	ἂν ὑμεῖς αὐτοὺς μὴ ἀποκτείνητε·	οἳ	ἐμοὶ δοκοῦσιν αἰσχύνην τῇ πόλει
[18]	ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι δεινότεροι, ὦ ἄνδρες,	οἳ	ὑμῶν τοὺς πολλοὺς ἐκ παίδων
[38]	ἐθέλειν λέγειν πρὸς ὑμᾶς τοιαῦτα	οἷ᾽	ἂν ὑμῖν μὲν ἥδιστα ἦν
[39]	ἀσχολίαν ἄγουσι καὶ οὔπω ἔρχομαι	οἷ	ἐλθόντα με δεῖ τεθνάναι. ἀλλά
[36]	σῴζεσθαι, ἐνταῦθα μὲν οὐκ ᾖα	οἷ	ἐλθὼν μήτε ὑμῖν μήτε ἐμαυτῷ
[26]	οὐκ ἠθέλησας, δεῦρο δὲ εἰσάγεις,	οἷ	νόμος ἐστὶν εἰσάγειν τοὺς κολάσεως
[20]	δή τίς ἐστιν σοφία καὶ	οἵα,	μάρτυρα ὑμῖν παρέξομαι τὸν θεὸν
[32]	Λέοντα τὸν Σαλαμίνιον ἵνα ἀποθάνοι,	οἷα	δὴ καὶ ἄλλοις ἐκεῖνοι πολλοῖς
[38]	ἀνάξια ἐμοῦ, ὡς ἐγώ φημι,	οἷα	δὴ καὶ εἴθισθε ὑμεῖς τῶν
[23]	μὲν ἀπέχθειαί μοι γεγόνασι καὶ	οἷαι	χαλεπώταται καὶ βαρύταται, ὥστε πολλὰς
[39]	πολὺ χαλεπωτέραν νὴ Δία ἢ	οἵαν	ἐμὲ ἀπεκτόνατε· νῦν γὰρ τοῦτο
[29]	ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω ὑμῶν, λέγων	οἷάπερ	εἴωθα, ὅτι ὦ ἄριστε ἀνδρῶν,
[37]	καὶ ἐξελαυνομένῳ ζῆν. εὖ γὰρ	οἶδ᾽	ὅτι ὅποι ἂν ἔλθω, λέγοντος
[17]	ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ	οἶδα·	ἐγὼ δ᾽ οὖν καὶ αὐτὸς
[29]	ὅτι κακά ἐστιν, ἃ μὴ	οἶδα	εἰ καὶ ἀγαθὰ ὄντα τυγχάνει
[29]	πρὸ οὖν τῶν κακῶν ὧν	οἶδα	ὅτι κακά ἐστιν, ἃ μὴ
[21]	σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ	οἶδα	οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. ἐντεῦθεν ἐπ᾽
[21]	ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ	οἶδα,	οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου
[29]	ὅτι κακὸν καὶ αἰσχρόν ἐστιν	οἶδα.	πρὸ οὖν τῶν κακῶν ὧν
[24]	ἐγὼ λέγω οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος. καίτοι	οἶδα	σχεδὸν ὅτι αὐτοῖς τούτοις ἀπεχθάνομαι,
[37]	τούτου δὴ ἕλωμαι ὧν εὖ	οἶδά	τι κακῶν ὄντων τούτου τιμησάμενος;
[29]	εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν.	οἶδε	μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον
[24]	ὅστις πρῶτον καὶ αὐτὸ τοῦτο	οἶδε,	τοὺς νόμους; οὗτοι, ὦ Σώκρατες,
[24]	δικασταί. πῶς λέγεις, ὦ Μέλητε;	οἵδε	τοὺς νέους παιδεύειν οἷοί τέ
[29]	τοῦ οἴεσθαι εἰδέναι ἃ οὐκ	οἶδεν;	ἐγὼ δ᾽ ὦ ἄνδρες, τούτῳ
[29]	γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ	οἶδεν.	οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν
[26]	καὶ οὕτω καταφρονεῖς τῶνδε καὶ	οἴει	αὐτοὺς ἀπείρους γραμμάτων εἶναι ὥστε
[28]	καλῶς λέγεις, ὦ ἄνθρωπε, εἰ	οἴει	δεῖν κίνδυνον ὑπολογίζεσθαι τοῦ ζῆν
[26]	τὴν δὲ σελήνην γῆν. Ἀναξαγόρου	οἴει	κατηγορεῖν, ὦ φίλε Μέλητε; καὶ
[28]	κορωνίσιν ἄχθος ἀρούρης” μὴ αὐτὸν	οἴει	φροντίσαι θανάτου καὶ κινδύνου; οὕτω
[29]	αὕτη ἡ ἐπονείδιστος, ἡ τοῦ	οἴεσθαι	εἰδέναι ἃ οὐκ οἶδεν; ἐγὼ
[39]	ὑμεῖς μᾶλλον ἀγανακτήσετε. εἰ γὰρ	οἴεσθε	ἀποκτείνοντες ἀνθρώπους ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν
[32]	μάρτυρες. ἆρ᾽ οὖν ἄν με	οἴεσθε	τοσάδε ἔτη διαγενέσθαι εἰ ἔπραττον
[38]	τοὺς αὐτοὺς τούτους. ἴσως με	οἴεσθε,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀπορίᾳ λόγων
[30]	ἀλλὰ ταῦτα οὗτος μὲν ἴσως	οἴεται	καὶ ἄλλος τίς που μεγάλα
[41]	αὐτῶν σοφός ἐστιν καὶ τίς	οἴεται	μέν, ἔστιν δ᾽ οὔ. ἐπὶ
[21]	κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν	οἴεταί	τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ
[40]	αὐτοί, ταυτὶ ἅ γε δὴ	οἰηθείη	ἄν τις καὶ νομίζεται ἔσχατα
[18]	πάλαι οὓς ἐγὼ λέγω, καὶ	οἰήθητε	δεῖν πρὸς ἐκείνους πρῶτόν με
[32]	Λέοντα, ἐγὼ δὲ ᾠχόμην ἀπιὼν	οἴκαδε.	καὶ ἴσως ἂν διὰ ταῦτα
[25]	πρὸς Διὸς Μέλητε, πότερόν ἐστιν	οἰκεῖν	ἄμεινον ἐν πολίταις χρηστοῖς ἢ
[37]	οἱ τούτων πατέρες δὲ καὶ	οἰκεῖοι	δι᾽ αὐτοὺς τούτους. ἴσως οὖν
[34]	εἰσὶν μέν πού τινες καὶ	οἰκεῖοι·	καὶ γὰρ τοῦτο αὐτὸ τὸ
[34]	ἀλλ᾽ ἐξ ἀνθρώπων, ὥστε καὶ	οἰκεῖοί	μοί εἰσι καὶ ὑεῖς γε,
[33]	τι κακὸν ἐπεπόνθεσαν αὐτῶν οἱ	οἰκεῖοι,	νῦν μεμνῆσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι. πάντως
[34]	διαφθείροντι, τῷ κακὰ ἐργαζομένῳ τοὺς	οἰκείους	αὐτῶν, ὥς φασι Μέλητος καὶ
[23]	γέγονεν ἄξιον λόγου οὔτε τῶν	οἰκείων,	ἀλλ᾽ ἐν (πενίᾳ μυρίᾳ εἰμὶ
[31]	πάντων ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι τῶν	οἰκείων	ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ
[34]	μάλιστα ἐλεηθείη, καὶ ἄλλους τῶν	οἰκείων	καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ δὲ
[33]	δὲ μὴ αὐτοὶ ἤθελον, τῶν	οἰκείων	τινὰς τῶν ἐκείνων, πατέρας καὶ
[40]	ἐμοὶ δὲ (οὔτε ἐξιόντι ἕωθεν	οἴκοθεν	ἠναντιώθη τὸ τοῦ θεοῦ σημεῖον,
[36]	οἱ πολλοί, χρηματισμοῦ τε καὶ	οἰκονομίας	καὶ στρατηγιῶν καὶ δημηγοριῶν καὶ
[37]	δοκῶ λέγειν ὥσπερ περὶ τοῦ	οἴκτου	καὶ τῆς ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ
[40]	βεβίωκεν ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ,	οἶμαι	ἂν μὴ ὅτι ἰδιώτην τινά,
[39]	οὕτως καὶ ἔδει σχεῖν, καὶ	οἶμαι	αὐτὰ μετρίως ἔχειν. (τὸ δὲ
[20]	τε καὶ πολιτικῆς, ἐπιστήμων ἐστίν;	οἶμαι	γάρ σε ἐσκέφθαι διὰ τὴν
[19]	πλέον τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον·	οἶμαι	δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ
[28]	ἄλλους καὶ ἀγαθοὺς (ἄνδρας ᾕρηκεν,	οἶμαι	δὲ καὶ αἱρήσει· οὐδὲν δὲ
[25]	σοι οὐ πείθομαι, ὦ Μέλητε,	οἶμαι	δὲ οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα·
[31]	μισθὸν ἢ ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ,	οἶμαι,	ἐγὼ παρέχομαι τὸν μάρτυρα ὡς
[40]	ὁ θάνατος ἐγὼ γὰρ ἂν	οἶμαι,	εἴ τινα ἐκλεξάμενον δέοι ταύτην
[23]	εἶτα ἐπιχειροῦσιν ἄλλους ἐξετάζειν· κἄπειτα	οἶμαι	εὑρίσκουσι πολλὴν ἀφθονίαν οἰομένων μὲν
[30]	ἀκούειν· καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ	οἶμαι,	ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ οὖν
[41]	πρὸς τὰ ἐκείνων ὡς ἐγὼ	οἶμαι,	οὐκ ἂν ἀηδὲς εἴη καὶ
[23]	εἰδότες δὲ οὐδέν. ἅτε οὖν	οἶμαι	φιλότιμοι (ὄντες καὶ σφοδροὶ καὶ
[28]	οὖσα, οὑτωσί πως, ὡς ἐγὼ	οἶμαι·	ὦ παῖ, εἰ τιμωρήσεις Πατρόκλῳ
[37]	μὲν ὄντες πολῖταί μου οὐχ	οἷοί	τε ἐγένεσθε ἐνεγκεῖν τὰς ἐμὰς
[31]	οὕτω κατηγοροῦντες τοῦτό γε οὐχ	οἷοί	τε ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι (παρασχόμενοι μάρτυρα,
[24]	Μέλητε; οἵδε τοὺς νέους παιδεύειν	οἷοί	τέ εἰσι καὶ βελτίους ποιοῦσιν;
[30]	ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς τις ἂν	οἴοιτο,	ἀλλὰ ὑπὲρ ὑμῶν, μή τι
[21]	κἄπειτα ἐπειρώμην αὐτῷ δεικνύναι ὅτι	οἴοιτο	μὲν εἶναι σοφός, εἴη δ᾽
[30]	μεγάλα κακά, ἐγὼ δ᾽ οὐκ	οἴομαι,	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ποιεῖν ἃ
[21]	ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ	οἴομαι	εἰδέναι. ἐντεῦθεν ἐπ᾽ ἄλλον ᾖα
[21]	ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ	οἴομαι·	ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ
[30]	γὰρ ἂν δύναιτο οὐ γὰρ	οἴομαι	θεμιτὸν (εἶναι ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ
[30]	θεός, εὖ ἴστε, καὶ ἐγὼ	οἴομαι	οὐδέν πω ὑμῖν μεῖζον ἀγαθὸν
[23]	κρείττω ποιεῖν” τὰ γὰρ ἀληθῆ	οἴομαι	οὐκ ἂν ἐθέλοιεν λέγειν, ὅτι
[29]	τῶν ἐν Ἅιδου οὕτω καὶ	οἴομαι	οὐκ εἰδέναι· τὸ δὲ ἀδικεῖν
[40]	ὅπως ἡμεῖς ὀρθῶς ὑπολαμβάνομεν, (ὅσοι	οἰόμεθα	κακὸν εἶναι τὸ τεθνάναι. μέγα
[41]	κατεψηφίζοντό μου καὶ κατηγόρουν, ἀλλ᾽	οἰόμενοι	βλάπτειν· (τοῦτο αὐτοῖς ἄξιον μέμφεσθαι.
[39]	ἀπεκτόνατε· νῦν γὰρ τοῦτο εἴργασθε	οἰόμενοι	μὲν ἀπαλλάξεσθαι τοῦ διδόναι ἔλεγχον
[33]	ὅτι ἀκούοντες χαίρουσιν ἐξεταζομένοις τοῖς	οἰομένοις	μὲν εἶναι σοφοῖς, οὖσι δ᾽
[22]	οὖν καὶ ἐντεῦθεν τῷ αὐτῷ	οἰόμενος	περιγεγονέναι ᾧπερ καὶ τῶν πολιτικῶν.
[29]	μαντείᾳ καὶ δεδιὼς θάνατον καὶ	οἰόμενος	σοφὸς εἶναι οὐκ ὤν. τὸ
[35]	δὲ ἐργαζομένους, ὡς δεινόν τι	οἰομένους	πείσεσθαι εἰ ἀποθανοῦνται, ὥσπερ ἀθανάτων
[22]	ᾐσθόμην αὐτῶν διὰ τὴν ποίησιν	οἰομένων	καὶ τἆλλα σοφωτάτων εἶναι ἀνθρώπων
[23]	κἄπειτα οἶμαι εὑρίσκουσι πολλὴν ἀφθονίαν	οἰομένων	μὲν εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων
[40]	μία νύξ. εἰ δ᾽ αὖ	οἷον	ἀποδημῆσαί ἐστιν ὁ θάνατος ἐνθένδε
[30]	δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος,	οἷον	δή μοι δοκεῖ ὁ θεὸς
[30]	ἐάν με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα	οἷον	ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω
[19]	καὶ οὐ πάνυ με λανθάνει	οἷόν	ἐστιν. ὅμως τοῦτο μὲν ἴτω
[40]	ἐστιν τὸ τεθνάναι· ἢ γὰρ	οἷον	μηδὲν εἶναι μηδὲ αἴσθησιν μηδεμίαν
[29]	εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ εἰσῆλθον, οὐχ	οἷόν	τ᾽ εἶναι τὸ μὴ ἀποκτεῖναί
[18]	ἀπορώτατοί εἰσιν· οὐδὲ γὰρ ἀναβιβάσασθαι	οἷόν	τ᾽ ἐστὶν αὐτῶν ἐνταυθοῖ οὐδ᾽
[18]	ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ (ὀνόματα	οἷόν	τε αὐτῶν εἰδέναι καὶ εἰπεῖν,
[40]	δὴ μηδεμία αἴσθησίς ἐστιν ἀλλ᾽	(οἷον	ὕπνος ἐπειδάν τις καθεύδων μηδ᾽
[23]	δὲ τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι·	οἴονται	γάρ με ἑκάστοτε οἱ παρόντες
[41]	οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν δεῖ, καὶ	οἴονταί	τι εἶναι ὄντες οὐδενὸς ἄξιοι.
