Alphabétiquement     [«   »]
Τιτάνῃ 1
Τιτᾶνος 1
Τιτάνων 2
τὸ 305
τό 4
τόδε 2
τοι 2
Fréquences     [«    »]
285 ἐν
285 τὴν
301 τοῦ
305 τὸ
473 ἐς
851 δὲ
1086 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre VII

τὸ


Livre, Chap.
[7, 21]   μετεκομίσθη γὰρ καὶ τοῦ Διονύσου  τὸ   ἄγαλμα ἐκ Καλυδῶνος. ὅτε δὲ
[7, 4]   ἐς τούτους δὲ ἀφίκετο, καὶ  τὸ   ἄγαλμα ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας
[7, 4]   Ἀργοῖ πλέοντας, ἐπάγεσθαι δὲ αὐτοὺς  τὸ   ἄγαλμα ἐξ Ἄργους· Σάμιοι δὲ
[7, 26]   τῷ Διονύσῳ δὲ ὑπὸ κινναβάρεως  τὸ   ἄγαλμά ἐστιν ἐπηνθισμένον. ἐς δὲ
[7, 27]   μεγίστῃ τῶν πηγῶν τοῦ Ἀσκληπιοῦ  τὸ   ἄγαλμα ἵδρυται. ποταμοὶ δὲ ἐκ
[7, 19]   Εὐρύπυλος τὴν λάρνακα καὶ εἶδε  τὸ   ἄγαλμα καὶ αὐτίκα ἦν ἔκφρων
[7, 20]   Ἀθηνᾶς ναὸς ἐπίκλησιν Παναχαΐδος· ἐλέφαντος  τὸ   ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ. (ἐρχομένῳ δὲ
[7, 27]   μὲν ἐπιχωρίου ναός, ἐλέφαντος δὲ  τὸ   ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ· Φειδίαν δὲ
[7, 18]   ὄνομα, ἐσηγμένον δὲ ἑτέρωθεν καὶ  τὸ   ἄγαλμα. Καλυδῶνος γὰρ καὶ Αἰτωλίας
[7, 20]   Δωριέων, ὑφελέσθαι Πρευγένην τῆς Λιμνάτιδος  τὸ   ἄγαλμα κατὰ ὄψιν ὀνείρατος λέγουσιν
[7, 21]   ἱκέτης ἤδη παρὰ τοῦ Διονύσου  τὸ   ἄγαλμα. δὲ ἤκουσέ τε
[7, 18]   δὴ καὶ τῆς Λαφρίας ἔδωκε  τὸ   ἄγαλμα, δὴ καὶ ἐς
[7, 23]   λευκοῦ λίθου· τῆς δὲ Ἥρας  τὸ   ἄγαλμα ὅτι μὴ γυναιξίν,
[7, 20]   ἔχει τιμάς. τούτου μὲν δὴ  {τὸ}   ἄγαλμα οὐδὲν ἀποφαίνουσι· τὸ δὲ
[7, 24]   Σωτηρίας ἱερόν. ἰδεῖν μὲν δὴ  τὸ   ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν τῶν ἱερωμένων
[7, 5]   σπουδὴν παρὰ σφᾶς καταγαγεῖν ἑκάτεροι  τὸ   ἄγαλμα· (τέλος δὲ Ἐρυθραῖος ἄνθρωπος,
[7, 18]   Κασταλίου τοῦ Δελφοῦ Καλυδωνίοις ἱδρύσασθαι  τὸ   ἄγαλμα τῆς Ἀρτέμιδος τὸ ἀρχαῖον,
[7, 23]   δὲ τοῦ Μεσσηνίου Δαμοφῶντός ἐστι  τὸ   ἄγαλμα. (τῆς δὲ Εἰλειθυίας οὐ
[7, 18]   συνοικίζεσθαι καὶ τὸ Αἰτωλικόν, οὕτω  τὸ   ἄγαλμα τῆς Λαφρίας οἱ Πατρεῖς
[7, 27]   βάθος τῆς γῆς, εἶναι δὲ  τὸ   ἄδυτον τοῦτο ὑπὸ τοῦ ἀγάλματος
[7, 16]   Συρακούσας, διαρπάζοντας δὲ ἔτι εὑρὼν  τὸ   Ἀθηναίων στρατόπεδον καταβάλλει τε ὅσον
[7, 22]   δὲ ἀφέστηκεν ἑτέρους ἀπὸ Πανόρμου  τὸ   Ἀθηνᾶς καλούμενον τεῖχος. ἐς δὲ
[7, 15]   δέ, ἀναμεμιγμένων ὁμοῦ καὶ οἰκετῶν,  τὸ   ἀθροισθὲν ἐς ἑξακοσίους μὲν μάλιστα
[7, 26]   προτετίμηται. ~(ἐς δὲ τὸ ἐπίνειον  τὸ   Αἰγειρατῶν ὄνομα τὸ αὐτὸ
[7, 7]   Φίλιππος. μάλιστα δὲ Ἀθηναίους καὶ  τὸ   Αἰτωλικὸν ἐπιστρατείαις τε συνεχέσιν ἐπίεζε
[7, 18]   ὑπὲρ τοῦ Ἀκτίου συνοικίζεσθαι καὶ  τὸ   Αἰτωλικόν, οὕτω τὸ ἄγαλμα τῆς
[7, 8]   δίκας τε ἐδίκαζόν σφισιν ἐς  τὸ   ἀκριβέστατον καὶ τὰ τείχη τῆς
[7, 17]   καὶ ἐς τὰς Βοιωτίας Θήβας  τὸ   Ἀλεξάνδρου μήνιμα. Λακεδαιμονίοις δὲ Ἐπαμινώνδας
[7, 24]   κύκλῳ πᾶσαν· καὶ δὴ καὶ  τὸ   ἄλσος τοῦ Ποσειδῶνος ἐπὶ τοσοῦτον
