>Livre, Chap. |
[4, 2] |
δή
με.
Καὶ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
|
ὁ |
ἄνθρωπος,
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὸν,
καὶ |
[4, 2] |
δή
με.
Καὶ
οὐκ
ἠθέλησεν
|
ὁ |
ἄνθρωπος
πατάξαι
αὐτόν.
Καὶ
εἶπε |
[4, 2] |
τινά
ποτε
τῶν
Σύρων
λαβὼν
|
ὁ |
Ἀχαὰβ,
παρὰ
τὸ
τῷ
Θεῷ |
[4, 4] |
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ·
εἰ
δὲ
|
ὁ |
Βαὰλ,
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ.
Τοῦτο |
[4, 3] |
Πέρσης
οὐ
τὰ
Περσῶν
φρονεῖ;
|
ὁ |
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων
ζηλοῖ; |
[4, 2] |
ταῖς
αἰτίαις;
Ἰδοὺ
γοῦν
καὶ
|
ὁ |
βασιλεὺς
αὐτῷ
φησιν·
Δικαστὴς
σὺ |
[4, 2] |
μετὰ
γνώμης
ὀρθῆς
τὴν
ἀπόφασιν
|
ὁ
|
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ·
ὅπερ
οὖν
καὶ |
[4, 2] |
ἦν.
Καὶ
εἶπε
πρὸς
αὐτὸν
|
ὁ |
βασιλεὺς
Ἰσραήλ·
Ἰδοὺ
σὺ
δικαστὴς |
[4, 2] |
ὀφθαλμῶν
αὐτοῦ,
καὶ
ἐπέγνω
αὐτὸν
|
ὁ |
βασιλεὺς
Ἰσραὴλ,
ὅτι
ἀπὸ
τῶν |
[4, 2] |
ἐκεῖνον
συνομολογοῦντα
λαβεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
|
ὁ |
βασιλεὺς
παρεπορεύετο,
ἐβόησε
(πρὸς
αὐτὸν |
[4, 7] |
σωτηρίων
ὑμῶν.
Ποῦ
τοίνυν
ἐστὶν
|
ὁ |
βωμός;
ποῦ
δὲ
ἡ
κιβωτός; |
[4, 5] |
ἀπόδειξιν
παρασχώμεθα,
ἄκουσον
τί
φησιν
|
ὁ |
Δανιήλ·
Ἐν
ταῖς
ἡμέραις
ἐκείναις |
[4, 6] |
ἡ
φιάλη
δὲ
ἡ
πόλις,
|
ὁ |
δὲ
νοσῶν
ὁ
δυσάρεστος
τῶν |
[4, 4] |
τόπον,
τὸν
δὲ
καιρὸν
τηρείτω·
|
ὁ |
δὲ
τηρείτω
μὲν
τὸν
τόπον, |
[4, 4] |
πόλεως,
ἀποδοχῆς
ἄξιος
ὢν
φανῇ,
|
ὁ |
δὲ
τὸν
καιρὸν
μὲν
φυλάξας, |
[4, 4] |
τῶν
Ἱεροσολύμων
ἔξω
που
μακράν·
|
ὁ |
δὲ
τὸν
τόπον
τηρῶν,
παραβαίνων |
[4, 2] |
πείθεσθαι.
Εἶτα
ἐπειδὴ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
|
ὁ |
δεύτερος
ἐκεῖνος
καὶ
συνέτριψε,
περιέδησε |
[4, 1] |
λόγου·
οὐδεὶς
γὰρ
ἦν
ἡμῖν
|
ὁ |
διενοχλῶν·
ἐπειδὴ
δὲ
σήμερον
οἱ |
[4, 2] |
ἀργυρίου
τίσῃ.
Καὶ
ἐγένετο
ὡς
|
ὁ |
δοῦλός
σου
περιεβλέπετο
ὧδε
καὶ |
[4, 6] |
ἡ
πόλις,
ὁ
δὲ
νοσῶν
|
ὁ |
δυσάρεστος
τῶν
Ἰουδαίων
δῆμος,
ἡ |
[4, 4] |
τίς
τῶν
δύο
τούτων
ἐστὶν
|
ὁ
|
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
ὁ
εὐδοκιμῶν, |
[4, 4] |
ἐστὶν
ὁ
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
|
ὁ |
εὐδοκιμῶν,
ὁ
παραβὰς
τὸν
καιρὸν, |
[4, 3] |
εἶπεν,
Ἠλλάξασθε
τὸν
Θεὸν
ὑμῶν·
|
ὁ |
Θεὸς
γὰρ
οὐκ
ἀλλάσσεται·
ἀλλ´, |
[4, 6] |
τοῦ
σκεύους
συντριβῆς,
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
διὰ
τῆς
κατασκαφῆς
τῆς |
[4, 5] |
Καὶ
πρὸς
ἑτέρους
δὲ
πάλιν
|
ὁ |
Θεὸς
διὰ
τοῦ
Ζαχαρίου,
Μὴ |
[4, 6] |
τίνος
ἕνεκεν.
