Livre, Chap.
[7, 25]	ὁ Γωβρύου τὴν ἀγγελίαν ἐπίστευσεν	ἐς	Ἀθηναίους ἀπαγγεῖλαι· ὁ δὲ ἄλλος
[7, 11]	Ὠρωπίων Ἀθηναίους· ἢν δὲ αὖθις	ἐς	Ἀθηναίους γένηται ἔγκλημα Ὠρωπίοις, τὴν
[7, 20]	πρότερον ἔτι ἐξείργαστό μοι τὰ	ἐς	Ἀθηναίους ἢ ὑπῆρκτο Ἡρώδης τοῦ
[7, 24]	καὶ ὡς ὑπὸ Ἀχαιῶν ἐκπεσόντες	ἐς	Ἀθήνας καὶ ὕστερον ἐξ Ἀθηνῶν
[7, 1]	ἔχοι τῶν πατρῴων· ὁ δὲ	ἐς	Ἀθήνας φυγὼν θυγατέρα Ἐρεχθέως ἠξιώθη
[7, 22]	ἐνενήκοντά εἰσι στάδιοι, ἑξήκοντα δὲ	ἐς	Αἴγιον ἀπὸ τοῦ Ἐρινεοῦ· ὁδὸς
[7, 22]	καὶ ἠπειρώτιδες βεβαίως· πλέοντι δὲ	ἐς	Αἴγιον ἐκ Πατρῶν ἄκρα πρῶτόν
[7, 7]	καὶ τὰ ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ	ἐς	Αἴγιόν σφισιν ἔδοξεν· αὕτη γὰρ
[7, 18]	δὲ ἀνὰ χρόνον Πατρεῖς διέβησαν	ἐς	Αἰτωλίαν Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ φιλίαν
[7, 9]	ἔς τε Ἀθήνας κατεπέμπετο καὶ	ἐς	Αἰτωλίαν κατάγειν σφᾶς Μεσσηνίους καὶ
[7, 8]	Φίλιππον, μετέσχον δὲ καὶ στρατείας	ἐς	Αἰτωλούς, τρίτα δὲ ὁμοῦ Ῥωμαίοις
[7, 23]	ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ἡ Εἰλείθυια	ἐς	ἄκρους ἐκ κεφαλῆς τοὺς πόδας
[7, 20]	Ἀχαιῶν μόνοι. κεκόσμηται δὲ καὶ	ἐς	ἄλλα τὸ Ὠιδεῖον ἀξιολογώτατα τῶν
[7, 12]	Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς διάφορα ἦν	ἐς	ἀλλήλους. καὶ τοῖς ἐκ Ῥώμης
[7, 27]	γυναῖκας οἱ ἄνδρες γέλωτί τε	ἐς	ἀλλήλους χρῶνται καὶ σκώμμασιν. (ἀπωτέρω
[7, 24]	κάλλει· ἀρχομένων δὲ αὐτῷ γενείων	ἐς	ἄλλον παῖδα ἡ ἐπὶ τῷ
[7, 17]	Οἰβώτα οὐ προαχθείη ἄν τις	ἐς	ἀλογίαν. Οἰβώτᾳ γὰρ ἀνδρὶ Δυμαίῳ,
[7, 25]	ὑπὲρ τῆς ἱερωσύνης ἀφίκωνται γυναῖκες	ἐς	ἀμφισβήτησιν πλέονες, ἡ τῷ κλήρῳ
[7, 7]	τὴν Μακεδόνων ἀρχήν, ὡς ἀφίκετο	ἐς	ἄνδρας, παρὰ ἑκόντος Ἀντιγόνου λαβὼν
[7, 23]	τούτῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ τῷ ἱερῷ	ἐς	ἀντιλογίαν ἀφίκετο ἀνήρ μοι Σιδόνιος,
[7, 12]	ἐγένετο μειζόνων ἀρχή· Δίαιος δὲ	ἐς	ἀντιλογίαν Μεναλκίδᾳ καταστὰς ἐπὶ τῆς
[7, 15]	καὶ μύριοι. (ἐνταῦθα ὁ Δίαιος	ἐς	ἅπαν ἀφίκετο ἀνοίας, ὃς Κριτόλαον
[7, 17]	ἑκατόν, ἣν ἐνίκα Διόδωρος Σικυώνιος.	~(ἐς	ἅπαν δὲ ἀσθενείας τότε μάλιστα
[7, 24]	ἔστιν ἀνορθουμένους οἳ ὀλίγου ἐδέησαν	ἐς	ἅπαν ἐκριφῆναι, καὶ ὁπόσα διέστη
[7, 10]	δὲ ἀνὴρ Ἀχαιὸς Καλλικράτης τηνικαῦτα	ἐς	ἅπαν ἐποίει Ῥωμαίοις ὑποχειρίους. ἀρχὴ
[7, 6]	ἦσαν ἀριθμόν, ὁπόσαι γε καὶ	ἐς	ἅπαν τὸ Ἑλληνικὸν γνώριμοι, Δύμη
[7, 4]	ἐπὶ ταῖς συμφοραῖς ἐπιφανέστερος ἐγένετο	ἐς	ἅπαντας ἀνθρώπους. ἀποκτείνας μὲν ἀδελφῆς
[7, 21]	ἐπιχώρια ὄντα ἕκαστοι τίθενται, τοσαίδε	ἐς	ἅπαντας γεγόνασιν ἐπικλήσεις αὐτῷ, Πελαγαῖος
[7, 2]	οἱ λοιποὶ τῶν Κόδρου παίδων	ἐς	ἀποικίαν ἀπεστάλησαν, ἀγαγόντες μὲν καὶ
[7, 3]	τῇ Ἁλιαρτίᾳ. (ἐκπέμψαντος δὲ σφᾶς	ἐς	ἀποικίαν τοῦ θεοῦ, περαιοῦνται ναυσὶν
[7, 1]	καλεῖσθαι. Ἄρχανδρος Ἀχαιοῦ καὶ Ἀρχιτέλης	ἐς	Ἄργος ἀφίκοντο ἐκ τῆς Φθιώτιδος,
[7, 8]	πλέον ἐπέξεισιν αὖθίς μοι τὰ	ἐς	Ἀρκάδας· Λακεδαιμόνιοι δὲ ἅτε μεγάλως
[7, 10]	ἢ ὕστερον ἐκ τῶν πόλεων	ἐς	ἃς ὑπὸ Ῥωμαίων ἐπέμφθησαν, πρόφασις
[7, 17]	σώματος μήτε τήκεσθαι. (τάδε μὲν	ἐς	Ἄττην τὰ γνωριμώτατα· ἐν δὲ
[7, 23]	ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν	ἐς	αὐτὰ γίνεσθαι· τέλος δὲ ἀπαιτεῖσθαι
[7, 20]	οὐκ ἐν ὑπαίθρῳ, ἀλλὰ ἔσοδος	ἐς	αὐτὰ διὰ τῶν στοῶν ἐστι.
[7, 13]	Ἀχαιῶν ὑπηγάγετο εὔνοιαν, ἐσήγαγε δὲ	ἐς	αὐτὰ καὶ φρουράς, ὁρμητήρια ἐπὶ
[7, 3]	μὲν Ὀρχομένιοι Μινύαι σὺν Ἀθάμαντι	ἐς	αὐτὴν ἐλθόντες· λέγεται δὲ ὁ
[7, 19]	τοιαῦτα ἦν πείθομαι οὔτε τὰ	ἐς	αὐτὴν ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί ποτε
[7, 21]	κατὰ δὲ τὸ ἐκτὸς κάθοδος	ἐς	αὐτὴν πεποίηται. μαντεῖον δὲ ἐνταῦθά
[7, 3]	τὴν γῆν Καρῶν ἀφικέσθαι φασὶν	ἐς	αὐτὴν πρώτους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κρῆτας,
[7, 5]	πόλιν ἐνταῦθα οἰκίζειν καὶ ἄγειν	ἐς	αὐτὴν Σμυρναίους ἀναστήσαντα ἐκ τῆς
[7, 27]	εἰργασμένον. (κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν	ἐς	αὐτὴν τὴν πόλιν ἐστὶν Ἀθηνᾶς
[7, 19]	δὲ καὶ ἄλλοι λόγοι δύο	ἐς	αὐτήν, ὡς ὅτε ἔφυγεν Αἰνείας,
[7, 12]	Δίαιος δὲ σφᾶς ἀπὸ τῶν	ἐς	αὐτὸν ἐγκλημάτων μετῆγεν ἐς πραγμάτων
[7, 21]	Κορέσου τε ἔλεος καὶ ὅσα	ἐς	αὐτὸν εἴργασται αἰδώς ἀπέσφαξέ τε
[7, 17]	οὐδὲν οἷός τε ἦν ἀπόρρητον	ἐς	αὐτὸν ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν
[7, 23]	θάλασσαν. λόγος δὲ τῶν ἐπιχωρίων	ἐς	αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον
[7, 21]	Κορέσῳ μετῆν, τοσοῦτο εἶχεν ἀπεχθείας	ἐς	αὐτὸν ἡ παρθένος. (ὡς δὲ
[7, 17]	ἀλλὰ ἐπιχώριός ἐστιν ἄλλος σφίσιν	ἐς	αὐτὸν λόγος, Δία ὑπνωμένον ἀφεῖναι
[7, 27]	τῶν ἀνδρῶν, αἱ γυναῖκές τε	ἐς	αὐτοὺς καὶ ἀνὰ μέρος ἐς
[7, 9]	ἐς τὸ ἀνωφελὲς προϋπηργμένων σφίσιν	ἐς	αὐτούς, οἳ ἐπὶ τὰ Φιλίππου
[7, 10]	τὴν κολακείαν οὔτε λόγον οὐδένα	ἐς	αὐτοὺς παριείς· ἕνα δέ τινα
[7, 11]	οἱ Πλευρῶνα οἰκοῦντες, συντελείας τῆς	ἐς	Ἀχαιοὺς ἐθέλοντες ἄφεσιν εὕρασθαι· καὶ
[7, 9]	Ἀλκιβιάδα μηδὲν ἀδίκημα ἐξ αὐτῶν	ἐς	Ἀχαιοὺς εἶναι, Λακεδαιμονίοις τε ἀποστεῖλαι
[7, 7]	ἐκτὸς οἰκοῦντας τοῦ ἰσθμοῦ συντελεῖν	ἐς	Ἀχαιοὺς ἔπειθεν, ὅτι ἐς πλέον
[7, 12]	ἄλλου λόγου, πόλεις ὅσαι τελοῦσιν	ἐς	Ἀχαιοὺς μηδεμίαν ἐφ´ ἑαυτῆς καθεστηκέναι
[7, 16]	ὁ Δίαιος, οὐδέν τι γενόμενος	ἐς	Ἀχαιοὺς ὅμοιος ἢ καὶ Καλλίστρατος
[7, 9]	ἐν τῇ Σπάρτῃ, τὰ δὲ	ἐς	Ἀχαιοὺς οὐ δίκαιοι· γενομένους γὰρ
[7, 27]	καὶ ἄδυτον τῆς Ἀθηνᾶς καθήκειν	ἐς	βάθος τῆς γῆς, εἶναι δὲ
[7, 25]	οὐκ ἐπὶ πολὺ δεύτερα ἔστιν	ἐς	Βοῦραν ἀποτραπέσθαι· θαλάσσης δὲ ἐν
[7, 15]	ἦν δὲ καὶ Ἀθηναίοις τὰ	ἐς	Γαλάτας οὐδὲν ἀφανέστερα ἐκείνων τολμήματα.
