Livre, Chap.
[7, 26]	καὶ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἀρχαῖον, Ἰφιγένεια	ἡ	Ἀγαμέμνονος, ὡς οἱ Αἰγειρᾶταί φασιν·
[7, 25]	ὁμοίως ἐστὶν ἀρχαῖον. γυνὴ δὲ	ἡ	ἀεὶ τὴν ἱερωσύνην λαμβάνουσα ἁγιστεύει
[7, 26]	ἐκάλουν τῷ ἀρχαίῳ. παρείχετο δὲ	ἡ	Αἴγειρα ἐς συγγραφὴν ἱερὸν Διὸς
[7, 4]	ἡ ὑπὲρ Μυκάλης καὶ Χίος	ἡ	ἀπαντικρὺ τοῦ Μίμαντος. Ἄσιος δὲ
[7, 18]	ἐντός οἱ τοῦ περιβόλου καὶ	ἡ	Ἀρόη γένηται, ὄνομα ἔθετο ἀφ´
[7, 17]	(χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐς Νέρωνα	ἡ	βασιλεία περιῆλθεν ἡ Ῥωμαίων, καὶ
[7, 12]	σὺν κόσμῳ. (καί σφισιν ἀπεκρίνατο	ἡ	βουλὴ ἀποστέλλειν πρέσβεις, οἳ κρινοῦσιν
[7, 7]	ἕνεκα ἐμοὶ δοκεῖν, ἐπεὶ ἐπύθετο	ἡ	βουλή, ἀποστέλλουσιν Ὀτιλίῳ διάδοχον τῆς
[7, 11]	πεντακόσια τάλαντα ἐπιβάλλουσι, Ῥωμαίων δὲ	ἡ	βουλὴ δεηθεῖσιν Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν
[7, 12]	βουλήν· καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς προεῖπεν	ἡ	βουλὴ δικάζεσθαι τὰ ἄλλα πλὴν
[7, 9]	συνεδρίῳ θάνατον ζημίαν. (Ῥωμαίων δὲ	ἡ	βουλὴ πέμπουσιν ἄλλους τε ἄνδρας
[7, 25]	θαλάσσης δὲ ἐν δεξιᾷ {καὶ}	ἡ	Βοῦρα ἐν ὄρει κεῖται. τεθῆναι
[7, 21]	τεθνεῶτα εἶδεν, μετέπεσε τῇ παιδὶ	ἡ	γνώμη, καὶ ἐσῄει γὰρ αὐτὴν
[7, 21]	δώρων ὑποσχέσεις παντοίας οὐκ ἐνετρέπετο	ἡ	γνώμη τῆς παρθένου, ἐκομίζετο ἱκέτης
[7, 6]	ἐναντίον Λεοννάτῳ μαχόμενος ὑπὲρ Ἑλλήνων.	(ἡ	δὲ ἐς Θερμοπύλας ἐπὶ τὴν
[7, 5]	ὁρμίσασθαι πρὸς ἄκρᾳ καλουμένῃ Μεσάτῃ·	ἡ	δὲ ἔστι μὲν τῆς ἠπείρου,
[7, 5]	καὶ θαλάσσης ἀμιγοῦς ὕδατι ἀλλοίῳ.	(ἡ	δὲ Ἰωνία παρὲξ τῶν τε
[7, 23]	Εἰλειθυίας ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ	ἡ	Εἰλείθυια ἐς ἄκρους ἐκ κεφαλῆς
[7, 17]	δὲ ἀσθενείας τότε μάλιστα κατῆλθεν	ἡ	Ἑλλάς, λυμανθεῖσα κατὰ μέρη καὶ
[7, 24]	αὐτῷ γενείων ἐς ἄλλον παῖδα	ἡ	ἐπὶ τῷ κάλλει μετῄει τιμή.
[7, 23]	αἱ δᾷδες, ὅτι Εἰλείθυιά ἐστιν	ἡ	ἐς φῶς ἄγουσα τοὺς παῖδας.
[7, 25]	τοῦδε ἕνεκα οὐ τοῖς πᾶσιν	ἡ	ἔσοδος οὐδὲ ἐξ ἐπιδρομῆς ἐστι.
