Livre, Chap. |
[7, 13] |
τοῦ
Ἀχαιῶν
ἔθνους
ὡς
ἀνθρώπων
|
ὁ |
ἀδικώτατος.
~(ἀφίκοντο
δὲ
ἐς
τὴν |
[7, 6] |
καὶ
ἔγραψαν
ἐπίγραμμα
ὡς
τελευτήσειεν
|
ὁ |
Ἄδραστος
ἐναντίον
Λεοννάτῳ
μαχόμενος
ὑπὲρ |
[7, 24] |
συμβαίνουσιν
ἐπὶ
χρόνον
πλείονα,
καὶ
|
ὁ |
ἀὴρ
παρὰ
τὴν
ἑκάστοτε
τοῦ |
[7, 3] |
ἐς
αὐτὴν
ἐλθόντες·
λέγεται
δὲ
|
ὁ |
Ἀθάμας
οὗτος
ἀπόγονος
Ἀθάμαντος
εἶναι |
[7, 24] |
Παναχαιᾶς
ἐστι
Δήμητρος.
παρέχεται
δὲ
|
ὁ |
αἰγιαλός,
ἐν
ᾧ
καὶ
τὰ |
[7, 5] |
δέ
οἱ
Φορμίων
ἦν,
οὗτος
|
ὁ |
ἁλιεὺς
εἶδεν
ὄψιν
ὀνείρατος
ὡς |
[7, 13] |
τότε
μὲν
Λακεδαιμονίων
ὡς
ἂν
|
ὁ |
ἀμαθέστατος
στρατηγός,
πρότερον
δὲ
ἔτι |
[7, 4] |
ἀρχήν·
(ἀφίκετο
δὲ
ἐξ
Ἱστιαίας
|
ὁ |
Ἄμφικλος
τῆς
ἐν
Εὐβοίᾳ
κατὰ |
[7, 4] |
ἀπαντικρὺ
τοῦ
Μίμαντος.
Ἄσιος
δὲ
|
ὁ |
Ἀμφιπτολέμου
Σάμιος
ἐποίησεν
ἐν
τοῖς |
[7, 2] |
Πριηνεῦσιν
ἤμυνεν
ἐπὶ
τοὺς
Κᾶρας
|
ὁ |
Ἄνδροκλος,
καὶ
νικῶντος
τοῦ
Ἑλληνικοῦ |
[7, 23] |
καλοῦσιν
ἐξ
Ἄργους,
ὡς
μὲν
|
ὁ |
Ἀργείων
ἔχει
λόγος,
ὅτι
ἐποιήθησαν |
[7, 17] |
ἔργον
ὀρθότατα
εἰρηκέναι
Πλάτων
ἐφαίνετο
|
ὁ |
Ἀρίστωνος,
ὁπόσα
ἀδικήματα
μεγέθει
καὶ |
[7, 17] |
καὶ
τὰ
αἰδοῖα
ἀπέκοψε
μανεὶς
|
ὁ |
Ἄττης,
ἀπέκοψε
δὲ
καὶ
ὁ |
[7, 18] |
τὴν
Νικόπολιν
κομισθῆναι,
Πατρεῦσι
δὲ
|
ὁ |
Αὔγουστος
ἄλλα
τε
τῶν
ἐκ |
[7, 2] |
ὑπὸ
Πελασγῶν
ἐκ
Λήμνου
Θήρας
|
ὁ |
Αὐτεσίωνος
Θηβαῖος
ἤγαγεν
ἐς
τὴν |
[7, 22] |
δὲ
ῥεῖ
πλησίον
Φαρῶν
Πίερος,
|
ὁ |
αὐτὸς
ἐμοὶ
δοκεῖν
ὃς
καὶ |
[7, 17] |
Ἐπαμινώνδας
ὁ
Θηβαῖος
καὶ
αὖθις
|
ὁ |
Ἀχαιῶν
πόλεμος
ἐγένετο·
ὅτε
δὲ |
[7, 1] |
ἐς
τὴν
Ἀττικὴν
Ἀθηναῖοι
καὶ
|
ὁ |
βασιλεὺς
αὐτῶν
Μέλανθος
Ἀνδροπόμπου
συνοίκους |
[7, 1] |
ἐπεκηρυκεύοντο
Ἴωσιν
αὐτοί
τε
καὶ
|
ὁ |
βασιλεὺς
Τισαμενὸς
ὁ
Ὀρέστου
γενέσθαι |
[7, 25] |
Γαῖον·
Γῆς
δὲ
ἱερόν
ἐστιν
|
ὁ |
Γαῖος
ἐπίκλησιν
Εὐρυστέρνου,
ξόανον
δὲ |
[7, 11] |
τῷ
Ἀμύντου,
αὐτὸς
μέν
σφισιν
|
ὁ |
Γάλλος
ἀπηξίωσε
δικαστὴς
καταστῆναι,
Καλλικράτει |
[7, 11] |
γῆς
ἀμφισβητουμένης
γενέσθαι
δικαστής.
