Livre, Chap. |
[7, 24] |
ἄλλο
μνῆμα
ἐν
Σπάρτῃ,
καὶ
|
αὐτῷ |
αἱ
πόλεις
ἐναγίζουσιν
ἀμφότεραι.
(πρὸς |
[7, 23] |
καὶ
πόλις
ποτὲ
ᾠκεῖτο
πρὸς
|
αὐτῷ |
Βολίνα.
παρθένου
δὲ
ἐρασθῆναι
Βολίνης |
[7, 16] |
ὡς
δὲ
ἀφίκοντο
οἱ
σὺν
|
αὐτῷ |
βουλευσόμενοι,
ἐνταῦθα
δημοκρατίας
μὲν
κατέπαυε, |
[7, 24] |
ὁ
νικῶν
κάλλει·
ἀρχομένων
δὲ
|
αὐτῷ |
γενείων
ἐς
ἄλλον
παῖδα
ἡ |
[7, 19] |
ἐχρᾶτο
ὑπὲρ
τῆς
νόσου.
(καὶ
|
αὐτῷ |
γενέσθαι
λέγουσι
μάντευμα,
ἔνθα
ἂν |
[7, 17] |
δὲ
καὶ
ὁ
τὴν
θυγατέρα
|
αὐτῷ |
διδούς·
Ἄγδιστιν
δὲ
μετάνοια
ἔσχεν |
[7, 1] |
μόνη
οἱ
παῖς
ἦν,
γυναῖκα
|
αὐτῷ |
διδοὺς
καὶ
αὐτὸν
Ἴωνα
ἐπὶ |
[7, 15] |
Ἕλληνας
τότε
ἐν
χωρίῳ
τῷ
|
αὐτῷ |
ἐκτείνοντο
ὑπὸ
Ῥωμαίων.
(Ἀχαιοῖς
δὲ |
[7, 9] |
Ἄππιος
δὲ
καὶ
οἱ
σὺν
|
αὐτῷ |
ἔμελλον
μὲν
οὐδὲ
ὀφθέντες
Ἀχαιοῖς |
[7, 12] |
Ὠρωποῦ
Μεγαλοπολίτῃ
Διαίῳ.
ἐγεγόνει
δὲ
|
αὐτῷ |
καὶ
ἀρχῆς
διάδοχος
τῆς
Ἀχαιῶν |
[7, 20] |
Δινδυμήνης
ἐστὶν
ἱερόν,
ἐν
δὲ
|
αὐτῷ |
καὶ
Ἄττης
ἔχει
τιμάς.
τούτου |
[7, 22] |
δέ
ἐστιν
οὐ
μέγας.
καὶ
|
αὐτῷ |
καὶ
ἐπίγραμμα
ἔπεστιν,
ἀναθεῖναι
αὐτὸ |
[7, 20] |
δὲ
ὑπὸ
τοῖς
ποσίν
ἐστιν
|
αὐτῷ, |
καὶ
τῷ
ἑτέρῳ
ποδὶ
ἐπὶ |
[7, 22] |
μὲν
δὴ
Ἀγοραῖος,
παρὰ
δὲ
|
αὐτῷ |
καὶ
χρηστήριον
καθέστηκε.
κεῖται
δὲ |
[7, 17] |
Δελφῶν
ἀξιωθέντι,
ἐπίγραμμά
ἐστιν
ἐπ´
|
αὐτῷ |
λέγον·
(Οἰνία
Οἰβώτας
στάδιον
νικῶν |
[7, 23] |
(ἤκουσα
δὲ
καὶ
ἄλλον
ἐπ´
|
αὐτῷ |
λόγον,
τὸ
ὕδωρ
τοῦ
Σελέμνου |
[7, 9] |
Ἄππιος
δὲ
καὶ
οἱ
σὺν
|
αὐτῷ |
Λυκόρταν
λέγοντα
ἐποιοῦντο
ἐν
χλευασμῷ |
[7, 1] |
ἐς
τὸν
Αἰγιαλὸν
καὶ
οἰκήσαντι
|
αὐτῷ |
μὲν
ἐγένετο
ἐνταῦθα
ἡ
τελευτή, |
[7, 23] |
θαλάσσης
ἀνιοῦσαν,
καὶ
καθεύδειν
παρ´
|
αὐτῷ· |
(μετὰ
δὲ
οὐ
πολὺν
χρόνον |
[7, 2] |
Νειλεὺς
δὲ
καὶ
ἡ
σὺν
|
αὐτῷ |
μοῖρα
ἐς
Μίλητον.
