Alphabétiquement     [«   »]
Σωτηρίας 2
Σωτῆρος 1
τ´ 3
τὰ 197
τά 7
Ταβούτου 1
τάδε 5
Fréquences     [«    »]
172 ἐπὶ
187 οἱ
194 τῶν
197 τὰ
234 τῆς
239 μὲν
276 τε
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre VII

τὰ


Livre, Chap.
[7, 25]   ἄλλος Εἰλειθυίας· λίθου τοῦ Πεντελησίου  τὰ   ἀγάλματα, Ἀθηναίου δὲ ἔργα Εὐκλείδου·
[7, 23]   ἔχειν ἐκτῖσαι καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺς  τὰ   ἀγάλματα. ~(Αἰγιεῦσι δὲ ἔστι μὲν
[7, 21]   ἐστιν αὐτοῖς τὰ ὀνόματα. ταῦτα  τὰ   ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου {τῇ}
[7, 25]   σεισμὸς ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς μηδὲ  τὰ   ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι
[7, 22]   οἱ ἐπιχώριοί φασιν ἐς Ῥώμην  τὰ   ἀγάλματα. ἐν Φαραῖς δὲ ἐν
[7, 23]   παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη  τὰ   ἀγάλματα. (καὶ αὐτοῖς καὶ τάδε
[7, 20]   Ἀφροδίτης· μεγέθει μεγάλα λίθου λευκοῦ  τὰ   ἀγάλματα. ~(καὶ Διονύσου κατὰ τοῦτο
[7, 2]   ἀγώγιμα καὶ τῶν θεῶν φερόμενοι  τὰ   ἀγάλματα, καὶ ἦν κατ´ ἐμὲ
[7, 27]   ἐν Πλαταιαῖς ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς  τὰ   ἀγάλματα. λέγουσι δὲ οἱ Πελληνεῖς
[7, 21]   Ἀφροδίτης· πεποίηται λίθου καὶ τούτοις  τὰ   ἀγάλματα. τοῦ δὲ ἄλσους ἱερὸν
[7, 17]   ᾔδετο καὶ Ἄγδιστις ἐφίσταται καὶ  τὰ   αἰδοῖα ἀπέκοψε μανεὶς Ἄττης,
[7, 17]   τίθενται. θεοὶ δὲ Ἄγδιστιν δείσαντες  τὰ   αἰδοῖά οἱ τὰ ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν.
[7, 15]   Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν ὀρῶν  τὰ   ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος δὲ οὔτε
[7, 24]   τοσοῦτον ἐπέσχεν κλύδων ὡς  τὰ   ἄκρα τῶν δένδρων σύνοπτα εἶναι
[7, 20]   τοῦ Ἀσκληπιοῦ, πλὴν ἐσθῆτος, λίθου  τὰ   ἄλλα· Ἀθηνᾶ δὲ ἐλέφαντος εἴργασται
[7, 22]   λευκοῦ λίθου, θέας καὶ ἐς  τὰ   ἄλλα ἄξιον καὶ οὐχ ἥκιστα
[7, 18]   εἶναι, ἔδωκε δὲ καὶ ἐς  τὰ   ἄλλα γέρα σφίσιν, ὁπόσα τοῖς
[7, 10]   παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ ἐς  τὰ   ἄλλα· ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι τοὺς
[7, 12]   αὐτοῖς προεῖπεν βουλὴ δικάζεσθαι  τὰ   ἄλλα πλὴν ψυχῆς ἐν συνεδρίῳ
[7, 17]   Ἄγδιστιν δείσαντες τὰ αἰδοῖά οἱ  τὰ   ἀνδρὸς ἀποκόπτουσιν. (ὡς δὲ ἀπ´
[7, 16]   τε κατὰ ἔθνος ἀποδιδόασιν ἑκάστοις  τὰ   ἀρχαῖα καὶ τὸ ἐν τῇ
[7, 25]   ἀγάλματα ἐν τοῖς ἱεροῖς ὑπολειφθῆναι  τὰ   ἀρχαῖα. (ὁπόσοι δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντες
[7, 18]   ἐς θάλασσαν. Πατρέων δὲ οἱ  τὰ   ἀρχαιότατα μνημονεύοντές φασιν Εὔμηλον αὐτόχθονα
[7, 2]   Μίλητον. (Μιλήσιοι δὲ αὐτοὶ τοιάδε  τὰ   ἀρχαιότατά σφισιν εἶναι λέγουσιν· ἐπὶ
[7, 18]   ἐντὸς δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ  τὰ   αὐότατά σφισι τῶν ξύλων κεῖται.
