Livre, chapitre
[2, 14]	τὸ μέσον. Διόπερ οὐχ οἷόν	τ´	ἀΐδιον εἶναι, βίαιόν γ´ οὖσαν
[2, 9]	ψοφεῖν. Ἅμα δ´ ἐστὶ τό	τ´	αἴτιον τούτων δῆλον, καὶ μαρτύριον
[2, 8]	σφαιροειδῆ τὰ ἄστρα, καθάπερ οἵ	τ´	ἄλλοι φασὶ καὶ ἡμῖν ὁμολογούμενον
[2, 3]	εἶναι διὰ τὸ μηδὲν οἷόν	τ´	αὐτῶν εἶναι ἀΐδιον· πάσχει γὰρ
[2, 10]	ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν ἁπλῆν	τ´	εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς δὲ
[2, 1]	οὐδὲ γὰρ τῆς ψυχῆς οἷόν	τ´	εἶναι τὴν τοιαύτην ζωὴν ἄλυπον
[2, 2]	οὐθὲν γὰρ ἐλάττω διαφορὰν ἔχει	τὰ	ἄνω πρὸς τὰ κάτω καὶ
[2, 4]	πῦρ περὶ τὸν ἀέρα, καὶ	τὰ	ἄνω σώματα κατὰ τὸν αὐτὸν
[2, 2]	ὄπισθεν ἢ τὰ δεξιὰ πρὸς	τὰ	ἀριστερὰ ἐν ἅπασι τοῖς ζῴοις.
[2, 8]	καὶ δίνησις, εἴπερ οὖν κινεῖται	τὰ	ἄστρα δι´ αὑτῶν, τὴν ἑτέραν
[2, 8]	ἔσται, δῆλον ὅτι κἂν μετατεθῇ	τὰ	ἄστρα εἰς τοὺς ἀλλήλων κύκλους,
[2, 8]	ὅλον. Ἔτι δ´ ἐπεὶ σφαιροειδῆ	τὰ	ἄστρα, καθάπερ οἵ τ´ ἄλλοι
[2, 9]	ἔχον. Ὅτι μὲν οὖν σφαιροειδῆ	τὰ	ἄστρα καὶ ὅτι οὐ κινεῖται
[2, 8]	μὲν κύκλοι μένουσιν, αὐτὰ δὲ	τὰ	ἄστρα κινεῖται, τὰ αὐτὰ καὶ
[2, 8]	Η' (Ἐπεὶ δὲ φαίνεται καὶ	τὰ	ἄστρα μεθιστάμενα καὶ ὅλος ὁ
[2, 8]	Ἀλλὰ μὴν ὅτι οὐδὲ κυλίεται	τὰ	ἄστρα, φανερόν· τὸ μὲν γὰρ
[2, 8]	αὐτὰ δὲ τὰ ἄστρα κινεῖται,	τὰ	αὐτὰ καὶ ὁμοίως ἔσται ἄλογα·
[2, 14]	αὐτῆς, καὶ ὅτι πάντα φέρεται	τὰ	βαρέα πρὸς ὁμοίας γωνίας, ἀλλ´
[2, 14]	τὸ μέσον, πρὸς πότερον φέρεται	τὰ	βάρος ἔχοντα καὶ τὰ μόρια
[2, 13]	δὲ διὰ τίν´ αἰτίαν πάντα	τὰ	βάρος ἔχοντα φέρεται πρὸς αὐτήν;
[2, 14]	τὰς εἰρημένας αἰτίας, καὶ διότι	τὰ	βίᾳ ῥιπτούμενα ἄνω βάρη κατὰ
[2, 13]	τῇ γῇ κωλύοι τὴν κάτω·	τὰ	γὰρ αὐτὰ τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον
[2, 4]	τὰ πρὸς τὸ μέσον τούτων·	τὰ	γὰρ ὑπὸ τοῦ σφαιροειδοῦς περιεχόμενα
[2, 14]	μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ τὴν ἀστρολογίαν·	τὰ	γὰρ φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων τῶν
[2, 8]	κινεῖσθαι τὴν ἐν ἑαυτῷ κίνησιν,	τὰ	δ´ ἄλλα (ἄστρα) μὴ προϊέναι
[2, 12]	μὲν γῆ ὅλως οὐ κινεῖται,	τὰ	δ´ ἐγγὺς ὀλίγας κινήσεις· οὐ
[2, 12]	εὐθὺς τυγχάνει διὰ μιᾶς κινήσεως.	Τὰ	δ´ ἐν μέσῳ τοῦ πρώτου
[2, 13]	μὲν εἰς τὸ μέσον ἔρχεται,	τὰ	δ´ ἐπιπολάζει διὰ τὴν κίνησιν.
[2, 4]	μόνη γὰρ περιέχεται μιᾷ ἐπιφανείᾳ,	τὰ	δ´ εὐθύγραμμα πλείοσιν· ὡς γὰρ
[2, 10]	τῷ τὰ μὲν εἶναι πρότερα	τὰ	δ´ ὕστερα, καὶ πῶς ἔχει
[2, 8]	λείπεται τοὺς μὲν κύκλους κινεῖσθαι,	τὰ	δὲ ἄστρα ἠρεμεῖν καὶ ἐνδεδεμένα
[2, 2]	γὰρ τῇ δυνάμει διαφέρει μόνον,	τὰ	δὲ καὶ τοῖς σχήμασι, καὶ
[2, 4]	ἁπτόμενα ὅλα σφαιροειδῆ ἀνάγκη εἶναι·	τὰ	δὲ κάτω τῆς τῶν πλανήτων
[2, 2]	μὲν γὰρ ὅλως οὐ κινεῖται,	τὰ	δὲ κινεῖται μὲν ἀλλ´ οὐ
[2, 10]	πάντων ἥκιστα διὰ τὴν ἀπόστασιν·	τὰ	δὲ μεταξὺ κατὰ λόγον ἤδη
[2, 2]	ἀπὸ τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ	τὰ	δεξιὰ περιφέρεται, ἀνάγκη τὸ ἄνω
[2, 2]	ἔμπροσθεν πρὸς τὰ ὄπισθεν ἢ	τὰ	δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερὰ ἐν
[2, 14]	δὲ χωρίοις οὐχ ὁρῶνται, καὶ	τὰ	διὰ παντὸς ἐν τοῖς πρὸς
[2, 14]	δυνάμει οὖν ὄντος τοῦ μίγματος	τὰ	διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως πάντοθεν πρὸς
[2, 3]	δῆλον, διὰ τίνα αἰτίαν πλείω	τὰ	ἐγκύκλιά ἐστι σώματα, ὅτι ἀνάγκη
[2, 2]	ἄνω πρὸς τὰ κάτω καὶ	τὰ	ἔμπροσθεν πρὸς τὰ ὄπισθεν ἢ
[2, 2]	διαφοράν· ἐὰν γὰρ ἀνάπαλιν στραφῇ,	τὰ	ἐναντία ἐροῦμεν δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ
[2, 2]	ὥσπερ τὰ τοῦ ἀνδριάντος, ἢ	τὰ	ἐναντίως ἔχοντα τῇ θέσει, δεξιὸν
[2, 8]	ἄλογα· συμβήσεται γὰρ θᾶττον κινεῖσθαι	τὰ	ἔξω, καὶ τὰ τάχη εἶναι
[2, 4]	ἢ μίαν· ἡ γὰρ εἰς	τὰ	ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ ὡς ἂν
[2, 13]	μέσου ἱδρυμένον καὶ ὁμοίως πρὸς	τὰ	ἔσχατα ἔχον· ἅμα δ´ ἀδύνατον
[2, 13]	διὰ τὸ ὁμοίως ἔχειν πρὸς	τὰ	ἔσχατα· τοῦτο μὲν γὰρ πᾶσι
[2, 2]	ἡμᾶς ἐπαναφέροντες· ἢ γὰρ κατὰ	τὰ	ἡμέτερα δεξιά, ὥσπερ οἱ μάντεις,
[2, 9]	τῆς βροντῆς διίστησι λίθους καὶ	(τὰ	καρτερώτατα τῶν σωμάτων. Τοσούτων δὲ
[2, 2]	διαφορὰν ἔχει τὰ ἄνω πρὸς	τὰ	κάτω καὶ τὰ ἔμπροσθεν πρὸς
[2, 14]	τὸ τοῦ παντός· καὶ γὰρ	τὰ	κοῦφα καὶ τὸ πῦρ εἰς
[2, 8]	καὶ τὰ τάχη εἶναι κατὰ	τὰ	μεγέθη τῶν κύκλων. Ἐπεὶ τοίνυν
[2, 8]	τὰ τάχη τῶν ἄστρων καὶ	τὰ	μεγέθη τῶν κύκλων. Τοὺς μὲν
[2, 13]	ἐν τούτοις γὰρ ἀεὶ φέρεται	τὰ	μείζω καὶ βαρύτερα πρὸς τὸ
[2, 2]	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως.	Τὰ	μὲν γὰρ ὅλως οὐ κινεῖται,
[2, 2]	ἀριστερὰ ἐν ἅπασι τοῖς ζῴοις.	Τὰ	μὲν γὰρ τῇ δυνάμει διαφέρει
[2, 10]	μὲν τρόπον ἕκαστα κινεῖται τῷ	τὰ	μὲν εἶναι πρότερα τὰ δ´
[2, 13]	πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων καὶ κούφων	τὰ	μὲν εἰς τὸ μέσον ἔρχεται,
[2, 6]	πάλιν, ἢ τὰ μέρη αὐτῆς.	Τὰ	μὲν οὖν μέρη ὅτι οὐκ
[2, 11]	ἂν ἐγίνετο αὐξανομένη καὶ φθίνουσα	τὰ	μὲν πλεῖστα μηνοειδὴς ἢ ἀμφίκυρτος,
[2, 6]	ὁτὲ δὲ βραδυτέρα πάλιν, ἢ	τὰ	μέρη αὐτῆς. Τὰ μὲν οὖν
[2, 4]	ὡς ἂν τέμνων τις εἰς	τὰ	μέρη διέλοι τὸ ὅλον, τοῦτον
[2, 3]	πῦρ καὶ γῆ, ἀνάγκη καὶ	τὰ	μεταξὺ αὐτῶν εἶναι σώματα· ἐναντίωσιν
[2, 12]	φορᾶς κινεῖται πλείους κινήσεις, ἀλλὰ	τὰ	μεταξὺ πλείστας. Εὔλογον γὰρ ἂν
[2, 14]	ὁμοίως συνέθει πρὸς τὸ μέσον	τὰ	μόρια αὐτῆς. Τὸ γὰρ πλεῖον
[2, 9]	ἐνυπάρχει, καθάπερ ἐν τῷ πλοίῳ	τὰ	μόρια, οὐχ οἷόν τε ψοφεῖν,
[2, 14]	ὁμοίως ἀπὸ τῶν ἐσχάτων διῃρημένα	τὰ	μόρια συνήχθη πρὸς τὸ μέσον,
[2, 14]	φέρεται τὰ βάρος ἔχοντα καὶ	τὰ	μόρια τῆς γῆς κατὰ φύσιν·
[2, 13]	μὲν διὰ τὴν δίνησιν ἐφέρετο	τὰ	μόρια τῆς γῆς πρὸς τὸ
[2, 2]	κάτω καὶ τὰ ἔμπροσθεν πρὸς	τὰ	ὄπισθεν ἢ τὰ δεξιὰ πρὸς
[2, 6]	ἐπὶ τούτων εὐλογώτερον· εὐαισθητότερα γὰρ	τὰ	παρ´ ἄλληλα τιθέμενα. Ὅτι μὲν
[2, 14]	μέσου. Μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ	τὰ	παρὰ τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ
[2, 2]	Ἅμα δὲ καὶ εἰώθαμεν λέγειν	τὰ	πλάγια ἐν τῷ κόσμῳ οὐ
[2, 13]	ἄνω ἢ κάτω ἢ εἰς	τὰ	πλάγια φέρεσθαι προσήκει τὸ ἐπὶ
[2, 13]	ἀέρα τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται	τὰ	πλάτος ἔχοντα τῶν σωμάτων ποιεῖν·
[2, 4]	καθάπερ ὕδωρ πρὸς γῆν, καὶ	τὰ	πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα τῶν συστοίχων.
[2, 12]	τίνα ποτ´ αἰτίαν οὐκ ἀεὶ	τὰ	πλεῖον ἀπέχοντα τῆς πρώτης φορᾶς
[2, 12]	ὥσπερ καὶ ἄνθρωπος, ἢ καὶ	τὰ	πολλὰ πάντα πρὸ ὁδοῦ ἐστι
[2, 4]	συνεχὲς σφαιροειδές. Ὡσαύτως δὲ καὶ	τὰ	πρὸς τὸ μέσον τούτων· τὰ
[2, 13]	ἐκεῖνό τις εἴπειεν. Ὅτε γὰρ	τὰ	στοιχεῖα διειστήκει χωρὶς ὑπὸ τοῦ
[2, 3]	τοῦ ὅλου ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν	τὰ	στοιχεῖα τῶν σωμάτων πρὸς ἄλληλα.
[2, 9]	οὔτ´ ἀκούομεν οὔτε πάσχοντα φαίνεται	τὰ	σώματα βίαιον οὐδὲν πάθος, διὰ
[2, 4]	εἰς ἐπίπεδα καὶ ἐξ ἐπιπέδων	τὰ	σώματα γεννῶντες μεμαρτυρηκέναι φαίνονται τούτοις·
[2, 9]	ἐνταῦθα λεκτέον ὡς εἴπερ ἐφέρετο	τὰ	σώματα τούτων εἴτ´ ἐν ἀέρος
[2, 8]	θᾶττον κινεῖσθαι τὰ ἔξω, καὶ	τὰ	τάχη εἶναι κατὰ τὰ μεγέθη
[2, 8]	ἄτοπον ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν	τὰ	τάχη τοῖς μεγέθεσι, τῶν δ´
[2, 8]	τὸ τὸν αὐτὸν λόγον ἔχειν	τὰ	τάχη τῶν ἄστρων καὶ τὰ
[2, 2]	ὑπάρχοντα φαίνεται τοῖς μὲν πάντα	τὰ	τοιαῦτα μόρια, λέγω δ´ οἷον
[2, 2]	καθ´ ὁμοιότητα τοῖς ἡμετέροις, ὥσπερ	τὰ	τοῦ ἀνδριάντος, ἢ τὰ ἐναντίως
[2, 2]	ἀρχή τις ἐστίν. Λέγω δὲ	τὰ	τρία τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2, 14]	γίγνεται ὁ ὁρίζων κύκλος, ὥστε	τὰ	(ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην ἔχειν
[2, 13]	τινας λόγους καὶ δόξας αὑτῶν	τὰ	φαινόμενα προσέλκοντες καὶ πειρώμενοι συγκοσμεῖν.
[2, 13]	αὐτῆς ὅλον, οὐθὲν κωλύειν οἴονται	τὰ	φαινόμενα συμβαίνειν ὁμοίως μὴ κατοικοῦσιν
[2, 8]	γῆς· οὐ γὰρ ἂν ἐγίγνετο	τὰ	φαινόμενα. Τὴν δὲ γῆν ὑποκείσθω
[2, 13]	ἀντίχθονα ὄνομα καλοῦσιν, οὐ πρὸς	τὰ	φαινόμενα τοὺς λόγους καὶ τὰς
[2, 14]	τῆς γῆς μέσον, σημεῖον ὅτι	τὰ	φερόμενα βάρη ἐπὶ ταύτην οὐ
[2, 14]	κόσμου τάξις ἀΐδιος. Ἔτι πάντα	τὰ	φερόμενα τὴν φορὰν τὴν ἐγκύκλιον
[2, 12]	τοῦτό γ´ ἂν ἔτι ὑπάρξαι	τἀγαθόν,	ἀλλ´ ἕτερόν τι. Ἔστι δὲ
[2, 4]	ἡ ΑΕ. Ὥστ´ ἀνάγκη πρὸς	ταῖς	ἐκ τοῦ κέντρου εἶναι τὸ
[2, 4]	ἕως ἂν ἰσασθῇ. Ἴση δὲ	ταῖς	ἐκ τοῦ κέντρου ἡ ΑΕ.
[2, 13]	κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ ἐν	ταῖς	κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι δὲ δύναται
[2, 4]	γὰρ ἅπτεται καὶ συνεχῆ ἐστι	ταῖς	σφαίραις. Ἔτι δὲ ἐπεὶ φαίνεται
[2, 9]	εἰπόντων, οὐ μὴν οὕτως ἔχει	τἀληθές.	Δοκεῖ γάρ τισιν ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 14]	κάτω φορᾶς· βέλτιον δὲ τιθέναι	τἀληθές,	καὶ φάναι τοῦτο συμβαίνειν διὰ
[2, 11]	ἓν τοιοῦτον, δῆλον ὅτι καὶ	τἆλλα	ἂν εἴη σφαιροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'
[2, 3]	καὶ πῦρ, τοῦτο δὲ καὶ	τἆλλα,	εἴπερ καὶ γῆν· ταύτην δ´
[2, 13]	τὴν ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς τὸν	τἀναντία	λέγοντα· καὶ γὰρ αὐτὸς ἐν
[2, 3]	ἀΐδιον· πάσχει γὰρ καὶ ποιεῖ	τἀναντία	ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ φθαρτικὰ ἀλλήλων
[2, 12]	τε τῆς φορᾶς καὶ τῆς	τάξεως	αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν δὲ
[2, 10]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δὲ τῆς	τάξεως	αὐτῶν, ὃν μὲν τρόπον ἕκαστα
[2, 4]	καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὴν	τάξιν	ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον, τὸν
[2, 12]	σωμάτων αὐτῶν μόνον, καὶ μονάδων	τάξιν	μὲν ἐχόντων, ἀψύχων δὲ πάμπαν,
[2, 12]	τρεῖς ἤ τινα ἄλλην τοιαύτην	τάξιν.	Νῦν δὲ συμβαίνει τοὐναντίον· ἐλάττους
[2, 12]	ἡ φύσις καὶ ποιεῖ τινὰ	τάξιν,	τῇ μὲν μιᾷ φορᾷ πολλὰ
[2, 12]	ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν	τάξιν,	τῶν δ´ ἄλλων ἓν χωρὶς
[2, 14]	ἡ δέ γε τοῦ κόσμου	τάξις	ἀΐδιος. Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα
[2, 14]	οἷς ὥρισται τῶν ἄστρων ἡ	τάξις,	ὡς ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης
[2, 13]	τὰ φαινόμενα τοὺς λόγους καὶ	τὰς	αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός τινας
[2, 13]	Οἱ μὲν οὖν πλεῖστοι περὶ	τὰς	αἰτίας ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ
[2, 12]	ὑπεροχὴν εἶναι τῆς πρώτης πρὸς	τὰς	ἄλλας, εἴη δ´ ἂν ἥδε
[2, 2]	δύναμιν ἀρχῆς τὸ ἄνω πρὸς	τὰς	ἄλλας ἰδέας. Διά τε δὴ
[2, 14]	σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν εἶχον	τὰς	ἀποτομάς· νῦν γὰρ ἐν μὲν
[2, 2]	τῷ τοῦ παντὸς σώματι ταύτας	τὰς	ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ πρῶτον, εἰ
[2, 1]	καὶ αὕτη τέλειος οὖσα περιέχει	τὰς	ἀτελεῖς καὶ τὰς ἐχούσας πέρας
[2, 10]	τῷ τὰς μὲν εἶναι θάττους	τὰς	δὲ βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται
[2, 2]	τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,	τὰς	δὲ τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν ἧττον
[2, 10]	ἁπλῆν τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην,	τὰς	δὲ τῶν ἄλλων βραδυτέρας τε
[2, 2]	Περὶ μὲν οὖν τῶν κατὰ	τὰς	δια (στάσεις τῶν μορίων καὶ
[2, 14]	κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς πάσας λαμβάνει	τὰς	διαιρέσεις (καὶ γὰρ εὐθεῖα γίνεται
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερόν· ταύτας γὰρ	τὰς	διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν τοῖς σώμασι
[2, 13]	ἐστὶν ἐκ τοῦ πάσας τεθεωρηκέναι	τὰς	διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ καὶ Ἀναξαγόρας
[2, 14]	γῆν καὶ ἀκίνητον, διά τε	τὰς	εἰρημένας αἰτίας, καὶ διότι τὰ
[2, 4]	σχῆμα γένοιτο μὴ ἴσας ἔχον	τὰς	ἐκ τοῦ μέσου γραμμάς, οἷον
[2, 10]	Συμβαίνει δὲ κατὰ λόγον γίγνεσθαι	τὰς	ἑκάστου κινήσεις τοῖς ἀποστήμασι τῷ
[2, 14]	ἀμφίκυρτος καὶ κοίλη) περὶ δὲ	τὰς	ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει τὴν
[2, 1]	οὖσα περιέχει τὰς ἀτελεῖς καὶ	τὰς	ἐχούσας πέρας καὶ παῦλαν, αὐτὴ
[2, 14]	τοὺς ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν τὸν περὶ	τὰς	Ἡρακλείας στήλας τόπον τῷ περὶ
[2, 2]	βάθους. Ἔτι δ´ ἄλλως κατὰ	τὰς	κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ ταύτας λέγω
[2, 2]	Διά τε δὴ τὸ παραλείπειν	τὰς	κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν,
[2, 12]	μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ ὧν	τὰς	μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι δὲ
[2, 10]	ἑκάστου κινήσεις τοῖς ἀποστήμασι τῷ	τὰς	μὲν εἶναι θάττους τὰς δὲ
[2, 5]	πιστεύειν, πότερον ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον.	Τὰς	μὲν οὖν ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν
[2, 7]	αὐτὰ ἐκπυροῦται οὕτως ὥστε τήκεσθαι	τὰς	μολυβδίδας, καὶ ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται,
[2, 8]	ἐπεὶ κινούμενα μὲν δι´ αὑτῶν	τὰς	οἰκείας κινεῖσθαι κινήσεις εὔλογον, ταύτας
[2, 13]	ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ δὲ	τὰς	περὶ τούτου λύσεις μὴ μᾶλλον
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερόν, ἔτι πρότερον	τὰς	προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς ἐν
[2, 9]	μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα καὶ	τὰς	ταχυτῆτας ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν
[2, 13]	ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς. Διὸ καὶ	τὰς	τῆς σελήνης ἐκλείψεις πλείους ἢ
[2, 13]	τῆς σελήνης ἐκλείψεις πλείους ἢ	τὰς	τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί φασιν· τῶν
[2, 2]	περὶ τούτων ἐν τοῖς περὶ	τὰς	τῶν ζῴων κινήσεις διὰ τὸ
[2, 2]	ἐστι διὰ τὸ ἐναντίας εἶναι	τὰς	φοράς, ὥστε συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν
[2, 7]	ἐστιν οὔτ´ ἐν πυρὶ φέρεται,	ταῦθ´	ἡμῖν εἰρήσθω περὶ αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 13]	καὶ μονῆς καὶ κινήσεως, σχεδὸν	ταῦτ´	ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ
[2, 13]	τις. Οἱ μὲν γὰρ διὰ	ταῦτα	ἄπειρον τὸ κάτω τῆς γῆς
[2, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν φερομένων βελῶν·	ταῦτα	γὰρ αὐτὰ ἐκπυροῦται οὕτως ὥστε
[2, 13]	πλάτος ἔχοντα τῶν σωμάτων ποιεῖν·	ταῦτα	γὰρ καὶ πρὸς τοὺς ἀνέμους
[2, 9]	καὶ τοῖς ἀνθρώποις ταὐτὸ συμβαίνειν.	Ταῦτα	δή, καθάπερ εἴρηται πρότερον, ἐμμελῶς
[2, 9]	τινα τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ	ταῦτα	καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ τῶν
[2, 7]	ἀέρα τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν.	Ταῦτα	μὲν οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται διὰ
[2, 4]	πρότερον τοῦ ἀτελοῦς, καὶ διὰ	ταῦτα	πρότερον ἂν εἴη τῶν σχημάτων
[2, 4]	οὔτε τόπος, ἀνάγκη καὶ διὰ	ταῦτα	σφαιροειδῆ εἶναι αὐτόν. Εἰ γὰρ
[2, 14]	οὐ φαίνεται γιγνόμενον, ἀλλ´ ἀεὶ	ταὐτὰ	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀνατέλλει καὶ
[2, 8]	οὖν ἀμφότερα κινήσεται, ἄλογον τὸ	ταὐτὰ	τάχη τῶν ἄστρων εἶναι καὶ
[2, 14]	ἔχειν τὴν μεταβολήν, καὶ μὴ	ταὐτὰ	φαίνεσθαι πρὸς ἄρκτον τε καὶ
[2, 2]	τις θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας	ταύτας	ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]	τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν·	ταύτας	γὰρ τὰς διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν
[2, 8]	τὰς οἰκείας κινεῖσθαι κινήσεις εὔλογον,	ταύτας	δ´ οὐ φαίνεται κινούμενα, δῆλον
[2, 13]	οὖν πλεῖστοι περὶ τὰς αἰτίας	ταύτας	διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ τινες οἳ
[2, 2]	δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι	ταύτας	ἐν ἅπασιν ὁμοίως ἐνόμιζον ὑπάρχειν.
