>

Livre, Chap.
[4, 0]	ΕΛΕΧΘΗ ΔΕ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙᾼ ΕΝ	Τῌ	ΜΕΓΑΛῌ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ Λόγος τέταρτος. ~(αʹ
[4, 4]	προσκυνεῖς ὡς Χριστιανὸς, παρ´ ἐκείνου	τὰ	ἀγαθὰ αἰτεῖς· καὶ μετὰ τῶν
[4, 7]	ποῦ δὲ ἡ σκηνὴ καὶ	τὰ	ἅγια τὸν ἁγίων; ποῦ δὲ
[4, 1]	μετὰ πολλῆς τῆς ἐπιμελείας, καὶ	τὰ	ἄλλα πάντα εὖ διατίθενται. Καὶ
[4, 3]	ἀφέντες τὴν πατρῴαν εὐσέβειαν, πρὸς	τὰ	ἀλλότρια ηὐτομολήσατε· καὶ οὐδὲ ὅσην
[4, 3]	αὐτὸ νομίσῃς εἶναι; Τί μιγνύεις	τὰ	ἄμικτα; ἐσταύρωσαν ἐκεῖνοι τὸν Χριστὸν,
[4, 7]	ἀδελφὸν ἀπολλύμενον ἐπαναγάγῃς εἰς σωτηρίαν,	τὰ	αὐτὰ ἐκείνῳ πείσῃ. Τί μέγα
[4, 3]	πάσχουσι, καὶ τὰ μὲν γινόμενα	τὰ	αὐτὰ, ἡ γνώμη δὲ καὶ
[4, 1]	ψῆφοι καλὰ καὶ φαῦλα εἶναι	τὰ	αὐτὰ ποιοῦσι. ~βʹ Καὶ ἵνα
[4, 3]	Περσῶν φρονεῖ; ὁ βάρβαρος οὐ	τὰ	βαρβάρων ζηλοῖ; ὁ τὴν Ῥωμαίων
[4, 6]	παρεσκευασμένους, εἰ μὴ λάβοιεν, πρὸς	τὰ	εἴδωλα αὐτομολῆσαι, μᾶλλον δὲ οὐ
[4, 4]	ἤθελεν αὐτοὺς θυσίαν προσάγειν, πρὸς	τὰ	εἴδωλα ἔτρεχον· ὅτε οὐ βούλεται
[4, 4]	τῷ Θεῷ προσέχοντας, ποτὲ δὲ	τὰ	εἴδωλα θεραπεύοντας, οὕτω πως φησίν·
[4, 4]	τὰ ἡμέτερα λέγοντας φρονεῖν, καὶ	τὰ	ἐκείνων ζηλοῦντας, ἀρκεῖ οὗτος ὁ
[4, 3]	ἧς οὐκ ὠφεληθήσεσθε, καὶ πρὸς	τὰ	ἐκείνων ηὐτομολήσατε. Πότε τὸ πάσχα
[4, 3]	μεθ´ ἡμῶν τετάχθαι, θεραπεύουσι δὲ	τὰ	ἐκείνων, καὶ τὸν ἀγῶνα ἅπαντα
[4, 3]	γε ἡμετέρους χρὴ καλεῖν τοὺς	τὰ	ἐκείνων φρονοῦντας. Πορεύεσθε εἰς τὰς
[4, 3]	μοι, τῶν παρ´ ἡμῖν οἰκούντων	τὰ	ἐκείνων φρονῶν, οὐκ εὐθέως χωρὶς
[4, 5]	φυλαττόντων ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας, αὐτοὶ	τὰ	ἐναντία ποιοῦντες πρὸς φιλονεικίαν καὶ
[4, 4]	λοιπόν; Πρὸς μὲν οὖν τοὺς	τὰ	ἡμέτερα λέγοντας φρονεῖν, καὶ τὰ
[4, 3]	Χριστιανὸς εἶ; τίνος οὖν ἕνεκεν	τὰ	Ἰουδαίων ζηλοῖς; Ἀλλὰ Ἰουδαῖος εἶ;
[4, 3]	μάρτυρες τὸ αὐτὸ πάσχουσι, καὶ	τὰ	μὲν γινόμενα τὰ αὐτὰ, ἡ
[4, 6]	ἁγιστείαν, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ	τὰ	πάντα πληρῶν; Τίνος δὲ ἕνεκεν
[4, 3]	τῇ Ἐκκλησίᾳ; Ὁ Πέρσης οὐ	τὰ	Περσῶν φρονεῖ; ὁ βάρβαρος οὐ
[4, 3]	θόρυβος. Καὶ γὰρ καὶ λῃσταὶ	τὰ	πλευρὰ καταξαίνονται, καὶ τυμβωρύχοι καὶ
[4, 3]	μέλλοιμεν τοῦτο ποιεῖν, ἀλλὰ γυμνὰ	τὰ	πράγματα καθ´ ἑαυτὰ φέροντες εἰς
[4, 1]	ἁπάντων χαλεπώτεροι Ἰουδαῖοι περιίστασθαι ἡμῶν	τὰ	πρόβατα μέλλουσιν, ἀνάγκη πυκτεύειν καὶ
[4, 1]	συρίζουσιν, ἀφέντες ἐπ´ ἐξουσίας ἁπάσης	τὰ	πρόβατα νέμεσθαι· ἐπειδὰν δὲ λύκων
[4, 7]	ἱλαστήριον; ποῦ (ἡ φιάλη; ποῦ	τὰ	σπονδεῖα; ποῦ τὸ πῦρ τὸ
[4, 5]	νηστείαν νενηστεύκατέ μοι ἔτη ἑβδομήκοντα;	τὰ	τῆς αἰχμαλωσίας λέγων. Πῶς οὖν
[4, 7]	ἓν μόνον ἐπιθυμοῦμεν ἰδεῖν, τοῦ	τὰ	τοιαῦτα ἀσχημονοῦντος τὴν ὑγίειαν. Καὶ
[4, 4]	οἱ Ἰουδαῖοι νηστεύοντες νῦν, καὶ	τὰ	τοῦ Θεοῦ καταπατοῦσι προστάγματα, ἀπεναντίας
[4, 4]	ἔμενον τῷ νόμῳ πειθόμενοι, καὶ	τὰ	τοῦ νόμου πληροῦντες· τοῦτο γὰρ
[4, 7]	δὲ ὁ ἱερεύς; ποῦ δὲ	τὰ	χερουβὶμ τῆς δόξης; ποῦ δὲ
[4, 2]	οὗτος, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν·	Τάδε	λέγει Κύριος· Ὅτι ἐξαπέστειλας σὺ
[4, 2]	προσέχοντες, ἀλλὰ τῷ τέλει καὶ	ταῖς	αἰτίαις; Ἰδοὺ γοῦν καὶ ὁ
[4, 4]	μακρᾷ, ἢ ἐν ὑμῖν, ἐν	ταῖς	γενεαῖς ὑμῶν, ποιήσει τὸ πάσχα
[4, 5]	καὶ ἄλειμμα οὐκ ἠλειψάμην ἐν	ταῖς	ἑβδομάσιν ἐκείναις. Καὶ ἐγένετο ἐν
[4, 1]	δὴ καὶ ἡμεῖς ἐν μὲν	ταῖς	ἔμπροσθεν ἡμέραις, ὥσπερ ἐν λειμῶνί
[4, 5]	τί φησιν ὁ Δανιήλ· Ἐν	ταῖς	ἡμέραις ἐκείναις ἤμην ἐγὼ Δανιὴλ
[4, 5]	καὶ πῶς, ἐγὼ λέγω. Ἐν	ταῖς	ἡμέραις τῶν ἀζύμων νηστεύειν Ἰουδαίοις
[4, 7]	ἐπὶ τοῖς ὁλοκαυτώμασιν ὑμῶν, καὶ	ταῖς	θυσίαις τῶν σωτηρίων ὑμῶν. Ποῦ
[4, 4]	Ἕως πότε χωλανεῖτε ἐπ´ ἀμφοτέραις	ταῖς	ἰγνύαις; Εἰ ἔστι Κύριος ὁ
[4, 7]	καὶ λοιδορούντων ἀνεχόμεθα, οὐ δακνόμεθα	ταῖς	ὕβρεσιν, ἀλλ´ ἓν μόνον ἐπιθυμοῦμεν
[4, 2]	ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ	τάλαντον	ἀργυρίου τίσῃ. Καὶ ἐγένετο ὡς
[4, 7]	κολάζονται. Ἐπεὶ καὶ ὁ τὸ	τάλαντον	ἐκεῖνο κατορύξας, ὁλόκληρον ἀπέδωκε τῷ
[4, 7]	μὴ πλεονάσῃς δέ σου τὸ	τάλαντον,	μηδὲ ἕτερον ἀδελφὸν ἀπολλύμενον ἐπαναγάγῃς
[4, 3]	οὖν ἐπ´ ἐκείνων οὐ μόνον	τὰς	βασάνους ἐξετάζομεν, ἀλλὰ πρὸ ἐκείνων
[4, 1]	ἐπειδὰν ἔχωσι γείτονα χείμαῤῥον παρασύροντα	τὰς	γεωργίας, οὐκ ἐν τῷ (καιρῷ
[4, 6]	τὴν μὲν λατρείαν εἰς θυσίας,	τὰς	δὲ θυσίας εἰς τόπον, τὸν
[4, 5]	καὶ εὐλαβεῖς, καὶ τὰς ψυχὰς	τὰς	ἑαυτῶν ὑπὲρ τῶν τῷ Θεῷ
[4, 1]	ἀπαντᾷν. Διὰ τοῦτο φθάνουσιν αὐτοῦ	τὰς	ἐπιβολὰς πρὸ πολλοῦ τοῦ χρόνου,
[4, 5]	εἴκοσι ἡμέραι καὶ μία κατὰ	τὰς	ἡμέρας τῶν ἀζύμων ἦσαν; Ἐξ
[4, 7]	Ἐσάλπιζον οἱ Ἰουδαῖοί ποτε, ὅτε	τὰς	θυσίας εἶχον, νῦν δὲ αὐτοῖς
[4, 6]	ἐπετέλεσαν τοῖς πονηροῖς δαίμοσι, τότε	τὰς	θυσίας ἐπέτρεψε, μονονουχὶ λέγων· Μαίνεσθε
[4, 6]	παρὰ τὴν ἀρχὴν ὑμῖν δοῦναι	τὰς	θυσίας ἠβούλετο· καὶ τούτου αὐτὸν
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ αὐτομολήσαντας ἤδη. ἐπέτρεψε	τὰς	θυσίας. Καὶ ὅτι αὕτη ἐστὶν
[4, 3]	Κηδὰρ, καὶ ἴδετε· ἀποστείλατε εἰς	τὰς	νήσους Χετιεὶμ, καὶ γνῶτε, εἰ
[4, 5]	παρ´ αὐτοῦ τοῦ νόμου, ὅτι	τὰς	παρατηρήσεις ταύτας ἁπάσας ἕξω τῶν
[4, 7]	Ἄκουσον γοῦν, καὶ διὰ τί	τὰς	σάλπιγγας ἔλαβον· Ποίησον σεαυτῷ, φησὶ,
[4, 7]	ἄνωθεν κατενεχθέν; Πάντα ἀφῆκας, καὶ	τὰς	σάλπιγγας κατέχεις μόνον; Ὁρᾷς ὅτι
[4, 0]	~ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ, ΕΙΣ	ΤΑΣ	ΣΑΛΠΙΓΓΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΑΥΤΩΝ. ΕΛΕΧΘΗ
[4, 4]	ὁ Θεός σου. Οὕτω καὶ	τὰς	σκηνοπηγίας. Ἀλλ´ ἴδωμεν ἀμφοτέρων τούτων,
[4, 3]	τὰ ἐκείνων φρονοῦντας. Πορεύεσθε εἰς	τὰς	συναγωγὰς, καὶ ἴδετε εἰ ἠλλάξαντο
[4, 1]	τις ἂν πρὸ τοῦ καιροῦ	τὰς	τῶν πραγμάτων ποιουμένους παρασκευὰς, ὥστε
[4, 1]	μιμούμενοι, πρὸ πολλῶν τῶν ἡμέρων	τὰς	ὑμετέρας ἀσφαλιζόμεθα ψυχὰς, παρακαλοῦντες (ὑμᾶς,
[4, 1]	ἐντεῦθεν ἤδη καθοπλιζόμεθα, καὶ περιφράττομεν	τὰς	ὑμετέρας ψυχὰς, ἐπεὶ καὶ τῶν
[4, 2]	φύσεως τῶν πραγμάτων τοῦ Θεοῦ	τὰς	ψήφους ἐξέταζε· κἂν εὕρῃς τι
[4, 5]	δὲ φιλόθεοι καὶ εὐλαβεῖς, καὶ	τὰς	ψυχὰς τὰς ἑαυτῶν ὑπὲρ τῶν
[4, 7]	Θεῷ κομίζοντες, δῶρα πάντων τιμιώτερα,	τὰς	ψυχὰς τῶν πεπλανημένων ἐπαναγαγόντες· κἂν
[4, 6]	καὶ στέαρ (ἀρνῶν καὶ αἷμα	ταύρων	καὶ τράγων οὐ βούλομαι· οὐδὲ
[4, 3]	λέγω, ἐπειδὴ παρὰ τὸν προσήκοντα	ταῦτα	γίνεται καιρόν. Ἦν ποτε καιρὸς,
[4, 7]	τὸ γινόμενον, ἐνταῦθα δὲ ἀσέβεια.	Ταῦτα	δὲ λέγομεν, οὐχ ἵνα εἰς
[4, 2]	ἔδωκε τὴν ἐσχάτην, τοῖς μετὰ	ταῦτα	δι´ ὧν ἔπαθε παραινῶν, ἅπερ
[4, 3]	γνῶτε, εἰ γέγονε τοιαῦτα. Ποῖα	ταῦτα;	Εἰ ἀλλάξονται ἔθνη θεοὺς αὐτῶν,
[4, 5]	νόμον σαφῶς ἐπιστάμενοι οὐκ ἐπιτρέποντα	ταῦτα	ἕξω ποιεῖν, ἔλεγον· Πῶς ᾄσομεν
[4, 6]	παρὰ τὴν ἀρχήν; Εἰ γὰρ	ταῦτα	ἐπεζήτει, καὶ τοὺς παλαιοὺς πάντας
[4, 6]	παρατηροῦντες. ~Καὶ τίνος ἕνεκεν. φησὶ,	ταῦτα	ἐπέταξεν ὁ Θεὸς, εἰ μὴ
[4, 5]	διὰ τὸν Θεὸν ἀποθνήσκομεν. Καὶ	ταῦτα	ἐποίουν, καὶ τοσαύτην ἀρετὴν ἐπεδείκνυντο,
[4, 5]	τινες ἦσαν καὶ ἀνευλαβεῖς οἱ	ταῦτα	λέγοντες καὶ ποιοῦντες, ἴσως ἄν
[4, 6]	ὀφθῆναί μοι. Τίς γὰρ ἐξεζήτησε	ταῦτα	πάντα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν;
[4, 6]	φωνῆς λεγούσης, ὅτι οὐκ ἐξεζήτει	ταῦτα	παρ´ ὑμῶν παρὰ τὴν ἀρχήν;
[4, 3]	καιρόν. Ἦν ποτε καιρὸς, ὅτε	ταῦτα	φυλάττεσθαι ἔδει, ἀλλὰ νῦν οὐκ
[4, 5]	τοῦ νόμου, ὅτι τὰς παρατηρήσεις	ταύτας	ἁπάσας ἕξω τῶν Ἱεροσολύμων φυλάττειν
[4, 6]	φιάλην οἴκοθεν κομίσας ἐκέλευσεν ἐν	ταύτῃ	μόνῃ τῆς ψυχροποσίας ἀπολαύειν, καὶ
[4, 6]	λατρείας τὴν πόλιν ποιήσας, εἶτα	ταύτην	ἀνατρέψας. καὶ τὴν λοιπὴν τῆς
[4, 6]	αὐτῶν λάμψαντας πρώτους ἂν εἰς	ταύτην	εἰσήγαγε τὴν πολιτείαν. Πῶς οὖν
[4, 3]	κανόνι χρώμενοι, καὶ τὴν νηστείαν	ταύτην	ἐξετάζωμεν. Εἰ γὰρ δὴ μὴ
[4, 2]	μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι	ταύτην	ἔχουσι τὴν ψῆφον, οὐ τῇ
[4, 3]	ἔχουσιν ἐκεῖνοι περὶ τὴν πλάνην	ταύτην	συνείδησιν, τοσαύτην περὶ τὴν ἀλήθειαν
[4, 3]	πάσχα μεθ´ ἡμῶν ἐνήστευσαν, εἰ	ταύτην	τὴν ἡμέραν ποτὲ ἔφαγον. Καὶ
[4, 1]	(ὑμᾶς, τὴν ἐναγῆ καὶ παράνομον	ταύτην	φεύγειν νηστείαν. Μὴ γάρ μοι
[4, 6]	ὁ ἰατρὸς ἵστησι τῆς ἀκαίρου	ταύτης	αἰτήσεως τὸν ἄῤῥωστον τὸ σκεῦος
[4, 3]	μίσει. Ἐπὶ δὲ τῆς νηστείας	ταύτης	(οὐκ αἰτίαν χρὴ ζητεῖν μόνον,
[4, 5]	τῶν ἔργων ἐπεδείξαντο; Μείζονα γὰρ	ταύτης,	φησὶν, ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα
[4, 1]	περιφράττουσι, καὶ χώματα ἐγείρουσι, καὶ	τάφρους	ἐλαύνουσι, καὶ παντὶ πρὸς αὐτὸν
[4, 1]	δὲ λύκων καταδρομὴν αἴσθωνται γινομένην,	ταχέως	τὸν κάλαμον ῥίψαντες, τὴν σφενδόνην
[4, 7]	ἂν ἐδεήθην ὑμῶν, ἀλλὰ τὴν	ταχίστην	ἐποιήσαμεν ἂν διόρθωσιν. Ὅταν τὸν
[4, 7]	δὲ εὐχαῖς τῶν ἁγίων τούς	τε	πεπλανημένους ἀνασωθῆναι, ὑμᾶς τε τῆς
[4, 7]	τούς τε πεπλανημένους ἀνασωθῆναι, ὑμᾶς	τε	τῆς ἄγρας περιγενέσθαι, αὐτούς τε
[4, 7]	τε τῆς ἄγρας περιγενέσθαι, αὐτούς	τε	τοὺς βλασφήμους ἐκείνους τῆς ἀσεβείας
[4, 2]	Καὶ ἔσπευσε, καὶ ἀφεῖλε τὸν	τελαμῶνα	ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ
[4, 2]	τοῦτο καὶ ὁ προφήτης τὸν	τελαμῶνα	περιεβάλετο, καὶ ὡς ἐπ´ ἀλλοτρίου
[4, 2]	γὰρ κατεδίκασεν αὐτὸν, περιελὼν τὸν	τελαμῶνα,	φησὶν ὁ προφήτης· Ὅτι ἐξαπέστειλας
[4, 2]	συνέτριψε, περιέδησε τὴν κεφαλὴν ἑαυτοῦ	τελαμῶνι,	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀπέκρυψε, καὶ
[4, 2]	τῶν πραγμάτων προσέχοντες, ἀλλὰ τῷ	τέλει	καὶ ταῖς αἰτίαις; Ἰδοὺ γοῦν
[4, 5]	πάσχα εἰς μίαν καὶ εἰκάδα	τελευτᾷ.	Ἀρξάμενοι γὰρ ἀπὸ τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης
[4, 6]	τὸ ἔλαττον δίδωσι, βουλόμενος βιαίου	τελευτῆς	αὐτὸν ἀπαγαγεῖν· οὕτω δὴ καὶ
[4, 6]	καὶ τοῦτο ἐπιτρέψας οὐ μέχρι	τέλους	ἀφῆκεν, ἀλλὰ διὰ τῆς σοφωτάτης
[4, 4]	σοι. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τῇ	τεσσαρεσκαιδεκάτῃ	τοῦ πρώτου μηνὸς, οὕτω καὶ
[4, 5]	εἴκοσι καὶ μίαν πληρώσας, τὴν	τεσσαρεσκαιδεκάτην	παρῆλθεν, καὶ μετ´ ἐκείνην ἑπτὰ
[4, 5]	τελευτᾷ. Ἀρξάμενοι γὰρ ἀπὸ τῆς	τεσσαρεσκαιδεκάτης	τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶτα ἡμέρας
[4, 5]	ἐκείναις. Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ	τετάρτῃ	καὶ εἰκάδι ἡμέρᾳ τοῦ πρώτου
[4, 5]	ἦσαν; Ἐξ ὧν εἶπεν, ὅτι	τετάρτῃ	καὶ εἰκάδι τοῦ πρώτου μηνός.
