HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Σωτηρίας 2
Σωτῆρος 1
τ´ 3
τὰ 197
τά 7
Ταβούτου 1
τάδε 5

Fréquences [« »]
172 ἐπὶ
187 οἱ
194 τῶν
197 τὰ
234 τῆς
239 μὲν
276 τε

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre VII

τὰ

Livre, Chap.

[7, 25]   ἄλλος Εἰλειθυίας· λίθου τοῦ Πεντελησίου τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίου δὲ ἔργα Εὐκλείδου·

[7, 23]   ἔχειν ἐκτῖσαι καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺς τὰ ἀγάλματα. ~(Αἰγιεῦσι δὲ ἔστι μὲν

[7, 21]   ἐστιν αὐτοῖς τὰ ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου {τῇ}

[7, 25]   σεισμὸς ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς μηδὲ τὰ ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι

[7, 22]   οἱ ἐπιχώριοί φασιν ἐς Ῥώμην τὰ ἀγάλματα. ἐν Φαραῖς δὲ ἐν

[7, 23]   παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη τὰ ἀγάλματα. (καὶ αὐτοῖς καὶ τάδε

[7, 20]   Ἀφροδίτης· μεγέθει μεγάλα λίθου λευκοῦ τὰ ἀγάλματα. ~(καὶ Διονύσου κατὰ τοῦτο

[7, 2]   ἀγώγιμα καὶ τῶν θεῶν φερόμενοι τὰ ἀγάλματα, καὶ ἦν κατ´ ἐμὲ

[7, 27]   ἐν Πλαταιαῖς ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς τὰ ἀγάλματα. λέγουσι δὲ οἱ Πελληνεῖς

[7, 21]   Ἀφροδίτης· πεποίηται λίθου καὶ τούτοις τὰ ἀγάλματα. τοῦ δὲ ἄλσους ἱερὸν

[7, 17]   ᾔδετο καὶ Ἄγδιστις ἐφίσταται καὶ τὰ αἰδοῖα ἀπέκοψε μανεὶς ὁ Ἄττης,

[7, 17]   τίθενται. θεοὶ δὲ Ἄγδιστιν δείσαντες τὰ αἰδοῖά οἱ τὰ ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν.

[7, 15]   Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν ὀρῶν τὰ ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος δὲ οὔτε

[7, 24]   τοσοῦτον ἐπέσχεν ὁ κλύδων ὡς τὰ ἄκρα τῶν δένδρων σύνοπτα εἶναι

[7, 20]   τοῦ Ἀσκληπιοῦ, πλὴν ἐσθῆτος, λίθου τὰ ἄλλα· Ἀθηνᾶ δὲ ἐλέφαντος εἴργασται

[7, 22]   λευκοῦ λίθου, θέας καὶ ἐς τὰ ἄλλα ἄξιον καὶ οὐχ ἥκιστα

[7, 18]   εἶναι, ἔδωκε δὲ καὶ ἐς τὰ ἄλλα γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοῖς

[7, 10]   παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ ἐς τὰ ἄλλα· ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι τοὺς

[7, 12]   αὐτοῖς προεῖπεν ἡ βουλὴ δικάζεσθαι τὰ ἄλλα πλὴν ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ

[7, 17]   Ἄγδιστιν δείσαντες τὰ αἰδοῖά οἱ τὰ ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν. (ὡς δὲ ἀπ´

[7, 16]   τε κατὰ ἔθνος ἀποδιδόασιν ἑκάστοις τὰ ἀρχαῖα καὶ τὸ ἐν τῇ

[7, 25]   ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι τὰ ἀρχαῖα. (ὁπόσοι δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες

[7, 18]   ἐς θάλασσαν. Πατρέων δὲ οἱ τὰ ἀρχαιότατα μνημονεύοντές φασιν Εὔμηλον αὐτόχθονα

[7, 2]   Μίλητον. (Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ τοιάδε τὰ ἀρχαιότατά σφισιν εἶναι λέγουσιν· ἐπὶ

[7, 18]   ἐντὸς δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τὰ αὐότατά σφισι τῶν ξύλων κεῖται.

[7, 12]   λόγοις. αἱ μὲν δὴ κατὰ τὰ αὐτὰ αἱ πόλεις ἐποιοῦντο τὰς

[7, 10]   ἐπῆγεν αἰτίαν Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι τὰ αὐτά, ἀνέπεμπεν ἐν δικαστηρίῳ κρίσιν

[7, 10]   σύλλογον ἐληλυθότες ἤδη, εἰ Περσεῖ τὰ αὐτὰ Ἀχαιῶν τινες ἔπραξαν, ὀνομαστὶ

[7, 19]   λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ τὰ αὐτὰ εἰρήκασι καὶ οὗτοι. (ἐγὼ

[7, 8]   καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα μὲν δὴ

[7, 24]   γῆς, προσημαίνειν ὁ θεὸς κατὰ τὰ αὐτὰ ὡς τὸ ἐπίπαν εἴωθεν

[7, 13]   {τὰ} πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς τὴν Ἀσίαν·

[7, 15]   ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ τὰ Ἀχαιῶν κατεργασθῆναι δι´ αὐτοῦ. τούτῳ

[7, 22]   δὲ ἦρος πίνοντα ἐξ αὐτοῦ τὰ βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς

[7, 9]   Μεσσηνίων καὶ Ἀχαιῶν τοῖς φεύγουσι τὰ βουλεύματα ἐς δέον χωρήσειν· γράμματά

[7, 17]   τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν πόλιν· τὰ γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς ποίησιν

[7, 17]   τήκεσθαι. (τάδε μὲν ἐς Ἄττην τὰ γνωριμώτατα· ἐν δὲ τῇ χώρᾳ

[7, 19]   παρὰ τοῦ Ἡρακλέους τὴν λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ τὰ αὐτὰ

[7, 17]   ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ μὲν ἀνδρός, τὰ δὲ αὐτῶν γυναικός· ὄνομα δὲ

[7, 16]   μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα ἀνήγετο, τὰ δὲ ἐκείνοις οὐχ ὁμοίου λόγου

[7, 9]   τὰ μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ, τὰ δὲ ἐς Ἀχαιοὺς οὐ δίκαιοι·

[7, 1]   καὶ Ἄργους ὑπὸ Δωριέων ἐξεληλάσθαι· (τὰ δὲ ἐς Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς,

[7, 8]   παντοίαις καὶ δαπάναις χρημάτων μεγάλαις. τὰ δὲ ἐς Μακεδόνας δύναμίν τε,

[7, 6]   τοῦ Πατρέως ἐτέθη τῇ πόλει. (τὰ δὲ ἐς πόλεμον τοιάδε ἦν

[7, 22]   ἑκάστῳ θεοῦ τινὸς ὄνομα ἐπιλέγοντες. τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα καὶ τοῖς

[7, 24]   ταῖς οἰκίαις μένει τοῦ ἱερωμένου. τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα προεκέκριτο ἐκ

[7, 20]   οὓς ἄγοιεν τῇ Ἀρτέμιδι θύσοντες. (τὰ δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους μὲν

[7, 12]   τῆς βουλῆς πολλὰ μὲν εἶπε, τὰ δὲ ἤκουσεν οὐ σὺν κόσμῳ.