[21]	ὑμῶν κατῆλθε. καὶ ἴστε δὴ	οἷος	ἦν Χαιρεφῶν, ὡς σφοδρὸς ἐφ᾽
[19]	δοκεῖ καλὸν εἶναι, εἴ τις	οἷός	τ᾽ εἴη παιδεύειν ἀνθρώπους ὥσπερ
[24]	ἐγὼ ἔλεγον, θαυμάζοιμ᾽ ἂν εἰ	οἷός	τ᾽ εἴην ἐγὼ ὑμῶν ταύτην
[37]	ἡσυχίαν ἄγων, ὦ Σώκρατες, οὐχ	οἷός	τ᾽ ἔσῃ ἡμῖν ἐξελθὼν ζῆν;
[19]	τούτων γὰρ ἕκαστος, ὦ ἄνδρες,	οἷός	τ᾽ ἐστὶν ἰὼν εἰς ἑκάστην
[25]	εἷς μέν τις ὁ βελτίους	οἷός	τ᾽ ὢν ποιεῖν ἢ πάνυ
[29]	καὶ ἕωσπερ ἂν ἐμπνέω καὶ	οἷός	τε ὦ, οὐ μὴ παύσωμαι
[31]	δ᾽ ἐγὼ τυγχάνω ὢν τοιοῦτος	οἷος	ὑπὸ τοῦ θεοῦ τῇ πόλει
[35]	τοιοῦτοι ἔσονται, αἰσχρὸν ἂν εἴη·	οἵουσπερ	ἐγὼ πολλάκις ἑώρακά τινας ὅταν
[41]	εὑρήσει τοὺς ὡς ἀληθῶς δικαστάς,	οἵπερ	καὶ λέγονται ἐκεῖ δικάζειν, Μίνως
[35]	ταῦτα· καὶ ὀμώμοκεν οὐ χαριεῖσθαι	οἷς	ἂν δοκῇ αὐτῷ, ἀλλὰ δικάσειν
[30]	ἐδεήθην ὑμῶν, μὴ θορυβεῖν ἐφ᾽	οἷς	ἂν λέγω ἀλλ᾽ ἀκούειν· καὶ
[38]	Ἀθηναῖοι, ἀπορίᾳ λόγων ἑαλωκέναι τοιούτων	οἷς	ἂν ὑμᾶς ἔπεισα, εἰ ᾤμην
[30]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀλλ᾽ ἐμμείνατέ μοι	οἷς	ἐδεήθην ὑμῶν, μὴ θορυβεῖν ἐφ᾽
[41]	εἴποι καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκας,	οἷς	ἐκεῖ διαλέγεσθαι καὶ συνεῖναι καὶ
[19]	ἑκάστην τῶν πόλεων τοὺς νέους,	οἷς	ἔξεστι τῶν ἑαυτῶν πολιτῶν προῖκα
[30]	ὑμῖν ἐρεῖν καὶ ἄλλα ἐφ᾽	οἷς	ἴσως βοήσεσθε· ἀλλὰ μηδαμῶς ποιεῖτε
[23]	τούτοις οἱ νέοι μοι ἐπακολουθοῦντες	οἷς	μάλιστα σχολή ἐστιν, οἱ τῶν
[24]	βελτίους ποιεῖ; δῆλον γὰρ ὅτι	οἶσθα,	μέλον γέ σοι. τὸν μὲν
[37]	ἀπαλλαγῆναι· ἄλλοι δὲ ἄρα αὐτὰς	οἴσουσι	ῥᾳδίως; πολλοῦ γε δεῖ, ὦ
[17]	καὶ τῷ τρόπῳ (ἔλεγον ἐν	οἷσπερ	ἐτεθράμμην, ~καὶ δὴ καὶ νῦν
[23]	ἀστῶν καὶ ξένων ἄν τινα	οἴωμαι	σοφὸν εἶναι· καὶ ἐπειδάν μοι
[34]	καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ	ὅλῃ	τῇ πόλει οὔ μοι δοκεῖ
[31]	ἕκαστον ~(οὐδὲν παύομαι τὴν ἡμέραν	ὅλην	πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος οὖν ἄλλος
[23]	εἰδέναι τι ἀνθρώπων, εἰδότων δὲ	ὀλίγα	ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν οὖν οἱ
[32]	δημοκρατουμένης τῆς πόλεως· ἐπειδὴ δὲ	ὀλιγαρχία	ἐγένετο, οἱ τριάκοντα αὖ μεταπεμψάμενοί
[25]	τ᾽ ὢν ποιεῖν ἢ πάνυ	ὀλίγοι,	οἱ ἱππικοί, οἱ δὲ πολλοὶ
[37]	ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο οὐ πείθω·	ὀλίγον	γὰρ χρόνον ἀλλήλοις διειλέγμεθα. ἐπεί,
[36]	γὰρ ᾠόμην ἔγωγε οὕτω παρ᾽	ὀλίγον	ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ πολύ· νῦν
[38]	ὑμῖν ὀνειδίζειν εἰ γοῦν περιεμείνατε	ὀλίγον	χρόνον, ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἂν
[32]	τοῦ δικαίου, καὶ εἰ μέλλει	ὀλίγον	χρόνον σωθήσεσθαι, ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ
[22]	ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ εἰπεῖν	ὀλίγου	αὐτῶν ἅπαντες οἱ παρόντες ἂν
[22]	μὲν μάλιστα εὐδοκιμοῦντες ἔδοξάν μοι	ὀλίγου	δεῖν τοῦ πλείστου ἐνδεεῖς εἶναι
[17]	οὖν καὶ αὐτὸς ὑπ᾽ αὐτῶν	ὀλίγου	ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην, οὕτω πιθανῶς ἔλεγον.
[23]	λέγειν, ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη σοφία	ὀλίγου	τινὸς ἀξία ἐστὶν καὶ οὐδενός.
[37]	δ᾽ οὐ ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ	ὀλίγῳ	μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. πεπεισμένος δὴ
[22]	καὶ περὶ τῶν ποιητῶν ἐν	ὀλίγῳ	τοῦτο, ὅτι οὐ σοφίᾳ ποιοῖεν
[19]	χρόνῳ ἔσχετε ταύτην ἐν οὕτως	ὀλίγῳ	χρόνῳ. βουλοίμην μὲν οὖν ἂν
[24]	τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι ἐν οὕτως	ὀλίγῳ	χρόνῳ οὕτω πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽
[36]	ἢ συνωρίδι ἢ ζεύγει νενίκηκεν	Ὀλυμπίασιν·	ὁ μὲν γὰρ ὑμᾶς ποιεῖ
[34]	γὰρ τοῦτο αὐτὸ τὸ τοῦ	Ὁμήρου,	οὐδ᾽ ἐγὼ ἀπὸ δρυὸς οὐδ᾽
[41]	καὶ Μουσαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ καὶ	Ὁμήρῳ	ἐπὶ πόσῳ ἄν τις δέξαιτ᾽
[27]	ἡγοῖτο εἶναι, θεοὺς δὲ μή;	ὁμοίως	γὰρ (ἂν ἄτοπον εἴη ὥσπερ
[33]	(μὴ λαμβάνων δὲ οὔ, ἀλλ᾽	ὁμοίως	καὶ πλουσίῳ καὶ πένητι παρέχω
[17]	εἰ μὲν γὰρ τοῦτο λέγουσιν,	ὁμολογοίην	ἂν ἔγωγε οὐ κατὰ τούτους
[27]	ἔχει δή· τίθημι γάρ σε	ὁμολογοῦντα,	ἐπειδὴ οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς δὲ
[35]	ἐπὶ τῷ κρίνειν ταῦτα· καὶ	ὀμώμοκεν	οὐ χαριεῖσθαι οἷς ἂν δοκῇ
[35]	ὑμᾶς καὶ τῷ δεῖσθαι βιαζοίμην	ὀμωμοκότας,	θεοὺς ἂν διδάσκοιμι μὴ ἡγεῖσθαι
[21]	λυπούμενος καὶ δεδιὼς ὅτι ἀπηχθανόμην,	ὅμως	δὲ ἀναγκαῖον ἐδόκει εἶναι τὸ
[26]	μέγα οὔτε μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν.	ὅμως	δὲ δὴ λέγε ἡμῖν, πῶς
[22]	ὑμῖν εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ·	ὅμως	δὲ ῥητέον. ὡς ἔπος γὰρ
[34]	ἤδη, δύο δὲ παιδία· ἀλλ᾽	ὅμως	οὐδένα αὐτῶν δεῦρο ἀναβιβασάμενος δεήσομαι
[19]	πάνυ με λανθάνει οἷόν ἐστιν.	ὅμως	τοῦτο μὲν ἴτω ὅπῃ τῷ
[38]	ὅτι καὶ τυγχάνει μέγιστον ἀγαθὸν	ὂν	ἀνθρώπῳ τοῦτο, ἑκάστης ἡμέρας περὶ
[29]	τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ πάντων μέγιστον	ὂν	τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δ᾽ ὡς
[20]	γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν λόγον	ὃν	ἂν λέγω, ἀλλ᾽ εἰς ἀξιόχρεων
[20]	ἀνήρ ἐστι Πάριος ἐνθάδε σοφὸς	ὃν	ἐγὼ ᾐσθόμην ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ
[21]	δέ τις τῶν πολιτικῶν πρὸς	ὃν	ἐγὼ σκοπῶν τοιοῦτόν τι ἔπαθον,
[40]	ᾗ οὕτω κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ	ὄναρ	ἰδεῖν, καὶ τὰς ἄλλας νύκτας
[40]	ὕπνος ἐπειδάν τις καθεύδων μηδ᾽	ὄναρ	μηδὲν ὁρᾷ, θαυμάσιον κέρδος ἂν
[38]	μή εἰμι, οἱ βουλόμενοι ὑμῖν	ὀνειδίζειν	εἰ γοῦν περιεμείνατε ὀλίγον χρόνον,
[39]	οἴεσθε ἀποκτείνοντες ἀνθρώπους ἐπισχήσειν τοῦ	ὀνειδίζειν	τινὰ ὑμῖν ὅτι οὐκ ὀρθῶς
[41]	δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν ὄντες,	ὀνειδίζετε	αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν, ὅτι
[30]	ὑμᾶς ἐγείρων καὶ πείθων καὶ	ὀνειδίζων	ἕνα ἕκαστον ~(οὐδὲν παύομαι τὴν
[30]	δοκῇ κεκτῆσθαι ἀρετήν, ~(φάναι δέ,	ὀνειδιῶ	ὅτι τὰ πλείστου ἄξια περὶ
[30]	καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,	ὀνήσεσθε	ἀκούοντες. μέλλω γὰρ οὖν ἄττα
[23]	πολλὰς διαβολὰς ἀπ᾽ αὐτῶν γεγονέναι,	ὄνομα	δὲ τοῦτο λέγεσθαι, σοφὸς εἶναι·
[38]	ἕνεκα χρόνου, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	ὄνομα	ἕξετε καὶ αἰτίαν ὑπὸ τῶν
[20]	διὰ σοφίαν τινὰ τοῦτο τὸ	ὄνομα	ἔσχηκα. ποίαν δὴ σοφίαν ταύτην;
[20]	ὃ ἐμοὶ πεποίηκεν τό τε	ὄνομα	καὶ τὴν διαβολήν. ἀκούετε δή.
[17]	οἱ τούτων, (ῥήμασί τε καὶ	ὀνόμασιν	οὐδὲ κεκοσμημένους, ἀλλ᾽ ἀκούσεσθε εἰκῇ
[17]	ἀκούσεσθε εἰκῇ λεγόμενα τοῖς ἐπιτυχοῦσιν	ὀνόμασιν	πιστεύω γὰρ δίκαια εἶναι ἃ
[18]	πάντων ἀλογώτατον, ὅτι οὐδὲ τὰ	(ὀνόματα	οἷόν τε αὐτῶν εἰδέναι καὶ
[21]	ἐμὲ ἔφησθα” διασκοπῶν οὖν τοῦτον	ὀνόματι	γὰρ οὐδὲν δέομαι λέγειν, ἦν
[23]	Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δὲ (τῷ ἐμῷ	ὀνόματι,	ἐμὲ παράδειγμα ποιούμενος, ὥσπερ ἂν
[27]	τοὺς ἡμιόνους, ἵππους δὲ καὶ	ὄνους	μὴ ἡγοῖτο εἶναι. ἀλλ᾽ ὦ
[26]	ἄλλως τε καὶ οὕτως ἄτοπα	ὄντα;	ἀλλ᾽ ὦ πρὸς Διός, οὑτωσί
[22]	αὐτοφώρῳ καταληψόμενος ἐμαυτὸν ἀμαθέστερον ἐκείνων	ὄντα.	ἀναλαμβάνων οὖν αὐτῶν τὰ ποιήματα
[29]	ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ	ὄντα·	δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ
[34]	τούτων οὐδὲν ποιεῖν καὶ τηλικόνδε	ὄντα	καὶ τοῦτο τοὔνομα ἔχοντα, εἴτ᾽
[30]	ἴστε, ἐάν με ἀποκτείνητε τοιοῦτον	ὄντα	οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ
[29]	μὴ οἶδα εἰ καὶ ἀγαθὰ	ὄντα	τυγχάνει οὐδέποτε φοβήσομαι οὐδὲ φεύξομαι·
[18]	ἢ τοὺς ἀμφὶ Ἄνυτον, καίπερ	ὄντας	καὶ τούτους δεινούς· ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι
[25]	ἐργάζονται τοὺς ἀεὶ ἐγγυτάτω αὑτῶν	ὄντας,	οἱ δ᾽ ἀγαθοὶ ἀγαθόν τι;
[18]	ᾗ ἂν μάλιστα ἐπιστεύσατε, παῖδες	ὄντες	ἔνιοι ὑμῶν καὶ μειράκια, ἀτεχνῶς
[23]	οὐδέν. ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι	(ὄντες	καὶ σφοδροὶ καὶ πολλοί, καὶ
[41]	ἐὰν δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν	ὄντες,	ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν,
[41]	δεῖ, καὶ οἴονταί τι εἶναι	ὄντες	οὐδενὸς ἄξιοι. ~Καὶ ἐὰν (ταῦτα
[37]	δύνασθαι λογίζεσθαι ὅτι ὑμεῖς μὲν	ὄντες	πολῖταί μου οὐχ οἷοί τε
[39]	κατήγοροι ἅτε δεινοὶ καὶ ὀξεῖς	ὄντες	ὑπὸ τοῦ θάττονος, τῆς κακίας.
[20]	ἐστὶν ἴσως ἀνθρωπίνη σοφία· τῷ	ὄντι	γὰρ κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός.