[7, 26]   οἰκήματι Τύχης, τὸ κέρας φέρουσα  τὸ   Ἀμαλθείας· παρὰ δὲ αὐτὴν Ἔρως
[7, 11]   καὶ οὐ τοῦ Ἀθηναίων δήμου  τὸ   ἁμάρτημα εἶναι· τοὺς μέντοι αὐτὰ
[7, 19]   οὐχ ἥκιστα ἐς τοὺς ἐρῶντας  τὸ   ἀνάλγητον, ὅπου καὶ Μελανίππῳ τότε
[7, 3]   (οἱ δὲ Φωκαεῖς γένος μὲν  τὸ   ἀνέκαθέν εἰσιν ἐκ τῆς ὑπὸ
[7, 10]   ἐς τοσοῦτο ἐπράχθη· τολμημάτων δὲ  τὸ   ἀνοσιώτατον, τὴν πατρίδα καὶ ἄνδρας
[7, 9]   δίκαια ὑπὸ Ῥωμαίων καὶ ἐς  τὸ   ἀνωφελὲς προϋπηργμένων σφίσιν ἐς αὐτούς,
[7, 22]   καὶ ἑκάστῳ τὸ ἐρώτημά ἐστι.  τὸ   ἀπὸ τούτου δὲ ἄπεισιν ἐκ
[7, 25]   τὴν ἱερωσύνην λαμβάνουσα ἁγιστεύει μὲν  τὸ   ἀπὸ τούτου, οὐ μὴν οὐδὲ
[7, 8]   ἐπὶ τῇ φρουρᾷ. Ἀχαιοὶ δὲ  τὸ   ἀπὸ τούτου σύμμαχοί τε ὠνομάζοντο
[7, 18]   τῆς πομπῆς ἐπὶ ἐλάφων ὑπὸ  τὸ   ἅρμα ἐζευγμένων· ἐς δὲ τὴν
[7, 18]   δράκοντάς φασιν ὑπὸ τοῦ Τριπτολέμου  τὸ   ἅρμα ζεύξαντα ἐθελῆσαι καὶ αὐτὸν
[7, 23]   Ἀσκληπιῷ πατέρα ἐπονομάζεσθαι, ὅτι ἐς  τὸ   ἁρμόζον ταῖς ὥραις ποιούμενος
[7, 27]   μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν κυνῶν  τὸ   ἄρρεν. ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν
[7, 2]   Ἴωνες, τὸ μὲν γένος πᾶν  τὸ   ἄρσεν ἀπέκτειναν πλὴν ὅσοι τῆς
[7, 1]   καταλόγῳ τῶν μετὰ Ἀγαμέμνονος ἐξήρκεσε  τὸ   ἀρχαῖον δηλῶσαι τῆς γῆς ὄνομα·
[7, 3]   Κρητῶν καὶ γὰρ οἱ Λύκιοι  τὸ   ἀρχαῖόν εἰσιν ἐκ Κρήτης, οἳ
[7, 20]   Μεσόας ἔρχεται τὸ ξόανον κομίζων  τὸ   ἀρχαῖον ἐς τὸ τέμενος τὸ
[7, 1]   τῶν ἐνοικούντων, αὐτή τε Αἰγιαλὸς  τὸ   ἀρχαῖον καὶ οἱ νεμόμενοι τὴν
[7, 18]   ἱδρύσασθαι τὸ ἄγαλμα τῆς Ἀρτέμιδος  τὸ   ἀρχαῖον, (οἱ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος
[7, 20]   κεφαλάς· ἐκόσμουν δὲ οὕτω καὶ  τὸ   ἀρχαῖον οὓς ἄγοιεν τῇ Ἀρτέμιδι
[7, 8]   τυραννίδος τῆς Νάβιδος καὶ ἐς  τὸ   ἀσφαλέστατον ὀχυρωθέντα. τά τε οὖν
[7, 17]   τύχης εὐμενές· (τὸ δὲ ἔθνος  τὸ   Ἀττικόν, ἀπὸ τοῦ Πελοποννησίων πολέμου
[7, 10]   τὸν λόγον· (Ἀθηναῖοι γὰρ μετὰ  τὸ   ἀτύχημα τὸ ἐν Βοιωτοῖς οὐκ
[7, 23]   καὶ ἐν Τιτάνῃ τῆς Σικυωνίων  τὸ   αὐτὸ ἄγαλμα Ὑγείαν τε ὀνομάζεσθαι
[7, 26]   τὸ ἐπίνειον τὸ Αἰγειρατῶν ὄνομα  τὸ   αὐτὸ τε πόλις καὶ
[7, 14]   κελεύων τοὺς συνέδρους καλεῖν ἐς  τὸ   Ἀχαϊκόν, ἰδίᾳ δὲ τοῖς συνέδροις
[7, 17]   πλείονα, ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἑλλάδος  τὸ   Ἀχαϊκόν, καὶ αὐτὸ κακία
[7, 7]   πλέον ἰσχύος προϊὸν ἑώρων ἀεὶ  τὸ   Ἀχαϊκόν. (Λακεδαιμόνιοι δὲ Ἑλλήνων μόνοι
[7, 14]   βουλὴ μήτε Λακεδαιμονίους τελεῖν ἐς  τὸ   Ἀχαϊκὸν μήτε αὐτὴν Κόρινθον, ἀφεῖσθαι
[7, 9]   συντελείας μὲν Λακεδαιμονίους τῆς ἐς  τὸ   Ἀχαϊκὸν οὐκ ἀφιᾶσι, περὶ δὲ
[7, 15]   προσεκάθηντο πολιορκοῦντες οὐ βουλομένους ἐς  τὸ   Ἀχαϊκὸν συντελεῖν. (τότε δὲ ὡς
[7, 14]   τὰς πόλεις προσχωρῆσαι ταύτας πρὸς  τὸ   Ἀχαϊκόν. (ταῦτα Ὀρέστου λέγοντος οἱ
[7, 12]   ἠπάτα παντελῶς τοῦ συνεδρεύειν ἐς  τὸ   Ἀχαϊκὸν ὑπὸ Ῥωμαίων αὐτοὺς ἀπηλλάχθαι.
