HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τηρήσαντες 1
τηρούμενα 1
τηρῶν 2
τῆς 56
Τί 12
τί 8
τι 3

Fréquences [« »]
55 γὰρ
53 τὸ
54 τοῦ
56 τῆς
65 τὸν
68 τῶν
73 ὁ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Discours contre les juifs (IV)

τῆς

>
Livre, Chap.

[4, 7]   τε πεπλανημένους ἀνασωθῆναι, ὑμᾶς τε τῆς ἄγρας περιγενέσθαι, αὐτούς τε τοὺς

[4, 5]   νενηστεύκατέ μοι ἔτη ἑβδομήκοντα; τὰ τῆς αἰχμαλωσίας λέγων. Πῶς οὖν σὺ

[4, 6]   Ὥσπερ οὖν ὁ ἰατρὸς ἵστησι τῆς ἀκαίρου ταύτης αἰτήσεως τὸν ἄῤῥωστον

[4, 2]   οἵαν ἔδωκε δίκην; καὶ ἀντὶ τῆς ἀκαίρου φειδοῦς οἵαν ὑπέμεινε τιμωρίαν;

[4, 3]   ἐρώτησιν ἐρόμενον ἑλεῖν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον τῶν

[4, 7]   αὐτούς τε τοὺς βλασφήμους ἐκείνους τῆς ἀσεβείας ἀπαλλαγέντας, ἐπιγνῶναι τὸν ὑπὲρ

[4, 7]   καὶ οἱ δυνάμενοι μὲν ἀπαγαγεῖν τῆς ἀσεβείας, μὴ βουλόμενοι δὲ ἢ

[4, 1]   ὀλολύξαντες, τῇ φωνῇ πολλάκις πρὸ τῆς βολῆς τὸ θηρίον ἀπήλασαν. Οὕτω

[4, 7]   ἱερεύς; ποῦ δὲ τὰ χερουβὶμ τῆς δόξης; ποῦ δὲ τὸ χρυσοῦν

[4, 6]   λόγος ἀποτείνεται καλῶν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἐκείνων ἐπωνυμίας, διὰ τὴν αἰτίαν

[4, 5]   σπουδαῖον ἴσχυεν. ἢ μειῶσαί τι τῆς ἐν τῇ ψυχῇ φιλοσοφίας. Οὗτοι

[4, 6]   ἀνυπόπτως καὶ λαθραίως αὐτὸν ἀπαγάγῃ τῆς ἐπιθυμίας ἐκείνης· οὕτω καὶ ὁ

[4, 1]   καὶ ἵππους τρέφουσι μετὰ πολλῆς τῆς ἐπιμελείας, καὶ τὰ ἄλλα πάντα

[4, 7]   οὐ διὰ τοῦτο ἀπέστη ἐκεῖνος τῆς θεραπείας. Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον,

[4, 6]   δὲ αὐτοὺς οὕτως, ἐπειδὴ τῇ τῆς κακίας μιμήσει τὴν πρὸς ἐκείνους

[4, 6]   ἀπόστητε, οὐκ ἂν ἠνέσχοντο ῥᾳδίως τῆς κατὰ τὴν θυσίαν μανίας ἀποστῆναι·

[4, 6]   ὁ Θεὸς διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ τὴν πόλιν καὶ ἄκοντας

[4, 6]   μανίας ἀποστῆναι· νυνὶ δὲ διὰ τῆς κατὰ τὸν τόπον ἀνάγκης λανθανόντως

[4, 6]   καταφανὴς γένοιτο ἂν ἡ αἰτία τῆς κατασκαφῆς ἐκείνης; Ὥσπερ γὰρ οἰκοδόμος

[4, 6]   οὕτω καὶ ὁ Θεὸς διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ τὴν πόλιν

