Livre, Chap.
[7, 21]	ἐστιν Ἀφροδίτης· τὸ δὲ ἕτερον	τῶν	ἀγαλμάτων γενεᾷ πρότερον ἢ κατ´
[7, 24]	ἱερεῖς αἱρετοὶ γίνονται, καὶ ἑκάτερα	τῶν	ἀγαλμάτων ἐπὶ ταῖς οἰκίαις μένει
[7, 26]	αὐτοῦ τὸν θάνατον οἱ λοιποὶ	τῶν	ἀδελφῶν οἴκαδε ἀπήγγειλαν· καὶ τοῦδε
[7, 25]	αἰσθάνονται καὶ ἀθροιζομένων ἐπ´ αὐτοὺς	τῶν	Ἀθηναίων καταφεύγουσιν ἐς τὸν Ἄρειον
[7, 1]	ἐγένετο οὐκ ἄπο γνώμης, καὶ	τῶν	Αἰγιαλέων τὴν ἀρχὴν Ἴων ἔσχεν
[7, 25]	λέγουσι. τούτων δὲ καὶ Ὅμηρος	τῶν	Αἰγῶν ἐν Ἥρας λόγοις ἐποιήσατο
[7, 26]	ὄνομα τὸ νῦν μετέθεντο ἀπὸ	τῶν	αἰγῶν, καὶ καθότι αὐτῶν ἡ
[7, 7]	Ἑλίκην ἐπικλυσθεῖσαν πόλεων ἐν Ἀχαΐᾳ	τῶν	ἄλλων δόξῃ προεῖχεν ἐκ παλαιοῦ
[7, 15]	οἰκοδομήματα καθαιρεῖν εἴα, Θηβαίων τε	τῶν	ἄλλων μήτε ἀποκτεῖναι μηδένα μήτε
[7, 7]	δὲ Σικυωνίους ἐσῄεσαν ἤδη καὶ	τῶν	ἄλλων Πελοποννησίων οἱ μὲν αὐτίκα,
[7, 10]	ἔς τε Ἀθήνας καὶ πόλεων	τῶν	ἄλλων τὰς πολλὰς ἐγένοντο αἴτιοι
[7, 18]	ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ τῶν πολισμάτων	τῶν	ἄλλων τοὺς ἄνδρας ἐς τὰς
[7, 10]	ἑνός τε καὶ δέκα ἀνδρῶν	τῶν	ἄλλων τριηράρχων τὸ ναυτικὸν τὸ
[7, 26]	αὐτῶν ἡ καλλίστη καὶ ἡγουμένη	τῶν	ἄλλων ὤκλασεν, Ἀρτέμιδος Ἀγροτέρας ἐποιήσαντο
[7, 12]	ἀποστέλλειν. (πόλεμός τε δὴ ἀπὸ	τῶν	ἀμφισβητημάτων τούτων Ἀχαιοῖς καὶ Λακεδαιμονίοις
[7, 27]	ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐς τὸ ἱερὸν	τῶν	ἀνδρῶν, αἱ γυναῖκές τε ἐς
[7, 21]	ἀριθμὸν μὲν καὶ ἐς δὶς	τῶν	ἀνδρῶν· Ἀφροδίτης δέ, εἴπερ ἄλλαις
[7, 15]	σίτου. ~(Ῥωμαῖοι δὲ παρά τε	τῶν	ἀνδρῶν διδαχθέντες οὓς ἐς τὴν
[7, 10]	αὐτὸς τὰ ὀνόματα ἐρεῖν ἔφασκε	τῶν	ἀνδρῶν. λέγειν τε δὴ ἐδόκει
[7, 10]	καὶ Ἀχαιῶν ἄλλοτε ἄλλας ὑπὲρ	τῶν	ἀνδρῶν πρεσβείας τε καὶ ἱκεσίας
[7, 13]	τὴν δὲ ἐκ Ῥώμης παρουσίαν	τῶν	ἀνδρῶν προεροῦντας μένειν, οἳ κατὰ
[7, 3]	δὲ Λυσιμάχῳ καὶ Μακεδόσι Κολοφώνιοι	τῶν	ἀνοικισθέντων ἐς Ἔφεσον μόνοι, τοῖς
[7, 13]	αὐτοὺς ἀπηλλάχθαι. ~(αὖθις οὖν ἐκ	τῶν	ἀντιλογιῶν Λακεδαιμονίοις ὥρμηντο Ἀχαιοὶ πολεμεῖν,