[4, 0]	ΕΝ Τῌ ΜΕΓΑΛῌ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ Λόγος	τέταρτος.	~(αʹ Πάλιν οἱ δείλαιοι καὶ
[4, 3]	τοῖς δοκοῦσι μὲν μεθ´ ἡμῶν	τετάχθαι,	θεραπεύουσι δὲ τὰ ἐκείνων, καὶ
[4, 7]	ποίαν ἕξεις συγγνώμην; ποίας ἀπολογίας	τεύξῃ;	πῶς ἐπὶ τοῦ βήματος στήσῃ
[4, 7]	μὲν οὖν πρὸς Ἰουδαίους μενέτω	τέως	μάχη. Σήμερον γὰρ ἠκροβολισάμεθα πρὸς
[4, 6]	Πῶς οὖν ἄρτι, φησὶν, ἐπέτρεψε;	Τῇ	ἀσθενείᾳ τῇ ὑμετέρᾳ συγκαταβαίνων. Καὶ
[4, 4]	ἀλήθειαν εἶναι, τίνος ἕνεκεν ἐνοχλεῖτε	τῇ	Ἐκκλησίᾳ; εἰ δὲ ὁ Χριστιανισμός
[4, 3]	εἶ; τίνος οὖν ἕνεκεν ἐνοχλεῖς	τῇ	Ἐκκλησίᾳ; Ὁ Πέρσης οὐ τὰ
[4, 6]	αὐτῷ παραδείγματι χρήσασθαι πάλιν) χαρισάμενος	τῇ	ἐπιθυμίᾳ τοῦ κάμνοντος, φιάλην οἴκοθεν
[4, 7]	κωλύσητε. Τί τρέχεις ἰδεῖν ἐν	τῇ	συναγωγῇ τῶν θεομάχων Ἰουδαίων, εἰπέ
[4, 4]	δίδωσί σοι. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐν	τῇ	τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ πρώτου μηνὸς, οὕτω
[4, 5]	ἑβδομάσιν ἐκείναις. Καὶ ἐγένετο ἐν	τῇ	τετάρτῃ καὶ εἰκάδι ἡμέρᾳ τοῦ
[4, 6]	Καλεῖ δὲ αὐτοὺς οὕτως, ἐπειδὴ	τῇ	τῆς κακίας μιμήσει τὴν πρὸς
[4, 1]	ἡμέραις, ὥσπερ ἐν λειμῶνί τινι,	τῇ	τῶν Γραφῶν διηγήσει σκιρτῶντες, οὐδενὸς
[4, 6]	ἄρτι, φησὶν, ἐπέτρεψε; Τῇ ἀσθενείᾳ	τῇ	ὑμετέρᾳ συγκαταβαίνων. Καὶ καθάπερ ἰατρὸς,
[4, 5]	ψυχῇ φιλοσοφίας. Οὗτοι γοῦν οἱ	τῇ	φιλοσοφίᾳ τῶν ἀγγέλων ἐπιδειξάμενοι ἐφαμίλλους
[4, 2]	ταύτην ἔχουσι τὴν ψῆφον, οὐ	τῇ	φύσει τῶν πραγμάτων προσέχοντες, ἀλλὰ
[4, 1]	καὶ μέγα καὶ διωλύγιον ὀλολύξαντες,	τῇ	φωνῇ πολλάκις πρὸ τῆς βολῆς
[4, 5]	ἢ μειῶσαί τι τῆς ἐν	τῇ	ψυχῇ φιλοσοφίας. Οὗτοι γοῦν οἱ
[4, 3]	πρὸ ἐκείνων τὴν διάνοιαν καὶ	τὴν	αἰτίαν ἀφ´ ἧς αἱ βάσανοι
[4, 6]	ἀπὸ τῆς ἐκείνων ἐπωνυμίας, διὰ	τὴν	αἰτίαν ἣν εἶπον· Τί μοι
[4, 1]	χρὴ σκοπεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ	τὴν	αἰτίαν τῶν γινομένων ἐπιζητεῖν. Τὸ
[4, 3]	ἑλέσθαι καταλιπεῖν ἐκεῖνα, καὶ πρὸς	τὴν	ἀλήθειαν αὐτομολῆσαι· ὑμεῖς δὲ τὸν
[4, 3]	ἡμέραν ἡμῖν ἐκοινώνησαν; Ἐκεῖνοι πρὸς	τὴν	ἀλήθειαν οὐ τρέχουσι, καὶ ὑμεῖς
[4, 3]	πλάνην ταύτην συνείδησιν, τοσαύτην περὶ	τὴν	ἀλήθειαν ὑμεῖς ἐπεδείξασθε Διὰ τοῦτό
[4, 1]	ἀποξέουσι, καὶ ἱστία ῥάπτουσι, καὶ	τὴν	ἄλλην ἅπασαν τοῦ πλοίου κατασκευὴν
[4, 5]	δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ πράγματος	τὴν	ἀπόδειξιν παρασχώμεθα, ἄκουσον τί φησιν
[4, 2]	εἰσήγαγεν, ἵνα μετὰ γνώμης ὀρθῆς	τὴν	ἀπόφασιν ὁ βασιλεὺς ἐξενέγκῃ· ὅπερ
[4, 6]	ἐξεζήτει ταῦτα παρ´ ὑμῶν παρὰ	τὴν	ἀρχήν; Εἰ γὰρ ταῦτα ἐπεζήτει,
[4, 6]	ἑαυτῷ συμφωνεῖ· οὐδὲ γὰρ παρὰ	τὴν	ἀρχὴν ὑμῖν δοῦναι τὰς θυσίας
[4, 7]	ὄντες κωλῦσαι, μὴ κωλύοντες δὲ,	τὴν	αὐτὴν ἐκείνοις διδόασι δίκην· οὕτως
[4, 7]	σοι μετέχων μυστηρίων, καὶ εἰς	τὴν	αὐτὴν Ἐκκλησίαν ἀπαντᾷ, καὶ ἀδελφῶν
[4, 3]	βασάνους ἐξετάζομεν, ἀλλὰ πρὸ ἐκείνων	τὴν	διάνοιαν καὶ τὴν αἰτίαν ἀφ´
[4, 4]	βούλομαι, δότε μοι μακροτέραν προσενεγκεῖν	τὴν	διδασκαλίαν καὶ δεῖξαι πῶς τὸν
[4, 2]	καὶ ὡς ἐπ´ ἀλλοτρίου πράγματος	τὴν	δίκην εἰσήγαγεν, ἵνα μετὰ γνώμης
[4, 2]	ἀπελάσῃ, εἶτα ἀπελάσας μὴ δέξηται	τὴν	διόρθωσιν, κρύπτει καὶ τὸ πρόσωπον
[4, 3]	Ἠλλάξασθε τὸν Θεὸν ὑμῶν, ἀλλὰ,	τὴν	δόξαν Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν
[4, 3]	εἰσὶ θεοί· ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ
[4, 3]	οὐκ ἤλλαξαν. Ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ
[4, 3]	εἰσὶ θεοί· ὑμεῖς δὲ ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν, ἐξ ἧς οὐκ
[4, 3]	γὰρ οὐκ ἀλλάσσεται· ἀλλ´, Ἠλλάξασθε	τὴν	δόξαν ὑμῶν. Μὴ γὰρ ἐμὲ,
[4, 5]	εἶτα ἡμέρας ἑπτὰ ἑορτάσαντες, εἰς	τὴν	εἰκάδα καὶ πρώτην ἀπαντῶσιν. Ἀλλ´
[4, 4]	ἐκείνου; καὶ ποίᾳ γνώμῃ εἰς	τὴν	ἐκκλησίαν ἀπαντᾷς λοιπόν; Πρὸς μὲν
[4, 3]	ἐγένετο βλάβη· ὑμεῖς ἑαυτοὺς ἠτιμώσατε·	τὴν	ἐμὴν οὐκ ἠλαττώσατε δόξαν, ἀλλὰ
[4, 1]	ὑμετέρας ἀσφαλιζόμεθα ψυχὰς, παρακαλοῦντες (ὑμᾶς,	τὴν	ἐναγῆ καὶ παράνομον ταύτην φεύγειν
[4, 6]	καταφανὲς τὸ λεγόμενον. Μετὰ γὰρ	τὴν	ἑορτὴν, ἣν ἐπετέλεσαν τοῖς πονηροῖς
[4, 7]	τῶν σωμάτων προνοοῦντας τοσαύτην ποιεῖσθαι	τὴν	ἐπιμέλειαν, ψυχῶν δὲ τοσούτων ἀπολλυμένων,
[4, 7]	ἀνασωσάτω, περιεργασάσθω, πολυπραγμονησάτω, ἵνα εἰς	τὴν	ἐπιοῦσαν σύναξιν μετὰ πολλῆς παῤῥησίας
[4, 2]	ἠνέσχετο· διὰ τοῦτο δίκην ἔδωκε	τὴν	ἐσχάτην, τοῖς μετὰ ταῦτα δι´
[4, 7]	φίλος, καὶ μεγάλοις σε κατὰ	τὴν	ἡμέραν ἐκείνην ἀμείψεται τοῖς ἀγαθοῖς.
[4, 3]	μεθ´ ἡμῶν ἐνήστευσαν, εἰ ταύτην	τὴν	ἡμέραν ποτὲ ἔφαγον. Καὶ αὕτη
[4, 3]	τὴν Ῥωμαίων χώραν οἰκῶν οὐ	τὴν	ἡμετέραν μέτεισι πολιτείαν; Ἂν ἁλῷ
[4, 6]	ποιῆσαι ἄβατον ἐν ᾗ μόνῃ	τὴν	θυσίαν ἀναφέρεσθαι ἐχρῆν. Τί οὖν;
[4, 6]	ἂν ἠνέσχοντο ῥᾳδίως τῆς κατὰ	τὴν	θυσίαν μανίας ἀποστῆναι· νυνὶ δὲ
[4, 6]	θεὶς, τοίχους ἀναστήσας, ὄροφον καμαρώσας,	τὴν	καμάραν ἐκείνην εἰς ἕνα μέσον
[4, 2]	δεύτερος ἐκεῖνος καὶ συνέτριψε, περιέδησε	τὴν	κεφαλὴν ἑαυτοῦ τελαμῶνι, καὶ τοὺς
[4, 6]	ποιήσας, εἶτα ταύτην ἀνατρέψας. καὶ	τὴν	λοιπὴν τῆς πολιτείας ἐκείνης οἰκοδομὴν
[4, 6]	πάντα πληρῶν; Τίνος δὲ ἕνεκεν	τὴν	μὲν λατρείαν εἰς θυσίας, τὰς
[4, 3]	καὶ ἴδετε εἰ ἠλλάξαντο Ἰουδαῖοι	τὴν	νηστείαν αὐτῶν, εἰ (τὸ πάσχα
[4, 3]	Τούτῳ τῷ κανόνι χρώμενοι, καὶ	τὴν	νηστείαν ταύτην ἐξετάζωμεν. Εἰ γὰρ
[4, 5]	αὐτῆς περιγενέσθαι τῆς φύσεως, καὶ	τὴν	οἰκουμένην ἅπασαν διὰ τῶν εἰς
[4, 5]	ἡμέρᾳ τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶδον	τὴν	ὅρασιν. Ἐνταῦθά μοι μετὰ ἀκριβείας
[4, 3]	οὐ τρέχουσι, καὶ ὑμεῖς πρὸς	τὴν	παρανομίαν τρέχετε· παρανομίαν δὲ λέγω,
[4, 3]	πάλιν; Πῶς οὖν σὺ πρὸς	τὴν	παράνομον ἐκείνην μεθιστάμενος πολιτείαν ἀξιοῖς
[4, 3]	τὸν ἀληθῆ Θεὸν προσκυνοῦντες, ἀφέντες	τὴν	πατρῴαν εὐσέβειαν, πρὸς τὰ ἀλλότρια
[4, 4]	Ἱεροσολύμοις αὐτὸ κελεύει ποιεῖν· καὶ	τὴν	πεντηκοστὴν ὁμοίως καὶ χρόνου καὶ
[4, 3]	καὶ δαίμονας θεραπεύοντες, τοσοῦτον περὶ	τὴν	πλάνην ἔχουσι συνειδὸς, ὡς μηδὲ
[4, 3]	οὐδὲ ὅσην ἔχουσιν ἐκεῖνοι περὶ	τὴν	πλάνην ταύτην συνείδησιν, τοσαύτην περὶ
[4, 6]	ὁ Θεὸς τῶν θυσιῶν ἀπήγαγε,	τὴν	πόλιν αὐτὴν καθελὼν, καὶ ποιήσας
[4, 6]	ἐπειδὴ χρόνον ἔθυσαν βραχὺν, καθεῖλε	τὴν	πόλιν, ἵν´ ὥσπερ ὁ ἰατρὸς
[4, 6]	διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς κατὰ	τὴν	πόλιν καὶ ἄκοντας αὐτοὺς ἀπαγάγῃ
[4, 6]	πόλιν συναγαγὼν, αὐτὴν πάλιν ἐκείνην	τὴν	πόλιν κατέσκαψε; Καὶ τὸ δὴ
[4, 6]	οἰκουμένης διασπεῖραι καὶ μόνην ἐκείνην	τὴν	πόλιν ποιῆσαι ἄβατον ἐν ᾗ
[4, 6]	Θεὸς, καθάπερ τινὰ σύνδεσμον λατρείας	τὴν	πόλιν ποιήσας, εἶτα ταύτην ἀνατρέψας.
