Page |
[19] |
οὔτε
τούτων
οὐδέν
ἐστιν,
οὐδέ
|
γ᾽ |
εἴ
τινος
ἀκηκόατε
ὡς
ἐγὼ |
[26] |
μὰ
Δία
οὐδ᾽
ὁπωστιοῦν.
ἄπιστός
|
γ᾽ |
εἶ,
ὦ
Μέλητε,
καὶ
ταῦτα |
[38] |
ἀργυρίου
οὗτοι
ἀξιόχρεῳ.
(οὐ
πολλοῦ
|
γ᾽ |
ἕνεκα
χρόνου,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[22] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
τούτους
δέ
|
γ᾽ |
ᾔδη
ὅτι
εὑρήσοιμι
πολλὰ
καὶ |
[18] |
δεινοί
εἰσίν
μου
κατήγοροι·
οἱ
|
γὰρ |
ἀκούοντες
ἡγοῦνται
τοὺς
ταῦτα
ζητοῦντας |
[23] |
ἥττω
λόγον
κρείττω
ποιεῖν”
τὰ
|
γὰρ |
ἀληθῆ
οἴομαι
οὐκ
ἂν
ἐθέλοιεν |
[41] |
οἱ
ἐκεῖ
ἀποκτείνουσι·
τά
τε
|
γὰρ |
ἄλλα
εὐδαιμονέστεροί
εἰσιν
οἱ
ἐκεῖ |
[30] |
ἐμὴν
τῷ
θεῷ
ὑπηρεσίαν.
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἄλλο
πράττων
ἐγὼ
περιέρχομαι
ἢ |
[35] |
φεύγοντα
ὑπὸ
Μελήτου
τουτουΐ.
σαφῶς
|
γὰρ |
ἄν,
εἰ
πείθοιμι
ὑμᾶς
καὶ |
[37] |
ἀλλὰ
δὴ
φυγῆς
τιμήσωμαι;
ἴσως
|
γὰρ |
ἄν
μοι
τούτου
τιμήσαιτε.
πολλὴ |
[25] |
οὐ
φῆτε
ἐάντε
φῆτε·
πολλὴ
|
γὰρ |
ἄν
τις
εὐδαιμονία
εἴη
περὶ |
[32] |
δεῖ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
ἄλλος
(ἀνθρώπων
οὐδείς.
~ἀλλ᾽ |
[27] |
εἶναι,
θεοὺς
δὲ
μή;
ὁμοίως
|
γὰρ |
(ἂν
ἄτοπον
εἴη
ὥσπερ
ἂν |
[17] |
μηδεὶς
ὑμῶν
προσδοκησάτω
ἄλλως·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
δήπου
πρέποι,
ὦ
ἄνδρες, |
[30] |
οὔτε
Μέλητος
οὔτε
Ἄνυτος
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
δύναιτο
οὐ
γὰρ
οἴομαι |
[38] |
χρημάτων
ὅσα
ἔμελλον
ἐκτείσειν,
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἂν
ἐβλάβην·
νῦν
δὲ
οὐ |
[35] |
ἐπιορκεῖν
οὔθ᾽
ὑμᾶς
ἐθίζεσθαι·
οὐδέτεροι
|
γὰρ |
ἂν
ἡμῶν
εὐσεβοῖεν.
μὴ
οὖν |
[40] |
ἂν
εἴη
ὁ
θάνατος
ἐγὼ
|
γὰρ |
ἂν
οἶμαι,
εἴ
τινα
ἐκλεξάμενον |
[28] |
ἀγαθοῦ
ἔργα
ἢ
κακοῦ.
φαῦλοι
|
(γὰρ |
ἂν
τῷ
γε
σῷ
λόγῳ |
[18] |
οὗτοι
πάντες
ἀπορώτατοί
εἰσιν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἀναβιβάσασθαι
οἷόν
τ᾽
ἐστὶν
αὐτῶν |
[31] |
δεδόσθαι,
ἐνθένδε
(ἂν
κατανοήσαιτε·
οὐ
|
γὰρ |
ἀνθρωπίνῳ
ἔοικε
τὸ
ἐμὲ
τῶν |
[18] |
λέγω
ἢ
μή·
δικαστοῦ
μὲν
|
γὰρ |
αὕτη
ἀρετή,
ῥήτορος
δὲ
τἀληθῆ |
[20] |
Ἱππονίκου·
τοῦτον
οὖν
ἀνηρόμην
ἐστὸν
|
γὰρ |
αὐτῷ
δύο
ὑεῖ
ὦ
Καλλία” |
[20] |
οὐκ
ἔχω
τί
λέγω·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
ἔγωγε
αὐτὴν
ἐπίσταμαι,
ἀλλ᾽ |
[33] |
ἀληθῆ
ἐστιν
καὶ
εὐέλεγκτα.
εἰ
|
γὰρ |
δὴ
ἔγωγε
τῶν
νέων
(τοὺς |
[21] |
μὴ
θορυβεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
ἤρετο
|
γὰρ |
δὴ
εἴ
τις
ἐμοῦ
εἴη |
[21] |
καὶ
τί
ποτε
αἰνίττεται;
ἐγὼ
|
γὰρ |
δὴ
οὔτε
μέγα
οὔτε
σμικρὸν |
[38] |
Σωκράτη
ἀπεκτόνατε,
ἄνδρα
σοφόν
φήσουσι
|
γὰρ |
δὴ
σοφὸν
εἶναι,
εἰ
καὶ |
[38] |
ἂν
ὑμῖν
τοῦτο
ἐγένετο·
ὁρᾶτε
|
γὰρ |
δὴ
τὴν
ἡλικίαν
ὅτι
πόρρω |
[24] |
ἐγκλήματος
ἓν
ἕκαστον
ἐξετάσωμεν.