[7, 17]	λόγος, Δία ὑπνωμένον ἀφεῖναι σπέρμα	ἐς	γῆν, τὴν δὲ ἀνὰ χρόνον
[7, 14]	ζημίαν, ὅτι ἐσέβαλον σὺν ὅπλοις	ἐς	γῆν τὴν Φωκίδα, δευτέραν Εὐβοεῦσιν,
[7, 24]	τιμή. ταῦτα μὲν οὕτως ἐνομίζετο·	ἐς	δὲ Αἴγιον καὶ ἐφ´ ἡμῶν
[7, 8]	φιλίᾳ τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἔπραξαν·	ἐς	δὲ Αἰτωλοὺς ἐκ παλαιοῦ σφισιν
[7, 22]	Πανόρμου τὸ Ἀθηνᾶς καλούμενον τεῖχος.	ἐς	δὲ λιμένα Ἐρινεὸν ἐξ Ἀθηνᾶς
[7, 27]	σφισιν οὐ συνεχὴς ἡ πόλις,	ἐς	δὲ μοίρας νενεμημένη δύο ὑπὸ
[7, 27]	καὶ τῶν κυνῶν τὸ ἄρρεν.	ἐς	δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐς
[7, 18]	ἐλάφων ὑπὸ τὸ ἅρμα ἐζευγμένων·	ἐς	δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη
[7, 6]	καὶ Μακεδόνων οἱ Ἀχαιοὶ μετέσχον,	ἐς	δὲ τὴν Θεσσαλίαν καὶ ἐπὶ
[7, 3]	ἐν τῇ ἠπείρῳ Κλαζομενὰς πόλιν·	ἐς	δὲ τὴν νῆσον διέβησαν δὴ
[7, 26]	κινναβάρεως τὸ ἄγαλμά ἐστιν ἐπηνθισμένον.	ἐς	δὲ τὸ ἐπίνειον καταβᾶσιν ἐξ
[7, 26]	ἡ τῷ κλήρῳ λαχοῦσα προτετίμηται.	~(ἐς	δὲ τὸ ἐπίνειον τὸ Αἰγειρατῶν
[7, 19]	τὸν ταύτῃ κόλπον· ἀναβὰς δὲ	ἐς	Δελφοὺς ἐχρᾶτο ὑπὲρ τῆς νόσου.
[7, 24]	καθότι ἐς Θερμοπύλας τε καὶ	ἐς	Δελφοὺς οἱ Ἀμφικτύονες. (ἰόντι δὲ
[7, 17]	Ὀλυμπίασιν ἡμάρτανον, διδάσκονται δὲ ἀποστείλαντες	ἐς	Δελφούς· (οὕτω καὶ ἄλλα ἐς
[7, 3]	ἡ Μαντὼ τῷ Ἀπόλλωνι ἐκομίσθησαν	ἐς	Δελφούς· Τειρεσίαν δὲ κατὰ τὴν
[7, 25]	Ἑλίκην ἀποτραπήσῃ τε ἀπὸ θαλάσσης	ἐς	δεξιὰν καὶ ἥξεις ἐς πόλισμα
[7, 9]	Ἀχαιῶν τοῖς φεύγουσι τὰ βουλεύματα	ἐς	δέον χωρήσειν· γράμματά τε αὐτίκα
[7, 4]	ἀδικεῖν ὑπὸ τοῦ Μίνω καὶ	ἐς	δεσμωτήριον ὁμοῦ τῷ παιδὶ ἐμβληθεὶς
[7, 14]	ὅσους εἶχον συνειληφότες, κατατίθενται σφᾶς	ἐς	δεσμωτήριον, τοὺς ξένους δὲ ἀπ´
[7, 2]	δὲ Νειλέως ὁ τάφος ἰόντων	ἐς	Διδύμους ἐστὶν οὐ πόρρω τῶν
[7, 10]	τινα ἐξ αὐτῶν ἄνδρα οὐδαμῶς	ἐς	δικαιοσύνην πρόθυμον, τοῦτον τὸν ἄνδρα
[7, 12]	μὲν ἀπελθόντες ὑπήγοντο ὑπὸ Σπαρτιατῶν	ἐς	δικαστήριον τῷ λόγῳ καὶ ἀποθανεῖν
[7, 21]	ταῖς Πάτραις ἀριθμὸν μὲν καὶ	ἐς	δὶς τῶν ἀνδρῶν· Ἀφροδίτης δέ,
[7, 17]	ἡρώων, ὁμοῦ τῇ μεταβολῇ τῇ	ἐς	Δωριέας ἐπέλιπε τὸ ἐκ τῆς
[7, 8]	τὰ τείχη τῆς Σπάρτης καταβάλλουσιν	ἐς	ἔδαφος, οἰκοδομηθέντα μὲν καὶ πρότερον
[7, 18]	Ἀχαιοὺς τοὺς ἐκ Ῥυπῶν, καταβαλὼν	ἐς	ἔδαφος Ῥύπας· καὶ ἔδωκε μὲν
[7, 15]	ἰσθμόν, ἐπεκηρυκεύετο καὶ τότε Ἀχαιοῖς	ἐς	εἰρήνην καὶ ὁμολογίας προκαλούμενος· ἰσχυρὸς
[7, 18]	ξύλα ἱστᾶσιν ἔτι χλωρὰ καὶ	ἐς	ἑκκαίδεκα ἕκαστον πήχεις· ἐντὸς δὲ
[7, 14]	τῆς οἰκίας καὶ ἐκάλουν Ἀχαιοὺς	ἐς	ἐκκλησίαν· οἱ δὲ ὡς τὰ
[7, 16]	δὲ οὐ πολλοῖς ὕστερον ἐτράποντο	ἐς	ἔλεον Ῥωμαῖοι τῆς Ἑλλάδος, καὶ
[7, 16]	δὲ καὶ οἰκέτας, ὅσοι τῶν	ἐς	ἐλευθερίαν ἀφεθέντων καὶ μαχεσαμένων μετὰ
[7, 15]	παρῄει Δίαιος· καὶ δούλους τε	ἐς	ἐλευθερίαν ἠφίει, τὸ Μιλτιάδου καὶ
[7, 24]	(ἔστι δὲ καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα	ἐς	Ἑλίκην καὶ τὸν Ἑλικώνιον Ποσειδῶνα.
[7, 1]	δὲ Ἀχαιοὶ κρατήσαντες ἐπολιόρκουν καταπεφευγότας	ἐς	Ἑλίκην καὶ ὕστερον ἀφιᾶσιν ἀπελθεῖν
[7, 10]	ἄλλο ἦν, ἀναπείθουσιν Ἀντίπατρον μηδὲν	ἐς	Ἕλληνας φρονῆσαι φιλάνθρωπον, ἐκφοβήσαντες δὲ
[7, 16]	Ἕλληνες, ἡγεμὼν δὲ ἔτι καὶ	ἐς	ἐμὲ ἀπεστέλλετο· καλοῦσι δὲ οὐχ
[7, 1]	ἐς Σπάρτην, καὶ ἦν καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι αὐτῷ τάφος, ἔνθα
[7, 17]	ἔσχεν ἐν παισί. διαμένει δὲ	ἐς	ἐμὲ ἔτι Ἀχαιῶν τοῖς ἀγωνίζεσθαι
[7, 18]	τὸ ἄγαλμα, ὃ δὴ καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι ἐν τῇ ἀκροπόλει
[7, 16]	δίδωσι· καὶ ἦν Περγαμηνοῖς καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι λάφυρα Κορίνθια. (πόλεων
[7, 5]	τὸ ἐκ τῶν τριχῶν καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι οἱ ἐπιχώριοι φυλάσσουσι·
[7, 5]	τῆς χώρας, καθ´ ἃ καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι πόλιν {ἣν} καλοῦσιν
[7, 17]	τριχῶν δοῦναι. ἐπίθημα δὲ καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι στήλη τε ἦν
[7, 2]	τῆς σφετέρας ἔνθα δείκνυται καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι τὸ μνῆμα κατὰ
[7, 17]	Οὐεσπασιανοῦ γὰρ μετὰ Νέρωνα ἄρξαντος	ἐς	ἐμφύλιον στάσιν προήχθησαν, καὶ σφᾶς
[7, 15]	ὁμοῦ καὶ οἰκετῶν, τὸ ἀθροισθὲν	ἐς	ἑξακοσίους μὲν μάλιστα ἀριθμὸν ἱππεῖς,
[7, 24]	Ἀγαμέμνονι δὲ καὶ ἄλλα ἐστὶν	ἐς	ἔπαινον καὶ ὅτι τοῖς ἐξ
