>Livre, Chap. |
[4, 2] |
δή
με.
Καὶ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
|
ὁ |
ἄνθρωπος,
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὸν,
καὶ |
[4, 2] |
δή
με.
Καὶ
οὐκ
ἠθέλησεν
|
ὁ |
ἄνθρωπος
πατάξαι
αὐτόν.
Καὶ
εἶπε |
[4, 2] |
τινά
ποτε
τῶν
Σύρων
λαβὼν
|
ὁ |
Ἀχαὰβ,
παρὰ
τὸ
τῷ
Θεῷ |
[4, 4] |
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ·
εἰ
δὲ
|
ὁ |
Βαὰλ,
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ.
Τοῦτο |
[4, 3] |
Πέρσης
οὐ
τὰ
Περσῶν
φρονεῖ;
|
ὁ |
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων
ζηλοῖ; |
[4, 2] |
ταῖς
αἰτίαις;
Ἰδοὺ
γοῦν
καὶ
|
ὁ |
βασιλεὺς
αὐτῷ
φησιν·
Δικαστὴς
σὺ |
[4, 2] |
μετὰ
γνώμης
ὀρθῆς
τὴν
ἀπόφασιν
|
ὁ
|
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ·
ὅπερ
οὖν
καὶ |
[4, 2] |
ἦν.
Καὶ
εἶπε
πρὸς
αὐτὸν
|
ὁ |
βασιλεὺς
Ἰσραήλ·
Ἰδοὺ
σὺ
δικαστὴς |
[4, 2] |
ὀφθαλμῶν
αὐτοῦ,
καὶ
ἐπέγνω
αὐτὸν
|
ὁ |
βασιλεὺς
Ἰσραὴλ,
ὅτι
ἀπὸ
τῶν |
[4, 2] |
ἐκεῖνον
συνομολογοῦντα
λαβεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
|
ὁ |
βασιλεὺς
παρεπορεύετο,
ἐβόησε
(πρὸς
αὐτὸν |
[4, 7] |
σωτηρίων
ὑμῶν.
Ποῦ
τοίνυν
ἐστὶν
|
ὁ |
βωμός;
ποῦ
δὲ
ἡ
κιβωτός; |
[4, 2] |
κολάζεται,
ἕτερος
δὲ
φονεύσας
ηὐδοκίμησεν.
|
Ὁ |
γοῦν
Φινεὲς
δύο
φόνους
ἐργασάμενος
|
[4, 5] |
ἀπόδειξιν
παρασχώμεθα,
ἄκουσον
τί
φησιν
|
ὁ |
Δανιήλ·
Ἐν
ταῖς
ἡμέραις
ἐκείναις |
[4, 6] |
ἡ
φιάλη
δὲ
ἡ
πόλις,
|
ὁ |
δὲ
νοσῶν
ὁ
δυσάρεστος
τῶν |
[4, 4] |
τόπον,
τὸν
δὲ
καιρὸν
τηρείτω·
|
ὁ |
δὲ
τηρείτω
μὲν
τὸν
τόπον, |
[4, 4] |
πόλεως,
ἀποδοχῆς
ἄξιος
ὢν
φανῇ,
|
ὁ |
δὲ
τὸν
καιρὸν
μὲν
φυλάξας, |
[4, 4] |
τῶν
Ἱεροσολύμων
ἔξω
που
μακράν·
|
ὁ |
δὲ
τὸν
τόπον
τηρῶν,
παραβαίνων |
[4, 7] |
δὲ
ἐγὼ
περιεργάζομαι
καὶ
πολυπραγμονῶ;
|
Ὁ |
Δεσπότης
ἡμῶν
δι´
ἡμᾶς
ἀπέθανε, |
[4, 2] |
πείθεσθαι.
Εἶτα
ἐπειδὴ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
|
ὁ |
δεύτερος
ἐκεῖνος
καὶ
συνέτριψε,
περιέδησε |
[4, 1] |
λόγου·
οὐδεὶς
γὰρ
ἦν
ἡμῖν
|
ὁ |
διενοχλῶν·
ἐπειδὴ
δὲ
σήμερον
οἱ |
[4, 2] |
ἐβόησε
(πρὸς
αὐτὸν
καὶ
εἶπεν·
|
Ὁ |
δοῦλός
σου
ἐξῆλθεν
ἐπὶ
τὴν |
[4, 2] |
ἀργυρίου
τίσῃ.
Καὶ
ἐγένετο
ὡς
|
ὁ |
δοῦλός
σου
περιεβλέπετο
ὧδε
καὶ |
[4, 6] |
ἡ
πόλις,
ὁ
δὲ
νοσῶν
|
ὁ |
δυσάρεστος
τῶν
Ἰουδαίων
δῆμος,
ἡ |
[4, 4] |
τίς
τῶν
δύο
τούτων
ἐστὶν
|
ὁ
|
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
ὁ
εὐδοκιμῶν, |
[4, 4] |
ἐστὶν
ὁ
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
|
ὁ |
εὐδοκιμῶν,
ὁ
παραβὰς
τὸν
καιρὸν, |
[4, 3] |
εἶπεν,
Ἠλλάξασθε
τὸν
Θεὸν
ὑμῶν·
|
ὁ |
Θεὸς
γὰρ
οὐκ
ἀλλάσσεται·
ἀλλ´, |
[4, 6] |
τοῦ
σκεύους
συντριβῆς,
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
διὰ
τῆς
κατασκαφῆς
τῆς |
[4, 5] |
Καὶ
πρὸς
ἑτέρους
δὲ
πάλιν
|
ὁ |
Θεὸς
διὰ
τοῦ
Ζαχαρίου,
Μὴ |
[4, 6] |
τίνος
ἕνεκεν.
φησὶ,
ταῦτα
ἐπέταξεν
|
ὁ |
Θεὸς,
εἰ
μὴ
ἐβούλετο
γίνεσθαι; |
[4, 2] |
ἀλλ´,
Ἐν
λόγῳ
Κυρίου·
τουτέστιν,
|
Ὁ
|
Θεὸς
ἐπέταξε,
μηδὲν
περαιτέρω
ζήτει· |
[4, 4] |
μόνον,
ἐναντία
ποιεῖν
ὧν
ἂν
|
ὁ
|
Θεὸς
ἐπιτάξῃ·
καθάπερ
οὖν
καὶ |
[4, 2] |
ὧν
ἔπαθε
παραινῶν,
ἅπερ
ἂν
|
ὁ |
Θεὸς
ἐπιτάξῃ,
πάντα
εἴκειν
καὶ |
[4, 6] |
τῆς
ἐπιθυμίας
ἐκείνης·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
ἐποίησε,
θύειν
ἐπιτρέψας,
ἐν |
[4, 6] |
αὐτὸν
ἀπαγαγεῖν·
οὕτω
δὴ
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
ἐποίησεν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
εἶδεν |
[4, 7] |
Ἐὰν
οὗτος
ἐχθρός
σου
γένηται,
|
ὁ |
Θεὸς
ἔσται
σου
φίλος,
καὶ |
[4, 6] |
Ἔστω
τοίνυν
ὁ
μὲν
ἰατρὸς
|
ὁ |
Θεὸς,
ἡ
φιάλη
δὲ
ἡ |
[4, 4] |
ταῖς
ἰγνύαις;
Εἰ
ἔστι
Κύριος
|
ὁ
|
Θεὸς
ἡμῶν
μεθ´
ὑμῶν,
δεῦτε |
[4, 6] |
οἰκοδομῆς
διέλυσε
σύνδεσμον·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς,
καθάπερ
τινὰ
σύνδεσμον
λατρείας |
[4, 2] |
λαοῦ
αὐτοῦ.
Ὁρᾷς
πῶς
οὐχ
|
ὁ |
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 4] |
οὐδεμιᾷ
τῶν
πόλεων
ὧν
Κύριος
|
ὁ |
Θεός
σου
δίδωσί
σοι.
Ἀλλ´ |
[4, 4] |
τόπῳ
ᾧ
ἂν
ἐκλέξηται
Κύριος
|
ὁ
|
Θεός
σου.
Οὕτω
καὶ
τὰς |
[4, 6] |
τὸ
σκεῦος
ἀφανίσας·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
τῶν
θυσιῶν
ἀπήγαγε,
τὴν |
[4, 3] |
ἡ
σύγχυσις
ἔσται,
καὶ
πολὺς
|
ὁ |
θόρυβος.
Καὶ
γὰρ
καὶ
λῃσταὶ |
[4, 6] |
καθεῖλε
τὴν
πόλιν,
ἵν´
ὥσπερ
|
ὁ |
ἰατρὸς
διὰ
τῆς
τοῦ
σκεύους |
[4, 6] |
μεθόδου
πάλιν
ἀπήγαγεν.
Καὶ
καθάπερ
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἐκεῖνος
(οὐδὲν
γὰρ
κωλύει |
[4, 6] |
ἐπιτροπὴ
καὶ
ἐξουσία.
Ὥσπερ
οὖν
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἵστησι
τῆς
ἀκαίρου
ταύτης |
[4, 7] |
ἅγια
τὸν
ἁγίων;
ποῦ
δὲ
|
ὁ |
ἱερεύς;
ποῦ
δὲ
τὰ
χερουβὶμ |
[4, 7] |
Καὶ
ἰατροῦ
πολλάκις
ἐσθῆτα
διέῤῥηξεν
|
ὁ
|
κάμνων·
ἀλλ´
οὐ
διὰ
τοῦτο |
[4, 2] |
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
|
ὁ |
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ
λαοῦ |
[4, 2] |
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
|
ὁ |
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ
λαοῦ
|
[4, 2] |
ἀπ´
ἐμοῦ,
καὶ
πατάξει
σε
|
ὁ |
λέων.
Καὶ
ἀπῆλθεν
ἀπ´
αὐτοῦ, |
[4, 2] |
ἀπ´
αὐτοῦ,
καὶ
εὗρεν
αὐτὸν
|
ὁ |
λέων,
καὶ
ἐπάταξεν
αὐτόν.