φησὶ,
ταῦτα
ἐπέταξεν
|
ὁ |
Θεὸς,
εἰ
μὴ
ἐβούλετο
γίνεσθαι; |
[4, 4] |
μόνον,
ἐναντία
ποιεῖν
ὧν
ἂν
|
ὁ
|
Θεὸς
ἐπιτάξῃ·
καθάπερ
οὖν
καὶ |
[4, 2] |
ὧν
ἔπαθε
παραινῶν,
ἅπερ
ἂν
|
ὁ |
Θεὸς
ἐπιτάξῃ,
πάντα
εἴκειν
καὶ |
[4, 6] |
τῆς
ἐπιθυμίας
ἐκείνης·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
ἐποίησε,
θύειν
ἐπιτρέψας,
ἐν |
[4, 6] |
αὐτὸν
ἀπαγαγεῖν·
οὕτω
δὴ
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
ἐποίησεν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
εἶδεν |
[4, 7] |
Ἐὰν
οὗτος
ἐχθρός
σου
γένηται,
|
ὁ |
Θεὸς
ἔσται
σου
φίλος,
καὶ |
[4, 6] |
Ἔστω
τοίνυν
ὁ
μὲν
ἰατρὸς
|
ὁ |
Θεὸς,
ἡ
φιάλη
δὲ
ἡ |
[4, 4] |
ταῖς
ἰγνύαις;
Εἰ
ἔστι
Κύριος
|
ὁ
|
Θεὸς
ἡμῶν
μεθ´
ὑμῶν,
δεῦτε |
[4, 6] |
οἰκοδομῆς
διέλυσε
σύνδεσμον·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς,
καθάπερ
τινὰ
σύνδεσμον
λατρείας |
[4, 2] |
λαοῦ
αὐτοῦ.
Ὁρᾷς
πῶς
οὐχ
|
ὁ |
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 4] |
οὐδεμιᾷ
τῶν
πόλεων
ὧν
Κύριος
|
ὁ |
Θεός
σου
δίδωσί
σοι.
Ἀλλ´ |
[4, 4] |
τόπῳ
ᾧ
ἂν
ἐκλέξηται
Κύριος
|
ὁ
|
Θεός
σου.
Οὕτω
καὶ
τὰς |
[4, 6] |
τὸ
σκεῦος
ἀφανίσας·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
τῶν
θυσιῶν
ἀπήγαγε,
τὴν |
[4, 3] |
ἡ
σύγχυσις
ἔσται,
καὶ
πολὺς
|
ὁ |
θόρυβος.
Καὶ
γὰρ
καὶ
λῃσταὶ |
[4, 6] |
καθεῖλε
τὴν
πόλιν,
ἵν´
ὥσπερ
|
ὁ |
ἰατρὸς
διὰ
τῆς
τοῦ
σκεύους |
[4, 6] |
μεθόδου
πάλιν
ἀπήγαγεν.
Καὶ
καθάπερ
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἐκεῖνος
(οὐδὲν
γὰρ
κωλύει |
[4, 6] |
ἐπιτροπὴ
καὶ
ἐξουσία.
Ὥσπερ
οὖν
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἵστησι
τῆς
ἀκαίρου
ταύτης |
[4, 7] |
ἅγια
τὸν
ἁγίων;
ποῦ
δὲ
|
ὁ |
ἱερεύς;
ποῦ
δὲ
τὰ
χερουβὶμ |
[4, 7] |
Καὶ
ἰατροῦ
πολλάκις
ἐσθῆτα
διέῤῥηξεν
|
ὁ
|
κάμνων·
ἀλλ´
οὐ
διὰ
τοῦτο |
[4, 2] |
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
|
ὁ |
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ
λαοῦ
|
[4, 2] |
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
|
ὁ |
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ
λαοῦ |
[4, 2] |
ἀπ´
ἐμοῦ,
καὶ
πατάξει
σε
|
ὁ |
λέων.
Καὶ
ἀπῆλθεν
ἀπ´
αὐτοῦ, |
[4, 2] |
ἀπ´
αὐτοῦ,
καὶ
εὗρεν
αὐτὸν
|
ὁ |
λέων,
καὶ
ἐπάταξεν
αὐτόν.
Καὶ |
[4, 6] |
ἀναφέροντες
θυσίας·
ἀλλὰ
πρὸς
τούτους
|
ὁ |
λόγος
ἀποτείνεται
καλῶν
αὐτοὺς
ἀπὸ |
[4, 4] |
τὰ
ἐκείνων
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ
οὗτος
|
ὁ |
λόγος
ἡμῖν·
ἐπειδὴ
δὲ
καὶ |
[4, 6] |
τὸ
πρᾶγμα
μανίας.