[7, 12]   λόγοις. αἱ μὲν δὴ κατὰ  τὰ   αὐτὰ αἱ πόλεις ἐποιοῦντο τὰς
[7, 10]   ἐπῆγεν αἰτίαν Περσεῖ σφᾶς φρονῆσαι  τὰ   αὐτά, ἀνέπεμπεν ἐν δικαστηρίῳ κρίσιν
[7, 10]   σύλλογον ἐληλυθότες ἤδη, εἰ Περσεῖ  τὰ   αὐτὰ Ἀχαιῶν τινες ἔπραξαν, ὀνομαστὶ
[7, 19]   λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ  τὰ   αὐτὰ εἰρήκασι καὶ οὗτοι. (ἐγὼ
[7, 8]   καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς Ἀχαιῶν ἐφήβοις  τὰ   αὐτὰ ἐπιτηδεύειν. (ταῦτα μὲν δὴ
[7, 24]   γῆς, προσημαίνειν θεὸς κατὰ  τὰ   αὐτὰ ὡς τὸ ἐπίπαν εἴωθεν
[7, 13]   {τὰ} πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα  τὰ   Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς τὴν Ἀσίαν·
[7, 15]   ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ  τὰ   Ἀχαιῶν κατεργασθῆναι δι´ αὐτοῦ. τούτῳ
[7, 22]   δὲ ἦρος πίνοντα ἐξ αὐτοῦ  τὰ   βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς
[7, 9]   Μεσσηνίων καὶ Ἀχαιῶν τοῖς φεύγουσι  τὰ   βουλεύματα ἐς δέον χωρήσειν· γράμματά
[7, 17]   τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ τὴν πόλιν·  τὰ   γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς ποίησιν
[7, 17]   τήκεσθαι. (τάδε μὲν ἐς Ἄττην  τὰ   γνωριμώτατα· ἐν δὲ τῇ χώρᾳ
[7, 19]   παρὰ τοῦ Ἡρακλέους τὴν λάρνακα·  τὰ   δὲ ἄλλα κατὰ τὰ αὐτὰ
[7, 17]   ἔχοντα αἰδοῖα, τὰ μὲν ἀνδρός,  τὰ   δὲ αὐτῶν γυναικός· ὄνομα δὲ
[7, 16]   μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα ἀνήγετο,  τὰ   δὲ ἐκείνοις οὐχ ὁμοίου λόγου
[7, 9]   τὰ μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ,  τὰ   δὲ ἐς Ἀχαιοὺς οὐ δίκαιοι·
[7, 1]   καὶ Ἄργους ὑπὸ Δωριέων ἐξεληλάσθαι·  (τὰ   δὲ ἐς Ἴωνας καὶ Ἀχαιούς,
[7, 8]   παντοίαις καὶ δαπάναις χρημάτων μεγάλαις.  τὰ   δὲ ἐς Μακεδόνας δύναμίν τε,
[7, 6]   τοῦ Πατρέως ἐτέθη τῇ πόλει.  (τὰ   δὲ ἐς πόλεμον τοιάδε ἦν
[7, 22]   ἑκάστῳ θεοῦ τινὸς ὄνομα ἐπιλέγοντες.  τὰ   δὲ ἔτι παλαιότερα καὶ τοῖς
[7, 24]   ταῖς οἰκίαις μένει τοῦ ἱερωμένου.  τὰ   δὲ ἔτι παλαιότερα προεκέκριτο ἐκ
[7, 20]   οὓς ἄγοιεν τῇ Ἀρτέμιδι θύσοντες.  (τὰ   δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους μὲν
[7, 12]   τῆς βουλῆς πολλὰ μὲν εἶπε,  τὰ   δὲ ἤκουσεν οὐ σὺν κόσμῳ.
