>

Livre, Chap.
[4, 6]	πόλιν σου κατέλυσε; Δυοῖν γὰρ	θάτερον	ἐχρῆν ποιεῖν αὐτὸν, βουλόμενον αὐτὰ
[4, 1]	ἡμῖν θηριάλωτον γένηται. Καὶ μὴ	θαυμάσητε,	εἰ μετὰ δέκα καὶ πλείους
[4, 5]	Καὶ οὐ διὰ τοῦτο μόνον	θαυμαστοὶ,	ἀλλ´ ὅτι οὐδὲ ἐπὶ μισθῷ
[4, 6]	πόλιν κατέσκαψε; Καὶ τὸ δὴ	θαυμαστὸν	καὶ παράδοξον, ἡ μὲν οἰκουμένη
[4, 7]	δὲ λέγομεν, οὐχ ἵνα εἰς	θέατρον	ἀφῆτε ἀναβαίνειν, κακὸν γὰρ κἀκεῖνο,
[4, 7]	τῆς σφοδρότητος. Εἰ γὰρ εἰς	θέατρον	οὐκ ἐπιτρέπεις ἀπελθεῖν, πολλῷ μᾶλλον
[4, 6]	ἐκείνης; Ὥσπερ γὰρ οἰκοδόμος θεμελίους	θεὶς,	τοίχους ἀναστήσας, ὄροφον καμαρώσας, τὴν
[4, 6]	κατασκαφῆς ἐκείνης; Ὥσπερ γὰρ οἰκοδόμος	θεμελίους	θεὶς, τοίχους ἀναστήσας, ὄροφον καμαρώσας,
[4, 5]	τῶν ἀζύμων νηστεύειν Ἰουδαίοις οὐ	θέμις·	οὗτος δὲ ἡμέρας εἴκοσι καὶ
[4, 5]	τῶν εἰς αὐτοὺς συμβάντων εἰς	θεογνωσίαν	ἐπισπάσασθαι. Τί γὰρ ἂν ἴσον
[4, 3]	αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσὶ	θεοί·	ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε τὴν δόξαν
[4, 3]	αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσὶ	θεοί·	ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε τὴν δόξαν
[4, 5]	ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς	θεοῖς	σου οὐ λατρεύομεν. Ἀρκετὸν ἡμῖν
[4, 7]	ἰδεῖν ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν	θεομάχων	Ἰουδαίων, εἰπέ μοι, σαλπίζοντας ἀνθρώπους;
[4, 5]	μισθὸς, φησὶν, ὅτι διὰ τὸν	Θεὸν	ἀποθνήσκομεν. Καὶ ταῦτα ἐποίουν, καὶ
[4, 7]	ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζωμεν τὸν	Θεὸν	καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν
[4, 3]	κἂν μὲν ἴδῃς διὰ τὸν	Θεὸν	νηστεύοντας, ἀποδέχου τὸ γινόμενον· ἂν
[4, 3]	αὐτομολῆσαι· ὑμεῖς δὲ τὸν ἀληθῆ	Θεὸν	προσκυνοῦντες, ἀφέντες τὴν πατρῴαν εὐσέβειαν,
[4, 3]	ὠφεληθήσεσθε. Οὐκ εἶπεν· Ἠλλάξασθε τὸν	Θεὸν	ὑμῶν, ἀλλὰ, τὴν δόξαν Ὃ
[4, 3]	ὠφεληθήσεσθε. Οὐκ εἶπεν, Ἠλλάξασθε τὸν	Θεὸν	ὑμῶν· ὁ Θεὸς γὰρ οὐκ
[4, 3]	Ἠλλάξασθε τὸν Θεὸν ὑμῶν· ὁ	Θεὸς	γὰρ οὐκ ἀλλάσσεται· ἀλλ´, Ἠλλάξασθε
[4, 6]	σκεύους συντριβῆς, οὕτω καὶ ὁ	Θεὸς	διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ
[4, 5]	πρὸς ἑτέρους δὲ πάλιν ὁ	Θεὸς	διὰ τοῦ Ζαχαρίου, Μὴ νηστείαν
[4, 6]	ἕνεκεν. φησὶ, ταῦτα ἐπέταξεν ὁ	Θεὸς,	εἰ μὴ ἐβούλετο γίνεσθαι; Καὶ
[4, 5]	Διὰ τοῦτο ἔλεγον, ὅτι Ἔστι	Θεὸς	ἐν τῷ οὐρανῷ δυνατὸς ἐξελέσθαι
[4, 2]	Ἐν λόγῳ Κυρίου· τουτέστιν, Ὁ	Θεὸς	ἐπέταξε, μηδὲν περαιτέρω ζήτει· βασιλεύς
[4, 4]	ἐναντία ποιεῖν ὧν ἂν ὁ	Θεὸς	ἐπιτάξῃ· καθάπερ οὖν καὶ νῦν
[4, 2]	ἔπαθε παραινῶν, ἅπερ ἂν ὁ	Θεὸς	ἐπιτάξῃ, πάντα εἴκειν καὶ πείθεσθαι.
