Alphabétiquement     [«   »]
Τήιοι 1
Τηίοις 2
τήκεσθαι 1
τὴν 285
τήν 2
τηνικαῦτα 11
τῆς 234
Fréquences     [«    »]
285 ἐν
239 μὲν
276 τε
285 τὴν
301 τοῦ
305 τὸ
473 ἐς
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre VII

τὴν


Livre, Chap.
[7, 25]   Ἀλέξανδρον, Μαρδόνιος Γωβρύου  τὴν   ἀγγελίαν ἐπίστευσεν ἐς Ἀθηναίους ἀπαγγεῖλαι·
[7, 2]   δίδωσι Μέδοντι Πυθία βασιλείαν  τὴν   Ἀθηναίων. οὕτω δὴ Νειλεὺς
[7, 26]   τὸ ἱερὸν τῆς Ἀγροτέρας, ἔνθα  τὴν   αἶγα ὀκλάσαι λέγουσιν. (τῆς δὲ
[7, 10]   παρὰ Ἀχαιοῖς οὕτως" ἔφη κατὰ  τὴν   αἰτίαν ἔχει ταύτην· ἐστρατήγησα μὲν
[7, 9]   συναιτίους γενέσθαι νομισθέντας καὶ κατὰ  τὴν   αἰτίαν ταύτην ὑπὸ Ἀχαιῶν ἐκπεπτωκότας,
[7, 18]   Αἰτωλίαν Ἀχαιῶν μόνοι κατὰ φιλίαν  τὴν   Αἰτωλῶν, τὸν πόλεμόν σφισι τὸν
[7, 23]   ἐλυμήνατο· ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ  τὴν   ἄκραν Δρέπανον ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ
[7, 5]   ἐπεὶ δὲ σχεδία κατὰ  τὴν   ἄκραν ἔσχεν, ἐνταῦθα πολὺν μὲν
[7, 25]   Ἀθηνᾶς ἱκέτας τῶν Κύλωνι ὁμοῦ  τὴν   ἀκρόπολιν κατειληφότων· καὶ αὐτοί τε
[7, 21]   Ἀσκληπιοῦ· τοῦτο τὸ ἱερὸν ὑπὲρ  τὴν   ἀκρόπολιν τῶν πυλῶν ἐστιν ἐγγὺς
[7, 5]   ὄρους τὴν φύσιν καὶ πηγὴν  τὴν   Ἁλιταίαν· ἐν δὲ τῇ Μιλησίᾳ
[7, 11]   Ἀθηναίοις ἀφίησι πλὴν ταλάντων ἑκατὸν  τὴν   ἄλλην ζημίαν· ἐξέτισαν δὲ οὐδὲ
[7, 21]   ἀπ´ αὐτῆς καὶ ἐσθῆτα ὑφαίνουσι  τὴν   ἄλλην. ~(Φαραὶ δέ, Ἀχαιῶν πόλις,
[7, 14]   τρίτην δὲ Ἀμφισσεῦσι, τεμόντες καὶ  τὴν   Ἀμφισσέων περὶ ἀκμὴν σίτου. ~(Ῥωμαῖοι
[7, 14]   ὡς δὲ ἀπῆλθον, ἐντυχόντες κατὰ  τὴν   ἄνοδον Ῥωμαίων πρέσβεσιν ἐπὶ τὰ
[7, 2]   βασιλεύς Λέλεγας μὲν καὶ Λυδοὺς  τὴν   ἄνω πόλιν ἔχοντας ἐξέβαλεν ἐκ
[7, 26]   δύο σταδίων καὶ δέκα ἐς  τὴν   ἄνω πόλιν. (Ὁμήρου δὲ ἐν
[7, 11]   κατὰ τῆς βλάβης ἧς ἦρξαν  τὴν   ἀξίαν. (Σικυώνιοι μὲν οὖν οὐκ
[7, 12]   μειζόνων, προφάσει χρώμενος τοιᾷδε ἐς  τὴν   ἀπάτην. (Λακεδαιμόνιοι περὶ ἀμφισβητησίμου χώρας
[7, 2]   πλοῦν καὶ αὐτοί σφισιν ἐς  τὴν   ἀποικίαν ἐγένοντο ἡγεμόνες· ὡς δὲ
[7, 21]   τοῦ Βήλου. φυγεῖν δὲ ἐς  τὴν   Ἀρόην οἱ Πατρεῖς φασιν αὐτὸν
[7, 2]   κατὰ Ἴωνας τὰ ἐς  τὴν   Ἄρτεμιν τὴν Ἐφεσίαν ἐστίν. (οὐ
[7, 4]   τῶν παίδων ἔλαβεν ὕστερον Ἄμφικλος  τὴν   ἀρχήν· (ἀφίκετο δὲ ἐξ Ἱστιαίας
[7, 1]   ἄπο γνώμης, καὶ τῶν Αἰγιαλέων  τὴν   ἀρχὴν Ἴων ἔσχεν ἀποθανόντος Σελινοῦντος,
[7, 13]   πράγματα ἐκέλευε, πρὶν ἐς  τὴν   Ἀσίαν διαβῆναι, τοῖς ἡγεμόσιν αὐτοὺς
[7, 3]   πρὶν μὲν Ἴωνας ἐς  τὴν   Ἀσίαν ἐλθεῖν, οὐκ ᾠκοῦντο αἱ
[7, 6]   ὅντινα δὴ τρόπον διαβεβήκεσαν ἐς  τὴν   Ἀσίαν, ἐνταῦθα εἶχεν οὕτω τὰ
[7, 3]   τοῦ θεοῦ, περαιοῦνται ναυσὶν ἐς  τὴν   Ἀσίαν, καὶ ὡς κατὰ τὴν
[7, 2]   ὡς δὲ ταῖς ναυσὶν ἐς  τὴν   Ἀσίαν κατῆραν, ἐπ´ ἄλλην ἐτρέποντο
[7, 13]   ἀνθεστηκότα τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο ἐς  τὴν   Ἀσίαν· Λακεδαιμόνιοι δὲ ὑπὸ φρονήματος
[7, 6]   πρότερον ἔτι διεβεβήκει ναυσὶν ἐς  τὴν   Ἀσίαν. οὗτοί τε δὴ τηνικαῦτα
[7, 3]   ὁμοῦ τοῖς Ἀθηναίοις διέβησαν ἐς  τὴν   Ἀσίαν. τὴν χώραν δὲ οὐ
[7, 1]   καλούμενα. (Ἴωνας δὲ ἀφικομένους ἐς  τὴν   Ἀττικὴν Ἀθηναῖοι καὶ βασιλεὺς
[7, 11]   μὲν καὶ Καλλικράτης ἐσβάλλειν ἐς  τὴν   Ἀττικὴν ἔπειθον· ἀνθισταμένων δὲ ἄλλων
[7, 16]   αὐτῶν ἐς Κατάνην, ἀνέστρεφεν ὀπίσω  τὴν   αὐτὴν αὖθις ὁδὸν ἐς Συρακούσας,