[7, 27]	Πελληνεῦσιν ἀποκτείνειεν ὁ Πρόμαχος πλείστους	τῶν	ἀντιτεταγμένων. λέγεται δὲ καὶ ὡς
[7, 23]	γίνεσθαι· τέλος δὲ ἀπαιτεῖσθαι ὑπὸ	τῶν	Ἀργείων καὶ αὐτοὺς τὰ ἐς
[7, 2]	ἐγένοντο· (τότε δὲ ὡς ἐκράτησαν	τῶν	ἀρχαίων Μιλησίων οἱ Ἴωνες, τὸ
[7, 20]	δὲ ἐφ´ ἡμῶν στεφάνους μὲν	τῶν	ἀσταχύων ἀποτίθενται παρὰ τῇ θεῷ,
[7, 5]	οὔτε τοῖς καλουμένοις Αἰγιναίοις οὔτε	τῶν	Ἀττικῶν τοῖς ἀρχαιοτάτοις ἐμφερές, εἰ
[7, 27]	ποταμός σφισι Σύθας, ἔσχατος ποταμῶν	τῶν	Ἀχαϊκῶν, ἐς τὴν Σικυωνίαν ἐκδίδωσι
[7, 17]	Φίλιππος ὁ Δημητρίου πολεμῶν μόνην	τῶν	Ἀχαϊκῶν ἔσχεν ὑπήκοον, καὶ ἐπὶ
[7, 1]	ἔν τε Ἄργει καὶ Λακεδαίμονι	τῶν	Ἀχαιοῦ παίδων, τοὺς ἀνθρώπους τοὺς
[7, 9]	πρὸ κρίσεως ἀπελθόντων κατέγνωστο ὑπὸ	τῶν	Ἀχαιῶν ἀδικεῖν, καὶ τὰ ἐπὶ
[7, 9]	λόγῳ τε ἀπέφαινε τὰ ὑπὲρ	τῶν	Ἀχαιῶν δίκαια καὶ ὁμοῦ τοῖς
[7, 6]	ἦν Πατρεύς· καί σφισιν ὑπὸ	τῶν	Ἀχαιῶν ἐδόθη κτίσασθαι πόλιν ἐν
[7, 16]	νῦν δὲ ἀρχομένων ἔτι ἐνδιδόναι	τῶν	Ἀχαιῶν εὐθὺ Μεγάλης πόλεως ἔφευγεν
[7, 14]	τούς τε ἐν ἑκάστῃ πόλει	τῶν	Ἀχαιῶν ἔχοντας τὰς ἀρχὰς καὶ
[7, 12]	εἶναι νόμον· Δίαιος γὰρ ἦρχε	τῶν	Ἀχαιῶν καὶ ἔφασκεν οὐ τῇ
[7, 14]	(ταῦτα Ὀρέστου λέγοντος οἱ ἄρχοντες	τῶν	Ἀχαιῶν οὐδὲ τὸν πάντα ὑπομείναντες
[7, 10]	Ῥωμαίους Περσεῖ χρήματα οἱ δυνατώτατοι	τῶν	Ἀχαιῶν παράσχοιεν, συνάραιντο δὲ καὶ
[7, 9]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ὑπὸ	τῶν	Ἀχαιῶν περιυβρίσθαι νομίζοντες, ἐπειδὴ ἀφίκοντο
[7, 16]	οἱ μὲν ἐς τὸ ἱππικὸν	τῶν	Ἀχαιῶν ταχθέντες αὐτίκα ᾤχοντο φεύγοντες,
[7, 9]	οὐ τὰ πάντα ἀληθῆ κατηγόρουν	τῶν	Ἀχαιῶν. (τούτων δὲ πλείονα ἐνεκάλουν
[7, 6]	ἅτε γὰρ πλοῖα οὐκ ἐχόντων	τῶν	βαρβάρων, δεινὸν ἔσεσθαί σφισιν ἀπ´
[7, 20]	λαφύρων, ἡνίκα ἐπὶ τὸν στρατὸν	τῶν	Γαλατῶν οἱ Πατρεῖς ἤμυναν Αἰτωλοῖς
[7, 12]	αὐτὴν πολεμήσων ἀφίξεσθαι. (ἐρομένων δὲ	τῶν	γερόντων ὁπόσους ἡγοῖτο ἀδικεῖν, ἐσπέμπει
[7, 15]	τὴν Ἑλλάδα ἀπέστειλαν καὶ ἐκ	τῶν	γραμμάτων ἃ Μέτελλος ἐπέστελλεν, ἀδικεῖν