[2, 2]	κατὰ τὰς κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ	ταύτας	λέγω ὅθεν ἄρχονται πρῶτον αἱ
[2, 2]	προσάπτειν τῷ τοῦ παντὸς σώματι	ταύτας	τὰς ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ πρῶτον,
[2, 13]	ποιεῖν. Ἔτι δ´ ἐναντίαν ἄλλην	ταύτῃ	κατασκευάζουσι γῆν, ἣν ἀντίχθονα ὄνομα
[2, 7]	ἀνάγκη φερομένης ἐκείνης ἐκθερμαίνεσθαι, καὶ	ταύτῃ	μάλιστα ᾗ ὁ ἥλιος τετύχηκεν
[2, 13]	φύσει τόπον· εἰ δὲ μὴ	ταύτῃ	οὗτος ὁ τόπος, ἀλλὰ διὰ
[2, 12]	ἓν ὁτιοῦν πλείους φέρεται φοράς.	Ταύτῃ	τε οὖν ἀνισάζει ἡ φύσις
[2, 13]	τὸ μέσον, οὐ μόνον δὲ	ταύτην,	ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ
[2, 13]	μέσον φερομένη διὰ τὴν δίνησιν·	ταύτην	γὰρ τὴν αἰτίαν πάντες λέγουσιν
[2, 3]	καὶ τἆλλα, εἴπερ καὶ γῆν·	ταύτην	δ´ ὅτι ἀνάγκη μένειν τι
[2, 14]	γὰρ ἂν τῶν μορίων ἕκαστον	ταύτην	εἶχε τὴν φοράν· νῦν δ´
[2, 5]	τε κίνησιν καὶ ἄπαυστον, καὶ	ταύτην	ἐπὶ τὸ τιμιώτερον. Περὶ δὲ
[2, 13]	(ὃ) Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ	ταύτην	ἔχον τὴν χώραν πῦρ· ὥσπερ
[2, 13]	οὖν τοῦ τόπου τῆς γῆς	ταύτην	ἔχουσί τινες τὴν δόξαν, ὁμοίως
[2, 14]	ὅτι τὰ φερόμενα βάρη ἐπὶ	ταύτην	οὐ παρ´ ἄλληλα φέρεται ἀλλὰ
[2, 13]	ὅλον οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν	ταύτην	τὴν αἰτίαν οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ
[2, 14]	μέσου, ἀναγκαῖον αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι	ταύτην	τὴν κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς
[2, 4]	περὶ τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων	ταύτην	τὴν πίστιν. Εἰ γὰρ τὸ
[2, 13]	φαίνεται πόρρωθεν. Διὰ μὲν οὖν	ταύτην	τὴν φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς ἀπιστεῖν
[2, 1]	εἶναι πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον	ταύτην	τῶν ἄλλων πέρας· τό τε
[2, 9]	μὴ συνακούειν ἡμᾶς τῆς φωνῆς	ταύτης,	αἴτιον τούτου φασὶν εἶναι τὸ
[2, 13]	ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν ἀντέρεισιν.	Ταὐτὸ	δὴ τοῦτο ποιεῖν τῷ πλάτει
[2, 14]	κατὰ στάθμην πάλιν φέρεται εἰς	ταὐτό,	κἂν εἰς ἄπειρον ἡ δύναμις
[2, 14]	τόπου τὸ μέσον. Συμβέβηκε δὲ	ταὐτὸ	μέσον εἶναι τῆς γῆς καὶ
[2, 9]	δοκεῖ διαφέρειν, καὶ τοῖς ἀνθρώποις	ταὐτὸ	συμβαίνειν. Ταῦτα δή, καθάπερ εἴρηται
[2, 5]	μηδὲν ὡς ἔτυχε μηδ´ ἀπὸ	ταὐτομάτου	ἐνδέχεται ἐν τοῖς ἀϊδίοις εἶναι,
[2, 8]	ὑπὸ τῶν κύκλων) εἴτε ἀπὸ	ταὐτομάτου	συνέπεσεν, οὐδ´ οὕτως εὔλογον ὥστ´
[2, 14]	διαπορήσειε δ´ ἄν τις, ἐπεὶ	ταὐτὸν	ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ μέσον, πρὸς
[2, 14]	μέσον, εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα, ποιήσει	ταὐτόν.	Ὅτι μὲν οὖν ὁμοίως γε
[2, 13]	καθάπερ ἐν τοῖς ζῴοις οὐ	ταὐτὸν	τοῦ ζῴου καὶ τοῦ σώματος
[2, 8]	μὲν γὰρ ἂν ἔμενεν ἐν	ταὐτῷ	καὶ οὐ μετέβαλλε τὸν τόπον,
[2, 5]	πάντων καὶ τὸ παριέναι μηθὲν	τάχ´	ἂν δόξειεν εἶναι σημεῖον ἢ
[2, 13]	οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν·	τάχα	γὰρ ἀλυποτέρας διανοίας τὸ μὴ
[2, 6]	εἴπερ τῷ αὐτῷ τε ἐπιτείνει	τάχει	ἢ μείζονι, καὶ ἄπειρον χρόνον.
[2, 9]	καὶ τὸ μέγεθος φερομένων τῷ	τάχει	τοιαύτην φορὰν ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι
[2, 9]	ὄγκους ἐχόντων ἴσους οὔτε τοιούτῳ	τάχει	φερομένων· ἡλίου δὲ καὶ σελήνης,
[2, 8]	κινεῖσθαι τὰ ἔξω, καὶ τὰ	τάχη	εἶναι κατὰ τὰ μεγέθη τῶν
[2, 8]	ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν τὰ	τάχη	τοῖς μεγέθεσι, τῶν δ´ ἄστρων
[2, 8]	ἀμφότερα κινήσεται, ἄλογον τὸ ταὐτὰ	τάχη	τῶν ἄστρων εἶναι καὶ τῶν
[2, 8]	τὸν αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ	τάχη	τῶν ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη
[2, 4]	οὐρανὸς κύκλῳ τε φέρεται καὶ	τάχιστα	κινεῖται, σφαιροειδῆ αὐτὸν ἀνάγκη εἶναι.
[2, 8]	χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ ἂν καὶ	τάχιστα	κινοῖτο καὶ μάλιστα κατέχοι τὸν
[2, 4]	κίνησις ἡ ταχίστη, δῆλον ὅτι	ταχίστη	ἂν εἴη πασῶν τῶν κινήσεων
[2, 4]	ἐλάχιστον, ἐλαχίστη δὲ κίνησις ἡ	ταχίστη,	δῆλον ὅτι ταχίστη ἂν εἴη
[2, 4]	γραμμή· κατὰ δὲ τὴν ἐλαχίστην	ταχίστη	ἡ κίνησις· ὥστ´ εἰ ὁ
[2, 10]	περιφορὰν ἁπλῆν τ´ εἶναι (καὶ	ταχίστην,	τὰς δὲ τῶν ἄλλων βραδυτέρας
[2, 8]	εἶναι τοῦ μείζονος κύκλου τὸ	τάχος	εὔλογον περὶ τὸ αὐτὸ κέντρον
[2, 14]	μεγάλης· οὐ γὰρ ἂν οὕτω	ταχὺ	ἐπίδηλον ἐποίει μεθισταμένοις οὕτω βραχύ.
[2, 9]	Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα καὶ τὰς	ταχυτῆτας	ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς
[2, 13]	τὴν ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι τό	τε	ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς τὴν
[2, 8]	αὐτό. Συμβαίνει οὖν ἅμα τό	τε	ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ
[2, 7]	τετύχηκεν ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ πλησιάζοντός	τε	αὐτοῦ καὶ ἀνίσχοντος καὶ ὑπὲρ
[2, 13]	ὡς εἴ περ ἀπείρονα γῆς	τε	βάθη καὶ δαψιλὸς αἰθήρ, ὡς
[2, 8]	οὕτως οὐθὲν ἄλογον συμβαίνει· τό	τε	γὰρ θᾶττον εἶναι τοῦ μείζονος
[2, 1]	ταύτην τῶν ἄλλων πέρας· τό	τε	γὰρ πέρας τῶν περιεχόντων ἐστί,
[2, 6]	μέσον ἐστὶν αὐτῆς ἁπλῶς· τῷ	τε	γὰρ χρόνῳ ἀΐδιος καὶ τῷ
[2, 2]	μόρια, λέγω δ´ οἷον τό	τε	δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, τοῖς
[2, 9]	μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί	τε	δεῦρο καὶ τὴν ἰσχὺν ἀμήχανον
[2, 12]	περὶ ἑκάστου τῶν ἄστρων. Τοῦτό	τε	δὴ δικαίως ἀπορήσειεν ἄν τις,
[2, 2]	πρὸς τὰς ἄλλας ἰδέας. Διά	τε	δὴ τὸ παραλείπειν τὰς κυριωτέρας
[2, 14]	τὸ πρῶτον ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν	τε	δὴ τὸν λόγον ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 6]	καὶ θάτερον) εἴπερ τῷ αὐτῷ	τε	ἐπιτείνει τάχει ἢ μείζονι, καὶ
[2, 13]	φερομένην περὶ τὸ μέσον νύκτα	τε	καὶ ἡμέραν ποιεῖν. Ἔτι δ´
[2, 14]	μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι πρὸς ἄρκτον	τε	καὶ μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν· ἔνιοι γὰρ
[2, 8]	μετέβαλλε τὸν τόπον, ὅπερ φαίνεταί	τε	καὶ πάντες φασίν. Ἔτι δὲ
[2, 10]	τὰς δὲ τῶν ἄλλων βραδυτέρας	τε	καὶ πλείους (ἕκαστον γὰρ ἀντιφέρεται
[2, 5]	εἰρημένου· βέλτιστον γὰρ κινεῖσθαι ἁπλῆν	τε	κίνησιν καὶ ἄπαυστον, καὶ ταύτην
[2, 8]	ὥστ´ ἐν ἅπασιν ἅμα τόν	τε	κύκλον εἶναι μείζω καὶ τὴν
[2, 14]	τοῦ μείζονος ὠθούμενον οὐχ οἷόν	τε	κυμαίνειν, ἀλλὰ συμπιέζεσθαι μᾶλλον καὶ
[2, 3]	μέσου, τούτου δ´ οὐθὲν οἷόν	τε	μένειν μόριον, οὔθ´ ὅλως οὔτ´
[2, 8]	ὁ μείζων περιοισθήσεται κύκλος) τό	τε	μὴ διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν διά
[2, 6]	τιθέμενα. Ὅτι μὲν οὖν εἷς	τε	μόνος ἐστὶν ὁ οὐρανός, καὶ
[2, 8]	καὶ εὐλόγως ἂν δόξειεν ὅ	τε	(ὅλος οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι καὶ
[2, 12]	ὁτιοῦν πλείους φέρεται φοράς. Ταύτῃ	τε	οὖν ἀνισάζει ἡ φύσις καὶ
[2, 6]	ἂν εἴη λέγειν, ἐκ τίνων	τε	συνεστᾶσι καὶ ἐν ποίοις σχήμασι
[2, 14]	τὴν γῆν καὶ ἀκίνητον, διά	τε	τὰς εἰρημένας αἰτίας, καὶ διότι
[2, 4]	τὸν οὐρανόν· τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν	τε	τῇ οὐσίᾳ καὶ τῇ φύσει
[2, 12]	ἄστρων εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά	τε	τὴν οὐσίαν ἐστὶ καὶ κατὰ
[2, 12]	καὶ κατὰ τὸ σχῆμα, περί	τε	τῆς φορᾶς καὶ τῆς τάξεως
[2, 13]	γῆς ὕδωρ· ὥστε πῶς οἷόν	τε	τὸ κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ
[2, 9]	ἡλίου δὲ καὶ σελήνης, ἔτι	τε	τοσούτων τὸ πλῆθος ἄστρων καὶ
[2, 13]	Ὅσα μὲν οὖν τυγχάνει περί	τε	τοῦ σχήματος αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα καὶ
[2, 8]	μὴ διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν διά	τε	τοῦτο συμβήσεται καὶ ὅτι δέδεικται
[2, 13]	περὶ τῆς γῆς εἰπεῖν, οὗ	τε	τυγχάνει κειμένη, καὶ πότερον τῶν
[2, 1]	αὑτῷ τὸν ἄπειρον χρόνον, ἔκ	τε	τῶν εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν
[2, 4]	ὥστ´ εἰ ὁ οὐρανὸς κύκλῳ	τε	φέρεται καὶ τάχιστα κινεῖται, σφαιροειδῆ
[2, 9]	πλοίῳ τὰ μόρια, οὐχ οἷόν	τε	ψοφεῖν, οὐδ´ αὐτὸ τὸ πλοῖον,
[2, 13]	ἐπὶ τοῦ πυρός· ἀνάγκη γὰρ	τεθὲν	μένειν ὁμοίως ὥσπερ τὴν γῆν·
[2, 13]	δ´ ἐστὶν ἐκ τοῦ πάσας	τεθεωρηκέναι	τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ καὶ
[2, 13]	ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι ἂν	τεθῇ	ἐπὶ τοῦ μέσου, μένειν, ὥστε
[2, 13]	ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως δὲ πάντῃ	τεινομένης,	ὅτι οὐ διαρραγήσεται, καὶ τοῦ
[2, 14]	ὑπολαμβάνειν ἄπιστα δοκεῖν· λέγουσι δὲ	τεκμαιρόμενοι	καὶ τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι περὶ
[2, 14]	λέγουσιν εἶναι μυριάδας. Ἐξ ὧν	τεκμαιρομένοις	οὐ μόνον σφαιροειδῆ τὸν ὄγκον
[2, 13]	ἀπολαμβανόμενος καὶ μένων ὁ ἀήρ,	τεκμήρια	πολλὰ λέγουσιν. Πρῶτον μὲν οὖν
[2, 9]	συμφωνίαν τῶν φερομένων ἡμῖν ἐστι	τεκμήριον.	Ὅσα μὲν γὰρ αὐτὰ φέρεται,
[2, 13]	τὸ σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται δὲ	τεκμήριον	ὅτι δύνων καὶ ἀνατέλλων ὁ
[2, 2]	ἀρχῇ, ἐκείνους δὲ πρὸς τῷ	τέλει.	Περὶ μὲν οὖν τῶν κατὰ
[2, 2]	εὔλογον ὑπάρχειν τοῖς σώμασι τοῖς	τελείοις	πάσας. Ἔστι δὲ τὸ μὲν
[2, 4]	ὁ κύκλος. Ἔτι δὲ εἴπερ	τέλειόν	ἐστιν οὗ μηδὲν ἔξω τῶν
[2, 4]	τὸν κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ	τέλειον	πρότερον τοῦ ἀτελοῦς, καὶ διὰ
[2, 4]	τοῦ κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν ὅτι	τέλειος	ἂν εἴη ἡ περιέχουσα τὸν
[2, 1]	τῶν περιεχόντων ἐστί, καὶ αὕτη	τέλειος	οὖσα περιέχει τὰς ἀτελεῖς καὶ
[2, 12]	ἐν πολλαῖς γὰρ σφαίραις ἡ	τελευταία	σφαῖρα ἐνδεδεμένη φέρεται, ἑκάστη δὲ
[2, 12]	σώματα κινοῦσιν αἱ πρὸ τῆς	τελευταίας	καὶ τῆς ἓν ἄστρον ἐχούσης·
[2, 13]	δὲ τοῦ τόπου μέσον ἔοικε	τελευτῇ	μᾶλλον ἢ ἀρχῇ· τὸ μὲν
[2, 1]	οὐδεμίαν οὔτ´ ἀρχὴν ἔχουσα οὔτε	τελευτήν,	ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα τὸν ἄπειρον
[2, 1]	καὶ ἀΐδιος, ἀρχὴν μὲν καὶ	τελευτὴν	οὐκ ἔχων τοῦ παντὸς αἰῶνος,
[2, 12]	ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ τούτων θάτερον	τέλος	αὐτοῖς. Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου
[2, 12]	ἐσχάτου ἐλθεῖν· οἷον εἰ ὑγίεια	τέλος,	τὸ μὲν δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει,
[2, 12]	ἐκείνου τυχεῖν ἄριστον πᾶσι τοῦ	τέλους·	εἰ δὲ μή, ἀεὶ ἄμεινόν
[2, 13]	τοῦ μένειν αὐτήν. Οὐ γὰρ	τέμνειν	ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν τὸν ἀέρα τὸν
[2, 4]	ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ ὡς ἂν	τέμνων	τις εἰς τὰ μέρη διέλοι
[2, 13]	κινεῖσθαι περὶ τὸν διὰ παντὸς	τεταμένον	πόλον, ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ
[2, 13]	ἐσχάτου, λέγω δ´ οἷον τὸ	τέταρτον	μέρος πρὸς τὸ τέταρτον μέρος
[2, 13]	τὸ τέταρτον μέρος πρὸς τὸ	τέταρτον	μέρος τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ
[2, 12]	ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν οἱ πάλαι	τετηρηκότες	ἐκ πλείστων ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ
[2, 14]	ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται τῆς περιφερείας, εἰς	τετταράκοντα	λέγουσιν εἶναι μυριάδας. Ἐξ ὧν
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερόν, τὰς δὲ	τέτταρας	παρέλιπον οὐθὲν ἧττον κυρίας οὔσας·
[2, 7]	ταύτῃ μάλιστα ᾗ ὁ ἥλιος	τετύχηκεν	ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ πλησιάζοντός τε
[2, 2]	συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν εἶναι πρὸς	τῇ	ἀρχῇ, ἐκείνους δὲ πρὸς τῷ
[2, 6]	εἴτε γὰρ τὸ κινοῦν μὴ	τῇ	αὐτῇ δυνάμει κινοῖ, εἴτε τὸ
[2, 12]	ἢ πλείω οὐ φαίνεται ἐν	τῇ	αὐτῇ ἐνδεδεμένα φορᾷ. Περὶ δὴ
[2, 3]	καὶ ἔκστασίς τίς ἐστιν ἐν	τῇ	γενέσει τὸ παρὰ φύσιν τοῦ
[2, 13]	φοράν, οὐδ´ ἂν ὁ ὑπὸ	τῇ	γῇ κωλύοι τὴν κάτω· τὰ
[2, 13]	καὶ ἑτέροις συνδόξειε μὴ δεῖν	τῇ	γῇ τὴν τοῦ μέσου χώραν
[2, 13]	ὑπὸ τοῦ νείκους, τίς αἰτία	τῇ	γῇ τῆς μονῆς ἦν; Οὐ
[2, 13]	ὅτι ἀναγκαῖον εἶναί τινα καὶ	τῇ	γῇ φύσει τόπον· εἰ δὲ
[2, 4]	μὲν εὐθείᾳ πρόσθεσίς ἐστιν ἀεί,	τῇ	δὲ τοῦ κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν
[2, 13]	γῆν οἰητέον. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τῇ	δίνῃ γε τὸ βαρὺ καὶ
[2, 2]	τοῖς ζῴοις. Τὰ μὲν γὰρ	τῇ	δυνάμει διαφέρει μόνον, τὰ δὲ
[2, 14]	ἡ δ´ ἀπὸ τοῦ μέσου	τῇ	ἐπὶ τὸ μέσον ἐναντία. Εἰ
[2, 4]	πρῶτον δὲ σῶμα τὸ ἐν	τῇ	ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς ἂν εἴη
[2, 2]	ἀνδριάντος, ἢ τὰ ἐναντίως ἔχοντα	τῇ	θέσει, δεξιὸν μὲν τὸ κατὰ
[2, 7]	φέρεσθαι, ὃς διὰ τὴν πληγὴν	τῇ	κινήσει γίγνεται πῦρ. Τῶν δὲ
[2, 6]	Λείπεται δὴ λέγειν ἐναλλὰξ εἶναι	τῇ	κινήσει τὸ θᾶττον καὶ τὸ
[2, 3]	ἔστιν ἐναντία κίνησις ἡ κύκλῳ	τῇ	κύκλῳ, σκεπτέον διὰ τί πλείους
[2, 1]	οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον, ἀλλὰ καὶ	τῇ	μαντείᾳ τῇ περὶ τὸν θεὸν
[2, 4]	δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται πρότερον, καὶ	τῇ	μὲν εὐθείᾳ πρόσθεσίς ἐστιν ἀεί,
[2, 12]	φύσις καὶ ποιεῖ τινὰ τάξιν,	τῇ	μὲν μιᾷ φορᾷ πολλὰ ἀποδοῦσα
[2, 6]	γὰρ καὶ ἄμικτα καὶ ἐν	τῇ	οἰκείᾳ χώρᾳ, καὶ οὐθὲν αὐτοῖς
[2, 4]	οὐρανόν· τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν τε	τῇ	οὐσίᾳ καὶ τῇ φύσει πρῶτον.