[7, 15]   ἀνοίας, ὃς Κριτόλαον καὶ πᾶσαν  τὴν   Ἀχαιῶν ἐπιστάμενος παρασκευὴν κακῶς οὕτως
[7, 13]   κύκλῳ τῆς Σπάρτης πολίσματα ἐς  τὴν   Ἀχαιῶν ὑπηγάγετο εὔνοιαν, ἐσήγαγε δὲ
[7, 24]   τε ἰόντι ἐπὶ τὴν πηγὴν  τὴν   Βιβλίδα Ποσειδῶνος πρὸ τῆς πόλεώς
[7, 15]   ἡλικία τὴν πόλιν ἐπλανῶντο ἀνὰ  τὴν   Βοιωτίαν καὶ ἐς τῶν ὀρῶν
[7, 9]   οὖν ἀναβεβηκότες καὶ οὗτοι παρὰ  τὴν   βουλὴν προθυμότατα ἐνέκειντο Ἀχαιοῖς· Ἀχαιοὶ
[7, 26]   ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν ὁδὸν  τὴν   Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέους στάδιοι. ἐπὶ
[7, 25]   ἀνθρώπων θεός, τότε καὶ  τὴν   Βοῦραν σεισμὸς ἐπέλαβεν ἰσχυρός, ὡς
[7, 6]   (ἡ δὲ ἐς Θερμοπύλας ἐπὶ  τὴν   Γαλατῶν στρατιὰν ἔξοδος καὶ τοῖς
[7, 2]   γενεὰς μὲν δύο Ἀνακτορίαν καλεῖσθαι  τὴν   γῆν Ἄνακτός τε αὐτόχθονος καὶ
[7, 1]   τὸ ἀρχαῖον καὶ οἱ νεμόμενοι  τὴν   γῆν ἐκαλοῦντο Αἰγιαλεῖς, λόγῳ μὲν
[7, 4]   χιόνα ἐξ οὐρανοῦ πεσεῖν ἐς  τὴν   γῆν, καὶ ἀπὸ τούτου Ποσειδῶνα
[7, 3]   γενέσθαι νομίζουσιν· ἐχόντων δὲ ἔτι  τὴν   γῆν Καρῶν ἀφικέσθαι φασὶν ἐς
[7, 19]   Ἀρόῃ θάλασσαν· ἐκβὰς δὲ ἐς  τὴν   γῆν καταλαμβάνει παῖδα καὶ παρθένον
[7, 19]   βασιλεὺς ξένος παραγενόμενός σφισιν ἐπὶ  τὴν   γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενος δαίμονα,
[7, 26]   στρατὸς ἔμελλεν αὐτοῖς πολέμιος ἐς  τὴν   γῆν· οἱ δὲ οὐ γὰρ
[7, 26]   ᾠκεῖτο καὶ Ἰώνων ἔτι ἐχόντων  τὴν   γῆν. τὰ δὲ περὶ τὴν
[7, 19]   καθ´ ἥντινα αἰτίαν ἀφίκετο ἐς  τὴν   γῆν ταύτην, δηλώσει μοι καὶ
[7, 16]   ἧκεν ἄγγελος, ἀποκτείνας δὲ αὐτοχειρὶ  τὴν   γυναῖκα, ἵνα δὴ μὴ γένοιτο
[7, 17]   ὑπνωμένον ἀφεῖναι σπέρμα ἐς γῆν,  τὴν   δὲ ἀνὰ χρόνον ἀνεῖναι δαίμονα
[7, 13]   Σπάρτην μὴ ἐπιφέρειν σφίσιν ἀπαγορεύσοντας,  τὴν   δὲ ἐκ Ῥώμης παρουσίαν τῶν
[7, 27]   τὴν μὲν ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν,  τὴν   δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ, λίθου
[7, 26]   Ἴσιδος, λίθου καὶ ταῦτα Πεντελησίου.  τὴν   δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν τὰ
[7, 23]   παρθένου δὲ ἐρασθῆναι Βολίνης Ἀπόλλωνα,  τὴν   δὲ φεύγουσαν ἐς τὴν ταύτῃ
[7, 26]   ὅσα νομίζουσι προκαθαριεύσαντες καὶ ἐς  τὴν   δίαιταν. οἶδα καὶ οἴκημα ἐν
[7, 20]   δὲ ἀγορᾶς ἄντικρυς κατὰ ταύτην  τὴν   διέξοδον τέμενός ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ
[7, 25]   μὴ ἀληθεύουσα, αὐτίκα ἐκ τούτου  τὴν   δίκην ἔσχεν. ἢν δὲ ὑπὲρ
[7, 12]   ἀναβολαῖς καὶ ἀπάταις ἐχρῆτο ἐς  τὴν   δόσιν, μετὰ δὲ οὐ πολὺ
[7, 17]   Ῥωμαίων, ἐπέτρεψε τῇ στρατιᾷ διαρπάσαι  τὴν   Δύμην· Αὔγουστος δὲ ὕστερον καὶ
[7, 17]   σφισι τοῦ Οἰβώτα ποιήσασι καὶ  τὴν   εἰκόνα ἀναθεῖσιν ἐς Ὀλυμπίαν Σώστρατος
[7, 17]   ἐν Ὀλυμπίᾳ στεφανοῦν τοῦ Οἰβώτα  τὴν   εἰκόνα. ~(σταδίους δὲ ὅσον τεσσαράκοντα
[7, 2]   τὸ μνῆμα κατὰ τὴν ὁδὸν  τὴν   ἐκ τοῦ ἱεροῦ παρὰ τὸ
[7, 24]   πλείονα, καὶ ἀὴρ παρὰ  τὴν   ἑκάστοτε τοῦ ἔτους ὥραν χειμῶνός
[7, 7]   συμμάχων ἐπὶ Ῥωμαίους καὶ ἐπικουρίαν  τὴν   ἐκεῖθεν κατέφευγον οἱ Ἀθηναῖοι. Ῥωμαῖοι
[7, 17]   ἀκούειν ἐκέλευσεν ἡγεμόνος, ἀπομεμαθηκέναι φήσας  τὴν   ἐλευθερίαν τὸ Ἑλληνικόν. (τάδε μὲν
[7, 25]   μήνιμα πάρεστι μὲν τοῖς ἐς  τὴν   Ἑλίκην, πάρεστι δὲ καὶ ἄλλοις
[7, 24]   τῆς χώρας θάλασσα καὶ  τὴν   Ἑλίκην περιέλαβεν ἐν κύκλῳ πᾶσαν·
