>

Livre, Chap.
[4, 3]	πρὸ ἐκείνων τὴν διάνοιαν καὶ	τὴν	αἰτίαν ἀφ´ ἧς αἱ βάσανοι
[4, 6]	ἀπὸ τῆς ἐκείνων ἐπωνυμίας, διὰ	τὴν	αἰτίαν ἣν εἶπον· Τί μοι
[4, 1]	χρὴ σκοπεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ	τὴν	αἰτίαν τῶν γινομένων ἐπιζητεῖν. Τὸ
[4, 3]	ἑλέσθαι καταλιπεῖν ἐκεῖνα, καὶ πρὸς	τὴν	ἀλήθειαν αὐτομολῆσαι· ὑμεῖς δὲ τὸν
[4, 3]	ἡμέραν ἡμῖν ἐκοινώνησαν; Ἐκεῖνοι πρὸς	τὴν	ἀλήθειαν οὐ τρέχουσι, καὶ ὑμεῖς
[4, 3]	πλάνην ταύτην συνείδησιν, τοσαύτην περὶ	τὴν	ἀλήθειαν ὑμεῖς ἐπεδείξασθε Διὰ τοῦτό
[4, 1]	ἀποξέουσι, καὶ ἱστία ῥάπτουσι, καὶ	τὴν	ἄλλην ἅπασαν τοῦ πλοίου κατασκευὴν
[4, 5]	δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ πράγματος	τὴν	ἀπόδειξιν παρασχώμεθα, ἄκουσον τί φησιν
[4, 2]	εἰσήγαγεν, ἵνα μετὰ γνώμης ὀρθῆς	τὴν	ἀπόφασιν ὁ βασιλεὺς ἐξενέγκῃ· ὅπερ
[4, 6]	ἐξεζήτει ταῦτα παρ´ ὑμῶν παρὰ	τὴν	ἀρχήν; Εἰ γὰρ ταῦτα ἐπεζήτει,
[4, 6]	ἑαυτῷ συμφωνεῖ· οὐδὲ γὰρ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν ὑμῖν δοῦναι τὰς θυσίας
[4, 7]	ὄντες κωλῦσαι, μὴ κωλύοντες δὲ,	τὴν	αὐτὴν ἐκείνοις διδόασι δίκην· οὕτως
[4, 7]	σοι μετέχων μυστηρίων, καὶ εἰς	τὴν	αὐτὴν Ἐκκλησίαν ἀπαντᾷ, καὶ ἀδελφῶν
[4, 3]	βασάνους ἐξετάζομεν, ἀλλὰ πρὸ ἐκείνων	τὴν	διάνοιαν καὶ τὴν αἰτίαν ἀφ´
[4, 4]	βούλομαι, δότε μοι μακροτέραν προσενεγκεῖν	τὴν	διδασκαλίαν καὶ δεῖξαι πῶς τὸν
[4, 2]	καὶ ὡς ἐπ´ ἀλλοτρίου πράγματος	τὴν	δίκην εἰσήγαγεν, ἵνα μετὰ γνώμης
[4, 2]	ἀπελάσῃ, εἶτα ἀπελάσας μὴ δέξηται	τὴν	διόρθωσιν, κρύπτει καὶ τὸ πρόσωπον
[4, 3]	Ἠλλάξασθε τὸν Θεὸν ὑμῶν, ἀλλὰ,	τὴν	δόξαν Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν
[4, 3]	εἰσὶ θεοί· ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ
[4, 3]	εἰσὶ θεοί· ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ
[4, 3]	οὐκ ἤλλαξαν. Ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ
[4, 3]	γὰρ οὐκ ἀλλάσσεται· ἀλλ´, Ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν. Μὴ γὰρ ἐμὲ,
