Livre, Chap. |
[7, 16] |
ἀφιᾶσι
τὴν
ψυχήν.
(οὗτος
μὲν
|
δὴ |
ἀγαθὴν
δόξαν
Ἀθηναίοις
καὶ
αὑτῷ |
[7, 20] |
τῶν
στοῶν
ἐστι.
τὸ
μὲν
|
δὴ |
ἄγαλμα
τοῦ
Ἀσκληπιοῦ,
πλὴν
ἐσθῆτος, |
[7, 25] |
ἐξ
ἐπιδρομῆς
ἐστι.
τοῖς
μὲν
|
δὴ |
ἀγάλμασι
ξύλων
εἰργασμένοις
μέγεθός
εἰσιν |
[7, 22] |
αὐτὸ
Μεσσήνιον
Σιμύλον·
καλεῖται
μὲν
|
δὴ |
Ἀγοραῖος,
παρὰ
δὲ
αὐτῷ
καὶ |
[7, 26] |
Ἡρακλέους
στάδιοι.
ἐπὶ
θαλάσσῃ
μὲν
|
δὴ |
Αἰγειράταις
οὐδέν
ἐστιν
ἐς
μνήμην, |
[7, 25] |
τοῦ
Μελάνθου
βασιλεύοντος.
ὁ
μὲν
|
δὴ |
ἄλλος
στρατὸς
τῶν
Πελοποννησίων
ἀπεχώρησεν |
[7, 19] |
(ἐπέδειξε
δὲ
ἐπὶ
πολλῶν
τε
|
δὴ |
ἄλλων
καὶ
ἐν
τοῖς
Μελανίππου |
[7, 14] |
εὐθέος
πόλεμον
ἄρασθαι.
(τὸ
μὲν
|
δὴ |
ἄνδρα
βασιλέα
καὶ
πόλιν
ἀνελέσθαι |
[7, 4] |
τῷ
ἀγάλματι
τεκμαίροιτο·
ἔστι
γὰρ
|
δὴ |
ἀνδρὸς
ἔργον
Αἰγινήτου
Σμίλιδος
τοῦ |
[7, 19] |
καὶ
αὐτὸν
οἰκῆσαι.
ὁ
μὲν
|
δὴ |
ἄνεμος
τὰς
ναῦς
τοῦ
Εὐρυπύλου |
[7, 19] |
ἐκτὸς
γενέσθαι
τίθεμαι·
μόνον
γὰρ
|
δὴ |
ἀνθρώπῳ
ψυχῆς
ἐστιν
ἀντάξιον
κατορθῶσαί |
[7, 2] |
δὲ
ὁ
Κόδρου
οὗτος
γὰρ
|
δὴ |
ἀπεδέδεικτο
Ἰώνων
τῶν
ἐς
Ἔφεσον |
[7, 21] |
ἀντὶ
Καλλιρόης
διεργάζεται.
ὁ
μὲν
|
δὴ |
ἀπέδειξεν
ἔργον
ἀνθρώπων
ὧν
ἴσμεν |
[7, 12] |
ἰδίᾳ
πρεσβείαν
ἀποστέλλειν.
(πόλεμός
τε
|
δὴ |
ἀπὸ
τῶν
ἀμφισβητημάτων
τούτων
Ἀχαιοῖς |
[7, 27] |
ἐς
ὀξὺ
ἀνεστηκότος.
τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
ἀπότομον
καὶ
δι´
αὐτό
ἐστιν |
[7, 5] |
παρὰ
σφᾶς
κατάξειν.
αἱ
μὲν
|
δὴ |
ἀσταὶ
τῶν
γυναικῶν
οὐδαμῶς
ὑπακούειν |
[7, 15] |
ἐκέλευσεν
ὡς
αὐτόν·
ἐξεύρητό
τε
|
δὴ |
αὐτίκα
ὁ
Πυθέας
καὶ
ἀναχθεὶς |
[7, 16] |
διακόσια
ἐκέλευσεν
ἐκτῖσαι.
τούτων
μὲν
|
δὴ |
ἄφεσιν
παρὰ
Ῥωμαίων
εὕροντο
Ἕλληνες, |
[7, 8] |
Ἀντιόχου
καὶ
Σύρων.
(ὅσα
μὲν
|
δὴ |
Ἀχαιοὶ
Μακεδόσιν
ἢ
στρατιᾷ
τῇ |
[7, 24] |
ἢ
ἀνθρώπων
τεκτόνων·
ὁ
δὲ
|
δὴ |
δεύτερος
τῶν
σεισμῶν
ἀπώλειάν
τε |
[7, 12] |
τῶν
ἐκ
Σπάρτης.
