HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Discours contre les juifs (IV)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ο  =  95 formes différentes pour 385 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

>
Livre, Chap.
[4, 2]   δή με. Καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν     ἄνθρωπος, καὶ συνέτριψεν αὐτὸν, καὶ
[4, 2]   δή με. Καὶ οὐκ ἠθέλησεν     ἄνθρωπος πατάξαι αὐτόν. Καὶ εἶπε
[4, 2]   τινά ποτε τῶν Σύρων λαβὼν     Ἀχαὰβ, παρὰ τὸ τῷ Θεῷ
[4, 4]   πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ· εἰ δὲ     Βαὰλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ. Τοῦτο
[4, 3]   Πέρσης οὐ τὰ Περσῶν φρονεῖ;     βάρβαρος οὐ τὰ βαρβάρων ζηλοῖ;
[4, 2]   ταῖς αἰτίαις; Ἰδοὺ γοῦν καὶ     βασιλεὺς αὐτῷ φησιν· Δικαστὴς σὺ
[4, 2]   μετὰ γνώμης ὀρθῆς τὴν ἀπόφασιν     βασιλεὺς ἐξενέγκῃ· ὅπερ οὖν καὶ
[4, 2]   ἦν. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν     βασιλεὺς Ἰσραήλ· Ἰδοὺ σὺ δικαστὴς
[4, 2]   ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν     βασιλεὺς Ἰσραὴλ, ὅτι ἀπὸ τῶν
[4, 2]   ἐκεῖνον συνομολογοῦντα λαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ     βασιλεὺς παρεπορεύετο, ἐβόησε (πρὸς αὐτὸν
[4, 7]   σωτηρίων ὑμῶν. Ποῦ τοίνυν ἐστὶν     βωμός; ποῦ δὲ κιβωτός;
[4, 2]   κολάζεται, ἕτερος δὲ φονεύσας ηὐδοκίμησεν.     γοῦν Φινεὲς δύο φόνους ἐργασάμενος
[4, 5]   ἀπόδειξιν παρασχώμεθα, ἄκουσον τί φησιν     Δανιήλ· Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις
[4, 6]   φιάλη δὲ πόλις,     δὲ νοσῶν δυσάρεστος τῶν
[4, 4]   τόπον, τὸν δὲ καιρὸν τηρείτω·     δὲ τηρείτω μὲν τὸν τόπον,
[4, 4]   πόλεως, ἀποδοχῆς ἄξιος ὢν φανῇ,     δὲ τὸν καιρὸν μὲν φυλάξας,
[4, 4]   τῶν Ἱεροσολύμων ἔξω που μακράν·     δὲ τὸν τόπον τηρῶν, παραβαίνων
[4, 7]   δὲ ἐγὼ περιεργάζομαι καὶ πολυπραγμονῶ;     Δεσπότης ἡμῶν δι´ ἡμᾶς ἀπέθανε,
[4, 2]   πείθεσθαι. Εἶτα ἐπειδὴ ἐπάταξεν αὐτὸν     δεύτερος ἐκεῖνος καὶ συνέτριψε, περιέδησε
[4, 1]   λόγου· οὐδεὶς γὰρ ἦν ἡμῖν     διενοχλῶν· ἐπειδὴ δὲ σήμερον οἱ
[4, 2]   ἐβόησε (πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν·     δοῦλός σου ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν
[4, 2]   ἀργυρίου τίσῃ. Καὶ ἐγένετο ὡς     δοῦλός σου περιεβλέπετο ὧδε καὶ
[4, 6]   πόλις, δὲ νοσῶν     δυσάρεστος τῶν Ἰουδαίων δῆμος,
[4, 4]   τίς τῶν δύο τούτων ἐστὶν     ἐγκαλούμενος, τίς δὲ εὐδοκιμῶν,
[4, 4]   ἐστὶν ἐγκαλούμενος, τίς δὲ     εὐδοκιμῶν, παραβὰς τὸν καιρὸν,
[4, 3]   εἶπεν, Ἠλλάξασθε τὸν Θεὸν ὑμῶν·     Θεὸς γὰρ οὐκ ἀλλάσσεται· ἀλλ´,
[4, 6]   τοῦ σκεύους συντριβῆς, οὕτω καὶ     Θεὸς διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς
[4, 5]   Καὶ πρὸς ἑτέρους δὲ πάλιν     Θεὸς διὰ τοῦ Ζαχαρίου, Μὴ
[4, 6]   τίνος ἕνεκεν. φησὶ, ταῦτα ἐπέταξεν     Θεὸς, εἰ μὴ ἐβούλετο γίνεσθαι;
[4, 2]   ἀλλ´, Ἐν λόγῳ Κυρίου· τουτέστιν,     Θεὸς ἐπέταξε, μηδὲν περαιτέρω ζήτει·
[4, 4]   μόνον, ἐναντία ποιεῖν ὧν ἂν     Θεὸς ἐπιτάξῃ· καθάπερ οὖν καὶ
[4, 2]   ὧν ἔπαθε παραινῶν, ἅπερ ἂν     Θεὸς ἐπιτάξῃ, πάντα εἴκειν καὶ
[4, 6]   τῆς ἐπιθυμίας ἐκείνης· οὕτω καὶ     Θεὸς ἐποίησε, θύειν ἐπιτρέψας, ἐν
[4, 6]   αὐτὸν ἀπαγαγεῖν· οὕτω δὴ καὶ     Θεὸς ἐποίησεν. Ἐπειδὴ γὰρ εἶδεν
[4, 7]   Ἐὰν οὗτος ἐχθρός σου γένηται,     Θεὸς ἔσται σου φίλος, καὶ
[4, 6]   Ἔστω τοίνυν μὲν ἰατρὸς     Θεὸς, φιάλη δὲ
[4, 4]   ταῖς ἰγνύαις; Εἰ ἔστι Κύριος     Θεὸς ἡμῶν μεθ´ ὑμῶν, δεῦτε
[4, 6]   οἰκοδομῆς διέλυσε σύνδεσμον· οὕτω καὶ     Θεὸς, καθάπερ τινὰ σύνδεσμον λατρείας
[4, 2]   λαοῦ αὐτοῦ. Ὁρᾷς πῶς οὐχ     Θεὸς μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ
[4, 4]   οὐδεμιᾷ τῶν πόλεων ὧν Κύριος     Θεός σου δίδωσί σοι. Ἀλλ´
[4, 4]   τόπῳ ἂν ἐκλέξηται Κύριος     Θεός σου. Οὕτω καὶ τὰς
[4, 6]   τὸ σκεῦος ἀφανίσας· οὕτω καὶ     Θεὸς τῶν θυσιῶν ἀπήγαγε, τὴν
[4, 3]   σύγχυσις ἔσται, καὶ πολὺς     θόρυβος. Καὶ γὰρ καὶ λῃσταὶ
[4, 6]   καθεῖλε τὴν πόλιν, ἵν´ ὥσπερ     ἰατρὸς διὰ τῆς τοῦ σκεύους
[4, 6]   μεθόδου πάλιν ἀπήγαγεν. Καὶ καθάπερ     ἰατρὸς ἐκεῖνος (οὐδὲν γὰρ κωλύει
[4, 6]   ἐπιτροπὴ καὶ ἐξουσία. Ὥσπερ οὖν     ἰατρὸς ἵστησι τῆς ἀκαίρου ταύτης
[4, 7]   ἅγια τὸν ἁγίων; ποῦ δὲ     ἱερεύς; ποῦ δὲ τὰ χερουβὶμ