[7, 24]   ἀναδραμούσης, καθείλκυσεν αὔτανδρον τὸ κῦμα  τὴν   Ἑλίκην. (τοιοῦτό γε δὴ κατέλαβεν,
[7, 15]   τῶν ἀνδρῶν διδαχθέντες οὓς ἐς  τὴν   Ἑλλάδα ἀπέστειλαν καὶ ἐκ τῶν
[7, 9]   ὅσοι σὺν ἐκείνῳ πρότερον ἐς  τὴν   Ἑλλάδα ἀφίκοντο. οἱ δὲ τούς
[7, 15]   φανῇ πρὶν Μόμμιον ἐς  τὴν   Ἑλλάδα ἀφῖχθαι. (ἀγγέλους οὖν παρὰ
[7, 10]   οὔποτε ἐκ τοῦ χρόνου παντὸς  τὴν   Ἑλλάδα ἐκλιπόν. ἐπὶ μέν γε
[7, 10]   Εὔφορβος Ἀλκιμάχου. Ξέρξῃ δὲ ἐπὶ  τὴν   Ἑλλάδα ἐλαύνοντι Θεσσαλία τε δι´
[7, 10]   Μακεδόσιν ἐδουλώθησαν. οὕτω μὲν οὔποτε  τὴν   Ἑλλάδα ἐπέλειπον οἱ ἐπὶ προδοσίᾳ
[7, 14]   ἀδικώτατος. ~(ἀφίκοντο δὲ ἐς  τὴν   Ἑλλάδα καὶ οἱ ἀποσταλέντες ἐκ
[7, 6]   τὴν Ξέρξου καὶ Μήδων ἐπὶ  τὴν   Ἑλλάδα {ὁδὸν} οὔτε Λεωνίδᾳ τῆς
[7, 11]   ἐκ τῆς βουλῆς καταπέμπουσιν ἐς  τὴν   Ἑλλάδα· ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρὶ
[7, 10]   ἐν Μακεδονίᾳ. ἥκοντας δὲ ἐς  τὴν   Ἑλλάδα ὑπήρχετο Καλλικράτης οὔτε
[7, 16]   ἱππέων τῇ τροπῇ, δεξάμενοι δὲ  τὴν   ἐμβολὴν τοῦ ὁπλιτικοῦ τοῦ Ῥωμαίων
[7, 26]   ἐμὲ ἦσαν ἔτι οἳ Ὠρεὸν  τὴν   ἐν Εὐβοίᾳ τῷ ὀνόματι Ἑστίαιαν
[7, 27]   ὅτι κατέλυσε πολιτείαν ἐμοὶ δοκεῖν  τὴν   ἐν Πελλήνῃ, δῶρον τὸ ἐπιφθονώτατον
[7, 4]   δὲ ὁμοῦ Λεωγόρῳ περὶ Ἀναίαν  τὴν   ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ πέραν
[7, 7]   γὰρ Ἑστίαιαν πόλιν καὶ Ἀντίκυραν  τὴν   ἐν τῇ Φωκίδι ἑλών, ὑπηκόους
[7, 20]   ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, πύλη κατὰ  τὴν   ἔξοδόν ἐστι ταύτην, καὶ ἐπιθήματα
[7, 16]   καὶ ἐπήρθησαν οἱ Ἀχαιοὶ ποιήσασθαι  τὴν   ἔξοδον πρότερον πρὶν Ῥωμαίους
[7, 20]   χωρίον· ἐπειδὰν δὲ τῇ Λιμνάτιδι  τὴν   ἑορτὴν ἄγωσι, τῆς θεοῦ τις
[7, 19]   πᾶν ἔτος, ἐπειδὰν τῷ Διονύσῳ  τὴν   ἑορτὴν ἄγωσι. ~(τῷ θεῷ δὲ
[7, 18]   πόλις καὶ οὐχ ἧσσον ἐς  τὴν   ἑορτὴν οἱ ἰδιῶται φιλοτίμως ἔχουσιν.
[7, 20]   ἔτος, ὡσαύτως δὲ καὶ Πατρεῖ,  τὴν   ἑορτὴν τῇ Λιμνάτιδι ἄγοντες. τοῦ
[7, 6]   Λέχαιον ἀποτειχίσειαν ἐς τὴν ἑτέραν  τὴν   ἐπὶ Κεγχρέαις θάλασσαν. (τοῦτο μὲν
[7, 19]   πρότερον ὁποῖα ὑπὸ τοῦ Εὐρυπύλου  τὴν   ἐπιδημίαν τοῖς ἐνταῦθα ἦν τὰ
[7, 27]   κυνῶν τὸ ἄρρεν. ἐς δὲ  τὴν   ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐς τὸ ἱερὸν
[7, 18]   τὸ ἅρμα ἐζευγμένων· ἐς δὲ  τὴν   ἐπιοῦσαν τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν τὰ
[7, 5]   ἄλλοις ἐτεκμαιρόμεθα εἶναι καὶ ἐς  τὴν   ἐργασίαν ὁρῶντες ἔνδον τοῦ ἀγάλματος
[7, 6]   ἦν τοῖς Ἀχαιοῖς. κατὰ μὲν  τὴν   ἐς Ἴλιον ἐπιστρατείαν Ἀγαμέμνονος Λακεδαίμονα
[7, 18]   Αὐγούστου βασιλέως ἐρημωθείσης διὰ τὸ  {τὴν}   ἐς τὴν Νικόπολιν τὴν ὑπὲρ
[7, 24]   ἐπὶ τῇ Ἑλίκῃ τοῦ σεισμοῦ  τὴν   ἐς τὸ ἔδαφος ἀνακινοῦσαν, σὺν
[7, 5]   Σαμίοις δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν  τὴν   ἐς τὸ Ἡραῖον τὸ Ῥαδίνης
[7, 16]   χρήματα πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν δὲ καὶ  τὴν   ἐς τὸν θάνατον δειλίαν. (Ἀχαιῶν
[7, 16]   φάρμακον, ἐοικυῖαν μὲν παρασχόμενος Μεναλκίδᾳ  τὴν   ἐς χρήματα πλεονεξίαν, ἐοικυῖαν δὲ
[7, 25]   εἰσιν οὐ μεγάλοι, κατὰ δὲ  τὴν   ἔσοδον ἐς τὸ ἱερὸν γυναικῶν
[7, 22]   καὶ αὐτή, μολίβδῳ δὲ πρὸς  τὴν   ἑστίαν προσέχονται λύχνοι χαλκοῖ. (ἀφικόμενος
[7, 6]   τῆς κατὰ Λέχαιον ἀποτειχίσειαν ἐς  τὴν   ἑτέραν τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις θάλασσαν.