[7, 25]	ὡς τριάκοντα ἐξ Ἑλίκης ὁδὸς	ἡ	εὐθεῖά ἐστι. προελθόντι δὲ ἀπὸ
[7, 10]	Ἀλεξάνδρῳ δὲ τῷ Φιλίππου παρέσχεν	ἡ	εὐτυχία μικρὰ ἀνδρῶν προδοτῶν καὶ
[7, 24]	σφισιν ἐπὶ πολὺ τῆς χώρας	ἡ	θάλασσα καὶ τὴν Ἑλίκην περιέλαβεν
[7, 27]	ναός ἐστιν Ἀρτέμιδος· τοξευούσης δὲ	ἡ	θεὸς παρέχεται σχῆμα. ᾠκοδόμηται δὲ
[7, 24]	χάσμα ἀφανισθῆναι· ἐξ ὅτου δὲ	{ἡ	ἰδέα} κατεάγη τοῦ ὄρους, ὕδωρ
[7, 18]	μεγαλοπρεπεστάτην τῇ Ἀρτέμιδι πομπεύουσι, καὶ	ἡ	ἱερωμένη παρθένος ὀχεῖται τελευταία τῆς
[7, 17]	Ἑλλάδος τὸ Ἀχαϊκόν, καὶ αὐτὸ	ἡ	κακία τῶν στρατηγησάντων ἐκόλουσεν ἔτι
[7, 26]	τῶν αἰγῶν, καὶ καθότι αὐτῶν	ἡ	καλλίστη καὶ ἡγουμένη τῶν ἄλλων
[7, 25]	τὴν Κερύνειαν, καὶ δυνατωτέρα τε	ἡ	Κερύνεια οἰκητόρων πλήθει καὶ ἐς
[7, 24]	δέ, ὅσας ἐκτὸς ὀλισθεῖν ἐποίησεν	ἡ	κίνησις, ἐπανίασιν αὖθις ἐς τὰς
[7, 7]	μέν γε Πελοποννήσῳ Κόρινθος καὶ	ἡ	Κορινθίων ἀκρόπολις ἐτετείχιστο, ἐπὶ δὲ
[7, 15]	ἐδέχθησαν· ὡς δὲ τοῖς Φωκεῦσιν	ἡ	Κριτολάου συμφορὰ καὶ Ἀχαιῶν ἀπηγγέλλετο,
[7, 17]	ἔτεσιν ἔμελλεν οὐ πολλοῖς ὕστερον	ἡ	Μακεδόνων ἀκμὴ καθαιρήσειν· κατέσκηψε δὲ
[7, 8]	δὴ Φίλιππός τε αὐτὸς καὶ	ἡ	Μακεδόνων ἀκμὴ καθῄρητο ὑπὸ Ῥωμαίων
[7, 10]	σφισιν ἐγίνετο κακῶν Περσεὺς καὶ	ἡ	Μακεδόνων ἀρχὴ καταλυθεῖσα ὑπὸ Ῥωμαίων.
[7, 3]	{καὶ} ἄλλοι τε αἰχμάλωτοι καὶ	ἡ	Μαντὼ τῷ Ἀπόλλωνι ἐκομίσθησαν ἐς
[7, 5]	παρέχεται καὶ ἄλλα ἐς συγγραφήν,	ἡ	μέν γε Ἐφεσία χώρα τόν
[7, 12]	ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ τῷ Ἀχαιῶν.	ἡ	μὲν δὴ ταῦτα ἀπεκρίνατο· Δίαιος
[7, 21]	ἄλλα ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα ἦν,	ἡ	μὲν ἱερείου τρόπον ἦκτο ἐπὶ
[7, 26]	ἱερὰ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν·	ἡ	μὲν χαλκοῦ πεποίηται, βέλος δὲ
[7, 14]	ποιεῖ τὸ ἔγκλημα· θρασύτης δὲ	ἡ	μετὰ ἀσθενείας μανία ἂν μᾶλλον
[7, 8]	δὲ ἀνίσχοντα ἥλιον μᾶλλόν τι	ἡ	Μυσία τέτραπται. ~(τότε δὲ τῷ
[7, 8]	ἦν οἰκεῖα ἐγκλήματα. ἐπεὶ δὲ	ἡ	Νάβιδος ἐν Σπάρτῃ τυραννὶς κατελέλυτο,
[7, 19]	(καὶ οὕτω τῷ Εὐρυπύλῳ τε	ἡ	νόσος καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις
[7, 23]	οὔτε ὡς αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν	ἡ	νύμφη, Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς
[7, 20]	ὁ ἱερεύς. αὕτη μὲν δὴ	ἡ	νὺξ γέρας τοῦτο εἴληφε, καταβαίνουσι