[36]	πόλει γιγνομένων, ἡγησάμενος ἐμαυτὸν (τῷ	ὄντι	ἐπιεικέστερον εἶναι ἢ ὥστε εἰς
[32]	~ἀλλ᾽ (ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν τῷ	ὄντι	μαχούμενον ὑπὲρ τοῦ δικαίου, καὶ
[17]	ὥσπερ οὖν ἄν, εἰ τῷ	ὄντι	ξένος ἐτύγχανον ὤν, συνεγιγνώσκετε δήπου
[23]	δὲ κινδυνεύει, ὦ ἄνδρες, τῷ	ὄντι	ὁ θεὸς σοφὸς εἶναι, καὶ
[17]	ὑπ᾽ ἐμοῦ ἐξαπατηθῆτε (ὡς δεινοῦ	ὄντος	λέγειν. τὸ γὰρ μὴ αἰσχυνθῆναι
[25]	σὺ ἐμοῦ σοφώτερος εἶ τηλικούτου	ὄντος	τηλικόσδε ὤν, ὥστε σὺ μὲν
[32]	καὶ ἐναντία ἐψηφισάμην· καὶ ἑτοίμων	ὄντων	ἐνδεικνύναι με καὶ ἀπάγειν τῶν
[24]	γὰρ δή, ὥσπερ ἑτέρων τούτων	ὄντων	κατηγόρων, λάβωμεν αὖ τὴν τούτων
[37]	ὧν εὖ οἶδά τι κακῶν	ὄντων	τούτου τιμησάμενος; πότερον δεσμοῦ; (καὶ
[27]	μὲν παῖδας ἡγοῖτο ἢ καὶ	ὄνων,	τοὺς ἡμιόνους, ἵππους δὲ καὶ
[39]	ἐμοὶ κατήγοροι ἅτε δεινοὶ καὶ	ὀξεῖς	ὄντες ὑπὸ τοῦ θάττονος, τῆς
[24]	δὲ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων· ὥστε,	ὅπερ	ἀρχόμενος ἐγὼ ἔλεγον, θαυμάζοιμ᾽ ἂν
[29]	πράττων, ἀποθανῇ” εἰ οὖν με,	ὅπερ	εἶπον, ἐπὶ τούτοις ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽
[22]	ταὐτόν μοι ἔδοξαν ἔχειν ἁμάρτημα	ὅπερ	καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ
[27]	ἀπόκριναι, ὦ Μέλητε. ὑμεῖς δέ,	ὅπερ	(κατ᾽ ἀρχὰς ὑμᾶς παρῃτησάμην, μέμνησθέ
[21]	ἐλθὼν ἐτόλμησε τοῦτο μαντεύσασθαι καί,	ὅπερ	λέγω, μὴ θορυβεῖτε, ὦ ἄνδρες
[37]	ἐκτείσω; ἀλλὰ ταὐτόν μοί ἐστιν	ὅπερ	νυνδὴ ἔλεγον· οὐ γὰρ ἔστι
[35]	τῷ θεῷ κρῖναι περὶ ἐμοῦ	ὅπῃ	μέλλει ἐμοί τε ἄριστα εἶναι
[19]	ἐστιν. ὅμως τοῦτο μὲν ἴτω	ὅπῃ	τῷ θεῷ φίλον, τῷ δὲ
[35]	χρὴ ποιεῖν τοὺς δοκοῦντας καὶ	ὁπῃοῦν	τι εἶναι, οὔτ᾽ ἂν ἡμεῖς
[39]	ἀποθανεῖν ἄν τις ἐκφύγοι καὶ	ὅπλα	ἀφεὶς καὶ ἐφ᾽ ἱκετείαν τραπόμενος
[37]	οὐ γὰρ ἔστι μοι χρήματα	ὁπόθεν	ἐκτείσω. ἀλλὰ δὴ φυγῆς τιμήσωμαι;
[37]	ζῆν. εὖ γὰρ οἶδ᾽ ὅτι	ὅποι	ἂν ἔλθω, λέγοντος ἐμοῦ ἀκροάσονται
[41]	ἂν εἴη ἡ διατριβὴ αὐτόθι,	ὁπότε	ἐντύχοιμι Παλαμήδει καὶ Αἴαντι τῷ
[42]	μὲν ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις·	ὁπότεροι	δὲ ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον
[39]	ἄλλον οὐδένα δεῖ (τοῦτο μηχανᾶσθαι,	ὅπως	ἀποφεύξεται πᾶν ποιῶν θάνατον. καὶ
[27]	ὅτι ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα·	ὅπως	δὲ σύ τινα πείθοις ἂν
[39]	ἄλλους κολούειν ἀλλ᾽ ἑαυτὸν παρασκευάζειν	ὅπως	ἔσται ὡς βέλτιστος. ταῦτα μὲν
[40]	ἀγαθὸν γεγονέναι, καὶ οὐκ ἔσθ᾽	ὅπως	ἡμεῖς ὀρθῶς ὑπολαμβάνομεν, (ὅσοι οἰόμεθα
[40]	τούτου γέγονεν· οὐ γὰρ ἔσθ᾽	ὅπως	οὐκ ἠναντιώθη ἄν μοι τὸ
[29]	χρημάτων μὲν οὐκ αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενος	ὅπως	σοι ἔσται ὡς πλεῖστα, (καὶ
[27]	ἀλλ᾽ ὦ Μέλητε, οὐκ ἔστιν	ὅπως	σὺ ταῦτα οὐχὶ ἀποπειρώμενος ἡμῶν
[30]	οὕτω σφόδρα ὡς τῆς ψυχῆς	ὅπως	ὡς ἀρίστη ἔσται, λέγων ὅτι
[29]	καὶ ἀληθείας καὶ τῆς ψυχῆς	ὅπως	ὡς βελτίστη ἔσται οὐκ ἐπιμελῇ
[24]	τι ἢ (περὶ πλείστου ποιῇ	ὅπως	ὡς βέλτιστοι οἱ νεώτεροι ἔσονται;
[36]	μηδενὸς ἐπιμελεῖσθαι πρὶν ἑαυτοῦ ἐπιμεληθείη	ὅπως	ὡς βέλτιστος καὶ φρονιμώτατος ἔσοιτο,
[26]	οὐ μέντοι μὰ Δία οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν.	ἄπιστός γ᾽ εἶ, ὦ Μέλητε,
[17]	ἐμοῦ ἐξελεγχθήσονται ἔργῳ, ἐπειδὰν μηδ᾽	ὁπωστιοῦν	φαίνωμαι δεινὸς λέγειν, τοῦτό μοι
[40]	τις καθεύδων μηδ᾽ ὄναρ μηδὲν	ὁρᾷ,	θαυμάσιον κέρδος ἂν εἴη ὁ
[24]	καὶ μήνυσον αὐτοῖς τίς ἐστιν.	ὁρᾷς,	ὦ Μέλητε, ὅτι σιγᾷς καὶ
[38]	αὐτομάτου ἂν ὑμῖν τοῦτο ἐγένετο·	ὁρᾶτε	γὰρ δὴ τὴν ἡλικίαν ὅτι
[31]	ἄν τινα λόγον· νῦν δὲ	ὁρᾶτε	δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι οἱ
[40]	νυνὶ δὲ συμβέβηκέ μοι ἅπερ	ὁρᾶτε	καὶ αὐτοί, ταυτὶ ἅ γε
[34]	αὐτοῖς τούτοις θεῖτο ἂν μετ᾽	(ὀργῆς	τὴν ψῆφον. εἰ δή τις
[23]	οἱ ὑπ᾽ αὐτῶν ἐξεταζόμενοι ἐμοὶ	ὀργίζονται,	οὐχ αὑτοῖς, (καὶ λέγουσιν ὡς
[34]	ἂν πρός με σχοίη καὶ	ὀργισθεὶς	αὐτοῖς τούτοις θεῖτο ἂν μετ᾽
[34]	βοηθοῦντες ἐμοὶ ἀλλ᾽ ἢ τὸν	ὀρθόν	τε καὶ δίκαιον, ὅτι συνίσασι
[40]	δικασταί ὑμᾶς γὰρ δικαστὰς καλῶν	ὀρθῶς	ἂν καλοίην θαυμάσιόν τι γέγονεν.
[39]	ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν ὅτι οὐκ	ὀρθῶς	ζῆτε, οὐ καλῶς διανοεῖσθε· οὐ
[40]	ἐναντιουμένη, εἴ τι μέλλοιμι μὴ	ὀρθῶς	πράξειν. νυνὶ δὲ συμβέβηκέ μοι
[40]	καὶ οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως ἡμεῖς	ὀρθῶς	ὑπολαμβάνομεν, (ὅσοι οἰόμεθα κακὸν εἶναι
[21]	Χαιρεφῶν, ὡς σφοδρὸς ἐφ᾽ ὅτι	ὁρμήσειεν.	καὶ δή ποτε καὶ εἰς
[41]	εἴη ἡ ἀποδημία; ἢ αὖ	Ὀρφεῖ	συγγενέσθαι καὶ Μουσαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ
[26]	πάνυ πολλοῦ δραχμῆς (ἐκ τῆς	ὀρχήστρας	πριαμένοις Σωκράτους καταγελᾶν, ἐὰν προσποιῆται
[33]	αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ οὓς ἐγὼ	ὁρῶ,	πρῶτον μὲν Κρίτων οὑτοσί, ἐμὸς
[20]	οὔ; πάνυ γε” ἦ δ᾽	ὅς.	τίς” ἦν δ᾽ ἐγώ, καὶ
[20]	αὐτοῖν ἐπιστάτην λαβεῖν καὶ μισθώσασθαι	ὃς	(ἔμελλεν αὐτὼ καλώ τε κἀγαθὼ
[29]	νῦν ὑμεῖς ἀφίετε Ἀνύτῳ ἀπιστήσαντες,	ὃς	ἔφη ἢ τὴν ἀρχὴν οὐ
[20]	ἐπιδημοῦντα· ἔτυχον γὰρ προσελθὼν ἀνδρὶ	ὃς	τετέλεκε χρήματα σοφισταῖς πλείω ἢ
[28]	καὶ ὁ τῆς Θέτιδος υἱός,	ὃς	τοσοῦτον τοῦ κινδύνου κατεφρόνησεν παρὰ
[30]	τῇ πόλει προστεθηκέναι τοιοῦτόν τινα,	ὃς	ὑμᾶς ἐγείρων καὶ πείθων καὶ
[38]	μοι χρήματα, ἐτιμησάμην ἂν χρημάτων	ὅσα	ἔμελλον ἐκτείσειν, οὐδὲν γὰρ ἂν
[35]	καλὰ εἶναι μήτε (δίκαια μήτε	ὅσια,	ἄλλως τε μέντοι νὴ Δία
[18]	εἴ τις κωμῳδοποιὸς τυγχάνει ὤν.	ὅσοι	δὲ φθόνῳ καὶ διαβολῇ χρώμενοι
[19]	ἀλλήλους διδάσκειν τε καὶ φράζειν,	ὅσοι	ἐμοῦ πώποτε ἀκηκόατε διαλεγομένου πολλοὶ
[28]	σῷ λόγῳ εἶεν τῶν ἡμιθέων	ὅσοι	ἐν Τροίᾳ τετελευτήκασιν οἵ τε
[40]	ἔσθ᾽ ὅπως ἡμεῖς ὀρθῶς ὑπολαμβάνομεν,	(ὅσοι	οἰόμεθα κακὸν εἶναι τὸ τεθνάναι.
[41]	Αἰακὸς καὶ Τριπτόλεμος καὶ ἄλλοι	ὅσοι	τῶν ἡμιθέων δίκαιοι ἐγένοντο ἐν
[38]	γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ ἄρα	ὅσον	ἂν ἐγὼ δυναίμην ἐκτεῖσαι, τοσούτου
[31]	λέγοντι τἀληθῆ· οὐ γὰρ ἔστιν	ὅστις	ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε ὑμῖν οὔτε
[27]	τρόπῳ τοὺς λόγους ποιῶμαι. ἔστιν	ὅστις	ἀνθρώπων, ὦ Μέλητε, ἀνθρώπεια μὲν
[25]	ὁ νόμος κελεύει ἀποκρίνεσθαι. ἔσθ᾽	ὅστις	βούλεται βλάπτεσθαι; οὐ δῆτα. φέρε
[25]	τι; πάνυ γε. (ἔστιν οὖν	ὅστις	βούλεται ὑπὸ τῶν συνόντων βλάπτεσθαι
[27]	ἐπὶ τούτῳ γε ἀπόκριναι· (ἔσθ᾽	ὅστις	δαιμόνια μὲν νομίζει πράγματ᾽ εἶναι,
[27]	ἄλλα καὶ ἄλλα θορυβείτω· ἔσθ᾽	ὅστις	ἵππους μὲν οὐ νομίζει, ἱππικὰ
[24]	ὦ βέλτιστε, ἀλλὰ τίς ἄνθρωπος,	ὅστις	πρῶτον καὶ αὐτὸ τοῦτο οἶδε,
[20]	δὴ ἔγωγε αὐτὴν ἐπίσταμαι, ἀλλ᾽	ὅστις	φησὶ ψεύδεταί τε καὶ ἐπὶ
[23]	ὑμῶν, ὦ ἄνθρωποι, σοφώτατός ἐστιν,	ὅστις	ὥσπερ Σωκράτης ἔγνωκεν ὅτι οὐδενὸς
[30]	ἀστῷ, μᾶλλον δὲ τοῖς ἀστοῖς,	ὅσῳ	μου ἐγγυτέρω ἐστὲ γένει. ταῦτα
[39]	οὐκ ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται	ὅσῳ	νεώτεροί εἰσιν, καὶ ὑμεῖς μᾶλλον
[31]	ἀρξάμενον, φωνή τις γιγνομένη, ἣ	ὅταν	γένηται, ἀεὶ ἀποτρέπει με τοῦτο
[35]	οἵουσπερ ἐγὼ πολλάκις ἑώρακά τινας	ὅταν	κρίνωνται, δοκοῦντας μέν τι εἶναι,
[39]	ἐν ᾧ μάλιστα ἄνθρωποι χρησμῳδοῦσιν,	ὅταν	μέλλωσιν ἀποθανεῖσθαι. φημὶ γάρ, ὦ
[28]	ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνο μόνον σκοπεῖν	ὅταν	πράττῃ, πότερον δίκαια ἢ ἄδικα
[28]	εἰργασμένος, ὦ ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, εἰ	ὅτε	μέν με οἱ ἄρχοντες ἔταττον,
[32]	ἡμῶν ἡ φυλὴ Ἀντιοχὶς πρυτανεύουσα	ὅτε	ὑμεῖς τοὺς δέκα στρατηγοὺς τοὺς
[21]	τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι,	ὅτι	ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι
[33]	ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐγὼ εἶπον·	ὅτι	ἀκούοντες χαίρουσιν ἐξεταζομένοις τοῖς οἰομένοις
[28]	καὶ πρὸς πολλούς, εὖ ἴστε	ὅτι	ἀληθές ἐστιν. καὶ τοῦτ᾽ ἔστιν
[24]	τούτοις ἀπεχθάνομαι, ὃ καὶ τεκμήριον	ὅτι	ἀληθῆ λέγω καὶ ὅτι αὕτη
[36]	καὶ ταῦτά γε ἀγαθὸν τοιοῦτον	ὅτι	ἂν πρέποι ἐμοί. τί οὖν
[21]	μὲν (καὶ) λυπούμενος καὶ δεδιὼς	ὅτι	ἀπηχθανόμην, ὅμως δὲ ἀναγκαῖον ἐδόκει
[24]	τεκμήριον ὅτι ἀληθῆ λέγω καὶ	ὅτι	αὕτη ἐστὶν ἡ διαβολὴ ἡ
[17]	λέγειν. τὸ γὰρ μὴ αἰσχυνθῆναι	ὅτι	αὐτίκα ὑπ᾽ ἐμοῦ ἐξελεγχθήσονται ἔργῳ,
[24]	οὐδ᾽ ὑποστειλάμενος. καίτοι οἶδα σχεδὸν	ὅτι	αὐτοῖς τούτοις ἀπεχθάνομαι, ὃ καὶ
[31]	θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν.	ὅτι	δ᾽ ἐγὼ τυγχάνω ὢν τοιοῦτος
[31]	ἂν οὖν δόξειεν ἄτοπον εἶναι,	ὅτι	δὴ ἐγὼ ἰδίᾳ μὲν ταῦτα
[26]	δαιμόνια καινά; οὐ ταῦτα λέγεις	ὅτι	διδάσκων διαφθείρω; πάνυ μὲν οὖν
[23]	αὐτοὺς ἐρωτᾷ ὅτι ποιῶν καὶ	ὅτι	διδάσκων, ἔχουσι μὲν οὐδὲν εἰπεῖν
[26]	διδάσκειν καὶ νουθετεῖν· δῆλον γὰρ	ὅτι	ἐὰν μάθω, παύσομαι ὅ γε
[25]	ἥκω ὥστε καὶ τοῦτ᾽ ἀγνοῶ,	ὅτι	ἐάν τινα μοχθηρὸν ποιήσω τῶν
[27]	τὴν γραφὴν ταύτην ἢ ἀπορῶν	ὅτι	ἐγκαλοῖς ἐμοὶ ἀληθὲς ἀδίκημα· ὅπως
[29]	τούτοις ἀφίοιτε, εἴποιμ᾽ ἂν ὑμῖν	ὅτι	ἐγὼ ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[36]	ἀλλὰ παντὶ δῆλον τοῦτό γε,	ὅτι	εἰ μὴ ἀνέβη Ἄνυτος καὶ
[32]	λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ ἐνεδειξάμην	ὅτι	ἐμοὶ θανάτου μὲν μέλει, εἰ
[34]	δοκῶ πρὸς τοῦτον λέγειν λέγων	ὅτι	ἐμοί, ὦ ἄριστε, εἰσὶν μέν
[26]	τοῦτ᾽ ἔστιν ὅ μοι ἐγκαλεῖς,	ὅτι	ἑτέρους, ἢ παντάπασί με φῂς
[22]	εἰπεῖν, τούτους δέ γ᾽ ᾔδη	ὅτι	εὑρήσοιμι πολλὰ καὶ καλὰ ἐπισταμένους.
[23]	τῷ χρησμῷ τούτῳ τοῦτο λέγειν,	ὅτι	ἡ ἀνθρωπίνη σοφία ὀλίγου τινὸς
[41]	ἀλλά μοι δῆλόν ἐστι τοῦτο,	ὅτι	ἤδη τεθνάναι καὶ ἀπηλλάχθαι πραγμάτων
[40]	ἑαυτοῦ βίῳ, οἶμαι ἂν μὴ	ὅτι	ἰδιώτην τινά, ἀλλὰ τὸν μέγαν
[38]	ὡς εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽ αὖ λέγω	ὅτι	καὶ τυγχάνει μέγιστον ἀγαθὸν ὂν
[29]	οὖν τῶν κακῶν ὧν οἶδα	ὅτι	κακά ἐστιν, ἃ μὴ οἶδα
[29]	βελτίονι καὶ θεῷ καὶ ἀνθρώπῳ,	ὅτι	κακὸν καὶ αἰσχρόν ἐστιν οἶδα.
[26]	τοὺς νεωτέρους; ἢ δῆλον δὴ	ὅτι	κατὰ τὴν γραφὴν ἣν ἐγράψω
[23]	οἴομαι οὐκ ἂν ἐθέλοιεν λέγειν,	ὅτι	κατάδηλοι γίγνονται προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι,
[36]	ἄξιός εἰμι παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι,	ὅτι	μαθὼν ἐν τῷ βίῳ οὐχ
[34]	παιδία τε αὑτοῦ ἀναβιβασάμενος ἵνα	ὅτι	μάλιστα ἐλεηθείη, καὶ ἄλλους τῶν
[36]	τῇ ὑμετέρᾳ παρακελεύσει; οὐκ ἔσθ᾽	ὅτι	μᾶλλον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρέπει
[29]	δεδίασι δ᾽ ὡς εὖ εἰδότες	(ὅτι	μέγιστον τῶν κακῶν ἐστι. καίτοι
[26]	μὲν ἤδη δῆλον (οὑγὼ ἔλεγον,	ὅτι	Μελήτῳ τούτων οὔτε μέγα οὔτε
[33]	τι μαθεῖν ἢ ἀκοῦσαι ἰδίᾳ	ὅτι	μὴ καὶ οἱ ἄλλοι πάντες,
[27]	νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς ὤνησας	ὅτι	μόγις ἀπεκρίνω ὑπὸ τουτωνὶ ἀναγκαζόμενος.