[4, 6]	ἐβούλετο γίνεσθαι, τίνος οὖν ἕνεκεν	τὴν	πόλιν σου κατέλυσε; Δυοῖν γὰρ
[4, 6]	πρώτους ἂν εἰς ταύτην εἰσήγαγε	τὴν	πολιτείαν. Πῶς οὖν ἄρτι, φησὶν,
[4, 6]	ἐπειδὴ τῇ τῆς κακίας μιμήσει	τὴν	πρὸς ἐκείνους ἐπεσπάσαντο συγγένειαν. Οὕτω
[4, 4]	δὲ μηδὲ ἐλπίδα τινὰ ἔχοντες	τὴν	προτέραν ἀπολήψεσθαι πολιτείαν (ποῦ γὰρ
[4, 3]	οὐ τὰ βαρβάρων ζηλοῖ; ὁ	τὴν	Ῥωμαίων χώραν οἰκῶν οὐ τὴν
[4, 2]	Ὁ δοῦλός σου ἐξῆλθεν ἐπὶ	τὴν	στρατείαν τοῦ πολέμου, καὶ ἰδοὺ
[4, 1]	ῥίψαντες, τὴν σφενδόνην μεταχειρίζονται, καὶ	τὴν	σύριγγα ἀφέντες, ῥοπάλοις καὶ λίθοις
[4, 1]	γινομένην, ταχέως τὸν κάλαμον ῥίψαντες,	τὴν	σφενδόνην μεταχειρίζονται, καὶ τὴν σύριγγα
[4, 7]	φέρε γενναίως, ὅπως αὐτοῦ κερδάνῃς	τὴν	σωτηρίαν. Ἐὰν οὗτος ἐχθρός σου
[4, 2]	καὶ καταψηφίζεσθαι κατ´ αὐτοῦ, διὰ	τὴν	σωτηρίαν τοῦ Σύρων βασιλέως. Ἐπεὶ
[4, 7]	οὐκ ἂν ἐδεήθην ὑμῶν, ἀλλὰ	τὴν	ταχίστην ἐποιήσαμεν ἂν διόρθωσιν. Ὅταν
[4, 5]	εἶτα εἴκοσι καὶ μίαν πληρώσας,	τὴν	τεσσαρεσκαιδεκάτην παρῆλθεν, καὶ μετ´ ἐκείνην
[4, 6]	ἕνεκεν εἰς τόπον ἕνα συνέκλεισε	τὴν	τοιαύτην ἁγιστείαν, ὁ πανταχοῦ παρὼν
[4, 4]	Καίτοι γε ἐκεῖνοι προσδοκῶντες ἀπολήψεσθαι	τὴν	τοιαύτην αὐτῶν πολιτείαν, ὅμως ἔμενον
[4, 2]	καὶ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ καὶ	τὴν	τοῦ πράγματος διήγησιν, ὥστε καὶ
[4, 1]	μέλλουσιν Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ἀσφαλίσασθαι	τὴν	τοῦ Χριστοῦ ποίμνην ἀναγκαῖον. Ἐπεὶ
[4, 3]	ἡμῶν ἑορτὴν ἐπετέλεσαν; πότε κατὰ	τὴν	τῶν Ἐπιφανίων ἡμέραν ἡμῖν ἐκοινώνησαν;
[4, 1]	πραγμάτων ἐπιστάντος εὔκολον αὐτοῖς γενέσθαι	τὴν	τῶν ἔργων ἐκπλήρωσιν. Τούτους δὴ
[4, 6]	φύσιν ἐκείνων μετέπεσαν, ἀλλ´ ἐπειδὴ	τὴν	τῶν ζώων τούτων λαγνείαν ἐδίωκον.
[4, 7]	ἰδεῖν, τοῦ τὰ τοιαῦτα ἀσχημονοῦντος	τὴν	ὑγίειαν. Καὶ ἰατροῦ πολλάκις ἐσθῆτα
[4, 3]	ἐμὴν οὐκ ἠλαττώσατε δόξαν, ἀλλὰ	τὴν	ὑμετέραν. Δότε δὴ κἀμοὶ τοῦτο
[4, 6]	λάθρα τοῖς ἐπιδιδοῦσι προσέταξε συντρίψαι	τὴν	φιάλην αὐτὴν, ἵνα ἀνυπόπτως καὶ
[4, 6]	ἵππους θηλυμανεῖς, οὐκ ἐπειδὴ πρὸς	τὴν	φύσιν ἐκείνων μετέπεσαν, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[4, 2]	Θεοῦ προστάττοντος οὐ δεῖ περιεργάζεσθαι	τὴν	φύσιν τῶν γινομένων, ἀλλὰ πείθεσθαι
[4, 2]	οὕτως οὐ μόνον οὐκ ἐμόλυνε	τὴν	χεῖρα τῷ αἵματι, ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	ἐλατὰς ἀργυρᾶς. Εἶτα λέγων αὐτῶν	τὴν	χρείαν, ἐπήγαγε· Καὶ σαλπιεῖτε ἐν
[4, 2]	καὶ οἱ ἄνθρωποι ταύτην ἔχουσι	τὴν	ψῆφον, οὐ τῇ φύσει τῶν
[4, 5]	ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις	τὴν	ψυχὴν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων
[4, 5]	φίλων αὑτοῦ θήσῃ. Ἐκεῖνοι δὲ	τὴν	ψυχὴν αὑτῶν ἔθηκαν ὑπὲρ τοῦ
[4, 7]	τὸν ἀδελφὸν δέῃ διορθῶσαι, κἂν	τὴν	ψυχὴν ἐπιδοῦναι δέῃ, μὴ παραιτήσῃ,
[4, 5]	ὀργάνοις αὐτῶν, λέγοντες· σατε ἡμῖν	τὴν	ᾠδὴν Κυρίου, ἐκεῖνοι τὸν νόμον
[4, 5]	ἕξω ποιεῖν, ἔλεγον· Πῶς ᾄσομεν	τὴν	ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας;
[4, 4]	κἂν μυριάκις λέγωσι τὸν καιρὸν	τηρεῖν.	Πόθεν οὖν τοῦτο ἔσται δῆλον;
[4, 4]	δὲ καιρὸν τηρείτω· ὁ δὲ	τηρείτω	μὲν τὸν τόπον, παραβαινέτω δὲ
[4, 4]	τὸν τόπον, τὸν δὲ καιρὸν	τηρείτω·	ὁ δὲ τηρείτω μὲν τὸν
[4, 4]	τοῦ καιροῦ καταφρονήσαντας, τὸν τόπον	τηρῆσαι.	Ὃ δὲ λέγω, τοιοῦτόν ἐστιν·
[4, 5]	οὐ θυσίαν καταβαλόντες, οὐχ ἑορτὴν	τηρήσαντες,	οὐ νηστείαν τοιαύτην ἐπιδειξάμενοι, οὕτως
[4, 5]	ἡ τότε πολιτεία· καὶ οὔτε	τηρούμενα	πρὸς (ἀρετήν τι μέγα συντελεῖν
[4, 4]	μακράν· ὁ δὲ τὸν τόπον	τηρῶν,	παραβαίνων δὲ τὸν καιρὸν, ποιείτω
[4, 4]	ποιείτω ὁ μὲν τὸν καιρὸν	τηρῶν,	παραβαίνων δὲ τὸν τόπον ἐν
[4, 7]	τε πεπλανημένους ἀνασωθῆναι, ὑμᾶς τε	τῆς	ἄγρας περιγενέσθαι, αὐτούς τε τοὺς
[4, 5]	νενηστεύκατέ μοι ἔτη ἑβδομήκοντα; τὰ	τῆς	αἰχμαλωσίας λέγων. Πῶς οὖν σὺ
[4, 6]	Ὥσπερ οὖν ὁ ἰατρὸς ἵστησι	τῆς	ἀκαίρου ταύτης αἰτήσεως τὸν ἄῤῥωστον
[4, 2]	οἵαν ἔδωκε δίκην; καὶ ἀντὶ	τῆς	ἀκαίρου φειδοῦς οἵαν ὑπέμεινε τιμωρίαν;
[4, 3]	ἐρώτησιν ἐρόμενον ἑλεῖν αὐτοὺς ἀπὸ	τῆς	ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον τῶν
[4, 7]	αὐτούς τε τοὺς βλασφήμους ἐκείνους	τῆς	ἀσεβείας ἀπαλλαγέντας, ἐπιγνῶναι τὸν ὑπὲρ
[4, 7]	καὶ οἱ δυνάμενοι μὲν ἀπαγαγεῖν	τῆς	ἀσεβείας, μὴ βουλόμενοι δὲ ἢ
[4, 1]	ὀλολύξαντες, τῇ φωνῇ πολλάκις πρὸ	τῆς	βολῆς τὸ θηρίον ἀπήλασαν. Οὕτω
[4, 7]	ἱερεύς; ποῦ δὲ τὰ χερουβὶμ	τῆς	δόξης; ποῦ δὲ τὸ χρυσοῦν
[4, 6]	λόγος ἀποτείνεται καλῶν αὐτοὺς ἀπὸ	τῆς	ἐκείνων ἐπωνυμίας, διὰ τὴν αἰτίαν
[4, 5]	σπουδαῖον ἴσχυεν. ἢ μειῶσαί τι	τῆς	ἐν τῇ ψυχῇ φιλοσοφίας. Οὗτοι
[4, 6]	ἀνυπόπτως καὶ λαθραίως αὐτὸν ἀπαγάγῃ	τῆς	ἐπιθυμίας ἐκείνης· οὕτω καὶ ὁ
[4, 1]	καὶ ἵππους τρέφουσι μετὰ πολλῆς	τῆς	ἐπιμελείας, καὶ τὰ ἄλλα πάντα
[4, 7]	οὐ διὰ τοῦτο ἀπέστη ἐκεῖνος	τῆς	θεραπείας. Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον,
[4, 6]	δὲ αὐτοὺς οὕτως, ἐπειδὴ τῇ	τῆς	κακίας μιμήσει τὴν πρὸς ἐκείνους
[4, 6]	ἀπόστητε, οὐκ ἂν ἠνέσχοντο ῥᾳδίως	τῆς	κατὰ τὴν θυσίαν μανίας ἀποστῆναι·
[4, 6]	ὁ Θεὸς διὰ τῆς κατασκαφῆς	τῆς	κατὰ τὴν πόλιν καὶ ἄκοντας
[4, 6]	μανίας ἀποστῆναι· νυνὶ δὲ διὰ	τῆς	κατὰ τὸν τόπον ἀνάγκης λανθανόντως
[4, 6]	καταφανὴς γένοιτο ἂν ἡ αἰτία	τῆς	κατασκαφῆς ἐκείνης; Ὥσπερ γὰρ οἰκοδόμος
[4, 6]	οὕτω καὶ ὁ Θεὸς διὰ	τῆς	κατασκαφῆς τῆς κατὰ τὴν πόλιν
[4, 3]	ἐγκλημάτων τὸν νόμον καὶ τὸ	τῆς	κατηγορίας εἶδος; οὐχὶ καὶ ἡ
[4, 1]	γὰρ ἐκεῖνοι πρὸ τοῦ καιροῦ	τῆς	μάχης καὶ θώρακα ἀποσμήχουσι, καὶ
[4, 1]	μετὰ δέκα καὶ πλείους ἡμέρας,	τῆς	νηστείας ἐκείνης ἀπαντᾷν μελλούσης, ἡμεῖς
[4, 3]	ἀποστρέφου καὶ μίσει. Ἐπὶ δὲ	τῆς	νηστείας ταύτης (οὐκ αἰτίαν χρὴ
[4, 7]	ἔχῃς, κἂν γυναῖκα, κάτεχε ἐπὶ	τῆς	οἰκίας μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος.
[4, 6]	ἂν ἐκεῖνον ἀφέλῃ, τὸν πάντα	τῆς	οἰκοδομῆς διέλυσε σύνδεσμον· οὕτω καὶ
[4, 6]	ἐκεῖ θύειν μόνον, μὴ πανταχοῦ	τῆς	οἰκουμένης διασπεῖραι καὶ μόνην ἐκείνην
[4, 6]	ἐπιτρέψας, ἐν οὐδενὶ {ἑτέρῳ} τόπῳ	τῆς	οἰκουμένης εἴασε τοῦτο γίνεσθαι, ἀλλ´
[4, 6]	ἐν ἑνὶ τόπῳ θύειν, πανταχοῦ	τῆς	οἰκουμένης μέλλοντα διασπείρειν ὑμᾶς, ἢ
[4, 2]	ἵνα μὴ ἰδὼν αὐτὸν ἀπὸ	τῆς	ὄψεως ἀπελάσῃ, εἶτα ἀπελάσας μὴ
[4, 6]	τόπον ἀνάγκης λανθανόντως αὐτοὺς ἀπήγαγε	τῆς	περὶ τὸ πρᾶγμα μανίας. Ἔστω
[4, 1]	λίθοις ἑαυτοὺς καθοπλίζουσι, καὶ πρὸ	τῆς	ποίμνης στάντες, καὶ μέγα καὶ
[4, 4]	μὲν παραβὰς ἵνα εἴσω ποιήσῃ	τῆς	πόλεως, ἀποδοχῆς ἄξιος ὢν φανῇ,
[4, 4]	παραβαινέτω τὸν καιρὸν, ἵνα μὴ	τῆς	πόλεως ἐκπέσῃ· ἀπ´ αὐτοῦ δεικνὺς,
[4, 4]	τὸν πρῶτον μῆνα, μὴ ποιείτω	τῆς	πόλεως ἔξω, ἀλλ´ ἐν τῷ
[4, 4]	τοίνυν ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν οἱ	τῆς	πόλεως ἔξω ποιοῦντες; Ὅταν γὰρ
[4, 6]	ταύτην ἀνατρέψας. καὶ τὴν λοιπὴν	τῆς	πολιτείας ἐκείνης οἰκοδομὴν κατέλυσεν ἅπασαν.
[4, 2]	ἀξίωμα, καὶ μετὰ πάσης ὑπάκουε	τῆς	προθυμίας. Ἀλλ´ οὐκ ἠνέσχετο· διὰ
[4, 6]	μέχρι τέλους ἀφῆκεν, ἀλλὰ διὰ	τῆς	σοφωτάτης μεθόδου πάλιν ἀπήγαγεν. Καὶ
[4, 7]	ἐπὶ τῆς οἰκίας μετὰ πολλῆς	τῆς	σφοδρότητος. Εἰ γὰρ εἰς θέατρον
[4, 5]	εἰκάδα τελευτᾷ. Ἀρξάμενοι γὰρ ἀπὸ	τῆς	τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶτα
[4, 2]	ἐποίησε, καὶ μετὰ πολλῆς ἀπέπεμψε	τῆς	τιμῆς. Εἶτα προφήτης τις παραγενόμενος
[4, 4]	ὅτι ἡ τοῦ τόπου παρατήρησις	τῆς	τοῦ καιροῦ παρατηρήσεώς ἐστιν ἀναγκαιοτέρα.
[4, 6]	ἵν´ ὥσπερ ὁ ἰατρὸς διὰ	τῆς	τοῦ σκεύους συντριβῆς, οὕτω καὶ
[4, 5]	αὐτὸς νηστεύων. Ἀρξάμενος γὰρ ἀπὸ	τῆς	τρίτης ἡμέρας τοῦ πρώτου μηνὸς,
[4, 1]	δὲ καὶ μετὰ πολλῆς φερομένῳ	τῆς	τῶν ὑδάτων ῥύμης, οὐκέθ´ ὁμοίως
[4, 5]	Θεῷ, ὡς καὶ αὐτῆς περιγενέσθαι	τῆς	φύσεως, καὶ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν
[4, 2]	μὴ φεισάμενον εὐδοκιμοῦντα, πανταχοῦ πρὸ	τῆς	φύσεως τῶν πραγμάτων τοῦ Θεοῦ
[4, 2]	αὐτόν· Ἀνθ´ ὧν οὐχ ὑπήκουσας	τῆς	φωνῆς Κυρίου, ἰδοὺ σὺ ἀποτρέχεις
[4, 2]	ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ	τῆς	χειρός σου, ἡ ψυχή σου
[4, 2]	ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα ὀλέθριον ἐκ	τῆς	χειρός σου, καὶ ἡ ψυχή
[4, 2]	ἔσται ἡ ψυχή σου ἀντὶ	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ τάλαντον ἀργυρίου
[4, 2]	καὶ ἡ ψυχή σου ἀντὶ	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαός
[4, 2]	σου, ἡ ψυχή σου ἀντὶ	τῆς	ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαός
[4, 6]	κομίσας ἐκέλευσεν ἐν ταύτῃ μόνῃ	τῆς	ψυχροποσίας ἀπολαύειν, καὶ τοῦ κάμνοντος
[4, 1]	(καιρῷ τοῦ χειμῶνος, ἀλλὰ πρὸ	τῆς	ὥρας ἐκείνης, καὶ ὄχθας περιφράττουσι,
[4, 5]	αὐτοὺς συμβάντων εἰς θεογνωσίαν ἐπισπάσασθαι.	Τί	γὰρ ἂν ἴσον γένοιτο τοῦ
[4, 7]	μὴ βουλομένοις. Μή μοι λέγε·	Τί	γὰρ ἔχω κοινὸν πρὸς ἐκεῖνον;
[4, 7]	λέγητε· Τί δέ μοι μέλει;	τί	δὲ ἐγὼ περιεργάζομαι καὶ πολυπραγμονῶ;
[4, 7]	ποιήσησθε πρόνοιαν, ἵνα μὴ λέγητε·	Τί	δέ μοι μέλει; τί δὲ
[4, 5]	ἂν ἴσον γένοιτο τοῦ Δανιήλ;	τί	δὲ τῶν τριῶν παίδων, οἳ
[4, 4]	Μωϋσῆς· Στῆτε αὐτοῦ, καὶ ἀκούσομαι	τί	ἐντελεῖται Κύριος περὶ ὑμῶν. Καὶ
[4, 2]	τὰς ψήφους ἐξέταζε· κἂν εὕρῃς	τι	κατὰ τὸ δοκοῦν ἐκείνῳ γινόμενον,
[4, 7]	σωτηρίαν, τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ πείσῃ.	Τί	μέγα αἰτῶ παρ´ ὑμῶν, ἀγαπητοί;
[4, 5]	καὶ οὔτε τηρούμενα πρὸς (ἀρετήν	τι	μέγα συντελεῖν ἐδύνατο, οὔτε καταλιμπανόμενα
[4, 3]	καὶ τὸ αὐτὸ νομίσῃς εἶναι;	Τί	μιγνύεις τὰ ἄμικτα; ἐσταύρωσαν ἐκεῖνοι
[4, 6]	τῶν ζώων τούτων λαγνείαν ἐδίωκον.	Τί	μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν;
[4, 6]	διὰ τὴν αἰτίαν ἣν εἶπον·	Τί	μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν;
[4, 6]	μόνῃ τὴν θυσίαν ἀναφέρεσθαι ἐχρῆν.	Τί	οὖν; ἑαυτῷ μάχεται, φησὶ, θῦσαι
[4, 3]	ἑλεῖν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς ἀποκρίσεως.	Τί	οὖν; ἕκαστον τῶν τοῦτο νοσούντων
[4, 4]	τοῦ καιροῦ καὶ τοῦ τόπου,	τί	ποτέ ἐστιν ἀναγκαιότερον, ὅταν ἀμφότερα
[4, 5]	οὐδὲν τούτων ἐποίησαν ἐκεῖνοι, ἄκουσον	(τί	πρὸς τοὺς ἐρωτῶντας ἔλεγον. Ἐπειδὴ
[4, 7]	ποιεῖν. Ἄκουσον γοῦν, καὶ διὰ	τί	τὰς σάλπιγγας ἔλαβον· Ποίησον σεαυτῷ,
[4, 5]	τὸν σπουδαῖον ἴσχυεν. ἢ μειῶσαί	τι	τῆς ἐν τῇ ψυχῇ φιλοσοφίας.
