Livre, Chap. |
[6, 44] |
στρατολογίας
βίων
εὐπορήσαντες.
εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἀκμάζοντί
μοι
τὸ
σῶμα
ταῦτα |
[6, 41] |
τῆς
χώρας
εἶναι
ἀγγέλλονται.
προθύμως
|
οὖν |
ἀπολύσασθε
τὰς
διαβολὰς
καὶ
δείξατε
|
[6, 26] |
ἦν
ἡ
ἀγορά.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
Ἄππιος
δείσας
τὴν
ἐφ´
ἑαυτὸν |
[6, 12] |
τὸν
θεῖον
ὑπερασπισάντων.
ἐκεῖνον
μὲν
|
οὖν |
ἀσκύλευτόν
τε
καὶ
μικρὸν
ἔτι |
[6, 48] |
σφίσι
τὴν
βουλήν.
νῦν
μὲν
|
οὖν |
αὐτοῖς
ἀποθεμένοις
τὰ
ὅπλα
καὶ
|
[6, 85] |
καὶ
ἔργῳ
πειραθέντες
ἴσμεν.
τί
|
οὖν |
δεδιττόμεθα
καὶ
πράγματα
παρέχομεν
ἀλλήλοις; |
[6, 88] |
δοῦναι
καὶ
χαρίσασθαι.
~Ὁ
μὲν
|
οὖν |
δῆμος
ὡς
τούτων
ἤκουσε,
μεγάλῃ |
[6, 87] |
τοῖς
πονηροῖς
τὸ
βούλεσθαι.
ταύτης
|
οὖν |
εἰ
τύχοιεν
τῆς
ἀσφαλείας,
οὐθὲν |
[6, 64] |
ἀνάξιον
ὑμῶν
αὐτῶν
ψηφίσησθε.
τί
|
οὖν, |
εἴ
τις
ἔροιτό
με,
{τι} |
[6, 88] |
δόξειν
ἅπερ
ἡμῖν.
ἐγὼ
μὲν
|
οὖν |
ἐνθάδε
μενῶ
καὶ
σὺν
ἐμοί |
[6, 37] |
πολιτικῶν
θορύβων
προὔθεσαν
σκοπεῖν.
πρῶτος
|
οὖν |
ἐρωτηθεὶς
γνώμην
Πόπλιος
Οὐεργίνιος,
ἀνὴρ |
[6, 72] |
ἴσου
ἤδη
ἄρχονται
ὁμιλεῖν.
τί
|
οὖν |
ἔτι
καταπέπληχθε
αὐτοὺς
καὶ
σιωπᾶτε, |
[6, 21] |
τὸ
κράτος
ἔσχον.
νῦν
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
παντὸς
ἠλευθερωμένοι
δέους
πορεύεσθε, |
[6, 78] |
αὐτῶν
αἱ
ἀνάγκαι
κρατῶσι.
τίς
|
οὖν |
ἡ
τοιαύτη
φιλία
καὶ
πίστις, |
[6, 14] |
τί
χρὴ
πράττειν.
τοῖς
μὲν
|
οὖν |
θρασυτάτοις
αὐτῶν
ἐδόκει
κράτιστον
εἶναι |
[6, 79] |
ὑπερηφανίαν,
ἣν
ὑπεμείναμεν,
ἐῶ.
τοσούτων
|
οὖν |
καὶ
τηλικούτων
ἀπηλλαγμένοι
κακῶν
ὑπὸ |
[6, 8] |
μάχαις
οἱ
πατέρες
ἡμῶν.
ἆρ´
|
οὖν
|
λόγον
ἔχει
τὰ
μὲν
τῶν |
[6, 44] |
τὴν
εὔνοιαν
ἀποδεικνύμενος.
~Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ὁ
δῆμος
εὖ
προπαθὼν
ἐξέλιπε |
[6, 11] |
τοῦ
ἀγῶνος
τύχαι.
~Πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
οἱ
κατὰ
μέσην
τὴν
φάλαγγα
|
[6, 76] |
δεήσεις
καὶ
ὑποσχέσεις
ἐποιήσασθε;
τί
|
οὖν |
οἱ
ταπεινοὶ
καὶ
πρὸς
ὑμῶν |
[6, 51] |
ἐπὶ
ταύτῃ
μέγα
φρονεῖν.
τί
|
οὖν |
οἱ
τὸν
πόλεμον
ὑπομένειν
εἰσηγούμενοι |
[6, 42] |
Τῖτος
Λάρκιος
ἐφύλαττεν.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
Οὐολούσκων
πόλεμος
ταχεῖαν
τὴν
κρίσιν |
[6, 79] |
ἡ
τύχη,
στέργωμεν.
ἐχέτωσαν
μὲν
|
οὖν |
οὗτοι
τὴν
πόλιν
ὅλην
καὶ |
[6, 11] |
ἱππέων
ἐπιβοηθήσαντος
αὐτοῖς.
οὗτοι
μὲν
|
οὖν |
πάλιν
ἀναλαβόντες
αὑτοὺς
ἐμάχοντο,
οἱ |
[6, 20] |
ἐχρήσαντο
Ἀλβανοῖς
πρότερον·
τὰς
μὲν
|
οὖν |
πόλεις
αὐτῶν
ἀνελεῖν
καὶ
τὴν |
[6, 75] |
δεῖν
καταχρῆσθαι
σώμασιν.
ὅσας
μὲν
|
οὖν |
πόλεις
κατὰ
μίαν
καὶ
δύο |
[6, 64] |
τῶν
ἀντιπάλων
σπανίζουσιν.
αἱ
μὲν
|
οὖν |
πολυοχλοῦσαι
δυνάμεις,
ὅταν
λάβωσιν
ἡγεμόνας |
[6, 21] |
ἀνδραπόδων
ποιήσεσθαι
λόγῳ.
~Ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
τὰ
λεχθέντα
ὑπὸ
τῶν
προεστηκότων |
[6, 56] |
καθ´
ἡμέραν
οὐκ
εὐπορεῖ.
τίνος
|
οὖν |
χάριν,
εἴ
τις
ἔροιτό
με, |
[6, 86] |
καὶ
παντὸς
ἄλλου
κακοῦ;
μαθόντες
|
οὖν, |
ὦ
δημόται,
ὅτι
καθάπερ
ἐν |
[6, 68] |
τῶν
ἐπιγινομένων
μνήμη.
εἴη
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
Καπετώλιε
Ζεῦ
καὶ
θεοὶ |
[6, 40] |
ἐξαπατῆσαι
δοκῶμεν,
ὑφέξοντες.
ταῦτα
μὲν
|
οὖν, |
ὥσπερ
ἔφην,
ὡς
οὐ
μακρῶν |
[6, 27] |
διέλυσε
τὸν
θόρυβον.
~Τότε
μὲν
|
οὖν |
ᾤχοντο
ἐκ
τῆς
ἀγορᾶς,
τῇ |