[7, 24]   διαδρομαὶ σὺν πολλῇ τῇ φλογί,  τὰ   δὲ καὶ ἀστέρων ὤφθη σχήματα
[7, 18]   πυρὸς βιαζόμενα ἐς τὸ ἐκτός,  τὰ   δὲ καὶ ἐκφεύγοντα ὑπὸ ἰσχύος·
[7, 5]   τῷ κλύδωνι ἐν πέτρας χηραμῷ,  τὰ   δὲ καὶ ἐς ἐπίδειξιν πλούτου
[7, 19]   τοῦ βωμοῦ πεποιημένον μνῆμα Εὐρυπύλου.  τὰ   δὲ ὅστις τε ὢν καὶ
[7, 26]   Ἰώνων ἔτι ἐχόντων τὴν γῆν.  τὰ   δὲ περὶ τὴν Φελλόην ἐς
[7, 1]   ἐμὲ ἔτι αὐτῷ τάφος, ἔνθα  τὰ   δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ τὰ Φειδίτια
[7, 24]   ἐς τὴν χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι  τὰ   δένδρα, καί που καὶ ἐν
[7, 24]   ῥοαῖς προάγει, καὶ τούτων συνδεῖ  τὰ   διεσπασμένα μᾶλλον ἀνθρώπων τεκτόνων·
[7, 9]   καὶ Ἄππιον Λακεδαιμονίοις καὶ Ἀχαιοῖς  τὰ   δίκαια ὁρίσαι. Ἄππιος δὲ καὶ
[7, 14]   ἐς ἐκκλησίαν· οἱ δὲ ὡς  τὰ   ἐγνωσμένα ἐπύθοντο ὑπὸ Ῥωμαίων, αὐτίκα
[7, 19]   οὐ τῷ Θεσσαλῷ συμβάντα Εὐρυπύλῳ  τὰ   εἰρημένα, ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα
[7, 23]   ὑγιείας. ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν  τὰ   εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι Φοινίκων
[7, 24]   καὶ τὰ ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι  τὰ   εἰρημένα, ὕδωρ ἄφθονον θεάσασθαί τε
[7, 19]   καὶ νόσοι σφίσιν οὐ κατὰ  τὰ   εἰωθότα καὶ ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι
[7, 21]   καὶ Ἠπειρώταις, αἱ πέλειαι καὶ  τὰ   ἐκ τῆς δρυὸς μαντεύματα μετέχειν
[7, 16]   κτᾶσθαι· συνέδριά τε κατὰ ἔθνος  τὰ   ἑκάστων, Ἀχαιῶν καὶ τὸ ἐν
[7, 17]   ἐξευρεῖν, ἀλλὰ Ἑρμησιάνακτι μὲν τῷ  τὰ   ἐλεγεῖα γράψαντι πεποιημένα ἐστὶν ὡς
[7, 6]   τὴν Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω  τὰ   Ἑλλήνων. προεστήκεσαν κατ´ ἰσχὺν οὐδένες
[7, 13]   ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῦρε τοιόνδε·  τὰ   ἐν κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα
[7, 9]   κοινῷ διδάξωσιν αὐτοὺς ἠπιώτερον μεταχειρίζεσθαι  τὰ   ἐν Λακεδαίμονι. οἱ δέ σφισιν
[7, 10]   καταστησόμενοι πρὸς τὸ ἐπιτηδειότατον Ῥωμαίοις  τὰ   ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς
[7, 15]   γάρ τις ἐνέκειτο αὐτῷ πόθος  τὰ   ἐν Μακεδονίᾳ τε ὁμοῦ καὶ
[7, 13]   τῆς Ῥωμαίων ἀπεσταλμένους βουλῆς ἐπὶ  τὰ   ἐν τῇ Ἀσίᾳ πράγματα ἐκέλευε,
[7, 13]   Ἀχαιοῖς γενέσθαι. (οἱ μὲν δὴ  τὰ   ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ Ἀχαιοῖς ἐπήγγελλον
