Livre, Chap.
[7, 18]	ἐς Μεσάτιν μὴ ἐνοικίζεσθαι τοῖς	Ἀχαιοῖς	ἀπεῖπε, περίβολον δὲ τείχους πρὸς
[7, 9]	Ἀχαιῶν. (τούτων δὲ πλείονα ἐνεκάλουν	Ἀχαιοῖς	Ἀρεὺς καὶ Ἀλκιβιάδας, {ὡς} Λακεδαιμόνιοι
[7, 9]	παρὰ τὴν βουλὴν προθυμότατα ἐνέκειντο	Ἀχαιοῖς·	Ἀχαιοὶ δέ σφισιν ἀπελθοῦσιν ἐπιβάλλουσιν
[7, 9]	ἢ Ῥωμαίοις συγκείμενα ἦν καὶ	Ἀχαιοῖς·	Ἀχαιῶν μὲν γὰρ εἴρητο ἀπὸ
[7, 6]	τῶν Ἑλλήνων μετῆν ἂν καὶ	Ἀχαιοῖς	γεγράφθαι. δοκεῖν δέ μοι τὰς
[7, 14]	ἐκ Ῥώμης Λακεδαιμονίοις δικασταὶ καὶ	Ἀχαιοῖς	γενέσθαι, ἄλλοι τε καὶ Ὀρέστης·
[7, 13]	ἦσαν ἀπεσταλμένοι Λακεδαιμονίοις δικασταὶ καὶ	Ἀχαιοῖς	γενέσθαι. (οἱ μὲν δὴ τὰ
[7, 26]	δὲ θώρακα εἷς. τοῦτόν φασιν	Ἀχαιοῖς	γενομένου πολέμου μαχεσάμενον ἀνδρειότατα Αἰγειρατῶν
[7, 15]	τῷ αὐτῷ ἐκτείνοντο ὑπὸ Ῥωμαίων.	(Ἀχαιοῖς	δὲ αὖθις ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν
[7, 9]	τοῦ Ἀππίου Λακεδαιμονίοις συμπροθυμουμένου μεγάλως,	Ἀχαιοῖς	δὲ ἐπὶ παντὶ ἀντιβαίνοντος, ἔμελλεν
[7, 11]	ἐπὶ Ἀχαιοὺς ἐδέοντο τιμωρῆσαί σφισιν·	Ἀχαιοῖς	δὲ ἤρεσκε μὴ τιμωρεῖν φιλίᾳ
[7, 17]	(τάδε μὲν οὕτω συμβάντα εὕρισκον·	Ἀχαιοῖς	δὲ ὅροι καὶ Ἠλείοις τῆς
[7, 12]	οἳ κρινοῦσιν ὅσα Λακεδαιμονίοις καὶ	Ἀχαιοῖς	διάφορα ἦν ἐς ἀλλήλους. καὶ
[7, 9]	οἱ Ῥωμαῖοι Λακεδαιμονίοις γενέσθαι καὶ	Ἀχαιοῖς	δικαστάς, Ἄππιον καὶ ὅσοι σὺν
[7, 6]	τε δὴ τηνικαῦτα ἐν τοῖς	Ἀχαιοῖς	ἐδυνάστευον καὶ Δαμασίας ὁ Πενθίλου
[7, 13]	φρουράς, ὁρμητήρια ἐπὶ τὴν Σπάρτην	Ἀχαιοῖς	εἶναι. (Μεναλκίδας δὲ ᾕρητο μὲν
[7, 13]	δὴ τὰ ἐντεταλμένα Δαμοκρίτῳ καὶ	Ἀχαιοῖς	ἐπήγγελλον ἐφθακόσιν ἔξοδον ἐπὶ Λακεδαίμονα
[7, 15]	τὸν ἰσθμόν, ἐπεκηρυκεύετο καὶ τότε	Ἀχαιοῖς	ἐς εἰρήνην καὶ ὁμολογίας προκαλούμενος·
[7, 13]	ἐκ τῆς παρατάξεως ὁμοῦ καὶ	Ἀχαιοῖς	ἐσδραμεῖν ὑπῆρξεν ἂν ἐς τὸ