[31]	ἐμοῦ πολλάκις ἀκηκόατε πολλαχοῦ λέγοντος,	ὅτι	μοι θεῖόν τι καὶ (δαιμόνιον
[22]	οὖν ἐμαυτῷ καὶ τῷ χρησμῷ	ὅτι	μοι λυσιτελοῖ ὥσπερ ἔχω ἔχειν.
[36]	Ἀθηναῖοι, ~ἐπὶ τούτῳ (τῷ γεγονότι,	ὅτι	μου κατεψηφίσασθε, ἄλλα τέ μοι
[33]	τινὲς αὐτῶν πρεσβύτεροι γενόμενοι ἔγνωσαν	ὅτι	νέοις οὖσιν αὐτοῖς ἐγὼ κακὸν
[35]	τινα καὶ τῶν ξένων (ὑπολαβεῖν	ὅτι	οἱ διαφέροντες Ἀθηναίων εἰς ἀρετήν,
[31]	δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ	ὅτι	οἱ κατήγοροι τἆλλα πάντα ἀναισχύντως
[25]	ὤν, ὥστε σὺ μὲν ἔγνωκας	ὅτι	οἱ μὲν κακοὶ κακόν τι
[21]	οὔ· κἄπειτα ἐπειρώμην αὐτῷ δεικνύναι	ὅτι	οἴοιτο μὲν εἶναι σοφός, εἴη
[24]	αὐτοὺς βελτίους ποιεῖ; δῆλον γὰρ	ὅτι	οἶσθα, μέλον γέ σοι. τὸν
[37]	ἐξελαυνομένῳ ζῆν. εὖ γὰρ οἶδ᾽	ὅτι	ὅποι ἂν ἔλθω, λέγοντος ἐμοῦ
[21]	ἦν Χαιρεφῶν, ὡς σφοδρὸς ἐφ᾽	ὅτι	ὁρμήσειεν. καὶ δή ποτε καὶ
[28]	τούτῳ ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι,	ὅτι	οὐ καλῶς λέγεις, ὦ ἄνθρωπε,
[29]	δικαίως εἰσάγοι τις εἰς δικαστήριον,	ὅτι	οὐ νομίζω θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν
[22]	τῶν ποιητῶν ἐν ὀλίγῳ τοῦτο,	ὅτι	οὐ σοφίᾳ ποιοῖεν (ἃ ποιοῖεν,
[32]	μοι τὰ συμβεβηκότα, ἵνα εἰδῆτε	ὅτι	οὐδ᾽ ἂν ἑνὶ ὑπεικάθοιμι παρὰ
[18]	οὐδενός. ὃ δὲ πάντων ἀλογώτατον,	ὅτι	οὐδὲ τὰ (ὀνόματα οἷόν τε
[25]	σαφῶς ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ ἀμέλειαν,	ὅτι	οὐδέν σοι μεμέληκεν περὶ ὧν
[23]	ἐστιν, ὅστις ὥσπερ Σωκράτης ἔγνωκεν	ὅτι	οὐδενὸς ἄξιός ἐστι τῇ ἀληθείᾳ
[25]	γάρ, ὦ Μέλητε, ἱκανῶς ἐπιδείκνυσαι	ὅτι	οὐδεπώποτε ἐφρόντισας τῶν νέων, καὶ
[33]	οἱ ἄλλοι πάντες, εὖ ἴστε	ὅτι	οὐκ ἀληθῆ λέγει. ἀλλὰ διὰ
[29]	του φαίην εἶναι, τούτῳ ἄν,	ὅτι	οὐκ εἰδὼς ἱκανῶς περὶ τῶν
[30]	ὅπως ὡς ἀρίστη ἔσται, λέγων	ὅτι	οὐκ ἐκ χρημάτων ἀρετὴ γίγνεται,
[41]	ὀνειδίζετε αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν,	ὅτι	οὐκ ἐπιμελοῦνται ὧν δεῖ, καὶ
[23]	δοκῇ, τῷ θεῷ βοηθῶν ἐνδείκνυμαι	ὅτι	οὐκ ἔστι σοφός. καὶ ὑπὸ
[41]	ἕν τι τοῦτο διανοεῖσθαι ἀληθές,	ὅτι	(οὐκ ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν
[39]	ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν	ὅτι	οὐκ ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς
[23]	ποιούμενος, ὥσπερ ἂν εἰ> εἴποι	ὅτι	οὗτος ὑμῶν, ὦ ἄνθρωποι, σοφώτατός
[21]	μαντεῖον καὶ ἀποφανῶν τῷ χρησμῷ	ὅτι	οὑτοσὶ ἐμοῦ σοφώτερός ἐστι, σὺ
[23]	καὶ ἐπειδάν τις αὐτοὺς ἐρωτᾷ	ὅτι	ποιῶν καὶ ὅτι διδάσκων, ἔχουσι
[28]	καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔλεγον,	ὅτι	πολλή μοι ἀπέχθεια γέγονεν καὶ
[35]	ἐπιτρέπειν, ἀλλὰ τοῦτο αὐτὸ ἐνδείκνυσθαι,	ὅτι	πολὺ μᾶλλον καταψηφιεῖσθε τοῦ τὰ
[38]	ὁρᾶτε γὰρ δὴ τὴν ἡλικίαν	ὅτι	πόρρω ἤδη ἐστὶ τοῦ βίου
[24]	τίς ἐστιν. ὁρᾷς, ὦ Μέλητε,	ὅτι	σιγᾷς καὶ οὐκ ἔχεις εἰπεῖν;
[24]	τεκμήριον οὗ δὴ ἐγὼ λέγω,	ὅτι	σοι οὐδὲν μεμέληκεν; ἀλλ᾽ εἰπέ,
[24]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀδικεῖν φημι Μέλητον,	ὅτι	σπουδῇ χαριεντίζεται, ῥᾳδίως εἰς ἀγῶνα
[34]	τὸν ὀρθόν τε καὶ δίκαιον,	ὅτι	συνίσασι Μελήτῳ μὲν ψευδομένῳ, ἐμοὶ
[26]	γραμμάτων εἶναι ὥστε οὐκ εἰδέναι	ὅτι	τὰ Ἀναξαγόρου βιβλία τοῦ Κλαζομενίου
[23]	τῶν φιλοσοφούντων πρόχειρα ταῦτα λέγουσιν,	ὅτι	τὰ μετέωρα καὶ τὰ ὑπὸ
[30]	κεκτῆσθαι ἀρετήν, ~(φάναι δέ, ὀνειδιῶ	ὅτι	τὰ πλείστου ἄξια περὶ ἐλαχίστου
[36]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι; ἢ δῆλον	ὅτι	τῆς ἀξίας; τί οὖν; τί
[39]	ταῖς μάχαις πολλάκις δῆλον γίγνεται	ὅτι	τό γε ἀποθανεῖν ἄν τις
[19]	διαλεγομένου, καὶ ἐκ τούτου γνώσεσθε	ὅτι	τοιαῦτ᾽ ἐστὶ καὶ τἆλλα περὶ
[21]	ἐμαυτὸν δ᾽ οὖν ἀπιὼν ἐλογιζόμην	ὅτι	τούτου μὲν τοῦ ἀνθρώπου ἐγὼ
[38]	ὑμῶν. ~ἐάν τε αὖ λέγω	ὅτι	τῷ θεῷ ἀπειθεῖν τοῦτ᾽ ἐστὶν
[37]	εἰμι ὥστε μὴ δύνασθαι λογίζεσθαι	ὅτι	ὑμεῖς μὲν ὄντες πολῖταί μου
[29]	ἐντυγχάνω ὑμῶν, λέγων οἷάπερ εἴωθα,	ὅτι	ὦ ἄριστε ἀνδρῶν, Ἀθηναῖος ὤν,
[29]	φοβηθεὶς ~ἢ θάνατον (ἣ ἄλλ᾽	ὁτιοῦν	πρᾶγμα λίποιμι τὴν τάξιν. δεινόν
[33]	ἄλλη θεία μοῖρα ἀνθρώπῳ καὶ	ὁτιοῦν	προσέταξε πράττειν. ταῦτα, ὦ ἄνδρες
[32]	μὴ ἀγροικότερον ἦν εἰπεῖν, οὐδ᾽	ὁτιοῦν,	τοῦ δὲ μηδὲν ἄδικον μηδ᾽
[28]	τοῦ ζῆν ἢ τεθνάναι ἄνδρα	ὅτου	τι καὶ σμικρὸν ὄφελός ἐστιν,
[29]	ὑμῖν παρακελευόμενός τε καὶ ἐνδεικνύμενος	ὅτῳ	ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω ὑμῶν, λέγων
[30]	ταῦτα καὶ νεωτέρῳ καὶ πρεσβυτέρῳ	ὅτῳ	ἂν ἐντυγχάνω ποιήσω, καὶ ξένῳ
[38]	ἐξετάζοντος, ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος	οὐ	βιωτὸς ἀνθρώπῳ, ταῦτα δ᾽ ἔτι
[31]	πόλει δεδόσθαι, ἐνθένδε (ἂν κατανοήσαιτε·	οὐ	γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ ἐμὲ
[20]	ἢ οὐκ ἔχω τί λέγω·	οὐ	γὰρ δὴ ἔγωγε αὐτὴν ἐπίσταμαι,
[20]	αἱ διαβολαί σοι αὗται γεγόνασιν;	οὐ	γὰρ δήπου σοῦ γε οὐδὲν
[21]	λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον εἶναι;	οὐ	γὰρ δήπου ψεύδεταί γε· οὐ
[20]	δόξω τι ὑμῖν μέγα λέγειν·	οὐ	γὰρ ἐμὸν ἐρῶ τὸν λόγον
[35]	ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ πείθειν.	οὐ	γὰρ ἐπὶ τούτῳ κάθηται ὁ
[20]	ἂν εἰ ἠπιστάμην ταῦτα· ἀλλ᾽	οὐ	γὰρ ἐπίσταμαι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι.
[39]	ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς διανοεῖσθε·	οὐ	γάρ ἐσθ᾽ αὕτη ἡ ἀπαλλαγὴ
[40]	μέγα μοι τεκμήριον τούτου γέγονεν·	οὐ	γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως οὐκ ἠναντιώθη
[37]	μοί ἐστιν ὅπερ νυνδὴ ἔλεγον·	οὐ	γὰρ ἔστι μοι χρήματα ὁπόθεν
[38]	γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν δὲ	οὐ	γὰρ ἔστιν, εἰ μὴ ἄρα
[31]	μοι μὴ ἄχθεσθε λέγοντι τἀληθῆ·	οὐ	γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται
[21]	οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί γε·	οὐ	γὰρ θέμις αὐτῷ” καὶ πολὺν
[30]	Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο	οὐ	γὰρ οἴομαι θεμιτὸν (εἶναι ἀμείνονι
[36]	τῶν ψήφων τὸν γεγονότα ἀριθμόν.	οὐ	γὰρ ᾠόμην ἔγωγε οὕτω παρ᾽
[29]	ὃς ἔφη ἢ τὴν ἀρχὴν	οὐ	δεῖν ἐμὲ δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ,
[26]	τῶν τοιούτων (καὶ ἀκουσίων) ἁμαρτημάτων	οὐ	δεῦρο νόμος εἰσάγειν ἐστίν, ἀλλὰ
[41]	ἀμήχανον ἂν εἴη εὐδαιμονίας; πάντως	οὐ	δήπου τούτου γε ἕνεκα οἱ
[25]	ἀποκρίνεσθαι. ἔσθ᾽ ὅστις βούλεται βλάπτεσθαι;	οὐ	δῆτα. φέρε δή, πότερον ἐμὲ
[25]	ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽ ἢ	οὐ	διαφθείρω, ἢ εἰ διαφθείρω, (ἄκων,
[26]	τοῖς ἀνδράσιν (τουτοισί. ἐγὼ γὰρ	οὐ	δύναμαι μαθεῖν πότερον λέγεις διδάσκειν
[39]	ὑμῖν ὅτι οὐκ ὀρθῶς ζῆτε,	οὐ	καλῶς διανοεῖσθε· οὐ γάρ ἐσθ᾽
[28]	ἂν δίκαιον λόγον ἀντείποιμι, ὅτι	οὐ	καλῶς λέγεις, ὦ ἄνθρωπε, εἰ
[17]	τοῦτο λέγουσιν, ὁμολογοίην ἂν ἔγωγε	οὐ	κατὰ τούτους εἶναι ῥήτωρ. οὗτοι
[32]	ἔγωγε ὑμῖν τεκμήρια παρέξομαι τούτων,	οὐ	λόγους ἀλλ᾽ ὃ ὑμεῖς τιμᾶτε,
[32]	ἀναπλῆσαι αἰτιῶν. τότε μέντοι ἐγὼ	(οὐ	λόγῳ ἀλλ᾽ ἔργῳ αὖ ἐνεδειξάμην
[26]	εἰσάγειν τοὺς κολάσεως δεομένους ἀλλ᾽	οὐ	μαθήσεως. ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄνδρες
[28]	ὃ ἐμὲ αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ,	οὐ	Μέλητος οὐδὲ Ἄνυτος ἀλλ᾽ ἡ
[38]	δεῖ. ἀλλ᾽ ἀπορίᾳ μὲν ἑάλωκα,	οὐ	μέντοι λόγων, ἀλλὰ τόλμης καὶ
[26]	δοκῶ; οὐδένα νομίζω θεὸν εἶναι;	οὐ	μέντοι μὰ Δία οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν.
[17]	μου ἀκούσεσθε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν	οὐ	μέντοι μὰ Δία, ὦ ἄνδρες
[26]	παράπαν ἄθεος οὐδὲ ταύτῃ ἀδικῶ	οὐ	μέντοι οὕσπερ γε ἡ πόλις
[36]	ἐμοῦ, κἂν ὦφλε (χιλίας δραχμάς,	οὐ	μεταλαβὼν τὸ πέμπτον μέρος τῶν
[29]	ἐμπνέω καὶ οἷός τε ὦ,	οὐ	μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν καὶ ὑμῖν
[36]	δοκῶ, καὶ νῦν ἀποπέφευγα, καὶ	οὐ	μόνον ἀποπέφευγα, ἀλλὰ παντὶ δῆλον
[27]	νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, ἀνθρώπους δὲ	οὐ	νομίζει; ἀποκρινέσθω, ὦ ἄνδρες, καὶ
[27]	δὲ πράγματα; ἢ αὐλητὰς μὲν	οὐ	νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα;
[27]	θορυβείτω· ἔσθ᾽ ὅστις ἵππους μὲν	οὐ	νομίζει, ἱππικὰ δὲ πράγματα; ἢ
[27]	νομίζει πράγματ᾽ εἶναι, δαίμονας δὲ	οὐ	νομίζει; οὐκ ἔστιν. ὡς ὤνησας
[26]	ταῦτα λέγω, ὡς τὸ παράπαν	οὐ	νομίζεις θεούς. (ὦ θαυμάσιε Μέλητε,
[24]	θεοὺς οὓς ἡ πόλις (νομίζει	οὐ	νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά.
[35]	κατηγοροίην ἂν ἐμαυτοῦ ὡς θεοὺς	οὐ	νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ οὕτως
[29]	εἰσάγοι τις εἰς δικαστήριον, ὅτι	οὐ	νομίζω θεοὺς εἶναι ἀπειθῶν τῇ
[27]	εἰ εἴποι· ἀδικεῖ Σωκράτης θεοὺς	οὐ	νομίζων, ἀλλὰ θεοὺς νομίζων” καίτοι
[19]	δὲ αὐτὸ χαλεπὸν εἶναι, καὶ	οὐ	πάνυ με λανθάνει οἷόν ἐστιν.