[4, 5]	εἶτα ἡμέρας ἑπτὰ ἑορτάσαντες, εἰς	τὴν	εἰκάδα καὶ πρώτην ἀπαντῶσιν. Ἀλλ´
[4, 4]	ἐκείνου; καὶ ποίᾳ γνώμῃ εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν ἀπαντᾷς λοιπόν; Πρὸς μὲν
[4, 3]	ἐγένετο βλάβη· ὑμεῖς ἑαυτοὺς ἠτιμώσατε·	τὴν	ἐμὴν οὐκ ἠλαττώσατε δόξαν, ἀλλὰ
[4, 1]	ὑμετέρας ἀσφαλιζόμεθα ψυχὰς, παρακαλοῦντες (ὑμᾶς,	τὴν	ἐναγῆ καὶ παράνομον ταύτην φεύγειν
[4, 6]	καταφανὲς τὸ λεγόμενον. Μετὰ γὰρ	τὴν	ἑορτὴν, ἣν ἐπετέλεσαν τοῖς πονηροῖς
[4, 7]	τῶν σωμάτων προνοοῦντας τοσαύτην ποιεῖσθαι	τὴν	ἐπιμέλειαν, ψυχῶν δὲ τοσούτων ἀπολλυμένων,
[4, 7]	ἀνασωσάτω, περιεργασάσθω, πολυπραγμονησάτω, ἵνα εἰς	τὴν	ἐπιοῦσαν σύναξιν μετὰ πολλῆς παῤῥησίας
[4, 2]	ἠνέσχετο· διὰ τοῦτο δίκην ἔδωκε	τὴν	ἐσχάτην, τοῖς μετὰ ταῦτα δι´
[4, 7]	φίλος, καὶ μεγάλοις σε κατὰ	τὴν	ἡμέραν ἐκείνην ἀμείψεται τοῖς ἀγαθοῖς.
[4, 3]	μεθ´ ἡμῶν ἐνήστευσαν, εἰ ταύτην	τὴν	ἡμέραν ποτὲ ἔφαγον. Καὶ αὕτη
[4, 3]	τὴν Ῥωμαίων χώραν οἰκῶν οὐ	τὴν	ἡμετέραν μέτεισι πολιτείαν; Ἂν ἁλῷ
[4, 6]	ποιῆσαι ἄβατον ἐν ᾗ μόνῃ	τὴν	θυσίαν ἀναφέρεσθαι ἐχρῆν. Τί οὖν;
[4, 6]	ἂν ἠνέσχοντο ῥᾳδίως τῆς κατὰ	τὴν	θυσίαν μανίας ἀποστῆναι· νυνὶ δὲ
[4, 6]	θεὶς, τοίχους ἀναστήσας, ὄροφον καμαρώσας,	τὴν	καμάραν ἐκείνην εἰς ἕνα μέσον
[4, 2]	δεύτερος ἐκεῖνος καὶ συνέτριψε, περιέδησε	τὴν	κεφαλὴν ἑαυτοῦ τελαμῶνι, καὶ τοὺς
[4, 6]	ποιήσας, εἶτα ταύτην ἀνατρέψας. καὶ	τὴν	λοιπὴν τῆς πολιτείας ἐκείνης οἰκοδομὴν
[4, 6]	πάντα πληρῶν; Τίνος δὲ ἕνεκεν	τὴν	μὲν λατρείαν εἰς θυσίας, τὰς
[4, 3]	καὶ ἴδετε εἰ ἠλλάξαντο Ἰουδαῖοι	τὴν	νηστείαν αὐτῶν, εἰ (τὸ πάσχα
[4, 3]	Τούτῳ τῷ κανόνι χρώμενοι, καὶ	τὴν	νηστείαν ταύτην ἐξετάζωμεν. Εἰ γὰρ
[4, 5]	αὐτῆς περιγενέσθαι τῆς φύσεως, καὶ	τὴν	οἰκουμένην ἅπασαν διὰ τῶν εἰς
[4, 5]	ἡμέρᾳ τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶδον	τὴν	ὅρασιν. Ἐνταῦθά μοι μετὰ ἀκριβείας
[4, 3]	οὐ τρέχουσι, καὶ ὑμεῖς πρὸς	τὴν	παρανομίαν τρέχετε· παρανομίαν δὲ λέγω,
