Livre, Chap. |
[8, 32] |
τίς
δ´
{οὐκ}
ἂν
ἐπαινέσειέ
|
με |
ἀκούσας,
ὅτι
τοὺς
μὲν
φίλους, |
[8, 79] |
λόγον
ὡς
ἀπιθανόν·
ἐκεῖνα
δέ
|
με
|
ἀνθέλκει
τεκμηρίων
ὄντα
οὔτ´
ἐλάχιστα |
[8, 29] |
οὐδέποτε
μισῶν
αὐτοὺς
παύσομαι·
οἵ
|
με |
ἀντὶ
πολλῶν
καὶ
καλῶν
ἔργων, |
[8, 31] |
ταὐτὰ
ἐδόκει
τότε
καὶ
πάντες
|
με |
ἀπηλάσατε,
φανερὸν
ὅτι
πάντες
οἱ |
[8, 30] |
ἥττοσιν;
ἀλλ´
οὐ
διὰ
ταῦτά
|
με |
ἀπήλασεν
ὁ
δῆμος,
ἀλλ´
ὅτι |
[8, 32] |
δ´
ἐχθρούς,
ὑφ´
ὧν
ἐχρῆν
|
με |
ἀπολωλέναι,
φίλους,
ἀντὶ
τοῦ
μισεῖν |
[8, 33] |
ἐγκαταλίπω
καὶ
προδῶ
τοὺς
σώσαντάς
|
με |
ἀπολωλότα
ὑφ´
ὑμῶν
καὶ
μετὰ |
[8, 8] |
τοῖς
πράγμασιν,
ἐπειδὴ
γνώμην
ἀξιοῦτέ
|
με |
ἀποφήνασθαι,
εἴτ´
ἐμπειρίαν
μοι
μαρτυροῦντες |
[8, 32] |
τἆλλα·
ἀλλὰ
νυνὶ
στρατηγὸν
ἀποδεδείχασί
|
με |
αὐτοκράτορα
τῆς
ὑπερορίου
στρατιᾶς
καὶ |
[8, 47] |
τοὺς
ὑποδεξαμένους,
καὶ
τοῖς
ἅπαντά
|
με |
ἀφελομένοις
τὰ
ἐμαυτοῦ
τοὺς
χαρισαμένους |
[8, 31] |
Δεκίῳ
θρασὺς
δημαγωγός,
ὃς
αἰτιάσεταί
|
με |
διιστάναι
τοὺς
πολίτας
ἀπ´
ἀλλήλων |
[8, 6] |
τὸ
μὲν
οὖν
πρῶτον
ἄκριτόν
|
με |
ἐπεχείρησαν
ἀπολέσαι,
ἔπειτ´
ἔκδοτον
παρὰ |
[8, 35] |
ἐνθάδε.
τῇ
δὲ
τριακοστῇ
προσδέχεσθέ
|
με |
ἡμέρᾳ
τὰς
ἀποκρίσεις
ληψόμενον.
~Ταῦτ´ |
[8, 32] |
τούτων,
ὦ
Μηνύκιε,
πρόνοιαν
ἔχειν
|
με
|
ἠξίους,
εὖ
ποιῶν,
ἀλλ´
αἴσχιστά |
[8, 34] |
καλῇς,
ὦ
Μηνύκιε,
τοὺς
ἐξελάσαντάς
|
με |
καὶ
πατρίδα
τὴν
ἀπαρνησαμένην,
φύσεώς |
[8, 35] |
τῆς
μετριότητος,
ἐφ´
ἣν
παρακαλεῖτέ
|
με, |
καὶ
τοῦ
μὴ
πρόρριζον
ἀνελεῖν |
[8, 52] |
αὐτὸν
δεῖ
καλεῖν,
ἀφ´
οὗ
|
με |
καταλιπὼν
ἔρημον
ἐπὶ
τοῖς
παιδίοις |
[8, 29] |
μετὰ
τὴν
φυγὴν
οὐκ
ἀπεστράφητέ
|
με |
καταφρονήσει
τῆς
τότε
τύχης,
ὡς
|
[8, 31] |
κυρίαν.