Καὶ |
[4, 6] |
ἀναφέροντες
θυσίας·
ἀλλὰ
πρὸς
τούτους
|
ὁ |
λόγος
ἀποτείνεται
καλῶν
αὐτοὺς
ἀπὸ |
[4, 4] |
τὰ
ἐκείνων
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ
οὗτος
|
ὁ |
λόγος
ἡμῖν·
ἐπειδὴ
δὲ
καὶ |
[4, 6] |
τὸ
πρᾶγμα
μανίας.
Ἔστω
τοίνυν
|
ὁ |
μὲν
ἰατρὸς
ὁ
Θεὸς,
ἡ
|
[4, 4] |
εἶναι
ποιοῦντας
τὸ
πάσχα,
καὶ
|
ὁ |
μὲν
παραβαινέτω
τὸν
τόπον,
τὸν |
[4, 4] |
δὲ
τὸν
καιρόν·
καὶ
ποιείτω
|
ὁ |
μὲν
τὸν
καιρὸν
τηρῶν,
παραβαίνων |
[4, 5] |
οὐ
λατρεύομεν.
Ἀρκετὸν
ἡμῖν
ἐστιν
|
ὁ |
μισθὸς,
φησὶν,
ὅτι
διὰ
τὸν |
[4, 5] |
ἦν
ἐκεῖ
τόπος,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
|
ὁ |
ναὸς
οὐκ
ἦν,
ἔμενον
μὴ
|
[4, 2] |
μηδὲν
περαιτέρω
ζήτει·
βασιλεύς
ἐστιν
|
ὁ |
νομοθετῶν·
αἰδέσθητι
τοῦ
κελεύοντος
τὸ
|
[4, 4] |
τοῦ
νόμου
πληροῦντες·
τοῦτο
γὰρ
|
ὁ |
νόμος
ἔλεγεν·
οὗτοι
δὲ
μηδὲ
|
[4, 4] |
ἀλλὰ
καὶ
τόπον
παρατηρεῖν
ἐκέλευσεν
|
ὁ |
νόμος.
Καὶ
γὰρ
περὶ
τοῦ |
[4, 6] |
ἕνα
συνέκλεισε
τὴν
τοιαύτην
ἁγιστείαν,
|
ὁ |
πανταχοῦ
παρὼν
καὶ
τὰ
πάντα |
[4, 4] |
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
ὁ
εὐδοκιμῶν,
|
ὁ |
παραβὰς
τὸν
καιρὸν,
καὶ
ἐν |
[4, 7] |
μελῶν
ἡμῶν
σηπομένων;
Ἀλλ´
οὐχ
|
ὁ |
Παῦλος
οὕτως·
ἀλλὰ
πῶς;
Τίς, |
[4, 3] |
οὖν
ἕνεκεν
ἐνοχλεῖς
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
|
Ὁ |
Πέρσης
οὐ
τὰ
Περσῶν
φρονεῖ; |
[4, 3] |
πρὸς
ἐκείνους
τρέχεις
τοὺς
ἀνελόντας,
|
ὁ |
προσκυνεῖν
λέγων
τὸν
ἐσταυρωμένον;
Μὴ |
[4, 2] |
μὴ
τὸν
προφήτην
αἰδεσθεὶς
φείσηται
|
ὁ |
πρότερος,
οὐχ
ἁπλῶς
εἶπεν
αὐτῷ· |
[4, 2] |
αὐτὸν,
περιελὼν
τὸν
τελαμῶνα,
φησὶν
|
ὁ |
προφήτης·
Ὅτι
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
|
[4, 2] |
ἀφῆκας.
Διὰ
γὰρ
τοῦτο
καὶ
|
ὁ |
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα
περιεβάλετο,
καὶ |
[4, 4] |
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν
ἑορτάζειν.
Διὰ
τοῦτο
|
ὁ |
Στέφανος
ἔλεγε
πρὸς
αὐτούς·
Ὑμεῖς |
[4, 3] |
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων
ζηλοῖ;
|
ὁ |
τὴν
Ῥωμαίων
χώραν
οἰκῶν
οὐ |
[4, 7] |
νωθρίαν,
ὁμοίως
κολάζονται.
Ἐπεὶ
καὶ
|
ὁ |
τὸ
τάλαντον
ἐκεῖνο
κατορύξας,
ὁλόκληρον |
[4, 4] |
τὸν
καιρὸν
φυλάξας.
Ἂν
γὰρ
|
ὁ |
τὸν
καιρὸν
μὲν
παραβὰς
ἵνα |
[4, 4] |
ἐν
τῷ
τόπῳ
ποιήσας,
ἢ
|
ὁ |
τὸν
τόπον
καταλιπὼν,
καὶ
τὸν |
[4, 2] |
Τί
τούτου
γένοιτ´
ἂν
παραδοξότερον;
|
Ὁ
|
τυπτήσας
τὸν
προφήτην
ἐσώθη,
καὶ |
[4, 2] |
τυπτήσας
τὸν
προφήτην
ἐσώθη,
καὶ
|
ὁ |
φεισάμενος
ἐκολάζετο,
ἵνα
μάθῃς
ὅτι |
[4, 1] |
Θεοῦ,
φιλανθρωπίας
ἁπάσης
βελτίων
ἐστὶν
|
ὁ |
φόνος·
κἂν
φείσηταί
τις
καὶ |
[4, 4] |
ἐνοχλεῖτε
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
εἰ
δὲ
|
ὁ |
Χριστιανισμός
ἐστιν
ἀληθὴς,
ὡσπεροῦν
καὶ |
[4, 3] |
Θεὸν
ὑμῶν,
ἀλλὰ,
τὴν
δόξαν
|
Ὃ |
δὲ
λέγει
τοιοῦτόν
ἐστίν·
Ἐκεῖνοι, |
[4, 4] |
ἐν
τῷ
μηνὶ
τῷ
δευτέρῳ.
|
Ὃ |
δὲ
λέγει,
τοιοῦτόν
ἐστιν·
Ὃς |
[4, 4] |
καιροῦ
καταφρονήσαντας,
τὸν
τόπον
τηρῆσαι.
|
Ὃ |
δὲ
λέγω,
τοιοῦτόν
ἐστιν·
Ἐπέταξε |
[4, 4] |
ἐπὶ
ψυχῇ
ἀνθρώπου,
ἢ
ἐν
|
ὁδῷ |
μακρᾷ,
ἢ
ἐν
ὑμῖν,
ἐν |
[4, 2] |
ὁ
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
ἄνθρωποι
ταύτην
ἔχουσι
τὴν
ψῆφον, |
[4, 7] |
ἐκείνοις
διδόασι
δίκην·
οὕτως
οὐχ
|
οἱ |
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 5] |
ἐπέκειντο
βιαζόμενοι
καὶ
ἀναγκάζοντες
αὐτοὺς
|
οἱ |
βάρβαροι
κεχρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις
αὐτῶν, |
[4, 6] |
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
λέγει
Κύριος.
|
Οἱ |
δὲ
ἐν
Σοδόμοις
οὐδέποτε
ἀνεφάνησαν |
[4, 1] |
ΕΚΚΛΗΣΙᾼ
Λόγος
τέταρτος.
~(αʹ
Πάλιν
|
οἱ |
δείλαιοι
καὶ
πάντων
ἀνθρώπων
ἀθλιώτεροι |
[4, 7] |
οἱ
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
δυνάμενοι
μὲν
ἀπαγαγεῖν
τῆς
ἀσεβείας, |
[4, 4] |
δεῖξαι
πῶς
τὸν
νόμον
ἀτιμάζουσιν
|
οἱ |
Ἰουδαῖοι
νηστεύοντες
νῦν,
καὶ
τὰ |
[4, 7] |
καὶ
μυρίων
τιμωριῶν
ὑπόθεσις.
Ἐσάλπιζον
|
οἱ |
Ἰουδαῖοί
ποτε,
ὅτε
τὰς
θυσίας |
[4, 7] |
ἐστὶν
οἰκειότερος.
Ὥσπερ
οὖν
οὐχ
|
οἱ |
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 7] |
οἱ
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
κύριοι
μὲν
ὄντες
κωλῦσαι,
μὴ |
[4, 1] |
ὁ
διενοχλῶν·
ἐπειδὴ
δὲ
σήμερον
|
οἱ |
λύκων
ἁπάντων
χαλεπώτεροι
Ἰουδαῖοι
περιίστασθαι |
[4, 3] |
καὶ
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
ὁπωσοῦν
λόγου
καὶ
διανοίας
μετέχοντες |
[4, 5] |
ἐπὶ
γῆς
ἀλλοτρίας;
Καὶ
πάλιν
|
οἱ |
παῖδες
οἱ
τρεῖς
ἐν
Βαβυλῶνι |
[4, 3] |
ὄντας
ὁρῶ.
Καὶ
τοῦτο
οὐχ
|
οἱ |
σοφοὶ
καὶ
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 5] |
ῥᾴθυμοί
τινες
ἦσαν
καὶ
ἀνευλαβεῖς
|
οἱ |
ταῦτα
λέγοντες
καὶ
ποιοῦντες,
ἴσως |
[4, 5] |
τῇ
ψυχῇ
φιλοσοφίας.
Οὗτοι
γοῦν
|
οἱ
|
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τῶν
ἀγγέλων
ἐπιδειξάμενοι |
[4, 4] |
Τί
τοίνυν
ἔχοιεν
ἂν
εἰπεῖν
|
οἱ |
τῆς
πόλεως
ἔξω
ποιοῦντες;
Ὅταν
|
[4, 5] |
ἀλλοτρίας;
Καὶ
πάλιν
οἱ
παῖδες
|
οἱ |
τρεῖς
ἐν
Βαβυλῶνι
διατρίβοντες
ἔλεγον· |
[4, 1] |
ψυχὰς,
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
γεωργῶν
|
οἱ |
φιλόπονοι,
ἐπειδὰν
ἔχωσι
γείτονα
χείμαῤῥον |
[4, 5] |
τί
δὲ
τῶν
τριῶν
παίδων,
|
οἳ |
τὸ
μέγιστον
ἐν
τοῖς
Εὐαγγελίοις |
[4, 2] |
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ.