[4, 4]	τοῦ καιροῦ παρατηρήσεώς ἐστιν ἀναγκαιοτέρα.	Τί	τοίνυν ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν οἱ
[4, 2]	καὶ κατεδήσατο τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ.	Τί	τούτου γένοιτ´ ἂν παραδοξότερον; Ὁ
[4, 7]	καὶ τοῦτο πολλῷ πλέον κωλύσητε.	Τί	τρέχεις ἰδεῖν ἐν τῇ συναγωγῇ
[4, 3]	πρὸς αὐτοὺς τῷ τρόπῳ; Ἄκουσον	τί	φησιν Ἱερεμίας πρὸς αὐτοὺς ἐκείνους·
[4, 5]	πράγματος τὴν ἀπόδειξιν παρασχώμεθα, ἄκουσον	τί	φησιν ὁ Δανιήλ· Ἐν ταῖς
[4, 2]	ἄνδρα μετὰ γυναικὸς ἀνελὼν, ἱερωσύνῃ	τιμᾶται·	οὕτως οὐ μόνον οὐκ ἐμόλυνε
[4, 2]	καὶ μετὰ πολλῆς ἀπέπεμψε τῆς	τιμῆς.	Εἶτα προφήτης τις παραγενόμενος εἶπε
[4, 7]	τῷ Θεῷ κομίζοντες, δῶρα πάντων	τιμιώτερα,	τὰς ψυχὰς τῶν πεπλανημένων ἐπαναγαγόντες·
[4, 2]	τῆς ἀκαίρου φειδοῦς οἵαν ὑπέμεινε	τιμωρίαν;	Καὶ οὗτος μὲν σώσας κολάζεται,
[4, 7]	παρανομία τίς ἐστι, καὶ μυρίων	τιμωριῶν	ὑπόθεσις. Ἐσάλπιζον οἱ Ἰουδαῖοί ποτε,
[4, 3]	ἀποδεῖξαι τοῦτο, ἀλλ´ ἀρκεῖ ψιλήν	τινα	ἐρώτησιν ἐρόμενον ἑλεῖν αὐτοὺς ἀπὸ
[4, 4]	ἔλεγεν· οὗτοι δὲ μηδὲ ἐλπίδα	τινὰ	ἔχοντες τὴν προτέραν ἀπολήψεσθαι πολιτείαν
[4, 6]	ἰατρὸς, πυρέττοντα ὁρῶν ἄνθρωπον, δυσάρεστόν	τινα	καὶ ἀκαρτέρητον, ἐπιθυμοῦντα ψυχροποσίας, καὶ
[4, 4]	γῆς ἀλλοτρίας, μήτε νηστείαν τοιαύτην	τινὰ	νηστεύσαντες, ποίαν ἔχοιεν ἂν οὗτοι
[4, 2]	τοῦτό ἐστιν ἀληθὲς, ἄκουσον· βασιλέα	τινά	ποτε τῶν Σύρων λαβὼν ὁ
[4, 6]	οὕτω καὶ ὁ Θεὸς, καθάπερ	τινὰ	σύνδεσμον λατρείας τὴν πόλιν ποιήσας,
[4, 4]	τόπῳ διωρισμένῳ. Ὑποθώμεθα τοίνυν δύο	τινὰς	εἶναι ποιοῦντας τὸ πάσχα, καὶ
[4, 5]	Καὶ γὰρ εἰ μὲν ῥᾴθυμοί	τινες	ἦσαν καὶ ἀνευλαβεῖς οἱ ταῦτα
[4, 4]	ἔξω τὸ πάσχα, προσῆλθον, φησὶ,	τινὲς	τῷ Μωϋσῇ, λέγοντες· Ἡμεῖς ἀκάθαρτοί
[4, 1]	ἔμπροσθεν ἡμέραις, ὥσπερ ἐν λειμῶνί	τινι,	τῇ τῶν Γραφῶν διηγήσει σκιρτῶντες,
[4, 5]	ἀλλ´ ὅτι οὐδὲ ἐπὶ μισθῷ	τινι	τοῦτο ἔπραττον. Διὰ τοῦτο ἔλεγον,
[4, 6]	παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν;	Τίνος	δὲ ἕνεκεν τὴν μὲν λατρείαν
[4, 6]	γὰρ μὴ τοῦτο κατασκευάσαι ἐβούλετο,	τίνος	ἕνεκεν εἰς τόπον ἕνα συνέκλεισε
[4, 4]	τὸν Ἰουδαϊσμὸν νομίζετε ἀλήθειαν εἶναι,	τίνος	ἕνεκεν ἐνοχλεῖτε τῇ Ἐκκλησίᾳ; εἰ
[4, 6]	οὐδὲν τῶν νομιζομένων παρατηροῦντες. ~Καὶ	τίνος	ἕνεκεν. φησὶ, ταῦτα ἐπέταξεν ὁ
[4, 3]	Ἰουδαίων ζηλοῖς; Ἀλλὰ Ἰουδαῖος εἶ;	τίνος	οὖν ἕνεκεν ἐνοχλεῖς τῇ Ἐκκλησίᾳ;
[4, 3]	τοῦτο νοσούντων ἐρήσομαι, Χριστιανὸς εἶ;	τίνος	οὖν ἕνεκεν τὰ Ἰουδαίων ζηλοῖς;
[4, 6]	γίνεσθαι; Καὶ εἰ ἐβούλετο γίνεσθαι,	τίνος	οὖν ἕνεκεν τὴν πόλιν σου
[4, 2]	ἀπέκρυψε, καὶ ἄδηλον ἑαυτὸν κατέστησε.	Τίνος	οὖν ἕνεκεν τοῦτο ἐποίησεν; Ἔμελλεν
[4, 1]	συντελῇ. Καὶ πάντας ἀνθρώπους ἴδοι	τις	ἂν πρὸ τοῦ καιροῦ τὰς
[4, 6]	οὐδὲ ἐὰν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι.	Τίς	γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα πάντα ἐκ
[4, 4]	δύο τούτων ἐστὶν ὁ ἐγκαλούμενος,	τίς	δὲ ὁ εὐδοκιμῶν, ὁ παραβὰς
[4, 3]	ἡμετέραν μέτεισι πολιτείαν; Ἂν ἁλῷ	τις,	εἰπέ μοι, τῶν παρ´ ἡμῖν
[4, 7]	ποτὲ συγκεχωρημένον ἦν, ὕστερον παρανομία	τίς	ἐστι, καὶ μυρίων τιμωριῶν ὑπόθεσις.
[4, 1]	ἐστὶν ὁ φόνος· κἂν φείσηταί	τις	καὶ φιλανθρωπεύσηται παρὰ τὸ δοκοῦν
[4, 1]	φαυλότατον καὶ παρανομώτατον. Κἂν φονεύσῃ	τις	κατὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ, φιλανθρωπίας
[4, 3]	μυρία ἀπολογεῖσθαι ἔχῃ; ἂν φανῇ	τις	παρ´ ἐκείνοις τοῖς Ῥωμαίων χρώμενος
[4, 2]	ἀπέπεμψε τῆς τιμῆς. Εἶτα προφήτης	τις	παραγενόμενος εἶπε πρὸς τὸν πλησίον
[4, 5]	λέγοντες καὶ ποιοῦντες, ἴσως ἄν	τις	ῥᾳθυμίας ἐνόμισεν εἶναι τὸ μὴ
[4, 7]	φησὶν, ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ;	τίς	σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;
[4, 5]	φησὶν, ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα	τις	τὴν ψυχὴν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν
[4, 4]	ἀλλὰ τῷ δευτέρῳ· εἶτα ἴδωμεν	τίς	τῶν δύο τούτων ἐστὶν ὁ
[4, 7]	ὁ Παῦλος οὕτως· ἀλλὰ πῶς;	Τίς,	φησὶν, ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ;
[4, 2]	ψυχῆς αὐτοῦ, ἢ τάλαντον ἀργυρίου	τίσῃ.	Καὶ ἐγένετο ὡς ὁ δοῦλός
[4, 4]	πόλεως ἔξω ποιοῦντες; Ὅταν γὰρ	τὸ	ἀναγκαιότερον παραβῶσιν, οὐδὲ ἡ ἐν
[4, 7]	τὰ σπονδεῖα; ποῦ τὸ πῦρ	τὸ	ἄνωθεν κατενεχθέν; Πάντα ἀφῆκας, καὶ
[4, 2]	ὁ νομοθετῶν· αἰδέσθητι τοῦ κελεύοντος	τὸ	ἀξίωμα, καὶ μετὰ πάσης ὑπάκουε
[4, 3]	ἡ ἀμφισβήτησις, ἵνα ἓν καὶ	τὸ	αὐτὸ νομίσῃς εἶναι; Τί μιγνύεις
[4, 3]	καὶ γόητες· ἀλλὰ καὶ μάρτυρες	τὸ	αὐτὸ πάσχουσι, καὶ τὰ μὲν
[4, 3]	διὰ τὸν Θεὸν νηστεύοντας, ἀποδέχου	τὸ	γινόμενον· ἂν δὲ ἴδῃς παρὰ
[4, 7]	παρανομία ἐκείνης αὕτη· ἐκεῖ ἁμαρτία	τὸ	γινόμενον, ἐνταῦθα δὲ ἀσέβεια. Ταῦτα
[4, 1]	εἶναι δοκῇ, πάντων ἐστὶν ἄριστον·	τὸ	δὲ παρὰ γνώμην καὶ μὴ
[4, 6]	ἐκείνην τὴν πόλιν κατέσκαψε; Καὶ	τὸ	δὴ θαυμαστὸν καὶ παράδοξον, ἡ
[4, 2]	ἐξέταζε· κἂν εὕρῃς τι κατὰ	τὸ	δοκοῦν ἐκείνῳ γινόμενον, ἐκεῖνο ἀποδέχου
[4, 1]	φείσηταί τις καὶ φιλανθρωπεύσηται παρὰ	τὸ	δοκοῦν ἐκείνῳ, φόνου παντὸς ἀνοσιωτέρα
[4, 4]	ψυχῇ ἀνθρώπου· μὴ ὑστερήσωμεν προσενεγκεῖν	τὸ	δῶρον Κυρίου κατὰ καιρὸν αὐτοῦ
[4, 6]	τὸ μεῖζον βουλόμενος κωλῦσαι κακὸν,	τὸ	ἔλαττον δίδωσι, βουλόμενος βιαίου τελευτῆς
[4, 1]	φωνῇ πολλάκις πρὸ τῆς βολῆς	τὸ	θηρίον ἀπήλασαν. Οὕτω δὴ καὶ
[4, 7]	τὸ χρυσοῦν θυμιατήριον; ποῦ δὲ	τὸ	ἱλαστήριον; ποῦ (ἡ φιάλη; ποῦ
[4, 7]	Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ	τὸ	κράτος σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι,
[4, 6]	τοῦ χρόνου γένοιτ´ ἂν καταφανὲς	τὸ	λεγόμενον. Μετὰ γὰρ τὴν ἑορτὴν,
[4, 5]	δὲ τῶν τριῶν παίδων, οἳ	τὸ	μέγιστον ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις παράγγελμα,
[4, 6]	ἢ κατὰ κρημνῶν ἑαυτὸν ἀφήσειν,	τὸ	μεῖζον βουλόμενος κωλῦσαι κακὸν, τὸ
[4, 1]	τὴν αἰτίαν τῶν γινομένων ἐπιζητεῖν.	Τὸ	μὲν γὰρ κατὰ γνώμην τοῦ
[4, 3]	σώζεσθαι; Μὴ γὰρ ὀλίγον ἐστὶ	τὸ	μέσον ἡμῶν καὶ Ἰουδαίων; μὴ
[4, 3]	ὃν σὺ προσκυνεῖς. Ὁρᾷς πόσον	τὸ	μέσον; Πῶς οὖν πρὸς ἐκείνους
[4, 3]	αὐτὴ, καὶ διὰ τοῦτο πολὺ	τὸ	μέσον τούτων κἀκείνων. Ὥσπερ οὖν
[4, 5]	Θεῷ δοκούντων ἔδωκαν, εὔδηλον ὅτι	τὸ	μὴ φυλάξαι τὸν νόμον οὐ
[4, 5]	ἄν τις ῥᾳθυμίας ἐνόμισεν εἶναι	τὸ	μὴ φυλάττειν· εἰ δὲ φιλόθεοι
[4, 7]	χορεύοντα. Ὅπερ γὰρ ἔφθην εἰπὼν,	τὸ	παρὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ γινόμενον,
[4, 4]	πρώτῳ μηνὶ, καὶ ἐν Ἱεροσολύμοις	τὸ	πάσχα γίνεσθαι, καὶ ἐν καιρῷ
[4, 5]	τοῦ πρώτου μηνός. Καίτοι γε	τὸ	πάσχα εἰς μίαν καὶ εἰκάδα
[4, 4]	πώς φησιν· Οὐ δυνήσεσθε ποιεῖν	τὸ	πάσχα ἐν οὐδεμιᾷ τῶν πόλεων
[4, 4]	ἐν ταῖς γενεαῖς ὑμῶν, ποιήσει	τὸ	πάσχα ἐν τῷ μηνὶ τῷ
[4, 3]	πρὸς τὰ ἐκείνων ηὐτομολήσατε. Πότε	τὸ	πάσχα ἐνήστευσαν ἐκεῖνοι; πότε μαρτύρων
[4, 5]	οὔτε ἑορτασάντων; Ὅτι γὰρ οὔτε	τὸ	πάσχα ἐπετέλουν, μάλιστα μὲν καὶ
[4, 4]	τοίνυν δύο τινὰς εἶναι ποιοῦντας	τὸ	πάσχα, καὶ ὁ μὲν παραβαινέτω
[4, 3]	Ἰουδαῖοι τὴν νηστείαν αὐτῶν, εἰ	(τὸ	πάσχα μεθ´ ἡμῶν ἐνήστευσαν, εἰ
[4, 4]	καιρὸν, ποιείτω μὲν ἐν Ἱεροσολύμοις	τὸ	πάσχα, μὴ τῷ πρώτῳ δὲ
[4, 5]	ἀπὸ γὰρ τούτων δῆλον, ὅτι	τὸ	πάσχα οὐκ ἐπετέλεσαν· καὶ πῶς,
[4, 4]	Μωϋσέως. Ἐπειδὴ γὰρ ἐποίησαν ἔξω	τὸ	πάσχα, προσῆλθον, φησὶ, τινὲς τῷ
[4, 5]	κατὰ ῥᾳθυμίαν ἐποίουν, ἀλλὰ παρὰ	τὸ	πεπεῖσθαι παρ´ αὐτοῦ τοῦ νόμου,
[4, 3]	νῦν οὐκ ἔστι. Διὰ τοῦτο	τὸ	ποτὲ ἔννομον παράνομόν ἐστι νῦν.
[4, 6]	λανθανόντως αὐτοὺς ἀπήγαγε τῆς περὶ	τὸ	πρᾶγμα μανίας. Ἔστω τοίνυν ὁ
[4, 1]	ἡ νηστεία παρανομωτέρα. Οὐ γὰρ	τὸ	πραττόμενον ὑπ´ αὐτῶν χρὴ σκοπεῖν
[4, 2]	δέξηται τὴν διόρθωσιν, κρύπτει καὶ	τὸ	πρόσωπον ἑαυτοῦ καὶ τὴν τοῦ
[4, 2]	καὶ συνέτριψεν αὐτὸν, καὶ κατεδήσατο	τὸ	πρόσωπον ἑαυτοῦ. Τί τούτου γένοιτ´
[4, 7]	πυροῦμαι; Τοῦτο καὶ σὺ δέξαι	τὸ	πῦρ· κἂν ἴδῃς ἀδελφὸν ἀπολλύμενον,
[4, 7]	φιάλη; ποῦ τὰ σπονδεῖα; ποῦ	τὸ	πῦρ τὸ ἄνωθεν κατενεχθέν; Πάντα
[4, 1]	διατίθενται. Καὶ ναῦται, πρὶν ἢ	τὸ	σκάφος εἰς λιμένα καθελκύσαι, καὶ
[4, 6]	ἀκαίρου ταύτης αἰτήσεως τὸν ἄῤῥωστον	τὸ	σκεῦος ἀφανίσας· οὕτω καὶ ὁ
[4, 5]	καὶ κρέας οὐκ εἰσῆλθεν εἰς	τὸ	στόμα μου, καὶ ἄλειμμα οὐκ
[4, 7]	ὁμοίως κολάζονται. Ἐπεὶ καὶ ὁ	τὸ	τάλαντον ἐκεῖνο κατορύξας, ὁλόκληρον ἀπέδωκε
[4, 7]	ἀκέραιος, μὴ πλεονάσῃς δέ σου	τὸ	τάλαντον, μηδὲ ἕτερον ἀδελφὸν ἀπολλύμενον
[4, 3]	τῶν ἐγκλημάτων τὸν νόμον καὶ	τὸ	τῆς κατηγορίας εἶδος; οὐχὶ καὶ
[4, 4]	ἐστι νῦν. ~δʹ Δότε μοι	τὸ	τοῦ Ἠλία πρὸς αὐτοὺς εἰπεῖν.