οὗτος
|
ὁ |
Γάλλος
ἐς
τὸ
Ἑλληνικὸν
πολλὰ |
[7, 25] |
καταφεύγουσι
παρὰ
Ἀλέξανδρον,
ᾧ
Μαρδόνιος
|
ὁ |
Γωβρύου
τὴν
ἀγγελίαν
ἐπίστευσεν
ἐς |
[7, 8] |
πόλεσιν
λαοῖσί
τ´
ἄνακτας
θήσει·
|
ὁ |
δ´
ὁπλότερος
τιμὴν
ἀπὸ
πᾶσαν |
[7, 13] |
πρὸς
τὴν
πόλιν.
(εἰ
δὲ
|
ὁ |
Δαμόκριτος
προθυμίαν
ἐποιήσατο,
τοῖς
φεύγουσιν |
[7, 25] |
ἀγγελίαν
ἐπίστευσεν
ἐς
Ἀθηναίους
ἀπαγγεῖλαι·
|
ὁ |
δὲ
ἄλλος
δῆμος
ἀφίκοντο
ἐς |
[7, 18] |
Ἀρέως
παῖς
ἦν
τοῦ
Ἄμπυκος,
|
ὁ |
δὲ
Ἄμπυξ
Πελίου
τοῦ
Αἰγινήτου |
[7, 11] |
ἤν
σφισιν
ἐπικουρεῖν
Ἀχαιοὺς
ἄγῃ·
|
ὁ |
δὲ
ἀπὸ
τῶν
χρημάτων
μεταδώσειν |
[7, 25] |
ἐγένοντο
οἰκισταί.
ναὸς
ἐνταῦθα
Δήμητρος,
|
ὁ |
δὲ
Ἀφροδίτης
Διονύσου
τέ
ἐστι, |
[7, 21] |
ἄλσει
καὶ
ναοὶ
θεῶν,
Ἀπόλλωνος,
|
ὁ |
δὲ
Ἀφροδίτης·
πεποίηται
λίθου
καὶ |
[7, 24] |
διεσπασμένα
μᾶλλον
ἢ
ἀνθρώπων
τεκτόνων·
|
ὁ |
δὲ
δὴ
δεύτερος
τῶν
σεισμῶν |
[7, 10] |
δὴ
ὑπὸ
συνειδότος
ἐπαρρησιάζετο
ἀγαθοῦ·
|
(ὁ |
δὲ
ἐπελάβετο
αὐτίκα
ὁ
Ῥωμαῖος |
[7, 1] |
χρήματα
ὑφελόμενος
ἔχοι
τῶν
πατρῴων·
|
ὁ |
δὲ
ἐς
Ἀθήνας
φυγὼν
θυγατέρα |
[7, 21] |
παρὰ
τοῦ
Διονύσου
τὸ
ἄγαλμα.
|
ὁ |
δὲ
ἤκουσέ
τε
εὐχομένου
τοῦ |
[7, 3] |
καὶ
ἀνάγουσιν
ὡς
τὸν
Ῥάκιον·
|
ὁ |
δὲ
μανθάνει
γὰρ
παρὰ
τῆς |
[7, 16] |
μηδὲ
τὴν
πρώτην
ἔφοδον
ὑπομείναντες·
|
ὁ |
δὲ
πεζὸς
στρατὸς
ἀθύμως
μὲν |
[7, 16] |
Ἀχαιῶν
τότε
τοῦ
Ἑλληνικοῦ
προεστηκότων.
|
ὁ |
δὲ
πόλεμος
ἔσχεν
οὗτος
τέλος |
[7, 4] |
ἀφίκετο
τοῦ
Δαιδάλου
τὸ
ὄνομα.
|
ὁ |
δὲ
Σμῖλις,
ὅτι
μὴ
παρὰ |
[7, 14] |
γενέσθαι,
ἄλλοι
τε
καὶ
Ὀρέστης·
|
ὁ |
δὲ
τούς
τε
ἐν
ἑκάστῃ |
[7, 6] |
πταῖσμα
ἀνενηνοχέναι
τὸ
ἐν
Βοιωτοῖς·
|
ὁ |
δὲ
τῶν
ἐπιχωρίων
Πατρεῦσιν
ἐξηγητὴς |
[7, 10] |
συνέδριον
ἐσελθεῖν
τὸ
Ἀχαιῶν
ἔπεισεν.