[2, 12]	δὲ τοῦτο περὶ ἐνίων καὶ	τῇ	ὄψει γέγονεν· τὴν γὰρ σελήνην
[2, 1]	ἐμμελέστερον, ἀλλὰ καὶ τῇ μαντείᾳ	τῇ	περὶ τὸν θεὸν μόνως ἂν
[2, 14]	τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν μειζόνων	τῇ	προώσει τῆς ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν
[2, 12]	τίνα ποτ´ αἰτίαν ἐν μὲν	τῇ	πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων
[2, 7]	Τῶν δὲ ἄνω ἕκαστον ἐν	τῇ	σφαίρᾳ φέρεται, ὥστ´ αὐτὰ μὲν
[2, 1]	γε μηδ´ ὥσπερ τῇ ψυχῇ	τῇ	τῶν θνητῶν ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις
[2, 4]	ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ πρότερον	(τῇ	φύσει) ἐν ἑκάστῳ γένει τὸ
[2, 4]	οἰκειότατόν τε τῇ οὐσίᾳ καὶ	τῇ	φύσει πρῶτον. Εἴπωμεν δὲ καθόλου
[2, 1]	ἔμφρονος, εἴ γε μηδ´ ὥσπερ	τῇ	ψυχῇ τῇ τῶν θνητῶν ζῴων
[2, 7]	γὰρ αὐτὰ ἐκπυροῦται οὕτως ὥστε	τήκεσθαι	τὰς μολυβδίδας, καὶ ἐπείπερ αὐτὰ
[2, 13]	ὑπάρξει, κἂν σφαιροειδὴς μὲν ᾖ,	τηλικαύτη	δὲ τὸ μέγεθος· μενεῖ γὰρ
[2, 9]	ἡ πρύμνα ποιεῖ ψόφον πολὺν	τηλικαύτης	νεώς, ἢ πάλιν αὐτὸ τὸ
[2, 9]	Δοκεῖ γάρ τισιν ἀναγκαῖον εἶναι	τηλικούτων	φερομένων σωμάτων γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ
[2, 2]	δὲ τῶν ἔμπροσθεν ἡ κατὰ	τὴν	αἴσθησιν· ἔμπροσθεν γὰρ λέγω ἐφ´
[2, 14]	καὶ διὰ τῶν φαινομένων κατὰ	τὴν	αἴσθησιν· οὔτε γὰρ ἂν αἱ
[2, 9]	ἄτοπον, περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι	τὴν	αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν
[2, 13]	ἵνα μὴ πράγματ´ ἔχωσι ζητοῦντες	τὴν	αἰτίαν· διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως
[2, 13]	φασίν· ὅτι δὲ μένει, ζητοῦσι	τὴν	αἰτίαν, καὶ λέγουσιν οἱ μὲν
[2, 13]	οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν ταύτην	τὴν	αἰτίαν οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι
[2, 13]	διὰ τὴν δίνησιν· ταύτην γὰρ	τὴν	αἰτίαν πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν
[2, 5]	ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ	τὴν	αἰτίαν τοῦ λέγειν τίς ἐστιν,
[2, 13]	οὗτος ὁ τόπος, ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἀνάγκην μένει τὴν τῆς ὁμοιότητος
[2, 6]	ἡ γὰρ ἀνωμαλία γίγνεται διὰ	τὴν	ἄνεσιν καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι δ´
[2, 13]	τοὺς ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ	τὴν	ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο ποιεῖν
[2, 13]	μόνον δὲ ταύτην, ἀλλὰ καὶ	τὴν	ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν πρότερον. Ἐνίοις
[2, 13]	δ´ ἄνω ἀὴρ μὴ κωλύει	τὴν	ἄνω φοράν, οὐδ´ ἂν ὁ
[2, 6]	κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη	τὴν	ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι τῆς κινήσεως ἢ
[2, 13]	ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ περιφερῆ	τὴν	ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς
[2, 5]	αὕτη γὰρ ἡ αἰτία λύει	τὴν	ἀπορίαν. Εἰ γὰρ ἔχει ὡς
[2, 10]	δὲ πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ	τὴν	ἀπόστασιν· τὰ δὲ μεταξὺ κατὰ
[2, 8]	οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἀπόστασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως· ἡ
[2, 13]	εἴπερ ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ γίνεσθαι	τὴν	ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι τό τε
[2, 8]	ὄψις ἀποτεινομένη μακρὰν ἑλίσσεται διὰ	τὴν	ἀσθένειαν. Ὅπερ αἴτιον ἴσως καὶ
[2, 14]	παρὰ τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ	τὴν	ἀστρολογίαν· τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει
[2, 13]	φέρεται κάτω, πεφυκὸς φέρεσθαι, διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι μήτε τῆς
[2, 13]	μὲν οὖν τῆς θέσεως οὐ	τὴν	αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ
[2, 4]	γὰρ στρεφόμενον τὸ εὐθέγραμμον οὐδέποτε	τὴν	αὐτὴν ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου
[2, 14]	Ὃ γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε,	τὴν	αὐτὴν ἔχει τούτοις λύσιν· εἰ
[2, 1]	τοῦτον οἱ συστήσαντες τὸν λόγον	τὴν	αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον·
[2, 8]	Ἔτι δὲ πάντα μὲν εὔλογον	τὴν	αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ
[2, 4]	τῆς φορᾶς, διὰ τὸ μὴ	τὴν	αὐτὴν χώραν κατέχειν τὸ ὅλον.
[2, 8]	κύκλον καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι	τὴν	αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα τὴν περιφέρειαν.
[2, 6]	οὐθὲν γὰρ τῶν μερῶν ἔχει	τὴν	αὑτοῦ χώραν. Εἰ οὖν ἐν
[2, 4]	ΒΓ. Ἡ οὖν ἀχθεῖσα ἐπὶ	τὴν	βάσιν, ἐφ´ ἧς ΑΔ, ἐλάττων
[2, 12]	ἐνίων καὶ τῇ ὄψει γέγονεν·	τὴν	γὰρ σελήνην ἑωράκαμεν διχότομον μὲν
[2, 14]	ἔξω τῆς πρώτης, ὥστε καὶ	τὴν	γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ τὸ
[2, 13]	πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ	τὴν	γῆν εἴ τις ἀφείη μετεωρίσας,
[2, 13]	ἀντιφράττειν αὐτήν, ἀλλ´ οὐ μόνον	τὴν	γῆν. Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστιν
[2, 14]	ἀνάγκη ἐπὶ τοῦ μέσου εἶναι	τὴν	γῆν καὶ ἀκίνητον, διά τε
[2, 13]	τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς	τὴν	γῆν καὶ τὸ τῆς περιφερείας
[2, 4]	τὸ μὲν ὕδωρ ἐστὶ περὶ	τὴν	γῆν, ὁ δ´ ἀὴρ περὶ
[2, 13]	που πέφυκεν, δῆλον ὅτι καὶ	τὴν	γῆν οἰητέον. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[2, 13]	μορίων αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη	τὴν	γῆν, οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος.
[2, 13]	γὰρ τεθὲν μένειν ὁμοίως ὥσπερ	τὴν	γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς
[2, 13]	καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος	τὴν	γῆν· οὐδὲ γὰρ τὸ ὕδωρ
[2, 13]	μέσον τῆς δίνης. Διὸ δὴ	τὴν	γῆν πάντες ὅσοι τὸν οὐρανὸν
[2, 13]	τοῦτο ποιεῖν τῷ πλάτει φασὶ	τὴν	γῆν πρὸς τὸν ὑποκείμενον ἀέρα,
[2, 5]	τὴν μὲν ἐπὶ τὸ Β	τὴν	δ´ ἐπὶ τὸ Γ, ὅτι
[2, 13]	τοῦ μέσου πῦρ εἶναί φασι,	τὴν	δὲ γῆν, ἓν τῶν ἄστρων
[2, 8]	γὰρ ἂν ἐγίγνετο τὰ φαινόμενα.	Τὴν	δὲ γῆν ὑποκείσθω ἠρεμεῖν. Λείπεται
[2, 9]	γὰρ φωνῆς καὶ σιγῆς εἶναι	τὴν	διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις
[2, 13]	γὰρ δὴ καὶ τότε αἰτιάσεται	τὴν	δίνην. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 13]	αἰτίαν; Οὐ γὰρ διά γε	τὴν	δίνην. Εἰ δὲ τοῦτο φέρεσθαί
[2, 13]	Ἦν ἄρα καὶ πρὶν γενέσθαι	τὴν	δίνην τὸ μὲν βαρὺ τὸ
[2, 13]	συννοεῖν ὅτι πρότερον μὲν διὰ	τὴν	δίνησιν ἐφέρετο τὰ μόρια τῆς
[2, 1]	τὸν τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ	τὴν	δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς τῆς
[2, 13]	ἐπὶ τὸ μέσον φερομένη διὰ	τὴν	δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν
[2, 13]	τῆς γῆς ταύτην ἔχουσί τινες	τὴν	δόξαν, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[2, 4]	ἕν, τὸ δὲ τρίγωνον (κατὰ	τὴν	δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν
[2, 2]	περιθείη σφαῖραν· ἕξει μὲν γὰρ	τὴν	δύναμιν διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ,
[2, 14]	πάντα τὰ φερόμενα τὴν φορὰν	τὴν	ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ κινούμενα
[2, 12]	ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν	τὴν	ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν ἄστρων εἴρηται
[2, 8]	τὸν αὐτὸν τόπον) πρὸς δὲ	τὴν	εἰς τὸ πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα
[2, 4]	τοῦ κύκλου γραμμή· κατὰ δὲ	τὴν	ἐλαχίστην ταχίστη ἡ κίνησις· ὥστ´
[2, 8]	τῶν ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ	τὴν	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα
[2, 8]	δεῖ τὸν μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι	τὴν	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν, τὰ δ´
[2, 9]	ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς	τὴν	ἐναντίαν σιγήν· πρὸς ἄλληλα γὰρ
[2, 12]	ζητεῖν μὲν καλῶς ἔχει καὶ	τὴν	ἐπὶ πλεῖον σύνεσιν, καίπερ μικρὰς
[2, 13]	τὸ μέσον, ἡμῖν ἄδηλα διὰ	τὴν	ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς. Διὸ καὶ
[2, 8]	κινεῖται τὰ ἄστρα δι´ αὑτῶν,	τὴν	ἑτέραν ἂν κινοῖτο τούτων· ἀλλ´
[2, 13]	μὴ πρὸς τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι	τὴν	ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς τὸν τἀναντία
[2, 3]	φοραί, καίπερ πόρρωθεν πειρωμένοις ποιεῖσθαι	τὴν	ζήτησιν, πόρρω δ´ οὐχ οὕτω
[2, 13]	γὰρ οὐδὲ νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον	τὴν	ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι
[2, 13]	ἔτι προστιθέασι, καὶ φασὶ διὰ	τὴν	ἠρεμίαν ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα τοῦτ´
[2, 14]	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι	τὴν	θάλατταν μίαν, μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν
[2, 14]	Ἡρακλείας στήλας τόπον τῷ περὶ	τὴν	Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 9]	ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο καὶ	τὴν	ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι τῆς βίας.
[2, 13]	εἶναί φασιν, ἐναντίως οἱ περὶ	τὴν	Ἰταλίαν, καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι λέγουσιν·
[2, 13]	ὁ ὑπὸ τῇ γῇ κωλύοι	τὴν	κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ τῶν
[2, 3]	μὴ ἐνδέχεται εἶναι κατὰ φύσιν	τὴν	κίνησιν ἀΐδιον· (τούτων δ´ ἔστι
[2, 13]	ἔρχεται, τὰ δ´ ἐπιπολάζει διὰ	τὴν	κίνησιν. Ἦν ἄρα καὶ πρὶν
[2, 1]	καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ καὶ	τὴν	κίνησιν μετὰ βίας οὖσαν, εἴπερ
[2, 14]	ἀναγκαῖον αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην	τὴν	κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς γε
[2, 8]	ποιεῖ τοῦ ἄστρου δοκεῖν εἶναι	τὴν	κίνησιν· οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν
[2, 8]	αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν φύσιν πρὸς	τὴν	κίνησιν (οὐθὲν γὰρ ὡς ἔτυχε
[2, 13]	ἀδύνατον εἰς τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι	τὴν	κίνησιν· ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν.
[2, 11]	τὸ μηδὲν ἔχειν ὄργανον πρὸς	τὴν	κίνησιν. Ὥστε δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ
[2, 4]	περιφορᾷ, σφαιροειδὲς ἂν εἴη τὸ	τὴν	κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ τὸ
[2, 5]	κινηθῆναι, οἷον ἀπὸ τοῦ Α	τὴν	μὲν ἐπὶ τὸ Β τὴν
[2, 10]	δὲ βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται	τὴν	μὲν ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν
[2, 8]	ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων γίγνεσθαι	τὴν	μεταβολήν, ἢ κινουμένων, ἢ τοῦ
[2, 14]	(ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην ἔχειν	τὴν	μεταβολήν, καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι
[2, 8]	τὸ μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται	τὴν	οἰκείαν φοράν, οὕτως καὶ ἐν
[2, 6]	τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὴν	ὅλην ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν· ἡ γὰρ
[2, 14]	τοῦ μέσου, φανερὸν ὅτι καὶ	τὴν	ὅλην ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς ὃ
[2, 13]	αὐτῆς, ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ	τὴν	ὅλην· οὗ δὲ φέρεται κατὰ
[2, 2]	διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ, διὰ	τὴν	ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν αὐτὸν
[2, 13]	εἰσὶ δέ τινες οἳ διὰ	τὴν	ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ
[2, 14]	τὰς ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει	τὴν	ὁρίζουσαν γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει
[2, 12]	εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά τε	τὴν	οὐσίαν ἐστὶ καὶ κατὰ τὸ
[2, 8]	κίνησιν· οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν	τὴν	ὄψιν ἢ τὸ ὁρώμενον. Ἀλλὰ
[2, 11]	σελήνη δείκνυται διὰ τῶν περὶ	τὴν	ὄψιν ὅτι σφαιροειδής· οὐ γὰρ
[2, 4]	οὐκ ἔστι, πάλιν ἔσται, διὰ	τὴν	παράλλαξιν τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ
[2, 13]	γὰρ τὴν στενοχωρίαν οὐκ ἔχων	τὴν	πάροδον ὁ ἀὴρ μένει διὰ
[2, 13]	τούτων διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ	τὴν	παροῦσαν δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον ὡς
[2, 12]	ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν	τὴν	πᾶσαν τάξιν, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 1]	τῆς ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη	τὴν	παῦλαν. Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ
[2, 8]	ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα	τὴν	περιφέρειαν. Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον
[2, 4]	τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην	τὴν	πίστιν. Εἰ γὰρ τὸ μὲν
[2, 1]	τε τῶν εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν	τὴν	πίστιν, καὶ διὰ τῆς δόξης
[2, 7]	ἐν ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ	τὴν	πληγὴν τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ.
[2, 12]	φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας	τὴν	προθυμίαν μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ
[2, 12]	τῆς ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν	τὴν	πρώτην μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ
[2, 14]	προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ μέσου	τὴν	ῥοπὴν ἐχόντων ἀμφοῖν, καὶ τοῦ
[2, 14]	μέσον· μέχρι τούτου γὰρ ἔχει	τὴν	ῥοπήν. Οὐδὲν τοίνυν τοῦτο διαφέρει
[2, 13]	τὸ μέγεθος μᾶλλον· διὰ γὰρ	τὴν	στενοχωρίαν οὐκ ἔχων τὴν πάροδον
[2, 4]	ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ ὧν γὰρ	τὴν	σύστασιν εἴληφεν, οὐδὲν οὕτω δυνατὸν
[2, 4]	γὰρ τῶν στερεῶν οὐ διαιροῦσι	τὴν	σφαῖραν ὡς οὐκ ἔχουσαν πλείους
[2, 1]	φασιν Ἄτλαντός τινος αὐτῷ προσδεῖσθαι	τὴν	σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ καὶ τοῦτον
[2, 4]	δὲ καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸν	τὴν	τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον,
[2, 14]	γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ	τὴν	τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς
[2, 13]	περιθέουσαν καὶ θᾶττον φερομένην ἢ	τὴν	τῆς γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ
[2, 13]	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀνάγκην μένει	τὴν	τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ
[2, 13]	Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν	τὴν	τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι δὲ
[2, 1]	τῆς ψυχῆς οἷόν τ´ εἶναι	τὴν	τοιαύτην ζωὴν ἄλυπον καὶ μακαρίαν·
[2, 7]	ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´ ἀέρος ὑπὸ	τὴν	τοῦ κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν ὄντος
[2, 13]	συνδόξειε μὴ δεῖν τῇ γῇ	τὴν	τοῦ μέσου χώραν ἀποδιδόναι, τὸ
[2, 3]	μίαν ἢ πλείους· κατὰ γὰρ	τὴν	τοῦ ὅλου ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν
[2, 13]	αἴτιον, οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς,	τὴν	τοῦ οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ περιθέουσαν
[2, 12]	χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ	τὴν	τῶν ἄστρων πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην
[2, 13]	πόρρωθεν. Διὰ μὲν οὖν ταύτην	τὴν	φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ
[2, 6]	μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν. Ὥστε καὶ	τὴν	φορὰν ἀδύνατον ἀνώμαλον εἶναι. Καὶ
[2, 7]	τοῦ σώματος ἐν ᾧ τυγχάνει	τὴν	φορὰν ἔχον, ἐπειδὴ ἔφαμέν τι
[2, 8]	τε κύκλον εἶναι μείζω καὶ	τὴν	φορὰν θάττω τοῦ ἐν αὐτῷ
[2, 14]	τῶν μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε	τὴν	φοράν· νῦν δ´ ἐπ´ εὐθείας
[2, 14]	ἀΐδιος. Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα	τὴν	φορὰν τὴν ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται
[2, 13]	κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ βαρυτέρου	τὴν	φύσιν; Ἔτι δ´ εἴπερ ὅλη
[2, 8]	τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι	τὴν	φύσιν πρὸς τὴν κίνησιν (οὐθὲν
[2, 9]	συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι	τὴν	φωνὴν φερομένων κύκλῳ τῶν ἄστρων.
[2, 13]	φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ ταύτην ἔχον	τὴν	χώραν πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον
[2, 1]	τοῦτο ῥοπὴν (εἰς πίστιν περὶ	τῆς	ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ τῆς ἀϊδιότητος.
[2, 1]	περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ	τῆς	ἀϊδιότητος. Διόπερ καλῶς ἔχει συμπείθειν
[2, 1]	φορᾶς, οὐ μόνον αὐτοῦ περὶ	τῆς	ἀϊδιότητος οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον, ἀλλὰ
[2, 10]	εὔλογον ἤδη τὸ μὲν ἐγγυτάτω	τῆς	ἁπλῆς καὶ πρώτης περιφορᾶς ἐν
[2, 13]	μὴ μᾶλλον ἀτόπους εἶναι δοκεῖν	τῆς	ἀπορίας, θαυμάσειεν ἄν τις. Οἱ
[2, 12]	δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ δὲ	τῆς	ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν τὴν
[2, 13]	οὐ μέχρι περ οὗ δυνατὸν	τῆς	ἀπορίας. Πᾶσι γὰρ ἡμῖν τοῦτο
[2, 10]	δὲ μεταξὺ κατὰ λόγον ἤδη	τῆς	ἀποστάσεως, ὥσπερ καὶ δεικνύουσιν οἱ
[2, 1]	ἂν ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ διαθέσεως	τῆς	ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ
[2, 12]	γὰρ δεῖ τῆς ζωῆς καὶ	τῆς	ἀρχῆς ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι
[2, 2]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ	τῆς	ἀρχῆς τοῦ κινεῖσθαι· καὶ γὰρ
[2, 1]	δ´ ἄλλων τῶν μὲν αἰτία	τῆς	ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη τὴν
[2, 9]	καὶ τὴν ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι	τῆς	βίας. Ἀλλ´ εὐλόγως οὔτ´ ἀκούομεν
[2, 9]	σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον ὁ	τῆς	βροντῆς διίστησι λίθους καὶ (τὰ
[2, 13]	μὴ κυκλοτερῆ τὸν ὄγκον εἶναι	τῆς	γῆς· ἀλλ´ ἔτι προστιθέασι, καὶ
[2, 14]	σφαιροειδῆ τὸν ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι	τῆς	γῆς, ἀλλὰ καὶ μὴ μέγαν
[2, 14]	δῆλον περιφερὲς ὂν τὸ σχῆμα	τῆς	γῆς, ἀλλὰ καὶ σφαίρας οὐ
[2, 13]	γὰρ εἰρημένον οὐκ ἴδιόν ἐστι	τῆς	γῆς. Ἀλλὰ μὴν οὐκ ἀναγκαῖον.
[2, 14]	τὴν τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ	τῆς	γῆς ἂν εἴη περιφέρεια τοῦ
[2, 13]	πῶς ποτε μικρὸν μὲν μόριον	τῆς	γῆς, ἂν μετεωρισθὲν ἀφεθῇ, φέρεται
[2, 14]	παντός ἐστι μέσον, ἢ διότι	τῆς	γῆς. Ἀνάγκη δὴ πρὸς τὸ
[2, 13]	φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον ἴδιον	τῆς	γῆς. (Ἄτοπον δὲ καὶ τοῦτο
[2, 13]	ἡμῖν ἄδηλα διὰ τὴν ἐπιπρόσθησιν	τῆς	γῆς. Διὸ καὶ τὰς τῆς
[2, 13]	διὰ ταῦτα ἄπειρον τὸ κάτω	τῆς	γῆς εἶναί φασιν, ἐπ´ ἄπειρον
[2, 13]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν δὲ περὶ	τῆς	γῆς εἰπεῖν, οὗ τε τυγχάνει
[2, 14]	ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ τὴν	τῆς	γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς γῆς
[2, 13]	εἰ μὴ πλατὺ τὸ σχῆμα	τῆς	γῆς ἐστι, διὰ τοῦτο μὲν
[2, 14]	κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς γε	τῆς	γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ ἂν
[2, 14]	Συμβέβηκε δὲ ταὐτὸ μέσον εἶναι	τῆς	γῆς καὶ τοῦ παντός· φέρεται
[2, 13]	τὸν αὐτὸν λόγον ὄντα περὶ	τῆς	γῆς καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ
[2, 14]	βάρος ἔχοντα καὶ τὰ μόρια	τῆς	γῆς κατὰ φύσιν· πότερον ὅτι
[2, 14]	φέρεται γὰρ καὶ ἐπὶ τὸ	τῆς	γῆς μέσον, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός,
[2, 14]	δὲ φέρεται καὶ πρὸς τὸ	τῆς	γῆς μέσον, σημεῖον ὅτι τὰ
[2, 8]	τοίνυν ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης γε	τῆς	γῆς· οὐ γὰρ ἂν ἐγίγνετο
[2, 14]	τοῦ τυχόντος ἢ ἐπὶ ὅλης	τῆς	γῆς· οὐ γὰρ διὰ μικρότητα
[2, 13]	ὁμοιότητος λόγον, εἰ μὴ φύσει	τῆς	γῆς οὗτος ὁ τόπος ἦν.