(οἱ
μὲν
|
δὴ |
δικάζειν
Λακεδαιμονίοις
ἠξίουν
καὶ
ὑπὲρ |
[7, 23] |
Ἥρας
ἐστὶν
ἄλσος.
Ἀθηνᾶς
μὲν
|
δὴ |
δύο
ἀγάλματα
λευκοῦ
λίθου·
τῆς |
[7, 10] |
ἔφασκε
τῶν
ἀνδρῶν.
λέγειν
τε
|
δὴ |
ἐδόκει
παντάπασιν
ἄδικα
καὶ
αὐτὸν |
[7, 5] |
ἐπὶ
τὸ
μνῆμα.
τὰ
μὲν
|
δὴ |
ἐν
Ἰωνίᾳ
θαύματα
πολλά
τε |
[7, 24] |
ἠπιώτατος
μέν
ἐστιν
αὐτῶν,
ἢν
|
δὴ |
ἐν
κακῷ
γε
τοσούτῳ
ῥᾳστώνην |
[7, 1] |
Ἀνδροπόμπου
συνοίκους
ἐξεδέξαντο
Ἴωνός
τε
|
δὴ |
ἕνεκα
καὶ
ἔργων
ἃ
ἔπραξε |
[7, 15] |
Ῥωμαῖοι
περὶ
Χαιρώνειαν
ἐπιφαίνονται·
ἔνθα
|
δὴ |
ἐπελάμβανε
τοὺς
Ἀρκάδας
ἐκ
θεῶν |
[7, 11] |
ἀδικοῦσιν
ἄνδρες
Ὠρωπίους.
οἱ
μὲν
|
δὴ |
ἐς
τὰς
Ἀθήνας
ἀπέστελλον
ὁμήρους |
[7, 20] |
ἕλικας
βοῦς
βουκολέεσκες"
τὰ
μὲν
|
δὴ |
ἐς
τὸ
κρανίον
τοῦ
βοὸς |
[7, 10] |
εἴκειν
σφίσιν
ἐδόκει.
~(τότε
μὲν
|
δὴ |
ἐς
τοσοῦτο
ἐπράχθη·
τολμημάτων
δὲ |
[7, 20] |
λάρνακα
ὁ
ἱερεύς.
αὕτη
μὲν
|
δὴ |
ἡ
νὺξ
γέρας
τοῦτο
εἴληφε, |
[7, 23] |
τε
ἄλλα
Ἑλλήνων
βέλτιον
καὶ
|
δὴ |
καὶ
Ἀσκληπιῷ
πατέρα
μὲν
σφᾶς |
[7, 7] |
τῆς
ἐκείνου
συνέβη.
Κλεομένους
μὲν
|
δὴ |
καὶ
αὖθις
ἐν
λόγοις
τοῖς |
[7, 18] |
Λαφρίας
ἔδωκε
τὸ
ἄγαλμα,
ὃ
|
δὴ |
καὶ
ἐς
ἐμὲ
ἔτι
ἐν |
[7, 8] |
τὰ
αὐτὰ
ἐπιτηδεύειν.
(ταῦτα
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ἐς
πλέον
ἐπέξεισιν
αὖθίς |
[7, 21] |
ἐγένοντο
ἱερεῖς
τῷ
θεῷ
καὶ
|
δὴ |
καὶ
Κόρεσος,
ὃν
ἀνθρώπων
μάλιστα |
[7, 14] |
μᾶλλον
ἢ
ἀτυχία
καλοῖτο.
ὃ
|
δὴ |
καὶ
Κριτόλαον
καὶ
Ἀχαιοὺς
ἔβλαψε. |
[7, 3] |
Ἑλληνικοῦ
καὶ
τούτοις
εἰσὶ
γὰρ
|
δὴ |
καὶ
οἱ
Πάμφυλοι
τῶν
μετὰ |
[7, 18] |
τῶν
ἐκ
Καλυδῶνος
λαφύρων
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τῆς
Λαφρίας
ἔδωκε
τὸ |
[7, 24] |
περιέλαβεν
ἐν
κύκλῳ
πᾶσαν·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τὸ
ἄλσος
τοῦ
Ποσειδῶνος |
[7, 5] |
ἔτι
οἱ
ἐπιχώριοι
φυλάσσουσι·
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τὸν
ἁλιέα
οἱ
αὐτοὶ |
[7, 8] |
τὸ
ἧττον
ἠνέγκατο,
ἀλλ´
ἅτε
|
δὴ |
κατὰ
δύναμιν
ἀγωνισάμενος
αὐτὸς
οὗτος |
[7, 12] |
τὸν
Δίαιον
λόγοις.