[7, 5]	κατάξειν. αἱ μὲν δὴ ἀσταὶ	τῶν	γυναικῶν οὐδαμῶς ὑπακούειν τῷ ὀνείρατι
[7, 3]	Δάμασος καὶ Νάοκλος Κόδρου παῖδες,	τῶν	δὲ Βοιωτῶν Γέρης Βοιωτός· καὶ
[7, 16]	κατὰ κράτος καὶ ἔκαιε Κόρινθον.	(τῶν	δὲ ἐγκαταληφθέντων τὸ μὲν πολὺ
[7, 1]	γενέσθαι σύνοικοί σφισιν ἄνευ πολέμου·	τῶν	δὲ Ἰώνων τοὺς βασιλέας ὑπῄει
[7, 1]	μὲν ἐγένετο ἐνταῦθα ἡ τελευτή,	τῶν	δέ οἱ παίδων Ἀχαιὸς μὲν
[7, 24]	ὁ κλύδων ὡς τὰ ἄκρα	τῶν	δένδρων σύνοπτα εἶναι μόνον. σείσαντος
[7, 20]	κοινωνῆσαι δὲ αὐτῷ τοῦ ἐγχειρήματος	τῶν	δούλων τὸν εὐνούστατον. τὸ δὲ
[7, 1]	οἰκοῦσι καὶ Ἄργος πρὸ τῆς	τῶν	Δωριέων καθόδου μόνοις Πελοποννησίων ὑπῆρξεν
[7, 19]	ἐθέλουσαν ἄγεσθαι Κομαιθὼ οὔτε παρὰ	τῶν	ἑαυτοῦ γονέων οὔτε παρὰ τῶν
[7, 18]	δὲ ὁ Αὔγουστος ἄλλα τε	τῶν	ἐκ Καλυδῶνος λαφύρων καὶ δὴ
[7, 11]	τε αὐτοῖς καὶ οὐχ ἥκιστα	τῶν	ἐκ Λακεδαίμονος, ἀνεχώρησεν ὀπίσω τὸ
[7, 6]	ἴσης τοῖς κατειλεγμένοις καὶ Ἀχαιῶν	τῶν	ἐκ Λακεδαίμονος Πρευγένης καὶ ὁ
[7, 2]	Ἴωνος μετόν, ἀλλὰ Μεσσήνιοι μὲν	τῶν	ἐκ Πύλου τὰ πρὸς Κόδρου
[7, 12]	βουλῆς καὶ θάνατον ἀνδρὸς καταγνῶναι	τῶν	ἐκ Σπάρτης. (οἱ μὲν δὴ
[7, 15]	τοὺς Ἀρκάδας ἐκ θεῶν δίκη	τῶν	Ἑλληνικῶν, οἳ ἐν Χαιρωνείᾳ Φιλίππου
[7, 19]	ἁλούσης καὶ νεμομένων τὰ λάφυρα	τῶν	Ἑλλήνων, Εὐρύπυλος ὁ Εὐαίμονος λαμβάνει
[7, 6]	τῷ ἀναθήματι τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ	τῶν	Ἑλλήνων μετῆν ἂν καὶ Ἀχαιοῖς
[7, 15]	ἔνθα ἦν μὲν Λακεδαιμονίοις ὑπὲρ	τῶν	Ἑλλήνων τὰ ἐς Μήδους, ἦν
[7, 20]	ἐς ἄλλα τὸ Ὠιδεῖον ἀξιολογώτατα	τῶν	ἐν Ἕλλησι, πλήν γε δὴ
[7, 26]	ὗς ἄγριοι· (εἰ δέ τινα	τῶν	ἐν Ἕλλησι πολισματίων ἀφθόνῳ καταρρεῖται
[7, 10]	Λακεδαίμονα πόλεων μόνην οὐ προδοθεῖσαν	τῶν	ἐν Ἕλλησιν εὕροι τις ἄν·
[7, 23]	ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν	τῶν	ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ
[7, 5]	τοῦ ἄλσους Ἄλης ποταμὸς ψυχρότατος	τῶν	ἐν Ἰωνίᾳ. (Λεβεδίοις δὲ τὰ
[7, 5]	ἐν αὐτῇ λουτρὰ θαλάσσια, μάλιστα	τῶν	ἐν Ἰωνίᾳ λουτρῶν ὠφέλιμα ἀνθρώποις.