[2, 14]	ὡς ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης	τῆς	γῆς. Περὶ μὲν οὖν τοῦ
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ μέσου καὶ σφαιροειδοῦς	τῆς	γῆς πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο πρὸς
[2, 13]	τὴν δίνησιν ἐφέρετο τὰ μόρια	τῆς	γῆς πρὸς τὸ μέσον· νῦν
[2, 13]	Περὶ μὲν οὖν τοῦ τόπου	τῆς	γῆς ταύτην ἔχουσί τινες τὴν
[2, 14]	τὸ μέσον φέρεται, καὶ τὸ	τῆς	γῆς. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη
[2, 13]	καὶ θᾶττον φερομένην ἢ τὴν	τῆς	γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ τὸ
[2, 13]	τὴν ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ	τῆς	γῆς, ὡς δέον, εἴπερ ἦν
[2, 14]	μέσον τοῦ ὅλου καὶ τὸ	τῆς	γῆς· ὥστε ἢ οὐ μενεῖ
[2, 13]	ὑπὸ μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ	τῆς	γῆς. Ὥστε τοῦτο μὲν ὑπάρξει,
[2, 6]	τοῖς δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον.	Τῆς	δὲ κύκλῳ φορᾶς οὐκ ἔστιν
[2, 8]	μὲν γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη,	τῆς	δὲ σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι
[2, 13]	ποιεῖν ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν ἀπεχόντων	τῆς	διαμέτρου. Ἔνιοι δὲ καὶ κειμένην
[2, 13]	καὶ βαρύτερα πρὸς τὸ μέσον	τῆς	δίνης. Διὸ δὴ τὴν γῆν
[2, 13]	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι μήτε	τῆς	δίνης κωλυούσης μήτε τοῦ πλάτους,
[2, 1]	λαμβάνειν τὴν πίστιν, καὶ διὰ	τῆς	δόξης τῆς παρὰ τῶν ἄλλως
[2, 5]	καὶ ἡ εἰς τὸ πρόσθεν	τῆς	εἰς τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ καὶ
[2, 2]	διὰ τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖα	τῆς	ἐκείνων εἶναι· φανερῶς γὰρ ἔν
[2, 7]	γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ ἀέρος ὑπὸ	τῆς	ἐκείνων φορᾶς. Πέφυκε γὰρ ἡ
[2, 12]	αἱ πρὸ τῆς τελευταίας καὶ	τῆς	ἓν ἄστρον ἐχούσης· ἐν πολλαῖς
[2, 4]	κάτω τῆς τῶν πλανήτων ἅπτεται	τῆς	ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε σφαιροειδὴς ἂν
[2, 4]	τὸ πᾶν, δέδεικται δ´ ὅτι	τῆς	ἐσχάτης περιφορᾶς οὔτε κενόν ἐστιν
[2, 5]	ἔστι δὲ καθάπερ τῶν ἐπὶ	τῆς	εὐθείας φορῶν ἡ πρὸς τὸν
[2, 12]	τοῦθ´ ὑπάρχειν· νοῆσαι γὰρ δεῖ	τῆς	ζωῆς καὶ τῆς ἀρχῆς ἑκάστης
[2, 8]	αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν ἀπόστασιν	τῆς	ἡμετέρας ὄψεως· ἡ γὰρ ὄψις
[2, 12]	ἀλλὰ μέχρι ὅτου δύναται τυχεῖν	τῆς	θειοτάτης ἀρχῆς. Ὁ δὲ πρῶτος
[2, 13]	σχήματος αὐτῆς. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	θέσεως οὐ τὴν αὐτὴν ἅπαντες
[2, 13]	ὁ περὶ τῆς τριχὸς λόγος	τῆς	ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως δὲ πάντῃ
[2, 2]	ἑκάστου λέγομεν, ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κατὰ τόπον κινήσεως· τοῦ δ´
[2, 14]	Πλὴν ἐκεῖνοι μὲν βίαν αἰτιῶνται	τῆς	κάτω φορᾶς· βέλτιον δὲ τιθέναι
[2, 5]	ἐπὶ τὸ τιμιώτερον. Περὶ δὲ	τῆς	κινήσεως αὐτοῦ, ὅτι ὁμαλής ἐστι
[2, 2]	ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεώς ἐστι διὰ τὸ ἐναντίας
[2, 6]	κινεῖται, ἀνάγκη τὴν ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι	τῆς	κινήσεως ἢ διὰ τὸ κινοῦν
[2, 13]	Καὶ γὰρ δὴ οἱ περὶ	τῆς	κινήσεως καὶ τῆς μονῆς εἰρημένοι
[2, 13]	πρὸς τοὺς οὕτω λέγοντας περὶ	τῆς	κινήσεως οὐ περὶ μορίων ἐστὶν
[2, 9]	μὴ τοῦτον τὸν τρόπον ἐχούσης	τῆς	κινήσεως οὐθὲν ἂν ἦν τῶν
[2, 2]	οὐθενὶ ὁρῶμεν ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως. Τὰ μὲν γὰρ ὅλως
[2, 2]	ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ τοὐναντίον. Ἀλλὰ	τῆς	μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς
[2, 14]	ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ αἴτιον	τῆς	μονῆς. Εἰ γὰρ φύσει πέφυκε
[2, 13]	οἱ περὶ τῆς κινήσεως καὶ	τῆς	μονῆς εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ τυγχάνουσιν.
[2, 13]	δὲ καὶ τὸ περὶ μὲν	τῆς	μονῆς ζητεῖν, περὶ δὲ τῆς
[2, 13]	νείκους, τίς αἰτία τῇ γῇ	τῆς	μονῆς ἦν; Οὐ γὰρ δὴ
[2, 13]	μὲν οὐκ ἂν ἠρεμοῖ. Καίτοι	τῆς	μονῆς οὐ τὸ πλάτος αἴτιον
[2, 1]	τὴν δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς	τῆς	οἰκείας ῥοπῆς ἔτι σώζεσθαι τοσοῦτον
[2, 13]	ἐκ τοῦ λόγου τοῦ περὶ	τῆς	ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον μόριον
[2, 13]	τοῦ μέσου διά γε τὸν	τῆς	ὁμοιότητος λόγον, εἰ μὴ φύσει
[2, 13]	διὰ τὴν ἀνάγκην μένει τὴν	τῆς	ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ τῆς
[2, 1]	πίστιν, καὶ διὰ τῆς δόξης	τῆς	παρὰ τῶν ἄλλως λεγόντων καὶ
[2, 14]	ὅσοι τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται	τῆς	περιφερείας, εἰς τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι
[2, 13]	πρὸς τὴν γῆν καὶ τὸ	τῆς	περιφερείας μέγεθος, ὡς ἐν τοῖς
[2, 2]	κινήσεως· τοῦ δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ	τῆς	περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν
[2, 12]	ἀρχῆς ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι	τῆς	πρώτης πρὸς τὰς ἄλλας, εἴη
[2, 5]	τοῦ πρώτου οὐρανοῦ καὶ περὶ	τῆς	πρώτης φορᾶς· ἐν γὰρ τοῖς
[2, 12]	οὐκ ἀεὶ τὰ πλεῖον ἀπέχοντα	τῆς	πρώτης φορᾶς κινεῖται πλείους κινήσεις,
[2, 1]	τὸν εἰρημένον ἔχειν τρόπον περὶ	τῆς	πρώτης φορᾶς, οὐ μόνον αὐτοῦ
[2, 14]	κινούμενα πλείους μιᾶς (φορὰς ἔξω	τῆς	πρώτης, ὥστε καὶ τὴν γῆν
[2, 14]	ὑπὸ τῶν μειζόνων τῇ προώσει	τῆς	ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν ἐγένετο, τοῦτον
[2, 13]	τῆς γῆς. Διὸ καὶ τὰς	τῆς	σελήνης ἐκλείψεις πλείους ἢ τὰς
[2, 14]	αἴσθησιν· οὔτε γὰρ ἂν αἱ	τῆς	σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν εἶχον
[2, 3]	αὐτὴ ὕλη τῶν ἐναντίων, καὶ	τῆς	στερήσεως πρότερον ἡ κατάφασις (λέγω
[2, 13]	γὰρ ὕλη, τὸ δ´ οὐσία	τῆς	συστάσεώς ἐστιν. Περὶ μὲν οὖν
[2, 13]	οὐκ οἴονται ἐπὶ τοῦ μέσου	τῆς	σφαίρας κεῖσθαι αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον
[2, 12]	περί τε τῆς φορᾶς καὶ	τῆς	τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν
[2, 10]	εἴρηται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δὲ	τῆς	τάξεως αὐτῶν, ὃν μὲν τρόπον
[2, 12]	πολλὰ σώματα κινοῦσιν αἱ πρὸ	τῆς	τελευταίας καὶ τῆς ἓν ἄστρον
[2, 13]	ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον αὐτοῖς περὶ	τῆς	τοῦ πυρὸς μονῆς ἐπὶ τῶν
[2, 13]	τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ	τῆς	τριχὸς λόγος τῆς ἰσχυρῶς μὲν
[2, 14]	σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι δὲ διὰ	τῆς	τῶν ἄστρων φαντασίας οὐ μόνον
[2, 4]	ἀνάγκη εἶναι· τὰ δὲ κάτω	τῆς	τῶν πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω
[2, 2]	τῆς μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον	τῆς	τῶν πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν
[2, 6]	ἔσται καὶ ἀκμὴ καὶ ἄνεσις	τῆς	φορᾶς· ἅπασα γὰρ ἡ ἀνώμαλος
[2, 13]	τῆς μονῆς ζητεῖν, περὶ δὲ	τῆς	φορᾶς αὐτῶν μὴ ζητεῖν, διὰ
[2, 4]	τόπον ἔξω καὶ κενὸν εἶναι	τῆς	φορᾶς, διὰ τὸ μὴ τὴν
[2, 6]	οὐκ ἂν εἴη ἀεὶ ἐπίτασις	τῆς	φορᾶς (εἰ δὲ μὴ ἐπίτασις,
[2, 12]	κατὰ τὸ σχῆμα, περί τε	τῆς	φορᾶς καὶ τῆς τάξεως αὐτῶν.
[2, 6]	εἰ μή ἐστιν ἀκμὴ αὐτοῦ	τῆς	φορᾶς, οὐδ´ ἂν ἀνωμαλία εἴη·
[2, 13]	τοῦ πράγματος ὂν μέσον καὶ	τῆς	φύσεως. Καίτοι καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 2]	τῶν ζῴων κινήσεις διὰ τὸ	τῆς	φύσεως οἰκεῖα τῆς ἐκείνων εἶναι·
[2, 9]	ὥσπερ τὸ μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης	τῆς	φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον τὸν
[2, 9]	δοκεῖ τὸ μὴ συνακούειν ἡμᾶς	τῆς	φωνῆς ταύτης, αἴτιον τούτου φασὶν
[2, 1]	ἀναγκαζούσης μένειν ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ	τῆς	ψυχῆς οἷόν τ´ εἶναι τὴν
[2, 3]	ταύτην δ´ ὅτι ἀνάγκη μένειν	τι	ἀεί, εἴπερ καὶ κινεῖσθαί τι
[2, 3]	τι ἀεί, εἴπερ καὶ κινεῖσθαί	τι	ἀεί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Σχῆμα δ´
[2, 4]	γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ	τι	ἄλλο σχῆμα γένοιτο μὴ ἴσας
[2, 13]	τὸν λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ	τι	ἂν τεθῇ ἐπὶ τοῦ μέσου,
[2, 2]	τινές εἰσιν οἵ φασιν εἶναί	τι	δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν τοῦ οὐρανοῦ,
[2, 6]	δέ φαμεν ἔκ τινος εἴς	τι	εἶναι καὶ ὡρισμένην. Ἔτι δ´
[2, 7]	τὴν φορὰν ἔχον, ἐπειδὴ ἔφαμέν	τι	εἶναι ὃ κύκλῳ φέρεσθαι πέφυκεν·
[2, 13]	δὲ πῦρ μὴ ζητεῖν διὰ	τί	ἐπὶ τοῦ ἐσχάτου. Εἰ μὲν
[2, 12]	ἔτι ὑπάρξαι τἀγαθόν, ἀλλ´ ἕτερόν	τι.	Ἔστι δὲ τὸ κατορθοῦν χαλεπὸν
[2, 12]	μία ἴσως· ἢ γὰρ ἕν	τί	ἐστιν οὗ τύχοι ἄν, ὥσπερ
[2, 3]	ὁ οὐρανὸς τοιοῦτος (σῶμα γάρ	τι	θεῖον) διὰ τοῦτο ἔχει τὸ
[2, 1]	εἶναι λόγους, ὡς ἔστιν ἀθάνατόν	τι	καὶ θεῖον τῶν ἐχόντων μὲν
[2, 13]	ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ μέσον, ποῖόν	τι	καὶ ποῦ πέφυκεν. Ἐκεῖνο μὲν
[2, 3]	Ἔτι δ´ οὐκ εὔλογον εἶναί	τι	κινητὸν ἀΐδιον, οὗ μὴ ἐνδέχεται
[2, 13]	καὶ φαίνεται φερόμενον, ἂν μή	τι	κωλύῃ, πρὸς τὸ ἔσχατον· πλὴν
[2, 3]	φύσει κινεῖται κύκλῳ ἀεί. Διὰ	τί	οὖν οὐχ ὅλον τὸ σῶμα
[2, 5]	οὖν τὸ περὶ ἐνίων ἀποφαίνεσθαί	τι	πειρᾶσθαι καὶ τὸ περὶ πάντων
[2, 3]	κύκλῳ τῇ κύκλῳ, σκεπτέον διὰ	τί	πλείους εἰσὶ φοραί, καίπερ πόρρωθεν
[2, 13]	καὶ τοῦτο μὲν ζητεῖν, διὰ	τί	ποτε μένει ἡ γῆ ἐπὶ
[2, 12]	ἰσχνανθέν, τὸ δὲ καὶ ἄλλο	τι	πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε
[2, 13]	εἶναι μένουσαν ὥσπερ ξύλον ἤ	τι	τοιοῦτον ἕτερον (καὶ γὰρ τούτων
[2, 3]	οὐρανοῦ τοιοῦτον; ὅτι ἀνάγκη μένειν	τι	τοῦ σώματος τοῦ φερομένου κύκλῳ,
[2, 12]	φέρεται, ἑκάστη δὲ σφαῖρα σῶμά	τι	τυγχάνει ὄν. Ἐκείνης ἂν οὖν
[2, 2]	δεῖ καὶ τῷ οὐρανῷ προσάπτειν	τι	τῶν τοιούτων, καὶ τὸ πρῶτον,
[2, 6]	εὐαισθητότερα γὰρ τὰ παρ´ ἄλληλα	τιθέμενα.	Ὅτι μὲν οὖν εἷς τε
[2, 4]	ἀριθμὸν τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω	τιθεμένοις	εὐλογώτατον, τὸν μὲν κύκλον κατὰ
[2, 14]	τῆς κάτω φορᾶς· βέλτιον δὲ	τιθέναι	τἀληθές, καὶ φάναι τοῦτο συμβαίνειν
[2, 13]	τεταμένον πόλον, ὥσπερ ἐν τῷ	Τιμαίῳ	γέγραπται. Παραπλησίως δὲ καὶ περὶ
[2, 13]	γὰρ ἀρχὴ τὸ μέσον καὶ	τίμιον,	τὸ δὲ τοῦ τόπου μέσον
[2, 8]	ζῴων φροντίσαι, τῶν δ´ οὕτω	τιμίων	ὑπεριδεῖν, ἀλλ´ ἔοικεν ὥσπερ ἐπίτηδες
[2, 13]	γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν τὴν	τιμιωτάτην	ὑπάρχειν χώραν, εἶναι δὲ πῦρ
[2, 13]	ἐκ τῶν λόγων. Τῷ γὰρ	τιμιωτάτῳ	οἴονται προσήκειν τὴν τιμιωτάτην ὑπάρχειν
[2, 5]	ἡ πρὸς τὸν ἄνω τόπον	τιμιωτέρα	(θειότερος γὰρ τόπος ὁ ἄνω
[2, 13]	τὸ δ´ ὁρίζον τὸ πέρας.	Τιμιώτερον	δὲ τὸ περιέχον καὶ τὸ
[2, 5]	ἄπαυστον, καὶ ταύτην ἐπὶ τὸ	τιμιώτερον.	Περὶ δὲ τῆς κινήσεως αὐτοῦ,
[2, 13]	εἶναι δὲ πῦρ μὲν γῆς	τιμιώτερον,	τὸ δὲ πέρας τοῦ μεταξύ,
[2, 13]	τὸ πῦρ ἄνω φέρεται διὰ	τίν´	αἰτίαν; Οὐ γὰρ διά γε
[2, 13]	τὸ μέσον· νῦν δὲ διὰ	τίν´	αἰτίαν πάντα τὰ βάρος ἔχοντα
[2, 13]	φορᾶς αὐτῶν μὴ ζητεῖν, διὰ	τίν´	αἰτίαν τὸ μὲν ἄνω φέρεται,
[2, 3]	δὲ τοσοῦτόν ἐστι δῆλον, διὰ	τίνα	αἰτίαν πλείω τὰ ἐγκύκλιά ἐστι
[2, 12]	τὸ δ´ ἐχόμενον τρεῖς ἤ	τινα	ἄλλην τοιαύτην τάξιν. Νῦν δὲ
[2, 13]	ποῦ ἐστιν; Εἶναι μὲν γάρ	τινα	ἀναγκαῖον· εἰ δὲ μηδὲν μᾶλλον
[2, 13]	φύσιν δέ γε ἀναγκαῖον εἶναί	τινα	αὐτῆς φοράν. Αὕτη οὖν πότερον
[2, 3]	περ ᾖ ἐναντίον, καὶ εἶναί	τινα	αὐτοῦ φύσιν· ἡ γὰρ αὐτὴ
[2, 2]	ἐφ´ ὅ, κἂν οὕτως ἔχοι	τινὰ	δύναμιν ἀρχῆς τὸ ἄνω πρὸς
[2, 13]	ἔσχατος, δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον εἶναί	τινα	καὶ τῇ γῇ φύσει τόπον·
[2, 12]	ἀπορήσειεν ἄν τις, καὶ διὰ	τίνα	ποτ´ αἰτίαν ἐν μὲν τῇ
[2, 5]	καὶ ἡ κύκλῳ φορά, διὰ	τίνα	ποτ´ αἰτίαν ἐπὶ θάτερα φέρεται,
[2, 12]	τοιούτων οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν, διὰ	τίνα	ποτ´ αἰτίαν οὐκ ἀεὶ τὰ
[2, 12]	ἀνισάζει ἡ φύσις καὶ ποιεῖ	τινὰ	τάξιν, τῇ μὲν μιᾷ φορᾷ
[2, 9]	ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι ψόφον ἀμήχανόν	τινα	τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα
[2, 6]	δ´ εἴ τις λάβοι εἶναί	τινα	χρόνον ἐλάχιστον, οὗ οὐκ ἐνδέχεται
[2, 13]	τὰς αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός	τινας	λόγους καὶ δόξας αὑτῶν τὰ
[2, 6]	καὶ ἐν ποίοις σχήμασι καὶ	τίνες	αἱ κινήσεις αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'
[2, 14]	ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων λέγουσί	τινες	γενέσθαι. Πλὴν ἐκεῖνοι μὲν βίαν
[2, 2]	νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπειδὴ δέ	τινές	εἰσιν οἵ φασιν εἶναί τι
[2, 13]	αἰτίας ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ	τινες	οἳ διὰ τὴν ὁμοιότητά φασιν
[2, 13]	τόπου τῆς γῆς ταύτην ἔχουσί	τινες	τὴν δόξαν, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1]	οὐρανὸς οὔτ´ ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ	τινές	φασιν αὐτόν, ἀλλ´ ἔστιν εἷς
[2, 13]	βαρὺ τὸ δὲ κοῦφον, ἃ	τίνι	διώριστο καὶ πῶς ἐπεφύκει φέρεσθαι
[2, 1]	ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ φασιν Ἄτλαντός	τινος	αὐτῷ προσδεῖσθαι τὴν σωτηρίαν· ἐοίκασι
[2, 6]	κίνησις, ἅπασαν δέ φαμεν ἔκ	τινος	εἴς τι εἶναι καὶ ὡρισμένην.
[2, 13]	πέφυκε μένειν μετέωρον, ἀλλ´ ἐπί	τινός	ἐστιν. (Ἔτι δ´ ὥσπερ ἀὴρ
[2, 13]	τὸ μεῖζον. Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι	τινὸς	ζητεῖν, ἀλλ´ οὐ μέχρι περ
[2, 13]	ἡ ἀμφισβήτησις, ἀλλὰ περὶ ὅλου	τινὸς	καὶ παντός. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ
[2, 6]	ἐπεὶ πᾶν τὸ κινούμενον ὑπό	τινος	κινεῖται, ἀνάγκη τὴν ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι
[2, 1]	σώματος ἄνεσις, ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός	τινος	μοῖραν κατέχειν αὐτὴν ἀΐδιον καὶ
[2, 6]	ἑπόμενον ἂν εἴη λέγειν, ἐκ	τίνων	τε συνεστᾶσι καὶ ἐν ποίοις
[2, 13]	διειστήκει χωρὶς ὑπὸ τοῦ νείκους,	τίς	αἰτία τῇ γῇ τῆς μονῆς
[2, 14]	ἔλαττον βάρος. Ὃ γὰρ ἄν	τις	ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει τούτοις
[2, 13]	πᾶσαν δὲ τὴν γῆν εἴ	τις	ἀφείη μετεωρίσας, οὐκ ἂν φέροιτο.
