Livre, Chap.
[7, 27]	καὶ ἰάματα ἀνθρώποις παρὰ τοῦ	θεοῦ	γίνεται. ὕδωρ δὲ καὶ ἐνταῦθα
[7, 26]	τὸ ἱερὸν οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις.	θεοῦ	δὲ ἣν Συρίαν ἐπονομάζουσιν, ἐς
[7, 27]	τὸ ὕδωρ τὸ ἐκ τοῦ	θεοῦ,	ἐπεί τοι πίνειν πηγαί σφισιν
[7, 24]	μόνον. σείσαντος δὲ ἐξαίφνης τοῦ	θεοῦ	καὶ ὁμοῦ τῷ σεισμῷ τῆς
[7, 19]	ποτε ὡς ἱερᾶσθαι μὲν τῆς	θεοῦ	Κομαιθὼ τὸ εἶδος καλλίστην παρθένον,
[7, 25]	οἱ ἐξ ἐκείνων ἐναγεῖς τῆς	θεοῦ.	Λακεδαιμονίοις δέ, ἀποκτείνασι καὶ τούτοις
[7, 22]	ἐξ αὐτῆς, ἀνάθημα εἶναι τοῦ	θεοῦ	νομίζοντες. ἑστήκασι δὲ ἐγγύτατα τοῦ
[7, 19]	ἔτος. ἱερωσύνην δὲ εἶχε τῆς	θεοῦ	παρθένος, ἐς ὃ ἀποστέλλεσθαι παρὰ
[7, 24]	ἄλλα τοιαῦτα· λαμβάνοντες παρὰ τῆς	θεοῦ	πέμματα ἐπιχώρια ἀφιᾶσιν ἐς θάλασσαν,
[7, 3]	δὲ σφᾶς ἐς ἀποικίαν τοῦ	θεοῦ,	περαιοῦνται ναυσὶν ἐς τὴν Ἀσίαν,
[7, 8]	σφισιν ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ ἄνευ	θεοῦ	προεθέσπισεν· ἔχει δὲ οὕτω τὰ
[7, 22]	τούτους σέβουσιν οἱ Φαρεῖς, ἑκάστῳ	θεοῦ	τινὸς ὄνομα ἐπιλέγοντες. τὰ δὲ
[7, 20]	Λιμνάτιδι τὴν ἑορτὴν ἄγωσι, τῆς	θεοῦ	τις τῶν οἰκετῶν ἐκ Μεσόας
[7, 26]	ἀετοῖς, ἀρχαῖον δὲ καὶ τοῦ	θεοῦ	τὸ ξόανον, γυμνός, μεγέθει μέγας·
[7, 21]	ἵππων ἄθλοις Μενελάῳ κατὰ τοῦ	θεοῦ	τούτου πρόκλησιν περιέθηκεν ὅρκου· ἵππων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/01/2007