[41]	καταψηφισαμένοις μου καὶ τοῖς κατηγόροις	οὐ	πάνυ χαλεπαίνω. καίτοι οὐ ταύτῃ
[25]	φῂς σύ; ταῦτα ἐγώ σοι	οὐ	πείθομαι, ὦ Μέλητε, οἶμαι δὲ
[37]	ἀδικεῖν ἀνθρώπων, ἀλλὰ ὑμᾶς τοῦτο	οὐ	πείθω· ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀλλήλοις
[38]	διὰ τοῦτ᾽ ἀδύνατον (ἡσυχίαν ἄγειν,	οὐ	πείσεσθέ μοι ὡς εἰρωνευομένῳ· ἐάντ᾽
[29]	ὦ Σώκρατες, νῦν μὲν Ἀνύτῳ	οὐ	πεισόμεθα ἀλλ᾽ ἀφίεμέν σε, ἐπὶ
[28]	ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου γραφήν,	οὐ	πολλῆς μοι δοκεῖ εἶναι ἀπολογίας,
[38]	ἔσονται τοῦ ἀργυρίου οὗτοι ἀξιόχρεῳ.	(οὐ	πολλοῦ γ᾽ ἕνεκα χρόνου, ὦ
[38]	δὲ ἐγγύς. λέγω δὲ τοῦτο	οὐ	(πρὸς πάντας ὑμᾶς, ἀλλὰ πρὸς
[37]	πολλάς, ἐπείσθητε ἄν· νῦν δ᾽	οὐ	ῥᾴδιον ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ μεγάλας
[38]	φημι, ὦ ἄνδρες, πείθειν δὲ	οὐ	ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα οὐκ
[30]	καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ με ἀποκτείνητε,	οὐ	ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς
[31]	πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος οὖν ἄλλος	οὐ	ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες,
[22]	ποιητῶν ἐν ὀλίγῳ τοῦτο, ὅτι	οὐ	σοφίᾳ ποιοῖεν (ἃ ποιοῖεν, ἀλλὰ
[26]	νομίζει, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά;	οὐ	ταῦτα λέγεις ὅτι διδάσκων διαφθείρω;
[41]	κατηγόροις οὐ πάνυ χαλεπαίνω. καίτοι	οὐ	ταύτῃ τῇ διανοίᾳ κατεψηφίζοντό μου
[31]	περιιὼν καὶ πολυπραγμονῶ, δημοσίᾳ δὲ	οὐ	τολμῶ ἀναβαίνων εἰς τὸ πλῆθος
[27]	σμικρὸν νοῦν ἔχοντα ἀνθρώπων, ὡς	οὐ	τοῦ αὐτοῦ ἔστιν καὶ δαιμόνια
[39]	ποιεῖν καὶ λέγειν. ἀλλὰ μὴ	οὐ	τοῦτ᾽ ᾖ χαλεπόν, ὦ ἄνδρες,
[24]	ἀμείνους ποιεῖ; οἱ νόμοι. (ἀλλ᾽	οὐ	τοῦτο ἐρωτῶ, ὦ βέλτιστε, ἀλλὰ
[25]	δήπου, ἐάντε σὺ καὶ Ἄνυτος	οὐ	φῆτε ἐάντε φῆτε· πολλὴ γὰρ
[35]	τῷ κρίνειν ταῦτα· καὶ ὀμώμοκεν	οὐ	χαριεῖσθαι οἷς ἂν δοκῇ αὐτῷ,
[33]	λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ λαμβάνων δὲ	οὔ,	ἀλλ᾽ ὁμοίως καὶ πλουσίῳ καὶ
[24]	οἱ μὲν αὐτῶν, οἱ δ᾽	οὔ;	ἅπαντες. εὖ γε νὴ τὴν
[21]	μὲν εἶναι σοφός, εἴη δ᾽	οὔ.	(ἐντεῦθεν οὖν τούτῳ τε ἀπηχθόμην
[41]	τίς οἴεται μέν, ἔστιν δ᾽	οὔ.	ἐπὶ πόσῳ δ᾽ ἄν τις,
[33]	μὲν εἶναι σοφοῖς, οὖσι δ᾽	οὔ.	ἔστι γὰρ οὐκ ἀηδές. ἐμοὶ
[24]	δὲ ἀκροαταὶ βελτίους ποιοῦσιν (ἢ	οὔ;	~καὶ οὗτοι. τί δέ, οἱ
[21]	καὶ μάλιστα ἑαυτῷ, εἶναι δ᾽	οὔ·	κἄπειτα ἐπειρώμην αὐτῷ δεικνύναι ὅτι
[34]	ὑμῖν καὶ ὅλῃ τῇ πόλει	οὔ	μοι δοκεῖ καλὸν εἶναι ἐμὲ
[20]	ἔστιν τις” ἔφην ἐγώ, ἢ	οὔ;	πάνυ γε” ἦ δ᾽ ὅς.
[27]	ἢ θεῶν παῖδας; φῂς ἢ	οὔ;	πάνυ γε. οὐκοῦν εἴπερ δαίμονας
[34]	~ὅδε δὲ (Ἀδείμαντος, ὁ Ἀρίστωνος,	οὗ	ἀδελφὸς οὑτοσὶ Πλάτων, καὶ Αἰαντόδωρος,
[28]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τῇ ἀληθείᾳ·	οὗ	ἄν τις ἑαυτὸν τάξῃ ἡγησάμενος
[34]	ἀδελφὸς οὑτοσὶ Πλάτων, καὶ Αἰαντόδωρος,	οὗ	Ἀπολλόδωρος ὅδε ἀδελφός. καὶ ἄλλους
[24]	δοκεῖ εἶναι καὶ ἱκανὸν τεκμήριον	οὗ	δὴ ἐγὼ λέγω, ὅτι σοι
[28]	καὶ ἐπὶ Δηλίῳ, τότε μὲν	οὗ	ἐκεῖνοι ἔταττον ἔμενον ὥσπερ καὶ
[33]	καὶ Παράλιος ὅδε, ὁ Δημοδόκου,	οὗ	ἦν Θεάγης ἀδελφός· ~ὅδε δὲ
[28]	Σώκρατες, τοιοῦτον ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύσας ἐξ	οὗ	κινδυνεύεις νυνὶ ἀποθανεῖν; ἐγὼ δὲ
[37]	δείσας; ἦ μὴ πάθω τοῦτο	οὗ	Μέλητός μοι τιμᾶται, ὅ φημι
[26]	Ἀθηναῖοι, τοῦτο μὲν ἤδη δῆλον	(οὑγὼ	ἔλεγον, ὅτι Μελήτῳ τούτων οὔτε
[32]	τὰ συμβεβηκότα, ἵνα εἰδῆτε ὅτι	οὐδ᾽	ἂν ἑνὶ ὑπεικάθοιμι παρὰ τὸ
[29]	ἐπιμελεῖσθαι, οὐκ εὐθὺς ἀφήσω αὐτὸν	οὐδ᾽	ἄπειμι, ἀλλ᾽ ἐρήσομαι αὐτὸν καὶ
[34]	Ὁμήρου, οὐδ᾽ ἐγὼ ἀπὸ δρυὸς	οὐδ᾽	ἀπὸ πέτρης’ πέφυκα ἀλλ᾽ ἐξ
[34]	τοῦτο αὐτὸ τὸ τοῦ Ὁμήρου,	οὐδ᾽	ἐγὼ ἀπὸ δρυὸς οὐδ᾽ ἀπὸ
[30]	ἐμοῦ οὐκ (ἂν ποιήσαντος ἄλλα,	οὐδ᾽	εἰ μέλλω πολλάκις τεθνάναι” μὴ
[29]	μὲν γὰρ οὐδεὶς τὸν θάνατον	οὐδ᾽	εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ πάντων
[29]	οὐδέποτε φοβήσομαι οὐδὲ φεύξομαι· ὥστε	οὐδ᾽	εἴ (με νῦν ὑμεῖς ἀφίετε
[18]	οἷόν τ᾽ ἐστὶν αὐτῶν ἐνταυθοῖ	οὐδ᾽	ἐλέγξαι οὐδένα, ἀλλ᾽ ἀνάγκη ἀτεχνῶς
[26]	εἶναι; οὐ μέντοι μὰ Δία	οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν. ἄπιστός γ᾽ εἶ, ὦ
[32]	εἰ μὴ ἀγροικότερον ἦν εἰπεῖν,	οὐδ᾽	ὁτιοῦν, τοῦ δὲ μηδὲν ἄδικον
[34]	οὐκ αὐθαδιζόμενος, ὦ ἄνδρες (Ἀθηναῖοι,	οὐδ᾽	ὑμᾶς ἀτιμάζων, ἀλλ᾽ εἰ μὲν
[24]	οὔτε μικρὸν ἀποκρυψάμενος ἐγὼ λέγω	οὐδ᾽	ὑποστειλάμενος. καίτοι οἶδα σχεδὸν ὅτι
[41]	μοι. διὰ τοῦτο καὶ ἐμὲ	οὐδαμοῦ	ἀπέτρεψεν τὸ σημεῖον, καὶ ἔγωγε
[40]	δικαστήριον, οὔτε ἐν τῷ λόγῳ	οὐδαμοῦ	μέλλοντί τι ἐρεῖν. καίτοι ἐν
[40]	ἐπέσχε λέγοντα μεταξύ· νῦν δὲ	οὐδαμοῦ	περὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν οὔτ᾽
[25]	πείθομαι, ὦ Μέλητε, οἶμαι δὲ	οὐδὲ	ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα· ἀλλ᾽ ἢ
[41]	οὐδὲν οὔτε ζῶντι οὔτε τελευτήσαντι,	οὐδὲ	ἀμελεῖται ὑπὸ θεῶν τὰ τούτου
[28]	αἱρεῖ, ἐάνπερ αἱρῇ, οὐ Μέλητος	οὐδὲ	Ἄνυτος ἀλλ᾽ ἡ τῶν πολλῶν
[19]	γὰρ οὔτε τούτων οὐδέν ἐστιν,	οὐδέ	γ᾽ εἴ τινος ἀκηκόατε ὡς
[32]	γε δεῖ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι·	οὐδὲ	γὰρ ἂν ἄλλος (ἀνθρώπων οὐδείς.
[17]	καὶ μηδεὶς ὑμῶν προσδοκησάτω ἄλλως·	οὐδὲ	γὰρ ἂν δήπου πρέποι, ὦ
[30]	βλάψειεν οὔτε Μέλητος οὔτε Ἄνυτος	οὐδὲ	γὰρ ἂν δύναιτο οὐ γὰρ
[18]	πείθοντες οὗτοι πάντες ἀπορώτατοί εἰσιν·	οὐδὲ	γὰρ ἀναβιβάσασθαι οἷόν τ᾽ ἐστὶν
[35]	δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι τοῦ δικαστοῦ	οὐδὲ	δεόμενον ἀποφεύγειν, ἀλλὰ διδάσκειν καὶ
[35]	δὲ τῆς δόξης, ὦ ἄνδρες,	οὐδὲ	δίκαιόν μοι δοκεῖ (εἶναι δεῖσθαι
[26]	Μέλητε, ἵνα τί ταῦτα λέγεις;	οὐδὲ	ἥλιον οὐδὲ σελήνην ἄρα νομίζω
[18]	ἀκούοντες ἡγοῦνται τοὺς ταῦτα ζητοῦντας	οὐδὲ	θεοὺς νομίζειν. ἔπειτά εἰσιν οὗτοι
[17]	τούτων, (ῥήμασί τε καὶ ὀνόμασιν	οὐδὲ	κεκοσμημένους, ἀλλ᾽ ἀκούσεσθε εἰκῇ λεγόμενα
[21]	εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα	οὐδὲ	οἴομαι εἰδέναι. ἐντεῦθεν ἐπ᾽ ἄλλον
[21]	δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα,	οὐδὲ	οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε
[26]	τί ταῦτα λέγεις; οὐδὲ ἥλιον	οὐδὲ	σελήνην ἄρα νομίζω θεοὺς εἶναι,
[41]	ὑπὸ θεῶν τὰ τούτου πράγματα·	οὐδὲ	τὰ ἐμὰ νῦν ἀπὸ τοῦ
[18]	ὃ δὲ πάντων ἀλογώτατον, ὅτι	οὐδὲ	τὰ (ὀνόματα οἷόν τε αὐτῶν
[26]	οὐκ εἰμὶ τὸ παράπαν ἄθεος	οὐδὲ	ταύτῃ ἀδικῶ οὐ μέντοι οὕσπερ
[19]	ἐπιχειρῶ ἀνθρώπους καὶ χρήματα (πράττομαι,	οὐδὲ	τοῦτο ἀληθές. ἐπεὶ καὶ τοῦτό
[29]	ἀγαθὰ ὄντα τυγχάνει οὐδέποτε φοβήσομαι	οὐδὲ	φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽ εἴ (με
[29]	ὡς βελτίστη ἔσται οὐκ ἐπιμελῇ	οὐδὲ	φροντίζεις; καὶ ἐάν τις ὑμῶν
[33]	εἴτε πρεσβύτερος, οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα,	οὐδὲ	χρήματα μὲν λαμβάνων διαλέγομαι (μὴ
[32]	οὐδὲ γὰρ ἂν ἄλλος (ἀνθρώπων	οὐδείς.	~ἀλλ᾽ ἐγὼ διὰ παντὸς τοῦ
[29]	οὐκ οἶδεν. οἶδε μὲν γὰρ	οὐδεὶς	τὸν θάνατον οὐδ᾽ εἰ τυγχάνει
[35]	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς	οὐδεὶς	τῶν ἐμῶν κατηγόρων, καὶ ὑμῖν
[28]	(δαίμονας μήτε θεοὺς μήτε ἥρωας,	οὐδεμία	μηχανή ἐστιν. ἀλλὰ γάρ, ὦ
[32]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἄλλην μὲν ἀρχὴν	οὐδεμίαν	(πώποτε ἦρξα ἐν τῇ πόλει,
[17]	ἐγὼ λέγω, ἤ τι ἢ	οὐδὲν	ἀληθὲς εἰρήκασιν, ὑμεῖς δέ μου
[18]	πάλαι πολλὰ ἤδη ἔτη καὶ	οὐδὲν	ἀληθὲς λέγοντες, οὓς ἐγὼ μᾶλλον
[18]	τε καὶ κατηγόρουν ἐμοῦ μᾶλλον	οὐδὲν	ἀληθές, ὡς ἔστιν τις Σωκράτης
[20]	γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι᾽	οὐδὲν	ἀλλ᾽ ἢ διὰ σοφίαν τινὰ
[29]	τοι θάνατον δεδιέναι, ὦ ἄνδρες,	οὐδὲν	ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν
[30]	ὑμᾶς αὐτούς· ἐμὲ μὲν γὰρ	οὐδὲν	ἂν βλάψειεν οὔτε Μέλητος οὔτε
[38]	δεῖν ἕνεκα τοῦ κινδύνου πρᾶξαι	οὐδὲν	ἀνελεύθερον, οὔτε νῦν μοι μεταμέλει
[34]	καὶ φίλων πολλούς, ἐγὼ δὲ	οὐδὲν	ἄρα τούτων ποιήσω, καὶ ταῦτα
[23]	προσποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες δὲ	οὐδέν.	ἅτε οὖν οἶμαι φιλότιμοι (ὄντες
[30]	τὴν ἐμὴν τῷ θεῷ ὑπηρεσίαν.	οὐδὲν	γὰρ ἄλλο πράττων ἐγὼ περιέρχομαι
[38]	ἂν χρημάτων ὅσα ἔμελλον ἐκτείσειν,	οὐδὲν	γὰρ ἂν ἐβλάβην· νῦν δὲ
[39]	ὦ ἄνδρες, παραμείνατε τοσοῦτον χρόνον·	οὐδὲν	γὰρ κωλύει διαμυθολογῆσαι πρὸς ἀλλήλους
[25]	ἢ πονηροῖς; ὦ τάν, ἀπόκριναι·	οὐδὲν	γάρ τοι χαλεπὸν ἐρωτῶ. οὐχ
[28]	ᾕρηκεν, οἶμαι δὲ καὶ αἱρήσει·	οὐδὲν	δὲ δεινὸν μὴ ἐν ἐμοὶ
[36]	(εἶναι, καὶ ὁ μὲν τροφῆς	οὐδὲν	δεῖται, ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ
[21]	διασκοπῶν οὖν τοῦτον ὀνόματι γὰρ	οὐδὲν	δέομαι λέγειν, ἦν δέ τις
[35]	ἄλλαις τιμαῖς προκρίνουσιν, οὗτοι γυναικῶν	οὐδὲν	διαφέρουσιν. ταῦτα γάρ, ὦ ἄνδρες
[23]	καὶ ὅτι διδάσκων, ἔχουσι μὲν	οὐδὲν	εἰπεῖν ἀλλ᾽ ἀγνοοῦσιν, ἵνα δὲ
[17]	ἀληθές γε ὡς ἔπος εἰπεῖν	οὐδὲν	εἰρήκασιν. μάλιστα δὲ αὐτῶν ἓν
[23]	ἀνθρώπων, εἰδότων δὲ ὀλίγα ἢ	οὐδέν.	ἐντεῦθεν οὖν οἱ ὑπ᾽ αὐτῶν
[22]	χειροτέχνας ᾖα· ἐμαυτῷ γὰρ (συνῄδη	οὐδὲν	ἐπισταμένῳ ὡς ἔπος εἰπεῖν, τούτους
[19]	λέγουσιν. ἀλλὰ γὰρ οὔτε τούτων	οὐδέν	ἐστιν, οὐδέ γ᾽ εἴ τινος
[21]	κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος	οὐδὲν	καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος
[30]	φησιν ἄλλα λέγειν ἢ ταῦτα,	οὐδὲν	λέγει. πρὸς ταῦτα” φαίην ἄν,
[24]	δὴ ἐγὼ λέγω, ὅτι σοι	οὐδὲν	μεμέληκεν; ἀλλ᾽ εἰπέ, ὠγαθέ, τίς
[19]	ἐμοὶ τούτων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	οὐδὲν	μέτεστιν. (μάρτυρας δὲ αὖ ὑμῶν
[31]	καὶ οὔτ᾽ ἂν ὑμᾶς ὠφελήκη	(οὐδὲν	οὔτ᾽ ἂν ἐμαυτόν. καί μοι
[41]	(οὐκ ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν	οὐδὲν	οὔτε ζῶντι οὔτε τελευτήσαντι, οὐδὲ
[19]	πολλὴν φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ	οὐδὲν	οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν πέρι
[33]	αὐτὸς οὗτος, οὐδενὶ πώποτε συγχωρήσας	οὐδὲν	παρὰ τὸ δίκαιον οὔτε ἄλλῳ
[31]	πείθων καὶ ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον	~(οὐδὲν	παύομαι τὴν ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ
[40]	κέρδος ἔγωγε λέγω· καὶ γὰρ	οὐδὲν	πλείων ὁ πᾶς χρόνος φαίνεται
[34]	δοκεῖ καλὸν εἶναι ἐμὲ τούτων	οὐδὲν	ποιεῖν καὶ τηλικόνδε ὄντα καὶ
[30]	εὖ ἴστε, καὶ ἐγὼ οἴομαι	οὐδέν	πω ὑμῖν μεῖζον ἀγαθὸν γενέσθαι
[25]	ἀποφαίνεις τὴν σαυτοῦ ἀμέλειαν, ὅτι	οὐδέν	σοι μεμέληκεν περὶ ὧν ἐμὲ
[24]	προσποιούμενος σπουδάζειν καὶ κήδεσθαι ὧν	οὐδὲν	τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς δὲ
[34]	ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι” τί δὴ οὖν	οὐδὲν	τούτων ποιήσω; οὐκ αὐθαδιζόμενος, ὦ
[20]	οὐ γὰρ δήπου σοῦ γε	οὐδὲν	τῶν ἄλλων περιττότερον πραγματευομένου ἔπειτα
[22]	πολλὰ καὶ καλά, ἴσασιν δὲ	οὐδὲν	ὧν λέγουσι. τοιοῦτόν τί μοι
[18]	ἐστὶν αὐτῶν ἐνταυθοῖ οὐδ᾽ ἐλέγξαι	οὐδένα,	ἀλλ᾽ ἀνάγκη ἀτεχνῶς ὥσπερ σκιαμαχεῖν
[25]	οἶμαι δὲ οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων	οὐδένα·	ἀλλ᾽ ἢ οὐ διαφθείρω, ἢ
[34]	δύο δὲ παιδία· ἀλλ᾽ ὅμως	οὐδένα	αὐτῶν δεῦρο ἀναβιβασάμενος δεήσομαι ὑμῶν
[39]	πολέμῳ οὔτ᾽ ἐμὲ ~οὔτ᾽ ἄλλον	οὐδένα	δεῖ (τοῦτο μηχανᾶσθαι, ὅπως ἀποφεύξεται
[26]	πρὸς Διός, οὑτωσί σοι δοκῶ;	οὐδένα	νομίζω θεὸν εἶναι; οὐ μέντοι
[31]	οὔτε ὑμῖν οὔτε ἄλλῳ πλήθει	οὐδενὶ	γνησίως ἐναντιούμενος καὶ διακωλύων πολλὰ
[33]	δίκαιον οὔτε ἄλλῳ οὔτε τούτων	οὐδενὶ	οὓς δὴ διαβάλλοντες ἐμέ φασιν
[40]	τὴν πρᾶξιν οὔτ᾽ ἐν ἔργῳ	οὐδενὶ	οὔτ᾽ ἐν λόγῳ ἠναντίωταί μοι.