[4, 6]	ἐπιθυμίας ἐκείνης· οὕτω καὶ ὁ	Θεὸς	ἐποίησε, θύειν ἐπιτρέψας, ἐν οὐδενὶ
[4, 6]	ἀπαγαγεῖν· οὕτω δὴ καὶ ὁ	Θεὸς	ἐποίησεν. Ἐπειδὴ γὰρ εἶδεν μαινομένους,
[4, 7]	οὗτος ἐχθρός σου γένηται, ὁ	Θεὸς	ἔσται σου φίλος, καὶ μεγάλοις
[4, 6]	τοίνυν ὁ μὲν ἰατρὸς ὁ	Θεὸς,	ἡ φιάλη δὲ ἡ πόλις,
[4, 4]	ἰγνύαις; Εἰ ἔστι Κύριος ὁ	Θεὸς	ἡμῶν μεθ´ ὑμῶν, δεῦτε καὶ
[4, 6]	διέλυσε σύνδεσμον· οὕτω καὶ ὁ	Θεὸς,	καθάπερ τινὰ σύνδεσμον λατρείας τὴν
[4, 2]	αὐτοῦ. Ὁρᾷς πῶς οὐχ ὁ	Θεὸς	μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι
[4, 4]	τῶν πόλεων ὧν Κύριος ὁ	Θεός	σου δίδωσί σοι. Ἀλλ´ ὥσπερ
[4, 4]	ᾧ ἂν ἐκλέξηται Κύριος ὁ	Θεός	σου. Οὕτω καὶ τὰς σκηνοπηγίας.
[4, 6]	σκεῦος ἀφανίσας· οὕτω καὶ ὁ	Θεὸς	τῶν θυσιῶν ἀπήγαγε, τὴν πόλιν
[4, 7]	εἰπὼν, τὸ παρὰ γνώμην τοῦ	Θεοῦ	γινόμενον, εἰ καὶ ποτὲ συγκεχωρημένον
[4, 1]	μὲν γὰρ κατὰ γνώμην τοῦ	Θεοῦ	γινόμενον, κἂν φαῦλον εἶναι δοκῇ,
[4, 5]	ψυχὴν αὑτῶν ἔθηκαν ὑπὲρ τοῦ	Θεοῦ.	Καὶ οὐ διὰ τοῦτο μόνον
[4, 4]	νηστεύοντες νῦν, καὶ τὰ τοῦ	Θεοῦ	καταπατοῦσι προστάγματα, ἀπεναντίας τοῖς ἐκείνῳ
[4, 7]	δακρύειν, ὅτι τῷ προστάγματι τοῦ	Θεοῦ	μάχονται, ὅτι τὸν διάβολον ἔχουσι
[4, 2]	φεισάμενος ἐκολάζετο, ἵνα μάθῃς ὅτι	Θεοῦ	προστάττοντος οὐ δεῖ περιεργάζεσθαι τὴν
[4, 2]	τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων τοῦ	Θεοῦ	τὰς ψήφους ἐξέταζε· κἂν εὕρῃς
[4, 3]	δὲ ἴδῃς παρὰ γνώμην τοῦ	Θεοῦ	τοῦτο ποιοῦντας, τῶν μεθυόντων καὶ
[4, 1]	δεῖξον, εἰ κατὰ γνώμην τοῦ	Θεοῦ	τοῦτο ποιοῦσιν· ὡς ἂν μὴ
[4, 6]	Κυρίου, ἄρχοντες Σοδόμων· προσέχετε νόμον	Θεοῦ	ὑμῶν, λαὸς Γομόῤῥας· οὐ πρὸς
[4, 1]	φονεύσῃ τις κατὰ γνώμην τοῦ	Θεοῦ,	φιλανθρωπίας ἁπάσης βελτίων ἐστὶν ὁ
[4, 1]	τῶν πραγμάτων, ἀλλ´ αἱ τοῦ	Θεοῦ	ψῆφοι καλὰ καὶ φαῦλα εἶναι
[4, 3]	Ποῖα ταῦτα; Εἰ ἀλλάξονται ἔθνη	θεοὺς	αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσὶ
[4, 3]	γέγονε τοιαῦτα, εἰ ἀλλάξονται ἔθνη	θεοὺς	αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσὶ
[4, 7]	διὰ τοῦτο ἀπέστη ἐκεῖνος τῆς	θεραπείας.	Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον, τοὺς
