Livre, Chap.
[7, 11]	καί τις ἐξαγγέλλει ταῦτα ἐς	τοὺς	Ἀθηναίους· οἱ δὲ ὡς ἕκαστος
[7, 6]	Ἀχαιοὶ πρόθυμοι Πατρεῦσι, καὶ ἐς	τοὺς	Ἀθηναίους οὐχ ἧσσον εἶχον γνώμην.
[7, 1]	πατρῴαν ἀρχήν, Ἴωνι δὲ ἐπὶ	τοὺς	Αἰγιαλεῖς στρατιὰν καὶ ἐπὶ Σελινοῦντα
[7, 5]	Ἴωνες ἐκ Κολοφῶνος ὁρμηθέντες ἀφελόμενοι	τοὺς	Αἰολεῖς ἔσχον· χρόνῳ δὲ ὕστερον
[7, 18]	ἐπιφέροντες γῆν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ	τοὺς	ἀναβασμούς. (πρῶτα μὲν δὴ πομπὴν
[7, 18]	ἐκ τῶν πολισμάτων τῶν ἄλλων	τοὺς	ἄνδρας ἐς τὰς Πάτρας, προσσυνῴκισε
[7, 5]	δέοι τὰς κόμας καὶ οὕτω	τοὺς	ἄνδρας πλεξαμένους κάλον ἐκ τῶν
[7, 12]	καὶ ἐς πλέον δόξης· ὃς	τοὺς	ἄνδρας τούτους ἐκέλευσεν ἐκ Λακεδαίμονος
[7, 10]	μέγιστον, Φίλιππος Ἀμύντου καὶ Ἀλέξανδρος,	τοὺς	ἀνθεστηκότας σφίσιν Ἑλλήνων ἐς Μακεδονίαν
[7, 1]	ἐν τῷ Αἰγιαλῷ πόλιν καὶ	τοὺς	ἀνθρώπους ἐκάλεσεν Ἴωνας ἀφ´ αὑτοῦ.
[7, 2]	ἐκ τῆς λίμνης, ἐς ὃ	τοὺς	ἀνθρώπους ἠνάγκασαν ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν.
[7, 1]	καὶ Λακεδαίμονι τῶν Ἀχαιοῦ παίδων,	τοὺς	ἀνθρώπους τοὺς ἐνταῦθα ἐξενίκησεν Ἀχαιοὺς
[7, 15]	ἀπελθεῖν ἐκ τῆς Ἐλατείας κελεύουσι	τοὺς	Ἀρκάδας. (ἀπιοῦσι δὲ ὀπίσω σφίσιν
[7, 15]	Χαιρώνειαν ἐπιφαίνονται· ἔνθα δὴ ἐπελάμβανε	τοὺς	Ἀρκάδας ἐκ θεῶν δίκη τῶν
[7, 21]	πεδῆσαι" (Πάμφως δέ, ὃς Ἀθηναίοις	τοὺς	ἀρχαιοτάτους τῶν ὕμνων ἐποίησεν, εἶναί
[7, 9]	ὑπὸ ἀμφοτέρων ἐπὶ τῆς βουλῆς,	τοὺς	αὐτοὺς ἀποστέλλουσιν αὖθις οἱ Ῥωμαῖοι
[7, 15]	Ἑλλάδα ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους οὖν παρὰ	τοὺς	Ἀχαιοὺς ἀπέστελλεν, ἀφιέναι κελεύων σφᾶς
[7, 9]	ἐλύπησαν δὲ καὶ ἐς πλέον	τοὺς	Ἀχαιούς, ἐπειδὴ ἐς τὸν σύλλογον
[7, 14]	αὐτῷ τῆς τε τόλμης ἐπέχειν	τοὺς	Ἀχαιοὺς ἐπειρῶντο καὶ ἐκέλευον μεμνῆσθαι
[7, 10]	τὰ ἄλλα· ἐκέλευσεν οὖν καταγνῶναι	τοὺς	Ἀχαιοὺς θάνατον· εἰ δὲ ἐκεῖνοι