Εἶδες
φιλανθρωπίας
|
οἵαν |
ἔδωκε
δίκην;
καὶ
ἀντὶ
τῆς |
[4, 2] |
καὶ
ἀντὶ
τῆς
ἀκαίρου
φειδοῦς
|
οἵαν |
ὑπέμεινε
τιμωρίαν;
Καὶ
οὗτος
μὲν |
[4, 7] |
καὶ
ἐπιτηδείων
καὶ
πάντων
ἐστὶν
|
οἰκειότερος. |
Ὥσπερ
οὖν
οὐχ
οἱ
κλέπτοντες |
[4, 7] |
μίμησαί
σου
τὸν
Δεσπότην·
κἂν
|
οἰκέτην |
ἔχῃς,
κἂν
γυναῖκα,
κάτεχε
ἐπὶ
|
[4, 7] |
κἂν
γυναῖκα,
κάτεχε
ἐπὶ
τῆς
|
οἰκίας |
μετὰ
πολλῆς
τῆς
σφοδρότητος.
Εἰ |
[4, 6] |
τὴν
λοιπὴν
τῆς
πολιτείας
ἐκείνης
|
οἰκοδομὴν |
κατέλυσεν
ἅπασαν.
~ζʹ
Ἡ
μὲν |
[4, 6] |
ἐκεῖνον
ἀφέλῃ,
τὸν
πάντα
τῆς
|
οἰκοδομῆς |
διέλυσε
σύνδεσμον·
οὕτω
καὶ
ὁ |
[4, 6] |
τῆς
κατασκαφῆς
ἐκείνης;
Ὥσπερ
γὰρ
|
οἰκοδόμος |
θεμελίους
θεὶς,
τοίχους
ἀναστήσας,
ὄροφον
|
[4, 6] |
τῇ
ἐπιθυμίᾳ
τοῦ
κάμνοντος,
φιάλην
|
οἴκοθεν |
κομίσας
ἐκέλευσεν
ἐν
ταύτῃ
μόνῃ |
[4, 7] |
μοι,
σαλπίζοντας
ἀνθρώπους;
δέον
σε
|
οἴκοι |
καθήμενον
στενάζειν
ὑπὲρ
ἐκείνων
καὶ |
[4, 6] |
θαυμαστὸν
καὶ
παράδοξον,
ἡ
μὲν
|
οἰκουμένη |
πᾶσα
ἀνεῖται
τοῖς
Ἰουδαίοις,
(ἔνθα |
[4, 5] |
περιγενέσθαι
τῆς
φύσεως,
καὶ
τὴν
|
οἰκουμένην |
ἅπασαν
διὰ
τῶν
εἰς
αὐτοὺς |
[4, 6] |
θύειν
μόνον,
μὴ
πανταχοῦ
τῆς
|
οἰκουμένης |
διασπεῖραι
καὶ
μόνην
ἐκείνην
τὴν |
[4, 6] |
ἐν
οὐδενὶ
{ἑτέρῳ}
τόπῳ
τῆς
|
οἰκουμένης |
εἴασε
τοῦτο
γίνεσθαι,
ἀλλ´
ἐν |
[4, 6] |
ἑνὶ
τόπῳ
θύειν,
πανταχοῦ
τῆς
|
οἰκουμένης
|
μέλλοντα
διασπείρειν
ὑμᾶς,
ἢ
βουλόμενον |
[4, 6] |
Σοδομίτας
καὶ
τοὺς
ἐν
Γομόῤῥοις
|
οἰκοῦντας |
διαλεγόμενος,
ἀλλὰ
πρὸς
Ἰουδαίους.
Καλεῖ
|
[4, 3] |
εἰπέ
μοι,
τῶν
παρ´
ἡμῖν
|
οἰκούντων |
τὰ
ἐκείνων
φρονῶν,
οὐκ
εὐθέως |
[4, 3] |
ζηλοῖ;
ὁ
τὴν
Ῥωμαίων
χώραν
|
οἰκῶν |
οὐ
τὴν
ἡμετέραν
μέτεισι
πολιτείαν; |
[4, 5] |
ἄρτον
ἐπιθυμιῶν
οὐκ
ἔφαγον,
καὶ
|
οἶνος
|
καὶ
κρέας
οὐκ
εἰσῆλθεν
εἰς |
[4, 2] |
καὶ
περιγενέσθαι
λέγων,
καὶ
ἐν
|
οἷς |
ἐβούλετο
ἐκεῖνον
συνομολογοῦντα
λαβεῖν.
Ἐπειδὴ |
[4, 7] |
μὴ
βουλόμενοι
δὲ
ἢ
δι´
|
ὄκνον |
ἢ
διὰ
νωθρίαν,
ὁμοίως
κολάζονται. |
[4, 2] |
Κύριος·
Ὅτι
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
|
ὀλέθριον |
ἐκ
τῆς
χειρός
σου,
ἡ |
[4, 2] |
προφήτης·
Ὅτι
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
|
ὀλέθριον |
ἐκ
τῆς
χειρός
σου,
καὶ |
[4, 3] |
πολιτείαν
ἀξιοῖς
σώζεσθαι;
Μὴ
γὰρ
|
ὀλίγον |
ἐστὶ
τὸ
μέσον
ἡμῶν
καὶ |
[4, 7] |
σαλπιεῖτε
ἐν
αὐταῖς
ἐπὶ
τοῖς
|
ὁλοκαυτώμασιν |
ὑμῶν,
καὶ
ταῖς
θυσίαις
τῶν |
[4, 6] |
ὑμῶν;
λέγει
Κύριος.
Πλήρης
εἰμὶ
|
ὁλοκαυτωμάτων |
κριῶν·
καὶ
στέαρ
(ἀρνῶν
καὶ |
[4, 7] |
ὁ
τὸ
τάλαντον
ἐκεῖνο
κατορύξας,
|
ὁλόκληρον |
ἀπέδωκε
τῷ
ἰδίῳ
δεσπότῃ·
ἀλλ´
|
[4, 1] |
στάντες,
καὶ
μέγα
καὶ
διωλύγιον
|
ὀλολύξαντες, |
τῇ
φωνῇ
πολλάκις
πρὸ
τῆς |
[4, 5] |
ἡμέρας
εἴκοσι
καὶ
μίαν
οὐδενὸς
|
ὅλως |
μετέλαβεν.
Καὶ
πόθεν
δῆλον,
φησὶν, |
[4, 7] |
αὐτῶν
σταυρωθέντα
Χριστὸν,
ἵνα
πάντες
|
ὁμοθυμαδὸν |
ἐν
ἑνὶ
στόματι
δοξάζωμεν
τὸν |
[4, 1] |
τῆς
τῶν
ὑδάτων
ῥύμης,
οὐκέθ´
|
ὁμοίως |
εὔκολον
ἀπαντᾷν.
Διὰ
τοῦτο
φθάνουσιν |
[4, 4] |
κελεύει
ποιεῖν·
καὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
|
ὁμοίως |
καὶ
χρόνου
καὶ
τόπου
παρατηρήσει |
[4, 7] |
δι´
ὄκνον
ἢ
διὰ
νωθρίαν,
|
ὁμοίως |
κολάζονται.
Ἐπεὶ
καὶ
ὁ
τὸ |
[4, 1] |
κατασκευὴν
εὐτρεπίζουσιν.
Καὶ
θερισταὶ
δὲ
|
ὁμοίως |
πρὸ
πολλῶν
τῶν
ἡμερῶν
καὶ |
[4, 4] |
ἀπολήψεσθαι
τὴν
τοιαύτην
αὐτῶν
πολιτείαν,
|
ὅμως
|
ἔμενον
τῷ
νόμῳ
πειθόμενοι,
καὶ |
[4, 7] |
ἀπέδωκε
τῷ
ἰδίῳ
δεσπότῃ·
ἀλλ´
|
ὅμως |
ἐπειδὴ
μὴ
ἐπλεόνασεν
αὐτὸ
ἐκολάζετο. |
[4, 5] |
εἰκάδα
καὶ
πρώτην
ἀπαντῶσιν.
Ἀλλ´
|
ὅμως
|
καὶ
παρελθόντος
τοῦ
πάσχα
ἔμεινεν |
[4, 6] |
οὐκοῦν
κἂν
ἐμοὶ
θύετε.
Ἀλλ´
|
ὅμως |
καὶ
τοῦτο
ἐπιτρέψας
οὐ
μέχρι |
[4, 3] |
καὶ
ἁμαρτία
καὶ
πλημμέλεια·
ἀλλ´
|
ὅμως
|
οὐκ
ἤλλαξαν.
Ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε |
[4, 3] |
ἄμικτα;
ἐσταύρωσαν
ἐκεῖνοι
τὸν
Χριστὸν,
|
ὃν |
σὺ
προσκυνεῖς.
Ὁρᾷς
πόσον
τὸ |
[4, 3] |
κατακρίσεως
τῶν
Ἰουδαίων
ἁπάντων
ἀξίους
|
ὄντας |
ὁρῶ.
Καὶ
τοῦτο
οὐχ
οἱ |
[4, 7] |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
κύριοι
μὲν
|
ὄντες |
κωλῦσαι,
μὴ
κωλύοντες
δὲ,
τὴν |
[4, 7] |
διάβολον
ἔχουσι
μεθ´
ἑαυτῶν
χορεύοντα.
|
Ὅπερ |
γὰρ
ἔφθην
εἰπὼν,
τὸ
παρὰ |
[4, 2] |
τὴν
ἀπόφασιν
ὁ
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ·
|
ὅπερ |
οὖν
καὶ
ἐγένετο.
Ἐπειδὴ
γὰρ |
[4, 4] |
μεθ´
ὑμῶν,
δεῦτε
καὶ
πορεύεσθε
|
ὀπίσω |
αὐτοῦ·
εἰ
δὲ
ὁ
Βαὰλ, |
[4, 4] |
εἰ
δὲ
ὁ
Βαὰλ,
πορεύεσθε
|
ὀπίσω |
αὐτοῦ.
Τοῦτο
καὶ
ἐγὼ
νῦν |
[4, 4] |
καὶ
ἔστι,
μένετε,
καὶ
πορεύεσθε
|
ὀπίσω |
αὐτοῦ.