[7, 24]   καὶ ἐφ´ ἡμῶν ἔτι συνέδριον  τὸ   Ἀχαιῶν ἀθροίζεται, καθότι ἐς Θερμοπύλας
[7, 10]   καὶ ἐς τὸ συνέδριον ἐσελθεῖν  τὸ   Ἀχαιῶν ἔπεισεν. (ὁ δὲ ὡς
[7, 15]   ἐς Κόρινθον παρὰ τὸ στρατόπεδον  τὸ   Ἀχαιῶν ᾤχοντο φεύγοντες. (καὶ Μεγαρεῖς
[7, 27]   δὴ τὸ Ποσείδιον τοῦτο ὑπὸ  τὸ   γυμνάσιον, διαμεμένηκε δὲ καὶ ἐς
[7, 22]   ἔστι δὲ καὶ Ἀθηνᾶς ναός,  τὸ   δὲ ἄγαλμα λίθου τὸ ἐφ´
[7, 5]   τῷ ἐν Ἐρυθραῖς κατὰ ἀρχαιότητα·  τὸ   δὲ ἄγαλμα οὔτε τοῖς καλουμένοις
[7, 21]   μὲν καὶ παῖς ἑστᾶσι,  τὸ   δὲ ἄγαλμα τῆς Γῆς ἐστι
[7, 20]   ἐγχειρήματος τῶν δούλων τὸν εὐνούστατον.  τὸ   δὲ ἄγαλμα τὸ ἐκ τῆς
[7, 27]   καὶ Ἀπόλλωνος Θεοξενίου Πελληνεῦσιν ἱερόν,  τὸ   δὲ ἄγαλμα χαλκοῦ πεποίηται· καὶ
[7, 26]   χεῖρες ἐλέφαντος καὶ οἱ πόδες,  τὸ   δὲ ἄλλο ξόανον χρυσῷ τε
[7, 13]   ἀκμάζοντες πίπτουσιν ἐν τῇ μάχῃ,  τὸ   δὲ ἄλλο στρατιωτικόν, ὡς ἕκαστος
[7, 18]   καὶ δένδρων καρπὸν τῶν ἡμέρων.  (τὸ   δὲ ἀπὸ τούτου πῦρ ἐνιᾶσιν
[7, 21]   λιμένος ἐγγυτάτω χαλκοῦ πεποιημένα Ἄρεως,  τὸ   δὲ Ἀπόλλωνος· καὶ Ἀφροδίτης, ἧς
[7, 22]   ἄγαλμα λίθου τὸ ἐφ´ ἡμῶν·  τὸ   δὲ ἀρχαῖον ἐς Ῥώμην, καθὰ
[7, 17]   τὸ ἐκ τῆς τύχης εὐμενές·  (τὸ   δὲ ἔθνος τὸ Ἀττικόν, ἀπὸ
[7, 21]   ὕδατος τῷ κύκλῳ τοῦ κατόπτρου.  τὸ   δὲ ἐντεῦθεν εὐξάμενοι τῇ θεῷ
[7, 3]   τῶν ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ἥδιστα.  τὸ   δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ τὴν
[7, 21]   τοῦ Ποσειδῶνος ἱερά ἐστιν Ἀφροδίτης·  τὸ   δὲ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων γενεᾷ
[7, 2]   πυλῶν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ·  τὸ   δὲ ἱερὸν τὸ ἐν Διδύμοις
[7, 4]   ἐκβάλλουσι καὶ ἀνεσώσαντο τὴν νῆσον.  (τὸ   δὲ ἱερὸν τὸ ἐν Σάμῳ
[7, 21]   ἐς τὸ ἱερὸν τοῦ Αἰσυμνήτου·  τὸ   δὲ ἱερὸν τοῦτο ἐς τὰ
[7, 26]   τῆς Ἀργολίδος Ἀχαιῶν οἰκοῦσιν ἔσχατοι.  τὸ   δὲ ὄνομα ἐγένετο τῇ πόλει
[7, 26]   ἐν τοῖς ἔπεσιν Ὑπερησία ὠνόμασται·  τὸ   δὲ ὄνομα τὸ νῦν ἐγένετο
[7, 27]   πόλεως τῇ ἐλάσσονί ἐστιν ἱδρυμένον.  τὸ   δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον τὰ μὲν
[7, 15]   ἑξακοσίους μὲν μάλιστα ἀριθμὸν ἱππεῖς,  τὸ   δὲ ὁπλιτεῦον τετρακισχίλιοί τε καὶ
[7, 23]   ἐν ἀριστερᾷ, χαλκοῦ μὲν ἀμφότερα,  τὸ   δὲ οὐκ ἔχον πω γένεια
[7, 2]   καὶ αὐτῶν Ἀθηναίων τὸν βουλόμενον,  τὸ   δὲ πλεῖστόν σφισιν ἦσαν τοῦ
[7, 21]   θυμιάσαντες ἐς τὸ κάτοπτρον βλέπουσι·  τὸ   δέ σφισι τὸν νοσοῦντα ἤτοι
[7, 20]   δὴ {τὸ} ἄγαλμα οὐδὲν ἀποφαίνουσι·  τὸ   δὲ τῆς Μητρὸς λίθου πεποίηται.
[7, 25]   ἅτε ὑπὸ τῆς ἅλμης λελυμασμένα.  ~(τὸ   δὲ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα πάρεστι
[7, 27]   τὴν πόλιν εἰσὶν οὐ πολλαί·  τὸ   δὲ χωρίον, ἔνθα αἱ πηγαί,
[7, 23]   Κρόνος τῆς θαλάσσης ἐνταῦθα ἔρριψε  τὸ   δρέπανον, τὸν πατέρα Οὐρανὸν
[7, 12]   χρήματα ἐξεπράχθησαν· δὲ ὡς  τὸ   δωροδόκημα εἶχεν ἐν χειρί, ἐποιεῖτο
[7, 14]   δαιμόνων τοῖς πολεμήσασι ποιεῖ  τὸ   ἔγκλημα· θρασύτης δὲ μετὰ
[7, 24]   Ἑλίκῃ τοῦ σεισμοῦ τὴν ἐς  τὸ   ἔδαφος ἀνακινοῦσαν, σὺν δὲ αὐτῇ
[7, 24]   κατασκευῇ καὶ αὐτὸ τῆς πόλεως  τὸ   ἔδαφος ἀφανὲς ἐς τοὺς ἔπειτα
[7, 24]   τὸ πρῶτον καὶ τῇ ἐς  τὸ   ἔδαφος τροπῇ τῶν οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα
[7, 19]   ἔτος παρθένον καὶ παῖδα οἳ  τὸ   εἶδος εἶεν κάλλιστοι τῇ θεῷ
[7, 19]   ἱερᾶσθαι μὲν τῆς θεοῦ Κομαιθὼ  τὸ   εἶδος καλλίστην παρθένον, τυγχάνειν δὲ
[7, 24]   τοῦ ἡλίου τὴν χρόαν παρὰ  τὸ   εἰωθὸς ἤτοι ἐς τὸ ἐρυθρότερον
[7, 25]   εἶναι νίκην ἔτι σφίσι κατὰ  τὸ   ἐκ Δελφῶν μάντευμα ἤλπιζον· Λακεδαιμονίων
[7, 20]   τὸν εὐνούστατον. τὸ δὲ ἄγαλμα  τὸ   ἐκ τῆς Λακεδαίμονος τὸν μὲν
[7, 17]   μεταβολῇ τῇ ἐς Δωριέας ἐπέλιπε  τὸ   ἐκ τῆς τύχης εὐμενές· (τὸ
[7, 27]   λουτρά ἐστιν αὐτοῖς τὸ ὕδωρ  τὸ   ἐκ τοῦ θεοῦ, ἐπεί τοι
[7, 5]   γυναικῶν μόναις, καὶ τὸ καλῴδιον  τὸ   ἐκ τῶν τριχῶν καὶ ἐς
[7, 7]   γάρ οἱ τῶν ὀνομάτων ἦν  τὸ   ἐκδηλότατον, ἐπεὶ καλοῦνταί γε οὐ
[7, 21]   λίθων ἀνέστηκεν αἱμασιά, κατὰ δὲ  τὸ   ἐκτὸς κάθοδος ἐς αὐτὴν πεποίηται.