[4, 3]	πάλιν; Πῶς οὖν σὺ πρὸς	τὴν	παράνομον ἐκείνην μεθιστάμενος πολιτείαν ἀξιοῖς
[4, 3]	τὸν ἀληθῆ Θεὸν προσκυνοῦντες, ἀφέντες	τὴν	πατρῴαν εὐσέβειαν, πρὸς τὰ ἀλλότρια
[4, 4]	Ἱεροσολύμοις αὐτὸ κελεύει ποιεῖν· καὶ	τὴν	πεντηκοστὴν ὁμοίως καὶ χρόνου καὶ
[4, 3]	καὶ δαίμονας θεραπεύοντες, τοσοῦτον περὶ	τὴν	πλάνην ἔχουσι συνειδὸς, ὡς μηδὲ
[4, 3]	οὐδὲ ὅσην ἔχουσιν ἐκεῖνοι περὶ	τὴν	πλάνην ταύτην συνείδησιν, τοσαύτην περὶ
[4, 6]	ὁ Θεὸς τῶν θυσιῶν ἀπήγαγε,	τὴν	πόλιν αὐτὴν καθελὼν, καὶ ποιήσας
[4, 6]	ἐπειδὴ χρόνον ἔθυσαν βραχὺν, καθεῖλε	τὴν	πόλιν, ἵν´ ὥσπερ ὁ ἰατρὸς
[4, 6]	διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ	τὴν	πόλιν καὶ ἄκοντας αὐτοὺς ἀπαγάγῃ
[4, 6]	πόλιν συναγαγὼν, αὐτὴν πάλιν ἐκείνην	τὴν	πόλιν κατέσκαψε; Καὶ τὸ δὴ
[4, 6]	οἰκουμένης διασπεῖραι καὶ μόνην ἐκείνην	τὴν	πόλιν ποιῆσαι ἄβατον ἐν ᾗ
[4, 6]	Θεὸς, καθάπερ τινὰ σύνδεσμον λατρείας	τὴν	πόλιν ποιήσας, εἶτα ταύτην ἀνατρέψας.
[4, 6]	ἐβούλετο γίνεσθαι, τίνος οὖν ἕνεκεν	τὴν	πόλιν σου κατέλυσε; Δυοῖν γὰρ
[4, 6]	πρώτους ἂν εἰς ταύτην εἰσήγαγε	τὴν	πολιτείαν. Πῶς οὖν ἄρτι, φησὶν,
[4, 6]	ἐπειδὴ τῇ τῆς κακίας μιμήσει	τὴν	πρὸς ἐκείνους ἐπεσπάσαντο συγγένειαν. Οὕτω
[4, 4]	δὲ μηδὲ ἐλπίδα τινὰ ἔχοντες	τὴν	προτέραν ἀπολήψεσθαι πολιτείαν (ποῦ γὰρ
[4, 3]	οὐ τὰ βαρβάρων ζηλοῖ; ὁ	τὴν	Ῥωμαίων χώραν οἰκῶν οὐ τὴν
[4, 2]	Ὁ δοῦλός σου ἐξῆλθεν ἐπὶ	τὴν	στρατείαν τοῦ πολέμου, καὶ ἰδοὺ
[4, 1]	ῥίψαντες, τὴν σφενδόνην μεταχειρίζονται, καὶ	τὴν	σύριγγα ἀφέντες, ῥοπάλοις καὶ λίθοις
[4, 1]	γινομένην, ταχέως τὸν κάλαμον ῥίψαντες,	τὴν	σφενδόνην μεταχειρίζονται, καὶ τὴν σύριγγα
[4, 7]	φέρε γενναίως, ὅπως αὐτοῦ κερδάνῃς	τὴν	σωτηρίαν. Ἐὰν οὗτος ἐχθρός σου
[4, 2]	καὶ καταψηφίζεσθαι κατ´ αὐτοῦ, διὰ	τὴν	σωτηρίαν τοῦ Σύρων βασιλέως. Ἐπεὶ
[4, 7]	οὐκ ἂν ἐδεήθην ὑμῶν, ἀλλὰ	τὴν	ταχίστην ἐποιήσαμεν ἂν διόρθωσιν. Ὅταν
[4, 5]	εἶτα εἴκοσι καὶ μίαν πληρώσας,	τὴν	τεσσαρεσκαιδεκάτην παρῆλθεν, καὶ μετ´ ἐκείνην