Τῶν
μυστηρίων
κοινωνεῖς,
εἰπέ |
[4, 5] |
μὲν
καὶ
ἐκ
τούτων
δῆλον.
|
Ὅπου |
γὰρ
θυσία
οὐκ
ἦν,
οὐδὲ |
[4, 7] |
ἕτερον
ἐπανατείνηται,
πάντα
φέρε
γενναίως,
|
ὅπως |
αὐτοῦ
κερδάνῃς
τὴν
σωτηρίαν.
Ἐὰν |
[4, 1] |
μέλλουσιν,
ἀνάγκη
πυκτεύειν
καὶ
μάχεσθαι,
|
ὅπως |
μηδὲν
ἡμῖν
θηριάλωτον
γένηται.
Καὶ |
[4, 3] |
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
ὁπωσοῦν |
λόγου
καὶ
διανοίας
μετέχοντες
συνομολογήσαιεν |
[4, 7] |
καὶ
τὰς
σάλπιγγας
κατέχεις
μόνον;
|
Ὁρᾷς |
ὅτι
παίζουσι
μᾶλλον,
ἢ
λατρεύουσιν; |
[4, 3] |
τὸν
Χριστὸν,
ὃν
σὺ
προσκυνεῖς.
|
Ὁρᾷς |
πόσον
τὸ
μέσον;
Πῶς
οὖν |
[4, 2] |
σου
ἀντὶ
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ.
|
Ὁρᾷς |
πῶς
οὐχ
ὁ
Θεὸς
μόνον, |
[4, 5] |
τοῦ
πρώτου
μηνὸς,
εἶδον
τὴν
|
ὅρασιν. |
Ἐνταῦθά
μοι
μετὰ
ἀκριβείας
προσέχετε· |
[4, 5] |
αὐτοὺς
οἱ
βάρβαροι
κεχρῆσθαι
τοῖς
|
ὀργάνοις |
αὐτῶν,
λέγοντες·
σατε
ἡμῖν
τὴν |
[4, 2] |
δίκην
εἰσήγαγεν,
ἵνα
μετὰ
γνώμης
|
ὀρθῆς |
τὴν
ἀπόφασιν
ὁ
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ· |
[4, 6] |
οἰκοδόμος
θεμελίους
θεὶς,
τοίχους
ἀναστήσας,
|
ὄροφον
|
καμαρώσας,
τὴν
καμάραν
ἐκείνην
εἰς |
[4, 3] |
τῶν
Ἰουδαίων
ἁπάντων
ἀξίους
ὄντας
|
ὁρῶ. |
Καὶ
τοῦτο
οὐχ
οἱ
σοφοὶ |
[4, 6] |
συγκαταβαίνων.
Καὶ
καθάπερ
ἰατρὸς,
πυρέττοντα
|
ὁρῶν |
ἄνθρωπον,
δυσάρεστόν
τινα
καὶ
ἀκαρτέρητον, |
[4, 4] |
αὐτοὺς
εἰπεῖν.
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνος
|
ὁρῶν |
τοὺς
Ἰουδαίους
ἀσεβοῦντας,
καὶ
ποτὲ
|
[4, 4] |
Ὃ
δὲ
λέγει,
τοιοῦτόν
ἐστιν·
|
Ὃς |
ἂν
ᾖ,
φησὶν,
ἐν
ἀποδημίᾳ |
[4, 4] |
τοῖς
υἱοῖς
Ἰσραὴλ,
λέγων·
Ἄνθρωπος
|
ὃς |
ἐὰν
γένηται
ἀκάθαρτος
ἐπὶ
ψυχῇ |
[4, 1] |
καὶ
βοῦς
καὶ
ἅμαξαν,
καὶ
|
ὅσα |
ἂν
ἄλλα
πρὸς
τὸν
ἄμητον |
[4, 3] |
τὰ
ἀλλότρια
ηὐτομολήσατε·
καὶ
οὐδὲ
|
ὅσην |
ἔχουσιν
ἐκεῖνοι
περὶ
τὴν
πλάνην |
[4, 7] |
πρὸς
αὐτοὺς,
μόνον
τοσοῦτον
εἰπόντες,
|
ὅσον |
ἤρκει
πρὸς
ἀσφάλειαν
τοῖς
ἀδελφοῖς |
[4, 4] |
τόπου,
τί
ποτέ
ἐστιν
ἀναγκαιότερον,
|
ὅταν |
ἀμφότερα
μὴ
ἐξῇ
σῶσαι,
(πότερον |
[4, 4] |
οἱ
τῆς
πόλεως
ἔξω
ποιοῦντες;
|
Ὅταν
|
γὰρ
τὸ
ἀναγκαιότερον
παραβῶσιν,
οὐδὲ |
[4, 4] |
ἀλλὰ
καὶ
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν.
|
Ὅταν |
γὰρ
φαίνωνται
ἐκεῖνοι,
μήτε
θύσαντες, |
[4, 2] |
αἵματι,
ἀλλὰ
καὶ
καθαρωτέραν
εἰργάσατο.
|
Ὅταν |
οὖν
ἴδῃς
τὸν
μὲν
τυπτήσαντα |
[4, 7] |
τὴν
ταχίστην
ἐποιήσαμεν
ἂν
διόρθωσιν.
|
Ὅταν |
τὸν
ἀδελφὸν
δέῃ
διορθῶσαι,
κἂν |
[4, 4] |
ἐκείνῳ
δοκοῦσι
πάντα
ποιοῦντες
ἀεί.
|
Ὅτε |
γοῦν
ἐβούλετο
αὐτοὺς
νηστεύειν,
λιπαίνοντες |
[4, 4] |
ἐβούλετο
αὐτοὺς
νηστεύειν,
λιπαίνοντες
ἐπλατύνοντο·
|
ὅτε |
δὲ
βούλεται
αὐτοὺς
μὴ
νηστεύειν, |
[4, 4] |
μὴ
νηστεύειν,
τότε
φιλονεικοῦσι
νηστεύοντες·
|
ὅτε |
ἤθελεν
αὐτοὺς
θυσίαν
προσάγειν,
πρὸς |
[4, 4] |
προσάγειν,
πρὸς
τὰ
εἴδωλα
ἔτρεχον·
|
ὅτε |
οὐ
βούλεται
αὐτοὺς
ἑορτὰς
ἐπιτελεῖν, |
[4, 7] |
ὑπόθεσις.
Ἐσάλπιζον
οἱ
Ἰουδαῖοί
ποτε,
|
ὅτε |
τὰς
θυσίας
εἶχον,
νῦν
δὲ |
[4, 3] |
γίνεται
καιρόν.
Ἦν
ποτε
καιρὸς,
|
ὅτε |
ταῦτα
φυλάττεσθαι
ἔδει,
ἀλλὰ
νῦν
|
[4, 5] |
μετέλαβεν.
Καὶ
πόθεν
δῆλον,
φησὶν,
|
ὅτι |
αἱ
εἴκοσι
ἡμέραι
καὶ
μία |
[4, 2] |
ἐπέγνω
αὐτὸν
ὁ
βασιλεὺς
Ἰσραὴλ,
|
ὅτι
|
ἀπὸ
τῶν
υἱῶν
τῶν
προφητῶν |
[4, 6] |
ἤδη.
ἐπέτρεψε
τὰς
θυσίας.
Καὶ
|
ὅτι |
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
αἰτία,
καὶ |
[4, 5] |
μηδὲ
ἄλλο
τοιοῦτον
ποιεῖν.
~εʹ
|
Ὅτι |
γὰρ
οὐδὲν
τούτων
ἐποίησαν
ἐκεῖνοι, |
[4, 5] |
θυσάντων,
οὔτε
νηστευσάντων,
οὔτε
ἑορτασάντων;
|
Ὅτι |
γὰρ
οὔτε
τὸ
πάσχα
ἐπετέλουν, |
[4, 5] |
ἡμῖν
ἐστιν
ὁ
μισθὸς,
φησὶν,
|
ὅτι |
διὰ
τὸν
Θεὸν
ἀποθνήσκομεν.
Καὶ |
[4, 4] |
αὐτὴν
ἐπιτελεῖν,
καὶ
πάλιν
προσθεὶς,
|
ὅτι |
Ἐν
τῷ
τόπῳ
ᾧ
ἂν |
[4, 2] |
πρὸς
αὐτόν·
Τάδε
λέγει
Κύριος·
|
Ὅτι |
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
ὀλέθριον
ἐκ |
[4, 2] |
τὸν
τελαμῶνα,
φησὶν
ὁ
προφήτης·
|
Ὅτι |
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
ὀλέθριον
ἐκ |
[4, 5] |
τοῦτο
ἔπραττον.
Διὰ
τοῦτο
ἔλεγον,
|
ὅτι |
Ἔστι
Θεὸς
ἐν
τῷ
οὐρανῷ
|
[4, 4] |
πόλεως
ἐκπέσῃ·
ἀπ´
αὐτοῦ
δεικνὺς,
|
ὅτι |
ἡ
τοῦ
τόπου
παρατήρησις
τῆς |
[4, 2] |
ὁ
φεισάμενος
ἐκολάζετο,
ἵνα
μάθῃς
|
ὅτι |
Θεοῦ
προστάττοντος
οὐ
δεῖ
περιεργάζεσθαι |
[4, 5] |
δὲ
ἀπὸ
τούτου
συνωμολόγηται
μέγιστον·
|
ὅτι |
θυσιῶν
παρατηρήσεις
καὶ
σαββάτων
καὶ
|
[4, 4] |
καὶ
κατηγορίας
ὥσπερ
ἀσεβήσας,
εὔδηλον,
|
ὅτι |
καὶ
οὗτοι
παρανομοῦσιν,
ἐν
τῷ |
[4, 1] |
Μὴ
γάρ
μοι
τοῦτο
εἴπῃς.