[4, 7]   Καὶ ἰατροῦ πολλάκις ἐσθῆτα διέῤῥηξεν     κάμνων· ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο
[4, 2]   ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ     λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ
[4, 2]   ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ     λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ
[4, 2]   ἀπ´ ἐμοῦ, καὶ πατάξει σε     λέων. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ´ αὐτοῦ,
[4, 2]   ἀπ´ αὐτοῦ, καὶ εὗρεν αὐτὸν     λέων, καὶ ἐπάταξεν αὐτόν. Καὶ
[4, 6]   ἀναφέροντες θυσίας· ἀλλὰ πρὸς τούτους     λόγος ἀποτείνεται καλῶν αὐτοὺς ἀπὸ
[4, 4]   τὰ ἐκείνων ζηλοῦντας, ἀρκεῖ οὗτος     λόγος ἡμῖν· ἐπειδὴ δὲ καὶ
[4, 6]   τὸ πρᾶγμα μανίας. Ἔστω τοίνυν     μὲν ἰατρὸς Θεὸς,
[4, 4]   εἶναι ποιοῦντας τὸ πάσχα, καὶ     μὲν παραβαινέτω τὸν τόπον, τὸν
[4, 4]   δὲ τὸν καιρόν· καὶ ποιείτω     μὲν τὸν καιρὸν τηρῶν, παραβαίνων
[4, 5]   οὐ λατρεύομεν. Ἀρκετὸν ἡμῖν ἐστιν     μισθὸς, φησὶν, ὅτι διὰ τὸν
[4, 5]   ἦν ἐκεῖ τόπος, ἀλλ´ ἐπειδὴ     ναὸς οὐκ ἦν, ἔμενον μὴ
[4, 2]   μηδὲν περαιτέρω ζήτει· βασιλεύς ἐστιν     νομοθετῶν· αἰδέσθητι τοῦ κελεύοντος τὸ
[4, 4]   τοῦ νόμου πληροῦντες· τοῦτο γὰρ     νόμος ἔλεγεν· οὗτοι δὲ μηδὲ
[4, 4]   ἀλλὰ καὶ τόπον παρατηρεῖν ἐκέλευσεν     νόμος. Καὶ γὰρ περὶ τοῦ
[4, 6]   ἕνα συνέκλεισε τὴν τοιαύτην ἁγιστείαν,     πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα
[4, 4]   ἐγκαλούμενος, τίς δὲ εὐδοκιμῶν,     παραβὰς τὸν καιρὸν, καὶ ἐν
[4, 7]   μελῶν ἡμῶν σηπομένων; Ἀλλ´ οὐχ     Παῦλος οὕτως· ἀλλὰ πῶς; Τίς,
[4, 3]   οὖν ἕνεκεν ἐνοχλεῖς τῇ Ἐκκλησίᾳ;     Πέρσης οὐ τὰ Περσῶν φρονεῖ;
[4, 3]   πρὸς ἐκείνους τρέχεις τοὺς ἀνελόντας,     προσκυνεῖν λέγων τὸν ἐσταυρωμένον; Μὴ
[4, 2]   μὴ τὸν προφήτην αἰδεσθεὶς φείσηται     πρότερος, οὐχ ἁπλῶς εἶπεν αὐτῷ·
[4, 2]   αὐτὸν, περιελὼν τὸν τελαμῶνα, φησὶν     προφήτης· Ὅτι ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα
[4, 2]   ἀφῆκας. Διὰ γὰρ τοῦτο καὶ     προφήτης τὸν τελαμῶνα περιεβάλετο, καὶ
[4, 4]   ἐπιτελεῖν, σπουδάζουσιν ἑορτάζειν. Διὰ τοῦτο     Στέφανος ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Ὑμεῖς
[4, 3]   βάρβαρος οὐ τὰ βαρβάρων ζηλοῖ;     τὴν Ῥωμαίων χώραν οἰκῶν οὐ
[4, 7]   νωθρίαν, ὁμοίως κολάζονται. Ἐπεὶ καὶ     τὸ τάλαντον ἐκεῖνο κατορύξας, ὁλόκληρον
[4, 4]   τὸν καιρὸν φυλάξας. Ἂν γὰρ     τὸν καιρὸν μὲν παραβὰς ἵνα
[4, 4]   ἐν τῷ τόπῳ ποιήσας,     τὸν τόπον καταλιπὼν, καὶ τὸν
[4, 2]   Τί τούτου γένοιτ´ ἂν παραδοξότερον;     τυπτήσας τὸν προφήτην ἐσώθη, καὶ
[4, 2]   τυπτήσας τὸν προφήτην ἐσώθη, καὶ     φεισάμενος ἐκολάζετο, ἵνα μάθῃς ὅτι
[4, 1]   Θεοῦ, φιλανθρωπίας ἁπάσης βελτίων ἐστὶν     φόνος· κἂν φείσηταί τις καὶ
[4, 4]   ἐνοχλεῖτε τῇ Ἐκκλησίᾳ; εἰ δὲ     Χριστιανισμός ἐστιν ἀληθὴς, ὡσπεροῦν καὶ
[4, 3]   Θεὸν ὑμῶν, ἀλλὰ, τὴν δόξαν     δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστίν· Ἐκεῖνοι,
[4, 4]   ἐν τῷ μηνὶ τῷ δευτέρῳ.     δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐστιν· Ὃς
[4, 4]   καιροῦ καταφρονήσαντας, τὸν τόπον τηρῆσαι.     δὲ λέγω, τοιοῦτόν ἐστιν· Ἐπέταξε
[4, 4]   ἐπὶ ψυχῇ ἀνθρώπου, ἐν  ὁδῷ   μακρᾷ, ἐν ὑμῖν, ἐν
[4, 2]   Θεὸς μόνον, ἀλλὰ καὶ  οἱ   ἄνθρωποι ταύτην ἔχουσι τὴν ψῆφον,
[4, 7]   ἐκείνοις διδόασι δίκην· οὕτως οὐχ  οἱ   ἀσεβοῦντες μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ
[4, 5]   ἐπέκειντο βιαζόμενοι καὶ ἀναγκάζοντες αὐτοὺς  οἱ   βάρβαροι κεχρῆσθαι τοῖς ὀργάνοις αὐτῶν,
[4, 6]   τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος.  Οἱ   δὲ ἐν Σοδόμοις οὐδέποτε ἀνεφάνησαν
[4, 1]   ΕΚΚΛΗΣΙᾼ Λόγος τέταρτος. ~(αʹ Πάλιν  οἱ   δείλαιοι καὶ πάντων ἀνθρώπων ἀθλιώτεροι
[4, 7]   οἱ ἀσεβοῦντες μόνον, ἀλλὰ καὶ  οἱ   δυνάμενοι μὲν ἀπαγαγεῖν τῆς ἀσεβείας,
[4, 4]   δεῖξαι πῶς τὸν νόμον ἀτιμάζουσιν  οἱ   Ἰουδαῖοι νηστεύοντες νῦν, καὶ τὰ
[4, 7]   καὶ μυρίων τιμωριῶν ὑπόθεσις. Ἐσάλπιζον  οἱ   Ἰουδαῖοί ποτε, ὅτε τὰς θυσίας
[4, 7]   ἐστὶν οἰκειότερος. Ὥσπερ οὖν οὐχ  οἱ   κλέπτοντες μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ
[4, 7]   οἱ κλέπτοντες μόνον, ἀλλὰ καὶ  οἱ   κύριοι μὲν ὄντες κωλῦσαι, μὴ