[7, 11]   τοῦ Ἀχαιῶν. (ὁ μὲν δὴ  τὰ   ἐντεταλμένα ἐποίει, Ἀθηναίων δὲ
[7, 20]   νέμειν· Ποσειδῶνι περιέθηκεν ἐν Ἰλιάδι  τὰ   ἔπη, (ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν
[7, 5]   ταῖς πηγαῖς, ἔνθα Ὅμηρον ποιῆσαι  τὰ   ἔπη λέγουσι· (Χίοις δὲ
[7, 25]   παρὰ τοῦ ἐν Δωδώνῃ Διὸς  τὰ   ἔπη τάδε· φράζεο δ´ Ἄρειόν
[7, 3]   {καὶ ὅσον ἔτι} πλῆθος, ἔχον  τὰ   ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ναυσὶν ἰσχῦον·
[7, 21]   τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο ἐς  τὰ   ἐπὶ θαλάσσῃ τῆς πόλεως ἐρχομένοις
[7, 9]   ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ἀδικεῖν, καὶ  τὰ   ἐπὶ τούτοις τιμήματα ἔλυσαν· καὶ
[7, 16]   τε ἐξ Ἰταλίας τινὰς καὶ  τὰ   ἐπικουρικὰ ἀπωτέρω δύο τε καὶ
[7, 7]   μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ  τὰ   ἐπιτεταγμένα ἐχρῆτο, τάδε δὲ οὐ
[7, 7]   βουλεύματά τε ἦν Ἀχαιοῖς καὶ  τὰ   ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ ἐς Αἴγιόν
[7, 18]   ὁπόσοι δὲ ἐς Ἡρακλέα καὶ  τὰ   ἔργα αὐτοῦ πεποιήκασιν, ἔστιν οὐκ
[7, 17]   Δία αὐτῇ νεμεσήσαντα ὗν ἐπὶ  τὰ   ἔργα ἐπιπέμψαι τῶν Λυδῶν. (ἐνταῦθα
[7, 22]   οἱ ταῦροί σφισι καὶ ἐς  τὰ   ἔργα ἐπιτηδειότεροι θηλειῶν βοῶν εἰσιν,
[7, 5]   καὶ λόγους ἐς τοῦ Οἰνοπίωνος  τὰ   ἔργα· Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν
[7, 24]   ἀναπάλλειν φασὶν αὐτόν, καθότι καὶ  τὰ   ἔργα τῶν σφαλάκων ἐκ μυχοῦ
[7, 24]   σύνοπτα δὲ καὶ Ἑλίκης ἐστὶ  τὰ   ἐρείπια, οὐ μὴν ἔτι γε
[7, 23]   ὑπὲρ τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι  τὰ   ἐρείπια· σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ
[7, 20]   ὅτι πρότερον ἔτι ἐξείργαστό μοι  τὰ   ἐς Ἀθηναίους ὑπῆρκτο Ἡρώδης
[7, 8]   ἐς πλέον ἐπέξεισιν αὖθίς μοι  τὰ   ἐς Ἀρκάδας· Λακεδαιμόνιοι δὲ ἅτε
[7, 19]   δὴ τοιαῦτα ἦν πείθομαι οὔτε  τὰ   ἐς αὐτὴν ἐπιστάμενος δοκεῖ μοί
[7, 15]   Μήδους, ἦν δὲ καὶ Ἀθηναίοις  τὰ   ἐς Γαλάτας οὐδὲν ἀφανέστερα ἐκείνων
[7, 26]   δὲ σημαίνειν ὅτι ἀνθρώποις καὶ  τὰ   ἐς ἔρωτα τύχῃ μᾶλλον
[7, 7]   τε ἄλλα αὐτοῦ μιμούμενος καὶ  τὰ   ἐς θεραπείαν ὅσοις πατρίδας ἀρεστὰ
[7, 3]   ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι τοῦ λόγου  τὰ   ἐς Λυσίμαχον· ἐμαχέσαντο δὲ Λυσιμάχῳ
[7, 8]   Σπάρτης οἱ Ἀχαιοὶ καθεῖλον καὶ  τὰ   ἐς μελέτην τοῖς ἐφήβοις ἐκ
[7, 15]   μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων  τὰ   ἐς Μήδους, ἦν δὲ καὶ