φησὶ
|
γὰρ |
δὴ
τοὺς
νέους
ἀδικεῖν
με |
[24] |
μετὰ
ταῦτα
πειράσομαι
ἀπολογήσασθαι.
αὖθις
|
γὰρ |
δή,
ὥσπερ
ἑτέρων
τούτων
ὄντων |
[20] |
διαβολαί
σοι
αὗται
γεγόνασιν;
οὐ
|
γὰρ |
δήπου
σοῦ
γε
οὐδὲν
τῶν |
[21] |
φάσκων
ἐμὲ
σοφώτατον
εἶναι;
οὐ
|
γὰρ |
δήπου
ψεύδεταί
γε·
οὐ
γὰρ |
[24] |
μέλον
γέ
σοι.
τὸν
μὲν
|
γὰρ |
διαφθείροντα
ἐξευρών,
ὡς
φῄς,
ἐμέ, |
[17] |
λεγόμενα
τοῖς
ἐπιτυχοῦσιν
ὀνόμασιν
πιστεύω
|
γὰρ |
δίκαια
εἶναι
ἃ
λέγω
καὶ |
[40] |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί
ὑμᾶς
|
γὰρ |
δικαστὰς
καλῶν
ὀρθῶς
ἂν
καλοίην |
[26] |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖς,
σαυτῷ.
ἐμοὶ
|
γὰρ |
δοκεῖ
οὑτοσί,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[21] |
μοι
ἡ
διαβολὴ
γέγονεν.
ταῦτα
|
γὰρ |
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐνεθυμούμην
οὑτωσί·
τί |
[34] |
οὕτως
ἔχει
οὐκ
ἀξιῶ
μὲν
|
γὰρ |
ἔγωγε,
εἰ
δ᾽
οὖν
ἐπιεικῆ |
[29] |
σοφὸν
εἶναι
μὴ
ὄντα·
δοκεῖν
|
γὰρ |
εἰδέναι
ἐστὶν
ἃ
οὐκ
οἶδεν. |
[39] |
χρησμῳδῆσαι,
ὦ
καταψηφισάμενοί
μου·
καὶ
|
γάρ |
εἰμι
ἤδη
ἐνταῦθα
ἐν
ᾧ |
[22] |
ὅμως
δὲ
ῥητέον.
ὡς
ἔπος
|
γὰρ |
εἰπεῖν
ὀλίγου
αὐτῶν
ἅπαντες
οἱ |
[40] |
καλοίην
θαυμάσιόν
τι
γέγονεν.
ἡ
|
γὰρ |
εἰωθυῖά
μοι
μαντικὴ
ἡ
τοῦ |
[19] |
καὶ
Ἱππίας
ὁ
Ἠλεῖος.
τούτων
|
γὰρ |
ἕκαστος,
ὦ
ἄνδρες,
οἷός
τ᾽ |
[32] |
δὲ
τὸ
πᾶν
μέλει.
ἐμὲ
|
γὰρ |
ἐκείνη
ἡ
ἀρχὴ
οὐκ
ἐξέπληξεν, |
[20] |
ὑμῖν
τὸν
λέγοντα
ἀνοίσω.
τῆς
|
γὰρ |
ἐμῆς,
εἰ
δή
τίς
ἐστιν |
[19] |
Μελήτου
τοσαύτας
δίκας
φεύγοιμι
ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἐμοὶ
τούτων,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[27] |
τοὺς
ἄλλους
τοὺς
ἀκούοντας;
οὗτος
|
γὰρ |
ἐμοὶ
φαίνεται
τὰ
ἐναντία
λέγειν |
[20] |
τι
ὑμῖν
μέγα
λέγειν·
οὐ
|
γὰρ |
ἐμὸν
ἐρῶ
τὸν
λόγον
ὃν |
[38] |
τεθνάναι
ἢ
ἐκείνως
ζῆν.
οὔτε
|
γὰρ |
ἐν
δίκῃ
οὔτ᾽
ἐν
πολέμῳ |
[39] |
ἀποφεύξεται
πᾶν
ποιῶν
θάνατον.
καὶ
|
γὰρ |
ἐν
ταῖς
μάχαις
πολλάκις
δῆλον |
[35] |
ἀλλὰ
διδάσκειν
καὶ
πείθειν.
οὐ
|
γὰρ |
ἐπὶ
τούτῳ
κάθηται
ὁ
δικαστής, |
[20] |
εἰ
ἠπιστάμην
ταῦτα·
ἀλλ᾽
οὐ
|
γὰρ |
ἐπίσταμαι,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
ὑπολάβοι |
[39] |
ζῆτε,
οὐ
καλῶς
διανοεῖσθε·
οὐ
|
γάρ |
ἐσθ᾽
αὕτη
ἡ
ἀπαλλαγὴ
οὔτε |
[40] |
μοι
τεκμήριον
τούτου
γέγονεν·
οὐ
|
γὰρ |
ἔσθ᾽
ὅπως
οὐκ
ἠναντιώθη
ἄν |
[37] |
ἐστιν
ὅπερ
νυνδὴ
ἔλεγον·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστι
μοι
χρήματα
ὁπόθεν
ἐκτείσω. |
[38] |
ἂν
ἐβλάβην·
νῦν
δὲ
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν,
εἰ
μὴ
ἄρα
ὅσον |
[31] |
μὴ
ἄχθεσθε
λέγοντι
τἀληθῆ·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν
ὅστις
ἀνθρώπων
σωθήσεται
οὔτε |
[28] |
φροντίσαι
θανάτου
καὶ
κινδύνου;
οὕτω
|
γὰρ |
ἔχει,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῇ |
[19] |
διδάσκων”
τοιαύτη
τίς
ἐστιν·
ταῦτα
|
γὰρ |
ἑωρᾶτε
καὶ
αὐτοὶ
ἐν
τῇ |
[42] |
τε
καὶ
οἱ
ὑεῖς.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
ἤδη
ὥρα
ἀπιέναι,
ἐμοὶ
μὲν |
[21] |
ἐγὼ
σοφώτερός
εἰμι·
κινδυνεύει
μὲν
|
γὰρ |
ἡμῶν
οὐδέτερος
οὐδὲν
καλὸν
κἀγαθὸν |
[38] |
ἀξιοῦν
κακοῦ
(οὐδενός.