[7, 24]   διαδρομαὶ σὺν πολλῇ τῇ φλογί, τὰ δὲ καὶ ἀστέρων ὤφθη σχήματα

[7, 18]   πυρὸς βιαζόμενα ἐς τὸ ἐκτός, τὰ δὲ καὶ ἐκφεύγοντα ὑπὸ ἰσχύος·

[7, 5]   τῷ κλύδωνι ἐν πέτρας χηραμῷ, τὰ δὲ καὶ ἐς ἐπίδειξιν πλούτου

[7, 19]   τοῦ βωμοῦ πεποιημένον μνῆμα Εὐρυπύλου. τὰ δὲ ὅστις τε ὢν καὶ

[7, 26]   Ἰώνων ἔτι ἐχόντων τὴν γῆν. τὰ δὲ περὶ τὴν Φελλόην ἐς

[7, 1]   ἐμὲ ἔτι αὐτῷ τάφος, ἔνθα τὰ δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ Φειδίτια

[7, 24]   ἐς τὴν χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι τὰ δένδρα, καί που καὶ ἐν

[7, 24]   ῥοαῖς προάγει, καὶ τούτων συνδεῖ τὰ διεσπασμένα μᾶλλον ἢ ἀνθρώπων τεκτόνων·

[7, 9]   καὶ Ἄππιον Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς τὰ δίκαια ὁρίσαι. Ἄππιος δὲ καὶ

[7, 14]   ἐς ἐκκλησίαν· οἱ δὲ ὡς τὰ ἐγνωσμένα ἐπύθοντο ὑπὸ Ῥωμαίων, αὐτίκα

[7, 19]   οὐ τῷ Θεσσαλῷ συμβάντα Εὐρυπύλῳ τὰ εἰρημένα, ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα

[7, 23]   ὑγιείας. ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν τὰ εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι Φοινίκων

[7, 24]   καὶ τὰ ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ εἰρημένα, ὕδωρ ἄφθονον θεάσασθαί τε

[7, 19]   καὶ νόσοι σφίσιν οὐ κατὰ τὰ εἰωθότα καὶ ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι

[7, 21]   καὶ Ἠπειρώταις, αἱ πέλειαι καὶ τὰ ἐκ τῆς δρυὸς μαντεύματα μετέχειν

[7, 16]   κτᾶσθαι· συνέδριά τε κατὰ ἔθνος τὰ ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ τὸ ἐν

[7, 17]   ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ τὰ ἐλεγεῖα γράψαντι πεποιημένα ἐστὶν ὡς

[7, 6]   τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω τὰ Ἑλλήνων. προεστήκεσαν κατ´ ἰσχὺν οὐδένες

[7, 13]   ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῦρε τοιόνδε· τὰ ἐν κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα

[7, 9]   κοινῷ διδάξωσιν αὐτοὺς ἠπιώτερον μεταχειρίζεσθαι τὰ ἐν Λακεδαίμονι. οἱ δέ σφισιν

[7, 10]   καταστησόμενοι πρὸς τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις τὰ ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς

[7, 15]   γάρ τις ἐνέκειτο αὐτῷ πόθος τὰ ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ

[7, 13]   τῆς Ῥωμαίων ἀπεσταλμένους βουλῆς ἐπὶ τὰ ἐν τῇ Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε,

[7, 13]   Ἀχαιοῖς γενέσθαι. (οἱ μὲν δὴ τὰ ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον

[7, 11]   τοῦ Ἀχαιῶν. (ὁ μὲν δὴ τὰ ἐντεταλμένα ἐποίει, Ἀθηναίων δὲ ὁ

[7, 20]   νέμειν· Ποσειδῶνι περιέθηκεν ἐν Ἰλιάδι τὰ ἔπη, (ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν

[7, 5]   ταῖς πηγαῖς, ἔνθα Ὅμηρον ποιῆσαι τὰ ἔπη λέγουσι· (Χίοις δὲ ὁ

[7, 25]   παρὰ τοῦ ἐν Δωδώνῃ Διὸς τὰ ἔπη τάδε· φράζεο δ´ Ἄρειόν

[7, 3]   {καὶ ὅσον ἔτι} πλῆθος, ἔχον τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ναυσὶν ἰσχῦον·

[7, 21]   τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο ἐς τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ τῆς πόλεως ἐρχομένοις

[7, 9]   ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἀδικεῖν, καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις τιμήματα ἔλυσαν· καὶ

[7, 16]   τε ἐξ Ἰταλίας τινὰς καὶ τὰ ἐπικουρικὰ ἀπωτέρω δύο τε καὶ

[7, 7]   μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ τὰ ἐπιτεταγμένα ἐχρῆτο, τάδε δὲ οὐ

[7, 7]   βουλεύματά τε ἦν Ἀχαιοῖς καὶ τὰ ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς Αἴγιόν

[7, 18]   ὁπόσοι δὲ ἐς Ἡρακλέα καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ πεποιήκασιν, ἔστιν οὐκ

[7, 17]   Δία αὐτῇ νεμεσήσαντα ὗν ἐπὶ τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι τῶν Λυδῶν. (ἐνταῦθα

[7, 22]   οἱ ταῦροί σφισι καὶ ἐς τὰ ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν εἰσιν,

[7, 5]   καὶ λόγους ἐς τοῦ Οἰνοπίωνος τὰ ἔργα· Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν

[7, 24]   ἀναπάλλειν φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ τὰ ἔργα τῶν σφαλάκων ἐκ μυχοῦ

[7, 24]   σύνοπτα δὲ καὶ Ἑλίκης ἐστὶ τὰ ἐρείπια, οὐ μὴν ἔτι γε

[7, 23]   ὑπὲρ τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι τὰ ἐρείπια· σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ

[7, 20]   ὅτι πρότερον ἔτι ἐξείργαστό μοι τὰ ἐς Ἀθηναίους ἢ ὑπῆρκτο Ἡρώδης

[7, 8]   ἐς πλέον ἐπέξεισιν αὖθίς μοι τὰ ἐς Ἀρκάδας· Λακεδαιμόνιοι δὲ ἅτε

[7, 19]   δὴ τοιαῦτα ἦν πείθομαι οὔτε τὰ ἐς αὐτὴν ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί

[7, 15]   Μήδους, ἦν δὲ καὶ Ἀθηναίοις τὰ ἐς Γαλάτας οὐδὲν ἀφανέστερα ἐκείνων

[7, 26]   δὲ σημαίνειν ὅτι ἀνθρώποις καὶ τὰ ἐς ἔρωτα τύχῃ μᾶλλον ἢ

[7, 7]   τε ἄλλα αὐτοῦ μιμούμενος καὶ τὰ ἐς θεραπείαν ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ

[7, 3]   ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι τοῦ λόγου τὰ ἐς Λυσίμαχον· ἐμαχέσαντο δὲ Λυσιμάχῳ

[7, 8]   Σπάρτης οἱ Ἀχαιοὶ καθεῖλον καὶ τὰ ἐς μελέτην τοῖς ἐφήβοις ἐκ

[7, 15]   μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων τὰ ἐς Μήδους, ἦν δὲ καὶ

[7, 23]   ὑπὸ τῶν Ἀργείων καὶ αὐτοὺς τὰ ἐς τὰς θυσίας ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν·

[7, 2]   πρεσβύτερα ἔτι ἢ κατὰ Ἴωνας τὰ ἐς τὴν Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν

[7, 2]   ἐστίν. (οὐ μὴν πάντα γε τὰ ἐς τὴν θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ

[7, 19]   μὲν ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς συνήσειν τὰ ἐς τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ

[7, 19]   νόσος καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις τὰ ἐς τὴν θυσίαν ἐπαύσθη, τό

[7, 18]   τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν τὰ ἐς τὴν θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ

[7, 19]   γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα, τὰ ἐς τὴν θυσίαν τῆς Τρικλαρίας

[7, 19]   (ἐγὼ δὲ οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι τὰ ἐς τὴν λάρνακα εἰ δὴ

[7, 23]   ἀνήρ μοι Σιδόνιος, ὃς ἐγνωκέναι τὰ ἐς τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικας

[7, 17]   νομίζουσί γε μὴν οὐχ οὕτω τὰ ἐς τὸν Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός

[7, 8]   ἐς πλείστην ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου, τὰ ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους αὐτίκα ἐνεπεπτώκει·

[7, 2]   ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ Διόνυσον τὰ ἔτι ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι·

[7, 24]   οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ τὰ ἤδη τραπέντα, (καὶ ἐν τῇ

[7, 24]   ὁ αἰγιαλός, ἐν ᾧ καὶ τὰ ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ εἰρημένα,

[7, 23]   μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ τὰ ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν

[7, 14]   ἤδη οἱ παρὰ Ῥωμαίων ἥκοντες τὰ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο

[7, 14]   τὴν ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ τὰ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν ὕστερον ἢ

[7, 19]   Ἰλίου δὲ ἁλούσης καὶ νεμομένων τὰ λάφυρα τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος ὁ

[7, 21]   χεῖρες καὶ πόδες, ξύλου δὲ τὰ λοιπὰ εἴργασται. (ἔστι δέ σφισι

[7, 3]   χώρα δέ σφισιν ἔς τε τὰ λοιπά ἐστιν εὐδαίμων καὶ λουτρὰ

[7, 5]   τῶν ἐν Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ τὰ λουτρὰ ἐν τῇ γῇ θαῦμα

[7, 10]   τῇ αἰτίᾳ· πάντας γὰρ φρονῆσαι τὰ Μακεδόνων τε καὶ Περσέως. ὁ

[7, 27]   Σκοτόεσσα" (Πελληνεῖς δ´ οὖν Πρόμαχον τὰ μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ. Χαίρωνα

[7, 17]   Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ ἄγαλμα ἐς τὰ μάλιστα ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ

[7, 26]   (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐς τὰ μάλιστα ἀρχαῖον τό τε ἱερὸν

[7, 12]   αὐτὸν ἐς Ῥώμην καὶ ἐς τὰ μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι τὴν

[7, 9]   {ὡς} Λακεδαιμόνιοι μὲν καὶ δόκιμοι τὰ μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ, τὰ

[7, 26]   τὴν δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν τὰ μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐς τὸ

[7, 17]   Σαρδὼ γὰρ τὴν νῆσον ἐς τὰ μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν

[7, 9]   τὰ οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ μάλιστα ἠνίασεν, ὡς οὔτε ἄλλως

[7, 7]   Ἑλλήνων μόνοι διάφοροί τε Ἀχαιοῖς τὰ μάλιστα ἦσαν καὶ ἐκ τοῦ

[7, 20]   Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αὐτὸν ἐς τὰ μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα τέ εἰσιν

[7, 7]   τὸν Φιλίππου πόλεμον. (Ὀτίλιος δὲ τὰ μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ

[7, 17]   ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ μὲν ἀνδρός, τὰ δὲ αὐτῶν

[7, 27]   ἱδρυμένον. τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον τὰ μὲν ἀρχαιότερα ἦν δῆμος, ἔρημον

[7, 17]   προσένειμεν αὐτὴν Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ τὰ μὲν ἀρχαιότερα Πάλεια· ἐχόντων δὲ

[7, 2]   ἀλλοίοις ὄχλοις τε ἀλλοίοις ἐστάλησαν. τὰ μὲν γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος Θηβαῖος,

[7, 5]   καθέστηκεν ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ μνῆμα. τὰ μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ θαύματα

[7, 20]   δ´ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες" τὰ μὲν δὴ ἐς τὸ κρανίον

[7, 19]   ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν· τὰ μὲν δὴ πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκις

[7, 12]   καὶ Καλλικράτει μεταδώσει τῶν λημμάτων. τὰ μὲν δὴ πρῶτα ἀναβολαῖς καὶ

[7, 5]   τῇ ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ, τὰ μὲν ἐπὶ τῷ κλύδωνι ἐν

[7, 16]   δὲ καὶ τοῦ ἄλλου κόσμου τὰ μὲν μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα

[7, 24]   ἀφανὲς ἐς τοὺς ἔπειτα ἐποίησε. (τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἐπὶ τοῖς

[7, 11]   ὑπὲρ τῶν ὅρων τῆς χώρας τὰ μὲν παλαιότερα ἐς οὐκ ἀφανῆ

[7, 18]   τε Αἰτωλίας καὶ παρὰ Ἀκαρνάνων, τὰ μὲν πολλὰ ἐς τὴν Νικόπολιν

[7, 21]   τῆς Δήμητρός ἐστι πηγή· ταύτης τὰ μὲν πρὸς τοῦ ναοῦ λίθων

[7, 18]   ἄλλο τι ἐθεασάμην τῶν ζῴων, τὰ μὲν ὑπὸ τὴν πρώτην ὁρμὴν

[7, 18]   ἀπὸ τούτου πῦρ ἐνιᾶσιν ἐς τὰ ξύλα. ἐνταῦθά που καὶ ἄρκτον

[7, 6]   καταχθέντας ὑπὸ Κασσάνδρου μηδὲ σώζειν τὰ οἰκεῖα ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ

[7, 2]   (Σαμίων δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ τὰ οἰκεῖα Πριηνεῦσιν ἤμυνεν ἐπὶ τοὺς

[7, 9]   σφᾶς Μεσσηνίους καὶ Ἀχαιοὺς ἐπὶ τὰ οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ

[7, 4]   μὲν ἀδελφῆς παῖδα καὶ ἐπιστάμενος τὰ οἴκοι νόμιμα ἑκουσίως παρὰ Μίνω

[7, 17]   ἔτι Ἀχαιῶν τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι τὰ Ὀλύμπια ἐναγίζειν τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ

[7, 26]   Δονόεσσαν" Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα ἔπη τὰ Ὁμήρου διεσπασμένα τε καὶ ἄλλα

[7, 22]   θηρεύουσιν ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν δὴ τὰ ὀνόματα αὐτῶν οὐκ εἴχομεν· ταφῆναι

[7, 10]   ἐκεῖνοι καταγνοῖεν, τότε καὶ αὐτὸς τὰ ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν.