[4, 1]   διενοχλῶν· ἐπειδὴ δὲ σήμερον  οἱ   λύκων ἁπάντων χαλεπώτεροι Ἰουδαῖοι περιίστασθαι
[4, 3]   καὶ συνετοὶ μόνον, ἀλλὰ καὶ  οἱ   ὁπωσοῦν λόγου καὶ διανοίας μετέχοντες
[4, 5]   ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας; Καὶ πάλιν  οἱ   παῖδες οἱ τρεῖς ἐν Βαβυλῶνι
[4, 3]   ὄντας ὁρῶ. Καὶ τοῦτο οὐχ  οἱ   σοφοὶ καὶ συνετοὶ μόνον, ἀλλὰ
[4, 5]   ῥᾴθυμοί τινες ἦσαν καὶ ἀνευλαβεῖς  οἱ   ταῦτα λέγοντες καὶ ποιοῦντες, ἴσως
[4, 5]   τῇ ψυχῇ φιλοσοφίας. Οὗτοι γοῦν  οἱ   τῇ φιλοσοφίᾳ τῶν ἀγγέλων ἐπιδειξάμενοι
[4, 4]   Τί τοίνυν ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν  οἱ   τῆς πόλεως ἔξω ποιοῦντες; Ὅταν
[4, 5]   ἀλλοτρίας; Καὶ πάλιν οἱ παῖδες  οἱ   τρεῖς ἐν Βαβυλῶνι διατρίβοντες ἔλεγον·
[4, 1]   ψυχὰς, ἐπεὶ καὶ τῶν γεωργῶν  οἱ   φιλόπονοι, ἐπειδὰν ἔχωσι γείτονα χείμαῤῥον
[4, 5]   τί δὲ τῶν τριῶν παίδων,  οἳ   τὸ μέγιστον ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις
[4, 2]   τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. Εἶδες φιλανθρωπίας  οἵαν   ἔδωκε δίκην; καὶ ἀντὶ τῆς
[4, 2]   καὶ ἀντὶ τῆς ἀκαίρου φειδοῦς  οἵαν   ὑπέμεινε τιμωρίαν; Καὶ οὗτος μὲν
[4, 7]   καὶ ἐπιτηδείων καὶ πάντων ἐστὶν  οἰκειότερος.   Ὥσπερ οὖν οὐχ οἱ κλέπτοντες
[4, 7]   μίμησαί σου τὸν Δεσπότην· κἂν  οἰκέτην   ἔχῃς, κἂν γυναῖκα, κάτεχε ἐπὶ
[4, 7]   κἂν γυναῖκα, κάτεχε ἐπὶ τῆς  οἰκίας   μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος. Εἰ
[4, 6]   τὴν λοιπὴν τῆς πολιτείας ἐκείνης  οἰκοδομὴν   κατέλυσεν ἅπασαν. ~ζʹ μὲν
[4, 6]   ἐκεῖνον ἀφέλῃ, τὸν πάντα τῆς  οἰκοδομῆς   διέλυσε σύνδεσμον· οὕτω καὶ
[4, 6]   τῆς κατασκαφῆς ἐκείνης; Ὥσπερ γὰρ  οἰκοδόμος   θεμελίους θεὶς, τοίχους ἀναστήσας, ὄροφον
[4, 6]   τῇ ἐπιθυμίᾳ τοῦ κάμνοντος, φιάλην  οἴκοθεν   κομίσας ἐκέλευσεν ἐν ταύτῃ μόνῃ
[4, 7]   μοι, σαλπίζοντας ἀνθρώπους; δέον σε  οἴκοι   καθήμενον στενάζειν ὑπὲρ ἐκείνων καὶ
[4, 6]   θαυμαστὸν καὶ παράδοξον, μὲν  οἰκουμένη   πᾶσα ἀνεῖται τοῖς Ἰουδαίοις, (ἔνθα
[4, 5]   περιγενέσθαι τῆς φύσεως, καὶ τὴν  οἰκουμένην   ἅπασαν διὰ τῶν εἰς αὐτοὺς
[4, 6]   θύειν μόνον, μὴ πανταχοῦ τῆς  οἰκουμένης   διασπεῖραι καὶ μόνην ἐκείνην τὴν
[4, 6]   ἐν οὐδενὶ {ἑτέρῳ} τόπῳ τῆς  οἰκουμένης   εἴασε τοῦτο γίνεσθαι, ἀλλ´ ἐν
[4, 6]   ἑνὶ τόπῳ θύειν, πανταχοῦ τῆς  οἰκουμένης   μέλλοντα διασπείρειν ὑμᾶς, βουλόμενον
[4, 6]   Σοδομίτας καὶ τοὺς ἐν Γομόῤῥοις  οἰκοῦντας   διαλεγόμενος, ἀλλὰ πρὸς Ἰουδαίους. Καλεῖ
[4, 3]   εἰπέ μοι, τῶν παρ´ ἡμῖν  οἰκούντων   τὰ ἐκείνων φρονῶν, οὐκ εὐθέως
[4, 3]   ζηλοῖ; τὴν Ῥωμαίων χώραν  οἰκῶν   οὐ τὴν ἡμετέραν μέτεισι πολιτείαν;
[4, 5]   ἄρτον ἐπιθυμιῶν οὐκ ἔφαγον, καὶ  οἶνος   καὶ κρέας οὐκ εἰσῆλθεν εἰς
[4, 2]   καὶ περιγενέσθαι λέγων, καὶ ἐν  οἷς   ἐβούλετο ἐκεῖνον συνομολογοῦντα λαβεῖν. Ἐπειδὴ
[4, 7]   μὴ βουλόμενοι δὲ δι´  ὄκνον   διὰ νωθρίαν, ὁμοίως κολάζονται.
[4, 2]   Κύριος· Ὅτι ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα  ὀλέθριον   ἐκ τῆς χειρός σου,
[4, 2]   προφήτης· Ὅτι ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα  ὀλέθριον   ἐκ τῆς χειρός σου, καὶ
[4, 3]   πολιτείαν ἀξιοῖς σώζεσθαι; Μὴ γὰρ  ὀλίγον   ἐστὶ τὸ μέσον ἡμῶν καὶ
[4, 7]   σαλπιεῖτε ἐν αὐταῖς ἐπὶ τοῖς  ὁλοκαυτώμασιν   ὑμῶν, καὶ ταῖς θυσίαις τῶν
[4, 6]   ὑμῶν; λέγει Κύριος. Πλήρης εἰμὶ  ὁλοκαυτωμάτων   κριῶν· καὶ στέαρ (ἀρνῶν καὶ
[4, 7]   τὸ τάλαντον ἐκεῖνο κατορύξας,  ὁλόκληρον   ἀπέδωκε τῷ ἰδίῳ δεσπότῃ· ἀλλ´
[4, 1]   στάντες, καὶ μέγα καὶ διωλύγιον  ὀλολύξαντες,   τῇ φωνῇ πολλάκις πρὸ τῆς
[4, 5]   ἡμέρας εἴκοσι καὶ μίαν οὐδενὸς  ὅλως   μετέλαβεν. Καὶ πόθεν δῆλον, φησὶν,
[4, 7]   αὐτῶν σταυρωθέντα Χριστὸν, ἵνα πάντες  ὁμοθυμαδὸν   ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζωμεν τὸν
[4, 1]   τῆς τῶν ὑδάτων ῥύμης, οὐκέθ´  ὁμοίως   εὔκολον ἀπαντᾷν. Διὰ τοῦτο φθάνουσιν
[4, 4]   κελεύει ποιεῖν· καὶ τὴν πεντηκοστὴν  ὁμοίως   καὶ χρόνου καὶ τόπου παρατηρήσει
[4, 7]   δι´ ὄκνον διὰ νωθρίαν,  ὁμοίως   κολάζονται. Ἐπεὶ καὶ τὸ
[4, 1]   κατασκευὴν εὐτρεπίζουσιν. Καὶ θερισταὶ δὲ  ὁμοίως   πρὸ πολλῶν τῶν ἡμερῶν καὶ
[4, 4]   ἀπολήψεσθαι τὴν τοιαύτην αὐτῶν πολιτείαν,  ὅμως   ἔμενον τῷ νόμῳ πειθόμενοι, καὶ
[4, 7]   ἀπέδωκε τῷ ἰδίῳ δεσπότῃ· ἀλλ´  ὅμως   ἐπειδὴ μὴ ἐπλεόνασεν αὐτὸ ἐκολάζετο.