(Μιλήσιοι
δὲ |
[7, 18] |
βασιλεὺς
καὶ
ὁποίων
Ἡρακλῆς
παρ´
|
αὐτῷ |
ξενίων
ἔτυχε.
καὶ
ὅτι
μὲν |
[7, 22] |
ναὸς
δὲ
οὐκ
ἦν
ἐν
|
αὐτῷ |
οὐδὲ
ἀγάλματα·
κομισθῆναι
δὲ
οἱ |
[7, 4] |
καὶ
Ἀλιθέρσην
καὶ
θυγατέρα
ἐπ´
|
αὐτῷ |
Παρθενόπην,
Παρθενόπης
δὲ
τῆς
Ἀγκαίου |
[7, 21] |
τοσαίδε
ἐς
ἅπαντας
γεγόνασιν
ἐπικλήσεις
|
αὐτῷ, |
Πελαγαῖος
καὶ
Ἀσφάλιός
τε
καὶ |
[7, 26] |
τε
ἀδελφαὶ
διὰ
τὸ
ἐπ´
|
αὐτῷ |
πένθος
ἀποκοσμοῦνται
καὶ
τὸν
πατέρα |
[7, 22] |
ἄλσος
Διοσκούρων.
δάφναι
μάλιστα
ἐν
|
αὐτῷ |
πεφύκασι,
ναὸς
δὲ
οὐκ
ἦν |
[7, 15] |
προκαλούμενος·
ἰσχυρὸς
γάρ
τις
ἐνέκειτο
|
αὐτῷ |
πόθος
τὰ
ἐν
Μακεδονίᾳ
τε |
[7, 27] |
δὲ
καὶ
ἐς
τόδε
ἔτι
|
αὐτῷ |
Ποσειδῶνος
ἱερὸν
νομίζεσθαι.
(Πελλήνης
δὲ |
[7, 15] |
ὡς
Μόμμιος
καὶ
ὁ
σὺν
|
αὐτῷ |
στρατὸς
ἐπὶ
Ἀχαιοὺς
ἀφίκοιτο·
καὶ |
[7, 2] |
ὁ
Μίλητος
καὶ
ὁ
σὺν
|
αὐτῷ |
στρατὸς
Μίνω
τὸν
Εὐρώπης
φεύγοντες, |
[7, 5] |
τῇ
πλατάνῳ
καθεύδοντι
κελεύειν
φασὶν
|
αὐτῷ |
τὰς
Νεμέσεις
ἐπιφανείσας
πόλιν
ἐνταῦθα |
[7, 1] |
ἦν
καὶ
ἐς
ἐμὲ
ἔτι
|
αὐτῷ |
τάφος,
ἔνθα
τὰ
δεῖπνα
Λακεδαιμονίοις |
[7, 4] |
Μίνω
ἔφυγεν
ἐς
Κρήτην,
καὶ
|
αὐτῷ |
τε
ἀγάλματα
Μίνῳ
καὶ
τοῦ |
[7, 25] |
ὄρους
Ἀρκαδικοῦ
κατερχόμενος,
ὄνομα
δὲ
|
αὐτῷ |
τε
{καὶ}
τῷ
ποταμῷ
Κρᾶθις |
[7, 27] |
ἀνθρώπων
ἕτοιμος
τελέσαι·
σχῆμα
δὲ
|
αὐτῷ |
τετράγωνον,
γένειά
τε
ἔχει
καὶ |
[7, 14] |
(Ὀρέστης
δὲ
καὶ
οἱ
σὺν
|
αὐτῷ |
τῆς
τε
τόλμης
ἐπέχειν
τοὺς |
[7, 17] |
αὐτῶν
γυναικός·
ὄνομα
δὲ
Ἄγδιστιν
|
αὐτῷ |
τίθενται.
θεοὶ
δὲ
Ἄγδιστιν
δείσαντες |
[7, 20] |
λέγουσιν
ἐκ
Σπάρτης,
κοινωνῆσαι
δὲ
|
αὐτῷ |
τοῦ
ἐγχειρήματος
τῶν
δούλων
τὸν |
[7, 25] |
τὴν
τελευτὴν
καὶ
ὅντινα
ἐγένετο
|
αὐτῷ |
τρόπον·
οὐ
γὰρ
εἶναι
νίκην |
[7, 7] |
Ἀμύντου,
προγόνου
μὲν
οὐκ
ὄντος
|
αὐτῷ, |
τῷ
δὲ
ἀληθεῖ
λόγῳ
δεσπότου, |
[7, 9] |
Μέτελλος
δὲ
καὶ
οἱ
σὺν
|
αὐτῷ |
ὑπὸ
τῶν
Ἀχαιῶν
περιυβρίσθαι
νομίζοντες, |