[4, 4]	προσέχοντας, ποτὲ δὲ τὰ εἴδωλα	θεραπεύοντας,	οὕτω πως φησίν· Ἕως πότε
[4, 3]	φησὶν, εἴδωλα προσκυνοῦντες, καὶ δαίμονας	θεραπεύοντες,	τοσοῦτον περὶ τὴν πλάνην ἔχουσι
[4, 3]	δοκοῦσι μὲν μεθ´ ἡμῶν τετάχθαι,	θεραπεύουσι	δὲ τὰ ἐκείνων, καὶ τὸν
[4, 1]	τοῦ πλοίου κατασκευὴν εὐτρεπίζουσιν. Καὶ	θερισταὶ	δὲ ὁμοίως πρὸ πολλῶν τῶν
[4, 1]	καὶ ναῦται καὶ γεωργοὶ καὶ	θερισταὶ	ποιεῖν εἰώθασι. Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι
[4, 2]	ὁ Ἀχαὰβ, παρὰ τὸ τῷ	Θεῷ	δοκοῦν αὐτὸν ἔσωσε, καὶ προσεδρίας
[4, 5]	τὰς ἑαυτῶν ὑπὲρ τῶν τῷ	Θεῷ	δοκούντων ἔδωκαν, εὔδηλον ὅτι τὸ
[4, 7]	πολλῆς παῤῥησίας ἀπαντήσωμεν, δῶρα τῷ	Θεῷ	κομίζοντες, δῶρα πάντων τιμιώτερα, τὰς
[4, 4]	ἀσεβοῦντας, καὶ ποτὲ μὲν τῷ	Θεῷ	προσέχοντας, ποτὲ δὲ τὰ εἴδωλα
[4, 5]	τοιαύτην ἐπιδειξάμενοι, οὕτως ἤρεσαν τῷ	Θεῷ,	ὡς καὶ αὐτῆς περιγενέσθαι τῆς
[4, 1]	πολλῶν τῶν ἡμερῶν καὶ δρεπάνην	θήγουσι,	καὶ ἅλωνα παρασκευάζουσι καὶ βοῦς
[4, 6]	καὶ κύνας καλεῖ, καὶ ἵππους	θηλυμανεῖς,	οὐκ ἐπειδὴ πρὸς τὴν φύσιν
[4, 1]	καὶ μάχεσθαι, ὅπως μηδὲν ἡμῖν	θηριάλωτον	γένηται. Καὶ μὴ θαυμάσητε, εἰ
[4, 1]	πολλάκις πρὸ τῆς βολῆς τὸ	θηρίον	ἀπήλασαν. Οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς
[4, 1]	ἕως μὲν ἂν μηδὲν ἐνοχλῇ	θηρίον,	ὑπὸ δρῦν ἢ πεύκην ἑαυτοὺς
[4, 5]	αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων αὑτοῦ	θήσῃ.	Ἐκεῖνοι δὲ τὴν ψυχὴν αὑτῶν
[4, 3]	σύγχυσις ἔσται, καὶ πολὺς ὁ	θόρυβος.	Καὶ γὰρ καὶ λῃσταὶ τὰ
[4, 6]	Ἱερουσαλὴμ ἄβατος γέγονεν, ἔνθα μόνον	θύειν	ἐξῆν. Ἆρα οὐχὶ καὶ τοῖς
[4, 6]	οὕτω καὶ ὁ Θεὸς ἐποίησε,	θύειν	ἐπιτρέψας, ἐν οὐδενὶ {ἑτέρῳ} τόπῳ
[4, 6]	τοῖς Ἰουδαίοις, (ἔνθα οὐκ ἔξεστι	θύειν,	μόνη δὲ ἡ Ἱερουσαλὴμ ἄβατος
[4, 6]	ὑμᾶς, ἢ βουλόμενον ὑμᾶς ἐκεῖ	θύειν	μόνον, μὴ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης
[4, 6]	μονονουχὶ λέγων· Μαίνεσθε καὶ βούλεσθε	θύειν·	οὐκοῦν κἂν ἐμοὶ θύετε. Ἀλλ´
[4, 6]	μὴ κελεῦσαι ἐν ἑνὶ τόπῳ	θύειν,	πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης μέλλοντα διασπείρειν
[4, 6]	βούλεσθε θύειν· οὐκοῦν κἂν ἐμοὶ	θύετε.	Ἀλλ´ ὅμως καὶ τοῦτο ἐπιτρέψας