[4, 2]	Σύρων λαβὼν ὁ Ἀχαὰβ, παρὰ	τὸ	τῷ Θεῷ δοκοῦν αὐτὸν ἔσωσε,
[4, 7]	χερουβὶμ τῆς δόξης; ποῦ δὲ	τὸ	χρυσοῦν θυμιατήριον; ποῦ δὲ τὸ
[4, 7]	μόνον ἐπιθυμοῦμεν ἰδεῖν, τοῦ τὰ	τοιαῦτα	ἀσχημονοῦντος τὴν ὑγίειαν. Καὶ ἰατροῦ
[4, 3]	Διὰ τοῦτό φησιν· Εἰ γέγονε	τοιαῦτα,	εἰ ἀλλάξονται ἔθνη θεοὺς αὐτῶν,
[4, 3]	Χετιεὶμ, καὶ γνῶτε, εἰ γέγονε	τοιαῦτα.	Ποῖα ταῦτα; Εἰ ἀλλάξονται ἔθνη
[4, 6]	εἰς τόπον ἕνα συνέκλεισε τὴν	τοιαύτην	ἁγιστείαν, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ
[4, 4]	γε ἐκεῖνοι προσδοκῶντες ἀπολήψεσθαι τὴν	τοιαύτην	αὐτῶν πολιτείαν, ὅμως ἔμενον τῷ
[4, 5]	οὐχ ἑορτὴν τηρήσαντες, οὐ νηστείαν	τοιαύτην	ἐπιδειξάμενοι, οὕτως ἤρεσαν τῷ Θεῷ,
[4, 4]	ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας, μήτε νηστείαν	τοιαύτην	τινὰ νηστεύσαντες, ποίαν ἔχοιεν ἂν
[4, 7]	ἐπλεόνασεν αὐτὸ ἐκολάζετο. Καὶ σὺ	τοίνυν,	αὐτὸς ἂν καθαρὸς διαμείνῃς καὶ
[4, 4]	καὶ ἐν τόπῳ διωρισμένῳ. Ὑποθώμεθα	τοίνυν	δύο τινὰς εἶναι ποιοῦντας τὸ
[4, 7]	θυσίαις τῶν σωτηρίων ὑμῶν. Ποῦ	τοίνυν	ἐστὶν ὁ βωμός; ποῦ δὲ
[4, 4]	καιροῦ παρατηρήσεώς ἐστιν ἀναγκαιοτέρα. Τί	τοίνυν	ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν οἱ τῆς
[4, 6]	περὶ τὸ πρᾶγμα μανίας. Ἔστω	τοίνυν	ὁ μὲν ἰατρὸς ὁ Θεὸς,
[4, 3]	τὴν δόξαν Ὃ δὲ λέγει	τοιοῦτόν	ἐστίν· Ἐκεῖνοι, φησὶν, εἴδωλα προσκυνοῦντες,
[4, 4]	τόπον τηρῆσαι. Ὃ δὲ λέγω,	τοιοῦτόν	ἐστιν· Ἐπέταξε καὶ ἐν τῷ
[4, 4]	τῷ δευτέρῳ. Ὃ δὲ λέγει,	τοιοῦτόν	ἐστιν· Ὃς ἂν ᾖ, φησὶν,
[4, 4]	ἐκείνους, καὶ νηστεύειν, μηδὲ ἄλλο	τοιοῦτον	ποιεῖν. ~εʹ Ὅτι γὰρ οὐδὲν
[4, 5]	μιαροὶ, τῶν ἁγίων ἐκείνων οὐδὲν	τοιοῦτον	τῶν νομίμων φυλαττόντων ἐπὶ γῆς
[4, 5]	καὶ νουμηνιῶν, καὶ πάντων τῶν	τοιούτων,	ἐκ περιουσίας ἀπῄτει ἡ τότε
[4, 7]	κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἀμείψεται	τοῖς	ἀγαθοῖς. Γένοιτο δὲ εὐχαῖς τῶν
[4, 7]	εἰπόντες, ὅσον ἤρκει πρὸς ἀσφάλειαν	τοῖς	ἀδελφοῖς τοῖς ἡμετέροις, μᾶλλον δὲ
[4, 3]	κολάζονται· οὕτω δὴ καὶ ἐνταῦθα	τοῖς	γινομένοις ἐπιψηφίζου· κἂν μὲν ἴδῃς
[4, 3]	τοῖς ἡμετέροις ἡδέως διαλεξόμεθα μέλεσι,	τοῖς	δοκοῦσι μὲν μεθ´ ἡμῶν τετάχθαι,
[4, 4]	τοῦ Θεοῦ καταπατοῦσι προστάγματα, ἀπεναντίας	τοῖς	ἐκείνῳ δοκοῦσι πάντα ποιοῦντες ἀεί.
[4, 6]	καὶ τοῦ κάμνοντος πεισθέντος, λάθρα	τοῖς	ἐπιδιδοῦσι προσέταξε συντρίψαι τὴν φιάλην
[4, 5]	παίδων, οἳ τὸ μέγιστον ἐν	τοῖς	Εὐαγγελίοις παράγγελμα, καὶ τῶν ἀγαθῶν
[4, 3]	πρὶν ἢ πρὸς Ἰουδαίους ἀποτείνασθαι,	τοῖς	ἡμετέροις ἡδέως διαλεξόμεθα μέλεσι, τοῖς
[4, 7]	ἤρκει πρὸς ἀσφάλειαν τοῖς ἀδελφοῖς	τοῖς	ἡμετέροις, μᾶλλον δὲ καὶ πολλῷ
[4, 5]	γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι	τοῖς	θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν. Ἀρκετὸν
[4, 4]	πρώτου μηνὸς, οὕτω καὶ ἐν	τοῖς	Ἱεροσολύμοις αὐτὸ κελεύει ποιεῖν· καὶ
[4, 6]	εἴασε τοῦτο γίνεσθαι, ἀλλ´ ἐν	τοῖς	Ἱεροσολύμοις μόνον. Εἶτα ἐπειδὴ χρόνον
[4, 6]	ἡ μὲν οἰκουμένη πᾶσα ἀνεῖται	τοῖς	Ἰουδαίοις, (ἔνθα οὐκ ἔξεστι θύειν,
[4, 7]	τοῖς συντρέχουσι μόνον, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	κυρίοις οὖσι κωλῦσαι, καὶ μὴ
[4, 2]	τοῦτο δίκην ἔδωκε τὴν ἐσχάτην,	τοῖς	μετὰ ταῦτα δι´ ὧν ἔπαθε
[4, 7]	Καὶ σαλπιεῖτε ἐν αὐταῖς ἐπὶ	τοῖς	ὁλοκαυτώμασιν ὑμῶν, καὶ ταῖς θυσίαις
[4, 5]	ἀναγκάζοντες αὐτοὺς οἱ βάρβαροι κεχρῆσθαι	τοῖς	ὀργάνοις αὐτῶν, λέγοντες· σατε ἡμῖν
[4, 7]	καὶ πολλῷ μᾶλλον ὑμῖν, ὅτι	τοῖς	παρανομοῦσι συνέρχεσθε, καὶ οὐχὶ τοῖς
[4, 6]	γὰρ τὴν ἑορτὴν, ἣν ἐπετέλεσαν	τοῖς	πονηροῖς δαίμοσι, τότε τὰς θυσίας
[4, 3]	ἂν φανῇ τις παρ´ ἐκείνοις	τοῖς	Ῥωμαίων χρώμενος νόμοις, οὐ τοῦτο
[4, 7]	τοῖς παρανομοῦσι συνέρχεσθε, καὶ οὐχὶ	τοῖς	συντρέχουσι μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[4, 6]	θύειν ἐξῆν. Ἆρα οὐχὶ καὶ	τοῖς	σφόδρα ἀνοήτοις δήλη καὶ καταφανὴς
[4, 4]	Κύριος πρὸς Μωϋσῆν, λέγων· Λάλησον	τοῖς	υἱοῖς Ἰσραὴλ, λέγων· Ἄνθρωπος ὃς
[4, 1]	καθελκύσαι, καὶ τρόπιν ἐπισκευάζουσι, καὶ	τοίχους	ἀνανεοῦσι, καὶ κώπας ἀποξέουσι, καὶ
[4, 6]	Ὥσπερ γὰρ οἰκοδόμος θεμελίους θεὶς,	τοίχους	ἀναστήσας, ὄροφον καμαρώσας, τὴν καμάραν
[4, 7]	ἡ σκηνὴ καὶ τὰ ἅγια	τὸν	ἁγίων; ποῦ δὲ ὁ ἱερεύς;
[4, 3]	θεραπεύουσι δὲ τὰ ἐκείνων, καὶ	τὸν	ἀγῶνα ἅπαντα ὑπὲρ αὐτῶν ἀνῃρημένοις,
[4, 7]	ταχίστην ἐποιήσαμεν ἂν διόρθωσιν. Ὅταν	τὸν	ἀδελφὸν δέῃ διορθῶσαι, κἂν τὴν
[4, 3]	τὴν ἀλήθειαν αὐτομολῆσαι· ὑμεῖς δὲ	τὸν	ἀληθῆ Θεὸν προσκυνοῦντες, ἀφέντες τὴν
[4, 1]	καὶ ὅσα ἂν ἄλλα πρὸς	τὸν	ἄμητον αὐτοῖς συντελῇ. Καὶ πάντας
[4, 6]	ἵστησι τῆς ἀκαίρου ταύτης αἰτήσεως	τὸν	ἄῤῥωστον τὸ σκεῦος ἀφανίσας· οὕτω
[4, 2]	ἕνεκεν τοῦτο ἐποίησεν; Ἔμελλεν ἐλέγχειν	τὸν	βασιλέα, καὶ καταψηφίζεσθαι κατ´ αὐτοῦ,
[4, 6]	τὸν δὲ τόπον εἰς καιρὸν,	τὸν	δὲ καιρὸν εἰς μίαν πόλιν
[4, 4]	ὁ μὲν παραβαινέτω τὸν τόπον,	τὸν	δὲ καιρὸν τηρείτω· ὁ δὲ
[4, 2]	μὲν τυπτήσαντα τὸν προφήτην σωζόμενον,	τὸν	δὲ μὴ τυπτήσαντα ἀπολλύμενον, καὶ
[4, 2]	καὶ τὸν μὲν φεισάμενον κολαζόμενον,	τὸν	δὲ μὴ φεισάμενον εὐδοκιμοῦντα, πανταχοῦ
[4, 6]	τὰς δὲ θυσίας εἰς τόπον,	τὸν	δὲ τόπον εἰς καιρὸν, τὸν
[4, 7]	δέῃ, μὴ παραιτήσῃ, μίμησαί σου	τὸν	Δεσπότην· κἂν οἰκέτην ἔχῃς, κἂν
[4, 7]	προστάγματι τοῦ Θεοῦ μάχονται, ὅτι	τὸν	διάβολον ἔχουσι μεθ´ ἑαυτῶν χορεύοντα.
[4, 3]	τοὺς ἀνελόντας, ὁ προσκυνεῖν λέγων	τὸν	ἐσταυρωμένον; Μὴ γὰρ ἐγὼ τοῦτον
[4, 5]	ὁ μισθὸς, φησὶν, ὅτι διὰ	τὸν	Θεὸν ἀποθνήσκομεν. Καὶ ταῦτα ἐποίουν,
[4, 7]	ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζωμεν	τὸν	Θεὸν καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου
[4, 3]	ἐπιψηφίζου· κἂν μὲν ἴδῃς διὰ	τὸν	Θεὸν νηστεύοντας, ἀποδέχου τὸ γινόμενον·
[4, 3]	οὐκ ὠφεληθήσεσθε. Οὐκ εἶπεν· Ἠλλάξασθε	τὸν	Θεὸν ὑμῶν, ἀλλὰ, τὴν δόξαν
[4, 3]	οὐκ ὠφεληθήσεσθε. Οὐκ εἶπεν, Ἠλλάξασθε	τὸν	Θεὸν ὑμῶν· ὁ Θεὸς γὰρ
[4, 4]	νῦν λέγω πρὸς αὐτούς· Εἰ	τὸν	Ἰουδαϊσμὸν νομίζετε ἀλήθειαν εἶναι, τίνος
[4, 4]	(πότερον τοῦ τόπου δεῖ καταφρονῆσαι,	τὸν	καιρὸν δὲ φυλάξαι, ἢ τοῦ
[4, 4]	κἂν μυριάκις δοκῶσι μὴ παραβαίνειν	τὸν	καιρὸν, ἐσχάτην παρανομίαν παρανομοῦσι. Καὶ
[4, 4]	φθάσῃ εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραβαινέτω	τὸν	καιρὸν, ἵνα μὴ τῆς πόλεως
[4, 4]	δὲ ὁ εὐδοκιμῶν, ὁ παραβὰς	τὸν	καιρὸν, καὶ ἐν τῷ τόπῳ
[4, 4]	μὲν τὸν τόπον, παραβαινέτω δὲ	τὸν	καιρόν· καὶ ποιείτω ὁ μὲν
[4, 4]	καιρὸν φυλάξας. Ἂν γὰρ ὁ	τὸν	καιρὸν μὲν παραβὰς ἵνα εἴσω
[4, 4]	ἄξιος ὢν φανῇ, ὁ δὲ	τὸν	καιρὸν μὲν φυλάξας, καταλιπὼν δὲ
[4, 4]	τὸν τόπον τηρῶν, παραβαίνων δὲ	τὸν	καιρὸν, ποιείτω μὲν ἐν Ἱεροσολύμοις
[4, 4]	μὴ ποιοῦντες, κἂν μυριάκις λέγωσι	τὸν	καιρὸν τηρεῖν. Πόθεν οὖν τοῦτο
[4, 4]	καιρόν· καὶ ποιείτω ὁ μὲν	τὸν	καιρὸν τηρῶν, παραβαίνων δὲ τὸν
[4, 4]	ὁ τὸν τόπον καταλιπὼν, καὶ	τὸν	καιρὸν φυλάξας. Ἂν γὰρ ὁ
[4, 1]	λύκων καταδρομὴν αἴσθωνται γινομένην, ταχέως	τὸν	κάλαμον ῥίψαντες, τὴν σφενδόνην μεταχειρίζονται,
[4, 2]	καθαρωτέραν εἰργάσατο. Ὅταν οὖν ἴδῃς	τὸν	μὲν τυπτήσαντα τὸν προφήτην σωζόμενον,
[4, 2]	δὲ μὴ τυπτήσαντα ἀπολλύμενον, καὶ	τὸν	μὲν φεισάμενον κολαζόμενον, τὸν δὲ
[4, 4]	τὴν διδασκαλίαν καὶ δεῖξαι πῶς	τὸν	νόμον ἀτιμάζουσιν οἱ Ἰουδαῖοι νηστεύοντες
[4, 3]	ἐγὼ τοῦτον εἰσάγω τῶν ἐγκλημάτων	τὸν	νόμον καὶ τὸ τῆς κατηγορίας
[4, 5]	εὔδηλον ὅτι τὸ μὴ φυλάξαι	τὸν	νόμον οὐ κατὰ ῥᾳθυμίαν ἐποίουν,
[4, 5]	ἡμῖν τὴν ᾠδὴν Κυρίου, ἐκεῖνοι	τὸν	νόμον σαφῶς ἐπιστάμενοι οὐκ ἐπιτρέποντα
[4, 6]	συνδήσας λίθον, ἂν ἐκεῖνον ἀφέλῃ,	τὸν	πάντα τῆς οἰκοδομῆς διέλυσε σύνδεσμον·
[4, 2]	προφήτης τις παραγενόμενος εἶπε πρὸς	τὸν	πλησίον αὐτοῦ· Ἐν λόγῳ Κυρίου
[4, 2]	ἐφόνευσας. Ἀνδροφόνος εἶ, φησὶν, ἐπειδὴ	τὸν	πολέμιον ἀφῆκας. Διὰ γὰρ τοῦτο
[4, 3]	παρανομίαν δὲ λέγω, ἐπειδὴ παρὰ	τὸν	προσήκοντα ταῦτα γίνεται καιρόν. Ἦν
[4, 2]	πείθεσθαι μόνον. Ἵνα γὰρ μὴ	τὸν	προφήτην αἰδεσθεὶς φείσηται ὁ πρότερος,
[4, 2]	γένοιτ´ ἂν παραδοξότερον; Ὁ τυπτήσας	τὸν	προφήτην ἐσώθη, καὶ ὁ φεισάμενος
[4, 6]	θυσίας ἠβούλετο· καὶ τούτου αὐτὸν	τὸν	προφήτην παράγω μάρτυρα, λέγοντα οὕτως·
[4, 2]	οὖν ἴδῃς τὸν μὲν τυπτήσαντα	τὸν	προφήτην σωζόμενον, τὸν δὲ μὴ
[4, 4]	ᾖ, φησὶν, ἐν ἀποδημίᾳ κατὰ	τὸν	πρῶτον μῆνα, μὴ ποιείτω τῆς
[4, 5]	ἐδύνατο, οὔτε καταλιμπανόμενα φαῦλον ποιῆσαι	τὸν	σπουδαῖον ἴσχυεν. ἢ μειῶσαί τι
[4, 2]	ἐφόνευσας. Καὶ ἔσπευσε, καὶ ἀφεῖλε	τὸν	τελαμῶνα ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ,
[4, 2]	γὰρ τοῦτο καὶ ὁ προφήτης	τὸν	τελαμῶνα περιεβάλετο, καὶ ὡς ἐπ´
[4, 2]	Ἐπειδὴ γὰρ κατεδίκασεν αὐτὸν, περιελὼν	τὸν	τελαμῶνα, φησὶν ὁ προφήτης· Ὅτι
[4, 6]	νυνὶ δὲ διὰ τῆς κατὰ	τὸν	τόπον ἀνάγκης λανθανόντως αὐτοὺς ἀπήγαγε
[4, 4]	καιρὸν μὲν φυλάξας, καταλιπὼν δὲ	τὸν	τόπον, ἐγκλημάτων καὶ κατηγορίας ὥσπερ
[4, 6]	κελεύσας, αὐτὸν δὲ πάλιν ἀποκλείσας	τὸν	τόπον ἐκεῖνον; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ
[4, 4]	τὸν καιρὸν τηρῶν, παραβαίνων δὲ	τὸν	τόπον ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ,
[4, 4]	τῷ τόπῳ ποιήσας, ἢ ὁ	τὸν	τόπον καταλιπὼν, καὶ τὸν καιρὸν
[4, 4]	τηρείτω· ὁ δὲ τηρείτω μὲν	τὸν	τόπον, παραβαινέτω δὲ τὸν καιρόν·
[4, 4]	φυλάξαι, ἢ τοῦ καιροῦ καταφρονήσαντας,	τὸν	τόπον τηρῆσαι. Ὃ δὲ λέγω,
[4, 4]	ἔξω που μακράν· ὁ δὲ	τὸν	τόπον τηρῶν, παραβαίνων δὲ τὸν
[4, 4]	πάσχα, καὶ ὁ μὲν παραβαινέτω	τὸν	τόπον, τὸν δὲ καιρὸν τηρείτω·
[4, 7]	ἐκείνους τῆς ἀσεβείας ἀπαλλαγέντας, ἐπιγνῶναι	τὸν	ὑπὲρ αὐτῶν σταυρωθέντα Χριστὸν, ἵνα
[4, 3]	ἐπειδὴ βασανίζονται, ἀλλ´ ἐπειδὴ διὰ	τὸν	Χριστὸν βασανίζονται· καὶ τοὺς λῃστὰς
[4, 3]	μιγνύεις τὰ ἄμικτα; ἐσταύρωσαν ἐκεῖνοι	τὸν	Χριστὸν, ὃν σὺ προσκυνεῖς. Ὁρᾷς
[4, 4]	Τῶν μυστηρίων κοινωνεῖς, εἰπέ μοι,	τὸν	Χριστὸν προσκυνεῖς ὡς Χριστιανὸς, παρ´
[4, 6]	δὲ διὰ τῆς κατὰ τὸν	τόπον	ἀνάγκης λανθανόντως αὐτοὺς ἀπήγαγε τῆς
[4, 4]	μὲν φυλάξας, καταλιπὼν δὲ τὸν	τόπον,	ἐγκλημάτων καὶ κατηγορίας ὥσπερ ἀσεβήσας,
[4, 6]	θυσίας εἰς τόπον, τὸν δὲ	τόπον	εἰς καιρὸν, τὸν δὲ καιρὸν
[4, 6]	αὐτὸν δὲ πάλιν ἀποκλείσας τὸν	τόπον	ἐκεῖνον; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ σφόδρα
[4, 4]	καιρὸν τηρῶν, παραβαίνων δὲ τὸν	τόπον	ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ, καὶ
[4, 6]	κατασκευάσαι ἐβούλετο, τίνος ἕνεκεν εἰς	τόπον	ἕνα συνέκλεισε τὴν τοιαύτην ἁγιστείαν,
[4, 3]	χρὴ ζητεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ	τόπον	καὶ καιρόν. Μᾶλλον δὲ πρὶν
[4, 4]	τόπῳ ποιήσας, ἢ ὁ τὸν	τόπον	καταλιπὼν, καὶ τὸν καιρὸν φυλάξας.