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἦν
μοι
χρήματα,
ἐτιμησάμην
ἂν |
[39] |
ἀλλὰ
πολὺ
χαλεπώτερον
πονηρίαν·
(θᾶττον
|
γὰρ |
θανάτου
θεῖ.
καὶ
νῦν
ἐγὼ |
[40] |
ἐστιν
ἀγαθὸν
αὐτὸ
εἶναι.
δυοῖν
|
γὰρ |
θάτερόν
ἐστιν
τὸ
τεθνάναι·
ἢ |
[21] |
γὰρ
δήπου
ψεύδεταί
γε·
οὐ
|
γὰρ |
θέμις
αὐτῷ”
καὶ
πολὺν
μὲν |
[30] |
ἀλλὰ
μηδαμῶς
ποιεῖτε
τοῦτο.
εὖ
|
γὰρ |
ἴστε,
ἐάν
με
ἀποκτείνητε
τοιοῦτον |
[20] |
θεὸν
τὸν
ἐν
Δελφοῖς.
Χαιρεφῶντα
|
γὰρ |
ἴστε
που.
~οὗτος
(ἐμός
τε |
[31] |
γέ
μοι
δοκεῖ
ἐναντιοῦσθαι·
εὖ
|
γὰρ |
ἴστε,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ |
[30] |
μου
ἐγγυτέρω
ἐστὲ
γένει.
ταῦτα
|
γὰρ |
κελεύει
ὁ
θεός,
εὖ
ἴστε, |
[20] |
ἴσως
ἀνθρωπίνη
σοφία·
τῷ
ὄντι
|
γὰρ |
κινδυνεύω
ταύτην
εἶναι
σοφός.
οὗτοι |
[39] |
ἄνδρες,
παραμείνατε
τοσοῦτον
χρόνον·
οὐδὲν
|
γὰρ |
κωλύει
διαμυθολογῆσαι
πρὸς
ἀλλήλους
ἕως |
[30] |
δόσιν
ὑμῖν
ἐμοῦ
καταψηφισάμενοι.
ἐὰν
|
γάρ |
με
ἀποκτείνητε,
οὐ
ῥᾳδίως
ἄλλον |
[23] |
τοῦτο
λέγεσθαι,
σοφὸς
εἶναι·
οἴονται
|
γάρ |
με
ἑκάστοτε
οἱ
παρόντες
ταῦτα |
[17] |
(ὡς
δεινοῦ
ὄντος
λέγειν.
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
αἰσχυνθῆναι
ὅτι
αὐτίκα
ὑπ᾽ |
[40] |
ὑπολαμβάνω;
ἐγὼ
ὑμῖν
ἐρῶ·
κινδυνεύει
|
γάρ |
μοι
τὸ
συμβεβηκὸς
τοῦτο
ἀγαθὸν |
[25] |
ὠφελεῖσθαι;
ἀποκρίνου,
ὦ
ἀγαθέ·
καὶ
|
γὰρ |
ὁ
νόμος
κελεύει
ἀποκρίνεσθαι.
ἔσθ᾽ |
[34] |
Μέλητος
καὶ
(Ἄνυτος.
αὐτοὶ
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
διεφθαρμένοι
τάχ᾽
ἂν
λόγον |
[37] |
ἀμειβομένῳ
καὶ
ἐξελαυνομένῳ
ζῆν.
εὖ
|
γὰρ |
οἶδ᾽
ὅτι
ὅποι
ἂν
ἔλθω, |
[39] |
καὶ
ὑμεῖς
μᾶλλον
ἀγανακτήσετε.
εἰ
|
γὰρ |
οἴεσθε
ἀποκτείνοντες
ἀνθρώπους
ἐπισχήσειν
τοῦ |
[31] |
ἐπραξάμην
μισθὸν
ἢ
ᾔτησα.
ἱκανὸν
|
γάρ, |
οἶμαι,
ἐγὼ
παρέχομαι
τὸν
μάρτυρα |
[30] |
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
δύναιτο
οὐ
|
γὰρ |
οἴομαι
θεμιτὸν
(εἶναι
ἀμείνονι
ἀνδρὶ |
[40] |
θάτερόν
ἐστιν
τὸ
τεθνάναι·
ἢ
|
γὰρ |
οἷον
μηδὲν
εἶναι
μηδὲ
αἴσθησιν |
[26] |
λαβόντα
διδάσκειν
καὶ
νουθετεῖν·
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
ἐὰν
μάθω,
παύσομαι
ὅ |
[24] |
τίς
αὐτοὺς
βελτίους
ποιεῖ;
δῆλον
|
γὰρ |
ὅτι
οἶσθα,
μέλον
γέ
σοι. |
[26] |
καὶ
τοῖς
ἀνδράσιν
(τουτοισί.
ἐγὼ
|
γὰρ |
οὐ
δύναμαι
μαθεῖν
πότερον
λέγεις |
[29] |
ἃ
οὐκ
οἶδεν.