[7, 3]	ὁ Κόδρου συλλέξας ἐξ ἁπασῶν	τῶν	ἐν Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους δὴ
[7, 25]	τῷ σεισμῷ, ὥστε οἰκίαν μηδεμίαν	τῶν	ἐν Λακεδαίμονι ἀντισχεῖν. (ἐγένετο δὲ
[7, 7]	ἔργῳ μᾶλλόν τι ἐπὶ κατασκοπῇ	τῶν	ἐν Μακεδονίᾳ πραγμάτων· (τότε δὲ
[7, 14]	ἐς Ῥώμην ἄλλους τε Ἀχαιῶν	τῶν	ἐν τέλει καὶ Θεαρίδαν· ὡς
[7, 5]	τε καὶ οὐ πολλῷ τινι	τῶν	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἀποδέοντά ἐστιν·
[7, 17]	τὸν ποιήσαντα καὶ ἀπαρχὰς ἀπὸ	τῶν	ἐν τῇ κεφαλῇ τριχῶν δοῦναι.
[7, 1]	τὸ ἐφ´ ἡμῶν ἔχουσα ἀπὸ	τῶν	ἐνοικούντων, αὐτή τε Αἰγιαλὸς τὸ
[7, 8]	ὁπόσα δὲ ἢ Θεσσαλοῖς ἢ	τῶν	ἐξ Ἠπείρου τισὶν ἐγκλήματα ἦν
[7, 12]	Μεναλκίδας κινδύνου, μεταδίδωσι τάλαντα τρία	τῶν	ἐξ Ὠρωποῦ Μεγαλοπολίτῃ Διαίῳ. ἐγεγόνει
[7, 3]	καὶ λουτρὰ παρέχεται θερμὰ πλεῖστα	τῶν	ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ἥδιστα. τὸ
[7, 2]	κατῆραν, ἐπ´ ἄλλην ἐτρέποντο ἄλλοι	τῶν	ἐπὶ θαλάσσῃ πόλεων, Νειλεὺς δὲ
[7, 11]	οὐδέτερα ἔφασαν ποιήσειν, ἀνθρώπων γὰρ	τῶν	ἐπὶ τῇ φρουρᾷ καὶ οὐ
[7, 17]	καὶ τολμήματί ἐστιν ὑπερηρκότα, οὐ	τῶν	ἐπιτυχόντων εἶναι ταῦτα ἀνθρώπων, ψυχῆς
[7, 17]	τάφος Σωστράτου· μειράκιον δὲ ἦν	τῶν	ἐπιχωρίων, γενέσθαι δὲ Ἡρακλέους ἐρώμενόν
[7, 26]	τὸν ποιήσαντα δὲ εἶχεν οὐδεὶς	τῶν	ἐπιχωρίων εἰπεῖν· ὅστις δὲ ἤδη
[7, 27]	ἔστιν ἀνθρώπων. ἱερεῖς δὲ ἄνδρες	τῶν	ἐπιχωρίων εἰσὶ κατὰ δόξαν γένους
[7, 23]	κατιὼν ἐς θάλασσαν. λόγος δὲ	τῶν	ἐπιχωρίων ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον
[7, 25]	τέχνης εὖ· ἐλέγοντο δὲ ὑπὸ	τῶν	ἐπιχωρίων ἱέρειαι ταῖς Εὐμενίσιν αἱ
[7, 20]	καταβαίνουσι δὲ καὶ ὁπόσοι δὴ	τῶν	ἐπιχωρίων παῖδες ἐπὶ τὸν Μείλιχον
[7, 6]	τὸ ἐν Βοιωτοῖς· ὁ δὲ	τῶν	ἐπιχωρίων Πατρεῦσιν ἐξηγητὴς τὸν παλαιστὴν
[7, 27]	τῆς νίκης, καὶ ἄνδρες ἀγωνίζονται	τῶν	ἐπιχωρίων. πλησίον δὲ τοῦ Ἀπόλλωνος
[7, 6]	εὔνοια μὲν παρὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ	τῶν	ἔργων μάλιστα ὑπῆρχε τῶν ὕστερον,
[7, 12]	αἰτίᾳ· Δίαιος δὲ σφᾶς ἀπὸ	τῶν	ἐς αὐτὸν ἐγκλημάτων μετῆγεν ἐς
[7, 16]	ἀπέδοτο δὲ καὶ οἰκέτας, ὅσοι	τῶν	ἐς ἐλευθερίαν ἀφεθέντων καὶ μαχεσαμένων