[7, 18]   ὁρμὴν τοῦ πυρὸς βιαζόμενα ἐς  τὸ   ἐκτός, τὰ δὲ καὶ ἐκφεύγοντα
[7, 22]   τὰ ὦτα· προελθὼν δὲ ἐς  τὸ   ἐκτὸς τὰς χεῖρας ἀπέσχεν ἀπὸ
[7, 14]   ὑπομείναντες ἀκοῦσαι λόγον ἔθεον ἐς  τὸ   ἐκτὸς τῆς οἰκίας καὶ ἐκάλουν
[7, 20]   ἐν τῇ ἑορτῇ νυκτὶ ἐς  τὸ   ἐκτὸς φέρει τὴν λάρνακα
[7, 8]   καὶ ἅμα εὐνοίᾳ τῇ ἐς  τὸ   Ἑλληνικόν. (Ἀχαιοὶ δὲ ἐποιοῦντο μὲν
[7, 6]   ὁπόσαι γε καὶ ἐς ἅπαν  τὸ   Ἑλληνικὸν γνώριμοι, Δύμη μὲν πρὸς
[7, 11]   δικαστής. οὗτος Γάλλος ἐς  τὸ   Ἑλληνικὸν πολλὰ μὲν εἶπε, πολλὰ
[7, 17]   ἡγεμόνος, ἀπομεμαθηκέναι φήσας τὴν ἐλευθερίαν  τὸ   Ἑλληνικόν. (τάδε μὲν οὕτω συμβάντα
[7, 7]   τῆς ὕβρεως καὶ τῆς ἐς  τὸ   Ἑλληνικὸν ὑπεροψίας κλεῖς τῆς Ἑλλάδος
[7, 21]   γαιήοχον ἐννοσίγαιον ὄμνυθι μηδὲν ἑκὼν  τὸ   ἐμὸν δόλῳ ἅρμα πεδῆσαι" (Πάμφως
[7, 6]   πω μετὰ τὸ πταῖσμα ἀνενηνοχέναι  τὸ   ἐν Βοιωτοῖς· δὲ τῶν
[7, 10]   (Ἀθηναῖοι γὰρ μετὰ τὸ ἀτύχημα  τὸ   ἐν Βοιωτοῖς οὐκ ἐγένοντο Φιλίππου
[7, 2]   σφισιν ἀνενεγκεῖν ἐς τὸ χρηστήριον  τὸ   ἐν Δελφοῖς, δίδωσι Μέδοντι
[7, 19]   (καταφυγόντων δὲ αὐτῶν ἐπὶ χρηστήριον  τὸ   ἐν Δελφοῖς, ἤλεγχεν Πυθία
[7, 2]   τῆς ὁδοῦ· τὸ δὲ ἱερὸν  τὸ   ἐν Διδύμοις τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ
[7, 21]   καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ τὸ χρηστήριον  τὸ   ἐν Δωδώνῃ· τοῖς γὰρ τὴν
[7, 3]   ~(Κολοφώνιοι δὲ τὸ μὲν ἱερὸν  τὸ   ἐν Κλάρῳ καὶ τὸ μαντεῖον
[7, 10]   ἄξια λόγου προσδεηθῆναι. (ἐπεὶ δὲ  τὸ   ἐν Λαμίᾳ πταῖσμα ἐγένετο Ἕλλησιν,
[7, 6]   τοῦ Ἑλληνικοῦ· Λακεδαιμονίους μὲν γὰρ  τὸ   ἐν Λεύκτροις πταῖσμα καὶ ἅμα
[7, 4]   τὴν νῆσον. (τὸ δὲ ἱερὸν  τὸ   ἐν Σάμῳ τῆς Ἥρας εἰσὶν
[7, 7]   Ἀρκάδων Μεγάλην πόλιν· Λακεδαιμονίοις τε  τὸ   ἐν Σελλασίᾳ πταῖσμα πρὸς Ἀχαιοὺς
[7, 20]   τὸ ἀρχαῖον ἐς τὸ τέμενος  τὸ   ἐν τῇ πόλει. (τούτου δὲ
[7, 16]   ἀποδιδόασιν ἑκάστοις τὰ ἀρχαῖα καὶ  τὸ   ἐν τῇ ὑπερορίᾳ κτᾶσθαι, ἀφῆκαν
[7, 16]   ἔθνος τὰ ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ  τὸ   ἐν Φωκεῦσιν Βοιωτοῖς
[7, 24]   ὀλεθριώτατον τοιῷδέ τινι ἐθέλουσιν εἰκάζειν,  τὸ   ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου πνεῦμα εἰ
[7, 24]   ὁπόσα διέστη τοίχων συνερχόμενα ἐς  τὸ   ἐξ ἀρχῆς· δοκοὶ δέ, ὅσας
[7, 1]   ἔτι καὶ μᾶλλον διέμεινεν ὄνομα  τὸ   ἐξ ἀρχῆς· Ὁμήρῳ γοῦν ἐν
[7, 26]   ἕνεκα αἵ τε ἀδελφαὶ διὰ  τὸ   ἐπ´ αὐτῷ πένθος ἀποκοσμοῦνται καὶ
[7, 25]   Κερύνεια οἰκητόρων πλήθει καὶ ἐς  τὸ   ἔπειτα ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ τὴν
[7, 19]   ἔμελλον τῷ ἱερῷ καὶ ἐς  τὸ   ἔπειτα ἴσα καὶ θαλάμῳ χρήσεσθαι·
[7, 13]   Ἀχαιοὺς καὶ ἐχρῆτο καὶ ἐς  τὸ   ἔπειτα καταδρομαῖς μᾶλλον καὶ ἁρπαγαῖς
[7, 25]   ἄνδρας ἐς τὸ ἱερὸν καταπεφευγότας  τὸ   ἐπὶ Ταινάρῳ τοῦ Ποσειδῶνος, οὐ
[7, 17]   εἰ Πάλειαν ἀλλὰ μὴ Δύμην  τὸ   ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν πόλιν· τὰ
[7, 26]   τὸ ἐπίνειον ἔχει ἐς οὖν  τὸ   ἐπίνειον Αἰγειρατῶν δύο καὶ ἑβδομήκοντα
[7, 26]   αὐτὸ τε πόλις καὶ  τὸ   ἐπίνειον ἔχει ἐς οὖν τὸ
[7, 26]   ἄγαλμά ἐστιν ἐπηνθισμένον. ἐς δὲ  τὸ   ἐπίνειον καταβᾶσιν ἐξ Αἰγείρας καὶ
[7, 26]   κλήρῳ λαχοῦσα προτετίμηται. ~(ἐς δὲ  τὸ   ἐπίνειον τὸ Αἰγειρατῶν ὄνομα τὸ
[7, 24]   θεὸς κατὰ τὰ αὐτὰ ὡς  τὸ   ἐπίπαν εἴωθεν γὰρ ἐπομβρίαι
[7, 13]   πόλεμος ἔμελλεν ὡς ῥᾷστα κατὰ  τὸ   ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις κριθήσεσθαι· (Μέτελλος δὲ
[7, 10]   βουλῆς δέκα ἐπέμφθησαν καταστησόμενοι πρὸς  τὸ   ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις τὰ ἐν Μακεδονίᾳ.