[4, 4]	ὁ δὲ τηρείτω μὲν τὸν	τόπον,	παραβαινέτω δὲ τὸν καιρόν· καὶ
[4, 4]	οὐ καιρὸν μόνον, ἀλλὰ καὶ	τόπον	παρατηρεῖν ἐκέλευσεν ὁ νόμος. Καὶ
[4, 4]	ἢ τοῦ καιροῦ καταφρονήσαντας, τὸν	τόπον	τηρῆσαι. Ὃ δὲ λέγω, τοιοῦτόν
[4, 4]	που μακράν· ὁ δὲ τὸν	τόπον	τηρῶν, παραβαίνων δὲ τὸν καιρὸν,
[4, 4]	καὶ ὁ μὲν παραβαινέτω τὸν	τόπον,	τὸν δὲ καιρὸν τηρείτω· ὁ
[4, 6]	θυσίας, τὰς δὲ θυσίας εἰς	τόπον,	τὸν δὲ τόπον εἰς καιρὸν,
[4, 5]	Καίτοι γε πολὺς ἦν ἐκεῖ	τόπος,	ἀλλ´ ἐπειδὴ ὁ ναὸς οὐκ
[4, 5]	τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης, οὐδὲ	τόπος	τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου, καὶ
[4, 4]	μὴ ἐξῇ σῶσαι, (πότερον τοῦ	τόπου	δεῖ καταφρονῆσαι, τὸν καιρὸν δὲ
[4, 4]	πεντηκοστὴν ὁμοίως καὶ χρόνου καὶ	τόπου	παρατηρήσει συνέκλεισε, μετὰ ἑπτὰ ἑβδομάδας
[4, 4]	αὐτοῦ δεικνὺς, ὅτι ἡ τοῦ	τόπου	παρατήρησις τῆς τοῦ καιροῦ παρατηρήσεώς
[4, 4]	τούτων, τοῦ καιροῦ καὶ τοῦ	τόπου,	τί ποτέ ἐστιν ἀναγκαιότερον, ὅταν
[4, 4]	καὶ ἐν καιρῷ καὶ ἐν	τόπῳ	διωρισμένῳ. Ὑποθώμεθα τοίνυν δύο τινὰς
[4, 6]	ἢ μὴ κελεῦσαι ἐν ἑνὶ	τόπῳ	θύειν, πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης μέλλοντα
[4, 6]	φησὶ, θῦσαι μὲν ἐν ἑνὶ	τόπῳ	κελεύσας, αὐτὸν δὲ πάλιν ἀποκλείσας
[4, 4]	καὶ οὗτοι παρανομοῦσιν, ἐν τῷ	τόπῳ	μὴ ποιοῦντες, κἂν μυριάκις λέγωσι
[4, 4]	τὸν καιρὸν, καὶ ἐν τῷ	τόπῳ	ποιήσας, ἢ ὁ τὸν τόπον
[4, 6]	θύειν ἐπιτρέψας, ἐν οὐδενὶ {ἑτέρῳ}	τόπῳ	τῆς οἰκουμένης εἴασε τοῦτο γίνεσθαι,
[4, 4]	πάλιν προσθεὶς, ὅτι Ἐν τῷ	τόπῳ	ᾧ ἂν ἐκλέξηται Κύριος ὁ
[4, 5]	ἀποθνήσκομεν. Καὶ ταῦτα ἐποίουν, καὶ	τοσαύτην	ἀρετὴν ἐπεδείκνυντο, οὐδὲν τῶν νομιζομένων
[4, 3]	περὶ τὴν πλάνην ταύτην συνείδησιν,	τοσαύτην	περὶ τὴν ἀλήθειαν ὑμεῖς ἐπεδείξασθε
[4, 7]	τοὺς μὲν τῶν σωμάτων προνοοῦντας	τοσαύτην	ποιεῖσθαι τὴν ἐπιμέλειαν, ψυχῶν δὲ
[4, 7]	γὰρ ἠκροβολισάμεθα πρὸς αὐτοὺς, μόνον	τοσοῦτον	εἰπόντες, ὅσον ἤρκει πρὸς ἀσφάλειαν
[4, 3]	εἴδωλα προσκυνοῦντες, καὶ δαίμονας θεραπεύοντες,	τοσοῦτον	περὶ τὴν πλάνην ἔχουσι συνειδὸς,
[4, 7]	ποιεῖσθαι τὴν ἐπιμέλειαν, ψυχῶν δὲ	τοσούτων	ἀπολλυμένων, ῥᾳθυμεῖν, καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι
[4, 7]	Χριστοῦ μετὰ παῤῥησίας, εἰπέ μοι,	τοσούτων	ψυχῶν ἀπώλειαν παρορῶν; Εἴθε μοι
[4, 5]	τοιούτων, ἐκ περιουσίας ἀπῄτει ἡ	τότε	πολιτεία· καὶ οὔτε τηρούμενα πρὸς
[4, 6]	ἣν ἐπετέλεσαν τοῖς πονηροῖς δαίμοσι,	τότε	τὰς θυσίας ἐπέτρεψε, μονονουχὶ λέγων·
[4, 4]	δὲ βούλεται αὐτοὺς μὴ νηστεύειν,	τότε	φιλονεικοῦσι νηστεύοντες· ὅτε ἤθελεν αὐτοὺς
[4, 0]		~ΤΟΥ	ΑΥΤΟΥ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ, ΕΙΣ ΤΑΣ
[4, 7]	ποίας ἀπολογίας τεύξῃ; πῶς ἐπὶ	τοῦ	βήματος στήσῃ τοῦ Χριστοῦ μετὰ
[4, 5]	Τί γὰρ ἂν ἴσον γένοιτο	τοῦ	Δανιήλ; τί δὲ τῶν τριῶν
[4, 5]	δὲ πάλιν ὁ Θεὸς διὰ	τοῦ	Ζαχαρίου, Μὴ νηστείαν νενηστεύκατέ μοι
[4, 4]	νῦν. ~δʹ Δότε μοι τὸ	τοῦ	Ἠλία πρὸς αὐτοὺς εἰπεῖν. Καὶ
[4, 7]	ἔφθην εἰπὼν, τὸ παρὰ γνώμην	τοῦ	Θεοῦ γινόμενον, εἰ καὶ ποτὲ
[4, 1]	Τὸ μὲν γὰρ κατὰ γνώμην	τοῦ	Θεοῦ γινόμενον, κἂν φαῦλον εἶναι
[4, 5]	τὴν ψυχὴν αὑτῶν ἔθηκαν ὑπὲρ	τοῦ	Θεοῦ. Καὶ οὐ διὰ τοῦτο
[4, 4]	Ἰουδαῖοι νηστεύοντες νῦν, καὶ τὰ	τοῦ	Θεοῦ καταπατοῦσι προστάγματα, ἀπεναντίας τοῖς
[4, 7]	καὶ δακρύειν, ὅτι τῷ προστάγματι	τοῦ	Θεοῦ μάχονται, ὅτι τὸν διάβολον
[4, 2]	πρὸ τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων	τοῦ	Θεοῦ τὰς ψήφους ἐξέταζε· κἂν
[4, 3]	ἂν δὲ ἴδῃς παρὰ γνώμην	τοῦ	Θεοῦ τοῦτο ποιοῦντας, τῶν μεθυόντων
[4, 1]	μοι δεῖξον, εἰ κατὰ γνώμην	τοῦ	Θεοῦ τοῦτο ποιοῦσιν· ὡς ἂν
[4, 1]	Κἂν φονεύσῃ τις κατὰ γνώμην	τοῦ	Θεοῦ, φιλανθρωπίας ἁπάσης βελτίων ἐστὶν
[4, 1]	φύσις τῶν πραγμάτων, ἀλλ´ αἱ	τοῦ	Θεοῦ ψῆφοι καλὰ καὶ φαῦλα
[4, 4]	σκηνοπηγίας. Ἀλλ´ ἴδωμεν ἀμφοτέρων τούτων,	τοῦ	καιροῦ καὶ τοῦ τόπου, τί
[4, 4]	τὸν καιρὸν δὲ φυλάξαι, ἢ	τοῦ	καιροῦ καταφρονήσαντας, τὸν τόπον τηρῆσαι.
[4, 4]	ἡ τοῦ τόπου παρατήρησις τῆς	τοῦ	καιροῦ παρατηρήσεώς ἐστιν ἀναγκαιοτέρα. Τί
[4, 1]	ἀνθρώπους ἴδοι τις ἂν πρὸ	τοῦ	καιροῦ τὰς τῶν πραγμάτων ποιουμένους
[4, 1]	εἰώθασι. Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι πρὸ	τοῦ	καιροῦ τῆς μάχης καὶ θώρακα
[4, 1]	τῶν πραγμάτων ποιουμένους παρασκευὰς, ὥστε	τοῦ	καιροῦ τῶν πραγμάτων ἐπιστάντος εὔκολον
[4, 6]	μόνῃ τῆς ψυχροποσίας ἀπολαύειν, καὶ	τοῦ	κάμνοντος πεισθέντος, λάθρα τοῖς ἐπιδιδοῦσι
[4, 6]	χρήσασθαι πάλιν) χαρισάμενος τῇ ἐπιθυμίᾳ	τοῦ	κάμνοντος, φιάλην οἴκοθεν κομίσας ἐκέλευσεν
[4, 5]	ἄρχων καὶ προφήτης, οὐδὲ τόπος	τοῦ	καρπῶσαι ἐνώπιόν σου, καὶ εὑρεῖν
[4, 2]	βασιλεύς ἐστιν ὁ νομοθετῶν· αἰδέσθητι	τοῦ	κελεύοντος τὸ ἀξίωμα, καὶ μετὰ
[4, 7]	δοξάζωμεν τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα	τοῦ	Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ
[4, 2]	καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ	τοῦ	λαοῦ αὐτοῦ. Εἶδες φιλανθρωπίας οἵαν
[4, 2]	καὶ ὁ λαός σου ἀντὶ	τοῦ	λαοῦ αὐτοῦ. Ὁρᾷς πῶς οὐχ
[4, 4]	τοῦτο ἔσται δῆλον; Ἀπ´ αὐτοῦ	τοῦ	Μωϋσέως. Ἐπειδὴ γὰρ ἐποίησαν ἔξω
[4, 4]	Πόθεν τοῦτο δῆλον; Ἀπ´ αὐτοῦ	τοῦ	νόμου. Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν
[4, 5]	παρὰ τὸ πεπεῖσθαι παρ´ αὐτοῦ	τοῦ	νόμου, ὅτι τὰς παρατηρήσεις ταύτας
[4, 4]	τῷ νόμῳ πειθόμενοι, καὶ τὰ	τοῦ	νόμου πληροῦντες· τοῦτο γὰρ ὁ
[4, 0]	ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ, ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΑΛΠΙΓΓΑΣ	ΤΟΥ	ΠΑΣΧΑ ΑΥΤΩΝ. ΕΛΕΧΘΗ ΔΕ ΕΝ
[4, 5]	ἀπαντῶσιν. Ἀλλ´ ὅμως καὶ παρελθόντος	τοῦ	πάσχα ἔμεινεν αὐτὸς νηστεύων. Ἀρξάμενος
[4, 4]	ὁ νόμος. Καὶ γὰρ περὶ	τοῦ	πάσχα τούτου πρὸς αὐτοὺς διαλεγόμενος,
[4, 1]	ῥάπτουσι, καὶ τὴν ἄλλην ἅπασαν	τοῦ	πλοίου κατασκευὴν εὐτρεπίζουσιν. Καὶ θερισταὶ
[4, 2]	σου ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν στρατείαν	τοῦ	πολέμου, καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ εἰσήγαγεν
[4, 2]	τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ καὶ τὴν	τοῦ	πράγματος διήγησιν, ὥστε καὶ περιγενέσθαι
[4, 6]	πόλιν καὶ ἄκοντας αὐτοὺς ἀπαγάγῃ	τοῦ	πράγματος. Εἰ γὰρ φανερῶς εἶπεν,
[4, 5]	ἔδει. Ἵνα δὲ καὶ αὐτοῦ	τοῦ	πράγματος τὴν ἀπόδειξιν παρασχώμεθα, ἄκουσον
[4, 5]	τῇ τετάρτῃ καὶ εἰκάδι ἡμέρᾳ	τοῦ	πρώτου μηνὸς, εἶδον τὴν ὅρασιν.
[4, 5]	γὰρ ἀπὸ τῆς τρίτης ἡμέρας	τοῦ	πρώτου μηνὸς, εἶτα εἴκοσι καὶ
[4, 5]	Ἀρξάμενοι γὰρ ἀπὸ τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης	τοῦ	πρώτου μηνὸς, εἶτα ἡμέρας ἑπτὰ
[4, 5]	εἶπεν, ὅτι τετάρτῃ καὶ εἰκάδι	τοῦ	πρώτου μηνός. Καίτοι γε τὸ
[4, 4]	Ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ	τοῦ	πρώτου μηνὸς, οὕτω καὶ ἐν
[4, 6]	ὥσπερ ὁ ἰατρὸς διὰ τῆς	τοῦ	σκεύους συντριβῆς, οὕτω καὶ ὁ
[4, 2]	κατ´ αὐτοῦ, διὰ τὴν σωτηρίαν	τοῦ	Σύρων βασιλέως. Ἐπεὶ οὖν ἀεὶ
[4, 7]	ἀλλ´ ἓν μόνον ἐπιθυμοῦμεν ἰδεῖν,	τοῦ	τὰ τοιαῦτα ἀσχημονοῦντος τὴν ὑγίειαν.
[4, 4]	ἀμφότερα μὴ ἐξῇ σῶσαι, (πότερον	τοῦ	τόπου δεῖ καταφρονῆσαι, τὸν καιρὸν
[4, 4]	ἀπ´ αὐτοῦ δεικνὺς, ὅτι ἡ	τοῦ	τόπου παρατήρησις τῆς τοῦ καιροῦ
[4, 4]	ἀμφοτέρων τούτων, τοῦ καιροῦ καὶ	τοῦ	τόπου, τί ποτέ ἐστιν ἀναγκαιότερον,
[4, 1]	γεωργίας, οὐκ ἐν τῷ (καιρῷ	τοῦ	χειμῶνος, ἀλλὰ πρὸ τῆς ὥρας
[4, 7]	πῶς ἐπὶ τοῦ βήματος στήσῃ	τοῦ	Χριστοῦ μετὰ παῤῥησίας, εἰπέ μοι,
[4, 1]	Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ἀσφαλίσασθαι τὴν	τοῦ	Χριστοῦ ποίμνην ἀναγκαῖον. Ἐπεὶ καὶ
[4, 6]	ἡ αἰτία, καὶ ἀπ´ αὐτοῦ	τοῦ	χρόνου γένοιτ´ ἂν καταφανὲς τὸ
[4, 1]	αὐτοῦ τὰς ἐπιβολὰς πρὸ πολλοῦ	τοῦ	χρόνου, πᾶσαν πανταχόθεν ἐπινοοῦντες ἀσφάλειαν.