[7, 23]   ὑπὸ τῶν Ἀργείων καὶ αὐτοὺς  τὰ   ἐς τὰς θυσίας ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν·
[7, 2]   πρεσβύτερα ἔτι κατὰ Ἴωνας  τὰ   ἐς τὴν Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν
[7, 2]   ἐστίν. (οὐ μὴν πάντα γε  τὰ   ἐς τὴν θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ
[7, 19]   μὲν ἔμελλεν οὐ χαλεπῶς συνήσειν  τὰ   ἐς τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ
[7, 19]   νόσος καὶ τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις  τὰ   ἐς τὴν θυσίαν ἐπαύσθη, τό
[7, 18]   τὴν ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν  τὰ   ἐς τὴν θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ
[7, 19]   γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα,  τὰ   ἐς τὴν θυσίαν τῆς Τρικλαρίας
[7, 19]   (ἐγὼ δὲ οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι  τὰ   ἐς τὴν λάρνακα εἰ δὴ
[7, 23]   ἀνήρ μοι Σιδόνιος, ὃς ἐγνωκέναι  τὰ   ἐς τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικας
[7, 17]   νομίζουσί γε μὴν οὐχ οὕτω  τὰ   ἐς τὸν Ἄττην, ἀλλὰ ἐπιχώριός
[7, 8]   ἐς πλείστην ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου,  τὰ   ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους αὐτίκα ἐνεπεπτώκει·
[7, 2]   ἔφυγον, αἱ δὲ καὶ Διόνυσον  τὰ   ἔτι ἀρχαιότερα, ἱκέτιδες ἐνταῦθα ἐλθοῦσαι·
[7, 24]   οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ  τὰ   ἤδη τραπέντα, (καὶ ἐν τῇ
[7, 24]   αἰγιαλός, ἐν καὶ  τὰ   ἱερὰ Αἰγιεῦσίν ἐστι τὰ εἰρημένα,
[7, 23]   μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοις δὲ  τὰ   ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν
[7, 14]   ἤδη οἱ παρὰ Ῥωμαίων ἥκοντες  τὰ   Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν δικάσαι ἀφίκετο
[7, 14]   τὴν ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ  τὰ   Λακεδαιμονίων καὶ Ἀχαιῶν ὕστερον
[7, 19]   Ἰλίου δὲ ἁλούσης καὶ νεμομένων  τὰ   λάφυρα τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος
[7, 21]   χεῖρες καὶ πόδες, ξύλου δὲ  τὰ   λοιπὰ εἴργασται. (ἔστι δέ σφισι
[7, 3]   χώρα δέ σφισιν ἔς τε  τὰ   λοιπά ἐστιν εὐδαίμων καὶ λουτρὰ
[7, 5]   τῶν ἐν Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ  τὰ   λουτρὰ ἐν τῇ γῇ θαῦμα
[7, 10]   τῇ αἰτίᾳ· πάντας γὰρ φρονῆσαι  τὰ   Μακεδόνων τε καὶ Περσέως.