[2, 12]	προθυμίαν μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ	τις	διὰ τὸ φιλοσοφίας διψῆν καὶ
[2, 13]	δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό	τις	εἴπειεν. Ὅτε γὰρ τὰ στοιχεῖα
[2, 4]	διαίρεσις οὐχ ὡς ἂν τέμνων	τις	εἰς τὰ μέρη διέλοι τὸ
[2, 2]	ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ ἂν εἴ	τις,	ἐν οἷς ἔχει τὸ δεξιὸν
[2, 14]	τοῦ κέντρου· διαπορήσειε δ´ ἄν	τις,	ἐπεὶ ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ
[2, 5]	μὲν οὖν ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν	(τις	ἐπιτύχῃ, τότε χάριν ἔχειν δεῖ
[2, 3]	τοῦ κατὰ φύσιν, καὶ ἔκστασίς	τίς	ἐστιν ἐν τῇ γενέσει τὸ
[2, 5]	δεῖ τὴν αἰτίαν τοῦ λέγειν	τίς	ἐστιν, ἔτι δὲ πῶς ἔχων
[2, 2]	γὰρ ὄντων ἕκαστον οἷον ἀρχή	τις	ἐστίν. Λέγω δὲ τὰ τρία
[2, 11]	ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν	τις	εὐλόγως ὑπολάβοι. Ἐπεὶ γὰρ δέδεικται
[2, 2]	Διὸ καὶ τῶν Πυθαγορείων ἄν	τις	θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας ταύτας
[2, 12]	τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν ἄν	τις,	καὶ διὰ τίνα ποτ´ αἰτίαν
[2, 4]	ἀνάγκη εἶναι. Λάβοι δ´ ἄν	τις	καὶ ἐκ τῶν περὶ τὸ
[2, 12]	ἐλάττους, τῶν δὲ φυτῶν μικρά	τις	καὶ μία ἴσως· ἢ γὰρ
[2, 13]	μὴν εἴ γέ ἐστι κίνησίς	τις	κατὰ φύσιν, οὐκ ἂν ἡ
[2, 6]	καὶ ὡρισμένην. Ἔτι δ´ εἴ	τις	λάβοι εἶναί τινα χρόνον ἐλάχιστον,
[2, 13]	δοκεῖν τῆς ἀπορίας, θαυμάσειεν ἄν	τις.	Οἱ μὲν γὰρ διὰ ταῦτα
[2, 12]	κινήσεις, δι´ ἓν μὲν ἄν	τις	πρῶτον εὐλόγως οἰηθείη τοῦθ´ ὑπάρχειν·
[2, 13]	ἀρχῆς γὰρ διοριστέον πότερόν ἐστί	τις	τοῖς σώμασι φύσει κίνησις ἢ
[2, 13]	βάρος. Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ	τις	τῶν φερομένων μορίων αὐτῆς, πρὶν
[2, 9]	οὕτως ἔχει τἀληθές. Δοκεῖ γάρ	τισιν	ἀναγκαῖον εἶναι τηλικούτων φερομένων σωμάτων
[2, 8]	κέντρου τὸ τοῦ μείζονος κύκλου	τμῆμα,	ὥστ´ εὐλόγως ἐν τῷ ἴσῳ
[2, 14]	τούτοις δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων	τὸ	αἴτιον τῆς μονῆς. Εἰ γὰρ
[2, 13]	τοῦ περὶ τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ	τὸ	ἀνάλογον μόριον πρὸς τὸ ἀνάλογον
[2, 13]	ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον μόριον πρὸς	τὸ	ἀνάλογον τοῦ ἐσχάτου, λέγω δ´
[2, 2]	κάτω, καὶ τὸ πρόσθιον καὶ	τὸ	ἀντικείμενον, καὶ τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]	ἐστίν, ὁ δ´ ἡμῖν ἄδηλος	τὸ	ἄνω. Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου λέγομεν,
[2, 2]	ἐπὶ τὰ δεξιὰ περιφέρεται, ἀνάγκη	τὸ	ἄνω εἶναι τὸν ἀφανῆ πόλον·
[2, 2]	καὶ οὐκ ἐν ἅπαντι σώματι	τὸ	ἄνω καὶ κάτω καὶ τὸ
[2, 2]	ὅτι ὁ ἀφανὴς πόλος ἐστὶ	τὸ	ἄνω. Καὶ οἱ μὲν ἐκεῖ
[2, 2]	πλάγια ἐν τῷ κόσμῳ οὐ	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω, ἀλλὰ
[2, 2]	ἀρχήν, δῆλον ὅτι ἔχει καὶ	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ
[2, 2]	(Ἀλλ´ ἐν μὲν τούτοις λέγομεν	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ
[2, 2]	ἐστίν. Λέγω δὲ τὰ τρία	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω, καὶ
[2, 2]	δ´ ἔνια, τοῖς δὲ φυτοῖς	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω μόνον.
[2, 2]	τὸ πλάγιόν ἐστι τὸ παρὰ	τὸ	ἄνω καὶ τὸ κάτω. Τῶν
[2, 2]	οὕτως ἔχοι τινὰ δύναμιν ἀρχῆς	τὸ	ἄνω πρὸς τὰς ἄλλας ἰδέας.
[2, 7]	εἶναι διὰ τοῦτο λέγουσιν, ὅτι	τὸ	ἄνω σῶμα πῦρ εἶναί φασιν,
[2, 2]	ἀρχὴ προτέρα, πρότερον ἂν εἴη	τὸ	ἄνω τοῦ δεξιοῦ κατὰ γένεσιν,
[2, 6]	γὰρ πρῶτον τοῦ πρώτου καὶ	τὸ	ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὸ
[2, 4]	τὸ ἓν τῶν πολλῶν καὶ	τὸ	ἁπλοῦν τῶν συνθέτων, πρῶτον ἂν
[2, 8]	τὸ πανταχοῦ καὶ πᾶσιν ὑπάρχον	τὸ	ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ μὴν πάλιν
[2, 2]	οἷς ἔχει τὸ δεξιὸν πρὸς	τὸ	ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ τοῖς σχήμασιν,
[2, 2]	εἰ τὸ δεξιὸν ὑπάρχει καὶ	τὸ	ἀριστερόν, ἔτι πρότερον τὰς προτέρας
[2, 5]	εἴπερ καὶ τὸ δεξιὸν καὶ	τὸ	ἀριστερόν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον, (καὶ
[2, 2]	κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ	τὸ	ἀριστερόν. Οὐ δεῖ γὰρ ἀπορεῖν
[2, 2]	φυτοῖς, τὸ δὲ δεξιὸν καὶ	τὸ	ἀριστερὸν οὐκ ἐνυπάρχει τοῖς φυτοῖς.
[2, 2]	κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ	τὸ	ἀριστερὸν πρὸς ἡμᾶς ἐπαναφέροντες· ἢ
[2, 2]	ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ	τὸ	ἀριστερόν, τὰς δὲ τέτταρας παρέλιπον
[2, 2]	ἀντικείμενον, καὶ τὸ δεξιὸν καὶ	τὸ	ἀριστερόν· ταύτας γὰρ τὰς διαστάσεις
[2, 2]	οἷον τό τε δεξιὸν καὶ	τὸ	ἀριστερόν, τοῖς δ´ ἔνια, τοῖς
[2, 12]	πάντα πρὸ ὁδοῦ ἐστι πρὸς	τὸ	ἄριστον. Τὸ μὲν οὖν ἔχει
[2, 6]	κινούμενον ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ διαμένοι	τὸ	αὐτό, εἴτε ἄμφω μεταβάλλοι, οὐθὲν
[2, 8]	κύκλου τὸ τάχος εὔλογον περὶ	τὸ	αὐτὸ κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ
[2, 14]	πρὸς θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται	τὸ	αὐτὸ μέσον τοῦ ὅλου καὶ
[2, 8]	τοῖς κύκλοις καθιστάμενα πάλιν εἰς	τὸ	αὐτό. Συμβαίνει οὖν ἅμα τό
[2, 7]	καὶ τὸν κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα	τὸ	αὐτὸ τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα μὲν
[2, 6]	τὸ ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ καὶ	τὸ	ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου
[2, 5]	τοῦ Α τὴν μὲν ἐπὶ	τὸ	Β τὴν δ´ ἐπὶ τὸ
[2, 14]	διὰ τὸ φύσιν ἔχειν φέρεσθαι	τὸ	βάρος ἔχον πρὸς τὸ μέσον.
[2, 13]	ἢ κάτω, διώρισται δὲ τούτοις	τὸ	βαρὺ καὶ κοῦφον. Οἱ μὲν
[2, 13]	μὴν οὐδὲ τῇ δίνῃ γε	τὸ	βαρὺ καὶ κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ
[2, 3]	ψυχροῦ) ἡ δ´ ἠρεμία καὶ	τὸ	βαρὺ λέγεται κατὰ στέρησιν κουφότητος
[2, 5]	φύσις ἀεὶ ποιεῖ τῶν ἐνδεχομένων	τὸ	βέλτιστον, ἔστι δὲ καθάπερ τῶν
[2, 6]	τῇ κινήσει τὸ θᾶττον καὶ	τὸ	βραδύτερον· τοῦτο δὲ παντελῶς ἄλογον
[2, 5]	τὸ Β τὴν δ´ ἐπὶ	τὸ	Γ, ὅτι μὲν οὖν οὐκ
[2, 9]	ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν ἀληθεῖς·	τὸ	γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν τοὺς
[2, 13]	ὥστε καὶ τὸ πῦρ ἠρεμήσει·	τὸ	γὰρ εἰρημένον οὐκ ἴδιόν ἐστι
[2, 2]	πόλους, ὡς τούτου μήκους ὄντος·	τὸ	γὰρ εἰς τὸ πλάγιόν ἐστι
[2, 14]	τὸ μέσον τὰ μόρια αὐτῆς.	Τὸ	γὰρ πλεῖον ἀεὶ τὸ πρὸ
[2, 6]	πολὺ μᾶλλον εὔλογον εἶναι τοιοῦτον·	τὸ	γὰρ πρῶτον τοῦ πρώτου καὶ
[2, 4]	Καὶ τὸ συνεχὲς ἄρα ἐκείνῳ·	τὸ	γὰρ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές.
[2, 14]	τοὺς τόπους τοὺς ἐσχάτους ὄντας	τὸ	γένος αὐτῶν ἐστιν, ὡς τῶν
[2, 9]	ταύτης, αἴτιον τούτου φασὶν εἶναι	τὸ	γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν τὸν ψόφον,
[2, 12]	ἔχει καὶ μετέχει τοῦ ἀρίστου,	τὸ	δ´ ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων,
[2, 2]	τὸ δὲ δεξιὸν ἀφ´ οὗ,	τὸ	δ´ ἔμπροσθεν ἐφ´ ὅ, κἂν
[2, 2]	τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους,	τὸ	δ´ ἔμπροσθεν τοῦ βάθους. Ἔτι
[2, 9]	πάλιν αὐτὸ τὸ πλοῖον κινούμενον.	Τὸ	δ´ ἐν μὴ φερομένῳ φερόμενον
[2, 13]	αἰτίαν τὸ μὲν ἄνω φέρεται,	τὸ	δ´ ἐπὶ τὸ μέσον, μηδενὸς
[2, 13]	τὸ δὲ πέρας τοῦ μεταξύ,	τὸ	δ´ ἔσχατον καὶ τὸ μέσον
[2, 12]	ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον δύο,	τὸ	δ´ ἐχόμενον τρεῖς ἤ τινα
[2, 8]	κινεῖσθαι, ἢ τὸ μὲν κινεῖσθαι	τὸ	δ´ ἠρεμεῖν. Εἰ μὲν οὖν
[2, 8]	γὰρ μάλιστα τὸ μὲν κινήσεται	τὸ	δ´ ἠρεμήσει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Φανερὸν
[2, 12]	τὸ μὲν δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει,	τὸ	δ´ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ δραμὸν
[2, 13]	μὲν γὰρ ὁριζόμενον τὸ μέσον,	τὸ	δ´ ὁρίζον τὸ πέρας. Τιμιώτερον
[2, 12]	ὀλίγων, τὸ δὲ διὰ πολλῶν,	τὸ	δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´ ἱκανὸν
[2, 13]	περαινόμενον· τὸ μὲν γὰρ ὕλη,	τὸ	δ´ οὐσία τῆς συστάσεώς ἐστιν.
[2, 2]	ἔσται τούτου τὸ μὲν δεξιὸν	τὸ	δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων
[2, 8]	κύκλους, τὸ μὲν ἔσται θᾶττον	τὸ	δὲ βραδύτερον (οὕτω δ´ οὐκ
[2, 2]	ἐστὶ τὸ ὅθεν ἡ κίνησις,	τὸ	δὲ δεξιὸν ἀφ´ οὗ, τὸ
[2, 2]	ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις καὶ φυτοῖς,	τὸ	δὲ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν
[2, 2]	μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,	τὸ	δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους, ἡ
[2, 2]	μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,	τὸ	δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους, τὸ
[2, 12]	δ´ ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων,	τὸ	δὲ διὰ πολλῶν, τὸ δ´
[2, 12]	ἀεὶ ὑγιαίνει, τὸ δ´ ἰσχνανθέν,	τὸ	δὲ δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν, τὸ
[2, 12]	τὸ δὲ δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν,	τὸ	δὲ καὶ ἄλλο τι πρᾶξαν
[2, 6]	καὶ ἄφθαρτον καὶ ὅλως ἀμετάβλητον,	τὸ	δὲ κινοῦν πολὺ μᾶλλον εὔλογον
[2, 13]	τὴν δίνην τὸ μὲν βαρὺ	τὸ	δὲ κοῦφον, ἃ τίνι διώριστο
[2, 13]	φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον τοῦ παντός,	τὸ	δὲ μέσον εἶναι τοιοῦτον, (ὃ)
[2, 12]	μὲν οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ ἔχει,	τὸ	δὲ μικρὰ περιπατῆσαν, τῷ δὲ
[2, 8]	τὸν τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον,	τὸ	δὲ πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν.
[2, 13]	δὲ πῦρ μὲν γῆς τιμιώτερον,	τὸ	δὲ πέρας τοῦ μεταξύ, τὸ
[2, 4]	εὐθύγραμμον ὑπὸ πλειόνων περιέχεται γραμμῶν,	τὸ	δὲ περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ
[2, 10]	χρόνῳ διιέναι τὸν αὑτοῦ κύκλον,	τὸ	δὲ πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν
[2, 10]	μὲν γὰρ ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται,	τὸ	δὲ πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ
[2, 10]	τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι,	τὸ	δὲ πορρώτερον ἐν ἐλάττονι. Τὸ
[2, 13]	ἡ γῆ ἐπὶ τοῦ μέσου,	τὸ	δὲ πῦρ μὴ ζητεῖν διὰ
[2, 4]	δ´ ἀὴρ περὶ τὸ ὕδωρ,	τὸ	δὲ πῦρ περὶ τὸν ἀέρα,
[2, 11]	δεικνύουσιν οἱ μαθηματικοί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA	Τὸ	δὲ σχῆμα τῶν ἄστρων ἑκάστου
[2, 13]	ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν·	τὸ	δὲ τὰς περὶ τούτου λύσεις
[2, 13]	ἀρχὴ τὸ μέσον καὶ τίμιον,	τὸ	δὲ τοῦ τόπου μέσον ἔοικε
[2, 4]	μὲν κύκλον κατὰ τὸ ἕν,	τὸ	δὲ τρίγωνον (κατὰ τὴν δυάδα,
[2, 4]	τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν,	τὸ	δὲ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς ἢ
[2, 13]	τοῦτο μὲν γὰρ πᾶσι κοινόν,	τὸ	δὲ φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον
[2, 2]	τὸ ἄνω καὶ κάτω καὶ	τὸ	δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν καὶ τὸ
[2, 5]	εἰς τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ καὶ	τὸ	δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, καθάπερ
[2, 2]	ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ	τὸ	δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν. Οὐ
[2, 2]	ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ	τὸ	δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν πρὸς
[2, 2]	δύο μόνας ταύτας ἀρχὰς ἔλεγον,	τὸ	δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, τὰς
[2, 2]	πρόσθιον καὶ τὸ ἀντικείμενον, καὶ	τὸ	δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν· ταύτας
[2, 2]	εἴ τις, ἐν οἷς ἔχει	τὸ	δεξιὸν πρὸς τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν
[2, 2]	ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ πρῶτον, εἰ	τὸ	δεξιὸν ὑπάρχει καὶ τὸ ἀριστερόν,
[2, 12]	τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	δραμεῖν μόνον ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ
[2, 12]	οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´ ἱκανὸν εἰς	τὸ	ἐγγὺς τοῦ ἐσχάτου ἐλθεῖν· οἷον
[2, 10]	ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν δ´ ἄλλων	τὸ	ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι, τὸ
[2, 7]	λίθους καὶ σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν	τὸ	ἐγγύτερον τοῦ πυρός, ἐγγύτερον δὲ
[2, 3]	τι θεῖον) διὰ τοῦτο ἔχει	τὸ	ἐγκύκλιον σῶμα, ὃ φύσει κινεῖται
[2, 4]	ἡ τοῦ οὐρανοῦ φορὰ διὰ	τὸ	εἶναι μόνη συνεχὴς καὶ ὁμαλὴς
[2, 7]	καὶ τοῖς εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν	τὸ	ἕκαστον τῶν ἄστρων ποιεῖν ἐκ
[2, 14]	τοῦ βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι τούτου	τὸ	ἔλαττον βάρος. Ὃ γὰρ ἄν
[2, 14]	μέχρι πρὸς τὸ μέσον, καὶ	τὸ	ἔλαττον ὑπὸ τοῦ μείζονος ὠθούμενον
[2, 4]	ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ δὲ μέτρον	τὸ	ἐλάχιστον, ἐλαχίστη δὲ κίνησις ἡ
[2, 2]	τὸ δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν καὶ	τὸ	ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν ζητητέον, ἀλλ´
[2, 7]	μὲν οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται διὰ	τὸ	ἐν ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ
[2, 13]	ἀθρόως (τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ	τὸ	ἐν ταῖς κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι
[2, 4]	πρώτου σώματος, πρῶτον δὲ σῶμα	τὸ	ἐν τῇ ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς
[2, 13]	τῆς γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ	τὸ	ἐν τοῖς κυάθοις ὕδωρ· καὶ
[2, 4]	εὐλογώτατον, τὸν μὲν κύκλον κατὰ	τὸ	ἕν, τὸ δὲ τρίγωνον (κατὰ
[2, 4]	ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν δὲ	τὸ	ἓν κατὰ τὸ τρίγωνον, ὁ
[2, 4]	(τῇ φύσει) ἐν ἑκάστῳ γένει	τὸ	ἓν τῶν πολλῶν καὶ τὸ
[2, 2]	ἀρχὴ τῆς κινήσεώς ἐστι διὰ	τὸ	ἐναντίας εἶναι τὰς φοράς, ὥστε
[2, 13]	ἔχον· ἅμα δ´ ἀδύνατον εἰς	τὸ	ἐναντίον ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν· ὥστ´
[2, 13]	εἰς τὰ πλάγια φέρεσθαι προσήκει	τὸ	ἐπὶ τοῦ μέσου ἱδρυμένον καὶ
[2, 3]	τοῦ σώματος τοῦ φερομένου κύκλῳ,	τὸ	ἐπὶ τοῦ μέσου, τούτου δ´
[2, 12]	Ἐκείνης ἂν οὖν κοινὸν εἴη	τὸ	ἔργον· αὐτῇ μὲν γὰρ ἑκάστῃ
[2, 14]	ἀπὸ τοῦ μέσου πάλιν πρὸς	τὸ	ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον
[2, 14]	μέχρι τοῦ ἅψασθαι τοῦ κέντρου	τὸ	ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν τὸ
[2, 12]	κινήσεις· οὐ γὰρ ἀφικνεῖται πρὸς	τὸ	ἔσχατον, ἀλλὰ μέχρι ὅτου δύναται
[2, 13]	ἂν μή τι κωλύῃ, πρὸς	τὸ	ἔσχατον· πλὴν οὐχ ὅλον πρὸς
[2, 14]	ἴσον ἀνάγκη ἀπέχειν τοῦ μέσου	τὸ	ἔσχατον· τοῦτο δὲ τὸ σχῆμα
[2, 14]	τοὐναντίον φερόμενα τοῖς βάρεσι πρὸς	τὸ	ἔσχατον φέρεται τοῦ περιέχοντος τόπου
[2, 8]	οὔτ´ ἀμφότερα κινεῖσθαι εὔλογον οὔτε	τὸ	ἕτερον μόνον, λείπεται τοὺς μὲν
[2, 12]	τῷ μὲν ἄριστα ἔχοντι ὑπάρχειν	τὸ	εὖ ἄνευ πράξεως, τῷ δ´
[2, 4]	καὶ κενόν. Κύκλῳ γὰρ στρεφόμενον	τὸ	εὐθέγραμμον οὐδέποτε τὴν αὐτὴν ἐφέξει
[2, 8]	ἀπηρτημένον ἔχει οὐδὲ προέχον, ὥσπερ	τὸ	εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ
[2, 2]	θέσει, δεξιὸν μὲν τὸ κατὰ	τὸ	ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν δὲ τὸ
[2, 2]	ἀριστερόν, ἀριστερὸν δὲ τὸ κατὰ	τὸ	ἡμέτερον δεξιόν, (καὶ ὄπισθεν τὸ
[2, 2]	δεξιόν, (καὶ ὄπισθεν τὸ κατὰ	τὸ	ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς δὲ
[2, 13]	ἡ γῆ κέντρον, ἀλλ´ ἀπέχει	τὸ	ἡμισφαίριον αὐτῆς ὅλον, οὐθὲν κωλύειν
[2, 6]	λέγειν ἐναλλὰξ εἶναι τῇ κινήσει	τὸ	θᾶττον καὶ τὸ βραδύτερον· τοῦτο
[2, 3]	ἡ κατάφασις (λέγω δ´ οἷον	τὸ	θερμὸν τοῦ ψυχροῦ) ἡ δ´
[2, 8]	δὲ σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι	τὸ	καλούμενον πρόσωπον. Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα
[2, 2]	ἔχοντα τῇ θέσει, δεξιὸν μὲν	τὸ	κατὰ τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν
[2, 2]	τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν δὲ	τὸ	κατὰ τὸ ἡμέτερον δεξιόν, (καὶ
[2, 2]	τὸ ἡμέτερον δεξιόν, (καὶ ὄπισθεν	τὸ	κατὰ τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν
[2, 2]	Λέγω δὲ μῆκος μὲν αὐτοῦ	τὸ	κατὰ τοὺς πόλους διάστημα, καὶ
[2, 12]	ἀλλ´ ἕτερόν τι. Ἔστι δὲ	τὸ	κατορθοῦν χαλεπὸν ἢ τὸ πολλὰ
[2, 2]	κόσμῳ οὐ τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω, ἀλλὰ τὸ παρὰ τοὺς
[2, 2]	ἔχει καὶ τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]	τούτοις λέγομεν τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]	τὰ τρία τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω, καὶ τὸ πρόσθιον καὶ
[2, 2]	ὁ μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς φαινόμενος	τὸ	κάτω μέρος ἐστίν, ὁ δ´
[2, 2]	δὲ φυτοῖς τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω μόνον. Εἰ δὲ δεῖ
[2, 2]	καὶ τὸ μὲν ἄνω καὶ	τὸ	κάτω πᾶσι τοῖς ἐμψύχοις ἐστὶν
[2, 13]	μὲν γὰρ διὰ ταῦτα ἄπειρον	τὸ	κάτω τῆς γῆς εἶναί φασιν,
[2, 2]	τὸ παρὰ τὸ ἄνω καὶ	τὸ	κάτω. Τῶν δὲ πόλων ὁ
[2, 13]	πᾶν, οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ	τὸ	κέντρον, ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ
[2, 6]	τῇ αὐτῇ δυνάμει κινοῖ, εἴτε	τὸ	κινούμενον ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ διαμένοι
[2, 6]	διὰ τὸ κινοῦν ἢ διὰ	τὸ	κινούμενον ἢ δι´ ἄμφω· εἴτε
[2, 6]	καὶ ἀγενήτου κινητικόν. Ἐπεὶ οὖν	τὸ	κινούμενον οὐ μεταβάλλει σῶμα ὄν,
[2, 6]	μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει ἀνωμάλως κινεῖσθαι	τὸ	κινούμενον. Οὐθὲν δὲ τούτων δυνατὸν
[2, 6]	ἐπίτασιν. Ἔτι δ´ ἐπεὶ πᾶν	τὸ	κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη
[2, 6]	γίγνεσθαι τῆς κινήσεως ἢ διὰ	τὸ	κινοῦν ἢ διὰ τὸ κινούμενον
[2, 6]	ἄλογον ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον εἶναι	τὸ	κινοῦν, καὶ πάλιν ἄλλον ἄπειρον
[2, 6]	μεταβάλλει σῶμα ὄν, οὐδ´ ἂν	τὸ	κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν. Ὥστε
[2, 6]	ἢ δι´ ἄμφω· εἴτε γὰρ	τὸ	κινοῦν μὴ τῇ αὐτῇ δυνάμει
[2, 4]	ἀεὶ συρρεῖν τὸ ὕδωρ εἰς	τὸ	κοιλότερον· κοιλότερον δέ ἐστι τὸ
[2, 13]	ὕδωρ· ὥστε πῶς οἷόν τε	τὸ	κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ βαρυτέρου
[2, 13]	διὰ τὸ μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι	τὸ	κυριώτατον τοῦ παντός, τὸ δὲ
[2, 13]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀληθές ἐστι	τὸ	λεγόμενον. Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό
[2, 14]	τὸ μέσον. Δεῖ δὲ νοῆσαι	τὸ	λεγόμενον ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης
[2, 13]	οἵ γε Πυθαγόρειοι καὶ διὰ	τὸ	μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον
[2, 14]	Καὶ τῶν μαθηματικῶν δὲ ὅσοι	τὸ	μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται τῆς περιφερείας,
[2, 13]	τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος καὶ	τὸ	μέγεθος αὐτῆς αἴτιον, οἱ δ´
[2, 13]	αἴτιον ἐξ ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ	τὸ	μέγεθος μᾶλλον· διὰ γὰρ τὴν
[2, 13]	σφαιροειδὴς μὲν ᾖ, τηλικαύτη δὲ	τὸ	μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ τὸν
[2, 14]	φανερὸν ὅτι περιφερής, ἀλλὰ καὶ	τὸ	μέγεθος οὐκ οὖσα μεγάλη· μικρᾶς
[2, 9]	μὴ γίγνεσθαι ψόφον ἀμήχανόν τινα	τὸ	μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα καὶ
[2, 9]	τοσούτων τὸ πλῆθος ἄστρων καὶ	τὸ	μέγεθος φερομένων τῷ τάχει τοιαύτην
[2, 13]	φέρεται εἰς βυθόν, καὶ θᾶττον	τὸ	μεῖζον. Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι τινὸς
[2, 8]	(ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις	τὸ	μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται τὴν
[2, 12]	Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ	τὸ	μέλαν αὐτῆς, ἐξελθόντα δὲ κατὰ
[2, 9]	φέροιτο φορὰν οὐθὲν αὐτῶν, ὥσπερ	τὸ	μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης τῆς φύσεως,
[2, 2]	πρότερον. Πρὸς δὲ τούτοις, εἰ	τὸ	μὲν ἄνω ἐστὶ τὸ ὅθεν
[2, 2]	δὲ καὶ τοῖς σχήμασι, καὶ	τὸ	μὲν ἄνω καὶ τὸ κάτω
[2, 2]	μῆκος τοῦ πλάτους πρότερον, εἰ	τὸ	μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,
[2, 2]	τοῖς τελείοις πάσας. Ἔστι δὲ	τὸ	μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,
[2, 13]	μὴ ζητεῖν, διὰ τίν´ αἰτίαν	τὸ	μὲν ἄνω φέρεται, τὸ δ´
[2, 13]	οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος. Ὥστε	τὸ	μὲν ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα
[2, 13]	καὶ πρὶν γενέσθαι τὴν δίνην	τὸ	μὲν βαρὺ τὸ δὲ κοῦφον,
[2, 10]	τὸ δὲ πορρώτερον ἐν ἐλάττονι.	Τὸ	μὲν γὰρ ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται,
[2, 8]	θάττω τοῦ ἐν αὐτῷ ἄστρου·	τὸ	μὲν γὰρ ἓν ἢ δύο
[2, 6]	δυνατὸν περὶ τὸν οὐρανὸν γενέσθαι·	τὸ	μὲν γὰρ κινούμενον δέδεικται ὅτι
[2, 8]	οὐδὲ κυλίεται τὰ ἄστρα, φανερόν·	τὸ	μὲν γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη,
[2, 13]	ἔοικε τελευτῇ μᾶλλον ἢ ἀρχῇ·	τὸ	μὲν γὰρ ὁριζόμενον τὸ μέσον,
[2, 13]	τὸ πέρας ἢ τὸ περαινόμενον·	τὸ	μὲν γὰρ ὕλη, τὸ δ´
[2, 2]	τοῦ παντός, ὅπως ἔσται τούτου	τὸ	μὲν δεξιὸν τὸ δὲ ἀριστερὸν
[2, 12]	ἐλθεῖν· οἷον εἰ ὑγίεια τέλος,	τὸ	μὲν δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει, τὸ
[2, 10]	τὸν αὑτοῦ κύκλον) εὔλογον ἤδη	τὸ	μὲν ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς καὶ
[2, 8]	ἄστρα εἰς τοὺς ἀλλήλων κύκλους,	τὸ	μὲν ἔσται θᾶττον τὸ δὲ
[2, 4]	εὐθύγραμμόν ἐστιν ἢ περιφερόγραμμον. Καὶ	τὸ	μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ πλειόνων περιέχεται
[2, 8]	Λείπεται δὴ ἀμφότερα κινεῖσθαι, ἢ	τὸ	μὲν κινεῖσθαι τὸ δ´ ἠρεμεῖν.