[7, 2]	οὗτος γὰρ δὴ ἀπεδέδεικτο Ἰώνων	τῶν	ἐς Ἔφεσον πλευσάντων βασιλεύς Λέλεγας
[7, 10]	ὑπήρχετο ὁ Καλλικράτης οὔτε ἔργον	τῶν	ἐς τὴν κολακείαν οὔτε λόγον
[7, 8]	καθεῖλον τὴν Μακεδόνων ἀρχὴν καὶ	τῶν	ἐς τὸ συμμαχικὸν ταχθέντων Ἄτταλος
[7, 24]	δεύτερος τῶν σεισμῶν ἀπώλειάν τε	τῶν	ἑτοιμοτέρων φέρει καί, ἐφ´ ὅ
[7, 16]	δὲ Ἀχαιοὺς ἀπολωλεκὼς Μεγαλοπολίταις κακῶν	τῶν	ἐφεστηκότων ἧκεν ἄγγελος, ἀποκτείνας δὲ
[7, 18]	ἄρκτον καὶ ἄλλο τι ἐθεασάμην	τῶν	ζῴων, τὰ μὲν ὑπὸ τὴν
[7, 18]	τὸν βωμὸν καὶ δένδρων καρπὸν	τῶν	ἡμέρων. (τὸ δὲ ἀπὸ τούτου
[7, 25]	τὸν Ἄρειον πάγον καὶ ἐπὶ	τῶν	θεῶν αἳ Σεμναὶ καλοῦνται τοὺς
[7, 2]	τά τε ἄλλα ἀγώγιμα καὶ	τῶν	θεῶν φερόμενοι τὰ ἀγάλματα, καὶ
[7, 18]	οἱ δὲ καὶ τὰ τέλεια	τῶν	θηρίων· κατατιθέασι δὲ ἐπὶ τὸν
[7, 18]	πυράν. τρωθῆναι δὲ οὐδένα ὑπὸ	τῶν	θηρίων μνημονεύουσιν. ~(ἔστι δὲ ἐν
[7, 4]	ἐς τοσοῦτο ὑπὸ τοῦ Κωκάλου	τῶν	θυγατέρων ἐσπουδάσθη κατὰ τὴν τέχνην,
[7, 24]	δὴ τὸ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν	τῶν	ἱερωμένων ἔστι, δρῶσι δὲ ἄλλα
[7, 16]	στρατὸς ἀθύμως μὲν εἶχεν ἐπὶ	τῶν	ἱππέων τῇ τροπῇ, δεξάμενοι δὲ
[7, 17]	πλεῖστον ἀφικομένην δυνάμεως πόλιν ἐπὶ	τῶν	καλουμένων ἡρώων, ὁμοῦ τῇ μεταβολῇ
[7, 4]	παῖδα Ἀγκαῖον, βασιλεύειν δὲ αὐτὸν	τῶν	καλουμένων Λελέγων· Ἀγκαίῳ δὲ τὴν
[7, 4]	Ἀθήνῃσιν ὑπῆρχεν εἶναι τοῦ βασιλικοῦ	τῶν	καλουμένων Μητιονιδῶν καὶ ὁμοῦ τῇ
[7, 21]	παντί γε πράγματι, ἀλλὰ ἐπὶ	τῶν	καμνόντων. κάτοπτρον καλῳδίῳ τῶν λεπτῶν
[7, 15]	συντελεῖν. (τότε δὲ ὡς παρὰ	τῶν	κατασκόπων ἐπυνθάνετο ὁ Κριτόλαος Μέτελλον
[7, 3]	Ἰλίου πλανηθέντων σὺν Κάλχαντι τούτων	τῶν	κατειλεγμένων ἐχόντων Ἐρυθράς, Κλέοπος ὁ
[7, 3]	νῆσον ἐκ τῆς ἠπείρου. τούτων	τῶν	Κλαζομενίων τὸ πολὺ οὐκ Ἴωνες,
[7, 2]	ὁ Νειλεὺς καὶ οἱ λοιποὶ	τῶν	Κόδρου παίδων ἐς ἀποικίαν ἀπεστάλησαν,
[7, 2]	ὕστερον Μέδων καὶ Νειλεὺς πρεσβύτατοι	τῶν	Κόδρου παίδων ἐστασίασαν ὑπὲρ τῆς
[7, 2]	Πηνέλεω καὶ Ὀρχομένιοι Μινύαι συγγενείᾳ	τῶν	Κόδρου παίδων· (μετέσχον δὲ καὶ
[7, 19]	τῶν ἑαυτοῦ γονέων οὔτε παρὰ	τῶν	Κομαιθοῦς ἥμερον ἀπήντησεν οὐδέν. (ἐπέδειξε