[7, 2]   Ἴωνας τὰ ἐς τὴν Ἄρτεμιν  τὴν   Ἐφεσίαν ἐστίν. (οὐ μὴν πάντα
[7, 15]   Ῥωμαίων. (Ἀχαιοῖς δὲ αὖθις ἐπὶ  τὴν   ἡγεμονίαν τοῦ στρατεύματος παρῄει Δίαιος·
[7, 4]   μὴ παρὰ Σαμίους καὶ ἐς  τὴν   Ἠλείαν, παρ´ ἄλλους γε οὐδένας
[7, 21]   τὸ ἐν Δωδώνῃ· τοῖς γὰρ  τὴν   ἤπειρον ταύτην οἰκοῦσι, τοῖς τε
[7, 5]   Ἐρυθραῖοι λέγουσιν. (ὡς δὲ ἐς  τὴν   θάλασσαν ἀφίκετο σχεδία τὴν
[7, 23]   ἐφεξῆς δὲ ἄκρα τε ἐς  τὴν   θάλασσαν ἔχει, καὶ ἐπ´ αὐτῇ
[7, 19]   καὶ αὐτίκα ἦν ἔκφρων μετὰ  τὴν   θέαν· τὰ μὲν δὴ πλείονα
[7, 2]   μὴν πάντα γε τὰ ἐς  τὴν   θεὸν ἐπύθετο ἐμοὶ δοκεῖν Πίνδαρος,
[7, 19]   καὶ παρθένων ὁπόσοι μὲν ἐς  τὴν   θεὸν οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ
[7, 4]   τεχθῆναι νομίζουσιν ἐν τῇ νήσῳ  τὴν   θεὸν παρὰ τῷ Ἰμβράσῳ ποταμῷ
[7, 6]   οἱ Ἀχαιοὶ μετέσχον, ἐς δὲ  τὴν   Θεσσαλίαν καὶ ἐπὶ τὸν πρὸς
[7, 19]   δὲ οὕτω διακείμενος οὐκ ἐς  τὴν   Θεσσαλίαν τὸν πλοῦν ἐποιεῖτο, ἀλλ´
[7, 17]   Ἄττης, ἀπέκοψε δὲ καὶ  τὴν   θυγατέρα αὐτῷ διδούς· Ἄγδιστιν δὲ
[7, 1]   ἀθροίζοντι ἀγγέλους ἔπεμπεν Σελινοῦς,  τὴν   θυγατέρα Ἑλίκην, μόνη οἱ
[7, 4]   τῶν καλουμένων Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ  τὴν   θυγατέρα τοῦ ποταμοῦ λαβόντι τοῦ
[7, 21]   φονεύεσθαι. (προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα ἐς  τὴν   θυσίαν ἄλλα ἐκ Δωδώνης μεμαντευμένα
[7, 19]   οὐ χαλεπῶς συνήσειν τὰ ἐς  τὴν   θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ ἐς μνήμην
[7, 19]   τοῖς ἐνταῦθα ἀνθρώποις τὰ ἐς  τὴν   θυσίαν ἐπαύσθη, τό τε ὄνομα
[7, 18]   τηνικαῦτα ἤδη δρᾶν τὰ ἐς  τὴν   θυσίαν νομίζουσι, δημοσίᾳ τε
[7, 19]   ἅμα ἀγόμενος δαίμονα, τὰ ἐς  τὴν   θυσίαν τῆς Τρικλαρίας παύσει. Ἰλίου
[7, 24]   γε δὴ κατέλαβεν, {καὶ} ἕτερον  τὴν   ἰδέαν, ἐν Σιπύλῳ πόλιν ἐς
[7, 23]   ὅτι μὴ γυναιξίν, ἂν  τὴν   ἱερωσύνην ἔχῃ, ἄλλῳ γε δὴ
[7, 25]   ἀρχαῖον. γυνὴ δὲ ἀεὶ  τὴν   ἱερωσύνην λαμβάνουσα ἁγιστεύει μὲν τὸ
[7, 21]   νεῶν τ´ ἰθυκρηδέμνων" οὕτω διὰ  τὴν   ἱππικὴν καὶ οὐκ ἀπὸ ἑτέρας
[7, 6]   τήν τε γῆν οἱ Ἀχαιοὶ  τὴν   Ἰώνων διελάγχανον καὶ ἐσῳκίζοντο ἐς
[7, 2]   μαντεῖόν ἐστιν ἀρχαιότερον κατὰ  τὴν   Ἰώνων ἐσοίκησιν, πολλῷ δὲ πρεσβύτερα
[7, 5]   τὴν θάλασσαν ἀφίκετο σχεδία  τὴν   Ἰώνων, φασὶν αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸς
[7, 24]   αὐτίκα κατασκήψας τῶν τε οἰκοδομημάτων  τὴν   κατασκευὴν καὶ ὁμοῦ τῇ κατασκευῇ
[7, 20]   καὶ χρυσοῦ. (ἐρχομένῳ δὲ ἐς  τὴν   κάτω πόλιν Μητρὸς Δινδυμήνης ἐστὶν
[7, 25]   δὲ ἄλλος δῆμος ἀφίκοντο ἐς  τὴν   Κερύνειαν, καὶ δυνατωτέρα τε
[7, 3]   τὴν Ἀσίαν, καὶ ὡς κατὰ  τὴν   Κλάρον ἐγένοντο, ἐπεξίασιν αὐτοῖς οἱ
[7, 10]   Καλλικράτης οὔτε ἔργον τῶν ἐς  τὴν   κολακείαν οὔτε λόγον οὐδένα ἐς
[7, 16]   ὅμως τῶν πυλῶν, ἐπεῖχεν ἐς  τὴν   Κόρινθον παρελθεῖν, ὑποκαθῆσθαί τινα ἐντὸς
[7, 27]   ἐστὶν ἐπὶ λόφου κατὰ ἄκραν  τὴν   κορυφὴν ἐς ὀξὺ ἀνεστηκότος. τοῦτο
[7, 3]   Παμφύλων, Λυκίων μὲν κατὰ συγγένειαν  τὴν   Κρητῶν καὶ γὰρ οἱ Λύκιοι
[7, 11]   τῆς Ἑλλάδος ἀνδρὶ ἀλάστορι ἐπιτρέπει  τὴν   κρίσιν. (ἀφίκοντο δὲ ὡς τὸν
[7, 15]   τοῦ βυθοῦ. (ἐς μὲν οὖν  τὴν   Κριτολάου τελευτὴν καὶ ἄλλα πάρεστιν
[7, 19]   οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι τὰ ἐς  τὴν   λάρνακα εἰ δὴ τοιαῦτα ἦν
[7, 19]   θυσίαν ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί τε  τὴν   λάρνακα καὶ αὐτὸν οἰκῆσαι.