[4, 5]   εἰκάδα καὶ πρώτην ἀπαντῶσιν. Ἀλλ´  ὅμως   καὶ παρελθόντος τοῦ πάσχα ἔμεινεν
[4, 6]   οὐκοῦν κἂν ἐμοὶ θύετε. Ἀλλ´  ὅμως   καὶ τοῦτο ἐπιτρέψας οὐ μέχρι
[4, 3]   καὶ ἁμαρτία καὶ πλημμέλεια· ἀλλ´  ὅμως   οὐκ ἤλλαξαν. Ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε
[4, 3]   ἄμικτα; ἐσταύρωσαν ἐκεῖνοι τὸν Χριστὸν,  ὃν   σὺ προσκυνεῖς. Ὁρᾷς πόσον τὸ
[4, 3]   κατακρίσεως τῶν Ἰουδαίων ἁπάντων ἀξίους  ὄντας   ὁρῶ. Καὶ τοῦτο οὐχ οἱ
[4, 7]   ἀλλὰ καὶ οἱ κύριοι μὲν  ὄντες   κωλῦσαι, μὴ κωλύοντες δὲ, τὴν
[4, 7]   διάβολον ἔχουσι μεθ´ ἑαυτῶν χορεύοντα.  Ὅπερ   γὰρ ἔφθην εἰπὼν, τὸ παρὰ
[4, 2]   τὴν ἀπόφασιν βασιλεὺς ἐξενέγκῃ·  ὅπερ   οὖν καὶ ἐγένετο. Ἐπειδὴ γὰρ
[4, 4]   μεθ´ ὑμῶν, δεῦτε καὶ πορεύεσθε  ὀπίσω   αὐτοῦ· εἰ δὲ Βαὰλ,
[4, 4]   εἰ δὲ Βαὰλ, πορεύεσθε  ὀπίσω   αὐτοῦ. Τοῦτο καὶ ἐγὼ νῦν
[4, 4]   καὶ ἔστι, μένετε, καὶ πορεύεσθε  ὀπίσω   αὐτοῦ. Τῶν μυστηρίων κοινωνεῖς, εἰπέ
[4, 5]   μὲν καὶ ἐκ τούτων δῆλον.  Ὅπου   γὰρ θυσία οὐκ ἦν, οὐδὲ
[4, 7]   ἕτερον ἐπανατείνηται, πάντα φέρε γενναίως,  ὅπως   αὐτοῦ κερδάνῃς τὴν σωτηρίαν. Ἐὰν
[4, 1]   μέλλουσιν, ἀνάγκη πυκτεύειν καὶ μάχεσθαι,  ὅπως   μηδὲν ἡμῖν θηριάλωτον γένηται. Καὶ
[4, 3]   συνετοὶ μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ  ὁπωσοῦν   λόγου καὶ διανοίας μετέχοντες συνομολογήσαιεν
[4, 7]   καὶ τὰς σάλπιγγας κατέχεις μόνον;  Ὁρᾷς   ὅτι παίζουσι μᾶλλον, λατρεύουσιν;
[4, 3]   τὸν Χριστὸν, ὃν σὺ προσκυνεῖς.  Ὁρᾷς   πόσον τὸ μέσον; Πῶς οὖν
[4, 2]   σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.  Ὁρᾷς   πῶς οὐχ Θεὸς μόνον,
[4, 5]   τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶδον τὴν  ὅρασιν.   Ἐνταῦθά μοι μετὰ ἀκριβείας προσέχετε·
[4, 5]   αὐτοὺς οἱ βάρβαροι κεχρῆσθαι τοῖς  ὀργάνοις   αὐτῶν, λέγοντες· σατε ἡμῖν τὴν
[4, 2]   δίκην εἰσήγαγεν, ἵνα μετὰ γνώμης  ὀρθῆς   τὴν ἀπόφασιν βασιλεὺς ἐξενέγκῃ·
[4, 6]   οἰκοδόμος θεμελίους θεὶς, τοίχους ἀναστήσας,  ὄροφον   καμαρώσας, τὴν καμάραν ἐκείνην εἰς
[4, 3]   τῶν Ἰουδαίων ἁπάντων ἀξίους ὄντας  ὁρῶ.   Καὶ τοῦτο οὐχ οἱ σοφοὶ
[4, 6]   συγκαταβαίνων. Καὶ καθάπερ ἰατρὸς, πυρέττοντα  ὁρῶν   ἄνθρωπον, δυσάρεστόν τινα καὶ ἀκαρτέρητον,
[4, 4]   αὐτοὺς εἰπεῖν. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος  ὁρῶν   τοὺς Ἰουδαίους ἀσεβοῦντας, καὶ ποτὲ
[4, 4]   δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐστιν·  Ὃς   ἂν ᾖ, φησὶν, ἐν ἀποδημίᾳ
[4, 4]   τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ, λέγων· Ἄνθρωπος  ὃς   ἐὰν γένηται ἀκάθαρτος ἐπὶ ψυχῇ
[4, 1]   καὶ βοῦς καὶ ἅμαξαν, καὶ  ὅσα   ἂν ἄλλα πρὸς τὸν ἄμητον
[4, 3]   τὰ ἀλλότρια ηὐτομολήσατε· καὶ οὐδὲ  ὅσην   ἔχουσιν ἐκεῖνοι περὶ τὴν πλάνην
[4, 7]   πρὸς αὐτοὺς, μόνον τοσοῦτον εἰπόντες,  ὅσον   ἤρκει πρὸς ἀσφάλειαν τοῖς ἀδελφοῖς
[4, 4]   τόπου, τί ποτέ ἐστιν ἀναγκαιότερον,  ὅταν   ἀμφότερα μὴ ἐξῇ σῶσαι, (πότερον
[4, 4]   οἱ τῆς πόλεως ἔξω ποιοῦντες;  Ὅταν   γὰρ τὸ ἀναγκαιότερον παραβῶσιν, οὐδὲ
[4, 4]   ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν προφητῶν.  Ὅταν   γὰρ φαίνωνται ἐκεῖνοι, μήτε θύσαντες,
[4, 2]   αἵματι, ἀλλὰ καὶ καθαρωτέραν εἰργάσατο.  Ὅταν   οὖν ἴδῃς τὸν μὲν τυπτήσαντα
[4, 7]   τὴν ταχίστην ἐποιήσαμεν ἂν διόρθωσιν.  Ὅταν   τὸν ἀδελφὸν δέῃ διορθῶσαι, κἂν
[4, 4]   ἐκείνῳ δοκοῦσι πάντα ποιοῦντες ἀεί.  Ὅτε   γοῦν ἐβούλετο αὐτοὺς νηστεύειν, λιπαίνοντες
[4, 4]   ἐβούλετο αὐτοὺς νηστεύειν, λιπαίνοντες ἐπλατύνοντο·  ὅτε   δὲ βούλεται αὐτοὺς μὴ νηστεύειν,
[4, 4]   μὴ νηστεύειν, τότε φιλονεικοῦσι νηστεύοντες·  ὅτε   ἤθελεν αὐτοὺς θυσίαν προσάγειν, πρὸς
[4, 4]   προσάγειν, πρὸς τὰ εἴδωλα ἔτρεχον·  ὅτε   οὐ βούλεται αὐτοὺς ἑορτὰς ἐπιτελεῖν,
[4, 7]   ὑπόθεσις. Ἐσάλπιζον οἱ Ἰουδαῖοί ποτε,  ὅτε   τὰς θυσίας εἶχον, νῦν δὲ
[4, 3]   γίνεται καιρόν. Ἦν ποτε καιρὸς,  ὅτε   ταῦτα φυλάττεσθαι ἔδει, ἀλλὰ νῦν
[4, 5]   μετέλαβεν. Καὶ πόθεν δῆλον, φησὶν,  ὅτι   αἱ εἴκοσι ἡμέραι καὶ μία
[4, 2]   ἐπέγνω αὐτὸν βασιλεὺς Ἰσραὴλ,  ὅτι   ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν
[4, 6]   ἤδη. ἐπέτρεψε τὰς θυσίας. Καὶ  ὅτι   αὕτη ἐστὶν αἰτία, καὶ
[4, 5]   μηδὲ ἄλλο τοιοῦτον ποιεῖν. ~εʹ  Ὅτι   γὰρ οὐδὲν τούτων ἐποίησαν ἐκεῖνοι,
[4, 5]   θυσάντων, οὔτε νηστευσάντων, οὔτε ἑορτασάντων;  Ὅτι   γὰρ οὔτε τὸ πάσχα ἐπετέλουν,
[4, 5]   ἡμῖν ἐστιν μισθὸς, φησὶν,  ὅτι   διὰ τὸν Θεὸν ἀποθνήσκομεν. Καὶ
[4, 4]   αὐτὴν ἐπιτελεῖν, καὶ πάλιν προσθεὶς,  ὅτι   Ἐν τῷ τόπῳ ἂν
[4, 2]   πρὸς αὐτόν· Τάδε λέγει Κύριος·  Ὅτι   ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ
[4, 2]   τὸν τελαμῶνα, φησὶν προφήτης·  Ὅτι   ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ
[4, 5]   τοῦτο ἔπραττον. Διὰ τοῦτο ἔλεγον,  ὅτι   Ἔστι Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ
[4, 4]   πόλεως ἐκπέσῃ· ἀπ´ αὐτοῦ δεικνὺς,  ὅτι   τοῦ τόπου παρατήρησις τῆς
[4, 2]   φεισάμενος ἐκολάζετο, ἵνα μάθῃς  ὅτι   Θεοῦ προστάττοντος οὐ δεῖ περιεργάζεσθαι
[4, 5]   δὲ ἀπὸ τούτου συνωμολόγηται μέγιστον·  ὅτι   θυσιῶν παρατηρήσεις καὶ σαββάτων καὶ
[4, 4]   καὶ κατηγορίας ὥσπερ ἀσεβήσας, εὔδηλον,  ὅτι   καὶ οὗτοι παρανομοῦσιν, ἐν τῷ
[4, 1]   Μὴ γάρ μοι τοῦτο εἴπῃς.  ὅτι   νηστεύουσιν, ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι δεῖξον,
[4, 5]   διὰ τοῦτο μόνον θαυμαστοὶ, ἀλλ´  ὅτι   οὐδὲ ἐπὶ μισθῷ τινι τοῦτο
[4, 6]   ὑμῶν; Ἥκουσας σαφεστάτης φωνῆς λεγούσης,  ὅτι   οὐκ ἐξεζήτει ταῦτα παρ´ ὑμῶν
[4, 7]   τὰς σάλπιγγας κατέχεις μόνον; Ὁρᾷς  ὅτι   παίζουσι μᾶλλον, λατρεύουσιν; Ἀλλ´
[4, 7]   λατρεύουσιν; Ἀλλ´ ὥσπερ ἐκείνοις ἐγκαλοῦμεν  ὅτι   παρανομοῦσιν, οὕτω καὶ πολλῷ μᾶλλον
[4, 5]   πεπεῖσθαι παρ´ αὐτοῦ τοῦ νόμου,  ὅτι   τὰς παρατηρήσεις ταύτας ἁπάσας ἕξω
[4, 5]   ἀζύμων ἦσαν; Ἐξ ὧν εἶπεν,  ὅτι   τετάρτῃ καὶ εἰκάδι τοῦ πρώτου
[4, 5]   τῷ Θεῷ δοκούντων ἔδωκαν, εὔδηλον  ὅτι   τὸ μὴ φυλάξαι τὸν νόμον
[4, 5]   προσέχετε· ἀπὸ γὰρ τούτων δῆλον,  ὅτι   τὸ πάσχα οὐκ ἐπετέλεσαν· καὶ
[4, 5]   μὴ, γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ,  ὅτι   τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν.