|
(ὁ |
δὲ
ὡς
ἐς
τὸν
σύλλογον |
[7, 12] |
ὑπὸ
Μεναλκίδα
τὰ
χρήματα
ἐξεπράχθησαν·
|
ὁ |
δὲ
ὡς
τὸ
δωροδόκημα
εἶχεν |
[7, 17] |
ἀπέχει
τοῦ
Λαρίσου.
ταύτην
Φίλιππος
|
ὁ |
Δημητρίου
πολεμῶν
μόνην
τῶν
Ἀχαϊκῶν |
[7, 7] |
ἀφιξόμεθα
ἐς
μνήμην·
(Φίλιππος
δὲ
|
ὁ |
Δημητρίου
τὴν
Μακεδόνων
ἀρχήν,
ὡς |
[7, 11] |
τὰ
ἐντεταλμένα
ἐποίει,
Ἀθηναίων
δὲ
|
ὁ |
δῆμος
ἀνάγκῃ
πλέον
ἢ
ἑκουσίως |
[7, 20] |
ἄνδρες,
οὓς
ἂν
ἐκ
πάντων
|
ὁ |
δῆμος
προέληται
κατ´
ἀξίωμα,
καὶ |
[7, 1] |
Ἀχαιῶν
ἐξέπεσον
καὶ
αὐτοὶ
καὶ
|
ὁ |
δῆμος.
τοῖς
δὲ
Ἀχαιοῖς
τηνικαῦτα |
[7, 15] |
τετρακισχίλιοί
τε
καὶ
μύριοι.
(ἐνταῦθα
|
ὁ |
Δίαιος
ἐς
ἅπαν
ἀφίκετο
ἀνοίας, |
[7, 16] |
Ἀχαιῶν
εὐθὺ
Μεγάλης
πόλεως
ἔφευγεν
|
ὁ |
Δίαιος,
οὐδέν
τι
γενόμενος
ἐς |
[7, 12] |
καὶ
ἀρχῆς
διάδοχος
τῆς
Ἀχαιῶν
|
ὁ |
Δίαιος·
τότε
δὲ
ὑπὲρ
τοῦ |
[7, 12] |
Λακεδαιμονίους·
τοὺς
μὲν
δὴ
παρῆγεν
|
ὁ |
Δίαιος
ὡς
τὰ
πάντα
ἕπεσθαι |
[7, 27] |
ἐνταῦθα
ἀνὴρ
Πελληνεὺς
ἕστηκε
Πρόμαχος
|
ὁ |
Δρύωνος,
ἀνελόμενος
παγκρατίου
νίκας,
τὴν |
[7, 16] |
Ἀχαιοὺς
ὅμοιος
ἢ
καὶ
Καλλίστρατος
|
ὁ |
Ἐμπέδου
πρὸς
Ἀθηναίους.
(τούτῳ
γὰρ |
[7, 25] |
δὲ
καὶ
ὁ
θεὸς
παραινῶν
|
ὁ |
ἐν
Δωδώνῃ
νέμειν
ἐς
ἱκέτας |
[7, 18] |
σφισι
δείγματα
τοῦ
λόγου
Δεξαμενὸς
|
ὁ |
ἐν
Ὠλένῳ
βασιλεὺς
καὶ
ὁποίων |
[7, 26] |
ἴσοι
νεανίσκοι
ταῖς
γυναιξί,
{καὶ
|
ὁ} |
ἐνδεδυκὼς
δὲ
θώρακα
εἷς.
τοῦτόν |
[7, 20] |
τῷ
ἐς
Ἑρμῆν,
γράψας
ὡς
|
ὁ |
Ἑρμῆς
βοῦς
ὑφέλοιτο
τοῦ
Ἀπόλλωνος, |
[7, 19] |
τὰ
λάφυρα
τῶν
Ἑλλήνων,
Εὐρύπυλος
|
ὁ |
Εὐαίμονος
λαμβάνει
λάρνακα·
Διονύσου
δὲ |
[7, 7] |
γε
Ἀχαιῶν
πόλιν
Ἆγις
εἷλεν
|
ὁ |
Εὐδαμίδου
βασιλεύων
ἐν
{τῇ}
Σπάρτῃ, |
[7, 19] |
εὑρόντι
Ἑλλήνων.