|
ὅτι |
νηστεύουσιν,
ἀλλ´
ἐκεῖνό
μοι
δεῖξον, |
[4, 5] |
διὰ
τοῦτο
μόνον
θαυμαστοὶ,
ἀλλ´
|
ὅτι |
οὐδὲ
ἐπὶ
μισθῷ
τινι
τοῦτο |
[4, 6] |
ὑμῶν;
Ἥκουσας
σαφεστάτης
φωνῆς
λεγούσης,
|
ὅτι |
οὐκ
ἐξεζήτει
ταῦτα
παρ´
ὑμῶν |
[4, 7] |
τὰς
σάλπιγγας
κατέχεις
μόνον;
Ὁρᾷς
|
ὅτι |
παίζουσι
μᾶλλον,
ἢ
λατρεύουσιν;
Ἀλλ´ |
[4, 7] |
λατρεύουσιν;
Ἀλλ´
ὥσπερ
ἐκείνοις
ἐγκαλοῦμεν
|
ὅτι |
παρανομοῦσιν,
οὕτω
καὶ
πολλῷ
μᾶλλον |
[4, 5] |
πεπεῖσθαι
παρ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου,
|
ὅτι |
τὰς
παρατηρήσεις
ταύτας
ἁπάσας
ἕξω |
[4, 5] |
ἀζύμων
ἦσαν;
Ἐξ
ὧν
εἶπεν,
|
ὅτι |
τετάρτῃ
καὶ
εἰκάδι
τοῦ
πρώτου |
[4, 5] |
τῷ
Θεῷ
δοκούντων
ἔδωκαν,
εὔδηλον
|
ὅτι |
τὸ
μὴ
φυλάξαι
τὸν
νόμον |
[4, 5] |
προσέχετε·
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
δῆλον,
|
ὅτι |
τὸ
πάσχα
οὐκ
ἐπετέλεσαν·
καὶ |
[4, 5] |
μὴ,
γνωστὸν
ἔστω
σοι,
βασιλεῦ,
|
ὅτι |
τοῖς
θεοῖς
σου
οὐ
λατρεύομεν. |
[4, 7] |
οὕτω
καὶ
πολλῷ
μᾶλλον
ὑμῖν,
|
ὅτι |
τοῖς
παρανομοῦσι
συνέρχεσθε,
καὶ
οὐχὶ |
[4, 7] |
τῷ
προστάγματι
τοῦ
Θεοῦ
μάχονται,
|
ὅτι |
τὸν
διάβολον
ἔχουσι
μεθ´
ἑαυτῶν |
[4, 2] |
ποιοῦσι.
~βʹ
Καὶ
ἵνα
μάθῃς
|
ὅτι |
τοῦτό
ἐστιν
ἀληθὲς,
ἄκουσον·
βασιλέα |
[4, 7] |
στενάζειν
ὑπὲρ
ἐκείνων
καὶ
δακρύειν,
|
ὅτι |
τῷ
προστάγματι
τοῦ
Θεοῦ
μάχονται, |
[4, 7] |
κἂν
ἀπειλῇ
ἐχθρὸς
γενέσθαι,
κἂν
|
ὁτιοῦν |
ἕτερον
ἐπανατείνηται,
πάντα
φέρε
γενναίως, |
[4, 7] |
δέῃ,
κἂν
πληγὰς
λαβεῖν,
κἂν
|
ὁτιοῦν |
ἕτερον
ὑπομεῖναι,
πάντα
ποιήσωμεν,
ὥστε |
[4, 4] |
πρὸς
τὰ
εἴδωλα
ἔτρεχον·
ὅτε
|
οὐ |
βούλεται
αὐτοὺς
ἑορτὰς
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν |
[4, 6] |
καὶ
αἷμα
ταύρων
καὶ
τράγων
|
οὐ |
βούλομαι·
οὐδὲ
ἐὰν
ἔρχησθε
ὀφθῆναί |
[4, 1] |
ἀνοσιωτέρα
γένοιτ´
ἂν
ἡ
φειδώ.
|
Οὐ |
γὰρ
ἡ
φύσις
τῶν
πραγμάτων, |
[4, 1] |
πάσης
ἐστὶν
ἡ
νηστεία
παρανομωτέρα.
|
Οὐ |
γὰρ
τὸ
πραττόμενον
ὑπ´
αὐτῶν |
[4, 3] |
διανοίας
μετέχοντες
συνομολογήσαιεν
ἂν
ἡμῖν.
|
Οὐ |
γὰρ
χρεία
σοφισμάτων
καὶ
κατασκευῆς |
[4, 7] |
καὶ
ὑβριζόντων
καὶ
λοιδορούντων
ἀνεχόμεθα,
|
οὐ |
δακνόμεθα
ταῖς
ὕβρεσιν,
ἀλλ´
ἓν |
[4, 2] |
ἵνα
μάθῃς
ὅτι
Θεοῦ
προστάττοντος
|
οὐ |
δεῖ
περιεργάζεσθαι
τὴν
φύσιν
τῶν |
[4, 7] |
ἐσθῆτα
διέῤῥηξεν
ὁ
κάμνων·
ἀλλ´
|
οὐ |
διὰ
τοῦτο
ἀπέστη
ἐκεῖνος
τῆς |
[4, 5] |
ἔθηκαν
ὑπὲρ
τοῦ
Θεοῦ.
Καὶ
|
οὐ |
διὰ
τοῦτο
μόνον
θαυμαστοὶ,
ἀλλ´ |
[4, 4] |
αὐτοὺς
διαλεγόμενος,
οὕτω
πώς
φησιν·
|
Οὐ |
δυνήσεσθε
ποιεῖν
τὸ
πάσχα
ἐν |
[4, 5] |
ἡμέραις
τῶν
ἀζύμων
νηστεύειν
Ἰουδαίοις
|
οὐ |
θέμις·
οὗτος
δὲ
ἡμέρας
εἴκοσι |
[4, 5] |
ἐπὶ
γῆς,
οὐδὲν
τούτων
ἐπιτελοῦντες,
|
οὐ |
θυσίαν
καταβαλόντες,
οὐχ
ἑορτὴν
τηρήσαντες, |
[4, 4] |
ἐπὶ
τῶν
ἑορτῶν
τῶν
Ἰουδαϊκῶν
|
οὐ |
καιρὸν
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τόπον |
[4, 5] |
τὸ
μὴ
φυλάξαι
τὸν
νόμον
|
οὐ |
κατὰ
ῥᾳθυμίαν
ἐποίουν,
ἀλλὰ
παρὰ |
[4, 5] |
βασιλεῦ,
ὅτι
τοῖς
θεοῖς
σου
|
οὐ |
λατρεύομεν.
Ἀρκετὸν
ἡμῖν
ἐστιν
ὁ |
[4, 6] |
Ἀλλ´
ὅμως
καὶ
τοῦτο
ἐπιτρέψας
|
οὐ |
μέχρι
τέλους
ἀφῆκεν,
ἀλλὰ
διὰ |
[4, 2] |
γυναικὸς
ἀνελὼν,
ἱερωσύνῃ
τιμᾶται·
οὕτως
|
οὐ |
μόνον
οὐκ
ἐμόλυνε
τὴν
χεῖρα |
[4, 3] |
κἀκείνων.
Ὥσπερ
οὖν
ἐπ´
ἐκείνων
|
οὐ |
μόνον
τὰς
βασάνους
ἐξετάζομεν,
ἀλλὰ |
[4, 5] |
θυσίαν
καταβαλόντες,
οὐχ
ἑορτὴν
τηρήσαντες,
|
οὐ |
νηστείαν
τοιαύτην
ἐπιδειξάμενοι,
οὕτως
ἤρεσαν |
[4, 6] |
τὰ
εἴδωλα
αὐτομολῆσαι,
μᾶλλον
δὲ
|
οὐ |
παρεσκευασμένους
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτομολήσαντας |
[4, 6] |
νόμον
Θεοῦ
ὑμῶν,
λαὸς
Γομόῤῥας·
|
οὐ |
πρὸς
Σοδομίτας
καὶ
τοὺς
ἐν |
[4, 3] |
τὰ
Περσῶν
φρονεῖ;
ὁ
βάρβαρος
|
οὐ |
τὰ
βαρβάρων
ζηλοῖ;
ὁ
τὴν
|
[4, 3] |
ἐνοχλεῖς
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
Ὁ
Πέρσης
|
οὐ |
τὰ
Περσῶν
φρονεῖ;
ὁ
βάρβαρος |
[4, 2] |
ἄνθρωποι
ταύτην
ἔχουσι
τὴν
ψῆφον,
|
οὐ
|
τῇ
φύσει
τῶν
πραγμάτων
προσέχοντες, |
[4, 3] |
ὁ
τὴν
Ῥωμαίων
χώραν
οἰκῶν
|
οὐ |
τὴν
ἡμετέραν
μέτεισι
πολιτείαν;
Ἂν |
[4, 3] |
ἐκείνοις
τοῖς
Ῥωμαίων
χρώμενος
νόμοις,
|
οὐ |
τοῦτο
αὐτὸ
πείσεται
πάλιν;
Πῶς |
[4, 3] |
ἐκοινώνησαν;
Ἐκεῖνοι
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
|
οὐ |
τρέχουσι,
καὶ
ὑμεῖς
πρὸς
τὴν |
[4, 5] |
ἁπάσας
ἕξω
τῶν
Ἱεροσολύμων
φυλάττειν
|
οὐ |
χρή.
Καὶ
ἕτερον
δὲ
ἀπὸ |
[4, 6] |
πάλιν
ἀποκλείσας
τὸν
τόπον
ἐκεῖνον;
|
Οὐδαμῶς, |
ἀλλὰ
καὶ
σφόδρα
ἑαυτῷ
συμφωνεῖ· |
[4, 6] |
ἀλλὰ
καὶ
σφόδρα
ἑαυτῷ
συμφωνεῖ·
|
οὐδὲ
|
γὰρ
παρὰ
τὴν
ἀρχὴν
ὑμῖν |
[4, 6] |
ταύρων
καὶ
τράγων
οὐ
βούλομαι·
|
οὐδὲ |
ἐὰν
ἔρχησθε
ὀφθῆναί
μοι.