[7, 19]   ἤνοιξε δ´ οὖν Εὐρύπυλος  τὴν   λάρνακα καὶ εἶδε τὸ ἄγαλμα
[7, 20]   νυκτὶ ἐς τὸ ἐκτὸς φέρει  τὴν   λάρνακα ἱερεύς. αὕτη μὲν
[7, 19]   ὅτε ἔφυγεν Αἰνείας, ἀπολίποι ταύτην  τὴν   λάρνακα· οἱ δὲ ῥιφῆναί φασιν
[7, 19]   Ἴλιον λαβεῖν παρὰ τοῦ Ἡρακλέους  τὴν   λάρνακα· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ
[7, 19]   οὔπω πρότερον ἑωράκεσαν καὶ ἐς  τὴν   λάρνακα ὑπενόησαν ὡς εἴη τις
[7, 3]   τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ  τὴν   Λέβεδον ἐνέμοντο οἱ Κᾶρες, ἐς
[7, 25]   πόλισμα Κερύνειαν· ᾤκισται δὲ ὑπὲρ  τὴν   λεωφόρον ἐν ὄρει, καί οἱ
[7, 25]   (ἐκ Κερυνείας δὲ ἐπανελθόντι ἐς  τὴν   λεωφόρον καὶ ὁδεύσαντι οὐκ ἐπὶ
[7, 23]   Δρέπανον ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ ὑπὲρ  τὴν   λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι τὰ ἐρείπια·
[7, 15]   τὸν Σπερχειόν, ἀπέφευγεν ἐς Σκάρφειαν  τὴν   Λοκρῶν, οὐδὲ κατὰ τὸ στενὸν
[7, 8]   ἑσπέραν νεμόμενοι τῆς Εὐρώπης καθεῖλον  τὴν   Μακεδόνων ἀρχὴν καὶ τῶν ἐς
[7, 7]   μνήμην· (Φίλιππος δὲ Δημητρίου  τὴν   Μακεδόνων ἀρχήν, ὡς ἀφίκετο ἐς
[7, 7]   (Ἀντίγονος δὲ οὗτος τηνικαῦτα ἀρχὴν  τὴν   Μακεδόνων εἶχεν, ἐπιτροπεύων Φίλιππον τὸν
[7, 21]   αὐτὸ ἐξ ἀρχῆς ἀποφυγόντα φασὶ  τὴν   μανίαν Εὐρύπυλον. πρὸς δὲ τῷ
[7, 3]   ἥντινα ἥκουσι λαμβάνει μὲν γυναῖκα  τὴν   Μαντώ, ποιεῖται δὲ καὶ τοὺς
[7, 16]   οἱ ἐς Κόρινθον ἀποσωθέντες μετὰ  τὴν   μάχην ἀπεδίδρασκον ὑπὸ νύκτα εὐθύς·
[7, 16]   (εἰ δὲ ἐτόλμησεν ἐσδραμεῖν μετὰ  τὴν   μάχην Δίαιος ἐς Κόρινθον καὶ
[7, 16]   ἐνέδραν· τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ μετὰ  τὴν   μάχην ᾕρει τε κατὰ κράτος
[7, 15]   δὲ οὔτε ὤφθη ζῶν μετὰ  τὴν   μάχην οὔτε ἐν τοῖς νεκροῖς
[7, 27]   καὶ εἰκόνας ποιήσαντες οἱ Πελληνεῖς  τὴν   μὲν ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν, τὴν
[7, 27]   Δρύωνος, ἀνελόμενος παγκρατίου νίκας,  τὴν   μὲν Ὀλυμπίασι, τρεῖς δ´ Ἰσθμίων
[7, 3]   πόλιν κτίσαντες ὑπὸ τῇ Ἴδῃ  τὴν   μὲν οὐ μετὰ πολὺ ἐκλείπουσιν,
[7, 11]   (προσγενομένου δὲ τοῦ Καλλικράτους πρὸς  τὴν   Μεναλκίδου γνώμην ἐκεκύρωτο κατὰ Ἀθηναίων
[7, 2]   τοιᾷδε ἐξέλιπον τὴν πόλιν. (κατὰ  τὴν   Μυουσίαν χώραν θαλάσσης κόλπος ἐσεῖχεν
[7, 3]   ἠπείρῳ Κλαζομενὰς πόλιν· ἐς δὲ  τὴν   νῆσον διέβησαν δὴ κατὰ τὸ
[7, 3]   χερρόνησον Κλαζομενὰς ἐργάσεσθαι χώματι ἐς  τὴν   νῆσον ἐκ τῆς ἠπείρου. τούτων
[7, 4]   ἀφίκοντο δὲ καὶ Κᾶρες ἐς  τὴν   νῆσον ἐπὶ τῆς Οἰνοπίωνος βασιλείας
[7, 4]   συγγραφῇ τοιάδε εἰρημένα, Ποσειδῶνα ἐς  τὴν   νῆσον ἔρημον οὖσαν ἀφικέσθαι καὶ
[7, 17]   ποιησάμενος τὸν Ῥωμαίων· Σαρδὼ γὰρ  τὴν   νῆσον ἐς τὰ μάλιστα εὐδαίμονα
[7, 4]   ἀπὸ τούτων τῆς ἐνοικήσεως Σαμοθρᾴκην  τὴν   νῆσον καλοῦσιν ἀντὶ Δαρδανίας· οἱ
[7, 4]   ἔπεσιν ἐδήλωσε· τότε δὲ οἱ  τὴν   νῆσον οἰκοῦντες ἀνάγκῃ πλέον ἐδέξαντο
[7, 2]   Αὐτεσίωνος Θηβαῖος ἤγαγεν ἐς  τὴν   νῆσον τὴν νῦν μὲν ἀπὸ
[7, 4]   τε Ἐφεσίους ἐκβάλλουσι καὶ ἀνεσώσαντο  τὴν   νῆσον. (τὸ δὲ ἱερὸν τὸ