ἤνοιξε
δ´
οὖν
|
ὁ |
Εὐρύπυλος
τὴν
λάρνακα
καὶ
εἶδε |
[7, 23] |
τὸ
ἁρμόζον
ταῖς
ὥραις
ποιούμενος
|
ὁ |
ἥλιος
τὸν
δρόμον
μεταδίδωσι
καὶ |
[7, 2] |
γὰρ
ἀρχαιότατα
Ἰόλαος
Θηβαῖος,
ἀδελφιδοῦς
|
ὁ |
Ἡρακλέους,
Ἀθηναίοις
ἐς
Σαρδὼ
καὶ |
[7, 5] |
ἦν
ξύλων,
καὶ
ἐπ´
αὐτῇ
|
ὁ |
θεὸς
ἐκ
Τύρου
τῆς
Φοινίκης |
[7, 24] |
ὑπήχησις
ἰσχυρά,
ἄλλα
τε
πολλὰ
|
ὁ |
θεὸς
ἐπὶ
τοῖς
βιαίοις
τῶν |
[7, 24] |
μήκιστον
διικνοῦνται
τῆς
γῆς,
προσημαίνειν
|
ὁ |
θεὸς
κατὰ
τὰ
αὐτὰ
ὡς |
[7, 25] |
ἔστιν
ἀπαραίτητον·
φαίνεται
δὲ
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
παραινῶν
ὁ
ἐν
Δωδώνῃ |
[7, 25] |
Ἑλίκην
ἐποίησεν
ἄδηλον
ἐξ
ἀνθρώπων
|
ὁ |
θεός,
τότε
καὶ
τὴν
Βοῦραν |
[7, 5] |
σφίσιν
ἐρησομένους,
καὶ
αὐτοῖς
ἔχρησεν
|
ὁ |
θεός·
τρὶς
μάκαρες
κεῖνοι
καὶ |
[7, 17] |
Ἀλεξάνδρου
μήνιμα.
Λακεδαιμονίοις
δὲ
Ἐπαμινώνδας
|
ὁ |
Θηβαῖος
καὶ
αὖθις
ὁ
Ἀχαιῶν |
[7, 20] |
τὸ
ἐκτὸς
φέρει
τὴν
λάρνακα
|
ὁ |
ἱερεύς.
αὕτη
μὲν
δὴ
ἡ |
[7, 16] |
καὶ
τραύματα
ἐπίκαιρα
αὐτὸς
καὶ
|
ὁ |
ἵππος
λαβόντες
ἀφιᾶσι
τὴν
ψυχήν. |
[7, 10] |
πρόθυμον,
τοῦτον
τὸν
ἄνδρα
προσεποιήσατο
|
ὁ |
Καλλικράτης
ἐς
τοσοῦτον
ὥστε
αὐτὸν |
[7, 10] |
δὲ
ἐς
τὴν
Ἑλλάδα
ὑπήρχετο
|
ὁ |
Καλλικράτης
οὔτε
ἔργον
τῶν
ἐς |
[7, 25] |
ὄνομα
ἢ
δυνάστης
ἐπιχώριος
ἢ
|
ὁ |
Κερυνίτης
ποταμὸς
πεποίηκεν,
ὃς
ἐξ |
[7, 7] |
τὸν
Ἀντίγονον
καὶ
Ἀχαιοὺς
ποιησάμενος
|
ὁ |
Κλεομένης
σπονδὰς
καὶ
αὐτίκα
παραβὰς |
[7, 24] |
τοῦ
Ποσειδῶνος
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἐπέσχεν
|
ὁ |
κλύδων
ὡς
τὰ
ἄκρα
τῶν |
[7, 3] |
Κᾶρες,
ἐς
ὃ
Ἀνδραίμων
σφᾶς
|
ὁ |
Κόδρου
καὶ
Ἴωνες
ἐλαύνουσι.
τῷ |
[7, 2] |
τοῦ
Ἀμαζόνων
γένους.