οἶδε
μὲν
|
γὰρ |
οὐδεὶς
τὸν
θάνατον
οὐδ᾽
εἰ |
[30] |
ἢ
ὑμᾶς
αὐτούς·
ἐμὲ
μὲν
|
γὰρ |
οὐδὲν
ἂν
βλάψειεν
οὔτε
Μέλητος |
[21] |
ἔφησθα”
διασκοπῶν
οὖν
τοῦτον
ὀνόματι
|
γὰρ |
οὐδὲν
δέομαι
λέγειν,
ἦν
δέ |
[40] |
ἐστιν,
κέρδος
ἔγωγε
λέγω·
καὶ
|
γὰρ |
οὐδὲν
πλείων
ὁ
πᾶς
χρόνος |
[33] |
σοφοῖς,
οὖσι
δ᾽
οὔ.
ἔστι
|
γὰρ |
οὐκ
ἀηδές.
ἐμοὶ
δὲ
τοῦτο, |
[30] |
ἐγὼ
οἶμαι,
ὀνήσεσθε
ἀκούοντες.
μέλλω
|
γὰρ |
οὖν
ἄττα
ὑμῖν
ἐρεῖν
καὶ |
[19] |
ἃ
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
οὔτε
τούτων
οὐδέν
ἐστιν,
οὐδέ |
[22] |
θεομάντεις
καὶ
οἱ
χρησμῳδοί·
καὶ
|
γὰρ |
οὗτοι
λέγουσι
μὲν
πολλὰ
καὶ |
[17] |
μήτε
θορυβεῖν
τούτου
ἕνεκα.
ἔχει
|
γὰρ |
οὑτωσί.
νῦν
ἐγὼ
πρῶτον
ἐπὶ |
[41] |
δέξαιτ᾽
ἂν
ὑμῶν;
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ |
πολλάκις
ἐθέλω
τεθνάναι
εἰ
ταῦτ᾽ |
[18] |
ὕστερον
καὶ
τοὺς
(ὑστέρους.
ἐμοῦ
|
γὰρ |
πολλοὶ
κατήγοροι
γεγόνασι
πρὸς
ὑμᾶς |
[22] |
κύνα,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι
δεῖ
|
γὰρ |
πρὸς
ὑμᾶς
τἀληθῆ
λέγειν
ἦ |
[20] |
ὃν
ἐγὼ
ᾐσθόμην
ἐπιδημοῦντα·
ἔτυχον
|
γὰρ |
προσελθὼν
ἀνδρὶ
ὃς
τετέλεκε
χρήματα |
[20] |
καὶ
πολιτικῆς,
ἐπιστήμων
ἐστίν;
οἶμαι
|
γάρ |
σε
ἐσκέφθαι
διὰ
τὴν
τῶν |
[27] |
οὕτως
ἔχει;
ἔχει
δή·
τίθημι
|
γάρ |
σε
ὁμολογοῦντα,
ἐπειδὴ
οὐκ
ἀποκρίνῃ. |
[22] |
ἐπὶ
τοὺς
χειροτέχνας
ᾖα·
ἐμαυτῷ
|
γὰρ |
(συνῄδη
οὐδὲν
ἐπισταμένῳ
ὡς
ἔπος |
[41] |
ἄν,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί;
~εἰ
|
γάρ |
τις
(ἀφικόμενος
εἰς
Ἅιδου,
ἀπαλλαγεὶς |
[29] |
σοφὸς
εἶναι
οὐκ
ὤν.
τὸ
|
γάρ |
τοι
θάνατον
δεδιέναι,
ὦ
ἄνδρες, |
[28] |
Ἕκτορα
ἀποκτενεῖς,
αὐτὸς
ἀποθανῇ
αὐτίκα
|
γάρ |
τοι”
φησί,
μεθ᾽
Ἕκτορα
πότμος |
[25] |
πονηροῖς;
ὦ
τάν,
ἀπόκριναι·
οὐδὲν
|
γάρ |
τοι
χαλεπὸν
ἐρωτῶ.
οὐχ
οἱ |
[22] |
ἀνέλεγκτος
ἡ
μαντεία
γένοιτο.
μετὰ
|
γὰρ |
τοὺς
πολιτικοὺς
ᾖα
ἐπὶ
τοὺς |
[34] |
πού
τινες
καὶ
οἰκεῖοι·
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτο
αὐτὸ
τὸ
τοῦ
Ὁμήρου, |
[39] |
ἢ
οἵαν
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε·
νῦν
|
γὰρ |
τοῦτο
εἴργασθε
οἰόμενοι
μὲν
ἀπαλλάξεσθαι |
[17] |
τὸν
τἀληθῆ
λέγοντα·
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦτο
λέγουσιν,
ὁμολογοίην
ἂν
ἔγωγε |
[21] |
ὧν
ἕνεκα
ταῦτα
λέγω·
μέλλω
|
γὰρ |
ὑμᾶς
διδάξειν
ὅθεν
μοι
ἡ |
[36] |
ζεύγει
νενίκηκεν
Ὀλυμπίασιν·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
ὑμᾶς
ποιεῖ
εὐδαίμονας
δοκεῖν
εἶναι, |
[18] |
ἐκείνους
πρῶτόν
με
ἀπολογήσασθαι·
καὶ
|
γὰρ |
ὑμεῖς
ἐκείνων
πρότερον
ἠκούσατε
κατηγορούντων |
[18] |
τῆς
λέξεως
ἐᾶν
ἴσως
μὲν
|
γὰρ |
χείρων,
ἴσως
δὲ
βελτίων
ἂν |
[37] |
ὑμᾶς
τοῦτο
οὐ
πείθω·
ὀλίγον
|
γὰρ |
χρόνον
ἀλλήλοις
διειλέγμεθα.
ἐπεί,
ὡς |
[32] |
καὶ
δικανικά,
ἀληθῆ
δέ.
ἐγὼ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἄλλην
μὲν |
[20] |
ὑμῖν
τὴν
ἀλήθειαν
ἐρῶ.