[33]	ἀκούειν, εἴτε νεώτερος εἴτε πρεσβύτερος,	οὐδενὶ	πώποτε ἐφθόνησα, οὐδὲ χρήματα μὲν
[33]	καὶ ἰδίᾳ ὁ αὐτὸς οὗτος,	οὐδενὶ	πώποτε συγχωρήσας οὐδὲν παρὰ τὸ
[41]	καὶ οἴονταί τι εἶναι ὄντες	οὐδενὸς	ἄξιοι. ~Καὶ ἐὰν (ταῦτα ποιῆτε,
[23]	ὅστις ὥσπερ Σωκράτης ἔγνωκεν ὅτι	οὐδενὸς	ἄξιός ἐστι τῇ ἀληθείᾳ πρὸς
[38]	οὐκ εἴθισμαι ἐμαυτὸν ἀξιοῦν κακοῦ	(οὐδενός.	εἰ μὲν γὰρ ἦν μοι
[23]	ὀλίγου τινὸς ἀξία ἐστὶν καὶ	οὐδενός.	καὶ φαίνεται τοῦτον λέγειν τὸν
[18]	μειράκια, ἀτεχνῶς ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου	οὐδενός.	ὃ δὲ πάντων ἀλογώτατον, ὅτι
[33]	εἶναι. ἐγὼ δὲ διδάσκαλος μὲν	οὐδενὸς	πώποτ᾽ ἐγενόμην· εἰ δέ τίς
[29]	εἰ καὶ ἀγαθὰ ὄντα τυγχάνει	οὐδέποτε	φοβήσομαι οὐδὲ φεύξομαι· ὥστε οὐδ᾽
[25]	ὦ Μέλητε, ἱκανῶς ἐπιδείκνυσαι ὅτι	οὐδεπώποτε	ἐφρόντισας τῶν νέων, καὶ σαφῶς
[35]	ὑμᾶς ἐπιορκεῖν οὔθ᾽ ὑμᾶς ἐθίζεσθαι·	οὐδέτεροι	γὰρ ἂν ἡμῶν εὐσεβοῖεν. μὴ
[21]	εἰμι· κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν	οὐδέτερος	οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽
[35]	οὔτε ἡμᾶς ἐθίζειν ὑμᾶς ἐπιορκεῖν	οὔθ᾽	ὑμᾶς ἐθίζεσθαι· οὐδέτεροι γὰρ ἂν
[28]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὡς μὲν ἐγὼ	οὐκ	ἀδικῶ κατὰ τὴν Μελήτου γραφήν,
[33]	οὖσι δ᾽ οὔ. ἔστι γὰρ	οὐκ	ἀηδές. ἐμοὶ δὲ τοῦτο, ὡς
[24]	καὶ οὐκ ἔχεις εἰπεῖν; καίτοι	οὐκ	αἰσχρόν σοι δοκεῖ εἶναι καὶ
[29]	σοφίαν καὶ ἰσχύν, χρημάτων μὲν	οὐκ	αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενος ὅπως σοι ἔσται
[28]	ἂν οὖν εἴποι τις· εἶτ᾽	οὐκ	αἰσχύνῃ, ὦ Σώκρατες, τοιοῦτον ἐπιτήδευμα
[33]	ἄλλοι πάντες, εὖ ἴστε ὅτι	οὐκ	ἀληθῆ λέγει. ἀλλὰ διὰ τί
[29]	τῶν κακῶν ἐστι. καίτοι πῶς	οὐκ	ἀμαθία ἐστὶν αὕτη ἡ ἐπονείδιστος,
[41]	τὰ ἐκείνων ὡς ἐγὼ οἶμαι,	οὐκ	ἂν ἀηδὲς εἴη καὶ δὴ
[33]	τις χρηστὸς γίγνεται εἴτε μή,	οὐκ	ἂν δικαίως τὴν αἰτίαν ὑπέχοιμι,
[23]	ποιεῖν” τὰ γὰρ ἀληθῆ οἴομαι	οὐκ	ἂν ἐθέλοιεν λέγειν, ὅτι κατάδηλοι
[33]	ὁ μὲν Θεόδοτος τετελεύτηκεν, ὥστε	οὐκ	ἂν ἐκεῖνός γε αὐτοῦ καταδεηθείη
[30]	με ἢ μή, ὡς ἐμοῦ	οὐκ	(ἂν ποιήσαντος ἄλλα, οὐδ᾽ εἰ
[32]	ὑμεῖς τοὺς δέκα στρατηγοὺς τοὺς	οὐκ	ἀνελομένους τοὺς ἐκ τῆς ναυμαχίας
[36]	τέ μοι πολλὰ συμβάλλεται, καὶ	οὐκ	ἀνέλπιστόν μοι γέγονεν τὸ γεγονὸς
[34]	δή τις ὑμῶν οὕτως ἔχει	οὐκ	ἀξιῶ μὲν γὰρ ἔγωγε, εἰ
[27]	τίθημι γάρ σε ὁμολογοῦντα, ἐπειδὴ	οὐκ	ἀποκρίνῃ. τοὺς δὲ (δαίμονας οὐχὶ
[34]	δὴ οὖν οὐδὲν τούτων ποιήσω;	οὐκ	αὐθαδιζόμενος, ὦ ἄνδρες (Ἀθηναῖοι, οὐδ᾽
[26]	αὐτοὺς ἀπείρους γραμμάτων εἶναι ὥστε	οὐκ	εἰδέναι ὅτι τὰ Ἀναξαγόρου βιβλία
[37]	Μέλητός μοι τιμᾶται, ὅ φημι	οὐκ	εἰδέναι οὔτ᾽ εἰ ἀγαθὸν οὔτ᾽
[29]	ἐν Ἅιδου οὕτω καὶ οἴομαι	οὐκ	εἰδέναι· τὸ δὲ ἀδικεῖν καὶ
[21]	οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι	οὐκ	εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν
[29]	φαίην εἶναι, τούτῳ ἄν, ὅτι	οὐκ	εἰδὼς ἱκανῶς περὶ τῶν ἐν
[38]	οὐ ῥᾴδιον. καὶ ἐγὼ ἅμα	οὐκ	εἴθισμαι ἐμαυτὸν ἀξιοῦν κακοῦ (οὐδενός.
[26]	ἄρα νομίζω εἶναι θεοὺς καὶ	οὐκ	εἰμὶ τὸ παράπαν ἄθεος οὐδὲ
[30]	ὡς ἀρίστη ἔσται, λέγων ὅτι	οὐκ	ἐκ χρημάτων ἀρετὴ γίγνεται, ἀλλ᾽
[28]	καὶ σμικρὸν ὄφελός ἐστιν, ἀλλ᾽	οὐκ	ἐκεῖνο μόνον σκοπεῖν ὅταν πράττῃ,
[30]	τοιοῦτον ὄντα οἷον ἐγὼ λέγω,	οὐκ	ἐμὲ μείζω βλάψετε ἢ ὑμᾶς
[32]	ἐμὲ γὰρ ἐκείνη ἡ ἀρχὴ	οὐκ	ἐξέπληξεν, οὕτως ἰσχυρὰ οὖσα, ὥστε
[29]	ψυχῆς ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται	οὐκ	ἐπιμελῇ οὐδὲ φροντίζεις; καὶ ἐάν
[41]	αὐτοῖς ὥσπερ ἐγὼ ὑμῖν, ὅτι	οὐκ	ἐπιμελοῦνται ὧν δεῖ, καὶ οἴονταί
[40]	συμβεβηκὸς τοῦτο ἀγαθὸν γεγονέναι, καὶ	οὐκ	ἔσθ᾽ ὅπως ἡμεῖς ὀρθῶς ὑπολαμβάνομεν,
[36]	σχολὴν ἐπὶ τῇ ὑμετέρᾳ παρακελεύσει;	οὐκ	ἔσθ᾽ ὅτι μᾶλλον, ὦ ἄνδρες
[23]	τῷ θεῷ βοηθῶν ἐνδείκνυμαι ὅτι	οὐκ	ἔστι σοφός. καὶ ὑπὸ ταύτης
[41]	τι τοῦτο διανοεῖσθαι ἀληθές, ὅτι	(οὐκ	ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν
[27]	ἡγοῖτο εἶναι. ἀλλ᾽ ὦ Μέλητε,	οὐκ	ἔστιν ὅπως σὺ ταῦτα οὐχὶ
[37]	τῆς ἀντιβολήσεως, ἀπαυθαδιζόμενος· τὸ δὲ	οὐκ	ἔστιν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τοιοῦτον
[27]	νομίζει εἶναι, αὐλητικὰ δὲ πράγματα;	οὐκ	ἔστιν, ὦ ἄριστε ἀνδρῶν· εἰ
[27]	εἶναι, δαίμονας δὲ οὐ νομίζει;	οὐκ	ἔστιν. ὡς ὤνησας ὅτι μόγις
[29]	ὑμῶν ἀμφισβητήσῃ καὶ φῇ ἐπιμελεῖσθαι,	οὐκ	εὐθὺς ἀφήσω αὐτὸν οὐδ᾽ ἄπειμι,
[24]	ὦ Μέλητε, ὅτι σιγᾷς καὶ	οὐκ	ἔχεις εἰπεῖν; καίτοι οὐκ αἰσχρόν
[20]	ἄνθρωπον σοφίαν σοφοὶ εἶεν, ἢ	οὐκ	ἔχω τί λέγω· οὐ γὰρ
[22]	καλὰ ἐπισταμένους. καὶ τούτου μὲν	οὐκ	ἐψεύσθην, ἀλλ᾽ ἠπίσταντο ἃ ἐγὼ
[36]	ταῦτ᾽ ἰόντα σῴζεσθαι, ἐνταῦθα μὲν	οὐκ	ᾖα οἷ ἐλθὼν μήτε ὑμῖν
[26]	μοι καὶ διδάξαι ἔφυγες καὶ	οὐκ	ἠθέλησας, δεῦρο δὲ εἰσάγεις, οἷ
[40]	γέγονεν· οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως	οὐκ	ἠναντιώθη ἄν μοι τὸ εἰωθὸς
[22]	ἐψεύσθην, ἀλλ᾽ ἠπίσταντο ἃ ἐγὼ	οὐκ	ἠπιστάμην καί μου ταύτῃ σοφώτεροι
[22]	τἆλλα σοφωτάτων εἶναι ἀνθρώπων ἃ	οὐκ	ἦσαν. ἀπῇα οὖν καὶ ἐντεῦθεν
[39]	νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ	οὐκ	ᾐσθάνεσθε· καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ
[17]	πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων,	οὐκ	οἶδα· ἐγὼ δ᾽ οὖν καὶ
[21]	εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν	οὐκ	οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν
[29]	ἡ τοῦ οἴεσθαι εἰδέναι ἃ	οὐκ	οἶδεν; ἐγὼ δ᾽ ὦ ἄνδρες,
[29]	δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ	οὐκ	οἶδεν. οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς
[30]	που μεγάλα κακά, ἐγὼ δ᾽	οὐκ	οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ποιεῖν
[39]	τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν ὅτι	οὐκ	ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς διανοεῖσθε·
[29]	θάνατον καὶ οἰόμενος σοφὸς εἶναι	οὐκ	ὤν. τὸ γάρ τοι θάνατον
[27]	μόγις ἀπεκρίνω ὑπὸ τουτωνὶ ἀναγκαζόμενος.	οὐκοῦν	δαιμόνια μὲν φῄς με καὶ
[27]	φῂς ἢ οὔ; πάνυ γε.	οὐκοῦν	εἴπερ δαίμονας ἡγοῦμαι, ὡς σὺ
[35]	ἀλλὰ δικάσειν κατὰ τοὺς νόμους.	οὔκουν	χρὴ οὔτε ἡμᾶς ἐθίζειν ὑμᾶς
[40]	ἐν λόγῳ ἠναντίωταί μοι. τί	οὖν	αἴτιον εἶναι ὑπολαμβάνω; ἐγὼ ὑμῖν
[34]	καὶ τοῦτο τοὔνομα ἔχοντα, εἴτ᾽	οὖν	ἀληθὲς εἴτ᾽ οὖν ψεῦδος, ~ἀλλ᾽
[19]	ὑμῶν οἱ τοιοῦτοί εἰσιν φράζετε	οὖν	ἀλλήλοις εἰ πώποτε ἢ μικρὸν
[31]	ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος	οὖν	ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται,
[17]	ἔχω τῆς ἐνθάδε λέξεως. ὥσπερ	οὖν	ἄν, εἰ τῷ ὄντι ξένος
[32]	ὑμῖν ἔσονται πολλοὶ μάρτυρες. ἆρ᾽	οὖν	ἄν με οἴεσθε τοσάδε ἔτη
[37]	δεῖ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. καλὸς	οὖν	ἄν μοι ὁ βίος εἴη
[37]	οἰκεῖοι δι᾽ αὐτοὺς τούτους. ἴσως	οὖν	ἄν τις εἴποι· σιγῶν δὲ
[19]	οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ. βουλοίμην μὲν	οὖν	ἂν τοῦτο οὕτως γενέσθαι, εἴ
[20]	ἄλλοι, Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου· τοῦτον	οὖν	ἀνηρόμην ἐστὸν γὰρ αὐτῷ δύο
[35]	γὰρ ἂν ἡμῶν εὐσεβοῖεν. μὴ	οὖν	ἀξιοῦτέ με, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[21]	τῶν παρόντων· πρὸς ἐμαυτὸν δ᾽	οὖν	ἀπιὼν ἐλογιζόμην ὅτι τούτου μὲν
[30]	οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ	οὖν	ἄττα ὑμῖν ἐρεῖν καὶ ἄλλα
[22]	περὶ ὧν αὐτοὶ ἐπεποιήκεσαν. ἔγνων	οὖν	αὖ καὶ περὶ τῶν ποιητῶν
[22]	ἐμαυτὸν ἀμαθέστερον ἐκείνων ὄντα. ἀναλαμβάνων	οὖν	αὐτῶν τὰ ποιήματα ἅ μοι
[27]	οὖν καινὰ εἴτε παλαιά, ἀλλ᾽	οὖν	δαιμόνιά γε νομίζω κατὰ τὸν
[35]	ἀληθὲς εἴτ᾽ οὖν ψεῦδος, ~ἀλλ᾽	οὖν	δεδογμένον (γέ ἐστί τῳ Σωκράτη
[36]	δεῖται, ἐγὼ δὲ δέομαι. εἰ	οὖν	δεῖ με κατὰ τὸ δίκαιον
[28]	μηδὲν πρὸ τοῦ αἰσχροῦ. ἐγὼ	οὖν	δεινὰ ἂν εἴην εἰργασμένος, ὦ
[18]	δὲ τἀληθῆ λέγειν. πρῶτον μὲν	οὖν	δίκαιός εἰμι ἀπολογήσασθαι, ὦ ἄνδρες
[34]	μή, ἄλλος λόγος, πρὸς δ᾽	οὖν	δόξαν καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν
[31]	λέγω, τὴν πενίαν. ἴσως ἂν	οὖν	δόξειεν ἄτοπον εἶναι, ὅτι δὴ
[23]	τῇ ἀληθείᾳ πρὸς σοφίαν” ταῦτ᾽	οὖν	ἐγὼ μὲν ἔτι καὶ νῦν
[36]	τὸν (αὐτὸν τρόπον ἐπιμελεῖσθαι τί	οὖν	εἰμι ἄξιος παθεῖν τοιοῦτος ὤν;
[28]	ἐν ἐμοὶ στῇ. ἴσως ἂν	οὖν	εἴποι τις· εἶτ᾽ οὐκ αἰσχύνῃ,
[22]	ἃ ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἔχειν. ἀπεκρινάμην	οὖν	ἐμαυτῷ καὶ τῷ χρησμῷ ὅτι
[19]	νόμῳ πειστέον καὶ ἀπολογητέον. ἀναλάβωμεν	οὖν	ἐξ ἀρχῆς τίς ἡ κατηγορία
[22]	ᾧπερ καὶ τῶν πολιτικῶν. τελευτῶν	οὖν	ἐπὶ τοὺς χειροτέχνας ᾖα· ἐμαυτῷ
[34]	μὲν γὰρ ἔγωγε, εἰ δ᾽	οὖν	ἐπιεικῆ ἄν μοι δοκῶ πρὸς
[21]	τις ἐμοῦ εἴη σοφώτερος. ἀνεῖλεν	οὖν	ἡ Πυθία μηδένα σοφώτερον εἶναι.