[7, 9]	αὐτῷ ἔμελλον μὲν οὐδὲ ὀφθέντες	Ἀχαιοῖς	ἔσεσθαι καθ´ ἡδονήν, οἳ Ἀρέα
[7, 7]	τῆς λοιμώδους οὐκ ἐς τοσοῦτο	Ἀχαιοῖς	ἐφ´ ὅσον τοῖς ἄλλοις ἐγένοντο
[7, 9]	αὐτοῖς ἐπήγοντο ἐν τῷ τότε	Ἀχαιοῖς	ἐχθίστους· ἐλύπησαν δὲ καὶ ἐς
[7, 6]	οἱ τὸ μέγιστον ἐν τοῖς	Ἀχαιοῖς	ἔχοντες κράτος οἵ τε Τισαμενοῦ
[7, 12]	ἀρχῆς Μεναλκίδαν ἐδίωκεν ἐν τοῖς	Ἀχαιοῖς	θανάτου δίκην· πρεσβεῦσαί τε γὰρ
[7, 7]	ἐλθόντας ἐς χεῖρας καὶ ὕστερον	Ἀχαιοῖς	καὶ Ἀντιγόνῳ συνέθετο εἰρήνην. (Ἀντίγονος
[7, 12]	δὴ ἀπὸ τῶν ἀμφισβητημάτων τούτων	Ἀχαιοῖς	καὶ Λακεδαιμονίοις ἤρχετο καὶ Λακεδαιμόνιοι
[7, 7]	κοινοῦ λόγου βουλεύματά τε ἦν	Ἀχαιοῖς	καὶ τὰ ἔργα. (ἀθροίζεσθαι δὲ
[7, 10]	ἐπὶ οἰκείοις κέρδεσιν, ἔμελλε καὶ	Ἀχαιοῖς	κακῶν ἄρξειν, οὔποτε ἐκ τοῦ
[7, 1]	Δωριέων καθόδου μόνοις Πελοποννησίων ὑπῆρξεν	Ἀχαιοῖς	καλεῖσθαι. Ἄρχανδρος Ἀχαιοῦ καὶ Ἀρχιτέλης
[7, 6]	ἐς πόλεμον τοιάδε ἦν τοῖς	Ἀχαιοῖς.	κατὰ μὲν τὴν ἐς Ἴλιον
[7, 12]	δὲ οὐ τὸν ὄντα ἔλεγεν	Ἀχαιοῖς	λόγον, ψυχαγωγῶν δὲ αὐτοὺς ἔφασκε
[7, 9]	οἱ κατελθόντες, βουλεύοντες παντοῖα ἐπὶ	Ἀχαιοῖς,	λυπήσειν σφᾶς ἐπὶ τοιῷδε μάλιστα
[7, 11]	διὰ φιλίαν τὴν Ῥωμαίων ἐν	Ἀχαιοῖς	μέγιστον. (προσγενομένου δὲ τοῦ Καλλικράτους
[7, 10]	οὗτος οὐκ ἐλαχίστου λόγου παρὰ	Ἀχαιοῖς	οὕτως" ἔφη κατὰ τὴν αἰτίαν
[7, 13]	(ἐξεγείρας δὲ αὖθις Λακεδαιμονίοις καὶ	Ἀχαιοῖς	πόλεμον ἐν ἐγκλήμασί τε ἦν
[7, 9]	ἄνδρας καὶ Ἄππιον Λακεδαιμονίοις καὶ	Ἀχαιοῖς	τὰ δίκαια ὁρίσαι. Ἄππιος δὲ
[7, 7]	δὲ Ἑλλήνων μόνοι διάφοροί τε	Ἀχαιοῖς	τὰ μάλιστα ἦσαν καὶ ἐκ
[7, 1]	καὶ ὁ δῆμος. τοῖς δὲ	Ἀχαιοῖς	τηνικαῦτα ὑπῆρξε καὶ αὐτοῖς ἐκ
[7, 24]	Ἑλικώνιον Ποσειδῶνα. χρόνῳ δὲ ὕστερον	Ἀχαιοῖς	τοῖς ἐνταῦθα, ἱκέτας ἄνδρας ἀποστήσασιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/01/2007