[4, 6]	ἕνεκεν εἰς τόπον ἕνα συνέκλεισε	τὴν	τοιαύτην ἁγιστείαν, ὁ πανταχοῦ παρὼν
[4, 4]	Καίτοι γε ἐκεῖνοι προσδοκῶντες ἀπολήψεσθαι	τὴν	τοιαύτην αὐτῶν πολιτείαν, ὅμως ἔμενον
[4, 2]	καὶ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ καὶ	τὴν	τοῦ πράγματος διήγησιν, ὥστε καὶ
[4, 1]	μέλλουσιν Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ἀσφαλίσασθαι	τὴν	τοῦ Χριστοῦ ποίμνην ἀναγκαῖον. Ἐπεὶ
[4, 3]	ἡμῶν ἑορτὴν ἐπετέλεσαν; πότε κατὰ	τὴν	τῶν Ἐπιφανίων ἡμέραν ἡμῖν ἐκοινώνησαν;
[4, 1]	πραγμάτων ἐπιστάντος εὔκολον αὐτοῖς γενέσθαι	τὴν	τῶν ἔργων ἐκπλήρωσιν. Τούτους δὴ
[4, 6]	φύσιν ἐκείνων μετέπεσαν, ἀλλ´ ἐπειδὴ	τὴν	τῶν ζώων τούτων λαγνείαν ἐδίωκον.
[4, 7]	ἰδεῖν, τοῦ τὰ τοιαῦτα ἀσχημονοῦντος	τὴν	ὑγίειαν. Καὶ ἰατροῦ πολλάκις ἐσθῆτα
[4, 3]	ἐμὴν οὐκ ἠλαττώσατε δόξαν, ἀλλὰ	τὴν	ὑμετέραν. Δότε δὴ κἀμοὶ τοῦτο
[4, 6]	λάθρα τοῖς ἐπιδιδοῦσι προσέταξε συντρίψαι	τὴν	φιάλην αὐτὴν, ἵνα ἀνυπόπτως καὶ
[4, 6]	ἵππους θηλυμανεῖς, οὐκ ἐπειδὴ πρὸς	τὴν	φύσιν ἐκείνων μετέπεσαν, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[4, 2]	Θεοῦ προστάττοντος οὐ δεῖ περιεργάζεσθαι	τὴν	φύσιν τῶν γινομένων, ἀλλὰ πείθεσθαι
[4, 2]	οὕτως οὐ μόνον οὐκ ἐμόλυνε	τὴν	χεῖρα τῷ αἵματι, ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	ἐλατὰς ἀργυρᾶς. Εἶτα λέγων αὐτῶν	τὴν	χρείαν, ἐπήγαγε· Καὶ σαλπιεῖτε ἐν
[4, 2]	καὶ οἱ ἄνθρωποι ταύτην ἔχουσι	τὴν	ψῆφον, οὐ τῇ φύσει τῶν
[4, 5]	ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις	τὴν	ψυχὴν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων
[4, 5]	φίλων αὑτοῦ θήσῃ. Ἐκεῖνοι δὲ	τὴν	ψυχὴν αὑτῶν ἔθηκαν ὑπὲρ τοῦ
[4, 7]	τὸν ἀδελφὸν δέῃ διορθῶσαι, κἂν	τὴν	ψυχὴν ἐπιδοῦναι δέῃ, μὴ παραιτήσῃ,
[4, 5]	ὀργάνοις αὐτῶν, λέγοντες· σατε ἡμῖν	τὴν	ᾠδὴν Κυρίου, ἐκεῖνοι τὸν νόμον
[4, 5]	ἕξω ποιεῖν, ἔλεγον· Πῶς ᾄσομεν	τὴν	ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας;

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/04/2009