ἔπειτ´
εἰς
τοιαύτην
ἀξιοῦτέ
|
με |
κατελθεῖν
πόλιν,
ἐν
ᾗ
τὸ |
[8, 30] |
βουλῆς,
ἣ
κατ´
ἀρχὰς
ἐπαίρουσά
|
με |
κεναῖς
ἐλπίσιν,
ἡνίκα
τοῖς
δημάρχοις |
[8, 5] |
αἰτίας
ἀληθοῦς
καὶ
δικαίας
ἐξήλασέ
|
με |
ὁ
δῆμος
ἐκ
τῆς
πατρίδος, |
[8, 56] |
πόλεως
νόμῳ
γυναῖκες
γαμεταὶ
δεδώκατέ
|
με. |
οἷα
δὲ
φιλεῖ
γίνεσθαι
περὶ |
[8, 30] |
χρησάμενον;
ἀλλ´
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν
|
με |
οὐδεὶς
πώποτε
ᾐτιάσατο
οὐδὲ
διέβαλεν |
[8, 32] |
ὧν
τούτοις
ἐχθρὸς
ἦν,
ἀφείλεσθέ
|
με |
πάντα
τἀμὰ
καὶ
τὸ
μηδὲν
|
[8, 47] |
υἱὸς
ὢν
ἐγὼ
δέομαι
μή
|
με
|
παρακαλεῖν
εἰς
ἀνοσίους
πράξεις
καὶ |
[8, 53] |
πατρίδα
ἀντὶ
κακοδαιμονεστάτης
εὐδαιμονεστάτην
ἀποδείξειέ
|
με |
πασῶν
γυναικῶν.
εἰ
δὲ
ὅσιόν |
[8, 29] |
φιλίας
καὶ
διαλλαγῶν,
ἃς
ἀξιοῦτέ
|
με |
ποιήσασθαι
πρὸς
τὸν
δῆμον
ἐπὶ |
[8, 53] |
καὶ
νῦν
τιμίαν
καὶ
περίβλεπτόν
|
με |
ποιήσετε,
καὶ
χαρισάμενος
τὴν
κοινὴν |
[8, 7] |
θ´
ἡγοῦμαι
οὐ
τὴν
ἀπαρνησαμένην
|
με |
πόλιν,
ἀλλ´
ἧς
ἀλλότριος
ὢν |
[8, 51] |
τε
καὶ
ὠφελείας·
ὧν
ἔψευσάς
|
με |
τὰ
μὲν
ἄκων,
τὰ
δ´ |
[8, 32] |
καὶ
ταπεινὸν
καὶ
ἄπολιν
ὑπεδέξαντό
|
με |
ταῖς
ἑαυτῶν
πόλεσι.
καὶ
οὐκ
|
[8, 8] |
τοὐμὸν
ἔσται,
ἐν
ᾧ
ἄν
|
με |
τάττητε
τόπῳ,
καὶ
πειράσομαι
μηδενὸς
|
[8, 51] |
ταῦτ´
ἐμά,
καὶ
οὐκ
ἀφαιρήσεταί
|
με |
ταῦτ´
οὐθεὶς
οὔτε
τόπος
οὔτε |
[8, 6] |
ἔτι
μᾶλλον
τῆς
τιμῆς,
ᾗ
|
με |
τιμᾶτε
οὐθὲν
οὔτε
μνησικακήσαντες
οὔθ´ |
[8, 47] |
δεομένη,
μῆτερ,
ἐλήλυθας
ἀξιοῦσα
προδοῦναί
|
με |
τοῖς
ἐκβαλοῦσι
τοὺς
ὑποδεξαμένους,
καὶ |
[8, 30] |
δημοτικῶν
ὑπείδετο,
ἀπέστη
καὶ
παρέδωκέ
|
με |
τοῖς
ἐχθροῖς.
σὺ
μέντοι
τότ´
|
[8, 32] |
κάθοδόν
μοι
δίδοτε,
ἀλλὰ
σφάγιόν
|
με |
τῷ
δήμῳ
κατάγετε,
τάχα
μὲν |
[8, 30] |
καὶ
ἡνίκα
Οὐαλέριος
ὁ
παραδιδόναι
|
με |
τῷ
δήμῳ
παραινῶν
σφόδρα
ἐπὶ |
[8, 47] |
ταλαίπωρε,
φυγάς,
καὶ
παύσασθαι
τιμωρουμένην
|
με |
τῷ
σχήματι
τούτῳ.
ἐμοὶ
γὰρ |
[8, 42] |
τοῦ
υἱοῦ;
λέγετε
καὶ
διδάσκετέ
|
με. |
φείσασθαι
παρακαλῶ
τῶν
ἑαυτοῦ
πολιτῶν, |
[8, 32] |
ἄρα
αἱ
χάριτες
αὐτῶν
ἀδικοῦσί
|
με, |
ὥσπερ
ὑμᾶς
αἱ
ἐμαί·
καλήν |