[7, 12]	Ῥώμης πρέσβεσι σχολαιτέρα πως ἐγίνετο	ἡ	ὁδός, ὥστε ἐξαπατᾶν ὑπῆρχεν ἐξ
[7, 21]	ἔχεται Δήμητρος· αὕτη μὲν καὶ	ἡ	παῖς ἑστᾶσι, τὸ δὲ ἄγαλμα
[7, 21]	δὲ οὐδὲν ἐς σωτηρίαν εὑρίσκετο	ἡ	παρθένος, δεύτερα ἐπὶ τοὺς θρεψαμένους
[7, 21]	τοσοῦτο εἶχεν ἀπεχθείας ἐς αὐτὸν	ἡ	παρθένος. (ὡς δὲ τοῦ Κορέσου
[7, 22]	ἀπὸ τοῦ Ἐρινεοῦ· ὁδὸς δὲ	ἡ	πεζὴ σταδίους τεσσαράκοντα μάλιστα ἐς
[7, 2]	μετέβαλεν ἀπὸ τοῦ Μιλήτου καὶ	ἡ	πόλις. ἀφίκετο δὲ ἐκ Κρήτης
[7, 27]	χθαμαλωτέρῳ πεπόλισταί σφισιν οὐ συνεχὴς	ἡ	πόλις, ἐς δὲ μοίρας νενεμημένη
[7, 27]	ἐπὶ τῆς Ἀργοῦς. ~(Πελληνεῦσι δὲ	ἡ	πόλις ἐστὶν ἐπὶ λόφου κατὰ
[7, 18]	τὴν θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ τε	ἡ	πόλις καὶ οὐχ ἧσσον ἐς
[7, 18]	τοὺς ὀγδοήκοντα ἀφέστηκε σταδίους Πατρέων	ἡ	πόλις· οὐ πόρρω δὲ αὐτῆς
[7, 25]	οὐ μετὰ πολὺ ἐσείσθη σφίσιν	ἡ	πόλις συνεχεῖ τε ὁμοῦ καὶ
[7, 7]	Βοιωτοῖς τε καὶ Φωκεῦσι Χαλκὶς	ἡ	πρὸς τῷ Εὐρίπῳ, κατὰ δὲ
[7, 2]	τὸ ἐν Δελφοῖς, δίδωσι Μέδοντι	ἡ	Πυθία βασιλείαν τὴν Ἀθηναίων. οὕτω
[7, 19]	χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖς, ἤλεγχεν	ἡ	Πυθία Μελάνιππον καὶ Κομαιθώ· καὶ
[7, 14]	ἤδη λόγον, ὡς δίκαια ἡγοῖτο	ἡ	Ῥωμαίων βουλὴ μήτε Λακεδαιμονίους τελεῖν
[7, 17]	ἐς Νέρωνα ἡ βασιλεία περιῆλθεν	ἡ	Ῥωμαίων, καὶ ἐλεύθερον ὁ Νέρων
[7, 2]	θαλάσσῃ πόλεων, Νειλεὺς δὲ καὶ	ἡ	σὺν αὐτῷ μοῖρα ἐς Μίλητον.
[7, 5]	τοῦτό ἐστι μεσαίτατον. ἐπεὶ δὲ	ἡ	σχεδία κατὰ τὴν ἄκραν ἔσχεν,
[7, 5]	δὲ ἐς τὴν θάλασσαν ἀφίκετο	ἡ	σχεδία τὴν Ἰώνων, φασὶν αὐτὴν
[7, 21]	ὑπὸ μέθης ἐγίνοντο ἔκφρονες καὶ	ἡ	τελευτὴ σφᾶς παραπλῆγας ἐπελάμβανε. καταφεύγουσιν
[7, 1]	οἰκήσαντι αὐτῷ μὲν ἐγένετο ἐνταῦθα	ἡ	τελευτή, τῶν δέ οἱ παίδων
[7, 24]	τῆς γῆς ἀναπέμπεται· μόνη τε	ἡ	τοιαύτη κίνησις οὐδὲ τοῦ οἰκισθῆναί
[7, 5]	ἧς καὶ τῶν φυλῶν σφισιν	ἡ	τρίτη τὸ ὄνομα ἔσχηκεν, ἔστι
[7, 25]	ἀφίκωνται γυναῖκες ἐς ἀμφισβήτησιν πλέονες,	ἡ	τῷ κλήρῳ λαχοῦσα προτετίμηται. ~(ἐς
[7, 4]	νήσοις εἰσὶν Ἰώνων πόλεις Σάμος	ἡ	ὑπὲρ Μυκάλης καὶ Χίος ἡ
[7, 5]	ἔχει μὲν ἐπιτηδειότατα ὡρῶν κράσεως	ἡ	χώρα, ἔχει δὲ καὶ ἱερὰ
[7, 18]	ἦν πόλισμα ἐξ ἀρχῆς μικρὸν	ἡ	Ὤλενος, μαρτυρεῖ τῷ λόγῳ μου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/01/2007