[7, 27]   δοκεῖν τὴν ἐν Πελλήνῃ, δῶρον  τὸ   ἐπιφθονώτατον παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου
[7, 16]   μὴ εὐθὺς ὑπὸ τοῦ πολέμου  τὸ   ἔργον ἐτεθνήκεσαν. ἀναθημάτων δὲ καὶ
[7, 17]   ἐς τοῦτό μοι τοῦ Νέρωνος  τὸ   ἔργον ὀρθότατα εἰρηκέναι Πλάτων ἐφαίνετο
[7, 6]   αὑτῶν ἔσωζον καὶ ἅμα διὰ  τὸ   ἔργον τὸ πρὸς Τροίαν Λακεδαιμονίους
[7, 10]   σφισι δισχιλίων, ὡς ἐκρατήθησαν, παρὰ  τὸ   ἔργον, χιλίων δὲ φονευθέντων· ἐν
[7, 24]   παρὰ τὸ εἰωθὸς ἤτοι ἐς  τὸ   ἐρυθρότερον καὶ ἡσυχῇ ῥέπουσαν
[7, 22]   θεὸν ὁποῖόν τι καὶ ἑκάστῳ  τὸ   ἐρώτημά ἐστι. τὸ ἀπὸ τούτου
[7, 18]   δὲ τῆς Ἀρτέμιδος τὸ μήνιμα  τὸ   ἐς Οἰνέα ἀνὰ χρόνον τοῖς
[7, 10]   καὶ Περσέως κεχειρωμένων πολέμῳ διὰ  τὸ   ἐς Σαπαίους ἀδίκημα, ἄνδρες τῆς
[7, 20]   δὲ ἐν τῇ Ἀτθίδι συγγραφῇ  τὸ   ἐς τοῦτο παρείθη τὸ Ὠιδεῖον,
[7, 11]   σφισιν οὖσαν· πενίας γὰρ ἐς  τὸ   ἔσχατον Ἀθηναῖοι τηνικαῦτα ἧκον ἅτε
[7, 2]   Ἱέρωνος ἀνδρὸς ἐπιχωρίου κακωθέντες ἐς  τὸ   ἔσχατον ὅμως τελοῦσιν ἐς Ἴωνας·
[7, 8]   Ῥωμαίους (κατὰ μέντοι τοῦ λόγου  τὸ   εὐπρεπὲς παρὰ Ῥωμαίων εὕρητο εἰρήνην
[7, 1]   ἕω θάλασσαν, Ἀχαΐαν δὲ ὄνομα  τὸ   ἐφ´ ἡμῶν ἔχουσα ἀπὸ τῶν
[7, 17]   ἔτι Ἰώνων ὄνομά οἱ μετέθεντο  τὸ   ἐφ´ ἡμῶν, σαφῶς δὲ οὐκ
[7, 22]   ναός, τὸ δὲ ἄγαλμα λίθου  τὸ   ἐφ´ ἡμῶν· τὸ δὲ ἀρχαῖον
[7, 11]   ἀπὸ τῶν χρημάτων μεταδώσειν Καλλικράτει  τὸ   ἥμισυ ὑπισχνεῖτο, ἰσχύοντι διὰ φιλίαν
[7, 5]   κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐς  τὸ   Ἡραῖον τὸ Ῥαδίνης καὶ Λεοντίχου
[7, 15]   Λοκρῶν, οὐδὲ κατὰ τὸ στενὸν  τὸ   Ἡρακλείας τε μεταξὺ καὶ Θερμοπυλῶν
[7, 5]   τε δὴ ταῖς Θρᾴσσαις ἐς  τὸ   Ἡράκλειόν ἐστι γυναικῶν μόναις, καὶ
[7, 8]   Κυνὸς καλουμέναις κεφαλαῖς {ἐν λόγοις}  τὸ   ἧττον ἠνέγκατο, ἀλλ´ ἅτε δὴ
[7, 23]   Σιδόνιος, ὃς ἐγνωκέναι τὰ ἐς  τὸ   θεῖον ἔφασκε Φοίνικας {καὶ} τά
[7, 22]   ἐπὶ δὲ τοῖς ἄλλοις κτήνεσι  τὸ   θῆλυ ἐπὶ πλέον τετίμηται. ~(μετὰ
[7, 2]   ἦσαν· ᾤκουν δὲ καὶ περὶ  τὸ   ἱερὸν ἄλλοι τε ἱκεσίας ἕνεκα
[7, 25]   κατὰ δὲ τὴν ἔσοδον ἐς  τὸ   ἱερὸν γυναικῶν εἰκόνες λίθου τέ
[7, 2]   Ἔφεσον παῖδα εἶναι νομίζουσιν οὗτοι  τὸ   ἱερόν εἰσιν οἱ ἱδρυσάμενοι, καὶ
[7, 26]   ἣν Συρίαν ἐπονομάζουσιν, ἐς ταύτης  τὸ   ἱερὸν ἐσίασιν ἐν ἡμέραις ῥηταῖς,
[7, 2]   ἐμοὶ δοκεῖν Πίνδαρος, ὃς Ἀμαζόνας  τὸ   ἱερὸν ἔφη τοῦτο ἱδρύσασθαι στρατευομένας
[7, 20]   αὖθις στεφάνους ἐπιθέμενοι κισσοῦ πρὸς  τὸ   ἱερὸν ἴασι τοῦ Αἰσυμνήτου. ταῦτα
[7, 2]   ἅτε ἐπιστάμεναι {τε} ἐκ παλαιοῦ  τὸ   ἱερόν, καὶ ἡνίκα Ἡρακλέα ἔφυγον,
[7, 25]   ἀποκτείνασι καὶ τούτοις ἄνδρας ἐς  τὸ   ἱερὸν καταπεφευγότας τὸ ἐπὶ Ταινάρῳ
[7, 27]   ἄγουσι, καὶ δᾷδάς τε ἐς  τὸ   ἱερὸν κομίζουσιν ἐν νυκτὶ καὶ
[7, 22]   Αἰγυπτίοις ἑτέρα περὶ τοῦ Ἄπιδος  τὸ   ἱερὸν μαντεία καθέστηκεν· ἐν Φαραῖς
[7, 2]   τῆς χώρας· τοῖς δὲ περὶ  τὸ   ἱερὸν οἰκοῦσι δεῖμα ἦν οὐδέν,
[7, 26]   τὰ μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐς  τὸ   ἱερὸν οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις. θεοῦ
[7, 26]   ἔστιν ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ  τὸ   ἱερὸν τῆς Ἀγροτέρας, ἔνθα τὴν
[7, 22]   ποταμός τε Μείλιχος καὶ  τὸ   ἱερὸν τῆς Τρικλαρίας {ἐν ὧ}
[7, 21]   Διονύσου {τῇ} ἑορτῇ κομίζουσιν ἐς  τὸ   ἱερὸν τοῦ Αἰσυμνήτου· τὸ δὲ
[7, 20]   ἰόντι ἐκ τῆς ἀγορᾶς,  τὸ   ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, πύλη κατὰ
[7, 4]   ἔτι πεφυκυίᾳ. εἶναι δ´ οὖν  τὸ   ἱερὸν τοῦτο ἐν τοῖς μάλιστα
[7, 27]   δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐς  τὸ   ἱερὸν τῶν ἀνδρῶν, αἱ γυναῖκές
[7, 21]   καὶ ἱερὸν Πατρεῦσιν Ἀσκληπιοῦ· τοῦτο  τὸ   ἱερὸν ὑπὲρ τὴν ἀκρόπολιν τῶν
[7, 16]   Μόμμιος, οἱ μὲν ἐς  τὸ   ἱππικὸν τῶν Ἀχαιῶν ταχθέντες αὐτίκα
[7, 4]   Δαίδαλον, δόξης δὲ οὐκ ἐς  τὸ   ἴσον ἀφίκετο· (Δαιδάλῳ μὲν γὰρ
[7, 19]   ὡς δὲ Μελάνιππος ἐς  τὸ   ἴσον τοῦ ἔρωτος ὑπηγάγετο τὴν