[4, 7]   οὕτω καὶ πολλῷ μᾶλλον ὑμῖν,  ὅτι   τοῖς παρανομοῦσι συνέρχεσθε, καὶ οὐχὶ
[4, 7]   τῷ προστάγματι τοῦ Θεοῦ μάχονται,  ὅτι   τὸν διάβολον ἔχουσι μεθ´ ἑαυτῶν
[4, 2]   ποιοῦσι. ~βʹ Καὶ ἵνα μάθῃς  ὅτι   τοῦτό ἐστιν ἀληθὲς, ἄκουσον· βασιλέα
[4, 7]   στενάζειν ὑπὲρ ἐκείνων καὶ δακρύειν,  ὅτι   τῷ προστάγματι τοῦ Θεοῦ μάχονται,
[4, 7]   κἂν ἀπειλῇ ἐχθρὸς γενέσθαι, κἂν  ὁτιοῦν   ἕτερον ἐπανατείνηται, πάντα φέρε γενναίως,
[4, 7]   δέῃ, κἂν πληγὰς λαβεῖν, κἂν  ὁτιοῦν   ἕτερον ὑπομεῖναι, πάντα ποιήσωμεν, ὥστε
[4, 4]   πρὸς τὰ εἴδωλα ἔτρεχον· ὅτε  οὐ   βούλεται αὐτοὺς ἑορτὰς ἐπιτελεῖν, σπουδάζουσιν
[4, 6]   καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων  οὐ   βούλομαι· οὐδὲ ἐὰν ἔρχησθε ὀφθῆναί
[4, 1]   ἀνοσιωτέρα γένοιτ´ ἂν φειδώ.  Οὐ   γὰρ φύσις τῶν πραγμάτων,
[4, 1]   πάσης ἐστὶν νηστεία παρανομωτέρα.  Οὐ   γὰρ τὸ πραττόμενον ὑπ´ αὐτῶν
[4, 3]   διανοίας μετέχοντες συνομολογήσαιεν ἂν ἡμῖν.  Οὐ   γὰρ χρεία σοφισμάτων καὶ κατασκευῆς
[4, 7]   καὶ ὑβριζόντων καὶ λοιδορούντων ἀνεχόμεθα,  οὐ   δακνόμεθα ταῖς ὕβρεσιν, ἀλλ´ ἓν
[4, 2]   ἵνα μάθῃς ὅτι Θεοῦ προστάττοντος  οὐ   δεῖ περιεργάζεσθαι τὴν φύσιν τῶν
[4, 7]   ἐσθῆτα διέῤῥηξεν κάμνων· ἀλλ´  οὐ   διὰ τοῦτο ἀπέστη ἐκεῖνος τῆς
[4, 5]   ἔθηκαν ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ. Καὶ  οὐ   διὰ τοῦτο μόνον θαυμαστοὶ, ἀλλ´
[4, 4]   αὐτοὺς διαλεγόμενος, οὕτω πώς φησιν·  Οὐ   δυνήσεσθε ποιεῖν τὸ πάσχα ἐν
[4, 5]   ἡμέραις τῶν ἀζύμων νηστεύειν Ἰουδαίοις  οὐ   θέμις· οὗτος δὲ ἡμέρας εἴκοσι
[4, 5]   ἐπὶ γῆς, οὐδὲν τούτων ἐπιτελοῦντες,  οὐ   θυσίαν καταβαλόντες, οὐχ ἑορτὴν τηρήσαντες,
[4, 4]   ἐπὶ τῶν ἑορτῶν τῶν Ἰουδαϊκῶν  οὐ   καιρὸν μόνον, ἀλλὰ καὶ τόπον
[4, 5]   τὸ μὴ φυλάξαι τὸν νόμον  οὐ   κατὰ ῥᾳθυμίαν ἐποίουν, ἀλλὰ παρὰ
[4, 5]   βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου  οὐ   λατρεύομεν. Ἀρκετὸν ἡμῖν ἐστιν
[4, 6]   Ἀλλ´ ὅμως καὶ τοῦτο ἐπιτρέψας  οὐ   μέχρι τέλους ἀφῆκεν, ἀλλὰ διὰ
[4, 2]   γυναικὸς ἀνελὼν, ἱερωσύνῃ τιμᾶται· οὕτως  οὐ   μόνον οὐκ ἐμόλυνε τὴν χεῖρα
[4, 3]   κἀκείνων. Ὥσπερ οὖν ἐπ´ ἐκείνων  οὐ   μόνον τὰς βασάνους ἐξετάζομεν, ἀλλὰ
[4, 5]   θυσίαν καταβαλόντες, οὐχ ἑορτὴν τηρήσαντες,  οὐ   νηστείαν τοιαύτην ἐπιδειξάμενοι, οὕτως ἤρεσαν
[4, 6]   τὰ εἴδωλα αὐτομολῆσαι, μᾶλλον δὲ  οὐ   παρεσκευασμένους μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτομολήσαντας
[4, 6]   νόμον Θεοῦ ὑμῶν, λαὸς Γομόῤῥας·  οὐ   πρὸς Σοδομίτας καὶ τοὺς ἐν
[4, 3]   τὰ Περσῶν φρονεῖ; βάρβαρος  οὐ   τὰ βαρβάρων ζηλοῖ; τὴν
[4, 3]   ἐνοχλεῖς τῇ Ἐκκλησίᾳ; Πέρσης  οὐ   τὰ Περσῶν φρονεῖ; βάρβαρος
[4, 2]   ἄνθρωποι ταύτην ἔχουσι τὴν ψῆφον,  οὐ   τῇ φύσει τῶν πραγμάτων προσέχοντες,
[4, 3]   τὴν Ῥωμαίων χώραν οἰκῶν  οὐ   τὴν ἡμετέραν μέτεισι πολιτείαν; Ἂν
[4, 3]   ἐκείνοις τοῖς Ῥωμαίων χρώμενος νόμοις,  οὐ   τοῦτο αὐτὸ πείσεται πάλιν; Πῶς
[4, 3]   ἐκοινώνησαν; Ἐκεῖνοι πρὸς τὴν ἀλήθειαν  οὐ   τρέχουσι, καὶ ὑμεῖς πρὸς τὴν
[4, 5]   ἁπάσας ἕξω τῶν Ἱεροσολύμων φυλάττειν  οὐ   χρή. Καὶ ἕτερον δὲ ἀπὸ
[4, 6]   πάλιν ἀποκλείσας τὸν τόπον ἐκεῖνον;  Οὐδαμῶς,   ἀλλὰ καὶ σφόδρα ἑαυτῷ συμφωνεῖ·
[4, 6]   ἀλλὰ καὶ σφόδρα ἑαυτῷ συμφωνεῖ·  οὐδὲ   γὰρ παρὰ τὴν ἀρχὴν ὑμῖν
[4, 6]   ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι·  οὐδὲ   ἐὰν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι. Τίς
[4, 5]   Ὅπου γὰρ θυσία οὐκ ἦν,  οὐδὲ   ἑορτὴ ἦν, ἐπειδὴ πάσας οὕτως
[4, 5]   τοῦτο μόνον θαυμαστοὶ, ἀλλ´ ὅτι  οὐδὲ   ἐπὶ μισθῷ τινι τοῦτο ἔπραττον.