[4, 3]   ἐγκλημάτων τὸν νόμον καὶ τὸ τῆς κατηγορίας εἶδος; οὐχὶ καὶ ἡ

[4, 1]   γὰρ ἐκεῖνοι πρὸ τοῦ καιροῦ τῆς μάχης καὶ θώρακα ἀποσμήχουσι, καὶ

[4, 1]   μετὰ δέκα καὶ πλείους ἡμέρας, τῆς νηστείας ἐκείνης ἀπαντᾷν μελλούσης, ἡμεῖς

[4, 3]   ἀποστρέφου καὶ μίσει. Ἐπὶ δὲ τῆς νηστείας ταύτης (οὐκ αἰτίαν χρὴ

[4, 7]   ἔχῃς, κἂν γυναῖκα, κάτεχε ἐπὶ τῆς οἰκίας μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος.

[4, 6]   ἂν ἐκεῖνον ἀφέλῃ, τὸν πάντα τῆς οἰκοδομῆς διέλυσε σύνδεσμον· οὕτω καὶ

[4, 6]   ἐκεῖ θύειν μόνον, μὴ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης διασπεῖραι καὶ μόνην ἐκείνην

[4, 6]   ἐπιτρέψας, ἐν οὐδενὶ {ἑτέρῳ} τόπῳ τῆς οἰκουμένης εἴασε τοῦτο γίνεσθαι, ἀλλ´

[4, 6]   ἐν ἑνὶ τόπῳ θύειν, πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης μέλλοντα διασπείρειν ὑμᾶς, ἢ

[4, 2]   ἵνα μὴ ἰδὼν αὐτὸν ἀπὸ τῆς ὄψεως ἀπελάσῃ, εἶτα ἀπελάσας μὴ

[4, 6]   τόπον ἀνάγκης λανθανόντως αὐτοὺς ἀπήγαγε τῆς περὶ τὸ πρᾶγμα μανίας. Ἔστω

[4, 1]   λίθοις ἑαυτοὺς καθοπλίζουσι, καὶ πρὸ τῆς ποίμνης στάντες, καὶ μέγα καὶ

[4, 4]   μὲν παραβὰς ἵνα εἴσω ποιήσῃ τῆς πόλεως, ἀποδοχῆς ἄξιος ὢν φανῇ,

[4, 4]   παραβαινέτω τὸν καιρὸν, ἵνα μὴ τῆς πόλεως ἐκπέσῃ· ἀπ´ αὐτοῦ δεικνὺς,

[4, 4]   τὸν πρῶτον μῆνα, μὴ ποιείτω τῆς πόλεως ἔξω, ἀλλ´ ἐν τῷ

[4, 4]   τοίνυν ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν οἱ τῆς πόλεως ἔξω ποιοῦντες; Ὅταν γὰρ

[4, 6]   ταύτην ἀνατρέψας. καὶ τὴν λοιπὴν τῆς πολιτείας ἐκείνης οἰκοδομὴν κατέλυσεν ἅπασαν.

[4, 2]   ἀξίωμα, καὶ μετὰ πάσης ὑπάκουε τῆς προθυμίας. Ἀλλ´ οὐκ ἠνέσχετο· διὰ

[4, 6]   μέχρι τέλους ἀφῆκεν, ἀλλὰ διὰ τῆς σοφωτάτης μεθόδου πάλιν ἀπήγαγεν. Καὶ

[4, 7]   ἐπὶ τῆς οἰκίας μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος. Εἰ γὰρ εἰς θέατρον

[4, 5]   εἰκάδα τελευτᾷ. Ἀρξάμενοι γὰρ ἀπὸ τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶτα

[4, 2]   ἐποίησε, καὶ μετὰ πολλῆς ἀπέπεμψε τῆς τιμῆς. Εἶτα προφήτης τις παραγενόμενος

[4, 4]   ὅτι ἡ τοῦ τόπου παρατήρησις τῆς τοῦ καιροῦ παρατηρήσεώς ἐστιν ἀναγκαιοτέρα.