ἐγὼ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δι᾽
οὐδὲν |
[35] |
οὗτοι
γυναικῶν
οὐδὲν
διαφέρουσιν.
ταῦτα
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
οὔτε
ὑμᾶς |
[26] |
δεομένους
ἀλλ᾽
οὐ
μαθήσεως.
ἀλλὰ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτο
μὲν |
[28] |
ἥρωας,
οὐδεμία
μηχανή
ἐστιν.
ἀλλὰ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς
μὲν |
[35] |
δεῖ
οὕτως
ἔχειν·
νομίζω
τε
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὡς
οὐδεὶς |
[40] |
συμβεβηκὸς
τί
ποτε
νοεῖ.
ἐμοὶ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
δικασταί
ὑμᾶς
γὰρ |
[39] |
χρησμῳδοῦσιν,
ὅταν
μέλλωσιν
ἀποθανεῖσθαι.
φημὶ
|
γάρ, |
ὦ
ἄνδρες
οἳ
ἐμὲ
ἀπεκτόνατε, |
[25] |
οἱ
δ᾽
ἄλλοι
(ὠφελοῦσιν.
ἀλλὰ
|
γάρ, |
ὦ
Μέλητε,
ἱκανῶς
ἐπιδείκνυσαι
ὅτι |
[36] |
ψήφων
τὸν
γεγονότα
ἀριθμόν.
οὐ
|
γὰρ |
ᾠόμην
ἔγωγε
οὕτω
παρ᾽
ὀλίγον |
[30] |
ἂν
λέγω
ἀλλ᾽
ἀκούειν·
καὶ
|
γάρ, |
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
ὀνήσεσθε
ἀκούοντες. |
[40] |
πρὸς
ἀλλήλους
ἕως
ἔξεστιν.
~Ὑμῖν
|
(γὰρ |
ὡς
φίλοις
οὖσιν
ἐπιδεῖξαι
ἐθέλω |
[27] |
ἀκολασίᾳ
καὶ
νεότητι
γράψασθαι.
~(Ἔοικεν
|
γὰρ |
ὥσπερ
αἴνιγμα
συντιθέντι
διαπειρωμένῳ
ἆρα |
[36] |
τῇ
ἀληθείᾳ
τιμᾶσθαι·
καὶ
ταῦτά
|
γε |
ἀγαθὸν
τοιοῦτον
ὅτι
ἂν
πρέποι |
[37] |
μηδένα
ἀδικεῖν
πολλοῦ
δέω
ἐμαυτόν
|
γε |
ἀδικήσειν
καὶ
κατ᾽
ἐμαυτοῦ
ἐρεῖν |
[26] |
ὅτι
ἐὰν
μάθω,
παύσομαι
ὅ
|
γε |
ἄκων
ποιῶ.
σὺ
δὲ
συγγενέσθαι |
[39] |
πολλάκις
δῆλον
γίγνεται
ὅτι
τό
|
γε |
ἀποθανεῖν
ἄν
τις
ἐκφύγοι
καὶ |
[27] |
τουτοισί.
ἀλλὰ
τὸ
ἐπὶ
τούτῳ
|
γε |
ἀπόκριναι·
(ἔσθ᾽
ὅστις
δαιμόνια
μὲν |
[33] |
τετελεύτηκεν,
ὥστε
οὐκ
ἂν
ἐκεῖνός
|
γε |
αὐτοῦ
καταδεηθείη
καὶ
Παράλιος
ὅδε, |
[27] |
θεοὺς
αὖ
ἡγεῖσθαι
πάλιν,
ἐπειδήπερ
|
γε |
δαίμονας
ἡγοῦμαι·
εἰ
δ᾽
αὖ |
[38] |
ὥστε
ἀποφυγεῖν
τὴν
δίκην.
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ.
ἀλλ᾽
ἀπορίᾳ
μὲν
ἑάλωκα, |
[37] |
ἄρα
αὐτὰς
οἴσουσι
ῥᾳδίως;
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
καλὸς |
[32] |
τοῦτο
περὶ
πλείστου
ἐποιούμην;
πολλοῦ
|
γε |
δεῖ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
οὐδὲ |
[40] |
ὁρᾶτε
καὶ
αὐτοί,
ταυτὶ
ἅ
|
γε |
δὴ
οἰηθείη
ἄν
τις
καὶ |
[41] |
εὐδαιμονίας;
πάντως
οὐ
δήπου
τούτου
|
γε |
ἕνεκα
οἱ
ἐκεῖ
ἀποκτείνουσι·
τά |
[35] |
οὖν
ψεῦδος,
~ἀλλ᾽
οὖν
δεδογμένον
|
(γέ |
ἐστί
τῳ
Σωκράτη
διαφέρειν
τῶν |
[25] |
δ᾽
ἀγαθοὶ
ἀγαθόν
τι;
πάνυ
|
γε. |
(ἔστιν
οὖν
ὅστις
βούλεται
ὑπὸ |
[20] |
ἔφην
ἐγώ,
ἢ
οὔ;
πάνυ
|
γε” |
ἦ
δ᾽
ὅς.
τίς”
ἦν |
[26] |
ταύτῃ
ἀδικῶ
οὐ
μέντοι
οὕσπερ
|
γε |
ἡ
πόλις
ἀλλὰ
ἑτέρους,
καὶ |
[27] |
δὲ
(δαίμονας
οὐχὶ
ἤτοι
θεούς
|
γε |
ἡγούμεθα
ἢ
θεῶν
παῖδας;
φῂς |
[26] |
εἰ
διαφθείρω,
(ἄκων,
~ὥστε
σύ
|
γε |
κατ᾽
ἀμφότερα
ψεύδῃ.