[7, 5]	πέτρας χηραμῷ, τὰ δὲ καὶ	ἐς	ἐπίδειξιν πλούτου πεποιημένα. Κλαζομενίοις δὲ
[7, 21]	ὁπόσα ὀνόματα ποιηταῖς πεποιημένα ἐστὶν	ἐς	ἐπῶν κόσμον καὶ ἰδίᾳ σφίσιν
[7, 20]	τε ἐδήλωσεν ἐν ὕμνῳ τῷ	ἐς	Ἑρμῆν, γράψας ὡς ὁ Ἑρμῆς
[7, 21]	ἔργον ἀνθρώπων ὧν ἴσμεν διατεθεὶς	ἐς	ἔρωτα ἀπλαστότατα· (Καλλιρόη τε ὡς
[7, 26]	σημαίνειν ὅτι ἀνθρώποις καὶ τὰ	ἐς	ἔρωτα τύχῃ μᾶλλον ἢ ὑπὸ
[7, 23]	καὶ ἀνδράσιν εἶναι καὶ γυναιξὶν	ἐς	ἔρωτος ἴαμα, λουομένοις ἐν τῷ
[7, 23]	(καὶ ταῖς χερσὶ τῇ μὲν	ἐς	εὐθὺ ἐκτέταται, τῇ δὲ ἀνέχει
[7, 18]	καὶ ἐς Πειράς τε καὶ	ἐς	Εὐρυτειὰς ἀποχωρῆσαι. (τοῦ δὲ Πείρου
[7, 18]	τῷ λόγῳ μου καὶ ἐλεγεῖον	ἐς	Εὐρυτίωνα Κένταυρον ὑπὸ Ἑρμησιάνακτος πεποιημένον·
[7, 3]	καὶ Μακεδόσι Κολοφώνιοι τῶν ἀνοικισθέντων	ἐς	Ἔφεσον μόνοι, τοῖς δὲ ἀποθανοῦσιν
[7, 2]	γὰρ δὴ ἀπεδέδεικτο Ἰώνων τῶν	ἐς	Ἔφεσον πλευσάντων βασιλεύς Λέλεγας μὲν
[7, 27]	Γλυκείας ὀνομάζουσι. (γυμνάσιον δὲ ἀρχαῖον	ἐς	ἐφήβων μάλιστα ἀνεῖται μελέτην· οὐδὲ
[7, 3]	ὑπὸ τῷ Παρνασσῷ καλουμένης καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἔτι Φωκίδος, οἳ Φιλογένει
[7, 18]	παρὰ τῷ Πείρῳ. ὁπόσοι δὲ	ἐς	Ἡρακλέα καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ
[7, 25]	δὲ ἀπὸ τοῦ Ἡρακλέους ποταμὸς	ἐς	θάλασσαν ἐκδίδωσιν ἀέναος ἐξ ὄρους
[7, 23]	λεωφόρου καὶ Σέλεμνος ποταμὸς κατιὼν	ἐς	θάλασσαν. λόγος δὲ τῶν ἐπιχωρίων
[7, 18]	δὲ αὐτῆς ποταμὸς Γλαῦκος ἐκδίδωσιν	ἐς	θάλασσαν. Πατρέων δὲ οἱ τὰ
[7, 24]	τῆς θεοῦ πέμματα ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν	ἐς	θάλασσαν, πέμπειν δὲ τῇ ἐν
[7, 23]	διέξεισι δὲ καὶ ἕτερος Μειγανίτας,	ἐς	θάλασσαν ῥέοντες. στοὰ δὲ τῆς
[7, 18]	προελθόντι ἐκ Δύμης ποταμὸς Πεῖρος	ἐς	θάλατταν κάτεισι, καὶ Ἀχαιῶν πόλις
[7, 16]	κόσμου τὰ μὲν μάλιστα ἀνήκοντα	ἐς	θαῦμα ἀνήγετο, τὰ δὲ ἐκείνοις
[7, 7]	ἄλλα αὐτοῦ μιμούμενος καὶ τὰ	ἐς	θεραπείαν ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ ἦν
[7, 6]	οὔτε Λεωνίδᾳ τῆς ἐξόδου τῆς	ἐς	Θερμοπύλας εἰσὶν οἱ Ἀχαιοὶ δῆλοι
[7, 6]	μαχόμενος ὑπὲρ Ἑλλήνων. (ἡ δὲ	ἐς	Θερμοπύλας ἐπὶ τὴν Γαλατῶν στρατιὰν
[7, 24]	συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν ἀθροίζεται, καθότι	ἐς	Θερμοπύλας τε καὶ ἐς Δελφοὺς
[7, 1]	καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἐπικούρους κατῆλθεν	ἐς	Θεσσαλίαν καὶ ἔσχε τὴν πατρῴαν
[7, 25]	παραινῶν ὁ ἐν Δωδώνῃ νέμειν	ἐς	ἱκέτας αἰδῶ. Ἀθηναίοις γὰρ ἐπὶ
[7, 6]	τοῖς Ἀχαιοῖς. κατὰ μὲν τὴν	ἐς	Ἴλιον ἐπιστρατείαν Ἀγαμέμνονος Λακεδαίμονα ἔτι
[7, 19]	βασιλεύσαντος ἐθέλουσιν ἅμα Ἡρακλεῖ στρατεύσαντα	ἐς	Ἴλιον λαβεῖν παρὰ τοῦ Ἡρακλέους
[7, 4]	ἐκδιδράσκει τε ἐκ Κρήτης καὶ	ἐς	Ἴνυκον Σικελῶν πόλιν ἀφικνεῖται παρὰ
[7, 1]	ὑπὸ Δωριέων ἐξεληλάσθαι· (τὰ δὲ	ἐς	Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς, ὁπόσα ἐπράχθη
[7, 2]	ἐς τὸ ἔσχατον ὅμως τελοῦσιν	ἐς	Ἴωνας· Μυοῦντος δὲ οἱ οἰκήτορες
[7, 4]	καθ´ ἥντινα αἰτίαν Χῖοι τελοῦσιν	ἐς	Ἴωνας. ~(Σμύρναν δὲ ἐν ταῖς
[7, 3]	μετὰ πολὺ ἐκλείπουσιν, ἐπανιόντες δὲ	ἐς	Ἰωνίαν Σκύππιον τῆς Κολοφωνίας ἔκτισαν.
[7, 11]	(Σικυώνιοι μὲν οὖν οὐκ ἀφικομένοις	ἐς	καιρὸν τῆς κρίσεως Ἀθηναίοις ζημίαν
[7, 21]	μὲν Καλλιρόης παρθένου· ὁπόσον δὲ	ἐς	Καλλιρόην ἔρωτος Κορέσῳ μετῆν, τοσοῦτο
[7, 16]	δὲ τὸ πολὺ ἀπέσωσεν αὐτῶν	ἐς	Κατάνην, ἀνέστρεφεν ὀπίσω τὴν αὐτὴν
[7, 3]	Σμυρναίων ἐστὶν ὁ τάφος ἰόντι	ἐς	Κλάρον ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ.
[7, 5]	ἐκ τῆς προτέρας· (ἀποστέλλουσιν οὖν	ἐς	Κλάρον θεωροὺς οἱ Σμυρναῖοι περὶ
[7, 25]	σιτίων, καὶ ἄλλοι μέν τινες	ἐς	Κλεωνὰς ἀποχωροῦσιν ἐξ αὐτῶν, τοῦ
[7, 14]	Κριτόλαος, ἀθροῖσαι δὲ Ἀχαιούς σφισιν	ἐς	κοινὸν σύλλογον οὐδαμῶς ἤθελεν, ἀλλὰ
[7, 16]	θάνατον δειλίαν. (Ἀχαιῶν δὲ οἱ	ἐς	Κόρινθον ἀποσωθέντες μετὰ τὴν μάχην
[7, 14]	ἀπηλλάσσοντο ἐς Ῥώμην· Κριτόλαος δὲ	ἐς	Κόρινθον Ἀχαιοὺς ἀθροίσας ἀνέπεισε μὲν
[7, 16]	ἐσδραμεῖν μετὰ τὴν μάχην Δίαιος	ἐς	Κόρινθον καὶ ὑποδέξασθαι τῷ τείχει
[7, 15]	περὶ τὸν Ἀλκαμένην καὶ αὐτίκα	ἐς	Κόρινθον παρὰ τὸ στρατόπεδον τὸ
[7, 4]	νόμιμα ἑκουσίως παρὰ Μίνω ἔφυγεν	ἐς	Κρήτην, καὶ αὐτῷ τε ἀγάλματα
[7, 23]	δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη Σέλεμνον·	ἐς	λήθην ἄγει τὸν ποταμὸν Ἀργυρᾶς.