[7, 27]   Σκοτόεσσα" (Πελληνεῖς δ´ οὖν Πρόμαχον  τὰ   μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ. Χαίρωνα
[7, 17]   Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ ἄγαλμα ἐς  τὰ   μάλιστα ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ
[7, 26]   (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐς  τὰ   μάλιστα ἀρχαῖον τό τε ἱερὸν
[7, 12]   αὐτὸν ἐς Ῥώμην καὶ ἐς  τὰ   μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι τὴν
[7, 9]   {ὡς} Λακεδαιμόνιοι μὲν καὶ δόκιμοι  τὰ   μάλιστα ἐν τῇ Σπάρτῃ, τὰ
[7, 26]   τὴν δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν  τὰ   μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐς τὸ
[7, 17]   Σαρδὼ γὰρ τὴν νῆσον ἐς  τὰ   μάλιστα εὐδαίμονα ἀντὶ Ἑλλάδος σφίσιν
[7, 9]   τὰ οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς  τὰ   μάλιστα ἠνίασεν, ὡς οὔτε ἄλλως
[7, 7]   Ἑλλήνων μόνοι διάφοροί τε Ἀχαιοῖς  τὰ   μάλιστα ἦσαν καὶ ἐκ τοῦ
[7, 20]   Αἰσυμνήτης, οἱ δὲ αὐτὸν ἐς  τὰ   μάλιστα θεραπεύοντες ἐννέα τέ εἰσιν
[7, 7]   τὸν Φιλίππου πόλεμον. (Ὀτίλιος δὲ  τὰ   μὲν ἄλλα τοῖς πράγμασι κατὰ
[7, 17]   ἀνεῖναι δαίμονα διπλᾶ ἔχοντα αἰδοῖα,  τὰ   μὲν ἀνδρός, τὰ δὲ αὐτῶν
[7, 27]   ἱδρυμένον. τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον  τὰ   μὲν ἀρχαιότερα ἦν δῆμος, ἔρημον
[7, 17]   προσένειμεν αὐτὴν Πατρεῦσιν. (ἐκαλεῖτο δὲ  τὰ   μὲν ἀρχαιότερα Πάλεια· ἐχόντων δὲ
[7, 2]   ἀλλοίοις ὄχλοις τε ἀλλοίοις ἐστάλησαν.  τὰ   μὲν γὰρ ἀρχαιότατα Ἰόλαος Θηβαῖος,
[7, 5]   καθέστηκεν ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ μνῆμα.  τὰ   μὲν δὴ ἐν Ἰωνίᾳ θαύματα
[7, 20]   δ´ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες"  τὰ   μὲν δὴ ἐς τὸ κρανίον
[7, 19]   ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν·  τὰ   μὲν δὴ πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκις
[7, 12]   καὶ Καλλικράτει μεταδώσει τῶν λημμάτων.  τὰ   μὲν δὴ πρῶτα ἀναβολαῖς καὶ
[7, 5]   τῇ ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ,  τὰ   μὲν ἐπὶ τῷ κλύδωνι ἐν
[7, 16]   δὲ καὶ τοῦ ἄλλου κόσμου  τὰ   μὲν μάλιστα ἀνήκοντα ἐς θαῦμα
[7, 24]   ἀφανὲς ἐς τοὺς ἔπειτα ἐποίησε.  (τὰ   μὲν οὖν ἄλλα ἐπὶ τοῖς
[7, 11]   ὑπὲρ τῶν ὅρων τῆς χώρας  τὰ   μὲν παλαιότερα ἐς οὐκ ἀφανῆ
[7, 18]   τε Αἰτωλίας καὶ παρὰ Ἀκαρνάνων,  τὰ   μὲν πολλὰ ἐς τὴν Νικόπολιν
[7, 21]   τῆς Δήμητρός ἐστι πηγή· ταύτης  τὰ   μὲν πρὸς τοῦ ναοῦ λίθων
[7, 18]   ἄλλο τι ἐθεασάμην τῶν ζῴων,  τὰ   μὲν ὑπὸ τὴν πρώτην ὁρμὴν
[7, 18]   ἀπὸ τούτου πῦρ ἐνιᾶσιν ἐς  τὰ   ξύλα. ἐνταῦθά που καὶ ἄρκτον
[7, 6]   καταχθέντας ὑπὸ Κασσάνδρου μηδὲ σώζειν  τὰ   οἰκεῖα ἀξιόχρεως εἶναι· Ἀθηναίοις δὲ
[7, 2]   (Σαμίων δὲ ἤδη κατεληλυθότων ἐπὶ  τὰ   οἰκεῖα Πριηνεῦσιν ἤμυνεν ἐπὶ τοὺς
[7, 9]   σφᾶς Μεσσηνίους καὶ Ἀχαιοὺς ἐπὶ  τὰ   οἰκεῖα. (τοῦτο Ἀχαιοὺς ἐς τὰ
[7, 4]   μὲν ἀδελφῆς παῖδα καὶ ἐπιστάμενος  τὰ   οἴκοι νόμιμα ἑκουσίως παρὰ Μίνω
[7, 17]   ἔτι Ἀχαιῶν τοῖς ἀγωνίζεσθαι μέλλουσι  τὰ   Ὀλύμπια ἐναγίζειν τῷ Οἰβώτᾳ, καὶ
[7, 26]   Δονόεσσαν" Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα ἔπη  τὰ   Ὁμήρου διεσπασμένα τε καὶ ἄλλα
[7, 22]   θηρεύουσιν ἀνθρώποις. πυθέσθαι μὲν δὴ  τὰ   ὀνόματα αὐτῶν οὐκ εἴχομεν· ταφῆναι
[7, 10]   ἐκεῖνοι καταγνοῖεν, τότε καὶ αὐτὸς  τὰ   ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε τῶν ἀνδρῶν.
