>

Livre, Chap.
[4, 5]	ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις παράγγελμα, καὶ	τῶν	ἀγαθῶν ἁπάντων κεφάλαιον προλαβόντες, ἤδη
[4, 5]	Οὗτοι γοῦν οἱ τῇ φιλοσοφίᾳ	τῶν	ἀγγέλων ἐπιδειξάμενοι ἐφαμίλλους πολιτείας ἐπὶ
[4, 5]	οὐκ ἐναγεῖς οὗτοι καὶ μιαροὶ,	τῶν	ἁγίων ἐκείνων οὐδὲν τοιοῦτον τῶν
[4, 7]	τοῖς ἀγαθοῖς. Γένοιτο δὲ εὐχαῖς	τῶν	ἁγίων τούς τε πεπλανημένους ἀνασωθῆναι,
[4, 7]	ἀγαπητοί; Ἕκαστος ὑμῶν ἕνα μοι	τῶν	ἀδελφῶν ἀνασωσάτω, περιεργασάσθω, πολυπραγμονησάτω, ἵνα
[4, 5]	καὶ μία κατὰ τὰς ἡμέρας	τῶν	ἀζύμων ἦσαν; Ἐξ ὧν εἶπεν,
[4, 5]	ἐγὼ λέγω. Ἐν ταῖς ἡμέραις	τῶν	ἀζύμων νηστεύειν Ἰουδαίοις οὐ θέμις·
[4, 7]	Πνεύματι, εἰς τοὺς {σύμπαντας} αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[4, 7]	Ἕως ἂν ᾖ πιστὸς, καὶ	τῶν	αὐτῶν σοι μετέχων μυστηρίων, καὶ
[4, 1]	τὰς ὑμετέρας ψυχὰς, ἐπεὶ καὶ	τῶν	γεωργῶν οἱ φιλόπονοι, ἐπειδὰν ἔχωσι
[4, 2]	οὐ δεῖ περιεργάζεσθαι τὴν φύσιν	τῶν	γινομένων, ἀλλὰ πείθεσθαι μόνον. Ἵνα
[4, 1]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν	τῶν	γινομένων ἐπιζητεῖν. Τὸ μὲν γὰρ
[4, 1]	ὥσπερ ἐν λειμῶνί τινι, τῇ	τῶν	Γραφῶν διηγήσει σκιρτῶντες, οὐδενὸς ἡψάμεθα
[4, 4]	τῷ δευτέρῳ· εἶτα ἴδωμεν τίς	τῶν	δύο τούτων ἐστὶν ὁ ἐγκαλούμενος,
[4, 3]	Μὴ γὰρ ἐγὼ τοῦτον εἰσάγω	τῶν	ἐγκλημάτων τὸν νόμον καὶ τὸ
[4, 5]	καὶ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν διὰ	τῶν	εἰς αὐτοὺς συμβάντων εἰς θεογνωσίαν
[4, 4]	καὶ μετὰ τῶν ἐχθρῶν ἑορτάζεις	τῶν	ἐκείνου; καὶ ποίᾳ γνώμῃ εἰς
[4, 4]	τοῦ νόμου. Καὶ γὰρ ἐπὶ	τῶν	ἑορτῶν τῶν Ἰουδαϊκῶν οὐ καιρὸν
[4, 3]	ἑορτὴν ἐπετέλεσαν; πότε κατὰ τὴν	τῶν	Ἐπιφανίων ἡμέραν ἡμῖν ἐκοινώνησαν; Ἐκεῖνοι
[4, 1]	ἐπιστάντος εὔκολον αὐτοῖς γενέσθαι τὴν	τῶν	ἔργων ἐκπλήρωσιν. Τούτους δὴ καὶ