[2, 8]	εἴη σφαιροειδές· οὕτω γὰρ μάλιστα	τὸ	μὲν κινήσεται τὸ δ´ ἠρεμήσει.
[2, 12]	διὰ πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ σώματος	τὸ	μὲν οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ ἔχει,
[2, 13]	μονῆς εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ τυγχάνουσιν.	Τὸ	μὲν οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν ἀναγκαῖον
[2, 14]	ᾗ πέφυκε κινεῖσθαι καὶ νῦν.	(Τὸ	μὲν οὖν ἀπορούμενον τοῦτ´ ἔστιν·
[2, 12]	ὁδοῦ ἐστι πρὸς τὸ ἄριστον.	Τὸ	μὲν οὖν ἔχει καὶ μετέχει
[2, 4]	οὐκέτι ἔσται σχῆμα. Ἐπεὶ δὲ	τὸ	μὲν πρῶτον σχῆμα τοῦ πρώτου
[2, 4]	ταύτην τὴν πίστιν. Εἰ γὰρ	τὸ	μὲν ὕδωρ ἐστὶ περὶ τὴν
[2, 2]	μόνον καὶ ἡ γῆ ἐπὶ	τὸ	μέσον. (Ἀλλ´ ἐν μὲν τούτοις
[2, 14]	ἕως ἂν πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ	τὸ	μέσον, ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ
[2, 13]	ἔχον τὴν χώραν πῦρ· ὥσπερ	τὸ	μέσον ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ τὸ
[2, 14]	ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι πρὸς	τὸ	μέσον, βάρος ἔχον. Δῆλον γὰρ
[2, 13]	ποτ´ οἰσθήσεται; Πρὸς μὲν γὰρ	τὸ	μέσον βίᾳ, καὶ μένει βίᾳ·
[2, 14]	ἑτέρῳ, ἕως ἂν ἔλθῃ ἐπὶ	τὸ	μέσον. Δεῖ δὲ νοῆσαι τὸ
[2, 14]	ἐπ´ εὐθείας πάντα φέρεται πρὸς	τὸ	μέσον. Διόπερ οὐχ οἷόν τ´
[2, 14]	διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη πρὸς	τὸ	μέσον, εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα, ποιήσει
[2, 14]	τὴν γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ	τὸ	μέσον εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 14]	διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως πάντοθεν πρὸς	τὸ	μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως ἀπὸ
[2, 14]	φέρεσθαι τὸ βάρος ἔχον πρὸς	τὸ	μέσον. Ἐν δυνάμει οὖν ὄντος
[2, 14]	ἀπὸ τοῦ μέσου τῇ ἐπὶ	τὸ	μέσον ἐναντία. Εἰ τοίνυν ὁτιοῦν
[2, 13]	καὶ κούφων τὰ μὲν εἰς	τὸ	μέσον ἔρχεται, τὰ δ´ ἐπιπολάζει
[2, 14]	μέσον, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός, ᾗ	τὸ	μέσον ἔχει ἐν τῷ τοῦ
[2, 14]	εἴπερ, ἠρεμήσει γε καὶ μὴ	τὸ	μέσον ἔχουσα, ᾗ πέφυκε κινεῖσθαι
[2, 13]	σώματα τοιαῦτα ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι περὶ	τὸ	μέσον, ἡμῖν ἄδηλα διὰ τὴν
[2, 13]	κοινόν, τὸ δὲ φέρεσθαι πρὸς	τὸ	μέσον ἴδιον τῆς γῆς. (Ἄτοπον
[2, 4]	τις καὶ ἐκ τῶν περὶ	τὸ	μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην τὴν
[2, 13]	πέφυκεν. Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀρχὴ	τὸ	μέσον καὶ τίμιον, τὸ δὲ
[2, 14]	μορίων βάρος ἔχει μέχρι πρὸς	τὸ	μέσον, καὶ τὸ ἔλαττον ὑπὸ
[2, 14]	ἂν λάβῃ τῷ αὑτοῦ μέσῳ	τὸ	μέσον· μέχρι τούτου γὰρ ἔχει
[2, 13]	ἄνω φέρεται, τὸ δ´ ἐπὶ	τὸ	μέσον, μηδενὸς ἐμποδίζοντος. Ἀλλὰ μὴν
[2, 13]	ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ	τὸ	μέσον νύκτα τε καὶ ἡμέραν
[2, 13]	τὰ μόρια τῆς γῆς πρὸς	τὸ	μέσον· νῦν δὲ διὰ τίν´
[2, 13]	μέσου, ἀλλὰ καὶ φερομένη πρὸς	τὸ	μέσον. Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν φέρεται
[2, 13]	φασιν αὐτήν, κινεῖσθαι κύκλῳ περὶ	τὸ	μέσον, οὐ μόνον δὲ ταύτην,
[2, 13]	μεταξύ, τὸ δ´ ἔσχατον καὶ	τὸ	μέσον πέρας· ὥστ´ ἐκ τούτων
[2, 13]	τὸ κέντρον, ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν	τὸ	μέσον, ποῖόν τι καὶ ποῦ
[2, 14]	τις, ἐπεὶ ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ	τὸ	μέσον, πρὸς πότερον φέρεται τὰ
[2, 14]	ἔσχατον φέρεται τοῦ περιέχοντος τόπου	τὸ	μέσον. Συμβέβηκε δὲ ταὐτὸ μέσον
[2, 13]	ὅσοι τὸν οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ	τὸ	μέσον συνελθεῖν φασίν· ὅτι δὲ
[2, 14]	μὴ πανταχόθεν ὁμοίως συνέθει πρὸς	τὸ	μέσον τὰ μόρια αὐτῆς. Τὸ
[2, 13]	τὰ μείζω καὶ βαρύτερα πρὸς	τὸ	μέσον τῆς δίνης. Διὸ δὴ
[2, 13]	ἀρχῇ· τὸ μὲν γὰρ ὁριζόμενον	τὸ	μέσον, τὸ δ´ ὁρίζον τὸ
[2, 14]	αὐτῆς ἡ κατὰ φύσιν ἐπὶ	τὸ	μέσον τοῦ παντός ἐστιν· διὰ
[2, 4]	Ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ πρὸς	τὸ	μέσον τούτων· τὰ γὰρ ὑπὸ
[2, 14]	ὁμοίας γωνίας, ὥστε πρὸς ἓν	τὸ	μέσον φέρεται, καὶ τὸ τῆς
[2, 13]	γῆ μένει, καὶ συνῆλθεν ἐπὶ	τὸ	μέσον φερομένη διὰ τὴν δίνησιν·
[2, 3]	φύσιν κίνησις ἦν αὐτοῦ ἐπὶ	τὸ	μέσον· φύσει δὲ κύκλῳ κινεῖται·
[2, 14]	φύσει πέφυκε φέρεσθαι πάντοθεν πρὸς	τὸ	μέσον, ὥσπερ φαίνεται, καὶ τὸ
[2, 14]	παντὸς τοῦ ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ	τὸ	μέσον. Ὥστε εἴτε ὅλη ποθὲν
[2, 4]	δ´ εἰ τῶν μὲν κινήσεων	τὸ	μέτρον ἡ τοῦ οὐρανοῦ φορὰ
[2, 13]	ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ ἀλυποτέρας διανοίας	τὸ	μὴ θαυμάζειν πῶς ποτε μικρὸν
[2, 6]	πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι δὲ καὶ	τὸ	μὴ λανθάνειν ἐπὶ τούτων εὐλογώτερον·
[2, 9]	ἄστρων. Ἐπεὶ δ´ ἄλογον δοκεῖ	τὸ	μὴ συνακούειν ἡμᾶς τῆς φωνῆς
[2, 13]	τὴν δίνην. Ἄτοπον δὲ καὶ	τὸ	μὴ συννοεῖν ὅτι πρότερον μὲν
[2, 4]	κενὸν εἶναι τῆς φορᾶς, διὰ	τὸ	μὴ τὴν αὐτὴν χώραν κατέχειν
[2, 6]	ὡρισμένος ὁ ἐλάχιστος χρόνος κατὰ	τὸ	μὴ ὑπερβάλλειν, οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι
[2, 9]	σώματα βίαιον οὐδὲν πάθος, διὰ	τὸ	μὴ ψοφεῖν. Ἅμα δ´ ἐστὶ
[2, 1]	πρὸς δὲ τούτοις ἄπονος διὰ	τὸ	μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι βιαίας ἀνάγκης, ἣ
[2, 11]	δὲ κινητικὸν ἡ σφαῖρα διὰ	τὸ	μηδὲν ἔχειν ὄργανον πρὸς τὴν
[2, 3]	ὅτι ἀνάγκη γένεσιν εἶναι διὰ	τὸ	μηδὲν οἷόν τ´ αὐτῶν εἶναι
[2, 9]	ἐγχειροῦσι τὴν αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ	τὸ	μηδὲν πάσχειν χωρὶς αἰσθήσεως. Οἱ
[2, 9]	τὸν τρόπον. Οὐ γὰρ μόνον	τὸ	μηθὲν ἀκούειν ἄτοπον, περὶ οὗ
[2, 8]	αὑτῶν. Πρὸς δὲ τούτοις ἄλογον	τὸ	μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν
[2, 8]	δὲ τοὺς μένοντας κραδαίνεται διὰ	τὸ	μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω λίαν. Ὁ
[2, 2]	τοῖς φυτοῖς. Ἔτι δ´ ὡς	τὸ	μῆκος τοῦ πλάτους πρότερον, εἰ
[2, 14]	ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς ὃ γὰρ	τὸ	μόριον πέφυκε φέρεσθαι, καὶ τὸ
[2, 12]	οὐδὲν ἄλογον ἂν δόξειεν εἶναι	τὸ	νῦν ἀπορούμενον. Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς
[2, 1]	μὲν τοιούτων λόγων ἅλις ἔστω	τὸ	νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπειδὴ δέ
[2, 2]	εἰ τὸ μὲν ἄνω ἐστὶ	τὸ	ὅθεν ἡ κίνησις, τὸ δὲ
[2, 14]	τὸ μόριον πέφυκε φέρεσθαι, καὶ	τὸ	ὅλον ἐνταῦθα πέφυκεν· ὥστ´ εἴπερ
[2, 4]	μὴ τὴν αὐτὴν χώραν κατέχειν	τὸ	ὅλον. Ἔτι δ´ εἰ τῶν
[2, 8]	καὶ ὅτι δέδεικται συνεχὲς ὂν	τὸ	ὅλον. Ἔτι δ´ ἐπεὶ σφαιροειδῆ
[2, 4]	τις εἰς τὰ μέρη διέλοι	τὸ	ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται τὸν τρόπον,
[2, 13]	κατὰ φύσιν. Οὐκ ἄρα διὰ	τὸ	ὁμοίως ἔχειν πρὸς τὰ ἔσχατα·
[2, 8]	διαφέρει κινεῖν τὴν ὄψιν ἢ	τὸ	ὁρώμενον. Ἀλλὰ μὴν ὅτι οὐδὲ
[2, 12]	δεῖ πράξεως· ἔστι γὰρ αὐτὸ	τὸ	οὗ ἕνεκα, ἡ δὲ πρᾶξις
[2, 4]	φαίνεται καὶ ὑπόκειται κύκλῳ περιφέρεσθαι	τὸ	πᾶν, δέδεικται δ´ ὅτι τῆς
[2, 9]	ἐν ἀέρος πλήθει κεχυμένῳ κατὰ	τὸ	πᾶν εἴτε πυρός, ὥσπερ πάντες
[2, 13]	οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ	τὸ	πᾶν, οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ
[2, 8]	φύσει τὸ ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ	τὸ	πανταχοῦ καὶ πᾶσιν ὑπάρχον τὸ
[2, 2]	γὰρ εἰς τὸ πλάγιόν ἐστι	τὸ	παρὰ τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2, 2]	ἄνω καὶ τὸ κάτω, ἀλλὰ	τὸ	παρὰ τοὺς πόλους, ὡς τούτου
[2, 6]	ἐν τοῖς πρώτοις μή ἐστι	τὸ	παρὰ φύσιν (ἁπλᾶ γὰρ καὶ
[2, 3]	παρὰ φύσιν ἀΐδιον. Ὕστερον δὲ	τὸ	παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν,
[2, 3]	τίς ἐστιν ἐν τῇ γενέσει	τὸ	παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν.
[2, 2]	ἄλλας ἰδέας. Διά τε δὴ	τὸ	παραλείπειν τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον
[2, 5]	καὶ τὸ περὶ πάντων καὶ	τὸ	παριέναι μηθὲν τάχ´ ἂν δόξειεν
[2, 13]	περιέχον καὶ τὸ πέρας ἢ	τὸ	περαινόμενον· τὸ μὲν γὰρ ὕλη,
[2, 13]	Τιμιώτερον δὲ τὸ περιέχον καὶ	τὸ	πέρας ἢ τὸ περαινόμενον· τὸ
[2, 13]	τὸ μέσον, τὸ δ´ ὁρίζον	τὸ	πέρας. Τιμιώτερον δὲ τὸ περιέχον
[2, 5]	αὐτοῦ ἀρχήν. Ἴσως μὲν οὖν	τὸ	περὶ ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι
[2, 13]	τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ καὶ	τὸ	περὶ μὲν τῆς μονῆς ζητεῖν,
[2, 5]	ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι καὶ	τὸ	περὶ πάντων καὶ τὸ παριέναι
[2, 13]	ὁρίζον τὸ πέρας. Τιμιώτερον δὲ	τὸ	περιέχον καὶ τὸ πέρας ἢ
[2, 13]	τὴν τοῦ μέσου χώραν ἀποδιδόναι,	τὸ	πιστὸν οὐκ ἐκ τῶν φαινομένων
[2, 2]	μήκους ὄντος· τὸ γὰρ εἰς	τὸ	πλάγιόν ἐστι τὸ παρὰ τὸ
[2, 13]	δὲ καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος	τὸ	πλάτος αἴτιον εἶναί φασι τοῦ
[2, 13]	ἠρεμοῖ. Καίτοι τῆς μονῆς οὐ	τὸ	πλάτος αἴτιον ἐξ ὧν λέγουσιν,
[2, 13]	μὲν τοῦτον τὸν τρόπον, ὅτι	τὸ	πλάτος καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς
[2, 13]	καὶ μένειν οὐκ ἐθέλει, καὶ	τὸ	πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ
[2, 14]	τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν	τὸ	πλέον ἕως ἂν λάβῃ τῷ
[2, 9]	καὶ σελήνης, ἔτι τε τοσούτων	τὸ	πλῆθος ἄστρων καὶ τὸ μέγεθος
[2, 13]	πάροδον ὁ ἀὴρ μένει διὰ	τὸ	πλῆθος· πολὺς δ´ ἐστὶ διὰ
[2, 12]	πρώτου σώματος μίαν κινουμένου φορὰν	τὸ	πλησιαίτατον ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον
[2, 9]	οἷόν τε ψοφεῖν, οὐδ´ αὐτὸ	τὸ	πλοῖον, εἰ φέροιτο ἐν ποταμῷ.