[4, 4]	ἀπολήψεσθαι, καὶ οὕτω μιμεῖσθαι ἔδει	τοὺς	ἁγίους ἐκείνους, καὶ νηστεύειν, μηδὲ
[4, 3]	Πῶς οὖν πρὸς ἐκείνους τρέχεις	τοὺς	ἀνελόντας, ὁ προσκυνεῖν λέγων τὸν
[4, 7]	τῆς ἄγρας περιγενέσθαι, αὐτούς τε	τοὺς	βλασφήμους ἐκείνους τῆς ἀσεβείας ἀπαλλαγέντας,
[4, 7]	παρορῶν; Εἴθε μοι δυνατὸν ἦν	τοὺς	ἐκεῖ τρέχοντας εἰδέναι, καὶ οὐκ
[4, 6]	Γομόῤῥας· οὐ πρὸς Σοδομίτας καὶ	τοὺς	ἐν Γομόῤῥοις οἰκοῦντας διαλεγόμενος, ἀλλὰ
[4, 5]	ἐποίησαν ἐκεῖνοι, ἄκουσον (τί πρὸς	τοὺς	ἐρωτῶντας ἔλεγον. Ἐπειδὴ γὰρ ἐπέκειντο
[4, 3]	δὴ κἀμοὶ τοῦτο καὶ πρὸς	τοὺς	ἡμετέρους εἰπεῖν, εἴ γε ἡμετέρους
[4, 4]	εἰπεῖν. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος ὁρῶν	τοὺς	Ἰουδαίους ἀσεβοῦντας, καὶ ποτὲ μὲν
[4, 3]	διὰ τὸν Χριστὸν βασανίζονται· καὶ	τοὺς	λῃστὰς ἀποστρεφόμεθα, οὐκ ἐπειδὴ κολάζονται,
[4, 3]	γίνονται· διὰ τοῦτο δὲ καὶ	τοὺς	μάρτυρας φιλοῦμεν, οὐκ ἐπειδὴ βασανίζονται,
[4, 7]	θεραπείας. Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον,	τοὺς	μὲν τῶν σωμάτων προνοοῦντας τοσαύτην
[4, 2]	τὴν κεφαλὴν ἑαυτοῦ τελαμῶνι, καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ἀπέκρυψε, καὶ ἄδηλον ἑαυτὸν
[4, 6]	Εἰ γὰρ ταῦτα ἐπεζήτει, καὶ	τοὺς	παλαιοὺς πάντας τοὺς πρὸ αὐτῶν
[4, 7]	Ἀνάγκη δὲ λοιπὸν παρακαλέσαι ὑμᾶς	τοὺς	παρόντας, ἵνα πολλὴν τῶν μελῶν
[4, 6]	ἐπεζήτει, καὶ τοὺς παλαιοὺς πάντας	τοὺς	πρὸ αὐτῶν λάμψαντας πρώτους ἂν
[4, 2]	βασιλέως. Ἐπεὶ οὖν ἀεὶ πρὸς	τοὺς	προφήτας ἀπεχθῶς εἶχεν ἐκεῖνος, ἀσεβὴς
[4, 7]	σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς	τοὺς	{σύμπαντας} αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[4, 3]	εἴ γε ἡμετέρους χρὴ καλεῖν	τοὺς	τὰ ἐκείνων φρονοῦντας. Πορεύεσθε εἰς
[4, 4]	ἀπαντᾷς λοιπόν; Πρὸς μὲν οὖν	τοὺς	τὰ ἡμέτερα λέγοντας φρονεῖν, καὶ
[4, 7]	Γένοιτο δὲ εὐχαῖς τῶν ἁγίων	τούς	τε πεπλανημένους ἀνασωθῆναι, ὑμᾶς τε
[4, 2]	με, ἀλλ´, Ἐν λόγῳ Κυρίου·	τουτέστιν,	Ὁ Θεὸς ἐπέταξε, μηδὲν περαιτέρω
[4, 3]	καὶ μακρῶν περιόδων ὥστε ἀποδεῖξαι	τοῦτο,	ἀλλ´ ἀρκεῖ ψιλήν τινα ἐρώτησιν
[4, 7]	ὁ κάμνων· ἀλλ´ οὐ διὰ	τοῦτο	ἀπέστη ἐκεῖνος τῆς θεραπείας. Πῶς
[4, 3]	τοῖς Ῥωμαίων χρώμενος νόμοις, οὐ	τοῦτο	αὐτὸ πείσεται πάλιν; Πῶς οὖν
[4, 4]	καὶ τὰ τοῦ νόμου πληροῦντες·	τοῦτο	γὰρ ὁ νόμος ἔλεγεν· οὗτοι
[4, 6]	{ἑτέρῳ} τόπῳ τῆς οἰκουμένης εἴασε	τοῦτο	γίνεσθαι, ἀλλ´ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις
[4, 3]	ἧς αἱ βάσανοι γίνονται· διὰ	τοῦτο	δὲ καὶ τοὺς μάρτυρας φιλοῦμεν,
[4, 4]	οὖν καὶ νῦν ποιοῦσι. Πόθεν	τοῦτο	δῆλον; Ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ νόμου.
[4, 2]	προθυμίας. Ἀλλ´ οὐκ ἠνέσχετο· διὰ	τοῦτο	δίκην ἔδωκε τὴν ἐσχάτην, τοῖς
[4, 1]	φεύγειν νηστείαν. Μὴ γάρ μοι	τοῦτο	εἴπῃς. ὅτι νηστεύουσιν, ἀλλ´ ἐκεῖνό
[4, 5]	μισθῷ τινι τοῦτο ἔπραττον. Διὰ	τοῦτο	ἔλεγον, ὅτι Ἔστι Θεὸς ἐν
[4, 6]	ἐμοὶ θύετε. Ἀλλ´ ὅμως καὶ	τοῦτο	ἐπιτρέψας οὐ μέχρι τέλους ἀφῆκεν,
[4, 2]	ἑαυτὸν κατέστησε. Τίνος οὖν ἕνεκεν	τοῦτο	ἐποίησεν; Ἔμελλεν ἐλέγχειν τὸν βασιλέα,
[4, 5]	ὅτι οὐδὲ ἐπὶ μισθῷ τινι	τοῦτο	ἔπραττον. Διὰ τοῦτο ἔλεγον, ὅτι
[4, 4]	τὸν καιρὸν τηρεῖν. Πόθεν οὖν	τοῦτο	ἔσται δῆλον; Ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ
[4, 2]	~βʹ Καὶ ἵνα μάθῃς ὅτι	τοῦτό	ἐστιν ἀληθὲς, ἄκουσον· βασιλέα τινά
[4, 1]	τοῦτο ποιοῦσιν· ὡς ἂν μὴ	τοῦτο	ᾖ, μέθης πάσης ἐστὶν ἡ
[4, 4]	ὁ Βαὰλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ.	Τοῦτο	καὶ ἐγὼ νῦν λέγω πρὸς
[4, 2]	τὸν πολέμιον ἀφῆκας. Διὰ γὰρ	τοῦτο	καὶ ὁ προφήτης τὸν τελαμῶνα
[4, 3]	τὴν ὑμετέραν. Δότε δὴ κἀμοὶ	τοῦτο	καὶ πρὸς τοὺς ἡμετέρους εἰπεῖν,
[4, 7]	σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;	Τοῦτο	καὶ σὺ δέξαι τὸ πῦρ·
[4, 3]	ἀνῃρημένοις, οὓς καὶ πλείονος κατὰ	τοῦτο	κατακρίσεως τῶν Ἰουδαίων ἁπάντων ἀξίους
[4, 6]	ἄβατον πᾶσιν. Εἰ γὰρ μὴ	τοῦτο	κατασκευάσαι ἐβούλετο, τίνος ἕνεκεν εἰς
[4, 5]	τοῦ Θεοῦ. Καὶ οὐ διὰ	τοῦτο	μόνον θαυμαστοὶ, ἀλλ´ ὅτι οὐδὲ
[4, 3]	ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον τῶν	τοῦτο	νοσούντων ἐρήσομαι, Χριστιανὸς εἶ; τίνος
[4, 4]	ἑορτὰς ἐπιτελεῖν, σπουδάζουσιν ἑορτάζειν. Διὰ	τοῦτο	ὁ Στέφανος ἔλεγε πρὸς αὐτούς·
[4, 4]	ἔχουσιν ἀπὸ τῶν προφητῶν δεῖξαι	τοῦτο;	οὐδὲ οὕτως ἀνέχονται ἡσυχάζειν. Καίτοι
[4, 4]	καιρὸν, ἐσχάτην παρανομίαν παρανομοῦσι. Καὶ	τοῦτο	οὐκ ἐντεῦθεν δῆλον μόνον, ἀλλὰ
[4, 3]	ἁπάντων ἀξίους ὄντας ὁρῶ. Καὶ	τοῦτο	οὐχ οἱ σοφοὶ καὶ συνετοὶ
[4, 7]	νῦν δὲ αὐτοῖς οὐκ ἀφίεται	τοῦτο	ποιεῖν. Ἄκουσον γοῦν, καὶ διὰ
[4, 3]	Εἰ γὰρ δὴ μὴ μέλλοιμεν	τοῦτο	ποιεῖν, ἀλλὰ γυμνὰ τὰ πράγματα
[4, 3]	ἴδῃς παρὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ	τοῦτο	ποιοῦντας, τῶν μεθυόντων καὶ παραινούντων
[4, 1]	εἰ κατὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ	τοῦτο	ποιοῦσιν· ὡς ἂν μὴ τοῦτο
[4, 7]	γὰρ κἀκεῖνο, ἀλλ´ ἵνα καὶ	τοῦτο	πολλῷ πλέον κωλύσητε. Τί τρέχεις
[4, 3]	οὐχ ἡ αὐτὴ, καὶ διὰ	τοῦτο	πολὺ τὸ μέσον τούτων κἀκείνων.
[4, 3]	ἀλλὰ νῦν οὐκ ἔστι. Διὰ	τοῦτο	τὸ ποτὲ ἔννομον παράνομόν ἐστι
[4, 3]	τὴν ἀλήθειαν ὑμεῖς ἐπεδείξασθε Διὰ	τοῦτό	φησιν· Εἰ γέγονε τοιαῦτα, εἰ
[4, 4]	Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε. Ἓν	τοῦτο,	φησὶν, ἐσπουδάκατε μόνον, ἐναντία ποιεῖν
[4, 1]	οὐκέθ´ ὁμοίως εὔκολον ἀπαντᾷν. Διὰ	τοῦτο	φθάνουσιν αὐτοῦ τὰς ἐπιβολὰς πρὸ
[4, 7]	ἀπελθεῖν, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ συναγωγῆς	τοῦτο	χρὴ ποιεῖν· μείζων γὰρ ἡ
[4, 3]	τὸν ἐσταυρωμένον; Μὴ γὰρ ἐγὼ	τοῦτον	εἰσάγω τῶν ἐγκλημάτων τὸν νόμον
[4, 2]	καὶ εἶπέ μοι· Φύλαξόν μοι	τοῦτον·	καὶ ἔσται ἐὰν ἐκπηδῶν ἐκπηδήσῃ,
[4, 6]	δοῦναι τὰς θυσίας ἠβούλετο· καὶ	τούτου	αὐτὸν τὸν προφήτην παράγω μάρτυρα,
[4, 2]	κατεδήσατο τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ. Τί	τούτου	γένοιτ´ ἂν παραδοξότερον; Ὁ τυπτήσας
[4, 4]	Καὶ γὰρ περὶ τοῦ πάσχα	τούτου	πρὸς αὐτοὺς διαλεγόμενος, οὕτω πώς
[4, 5]	χρή. Καὶ ἕτερον δὲ ἀπὸ	τούτου	συνωμολόγηται μέγιστον· ὅτι θυσιῶν παρατηρήσεις
[4, 1]	γενέσθαι τὴν τῶν ἔργων ἐκπλήρωσιν.	Τούτους	δὴ καὶ ἡμεῖς μιμούμενοι, πρὸ
[4, 6]	ἀνεφάνησαν ἀναφέροντες θυσίας· ἀλλὰ πρὸς	τούτους	ὁ λόγος ἀποτείνεται καλῶν αὐτοὺς
[4, 5]	Οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ	τούτῳ	ἄρχων καὶ προφήτης, οὐδὲ τόπος
[4, 3]	εἶδος; οὐχὶ καὶ ἡ Γραφὴ	τούτῳ	κέχρηται πρὸς αὐτοὺς τῷ τρόπῳ;
[4, 3]	γινόμενον, ἐκεῖνο ἀποδέχου μόνον. ~γʹ	Τούτῳ	τῷ κανόνι χρώμενοι, καὶ τὴν
[4, 5]	ἐπετέλουν, μάλιστα μὲν καὶ ἐκ	τούτων	δῆλον. Ὅπου γὰρ θυσία οὐκ
[4, 5]	μετὰ ἀκριβείας προσέχετε· ἀπὸ γὰρ	τούτων	δῆλον, ὅτι τὸ πάσχα οὐκ
[4, 5]	ἐφαμίλλους πολιτείας ἐπὶ γῆς, οὐδὲν	τούτων	ἐπιτελοῦντες, οὐ θυσίαν καταβαλόντες, οὐχ
[4, 5]	ποιεῖν. ~εʹ Ὅτι γὰρ οὐδὲν	τούτων	ἐποίησαν ἐκεῖνοι, ἄκουσον (τί πρὸς
[4, 4]	εἶτα ἴδωμεν τίς τῶν δύο	τούτων	ἐστὶν ὁ ἐγκαλούμενος, τίς δὲ
[4, 3]	διὰ τοῦτο πολὺ τὸ μέσον	τούτων	κἀκείνων. Ὥσπερ οὖν ἐπ´ ἐκείνων
[4, 6]	ἀλλ´ ἐπειδὴ τὴν τῶν ζώων	τούτων	λαγνείαν ἐδίωκον. Τί μοι πλῆθος
[4, 4]	τὰς σκηνοπηγίας. Ἀλλ´ ἴδωμεν ἀμφοτέρων	τούτων,	τοῦ καιροῦ καὶ τοῦ τόπου,
[4, 6]	(ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ	τράγων	οὐ βούλομαι· οὐδὲ ἐὰν ἔρχησθε
[4, 5]	ἐκείναις ἤμην ἐγὼ Δανιὴλ πενθῶν,	τρεῖς	ἑβδομάδας ἄρτον ἐπιθυμιῶν οὐκ ἔφαγον,
[4, 5]	Καὶ πάλιν οἱ παῖδες οἱ	τρεῖς	ἐν Βαβυλῶνι διατρίβοντες ἔλεγον· Οὐκ
[4, 5]	καὶ μετ´ ἐκείνην ἑπτὰ καὶ	τρεῖς	ἡμέρας ἑτέρας. Πῶς οὖν οὐκ
[4, 1]	καὶ χαλινοὺς παρασκευάζουσι, καὶ ἵππους	τρέφουσι	μετὰ πολλῆς τῆς ἐπιμελείας, καὶ
[4, 7]	τοῦτο πολλῷ πλέον κωλύσητε. Τί	τρέχεις	ἰδεῖν ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν
[4, 3]	μέσον; Πῶς οὖν πρὸς ἐκείνους	τρέχεις	τοὺς ἀνελόντας, ὁ προσκυνεῖν λέγων
[4, 3]	καὶ ὑμεῖς πρὸς τὴν παρανομίαν	τρέχετε·	παρανομίαν δὲ λέγω, ἐπειδὴ παρὰ
[4, 7]	μοι δυνατὸν ἦν τοὺς ἐκεῖ	τρέχοντας	εἰδέναι, καὶ οὐκ ἂν ἐδεήθην
[4, 3]	Ἐκεῖνοι πρὸς τὴν ἀλήθειαν οὐ	τρέχουσι,	καὶ ὑμεῖς πρὸς τὴν παρανομίαν
[4, 5]	νηστεύων. Ἀρξάμενος γὰρ ἀπὸ τῆς	τρίτης	ἡμέρας τοῦ πρώτου μηνὸς, εἶτα
[4, 5]	τοῦ Δανιήλ; τί δὲ τῶν	τριῶν	παίδων, οἳ τὸ μέγιστον ἐν
[4, 1]	σκάφος εἰς λιμένα καθελκύσαι, καὶ	τρόπιν	ἐπισκευάζουσι, καὶ τοίχους ἀνανεοῦσι, καὶ
[4, 3]	τούτῳ κέχρηται πρὸς αὐτοὺς τῷ	τρόπῳ;	Ἄκουσον τί φησιν Ἱερεμίας πρὸς
[4, 1]	καὶ παντὶ πρὸς αὐτὸν παρασκευάζονται	τρόπῳ.	Ἡσυχάζοντι μὲν γὰρ καὶ κατεσταλμένῳ
[4, 3]	λῃσταὶ τὰ πλευρὰ καταξαίνονται, καὶ	τυμβωρύχοι	καὶ γόητες· ἀλλὰ καὶ μάρτυρες
[4, 7]	κἂν λοιδορῇ, κἂν ὑβρίζῃ, κἂν	τύπτῃ,	κἂν ἀπειλῇ ἐχθρὸς γενέσθαι, κἂν
[4, 2]	προφήτην σωζόμενον, τὸν δὲ μὴ	τυπτήσαντα	ἀπολλύμενον, καὶ τὸν μὲν φεισάμενον
[4, 2]	Ὅταν οὖν ἴδῃς τὸν μὲν	τυπτήσαντα	τὸν προφήτην σωζόμενον, τὸν δὲ
[4, 2]	τούτου γένοιτ´ ἂν παραδοξότερον; Ὁ	τυπτήσας	τὸν προφήτην ἐσώθη, καὶ ὁ
[4, 3]	Ἰουδαίων; μὴ γὰρ ὑπὲρ τῶν	τυχόντων	ἐστὶν ἡ ἀμφισβήτησις, ἵνα ἓν
[4, 4]	αὐτούς· Ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι	τῷ	ἁγίῳ ἀντιπίπτετε. Ἓν τοῦτο, φησὶν,
[4, 7]	δόξα καὶ τὸ κράτος σὺν	τῷ	ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς {σύμπαντας}
[4, 2]	μόνον οὐκ ἐμόλυνε τὴν χεῖρα	τῷ	αἵματι, ἀλλὰ καὶ καθαρωτέραν εἰργάσατο.