αἱ
μὲν
|
δὴ |
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
αἱ
πόλεις |
[7, 3] |
ἐς
δὲ
τὴν
νῆσον
διέβησαν
|
δὴ |
κατὰ
τὸ
Περσῶν
δέος.
Ἀλέξανδρος |
[7, 24] |
κῦμα
τὴν
Ἑλίκην.
(τοιοῦτό
γε
|
δὴ |
κατέλαβεν,
{καὶ}
ἕτερον
τὴν
ἰδέαν, |
[7, 16] |
δὲ
αὐτοχειρὶ
τὴν
γυναῖκα,
ἵνα
|
δὴ |
μὴ
γένοιτο
αἰχμάλωτος,
τελευτᾷ
πιὼν |
[7, 7] |
δὲ
ἐς
ὄλεθρον
ἀνθρώποις,
ἃ
|
δὴ |
ὁ
μὲν
τοῦ
Ἀμύντου
Φίλιππος |
[7, 2] |
Πυθία
βασιλείαν
τὴν
Ἀθηναίων.
οὕτω
|
δὴ |
ὁ
Νειλεὺς
καὶ
οἱ
λοιποὶ |
[7, 6] |
ἔργου
τοῦ
Πλαταιᾶσι·
δῆλα
γὰρ
|
δὴ |
ὅτι
ἐπὶ
τῷ
ἀναθήματι
τῷ |
[7, 11] |
ὀπίσω
τοὺς
ὁμήρους.
(χρόνος
τε
|
δὴ |
οὐ
πολὺς
ὁ
μεταξὺ
ἤνυστο, |
[7, 23] |
τὴν
ἱερωσύνην
ἔχῃ,
ἄλλῳ
γε
|
δὴ |
οὐδενὶ
ἔστι
θεάσασθαι.
Διονύσου
δὲ |
[7, 2] |
(ἐκ
δὲ
τῆς
Ἑλλάδος
τρίτος
|
δὴ |
οὗτος
στόλος
ὑπὸ
βασιλεῦσιν
ἀλλοίοις |
[7, 3] |
τῶν
ἐν
Ἰωνίᾳ
πόλεων
ὅσους
|
δὴ |
παρὰ
ἑκάστων
ἐπεισήγαγεν
Ἐρυθραίοις
συνοίκους. |
[7, 12] |
καὶ
Μεναλκίδᾳ
Λακεδαιμονίους·
τοὺς
μὲν
|
δὴ |
παρῆγεν
ὁ
Δίαιος
ὡς
τὰ |
[7, 6] |
ἐπὶ
Κεγχρέαις
θάλασσαν.
(τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
Πελοποννησίων
ἦν
τότε
ἁπάντων
βούλευμα· |
[7, 19] |
μετὰ
τὴν
θέαν·
τὰ
μὲν
|
δὴ |
πλείονα
ἐμαίνετο,
ὀλιγάκις
δὲ
ἐγίνετο |
[7, 18] |
βωμοῦ
τοὺς
ἀναβασμούς.
(πρῶτα
μὲν
|
δὴ |
πομπὴν
μεγαλοπρεπεστάτην
τῇ
Ἀρτέμιδι
πομπεύουσι, |
[7, 12] |
μεταδώσει
τῶν
λημμάτων.
τὰ
μὲν
|
δὴ |
πρῶτα
ἀναβολαῖς
καὶ
ἀπάταις
ἐχρῆτο |
[7, 16] |
ὑπὸ
τοῦ
θυμοῦ,
πρίν
γε
|
δὴ |
Ῥωμαίων
λογάδες
χίλιοι
προσπεσόντες
κατὰ |
[7, 3] |
Λυσίμαχος
ἀνάστατον
τὴν
πόλιν,
ἵνα
|
δὴ |
συντέλεια
ἐς
μέγεθος
τῇ
Ἐφέσῳ |
[7, 13] |
καὶ
Ἀχαιοῖς
γενέσθαι.
(οἱ
μὲν
|
δὴ |
τὰ
ἐντεταλμένα
Δαμοκρίτῳ
καὶ
Ἀχαιοῖς |
[7, 11] |
συλλόγου
τοῦ
Ἀχαιῶν.
(ὁ
μὲν
|
δὴ |
τὰ
ἐντεταλμένα
ἐποίει,
Ἀθηναίων
δὲ |
[7, 22] |
ἐπιτηδείας
θηρεύουσιν
ἀνθρώποις.