[4, 7]	δόξης; ποῦ δὲ τὸ χρυσοῦν	θυμιατήριον;	ποῦ δὲ τὸ ἱλαστήριον; ποῦ
[4, 5]	ναὸς οὐκ ἦν, ἔμενον μὴ	θύοντες.	Καὶ πρὸς ἑτέρους δὲ πάλιν
[4, 6]	Τί οὖν; ἑαυτῷ μάχεται, φησὶ,	θῦσαι	μὲν ἐν ἑνὶ τόπῳ κελεύσας,
[4, 4]	Ὅταν γὰρ φαίνωνται ἐκεῖνοι, μήτε	θύσαντες,	μήτε ᾠδὴν ᾄσαντες ἐπὶ γῆς
[4, 5]	τῶν προγόνων τῶν σῶν οὔτε	θυσάντων,	οὔτε νηστευσάντων, οὔτε ἑορτασάντων; Ὅτι
[4, 5]	ἐκ τούτων δῆλον. Ὅπου γὰρ	θυσία	οὐκ ἦν, οὐδὲ ἑορτὴ ἦν,
[4, 7]	τοῖς ὁλοκαυτώμασιν ὑμῶν, καὶ ταῖς	θυσίαις	τῶν σωτηρίων ὑμῶν. Ποῦ τοίνυν
[4, 6]	ἄβατον ἐν ᾗ μόνῃ τὴν	θυσίαν	ἀναφέρεσθαι ἐχρῆν. Τί οὖν; ἑαυτῷ
[4, 5]	γῆς, οὐδὲν τούτων ἐπιτελοῦντες, οὐ	θυσίαν	καταβαλόντες, οὐχ ἑορτὴν τηρήσαντες, οὐ
[4, 6]	ἠνέσχοντο ῥᾳδίως τῆς κατὰ τὴν	θυσίαν	μανίας ἀποστῆναι· νυνὶ δὲ διὰ
[4, 4]	φιλονεικοῦσι νηστεύοντες· ὅτε ἤθελεν αὐτοὺς	θυσίαν	προσάγειν, πρὸς τὰ εἴδωλα ἔτρεχον·
[4, 6]	ἐν Σοδόμοις οὐδέποτε ἀνεφάνησαν ἀναφέροντες	θυσίας·	ἀλλὰ πρὸς τούτους ὁ λόγος
[4, 6]	λατρείαν εἰς θυσίας, τὰς δὲ	θυσίας	εἰς τόπον, τὸν δὲ τόπον
[4, 7]	οἱ Ἰουδαῖοί ποτε, ὅτε τὰς	θυσίας	εἶχον, νῦν δὲ αὐτοῖς οὐκ
[4, 6]	τοῖς πονηροῖς δαίμοσι, τότε τὰς	θυσίας	ἐπέτρεψε, μονονουχὶ λέγων· Μαίνεσθε καὶ
[4, 6]	τὴν ἀρχὴν ὑμῖν δοῦναι τὰς	θυσίας	ἠβούλετο· καὶ τούτου αὐτὸν τὸν
[4, 6]	καὶ αὐτομολήσαντας ἤδη. ἐπέτρεψε τὰς	θυσίας.	Καὶ ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ
[4, 6]	ἕνεκεν τὴν μὲν λατρείαν εἰς	θυσίας,	τὰς δὲ θυσίας εἰς τόπον,
[4, 6]	οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τῶν	θυσιῶν	ἀπήγαγε, τὴν πόλιν αὐτὴν καθελὼν,
[4, 6]	ἡ δὲ ψυχροποσία ἡ τῶν	θυσιῶν	ἐπιτροπὴ καὶ ἐξουσία. Ὥσπερ οὖν
[4, 5]	ἀπὸ τούτου συνωμολόγηται μέγιστον· ὅτι	θυσιῶν	παρατηρήσεις καὶ σαββάτων καὶ νουμηνιῶν,
[4, 6]	γὰρ εἶδεν μαινομένους, ἀγχομένους, ἐπιθυμοῦντας	θυσιῶν,	παρεσκευασμένους, εἰ μὴ λάβοιεν, πρὸς
[4, 6]	ἐδίωκον. Τί μοι πλῆθος τῶν	θυσιῶν	ὑμῶν; λέγει Κύριος. Οἱ δὲ
[4, 6]	εἶπον· Τί μοι πλῆθος τῶν	θυσιῶν	ὑμῶν; λέγει Κύριος. Πλήρης εἰμὶ
[4, 1]	τοῦ καιροῦ τῆς μάχης καὶ	θώρακα	ἀποσμήχουσι, καὶ ἀσπίδα περισκοποῦσι, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/04/2009