Ἔστω
τοίνυν
|
ὁ |
μὲν
ἰατρὸς
ὁ
Θεὸς,
ἡ
|
[4, 4] |
εἶναι
ποιοῦντας
τὸ
πάσχα,
καὶ
|
ὁ |
μὲν
παραβαινέτω
τὸν
τόπον,
τὸν |
[4, 4] |
δὲ
τὸν
καιρόν·
καὶ
ποιείτω
|
ὁ |
μὲν
τὸν
καιρὸν
τηρῶν,
παραβαίνων |
[4, 5] |
οὐ
λατρεύομεν.
Ἀρκετὸν
ἡμῖν
ἐστιν
|
ὁ |
μισθὸς,
φησὶν,
ὅτι
διὰ
τὸν |
[4, 5] |
ἦν
ἐκεῖ
τόπος,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
|
ὁ |
ναὸς
οὐκ
ἦν,
ἔμενον
μὴ
|
[4, 2] |
μηδὲν
περαιτέρω
ζήτει·
βασιλεύς
ἐστιν
|
ὁ |
νομοθετῶν·
αἰδέσθητι
τοῦ
κελεύοντος
τὸ
|
[4, 4] |
τοῦ
νόμου
πληροῦντες·
τοῦτο
γὰρ
|
ὁ |
νόμος
ἔλεγεν·
οὗτοι
δὲ
μηδὲ
|
[4, 4] |
ἀλλὰ
καὶ
τόπον
παρατηρεῖν
ἐκέλευσεν
|
ὁ |
νόμος.
Καὶ
γὰρ
περὶ
τοῦ |
[4, 6] |
ἕνα
συνέκλεισε
τὴν
τοιαύτην
ἁγιστείαν,
|
ὁ |
πανταχοῦ
παρὼν
καὶ
τὰ
πάντα |
[4, 4] |
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
ὁ
εὐδοκιμῶν,
|
ὁ |
παραβὰς
τὸν
καιρὸν,
καὶ
ἐν |
[4, 7] |
μελῶν
ἡμῶν
σηπομένων;
Ἀλλ´
οὐχ
|
ὁ |
Παῦλος
οὕτως·
ἀλλὰ
πῶς;
Τίς, |
[4, 3] |
πρὸς
ἐκείνους
τρέχεις
τοὺς
ἀνελόντας,
|
ὁ |
προσκυνεῖν
λέγων
τὸν
ἐσταυρωμένον;
Μὴ |
[4, 2] |
μὴ
τὸν
προφήτην
αἰδεσθεὶς
φείσηται
|
ὁ |
πρότερος,
οὐχ
ἁπλῶς
εἶπεν
αὐτῷ· |
[4, 2] |
αὐτὸν,
περιελὼν
τὸν
τελαμῶνα,
φησὶν
|
ὁ |
προφήτης·
Ὅτι
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
|
[4, 2] |
ἀφῆκας.
Διὰ
γὰρ
τοῦτο
καὶ
|
ὁ |
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα
περιεβάλετο,
καὶ |
[4, 4] |
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν
ἑορτάζειν.
Διὰ
τοῦτο
|
ὁ |
Στέφανος
ἔλεγε
πρὸς
αὐτούς·
Ὑμεῖς |
[4, 3] |
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων
ζηλοῖ;
|
ὁ |
τὴν
Ῥωμαίων
χώραν
οἰκῶν
οὐ |
[4, 7] |
νωθρίαν,
ὁμοίως
κολάζονται.
Ἐπεὶ
καὶ
|
ὁ |
τὸ
τάλαντον
ἐκεῖνο
κατορύξας,
ὁλόκληρον |
[4, 4] |
τὸν
καιρὸν
φυλάξας.
Ἂν
γὰρ
|
ὁ |
τὸν
καιρὸν
μὲν
παραβὰς
ἵνα |
[4, 4] |
ἐν
τῷ
τόπῳ
ποιήσας,
ἢ
|
ὁ |
τὸν
τόπον
καταλιπὼν,
καὶ
τὸν |
[4, 2] |
τυπτήσας
τὸν
προφήτην
ἐσώθη,
καὶ
|
ὁ |
φεισάμενος
ἐκολάζετο,
ἵνα
μάθῃς
ὅτι |
[4, 1] |
Θεοῦ,
φιλανθρωπίας
ἁπάσης
βελτίων
ἐστὶν
|
ὁ |
φόνος·
κἂν
φείσηταί
τις
καὶ |
[4, 4] |
ἐνοχλεῖτε
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
εἰ
δὲ
|
ὁ |
Χριστιανισμός
ἐστιν
ἀληθὴς,
ὡσπεροῦν
καὶ |