Ἄνδροκλος
δὲ
|
ὁ |
Κόδρου
οὗτος
γὰρ
δὴ
ἀπεδέδεικτο |
[7, 2] |
δὲ
Μυοῦντος
μὲν
Κυάρητος
ἐγένετο
|
ὁ |
Κόδρου,
Πριηνεῖς
δὲ
Ἴωσιν
ἀναμεμιγμένοι |
[7, 3] |
τῶν
κατειλεγμένων
ἐχόντων
Ἐρυθράς,
Κλέοπος
|
ὁ |
Κόδρου
συλλέξας
ἐξ
ἁπασῶν
τῶν |
[7, 14] |
Ἀρκάδων
τοῖς
ἀνδράσιν
ἐς
λόγους
|
ὁ |
Κριτόλαος,
ἀθροῖσαι
δὲ
Ἀχαιούς
σφισιν |
[7, 14] |
οὐκ
ἀφίκοντο
οἱ
συνεδρεύσοντες,
(ἐνταῦθα
|
ὁ |
Κριτόλαος
μάλιστα
ἐπεδείκνυτο
ἀπάτῃ
πρὸς |
[7, 15] |
ὡς
παρὰ
τῶν
κατασκόπων
ἐπυνθάνετο
|
ὁ |
Κριτόλαος
Μέτελλον
καὶ
Ῥωμαίους
διαβεβηκέναι |
[7, 24] |
ἐν
θέρει
μετὰ
ἀχλύος
μᾶλλον
|
ὁ |
κύκλος
παρέχεται
τοῦ
ἡλίου
τὴν |
[7, 9] |
καὶ
ἐξ
ἀρχῆς
αὖθις
Σπαρτιάταις
|
ὁ |
κύκλος
τοῦ
ἄστεως.
(Λακεδαιμονίων
δὲ |
[7, 4] |
ἐξαιτοῦντος
Μίνω
μὴ
πρόοιτο
αὐτὸν
|
ὁ |
Κώκαλος·
καὶ
ἐς
τοσοῦτο
ὑπὸ |
[7, 7] |
Ἀράτου
καὶ
Σικυωνίων·
Κλεομένης
δὲ
|
ὁ |
Λεωνίδου
τοῦ
Κλεωνύμου,
βασιλεὺς
οἰκίας |
[7, 7] |
(ἐμνημόνευσε
δέ
μοι
καὶ
πρότερον
|
ὁ |
λόγος
ἐν
τῇ
Ἀτθίδι
συγγραφῇ, |
[7, 1] |
σφίσιν
ἐπ´
ἀλλήλους,
ἐπέξεισιν
αὐτίκα
|
ὁ |
λόγος
μοι
προδιηγησαμένῳ
καθ´
ἥντινα |
[7, 19] |
ταύτην,
δηλώσει
μοι
καὶ
ταῦτα
|
ὁ |
λόγος
προδιηγησαμένῳ
πρότερον
ὁποῖα
ὑπὸ |
[7, 2] |
τοῦτον
λίμνην
ὁ
ποταμὸς
ἐποίησεν
|
ὁ |
Μαίανδρος,
ἀποτεμόμενος
τὸν
ἔσπλουν
τῇ |
[7, 9] |
πειθοῖ
τοὺς
λόγους.
(Λυκόρτας
δὲ
|
ὁ |
Μεγαλοπολίτης,
οὔτε
ἀξιώματι
οὐδενὸς
Ἀρκάδων |
[7, 2] |
βασιλευόμενος
ὑπὸ
τοῦ
Μέδοντος,
ὅτι
|
ὁ |
Μέδων
τὸν
ἕτερον
ἦν
τῶν |
[7, 22] |
τοῦ
Πατρέων
ἄστεως
ποταμός
τε
|
ὁ |
Μείλιχος
καὶ
τὸ
ἱερὸν
τῆς |
[7, 19] |
εὐπρεπείᾳ
μάλιστα
ὑπερηρκότα.
ὡς
δὲ
|
ὁ |
Μελάνιππος
ἐς
τὸ
ἴσον
τοῦ |
[7, 25] |
τοῖς
Ἀθηναίοις
τοῦ
Μελάνθου
βασιλεύοντος.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
ἄλλος
στρατὸς
τῶν |
[7, 19] |
τὴν
λάρνακα
καὶ
αὐτὸν
οἰκῆσαι.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
ἄνεμος
τὰς
ναῦς |
[7, 21] |
θυμῷ
ἑαυτὸν
ἀντὶ
Καλλιρόης
διεργάζεται.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
ἀπέδειξεν
ἔργον
ἀνθρώπων |
[7, 11] |
πλείστας
ἀφεῖναι
συλλόγου
τοῦ
Ἀχαιῶν.
|
(ὁ |
μὲν
δὴ
τὰ
ἐντεταλμένα
ἐποίει, |
[7, 10] |
τὰ
Μακεδόνων
τε
καὶ
Περσέως.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
ταῦτα
ἔλεγεν
ὑπὸ |
[7, 10] |
ἐν
αὐτοῖς
Ῥωμαίοις
ὑπέχειν
κρίσιν.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
ὑπὸ
συνειδότος
ἐπαρρησιάζετο |
[7, 19] |
βωμὸν
τῆς
Τρικλαρίας
ἠγμένους.