[7, 25]	ταὐτὰ τῷ ἐν Τίρυνθι ὑπὸ	τῶν	Κυκλώπων καλουμένων, κατὰ ἀνάγκην δὲ
[7, 25]	ἀρχὰς διέφθειραν τῆς Ἀθηνᾶς ἱκέτας	τῶν	Κύλωνι ὁμοῦ τὴν ἀκρόπολιν κατειληφότων·
[7, 27]	οἱ ἄνδρες μόνον ἀλλὰ καὶ	τῶν	κυνῶν τὸ ἄρρεν. ἐς δὲ
[7, 21]	ἐπὶ τῶν καμνόντων. κάτοπτρον καλῳδίῳ	τῶν	λεπτῶν δήσαντες καθιᾶσι, σταθμώμενοι μὴ
[7, 12]	συμφορὰν εἰ καὶ Καλλικράτει μεταδώσει	τῶν	λημμάτων. τὰ μὲν δὴ πρῶτα
[7, 7]	ἐν τῷ τότε. Ἑλλήνων δὲ	τῶν	λοιπῶν Σικυώνιοι συνεδρίου πρῶτοι τοῦ
[7, 17]	ὗν ἐπὶ τὰ ἔργα ἐπιπέμψαι	τῶν	Λυδῶν. (ἐνταῦθα ἄλλοι τε τῶν
[7, 17]	τῶν Λυδῶν. (ἐνταῦθα ἄλλοι τε	τῶν	Λυδῶν καὶ αὐτὸς Ἄττης ἀπέθανεν
[7, 8]	ἐς μελέτην τοῖς ἐφήβοις ἐκ	τῶν	Λυκούργου νόμων καταλύσαντες ἐπέταξαν τοῖς
[7, 1]	ἀρχῆς· Ὁμήρῳ γοῦν ἐν καταλόγῳ	τῶν	μετὰ Ἀγαμέμνονος ἐξήρκεσε τὸ ἀρχαῖον
[7, 3]	γὰρ δὴ καὶ οἱ Πάμφυλοι	τῶν	μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου πλανηθέντων σὺν
[7, 25]	ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ τὴν συνοίκησιν	τῶν	Μυκηναίων. (ἐν Κερυνείᾳ δὲ ἱερόν
[7, 18]	τοῦ βωμοῦ τὰ αὐότατά σφισι	τῶν	ξύλων κεῖται. μηχανῶνται δὲ ὑπὸ
[7, 20]	ἑορτὴν ἄγωσι, τῆς θεοῦ τις	τῶν	οἰκετῶν ἐκ Μεσόας ἔρχεται τὸ
[7, 24]	τῇ ἐς τὸ ἔδαφος τροπῇ	τῶν	οἰκοδομημάτων ἀντιστᾶσα ἐναντία κίνησις ἐξεγείρῃ
[7, 24]	τὸν σεισμὸν {εἴτ´} εὐθὺ ὑποδύεσθαι	τῶν	οἰκοδομημάτων καὶ θεμέλια ἀναπάλλειν φασὶν
[7, 7]	ἡγεμόνα Ὀτίλιον· τοῦτο γάρ οἱ	τῶν	ὀνομάτων ἦν τὸ ἐκδηλότατον, ἐπεὶ
[7, 27]	ἄγαλμα ἵδρυται. ποταμοὶ δὲ ἐκ	τῶν	ὀρῶν κατέρχονται τῶν ὑπὲρ τὴν
[7, 15]	ἀνὰ τὴν Βοιωτίαν καὶ ἐς	τῶν	ὀρῶν τὰ ἄκρα ἀνέφευγον. (Μέτελλος
[7, 11]	τοσοῦτο ἡκούσαις ἀξιώματος καὶ ὑπὲρ	τῶν	ὅρων τῆς χώρας τὰ μὲν
[7, 4]	ἐξ Εὐβοίας. Οἰνοπίωνος δὲ καὶ	τῶν	παίδων ἔλαβεν ὕστερον Ἄμφικλος τὴν
[7, 24]	δὲ ἔτι παλαιότερα προεκέκριτο ἐκ	τῶν	παίδων ἱερᾶσθαι τῷ Διὶ ὁ
[7, 5]	Κλάρον θεωροὺς οἱ Σμυρναῖοι περὶ	τῶν	παρόντων σφίσιν ἐρησομένους, καὶ αὐτοῖς
[7, 1]	ὡς ἰδίᾳ χρήματα ὑφελόμενος ἔχοι	τῶν	πατρῴων· ὁ δὲ ἐς Ἀθήνας
[7, 25]	ὁ μὲν δὴ ἄλλος στρατὸς	τῶν	Πελοποννησίων ἀπεχώρησεν ἐκ τῆς Ἀττικῆς,