Τίς |
[4, 5] |
Ὅπου
γὰρ
θυσία
οὐκ
ἦν,
|
οὐδὲ |
ἑορτὴ
ἦν,
ἐπειδὴ
πάσας
οὕτως |
[4, 5] |
τοῦτο
μόνον
θαυμαστοὶ,
ἀλλ´
ὅτι
|
οὐδὲ |
ἐπὶ
μισθῷ
τινι
τοῦτο
ἔπραττον. |
[4, 4] |
Ὅταν
γὰρ
τὸ
ἀναγκαιότερον
παραβῶσιν,
|
οὐδὲ |
ἡ
ἐν
τῷ
μικροτέρῳ
παρατήρησις |
[4, 7] |
δι´
ἡμᾶς
ἀπέθανε,
σὺ
δὲ
|
οὐδὲ |
λόγον
προΐεσαι;
καὶ
ποίαν
ἕξεις |
[4, 3] |
πρὸς
τὰ
ἀλλότρια
ηὐτομολήσατε·
καὶ
|
οὐδὲ
|
ὅσην
ἔχουσιν
ἐκεῖνοι
περὶ
τὴν |
[4, 4] |
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν
δεῖξαι
τοῦτο;
|
οὐδὲ |
οὕτως
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν.
Καίτοι
εἰ
|
[4, 5] |
καιρῷ
τούτῳ
ἄρχων
καὶ
προφήτης,
|
οὐδὲ |
τόπος
τοῦ
καρπῶσαι
ἐνώπιόν
σου, |
[4, 1] |
σκιρτῶντες,
οὐδενὸς
ἡψάμεθα
ἀγωνιστικοῦ
λόγου·
|
οὐδεὶς |
γὰρ
ἦν
ἡμῖν
ὁ
διενοχλῶν· |
[4, 5] |
Μείζονα
γὰρ
ταύτης,
φησὶν,
ἀγάπην
|
οὐδεὶς |
ἔχει,
ἵνα
τις
τὴν
ψυχὴν |
[4, 4] |
δυνήσεσθε
ποιεῖν
τὸ
πάσχα
ἐν
|
οὐδεμιᾷ |
τῶν
πόλεων
ὧν
Κύριος
ὁ |
[4, 6] |
Καὶ
καθάπερ
ὁ
ἰατρὸς
ἐκεῖνος
|
(οὐδὲν |
γὰρ
κωλύει
τῷ
αὐτῷ
παραδείγματι |
[4, 5] |
καὶ
μιαροὶ,
τῶν
ἁγίων
ἐκείνων
|
οὐδὲν |
τοιοῦτον
τῶν
νομίμων
φυλαττόντων
ἐπὶ |
[4, 5] |
ἐπιδειξάμενοι
ἐφαμίλλους
πολιτείας
ἐπὶ
γῆς,
|
οὐδὲν |
τούτων
ἐπιτελοῦντες,
οὐ
θυσίαν
καταβαλόντες, |
[4, 5] |
τοιοῦτον
ποιεῖν.
~εʹ
Ὅτι
γὰρ
|
οὐδὲν |
τούτων
ἐποίησαν
ἐκεῖνοι,
ἄκουσον
(τί |
[4, 5] |
ἐποίουν,
καὶ
τοσαύτην
ἀρετὴν
ἐπεδείκνυντο,
|
οὐδὲν |
τῶν
νομιζομένων
παρατηροῦντες.
~Καὶ
τίνος |
[4, 6] |
Θεὸς
ἐποίησε,
θύειν
ἐπιτρέψας,
ἐν
|
οὐδενὶ |
{ἑτέρῳ}
τόπῳ
τῆς
οἰκουμένης
εἴασε |
[4, 1] |
τῇ
τῶν
Γραφῶν
διηγήσει
σκιρτῶντες,
|
οὐδενὸς |
ἡψάμεθα
ἀγωνιστικοῦ
λόγου·
οὐδεὶς
γὰρ |
[4, 5] |
δὲ
ἡμέρας
εἴκοσι
καὶ
μίαν
|
οὐδενὸς
|
ὅλως
μετέλαβεν.
Καὶ
πόθεν
δῆλον, |
[4, 6] |
Κύριος.
Οἱ
δὲ
ἐν
Σοδόμοις
|
οὐδέποτε |
ἀνεφάνησαν
ἀναφέροντες
θυσίας·
ἀλλὰ
πρὸς |
[4, 3] |
Ἐπὶ
δὲ
τῆς
νηστείας
ταύτης
|
(οὐκ |
αἰτίαν
χρὴ
ζητεῖν
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 3] |
Θεὸν
ὑμῶν·
ὁ
Θεὸς
γὰρ
|
οὐκ |
ἀλλάσσεται·
ἀλλ´,
Ἠλλάξασθε
τὴν
δόξαν |
[4, 7] |
τοὺς
ἐκεῖ
τρέχοντας
εἰδέναι,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
ἐδεήθην
ὑμῶν,
ἀλλὰ
τὴν |
[4, 6] |
Εἰ
γὰρ
φανερῶς
εἶπεν,
ἀπόστητε,
|
οὐκ |
ἂν
ἠνέσχοντο
ῥᾳδίως
τῆς
κατὰ |
[4, 7] |
πῶς;
Τίς,
φησὶν,
ἀσθενεῖ,
καὶ
|
οὐκ |
ἀσθενῶ;
τίς
σκανδαλίζεται,
καὶ
οὐκ |
[4, 7] |
ἐκεῖνος
τῆς
θεραπείας.
Πῶς
οὖν
|
οὐκ |
ἄτοπον,
τοὺς
μὲν
τῶν
σωμάτων
|
[4, 7] |
θυσίας
εἶχον,
νῦν
δὲ
αὐτοῖς
|
οὐκ |
ἀφίεται
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἄκουσον
γοῦν, |
[4, 7] |
οὐκ
ἀσθενῶ;
τίς
σκανδαλίζεται,
καὶ
|
οὐκ |
ἐγὼ
πυροῦμαι;
Τοῦτο
καὶ
σὺ |
[4, 3] |
ὑμῶν,
ἐξ
ἧς
οὐκ
ὠφεληθήσεσθε.
|
Οὐκ |
εἶπεν,
Ἠλλάξασθε
τὸν
Θεὸν
ὑμῶν· |
[4, 3] |
ὑμῶν,
ἐξ
ἧς
οὐκ
ὠφεληθήσεσθε.
|
Οὐκ |
εἶπεν·
Ἠλλάξασθε
τὸν
Θεὸν
ὑμῶν, |
[4, 5] |
ἔφαγον,
καὶ
οἶνος
καὶ
κρέας
|
οὐκ |
εἰσῆλθεν
εἰς
τὸ
στόμα
μου, |
[4, 3] |
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ
|
οὐκ |
εἰσὶ
θεοί·
ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε |
[4, 3] |
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ
|
οὐκ |
εἰσὶ
θεοί·
ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε |
[4, 2] |
ἱερωσύνῃ
τιμᾶται·
οὕτως
οὐ
μόνον
|
οὐκ |
ἐμόλυνε
τὴν
χεῖρα
τῷ
αἵματι, |
[4, 1] |
γείτονα
χείμαῤῥον
παρασύροντα
τὰς
γεωργίας,
|
οὐκ |
ἐν
τῷ
(καιρῷ
τοῦ
χειμῶνος, |
[4, 5] |
τρεῖς
ἡμέρας
ἑτέρας.
Πῶς
οὖν
|
οὐκ |
ἐναγεῖς
οὗτοι
καὶ
μιαροὶ,
τῶν |
[4, 4] |
ἐσχάτην
παρανομίαν
παρανομοῦσι.
Καὶ
τοῦτο
|
οὐκ |
ἐντεῦθεν
δῆλον
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 6] |
Ἥκουσας
σαφεστάτης
φωνῆς
λεγούσης,
ὅτι
|
οὐκ |
ἐξεζήτει
ταῦτα
παρ´
ὑμῶν
παρὰ |
[4, 6] |
πᾶσα
ἀνεῖται
τοῖς
Ἰουδαίοις,
(ἔνθα
|
οὐκ |
ἔξεστι
θύειν,
μόνη
δὲ
ἡ |
[4, 3] |
δὲ
καὶ
τοὺς
μάρτυρας
φιλοῦμεν,
|
οὐκ |
ἐπειδὴ
βασανίζονται,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
διὰ |
[4, 3] |
βασανίζονται·
καὶ
τοὺς
λῃστὰς
ἀποστρεφόμεθα,
|
οὐκ |
ἐπειδὴ
κολάζονται,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
διὰ |
[4, 6] |
κύνας
καλεῖ,
καὶ
ἵππους
θηλυμανεῖς,
|
οὐκ |
ἐπειδὴ
πρὸς
τὴν
φύσιν
ἐκείνων |
[4, 5] |
τούτων
δῆλον,
ὅτι
τὸ
πάσχα
|
οὐκ |
ἐπετέλεσαν·
καὶ
πῶς,
ἐγὼ
λέγω. |
[4, 7] |
σφοδρότητος.
Εἰ
γὰρ
εἰς
θέατρον
|
οὐκ |
ἐπιτρέπεις
ἀπελθεῖν,
πολλῷ
μᾶλλον
ἐπὶ
|
[4, 5] |
ἐκεῖνοι
τὸν
νόμον
σαφῶς
ἐπιστάμενοι
|
οὐκ |
ἐπιτρέποντα
ταῦτα
ἕξω
ποιεῖν,
ἔλεγον· |
[4, 3] |
ταῦτα
φυλάττεσθαι
ἔδει,
ἀλλὰ
νῦν
|
οὐκ |
ἔστι.
Διὰ
τοῦτο
τὸ
ποτὲ |
[4, 3] |
ἡμέραν
ποτὲ
ἔφαγον.
Καὶ
αὕτη
|
οὐκ |
ἔστι
νηστεία,
ἀλλὰ
παρανομία
καὶ |
[4, 5] |
τρεῖς
ἐν
Βαβυλῶνι
διατρίβοντες
ἔλεγον·
|
Οὐκ |
ἔστιν
ἐν
τῷ
καιρῷ
τούτῳ
|
[4, 3] |
ἡμῖν
οἰκούντων
τὰ
ἐκείνων
φρονῶν,
|
οὐκ |
εὐθέως
χωρὶς
λόγου
καὶ
ἐξετάσεως |
[4, 5] |
πενθῶν,
τρεῖς
ἑβδομάδας
ἄρτον
ἐπιθυμιῶν
|
οὐκ |
ἔφαγον,
καὶ
οἶνος
καὶ
κρέας |
[4, 2] |
Κυρίου
πάταξον
δή
με.