[7, 13]	τοῖς ἡγεμόσιν αὐτοὺς τοῖς Ἀχαιῶν	ἐς	λόγους ἐλθεῖν, ὅπλα μὲν ἐπὶ
[7, 14]	Τεγέᾳ τῇ Ἀρκάδων τοῖς ἀνδράσιν	ἐς	λόγους ὁ Κριτόλαος, ἀθροῖσαι δὲ
[7, 17]	τεχθείη· ἐπεὶ δὲ ηὔξητο, μετῴκησεν	ἐς	Λυδίαν τῷ Ἑρμησιάνακτος λόγῳ καὶ
[7, 3]	προεδήλωσέ μοι τοῦ λόγου τὰ	ἐς	Λυσίμαχον· ἐμαχέσαντο δὲ Λυσιμάχῳ καὶ
[7, 8]	δαπάναις χρημάτων μεγάλαις. τὰ δὲ	ἐς	Μακεδόνας δύναμίν τε, ἣν ἐπὶ
[7, 10]	Ἀλέξανδρος, τοὺς ἀνθεστηκότας σφίσιν Ἑλλήνων	ἐς	Μακεδονίαν ἐβιάσαντο ἀποσταλῆναι, διδόναι δὲ
[7, 8]	πρόθυμοι· καί σφισιν εἵποντο μὲν	ἐς	Μακεδονίαν καὶ ἐπὶ Φίλιππον, μετέσχον
[7, 25]	δήμου δὲ πλέον μὲν ἥμισυ	ἐς	Μακεδονίαν καταφεύγουσι παρὰ Ἀλέξανδρον, ᾧ
[7, 16]	τῶν Ῥωμαίων στράτευμα, ἀποπέμψας δὲ	ἐς	Μακεδονίαν Μέτελλον καὶ ὅσον εἵπετο
[7, 13]	τὸν αὐτὸν χρόνον τοῦτον ἀφίκετο	ἐς	Μακεδονίαν στρατιά τε Ῥωμαίων καὶ
[7, 6]	ἅμα οἵ τε Ἀρκάδες συνεληλυθότες	ἐς	Μεγάλην πόλιν καὶ οἱ Μεσσήνιοι
[7, 15]	αὐτοῖς ἔταξεν Ἀλκαμένην. ἀπεστέλλοντο δὲ	ἐς	Μέγαρα φρουρά τε εἶναι Μεγαρεῦσι
[7, 3]	τὴν πόλιν, ἵνα δὴ συντέλεια	ἐς	μέγεθος τῇ Ἐφέσῳ γένοιτο· χώρα
[7, 8]	οἱ Ἀχαιοὶ καθεῖλον καὶ τὰ	ἐς	μελέτην τοῖς ἐφήβοις ἐκ τῶν
[7, 18]	Πατρεὺς ὁ Πρευγένους τοῦ Ἀγήνορος	ἐς	μὲν Ἄνθειαν καὶ ἐς Μεσάτιν
[7, 14]	κοινὸν σύλλογον οὐδαμῶς ἤθελεν, ἀλλὰ	ἐς	μὲν ἐπήκοον τῶν Ῥωμαίων ἔπεμπεν
[7, 15]	ἄπυστος οἰχήσεσθαι κατὰ τοῦ βυθοῦ.	(ἐς	μὲν οὖν τὴν Κριτολάου τελευτὴν
[7, 18]	Ἀγήνορος ἐς μὲν Ἄνθειαν καὶ	ἐς	Μεσάτιν μὴ ἐνοικίζεσθαι τοῖς Ἀχαιοῖς
[7, 15]	Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων τὰ	ἐς	Μήδους, ἦν δὲ καὶ Ἀθηναίοις
[7, 14]	ἐκέλευεν ἀναμένειν αὐτοὺς Ἀχαιῶν σύνοδον,	ἐς	μῆνα ἐσομένην ἕκτον· αὐτὸς δὲ
[7, 2]	καὶ ἡ σὺν αὐτῷ μοῖρα	ἐς	Μίλητον. (Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ τοιάδε
[7, 2]	ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν. ἀπεχώρησαν δὲ	ἐς	Μίλητον Μυούσιοι τά τε ἄλλα
[7, 20]	ἀνὴρ δὲ Ἀθηναῖος ἐποίησεν Ἡρώδης	ἐς	μνήμην ἀποθανούσης γυναικός. ἐμοὶ δὲ
[7, 4]	ἀπαλλαγῆς πολέμου Χίοις, ἀφικέσθαι τηνικαῦτα	ἐς	μνήμην Ἕκτορι ὡς σφᾶς καὶ
[7, 19]	ἐς τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ	ἐς	μνήμην καὶ οἱ ἐπιχώριοι τοῦ
[7, 26]	μὲν δὴ Αἰγειράταις οὐδέν ἐστιν	ἐς	μνήμην, ὁδὸς δὲ ἐκ τοῦ
[7, 25]	καὶ ἁγνοί" (ταῦτα Ἕλλησιν ἦλθεν	ἐς	μνήμην, ὅτε ἀφίκοντο ἐπὶ Ἀθήνας
[7, 7]	ἐν λόγοις τοῖς Ἀρκαδικοῖς ἀφιξόμεθα	ἐς	μνήμην· (Φίλιππος δὲ ὁ Δημητρίου
[7, 16]	τοῦ πεζοῦ δὲ ἀριθμὸς ἐγένετο	ἐς	μυριάδας δύο προσόντων καὶ τούτοις
[7, 3]	τὸν ἀδελφὸν Δαμασίχθονα ἀποκτείνας ἔφυγεν	ἐς	Νάξον, καὶ ἀπέθανε μὲν αὐτόθι
[7, 17]	ἔτι αὐξανόμενον. (χρόνῳ δὲ ὕστερον	ἐς	Νέρωνα ἡ βασιλεία περιῆλθεν ἡ
[7, 5]	δὲ ἐκ τοῦ Ἐρυθραίων λιμένος	ἐς	νῆσον τὴν Χίων πλέουσι τοῦτό
[7, 3]	τὴν Λέβεδον ἐνέμοντο οἱ Κᾶρες,	ἐς	ὃ Ἀνδραίμων σφᾶς ὁ Κόδρου
[7, 19]	δὲ εἶχε τῆς θεοῦ παρθένος,	ἐς	ὃ ἀποστέλλεσθαι παρὰ ἄνδρα ἔμελλε.
[7, 2]	πλῆθος ἐγίνοντο ἐκ τῆς λίμνης,	ἐς	ὃ τοὺς ἀνθρώπους ἠνάγκασαν ἐκλιπεῖν
[7, 1]	Ἴωνος τὸ Ἰώνων ἔσχον κράτος,	ἐς	ὃ ὑπ´ Ἀχαιῶν ἐξέπεσον καὶ
[7, 18]	τῆς Ἀρτέμιδος τὸ μήνιμα τὸ	ἐς	Οἰνέα ἀνὰ χρόνον τοῖς Καλυδωνίοις
[7, 7]	κύλικας οὐκ οἴνου, φαρμάκων δὲ	ἐς	ὄλεθρον ἀνθρώποις, ἃ δὴ ὁ
[7, 27]	ποιήσαντες οἱ Πελληνεῖς τὴν μὲν	ἐς	Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν, τὴν δὲ ἐν
[7, 17]	ποιήσασι καὶ τὴν εἰκόνα ἀναθεῖσιν	ἐς	Ὀλυμπίαν Σώστρατος Πελληνεὺς σταδίου νίκην
[7, 11]	δώροις ὑπελθόντες Ὠρωπίους ὑπάγονται σφᾶς	ἐς	ὁμολογίαν φρουράν τε Ἀθηναίων ἐσελθεῖν
[7, 27]	λόφου κατὰ ἄκραν τὴν κορυφὴν	ἐς	ὀξὺ ἀνεστηκότος. τοῦτο μὲν δὴ
[7, 11]	τῆς χώρας τὰ μὲν παλαιότερα	ἐς	οὐκ ἀφανῆ πόλεμον καὶ ἔργα
[7, 26]	πόλις καὶ τὸ ἐπίνειον ἔχει	ἐς	οὖν τὸ ἐπίνειον Αἰγειρατῶν δύο
[7, 12]	τοῦ Ἀχαιῶν. (ἐνταῦθα ὡς ἀφικνεῖτο	ἐς	πᾶν ὁ Μεναλκίδας κινδύνου, μεταδίδωσι
[7, 3]	Ἰώνων δὲ οὐ δεχομένων σφᾶς	ἐς	Πανιώνιον πρὶν ἢ τοῦ γένους
[7, 4]	σφᾶς καὶ Ἴωσι δέοι συνθύειν	ἐς	Πανιώνιον· τρίποδα δὲ ἆθλον λαβεῖν
[7, 18]	καὶ ἐνταῦθα ἐπιβουλευθέντα ὑπὸ Τιτάνων	ἐς	παντοῖον ἀφικέσθαι κίνδυνον, οὐκ ἐναντιούμενος
[7, 22]	δέ, Ἀχαιῶν πόλις, τελοῦσι μὲν	ἐς	Πάτρας δόντος Αὐγούστου, ὁδὸς δὲ
[7, 22]	μεσογαίῳ μὲν ᾤκισται, τελοῦσι δὲ	ἐς	Πάτρας καὶ αὐτοὶ βασιλέως δόντος·
[7, 25]	ἔσται πλέον ἢ ἑνὸς ἀνδρὸς	ἐς	πεῖραν ἀφιγμένη. πίνουσαι δὲ αἷμα
[7, 18]	ἀσθενείας φασὶ τὴν Ὤλενον καὶ	ἐς	Πειράς τε καὶ ἐς Εὐρυτειὰς
[7, 27]	ἄκρας μεταξὺ ἀνεχούσης. ἰόντων δὲ	ἐς	Πελλήνην ἄγαλμά ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ
[7, 26]	καὶ ἑκατόν· ταύτης δὲ ἡμίσεια	ἐς	Πελλήνην ἀπὸ τοῦ ἐπινείου. ὄνομα
[7, 3]	καὶ ἐκ Φλιοῦντος, ὅσοι Δωριέων	ἐς	Πελοπόννησον κατελθόντων ἐξέλιπον τὰς πόλεις·
[7, 10]	Ῥωμαίους οὔτε εὐνοίας μοι μέτεστιν	ἐς	Περσέα· καὶ τοῦδε ἕνεκα ἐθέλω
[7, 17]	Ἄγδιστιν. αὐξηθέντα δὲ Ἄττην ἀποστέλλουσιν	ἐς	Πεσσινοῦντα οἱ προσήκοντες συνοικήσοντα τοῦ
[7, 27]	οὐχ ὁμολογοῦντες παρέχονται καὶ ἄλλα	ἐς	πίστιν καὶ ἐλεγεῖον ἐπὶ τῷ
[7, 8]	Νάβιδος ἐν Σπάρτῃ τυραννὶς κατελέλυτο,	ἐς	πλείστην ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου, τὰ
[7, 17]	ὑπὸ τοῦ δαίμονος. Ἄργος μέν,	ἐς	πλεῖστον ἀφικομένην δυνάμεως πόλιν ἐπὶ
[7, 12]	ὡς ἄρ´ ἦν καὶ πῦρ	ἐς	πλέον ἄλλου πυρὸς καῖον καὶ
[7, 12]	τῆς παραινέσεως ταύτης προελθόντος καὶ	ἐς	πλέον δόξης· ὃς τοὺς ἄνδρας
[7, 8]	ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα μὲν δὴ καὶ	ἐς	πλέον ἐπέξεισιν αὖθίς μοι τὰ
[7, 7]	συντελεῖν ἐς Ἀχαιοὺς ἔπειθεν, ὅτι	ἐς	πλέον ἰσχύος προϊὸν ἑώρων ἀεὶ
[7, 21]	αὐτὸ πεφρικότα τοῦ Ἄργους καὶ	ἐς	πλέον τοῦ Δαναοῦ δείματι. (ἔστι
[7, 9]	Ἀχαιοῖς ἐχθίστους· ἐλύπησαν δὲ καὶ	ἐς	πλέον τοὺς Ἀχαιούς, ἐπειδὴ ἐς
[7, 17]	πόλιν· τὰ γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα	ἐς	ποίησιν ἐπάγεσθαι τῶν ὑστέρων καθεστηκός
[7, 6]	ἐτέθη τῇ πόλει. (τὰ δὲ	ἐς	πόλεμον τοιάδε ἦν τοῖς Ἀχαιοῖς.