[7, 27]	ἐστί, καὶ ἐπὶ τῇ μεγίστῃ	τῶν	πηγῶν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα
[7, 2]	ὁ Μέδων τὸν ἕτερον ἦν	τῶν	ποδῶν χωλός· δόξαν δέ σφισιν
[7, 6]	ἧσσον εἶχον γνώμην. (πολέμων δὲ	τῶν	πολεμηθέντων ὕστερον ὑπὸ τοῦ Ἕλλησι
[7, 16]	Καλλιστράτῳ παρέστη τόλμα διεκπαῖσαι διὰ	τῶν	πολεμίων ἄγοντι τοὺς ἱππέας· ὡς
[7, 10]	ἐς Ῥώμην ἢ ὕστερον ἐκ	τῶν	πόλεων ἐς ἃς ὑπὸ Ῥωμαίων
[7, 8]	ἀποβαλεῖν τὸ πολὺ καὶ ἐκ	τῶν	πόλεων, ὅσας εἷλεν ἐν τῇ
[7, 15]	Ἀχαιῶν συνέλεγε καὶ Ἀρκάδων ἀπὸ	τῶν	πόλεων τοὺς ἐν ἡλικίᾳ· ἐγένετο
[7, 18]	τινὰ αἰτίαν ἐπανήγαγεν αὖθις ἐκ	τῶν	πολισμάτων τῶν ἄλλων τοὺς ἄνδρας
[7, 13]	ἐν ἐγκλήμασί τε ἦν ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν καὶ οὐ γάρ τινα
[7, 22]	Ὠλένου παρέξεισιν ἐρείπια, ὑπὸ ἀνθρώπων	τῶν	πρὸς θαλάσσῃ καλούμενος Πεῖρος. πρὸς
[7, 21]	τοσοῦτο μέτεστιν ἀληθείας, Κυανεῶν δὲ	τῶν	πρὸς Λυκίᾳ πλησιαίτατα χρηστήριον Ἀπόλλωνός
[7, 24]	ὤφθη σχήματα οὔτε ἐγνωσμένα ὑπὸ	τῶν	πρότερον καὶ μεγάλην τοῖς ὁρῶσιν
[7, 2]	ἐς Διδύμους ἐστὶν οὐ πόρρω	τῶν	πυλῶν ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ·
[7, 16]	τὸ μὲν παραυτίκα, ἀναπεπταμένων ὅμως	τῶν	πυλῶν, ἐπεῖχεν ἐς τὴν Κόρινθον
[7, 21]	τὸ ἱερὸν ὑπὲρ τὴν ἀκρόπολιν	τῶν	πυλῶν ἐστιν ἐγγὺς αἳ ἐπὶ
[7, 14]	ἤθελεν, ἀλλὰ ἐς μὲν ἐπήκοον	τῶν	Ῥωμαίων ἔπεμπεν ἀγγέλους κελεύων τοὺς
[7, 16]	δέ, ἐχόντων ἀφυλακτότερον ὑπὸ φρονήματος	τῶν	Ῥωμαίων, ἐπιτίθενται {τοῖς} ἐπὶ φυλακῆς
[7, 16]	μὲν περὶ ὄρθρον ἐς τὸ	τῶν	Ῥωμαίων στράτευμα, ἀποπέμψας δὲ ἐς
[7, 24]	τεκτόνων· ὁ δὲ δὴ δεύτερος	τῶν	σεισμῶν ἀπώλειάν τε τῶν ἑτοιμοτέρων
[7, 24]	ὁ θεὸς ἐπὶ τοῖς βιαίοις	τῶν	σεισμῶν ἐθέλει προενδείκνυσθαι· (τῆς δὲ
[7, 24]	ἐπομβρίαι συνεχεῖς ἢ αὐχμοὶ πρὸ	τῶν	σεισμῶν συμβαίνουσιν ἐπὶ χρόνον πλείονα,
[7, 26]	Δονοῦσσα καλουμένη ἐγένετο μὲν ὑπὸ	τῶν	Σικυωνίων ἀνάστατος, μνημονεύειν δὲ καὶ
[7, 25]	Μυκηναῖοι τὴν πόλιν ἐπιλειπόντων σφᾶς	τῶν	σιτίων, καὶ ἄλλοι μέν τινες
[7, 20]	ἀλλὰ ἔσοδος ἐς αὐτὰ διὰ	τῶν	στοῶν ἐστι. τὸ μὲν δὴ
[7, 17]	Ἀχαϊκόν, καὶ αὐτὸ ἡ κακία	τῶν	στρατηγησάντων ἐκόλουσεν ἔτι αὐξανόμενον. (χρόνῳ
