>Livre, Chap. |
[4, 4] |
πόλεως
ἔξω
ποιοῦντες;
Ὅταν
γὰρ
|
τὸ |
ἀναγκαιότερον
παραβῶσιν,
οὐδὲ
ἡ
ἐν |
[4, 7] |
τὰ
σπονδεῖα;
ποῦ
τὸ
πῦρ
|
τὸ |
ἄνωθεν
κατενεχθέν;
Πάντα
ἀφῆκας,
καὶ |
[4, 2] |
ὁ
νομοθετῶν·
αἰδέσθητι
τοῦ
κελεύοντος
|
τὸ
|
ἀξίωμα,
καὶ
μετὰ
πάσης
ὑπάκουε |
[4, 3] |
ἡ
ἀμφισβήτησις,
ἵνα
ἓν
καὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
νομίσῃς
εἶναι;
Τί
μιγνύεις |
[4, 3] |
καὶ
γόητες·
ἀλλὰ
καὶ
μάρτυρες
|
τὸ |
αὐτὸ
πάσχουσι,
καὶ
τὰ
μὲν |
[4, 3] |
διὰ
τὸν
Θεὸν
νηστεύοντας,
ἀποδέχου
|
τὸ |
γινόμενον·
ἂν
δὲ
ἴδῃς
παρὰ |
[4, 7] |
παρανομία
ἐκείνης
αὕτη·
ἐκεῖ
ἁμαρτία
|
τὸ |
γινόμενον,
ἐνταῦθα
δὲ
ἀσέβεια.
Ταῦτα |
[4, 1] |
εἶναι
δοκῇ,
πάντων
ἐστὶν
ἄριστον·
|
τὸ
|
δὲ
παρὰ
γνώμην
καὶ
μὴ |
[4, 6] |
ἐκείνην
τὴν
πόλιν
κατέσκαψε;
Καὶ
|
τὸ |
δὴ
θαυμαστὸν
καὶ
παράδοξον,
ἡ |
[4, 2] |
ἐξέταζε·
κἂν
εὕρῃς
τι
κατὰ
|
τὸ |
δοκοῦν
ἐκείνῳ
γινόμενον,
ἐκεῖνο
ἀποδέχου |
[4, 1] |
φείσηταί
τις
καὶ
φιλανθρωπεύσηται
παρὰ
|
τὸ |
δοκοῦν
ἐκείνῳ,
φόνου
παντὸς
ἀνοσιωτέρα |
[4, 4] |
ψυχῇ
ἀνθρώπου·
μὴ
ὑστερήσωμεν
προσενεγκεῖν
|
τὸ |
δῶρον
Κυρίου
κατὰ
καιρὸν
αὐτοῦ |
[4, 6] |
τὸ
μεῖζον
βουλόμενος
κωλῦσαι
κακὸν,
|
τὸ
|
ἔλαττον
δίδωσι,
βουλόμενος
βιαίου
τελευτῆς |
[4, 1] |
φωνῇ
πολλάκις
πρὸ
τῆς
βολῆς
|
τὸ |
θηρίον
ἀπήλασαν.
Οὕτω
δὴ
καὶ |
[4, 7] |
τὸ
χρυσοῦν
θυμιατήριον;
ποῦ
δὲ
|
τὸ |
ἱλαστήριον;
ποῦ
(ἡ
φιάλη;
ποῦ |
[4, 7] |
Χριστοῦ,
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ
|
τὸ |
κράτος
σὺν
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι, |
[4, 6] |
τοῦ
χρόνου
γένοιτ´
ἂν
καταφανὲς
|
τὸ |
λεγόμενον.
Μετὰ
γὰρ
τὴν
ἑορτὴν, |
[4, 5] |
δὲ
τῶν
τριῶν
παίδων,
οἳ
|
τὸ |
μέγιστον
ἐν
τοῖς
Εὐαγγελίοις
παράγγελμα, |
[4, 6] |
ἢ
κατὰ
κρημνῶν
ἑαυτὸν
ἀφήσειν,
|
τὸ |
μεῖζον
βουλόμενος
κωλῦσαι
κακὸν,
τὸ
|
[4, 3] |
σώζεσθαι;
Μὴ
γὰρ
ὀλίγον
ἐστὶ
|
τὸ |
μέσον
ἡμῶν
καὶ
Ἰουδαίων;
μὴ |
[4, 3] |
ὃν
σὺ
προσκυνεῖς.
Ὁρᾷς
πόσον
|
τὸ |
μέσον;
Πῶς
οὖν
πρὸς
ἐκείνους |
[4, 3] |
αὐτὴ,
καὶ
διὰ
τοῦτο
πολὺ
|
τὸ |
μέσον
τούτων
κἀκείνων.
Ὥσπερ
οὖν |
[4, 5] |
Θεῷ
δοκούντων
ἔδωκαν,
εὔδηλον
ὅτι
|
τὸ |
μὴ
φυλάξαι
τὸν
νόμον
οὐ |
[4, 5] |
ἄν
τις
ῥᾳθυμίας
ἐνόμισεν
εἶναι
|
τὸ |
μὴ
φυλάττειν·
εἰ
δὲ
φιλόθεοι |
[4, 7] |
χορεύοντα.
Ὅπερ
γὰρ
ἔφθην
εἰπὼν,
|
τὸ
|
παρὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
γινόμενον, |
[4, 4] |
πρώτῳ
μηνὶ,
καὶ
ἐν
Ἱεροσολύμοις
|
τὸ |
πάσχα
γίνεσθαι,
καὶ
ἐν
καιρῷ |
[4, 5] |
τοῦ
πρώτου
μηνός.
