Livre, Chap. |
[6, 48] |
μὲν
πρέσβεις
οὐδὲν
ἔτι
πρὸς
|
ταῦτα |
ἀντειπόντες
ἀπηλλάττοντο
καὶ
τὰ
παρὰ |
[6, 47] |
ἐλευθερίαν
ἀφαιρεθὲν
αὐτὸ
ὑφ´
ἑαυτοῦ·
|
ταῦτα |
γὰρ
ἐγγὺς
εἶναι
τοῦ
ἀδυνάτου· |
[6, 26] |
αἴτιος,
καὶ
δι´
ἐκεῖνον
ἐδόκει
|
ταῦτα |
γεγονέναι,
φεύγων
ἐκ
τῆς
ἀγορᾶς |
[6, 58] |
τῶν
πολλῶν
σπουδὴν
καὶ
πρόνοιαν.
|
ταῦτα |
δ´
ἀπειργάσθαι
συγκύψαντας
οὐ
τοὺς |
[6, 77] |
ποιήσαντες
τὴν
χάριν
τῶν
πόνων.
|
ταῦτα |
δὴ
καὶ
ἄλλα
πρὸς
τούτοις |
[6, 9] |
οἰωνῶν
τε
καὶ
θηρίων
διαφορηθῆναι.
|
ταῦτα |
δὴ
προεγνωκότες
ἴτε
προθύμως
ἅπαντες |
[6, 71] |
φθόνους
ἀντιπάλων
ἀναβάλλοντες
τὰ
πράγματα.
|
ταῦτα |
δὴ
τῆς
βουλῆς
ἐψηφισμένης
δέχεσθε |
[6, 86] |
δίχ´
ἡγεμόνος
οἰκήσομεν;
εἰ
δὴ
|
ταῦτα |
διανοηθέντες
τῶν
συνήθων
ἐπιτηδευμάτων
ἀποσταῖεν, |
[6, 43] |
τῇ
πόλει
στασιάζον
ἔλαττον
ἀπολείψειν.
|
ταῦτα |
διοικησάμενος
ἠξίου
τὴν
βουλὴν
τὰς |
[6, 86] |
ἕνεκα
ταύτης
ὑπομένομεν;
εἰ
δὴ
|
ταῦτα
|
δόξειεν
αὐτοῖς
καὶ
μηδὲν
ἔτι |
[6, 9] |
μὴ
ἀζήμιον
ᾖ,
πρὶν
εἰς
|
ταῦτα |
ἐλθεῖν,
οἵων
ἑκατέροις
συμβήσεται
τυχεῖν, |
[6, 78] |
ἔσεσθαι
εἰκάσωμεν.
οἴομαι
τοίνυν
πρὸς
|
ταῦτα
|
ἐρεῖν
αὐτούς,
ὅτι
περὶ
πάντων |
[6, 68] |
καὶ
μειλίχιοι.
θεοῖς
μὲν
δὴ
|
ταῦτα
|
εὔχομαι,
λόγων
γὰρ
οὐδὲν
ἔτι |
[6, 13] |
τὸν
πόλεμον·
ὑπὲρ
ἅπαντα
δὲ
|
ταῦτα |
ἡ
μετὰ
τὴν
θυσίαν
ἐπιτελουμένη
|
[6, 51] |
εἶναι
παρεσκευάκασιν.
ὑπὲρ
ἅπαντα
δὲ
|
ταῦτα |
ἡ
τῶν
ἐπιτηδείων
συγκομιδὴ
κρατουμένης |
[6, 85] |
ᾗ
διαβάλλειν
ἡμᾶς
Βροῦτος
ἐπεχείρει,
|
ταῦτα |
ἱκανά.
εἰ
δέ
τις
ὑμῖν |
[6, 88] |
πόλιν
ἀφικομένοις
δηλῶσαι
τῇ
βουλῇ
|
ταῦτα· |
καὶ
γὰρ
εἰ
τὴν
ἐξουσίαν |
[6, 88] |
οἱ
λοιποὶ
σὺν
αὐτῷ.
ἐδόκει
|
ταῦτα· |
καὶ
κατὰ
σπουδὴν
ἀναβάντες
ἐπὶ
|
[6, 84] |
ἔχθρας.
ἐπιψηφιεῖται
μὲν
ἡ
βουλὴ
|
ταῦτα |
καὶ
νόμου
τάξιν
ἀποδώσει
τοῖς |
[6, 54] |
στρατιαῖς
δεδουλωμένας.
~Ἐνθυμούμενοί
τε
δὴ
|
ταῦτα |
καὶ
ὅσα
δὴ
ἕτερα
ἡμῖν |
[6, 51] |
οὐκ
ἀνατρέπεται
τὴν
ψυχὴν
ὁρῶν
|
ταῦτα |
καὶ
πάσχει
τι
πρὸς
τὰς
|
[6, 64] |
τῶν
ἄρχεσθαι
βουλομένων.