[7, 25]   τὸ μὲν τεῖχος ἁλῶναι κατὰ  τὸ   ἰσχυρὸν οὐκ ἐδύνατο ὑπὸ Ἀργείων,
[7, 1]   οἱ δὲ ἀπόγονοι τοῦ Ἴωνος  τὸ   Ἰώνων ἔσχον κράτος, ἐς
[7, 10]   τῶν ἄλλων τριηράρχων τὸ ναυτικὸν  τὸ   Ἰώνων προδόντων· (μετὰ δὲ Ἴωνας
[7, 5]   Ἡράκλειόν ἐστι γυναικῶν μόναις, καὶ  τὸ   καλῴδιον τὸ ἐκ τῶν τριχῶν
[7, 21]   τῇ θεῷ καὶ θυμιάσαντες ἐς  τὸ   κάτοπτρον βλέπουσι· τὸ δέ σφισι
[7, 26]   ἦν ἐν τῷ οἰκήματι Τύχης,  τὸ   κέρας φέρουσα τὸ Ἀμαλθείας· παρὰ
[7, 20]   βουκολέεσκες" τὰ μὲν δὴ ἐς  τὸ   κρανίον τοῦ βοὸς ἐπὶ τοιῷδε
[7, 24]   τῆς θαλάσσης ἀναδραμούσης, καθείλκυσεν αὔτανδρον  τὸ   κῦμα τὴν Ἑλίκην. (τοιοῦτό γε
[7, 12]   ἐκ τοῦ εὐθέος. (βεβαιοῖ δὴ  τὸ   λεγόμενον ὡς ἄρ´ ἦν καὶ
[7, 5]   οὗτοι ἀναβλέψαι τε καὶ ὁρᾶν  τὸ   λοιπὸν τοῦ βίου φασίν. (ἔστι
[7, 3]   ἱερὸν τὸ ἐν Κλάρῳ καὶ  τὸ   μαντεῖον ἐκ παλαιοτάτου γενέσθαι νομίζουσιν·
[7, 2]   ἐν Διδύμοις τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ  τὸ   μαντεῖόν ἐστιν ἀρχαιότερον κατὰ
[7, 6]   Ἰώνων οἰκουμένας. (ἦσαν δὲ οἱ  τὸ   μέγιστον ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς ἔχοντες
[7, 24]   καὶ ἡσυχῇ ῥέπουσαν ἐς  τὸ   μελάντερον· (τῶν τε ὑδάτων ὡς
[7, 2]   τῶν ἀρχαίων Μιλησίων οἱ Ἴωνες,  τὸ   μὲν γένος πᾶν τὸ ἄρσεν
[7, 20]   αὐτὰ διὰ τῶν στοῶν ἐστι.  τὸ   μὲν δὴ ἄγαλμα τοῦ Ἀσκληπιοῦ,
[7, 14]   ἐκ τοῦ εὐθέος πόλεμον ἄρασθαι.  (τὸ   μὲν δὴ ἄνδρα βασιλέα καὶ
[7, 3]   Τήιοι συνοίκους ἐδέξαντο. (Ἐρυθραῖοι δὲ  τὸ   μὲν ἐξ ἀρχῆς ἀφικέσθαι σὺν
[7, 3]   τοὺς ὑπὸ Περγάμῳ. ~(Κολοφώνιοι δὲ  τὸ   μὲν ἱερὸν τὸ ἐν Κλάρῳ
[7, 16]   Κορινθίων οἱ πολλοί. Μόμμιος δὲ  τὸ   μὲν παραυτίκα, ἀναπεπταμένων ὅμως τῶν
[7, 16]   ἔκαιε Κόρινθον. (τῶν δὲ ἐγκαταληφθέντων  τὸ   μὲν πολὺ οἱ Ῥωμαῖοι φονεύουσι,
[7, 18]   τῆς ἐπικλήσεως ἐθέλουσιν εἶναι ταύτην.  τὸ   μὲν σχῆμα τοῦ ἀγάλματος θηρεύουσά
[7, 25]   τῆς Ἀργολίδος. Μυκηναίοις {μὲν} γὰρ  τὸ   μὲν τεῖχος ἁλῶναι κατὰ τὸ
[7, 24]   ἱεροῦ καὶ ἀποκτείνασιν, οὐκ ἐμέλλησε  τὸ   μήνιμα ἐκ τοῦ Ποσειδῶνος, ἀλλὰ
[7, 21]   Δωδώνης Διονύσου μὲν ἔλεγεν εἶναι  τὸ   μήνιμα, ἔσεσθαι δὲ οὐ πρότερον
[7, 18]   ἀρχαῖον, (οἱ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος  τὸ   μήνιμα τὸ ἐς Οἰνέα ἀνὰ
[7, 15]   δούλους τε ἐς ἐλευθερίαν ἠφίει,  τὸ   Μιλτιάδου καὶ Ἀθηναίων βούλευμα τὸ
[7, 2]   δείκνυται καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι  τὸ   μνῆμα κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν
[7, 5]   ἀνιωμένοις εὔχεσθαι καθέστηκεν ἰοῦσιν ἐπὶ  τὸ   μνῆμα. τὰ μὲν δὴ ἐν
[7, 27]   δὲ ὅσον στάδια ἑξήκοντα ἀπέχει  τὸ   Μύσαιον, ἱερὸν Δήμητρος Μυσίας· ἱδρύσασθαι
[7, 10]   δέκα ἀνδρῶν τῶν ἄλλων τριηράρχων  τὸ   ναυτικὸν τὸ Ἰώνων προδόντων· (μετὰ
[7, 22]   νόμισμα ἐπιχώριον καλεῖται δὲ χαλκοῦς  τὸ   νόμισμα καὶ ἐρωτᾷ πρὸς τὸ
[7, 26]   Ὑπερησία ὠνόμασται· τὸ δὲ ὄνομα  τὸ   νῦν ἐγένετο Ἰώνων ἐποικούντων, ἐγένετο
[7, 26]   τῇ τε πόλει τὸ ὄνομα  τὸ   νῦν μετέθεντο ἀπὸ τῶν αἰγῶν,
[7, 19]   ἐπαύσθη, τό τε ὄνομα ἐτέθη  τὸ   νῦν τῷ ποταμῷ Μείλιχος. ἔγραψαν
[7, 26]   ἀρχαῖον δὲ καὶ τοῦ θεοῦ  τὸ   ξόανον, γυμνός, μεγέθει μέγας· τὸν
[7, 20]   τῶν οἰκετῶν ἐκ Μεσόας ἔρχεται  τὸ   ξόανον κομίζων τὸ ἀρχαῖον ἐς
[7, 2]   τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ παρὰ  τὸ   Ὀλυμπιεῖον καὶ ἐπὶ πύλας τὰς
[7, 25]   τεθῆναι δέ φασι τῇ πόλει  τὸ   ὄνομα ἀπὸ γυναικὸς Βούρας, θυγατέρα
[7, 22]   ηὐξήθη τὴν πόλιν καὶ θέσθαι  τὸ   ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρός. (ἐν
[7, 27]   καλούμενος Κριός· ἔχειν δὲ αὐτὸν  τὸ   ὄνομα ἀπὸ Τιτᾶνος Κριοῦ· (Κριὸς
[7, 6]   πόλιν ἐν τῇ χώρᾳ, καὶ  τὸ   ὄνομα ἀπὸ τοῦ Πατρέως ἐτέθη
[7, 21]   ἐς τοὺς παῖδας παθήμασι καὶ  τὸ   ὄνομα αὐτὸ πεφρικότα τοῦ Ἄργους
[7, 18]   ἐναντιούμενος τοῖς Πατρεῦσιν {τῆς Μεσάτεως  τὸ   ὄνομα} αὐτοῖς σφισιν ἐξηγεῖσθαι παρίημι.