Καὶ
|
οὐκ |
ἠθέλησεν
ὁ
ἄνθρωπος
πατάξαι
αὐτόν. |
[4, 3] |
ὑμεῖς
ἑαυτοὺς
ἠτιμώσατε·
τὴν
ἐμὴν
|
οὐκ |
ἠλαττώσατε
δόξαν,
ἀλλὰ
τὴν
ὑμετέραν. |
[4, 5] |
τὸ
στόμα
μου,
καὶ
ἄλειμμα
|
οὐκ |
ἠλειψάμην
ἐν
ταῖς
ἑβδομάσιν
ἐκείναις. |
[4, 3] |
ἁμαρτία
καὶ
πλημμέλεια·
ἀλλ´
ὅμως
|
οὐκ |
ἤλλαξαν.
Ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε
τὴν |
[4, 5] |
τόπος,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
ὁ
ναὸς
|
οὐκ |
ἦν,
ἔμενον
μὴ
θύοντες.
Καὶ |
[4, 2] |
καὶ
ὧδε·
καὶ
ἰδοὺ
αὐτὸς
|
οὐκ |
ἦν.
Καὶ
εἶπε
πρὸς
αὐτὸν |
[4, 5] |
τούτων
δῆλον.
Ὅπου
γὰρ
θυσία
|
οὐκ |
ἦν,
οὐδὲ
ἑορτὴ
ἦν,
ἐπειδὴ |
[4, 2] |
πάσης
ὑπάκουε
τῆς
προθυμίας.
Ἀλλ´
|
οὐκ |
ἠνέσχετο·
διὰ
τοῦτο
δίκην
ἔδωκε |
[4, 3] |
τὴν
δόξαν
ὑμῶν,
ἐξ
ἧς
|
οὐκ |
ὠφεληθήσεσθε,
καὶ
πρὸς
τὰ
ἐκείνων |
[4, 3] |
τὴν
δόξαν
ὑμῶν,
ἐξ
ἧς
|
οὐκ
|
ὠφεληθήσεσθε.
Οὐκ
εἶπεν,
Ἠλλάξασθε
τὸν |
[4, 3] |
τὴν
δόξαν
ὑμῶν,
ἐξ
ἧς
|
οὐκ
|
ὠφεληθήσεσθε.
Οὐκ
εἶπεν·
Ἠλλάξασθε
τὸν |
[4, 1] |
φερομένῳ
τῆς
τῶν
ὑδάτων
ῥύμης,
|
οὐκέθ´
|
ὁμοίως
εὔκολον
ἀπαντᾷν.
Διὰ
τοῦτο |
[4, 6] |
λέγων·
Μαίνεσθε
καὶ
βούλεσθε
θύειν·
|
οὐκοῦν |
κἂν
ἐμοὶ
θύετε.
Ἀλλ´
ὅμως |
[4, 2] |
σωτηρίαν
τοῦ
Σύρων
βασιλέως.
Ἐπεὶ
|
οὖν |
ἀεὶ
πρὸς
τοὺς
προφήτας
ἀπεχθῶς |
[4, 6] |
ταύτην
εἰσήγαγε
τὴν
πολιτείαν.
Πῶς
|
οὖν |
ἄρτι,
φησὶν,
ἐπέτρεψε;
Τῇ
ἀσθενείᾳ |
[4, 6] |
τὴν
θυσίαν
ἀναφέρεσθαι
ἐχρῆν.
Τί
|
οὖν; |
ἑαυτῷ
μάχεται,
φησὶ,
θῦσαι
μὲν |
[4, 3] |
αὐτοὺς
ἀπὸ
τῆς
ἀποκρίσεως.
Τί
|
οὖν; |
ἕκαστον
τῶν
τοῦτο
νοσούντων
ἐρήσομαι, |
[4, 3] |
ζηλοῖς;
Ἀλλὰ
Ἰουδαῖος
εἶ;
τίνος
|
οὖν |
ἕνεκεν
ἐνοχλεῖς
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
Ὁ |
[4, 3] |
νοσούντων
ἐρήσομαι,
Χριστιανὸς
εἶ;
τίνος
|
οὖν |
ἕνεκεν
τὰ
Ἰουδαίων
ζηλοῖς;
Ἀλλὰ |
[4, 6] |
Καὶ
εἰ
ἐβούλετο
γίνεσθαι,
τίνος
|
οὖν |
ἕνεκεν
τὴν
πόλιν
σου
κατέλυσε; |
[4, 2] |
καὶ
ἄδηλον
ἑαυτὸν
κατέστησε.
Τίνος
|
οὖν |
ἕνεκεν
τοῦτο
ἐποίησεν;
Ἔμελλεν
ἐλέγχειν |
[4, 3] |
τὸ
μέσον
τούτων
κἀκείνων.
Ὥσπερ
|
οὖν |
ἐπ´
ἐκείνων
οὐ
μόνον
τὰς |
[4, 2] |
ἀλλὰ
καὶ
καθαρωτέραν
εἰργάσατο.
Ὅταν
|
οὖν |
ἴδῃς
τὸν
μὲν
τυπτήσαντα
τὸν |
[4, 2] |
ἀπόφασιν
ὁ
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ·
ὅπερ
|
οὖν |
καὶ
ἐγένετο.
Ἐπειδὴ
γὰρ
κατεδίκασεν |
[4, 4] |
ἂν
ὁ
Θεὸς
ἐπιτάξῃ·
καθάπερ
|
οὖν |
καὶ
νῦν
ποιοῦσι.
Πόθεν
τοῦτο |
[4, 6] |
θυσιῶν
ἐπιτροπὴ
καὶ
ἐξουσία.
Ὥσπερ
|
οὖν |
ὁ
ἰατρὸς
ἵστησι
τῆς
ἀκαίρου |
[4, 7] |
ἀπέστη
ἐκεῖνος
τῆς
θεραπείας.
Πῶς
|
οὖν |
οὐκ
ἄτοπον,
τοὺς
μὲν
τῶν |
[4, 5] |
καὶ
τρεῖς
ἡμέρας
ἑτέρας.
Πῶς
|
οὖν |
οὐκ
ἐναγεῖς
οὗτοι
καὶ
μιαροὶ, |
[4, 7] |
καὶ
πάντων
ἐστὶν
οἰκειότερος.
Ὥσπερ
|
οὖν |
οὐχ
οἱ
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 3] |
Ὁρᾷς
πόσον
τὸ
μέσον;
Πῶς
|
οὖν |
πρὸς
ἐκείνους
τρέχεις
τοὺς
ἀνελόντας, |
[4, 7] |
κατέλυσεν
ἅπασαν.
~ζʹ
Ἡ
μὲν
|
οὖν |
πρὸς
Ἰουδαίους
μενέτω
τέως
μάχη. |
[4, 5] |
τὰ
τῆς
αἰχμαλωσίας
λέγων.
Πῶς
|
οὖν
|
σὺ
νῦν
νηστεύεις,
εἰπέ
μοι, |
[4, 3] |
τοῦτο
αὐτὸ
πείσεται
πάλιν;
Πῶς
|
οὖν
|
σὺ
πρὸς
τὴν
παράνομον
ἐκείνην |
[4, 4] |
ἐκκλησίαν
ἀπαντᾷς
λοιπόν;
Πρὸς
μὲν
|
οὖν |
τοὺς
τὰ
ἡμέτερα
λέγοντας
φρονεῖν, |
[4, 4] |
λέγωσι
τὸν
καιρὸν
τηρεῖν.
Πόθεν
|
οὖν |
τοῦτο
ἔσται
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ |
[4, 5] |
ὅτι
Ἔστι
Θεὸς
ἐν
τῷ
|
οὐρανῷ
|
δυνατὸς
ἐξελέσθαι
ἡμᾶς·
καὶ
ἐὰν |
[4, 3] |
ἀγῶνα
ἅπαντα
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἀνῃρημένοις,
|
οὓς |
καὶ
πλείονος
κατὰ
τοῦτο
κατακρίσεως |
[4, 7] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
κυρίοις
|
οὖσι |
κωλῦσαι,
καὶ
μὴ
βουλομένοις.
Μή |
[4, 5] |
σῶν
οὔτε
θυσάντων,
οὔτε
νηστευσάντων,
|
οὔτε |
ἑορτασάντων;
Ὅτι
γὰρ
οὔτε
τὸ |
[4, 5] |
μοι,
τῶν
προγόνων
τῶν
σῶν
|
οὔτε |
θυσάντων,
οὔτε
νηστευσάντων,
οὔτε
ἑορτασάντων; |
[4, 5] |
(ἀρετήν
τι
μέγα
συντελεῖν
ἐδύνατο,
|
οὔτε |
καταλιμπανόμενα
φαῦλον
ποιῆσαι
τὸν
σπουδαῖον |
[4, 5] |
προγόνων
τῶν
σῶν
οὔτε
θυσάντων,
|
οὔτε |
νηστευσάντων,
οὔτε
ἑορτασάντων;
Ὅτι
γὰρ |
[4, 5] |
ἀπῄτει
ἡ
τότε
πολιτεία·
καὶ
|
οὔτε |
τηρούμενα
πρὸς
(ἀρετήν
τι
μέγα |
[4, 5] |
νηστευσάντων,
οὔτε
ἑορτασάντων;
Ὅτι
γὰρ
|
οὔτε |
τὸ
πάσχα
ἐπετέλουν,
μάλιστα
μὲν |
[4, 5] |
τῆς
ἐν
τῇ
ψυχῇ
φιλοσοφίας.
|
Οὗτοι |
γοῦν
οἱ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τῶν |
[4, 4] |
τοῦτο
γὰρ
ὁ
νόμος
ἔλεγεν·
|
οὗτοι |
δὲ
μηδὲ
ἐλπίδα
τινὰ
ἔχοντες |
[4, 5] |
ἑτέρας.