[4, 4]   Ὅταν γὰρ τὸ ἀναγκαιότερον παραβῶσιν,  οὐδὲ   ἐν τῷ μικροτέρῳ παρατήρησις
[4, 7]   δι´ ἡμᾶς ἀπέθανε, σὺ δὲ  οὐδὲ   λόγον προΐεσαι; καὶ ποίαν ἕξεις
[4, 3]   πρὸς τὰ ἀλλότρια ηὐτομολήσατε· καὶ  οὐδὲ   ὅσην ἔχουσιν ἐκεῖνοι περὶ τὴν
[4, 4]   ἀπὸ τῶν προφητῶν δεῖξαι τοῦτο;  οὐδὲ   οὕτως ἀνέχονται ἡσυχάζειν. Καίτοι εἰ
[4, 5]   καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης,  οὐδὲ   τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου,
[4, 1]   σκιρτῶντες, οὐδενὸς ἡψάμεθα ἀγωνιστικοῦ λόγου·  οὐδεὶς   γὰρ ἦν ἡμῖν διενοχλῶν·
[4, 5]   Μείζονα γὰρ ταύτης, φησὶν, ἀγάπην  οὐδεὶς   ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν
[4, 4]   δυνήσεσθε ποιεῖν τὸ πάσχα ἐν  οὐδεμιᾷ   τῶν πόλεων ὧν Κύριος
[4, 6]   Καὶ καθάπερ ἰατρὸς ἐκεῖνος  (οὐδὲν   γὰρ κωλύει τῷ αὐτῷ παραδείγματι
[4, 5]   καὶ μιαροὶ, τῶν ἁγίων ἐκείνων  οὐδὲν   τοιοῦτον τῶν νομίμων φυλαττόντων ἐπὶ
[4, 5]   ἐπιδειξάμενοι ἐφαμίλλους πολιτείας ἐπὶ γῆς,  οὐδὲν   τούτων ἐπιτελοῦντες, οὐ θυσίαν καταβαλόντες,
[4, 5]   τοιοῦτον ποιεῖν. ~εʹ Ὅτι γὰρ  οὐδὲν   τούτων ἐποίησαν ἐκεῖνοι, ἄκουσον (τί
[4, 5]   ἐποίουν, καὶ τοσαύτην ἀρετὴν ἐπεδείκνυντο,  οὐδὲν   τῶν νομιζομένων παρατηροῦντες. ~Καὶ τίνος
[4, 6]   Θεὸς ἐποίησε, θύειν ἐπιτρέψας, ἐν  οὐδενὶ   {ἑτέρῳ} τόπῳ τῆς οἰκουμένης εἴασε
[4, 1]   τῇ τῶν Γραφῶν διηγήσει σκιρτῶντες,  οὐδενὸς   ἡψάμεθα ἀγωνιστικοῦ λόγου· οὐδεὶς γὰρ
[4, 5]   δὲ ἡμέρας εἴκοσι καὶ μίαν  οὐδενὸς   ὅλως μετέλαβεν. Καὶ πόθεν δῆλον,
[4, 6]   Κύριος. Οἱ δὲ ἐν Σοδόμοις  οὐδέποτε   ἀνεφάνησαν ἀναφέροντες θυσίας· ἀλλὰ πρὸς
[4, 3]   Ἐπὶ δὲ τῆς νηστείας ταύτης  (οὐκ   αἰτίαν χρὴ ζητεῖν μόνον, ἀλλὰ
[4, 3]   Θεὸν ὑμῶν· Θεὸς γὰρ  οὐκ   ἀλλάσσεται· ἀλλ´, Ἠλλάξασθε τὴν δόξαν
[4, 7]   τοὺς ἐκεῖ τρέχοντας εἰδέναι, καὶ  οὐκ   ἂν ἐδεήθην ὑμῶν, ἀλλὰ τὴν
[4, 6]   Εἰ γὰρ φανερῶς εἶπεν, ἀπόστητε,  οὐκ   ἂν ἠνέσχοντο ῥᾳδίως τῆς κατὰ
[4, 7]   πῶς; Τίς, φησὶν, ἀσθενεῖ, καὶ  οὐκ   ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ
[4, 7]   ἐκεῖνος τῆς θεραπείας. Πῶς οὖν  οὐκ   ἄτοπον, τοὺς μὲν τῶν σωμάτων
[4, 7]   θυσίας εἶχον, νῦν δὲ αὐτοῖς  οὐκ   ἀφίεται τοῦτο ποιεῖν. Ἄκουσον γοῦν,
[4, 7]   οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ  οὐκ   ἐγὼ πυροῦμαι; Τοῦτο καὶ σὺ
[4, 3]   ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ ὠφεληθήσεσθε.  Οὐκ   εἶπεν, Ἠλλάξασθε τὸν Θεὸν ὑμῶν·
[4, 3]   ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ ὠφεληθήσεσθε.  Οὐκ   εἶπεν· Ἠλλάξασθε τὸν Θεὸν ὑμῶν,
[4, 5]   ἔφαγον, καὶ οἶνος καὶ κρέας  οὐκ   εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου,
[4, 3]   ἔθνη θεοὺς αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ  οὐκ   εἰσὶ θεοί· ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε
[4, 3]   ἔθνη θεοὺς αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ  οὐκ   εἰσὶ θεοί· ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε
[4, 2]   ἱερωσύνῃ τιμᾶται· οὕτως οὐ μόνον  οὐκ   ἐμόλυνε τὴν χεῖρα τῷ αἵματι,
[4, 1]   γείτονα χείμαῤῥον παρασύροντα τὰς γεωργίας,  οὐκ   ἐν τῷ (καιρῷ τοῦ χειμῶνος,
[4, 5]   τρεῖς ἡμέρας ἑτέρας. Πῶς οὖν  οὐκ   ἐναγεῖς οὗτοι καὶ μιαροὶ, τῶν
[4, 4]   ἐσχάτην παρανομίαν παρανομοῦσι. Καὶ τοῦτο  οὐκ   ἐντεῦθεν δῆλον μόνον, ἀλλὰ καὶ
[4, 6]   Ἥκουσας σαφεστάτης φωνῆς λεγούσης, ὅτι  οὐκ   ἐξεζήτει ταῦτα παρ´ ὑμῶν παρὰ
[4, 6]   πᾶσα ἀνεῖται τοῖς Ἰουδαίοις, (ἔνθα  οὐκ   ἔξεστι θύειν, μόνη δὲ
[4, 3]   δὲ καὶ τοὺς μάρτυρας φιλοῦμεν,  οὐκ   ἐπειδὴ βασανίζονται, ἀλλ´ ἐπειδὴ διὰ
[4, 3]   βασανίζονται· καὶ τοὺς λῃστὰς ἀποστρεφόμεθα,  οὐκ   ἐπειδὴ κολάζονται, ἀλλ´ ἐπειδὴ διὰ
[4, 6]   κύνας καλεῖ, καὶ ἵππους θηλυμανεῖς,  οὐκ   ἐπειδὴ πρὸς τὴν φύσιν ἐκείνων
[4, 5]   τούτων δῆλον, ὅτι τὸ πάσχα  οὐκ   ἐπετέλεσαν· καὶ πῶς, ἐγὼ λέγω.
[4, 7]   σφοδρότητος. Εἰ γὰρ εἰς θέατρον  οὐκ   ἐπιτρέπεις ἀπελθεῖν, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ
[4, 5]   ἐκεῖνοι τὸν νόμον σαφῶς ἐπιστάμενοι  οὐκ   ἐπιτρέποντα ταῦτα ἕξω ποιεῖν, ἔλεγον·
[4, 3]   ταῦτα φυλάττεσθαι ἔδει, ἀλλὰ νῦν  οὐκ   ἔστι. Διὰ τοῦτο τὸ ποτὲ
[4, 3]   ἡμέραν ποτὲ ἔφαγον. Καὶ αὕτη  οὐκ   ἔστι νηστεία, ἀλλὰ παρανομία καὶ
[4, 5]   τρεῖς ἐν Βαβυλῶνι διατρίβοντες ἔλεγον·  Οὐκ   ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ
[4, 3]   ἡμῖν οἰκούντων τὰ ἐκείνων φρονῶν,  οὐκ   εὐθέως χωρὶς λόγου καὶ ἐξετάσεως
[4, 5]   πενθῶν, τρεῖς ἑβδομάδας ἄρτον ἐπιθυμιῶν  οὐκ   ἔφαγον, καὶ οἶνος καὶ κρέας
[4, 2]   Κυρίου πάταξον δή με. Καὶ  οὐκ   ἠθέλησεν ἄνθρωπος πατάξαι αὐτόν.