[21]	ἄλλοις πολλοῖς ἀπηχθόμην. μετὰ ταῦτ᾽	οὖν	ἤδη ἐφεξῆς ᾖα, αἰσθανόμενος μὲν
[20]	ἀλλοῖον ἢ οἱ πολλοί. λέγε	οὖν	ἡμῖν τί (ἐστιν, ἵνα μὴ
[17]	κατηγόρων, οὐκ οἶδα· ἐγὼ δ᾽	οὖν	καὶ αὐτὸς ὑπ᾽ αὐτῶν ὀλίγου
[22]	ἀνθρώπων ἃ οὐκ ἦσαν. ἀπῇα	οὖν	καὶ ἐντεῦθεν τῷ αὐτῷ οἰόμενος
[18]	καὶ ἐλέγχειν μηδενὸς ἀποκρινομένου. ἀξιώσατε	οὖν	καὶ ὑμεῖς, ὥσπερ ἐγὼ λέγω,
[27]	καὶ νομίζειν καὶ διδάσκειν, εἴτ᾽	οὖν	καινὰ εἴτε παλαιά, ἀλλ᾽ οὖν
[19]	λέγοντες διέβαλλον οἱ διαβάλλοντες; ὥσπερ	οὖν	κατηγόρων τὴν ἀντωμοσίαν δεῖ ἀναγνῶναι
[29]	ἔτι τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ” εἰ	οὖν	με, ὅπερ εἶπον, ἐπὶ τούτοις
[36]	μέρος τῶν ψήφων. τιμᾶται δ᾽	οὖν	μοι ὁ ἀνὴρ θανάτου. εἶεν·
[17]	ἀναβέβηκα, ἔτη γεγονὼς ἑβδομήκοντα· ἀτεχνῶς	οὖν	ξένως ἔχω τῆς ἐνθάδε λέξεως.
[23]	δὲ ὀλίγα ἢ οὐδέν. ἐντεῦθεν	οὖν	οἱ ὑπ᾽ αὐτῶν ἐξεταζόμενοι ἐμοὶ
[23]	εἰδέναι, εἰδότες δὲ οὐδέν. ἅτε	οὖν	οἶμαι φιλότιμοι (ὄντες καὶ σφοδροὶ
[25]	ἀγαθόν τι; πάνυ γε. (ἔστιν	οὖν	ὅστις βούλεται ὑπὸ τῶν συνόντων
[34]	δεήσομαι ὑμῶν ἀποψηφίσασθαι” τί δὴ	οὖν	οὐδὲν τούτων ποιήσω; οὐκ αὐθαδιζόμενος,
[21]	οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ	οὖν	οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα
[21]	σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν· τί	οὖν	ποτε λέγει φάσκων ἐμὲ σοφώτατον
[36]	ὅτι ἂν πρέποι ἐμοί. τί	οὖν	πρέπει ἀνδρὶ πένητι εὐεργέτῃ δεομένῳ
[21]	θεοῦ περὶ πλείστου ποιεῖσθαι ἰτέον	οὖν,	σκοποῦντι τὸν χρησμὸν τί λέγει,
[26]	ὅτι διδάσκων διαφθείρω; πάνυ μὲν	οὖν	σφόδρα ταῦτα λέγω. πρὸς αὐτῶν
[30]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ’ εἰ μὲν	οὖν	ταῦτα λέγων διαφθείρω τοὺς νέους,
[36]	δῆλον ὅτι τῆς ἀξίας; τί	οὖν;	τί ἄξιός εἰμι παθεῖν ἢ
[38]	ὑμῖν που μνᾶν ἀργυρίου· τοσούτου	οὖν	τιμῶμαι. Πλάτων δὲ ὅδε, ὦ
[34]	τὸν ἔσχατον κίνδυνον. τάχ᾽ ἂν	οὖν	τις ταῦτα ἐννοήσας αὐθαδέστερον ἂν
[20]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. ὑπολάβοι ἂν	οὖν	τις ὑμῶν ἴσως· ἀλλ᾽ ὦ
[40]	ἄλλας ἡμέρας καὶ νύκτας εἰ	οὖν	τοιοῦτον ὁ θάνατός ἐστιν, κέρδος
[38]	τιμήσασθαι, αὐτοὶ δ᾽ ἐγγυᾶσθαι· τιμῶμαι	οὖν	τοσούτου, ἐγγυηταὶ δὲ ὑμῖν ἔσονται
[21]	σὺ δ᾽ ἐμὲ ἔφησθα” διασκοπῶν	οὖν	τοῦτον ὀνόματι γὰρ οὐδὲν δέομαι
[21]	σοφός, εἴη δ᾽ οὔ. (ἐντεῦθεν	οὖν	τούτῳ τε ἀπηχθόμην καὶ πολλοῖς
[29]	καὶ αἰσχρόν ἐστιν οἶδα. πρὸ	οὖν	τῶν κακῶν ὧν οἶδα ὅτι
[22]	καὶ μανθάνοιμι παρ᾽ αὐτῶν. αἰσχύνομαι	οὖν	ὑμῖν εἰπεῖν, ὦ ἄνδρες, τἀληθῆ·
[37]	(τιμῶμαι, ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως. ἴσως	οὖν	ὑμῖν καὶ ταυτὶ λέγων παραπλησίως
[39]	ἔσται ὡς βέλτιστος. ταῦτα μὲν	οὖν	ὑμῖν τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττομαι.
[35]	διαφέρειν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων. εἰ	οὖν	ὑμῶν οἱ δοκοῦντες διαφέρειν εἴτε
[34]	ἔχοντα, εἴτ᾽ οὖν ἀληθὲς εἴτ᾽	οὖν	ψεῦδος, ~ἀλλ᾽ οὖν δεδογμένον (γέ
[30]	ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι. νῦν	οὖν,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ δέω
[24]	ταῦτα, οὕτως εὑρήσετε. περὶ μὲν	οὖν	ὧν οἱ πρῶτοί μου κατήγοροι
[36]	ψήφων, ἀπεπεφεύγη ἄν. Μέλητον μὲν	οὖν,	ὡς ἐμοὶ δοκῶ, καὶ νῦν
[17]	τούτους εἶναι ῥήτωρ. οὗτοι μὲν	οὖν,	ὥσπερ ἐγὼ λέγω, ἤ τι
[31]	ἂν μέλλω πράττειν, προτρέπει δὲ	οὔποτε.	τοῦτ᾽ ἔστιν ὅ μοι ἐναντιοῦται
[39]	οἱ ἄρχοντες ἀσχολίαν ἄγουσι καὶ	οὔπω	ἔρχομαι οἷ ἐλθόντα με δεῖ
[19]	τά τε ὑπὸ γῆς καὶ	οὐράνια	καὶ τὸν ἥττω λόγον κρείττω
[20]	σοφός. οὗτοι δὲ τάχ᾽ ἄν,	οὓς	ἄρτι (ἔλεγον, μείζω τινὰ ἢ
[35]	οἱ διαφέροντες Ἀθηναίων εἰς ἀρετήν,	οὓς	αὐτοὶ ἑαυτῶν ἔν τε ταῖς
[33]	οὔτε ἄλλῳ οὔτε τούτων οὐδενὶ	οὓς	δὴ διαβάλλοντες ἐμέ φασιν ἐμοὺς
[18]	κατηγορήσαντας, ἑτέρους δὲ (τοὺς πάλαι	οὓς	ἐγὼ λέγω, καὶ οἰήθητε δεῖν
[18]	ἔτη καὶ οὐδὲν ἀληθὲς λέγοντες,	οὓς	ἐγὼ μᾶλλον φοβοῦμαι ἢ τοὺς
[33]	δὲ πάρεισιν αὐτῶν πολλοὶ ἐνταυθοῖ	οὓς	ἐγὼ ὁρῶ, πρῶτον μὲν Κρίτων
[26]	ἐγράψω θεοὺς διδάσκοντα μὴ νομίζειν	οὓς	ἡ πόλις νομίζει, ἕτερα δὲ
[24]	τε νέους διαφθείροντα καὶ θεοὺς	οὓς	ἡ πόλις (νομίζει οὐ νομίζοντα,
[39]	πλείους ἔσονται ὑμᾶς (οἱ ἐλέγχοντες,	οὓς	νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς δὲ
[28]	μέν με οἱ ἄρχοντες ἔταττον,	οὓς	ὑμεῖς εἵλεσθε ἄρχειν μου, καὶ
[40]	τὰ λεγόμενα μεταβολή τις τυγχάνει	οὖσα	καὶ μετοίκησις τῇ ψυχῇ τοῦ
[28]	αὐτῷ προθυμουμένῳ Ἕκτορα ἀποκτεῖναι, θεὸς	οὖσα,	οὑτωσί πως, ὡς ἐγὼ οἶμαι·
[32]	ἀρχὴ οὐκ ἐξέπληξεν, οὕτως ἰσχυρὰ	οὖσα,	ὥστε ἄδικόν τι ἐργάσασθαι, ἀλλ᾽
[33]	τοῖς οἰομένοις μὲν εἶναι σοφοῖς,	οὖσι	δ᾽ οὔ. ἔστι γὰρ οὐκ
[33]	πρεσβύτεροι γενόμενοι ἔγνωσαν ὅτι νέοις	οὖσιν	αὐτοῖς ἐγὼ κακὸν πώποτέ τι
[40]	ἔξεστιν. ~Ὑμῖν (γὰρ ὡς φίλοις	οὖσιν	ἐπιδεῖξαι ἐθέλω τὸ νυνί μοι
[26]	οὐδὲ ταύτῃ ἀδικῶ οὐ μέντοι	οὕσπερ	γε ἡ πόλις ἀλλὰ ἑτέρους,
[39]	οὔτ᾽ ἐν πολέμῳ οὔτ᾽ ἐμὲ	~οὔτ᾽	ἄλλον οὐδένα δεῖ (τοῦτο μηχανᾶσθαι,
[31]	οὔτ᾽ ἂν ὑμᾶς ὠφελήκη (οὐδὲν	οὔτ᾽	ἂν ἐμαυτόν. καί μοι μὴ
[35]	δοκοῦντας καὶ ὁπῃοῦν τι εἶναι,	οὔτ᾽	ἂν ἡμεῖς ποιῶμεν, ὑμᾶς ἐπιτρέπειν,
[31]	πράγματα, πάλαι ἂν ἀπολώλη καὶ	οὔτ᾽	ἂν ὑμᾶς ὠφελήκη (οὐδὲν οὔτ᾽
[37]	τιμᾶται, ὅ φημι οὐκ εἰδέναι	οὔτ᾽	εἰ ἀγαθὸν οὔτ᾽ εἰ κακόν
[37]	οὐκ εἰδέναι οὔτ᾽ εἰ ἀγαθὸν	οὔτ᾽	εἰ κακόν ἐστιν; ἀντὶ τούτου
[38]	ἐν δίκῃ οὔτ᾽ ἐν πολέμῳ	οὔτ᾽	ἐμὲ ~οὔτ᾽ ἄλλον οὐδένα δεῖ
[40]	οὐδαμοῦ περὶ ταύτην τὴν πρᾶξιν	οὔτ᾽	ἐν ἔργῳ οὐδενὶ οὔτ᾽ ἐν
[40]	πρᾶξιν οὔτ᾽ ἐν ἔργῳ οὐδενὶ	οὔτ᾽	ἐν λόγῳ ἠναντίωταί μοι. τί
[38]	ζῆν. οὔτε γὰρ ἐν δίκῃ	οὔτ᾽	ἐν πολέμῳ οὔτ᾽ ἐμὲ ~οὔτ᾽
[33]	συγχωρήσας οὐδὲν παρὰ τὸ δίκαιον	οὔτε	ἄλλῳ οὔτε τούτων οὐδενὶ οὓς
[31]	ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε ὑμῖν	οὔτε	ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος
[30]	οὐδὲν ἂν βλάψειεν οὔτε Μέλητος	οὔτε	Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο
[26]	ἑτέρους, ἢ παντάπασί με φῂς	οὔτε	αὐτὸν νομίζειν θεοὺς τούς τε
[38]	ἀπολογησάμενος τεθνάναι ἢ ἐκείνως ζῆν.	οὔτε	γὰρ ἐν δίκῃ οὔτ᾽ ἐν
[40]	ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ δικαστήριον,	οὔτε	ἐν τῷ λόγῳ οὐδαμοῦ μέλλοντί
[40]	ἔσχατα κακῶν εἶναι· ἐμοὶ δὲ	(οὔτε	ἐξιόντι ἕωθεν οἴκοθεν ἠναντιώθη τὸ
[41]	ἔστιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν	οὔτε	ζῶντι οὔτε τελευτήσαντι, οὐδὲ ἀμελεῖται
[35]	κατὰ τοὺς νόμους. οὔκουν χρὴ	οὔτε	ἡμᾶς ἐθίζειν ὑμᾶς ἐπιορκεῖν οὔθ᾽
[40]	ἠναντιώθη τὸ τοῦ θεοῦ σημεῖον,	οὔτε	ἡνίκα ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ
[39]	ἡ ἀπαλλαγὴ οὔτε πάνυ δυνατὴ	οὔτε	καλή, ἀλλ᾽ ἐκείνη καὶ καλλίστη
[24]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τἀληθῆ, καὶ ὑμᾶς	οὔτε	μέγα οὔτε μικρὸν ἀποκρυψάμενος ἐγὼ
[19]	φλυαρίαν φλυαροῦντα, ὧν ἐγὼ οὐδὲν	οὔτε	μέγα οὔτε μικρὸν πέρι ἐπαΐω.