[7, 21]   τε καὶ Ἀροεύς ἐστιν αὐτοῖς  τὰ   ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν
[7, 13]   μᾶλλον ἰσχύος ἔλαβον μὲν  τὰ   ὅπλα καὶ ἐπεξῆλθον ἀμυνοῦντες τῇ
[7, 1]   Δελφοῖς σφισιν ἀνειπόντος χρηστηρίου κομίζουσι  τὰ   ὀστᾶ ἐς Σπάρτην, καὶ ἦν
[7, 9]   ἐπὶ τῆς βουλῆς καὶ οὐ  τὰ   πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν τῶν Ἀχαιῶν.
[7, 12]   ὀνόματα ἀνδρῶν καὶ εἴκοσι πρωτευόντων  τὰ   πάντα ἐν Σπάρτῃ. ἐνταῦθα Ἀγασισθένους
[7, 12]   δὴ παρῆγεν Δίαιος ὡς  τὰ   πάντα ἕπεσθαι Λακεδαιμόνιοί σφισιν ὑπὸ
[7, 8]   τε ὠνομάζοντο Ῥωμαίων καὶ ἐς  τὰ   πάντα ἦσαν πρόθυμοι· καί σφισιν
[7, 27]   ἐν τῷ Μυσαίῳ, δένδρα ὁμοίως  τὰ   πάντα, καὶ ὕδωρ ἄφθονον ἄνεισιν
[7, 24]   καὶ ὕστερον ἐξ Ἀθηνῶν ἐς  τὰ   παραθαλάσσια ἀφίκοντο τῆς Ἀσίας, σέβεσθαι
[7, 19]   τὴν ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα ἦν  τὰ   παρόντα {τοῖς} ἀνθρώποις. Ἰώνων τοῖς
[7, 16]   Ῥωμαίων λογάδες χίλιοι προσπεσόντες κατὰ  τὰ   πλάγια ἐς τελέαν τοὺς Ἀχαιοὺς
[7, 17]   ἐκ δένδρου λελωβημένου καὶ αὔου  τὰ   πλείονα, ἀνεβλάστησεν ἐκ τῆς Ἑλλάδος
[7, 22]   βοσκήματα ὀφείλει τίκτειν ἄρρενα ὡς  τὰ   πλείω συμβαίνει, καὶ τοῦδε ἕνεκα
[7, 1]   ἀπὸ τῆς χώρας, εἶναι γὰρ  τὰ   πολλὰ αὐτῆς αἰγιαλόν. (χρόνῳ δὲ
[7, 10]   τοῦ Ὑστάσπου βασιλεύοντος Περσῶν Ἴωσι  τὰ   πράγματα ἐφθάρη Σαμίων πλὴν ἑνός
[7, 8]   ὡς ἐπὶ Φιλίππου τοῦ ὑστέρου  τὰ   πράγματά σφισιν ἐφθάρη, Σίβυλλα οὐκ
[7, 8]   ἠῴοις τε" Ῥωμαῖοί τε δὴ  τὰ   πρὸς ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης
[7, 2]   Μεσσήνιοι μὲν τῶν ἐκ Πύλου  τὰ   πρὸς Κόδρου καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι
[7, 2]   καὶ Μελάνθου, Ἀθηναῖοι δὲ ὄντες  τὰ   πρὸς μητρός. Ἴωσι δὲ τοῦ
[7, 13]   Λακεδαίμονα πεποιῆσθαι καὶ ἑώρων γὰρ  {τὰ}   πρὸς τὴν παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ
[7, 26]   ἐξ Αἰγείρας καὶ αὖθις ἐς  τὰ   πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν ἐν δεξιᾷ
[7, 19]   ἀπ´ αὐτῶν θάνατοι πλείονες  τὰ   πρότερα ἐγίνοντο. (καταφυγόντων δὲ αὐτῶν
