Livre, Chap. |
[7, 26] |
μίαν
τὴν
Τύχην
καὶ
ὑπὲρ
|
τὰς |
ἀδελφάς
τι
ἰσχύειν·
(ἐν
Αἰγείρᾳ |
[7, 11] |
Ὠρωπίους.
οἱ
μὲν
δὴ
ἐς
|
τὰς |
Ἀθήνας
ἀπέστελλον
ὁμήρους
τε
ἀπαιτήσοντας |
[7, 12] |
τὰ
αὐτὰ
αἱ
πόλεις
ἐποιοῦντο
|
τὰς |
ἀποκρίσεις,
οὔ
σφισιν
ἔξοδον
ἐπαγγέλλοντος |
[7, 25] |
δὲ
ὕστερον
αὐτοὶ
οἱ
ἔχοντες
|
τὰς |
ἀρχὰς
διέφθειραν
τῆς
Ἀθηνᾶς
ἱκέτας |
[7, 9] |
ἤρεσε
καὶ
Ἀχαιῶν,
τοὺς
δὲ
|
τὰς |
ἀρχὰς
ἔχοντας
ἐς
τὸ
συνέδριον |
[7, 14] |
ἑκάστῃ
πόλει
τῶν
Ἀχαιῶν
ἔχοντας
|
τὰς |
ἀρχὰς
καὶ
Δίαιον
ἐκάλει
παρ´ |
[7, 16] |
κατέπαυε,
καθίστα
δὲ
ἀπὸ
τιμημάτων
|
τὰς |
ἀρχάς·
καὶ
φόρος
τε
ἐτάχθη |
[7, 6] |
τὰς
πατρίδας
τε
ὑπολειφθέντες
ἕκαστοι
|
τὰς |
αὑτῶν
ἔσωζον
καὶ
ἅμα
διὰ |
[7, 17] |
δὲ
ἐκ
Μακεδονίας
καὶ
ἐς
|
τὰς |
Βοιωτίας
Θήβας
τὸ
Ἀλεξάνδρου
μήνιμα. |
[7, 22] |
χώρας
μεθιστᾶσι
πλήν
γε
δὴ
|
τὰς |
βοῦς·
ταύτας
δὲ
αὐτοῦ
καταλείπουσιν |
[7, 4] |
καὶ
θάνατον
τῷ
Μίνῳ
βουλεῦσαι
|
τὰς |
γυναῖκας
ἐς
χάριν
Δαιδάλου.
(δῆλά |
[7, 27] |
αὐτοὺς
καὶ
ἀνὰ
μέρος
ἐς
|
τὰς |
γυναῖκας
οἱ
ἄνδρες
γέλωτί
τε |
[7, 26] |
ὡς
πρόσω
νυκτὸς
ἦν,
ἐξάπτουσι
|
τὰς |
δᾷδας.
(Σικυώνιοι
δὲ
ἰέναι
γὰρ |
[7, 10] |
οὐδένα
ἀνίεσαν
πατρίδας
ἐγχειρίζοντες
Λυσάνδρῳ
|
τὰς |
ἑαυτῶν.
κατὰ
δὲ
τὴν
Φιλίππου |
[7, 24] |
ἡ
κίνησις,
ἐπανίασιν
αὖθις
ἐς
|
τὰς |
ἕδρας·
ὡσαύτως
δὲ
καὶ
ὀχετῶν |
[7, 10] |
ἔς
τε
Τυρσηνίαν
καὶ
ἐς
|
τὰς |
ἐκεῖ
διέπεμψαν
πόλεις,
καὶ
Ἀχαιῶν |
[7, 2] |
ἐκδιδράσκουσι,
γυναῖκας
δὲ
καὶ
θυγατέρας
|
τὰς |
ἐκείνων
γαμοῦσι.
τοῦ
δὲ
Νειλέως |
[7, 5] |
ἁλιεὺς
εἶδεν
ὄψιν
ὀνείρατος
ὡς
|
τὰς |
Ἐρυθραίων
γυναῖκας
ἀποκείρασθαι
δέοι
τὰς |
[7, 15] |
ἀναστήσας
τὸ
στράτευμα
ἤλαυνεν
ἐπὶ
|
τὰς |
Θήβας·
Ἡράκλειάν
τε
γὰρ
ἐπολιόρκησαν |
[7, 23] |
Ἀργείων
καὶ
αὐτοὺς
τὰ
ἐς
|
τὰς |
θυσίας
ἀναλούμενα
ἀπαιτεῖν·
τοὺς
δὲ |
[7, 17] |
θεῶν
ᾧ
τοῦ
Οἰβώτα
τελεῖσθαι
|
τὰς |
κατάρας
οὐκ
ἀμελὲς
ἦν
διδάσκονταί |
[7, 20] |
ἐπὶ
τὸν
Μείλιχον
ἀστάχυσιν
ἐστεφανωμένοι
|
τὰς |
κεφαλάς·
ἐκόσμουν
δὲ
οὕτω
καὶ |
[7, 5] |
τὰς
Ἐρυθραίων
γυναῖκας
ἀποκείρασθαι
δέοι
|
τὰς |
κόμας
καὶ
οὕτω
τοὺς
ἄνδρας |
[7, 9] |
καὶ
ἐν
τῷ
Ἀχαϊκῷ
ὑπέχειν
|
τὰς |
κρίσεις.