[2, 9]	τηλικαύτης νεώς, ἢ πάλιν αὐτὸ	τὸ	πλοῖον κινούμενον. Τὸ δ´ ἐν
[2, 13]	Θαλῆν τὸν Μιλήσιον, ὡς διὰ	τὸ	πλωτὴν εἶναι μένουσαν ὥσπερ ξύλον
[2, 4]	δὲ καθόλου περὶ τῶν σχημάτων,	τὸ	ποῖόν ἐστι πρῶτον, καὶ ἐν
[2, 12]	δὲ τὸ κατορθοῦν χαλεπὸν ἢ	τὸ	πολλὰ ἢ τὸ πολλάκις, οἷον
[2, 12]	χαλεπὸν ἢ τὸ πολλὰ ἢ	τὸ	πολλάκις, οἷον μυρίους ἀστραγάλους Χίους
[2, 13]	ἡμῖν τοῦτο σύνηθες, μὴ πρὸς	τὸ	πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ
[2, 14]	αὐτῆς. Τὸ γὰρ πλεῖον ἀεὶ	τὸ	πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν ἀναγκαῖον
[2, 8]	τόπον) πρὸς δὲ τὴν εἰς	τὸ	πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ ὅμοιον
[2, 5]	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ εἰς	τὸ	πρόσθεν τῆς εἰς τοὔπισθεν, ἔχει,
[2, 2]	ἄνω καὶ τὸ κάτω, καὶ	τὸ	πρόσθιον καὶ τὸ ἀντικείμενον, καὶ
[2, 5]	ἡ ῥηθεῖσα ἀπορία ὅτι ἔχει)	τὸ	πρότερον καὶ ὕστερον· αὕτη γὰρ
[2, 2]	κατὰ γένεσιν, ἐπειδὴ πολλαχῶς λέγεται	τὸ	πρότερον. Πρὸς δὲ τούτοις, εἰ
[2, 14]	ἔχειν ὅνπερ κἂν εἰ γιγνομένη	τὸ	πρῶτον ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν τε
[2, 2]	προσάπτειν τι τῶν τοιούτων, καὶ	τὸ	πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν, ἐν τοῖς
[2, 2]	ἀλλ´ οὐ πανταχόθεν ὁμοίως, οἷον	τὸ	πῦρ ἄνω μόνον καὶ ἡ
[2, 13]	πρὸς ἡμᾶς. (Ἔτι δὲ καὶ	τὸ	πῦρ ἄνω φέρεται διὰ τίν´
[2, 14]	τὸ μέσον, ὥσπερ φαίνεται, καὶ	τὸ	πῦρ ἀπὸ τοῦ μέσου πάλιν
[2, 14]	καὶ γὰρ τὰ κοῦφα καὶ	τὸ	πῦρ εἰς τοὐναντίον φερόμενα τοῖς
[2, 13]	σφαίρας κεῖσθαι αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον	τὸ	πῦρ. (Ἔτι δ´ οἵ γε
[2, 13]	τοῦ μέσου, μένειν, ὥστε καὶ	τὸ	πῦρ ἠρεμήσει· τὸ γὰρ εἰρημένον
[2, 14]	διὰ μικρότητα ἢ μέγεθος εἴρηται	τὸ	συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ παντὸς τοῦ
[2, 12]	γὰρ οὐθὲν δόξει παράλογον εἶναι	τὸ	συμβαῖνον. Ἔοικε γὰρ τῷ μὲν
[2, 14]	ἐστιν, ὡς τῶν ἐσχάτων διὰ	τὸ	συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων. Καὶ
[2, 4]	τὴν κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ	τὸ	συνεχὲς ἄρα ἐκείνῳ· τὸ γὰρ
[2, 2]	Οὐ δεῖ γὰρ ἀπορεῖν διὰ	τὸ	σφαιροειδὲς εἶναι τὸ σχῆμα τοῦ
[2, 4]	σφαιροειδεῖ συνεχὲς ἢ κείμενον περὶ	τὸ	σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ τοιοῦτον ἀναγκαῖον
[2, 12]	τὴν οὐσίαν ἐστὶ καὶ κατὰ	τὸ	σχῆμα, περί τε τῆς φορᾶς
[2, 14]	μέσου τὸ ἔσχατον· τοῦτο δὲ	τὸ	σχῆμα σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν δὲ
[2, 14]	δὴ τὸν λόγον ἀναγκαῖον εἶναι	τὸ	σχῆμα σφαιροειδὲς αὐτῆς, καὶ ὅτι
[2, 14]	ἐκ τούτων δῆλον περιφερὲς ὂν	τὸ	σχῆμα τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ
[2, 13]	μὲν οὖν εἰ μὴ πλατὺ	τὸ	σχῆμα τῆς γῆς ἐστι, διὰ
[2, 2]	ἀπορεῖν διὰ τὸ σφαιροειδὲς εἶναι	τὸ	σχῆμα τοῦ παντός, ὅπως ἔσται
[2, 13]	φασὶ διὰ τὴν ἠρεμίαν ἀναγκαῖον	τὸ	σχῆμα τοῦτ´ ἔχειν αὐτήν. Καὶ
[2, 13]	σφαιροειδής, τοῖς δὲ πλατεῖα καὶ	τὸ	σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται δὲ τεκμήριον
[2, 3]	Διὰ τί οὖν οὐχ ὅλον	τὸ	σῶμα τοῦ οὐρανοῦ τοιοῦτον; ὅτι
[2, 9]	μὴ ψοφεῖν. Ἅμα δ´ ἐστὶ	τό	τ´ αἴτιον τούτων δῆλον, καὶ
[2, 8]	μὲν οὖν ἀμφότερα κινήσεται, ἄλογον	τὸ	ταὐτὰ τάχη τῶν ἄστρων εἶναι
[2, 13]	τοιοῦτον, (ὃ) Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι	τὸ	ταύτην ἔχον τὴν χώραν πῦρ·
[2, 8]	θᾶττον εἶναι τοῦ μείζονος κύκλου	τὸ	τάχος εὔλογον περὶ τὸ αὐτὸ
[2, 13]	γίνεσθαι τὴν ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι	τό	τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς
[2, 8]	τὸ αὐτό. Συμβαίνει οὖν ἅμα	τό	τε ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον
[2, 8]	γὰρ οὕτως οὐθὲν ἄλογον συμβαίνει·	τό	τε γὰρ θᾶττον εἶναι τοῦ
[2, 1]	μᾶλλον ταύτην τῶν ἄλλων πέρας·	τό	τε γὰρ πέρας τῶν περιεχόντων
[2, 2]	τοιαῦτα μόρια, λέγω δ´ οἷον	τό	τε δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,
[2, 8]	χρόνῳ ὁ μείζων περιοισθήσεται κύκλος)	τό	τε μὴ διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν
[2, 4]	περιέχουσα τὸν κύκλον· ὥστ´ εἰ	τὸ	τέλειον πρότερον τοῦ ἀτελοῦς, καὶ
[2, 13]	τοῦ ἐσχάτου, λέγω δ´ οἷον	τὸ	τέταρτον μέρος πρὸς τὸ τέταρτον
[2, 13]	οἷον τὸ τέταρτον μέρος πρὸς	τὸ	τέταρτον μέρος τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν
[2, 4]	ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς ἂν εἴη	τὸ	τὴν κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ
[2, 14]	παντός· φέρεται γὰρ καὶ ἐπὶ	τὸ	τῆς γῆς μέσον, ἀλλὰ κατὰ
[2, 14]	Ὅτι δὲ φέρεται καὶ πρὸς	τὸ	τῆς γῆς μέσον, σημεῖον ὅτι
[2, 14]	ἓν τὸ μέσον φέρεται, καὶ	τὸ	τῆς γῆς. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[2, 14]	αὐτὸ μέσον τοῦ ὅλου καὶ	τὸ	τῆς γῆς· ὥστε ἢ οὐ
[2, 13]	ἡλίου πρὸς τὴν γῆν καὶ	τὸ	τῆς περιφερείας μέγεθος, ὡς ἐν
[2, 2]	τὰς τῶν ζῴων κινήσεις διὰ	τὸ	τῆς φύσεως οἰκεῖα τῆς ἐκείνων
[2, 5]	καὶ ἄπαυστον, καὶ ταύτην ἐπὶ	τὸ	τιμιώτερον. Περὶ δὲ τῆς κινήσεως
[2, 1]	πεφυκότα αὐτὸν ἄλλως· πᾶν γὰρ	τὸ	τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ ἂν ἀϊδιώτερον
[2, 8]	περιφέρειαν. Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον	τὸ	τὸν αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ
[2, 8]	εὔλογον· εἴτε γὰρ ἐξ ἀνάγκης	τὸ	τὸν μείζω κύκλον φερόμενον θᾶττον
[2, 4]	τὸ κοιλότερον· κοιλότερον δέ ἐστι	τὸ	τοῦ κέντρου ἐγγύτερον. Ἤχθωσαν οὖν
[2, 13]	τὸ μέσον ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ	τὸ	τοῦ μεγέθους μέσον καὶ τοῦ
[2, 8]	ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ κέντρου	τὸ	τοῦ μείζονος κύκλου τμῆμα, ὥστ´
[2, 14]	τῆς γῆς. Ἀνάγκη δὴ πρὸς	τὸ	τοῦ παντός· καὶ γὰρ τὰ
[2, 12]	καὶ οὗ ἕνεκα ᾖ καὶ	τὸ	τούτου ἕνεκα) Τῶν δ´ ἄλλων
[2, 4]	Ἐὰν δὲ τὸ ἓν κατὰ	τὸ	τρίγωνον, ὁ κύκλος οὐκέτι ἔσται
[2, 13]	οὐ φαίνεται τοῦτο γιγνόμενον, ἀλλὰ	τὸ	τυχὸν μόριον φέρεται εἰς βυθόν,
[2, 14]	ἀλλὰ καὶ μὴ μέγαν πρὸς	τὸ	τῶν ἄλλων ἄστρων μέγεθος.
[2, 12]	κινήσεις· ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ πρὸς	τὸ	ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[2, 4]	λαμβάνουσιν ὅτι πέφυκεν ἀεὶ συρρεῖν	τὸ	ὕδωρ εἰς τὸ κοιλότερον· κοιλότερον
[2, 4]	ἄρα ὁ τόπος. Ὥστε περιρρεύσεται	τὸ	ὕδωρ, ἕως ἂν ἰσασθῇ. Ἴση
[2, 13]	ὀχοῦντος τὴν γῆν· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ὕδωρ πέφυκε μένειν μετέωρον, ἀλλ´
[2, 4]	γῆν, ὁ δ´ ἀὴρ περὶ	τὸ	ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ περὶ
[2, 4]	ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου εἶναι	τὸ	ὕδωρ· τότε γὰρ ἠρεμήσει. Ἡ
[2, 13]	πλῆθος· πολὺς δ´ ἐστὶ διὰ	τὸ	ὑπὸ μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ
[2, 12]	ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν	τὸ	φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας
[2, 5]	δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι, νῦν δὲ	τὸ	φαινόμενον ῥητέον. Εἰ γὰρ ἡ
[2, 9]	δ´ ἐκ τούτων ὅτι καὶ	τὸ	φάναι γίνεσθαι φερομένων ἁρμονίαν, ὡς
[2, 12]	μέλαν αὐτῆς, ἐξελθόντα δὲ κατὰ	τὸ	φανὸν καὶ λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ
[2, 9]	καὶ τοῦ ψόφου διιόντος πρὸς	τὸ	φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον
[2, 12]	ἢ θράσους, εἴ τις διὰ	τὸ	φιλοσοφίας διψῆν καὶ μικρὰς εὐπορίας
[2, 14]	ἄλληλα· τοῦτο δὲ πέφυκε πρὸς	τὸ	φύσει σφαιροειδές. Ἢ οὖν ἐστι
[2, 14]	καὶ φάναι τοῦτο συμβαίνειν διὰ	τὸ	φύσιν ἔχειν φέρεσθαι τὸ βάρος
[2, 7]	δὲ θερμότης ἀπ´ αὐτῶν καὶ	τὸ	φῶς γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ ἀέρος
[2, 8]	οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς φύσει	τὸ	ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ πανταχοῦ
[2, 12]	πολλὰς φοράς. Καὶ ἔτι διὰ	τόδε	ἓν ἔχουσι σῶμα αἱ ἄλλαι
[2, 12]	δύο ῥᾷον. Καὶ πάλιν ὅταν	τοδὶ	μὲν δέῃ τοῦδ´ ἕνεκα ποιῆσαι,
[2, 13]	δὲ δοκεῖ καὶ πλείω σώματα	τοιαῦτα	ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι περὶ τὸ μέσον,
[2, 2]	φαίνεται τοῖς μὲν πάντα τὰ	τοιαῦτα	μόρια, λέγω δ´ οἷον τό
[2, 2]	τοῖς ἔχουσιν ἀρχὴν κινήσεως αἱ	τοιαῦται	δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν, ὁ δ´ οὐρανὸς
[2, 14]	ἂν αἱ τῆς σελήνης ἐκλείψεις	τοιαύτας	ἂν εἶχον τὰς ἀποτομάς· νῦν
[2, 4]	γε ἡ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια	τοιαύτη	φανερόν, ὑπόθεσιν λαμβάνουσιν ὅτι πέφυκεν
[2, 1]	ψυχῆς οἷόν τ´ εἶναι τὴν	τοιαύτην	ζωὴν ἄλυπον καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη
[2, 12]	τὴν τῶν ἄστρων πρᾶξιν εἶναι	τοιαύτην	οἵα περ ἡ τῶν ζῴων
[2, 12]	ἐχόμενον τρεῖς ἤ τινα ἄλλην	τοιαύτην	τάξιν. Νῦν δὲ συμβαίνει τοὐναντίον·
[2, 9]	τὸ μέγεθος φερομένων τῷ τάχει	τοιαύτην	φορὰν ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι ψόφον
[2, 1]	ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ	τοιαύτην	ὥστε μηθὲν εἶναι πέρας αὐτῆς,
[2, 3]	δ´ ἔστι κίνησις. Ὅτι μὲν	τοίνυν	ἀναγκαῖον εἶναι γένεσιν, ἐκ τούτων
[2, 3]	φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν. Ἀνάγκη	τοίνυν	γῆν εἶναι· τοῦτο γὰρ ἠρεμεῖ
[2, 8]	τοῦ δὲ κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν	τοίνυν	ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης γε τῆς
[2, 14]	καὶ τὸ τῆς γῆς. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι ἀνάγκη ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 2]	κίνησις, ὅπερ οὔ φαμεν. Δῆλον	τοίνυν	ὅτι ὁ ἀφανὴς πόλος ἐστὶ
[2, 14]	ἐπὶ τὸ μέσον ἐναντία. Εἰ	τοίνυν	ὁτιοῦν μόριον ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ἀπὸ
[2, 8]	τὰ μεγέθη τῶν κύκλων. Ἐπεὶ	τοίνυν	οὔτ´ ἀμφότερα κινεῖσθαι εὔλογον οὔτε
[2, 14]	γὰρ ἔχει τὴν ῥοπήν. Οὐδὲν	τοίνυν	τοῦτο διαφέρει λέγειν ἐπὶ βώλου
[2, 4]	περὶ τὸ σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ	τοιοῦτον	ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε κἂν διὰ
[2, 11]	ποιεῖ, δῆλον ὅτι καὶ σχῆμα	τοιοῦτον	ἀπέδωκε τοῖς ἀκινήτοις ὃ ἥκιστά
[2, 11]	ἐκλείψεις μηνοειδεῖς. Ὥστ´ εἴπερ ἓν	τοιοῦτον,	δῆλον ὅτι καὶ τἆλλα ἂν
[2, 14]	σφαιροειδής. Δεῖ δ´ ἕκαστον λέγειν	τοιοῦτον	εἶναι ὃ φύσει βούλεται εἶναι
[2, 1]	αὐτὸν ἄλλως· πᾶν γὰρ τὸ	τοιοῦτον	ἐπίπονον, ὅσῳπερ ἂν ἀϊδιώτερον ᾖ,
[2, 13]	μένουσαν ὥσπερ ξύλον ἤ τι	τοιοῦτον	ἕτερον (καὶ γὰρ τούτων ἐπ´
[2, 13]	παντός, τὸ δὲ μέσον εἶναι	τοιοῦτον,	(ὃ) Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ
[2, 3]	ὅλον τὸ σῶμα τοῦ οὐρανοῦ	τοιοῦτον;	ὅτι ἀνάγκη μένειν τι τοῦ
[2, 6]	κινοῦν πολὺ μᾶλλον εὔλογον εἶναι	τοιοῦτον·	τὸ γὰρ πρῶτον τοῦ πρώτου
[2, 3]	ὑπάρχειν. Ἐπεὶ δ´ ὁ οὐρανὸς	τοιοῦτος	(σῶμα γάρ τι θεῖον) διὰ
[2, 9]	τοὺς ὄγκους ἐχόντων ἴσους οὔτε	τοιούτῳ	τάχει φερομένων· ἡλίου δὲ καὶ
[2, 12]	συμβαινόντων· ὅμως δ´ ἐκ τῶν	τοιούτων	θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον ἂν δόξειεν
[2, 2]	τῷ οὐρανῷ προσάπτειν τι τῶν	τοιούτων,	καὶ τὸ πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν,
[2, 1]	συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ τῶν μὲν	τοιούτων	λόγων ἅλις ἔστω τὸ νῦν.
[2, 12]	ἀπορίας. Ἔστι δὲ πολλῶν ὄντων	τοιούτων	οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν, διὰ τίνα
[2, 6]	ἡ σύστασις τῶν ζῴων ἐκ	τοιούτων	συνέστηκεν ἃ διαφέρει τοῖς οἰκείοις
[2, 5]	μηδ´ ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται ἐν	τοῖς	ἀϊδίοις εἶναι, ὁ δ´ οὐρανὸς
[2, 11]	ὅτι καὶ σχῆμα τοιοῦτον ἀπέδωκε	τοῖς	ἀκινήτοις ὃ ἥκιστά ἐστι κινητικόν.