[4, 5]	ἁπάντων κεφάλαιον προλαβόντες, ἤδη διὰ	τῶν	ἔργων ἐπεδείξαντο; Μείζονα γὰρ ταύτης,
[4, 4]	τὰ ἀγαθὰ αἰτεῖς· καὶ μετὰ	τῶν	ἐχθρῶν ἑορτάζεις τῶν ἐκείνου; καὶ
[4, 6]	ἐκείνων μετέπεσαν, ἀλλ´ ἐπειδὴ τὴν	τῶν	ζώων τούτων λαγνείαν ἐδίωκον. Τί
[4, 1]	θερισταὶ δὲ ὁμοίως πρὸ πολλῶν	τῶν	ἡμερῶν καὶ δρεπάνην θήγουσι, καὶ
[4, 1]	καὶ ἡμεῖς μιμούμενοι, πρὸ πολλῶν	τῶν	ἡμέρων τὰς ὑμετέρας ἀσφαλιζόμεθα ψυχὰς,
[4, 7]	παρόντας, ἵνα πολλὴν τῶν μελῶν	τῶν	ἡμετέρων ποιήσησθε πρόνοιαν, ἵνα μὴ
[4, 7]	τρέχεις ἰδεῖν ἐν τῇ συναγωγῇ	τῶν	θεομάχων Ἰουδαίων, εἰπέ μοι, σαλπίζοντας
[4, 6]	ἀφανίσας· οὕτω καὶ ὁ Θεὸς	τῶν	θυσιῶν ἀπήγαγε, τὴν πόλιν αὐτὴν
[4, 6]	δῆμος, ἡ δὲ ψυχροποσία ἡ	τῶν	θυσιῶν ἐπιτροπὴ καὶ ἐξουσία. Ὥσπερ
[4, 6]	λαγνείαν ἐδίωκον. Τί μοι πλῆθος	τῶν	θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος. Οἱ
[4, 6]	ἣν εἶπον· Τί μοι πλῆθος	τῶν	θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος. Πλήρης
[4, 4]	ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ, καὶ	τῶν	Ἱεροσολύμων ἔξω που μακράν· ὁ
[4, 5]	τὰς παρατηρήσεις ταύτας ἁπάσας ἕξω	τῶν	Ἱεροσολύμων φυλάττειν οὐ χρή. Καὶ
[4, 4]	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἑορτῶν	τῶν	Ἰουδαϊκῶν οὐ καιρὸν μόνον, ἀλλὰ
[4, 3]	καὶ πλείονος κατὰ τοῦτο κατακρίσεως	τῶν	Ἰουδαίων ἁπάντων ἀξίους ὄντας ὁρῶ.
[4, 6]	ὁ δὲ νοσῶν ὁ δυσάρεστος	τῶν	Ἰουδαίων δῆμος, ἡ δὲ ψυχροποσία
[4, 3]	γνώμην τοῦ Θεοῦ τοῦτο ποιοῦντας,	τῶν	μεθυόντων καὶ παραινούντων καὶ κωμαζόντων
[4, 7]	καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι πάσχειν δεινὸν,	τῶν	μελῶν ἡμῶν σηπομένων; Ἀλλ´ οὐχ
[4, 7]	ὑμᾶς τοὺς παρόντας, ἵνα πολλὴν	τῶν	μελῶν τῶν ἡμετέρων ποιήσησθε πρόνοιαν,
[4, 5]	καὶ τοσαύτην ἀρετὴν ἐπεδείκνυντο, οὐδὲν	τῶν	νομιζομένων παρατηροῦντες. ~Καὶ τίνος ἕνεκεν.