[7, 9]	ἐς τὸ συνέδριον ἠξίουν συγκαλέσαι	τοὺς	Ἀχαιούς, ἵνα ἐν κοινῷ διδάξωσιν
[7, 13]	τε ἀνεκάλεσεν ἀπὸ τῆς διώξεως	τοὺς	Ἀχαιοὺς καὶ ἐχρῆτο καὶ ἐς
[7, 15]	Ἡρακλείας τε μεταξὺ καὶ Θερμοπυλῶν	τοὺς	Ἀχαιοὺς τάξας ἐτόλμησεν ὑπομεῖναι Μέτελλον·
[7, 16]	κατὰ τὰ πλάγια ἐς τελέαν	τοὺς	Ἀχαιοὺς φυγὴν κατέστησαν. (εἰ δὲ
[7, 1]	δόξαν. (Ἰώνων δὲ οὐ προσεμένων	τοὺς	Ἀχαιῶν λόγους ἀλλὰ ἐπεξελθόντων σὺν
[7, 1]	ἄνευ πολέμου· τῶν δὲ Ἰώνων	τοὺς	βασιλέας ὑπῄει δέος, μὴ Ἀχαιῶν
[7, 25]	τῶν θεῶν αἳ Σεμναὶ καλοῦνται	τοὺς	βωμούς. (Ἀθηναῖοι δὲ τότε μὲν
[7, 19]	ἔπειτα ἴσα καὶ θαλάμῳ χρήσεσθαι·	τοὺς	δὲ ἀνθρώπους αὐτίκα ἐξ Ἀρτέμιδος
[7, 4]	μὲν ἀπέκτεινεν ἐν ταῖς μάχαις,	τοὺς	δὲ ἀπελθεῖν ἠνάγκασεν ὑποσπόνδους. (γενομένης
[7, 14]	ἢ κατ´ ὄνομα προσγένοιτο ὑπόνοια·	τοὺς	δὲ αὐτῶν καὶ καταφυγεῖν ἔνθα
[7, 22]	μὲν τῇ πηγῇ τὸ ὄνομα,	τοὺς	δὲ ἰχθῦς οὐχ αἱροῦσιν ἐξ
[7, 7]	οἱ δὲ χρόνον τινὰ ἐπισχόντες·	τοὺς	δὲ καὶ ἐκτὸς οἰκοῦντας τοῦ
[7, 23]	ἐς τὰς θυσίας ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν·	τοὺς	δὲ οὐ γὰρ ἔχειν ἐκτῖσαι
[7, 9]	ὑπεριδεῖν Λακεδαιμονίων ἤρεσε καὶ Ἀχαιῶν,	τοὺς	δὲ τὰς ἀρχὰς ἔχοντας ἐς
[7, 13]	ἂν ἥκωσιν ἐκ Ῥώμης, ἀναμενεῖν	τοὺς	διαλλακτάς. (στρατήγημα δὲ ἄλλο ἐς
[7, 16]	Κόρινθον καὶ ὑποδέξασθαι τῷ τείχει	τοὺς	διαπίπτοντας ἐκ τῆς φυγῆς, κἂν
[7, 18]	Τριπτόλεμος, ἐνταῦθα Ἀνθείαν παῖδα Εὐμήλου	τοὺς	δράκοντάς φασιν ὑπὸ τοῦ Τριπτολέμου
[7, 1]	δὲ ὡς ἐν ὑπονοίᾳ ποιούμενοι	τοὺς	Δωριέας οἱ Ἀθηναῖοι, μὴ οὐδὲ
[7, 18]	ἐς τὸν βωμὸν ὄρνιθάς τε	τοὺς	ἐδωδίμους καὶ ἱερεῖα ὁμοίως ἅπαντα,
[7, 18]	προσσυνῴκισε δέ σφισι καὶ Ἀχαιοὺς	τοὺς	ἐκ Ῥυπῶν, καταβαλὼν ἐς ἔδαφος
[7, 2]	Ἴωνες, Λακεδαιμονίους τε καὶ Μινύας	τοὺς	ἐκβληθέντας ὑπὸ Πελασγῶν ἐκ Λήμνου
[7, 15]	καὶ Ἀρκάδων ἀπὸ τῶν πόλεων	τοὺς	ἐν ἡλικίᾳ· ἐγένετο δέ, ἀναμεμιγμένων
[7, 3]	(Ἴωνες δὲ ὅρκους ποιησάμενοι πρὸς	τοὺς	ἐν Κολοφῶνι Ἕλληνας συνεπολιτεύοντο, οὐδὲν