[7, 16]	Μομμίου οἱ Ἀχαιοὶ φιλάνθρωπον ἐδυνήθησαν,	ἐς	πολιορκίαν καὶ τριβὴν πολέμου καταστάντες·
[7, 24]	τὴν ὁρμήν, ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς	ἐς	πολιορκίαν μηχανήμασιν ὁμοίως. (τὸν δὲ
[7, 25]	θαλάσσης ἐς δεξιὰν καὶ ἥξεις	ἐς	πόλισμα Κερύνειαν· ᾤκισται δὲ ὑπὲρ
[7, 12]	τῶν ἐς αὐτὸν ἐγκλημάτων μετῆγεν	ἐς	πραγμάτων ἐλπίδα μειζόνων, προφάσει χρώμενος
[7, 9]	αὖθις Ἀντιόχου στρατεύσαντες χάριτι τῇ	ἐς	Ῥωμαίους ἐγίνοντο ὕστεροι φυγάδων ἀνθρώπων
[7, 14]	ὡς ἀδικημάτων καὶ ὕβρεως ἄρχουσιν	ἐς	Ῥωμαίους. ἡμέραις δὲ ὕστερον οὐ
[7, 10]	καὶ ἐγώ, ἀδικίας δὲ οὐδὲν	ἐς	Ῥωμαίους οὔτε εὐνοίας μοι μέτεστιν
[7, 14]	διακρίνοντες ἠφίεσαν. ἀποστέλλουσι δὲ καὶ	ἐς	Ῥώμην ἄλλους τε Ἀχαιῶν τῶν
[7, 9]	Λακεδαιμονίοις τε ἀποστεῖλαι πρέσβεις ἐφιᾶσιν	ἐς	Ῥώμην, ἐναντία ἐφιέντες ἢ Ῥωμαίοις
[7, 10]	ᾤχοντο ἢ εὐθὺς ἡνίκα ἀνήγοντο	ἐς	Ῥώμην ἢ ὕστερον ἐκ τῶν
[7, 22]	ἐφ´ ἡμῶν· τὸ δὲ ἀρχαῖον	ἐς	Ῥώμην, καθὰ οἱ Τριταιεῖς λέγουσιν,
[7, 12]	δὲ καὶ ὑπὸ Ἀχαιῶν Καλλικράτης	ἐς	Ῥώμην καὶ Δίαιος τοῖς φεύγουσιν
[7, 10]	αἰτιάσασθαι, ἀνάγεσθαι πάντα τινὰ ἐκεκύρωτο	ἐς	Ῥώμην· καὶ ἐγένοντο ὑπὲρ χιλίους
[7, 12]	γὰρ Ἀχαιῶν ἐναντία ἔφασκεν αὐτὸν	ἐς	Ῥώμην καὶ ἐς τὰ μάλιστα
[7, 12]	τῇ Σπάρτῃ πόλεμον, φυγόντας δὲ	ἐς	Ῥώμην καταχθήσεσθαι σφᾶς οὐ μετὰ
[7, 14]	μὲν ἐπεὶ ἀπατώμενοι συνῆκαν, ἀπηλλάσσοντο	ἐς	Ῥώμην· Κριτόλαος δὲ ἐς Κόρινθον
[7, 9]	Ἀχαιῶν περιυβρίσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ ἀφίκοντο	ἐς	Ῥώμην, πολλὰ ἐπὶ τῆς βουλῆς
[7, 9]	αὐτῶν τοὺς φεύγοντας ἀναβῆναι πείθουσιν	ἐς	Ῥώμην· σὺν δέ σφισιν ἀνεληλυθότες
[7, 22]	κομισθῆναι δὲ οἱ ἐπιχώριοί φασιν	ἐς	Ῥώμην τὰ ἀγάλματα. ἐν Φαραῖς
[7, 12]	νόσῳ, οὐδὲ οἶδα εἰ ἀφικόμενος	ἐς	Ῥώμην ὠφέλησεν ἄν τι Ἀχαιοὺς
[7, 10]	Περσέως κεχειρωμένων πολέμῳ διὰ τὸ	ἐς	Σαπαίους ἀδίκημα, ἄνδρες τῆς Ῥωμαίων
[7, 2]	Θηβαῖος, ἀδελφιδοῦς ὁ Ἡρακλέους, Ἀθηναίοις	ἐς	Σαρδὼ καὶ Θεσπιεῦσιν ἡγήσατο· γενεᾷ
[7, 15]	Ῥωμαίους διαβεβηκέναι τὸν Σπερχειόν, ἀπέφευγεν	ἐς	Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν, οὐδὲ κατὰ
[7, 1]	ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι τὰ ὀστᾶ	ἐς	Σπάρτην, καὶ ἦν καὶ ἐς
[7, 9]	τε ἐκβληθέντας ὑπὸ Ἀχαιῶν κατάγουσιν	ἐς	Σπάρτην καὶ ὅσων πρὸ κρίσεως
[7, 9]	γνώμην Λακεδαιμονίων τοῦ δήμου κατάγουσιν	ἐς	Σπάρτην. τότε οὖν ἀναβεβηκότες καὶ
[7, 5]	ἀέρος κράσεως παρέχεται καὶ ἄλλα	ἐς	συγγραφήν, ἡ μέν γε Ἐφεσία
[7, 26]	ἀρχαίῳ. παρείχετο δὲ ἡ Αἴγειρα	ἐς	συγγραφὴν ἱερὸν Διὸς καὶ ἄγαλμα
[7, 9]	σφισιν ἀπεκρίναντο μήτε ἐκείνοις Ἀχαιοὺς	ἐς	σύλλογον μήτε ἄλλῳ συνάξειν, ὅστις
[7, 8]	τὸν χρόνον οἱ Ἀχαιοὶ τοῦτον	ἐς	σύλλογον ὑπάγονται τὸν Ἀχαϊκὸν καὶ
[7, 15]	καὶ Ἀχαιοὶ λόγον μὲν φέροντα	ἐς	σύμβασιν προσίεντο οὐδένα, Ἡράκλειαν δὲ
[7, 16]	ὀπίσω τὴν αὐτὴν αὖθις ὁδὸν	ἐς	Συρακούσας, διαρπάζοντας δὲ ἔτι εὑρὼν
[7, 21]	ἐκείνης τολμήσαντα. ὡς δὲ οὐδὲν	ἐς	σωτηρίαν εὑρίσκετο ἡ παρθένος, δεύτερα
[7, 22]	ἐστι λευκοῦ λίθου, θέας καὶ	ἐς	τὰ ἄλλα ἄξιον καὶ οὐχ
[7, 18]	Πατρεῦσιν εἶναι, ἔδωκε δὲ καὶ	ἐς	τὰ ἄλλα γέρα σφίσιν, ὁπόσα
[7, 10]	Ἀχαιῶν παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ	ἐς	τὰ ἄλλα· ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι
[7, 21]	Αἰσυμνήτου· τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο	ἐς	τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ τῆς πόλεως
[7, 22]	θυσίας οἱ ταῦροί σφισι καὶ	ἐς	τὰ ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν
[7, 17]	μὲν Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ ἄγαλμα	ἐς	τὰ μάλιστα ἀρχαῖον, ἔστι δὲ
[7, 26]	ναός. (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν	ἐς	τὰ μάλιστα ἀρχαῖον τό τε
[7, 12]	ἔφασκεν αὐτὸν ἐς Ῥώμην καὶ	ἐς	τὰ μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι
[7, 17]	Ῥωμαίων· Σαρδὼ γὰρ τὴν νῆσον	ἐς	τὰ μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος
[7, 9]	ἐπὶ τὰ οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς	ἐς	τὰ μάλιστα ἠνίασεν, ὡς οὔτε
[7, 20]	ἐστιν Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αὐτὸν	ἐς	τὰ μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα τέ
[7, 18]	δὲ ἀπὸ τούτου πῦρ ἐνιᾶσιν	ἐς	τὰ ξύλα. ἐνταῦθά που καὶ
[7, 8]	σύμμαχοί τε ὠνομάζοντο Ῥωμαίων καὶ	ἐς	τὰ πάντα ἦσαν πρόθυμοι· καί
[7, 24]	Ἀθήνας καὶ ὕστερον ἐξ Ἀθηνῶν	ἐς	τὰ παραθαλάσσια ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας,
[7, 26]	καταβᾶσιν ἐξ Αἰγείρας καὶ αὖθις	ἐς	τὰ πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν ἐν
[7, 21]	θαλάσσῃ, δρόμους τε ἐπιτηδειοτάτους καὶ	ἐς	τἄλλα δίαιταν ἡδεῖαν ὥρᾳ παρεχόμενον
[7, 11]	ἄνδρες Ὠρωπίους. οἱ μὲν δὴ	ἐς	τὰς Ἀθήνας ἀπέστελλον ὁμήρους τε
[7, 17]	κατέσκηψε δὲ ἐκ Μακεδονίας καὶ	ἐς	τὰς Βοιωτίας Θήβας τὸ Ἀλεξάνδρου
[7, 27]	ἐς αὐτοὺς καὶ ἀνὰ μέρος	ἐς	τὰς γυναῖκας οἱ ἄνδρες γέλωτί
[7, 24]	ἐποίησεν ἡ κίνησις, ἐπανίασιν αὖθις	ἐς	τὰς ἕδρας· ὡσαύτως δὲ καὶ
[7, 10]	νομίζοντες ἔς τε Τυρσηνίαν καὶ	ἐς	τὰς ἐκεῖ διέπεμψαν πόλεις, καὶ
[7, 23]	τῶν Ἀργείων καὶ αὐτοὺς τὰ	ἐς	τὰς θυσίας ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν· τοὺς
[7, 18]	πολισμάτων τῶν ἄλλων τοὺς ἄνδρας	ἐς	τὰς Πάτρας, προσσυνῴκισε δέ σφισι
[7, 6]	τὴν Ἰώνων διελάγχανον καὶ ἐσῳκίζοντο	ἐς	τὰς πόλεις. αἱ δὲ δύο
[7, 14]	ἰδίᾳ δὲ τοῖς συνέδροις ἐπέστελλεν	ἐς	τὰς πόλεις ἀπολείπεσθαι σφᾶς τοῦ
[7, 6]	Πελλήνη πρὸς τῆς Σικυωνίας ἐσχάτη·	ἐς	ταύτας οἱ Ἀχαιοὶ καὶ οἱ
[7, 15]	τῆς πρὸς τῇ Οἴτῃ θαλάσσης	ἐς	ταύτης καταδῦναι τὸ τέλμα, παντάπασιν
[7, 26]	θεοῦ δὲ ἣν Συρίαν ἐπονομάζουσιν,	ἐς	ταύτης τὸ ἱερὸν ἐσίασιν ἐν
[7, 16]	χίλιοι προσπεσόντες κατὰ τὰ πλάγια	ἐς	τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς φυγὴν κατέστησαν.
[7, 26]	ἐπινείου δύο σταδίων καὶ δέκα	ἐς	τὴν ἄνω πόλιν. (Ὁμήρου δὲ
[7, 12]	ἐλπίδα μειζόνων, προφάσει χρώμενος τοιᾷδε	ἐς	τὴν ἀπάτην. (Λακεδαιμόνιοι περὶ ἀμφισβητησίμου
[7, 2]	τὸν πλοῦν καὶ αὐτοί σφισιν	ἐς	τὴν ἀποικίαν ἐγένοντο ἡγεμόνες· ὡς
[7, 21]	Αἰγύπτου τοῦ Βήλου. φυγεῖν δὲ	ἐς	τὴν Ἀρόην οἱ Πατρεῖς φασιν
[7, 2]	ἔτι ἢ κατὰ Ἴωνας τὰ	ἐς	τὴν Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν ἐστίν.
