>Livre, Chap. |
[4, 3] |
καὶ
μακρῶν
περιόδων
ὥστε
ἀποδεῖξαι
|
τοῦτο, |
ἀλλ´
ἀρκεῖ
ψιλήν
τινα
ἐρώτησιν |
[4, 7] |
ὁ
κάμνων·
ἀλλ´
οὐ
διὰ
|
τοῦτο |
ἀπέστη
ἐκεῖνος
τῆς
θεραπείας.
Πῶς |
[4, 3] |
τοῖς
Ῥωμαίων
χρώμενος
νόμοις,
οὐ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
πείσεται
πάλιν;
Πῶς
οὖν
|
[4, 4] |
καὶ
τὰ
τοῦ
νόμου
πληροῦντες·
|
τοῦτο |
γὰρ
ὁ
νόμος
ἔλεγεν·
οὗτοι |
[4, 6] |
{ἑτέρῳ}
τόπῳ
τῆς
οἰκουμένης
εἴασε
|
τοῦτο |
γίνεσθαι,
ἀλλ´
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις |
[4, 3] |
ἧς
αἱ
βάσανοι
γίνονται·
διὰ
|
τοῦτο |
δὲ
καὶ
τοὺς
μάρτυρας
φιλοῦμεν, |
[4, 4] |
οὖν
καὶ
νῦν
ποιοῦσι.
Πόθεν
|
τοῦτο |
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου. |
[4, 2] |
προθυμίας.
Ἀλλ´
οὐκ
ἠνέσχετο·
διὰ
|
τοῦτο |
δίκην
ἔδωκε
τὴν
ἐσχάτην,
τοῖς |
[4, 1] |
φεύγειν
νηστείαν.
Μὴ
γάρ
μοι
|
τοῦτο |
εἴπῃς.
ὅτι
νηστεύουσιν,
ἀλλ´
ἐκεῖνό |
[4, 5] |
μισθῷ
τινι
τοῦτο
ἔπραττον.
Διὰ
|
τοῦτο |
ἔλεγον,
ὅτι
Ἔστι
Θεὸς
ἐν |
[4, 6] |
ἐμοὶ
θύετε.
Ἀλλ´
ὅμως
καὶ
|
τοῦτο |
ἐπιτρέψας
οὐ
μέχρι
τέλους
ἀφῆκεν, |
[4, 2] |
ἑαυτὸν
κατέστησε.
Τίνος
οὖν
ἕνεκεν
|
τοῦτο |
ἐποίησεν;
Ἔμελλεν
ἐλέγχειν
τὸν
βασιλέα, |
[4, 5] |
ὅτι
οὐδὲ
ἐπὶ
μισθῷ
τινι
|
τοῦτο |
ἔπραττον.
Διὰ
τοῦτο
ἔλεγον,
ὅτι |
[4, 4] |
τὸν
καιρὸν
τηρεῖν.
Πόθεν
οὖν
|
τοῦτο |
ἔσται
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ |
[4, 1] |
τοῦτο
ποιοῦσιν·
ὡς
ἂν
μὴ
|
τοῦτο |
ᾖ,
μέθης
πάσης
ἐστὶν
ἡ |
[4, 2] |
τὸν
πολέμιον
ἀφῆκας.
Διὰ
γὰρ
|
τοῦτο |
καὶ
ὁ
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα |
[4, 3] |
τὴν
ὑμετέραν.
Δότε
δὴ
κἀμοὶ
|
τοῦτο |
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἡμετέρους
εἰπεῖν, |
[4, 3] |
ἀνῃρημένοις,
οὓς
καὶ
πλείονος
κατὰ
|
τοῦτο |
κατακρίσεως
τῶν
Ἰουδαίων
ἁπάντων
ἀξίους |
[4, 6] |
ἄβατον
πᾶσιν.
Εἰ
γὰρ
μὴ
|
τοῦτο |
κατασκευάσαι
ἐβούλετο,
τίνος
ἕνεκεν
εἰς |
[4, 5] |
τοῦ
Θεοῦ.
Καὶ
οὐ
διὰ
|
τοῦτο |
μόνον
θαυμαστοὶ,
ἀλλ´
ὅτι
οὐδὲ |
[4, 3] |
ἀποκρίσεως.
Τί
οὖν;
ἕκαστον
τῶν
|
τοῦτο |
νοσούντων
ἐρήσομαι,
Χριστιανὸς
εἶ;
τίνος |
[4, 4] |
ἑορτὰς
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν
ἑορτάζειν.
Διὰ
|
τοῦτο |
ὁ
Στέφανος
ἔλεγε
πρὸς
αὐτούς· |
[4, 4] |
ἔχουσιν
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν
δεῖξαι
|
τοῦτο; |
οὐδὲ
οὕτως
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν.
Καίτοι |
[4, 4] |
καιρὸν,
ἐσχάτην
παρανομίαν
παρανομοῦσι.
Καὶ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἐντεῦθεν
δῆλον
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 3] |
ἁπάντων
ἀξίους
ὄντας
ὁρῶ.
Καὶ
|
τοῦτο |
οὐχ
οἱ
σοφοὶ
καὶ
συνετοὶ |
[4, 7] |
νῦν
δὲ
αὐτοῖς
οὐκ
ἀφίεται
|
τοῦτο |
ποιεῖν.
Ἄκουσον
γοῦν,
καὶ
διὰ |
[4, 3] |
Εἰ
γὰρ
δὴ
μὴ
μέλλοιμεν
|
τοῦτο
|
ποιεῖν,
ἀλλὰ
γυμνὰ
τὰ
πράγματα |
[4, 3] |
ἴδῃς
παρὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
|
τοῦτο |
ποιοῦντας,
τῶν
μεθυόντων
καὶ
παραινούντων |
[4, 1] |
εἰ
κατὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
|
τοῦτο |
ποιοῦσιν·
ὡς
ἂν
μὴ
τοῦτο |
[4, 7] |
γὰρ
κἀκεῖνο,
ἀλλ´
ἵνα
καὶ
|
τοῦτο |
πολλῷ
πλέον
κωλύσητε.
Τί
τρέχεις |
[4, 3] |
οὐχ
ἡ
αὐτὴ,
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
πολὺ
τὸ
μέσον
τούτων
κἀκείνων. |
[4, 3] |
ἀλλὰ
νῦν
οὐκ
ἔστι.
Διὰ
|
τοῦτο |
τὸ
ποτὲ
ἔννομον
παράνομόν
ἐστι |
[4, 4] |
Πνεύματι
τῷ
ἁγίῳ
ἀντιπίπτετε.
Ἓν
|
τοῦτο, |
φησὶν,
ἐσπουδάκατε
μόνον,
ἐναντία
ποιεῖν |
[4, 1] |
οὐκέθ´
ὁμοίως
εὔκολον
ἀπαντᾷν.
Διὰ
|
τοῦτο |
φθάνουσιν
αὐτοῦ
τὰς
ἐπιβολὰς
πρὸ |
[4, 7] |
ἀπελθεῖν,
πολλῷ
μᾶλλον
ἐπὶ
συναγωγῆς
|
τοῦτο |
χρὴ
ποιεῖν·
μείζων
γὰρ
ἡ |