[7, 21]   τε καὶ Ἀροεύς ἐστιν αὐτοῖς τὰ ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν

[7, 13]   μᾶλλον ἢ ἰσχύος ἔλαβον μὲν τὰ ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες τῇ

[7, 1]   Δελφοῖς σφισιν ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι τὰ ὀστᾶ ἐς Σπάρτην, καὶ ἦν

[7, 9]   ἐπὶ τῆς βουλῆς καὶ οὐ τὰ πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν.

[7, 12]   ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι πρωτευόντων τὰ πάντα ἐν Σπάρτῃ. ἐνταῦθα Ἀγασισθένους

[7, 12]   δὴ παρῆγεν ὁ Δίαιος ὡς τὰ πάντα ἕπεσθαι Λακεδαιμόνιοί σφισιν ὑπὸ

[7, 8]   τε ὠνομάζοντο Ῥωμαίων καὶ ἐς τὰ πάντα ἦσαν πρόθυμοι· καί σφισιν

[7, 27]   ἐν τῷ Μυσαίῳ, δένδρα ὁμοίως τὰ πάντα, καὶ ὕδωρ ἄφθονον ἄνεισιν

[7, 24]   καὶ ὕστερον ἐξ Ἀθηνῶν ἐς τὰ παραθαλάσσια ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας, σέβεσθαι

[7, 19]   τὴν ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα ἦν τὰ παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις. Ἰώνων τοῖς

[7, 16]   Ῥωμαίων λογάδες χίλιοι προσπεσόντες κατὰ τὰ πλάγια ἐς τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς

[7, 17]   ἐκ δένδρου λελωβημένου καὶ αὔου τὰ πλείονα, ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἑλλάδος

[7, 22]   βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς τὰ πλείω συμβαίνει, καὶ τοῦδε ἕνεκα

[7, 1]   ἀπὸ τῆς χώρας, εἶναι γὰρ τὰ πολλὰ αὐτῆς αἰγιαλόν. (χρόνῳ δὲ

[7, 10]   τοῦ Ὑστάσπου βασιλεύοντος Περσῶν Ἴωσι τὰ πράγματα ἐφθάρη Σαμίων πλὴν ἑνός

[7, 8]   ὡς ἐπὶ Φιλίππου τοῦ ὑστέρου τὰ πράγματά σφισιν ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ

[7, 8]   ἠῴοις τε" Ῥωμαῖοί τε δὴ τὰ πρὸς ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης

[7, 2]   Μεσσήνιοι μὲν τῶν ἐκ Πύλου τὰ πρὸς Κόδρου καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι

[7, 2]   καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι δὲ ὄντες τὰ πρὸς μητρός. Ἴωσι δὲ τοῦ

[7, 13]   Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι καὶ ἑώρων γὰρ {τὰ} πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ

[7, 26]   ἐξ Αἰγείρας καὶ αὖθις ἐς τὰ πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν ἐν δεξιᾷ

[7, 19]   ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι πλείονες ἢ τὰ πρότερα ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ αὐτῶν

[7, 25]   ἀπὸ τούτου, οὐ μὴν οὐδὲ τὰ πρότερα ἔσται πλέον ἢ ἑνὸς

[7, 12]   Ἀγασισθένους ἐνίκησε γνώμη δοκίμου καὶ τὰ πρότερα ὄντος, ἀπὸ δὲ τῆς

[7, 10]   Ἀτταγῖνος καὶ Τιμηγενίδας προδιδόασι φερόμενοι τὰ πρῶτα ἐν Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ

[7, 11]   καὶ φρουράν σφισιν ἐξάγειν κατὰ τὰ συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα

[7, 7]   προδιδόναι κέρδεσι. προπίνειν δὲ παρὰ τὰ συμπόσια ἐπὶ δεξιότητι καὶ φιλίᾳ

[7, 8]   σφισιν ἐς τὸ ἀκριβέστατον καὶ τὰ τείχη τῆς Σπάρτης καταβάλλουσιν ἐς

[7, 18]   ἄρκτων σκύμνους, οἱ δὲ καὶ τὰ τέλεια τῶν θηρίων· κατατιθέασι δὲ

[7, 24]   εἷς τρόπος, ἀλλ´ οἱ φροντίσαντες τὰ τοιαῦτα ἐξ ἀρχῆς καὶ οἱ

[7, 9]   τὴν Φιλοποίμενος, λόγῳ τε ἀπέφαινε τὰ ὑπὲρ τῶν Ἀχαιῶν δίκαια καὶ

[7, 23]   ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν. λέγω δὲ τὰ ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ ἤρα

[7, 7]   ἀρχήν, Φιλίππῳ δὲ τῷ Δημητρίου τὰ φάρμακα τόλμημα ἦν ἐλαφρότατον. (κατεῖχε

[7, 1]   ἔνθα τὰ δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ Φειδίτια καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους

[7, 9]   σφίσιν ἐς αὐτούς, οἳ ἐπὶ τὰ Φιλίππου καὶ Αἰτωλῶν ἐναντία καὶ

[7, 7]   φόβον τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἐνεποίησε, τὰ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου, προγόνου μὲν

[7, 12]   παρὰ Ἀχαιῶν, ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα τὰ χρήματα ἐξεπράχθησαν· ὁ δὲ ὡς

[7, 16]   ἐτάχθη τῇ Ἑλλάδι καὶ οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες ἐκωλύοντο ἐν τῇ

[7, 8]   θεοῦ προεθέσπισεν· ἔχει δὲ οὕτω τὰ χρησθέντα· (αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν,

[7, 21]   μάλιστα ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε δὲ τὰ χρησθέντα ἐκ Δωδώνης Διονύσου μὲν

[7, 22]   αὐτὸς ἐμοὶ δοκεῖν ὃς καὶ τὰ Ὠλένου παρέξεισιν ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων

[7, 22]   ἄπεισιν ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐπιφραξάμενος τὰ ὦτα· προελθὼν δὲ ἐς τὸ