[7, 13]	Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε, πρὶν ἢ	ἐς	τὴν Ἀσίαν διαβῆναι, τοῖς ἡγεμόσιν
[7, 3]	Φωκαεῦσι, πρὶν μὲν ἢ Ἴωνας	ἐς	τὴν Ἀσίαν ἐλθεῖν, οὐκ ᾠκοῦντο
[7, 6]	ναυσὶν ὅντινα δὴ τρόπον διαβεβήκεσαν	ἐς	τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω
[7, 3]	ἀποικίαν τοῦ θεοῦ, περαιοῦνται ναυσὶν	ἐς	τὴν Ἀσίαν, καὶ ὡς κατὰ
[7, 2]	ἡγεμόνες· ὡς δὲ ταῖς ναυσὶν	ἐς	τὴν Ἀσίαν κατῆραν, ἐπ´ ἄλλην
[7, 13]	παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο	ἐς	τὴν Ἀσίαν· Λακεδαιμόνιοι δὲ ὑπὸ
[7, 6]	παίδων πρότερον ἔτι διεβεβήκει ναυσὶν	ἐς	τὴν Ἀσίαν. οὗτοί τε δὴ
[7, 3]	Δάμωνι ὁμοῦ τοῖς Ἀθηναίοις διέβησαν	ἐς	τὴν Ἀσίαν. τὴν χώραν δὲ
[7, 1]	Φειδίτια καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους	ἐς	τὴν Ἀττικὴν Ἀθηναῖοι καὶ ὁ
[7, 11]	Μεναλκίδας μὲν καὶ Καλλικράτης ἐσβάλλειν	ἐς	τὴν Ἀττικὴν ἔπειθον· ἀνθισταμένων δὲ
[7, 13]	ἐν κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα	ἐς	τὴν Ἀχαιῶν ὑπηγάγετο εὔνοιαν, ἐσήγαγε
[7, 4]	νύμφης χιόνα ἐξ οὐρανοῦ πεσεῖν	ἐς	τὴν γῆν, καὶ ἀπὸ τούτου
[7, 19]	τῇ Ἀρόῃ θάλασσαν· ἐκβὰς δὲ	ἐς	τὴν γῆν καταλαμβάνει παῖδα καὶ
[7, 26]	ἀφίξεσθαι στρατὸς ἔμελλεν αὐτοῖς πολέμιος	ἐς	τὴν γῆν· οἱ δὲ οὐ
[7, 19]	καὶ καθ´ ἥντινα αἰτίαν ἀφίκετο	ἐς	τὴν γῆν ταύτην, δηλώσει μοι
[7, 26]	τε ὅσα νομίζουσι προκαθαριεύσαντες καὶ	ἐς	τὴν δίαιταν. οἶδα καὶ οἴκημα
[7, 12]	πρῶτα ἀναβολαῖς καὶ ἀπάταις ἐχρῆτο	ἐς	τὴν δόσιν, μετὰ δὲ οὐ
[7, 25]	Ἱκεσίου μήνιμα πάρεστι μὲν τοῖς	ἐς	τὴν Ἑλίκην, πάρεστι δὲ καὶ
[7, 15]	τε τῶν ἀνδρῶν διδαχθέντες οὓς	ἐς	τὴν Ἑλλάδα ἀπέστειλαν καὶ ἐκ
[7, 9]	καὶ ὅσοι σὺν ἐκείνῳ πρότερον	ἐς	τὴν Ἑλλάδα ἀφίκοντο. οἱ δὲ
[7, 15]	πολέμῳ φανῇ πρὶν ἢ Μόμμιον	ἐς	τὴν Ἑλλάδα ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους οὖν
[7, 14]	ἀνθρώπων ὁ ἀδικώτατος. ~(ἀφίκοντο δὲ	ἐς	τὴν Ἑλλάδα καὶ οἱ ἀποσταλέντες
[7, 11]	ἄνδρα ἐκ τῆς βουλῆς καταπέμπουσιν	ἐς	τὴν Ἑλλάδα· ὄνομα μὲν τῷ
[7, 10]	τὰ ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ	ἐς	τὴν Ἑλλάδα ὑπήρχετο ὁ Καλλικράτης
[7, 18]	ἡ πόλις καὶ οὐχ ἧσσον	ἐς	τὴν ἑορτὴν οἱ ἰδιῶται φιλοτίμως
[7, 5]	καὶ ἄλλοις ἐτεκμαιρόμεθα εἶναι καὶ	ἐς	τὴν ἐργασίαν ὁρῶντες ἔνδον τοῦ
[7, 6]	θαλάσσης τῆς κατὰ Λέχαιον ἀποτειχίσειαν	ἐς	τὴν ἑτέραν τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις
[7, 4]	ὅτι μὴ παρὰ Σαμίους καὶ	ἐς	τὴν Ἠλείαν, παρ´ ἄλλους γε
[7, 5]	οἱ Ἐρυθραῖοι λέγουσιν. (ὡς δὲ	ἐς	τὴν θάλασσαν ἀφίκετο ἡ σχεδία
[7, 23]	Ἀπόλλωνος. ἐφεξῆς δὲ ἄκρα τε	ἐς	τὴν θάλασσαν ἔχει, καὶ ἐπ´
[7, 2]	(οὐ μὴν πάντα γε τὰ	ἐς	τὴν θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ δοκεῖν
[7, 19]	δὲ καὶ παρθένων ὁπόσοι μὲν	ἐς	τὴν θεὸν οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου
[7, 19]	ἅτε δὲ οὕτω διακείμενος οὐκ	ἐς	τὴν Θεσσαλίαν τὸν πλοῦν ἐποιεῖτο,
[7, 21]	αὐτὴν φονεύεσθαι. (προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα	ἐς	τὴν θυσίαν ἄλλα ἐκ Δωδώνης
[7, 19]	ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς συνήσειν τὰ	ἐς	τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ ἐς
[7, 19]	καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις τὰ	ἐς	τὴν θυσίαν ἐπαύσθη, τό τε
[7, 18]	ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν τὰ	ἐς	τὴν θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ τε
[7, 19]	ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα, τὰ	ἐς	τὴν θυσίαν τῆς Τρικλαρίας παύσει.
[7, 20]	ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ. (ἐρχομένῳ δὲ	ἐς	τὴν κάτω πόλιν Μητρὸς Δινδυμήνης
[7, 25]	ὁ δὲ ἄλλος δῆμος ἀφίκοντο	ἐς	τὴν Κερύνειαν, καὶ δυνατωτέρα τε
[7, 10]	ὁ Καλλικράτης οὔτε ἔργον τῶν	ἐς	τὴν κολακείαν οὔτε λόγον οὐδένα
[7, 16]	ἀναπεπταμένων ὅμως τῶν πυλῶν, ἐπεῖχεν	ἐς	τὴν Κόρινθον παρελθεῖν, ὑποκαθῆσθαί τινα
[7, 19]	δὲ οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι τὰ	ἐς	τὴν λάρνακα εἰ δὴ τοιαῦτα
[7, 19]	ὃν οὔπω πρότερον ἑωράκεσαν καὶ	ἐς	τὴν λάρνακα ὑπενόησαν ὡς εἴη
[7, 25]	γενέσθαι. (ἐκ Κερυνείας δὲ ἐπανελθόντι	ἐς	τὴν λεωφόρον καὶ ὁδεύσαντι οὐκ
[7, 3]	Φιλίππου χερρόνησον Κλαζομενὰς ἐργάσεσθαι χώματι	ἐς	τὴν νῆσον ἐκ τῆς ἠπείρου.
[7, 4]	Ἀθάμαντα. ἀφίκοντο δὲ καὶ Κᾶρες	ἐς	τὴν νῆσον ἐπὶ τῆς Οἰνοπίωνος
[7, 4]	τῇ συγγραφῇ τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα	ἐς	τὴν νῆσον ἔρημον οὖσαν ἀφικέσθαι
[7, 2]	Θήρας ὁ Αὐτεσίωνος Θηβαῖος ἤγαγεν	ἐς	τὴν νῆσον τὴν νῦν μὲν
[7, 18]	παρὰ Ἀκαρνάνων, τὰ μὲν πολλὰ	ἐς	τὴν Νικόπολιν κομισθῆναι, Πατρεῦσι δὲ
[7, 18]	βασιλέως ἐρημωθείσης διὰ τὸ {τὴν}	ἐς	τὴν Νικόπολιν τὴν ὑπὲρ τοῦ
[7, 20]	τοῦτο γὰρ μεγέθει τε καὶ	ἐς	τὴν πᾶσαν ὑπερῆρκε κατασκευήν, ἀνὴρ
[7, 15]	Ἀρκάδας. (ἀπιοῦσι δὲ ὀπίσω σφίσιν	ἐς	τὴν Πελοπόννησον Μέτελλος καὶ Ῥωμαῖοι
[7, 21]	ταῖς Κυανέαις ἔσω ἐνιδόντα τινὰ	ἐς	τὴν πηγὴν ὁμοίως πάντα ὁπόσα
[7, 21]	εἴργασται αἰδώς ἀπέσφαξέ τε αὑτὴν	ἐς	τὴν πηγήν, {τοῦ λιμένος} ἣ
[7, 22]	ἐκ Φαρῶν. πρὶν δὲ ἢ	ἐς	τὴν πόλιν ἐσελθεῖν, μνῆμά ἐστι
[7, 15]	ἄχρι Ἐλατείας τῆς Φωκέων καὶ	ἐς	τὴν πόλιν ὑπ´ αὐτῶν κατὰ
[7, 27]	ἐφήβων μάλιστα ἀνεῖται μελέτην· οὐδὲ	ἐς	τὴν πολιτείαν ἐγγραφῆναι πρότερον καθέστηκεν
[7, 18]	ταῦτα οἱ ἐμβαλόντες ἐπανάγουσιν αὖθις	ἐς	τὴν πυράν. τρωθῆναι δὲ οὐδένα
[7, 27]	Σύθας, ἔσχατος ποταμῶν τῶν Ἀχαϊκῶν,	ἐς	τὴν Σικυωνίαν ἐκδίδωσι θάλασσαν.