[7, 7]	Ἀθηναίοις καὶ ὡς ὑπὸ ἀσθενείας	τῶν	συμμάχων ἐπὶ Ῥωμαίους καὶ ἐπικουρίαν
[7, 26]	δὲ καὶ Ὅμηρον ἐν καταλόγῳ	τῶν	σὺν Ἀγαμέμνονί φασιν αὐτῆς ποιήσαντα
[7, 24]	αὐτόν, καθότι καὶ τὰ ἔργα	τῶν	σφαλάκων ἐκ μυχοῦ τῆς γῆς
[7, 16]	παρὰ Ἀττάλου. (Μόμμιος μὲν δὴ	τῶν	τε ἐξ Ἰταλίας τινὰς καὶ
[7, 5]	ἀλλοίῳ. (ἡ δὲ Ἰωνία παρὲξ	τῶν	τε ἱερῶν καὶ τῆς τοῦ
[7, 24]	τὴν χώραν σφίσιν αὐτίκα κατασκήψας	τῶν	τε οἰκοδομημάτων τὴν κατασκευὴν καὶ
[7, 24]	ἡσυχῇ ῥέπουσαν ἐς τὸ μελάντερον·	(τῶν	τε ὑδάτων ὡς τὸ πολὺ
[7, 26]	ἤθροιζε, τότε αὐτὸν Πεισίστρατον ἢ	τῶν	τινα ἑταίρων μεταποιῆσαι τὸ ὄνομα
[7, 6]	Λεοντομένης· Κομήτης δὲ ὁ πρεσβύτατος	τῶν	Τισαμενοῦ παίδων πρότερον ἔτι διεβεβήκει
[7, 26]	μὲν τῷ Πελληνέων ἀπὸ Πάλλαντος,	τῶν	Τιτάνων δὲ καὶ Πάλλαντα εἶναι
[7, 12]	πέτεσθαι, εἴγε καὶ Καλλικράτην ἀνοσιώτατον	τῶν	τότε Μεναλκίδας {μὲν} ὑπερῆρεν ἀπιστίᾳ,
[7, 5]	καὶ τὸ καλῴδιον τὸ ἐκ	τῶν	τριχῶν καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι
[7, 5]	τοὺς ἄνδρας πλεξαμένους κάλον ἐκ	τῶν	τριχῶν τὴν σχεδίαν παρὰ σφᾶς
[7, 21]	δέ, ὃς Ἀθηναίοις τοὺς ἀρχαιοτάτους	τῶν	ὕμνων ἐποίησεν, εἶναί φησι τὸν
[7, 27]	δὲ ἐκ τῶν ὀρῶν κατέρχονται	τῶν	ὑπὲρ τὴν Πελλήνην, πρὸς μὲν
[7, 6]	Ἑλληνικοῦ τῶν ἔργων μάλιστα ὑπῆρχε	τῶν	ὕστερον, ἀναπαύσασθαι δὲ οὔ ποτε
[7, 17]	ἀρχαιότερα ὀνόματα ἐς ποίησιν ἐπάγεσθαι	τῶν	ὑστέρων καθεστηκός ἐστιν Ἕλλησι, καὶ
[7, 4]	σφᾶς ἐπιβουλεύειν Ἴωσι. (Σαμίων δὲ	τῶν	φευγόντων οἱ μὲν ἐπὶ τῇ
[7, 25]	θεάσασθαι, αὐτίκα λέγεται δείμασιν ἐκτὸς	τῶν	φρενῶν γίνεσθαι· καὶ τοῦδε ἕνεκα
[7, 11]	πολὺς ὁ μεταξὺ ἤνυστο, καὶ	τῶν	φρουρῶν ἀδικοῦσιν ἄνδρες Ὠρωπίους. οἱ
[7, 5]	χώρα Χαλκίς, ἀφ´ ἧς καὶ	τῶν	φυλῶν σφισιν ἡ τρίτη τὸ
[7, 5]	θρόνου καὶ ἠλακάτην ἐν ἑκατέρᾳ	τῶν	χειρῶν ἔχει καὶ ἐπὶ τῆς
[7, 22]	ἐς τοσοῦτο ὥστε καὶ ἑστιῶνται	τῶν	χηραμῶν ἐντός, καὶ ὁπόσοις ἂν
[7, 11]	Ἀχαιοὺς ἄγῃ· ὁ δὲ ἀπὸ	τῶν	χρημάτων μεταδώσειν Καλλικράτει τὸ ἥμισυ
[7, 22]	ἐκτὸς τὰς χεῖρας ἀπέσχεν ἀπὸ	τῶν	ὤτων, καὶ ἧστινος ἂν ἐπακούσῃ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/01/2007