Καίτοι
γε
|
τὸ |
πάσχα
εἰς
μίαν
καὶ
εἰκάδα |
[4, 4] |
πώς
φησιν·
Οὐ
δυνήσεσθε
ποιεῖν
|
τὸ |
πάσχα
ἐν
οὐδεμιᾷ
τῶν
πόλεων |
[4, 4] |
ἐν
ταῖς
γενεαῖς
ὑμῶν,
ποιήσει
|
τὸ |
πάσχα
ἐν
τῷ
μηνὶ
τῷ |
[4, 3] |
πρὸς
τὰ
ἐκείνων
ηὐτομολήσατε.
Πότε
|
τὸ |
πάσχα
ἐνήστευσαν
ἐκεῖνοι;
πότε
μαρτύρων |
[4, 5] |
οὔτε
ἑορτασάντων;
Ὅτι
γὰρ
οὔτε
|
τὸ |
πάσχα
ἐπετέλουν,
μάλιστα
μὲν
καὶ |
[4, 4] |
τοίνυν
δύο
τινὰς
εἶναι
ποιοῦντας
|
τὸ |
πάσχα,
καὶ
ὁ
μὲν
παραβαινέτω |
[4, 3] |
Ἰουδαῖοι
τὴν
νηστείαν
αὐτῶν,
εἰ
|
(τὸ |
πάσχα
μεθ´
ἡμῶν
ἐνήστευσαν,
εἰ |
[4, 4] |
καιρὸν,
ποιείτω
μὲν
ἐν
Ἱεροσολύμοις
|
τὸ |
πάσχα,
μὴ
τῷ
πρώτῳ
δὲ |
[4, 5] |
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
δῆλον,
ὅτι
|
τὸ |
πάσχα
οὐκ
ἐπετέλεσαν·
καὶ
πῶς, |
[4, 4] |
Μωϋσέως.
Ἐπειδὴ
γὰρ
ἐποίησαν
ἔξω
|
τὸ
|
πάσχα,
προσῆλθον,
φησὶ,
τινὲς
τῷ |
[4, 5] |
κατὰ
ῥᾳθυμίαν
ἐποίουν,
ἀλλὰ
παρὰ
|
τὸ |
πεπεῖσθαι
παρ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου, |
[4, 3] |
νῦν
οὐκ
ἔστι.
Διὰ
τοῦτο
|
τὸ |
ποτὲ
ἔννομον
παράνομόν
ἐστι
νῦν. |
[4, 6] |
λανθανόντως
αὐτοὺς
ἀπήγαγε
τῆς
περὶ
|
τὸ
|
πρᾶγμα
μανίας.
Ἔστω
τοίνυν
ὁ |
[4, 1] |
ἡ
νηστεία
παρανομωτέρα.
Οὐ
γὰρ
|
τὸ |
πραττόμενον
ὑπ´
αὐτῶν
χρὴ
σκοπεῖν |
[4, 2] |
δέξηται
τὴν
διόρθωσιν,
κρύπτει
καὶ
|
τὸ |
πρόσωπον
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν
τοῦ |
[4, 2] |
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὸν,
καὶ
κατεδήσατο
|
τὸ |
πρόσωπον
ἑαυτοῦ.
Τί
τούτου
γένοιτ´ |
[4, 7] |
πυροῦμαι;
Τοῦτο
καὶ
σὺ
δέξαι
|
τὸ |
πῦρ·
κἂν
ἴδῃς
ἀδελφὸν
ἀπολλύμενον, |
[4, 7] |
φιάλη;
ποῦ
τὰ
σπονδεῖα;
ποῦ
|
τὸ |
πῦρ
τὸ
ἄνωθεν
κατενεχθέν;
Πάντα |
[4, 1] |
διατίθενται.
Καὶ
ναῦται,
πρὶν
ἢ
|
τὸ |
σκάφος
εἰς
λιμένα
καθελκύσαι,
καὶ |
[4, 6] |
ἀκαίρου
ταύτης
αἰτήσεως
τὸν
ἄῤῥωστον
|
τὸ |
σκεῦος
ἀφανίσας·
οὕτω
καὶ
ὁ |
[4, 5] |
καὶ
κρέας
οὐκ
εἰσῆλθεν
εἰς
|
τὸ |
στόμα
μου,
καὶ
ἄλειμμα
οὐκ |
[4, 7] |
ὁμοίως
κολάζονται.
Ἐπεὶ
καὶ
ὁ
|
τὸ |
τάλαντον
ἐκεῖνο
κατορύξας,
ὁλόκληρον
ἀπέδωκε |
[4, 7] |
ἀκέραιος,
μὴ
πλεονάσῃς
δέ
σου
|
τὸ |
τάλαντον,
μηδὲ
ἕτερον
ἀδελφὸν
ἀπολλύμενον |
[4, 3] |
τῶν
ἐγκλημάτων
τὸν
νόμον
καὶ
|
τὸ |
τῆς
κατηγορίας
εἶδος;
οὐχὶ
καὶ |
[4, 4] |
ἐστι
νῦν.
~δʹ
Δότε
μοι
|
τὸ |
τοῦ
Ἠλία
πρὸς
αὐτοὺς
εἰπεῖν. |
[4, 2] |
Σύρων
λαβὼν
ὁ
Ἀχαὰβ,
παρὰ
|
τὸ |
τῷ
Θεῷ
δοκοῦν
αὐτὸν
ἔσωσε, |
[4, 7] |
χερουβὶμ
τῆς
δόξης;
ποῦ
δὲ
|
τὸ |
χρυσοῦν
θυμιατήριον;
ποῦ
δὲ
τὸ |