[7, 18]   Ἀκαρνάνων, τὰ μὲν πολλὰ ἐς  τὴν   Νικόπολιν κομισθῆναι, Πατρεῦσι δὲ
[7, 18]   ἐρημωθείσης διὰ τὸ {τὴν} ἐς  τὴν   Νικόπολιν τὴν ὑπὲρ τοῦ Ἀκτίου
[7, 2]   Θηβαῖος ἤγαγεν ἐς τὴν νῆσον  τὴν   νῦν μὲν ἀπὸ τοῦ Θήρα
[7, 6]   Ἑλληνικοῦ μοῖρα ἦσαν· κατὰ δὲ  τὴν   Ξέρξου καὶ Μήδων ἐπὶ τὴν
[7, 17]   εἰκόνος δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ περὶ  τὴν   ὀγδοηκοστὴν ὀλυμπιάδα κατὰ μάντευμα ἐκ
[7, 27]   Πελλήνην ἄγαλμά ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ  τὴν   ὁδόν, ἐπίκλησιν μὲν Δόλιος, εὐχὰς
[7, 27]   κεφαλῇ πῖλον εἰργασμένον. (κατὰ δὲ  τὴν   ὁδὸν ἐς αὐτὴν τὴν πόλιν
[7, 12]   καὶ αὐτῶν μὲν κατὰ  τὴν   ὁδὸν Καλλικράτης τελευτᾷ νόσῳ, οὐδὲ
[7, 26]   καὶ ἑβδομήκοντα ἀπὸ τοῦ κατὰ  τὴν   ὁδὸν τὴν Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέους
[7, 2]   ἐμὲ ἔτι τὸ μνῆμα κατὰ  τὴν   ὁδὸν τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ
[7, 5]   τὰ ἔργα· Σαμίοις δὲ κατὰ  τὴν   ὁδὸν τὴν ἐς τὸ Ἡραῖον
[7, 24]   ἐφ´ τι ἂν βάλῃ  τὴν   ὁρμήν, ἀνέκλινεν αὐτίκα τοῖς ἐς
[7, 19]   Μελάνιππος {καὶ} ἐξέπλησαν τοῦ ἔρωτος  τὴν   ὁρμήν. καὶ οἱ μὲν ἔμελλον
[7, 13]   καὶ ἑώρων γὰρ {τὰ} πρὸς  τὴν   παραίνεσιν ἀνθεστηκότα τὰ Ἀχαιῶν ἀπηλλάσσοντο
[7, 19]   τὸ ἴσον τοῦ ἔρωτος ὑπηγάγετο  τὴν   παρθένον, ἐμνᾶτο αὐτὴν παρὰ τοῦ
[7, 22]   Τρίτωνος, ἱερᾶσθαι δὲ τῆς Ἀθηνᾶς  τὴν   παρθένον, Μελάνιππον δὲ παῖδα Ἄρεως
[7, 16]   ἀνέμενεν αὐτὸς ἐν τῷ ἰσθμῷ  τὴν   πᾶσαν ἀθροισθῆναι παρασκευήν. ἀφίκετο δὲ
[7, 10]   εἰ Ἀθήνας τε ἐλευθέραν καὶ  τὴν   πᾶσαν Ἑλλάδα ἀφήσει· Δημάδης δὲ
[7, 8]   Σικυώνιοι φρουρὰν ἐκ τοῦ Ἀκροκορίνθου  τὴν   πᾶσαν ἐξήλασαν καὶ ἀπέκτειναν Περσαῖον
[7, 13]   ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἔς τε  τὴν   πᾶσαν πολέμου παρασκευὴν καὶ οὐχ
[7, 20]   γὰρ μεγέθει τε καὶ ἐς  τὴν   πᾶσαν ὑπερῆρκε κατασκευήν, ἀνὴρ δὲ
[7, 10]   ἐπράχθη· τολμημάτων δὲ τὸ ἀνοσιώτατον,  τὴν   πατρίδα καὶ ἄνδρας προδιδόναι πολίτας
[7, 1]   κατῆλθεν ἐς Θεσσαλίαν καὶ ἔσχε  τὴν   πατρῴαν ἀρχήν, Ἴωνι δὲ ἐπὶ
[7, 27]   τῶν ὀρῶν κατέρχονται τῶν ὑπὲρ  τὴν   Πελλήνην, πρὸς μὲν Αἰγείρας καλούμενος
[7, 15]   (ἀπιοῦσι δὲ ὀπίσω σφίσιν ἐς  τὴν   Πελοπόννησον Μέτελλος καὶ Ῥωμαῖοι περὶ
[7, 21]   ἐκείνης οἱ ἔπειτα ἄνθρωποι Καλλιρόην  τὴν   πηγὴν καλοῦσι. (τοῦ θεάτρου δὲ
[7, 21]   Κυανέαις ἔσω ἐνιδόντα τινὰ ἐς  τὴν   πηγὴν ὁμοίως πάντα ὁπόσα θέλει
[7, 24]   καὶ Μιλησίοις τε ἰόντι ἐπὶ  τὴν   πηγὴν τὴν Βιβλίδα Ποσειδῶνος πρὸ
[7, 21]   αἰδώς ἀπέσφαξέ τε αὑτὴν ἐς  τὴν   πηγήν, {τοῦ λιμένος} ἐν
[7, 2]   τοὺς ἀνθρώπους ἠνάγκασαν ἐκλιπεῖν  τὴν   πόλιν. ἀπεχώρησαν δὲ ἐς Μίλητον
[7, 13]   ἕκαστος τάχους εἶχεν, ἔφευγον πρὸς  τὴν   πόλιν. (εἰ δὲ Δαμόκριτος
[7, 27]   τοι πίνειν πηγαί σφισιν ὑπὸ  τὴν   πόλιν εἰσὶν οὐ πολλαί· τὸ
[7, 25]   κατὰ ἀνάγκην δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι  τὴν   πόλιν ἐπιλειπόντων σφᾶς τῶν σιτίων,