εἰ
δὲ |
[36] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
δεῖ
|
γε |
κατὰ
τὴν
ἀξίαν
τῇ
ἀληθείᾳ |
[17] |
Δία,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κεκαλλιεπημένους
|
γε |
λόγους,
ὥσπερ
οἱ
τούτων,
(ῥήμασί |
[36] |
ἄνδρα
ἐν
πρυτανείῳ
σιτεῖσθαι,
πολύ
|
γε |
μᾶλλον
ἢ
εἴ
τις
ὑμῶν |
[31] |
τὰ
πολιτικὰ
πράττειν,
καὶ
παγκάλως
|
γέ |
μοι
δοκεῖ
ἐναντιοῦσθαι·
εὖ
γὰρ |
[19] |
τοῦτο
ἀληθές.
ἐπεὶ
καὶ
τοῦτό
|
γέ |
μοι
δοκεῖ
καλὸν
εἶναι,
εἴ |
[18] |
τοῦτο
ὑμῶν
δέομαι
δίκαιον,
ὥς
|
γέ |
μοι
δοκῶ,
τὸν
μὲν
τρόπον |
[25] |
πάνυ
σφόδρα
ταῦτα
λέγω.
πολλήν
|
γέ |
μου
κατέγνωκας
δυστυχίαν.
καί
μοι |
[24] |
οἱ
δ᾽
οὔ;
ἅπαντες.
εὖ
|
γε |
νὴ
τὴν
Ἥραν
λέγεις
καὶ |
[27] |
εἴτε
παλαιά,
ἀλλ᾽
οὖν
δαιμόνιά
|
γε |
νομίζω
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον, |
[36] |
ἀποπέφευγα,
ἀλλὰ
παντὶ
δῆλον
τοῦτό
|
γε, |
ὅτι
εἰ
μὴ
ἀνέβη
Ἄνυτος |
[21] |
εἶναι;
οὐ
γὰρ
δήπου
ψεύδεταί
|
γε· |
οὐ
γὰρ
θέμις
αὐτῷ”
καὶ |
[20] |
γεγόνασιν;
οὐ
γὰρ
δήπου
σοῦ
|
γε |
οὐδὲν
τῶν
ἄλλων
περιττότερον
πραγματευομένου |
[27] |
παῖδας;
φῂς
ἢ
οὔ;
πάνυ
|
γε. |
οὐκοῦν
εἴπερ
δαίμονας
ἡγοῦμαι,
ὡς |
[31] |
πάντα
ἀναισχύντως
οὕτω
κατηγοροῦντες
τοῦτό
|
γε |
οὐχ
οἷοί
τε
ἐγένοντο
ἀπαναισχυντῆσαι |
[21] |
οὐδὲ
οἴομαι·
ἔοικα
γοῦν
τούτου
|
γε |
σμικρῷ
τινι
αὐτῷ
τούτῳ
σοφώτερος |
[24] |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
οἶσθα,
μέλον
|
γέ |
σοι.
τὸν
μὲν
γὰρ
διαφθείροντα |
[28] |
κακοῦ.
φαῦλοι
(γὰρ
ἂν
τῷ
|
γε |
σῷ
λόγῳ
εἶεν
τῶν
ἡμιθέων |
[41] |
λοιπὸν
χρόνον
ἀθάνατοί
εἰσιν,
εἴπερ
|
γε |
τὰ
λεγόμενα
ἀληθῆ.
ἀλλὰ
καὶ |
[24] |
ἀδικεῖν
με
διαφθείροντα.
ἐγὼ
δέ
|
γε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀδικεῖν
φημι |
[34] |
οἰκεῖοί
μοί
εἰσι
καὶ
ὑεῖς
|
γε, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τρεῖς,
εἷς |
[17] |
οὕτω
πιθανῶς
ἔλεγον.
καίτοι
ἀληθές
|
γε |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
οὐδὲν
εἰρήκασιν. |
[23] |
Ἀθηναῖοι,
(πολλαὶ
μὲν
ἀπέχθειαί
μοι
|
γεγόνασι |
καὶ
οἷαι
χαλεπώταται
καὶ
βαρύταται, |
[18] |
(ὑστέρους.
ἐμοῦ
γὰρ
πολλοὶ
κατήγοροι
|
γεγόνασι |
πρὸς
ὑμᾶς
καὶ
πάλαι
πολλὰ |
[37] |
τοὺς
λόγους,
ἀλλ᾽
ὑμῖν
βαρύτεραι
|
γεγόνασιν |
καὶ
ἐπιφθονώτεραι,
ὥστε
ζητεῖτε
αὐτῶν |
[33] |
ἀδελφοὶ
ἐν
ταύτῃ
τῇ
διατριβῇ
|
γεγόνασιν, |
Νικόστρατος
Θεοζοτίδου,
ἀδελφὸς
Θεοδότου
καὶ |
[20] |
πόθεν
αἱ
διαβολαί
σοι
αὗται
|
γεγόνασιν; |
οὐ
γὰρ
δήπου
σοῦ
γε |
[41] |
ἐμὰ
νῦν
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου
|
γέγονεν, |
ἀλλά
μοι
δῆλόν
ἐστι
τοῦτο, |
[23] |
τῆς
πόλεως
πρᾶξαί
μοι
σχολὴ
|
γέγονεν |
ἄξιον
λόγου
οὔτε
τῶν
οἰκείων, |
[20] |
τοσαύτη
φήμη
τε
καὶ
λόγος
|
γέγονεν, |
εἰ
μή
τι
ἔπραττες
ἀλλοῖον |
[40] |
ὀρθῶς
ἂν
καλοίην
θαυμάσιόν
τι
|
γέγονεν. |
ἡ
γὰρ
εἰωθυῖά
μοι
μαντικὴ |
[19] |
ἐξ
ἧς
(ἡ
ἐμὴ
διαβολὴ
|
γέγονεν, |
ᾗ
δὴ
καὶ
πιστεύων
Μέλητός |
[28] |
ἔλεγον,
ὅτι
πολλή
μοι
ἀπέχθεια
|
γέγονεν |
καὶ
πρὸς
πολλούς,
εὖ
ἴστε |
[40] |
τεθνάναι.