ἐνθυμούμενοι
δὴ
|
ταῦτα |
καὶ
τῶν
ἔργων
τῆς
πόλεως |
[6, 83] |
ὑμῶν
κατηγορήσοντες·
οὐ
γὰρ
ἐδόκει
|
ταῦτα |
καιρὸν
ἔχειν
οὐδ´
εἶναι
ταῖς |
[6, 55] |
ὅπως
ἢ
κινδυνός
τις
διὰ
|
ταῦτα |
κατέλαβε
τὴν
πόλιν
ἢ
ψόγος, |
[6, 59] |
ἀναγκαιοτάτοις
ἐξετάζονται.
καὶ
οὐ
λέγω
|
ταῦτα |
κατηγορῶν
ἐγὼ
τῶν
μὴ
τὰ |
[6, 7] |
φόβους.
πάντα
δ´
ἦν
ἄρα
|
ταῦτα |
Λατίνων
ὀνείρατα,
ὑποσχέσεις
ἔχοντα
κενὰς |
[6, 60] |
δ´
ἄν,
ὡς
ἀληθῆ
ἐγὼ
|
ταῦτα |
λέγω,
μνησθέντες,
ὅτι
δεδιττόμενος
ὑμᾶς |
[6, 52] |
πόλιν;
~Ἀλλ´
ἴσως
ἔγωγε
τετύφωμαι
|
ταῦτα |
λέγων
καὶ
τὰ
μὴ
δεινὰ |
[6, 3] |
πολέμου
τῆς
Ἀντιατῶν
πόλεως
ἀρξαμένης.
|
ταῦτα |
μαθὼν
ὁ
Ποστόμιος
ἐξεβοήθει
διὰ |
[6, 95] |
τε
καὶ
Λατίνοις
ἅπασι
δοκῇ.
|
ταῦτα |
μὲν
δὴ
Ῥωμαῖοί
τε
καὶ |
[6, 8] |
γενήσονται.
~Εἰ
δέ
τινες
ὑμῶν
|
ταῦτα |
μὲν
ὀρθῶς
εἰρῆσθαι
νομίζουσιν,
ὀρρωδοῦσι |
[6, 40] |
ὧν
ἂν
ἐξαπατῆσαι
δοκῶμεν,
ὑφέξοντες.
|
ταῦτα |
μὲν
οὖν,
ὥσπερ
ἔφην,
ὡς |
[6, 13] |
τοῦ
μεγέθους
τῆς
ἡγεμονίας
ὄψις.
|
ταῦτα |
μὲν
ὑπὲρ
τῆς
γενομένης
ἐπιφανείας |
[6, 83] |
νόμου
κυρωθέντος,
οὕτως
ἐχέτω.
οὐχὶ
|
ταῦτα |
μέντοι
τὰ
διαστήσαντα
ὑμᾶς
ἦν |
[6, 27] |
ὁρίοις
ἤδη.
καὶ
οἱ
μὲν
|
ταῦτα, |
οἱ
δὲ
πατρίκιοι
καὶ
τὸ |
[6, 33] |
τι
ἄλλο
πολεμιστήριον
χρῆμα
ἦν.
|
ταῦτα |
οἱ
περὶ
Σερουίλιον
καὶ
Ἄππιον |
[6, 39] |
ἡ
Ἀππίου
γνώμη.
καὶ
μετὰ
|
ταῦτα
|
οἱ
ὕπατοι
κοινῇ
γνώμῃ
χρησάμενοι |
[6, 56] |
εὖ
πάσχειν
ὑποχείριον.
ἐννοούμενος
δὴ
|
ταῦτα |
οἴομαι
δεῖν
πρεσβείαν
ἀποσταλῆναι
πρὸς
|
[6, 81] |
τὴν
ἐκκλησίαν,
παρῆλθεν
ἀπολογησόμενος
πρὸς
|
ταῦτα, |
ὅσπερ
ἐδόκει
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν |
[6, 47] |
τὰ
σφέτερα
δέξονται.
ἠξίουν
τε
|
ταῦτα |
παραινοῦντες
μὴ
χείρους
ὀργὴν
εἶναι |
[6, 47] |
ἀναγκαιότερα.
τέλος
δ´
ἦν
τῶν
|
ταῦτα |
παραινούντων,
πρέσβεις
ἀποστέλλειν
τοὺς
διαλεξομένους |
[6, 34] |
καὶ
Ἄππιον
ὕπατοι
ἔπραξαν.
~Μετὰ
|
ταῦτα |
παραλαμβάνουσι
τὴν
ὑπατικὴν
ἀρχὴν
Αὖλος |
[6, 15] |
τῶν
ἐν
τέλει
κυρωθεῖσα
γνώμη
|
ταῦτα |
παρῄνει,
πέμψαι
τινὰς
εἰς
τὸν
|
[6, 89] |
βεβαιώσαντας
αὐτῇ
τὸ
ἀσφαλές.
ἐδόκει
|
ταῦτα
|
πᾶσι,
καὶ
γράφεται
πρὸς
αὐτοῦ |
[6, 50] |
τι
χρησόμεθα
τοῖς
κακοῖς.