[4, 6]   ἵν´ ὥσπερ ὁ ἰατρὸς διὰ τῆς τοῦ σκεύους συντριβῆς, οὕτω καὶ

[4, 5]   αὐτὸς νηστεύων. Ἀρξάμενος γὰρ ἀπὸ τῆς τρίτης ἡμέρας τοῦ πρώτου μηνὸς,

[4, 1]   δὲ καὶ μετὰ πολλῆς φερομένῳ τῆς τῶν ὑδάτων ῥύμης, οὐκέθ´ ὁμοίως

[4, 5]   Θεῷ, ὡς καὶ αὐτῆς περιγενέσθαι τῆς φύσεως, καὶ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν

[4, 2]   μὴ φεισάμενον εὐδοκιμοῦντα, πανταχοῦ πρὸ τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων τοῦ Θεοῦ

[4, 2]   αὐτόν· Ἀνθ´ ὧν οὐχ ὑπήκουσας τῆς φωνῆς Κυρίου, ἰδοὺ σὺ ἀποτρέχεις

[4, 2]   ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ τῆς χειρός σου, ἡ ψυχή σου

[4, 2]   ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ τῆς χειρός σου, καὶ ἡ ψυχή

[4, 2]   ἔσται ἡ ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ τάλαντον ἀργυρίου

[4, 2]   σου, ἡ ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαός

[4, 2]   καὶ ἡ ψυχή σου ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαός

[4, 6]   κομίσας ἐκέλευσεν ἐν ταύτῃ μόνῃ τῆς ψυχροποσίας ἀπολαύειν, καὶ τοῦ κάμνοντος

[4, 1]   (καιρῷ τοῦ χειμῶνος, ἀλλὰ πρὸ τῆς ὥρας ἐκείνης, καὶ ὄχθας περιφράττουσι,