Livre, Chap.
[7, 25]	ἄλλος Εἰλειθυίας· λίθου τοῦ Πεντελησίου	τὰ	ἀγάλματα, Ἀθηναίου δὲ ἔργα Εὐκλείδου·
[7, 23]	ἔχειν ἐκτῖσαι καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺς	τὰ	ἀγάλματα. ~(Αἰγιεῦσι δὲ ἔστι μὲν
[7, 21]	ἐστιν αὐτοῖς τὰ ὀνόματα. ταῦτα	τὰ	ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου {τῇ}
[7, 25]	σεισμὸς ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς μηδὲ	τὰ	ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι
[7, 22]	οἱ ἐπιχώριοί φασιν ἐς Ῥώμην	τὰ	ἀγάλματα. ἐν Φαραῖς δὲ ἐν
[7, 23]	παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη	τὰ	ἀγάλματα. (καὶ αὐτοῖς καὶ τάδε
[7, 20]	Ἀφροδίτης· μεγέθει μεγάλα λίθου λευκοῦ	τὰ	ἀγάλματα. ~(καὶ Διονύσου κατὰ τοῦτο
[7, 2]	ἀγώγιμα καὶ τῶν θεῶν φερόμενοι	τὰ	ἀγάλματα, καὶ ἦν κατ´ ἐμὲ
[7, 27]	ἐν Πλαταιαῖς ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς	τὰ	ἀγάλματα. λέγουσι δὲ οἱ Πελληνεῖς
[7, 21]	Ἀφροδίτης· πεποίηται λίθου καὶ τούτοις	τὰ	ἀγάλματα. τοῦ δὲ ἄλσους ἱερὸν
[7, 17]	ᾔδετο καὶ Ἄγδιστις ἐφίσταται καὶ	τὰ	αἰδοῖα ἀπέκοψε μανεὶς ὁ Ἄττης,
[7, 17]	τίθενται. θεοὶ δὲ Ἄγδιστιν δείσαντες	τὰ	αἰδοῖά οἱ τὰ ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν.
[7, 15]	Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν ὀρῶν	τὰ	ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος δὲ οὔτε
[7, 24]	τοσοῦτον ἐπέσχεν ὁ κλύδων ὡς	τὰ	ἄκρα τῶν δένδρων σύνοπτα εἶναι
[7, 20]	τοῦ Ἀσκληπιοῦ, πλὴν ἐσθῆτος, λίθου	τὰ	ἄλλα· Ἀθηνᾶ δὲ ἐλέφαντος εἴργασται
[7, 22]	λευκοῦ λίθου, θέας καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα ἄξιον καὶ οὐχ ἥκιστα
[7, 18]	εἶναι, ἔδωκε δὲ καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοῖς
[7, 10]	παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα· ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι τοὺς
[7, 12]	αὐτοῖς προεῖπεν ἡ βουλὴ δικάζεσθαι	τὰ	ἄλλα πλὴν ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ
[7, 17]	Ἄγδιστιν δείσαντες τὰ αἰδοῖά οἱ	τὰ	ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν. (ὡς δὲ ἀπ´
[7, 16]	τε κατὰ ἔθνος ἀποδιδόασιν ἑκάστοις	τὰ	ἀρχαῖα καὶ τὸ ἐν τῇ
[7, 25]	ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι	τὰ	ἀρχαῖα. (ὁπόσοι δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες
[7, 18]	ἐς θάλασσαν. Πατρέων δὲ οἱ	τὰ	ἀρχαιότατα μνημονεύοντές φασιν Εὔμηλον αὐτόχθονα
[7, 2]	Μίλητον. (Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ τοιάδε	τὰ	ἀρχαιότατά σφισιν εἶναι λέγουσιν· ἐπὶ
[7, 18]	ἐντὸς δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ	τὰ	αὐότατά σφισι τῶν ξύλων κεῖται.
[7, 12]	λόγοις. αἱ μὲν δὴ κατὰ	τὰ	αὐτὰ αἱ πόλεις ἐποιοῦντο τὰς
[7, 10]	ἐπῆγεν αἰτίαν Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι	τὰ	αὐτά, ἀνέπεμπεν ἐν δικαστηρίῳ κρίσιν
[7, 10]	σύλλογον ἐληλυθότες ἤδη, εἰ Περσεῖ	τὰ	αὐτὰ Ἀχαιῶν τινες ἔπραξαν, ὀνομαστὶ
[7, 19]	λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ	τὰ	αὐτὰ εἰρήκασι καὶ οὗτοι. (ἐγὼ
[7, 8]	καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις	τὰ	αὐτὰ ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα μὲν δὴ
[7, 24]	γῆς, προσημαίνειν ὁ θεὸς κατὰ	τὰ	αὐτὰ ὡς τὸ ἐπίπαν εἴωθεν
[7, 13]	{τὰ} πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα	τὰ	Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς τὴν Ἀσίαν·
[7, 15]	ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ	τὰ	Ἀχαιῶν κατεργασθῆναι δι´ αὐτοῦ. τούτῳ
[7, 22]	δὲ ἦρος πίνοντα ἐξ αὐτοῦ	τὰ	βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς
[7, 9]	Μεσσηνίων καὶ Ἀχαιῶν τοῖς φεύγουσι	τὰ	βουλεύματα ἐς δέον χωρήσειν· γράμματά
[7, 17]	τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν πόλιν·	τὰ	γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς ποίησιν
[7, 17]	τήκεσθαι. (τάδε μὲν ἐς Ἄττην	τὰ	γνωριμώτατα· ἐν δὲ τῇ χώρᾳ
[7, 19]	παρὰ τοῦ Ἡρακλέους τὴν λάρνακα·	τὰ	δὲ ἄλλα κατὰ τὰ αὐτὰ
[7, 17]	ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ μὲν ἀνδρός,	τὰ	δὲ αὐτῶν γυναικός· ὄνομα δὲ
[7, 16]	μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα ἀνήγετο,	τὰ	δὲ ἐκείνοις οὐχ ὁμοίου λόγου
[7, 9]	τὰ μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ,	τὰ	δὲ ἐς Ἀχαιοὺς οὐ δίκαιοι·
[7, 1]	καὶ Ἄργους ὑπὸ Δωριέων ἐξεληλάσθαι·	(τὰ	δὲ ἐς Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς,
[7, 8]	παντοίαις καὶ δαπάναις χρημάτων μεγάλαις.	τὰ	δὲ ἐς Μακεδόνας δύναμίν τε,
[7, 6]	τοῦ Πατρέως ἐτέθη τῇ πόλει.	(τὰ	δὲ ἐς πόλεμον τοιάδε ἦν
[7, 22]	ἑκάστῳ θεοῦ τινὸς ὄνομα ἐπιλέγοντες.	τὰ	δὲ ἔτι παλαιότερα καὶ τοῖς
[7, 24]	ταῖς οἰκίαις μένει τοῦ ἱερωμένου.	τὰ	δὲ ἔτι παλαιότερα προεκέκριτο ἐκ
[7, 20]	οὓς ἄγοιεν τῇ Ἀρτέμιδι θύσοντες.	(τὰ	δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους μὲν
[7, 12]	τῆς βουλῆς πολλὰ μὲν εἶπε,	τὰ	δὲ ἤκουσεν οὐ σὺν κόσμῳ.
[7, 24]	διαδρομαὶ σὺν πολλῇ τῇ φλογί,	τὰ	δὲ καὶ ἀστέρων ὤφθη σχήματα
[7, 18]	πυρὸς βιαζόμενα ἐς τὸ ἐκτός,	τὰ	δὲ καὶ ἐκφεύγοντα ὑπὸ ἰσχύος·