καὶ
|
ὁ |
μὲν
ἔμελλεν
οὐ
χαλεπῶς
συνήσειν |
[7, 13] |
πολεμήσοντες
ἀφεστηκότι
ἀπὸ
Ῥωμαίων.
καὶ
|
ὁ |
μὲν
ἐν
Μακεδονίᾳ
πόλεμος
ἔμελλεν |
[7, 12] |
ἐπὶ
τῆς
βουλῆς.
καὶ
αὐτῶν
|
ὁ |
μὲν
κατὰ
τὴν
ὁδὸν
Καλλικράτης |
[7, 8] |
ἀγαθὸν
καὶ
πῆμα
Φίλιππος.
ἤτοι
|
ὁ |
μὲν
πρότερος
πόλεσιν
λαοῖσί
τ´ |
[7, 7] |
ἐς
ὄλεθρον
ἀνθρώποις,
ἃ
δὴ
|
ὁ |
μὲν
τοῦ
Ἀμύντου
Φίλιππος
οὐδ´ |
[7, 12] |
βουλῆς
εἰσιν
ἐγνωσμένοι,
Λακεδαιμονίους
δὲ
|
ὁ |
Μεναλκίδας
ἠπάτα
παντελῶς
τοῦ
συνεδρεύειν |
[7, 12] |
(ἐνταῦθα
ὡς
ἀφικνεῖτο
ἐς
πᾶν
|
ὁ |
Μεναλκίδας
κινδύνου,
μεταδίδωσι
τάλαντα
τρία |
[7, 11] |
(χρόνος
τε
δὴ
οὐ
πολὺς
|
ὁ |
μεταξὺ
ἤνυστο,
καὶ
τῶν
φρουρῶν |
[7, 2] |
πόλις.
ἀφίκετο
δὲ
ἐκ
Κρήτης
|
ὁ |
Μίλητος
καὶ
ὁ
σὺν
αὐτῷ |
[7, 16] |
Ῥωμαίων
ἐναντία
ἐπολέμησαν,
τείχη
μὲν
|
ὁ |
Μόμμιος
κατέλυε
καὶ
ὅπλα
ἀφῃρεῖτο |
[7, 16] |
μάχης·
(ὡς
δὲ
ἀντεπῆγε
καὶ
|
ὁ |
Μόμμιος,
οἱ
μὲν
ἐς
τὸ |
[7, 16] |
ἐκείνοις
οὐχ
ὁμοίου
λόγου
Φιλοποίμενι
|
ὁ |
Μόμμιος
τῷ
παρ´
Ἀττάλου
στρατηγῷ |
[7, 27] |
ἐδέξατο
δὲ
οἴκῳ
Δήμητρα
καὶ
|
ὁ |
Μύσιος
λόγῳ
τῷ
Ἀργείων.
ἔστι |
[7, 26] |
ἐστιν
ἐξ
ἀρχῆς
Ἰφιγενείᾳ
ποιηθεὶς
|
ὁ |
ναός.
(ἔστι
καὶ
Ἀπόλλωνος
ἱερὸν |
[7, 2] |
τῆς
ἀρχῆς,
καὶ
οὐκ
ἔφασκεν
|
ὁ |
Νειλεὺς
ἀνέξεσθαι
βασιλευόμενος
ὑπὸ
τοῦ |
[7, 2] |
βασιλείαν
τὴν
Ἀθηναίων.