[7, 15]   καὶ γυναῖκες ἐκλελοιπότες πᾶσα ἡλικία  τὴν   πόλιν ἐπλανῶντο ἀνὰ τὴν Βοιωτίαν
[7, 22]   Φαρῶν. πρὶν δὲ ἐς  τὴν   πόλιν ἐσελθεῖν, μνῆμά ἐστι λευκοῦ
[7, 27]   δὲ τὴν ὁδὸν ἐς αὐτὴν  τὴν   πόλιν ἐστὶν Ἀθηνᾶς λίθου μὲν
[7, 3]   δὲ ἐποίησε μὲν Λυσίμαχος ἀνάστατον  τὴν   πόλιν, ἵνα δὴ συντέλεια ἐς
[7, 22]   Τριτείας οἰκίσαι τε ὡς ηὐξήθη  τὴν   πόλιν καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα
[7, 2]   οἰκήτορες ἐπὶ τύχῃ τοιᾷδε ἐξέλιπον  τὴν   πόλιν. (κατὰ τὴν Μυουσίαν χώραν
[7, 15]   Μεγαρεῖς μὲν παραδιδόασιν ἀμαχεὶ Ῥωμαίοις  τὴν   πόλιν, Μέτελλος δὲ ὡς ἀφίκετο
[7, 27]   καὶ οἴνου κρατῆρας ἱστᾶσιν ἀνὰ  τὴν   πόλιν πᾶσαν. (ἔστι καὶ Ἀπόλλωνος
[7, 3]   χωρίῳ. (Κολοφωνίοις δὲ ὅπως μὲν  τὴν   πόλιν συνέπεσεν ἐρημωθῆναι, προεδήλωσέ μοι
[7, 17]   μὴ Δύμην τὸ ἐπίγραμμα καλεῖ  τὴν   πόλιν· τὰ γὰρ ἀρχαιότερα ὀνόματα
[7, 15]   Ἐλατείας τῆς Φωκέων καὶ ἐς  τὴν   πόλιν ὑπ´ αὐτῶν κατὰ συγγένειαν
[7, 6]   δὲ ἐς τοσοῦτο ἠρήμωσεν Ἀλέξανδρος  τὴν   πόλιν, ὡς ἔτεσιν ὕστερον οὐ
[7, 27]   μάλιστα ἀνεῖται μελέτην· οὐδὲ ἐς  τὴν   πολιτείαν ἐγγραφῆναι πρότερον καθέστηκεν οὐδενὶ
[7, 3]   ναυσὶν ἰσχῦον· τῆς δὲ χώρας  τὴν   πολλὴν ἐνέμοντο ἔτι οἱ Κᾶρες.
[7, 15]   Μακεδονίας τὸν στρατόν, διὰ Θεσσαλίας  τὴν   πορείαν καὶ παρὰ τὸν Λαμιακὸν
[7, 3]   ἐς Δελφούς· Τειρεσίαν δὲ κατὰ  τὴν   πορείαν τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν ἐν
[7, 24]   ὅντινα χρὴ τρόπον ἐπὶ ἀρχὴν  τὴν   Πριάμου στρατεύεσθαι. Ἀγαμέμνονι δὲ καὶ
[7, 1]   καὶ Σικυωνίας, καθήκουσα μὲν ἐπὶ  τὴν   πρὸς ἕω θάλασσαν, Ἀχαΐαν δὲ
[7, 14]   δὲ καὶ Ἄργος καὶ Ἡράκλειαν  τὴν   πρὸς Οἴτῃ καὶ Ὀρχομενίους Ἀρκάδας
[7, 19]   ναῦς τοῦ Εὐρυπύλου κατήνεγκεν ἐπὶ  τὴν   πρὸς τῇ Ἀρόῃ θάλασσαν· ἐκβὰς
[7, 9]   τῷ πράγματι ἐφ´ ὅτῳ ποιεῖται  τὴν   πρόσοδον παρὰ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς
[7, 6]   καὶ οἱ Μεσσήνιοι παροικοῦντες ἀνασώσασθαι  τὴν   προτέραν ἔτι εὐδαιμονίαν ἐκώλυον· (Θηβαίοις
[7, 16]   φεύγοντες, τῆς Ῥωμαίων ἵππου μηδὲ  τὴν   πρώτην ἔφοδον ὑπομείναντες· δὲ
[7, 18]   τῶν ζῴων, τὰ μὲν ὑπὸ  τὴν   πρώτην ὁρμὴν τοῦ πυρὸς βιαζόμενα
[7, 18]   οἱ ἐμβαλόντες ἐπανάγουσιν αὖθις ἐς  τὴν   πυράν. τρωθῆναι δὲ οὐδένα ὑπὸ
[7, 9]   εἴρητο ἀπὸ τοῦ κοινοῦ παρὰ  τὴν   Ῥωμαίων βουλὴν ἀπιέναι πρέσβεις, ἰδίᾳ
[7, 12]   λέγειν καὶ ἀνάγειν ἤθελον ἐπὶ  τὴν   Ῥωμαίων βουλήν. Ἀχαιοὶ δὲ ἀντελαμβάνοντο
[7, 12]   περὶ ἀμφισβητησίμου χώρας καταφεύγουσιν ἐπὶ  τὴν   Ῥωμαίων βουλήν· καταφεύγουσι δὲ αὐτοῖς
[7, 11]   μάλιστα Ἑλλήνων. καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ  τὴν   Ῥωμαίων βουλὴν οἱ Ὠρώπιοι· καὶ
[7, 11]   ἥμισυ ὑπισχνεῖτο, ἰσχύοντι διὰ φιλίαν  τὴν   Ῥωμαίων ἐν Ἀχαιοῖς μέγιστον. (προσγενομένου
[7, 7]   δὲ οὐ κατὰ γνώμην οἱ  τὴν   Ῥωμαίων ἐστὶν εἰργασμένα· Εὐβοέων γὰρ
[7, 4]   τε ὡς ἀνὰ πᾶσαν μὲν  τὴν   Σικελίαν, ἐπὶ πλεῖστον δὲ καὶ
[7, 27]   ἔσχατος ποταμῶν τῶν Ἀχαϊκῶν, ἐς  τὴν   Σικυωνίαν ἐκδίδωσι θάλασσαν.