Livre, Chap.
[4, 7]	τε πεπλανημένους ἀνασωθῆναι, ὑμᾶς τε	τῆς	ἄγρας περιγενέσθαι, αὐτούς τε τοὺς
[4, 5]	νενηστεύκατέ μοι ἔτη ἑβδομήκοντα; τὰ	τῆς	αἰχμαλωσίας λέγων. Πῶς οὖν σὺ
[4, 6]	Ὥσπερ οὖν ὁ ἰατρὸς ἵστησι	τῆς	ἀκαίρου ταύτης αἰτήσεως τὸν ἄῤῥωστον
[4, 2]	οἵαν ἔδωκε δίκην; καὶ ἀντὶ	τῆς	ἀκαίρου φειδοῦς οἵαν ὑπέμεινε τιμωρίαν;
[4, 3]	ἐρώτησιν ἐρόμενον ἑλεῖν αὐτοὺς ἀπὸ	τῆς	ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον τῶν
[4, 7]	αὐτούς τε τοὺς βλασφήμους ἐκείνους	τῆς	ἀσεβείας ἀπαλλαγέντας, ἐπιγνῶναι τὸν ὑπὲρ
[4, 7]	καὶ οἱ δυνάμενοι μὲν ἀπαγαγεῖν	τῆς	ἀσεβείας, μὴ βουλόμενοι δὲ ἢ
[4, 1]	ὀλολύξαντες, τῇ φωνῇ πολλάκις πρὸ	τῆς	βολῆς τὸ θηρίον ἀπήλασαν. Οὕτω
[4, 7]	ἱερεύς; ποῦ δὲ τὰ χερουβὶμ	τῆς	δόξης; ποῦ δὲ τὸ χρυσοῦν
[4, 6]	λόγος ἀποτείνεται καλῶν αὐτοὺς ἀπὸ	τῆς	ἐκείνων ἐπωνυμίας, διὰ τὴν αἰτίαν
[4, 5]	σπουδαῖον ἴσχυεν. ἢ μειῶσαί τι	τῆς	ἐν τῇ ψυχῇ φιλοσοφίας. Οὗτοι
[4, 6]	ἀνυπόπτως καὶ λαθραίως αὐτὸν ἀπαγάγῃ	τῆς	ἐπιθυμίας ἐκείνης· οὕτω καὶ ὁ
[4, 1]	καὶ ἵππους τρέφουσι μετὰ πολλῆς	τῆς	ἐπιμελείας, καὶ τὰ ἄλλα πάντα
[4, 7]	οὐ διὰ τοῦτο ἀπέστη ἐκεῖνος	τῆς	θεραπείας. Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον,
[4, 6]	δὲ αὐτοὺς οὕτως, ἐπειδὴ τῇ	τῆς	κακίας μιμήσει τὴν πρὸς ἐκείνους
[4, 6]	ἀπόστητε, οὐκ ἂν ἠνέσχοντο ῥᾳδίως	τῆς	κατὰ τὴν θυσίαν μανίας ἀποστῆναι·
[4, 6]	ὁ Θεὸς διὰ τῆς κατασκαφῆς	τῆς	κατὰ τὴν πόλιν καὶ ἄκοντας
[4, 6]	μανίας ἀποστῆναι· νυνὶ δὲ διὰ	τῆς	κατὰ τὸν τόπον ἀνάγκης λανθανόντως
[4, 6]	καταφανὴς γένοιτο ἂν ἡ αἰτία	τῆς	κατασκαφῆς ἐκείνης; Ὥσπερ γὰρ οἰκοδόμος
[4, 6]	οὕτω καὶ ὁ Θεὸς διὰ	τῆς	κατασκαφῆς τῆς κατὰ τὴν πόλιν
[4, 3]	ἐγκλημάτων τὸν νόμον καὶ τὸ	τῆς	κατηγορίας εἶδος; οὐχὶ καὶ ἡ
[4, 1]	γὰρ ἐκεῖνοι πρὸ τοῦ καιροῦ	τῆς	μάχης καὶ θώρακα ἀποσμήχουσι, καὶ
[4, 1]	μετὰ δέκα καὶ πλείους ἡμέρας,	τῆς	νηστείας ἐκείνης ἀπαντᾷν μελλούσης, ἡμεῖς
[4, 3]	ἀποστρέφου καὶ μίσει. Ἐπὶ δὲ	τῆς	νηστείας ταύτης (οὐκ αἰτίαν χρὴ
[4, 7]	ἔχῃς, κἂν γυναῖκα, κάτεχε ἐπὶ	τῆς	οἰκίας μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος.
[4, 6]	ἂν ἐκεῖνον ἀφέλῃ, τὸν πάντα	τῆς	οἰκοδομῆς διέλυσε σύνδεσμον· οὕτω καὶ
[4, 6]	ἐκεῖ θύειν μόνον, μὴ πανταχοῦ	τῆς	οἰκουμένης διασπεῖραι καὶ μόνην ἐκείνην
[4, 6]	ἐπιτρέψας, ἐν οὐδενὶ {ἑτέρῳ} τόπῳ	τῆς	οἰκουμένης εἴασε τοῦτο γίνεσθαι, ἀλλ´
[4, 6]	ἐν ἑνὶ τόπῳ θύειν, πανταχοῦ	τῆς	οἰκουμένης μέλλοντα διασπείρειν ὑμᾶς, ἢ