[7, 21]   ὄντα ἀπὸ τούτου σχεῖν καὶ  τὸ   ὄνομα εἰκάζω. Ὅμηρος μέν γε
[7, 18]   Ἀρτέμιδος· ξενικὸν μὲν τῇ θεῷ  τὸ   ὄνομα, ἐσηγμένον δὲ ἑτέρωθεν καὶ
[7, 2]   ἱδρυσάμενοι, καὶ ἀπὸ τοῦ Ἐφέσου  τὸ   ὄνομά ἐστι τῇ πόλει. (Λέλεγες
[7, 21]   καὶ οὐκ ἀπὸ ἑτέρας προφάσεως  τὸ   ὄνομα ἔσχηκεν. (ἐν Πάτραις δὲ
[7, 5]   τῶν φυλῶν σφισιν τρίτη  τὸ   ὄνομα ἔσχηκεν, ἔστι δὲ τῆς
[7, 25]   λεωφόρον ἐν ὄρει, καί οἱ  τὸ   ὄνομα δυνάστης ἐπιχώριος
[7, 2]   στόλῳ Κρητῶν τε γῆ  τὸ   ὄνομα μετέβαλεν ἀπὸ τοῦ Μιλήτου
[7, 4]   καὶ Ἰταλίας ἀφίκετο τοῦ Δαιδάλου  τὸ   ὄνομα. δὲ Σμῖλις, ὅτι
[7, 26]   Ὑπερησιεῖς δὲ τῇ τε πόλει  τὸ   ὄνομα τὸ νῦν μετέθεντο ἀπὸ
[7, 22]   Ἑρμοῦ νᾶμα μὲν τῇ πηγῇ  τὸ   ὄνομα, τοὺς δὲ ἰχθῦς οὐχ
[7, 26]   τῶν τινα ἑταίρων μεταποιῆσαι  τὸ   ὄνομα ὑπὸ ἀγνοίας. (ἔστι δὲ
[7, 22]   τὸ νόμισμα καὶ ἐρωτᾷ πρὸς  τὸ   οὖς τὸν θεὸν ὁποῖόν τι
[7, 11]   ὑπερήφανα, Λακεδαιμονίους δὲ καὶ Ἀργείους  τὸ   παράπαν ἔθετο ἐν χλευασίᾳ· (πόλεσι
[7, 3]   Ῥακίου καὶ Μαντοῦς καὶ  τὸ   παράπαν τοὺς Κᾶρας ἐξέβαλεν ἐκ
[7, 21]   τοῦ ἱερέως καὶ οἱ Καλυδώνιοι  τὸ   παραυτίκα ὥσπερ ὑπὸ μέθης ἐγίνοντο
[7, 5]   δὲ τῆς Χαλκίδος κατατείνουσα ἐς  τὸ   πέλαγος ἄκρα καὶ ἐν αὐτῇ
[7, 3]   τὴν νῆσον διέβησαν δὴ κατὰ  τὸ   Περσῶν δέος. Ἀλέξανδρος δὲ ἀνὰ
[7, 7]   Αἰτωλῶν ἔθνους Μαγνησίαν τὴν ὑπὸ  τὸ   Πήλιον κατεῖχεν Φίλιππος. μάλιστα
[7, 4]   τε Ἐπιδαύριος καὶ Ἐπιδαυρίους {ἦν}  τὸ   πολὺ ἄγων, οἳ ὑπὸ Δηιφόντου
[7, 16]   ἄγοντι τοὺς ἱππέας· ὡς δὲ  τὸ   πολὺ ἀπέσωσεν αὐτῶν ἐς Κατάνην,
[7, 19]   γήρᾳ τά τε ἄλλα ὡς  τὸ   πολὺ ἐναντιοῦσθαι νέοις καὶ οὐχ
[7, 24]   μελάντερον· (τῶν τε ὑδάτων ὡς  τὸ   πολὺ ἐπιλείπουσιν αἱ πηγαί, καὶ
[7, 8]   στρατιᾶς τε ἣν ἦγεν ἀποβαλεῖν  τὸ   πολὺ καὶ ἐκ τῶν πόλεων,
[7, 2]   τοῦ Καρικοῦ μοῖρα καὶ Λυδῶν  τὸ   πολὺ οἱ νεμόμενοι τὴν χώραν
[7, 3]   τῆς ἠπείρου. τούτων τῶν Κλαζομενίων  τὸ   πολὺ οὐκ Ἴωνες, Κλεωναῖοι δὲ
[7, 27]   ἐφ´ ἡμῶν. ἔστι μὲν δὴ  τὸ   Ποσείδιον τοῦτο ὑπὸ τὸ γυμνάσιον,
[7, 15]   τὸ Μιλτιάδου καὶ Ἀθηναίων βούλευμα  τὸ   πρὸ τοῦ ἔργου τοῦ ἐν
[7, 21]   ἐστι Θυρξέως· παρέχεται δὲ ὕδωρ  τὸ   πρὸς ταῖς Κυανέαις ἔσω ἐνιδόντα
[7, 6]   καὶ ἅμα διὰ τὸ ἔργον  τὸ   πρὸς Τροίαν Λακεδαιμονίους Δωριεῖς ἀπηξίουν
[7, 24]   οἱ Ἀμφικτύονες. (ἰόντι δὲ ἐς  τὸ   πρόσω Σελινοῦς τε ποταμὸς καὶ
[7, 25]   ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα  τὸ   πρῶτον. Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι ὄντων
[7, 24]   ὁμοῦ τῇ κινήσει τῇ ἀρξαμένῃ  τὸ   πρῶτον καὶ τῇ ἐς τὸ
[7, 6]   ἐκστρατεύσασθαι, οὐ γάρ πω μετὰ  τὸ   πταῖσμα ἀνενηνοχέναι τὸ ἐν Βοιωτοῖς·
[7, 5]   ὁδὸν τὴν ἐς τὸ Ἡραῖον  τὸ   Ῥαδίνης καὶ Λεοντίχου μνῆμά ἐστι,
[7, 26]   ὤκλασεν, Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο ἱερόν,  τὸ   σόφισμα ἐς τοὺς Σικυωνίους οὐκ
[7, 15]   Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν, οὐδὲ κατὰ  τὸ   στενὸν τὸ Ἡρακλείας τε μεταξὺ
[7, 15]   λογάδες κατέστρωντο οἱ Ἀρκάδων, ἀναστήσας  τὸ   στράτευμα ἤλαυνεν ἐπὶ τὰς Θήβας·
[7, 11]   τῶν ἐκ Λακεδαίμονος, ἀνεχώρησεν ὀπίσω  τὸ   στράτευμα. ~(Ὠρώπιοι δὲ καὶ ὠφελείας
[7, 16]   φονεύουσι, πλείονας δὲ ἔτι ἐς  τὸ   στρατόπεδον κατεῖρξαν, καὶ ἀσπίδας ὅσον
[7, 15]   καὶ αὐτίκα ἐς Κόρινθον παρὰ  τὸ   στρατόπεδον τὸ Ἀχαιῶν ᾤχοντο φεύγοντες.