Πῶς
οὖν
οὐκ
ἐναγεῖς
|
οὗτοι
|
καὶ
μιαροὶ,
τῶν
ἁγίων
ἐκείνων |
[4, 4] |
ὥσπερ
ἀσεβήσας,
εὔδηλον,
ὅτι
καὶ
|
οὗτοι |
παρανομοῦσιν,
ἐν
τῷ
τόπῳ
μὴ |
[4, 4] |
τινὰ
νηστεύσαντες,
ποίαν
ἔχοιεν
ἂν
|
οὗτοι |
συγγνώμην;
Καίτοι
γε
ἐκεῖνοι
προσδοκῶντες
|
[4, 5] |
ἀζύμων
νηστεύειν
Ἰουδαίοις
οὐ
θέμις·
|
οὗτος |
δὲ
ἡμέρας
εἴκοσι
καὶ
μίαν |
[4, 7] |
αὐτοῦ
κερδάνῃς
τὴν
σωτηρίαν.
Ἐὰν
|
οὗτος |
ἐχθρός
σου
γένηται,
ὁ
Θεὸς |
[4, 2] |
ἀπὸ
τῶν
υἱῶν
τῶν
προφητῶν
|
οὗτος, |
καὶ
εἶπε
πρὸς
αὐτόν·
Τάδε |
[4, 2] |
φειδοῦς
οἵαν
ὑπέμεινε
τιμωρίαν;
Καὶ
|
οὗτος |
μὲν
σώσας
κολάζεται,
ἕτερος
δὲ |
[4, 4] |
καὶ
τὰ
ἐκείνων
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ
|
οὗτος |
ὁ
λόγος
ἡμῖν·
ἐπειδὴ
δὲ |
[4, 6] |
τὴν
πρὸς
ἐκείνους
ἐπεσπάσαντο
συγγένειαν.
|
Οὕτω |
γοῦν
καὶ
κύνας
καλεῖ,
καὶ |
[4, 3] |
ἀλλ´
ἐπειδὴ
διὰ
κακίαν
κολάζονται·
|
οὕτω |
δὴ
καὶ
ἐνταῦθα
τοῖς
γινομένοις |
[4, 1] |
τῆς
βολῆς
τὸ
θηρίον
ἀπήλασαν.
|
Οὕτω |
δὴ
καὶ
ἡμεῖς
ἐν
μὲν |
[4, 6] |
βουλόμενος
βιαίου
τελευτῆς
αὐτὸν
ἀπαγαγεῖν·
|
οὕτω |
δὴ
καὶ
ὁ
Θεὸς
ἐποίησεν. |
[4, 4] |
τῇ
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ
τοῦ
πρώτου
μηνὸς,
|
οὕτω |
καὶ
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις
αὐτὸ |
[4, 6] |
διὰ
τῆς
τοῦ
σκεύους
συντριβῆς,
|
οὕτω |
καὶ
ὁ
Θεὸς
διὰ
τῆς |
[4, 6] |
αὐτὸν
ἀπαγάγῃ
τῆς
ἐπιθυμίας
ἐκείνης·
|
οὕτω |
καὶ
ὁ
Θεὸς
ἐποίησε,
θύειν |
[4, 6] |
πάντα
τῆς
οἰκοδομῆς
διέλυσε
σύνδεσμον·
|
οὕτω |
καὶ
ὁ
Θεὸς,
καθάπερ
τινὰ |
[4, 6] |
τὸν
ἄῤῥωστον
τὸ
σκεῦος
ἀφανίσας·
|
οὕτω |
καὶ
ὁ
Θεὸς
τῶν
θυσιῶν |
[4, 7] |
ὥσπερ
ἐκείνοις
ἐγκαλοῦμεν
ὅτι
παρανομοῦσιν,
|
οὕτω |
καὶ
πολλῷ
μᾶλλον
ὑμῖν,
ὅτι |
[4, 1] |
χρόνου,
πᾶσαν
πανταχόθεν
ἐπινοοῦντες
ἀσφάλειαν.
|
Οὕτω |
καὶ
στρατιῶται
καὶ
ναῦται
καὶ |
[4, 4] |
ἐκλέξηται
Κύριος
ὁ
Θεός
σου.
|
Οὕτω |
καὶ
τὰς
σκηνοπηγίας.
Ἀλλ´
ἴδωμεν
|
[4, 4] |
εἰ
καὶ
προσεδόκων
ἀπολήψεσθαι,
καὶ
|
οὕτω |
μιμεῖσθαι
ἔδει
τοὺς
ἁγίους
ἐκείνους, |
[4, 4] |
ποτὲ
δὲ
τὰ
εἴδωλα
θεραπεύοντας,
|
οὕτω |
πως
φησίν·
Ἕως
πότε
χωλανεῖτε
|
[4, 4] |
πάσχα
τούτου
πρὸς
αὐτοὺς
διαλεγόμενος,
|
οὕτω
|
πώς
φησιν·
Οὐ
δυνήσεσθε
ποιεῖν |
[4, 6] |
τὸν
προφήτην
παράγω
μάρτυρα,
λέγοντα
|
οὕτως· |
Ἀκούσατε
λόγον
Κυρίου,
ἄρχοντες
Σοδόμων· |
[4, 7] |
σηπομένων;
Ἀλλ´
οὐχ
ὁ
Παῦλος
|
οὕτως· |
ἀλλὰ
πῶς;
Τίς,
φησὶν,
ἀσθενεῖ, |
[4, 4] |
τῶν
προφητῶν
δεῖξαι
τοῦτο;
οὐδὲ
|
οὕτως |
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν.
Καίτοι
εἰ
καὶ |
[4, 6] |
πρὸς
Ἰουδαίους.
Καλεῖ
δὲ
αὐτοὺς
|
οὕτως, |
ἐπειδὴ
τῇ
τῆς
κακίας
μιμήσει |
[4, 5] |
οὐδὲ
ἑορτὴ
ἦν,
ἐπειδὴ
πάσας
|
οὕτως |
ἐπιτελεῖσθαι
ἔδει.
Ἵνα
δὲ
καὶ |
[4, 5] |
τηρήσαντες,
οὐ
νηστείαν
τοιαύτην
ἐπιδειξάμενοι,
|
οὕτως |
ἤρεσαν
τῷ
Θεῷ,
ὡς
καὶ |
[4, 2] |
μετὰ
γυναικὸς
ἀνελὼν,
ἱερωσύνῃ
τιμᾶται·
|
οὕτως |
οὐ
μόνον
οὐκ
ἐμόλυνε
τὴν |
[4, 7] |
τὴν
αὐτὴν
ἐκείνοις
διδόασι
δίκην·
|
οὕτως |
οὐχ
οἱ
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 2] |
προφήτην
αἰδεσθεὶς
φείσηται
ὁ
πρότερος,
|
οὐχ |
ἁπλῶς
εἶπεν
αὐτῷ·
Πάταξόν
με, |
[4, 5] |
τούτων
ἐπιτελοῦντες,
οὐ
θυσίαν
καταβαλόντες,
|
οὐχ |
ἑορτὴν
τηρήσαντες,
οὐ
νηστείαν
τοιαύτην |
[4, 3] |
ἡ
αἰτία,
μεθ´
ἧς
γίνεται,
|
οὐχ
|
ἡ
αὐτὴ,
καὶ
διὰ
τοῦτο |
[4, 7] |
δὲ
ἀσέβεια.
Ταῦτα
δὲ
λέγομεν,
|
οὐχ |
ἵνα
εἰς
θέατρον
ἀφῆτε
ἀναβαίνειν, |
[4, 2] |
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ.
Ὁρᾷς
πῶς
|
οὐχ |
ὁ
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 7] |
τῶν
μελῶν
ἡμῶν
σηπομένων;
Ἀλλ´
|
οὐχ |
ὁ
Παῦλος
οὕτως·
ἀλλὰ
πῶς; |
[4, 7] |
αὐτὴν
ἐκείνοις
διδόασι
δίκην·
οὕτως
|
οὐχ |
οἱ
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 7] |
πάντων
ἐστὶν
οἰκειότερος.
Ὥσπερ
οὖν
|
οὐχ |
οἱ
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 3] |
ἀξίους
ὄντας
ὁρῶ.
Καὶ
τοῦτο
|
οὐχ
|
οἱ
σοφοὶ
καὶ
συνετοὶ
μόνον, |
[4, 2] |
εἶπε
πρὸς
αὐτόν·
Ἀνθ´
ὧν
|
οὐχ |
ὑπήκουσας
τῆς
φωνῆς
Κυρίου,
ἰδοὺ |
[4, 3] |
καὶ
τὸ
τῆς
κατηγορίας
εἶδος;
|
οὐχὶ |
καὶ
ἡ
Γραφὴ
τούτῳ
κέχρηται
|
[4, 6] |
ἔνθα
μόνον
θύειν
ἐξῆν.
Ἆρα
|
οὐχὶ |
καὶ
τοῖς
σφόδρα
ἀνοήτοις
δήλη |
[4, 7] |
ὅτι
τοῖς
παρανομοῦσι
συνέρχεσθε,
καὶ
|
οὐχὶ |
τοῖς
συντρέχουσι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 2] |
κεφαλὴν
ἑαυτοῦ
τελαμῶνι,
καὶ
τοὺς
|
ὀφθαλμοὺς |
ἀπέκρυψε,
καὶ
ἄδηλον
ἑαυτὸν
κατέστησε. |
[4, 2] |
ἀφεῖλε
τὸν
τελαμῶνα
ἀπὸ
τῶν
|
ὀφθαλμῶν |
αὐτοῦ,
καὶ
ἐπέγνω
αὐτὸν
ὁ |
[4, 6] |
οὐ
βούλομαι·
οὐδὲ
ἐὰν
ἔρχησθε
|
ὀφθῆναί |
μοι.
Τίς
γὰρ
ἐξεζήτησε
ταῦτα |
[4, 1] |
πρὸ
τῆς
ὥρας
ἐκείνης,
καὶ
|
ὄχθας |
περιφράττουσι,
καὶ
χώματα
ἐγείρουσι,
καὶ
|
[4, 2] |
μὴ
ἰδὼν
αὐτὸν
ἀπὸ
τῆς
|
ὄψεως |
ἀπελάσῃ,
εἶτα
ἀπελάσας
μὴ
δέξηται |