[7, 4]	Ἥρας εἰσὶν οἳ ἱδρύσασθαί φασι	τοὺς	ἐν τῇ Ἀργοῖ πλέοντας, ἐπάγεσθαι
[7, 1]	τῶν Ἀχαιοῦ παίδων, τοὺς ἀνθρώπους	τοὺς	ἐνταῦθα ἐξενίκησεν Ἀχαιοὺς κληθῆναι· τοῦτο
[7, 24]	πόλεως τὸ ἔδαφος ἀφανὲς ἐς	τοὺς	ἔπειτα ἐποίησε. (τὰ μὲν οὖν
[7, 19]	νέοις καὶ οὐχ ἥκιστα ἐς	τοὺς	ἐρῶντας τὸ ἀνάλγητον, ὅπου καὶ
[7, 19]	ἐρῶντα Μελάνιππον, τά τε ἄλλα	τοὺς	ἡλικιώτας καὶ ὄψεως εὐπρεπείᾳ μάλιστα
[7, 21]	εὑρίσκετο ἡ παρθένος, δεύτερα ἐπὶ	τοὺς	θρεψαμένους καταφεύγει· ἁμαρτάνουσα δὲ καὶ
[7, 16]	διεκπαῖσαι διὰ τῶν πολεμίων ἄγοντι	τοὺς	ἱππέας· ὡς δὲ τὸ πολὺ
[7, 1]	ἕνεκα ἢ εὐνοίᾳ τῇ ἐς	τοὺς	Ἴωνας συνοίκους σφᾶς ἐδέξαντο. ~(ἔτεσι
[7, 3]	καὶ Μαντοῦς καὶ τὸ παράπαν	τοὺς	Κᾶρας ἐξέβαλεν ἐκ τῆς γῆς.
[7, 2]	τὰ οἰκεῖα Πριηνεῦσιν ἤμυνεν ἐπὶ	τοὺς	Κᾶρας ὁ Ἄνδροκλος, καὶ νικῶντος
[7, 4]	παρέσχε τοῖς Σικελοῖς αἰτίαν πρὸς	τοὺς	Κρῆτας, ὅτι ἐξαιτοῦντος Μίνω μὴ
[7, 8]	ὠμότητα ἀνδρὸς ἀφικομένου, τὰ ἐς	τοὺς	Λακεδαιμονίους αὐτίκα ἐνεπεπτώκει· (καὶ σφᾶς
[7, 13]	διαλλακτάς. (στρατήγημα δὲ ἄλλο ἐς	τοὺς	Λακεδαιμονίους παρεῦρε τοιόνδε· τὰ ἐν
[7, 24]	ἤθροισεν ἐς τοῦτο τὸ χωρίον	τοὺς	λόγου μάλιστα ἐν τῇ Ἑλλάδι
[7, 9]	ὀργῇ μᾶλλον ἐποιοῦντο ἢ πειθοῖ	τοὺς	λόγους. (Λυκόρτας δὲ ὁ Μεγαλοπολίτης,
[7, 22]	τῆς ἑστίας θυμιᾷ καὶ ἐμπλήσας	τοὺς	λύχνους ἐλαίου καὶ ἐξάψας τίθησιν
[7, 4]	οἰκοῦσιν ἐν τῇ νήσῳ, καὶ	τοὺς	μὲν ἀπέκτεινεν ἐν ταῖς μάχαις,
[7, 12]	τε Ἀχαιοὺς καὶ Μεναλκίδᾳ Λακεδαιμονίους·	τοὺς	μὲν δὴ παρῆγεν ὁ Δίαιος
[7, 16]	φυλακῆς αὐτοῖς τῆς πρώτης, καὶ	τοὺς	μὲν φονεύουσι, πλείονας δὲ ἔτι
[7, 11]	Ἀθηναίων δήμου τὸ ἁμάρτημα εἶναι·	τοὺς	μέντοι αὐτὰ εἰργασμένους ἐπηγγέλλοντο ὑφέξειν
[7, 25]	Λακεδαιμονίους ς´ ἱκετεῦσαι δουρὶ πιεζομένους.	τοὺς	μὴ σὺ κτεῖνε σιδήρῳ, μηδ´
[7, 14]	συνειληφότες, κατατίθενται σφᾶς ἐς δεσμωτήριον,	τοὺς	ξένους δὲ ἀπ´ αὐτῶν διακρίνοντες