[7, 8]   Μακεδόνων ἀρχὴν καὶ τῶν ἐς  τὸ   συμμαχικὸν ταχθέντων Ἄτταλος τῆς ἐκ
[7, 10]   τοσοῦτον ὥστε αὐτὸν καὶ ἐς  τὸ   συνέδριον ἐσελθεῖν τὸ Ἀχαιῶν ἔπεισεν.
[7, 9]   δὲ τὰς ἀρχὰς ἔχοντας ἐς  τὸ   συνέδριον ἠξίουν συγκαλέσαι τοὺς Ἀχαιούς,
[7, 13]   Ἀχαιοῖς ἐσδραμεῖν ὑπῆρξεν ἂν ἐς  τὸ   τεῖχος τῆς Σπάρτης {εἰς Σπάρτην}
[7, 15]   Οἴτῃ θαλάσσης ἐς ταύτης καταδῦναι  τὸ   τέλμα, παντάπασιν ἔμελλεν ἄγνωστός τε
[7, 20]   ξόανον κομίζων τὸ ἀρχαῖον ἐς  τὸ   τέμενος τὸ ἐν τῇ πόλει.
[7, 22]   αὐτῇ τῇ γῇ παρέχεται μὲν  τὸ   τετράγωνον σχῆμα, μεγέθει δέ ἐστιν
[7, 18]   ὑπὸ Αὐγούστου βασιλέως ἐρημωθείσης διὰ  τὸ   {τὴν} ἐς τὴν Νικόπολιν τὴν
[7, 5]   οἷα οὐχ ἑτέρωθι, πρῶτον μὲν  τὸ   τῆς Ἐφεσίας μεγέθους τε ἕνεκα
[7, 16]   ἀφίκετο μὲν περὶ ὄρθρον ἐς  τὸ   τῶν Ῥωμαίων στράτευμα, ἀποπέμψας δὲ
[7, 24]   ἐν τῇ λίμνῃ, πρὶν  τὸ   ὕδωρ ἀπέκρυψεν αὐτὰ τοῦ χειμάρρου.
[7, 2]   τῇ ἰλύι· ὡς δὲ ἐνόστησε  τὸ   ὕδωρ καὶ οὐκέτι ἦν θάλασσα,
[7, 27]   ἀγορᾷ, καὶ λουτρά ἐστιν αὐτοῖς  τὸ   ὕδωρ τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ,
[7, 23]   τιμιώτερον χρημάτων πολλῶν ἐστιν ἀνθρώποις  τὸ   ὕδωρ τοῦ Σελέμνου. (ἀπωτέρω δὲ
[7, 23]   καὶ ἄλλον ἐπ´ αὐτῷ λόγον,  τὸ   ὕδωρ τοῦ Σελέμνου σύμφορον καὶ
[7, 24]   καὶ λίμνη τε ὀνομαζομένη Σαλόη  τὸ   χάσμα ἐγένετο καὶ ἐρείπια πόλεως
[7, 18]   σπεῖραι· καὶ τὸν μὲν ἐπιλαμβάνει  τὸ   χρεὼν ἐκπεσόντα τοῦ ἅρματος, Τριπτόλεμος
[7, 3]   Τειρεσίαν δὲ κατὰ τὴν πορείαν  τὸ   χρεὼν ἐπέλαβεν ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ.
[7, 1]   τὸν μὲν ἐν τῇ Ἀττικῇ  τὸ   χρεὼν ἐπιλαμβάνει, καὶ Ἴωνος ἐν
[7, 2]   δόξαν δέ σφισιν ἀνενεγκεῖν ἐς  τὸ   χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖς, δίδωσι
[7, 21]   παραπλῆγας ἐπελάμβανε. καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ  τὸ   χρηστήριον τὸ ἐν Δωδώνῃ· τοῖς
[7, 20]   τοῦ Πρευγένους ἐς τοῦτο ἐκομίσθη  τὸ   χωρίον· ἐπειδὰν δὲ τῇ Λιμνάτιδι
[7, 15]   δείματος ὡς μηδὲ αὐτὸ ποιήσασθαι  τὸ   χωρίον πρὸς ἀμείνονος ἐλπίδος, ἔνθα
[7, 24]   ὅτι Ἀγαμέμνων ἤθροισεν ἐς τοῦτο  τὸ   χωρίον τοὺς λόγου μάλιστα ἐν
[7, 20]   κεκόσμηται δὲ καὶ ἐς ἄλλα  τὸ   Ὠιδεῖον ἀξιολογώτατα τῶν ἐν Ἕλλησι,
[7, 20]   τάφος. (ἔχεται δὲ τῆς ἀγορᾶς  τὸ   Ὠιδεῖον, καὶ Ἀπόλλων ἐνταῦθα ἀνάκειται
[7, 20]   συγγραφῇ τὸ ἐς τοῦτο παρείθη  τὸ   Ὠιδεῖον, ὅτι πρότερον ἔτι ἐξείργαστό




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Agnes VINAS

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/01/2007