μέγα
μοι
τεκμήριον
τούτου
|
γέγονεν· |
οὐ
γὰρ
ἔσθ᾽
ὅπως
οὐκ |
[21] |
διδάξειν
ὅθεν
μοι
ἡ
διαβολὴ
|
γέγονεν. |
ταῦτα
γὰρ
ἐγὼ
ἀκούσας
ἐνεθυμούμην |
[36] |
συμβάλλεται,
καὶ
οὐκ
ἀνέλπιστόν
μοι
|
γέγονεν |
τὸ
γεγονὸς
τοῦτο,
ἀλλὰ
πολὺ |
[18] |
λέγω,
διττούς
μου
τοὺς
κατηγόρους
|
γεγονέναι, |
ἑτέρους
μὲν
τοὺς
ἄρτι
κατηγορήσαντας, |
[40] |
μοι
τὸ
συμβεβηκὸς
τοῦτο
ἀγαθὸν
|
γεγονέναι, |
καὶ
οὐκ
ἔσθ᾽
ὅπως
ἡμεῖς |
[23] |
ὥστε
πολλὰς
διαβολὰς
ἀπ᾽
αὐτῶν
|
γεγονέναι, |
ὄνομα
δὲ
τοῦτο
λέγεσθαι,
σοφὸς |
[36] |
οὐκ
ἀνέλπιστόν
μοι
γέγονεν
τὸ
|
γεγονὸς |
τοῦτο,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
θαυμάζω |
[36] |
θαυμάζω
ἑκατέρων
τῶν
ψήφων
τὸν
|
γεγονότα |
ἀριθμόν.
οὐ
γὰρ
ᾠόμην
ἔγωγε |
[36] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
~ἐπὶ
τούτῳ
(τῷ
|
γεγονότι, |
ὅτι
μου
κατεψηφίσασθε,
ἄλλα
τέ |
[39] |
ἡδέως
ἂν
διαλεχθείην
ὑπὲρ
τοῦ
|
γεγονότος |
τουτουῒ
πράγματος,
ἐν
ᾧ
οἱ |
[24] |
οὕτως
ὀλίγῳ
χρόνῳ
οὕτω
πολλὴν
|
γεγονυῖαν. |
ταῦτ᾽
ἔστιν
ὑμῖν,
ὦ
ἄνδρες |
[17] |
πρῶτον
ἐπὶ
δικαστήριον
ἀναβέβηκα,
ἔτη
|
γεγονὼς |
ἑβδομήκοντα·
ἀτεχνῶς
οὖν
ξένως
ἔχω |
[30] |
τοιοῦτον
εὑρήσετε,
ἀτεχνῶς
εἰ
καὶ
|
γελοιότερον |
εἰπεῖν
προσκείμενον
τῇ
πόλει
ὑπὸ |
[26] |
τὰ
Ἀναξαγόρου
βιβλία
τοῦ
Κλαζομενίου
|
γέμει |
τούτων
τῶν
λόγων;
καὶ
δὴ |
[30] |
ἀστοῖς,
ὅσῳ
μου
ἐγγυτέρω
ἐστὲ
|
γένει. |
ταῦτα
γὰρ
κελεύει
ὁ
θεός, |
[19] |
μὲν
οὖν
ἂν
τοῦτο
οὕτως
|
γενέσθαι, |
εἴ
τι
ἄμεινον
καὶ
ὑμῖν |
[30] |
οὐδέν
πω
ὑμῖν
μεῖζον
ἀγαθὸν
|
γενέσθαι |
ἐν
τῇ
πόλει
ἢ
τὴν |
[32] |
δεῖν
διακινδυνεύειν
ἢ
μεθ᾽
ὑμῶν
|
γενέσθαι |
μὴ
δίκαια
βουλευομένων,
φοβηθέντα
δεσμὸν |
[31] |
οὖν
ἄλλος
οὐ
ῥᾳδίως
ὑμῖν
|
γενήσεται, |
ὦ
ἄνδρες,
ἀλλ᾽
ἐὰν
ἐμοὶ |
[31] |
φωνή
τις
γιγνομένη,
ἣ
ὅταν
|
γένηται, |
ἀεὶ
ἀποτρέπει
με
τοῦτο
ὃ |
[30] |
ὥσπερ
ἵππῳ
μεγάλῳ
μὲν
καὶ
|
γενναίῳ, |
ὑπὸ
μεγέθους
δὲ
νωθεστέρῳ
καὶ |
[22] |
μοι
καὶ
ἀνέλεγκτος
ἡ
μαντεία
|
γένοιτο. |
μετὰ
γὰρ
τοὺς
πολιτικοὺς
ᾖα |
[33] |
δήπου,
εἴτε
τινὲς
αὐτῶν
πρεσβύτεροι
|
γενόμενοι |
ἔγνωσαν
ὅτι
νέοις
οὖσιν
αὐτοῖς |
[20] |
τῶν
ἱππικῶν
τις
ἢ
τῶν
|
γεωργικῶν· |
νῦν
δ᾽
ἐπειδὴ
ἀνθρώπω
ἐστόν, |
[26] |
φησὶν
εἶναι,
τὴν
δὲ
σελήνην
|
γῆν. |
Ἀναξαγόρου
οἴει
κατηγορεῖν,
ὦ
φίλε |
[23] |
τὰ
μετέωρα
καὶ
τὰ
ὑπὸ
|
γῆς” |
καὶ
θεοὺς
μὴ
νομίζειν”
καὶ |
[19] |
περιεργάζεται
ζητῶν
τά
τε
ὑπὸ
|
γῆς |
καὶ
οὐράνια
καὶ
τὸν
ἥττω |
[18] |
μετέωρα