[7, 6]	πρὸς Ἀθηναίους πόλεμον καταστάντων ὕστερον,	ἐς	τὴν συμμαχίαν ἦσαν οἱ Ἀχαιοὶ
[7, 23]	Βολίνης Ἀπόλλωνα, τὴν δὲ φεύγουσαν	ἐς	τὴν ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν
[7, 3]	οἱ Κᾶρες· ἐσήγαγε δὲ Ἴωνας	ἐς	τὴν Τέων Ἄποικος ἀπόγονος Μελάνθου
[7, 4]	ἀνὰ χρόνον δὲ καὶ Οἰνοπίωνα	ἐς	τὴν Χίον κατᾶραι ναυσὶν ἐκ
[7, 24]	καὶ ἀνέμων ἔστιν οἷς ἐνέπεσον	ἐς	τὴν χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι τὰ
[7, 24]	ἐκ τοῦ Ποσειδῶνος, ἀλλὰ σεισμὸς	ἐς	τὴν χώραν σφίσιν αὐτίκα κατασκήψας
[7, 5]	τέ ἐστι Βιβλὶς καὶ ὅσα	ἐς	τῆς Βιβλίδος τὸν ἔρωτα ᾄδουσιν·
[7, 17]	ἐς Δελφούς· (οὕτω καὶ ἄλλα	ἐς	τιμήν σφισι τοῦ Οἰβώτα ποιήσασι
[7, 8]	καὶ δίκας τε ἐδίκαζόν σφισιν	ἐς	τὸ ἀκριβέστατον καὶ τὰ τείχη
[7, 9]	πάσχοντας δίκαια ὑπὸ Ῥωμαίων καὶ	ἐς	τὸ ἀνωφελὲς προϋπηργμένων σφίσιν ἐς
[7, 23]	ὀρθότατα Ἀσκληπιῷ πατέρα ἐπονομάζεσθαι, ὅτι	ἐς	τὸ ἁρμόζον ταῖς ὥραις ποιούμενος
[7, 8]	τῆς τυραννίδος τῆς Νάβιδος καὶ	ἐς	τὸ ἀσφαλέστατον ὀχυρωθέντα. τά τε
[7, 14]	ἀγγέλους κελεύων τοὺς συνέδρους καλεῖν	ἐς	τὸ Ἀχαϊκόν, ἰδίᾳ δὲ τοῖς
[7, 14]	Ῥωμαίων βουλὴ μήτε Λακεδαιμονίους τελεῖν	ἐς	τὸ Ἀχαϊκὸν μήτε αὐτὴν Κόρινθον,
[7, 9]	καὶ συντελείας μὲν Λακεδαιμονίους τῆς	ἐς	τὸ Ἀχαϊκὸν οὐκ ἀφιᾶσι, περὶ
[7, 15]	δὲ προσεκάθηντο πολιορκοῦντες οὐ βουλομένους	ἐς	τὸ Ἀχαϊκὸν συντελεῖν. (τότε δὲ
[7, 12]	Μεναλκίδας ἠπάτα παντελῶς τοῦ συνεδρεύειν	ἐς	τὸ Ἀχαϊκὸν ὑπὸ Ῥωμαίων αὐτοὺς
[7, 24]	τῇ Ἑλίκῃ τοῦ σεισμοῦ τὴν	ἐς	τὸ ἔδαφος ἀνακινοῦσαν, σὺν δὲ
[7, 24]	ἀρξαμένῃ τὸ πρῶτον καὶ τῇ	ἐς	τὸ ἔδαφος τροπῇ τῶν οἰκοδομημάτων
[7, 18]	πρώτην ὁρμὴν τοῦ πυρὸς βιαζόμενα	ἐς	τὸ ἐκτός, τὰ δὲ καὶ
[7, 22]	ἐπιφραξάμενος τὰ ὦτα· προελθὼν δὲ	ἐς	τὸ ἐκτὸς τὰς χεῖρας ἀπέσχεν
[7, 14]	πάντα ὑπομείναντες ἀκοῦσαι λόγον ἔθεον	ἐς	τὸ ἐκτὸς τῆς οἰκίας καὶ
[7, 20]	δὲ ἐν τῇ ἑορτῇ νυκτὶ	ἐς	τὸ ἐκτὸς φέρει τὴν λάρνακα
[7, 8]	Ῥωμαίων καὶ ἅμα εὐνοίᾳ τῇ	ἐς	τὸ Ἑλληνικόν. (Ἀχαιοὶ δὲ ἐποιοῦντο
[7, 11]	γενέσθαι δικαστής. οὗτος ὁ Γάλλος	ἐς	τὸ Ἑλληνικὸν πολλὰ μὲν εἶπε,
[7, 7]	ὑπὸ τῆς ὕβρεως καὶ τῆς	ἐς	τὸ Ἑλληνικὸν ὑπεροψίας κλεῖς τῆς
[7, 24]	καὶ ὁπόσα διέστη τοίχων συνερχόμενα	ἐς	τὸ ἐξ ἀρχῆς· δοκοὶ δέ,
[7, 25]	ἡ Κερύνεια οἰκητόρων πλήθει καὶ	ἐς	τὸ ἔπειτα ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ
[7, 19]	μὲν ἔμελλον τῷ ἱερῷ καὶ	ἐς	τὸ ἔπειτα ἴσα καὶ θαλάμῳ
[7, 13]	τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ ἐχρῆτο καὶ	ἐς	τὸ ἔπειτα καταδρομαῖς μᾶλλον καὶ
[7, 24]	χρόαν παρὰ τὸ εἰωθὸς ἤτοι	ἐς	τὸ ἐρυθρότερον ἢ καὶ ἡσυχῇ
[7, 11]	ὑπήκοόν σφισιν οὖσαν· πενίας γὰρ	ἐς	τὸ ἔσχατον Ἀθηναῖοι τηνικαῦτα ἧκον
[7, 2]	ὑπὸ Ἱέρωνος ἀνδρὸς ἐπιχωρίου κακωθέντες	ἐς	τὸ ἔσχατον ὅμως τελοῦσιν ἐς
[7, 5]	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν	ἐς	τὸ Ἡραῖον τὸ Ῥαδίνης καὶ
[7, 5]	ἔσοδός τε δὴ ταῖς Θρᾴσσαις	ἐς	τὸ Ἡράκλειόν ἐστι γυναικῶν μόναις,
[7, 23]	μοι Σιδόνιος, ὃς ἐγνωκέναι τὰ	ἐς	τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικας {καὶ}
[7, 25]	μεγάλοι, κατὰ δὲ τὴν ἔσοδον	ἐς	τὸ ἱερὸν γυναικῶν εἰκόνες λίθου
[7, 25]	δέ, ἀποκτείνασι καὶ τούτοις ἄνδρας	ἐς	τὸ ἱερὸν καταπεφευγότας τὸ ἐπὶ
[7, 27]	ἑορτὴν ἄγουσι, καὶ δᾷδάς τε	ἐς	τὸ ἱερὸν κομίζουσιν ἐν νυκτὶ
[7, 26]	μὲν τὰ μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ	ἐς	τὸ ἱερὸν οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις.
[7, 21]	τῇ Διονύσου {τῇ} ἑορτῇ κομίζουσιν	ἐς	τὸ ἱερὸν τοῦ Αἰσυμνήτου· τὸ
[7, 27]	ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφικομένων	ἐς	τὸ ἱερὸν τῶν ἀνδρῶν, αἱ
[7, 16]	καὶ ὁ Μόμμιος, οἱ μὲν	ἐς	τὸ ἱππικὸν τῶν Ἀχαιῶν ταχθέντες
[7, 4]	κατὰ Δαίδαλον, δόξης δὲ οὐκ	ἐς	τὸ ἴσον ἀφίκετο· (Δαιδάλῳ μὲν
[7, 19]	ὑπερηρκότα. ὡς δὲ ὁ Μελάνιππος	ἐς	τὸ ἴσον τοῦ ἔρωτος ὑπηγάγετο
[7, 21]	εὐξάμενοι τῇ θεῷ καὶ θυμιάσαντες	ἐς	τὸ κάτοπτρον βλέπουσι· τὸ δέ
[7, 20]	βοῦς βουκολέεσκες" τὰ μὲν δὴ	ἐς	τὸ κρανίον τοῦ βοὸς ἐπὶ
[7, 24]	ἐρυθρότερον ἢ καὶ ἡσυχῇ ῥέπουσαν	ἐς	τὸ μελάντερον· (τῶν τε ὑδάτων
[7, 5]	ἔστι δὲ τῆς Χαλκίδος κατατείνουσα	ἐς	τὸ πέλαγος ἄκρα καὶ ἐν
[7, 24]	Δελφοὺς οἱ Ἀμφικτύονες. (ἰόντι δὲ	ἐς	τὸ πρόσω Σελινοῦς τε ποταμὸς
[7, 16]	μὲν φονεύουσι, πλείονας δὲ ἔτι	ἐς	τὸ στρατόπεδον κατεῖρξαν, καὶ ἀσπίδας
[7, 8]	τὴν Μακεδόνων ἀρχὴν καὶ τῶν	ἐς	τὸ συμμαχικὸν ταχθέντων Ἄτταλος τῆς
[7, 10]	ἐς τοσοῦτον ὥστε αὐτὸν καὶ	ἐς	τὸ συνέδριον ἐσελθεῖν τὸ Ἀχαιῶν
[7, 9]	τοὺς δὲ τὰς ἀρχὰς ἔχοντας	ἐς	τὸ συνέδριον ἠξίουν συγκαλέσαι τοὺς
[7, 13]	καὶ Ἀχαιοῖς ἐσδραμεῖν ὑπῆρξεν ἂν	ἐς	τὸ τεῖχος τῆς Σπάρτης {εἰς
[7, 20]	τὸ ξόανον κομίζων τὸ ἀρχαῖον	ἐς	τὸ τέμενος τὸ ἐν τῇ
[7, 16]	ἐλθόντα, ἀφίκετο μὲν περὶ ὄρθρον	ἐς	τὸ τῶν Ῥωμαίων στράτευμα, ἀποπέμψας
[7, 2]	χωλός· δόξαν δέ σφισιν ἀνενεγκεῖν	ἐς	τὸ χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖς,
[7, 27]	τὸ γυμνάσιον, διαμεμένηκε δὲ καὶ	ἐς	τόδε ἔτι αὐτῷ Ποσειδῶνος ἱερὸν
[7, 27]	τὸν δὲ Πουλυδάμαντα δεύτερα τότε	ἐς	τὸν ἀγῶνα ἀφῖχθαι τὸν Ὀλυμπικὸν
[7, 1]	τῆς χώρας αὐτόν· (ἀφικομένῳ δὲ	ἐς	τὸν Αἰγιαλὸν καὶ οἰκήσαντι αὐτῷ
[7, 25]	ἐπ´ αὐτοὺς τῶν Ἀθηναίων καταφεύγουσιν	ἐς	τὸν Ἄρειον πάγον καὶ ἐπὶ
[7, 22]	ἡ πεζὴ σταδίους τεσσαράκοντα μάλιστα	ἐς	τὸν ἀριθμὸν ἀποδεῖ τὸν εἰρημένον.
