>Livre, Chap. |
[4, 7] |
ἕτερον
ὑπομεῖναι,
πάντα
ποιήσωμεν,
ὥστε
|
αὐτοὺς |
ἀνακτήσασθαι.
Καὶ
γὰρ
λακτιζόντων
τῶν |
[4, 6] |
κατὰ
τὴν
πόλιν
καὶ
ἄκοντας
|
αὐτοὺς |
ἀπαγάγῃ
τοῦ
πράγματος.
Εἰ
γὰρ |
[4, 6] |
κατὰ
τὸν
τόπον
ἀνάγκης
λανθανόντως
|
αὐτοὺς |
ἀπήγαγε
τῆς
περὶ
τὸ
πρᾶγμα |
[4, 3] |
ψιλήν
τινα
ἐρώτησιν
ἐρόμενον
ἑλεῖν
|
αὐτοὺς |
ἀπὸ
τῆς
ἀποκρίσεως.
Τί
οὖν; |
[4, 6] |
τούτους
ὁ
λόγος
ἀποτείνεται
καλῶν
|
αὐτοὺς
|
ἀπὸ
τῆς
ἐκείνων
ἐπωνυμίας,
διὰ |
[4, 4] |
περὶ
τοῦ
πάσχα
τούτου
πρὸς
|
αὐτοὺς |
διαλεγόμενος,
οὕτω
πώς
φησιν·
Οὐ |
[4, 4] |
μοι
τὸ
τοῦ
Ἠλία
πρὸς
|
αὐτοὺς |
εἰπεῖν.
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
ὁρῶν |
[4, 3] |
Ἄκουσον
τί
φησιν
Ἱερεμίας
πρὸς
|
αὐτοὺς |
ἐκείνους·
Ἀπέλθετε
εἰς
Κηδὰρ,
καὶ
|
[4, 4] |
εἴδωλα
ἔτρεχον·
ὅτε
οὐ
βούλεται
|
αὐτοὺς |
ἑορτὰς
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν
ἑορτάζειν.
Διὰ
|
[4, 4] |
τότε
φιλονεικοῦσι
νηστεύοντες·
ὅτε
ἤθελεν
|
αὐτοὺς |
θυσίαν
προσάγειν,
πρὸς
τὰ
εἴδωλα |
[4, 4] |
λιπαίνοντες
ἐπλατύνοντο·
ὅτε
δὲ
βούλεται
|
αὐτοὺς |
μὴ
νηστεύειν,
τότε
φιλονεικοῦσι
νηστεύοντες· |
[4, 7] |
μάχη.
Σήμερον
γὰρ
ἠκροβολισάμεθα
πρὸς
|
αὐτοὺς, |
μόνον
τοσοῦτον
εἰπόντες,
ὅσον
ἤρκει |
[4, 4] |
υἱῶν
Ἰσραήλ;
Καὶ
εἶπε
πρὸς
|
αὐτοὺς |
Μωϋσῆς·
Στῆτε
αὐτοῦ,
καὶ
ἀκούσομαι |
[4, 4] |
ποιοῦντες
ἀεί.
Ὅτε
γοῦν
ἐβούλετο
|
αὐτοὺς |
νηστεύειν,
λιπαίνοντες
ἐπλατύνοντο·
ὅτε
δὲ |
[4, 5] |
γὰρ
ἐπέκειντο
βιαζόμενοι
καὶ
ἀναγκάζοντες
|
αὐτοὺς |
οἱ
βάρβαροι
κεχρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις |
[4, 6] |
ἀλλὰ
πρὸς
Ἰουδαίους.
Καλεῖ
δὲ
|
αὐτοὺς |
οὕτως,
ἐπειδὴ
τῇ
τῆς
κακίας |
[4, 5] |
οἰκουμένην
ἅπασαν
διὰ
τῶν
εἰς
|
αὐτοὺς |
συμβάντων
εἰς
θεογνωσίαν
ἐπισπάσασθαι.
Τί |
[4, 3] |
ἡ
Γραφὴ
τούτῳ
κέχρηται
πρὸς
|
αὐτοὺς |
τῷ
τρόπῳ;
Ἄκουσον
τί
φησιν |