[4, 6]	ἰατρὸς ἐκεῖνος (οὐδὲν γὰρ κωλύει	τῷ	αὐτῷ παραδείγματι χρήσασθαι πάλιν) χαρισάμενος
[4, 4]	τῷ πρώτῳ δὲ μηνὶ, ἀλλὰ	τῷ	δευτέρῳ· εἶτα ἴδωμεν τίς τῶν
[4, 4]	τῆς πόλεως ἔξω, ἀλλ´ ἐν	τῷ	δευτέρῳ μηνὶ, ἵνα φθάσῃ εἰς
[4, 4]	τὸ πάσχα ἐν τῷ μηνὶ	τῷ	δευτέρῳ. Ὃ δὲ λέγει, τοιοῦτόν
[4, 2]	λαβὼν ὁ Ἀχαὰβ, παρὰ τὸ	τῷ	Θεῷ δοκοῦν αὐτὸν ἔσωσε, καὶ
[4, 5]	ψυχὰς τὰς ἑαυτῶν ὑπὲρ τῶν	τῷ	Θεῷ δοκούντων ἔδωκαν, εὔδηλον ὅτι
[4, 7]	μετὰ πολλῆς παῤῥησίας ἀπαντήσωμεν, δῶρα	τῷ	Θεῷ κομίζοντες, δῶρα πάντων τιμιώτερα,
[4, 4]	Ἰουδαίους ἀσεβοῦντας, καὶ ποτὲ μὲν	τῷ	Θεῷ προσέχοντας, ποτὲ δὲ τὰ
[4, 5]	νηστείαν τοιαύτην ἐπιδειξάμενοι, οὕτως ἤρεσαν	τῷ	Θεῷ, ὡς καὶ αὐτῆς περιγενέσθαι
[4, 7]	τάλαντον ἐκεῖνο κατορύξας, ὁλόκληρον ἀπέδωκε	τῷ	ἰδίῳ δεσπότῃ· ἀλλ´ ὅμως ἐπειδὴ
[4, 1]	παρασύροντα τὰς γεωργίας, οὐκ ἐν	τῷ	(καιρῷ τοῦ χειμῶνος, ἀλλὰ πρὸ
[4, 5]	διατρίβοντες ἔλεγον· Οὐκ ἔστιν ἐν	τῷ	καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης,
[4, 1]	δρῦν ἢ πεύκην ἑαυτοὺς ῥίψαντες	τῷ	καλάμῳ συρίζουσιν, ἀφέντες ἐπ´ ἐξουσίας
[4, 3]	ἐκεῖνο ἀποδέχου μόνον. ~γʹ Τούτῳ	τῷ	κανόνι χρώμενοι, καὶ τὴν νηστείαν
[4, 4]	ὑμῶν, ποιήσει τὸ πάσχα ἐν	τῷ	μηνὶ τῷ δευτέρῳ. Ὃ δὲ
[4, 4]	ἀναγκαιότερον παραβῶσιν, οὐδὲ ἡ ἐν	τῷ	μικροτέρῳ παρατήρησις ὑπὲρ αὐτῶν ἀπολογήσασθαι
[4, 4]	τὸ πάσχα, προσῆλθον, φησὶ, τινὲς	τῷ	Μωϋσῇ, λέγοντες· Ἡμεῖς ἀκάθαρτοί ἐσμεν
[4, 4]	τοιαύτην αὐτῶν πολιτείαν, ὅμως ἔμενον	τῷ	νόμῳ πειθόμενοι, καὶ τὰ τοῦ
[4, 5]	ἔλεγον, ὅτι Ἔστι Θεὸς ἐν	τῷ	οὐρανῷ δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς· καὶ
[4, 4]	ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Ὑμεῖς ἀεὶ	τῷ	Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε. Ἓν
[4, 7]	ὑπὲρ ἐκείνων καὶ δακρύειν, ὅτι	τῷ	προστάγματι τοῦ Θεοῦ μάχονται, ὅτι
[4, 4]	ἐν Ἱεροσολύμοις τὸ πάσχα, μὴ	τῷ	πρώτῳ δὲ μηνὶ, ἀλλὰ τῷ
[4, 4]	τοιοῦτόν ἐστιν· Ἐπέταξε καὶ ἐν	τῷ	πρώτῳ μηνὶ, καὶ ἐν Ἱεροσολύμοις
[4, 4]	παραβαίνων δὲ τὸν τόπον ἐν	τῷ	πρώτῳ μηνὶ, καὶ τῶν Ἱεροσολύμων
[4, 2]	φύσει τῶν πραγμάτων προσέχοντες, ἀλλὰ	τῷ	τέλει καὶ ταῖς αἰτίαις; Ἰδοὺ
[4, 4]	ὅτι καὶ οὗτοι παρανομοῦσιν, ἐν	τῷ	τόπῳ μὴ ποιοῦντες, κἂν μυριάκις
[4, 4]	παραβὰς τὸν καιρὸν, καὶ ἐν	τῷ	τόπῳ ποιήσας, ἢ ὁ τὸν
[4, 4]	καὶ πάλιν προσθεὶς, ὅτι Ἐν	τῷ	τόπῳ ᾧ ἂν ἐκλέξηται Κύριος
[4, 3]	Γραφὴ τούτῳ κέχρηται πρὸς αὐτοὺς	τῷ	τρόπῳ; Ἄκουσον τί φησιν Ἱερεμίας
[4, 5]	ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις παράγγελμα, καὶ	τῶν	ἀγαθῶν ἁπάντων κεφάλαιον προλαβόντες, ἤδη
[4, 5]	Οὗτοι γοῦν οἱ τῇ φιλοσοφίᾳ	τῶν	ἀγγέλων ἐπιδειξάμενοι ἐφαμίλλους πολιτείας ἐπὶ
[4, 5]	οὐκ ἐναγεῖς οὗτοι καὶ μιαροὶ,	τῶν	ἁγίων ἐκείνων οὐδὲν τοιοῦτον τῶν
[4, 7]	τοῖς ἀγαθοῖς. Γένοιτο δὲ εὐχαῖς	τῶν	ἁγίων τούς τε πεπλανημένους ἀνασωθῆναι,
[4, 7]	ἀγαπητοί; Ἕκαστος ὑμῶν ἕνα μοι	τῶν	ἀδελφῶν ἀνασωσάτω, περιεργασάσθω, πολυπραγμονησάτω, ἵνα
[4, 5]	καὶ μία κατὰ τὰς ἡμέρας	τῶν	ἀζύμων ἦσαν; Ἐξ ὧν εἶπεν,
[4, 5]	ἐγὼ λέγω. Ἐν ταῖς ἡμέραις	τῶν	ἀζύμων νηστεύειν Ἰουδαίοις οὐ θέμις·
[4, 7]	Πνεύματι, εἰς τοὺς {σύμπαντας} αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[4, 7]	Ἕως ἂν ᾖ πιστὸς, καὶ	τῶν	αὐτῶν σοι μετέχων μυστηρίων, καὶ
[4, 1]	τὰς ὑμετέρας ψυχὰς, ἐπεὶ καὶ	τῶν	γεωργῶν οἱ φιλόπονοι, ἐπειδὰν ἔχωσι
[4, 2]	οὐ δεῖ περιεργάζεσθαι τὴν φύσιν	τῶν	γινομένων, ἀλλὰ πείθεσθαι μόνον. Ἵνα
[4, 1]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν	τῶν	γινομένων ἐπιζητεῖν. Τὸ μὲν γὰρ
[4, 1]	ὥσπερ ἐν λειμῶνί τινι, τῇ	τῶν	Γραφῶν διηγήσει σκιρτῶντες, οὐδενὸς ἡψάμεθα
[4, 4]	τῷ δευτέρῳ· εἶτα ἴδωμεν τίς	τῶν	δύο τούτων ἐστὶν ὁ ἐγκαλούμενος,
[4, 3]	Μὴ γὰρ ἐγὼ τοῦτον εἰσάγω	τῶν	ἐγκλημάτων τὸν νόμον καὶ τὸ
[4, 5]	καὶ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν διὰ	τῶν	εἰς αὐτοὺς συμβάντων εἰς θεογνωσίαν
[4, 4]	καὶ μετὰ τῶν ἐχθρῶν ἑορτάζεις	τῶν	ἐκείνου; καὶ ποίᾳ γνώμῃ εἰς
[4, 4]	τοῦ νόμου. Καὶ γὰρ ἐπὶ	τῶν	ἑορτῶν τῶν Ἰουδαϊκῶν οὐ καιρὸν
[4, 3]	ἑορτὴν ἐπετέλεσαν; πότε κατὰ τὴν	τῶν	Ἐπιφανίων ἡμέραν ἡμῖν ἐκοινώνησαν; Ἐκεῖνοι
[4, 1]	ἐπιστάντος εὔκολον αὐτοῖς γενέσθαι τὴν	τῶν	ἔργων ἐκπλήρωσιν. Τούτους δὴ καὶ
[4, 5]	ἁπάντων κεφάλαιον προλαβόντες, ἤδη διὰ	τῶν	ἔργων ἐπεδείξαντο; Μείζονα γὰρ ταύτης,
[4, 4]	τὰ ἀγαθὰ αἰτεῖς· καὶ μετὰ	τῶν	ἐχθρῶν ἑορτάζεις τῶν ἐκείνου; καὶ
[4, 6]	ἐκείνων μετέπεσαν, ἀλλ´ ἐπειδὴ τὴν	τῶν	ζώων τούτων λαγνείαν ἐδίωκον. Τί
[4, 1]	θερισταὶ δὲ ὁμοίως πρὸ πολλῶν	τῶν	ἡμερῶν καὶ δρεπάνην θήγουσι, καὶ
[4, 1]	καὶ ἡμεῖς μιμούμενοι, πρὸ πολλῶν	τῶν	ἡμέρων τὰς ὑμετέρας ἀσφαλιζόμεθα ψυχὰς,
[4, 7]	παρόντας, ἵνα πολλὴν τῶν μελῶν	τῶν	ἡμετέρων ποιήσησθε πρόνοιαν, ἵνα μὴ
[4, 7]	τρέχεις ἰδεῖν ἐν τῇ συναγωγῇ	τῶν	θεομάχων Ἰουδαίων, εἰπέ μοι, σαλπίζοντας
[4, 6]	ἀφανίσας· οὕτω καὶ ὁ Θεὸς	τῶν	θυσιῶν ἀπήγαγε, τὴν πόλιν αὐτὴν
[4, 6]	δῆμος, ἡ δὲ ψυχροποσία ἡ	τῶν	θυσιῶν ἐπιτροπὴ καὶ ἐξουσία. Ὥσπερ
[4, 6]	λαγνείαν ἐδίωκον. Τί μοι πλῆθος	τῶν	θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος. Οἱ
[4, 6]	ἣν εἶπον· Τί μοι πλῆθος	τῶν	θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος. Πλήρης
[4, 4]	ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ, καὶ	τῶν	Ἱεροσολύμων ἔξω που μακράν· ὁ
[4, 5]	τὰς παρατηρήσεις ταύτας ἁπάσας ἕξω	τῶν	Ἱεροσολύμων φυλάττειν οὐ χρή. Καὶ
[4, 4]	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἑορτῶν	τῶν	Ἰουδαϊκῶν οὐ καιρὸν μόνον, ἀλλὰ
[4, 3]	καὶ πλείονος κατὰ τοῦτο κατακρίσεως	τῶν	Ἰουδαίων ἁπάντων ἀξίους ὄντας ὁρῶ.
[4, 6]	ὁ δὲ νοσῶν ὁ δυσάρεστος	τῶν	Ἰουδαίων δῆμος, ἡ δὲ ψυχροποσία
[4, 3]	γνώμην τοῦ Θεοῦ τοῦτο ποιοῦντας,	τῶν	μεθυόντων καὶ παραινούντων καὶ κωμαζόντων
[4, 7]	καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι πάσχειν δεινὸν,	τῶν	μελῶν ἡμῶν σηπομένων; Ἀλλ´ οὐχ
[4, 7]	ὑμᾶς τοὺς παρόντας, ἵνα πολλὴν	τῶν	μελῶν τῶν ἡμετέρων ποιήσησθε πρόνοιαν,
[4, 4]	μένετε, καὶ πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ.	Τῶν	μυστηρίων κοινωνεῖς, εἰπέ μοι, τὸν
[4, 5]	καὶ τοσαύτην ἀρετὴν ἐπεδείκνυντο, οὐδὲν	τῶν	νομιζομένων παρατηροῦντες. ~Καὶ τίνος ἕνεκεν.
[4, 5]	τῶν ἁγίων ἐκείνων οὐδὲν τοιοῦτον	τῶν	νομίμων φυλαττόντων ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας,
[4, 7]	αὐτοὺς ἀνακτήσασθαι. Καὶ γὰρ λακτιζόντων	τῶν	νοσούντων καὶ ὑβριζόντων καὶ λοιδορούντων
[4, 2]	καὶ ἀφεῖλε τὸν τελαμῶνα ἀπὸ	τῶν	ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν
[4, 3]	Ἂν ἁλῷ τις, εἰπέ μοι,	τῶν	παρ´ ἡμῖν οἰκούντων τὰ ἐκείνων
[4, 7]	δῶρα πάντων τιμιώτερα, τὰς ψυχὰς	τῶν	πεπλανημένων ἐπαναγαγόντες· κἂν ὑβρισθῆναι δέῃ,
[4, 4]	ποιεῖν τὸ πάσχα ἐν οὐδεμιᾷ	τῶν	πόλεων ὧν Κύριος ὁ Θεός
[4, 1]	φειδώ. Οὐ γὰρ ἡ φύσις	τῶν	πραγμάτων, ἀλλ´ αἱ τοῦ Θεοῦ
[4, 1]	ποιουμένους παρασκευὰς, ὥστε τοῦ καιροῦ	τῶν	πραγμάτων ἐπιστάντος εὔκολον αὐτοῖς γενέσθαι
[4, 1]	ἂν πρὸ τοῦ καιροῦ τὰς	τῶν	πραγμάτων ποιουμένους παρασκευὰς, ὥστε τοῦ
[4, 2]	τὴν ψῆφον, οὐ τῇ φύσει	τῶν	πραγμάτων προσέχοντες, ἀλλὰ τῷ τέλει
[4, 2]	εὐδοκιμοῦντα, πανταχοῦ πρὸ τῆς φύσεως	τῶν	πραγμάτων τοῦ Θεοῦ τὰς ψήφους
[4, 5]	σὺ νῦν νηστεύεις, εἰπέ μοι,	τῶν	προγόνων τῶν σῶν οὔτε θυσάντων,
[4, 4]	πολιτείαν (ποῦ γὰρ ἔχουσιν ἀπὸ	τῶν	προφητῶν δεῖξαι τοῦτο; οὐδὲ οὕτως
[4, 4]	δῆλον μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ	τῶν	προφητῶν. Ὅταν γὰρ φαίνωνται ἐκεῖνοι,
[4, 2]	Ἰσραὴλ, ὅτι ἀπὸ τῶν υἱῶν	τῶν	προφητῶν οὗτος, καὶ εἶπε πρὸς
[4, 2]	ἀληθὲς, ἄκουσον· βασιλέα τινά ποτε	τῶν	Σύρων λαβὼν ὁ Ἀχαὰβ, παρὰ
[4, 7]	οὖν οὐκ ἄτοπον, τοὺς μὲν	τῶν	σωμάτων προνοοῦντας τοσαύτην ποιεῖσθαι τὴν
[4, 5]	νηστεύεις, εἰπέ μοι, τῶν προγόνων	τῶν	σῶν οὔτε θυσάντων, οὔτε νηστευσάντων,
[4, 7]	ὁλοκαυτώμασιν ὑμῶν, καὶ ταῖς θυσίαις	τῶν	σωτηρίων ὑμῶν. Ποῦ τοίνυν ἐστὶν
[4, 5]	σαββάτων καὶ νουμηνιῶν, καὶ πάντων	τῶν	τοιούτων, ἐκ περιουσίας ἀπῄτει ἡ
[4, 3]	τῆς ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον	τῶν	τοῦτο νοσούντων ἐρήσομαι, Χριστιανὸς εἶ;
[4, 5]	γένοιτο τοῦ Δανιήλ; τί δὲ	τῶν	τριῶν παίδων, οἳ τὸ μέγιστον
[4, 3]	καὶ Ἰουδαίων; μὴ γὰρ ὑπὲρ	τῶν	τυχόντων ἐστὶν ἡ ἀμφισβήτησις, ἵνα
[4, 5]	τὰς ψυχὰς τὰς ἑαυτῶν ὑπὲρ	τῶν	τῷ Θεῷ δοκούντων ἔδωκαν, εὔδηλον
[4, 1]	καὶ μετὰ πολλῆς φερομένῳ τῆς	τῶν	ὑδάτων ῥύμης, οὐκέθ´ ὁμοίως εὔκολον
[4, 2]	ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ, ὅτι ἀπὸ	τῶν	υἱῶν τῶν προφητῶν οὗτος, καὶ
[4, 5]	τις τὴν ψυχὴν αὑτοῦ ὑπὲρ	τῶν	φίλων αὑτοῦ θήσῃ. Ἐκεῖνοι δὲ
[4, 6]	γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα πάντα ἐκ	τῶν	χειρῶν ὑμῶν; Ἥκουσας σαφεστάτης φωνῆς