[7, 14]   ἀνέπεισε μὲν ἐπιφέρειν ὅπλα ἐπὶ  τὴν   Σπάρτην, ἀνέπεισε δὲ καὶ Ῥωμαίοις
[7, 13]   αὐτὰ καὶ φρουράς, ὁρμητήρια ἐπὶ  τὴν   Σπάρτην Ἀχαιοῖς εἶναι. (Μεναλκίδας δὲ
[7, 13]   Ἀχαιοὶ πολεμεῖν, καὶ στρατὸς ἐπὶ  τὴν   Σπάρτην ἠθροίζετο ὑπὸ Δαμοκρίτου στρατηγεῖν
[7, 13]   λόγους ἐλθεῖν, ὅπλα μὲν ἐπὶ  τὴν   Σπάρτην μὴ ἐπιφέρειν σφίσιν ἀπαγορεύσοντας,
[7, 12]   τὰ μάλιστα γενέσθαι πρόθυμον ἐξελέσθαι  τὴν   Σπάρτην συνεδρίου τοῦ Ἀχαιῶν. (ἐνταῦθα
[7, 13]   (Δαμοκρίτῳ μὲν οὖν ἀπαγαγόντι ὀπίσω  τὴν   στρατιὰν ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἀχαιοὶ ζημίαν
[7, 6]   Ἀθηναίους πόλεμον καταστάντων ὕστερον, ἐς  τὴν   συμμαχίαν ἦσαν οἱ Ἀχαιοὶ πρόθυμοι
[7, 25]   τὸ ἔπειτα ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ  τὴν   συνοίκησιν τῶν Μυκηναίων. (ἐν Κερυνείᾳ
[7, 5]   αὑτάς· καὶ οὕτως οἱ Ἐρυθραῖοι  τὴν   σχεδίαν καθέλκουσιν. ἔσοδός τε δὴ
[7, 5]   πλεξαμένους κάλον ἐκ τῶν τριχῶν  τὴν   σχεδίαν παρὰ σφᾶς κατάξειν. αἱ
[7, 23]   Ἀπόλλωνα, τὴν δὲ φεύγουσαν ἐς  τὴν   ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν αὑτήν,
[7, 25]   Ἀττικῆς, ἐπειδὴ ἐπύθοντο τοῦ Κόδρου  τὴν   τελευτὴν καὶ ὅντινα ἐγένετο αὐτῷ
[7, 4]   Κωκάλου τῶν θυγατέρων ἐσπουδάσθη κατὰ  τὴν   τέχνην, ὡς καὶ θάνατον τῷ
[7, 3]   Κᾶρες· ἐσήγαγε δὲ Ἴωνας ἐς  τὴν   Τέων Ἄποικος ἀπόγονος Μελάνθου τέταρτος,
[7, 26]   καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν  τὴν   Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰς ἀδελφάς
[7, 18]   τὸ {τὴν} ἐς τὴν Νικόπολιν  τὴν   ὑπὲρ τοῦ Ἀκτίου συνοικίζεσθαι καὶ
[7, 7]   καὶ τοῦ Αἰτωλῶν ἔθνους Μαγνησίαν  τὴν   ὑπὸ τὸ Πήλιον κατεῖχεν
[7, 26]   τὴν γῆν. τὰ δὲ περὶ  τὴν   Φελλόην ἐς φυτείαν ἀμπέλων ἐστὶν
[7, 26]   καταρρεῖται τῷ ὕδατι, ἀριθμεῖν καὶ  τὴν   Φελλόην ἔστιν ἐν τούτοις. θεῶν
[7, 10]   Λυσάνδρῳ τὰς ἑαυτῶν. κατὰ δὲ  τὴν   Φιλίππου βασιλείαν τοῦ Ἀμύντου Λακεδαίμονα
[7, 9]   καὶ φρόνημα κατὰ φιλίαν προσειληφὼς  τὴν   Φιλοποίμενος, λόγῳ τε ἀπέφαινε τὰ
[7, 26]   τοῖς Ὑπερησιεῦσιν ἤλπιζον καὶ εἶναι  τὴν   φλόγα {καὶ} ἐκ τοῦ ἐπικουρικοῦ
[7, 11]   προτέραις παρεῖτό σφισιν ἁρπαγαῖς, ἀπάγουσι  τὴν   φρουράν. Ἀχαιοὺς δὲ ὑστερήσαντας τῆς
[7, 11]   ἐς Ἀθηναίους γένηται ἔγκλημα Ὠρωπίοις,  τὴν   φρουρὰν τότε ἀπάγειν παρ´ αὐτῶν
[7, 5]   καὶ τοῦ Πίονος τοῦ ὄρους  τὴν   φύσιν καὶ πηγὴν τὴν Ἁλιταίαν·
[7, 14]   ἐσέβαλον σὺν ὅπλοις ἐς γῆν  τὴν   Φωκίδα, δευτέραν Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν γὰρ
[7, 4]   χρόνον δὲ καὶ Οἰνοπίωνα ἐς  τὴν   Χίον κατᾶραι ναυσὶν ἐκ Κρήτης,
[7, 5]   τοῦ Ἐρυθραίων λιμένος ἐς νῆσον  τὴν   Χίων πλέουσι τοῦτό ἐστι μεσαίτατον.
[7, 24]   κύκλος παρέχεται τοῦ ἡλίου  τὴν   χρόαν παρὰ τὸ εἰωθὸς ἤτοι
[7, 3]   Ἀθηναίοις διέβησαν ἐς τὴν Ἀσίαν.  τὴν   χώραν δὲ οὐ πολέμῳ, κατὰ
[7, 23]   τριάκοντα ἀπέχει Ῥυπῶν. (Αἰγίου δὲ  τὴν   χώραν διέξεισι μὲν ποταμὸς Φοῖνιξ,
[7, 24]   ἀνέμων ἔστιν οἷς ἐνέπεσον ἐς  τὴν   χώραν ἐμβολαὶ περιτρέπουσαι τὰ δένδρα,
[7, 2]   Λυδῶν τὸ πολὺ οἱ νεμόμενοι  τὴν   χώραν ἦσαν· ᾤκουν δὲ καὶ
[7, 25]   Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι ὄντων νέμονται  τὴν   χώραν οἱ Αἰγιεῖς. (μετὰ δὲ
[7, 2]   δὲ Κᾶρες οἱ πρότερον νεμόμενοι  τὴν   χώραν σύνοικοι τοῖς Κρησὶν ἐγένοντο·
[7, 24]   τοῦ Ποσειδῶνος, ἀλλὰ σεισμὸς ἐς  τὴν   χώραν σφίσιν αὐτίκα κατασκήψας τῶν
[7, 14]   Εὐβοεῦσιν, ἐδῄωσαν γὰρ καὶ Εὐβοέων  τὴν   χώραν, τρίτην δὲ Ἀμφισσεῦσι, τεμόντες
[7, 16]   καὶ ἵππος λαβόντες ἀφιᾶσι  τὴν   ψυχήν. (οὗτος μὲν δὴ ἀγαθὴν
[7, 13]   Λακεδαιμονίοις σωτηρίαν εὕρισκεν ἀφίησιν ἑκουσίως  τὴν   ψυχὴν πιὼν φάρμακον. καὶ Μεκαλκίδᾳ
[7, 18]   οἰκήτορας ἐκλιπεῖν ὑπὸ ἀσθενείας φασὶ  τὴν   Ὤλενον καὶ ἐς Πειράς τε




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site d'Agnes VINAS

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/01/2007