[7, 17]	γε μὴν οὐχ οὕτω τὰ	ἐς	τὸν Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός ἐστιν
[7, 18]	φιλοτίμως ἔχουσιν. ἐσβάλλουσι γὰρ ζῶντας	ἐς	τὸν βωμὸν ὄρνιθάς τε τοὺς
[7, 27]	ἀρχόμενος ἐκ Σιπύλου τοῦ ὄρους	ἐς	τὸν Ἕρμον κάτεισι. καθότι δὲ
[7, 16]	πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν δὲ καὶ τὴν	ἐς	τὸν θάνατον δειλίαν. (Ἀχαιῶν δὲ
[7, 17]	φασι τοῦ καρποῦ· ἐσθεμένης δὲ	ἐς	τὸν κόλπον καρπὸς μὲν ἐκεῖνος
[7, 2]	Εὐκτήμονος Ἀθηναῖοι ναῦς τε διδόασιν	ἐς	τὸν πλοῦν καὶ αὐτοί σφισιν
[7, 6]	καὶ ἀνὰ χρόνον· Λακεδαιμονίων γὰρ	ἐς	τὸν πρὸς Ἀθηναίους πόλεμον καταστάντων
[7, 9]	ἐς πλέον τοὺς Ἀχαιούς, ἐπειδὴ	ἐς	τὸν σύλλογον αὐτῶν ἐπελθόντες σὺν
[7, 10]	ἄδικα καὶ αὐτὸν ἠξίουν οἱ	ἐς	τὸν σύλλογον ἐληλυθότες ἤδη, εἰ
[7, 10]	Ἀχαιῶν ἔπεισεν. (ὁ δὲ ὡς	ἐς	τὸν σύλλογον ἐσῆλθεν, ἔλεγεν ὡς
[7, 19]	ἀλλ´ ἐπί τε Κίρραν καὶ	ἐς	τὸν ταύτῃ κόλπον· ἀναβὰς δὲ
[7, 11]	δὲ ὡς ἕκαστος τάχους εἶχεν	ἐς	τὸν Ὠρωπὸν ἐλθόντες καὶ αὖθις
[7, 15]	τάξας ἐτόλμησεν ὑπομεῖναι Μέτελλον· ἀλλὰ	ἐς	τοσοῦτο ἀφίκετο δείματος ὡς μηδὲ
[7, 7]	νόσου συμφοραὶ τῆς λοιμώδους οὐκ	ἐς	τοσοῦτο Ἀχαιοῖς ἐφ´ ὅσον τοῖς
[7, 4]	Ἀπόλλωνος Λυκομήδην γενέσθαι. (Ἄσιος μὲν	ἐς	τοσοῦτο ἐν τοῖς ἔπεσιν ἐδήλωσε·
[7, 10]	σφίσιν ἐδόκει. ~(τότε μὲν δὴ	ἐς	τοσοῦτο ἐπράχθη· τολμημάτων δὲ τὸ
[7, 11]	ἔθετο ἐν χλευασίᾳ· (πόλεσι γὰρ	ἐς	τοσοῦτο ἡκούσαις ἀξιώματος καὶ ὑπὲρ
[7, 17]	καὶ Λυδοῖς ὄργια ἐτέλει Μητρός,	ἐς	τοσοῦτο ἥκων παρ´ αὐτῇ τιμῆς
[7, 6]	ἔτι εὐδαιμονίαν ἐκώλυον· (Θηβαίοις δὲ	ἐς	τοσοῦτο ἠρήμωσεν Ἀλέξανδρος τὴν πόλιν,
[7, 21]	ἐπιδείκνυσι. (τούτῳ μὲν τῷ ὕδατι	ἐς	τοσοῦτο μέτεστιν ἀληθείας, Κυανεῶν δὲ
[7, 4]	πρόοιτο αὐτὸν ὁ Κώκαλος· καὶ	ἐς	τοσοῦτο ὑπὸ τοῦ Κωκάλου τῶν
[7, 22]	αἱ πολλαὶ καὶ ἥκουσαι μεγέθους	ἐς	τοσοῦτο ὥστε καὶ ἑστιῶνται τῶν
[7, 10]	τὸν ἄνδρα προσεποιήσατο ὁ Καλλικράτης	ἐς	τοσοῦτον ὥστε αὐτὸν καὶ ἐς
[7, 5]	παρέχεται καί τινας καὶ λόγους	ἐς	τοῦ Οἰνοπίωνος τὰ ἔργα· Σαμίοις
[7, 11]	Ὠρωπίοις. καί τις ἐξαγγέλλει ταῦτα	ἐς	τοὺς Ἀθηναίους· οἱ δὲ ὡς
[7, 6]	οἱ Ἀχαιοὶ πρόθυμοι Πατρεῦσι, καὶ	ἐς	τοὺς Ἀθηναίους οὐχ ἧσσον εἶχον
[7, 24]	τῆς πόλεως τὸ ἔδαφος ἀφανὲς	ἐς	τοὺς ἔπειτα ἐποίησε. (τὰ μὲν
[7, 19]	ἐναντιοῦσθαι νέοις καὶ οὐχ ἥκιστα	ἐς	τοὺς ἐρῶντας τὸ ἀνάλγητον, ὅπου
[7, 1]	οἰκείας ἕνεκα ἢ εὐνοίᾳ τῇ	ἐς	τοὺς Ἴωνας συνοίκους σφᾶς ἐδέξαντο.
[7, 8]	πλείστην ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου, τὰ	ἐς	τοὺς Λακεδαιμονίους αὐτίκα ἐνεπεπτώκει· (καὶ
[7, 13]	τοὺς διαλλακτάς. (στρατήγημα δὲ ἄλλο	ἐς	τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῦρε τοιόνδε· τὰ
[7, 21]	Πατρεῖς φασιν αὐτὸν τοῖς τε	ἐς	τοὺς παῖδας παθήμασι καὶ τὸ
[7, 18]	τοῦ Λακεδαίμονος. (Πατρεῖ μὲν τοιαῦτα	ἐς	τοὺς προγόνους ὑπάρχοντα ἦν· ἰδίᾳ
[7, 9]	λόγοις καὶ μέμψιν τινὰ ὑπέτεινεν	ἐς	τοὺς Ῥωμαίους. Ἄππιος δὲ καὶ
[7, 26]	Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο ἱερόν, τὸ σόφισμα	ἐς	τοὺς Σικυωνίους οὐκ ἄνευ τῆς
[7, 20]	ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τοῦ Πρευγένους	ἐς	τοῦτο ἐκομίσθη τὸ χωρίον· ἐπειδὰν
[7, 26]	(ἔστι δὲ Ἀριστοναῦται Πελληνεῦσιν ἐπίνειον.	ἐς	τοῦτο ἐξ Αἰγείρας τῆς ἐπὶ
[7, 17]	Ἑλλάδος σφίσιν ἀντέδωκεν. ἀπιδόντι οὖν	ἐς	τοῦτό μοι τοῦ Νέρωνος τὸ
[7, 20]	ἐν τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ τὸ	ἐς	τοῦτο παρείθη τὸ Ὠιδεῖον, ὅτι
[7, 24]	Διὶ ἐπίκλησις, ὅτι Ἀγαμέμνων ἤθροισεν	ἐς	τοῦτο τὸ χωρίον τοὺς λόγου
[7, 26]	τῷ ἐπινείῳ λέγουσιν, ὅτι καὶ	ἐς	τοῦτον τὸν λιμένα ὡρμίσαντο οἱ
[7, 4]	γε οὐδένας φανερός ἐστιν ἀποδημήσας·	ἐς	τούτους δὲ ἀφίκετο, καὶ τὸ
[7, 22]	αὐτοὶ βασιλέως δόντος· στάδιοι δὲ	ἐς	Τρίτειαν εἴκοσί τε καὶ ἑκατόν
[7, 15]	ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν Βοιωτίαν καὶ	ἐς	τῶν ὀρῶν τὰ ἄκρα ἀνέφευγον.
[7, 22]	Πάτρας δόντος Αὐγούστου, ὁδὸς δὲ	ἐς	Φαρὰς Πατρέων μὲν ἐκ τοῦ
[7, 26]	τεσσαράκοντά εἰσι στάδιοι, ἄγει δὲ	ἐς	Φελλόην, πόλισμα οὐκ ἐπιφανές, οὐδὲ
[7, 8]	ἐξ Ἠπείρου τισὶν ἐγκλήματα ἦν	ἐς	Φίλιππον, ταῦτα ἧκον οἱ ὁμοῦ
[7, 26]	τὰ δὲ περὶ τὴν Φελλόην	ἐς	φυτείαν ἀμπέλων ἐστὶν ἐπιτήδεια· καὶ
[7, 23]	δᾷδες, ὅτι Εἰλείθυιά ἐστιν ἡ	ἐς	φῶς ἄγουσα τοὺς παῖδας. ἔργον
[7, 4]	τῷ Μίνῳ βουλεῦσαι τὰς γυναῖκας	ἐς	χάριν Δαιδάλου. (δῆλά τε ὡς
[7, 24]	τὴν ἰδέαν, ἐν Σιπύλῳ πόλιν	ἐς	χάσμα ἀφανισθῆναι· ἐξ ὅτου δὲ
[7, 7]	παρὰ πολύ τε ἐκράτησεν ἐλθόντας	ἐς	χεῖρας καὶ ὕστερον Ἀχαιοῖς καὶ
[7, 13]	οὐ μετὰ πολύ, ὅσον μὲν	ἐς	χιλίους οἱ ἡλικίᾳ μάλιστα αὐτῶν
[7, 4]	φησι τοῦ Ἰώνων. τοσαῦτα εἰρηκότα	ἐς	Χίους Ἴωνα εὕρισκον· οὐ μέντοι
[7, 16]	ἐοικυῖαν μὲν παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ τὴν	ἐς	χρήματα πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν δὲ καὶ
[7, 26]	ἱερᾶται δὲ παρθένος, ἔστ´ ἂν	ἐς	ὥραν ἀφίκηται γάμου. ἕστηκε δὲ
[7, 11]	τῆς βουλῆς ἐπιβάλλειν σφᾶς Ἀθηναίοις	ἐς	Ὠρωπίους ζημίαν κατὰ τῆς βλάβης
[7, 11]	ὁμολογίαν φρουράν τε Ἀθηναίων ἐσελθεῖν	ἐς	Ὠρωπὸν καὶ ὁμήρους λαβεῖν παρὰ