[7, 25]   ἀπὸ τούτου, οὐ μὴν οὐδὲ  τὰ   πρότερα ἔσται πλέον ἑνὸς
[7, 12]   Ἀγασισθένους ἐνίκησε γνώμη δοκίμου καὶ  τὰ   πρότερα ὄντος, ἀπὸ δὲ τῆς
[7, 10]   Ἀτταγῖνος καὶ Τιμηγενίδας προδιδόασι φερόμενοι  τὰ   πρῶτα ἐν Θήβαις. Πελοποννησίων δὲ
[7, 11]   καὶ φρουράν σφισιν ἐξάγειν κατὰ  τὰ   συγκείμενα ἐροῦντας· Ἀθηναῖοι δὲ οὐδέτερα
[7, 7]   προδιδόναι κέρδεσι. προπίνειν δὲ παρὰ  τὰ   συμπόσια ἐπὶ δεξιότητι καὶ φιλίᾳ
[7, 8]   σφισιν ἐς τὸ ἀκριβέστατον καὶ  τὰ   τείχη τῆς Σπάρτης καταβάλλουσιν ἐς
[7, 18]   ἄρκτων σκύμνους, οἱ δὲ καὶ  τὰ   τέλεια τῶν θηρίων· κατατιθέασι δὲ
[7, 24]   εἷς τρόπος, ἀλλ´ οἱ φροντίσαντες  τὰ   τοιαῦτα ἐξ ἀρχῆς καὶ οἱ
[7, 9]   τὴν Φιλοποίμενος, λόγῳ τε ἀπέφαινε  τὰ   ὑπὲρ τῶν Ἀχαιῶν δίκαια καὶ
[7, 23]   ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν. λέγω δὲ  τὰ   ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ ἤρα
[7, 7]   ἀρχήν, Φιλίππῳ δὲ τῷ Δημητρίου  τὰ   φάρμακα τόλμημα ἦν ἐλαφρότατον. (κατεῖχε
[7, 1]   ἔνθα τὰ δεῖπνα Λακεδαιμονίοις ἐστὶ  τὰ   Φειδίτια καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους
[7, 9]   σφίσιν ἐς αὐτούς, οἳ ἐπὶ  τὰ   Φιλίππου καὶ Αἰτωλῶν ἐναντία καὶ
[7, 7]   φόβον τοῖς πᾶσιν Ἕλλησιν ἐνεποίησε,  τὰ   Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου, προγόνου μὲν
[7, 12]   παρὰ Ἀχαιῶν, ὅμως ὑπὸ Μεναλκίδα  τὰ   χρήματα ἐξεπράχθησαν· δὲ ὡς
[7, 16]   ἐτάχθη τῇ Ἑλλάδι καὶ οἱ  τὰ   χρήματα ἔχοντες ἐκωλύοντο ἐν τῇ
[7, 8]   θεοῦ προεθέσπισεν· ἔχει δὲ οὕτω  τὰ   χρησθέντα· (αὐχοῦντες βασιλεῦσι Μακεδόνες Ἀργεάδῃσιν,
[7, 21]   μάλιστα ἐφαίνετο ἀληθείας. (τότε δὲ  τὰ   χρησθέντα ἐκ Δωδώνης Διονύσου μὲν
[7, 22]   αὐτὸς ἐμοὶ δοκεῖν ὃς καὶ  τὰ   Ὠλένου παρέξεισιν ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων
[7, 22]   ἄπεισιν ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἐπιφραξάμενος  τὰ   ὦτα· προελθὼν δὲ ἐς τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Agnes VINAS

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/01/2007