οὕτω
δὴ
|
ὁ |
Νειλεὺς
καὶ
οἱ
λοιποὶ
τῶν |
[7, 17] |
περιῆλθεν
ἡ
Ῥωμαίων,
καὶ
ἐλεύθερον
|
ὁ |
Νέρων
ἀφίησιν
ἁπάντων,
ἀλλαγὴν
πρὸς |
[7, 24] |
τῶν
παίδων
ἱερᾶσθαι
τῷ
Διὶ
|
ὁ |
νικῶν
κάλλει·
ἀρχομένων
δὲ
αὐτῷ |
[7, 10] |
μετ´
αὐτὸν
Ξένων
ἦν
δὲ
|
ὁ |
Ξένων
οὗτος
οὐκ
ἐλαχίστου
λόγου |
[7, 17] |
εὕρασθαι·
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
κατάρας
|
ὁ |
Οἰβώτας
ἐποιήσατο
μηδενὶ
Ὀλυμπικὴν
νίκην |
[7, 1] |
τε
καὶ
ὁ
βασιλεὺς
Τισαμενὸς
|
ὁ |
Ὀρέστου
γενέσθαι
σύνοικοί
σφισιν
ἄνευ |
[7, 17] |
καὶ
σφᾶς
ὑποτελεῖς
τε
αὖθις
|
ὁ |
Οὐεσπασιανὸς
εἶναι
φόρων
καὶ
ἀκούειν |
[7, 22] |
Πατρῶν
πεντήκοντα
ἀπέχουσα,
λιμὴν
δὲ
|
ὁ |
Πάνορμος
σταδίοις
πέντε
καὶ
δέκα |
[7, 10] |
ἄγοντι
εἰρήνην
κατὰ
συνθήκας,
ἃς
|
ὁ |
πατήρ
οἱ
Φίλιππος
ἐποιήσατο,
ἐπῆλθεν |
[7, 18] |
Πάτρας
τῇ
πόλει.
Ἀγήνωρ
δὲ
|
ὁ |
πατὴρ
τοῦ
Πρευγένους
Ἀρέως
παῖς |
[7, 6] |
τοῖς
Ἀχαιοῖς
ἐδυνάστευον
καὶ
Δαμασίας
|
ὁ |
Πενθίλου
τοῦ
Ὀρέστου,
τοῖς
Τισαμενοῦ |
[7, 4] |
δὲ
ἦν
τοῖς
Ἴωσι
Προκλῆς
|
ὁ |
Πιτυρέως,
αὐτός
τε
Ἐπιδαύριος
καὶ |
[7, 4] |
ἄγαλμα
ἐν
Σάμῳ
τῆς
Ἥρας
|
ὁ |
ποιήσας
ἐστὶν
οὗτος.
(Ἴωνι
δὲ |
[7, 2] |
ἐσεῖχεν
οὐ
μέγας·
τοῦτον
λίμνην
|
ὁ |
ποταμὸς
ἐποίησεν
ὁ
Μαίανδρος,
ἀποτεμόμενος |
[7, 19] |
μὲν
δὴ
τῆς
θυσίας
ἕνεκα
|
ὁ |
ποταμὸς
ὁ
πρὸς
τῷ
ἱερῷ |
[7, 6] |
τε
καὶ
Λεοντομένης·
Κομήτης
δὲ
|
ὁ |
πρεσβύτατος
τῶν
Τισαμενοῦ
παίδων
πρότερον |
[7, 18] |
δὲ
ὕστερον
ἐκβαλόντων
Ἴωνας,
Πατρεὺς
|
ὁ |
Πρευγένους
τοῦ
Ἀγήνορος
ἐς
μὲν |
[7, 27] |
Κορινθίου
συνεστῶτος
πολέμου
Πελληνεῦσιν
ἀποκτείνειεν
|
ὁ |
Πρόμαχος
πλείστους
τῶν
ἀντιτεταγμένων.
λέγεται |
[7, 19] |
τῆς
θυσίας
ἕνεκα
ὁ
ποταμὸς
|
ὁ |
πρὸς
τῷ
ἱερῷ
τῆς
Τρικλαρίας |
[7, 15] |
αὐτόν·
ἐξεύρητό
τε
δὴ
αὐτίκα
|
ὁ |
Πυθέας
καὶ
ἀναχθεὶς
δίκην
εἶχεν. |
[7, 3] |
σὺν
αὐτῇ
συνοίκους.
Μόψος
δὲ
|
ὁ |
Ῥακίου
καὶ
Μαντοῦς
καὶ
τὸ |
[7, 10] |
εἶναι.
(ἔνθα
δὴ
ὡς
ἠλέγχετο
|
ὁ |
Ῥωμαῖος,
ἀπετόλμησεν
εἰπεῖν
ὡς
οἱ |
[7, 10] |
ἀγαθοῦ·
(ὁ
δὲ
ἐπελάβετο
αὐτίκα
|
ὁ |
Ῥωμαῖος
τῆς
προφάσεως,
καὶ
ὁπόσοις |
[7, 1] |
βασιλέα
αὐτῶν
ἀθροίζοντι
ἀγγέλους
ἔπεμπεν
|
ὁ |
Σελινοῦς,
τὴν
θυγατέρα
Ἑλίκην,
ἣ |
[7, 4] |
Αἰγινήτου
Σμίλιδος
τοῦ
Εὐκλείδου.
