Livre, Chap. |
[6, 36] |
ἐστιν·
ἐπειδὴ
Οὐολοῦσκοι
μὲν
ἀπαιτοῦσιν
|
ἡμᾶς
|
ἃ
ὅπλοις
κρατήσαντες
ἔχομεν
καὶ |
[6, 73] |
ἀλλ´
ἐπιμενοῦμεν,
ὅποι
ποτ´
ἂν
|
ἡμᾶς |
ἄγῃ
τὸ
χρεών,
τῇ
τύχῃ |
[6, 51] |
ὑπομένειν
εἰσηγούμενοι
ληροῦσι
καὶ
φενακίζουσιν
|
ἡμᾶς, |
ἀλλ´
οὐχὶ
φανερῶς
παραινοῦσιν
ἀναιμωτὶ |
[6, 36] |
ἐν
οὐδενὶ
δεινῷ
γενομένους
δι´
|
ἡμᾶς, |
ἀλλὰ
δύναμιν
ἱκανὴν
ἀμύνειν
αὐτοῖς |
[6, 77] |
τε
καὶ
ταῦτα
χρηστοῦ
περὶ
|
ἡμᾶς |
ἀνδρὸς
φενακισθησόμενοι
συνηράμεθα
ὑμῖν
καὶ |
[6, 79] |
ὦ
δημόται,
ἀλλ´,
ὡς
διῄρηκεν
|
ἡμᾶς |
ἀπ´
ἀλλήλων
ἡ
τύχη,
στέργωμεν. |
[6, 36] |
τοῖς
κατὰ
τὴν
πόλιν
θορύβοις
|
ἡμᾶς |
ἀποδοῦναι
καὶ
ταύτην
οὐκ
εἰς
|
[6, 77] |
σωτηρίας;
καὶ
ἵνα
μὴ
ἐξαπατᾶν
|
ἡμᾶς |
αὖθις
δοκῆτε,
ὃ
πολλάκις
ἐποιήσατε, |
[6, 73] |
τί
οὐχ
ὁμολογεῖτε
κακοὶ
περὶ
|
ἡμᾶς |
αὐτοὶ
γενόμενοι
συγγνώμης
δεῖσθαι
καὶ |
[6, 35] |
ἀμελείᾳ
τε
αὐτὰ
ὡς
οὐδὲν
|
ἡμᾶς |
βλάψοντα
παραδόντες
ἔχουσι,
ταῦτα
φοβερώτατά |
[6, 85] |
τῆς
πίστεως,
ἐφ´
ᾗ
διαβάλλειν
|
ἡμᾶς |
Βροῦτος
ἐπεχείρει,
ταῦτα
ἱκανά.
εἰ |
[6, 35] |
ἐλευθεριάζον
χαλεπότης.
οἶμαι
δὲ
μηδὲν
|
ἡμᾶς
|
δεῖν
ἐν
τῷ
παρόντι
σκοπεῖν, |
[6, 73] |
πολλάκις
ἐξαπατῶντες
τε
καὶ
φενακίζοντες
|
ἡμᾶς |
διατετελέκατε.
ἐρῶ
δ´
ὑπὲρ
ἑκάστου |
[6, 82] |
ἢ
λέγετε,
ἐφ´
οἷς
καλεῖτε
|
ἡμᾶς |
δικαίοις,
ἢ
μὴ
λέγοντες
ἐκ |
[6, 85] |
ἄν
ποτε
ὑμᾶς
γενέσθαι
περὶ
|
ἡμᾶς, |
εἰ
κατέλθοιτε,
κακοὺς
τροφάς
τε |
[6, 78] |
φανερῶς;
ἐπὶ
ποίαις
ἐλπίσι
κατελθεῖν
|
ἡμᾶς |
εἰς
τὴν
πόλιν
ἀξιοῦτε;
ποίαν |
[6, 85] |
πρώτη
καὶ
μόνη
συνάγει
τε
|
ἡμᾶς |
εἰς
τὸ
αὐτὸ
καὶ
οὐκ |
[6, 88] |
ἀτόπων·
δέος
τε
καὶ
φροντὶς
|
ἡμᾶς |
εἰσέρχεται,
μή
ποτε
δύο
πόλεις |
[6, 50] |
ταῦτα
πάσχοντες
ἔτι
διαλλαγήσεσθαι
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ἐλπίζομεν
τὸ
δημοτικόν,
{καὶ}
ἐφ´ |
[6, 78] |
τῶν
ἀνδρῶν
τούτων
καὶ
πρότερον
|
ἡμᾶς |
ἐξηπάτησαν.