ἐτειχίσθη
δὲ
καὶ
ἐξ |
[7, 2] |
τὸ
Ὀλυμπιεῖον
καὶ
ἐπὶ
πύλας
|
τὰς |
Μαγνήτιδας·
ἐπίθημα
δὲ
τῷ
μνήματι |
[7, 19] |
οἰκῆσαι.
ὁ
μὲν
δὴ
ἄνεμος
|
τὰς |
ναῦς
τοῦ
Εὐρυπύλου
κατήνεγκεν
ἐπὶ |
[7, 5] |
πλατάνῳ
καθεύδοντι
κελεύειν
φασὶν
αὐτῷ
|
τὰς |
Νεμέσεις
ἐπιφανείσας
πόλιν
ἐνταῦθα
οἰκίζειν |
[7, 18] |
τοῦ
παράπλου
νομίζων
κεῖσθαι
καλῶς
|
τὰς |
Πάτρας
ἢ
κατ´
ἄλλην
τινὰ |
[7, 18] |
τῶν
ἄλλων
τοὺς
ἄνδρας
ἐς
|
τὰς |
Πάτρας,
προσσυνῴκισε
δέ
σφισι
καὶ |
[7, 6] |
Ἀχαιοῖς
γεγράφθαι.
δοκεῖν
δέ
μοι
|
τὰς |
πατρίδας
τε
ὑπολειφθέντες
ἕκαστοι
τὰς |
[7, 6] |
Ἰώνων
διελάγχανον
καὶ
ἐσῳκίζοντο
ἐς
|
τὰς |
πόλεις.
αἱ
δὲ
δύο
τε |
[7, 14] |
δὲ
τοῖς
συνέδροις
ἐπέστελλεν
ἐς
|
τὰς |
πόλεις
ἀπολείπεσθαι
σφᾶς
τοῦ
συλλόγου. |
[7, 12] |
Ἀχαιοὺς
εἶναι
πρεσβείαις
ἐχρῶντο
πρὸς
|
τὰς |
πόλεις
αὐτῶν
καὶ
ἰδίᾳ
πρὸς |
[7, 2] |
Πριήνην,
Κᾶρας
μὲν
καὶ
οὗτοι
|
τὰς |
πόλεις
ἀφείλοντο·
οἰκισταὶ
δὲ
Μυοῦντος |
[7, 3] |
Δωριέων
ἐς
Πελοπόννησον
κατελθόντων
ἐξέλιπον
|
τὰς |
πόλεις·
(οἱ
δὲ
Φωκαεῖς
γένος |
[7, 9] |
ἰδίᾳ
δὲ
ἀπείρητο
μὴ
πρεσβεύεσθαι
|
τὰς |
πόλεις
ὅσαι
συνεδρίου
τοῦ
Ἀχαιῶν |
[7, 14] |
τοῦ
Ἀχαιῶν
μετεῖναι
καὶ
ὕστερον
|
τὰς |
πόλεις
προσχωρῆσαι
ταύτας
πρὸς
τὸ |
[7, 7] |
Ἑλληνικὸν
ὑπεροψίας
κλεῖς
τῆς
Ἑλλάδος
|
τὰς |
πόλεις
ταύτας·
ἐπὶ
μέν
γε |
[7, 10] |
Ἀθήνας
καὶ
πόλεων
τῶν
ἄλλων
|
τὰς |
πολλὰς
ἐγένοντο
αἴτιοι
Μακεδόνων
ἐσαχθῆναι |
[7, 2] |
Ἐφέσιοι
χρόνον
τινὰ
Σάμον
καὶ
|
τὰς |
προσεχεῖς
νήσους·
(Σαμίων
δὲ
ἤδη |
[7, 13] |
σφισιν
ἀσπόρου
μεμενηκυίας,
διας
ὅμως
|
τὰς |
σπονδὰς
ὑπερβῆναι
καὶ
πόλισμα
Ἴασον |
[7, 8] |
πολέμῳ
παραστησάμενος,
ἐξήγαγεν
ἐξ
ἁπασῶν
|
τὰς |
φρουρὰς
κατὰ
ὁμολογίαν
πρὸς
Ῥωμαίους |
[7, 22] |
προελθὼν
δὲ
ἐς
τὸ
ἐκτὸς
|
τὰς |
χεῖρας
ἀπέσχεν
ἀπὸ
τῶν
ὤτων, |
[7, 4] |
τε
ἐνταῦθα
συγγενέσθαι
καὶ
ὑπὸ
|
τὰς |
ὠδῖνας
τῆς
νύμφης
χιόνα
ἐξ |