οὗτος
|
ὁ |
Σμῖλίς
ἐστιν
ἡλικίαν
κατὰ
Δαίδαλον, |
[7, 15] |
ὡς
δὲ
πλησίον
Μεγάρων
ἐγίνετο
|
ὁ |
στρατός,
οὔτε
ὑπέμειναν
οἱ
περὶ |
[7, 15] |
παραυτίκα
ἐπέπυστο
ὡς
Μόμμιος
καὶ
|
ὁ |
σὺν
αὐτῷ
στρατὸς
ἐπὶ
Ἀχαιοὺς |
[7, 2] |
ἐκ
Κρήτης
ὁ
Μίλητος
καὶ
|
ὁ |
σὺν
αὐτῷ
στρατὸς
Μίνω
τὸν |
[7, 3] |
Ἴωνες
ἐλαύνουσι.
τῷ
δὲ
Ἀνδραίμονι
|
ὁ |
τάφος
ἐκ
Κολοφῶνος
ἰόντι
ἐστὶν |
[7, 3] |
τε
αὐτῶν
καὶ
Σμυρναίων
ἐστὶν
|
ὁ |
τάφος
ἰόντι
ἐς
Κλάρον
ἐν |
[7, 2] |
ἐκείνων
γαμοῦσι.
τοῦ
δὲ
Νειλέως
|
ὁ |
τάφος
ἰόντων
ἐς
Διδύμους
ἐστὶν |
[7, 17] |
ὁ
Ἄττης,
ἀπέκοψε
δὲ
καὶ
|
ὁ |
τὴν
θυγατέρα
αὐτῷ
διδούς·
Ἄγδιστιν |
[7, 5] |
τὰ
ἔπη
λέγουσι·
(Χίοις
δὲ
|
ὁ |
τοῦ
Οἰνοπίωνος
τάφος
θέαν
τε |
[7, 3] |
οἱ
Δαμασίχθονος
παῖδες·
καὶ
ἔνθα
|
ὁ |
τοῦ
Προμήθου
τάφος,
Πολυτειχίδες
ὄνομά |
[7, 18] |
(ὡς
δὲ
πρὸς
ὕπνον
ἐτράπετο
|
ὁ |
Τριπτόλεμος,
ἐνταῦθα
Ἀνθείαν
παῖδα
Εὐμήλου |
[7, 25] |
μὲν
γὰρ
πρὸ
τοῦ
ἀγάλματος
|
ὁ |
τῷ
θεῷ
χρώμενος,
ἐπὶ
δὲ |
[7, 22] |
χαλκοῖ.
(ἀφικόμενος
οὖν
περὶ
ἑσπέραν
|
ὁ |
τῷ
θεῷ
χρώμενος
λιβανωτόν
τε |
[7, 6] |
τῶν
ἐκ
Λακεδαίμονος
Πρευγένης
καὶ
|
ὁ |
υἱός,
ὄνομα
δέ
οἱ
ἦν |
[7, 22] |
πυθέσθαι
δὲ
οὐκ
εἶχον
εἰ
|
{ὁ} |
Φάρης
ὁ
Φυλοδαμείας
τῆς
Δαναοῦ |
[7, 7] |
τὴν
ὑπὸ
τὸ
Πήλιον
κατεῖχεν
|
ὁ |
Φίλιππος.
μάλιστα
δὲ
Ἀθηναίους
καὶ |
[7, 8] |
κατὰ
δύναμιν
ἀγωνισάμενος
αὐτὸς
οὗτος
|
ὁ |
Φίλιππος
τοσοῦτον
ἐκρατήθη
τῇ
συμβολῇ, |
[7, 5] |
ἐν
Πανιωνίῳ
συλλόγου.
Ἀλέξανδρος
δὲ
|
ὁ |
Φιλίππου
τῆς
ἐφ´
ἡμῶν
πόλεως |
[7, 3] |
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἀνὰ
χρόνον
ἔμελλεν
|
ὁ |
Φιλίππου
χερρόνησον
Κλαζομενὰς
ἐργάσεσθαι
χώματι |
[7, 8] |
ἀρχῆς
Φλαμίνιον.
~(τότε
δὲ
ἥκων
|
ὁ |
Φλαμίνιος
Ἐρέτριάν
τε
διήρπασε,
τοὺς |
[7, 22] |
οὐκ
εἶχον
εἰ
{ὁ}
Φάρης
|
ὁ |
Φυλοδαμείας
τῆς
Δαναοῦ
σφισιν
ἢ |