καὶ
|
ταῦτα |
πάσχοντες
ἔτι
διαλλαγήσεσθαι
πρὸς
ἡμᾶς |
[6, 66] |
ὑμᾶς
ὁμογνωμονεῖν,
ἄλλως
τε
καὶ
|
ταῦτα |
περὶ
κοινῆς
σωτηρίας
βουλευομένους·
εἰ |
[6, 28] |
τύχαις
ταπεινοτέρους·
ἥκιστα
γὰρ
εἶναι
|
ταῦτα |
πολιτικά·
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ἀπόροις |
[6, 25] |
καθισταμένη,
διελύετο.
~Διατριβομένου
δ´
εἰς
|
ταῦτα |
πολλοῦ
χρόνου
ὁ
ἕτερος
τῶν |
[6, 86] |
εἰ
δὲ
πάντα
τὰ
ἔθνη
|
ταῦτα |
πρὸς
τὴν
βουλὴν
τὴν
ἐκ |
[6, 44] |
οὖν
ἀκμάζοντί
μοι
τὸ
σῶμα
|
ταῦτα |
προσέπεσε,
δῆλον
ἂν
ἔργῳ
ἐποίησα |
[6, 49] |
δικαίοις
οὖσιν
εἴτε
μή,
ὅμως
|
ταῦτα |
προὔκειτο
μόνον
σκοπεῖν,
δι´
ὀλίγων |
[6, 48] |
ταῦτα
τῇ
βουλῇ·
καὶ
μετὰ
|
ταῦτα
|
προχειρισαμένη
τοὺς
ἐπιτηδειοτάτους
διεπέμψατο
πρὸς
|
[6, 52] |
ἡμῖν
χρόνου
δοθήσεται
περιουσία
περὶ
|
ταῦτα |
τὰ
πράγματα
γινομένοις
οὕτως
ἐγγὺς |
[6, 51] |
δημοτικὸν
ἔχειν,
ἀπαλλακτέον
ἡμῖν
καὶ
|
ταῦτα |
τὰ
σώματα
ἐκποδών,
τὰ
μὲν |
[6, 48] |
οὐδὲν
αὐτοῖς
ἡμάρτηται
ἀνήκεστον.
~Ἐδόκει
|
ταῦτα |
τῇ
βουλῇ·
καὶ
μετὰ
ταῦτα
|
[6, 69] |
Οὐεργίνιος
Αὔλου
υἱὸς
Καιλιμοντανός.
μετὰ
|
ταῦτα |
τῆς
βουλῆς
διαλυθείσης
οἱ
μὲν |
[6, 56] |
ὅ
τι
βούλεται.
πρὸς
δὲ
|
ταῦτα |
τί
παραινῶ
νῦν
πράττειν,
ἀκούσατέ |
[6, 37] |
ὡς
ἑκάστοις
συνέβαλον.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα
|
Τῖτος
Λάρκιος
εἶπεν·
Ἐμοὶ
δ´, |
[6, 36] |
τὴν
ἀρετὴν
ἀφανίσαι·
παραδόντες
δὲ
|
ταῦτα |
τοῖς
ἀπολωλεκόσιν
ὧν
κοινωνητέον
τε
|
[6, 32] |
κτᾶταί
τις
ἀρετῇ
πολεμίους
ἀφελόμενος,
|
ταῦτα |
τοῖς
ἐγγόνοις
ὡς
οἰκεῖα
παραδιδόναι. |
[6, 46] |
νομίζεσθαι
πατρίς.
~Ὡς
δ´
ἠγγέλθη
|
ταῦτα |
τοῖς
ἐν
τῇ
πόλει,
πολὺς |
[6, 72] |
σκοποῦντας·
ἠξίου
τε
λέγειν
πρὸς
|
ταῦτα
|
τοὺς
βουλομένους
ἅπασαν
αἰδῶ
καὶ |
[6, 41] |
ταύτης
συγκακουργεῖν
ὑπολαμβάνετε.
εἰ
γὰρ
|
ταῦτα |
ὑμῖν
εἰσέρχεται
περὶ
ἐμοῦ
ὡς |
[6, 10] |
δεινὰ
χωροῦντες
καταπλήξεσθαι
τοὺς
πολεμίους·
|
ταῦτα |
ὑπὲρ
ἀλλήλων
καταδοξάσαντες
ἐν
ἀρχαῖς |
[6, 78] |
ποιεῖσθαι
τὴν
κάθοδον
καὶ
συγχωρηθῇ
|
ταῦτα |
ὑπὸ
τούτων,
τίς
ἐγγυητὴς
ἔσται |
[6, 35] |
οὐδὲν
ἡμᾶς
βλάψοντα
παραδόντες
ἔχουσι,
|
ταῦτα |
φοβερώτατά
μοι
φαίνεται,
καὶ
εἰ |
[6, 77] |
ἂν
ὑπὸ
δικτάτορός
τε
καὶ
|
ταῦτα |
χρηστοῦ
περὶ
ἡμᾶς
ἀνδρὸς
φενακισθησόμενοι |
[6, 78] |
τί
πάλιν
κωλύσει
ἑτέροις
ἀκυρωθῆναι
|
ταῦτα
|
ψηφίσμασιν,
ὅταν
Ἀππίῳ
καὶ
τοῖς |