[4, 3]   ὑμεῖς ἑαυτοὺς ἠτιμώσατε· τὴν ἐμὴν  οὐκ   ἠλαττώσατε δόξαν, ἀλλὰ τὴν ὑμετέραν.
[4, 5]   τὸ στόμα μου, καὶ ἄλειμμα  οὐκ   ἠλειψάμην ἐν ταῖς ἑβδομάσιν ἐκείναις.
[4, 3]   ἁμαρτία καὶ πλημμέλεια· ἀλλ´ ὅμως  οὐκ   ἤλλαξαν. Ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε τὴν
[4, 5]   τόπος, ἀλλ´ ἐπειδὴ ναὸς  οὐκ   ἦν, ἔμενον μὴ θύοντες. Καὶ
[4, 2]   καὶ ὧδε· καὶ ἰδοὺ αὐτὸς  οὐκ   ἦν. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν
[4, 5]   τούτων δῆλον. Ὅπου γὰρ θυσία  οὐκ   ἦν, οὐδὲ ἑορτὴ ἦν, ἐπειδὴ
[4, 2]   πάσης ὑπάκουε τῆς προθυμίας. Ἀλλ´  οὐκ   ἠνέσχετο· διὰ τοῦτο δίκην ἔδωκε
[4, 3]   τὴν δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς  οὐκ   ὠφεληθήσεσθε, καὶ πρὸς τὰ ἐκείνων
[4, 3]   τὴν δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς  οὐκ   ὠφεληθήσεσθε. Οὐκ εἶπεν, Ἠλλάξασθε τὸν
[4, 3]   τὴν δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς  οὐκ   ὠφεληθήσεσθε. Οὐκ εἶπεν· Ἠλλάξασθε τὸν
[4, 1]   φερομένῳ τῆς τῶν ὑδάτων ῥύμης,  οὐκέθ´   ὁμοίως εὔκολον ἀπαντᾷν. Διὰ τοῦτο
[4, 6]   λέγων· Μαίνεσθε καὶ βούλεσθε θύειν·  οὐκοῦν   κἂν ἐμοὶ θύετε. Ἀλλ´ ὅμως
[4, 2]   σωτηρίαν τοῦ Σύρων βασιλέως. Ἐπεὶ  οὖν   ἀεὶ πρὸς τοὺς προφήτας ἀπεχθῶς
[4, 6]   ταύτην εἰσήγαγε τὴν πολιτείαν. Πῶς  οὖν   ἄρτι, φησὶν, ἐπέτρεψε; Τῇ ἀσθενείᾳ
[4, 6]   τὴν θυσίαν ἀναφέρεσθαι ἐχρῆν. Τί  οὖν;   ἑαυτῷ μάχεται, φησὶ, θῦσαι μὲν
[4, 3]   αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἀποκρίσεως. Τί  οὖν;   ἕκαστον τῶν τοῦτο νοσούντων ἐρήσομαι,
[4, 3]   ζηλοῖς; Ἀλλὰ Ἰουδαῖος εἶ; τίνος  οὖν   ἕνεκεν ἐνοχλεῖς τῇ Ἐκκλησίᾳ;
[4, 3]   νοσούντων ἐρήσομαι, Χριστιανὸς εἶ; τίνος  οὖν   ἕνεκεν τὰ Ἰουδαίων ζηλοῖς; Ἀλλὰ
[4, 6]   Καὶ εἰ ἐβούλετο γίνεσθαι, τίνος  οὖν   ἕνεκεν τὴν πόλιν σου κατέλυσε;
[4, 2]   καὶ ἄδηλον ἑαυτὸν κατέστησε. Τίνος  οὖν   ἕνεκεν τοῦτο ἐποίησεν; Ἔμελλεν ἐλέγχειν
[4, 3]   τὸ μέσον τούτων κἀκείνων. Ὥσπερ  οὖν   ἐπ´ ἐκείνων οὐ μόνον τὰς
[4, 2]   ἀλλὰ καὶ καθαρωτέραν εἰργάσατο. Ὅταν  οὖν   ἴδῃς τὸν μὲν τυπτήσαντα τὸν
[4, 2]   ἀπόφασιν βασιλεὺς ἐξενέγκῃ· ὅπερ  οὖν   καὶ ἐγένετο. Ἐπειδὴ γὰρ κατεδίκασεν
[4, 4]   ἂν Θεὸς ἐπιτάξῃ· καθάπερ  οὖν   καὶ νῦν ποιοῦσι. Πόθεν τοῦτο
[4, 6]   θυσιῶν ἐπιτροπὴ καὶ ἐξουσία. Ὥσπερ  οὖν   ἰατρὸς ἵστησι τῆς ἀκαίρου
[4, 7]   ἀπέστη ἐκεῖνος τῆς θεραπείας. Πῶς  οὖν   οὐκ ἄτοπον, τοὺς μὲν τῶν
[4, 5]   καὶ τρεῖς ἡμέρας ἑτέρας. Πῶς  οὖν   οὐκ ἐναγεῖς οὗτοι καὶ μιαροὶ,
[4, 7]   καὶ πάντων ἐστὶν οἰκειότερος. Ὥσπερ  οὖν   οὐχ οἱ κλέπτοντες μόνον, ἀλλὰ
[4, 3]   Ὁρᾷς πόσον τὸ μέσον; Πῶς  οὖν   πρὸς ἐκείνους τρέχεις τοὺς ἀνελόντας,
[4, 7]   κατέλυσεν ἅπασαν. ~ζʹ μὲν  οὖν   πρὸς Ἰουδαίους μενέτω τέως μάχη.
[4, 5]   τὰ τῆς αἰχμαλωσίας λέγων. Πῶς  οὖν   σὺ νῦν νηστεύεις, εἰπέ μοι,
[4, 3]   τοῦτο αὐτὸ πείσεται πάλιν; Πῶς  οὖν   σὺ πρὸς τὴν παράνομον ἐκείνην
[4, 4]   ἐκκλησίαν ἀπαντᾷς λοιπόν; Πρὸς μὲν  οὖν   τοὺς τὰ ἡμέτερα λέγοντας φρονεῖν,
[4, 4]   λέγωσι τὸν καιρὸν τηρεῖν. Πόθεν  οὖν   τοῦτο ἔσται δῆλον; Ἀπ´ αὐτοῦ
[4, 5]   ὅτι Ἔστι Θεὸς ἐν τῷ  οὐρανῷ   δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς· καὶ ἐὰν
[4, 3]   ἀγῶνα ἅπαντα ὑπὲρ αὐτῶν ἀνῃρημένοις,  οὓς   καὶ πλείονος κατὰ τοῦτο κατακρίσεως
[4, 7]   μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς κυρίοις  οὖσι   κωλῦσαι, καὶ μὴ βουλομένοις. Μή
[4, 5]   σῶν οὔτε θυσάντων, οὔτε νηστευσάντων,  οὔτε   ἑορτασάντων; Ὅτι γὰρ οὔτε τὸ
[4, 5]   μοι, τῶν προγόνων τῶν σῶν  οὔτε   θυσάντων, οὔτε νηστευσάντων, οὔτε ἑορτασάντων;
[4, 5]   (ἀρετήν τι μέγα συντελεῖν ἐδύνατο,  οὔτε   καταλιμπανόμενα φαῦλον ποιῆσαι τὸν σπουδαῖον
[4, 5]   προγόνων τῶν σῶν οὔτε θυσάντων,  οὔτε   νηστευσάντων, οὔτε ἑορτασάντων; Ὅτι γὰρ
[4, 5]   ἀπῄτει τότε πολιτεία· καὶ  οὔτε   τηρούμενα πρὸς (ἀρετήν τι μέγα
[4, 5]   νηστευσάντων, οὔτε ἑορτασάντων; Ὅτι γὰρ  οὔτε   τὸ πάσχα ἐπετέλουν, μάλιστα μὲν
[4, 5]   τῆς ἐν τῇ ψυχῇ φιλοσοφίας.  Οὗτοι   γοῦν οἱ τῇ φιλοσοφίᾳ τῶν
[4, 4]   τοῦτο γὰρ νόμος ἔλεγεν·  οὗτοι   δὲ μηδὲ ἐλπίδα τινὰ ἔχοντες
[4, 5]   ἑτέρας. Πῶς οὖν οὐκ ἐναγεῖς  οὗτοι   καὶ μιαροὶ, τῶν ἁγίων ἐκείνων
[4, 4]   ὥσπερ ἀσεβήσας, εὔδηλον, ὅτι καὶ  οὗτοι   παρανομοῦσιν, ἐν τῷ τόπῳ μὴ
[4, 4]   τινὰ νηστεύσαντες, ποίαν ἔχοιεν ἂν  οὗτοι   συγγνώμην; Καίτοι γε ἐκεῖνοι προσδοκῶντες
[4, 5]   ἀζύμων νηστεύειν Ἰουδαίοις οὐ θέμις·  οὗτος   δὲ ἡμέρας εἴκοσι καὶ μίαν
[4, 7]   αὐτοῦ κερδάνῃς τὴν σωτηρίαν. Ἐὰν  οὗτος   ἐχθρός σου γένηται, Θεὸς
[4, 2]   ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν  οὗτος,   καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Τάδε
[4, 2]   φειδοῦς οἵαν ὑπέμεινε τιμωρίαν; Καὶ  οὗτος   μὲν σώσας κολάζεται, ἕτερος δὲ
[4, 4]   καὶ τὰ ἐκείνων ζηλοῦντας, ἀρκεῖ  οὗτος   λόγος ἡμῖν· ἐπειδὴ δὲ
[4, 6]   τὴν πρὸς ἐκείνους ἐπεσπάσαντο συγγένειαν.  Οὕτω   γοῦν καὶ κύνας καλεῖ, καὶ
[4, 3]   ἀλλ´ ἐπειδὴ διὰ κακίαν κολάζονται·  οὕτω   δὴ καὶ ἐνταῦθα τοῖς γινομένοις
[4, 1]   τῆς βολῆς τὸ θηρίον ἀπήλασαν.  Οὕτω   δὴ καὶ ἡμεῖς ἐν μὲν
[4, 6]   βουλόμενος βιαίου τελευτῆς αὐτὸν ἀπαγαγεῖν·  οὕτω   δὴ καὶ Θεὸς ἐποίησεν.