[4, 2]	ἵνα μὴ ἰδὼν αὐτὸν ἀπὸ	τῆς	ὄψεως ἀπελάσῃ, εἶτα ἀπελάσας μὴ
[4, 6]	τόπον ἀνάγκης λανθανόντως αὐτοὺς ἀπήγαγε	τῆς	περὶ τὸ πρᾶγμα μανίας. Ἔστω
[4, 1]	λίθοις ἑαυτοὺς καθοπλίζουσι, καὶ πρὸ	τῆς	ποίμνης στάντες, καὶ μέγα καὶ
[4, 4]	μὲν παραβὰς ἵνα εἴσω ποιήσῃ	τῆς	πόλεως, ἀποδοχῆς ἄξιος ὢν φανῇ,
[4, 4]	παραβαινέτω τὸν καιρὸν, ἵνα μὴ	τῆς	πόλεως ἐκπέσῃ· ἀπ´ αὐτοῦ δεικνὺς,
[4, 4]	τὸν πρῶτον μῆνα, μὴ ποιείτω	τῆς	πόλεως ἔξω, ἀλλ´ ἐν τῷ
[4, 4]	τοίνυν ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν οἱ	τῆς	πόλεως ἔξω ποιοῦντες; Ὅταν γὰρ
[4, 6]	ταύτην ἀνατρέψας. καὶ τὴν λοιπὴν	τῆς	πολιτείας ἐκείνης οἰκοδομὴν κατέλυσεν ἅπασαν.
[4, 2]	ἀξίωμα, καὶ μετὰ πάσης ὑπάκουε	τῆς	προθυμίας. Ἀλλ´ οὐκ ἠνέσχετο· διὰ
[4, 6]	μέχρι τέλους ἀφῆκεν, ἀλλὰ διὰ	τῆς	σοφωτάτης μεθόδου πάλιν ἀπήγαγεν. Καὶ
[4, 7]	ἐπὶ τῆς οἰκίας μετὰ πολλῆς	τῆς	σφοδρότητος. Εἰ γὰρ εἰς θέατρον
[4, 5]	εἰκάδα τελευτᾷ. Ἀρξάμενοι γὰρ ἀπὸ	τῆς	τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶτα
[4, 2]	ἐποίησε, καὶ μετὰ πολλῆς ἀπέπεμψε	τῆς	τιμῆς. Εἶτα προφήτης τις παραγενόμενος
[4, 4]	ὅτι ἡ τοῦ τόπου παρατήρησις	τῆς	τοῦ καιροῦ παρατηρήσεώς ἐστιν ἀναγκαιοτέρα.
[4, 6]	ἵν´ ὥσπερ ὁ ἰατρὸς διὰ	τῆς	τοῦ σκεύους συντριβῆς, οὕτω καὶ
[4, 5]	αὐτὸς νηστεύων. Ἀρξάμενος γὰρ ἀπὸ	τῆς	τρίτης ἡμέρας τοῦ πρώτου μηνὸς,
[4, 1]	δὲ καὶ μετὰ πολλῆς φερομένῳ	τῆς	τῶν ὑδάτων ῥύμης, οὐκέθ´ ὁμοίως
[4, 5]	Θεῷ, ὡς καὶ αὐτῆς περιγενέσθαι	τῆς	φύσεως, καὶ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν
[4, 2]	μὴ φεισάμενον εὐδοκιμοῦντα, πανταχοῦ πρὸ	τῆς	φύσεως τῶν πραγμάτων τοῦ Θεοῦ
[4, 2]	αὐτόν· Ἀνθ´ ὧν οὐχ ὑπήκουσας	τῆς	φωνῆς Κυρίου, ἰδοὺ σὺ ἀποτρέχεις
[4, 2]	ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ	τῆς	χειρός σου, ἡ ψυχή σου
[4, 2]	ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ	τῆς	χειρός σου, καὶ ἡ ψυχή
[4, 2]	ἔσται ἡ ψυχή σου ἀντὶ	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ τάλαντον ἀργυρίου
[4, 2]	σου, ἡ ψυχή σου ἀντὶ	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαός
[4, 2]	καὶ ἡ ψυχή σου ἀντὶ	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαός
[4, 6]	κομίσας ἐκέλευσεν ἐν ταύτῃ μόνῃ	τῆς	ψυχροποσίας ἀπολαύειν, καὶ τοῦ κάμνοντος
[4, 1]	(καιρῷ τοῦ χειμῶνος, ἀλλὰ πρὸ	τῆς	ὥρας ἐκείνης, καὶ ὄχθας περιφράττουσι,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/04/2009