[26]	(οὑγὼ ἔλεγον, ὅτι Μελήτῳ τούτων	οὔτε	μέγα οὔτε μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν.
[21]	ποτε αἰνίττεται; ἐγὼ γὰρ δὴ	οὔτε	μέγα οὔτε σμικρὸν σύνοιδα ἐμαυτῷ
[30]	μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν	οὔτε	Μέλητος οὔτε Ἄνυτος οὐδὲ γὰρ
[24]	τἀληθῆ, καὶ ὑμᾶς οὔτε μέγα	οὔτε	μικρὸν ἀποκρυψάμενος ἐγὼ λέγω οὐδ᾽
[19]	ὧν ἐγὼ οὐδὲν οὔτε μέγα	οὔτε	μικρὸν πέρι ἐπαΐω. καὶ οὐχ
[26]	ὅτι Μελήτῳ τούτων οὔτε μέγα	οὔτε	μικρὸν πώποτε ἐμέλησεν. ὅμως δὲ
[38]	τοῦ κινδύνου πρᾶξαι οὐδὲν ἀνελεύθερον,	οὔτε	νῦν μοι μεταμέλει οὕτως ἀπολογησαμένῳ,
[39]	γάρ ἐσθ᾽ αὕτη ἡ ἀπαλλαγὴ	οὔτε	πάνυ δυνατὴ οὔτε καλή, ἀλλ᾽
[21]	ἐγὼ γὰρ δὴ οὔτε μέγα	οὔτε	σμικρὸν σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν·
[41]	ἀγαθῷ κακὸν οὐδὲν οὔτε ζῶντι	οὔτε	τελευτήσαντι, οὐδὲ ἀμελεῖται ὑπὸ θεῶν
[23]	καὶ ὑπὸ ταύτης τῆς ἀσχολίας	οὔτε	τι τῶν τῆς πόλεως πρᾶξαί
[38]	ὑμεῖς τῶν ἄλλων ἀκούειν. ἀλλ᾽	οὔτε	τότε ᾠήθην δεῖν ἕνεκα τοῦ
[19]	οἱ πολλοὶ λέγουσιν. ἀλλὰ γὰρ	οὔτε	τούτων οὐδέν ἐστιν, οὐδέ γ᾽
[33]	παρὰ τὸ δίκαιον οὔτε ἄλλῳ	οὔτε	τούτων οὐδενὶ οὓς δὴ διαβάλλοντες
[23]	μοι σχολὴ γέγονεν ἄξιον λόγου	οὔτε	τῶν οἰκείων, ἀλλ᾽ ἐν (πενίᾳ
[35]	ταῦτα γάρ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	οὔτε	ὑμᾶς χρὴ ποιεῖν τοὺς δοκοῦντας
[31]	γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται	οὔτε	ὑμῖν οὔτε ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ
[38]	δὲ ὑμῖν ἔσονται τοῦ ἀργυρίου	οὗτοι	ἀξιόχρεῳ. (οὐ πολλοῦ γ᾽ ἕνεκα
[35]	καὶ ταῖς ἄλλαις τιμαῖς προκρίνουσιν,	οὗτοι	γυναικῶν οὐδὲν διαφέρουσιν. ταῦτα γάρ,
[39]	ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου δίκην ὀφλών,	οὗτοι	δ᾽ ὑπὸ τῆς ἀληθείας ὠφληκότες
[20]	γὰρ κινδυνεύω ταύτην εἶναι σοφός.	οὗτοι	δὲ τάχ᾽ ἄν, οὓς ἄρτι
[17]	εἰ μὴ ἄρα δεινὸν καλοῦσιν	οὗτοι	λέγειν τὸν τἀληθῆ λέγοντα· εἰ
[22]	καὶ οἱ χρησμῳδοί· καὶ γὰρ	οὗτοι	λέγουσι μὲν πολλὰ καὶ καλά,
[37]	ἐνθάδε· κἂν μὲν τούτους ἀπελαύνω,	οὗτοί	με αὐτοὶ ἐξελῶσι πείθοντες τοὺς
[17]	οὐ κατὰ τούτους εἶναι ῥήτωρ.	οὗτοι	μὲν οὖν, ὥσπερ ἐγὼ λέγω,
[18]	οὐδὲ θεοὺς νομίζειν. ἔπειτά εἰσιν	οὗτοι	οἱ κατήγοροι πολλοὶ καὶ πολὺν
[18]	καὶ αὐτοὶ πεπεισμένοι ἄλλους πείθοντες	οὗτοι	πάντες ἀπορώτατοί εἰσιν· οὐδὲ γὰρ
[39]	τε τῷ τιμήματι ἐμμένω καὶ	οὗτοι.	ταῦτα μέν που ἴσως οὕτως
[25]	βελτίους ποιοῦσιν (ἢ οὔ; ~καὶ	οὗτοι.	τί δέ, οἱ βουλευταί; καὶ
[18]	τὸν ἥττω λόγον κρείττω (ποιῶν.	οὗτοι,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, οἱ> ταύτην
[24]	αὐτὸ τοῦτο οἶδε, τοὺς νόμους;	οὗτοι,	ὦ Σώκρατες, οἱ δικασταί. πῶς
[33]	οὑτοσί, Ἐπιγένους πατήρ, ἄλλοι τοίνυν	οὗτοι	ὧν οἱ ἀδελφοὶ ἐν ταύτῃ
[27]	καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς ἀκούοντας;	οὗτος	γὰρ ἐμοὶ φαίνεται τὰ ἐναντία
[21]	Δελφοῖς. Χαιρεφῶντα γὰρ ἴστε που.	~οὗτος	(ἐμός τε ἑταῖρος ἦν ἐκ
[20]	προσήκουσαν ἀρετήν, ἦν δ᾽ ἂν	οὗτος	ἢ τῶν ἱππικῶν τις ἢ
[30]	ἐξελάσειεν ἢ ἀτιμώσειεν· ἀλλὰ ταῦτα	οὗτος	μὲν ἴσως οἴεται καὶ ἄλλος
[21]	οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽	οὗτος	μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ
[21]	καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ ἔδοξέ μοι	οὗτος	ὁ ἀνὴρ δοκεῖν μὲν εἶναι
[33]	φανοῦμαι, καὶ ἰδίᾳ ὁ αὐτὸς	οὗτος,	οὐδενὶ πώποτε συγχωρήσας οὐδὲν παρὰ
[23]	ὥσπερ ἂν εἰ> εἴποι ὅτι	οὗτος	ὑμῶν, ὦ ἄνθρωποι, σοφώτατός ἐστιν,
[33]	ἐγὼ ὁρῶ, πρῶτον μὲν Κρίτων	οὑτοσί,	ἐμὸς ἡλικιώτης (καὶ δημότης, Κριτοβούλου
[21]	καὶ ἀποφανῶν τῷ χρησμῷ ὅτι	οὑτοσὶ	ἐμοῦ σοφώτερός ἐστι, σὺ δ᾽
[33]	ἔτι δ᾽ Ἀντιφῶν ὁ Κηφισιεὺς	οὑτοσί,	Ἐπιγένους πατήρ, ἄλλοι τοίνυν οὗτοι
[21]	πέρι ὁ ἀδελφὸς ὑμῖν αὐτοῦ	οὑτοσὶ	μαρτυρήσει, ἐπειδὴ ἐκεῖνος τετελεύτηκεν. (σκέψασθε
[30]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ποιεῖν ἃ	οὑτοσὶ	νῦν ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν
[34]	(Ἀδείμαντος, ὁ Ἀρίστωνος, οὗ ἀδελφὸς	οὑτοσὶ	Πλάτων, καὶ Αἰαντόδωρος, οὗ Ἀπολλόδωρος
[26]	δοκεῖς, σαυτῷ. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ	οὑτοσί,	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πάνυ εἶναι
[28]	οἴει φροντίσαι θανάτου καὶ κινδύνου;	οὕτω	γὰρ ἔχει, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[40]	πλείων ὁ πᾶς χρόνος φαίνεται	οὕτω	δὴ εἶναι ἢ μία νύξ.
[29]	ἱκανῶς περὶ τῶν ἐν Ἅιδου	οὕτω	καὶ οἴομαι οὐκ εἰδέναι· τὸ
[36]	τῆς πόλεως, τῶν τε ἄλλων	οὕτω	κατὰ τὸν (αὐτὸν τρόπον ἐπιμελεῖσθαι
[26]	κατηγορεῖν, ὦ φίλε Μέλητε; καὶ	οὕτω	καταφρονεῖς τῶνδε καὶ οἴει αὐτοὺς
[40]	ταύτην τὴν νύκτα ἐν ᾗ	οὕτω	κατέδαρθεν ὥστε μηδὲ ὄναρ ἰδεῖν,
[31]	οἱ κατήγοροι τἆλλα πάντα ἀναισχύντως	οὕτω	κατηγοροῦντες τοῦτό γε οὐχ οἷοί
[25]	ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ μόνος διαφθείρω.	οὕτω	λέγεις; πάνυ σφόδρα ταῦτα λέγω.
[36]	ἀριθμόν. οὐ γὰρ ᾠόμην ἔγωγε	οὕτω	παρ᾽ ὀλίγον ἔσεσθαι ἀλλὰ παρὰ
[17]	ὑπ᾽ αὐτῶν ὀλίγου ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην,	οὕτω	πιθανῶς ἔλεγον. καίτοι ἀληθές γε
[24]	ἐξελέσθαι ἐν οὕτως ὀλίγῳ χρόνῳ	οὕτω	πολλὴν γεγονυῖαν. ταῦτ᾽ ἔστιν ὑμῖν,
[25]	ἀπόκριναι· ἦ καὶ περὶ ἵππους	οὕτω	σοι δοκεῖ ἔχειν; οἱ μὲν
[30]	(ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων πρότερον μηδὲ	οὕτω	σφόδρα ὡς τῆς ψυχῆς ὅπως
[37]	ἔχοι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰ	οὕτως	ἀλόγιστός εἰμι ὥστε μὴ δύνασθαι
[38]	ἀνελεύθερον, οὔτε νῦν μοι μεταμέλει	οὕτως	ἀπολογησαμένῳ, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον αἱροῦμαι
[26]	ἑαυτοῦ εἶναι, ἄλλως τε καὶ	οὕτως	ἄτοπα ὄντα; ἀλλ᾽ ὦ πρὸς
[19]	βουλοίμην μὲν οὖν ἂν τοῦτο	οὕτως	γενέσθαι, εἴ τι ἄμεινον καὶ
[20]	(ἔχοι ταύτην τὴν τέχνην καὶ	οὕτως	ἐμμελῶς διδάσκει. ἐγὼ γοῦν καὶ
[24]	νῦν ἐάντε αὖθις ζητήσητε ταῦτα,	οὕτως	εὑρήσετε. περὶ μὲν οὖν ὧν
[27]	ἀνάγκη νομίζειν μέ ἐστιν· οὐχ	οὕτως	ἔχει; ἔχει δή· τίθημι γάρ
[34]	ψῆφον. εἰ δή τις ὑμῶν	οὕτως	ἔχει οὐκ ἀξιῶ μὲν γὰρ
[24]	πώποτε ἐμέλησεν· ὡς δὲ τοῦτο	οὕτως	ἔχει, πειράσομαι καὶ ὑμῖν ἐπιδεῖξαι.
[25]	καὶ χρῶνται ἵπποις, διαφθείρουσιν; οὐχ	οὕτως	ἔχει, ὦ Μέλητε, καὶ περὶ
[35]	οὐ νομίζω. ἀλλὰ πολλοῦ δεῖ	οὕτως	ἔχειν· νομίζω τε γάρ, ὦ
[32]	ἐκείνη ἡ ἀρχὴ οὐκ ἐξέπληξεν,	οὕτως	ἰσχυρὰ οὖσα, ὥστε ἄδικόν τι
[39]	οὗτοι. ταῦτα μέν που ἴσως	οὕτως	καὶ ἔδει σχεῖν, καὶ οἶμαι
[19]	πολλῷ χρόνῳ ἔσχετε ταύτην ἐν	οὕτως	ὀλίγῳ χρόνῳ. βουλοίμην μὲν οὖν
[24]	ταύτην τὴν διαβολὴν ἐξελέσθαι ἐν	οὕτως	ὀλίγῳ χρόνῳ οὕτω πολλὴν γεγονυῖαν.
[38]	λέγοντι. τὰ δὲ ἔχει μὲν	οὕτως,	ὡς ἐγώ φημι, ὦ ἄνδρες,
[36]	μᾶλλον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρέπει	οὕτως	ὡς τὸν τοιοῦτον ἄνδρα ἐν
[22]	τοῦ χρησμοῦ πότερα δεξαίμην ἂν	οὕτως	ὥσπερ ἔχω ἔχειν, μήτε τι
[17]	θορυβεῖν τούτου ἕνεκα. ἔχει γὰρ	οὑτωσί.	νῦν ἐγὼ πρῶτον ἐπὶ δικαστήριον
[28]	προθυμουμένῳ Ἕκτορα ἀποκτεῖναι, θεὸς οὖσα,	οὑτωσί	πως, ὡς ἐγὼ οἶμαι· ὦ
[26]	ὄντα; ἀλλ᾽ ὦ πρὸς Διός,	οὑτωσί	σοι δοκῶ; οὐδένα νομίζω θεὸν
[21]	ταῦτα γὰρ ἐγὼ ἀκούσας ἐνεθυμούμην	οὑτωσί·	τί ποτε λέγει ὁ θεός,
[23]	ὑπ᾽ αὐτῶν ἐξεταζόμενοι ἐμοὶ ὀργίζονται,	οὐχ	αὑτοῖς, (καὶ λέγουσιν ὡς Σωκράτης
[27]	σε αἰνίττεσθαι καὶ χαριεντίζεσθαι, θεοὺς	οὐχ	ἡγούμενον φάναι με θεοὺς αὖ
[36]	ὅτι μαθὼν ἐν τῷ βίῳ	οὐχ	ἡσυχίαν ἦγον, ἀλλ᾽ ἀμελήσας ὧνπερ
[25]	οὐδὲν γάρ τοι χαλεπὸν ἐρωτῶ.	οὐχ	οἱ μὲν πονηροὶ κακόν τι
[37]	ὑμεῖς μὲν ὄντες πολῖταί μου	οὐχ	οἷοί τε ἐγένεσθε ἐνεγκεῖν τὰς
[31]	ἀναισχύντως οὕτω κατηγοροῦντες τοῦτό γε	οὐχ	οἷοί τε ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι (παρασχόμενοι
[29]	δεῦρο εἰσελθεῖν ἤ, ἐπειδὴ εἰσῆλθον,	οὐχ	οἷόν τ᾽ εἶναι τὸ μὴ
[37]	καὶ ἡσυχίαν ἄγων, ὦ Σώκρατες,	οὐχ	οἷός τ᾽ ἔσῃ ἡμῖν ἐξελθὼν
[27]	πολλὴ ἀνάγκη νομίζειν μέ ἐστιν·	οὐχ	οὕτως ἔχει; ἔχει δή· τίθημι
[25]	συνῶσι καὶ χρῶνται ἵπποις, διαφθείρουσιν;	οὐχ	οὕτως ἔχει, ὦ Μέλητε, καὶ
[19]	οὔτε μικρὸν πέρι ἐπαΐω. καὶ	οὐχ	ὡς ἀτιμάζων λέγω τὴν τοιαύτην
[27]	οὐκ ἔστιν ὅπως σὺ ταῦτα	οὐχὶ	ἀποπειρώμενος ἡμῶν ἐγράψω τὴν γραφὴν
[27]	οὐκ ἀποκρίνῃ. τοὺς δὲ (δαίμονας	οὐχὶ	ἤτοι θεούς γε ἡγούμεθα ἢ
[36]	ὑμῖν μήτε ἐμαυτῷ ἔμελλον μηδὲν	ὄφελος	εἶναι, ἐπὶ δὲ τὸ ἰδίᾳ
[28]	ἄνδρα ὅτου τι καὶ σμικρὸν	ὄφελός	ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνο μόνον
[39]	ἄπειμι ὑφ᾽ ὑμῶν θανάτου δίκην	ὀφλών,	οὗτοι δ᾽ ὑπὸ τῆς ἀληθείας