[7, 18]	(τοῦ δὲ Πείρου ποταμοῦ περὶ	τοὺς	ὀγδοήκοντα ἀφέστηκε σταδίους Πατρέων ἡ
[7, 18]	Ἑρμησιάνακτος πεποιημένον· ἀνὰ χρόνον δὲ	τοὺς	οἰκήτορας ἐκλιπεῖν ὑπὸ ἀσθενείας φασὶ
[7, 11]	Ἀθηναίους, ἀποδοῦναι δὲ καὶ ὀπίσω	τοὺς	ὁμήρους. (χρόνος τε δὴ οὐ
[7, 10]	οἱ Φίλιππος ἐποιήσατο, ἐπῆλθεν ὑπερβῆναι	τοὺς	ὅρκους καὶ ἐπί τε Σαπαίους
[7, 5]	ἰχθύων, διέφθαρτο δὲ ὑπὸ νόσου	τοὺς	ὀφθαλμούς, ὄνομα δέ οἱ Φορμίων
[7, 23]	ἐστιν ἡ ἐς φῶς ἄγουσα	τοὺς	παῖδας. ἔργον δὲ τοῦ Μεσσηνίου
[7, 21]	φασιν αὐτὸν τοῖς τε ἐς	τοὺς	παῖδας παθήμασι καὶ τὸ ὄνομα
[7, 4]	Κρήτης, ἕπεσθαι δέ οἱ καὶ	τοὺς	παῖδας Τάλον καὶ Εὐάνθην καὶ
[7, 23]	Εἰλείθυια ἐς ἄκρους ἐκ κεφαλῆς	τοὺς	πόδας ὑφάσματι κεκάλυπται λεπτῷ, ξόανον
[7, 18]	Λακεδαίμονος. (Πατρεῖ μὲν τοιαῦτα ἐς	τοὺς	προγόνους ὑπάρχοντα ἦν· ἰδίᾳ δὲ
[7, 9]	καὶ μέμψιν τινὰ ὑπέτεινεν ἐς	τοὺς	Ῥωμαίους. Ἄππιος δὲ καὶ οἱ
[7, 26]	ἐποιήσαντο ἱερόν, τὸ σόφισμα ἐς	τοὺς	Σικυωνίους οὐκ ἄνευ τῆς Ἀρτέμιδός
[7, 14]	ὑπὸ Ῥωμαίων, αὐτίκα ἐτρέποντο ἐπὶ	τοὺς	Σπαρτιάτας οἳ Κορίνθῳ τότε ἔτυχον
[7, 3]	τὴν Μαντώ, ποιεῖται δὲ καὶ	τοὺς	σὺν αὐτῇ συνοίκους. Μόψος δὲ
[7, 14]	τῶν Ῥωμαίων ἔπεμπεν ἀγγέλους κελεύων	τοὺς	συνέδρους καλεῖν ἐς τὸ Ἀχαϊκόν,
[7, 25]	καὶ ὄρους Κερυνείας ῥέων Ἀχαιοὺς	τοὺς	ταύτῃ παρέξεισι. παρὰ τούτους σύνοικοι
[7, 23]	ἐρείπια· σταδίους δὲ Αἴγιον περὶ	τοὺς	τριάκοντα ἀπέχει Ῥυπῶν. (Αἰγίου δὲ
[7, 2]	κατέλαβεν ἐοικότα καὶ Ἀταρνείτας παθεῖν	τοὺς	ὑπὸ Περγάμῳ. ~(Κολοφώνιοι δὲ τὸ
[7, 9]	τούτους τε καὶ Ἀχαιῶν αὐτῶν	τοὺς	φεύγοντας ἀναβῆναι πείθουσιν ἐς Ῥώμην·
[7, 9]	ἐπὶ τοιῷδε μάλιστα ἤλπιζον. Μεσσηνίους	τοὺς	Φιλοποίμενι θανάτου συναιτίους γενέσθαι νομισθέντας
[7, 8]	ὁ Φλαμίνιος Ἐρέτριάν τε διήρπασε,	τοὺς	φρουροῦντας Μακεδόνων μάχῃ νικήσας, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/01/2007