[4, 5]	τῶν ἁγίων ἐκείνων οὐδὲν τοιοῦτον	τῶν	νομίμων φυλαττόντων ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας,
[4, 7]	αὐτοὺς ἀνακτήσασθαι. Καὶ γὰρ λακτιζόντων	τῶν	νοσούντων καὶ ὑβριζόντων καὶ λοιδορούντων
[4, 2]	καὶ ἀφεῖλε τὸν τελαμῶνα ἀπὸ	τῶν	ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν
[4, 3]	Ἂν ἁλῷ τις, εἰπέ μοι,	τῶν	παρ´ ἡμῖν οἰκούντων τὰ ἐκείνων
[4, 7]	δῶρα πάντων τιμιώτερα, τὰς ψυχὰς	τῶν	πεπλανημένων ἐπαναγαγόντες· κἂν ὑβρισθῆναι δέῃ,
[4, 4]	ποιεῖν τὸ πάσχα ἐν οὐδεμιᾷ	τῶν	πόλεων ὧν Κύριος ὁ Θεός
[4, 1]	φειδώ. Οὐ γὰρ ἡ φύσις	τῶν	πραγμάτων, ἀλλ´ αἱ τοῦ Θεοῦ
[4, 1]	ποιουμένους παρασκευὰς, ὥστε τοῦ καιροῦ	τῶν	πραγμάτων ἐπιστάντος εὔκολον αὐτοῖς γενέσθαι
[4, 1]	ἂν πρὸ τοῦ καιροῦ τὰς	τῶν	πραγμάτων ποιουμένους παρασκευὰς, ὥστε τοῦ
[4, 2]	τὴν ψῆφον, οὐ τῇ φύσει	τῶν	πραγμάτων προσέχοντες, ἀλλὰ τῷ τέλει
[4, 2]	εὐδοκιμοῦντα, πανταχοῦ πρὸ τῆς φύσεως	τῶν	πραγμάτων τοῦ Θεοῦ τὰς ψήφους
[4, 5]	σὺ νῦν νηστεύεις, εἰπέ μοι,	τῶν	προγόνων τῶν σῶν οὔτε θυσάντων,
[4, 4]	πολιτείαν (ποῦ γὰρ ἔχουσιν ἀπὸ	τῶν	προφητῶν δεῖξαι τοῦτο; οὐδὲ οὕτως
[4, 4]	δῆλον μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ	τῶν	προφητῶν. Ὅταν γὰρ φαίνωνται ἐκεῖνοι,
[4, 2]	Ἰσραὴλ, ὅτι ἀπὸ τῶν υἱῶν	τῶν	προφητῶν οὗτος, καὶ εἶπε πρὸς
[4, 2]	ἀληθὲς, ἄκουσον· βασιλέα τινά ποτε	τῶν	Σύρων λαβὼν ὁ Ἀχαὰβ, παρὰ
[4, 7]	οὖν οὐκ ἄτοπον, τοὺς μὲν	τῶν	σωμάτων προνοοῦντας τοσαύτην ποιεῖσθαι τὴν
[4, 5]	νηστεύεις, εἰπέ μοι, τῶν προγόνων	τῶν	σῶν οὔτε θυσάντων, οὔτε νηστευσάντων,
[4, 7]	ὁλοκαυτώμασιν ὑμῶν, καὶ ταῖς θυσίαις	τῶν	σωτηρίων ὑμῶν. Ποῦ τοίνυν ἐστὶν
[4, 5]	σαββάτων καὶ νουμηνιῶν, καὶ πάντων	τῶν	τοιούτων, ἐκ περιουσίας ἀπῄτει ἡ
[4, 3]	τῆς ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον	τῶν	τοῦτο νοσούντων ἐρήσομαι, Χριστιανὸς εἶ;
[4, 5]	γένοιτο τοῦ Δανιήλ; τί δὲ	τῶν	τριῶν παίδων, οἳ τὸ μέγιστον
[4, 3]	καὶ Ἰουδαίων; μὴ γὰρ ὑπὲρ	τῶν	τυχόντων ἐστὶν ἡ ἀμφισβήτησις, ἵνα
[4, 5]	τὰς ψυχὰς τὰς ἑαυτῶν ὑπὲρ	τῶν	τῷ Θεῷ δοκούντων ἔδωκαν, εὔδηλον
[4, 1]	καὶ μετὰ πολλῆς φερομένῳ τῆς	τῶν	ὑδάτων ῥύμης, οὐκέθ´ ὁμοίως εὔκολον
[4, 2]	ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ, ὅτι ἀπὸ	τῶν	υἱῶν τῶν προφητῶν οὗτος, καὶ
[4, 5]	τις τὴν ψυχὴν αὑτοῦ ὑπὲρ	τῶν	φίλων αὑτοῦ θήσῃ. Ἐκεῖνοι δὲ
[4, 6]	γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα πάντα ἐκ	τῶν	χειρῶν ὑμῶν; Ἥκουσας σαφεστάτης φωνῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/04/2009