[4, 4]   τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ πρώτου μηνὸς,  οὕτω   καὶ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις αὐτὸ
[4, 6]   διὰ τῆς τοῦ σκεύους συντριβῆς,  οὕτω   καὶ Θεὸς διὰ τῆς
[4, 6]   αὐτὸν ἀπαγάγῃ τῆς ἐπιθυμίας ἐκείνης·  οὕτω   καὶ Θεὸς ἐποίησε, θύειν
[4, 6]   πάντα τῆς οἰκοδομῆς διέλυσε σύνδεσμον·  οὕτω   καὶ Θεὸς, καθάπερ τινὰ
[4, 6]   τὸν ἄῤῥωστον τὸ σκεῦος ἀφανίσας·  οὕτω   καὶ Θεὸς τῶν θυσιῶν
[4, 7]   ὥσπερ ἐκείνοις ἐγκαλοῦμεν ὅτι παρανομοῦσιν,  οὕτω   καὶ πολλῷ μᾶλλον ὑμῖν, ὅτι
[4, 1]   χρόνου, πᾶσαν πανταχόθεν ἐπινοοῦντες ἀσφάλειαν.  Οὕτω   καὶ στρατιῶται καὶ ναῦται καὶ
[4, 4]   ἐκλέξηται Κύριος Θεός σου.  Οὕτω   καὶ τὰς σκηνοπηγίας. Ἀλλ´ ἴδωμεν
[4, 4]   εἰ καὶ προσεδόκων ἀπολήψεσθαι, καὶ  οὕτω   μιμεῖσθαι ἔδει τοὺς ἁγίους ἐκείνους,
[4, 4]   ποτὲ δὲ τὰ εἴδωλα θεραπεύοντας,  οὕτω   πως φησίν· Ἕως πότε χωλανεῖτε
[4, 4]   πάσχα τούτου πρὸς αὐτοὺς διαλεγόμενος,  οὕτω   πώς φησιν· Οὐ δυνήσεσθε ποιεῖν
[4, 6]   τὸν προφήτην παράγω μάρτυρα, λέγοντα  οὕτως·   Ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄρχοντες Σοδόμων·
[4, 7]   σηπομένων; Ἀλλ´ οὐχ Παῦλος  οὕτως·   ἀλλὰ πῶς; Τίς, φησὶν, ἀσθενεῖ,
[4, 4]   τῶν προφητῶν δεῖξαι τοῦτο; οὐδὲ  οὕτως   ἀνέχονται ἡσυχάζειν. Καίτοι εἰ καὶ
[4, 6]   πρὸς Ἰουδαίους. Καλεῖ δὲ αὐτοὺς  οὕτως,   ἐπειδὴ τῇ τῆς κακίας μιμήσει
[4, 5]   οὐδὲ ἑορτὴ ἦν, ἐπειδὴ πάσας  οὕτως   ἐπιτελεῖσθαι ἔδει. Ἵνα δὲ καὶ
[4, 5]   τηρήσαντες, οὐ νηστείαν τοιαύτην ἐπιδειξάμενοι,  οὕτως   ἤρεσαν τῷ Θεῷ, ὡς καὶ
[4, 2]   μετὰ γυναικὸς ἀνελὼν, ἱερωσύνῃ τιμᾶται·  οὕτως   οὐ μόνον οὐκ ἐμόλυνε τὴν
[4, 7]   τὴν αὐτὴν ἐκείνοις διδόασι δίκην·  οὕτως   οὐχ οἱ ἀσεβοῦντες μόνον, ἀλλὰ
[4, 2]   προφήτην αἰδεσθεὶς φείσηται πρότερος,  οὐχ   ἁπλῶς εἶπεν αὐτῷ· Πάταξόν με,
[4, 5]   τούτων ἐπιτελοῦντες, οὐ θυσίαν καταβαλόντες,  οὐχ   ἑορτὴν τηρήσαντες, οὐ νηστείαν τοιαύτην
[4, 3]   αἰτία, μεθ´ ἧς γίνεται,  οὐχ   αὐτὴ, καὶ διὰ τοῦτο
[4, 7]   δὲ ἀσέβεια. Ταῦτα δὲ λέγομεν,  οὐχ   ἵνα εἰς θέατρον ἀφῆτε ἀναβαίνειν,
[4, 2]   τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. Ὁρᾷς πῶς  οὐχ   Θεὸς μόνον, ἀλλὰ καὶ
[4, 7]   τῶν μελῶν ἡμῶν σηπομένων; Ἀλλ´  οὐχ   Παῦλος οὕτως· ἀλλὰ πῶς;
[4, 7]   αὐτὴν ἐκείνοις διδόασι δίκην· οὕτως  οὐχ   οἱ ἀσεβοῦντες μόνον, ἀλλὰ καὶ
[4, 7]   πάντων ἐστὶν οἰκειότερος. Ὥσπερ οὖν  οὐχ   οἱ κλέπτοντες μόνον, ἀλλὰ καὶ
[4, 3]   ἀξίους ὄντας ὁρῶ. Καὶ τοῦτο  οὐχ   οἱ σοφοὶ καὶ συνετοὶ μόνον,
[4, 2]   εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀνθ´ ὧν  οὐχ   ὑπήκουσας τῆς φωνῆς Κυρίου, ἰδοὺ
[4, 3]   καὶ τὸ τῆς κατηγορίας εἶδος;  οὐχὶ   καὶ Γραφὴ τούτῳ κέχρηται
[4, 6]   ἔνθα μόνον θύειν ἐξῆν. Ἆρα  οὐχὶ   καὶ τοῖς σφόδρα ἀνοήτοις δήλη
[4, 7]   ὅτι τοῖς παρανομοῦσι συνέρχεσθε, καὶ  οὐχὶ   τοῖς συντρέχουσι μόνον, ἀλλὰ καὶ
[4, 2]   κεφαλὴν ἑαυτοῦ τελαμῶνι, καὶ τοὺς  ὀφθαλμοὺς   ἀπέκρυψε, καὶ ἄδηλον ἑαυτὸν κατέστησε.
[4, 2]   ἀφεῖλε τὸν τελαμῶνα ἀπὸ τῶν  ὀφθαλμῶν   αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν
[4, 6]   οὐ βούλομαι· οὐδὲ ἐὰν ἔρχησθε  ὀφθῆναί   μοι. Τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα
[4, 1]   πρὸ τῆς ὥρας ἐκείνης, καὶ  ὄχθας   περιφράττουσι, καὶ χώματα ἐγείρουσι, καὶ
[4, 2]   μὴ ἰδὼν αὐτὸν ἀπὸ τῆς  ὄψεως   ἀπελάσῃ, εἶτα ἀπελάσας μὴ δέξηται




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de l'Abbaye Saint-Benoît de Port-Valais

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/04/2009