πυθέσθαι
μὲν
|
δὴ |
τὰ
ὀνόματα
αὐτῶν
οὐκ
εἴχομεν· |
[7, 8] |
ἀνδράσιν
ἠῴοις
τε"
Ῥωμαῖοί
τε
|
δὴ |
τὰ
πρὸς
ἑσπέραν
νεμόμενοι
τῆς |
[7, 5] |
τὴν
σχεδίαν
καθέλκουσιν.
ἔσοδός
τε
|
δὴ |
ταῖς
Θρᾴσσαις
ἐς
τὸ
Ἡράκλειόν |
[7, 22] |
τῆς
χώρας
μεθιστᾶσι
πλήν
γε
|
δὴ |
τὰς
βοῦς·
ταύτας
δὲ
αὐτοῦ |
[7, 12] |
συνεδρίῳ
τῷ
Ἀχαιῶν.
ἡ
μὲν
|
δὴ |
ταῦτα
ἀπεκρίνατο·
Δίαιος
δὲ
οὐ |
[7, 10] |
τε
καὶ
Περσέως.
ὁ
μὲν
|
δὴ |
ταῦτα
ἔλεγεν
ὑπὸ
διδασκαλίᾳ
Καλλικράτους· |
[7, 15] |
ὑπισχνεῖτο
ὀργὴν
γενήσεσθαι.
ἅμα
τε
|
δὴ |
ταῦτα
ἐπεκηρυκεύετο
καὶ
ἤλαυνεν
ἐκ |
[7, 6] |
ἐς
τὴν
Ἀσίαν.
οὗτοί
τε
|
δὴ |
τηνικαῦτα
ἐν
τοῖς
Ἀχαιοῖς
ἐδυνάστευον |
[7, 19] |
τῇ
θεῷ
θύειν.
ταύτης
μὲν
|
δὴ |
τῆς
θυσίας
ἕνεκα
ὁ
ποταμὸς |
[7, 20] |
Ἄττης
ἔχει
τιμάς.
τούτου
μὲν
|
δὴ |
{τὸ}
ἄγαλμα
οὐδὲν
ἀποφαίνουσι·
τὸ |
[7, 24] |
καὶ
Σωτηρίας
ἱερόν.
ἰδεῖν
μὲν
|
δὴ |
τὸ
ἄγαλμα
οὐδενὶ
πλὴν
τῶν |
[7, 12] |
ἀποστερεῖν
ἐκ
τοῦ
εὐθέος.
(βεβαιοῖ
|
δὴ |
τὸ
λεγόμενον
ὡς
ἄρ´
ἦν |
[7, 27] |
δὲ
ἐφ´
ἡμῶν.
ἔστι
μὲν
|
δὴ |
τὸ
Ποσείδιον
τοῦτο
ὑπὸ
τὸ |
[7, 19] |
τὰ
ἐς
τὴν
λάρνακα
εἰ
|
δὴ |
τοιαῦτα
ἦν
πείθομαι
οὔτε
τὰ |
[7, 20] |
τῶν
ἐν
Ἕλλησι,
πλήν
γε
|
δὴ |
τοῦ
Ἀθήνῃσι·
τοῦτο
γὰρ
μεγέθει |
[7, 6] |
ἐπεὶ
δὲ
Γαλάται
ναυσὶν
ὅντινα
|
δὴ |
τρόπον
διαβεβήκεσαν
ἐς
τὴν
Ἀσίαν, |
[7, 20] |
εἴληφε,
καταβαίνουσι
δὲ
καὶ
ὁπόσοι
|
δὴ |
τῶν
ἐπιχωρίων
παῖδες
ἐπὶ
τὸν |
[7, 16] |
ἄγων
παρὰ
Ἀττάλου.
(Μόμμιος
μὲν
|
δὴ |
τῶν
τε
ἐξ
Ἰταλίας
τινὰς |
[7, 10] |
Ῥωμαίοις
ὑπέχειν
κρίσιν.
ὁ
μὲν
|
δὴ |
ὑπὸ
συνειδότος
ἐπαρρησιάζετο
ἀγαθοῦ·
(ὁ |
[7, 2] |
παῖδα
ἔσχον
οἰκιστάς.
Πριηνεῖς
μὲν
|
δὴ |
ὑπὸ
Ταβούτου
τε
τοῦ
Πέρσου |
[7, 8] |
ὁμοῦ
Μετέλλῳ
κρινοῦντες.
(ἔργῳ
μὲν
|
δὴ |
Φίλιππός
τε
αὐτὸς
καὶ
ἡ |
[7, 10] |
σφᾶς
καταγινώσκειν
εἰκὸς
εἶναι.
(ἔνθα
|
δὴ |
ὡς
ἠλέγχετο
ὁ
Ῥωμαῖος,
ἀπετόλμησεν |