ἢ
ταῖς
ἐπὶ
τῶν
|
[6, 77] |
τῷ
δήμῳ
χάριν,
ὥστε
κατέχειν
|
ἡμᾶς |
ἔτι
ἠξιοῦτε
ἄκοντας
ὑπὸ
ταῖς |
[6, 78] |
ὁδοῦ
λαβόντας
τύχην;
τίνος
ὑποδεξομένης
|
ἡμᾶς
|
εὐθυμίας
ἢ
χαρᾶς;
οὐδὲν
γὰρ |
[6, 51] |
δὲ
τούτων
ὁ
μηδένα
χρόνον
|
ἡμᾶς |
εὐσταθεῖν
ταῖς
διανοίαις
ἐῶν
πόλεμος. |
[6, 56] |
δῆμον
οὔτ´
ἀδιαλλάκτως
οἴομαι
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ἔχειν
οὔτε
δράσειν
τι,
ὧν
|
[6, 77] |
τοὺς
ἄλλους
παρεκάλουν,
οὐκ
ἐφ´
|
ἡμᾶς |
ἠναγκάσθητε
καταφυγεῖν
τοὺς
ταπεινοὺς
καὶ |
[6, 52] |
ἑαυτῶν
πατρίδας
ἐκλείψοντες
καὶ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
μεταναστησόμενοι
τίνες
ἔσονται;
πότερον
οἱ |
[6, 79] |
μήτε
ὑμεῖς,
ὦ
πατρίκιοι,
καλεῖτε
|
ἡμᾶς, |
μήτε
ἡμεῖς
αὐτοῖς
ὑπακούωμεν,
ὦ |
[6, 79] |
δ´
ἡμεῖς,
ὅποι
ποτ´
ἂν
|
ἡμᾶς |
ὁ
δαίμων
ἄγῃ
τόπον
ἀλλότριον |
[6, 77] |
τοῦτον
ὑβρίσατε,
τῶν
δὲ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
ὁμολογιῶν
οὐδεμίαν
ἐφυλάξατε,
ἀλλ´
ἐν
|
[6, 56] |
αὐτός
τε
οὐδὲν
ἐπιπρεσβεύεται
πρὸς
|
ἡμᾶς, |
ὅτι
νὴ
Δία,
φαίην
ἄν, |
[6, 80] |
ἐμφυλίων
ἐλθόντες
πρὸς
τοὺς
ἀπελαύνοντας
|
ἡμᾶς, |
οὐδὲ
πυρὶ
καὶ
σιδήρῳ
κακώσαντες |
[6, 56] |
αὐθάδεια,
ὃς
οὔτε
πέμπει
πρὸς
|
ἡμᾶς |
περὶ
διαλύσεων
αὐτὸς
ἀδικῶν
οὔτε |
[6, 50] |
χρόνον
ἐξαίρετον
πεποιῆσθαι
τοῦ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
πολέμου,
καὶ
τοῖς
ἔναγχος
κακοῖς |
[6, 79] |
ἄσμενοι
τύχην
καὶ
θεὸν
οἵπερ
|
ἡμᾶς |
σώζουσιν
ἡγεμόνας
τῆς
ὁδοῦ
ποιησάμενοι, |
[6, 16] |
κρατουμένους
αὐτοὺς
ὁρᾶτε,
παρακρούσασθαι
βούλεσθε
|
ἡμᾶς |
τἀναντία,
ὧν
ἐμέλλετε
πράττειν,
λέγοντες. |
[6, 71] |
πεποίηται
μηδενὸς
τῶν
γεγονότων
μνησικακεῖν·
|
ἡμᾶς |
τε
οὓς
ἐγίγνωσκε
φιλοδημοτάτους
ὄντας |
[6, 79] |
πλοῦτον
τὴν
ἀρετήν.
πᾶσα
γὰρ
|
ἡμᾶς |
ὑποδέξεται
γῆ
κοινωνούς,
τὰ
μὲν |
[6, 13] |
μακρῷ
κρείττους,
ὧν
ἡ
καθ´
|
ἡμᾶς |
φύσις
ἐκφέρει,
ἐναρχόμενοι
γενειᾶν,
ἡγούμενοί |
[6, 89] |
ὥσπερ
καὶ
μέχρι
τοῦ
καθ´
|
ἡμᾶς |
χρόνου
γίνεται.
τελεσθεισῶν
δὲ
τῶν
|
[6, 89] |
παναγῆ,
καὶ
μέχρι
τοῦ
καθ´
|
ἡμᾶς |
χρόνου
διαμένει.
~Ἐπειδὴ
ταῦτ´
ἐψηφίσαντο, |
[6, 74] |
ἔθηκαν
ἅπασαν
τὴν
ὠφέλειαν·
ὥσθ´
|
ἡμᾶς |
χωρὶς
ἀνδραπόδων
καὶ
βοσκημάτων
καὶ |
[6, 21] |
συμμαχίας
διαλεξομένους
πρέσβεις
πέμπετε
πρὸς
|
ἡμᾶς, |
ὡς
οὐδενὸς
ἀτυχήσοντες
τῶν
μετρίων. |