φροντιστὴς
καὶ
τὰ
ὑπὸ
|
γῆς |
πάντα
ἀνεζητηκὼς
καὶ
τὸν
ἥττω |
[31] |
καὶ
παράνομα
ἐν
τῇ
πόλει
|
γίγνεσθαι, |
~ἀλλ᾽
(ἀναγκαῖόν
ἐστι
τὸν
τῷ |
[30] |
ὅτι
οὐκ
ἐκ
χρημάτων
ἀρετὴ
|
γίγνεται, |
ἀλλ᾽
ἐξ
ἀρετῆς
χρήματα
καὶ |
[33] |
τούτων
ἐγὼ
εἴτε
τις
χρηστὸς
|
γίγνεται |
εἴτε
μή,
οὐκ
ἂν
δικαίως |
[39] |
ἐν
ταῖς
μάχαις
πολλάκις
δῆλον
|
γίγνεται |
ὅτι
τό
γε
ἀποθανεῖν
ἄν |
[31] |
μοι
θεῖόν
τι
καὶ
(δαιμόνιον
|
γίγνεται |
(φωνή)
ὃ
δὴ
καὶ
ἐν |
[31] |
ἐκ
παιδὸς
ἀρξάμενον,
φωνή
τις
|
γιγνομένη, |
ἣ
ὅταν
γένηται,
ἀεὶ
ἀποτρέπει |
[36] |
στάσεων
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει
|
γιγνομένων, |
ἡγησάμενος
ἐμαυτὸν
(τῷ
ὄντι
ἐπιεικέστερον |
[23] |
ἂν
ἐθέλοιεν
λέγειν,
ὅτι
κατάδηλοι
|
γίγνονται |
προσποιούμενοι
μὲν
εἰδέναι,
εἰδότες
δὲ |
[31] |
ὑμῖν
οὔτε
ἄλλῳ
πλήθει
οὐδενὶ
|
γνησίως |
ἐναντιούμενος
καὶ
διακωλύων
πολλὰ
ἄδικα |
[19] |
τοιούτων
διαλεγομένου,
καὶ
ἐκ
τούτου
|
γνώσεσθε |
ὅτι
τοιαῦτ᾽
ἐστὶ
καὶ
τἆλλα |
[27] |
ὥσπερ
αἴνιγμα
συντιθέντι
διαπειρωμένῳ
ἆρα
|
γνώσεται |
Σωκράτης
ὁ
σοφὸς
δὴ
ἐμοῦ |
[19] |
τ᾽
εἴη
παιδεύειν
ἀνθρώπους
ὥσπερ
|
Γοργίας |
τε
ὁ
Λεοντῖνος
καὶ
Πρόδικος |
[20] |
καὶ
οὕτως
ἐμμελῶς
διδάσκει.
ἐγὼ
|
γοῦν |
καὶ
αὐτὸς
ἐκαλλυνόμην
τε
καὶ |
[38] |
οἱ
βουλόμενοι
ὑμῖν
ὀνειδίζειν
εἰ
|
γοῦν |
περιεμείνατε
ὀλίγον
χρόνον,
ἀπὸ
τοῦ |
[21] |
οὐκ
οἶδα,
οὐδὲ
οἴομαι·
ἔοικα
|
γοῦν |
τούτου
γε
σμικρῷ
τινι
αὐτῷ |
[26] |
τῶνδε
καὶ
οἴει
αὐτοὺς
ἀπείρους
|
γραμμάτων |
εἶναι
ὥστε
οὐκ
εἰδέναι
ὅτι |
[31] |
ὃ
δὴ
καὶ
ἐν
τῇ
|
γραφῇ |
ἐπικωμῳδῶν
Μέλητος
ἐγράψατο.
ἐμοὶ
δὲ |
[27] |
λέγειν
αὐτὸς
ἑαυτῷ
ἐν
τῇ
|
γραφῇ |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
εἴποι·
ἀδικεῖ |
[26] |
δῆλον
δὴ
ὅτι
κατὰ
τὴν
|
γραφὴν |
ἣν
ἐγράψω
θεοὺς
διδάσκοντα
μὴ |
[28] |
οὐκ
ἀδικῶ
κατὰ
τὴν
Μελήτου
|
γραφήν, |
οὐ
πολλῆς
μοι
δοκεῖ
εἶναι |
[19] |
πιστεύων
Μέλητός
με
ἐγράψατο
τὴν
|
γραφὴν |
ταύτην.
εἶεν·
τί
δὴ
λέγοντες |
[27] |
οὐχὶ
ἀποπειρώμενος
ἡμῶν
ἐγράψω
τὴν
|
γραφὴν |
ταύτην
ἢ
ἀπορῶν
ὅτι
ἐγκαλοῖς |
[26] |
καὶ
ἀκόλαστος,
καὶ
ἀτεχνῶς
τὴν
|
γραφὴν |
ταύτην
ὕβρει
τινὶ
καὶ
ἀκολασίᾳ |
[26] |
τινὶ
καὶ
ἀκολασίᾳ
καὶ
νεότητι
|
γράψασθαι. |
~(Ἔοικεν
γὰρ
ὥσπερ
αἴνιγμα
συντιθέντι |
[41] |
τις
εἴποι
καὶ
ἄνδρας
καὶ
|
γυναῖκας, |
οἷς
ἐκεῖ
διαλέγεσθαι
καὶ
συνεῖναι |
[35] |
ταῖς
ἄλλαις
τιμαῖς
προκρίνουσιν,
οὗτοι
|
γυναικῶν |
οὐδὲν
διαφέρουσιν.
ταῦτα
γάρ,
ὦ |