[7, 5]	τῷ κλύδωνι ἐν πέτρας χηραμῷ,	τὰ	δὲ καὶ ἐς ἐπίδειξιν πλούτου
[7, 19]	τοῦ βωμοῦ πεποιημένον μνῆμα Εὐρυπύλου.	τὰ	δὲ ὅστις τε ὢν καὶ
[7, 26]	Ἰώνων ἔτι ἐχόντων τὴν γῆν.	τὰ	δὲ περὶ τὴν Φελλόην ἐς
[7, 1]	ἐμὲ ἔτι αὐτῷ τάφος, ἔνθα	τὰ	δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ Φειδίτια
[7, 24]	ἐς τὴν χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι	τὰ	δένδρα, καί που καὶ ἐν
[7, 24]	ῥοαῖς προάγει, καὶ τούτων συνδεῖ	τὰ	διεσπασμένα μᾶλλον ἢ ἀνθρώπων τεκτόνων·
[7, 9]	καὶ Ἄππιον Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς	τὰ	δίκαια ὁρίσαι. Ἄππιος δὲ καὶ
[7, 14]	ἐς ἐκκλησίαν· οἱ δὲ ὡς	τὰ	ἐγνωσμένα ἐπύθοντο ὑπὸ Ῥωμαίων, αὐτίκα
[7, 19]	οὐ τῷ Θεσσαλῷ συμβάντα Εὐρυπύλῳ	τὰ	εἰρημένα, ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα
[7, 23]	ὑγιείας. ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν	τὰ	εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι Φοινίκων
[7, 24]	καὶ τὰ ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι	τὰ	εἰρημένα, ὕδωρ ἄφθονον θεάσασθαί τε
[7, 19]	καὶ νόσοι σφίσιν οὐ κατὰ	τὰ	εἰωθότα καὶ ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι
[7, 21]	καὶ Ἠπειρώταις, αἱ πέλειαι καὶ	τὰ	ἐκ τῆς δρυὸς μαντεύματα μετέχειν
[7, 16]	κτᾶσθαι· συνέδριά τε κατὰ ἔθνος	τὰ	ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ τὸ ἐν
[7, 17]	ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ	τὰ	ἐλεγεῖα γράψαντι πεποιημένα ἐστὶν ὡς
[7, 6]	τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω	τὰ	Ἑλλήνων. προεστήκεσαν κατ´ ἰσχὺν οὐδένες
[7, 13]	ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῦρε τοιόνδε·	τὰ	ἐν κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα
[7, 9]	κοινῷ διδάξωσιν αὐτοὺς ἠπιώτερον μεταχειρίζεσθαι	τὰ	ἐν Λακεδαίμονι. οἱ δέ σφισιν
[7, 10]	καταστησόμενοι πρὸς τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις	τὰ	ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς
[7, 15]	γάρ τις ἐνέκειτο αὐτῷ πόθος	τὰ	ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ
[7, 13]	τῆς Ῥωμαίων ἀπεσταλμένους βουλῆς ἐπὶ	τὰ	ἐν τῇ Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε,
[7, 13]	Ἀχαιοῖς γενέσθαι. (οἱ μὲν δὴ	τὰ	ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον
[7, 11]	τοῦ Ἀχαιῶν. (ὁ μὲν δὴ	τὰ	ἐντεταλμένα ἐποίει, Ἀθηναίων δὲ ὁ
[7, 20]	νέμειν· Ποσειδῶνι περιέθηκεν ἐν Ἰλιάδι	τὰ	ἔπη, (ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν
[7, 5]	ταῖς πηγαῖς, ἔνθα Ὅμηρον ποιῆσαι	τὰ	ἔπη λέγουσι· (Χίοις δὲ ὁ
[7, 25]	παρὰ τοῦ ἐν Δωδώνῃ Διὸς	τὰ	ἔπη τάδε· φράζεο δ´ Ἄρειόν
[7, 3]	{καὶ ὅσον ἔτι} πλῆθος, ἔχον	τὰ	ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ναυσὶν ἰσχῦον·
[7, 21]	τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο ἐς	τὰ	ἐπὶ θαλάσσῃ τῆς πόλεως ἐρχομένοις
[7, 9]	ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἀδικεῖν, καὶ	τὰ	ἐπὶ τούτοις τιμήματα ἔλυσαν· καὶ
[7, 16]	τε ἐξ Ἰταλίας τινὰς καὶ	τὰ	ἐπικουρικὰ ἀπωτέρω δύο τε καὶ
[7, 7]	μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ	τὰ	ἐπιτεταγμένα ἐχρῆτο, τάδε δὲ οὐ
[7, 7]	βουλεύματά τε ἦν Ἀχαιοῖς καὶ	τὰ	ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς Αἴγιόν
[7, 18]	ὁπόσοι δὲ ἐς Ἡρακλέα καὶ	τὰ	ἔργα αὐτοῦ πεποιήκασιν, ἔστιν οὐκ
[7, 17]	Δία αὐτῇ νεμεσήσαντα ὗν ἐπὶ	τὰ	ἔργα ἐπιπέμψαι τῶν Λυδῶν. (ἐνταῦθα
[7, 22]	οἱ ταῦροί σφισι καὶ ἐς	τὰ	ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν εἰσιν,
[7, 5]	καὶ λόγους ἐς τοῦ Οἰνοπίωνος	τὰ	ἔργα· Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν
[7, 24]	ἀναπάλλειν φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ	τὰ	ἔργα τῶν σφαλάκων ἐκ μυχοῦ
[7, 24]	σύνοπτα δὲ καὶ Ἑλίκης ἐστὶ	τὰ	ἐρείπια, οὐ μὴν ἔτι γε
[7, 23]	ὑπὲρ τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι	τὰ	ἐρείπια· σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ
[7, 20]	ὅτι πρότερον ἔτι ἐξείργαστό μοι	τὰ	ἐς Ἀθηναίους ἢ ὑπῆρκτο Ἡρώδης
[7, 8]	ἐς πλέον ἐπέξεισιν αὖθίς μοι	τὰ	ἐς Ἀρκάδας· Λακεδαιμόνιοι δὲ ἅτε
[7, 19]	δὴ τοιαῦτα ἦν πείθομαι οὔτε	τὰ	ἐς αὐτὴν ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί
[7, 15]	Μήδους, ἦν δὲ καὶ Ἀθηναίοις	τὰ	ἐς Γαλάτας οὐδὲν ἀφανέστερα ἐκείνων
[7, 26]	δὲ σημαίνειν ὅτι ἀνθρώποις καὶ	τὰ	ἐς ἔρωτα τύχῃ μᾶλλον ἢ
[7, 7]	τε ἄλλα αὐτοῦ μιμούμενος καὶ	τὰ	ἐς θεραπείαν ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ
[7, 3]	ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι τοῦ λόγου	τὰ	ἐς Λυσίμαχον· ἐμαχέσαντο δὲ Λυσιμάχῳ
[7, 8]	Σπάρτης οἱ Ἀχαιοὶ καθεῖλον καὶ	τὰ	ἐς μελέτην τοῖς ἐφήβοις ἐκ
[7, 15]	μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων	τὰ	ἐς Μήδους, ἦν δὲ καὶ
[7, 23]	ὑπὸ τῶν Ἀργείων καὶ αὐτοὺς	τὰ	ἐς τὰς θυσίας ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν·
[7, 2]	πρεσβύτερα ἔτι ἢ κατὰ Ἴωνας	τὰ	ἐς τὴν Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν
[7, 2]	ἐστίν. (οὐ μὴν πάντα γε	τὰ	ἐς τὴν θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ
[7, 19]	μὲν ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς συνήσειν	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ
[7, 19]	νόσος καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν ἐπαύσθη, τό
[7, 18]	τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ
[7, 19]	γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα,	τὰ	ἐς τὴν θυσίαν τῆς Τρικλαρίας
[7, 19]	(ἐγὼ δὲ οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι	τὰ	ἐς τὴν λάρνακα εἰ δὴ
[7, 23]	ἀνήρ μοι Σιδόνιος, ὃς ἐγνωκέναι	τὰ	ἐς τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικας
[7, 17]	νομίζουσί γε μὴν οὐχ οὕτω	τὰ	ἐς τὸν Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός
[7, 8]	ἐς πλείστην ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου,	τὰ	ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους αὐτίκα ἐνεπεπτώκει·
[7, 2]	ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ Διόνυσον	τὰ	ἔτι ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι·
[7, 24]	οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ	τὰ	ἤδη τραπέντα, (καὶ ἐν τῇ
[7, 24]	ὁ αἰγιαλός, ἐν ᾧ καὶ	τὰ	ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ εἰρημένα,
[7, 23]	μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ	τὰ	ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν
[7, 14]	ἤδη οἱ παρὰ Ῥωμαίων ἥκοντες	τὰ	Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο
[7, 14]	τὴν ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ	τὰ	Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν ὕστερον ἢ
[7, 19]	Ἰλίου δὲ ἁλούσης καὶ νεμομένων	τὰ	λάφυρα τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος ὁ
[7, 21]	χεῖρες καὶ πόδες, ξύλου δὲ	τὰ	λοιπὰ εἴργασται. (ἔστι δέ σφισι
[7, 3]	χώρα δέ σφισιν ἔς τε	τὰ	λοιπά ἐστιν εὐδαίμων καὶ λουτρὰ
[7, 5]	τῶν ἐν Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ	τὰ	λουτρὰ ἐν τῇ γῇ θαῦμα
[7, 10]	τῇ αἰτίᾳ· πάντας γὰρ φρονῆσαι	τὰ	Μακεδόνων τε καὶ Περσέως. ὁ
[7, 27]	Σκοτόεσσα" (Πελληνεῖς δ´ οὖν Πρόμαχον	τὰ	μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ. Χαίρωνα
[7, 17]	Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ ἄγαλμα ἐς	τὰ	μάλιστα ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ
[7, 26]	(ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐς	τὰ	μάλιστα ἀρχαῖον τό τε ἱερὸν
[7, 12]	αὐτὸν ἐς Ῥώμην καὶ ἐς	τὰ	μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι τὴν
[7, 9]	{ὡς} Λακεδαιμόνιοι μὲν καὶ δόκιμοι	τὰ	μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ, τὰ
[7, 26]	τὴν δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν	τὰ	μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐς τὸ
[7, 17]	Σαρδὼ γὰρ τὴν νῆσον ἐς	τὰ	μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν
[7, 9]	τὰ οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς	τὰ	μάλιστα ἠνίασεν, ὡς οὔτε ἄλλως
[7, 7]	Ἑλλήνων μόνοι διάφοροί τε Ἀχαιοῖς	τὰ	μάλιστα ἦσαν καὶ ἐκ τοῦ
[7, 20]	Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αὐτὸν ἐς	τὰ	μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα τέ εἰσιν
[7, 7]	τὸν Φιλίππου πόλεμον. (Ὀτίλιος δὲ	τὰ	μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ
[7, 17]	ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα αἰδοῖα,	τὰ	μὲν ἀνδρός, τὰ δὲ αὐτῶν
[7, 27]	ἱδρυμένον. τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον	τὰ	μὲν ἀρχαιότερα ἦν δῆμος, ἔρημον
[7, 17]	προσένειμεν αὐτὴν Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ	τὰ	μὲν ἀρχαιότερα Πάλεια· ἐχόντων δὲ
[7, 2]	ἀλλοίοις ὄχλοις τε ἀλλοίοις ἐστάλησαν.	τὰ	μὲν γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος Θηβαῖος,
[7, 5]	καθέστηκεν ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ μνῆμα.	τὰ	μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ θαύματα
[7, 20]	δ´ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες"	τὰ	μὲν δὴ ἐς τὸ κρανίον
[7, 19]	ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν·	τὰ	μὲν δὴ πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκις
[7, 12]	καὶ Καλλικράτει μεταδώσει τῶν λημμάτων.	τὰ	μὲν δὴ πρῶτα ἀναβολαῖς καὶ
[7, 5]	τῇ ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ,	τὰ	μὲν ἐπὶ τῷ κλύδωνι ἐν
[7, 16]	δὲ καὶ τοῦ ἄλλου κόσμου	τὰ	μὲν μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα
[7, 24]	ἀφανὲς ἐς τοὺς ἔπειτα ἐποίησε.	(τὰ	μὲν οὖν ἄλλα ἐπὶ τοῖς
[7, 11]	ὑπὲρ τῶν ὅρων τῆς χώρας	τὰ	μὲν παλαιότερα ἐς οὐκ ἀφανῆ
[7, 18]	τε Αἰτωλίας καὶ παρὰ Ἀκαρνάνων,	τὰ	μὲν πολλὰ ἐς τὴν Νικόπολιν
[7, 21]	τῆς Δήμητρός ἐστι πηγή· ταύτης	τὰ	μὲν πρὸς τοῦ ναοῦ λίθων
[7, 18]	ἄλλο τι ἐθεασάμην τῶν ζῴων,	τὰ	μὲν ὑπὸ τὴν πρώτην ὁρμὴν
[7, 18]	ἀπὸ τούτου πῦρ ἐνιᾶσιν ἐς	τὰ	ξύλα. ἐνταῦθά που καὶ ἄρκτον
[7, 6]	καταχθέντας ὑπὸ Κασσάνδρου μηδὲ σώζειν	τὰ	οἰκεῖα ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ
[7, 2]	(Σαμίων δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα Πριηνεῦσιν ἤμυνεν ἐπὶ τοὺς
[7, 9]	σφᾶς Μεσσηνίους καὶ Ἀχαιοὺς ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ
[7, 4]	μὲν ἀδελφῆς παῖδα καὶ ἐπιστάμενος	τὰ	οἴκοι νόμιμα ἑκουσίως παρὰ Μίνω
[7, 17]	ἔτι Ἀχαιῶν τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι	τὰ	Ὀλύμπια ἐναγίζειν τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ
[7, 26]	Δονόεσσαν" Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα ἔπη	τὰ	Ὁμήρου διεσπασμένα τε καὶ ἄλλα
[7, 22]	θηρεύουσιν ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν δὴ	τὰ	ὀνόματα αὐτῶν οὐκ εἴχομεν· ταφῆναι
[7, 10]	ἐκεῖνοι καταγνοῖεν, τότε καὶ αὐτὸς	τὰ	ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν.
[7, 21]	τε καὶ Ἀροεύς ἐστιν αὐτοῖς	τὰ	ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν
[7, 13]	μᾶλλον ἢ ἰσχύος ἔλαβον μὲν	τὰ	ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες τῇ
[7, 1]	Δελφοῖς σφισιν ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι	τὰ	ὀστᾶ ἐς Σπάρτην, καὶ ἦν
[7, 9]	ἐπὶ τῆς βουλῆς καὶ οὐ	τὰ	πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν.
[7, 12]	ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι πρωτευόντων	τὰ	πάντα ἐν Σπάρτῃ. ἐνταῦθα Ἀγασισθένους
[7, 12]	δὴ παρῆγεν ὁ Δίαιος ὡς	τὰ	πάντα ἕπεσθαι Λακεδαιμόνιοί σφισιν ὑπὸ
[7, 8]	τε ὠνομάζοντο Ῥωμαίων καὶ ἐς	τὰ	πάντα ἦσαν πρόθυμοι· καί σφισιν
[7, 27]	ἐν τῷ Μυσαίῳ, δένδρα ὁμοίως	τὰ	πάντα, καὶ ὕδωρ ἄφθονον ἄνεισιν
[7, 24]	καὶ ὕστερον ἐξ Ἀθηνῶν ἐς	τὰ	παραθαλάσσια ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας, σέβεσθαι
[7, 19]	τὴν ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα ἦν	τὰ	παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις. Ἰώνων τοῖς
[7, 16]	Ῥωμαίων λογάδες χίλιοι προσπεσόντες κατὰ	τὰ	πλάγια ἐς τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς
[7, 17]	ἐκ δένδρου λελωβημένου καὶ αὔου	τὰ	πλείονα, ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἑλλάδος
[7, 22]	βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς	τὰ	πλείω συμβαίνει, καὶ τοῦδε ἕνεκα
[7, 1]	ἀπὸ τῆς χώρας, εἶναι γὰρ	τὰ	πολλὰ αὐτῆς αἰγιαλόν. (χρόνῳ δὲ
[7, 10]	τοῦ Ὑστάσπου βασιλεύοντος Περσῶν Ἴωσι	τὰ	πράγματα ἐφθάρη Σαμίων πλὴν ἑνός
[7, 8]	ὡς ἐπὶ Φιλίππου τοῦ ὑστέρου	τὰ	πράγματά σφισιν ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ
[7, 8]	ἠῴοις τε" Ῥωμαῖοί τε δὴ	τὰ	πρὸς ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης
[7, 2]	Μεσσήνιοι μὲν τῶν ἐκ Πύλου	τὰ	πρὸς Κόδρου καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι
[7, 2]	καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι δὲ ὄντες	τὰ	πρὸς μητρός. Ἴωσι δὲ τοῦ
[7, 13]	Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι καὶ ἑώρων γὰρ	{τὰ}	πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ
[7, 26]	ἐξ Αἰγείρας καὶ αὖθις ἐς	τὰ	πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν ἐν δεξιᾷ
[7, 19]	ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι πλείονες ἢ	τὰ	πρότερα ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ αὐτῶν
[7, 25]	ἀπὸ τούτου, οὐ μὴν οὐδὲ	τὰ	πρότερα ἔσται πλέον ἢ ἑνὸς
[7, 12]	Ἀγασισθένους ἐνίκησε γνώμη δοκίμου καὶ	τὰ	πρότερα ὄντος, ἀπὸ δὲ τῆς
[7, 10]	Ἀτταγῖνος καὶ Τιμηγενίδας προδιδόασι φερόμενοι	τὰ	πρῶτα ἐν Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ
[7, 11]	καὶ φρουράν σφισιν ἐξάγειν κατὰ	τὰ	συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα
[7, 7]	προδιδόναι κέρδεσι. προπίνειν δὲ παρὰ	τὰ	συμπόσια ἐπὶ δεξιότητι καὶ φιλίᾳ
[7, 8]	σφισιν ἐς τὸ ἀκριβέστατον καὶ	τὰ	τείχη τῆς Σπάρτης καταβάλλουσιν ἐς
[7, 18]	ἄρκτων σκύμνους, οἱ δὲ καὶ	τὰ	τέλεια τῶν θηρίων· κατατιθέασι δὲ
[7, 24]	εἷς τρόπος, ἀλλ´ οἱ φροντίσαντες	τὰ	τοιαῦτα ἐξ ἀρχῆς καὶ οἱ
[7, 9]	τὴν Φιλοποίμενος, λόγῳ τε ἀπέφαινε	τὰ	ὑπὲρ τῶν Ἀχαιῶν δίκαια καὶ
[7, 23]	ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν. λέγω δὲ	τὰ	ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ ἤρα
[7, 7]	ἀρχήν, Φιλίππῳ δὲ τῷ Δημητρίου	τὰ	φάρμακα τόλμημα ἦν ἐλαφρότατον. (κατεῖχε
[7, 1]	ἔνθα τὰ δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ	τὰ	Φειδίτια καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους
[7, 9]	σφίσιν ἐς αὐτούς, οἳ ἐπὶ	τὰ	Φιλίππου καὶ Αἰτωλῶν ἐναντία καὶ
[7, 7]	φόβον τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἐνεποίησε,	τὰ	Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου, προγόνου μὲν
[7, 12]	παρὰ Ἀχαιῶν, ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα	τὰ	χρήματα ἐξεπράχθησαν· ὁ δὲ ὡς
[7, 16]	ἐτάχθη τῇ Ἑλλάδι καὶ οἱ	τὰ	χρήματα ἔχοντες ἐκωλύοντο ἐν τῇ
[7, 8]	θεοῦ προεθέσπισεν· ἔχει δὲ οὕτω	τὰ	χρησθέντα· (αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν,
[7, 21]	μάλιστα ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε δὲ	τὰ	χρησθέντα ἐκ Δωδώνης Διονύσου μὲν
[7, 22]	αὐτὸς ἐμοὶ δοκεῖν ὃς καὶ	τὰ	Ὠλένου παρέξεισιν ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων
[7, 22]	ἄπεισιν ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐπιφραξάμενος	τὰ	ὦτα· προελθὼν δὲ ἐς τὸ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 16/01/2007