[2, 8]	κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ ἐν	τοῖς	ἄλλοις τὸ μεῖζον σῶμα θᾶττον
[2, 9]	συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν, καὶ	τοῖς	ἀνθρώποις ταὐτὸ συμβαίνειν. Ταῦτα δή,
[2, 2]	τῶν πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν	τοῖς	ἄνω καὶ ἐν τοῖς δεξιοῖς
[2, 10]	λόγον γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου κινήσεις	τοῖς	ἀποστήμασι τῷ τὰς μὲν εἶναι
[2, 10]	καὶ πῶς ἔχει πρὸς ἄλληλα	τοῖς	ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν περὶ ἀστρολογίαν
[2, 2]	ἐν τοῖς κάτω καὶ ἐν	τοῖς	ἀριστεροῖς· ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις ἡ
[2, 2]	ἐν τῷ κάτω καὶ πρὸς	τοῖς	ἀριστεροῖς, ἐναντίως ἢ ὡς οἱ
[2, 13]	τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια	τοῖς	αὐτοῖς. Ἔτι δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα
[2, 14]	τὸ πῦρ εἰς τοὐναντίον φερόμενα	τοῖς	βάρεσι πρὸς τὸ ἔσχατον φέρεται
[2, 2]	τε δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,	τοῖς	δ´ ἔνια, τοῖς δὲ φυτοῖς
[2, 6]	μὲν κατὰ φύσιν οἷ φέρονται,	τοῖς	δὲ παρὰ φύσιν ὅθεν, τοῖς
[2, 13]	μὲν γὰρ δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής,	τοῖς	δὲ πλατεῖα καὶ τὸ σχῆμα
[2, 12]	ἐγγύτατα διὰ ὀλίγης καὶ μιᾶς,	τοῖς	δὲ πορρωτέρω διὰ πλειόνων, ὥσπερ
[2, 6]	τοῖς δὲ παρὰ φύσιν ὅθεν,	τοῖς	δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον. Τῆς
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν, τοῖς δ´ ἔνια,	τοῖς	δὲ φυτοῖς τὸ ἄνω καὶ
[2, 2]	ἐν τοῖς ἄνω καὶ ἐν	τοῖς	δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι δὲ ἐν
[2, 2]	ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ πρὸς	τοῖς	δεξιοῖς, ἡμεῖς δ´ ἐν τῷ
[2, 8]	πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ ὅμοιον	τοῖς	δι´ αὑτῶν κινητικοῖς· οὐδὲν γὰρ
[2, 6]	φαίνεται δ´ οὐθὲν ἄλλως ἔχον	τοῖς	διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν
[2, 8]	οἰκείαν φοράν, οὕτως καὶ ἐν	τοῖς	ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων
[2, 7]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Εὐλογώτατον δὴ καὶ	τοῖς	εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον
[2, 14]	δοκεῖν· λέγουσι δὲ τεκμαιρόμενοι καὶ	τοῖς	ἐλέφασιν, ὅτι περὶ ἀμφοτέρους τοὺς
[2, 2]	ἄνω καὶ τὸ κάτω πᾶσι	τοῖς	ἐμψύχοις ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις καὶ
[2, 4]	γὰρ ἔχει ὁ κύκλος ἐν	τοῖς	ἐπιπέδοις, οὕτως ἡ σφαῖρα ἐν
[2, 3]	δὲ καὶ περὶ τούτου ἐν	τοῖς	ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτόν
[2, 5]	ἐπιτύχῃ, τότε χάριν ἔχειν δεῖ	τοῖς	εὑρίσκουσι, νῦν δὲ τὸ φαινόμενον
[2, 2]	ἐπεὶ διώρισται πρότερον ὅτι ἐν	τοῖς	ἔχουσιν ἀρχὴν κινήσεως αἱ τοιαῦται
[2, 2]	ὅθεν ἄρχονται πρῶτον αἱ κινήσεις	τοῖς	ἔχουσιν. Ἔστι δὲ ἀπὸ μὲν
[2, 6]	φύσιν· καὶ γὰρ αἱ ἐν	τοῖς	ζῴοις ἀδυναμίαι πᾶσαι παρὰ φύσιν
[2, 13]	τῆς φύσεως. Καίτοι καθάπερ ἐν	τοῖς	ζῴοις οὐ ταὐτὸν τοῦ ζῴου
[2, 2]	πρὸς τὰ ἀριστερὰ ἐν ἅπασι	τοῖς	ζῴοις. Τὰ μὲν γὰρ τῇ
[2, 2]	τὸ πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν, ἐν	τοῖς	ζῴοις ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν ἐν
[2, 2]	εἶναι· φανερῶς γὰρ ἔν γε	τοῖς	ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται τοῖς μὲν
[2, 2]	οἱ μάντεις, ἢ καθ´ ὁμοιότητα	τοῖς	ἡμετέροις, ὥσπερ τὰ τοῦ ἀνδριάντος,
[2, 1]	ἄνω τόπον οἱ μὲν ἀρχαῖοι	τοῖς	θεοῖς ἀπένειμαν ὡς ὄντα μόνον
[2, 14]	ἀποτομάς· νῦν γὰρ ἐν μὲν	τοῖς	κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς πάσας λαμβάνει
[2, 2]	δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι δὲ ἐν	τοῖς	κάτω καὶ ἐν τοῖς ἀριστεροῖς·
[2, 13]	φορὰν κωλύειν, καθάπερ τὸ ἐν	τοῖς	κυάθοις ὕδωρ· καὶ γὰρ τοῦτο
[2, 8]	ὃν φέρεται. Φαίνεται γὰρ ἅμα	τοῖς	κύκλοις καθιστάμενα πάλιν εἰς τὸ
[2, 8]	δὲ ἄστρα ἠρεμεῖν καὶ ἐνδεδεμένα	τοῖς	κύκλοις φέρεσθαι· μόνως γὰρ οὕτως
[2, 8]	ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν τὰ τάχη	τοῖς	μεγέθεσι, τῶν δ´ ἄστρων ἕκαστον
[2, 13]	καὶ περὶ τοῦ σχήματος ἀμφισβητεῖται·	τοῖς	μὲν γὰρ δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής,
[2, 6]	ἢ ἀνὰ μέσον, οἷον ἴσως	τοῖς	μὲν κατὰ φύσιν οἷ φέρονται,
[2, 2]	γε τοῖς ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται	τοῖς	μὲν πάντα τὰ τοιαῦτα μόρια,
[2, 6]	ἐκ τοιούτων συνέστηκεν ἃ διαφέρει	τοῖς	οἰκείοις τόποις· οὐθὲν γὰρ τῶν
[2, 2]	μὲν οὖν περὶ τούτων ἐν	τοῖς	περὶ τὰς τῶν ζῴων κινήσεις
[2, 14]	ὁρῶνται καὶ περὶ Κύπρον, ἐν	τοῖς	πρὸς ἄρκτον δὲ χωρίοις οὐχ
[2, 14]	καὶ τὰ διὰ παντὸς ἐν	τοῖς	πρὸς ἄρκτον φαινόμενα τῶν ἄστρων
[2, 6]	αὑτοῦ χώραν. Εἰ οὖν ἐν	τοῖς	πρώτοις μή ἐστι τὸ παρὰ
[2, 4]	ἐπιπέδοις, οὕτως ἡ σφαῖρα ἐν	τοῖς	στερεοῖς. Ἔτι δὲ καὶ οἱ
[2, 2]	διαφέρει μόνον, τὰ δὲ καὶ	τοῖς	σχήμασι, καὶ τὸ μὲν ἄνω
[2, 2]	πρὸς τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ	τοῖς	σχήμασιν, εἶτα περιθείη σφαῖραν· ἕξει
[2, 2]	γὰρ τὰς διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν	τοῖς	σώμασι τοῖς τελείοις πάσας. Ἔστι
[2, 13]	γὰρ διοριστέον πότερόν ἐστί τις	τοῖς	σώμασι φύσει κίνησις ἢ οὐδεμία,
[2, 2]	διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν τοῖς σώμασι	τοῖς	τελείοις πάσας. Ἔστι δὲ τὸ
[2, 14]	φαινόμενα τῶν ἄστρων ἐν ἐκείνοις	τοῖς	τόποις ποιεῖται δύσιν. Ὥστ´ οὐ
[2, 13]	πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν ἐν	τοῖς	ὑγροῖς καὶ περὶ τὸν ἀέρα
[2, 5]	τῆς πρώτης φορᾶς· ἐν γὰρ	τοῖς	ὑποκάτω πλείους ἤδη αἱ φοραὶ
[2, 1]	λόγον τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν	τοῖς	ὕστερον· ὡς γὰρ περὶ βάρος
[2, 13]	τῆς περιφερείας μέγεθος, ὡς ἐν	τοῖς	φαινομένοις μικροῖς κύκλοις εὐθεῖα φαίνεται
[2, 8]	δὲ καὶ οὐκ ἔστιν ἐν	τοῖς	φύσει τὸ ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερὸν οὐκ ἐνυπάρχει	τοῖς	φυτοῖς. Ἔτι δ´ ὡς τὸ
[2, 9]	εἶναι τὴν διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ	τοῖς	χαλκοτύποις διὰ συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ
[2, 4]	ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ περὶ	τὸν	ἀέρα, καὶ τὰ ἄνω σώματα
[2, 13]	ἐν τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ	τὸν	ἀέρα συμβαινόντων· ἐν τούτοις γὰρ
[2, 13]	Οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν	τὸν	ἀέρα τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται
[2, 1]	παῦλαν. Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ	τὸν	ἄνω τόπον οἱ μὲν ἀρχαῖοι
[2, 5]	τῆς εὐθείας φορῶν ἡ πρὸς	τὸν	ἄνω τόπον τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ
[2, 2]	τῶν μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων	τὸν	ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ
[2, 1]	δὲ καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ	τὸν	ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε τῶν
[2, 1]	οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα	τὸν	ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 4]	δῆλον. Ἔστι δὲ καὶ κατὰ	τὸν	ἀριθμὸν τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω
[2, 2]	διὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ σχήματος.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ
[2, 8]	Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον τὸ	τὸν	αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ τάχη
[2, 13]	ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ οὐ	τὸν	αὐτὸν λόγον ὄντα περὶ τῆς
[2, 4]	καὶ τὰ ἄνω σώματα κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον (συνεχῆ μὲν γὰρ
[2, 8]	τάχιστα κινοῖτο καὶ μάλιστα κατέχοι	τὸν	αὐτὸν τόπον) πρὸς δὲ τὴν
[2, 13]	μονῆς καὶ κινήσεως· οὐ γὰρ	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´
[2, 14]	εἴτ´ ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ μένουσα,	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἔχειν ὅνπερ κἂν
[2, 5]	τόπος ὁ ἄνω τοῦ κάτω)	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ εἰς
[2, 10]	γὰρ ἀντιφέρεται τῷ οὐρανῷ κατὰ	τὸν	αὑτοῦ κύκλον) εὔλογον ἤδη τὸ
[2, 10]	περιφορᾶς ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι	τὸν	αὑτοῦ κύκλον, τὸ δὲ πορρωτάτω
[2, 2]	περιφέρεται, ἀνάγκη τὸ ἄνω εἶναι	τὸν	ἀφανῆ πόλον· εἰ γὰρ ἔσται
[2, 13]	γῆν πρὸς τὸν ὑποκείμενον ἀέρα,	(τὸν	δ´ οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι τόπον
[2, 1]	τῶν δὲ δεχομένη τὴν παῦλαν.	Τὸν	δ´ οὐρανὸν καὶ τὸν ἄνω
[2, 2]	τῶν πόλων τὸν μὲν ἄνω	τὸν	δὲ κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν
[2, 9]	οὐθὲν ἂν ἦν τῶν περὶ	τὸν	δεῦρο τόπον ὁμοίως ἔχον. Ὅτι
[2, 13]	αὐτὴν ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι περὶ	τὸν	διὰ παντὸς τεταμένον πόλον, ὥσπερ
[2, 1]	Εἰ δή, καθάπερ εἴπομεν, (ἐνδέχεται	τὸν	εἰρημένον ἔχειν τρόπον περὶ τῆς
[2, 13]	τὸ μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ	τὸν	ἐκείνων λόγον. Ὅλως δὲ πρὸς
[2, 1]	καὶ τῇ μαντείᾳ τῇ περὶ	τὸν	θεὸν μόνως ἂν ἔχοιμεν οὕτως
[2, 6]	δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν) οὐδὲ	τὸν	ἴσον χρόνον παρὰ φύσιν καὶ
[2, 13]	τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν τὸν ἀέρα	τὸν	κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος
[2, 8]	ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ	τὸν	κύκλον ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ φοράν,
[2, 8]	ἅμα τό τε ἄστρον διεληλυθέναι	τὸν	κύκλον καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι
[2, 4]	τέλειος ἂν εἴη ἡ περιέχουσα	τὸν	κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ τέλειον
[2, 7]	ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται, ἀνάγκη καὶ	τὸν	κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ αὐτὸ
[2, 13]	ἀληθῶς δέ· κατὰ γὰρ τοῦτον	τὸν	λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι
[2, 14]	ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν τε δὴ	τὸν	λόγον ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα
[2, 13]	κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν	τὸν	λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν
[2, 13]	προσήκει. Ἀλλὰ διά γε τοῦτον	τὸν	λόγον οὐ μενεῖ, ἀλλὰ κινηθήσεται,
[2, 14]	ἐστίν. Οὐδὲν δὲ διοίσει πρὸς	τὸν	λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ πανταχόθεν
[2, 1]	γὰρ καὶ τοῦτον οἱ συστήσαντες	τὸν	λόγον τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν
[2, 8]	εἴτε γὰρ ἐξ ἀνάγκης τὸ	τὸν	μείζω κύκλον φερόμενον θᾶττον ἔσται,
[2, 13]	ἀντιλέγειν αὐτὸς αὑτῷ. Διὸ δεῖ	τὸν	μέλλοντα καλῶς ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι
[2, 2]	πόλους διάστημα, καὶ τῶν πόλων	τὸν	μὲν ἄνω τὸν δὲ κάτω·
[2, 4]	τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον,	τὸν	μὲν κύκλον κατὰ τὸ ἕν,
[2, 8]	πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ	τὸν	μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι τὴν ἐν
[2, 13]	λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν	τὸν	Μιλήσιον, ὡς διὰ τὸ πλωτὴν
[2, 14]	ὧν τεκμαιρομένοις οὐ μόνον σφαιροειδῆ	τὸν	ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι τῆς γῆς,
[2, 13]	αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ μὴ κυκλοτερῆ	τὸν	ὄγκον εἶναι τῆς γῆς· ἀλλ´
[2, 11]	δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ ἂν εἴη	τὸν	ὄγκον. Ἔτι δ´ ὁμοίως μὲν
[2, 14]	μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ	τὸν	ὄγκον, φανερόν· ἴσου γὰρ πάντῃ
[2, 13]	οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ περὶ	τὸν	ὅλον οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν
[2, 13]	τοῦ μέσου κεῖσθαι λεγόντων, ὅσοι	τὸν	ὅλον οὐρανὸν πεπερασμένον εἶναί φασιν,
[2, 6]	Οὐθὲν δὲ τούτων δυνατὸν περὶ	τὸν	οὐρανὸν γενέσθαι· τὸ μὲν γὰρ
[2, 13]	δὴ τὴν γῆν πάντες ὅσοι	τὸν	οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ τὸ μέσον
[2, 8]	κύκλος) τό τε μὴ διασπᾶσθαι	τὸν	οὐρανὸν διά τε τοῦτο συμβήσεται
[2, 6]	μὴ ὑπερβάλλειν, οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι	τὸν	οὐρανὸν (ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν)
[2, 4]	Σχῆμα δ´ ἀνάγκη σφαιροειδὲς ἔχειν	τὸν	οὐρανόν· τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν τε
[2, 6]	οὐκ ἐνδέχεται ἐν ἐλάττονι κινηθῆναι	τὸν	οὐρανόν (ὥσπερ γὰρ οὐδὲ κιθαρίσαι
[2, 14]	βραχύ. Διὸ τοὺς ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν	τὸν	περὶ τὰς Ἡρακλείας στήλας τόπον
[2, 14]	ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαί φασι περὶ	τὸν	πόλον μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν
[2, 13]	ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς	τὸν	τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ αὐτὸς
[2, 8]	εὔλογον ὥστ´ ἐν ἅπασιν ἅμα	τόν	τε κύκλον εἶναι μείζω καὶ
[2, 13]	ἀπὸ τοῦ μέσου διά γε	τὸν	τῆς ὁμοιότητος λόγον, εἰ μὴ
[2, 8]	ἐν ταὐτῷ καὶ οὐ μετέβαλλε	τὸν	τόπον, ὅπερ φαίνεταί τε καὶ
[2, 12]	οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν ἀστέρων	τὸν	τοῦ Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα μὲν
[2, 4]	διέλοι τὸ ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται	τὸν	τρόπον, ἀλλ´ ὡς εἰς ἕτερα
[2, 14]	περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον εἶναι τὴν θάλατταν μίαν,
[2, 13]	ὥστε κἂν ἡ γῆ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ μέσου
[2, 8]	γὰρ ἓν ἢ δύο τοῦτον	τὸν	τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ
[2, 9]	τῆς φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν
[2, 14]	λεγόμενον ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης	τὸν	τρόπον ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων
[2, 13]	καὶ λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον	τὸν	τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος καὶ
[2, 9]	μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ τοῦτον ἔχειν	τὸν	τρόπον. Οὐ γὰρ μόνον τὸ
[2, 1]	ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ τὴν
[2, 2]	ἐστίν) σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον ὡς ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ
[2, 14]	οὖν ἐγένετο, τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι	τὸν	τρόπον, ὥστε φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς
[2, 1]	ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ	τὸν	τῶν παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν,
[2, 1]	ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ περὶ	τὸν	ὕπνον γινομένη τοῦ σώματος ἄνεσις,
[2, 13]	πλάτει φασὶ τὴν γῆν πρὸς	τὸν	ὑποκείμενον ἀέρα, (τὸν δ´ οὐκ
[2, 9]	ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει	τὸν	ψόφον, τούτου δὲ γινομένου καὶ
[2, 9]	εἶναι τὸ γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν	τὸν	ψόφον, ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι
[2, 6]	συνέστηκεν ἃ διαφέρει τοῖς οἰκείοις	τόποις·	οὐθὲν γὰρ τῶν μερῶν ἔχει
[2, 14]	τῶν ἄστρων ἐν ἐκείνοις τοῖς	τόποις	ποιεῖται δύσιν. Ὥστ´ οὐ μόνον
[2, 2]	δὲ τῶν δεξιῶν ἡ κατὰ	τόπον,	ἀπὸ δὲ τῶν ἔμπροσθεν ἡ
[2, 13]	τινα καὶ τῇ γῇ φύσει	τόπον·	εἰ δὲ μὴ ταύτῃ οὗτος
[2, 4]	γὰρ ἔσται εὐθύγραμμος, συμβήσεται καὶ	τόπον	εἶναι ἔξω καὶ σῶμα καὶ
[2, 4]	ἐν ἅπασι γὰρ συμβήσεται καὶ	τόπον	ἔξω καὶ κενὸν εἶναι τῆς
[2, 13]	(τὸν δ´ οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι	τόπον	ἱκανὸν ἀθρόως (τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν,
[2, 2]	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ	τόπον	κινήσεως· τοῦ δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ
[2, 1]	δ´ οὐρανὸν καὶ τὸν ἄνω	τόπον	οἱ μὲν ἀρχαῖοι τοῖς θεοῖς
[2, 9]	ἦν τῶν περὶ τὸν δεῦρο	τόπον	ὁμοίως ἔχον. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 8]	ταὐτῷ καὶ οὐ μετέβαλλε τὸν	τόπον,	ὅπερ φαίνεταί τε καὶ πάντες
[2, 13]	μεγάλου συνέλθοι πυκνούμενον εἰς ἐλάττω	τόπον,	οὕτω κἂν ἐξ ἐλάττονος εἰς
[2, 8]	καὶ μάλιστα κατέχοι τὸν αὐτὸν	τόπον)	πρὸς δὲ τὴν εἰς τὸ
[2, 5]	φορῶν ἡ πρὸς τὸν ἄνω	τόπον	τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ τόπος ὁ
[2, 14]	τὸν περὶ τὰς Ἡρακλείας στήλας	τόπον	τῷ περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ
[2, 2]	τῶν μορίων καὶ τῶν κατὰ	τόπον	ὡρισμένων τοσαῦτα εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
[2, 13]	δὲ μὴ ταύτῃ οὗτος ὁ	τόπος,	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀνάγκην μένει
[2, 4]	οὔτε κενόν ἐστιν ἔξωθεν οὔτε	τόπος,	ἀνάγκη καὶ διὰ ταῦτα σφαιροειδῆ
[2, 13]	φύσει τῆς γῆς οὗτος ὁ	τόπος	ἦν. Ὅσα μὲν οὖν τυγχάνει
[2, 5]	ἄνω τόπον τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ	τόπος	ὁ ἄνω τοῦ κάτω) τὸν
[2, 13]	Εἰ μὲν γὰρ κἀκείνῳ φύσει	τόπος	ὁ ἔσχατος, δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον
[2, 4]	τοῦ κέντρου· κοιλότερος ἄρα ὁ	τόπος.	Ὥστε περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ, ἕως
[2, 14]	γῆς. Περὶ μὲν οὖν τοῦ	τόπου	καὶ μονῆς καὶ κινήσεως, ὃν
[2, 13]	σχήματος αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα καὶ περὶ	τόπου	καὶ μονῆς καὶ κινήσεως, σχεδὸν
[2, 13]	καὶ τίμιον, τὸ δὲ τοῦ	τόπου	μέσον ἔοικε τελευτῇ μᾶλλον ἢ
[2, 13]	ἐστιν. Περὶ μὲν οὖν τοῦ	τόπου	τῆς γῆς ταύτην ἔχουσί τινες
[2, 14]	τὸ ἔσχατον φέρεται τοῦ περιέχοντος	τόπου	τὸ μέσον. Συμβέβηκε δὲ ταὐτὸ
[2, 14]	τοὺς αὐτοὺς ἀνατέλλει καὶ δύεται	τόπους	αὐτῆς. Ἔτι δ´ ἡ φορὰ
[2, 14]	ἐλέφασιν, ὅτι περὶ ἀμφοτέρους τοὺς	τόπους	τοὺς ἐσχάτους ὄντας τὸ γένος
[2, 3]	πόρρω δ´ οὐχ οὕτω τῷ	τόπῳ,	πολὺ δὲ μᾶλλον τῷ τῶν
[2, 2]	καὶ τῶν κατὰ τόπον ὡρισμένων	τοσαῦτα	εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Ἐπεὶ δ´
[2, 14]	καὶ κινήσεως, ὃν τρόπον ἔχει,	τοσαῦτα	εἰρήσθω περὶ αὐτῆς. Σχῆμα δ´
[2, 12]	καίπερ μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ	τοσαύτην	ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν περὶ αὐτὰ
[2, 13]	ἂν φέροιτο. Νῦν δ´ ἠρεμεῖ	τοσοῦτον	βάρος. Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ
[2, 3]	τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν δὲ	τοσοῦτόν	ἐστι δῆλον, διὰ τίνα αἰτίαν
[2, 12]	ἐν μὲν τῇ πρώτῃ φορᾷ	τοσοῦτόν	ἐστιν ἄστρων πλῆθος ὥστε τῶν
[2, 6]	ἔτι δὲ κινούμενος ὁμαλῶς, ἐπὶ	τοσοῦτον	ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ δὲ τῶν
[2, 1]	τῆς οἰκείας ῥοπῆς ἔτι σώζεσθαι	τοσοῦτον	χρόνον, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησιν. Ἀλλὰ
[2, 9]	καὶ (τὰ καρτερώτατα τῶν σωμάτων.	Τοσούτων	δὲ φερομένων, καὶ τοῦ ψόφου
[2, 9]	δὲ καὶ σελήνης, ἔτι τε	τοσούτων	τὸ πλῆθος ἄστρων καὶ τὸ
[2, 13]	ἦν; Οὐ γὰρ δὴ καὶ	τότε	αἰτιάσεται τὴν δίνην. Ἄτοπον δὲ
[2, 4]	τοῦ κέντρου εἶναι τὸ ὕδωρ·	τότε	γὰρ ἠρεμήσει. Ἡ δὲ τῶν
[2, 5]	ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν (τις ἐπιτύχῃ,	τότε	χάριν ἔχειν δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι,
[2, 5]	τοῦ κύκλου κινηθῆναι, οἷον ἀπὸ	τοῦ	Α τὴν μὲν ἐπὶ τὸ
[2, 13]	μήτε τοῦ πλάτους, ἀλλ´ ὑπείκοντος	τοῦ	ἀέρος, ποῖ ποτ´ οἰσθήσεται; Πρὸς
[2, 7]	καὶ τὸ φῶς γίνεται παρεκτριβομένου	τοῦ	ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐκείνων φορᾶς.
[2, 2]	ὁμοιότητα τοῖς ἡμετέροις, ὥσπερ τὰ	τοῦ	ἀνδριάντος, ἢ τὰ ἐναντίως ἔχοντα
[2, 12]	φυτῶν. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα αἱ	τοῦ	ἀνθρώπου πλεῖσται πράξεις· πολλῶν γὰρ
[2, 2]	ἔχουσιν. Ἔστι δὲ ἀπὸ μὲν	τοῦ	ἄνω ἡ αὔξησις, ἀπὸ δὲ
[2, 14]	φορὰ τοῦ ἑνὸς καὶ ἁπλῆ	τοῦ	ἁπλοῦ, ἀλλ´ οὐχ αἱ ἐναντίαι·
[2, 6]	τοῦ πρώτου καὶ τὸ ἁπλοῦν	τοῦ	ἁπλοῦ καὶ τὸ ἄφθαρτον καὶ
[2, 12]	ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν ἀστέρων τὸν	τοῦ	Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ
[2, 12]	ἐστιν ὅσῳ ἂν ἐγγύτερον ᾖ	τοῦ	ἀρίστου. Καὶ διὰ τοῦτο ἡ
[2, 12]	μὲν οὖν ἔχει καὶ μετέχει	τοῦ	ἀρίστου, τὸ δ´ ἀφικνεῖται (ἐγγὺς)
[2, 8]	Ὁ δὲ τρόμος αὐτῆς ποιεῖ	τοῦ	ἄστρου δοκεῖν εἶναι τὴν κίνησιν·
[2, 4]	ὥστ´ εἰ τὸ τέλειον πρότερον	τοῦ	ἀτελοῦς, καὶ διὰ ταῦτα πρότερον
[2, 6]	καὶ τὸ ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον	τοῦ	ἀφθάρτου καὶ ἀγενήτου κινητικόν. Ἐπεὶ
[2, 14]	Δῆλον γὰρ ὡς οὐχὶ μέχρι	τοῦ	ἅψασθαι τοῦ κέντρου τὸ ἔσχατον,
[2, 2]	τοῦ πλάτους, τὸ δ´ ἔμπροσθεν	τοῦ	βάθους. Ἔτι δ´ ἄλλως κατὰ
[2, 14]	τὴν ῥοπὴν ἐχόντων ἀμφοῖν, καὶ	τοῦ	βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι τούτου τὸ
[2, 13]	τε τὸ κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι	τοῦ	βαρυτέρου τὴν φύσιν; Ἔτι δ´
[2, 7]	ὥστ´ αὐτὰ μὲν μὴ ἐκπυροῦσθαι,	τοῦ	δ´ ἀέρος ὑπὸ τὴν τοῦ
[2, 2]	ἀρχὴ τῆς κατὰ τόπον κινήσεως·	τοῦ	δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ τῆς περιφορᾶς,
[2, 6]	χρόνῳ, τοῦ μὲν θᾶττον κινουμένου	τοῦ	δὲ βραδύτερον. Οὐ φαίνεται δ´
[2, 8]	κινουμένων, ἢ τοῦ μὲν ἠρεμοῦντος	τοῦ	δὲ κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν τοίνυν
[2, 8]	ἐκείνου γε τοῦ σώματος γεννῶσιν,	τοῦ	δὲ σφαιροειδοῦς δύο κινήσεις εἰσὶ
[2, 2]	πρότερον ἂν εἴη τὸ ἄνω	τοῦ	δεξιοῦ κατὰ γένεσιν, ἐπειδὴ πολλαχῶς
[2, 12]	δὲ καὶ ἄλλο τι πρᾶξαν	τοῦ	δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε πλείους αἱ
[2, 5]	αὕτη ἂν εἴη αἰτία καὶ	τοῦ	εἰρημένου· βέλτιστον γὰρ κινεῖσθαι ἁπλῆν
[2, 8]	μείζω καὶ τὴν φορὰν θάττω	τοῦ	ἐν αὐτῷ ἄστρου· τὸ μὲν
[2, 14]	μὴ βιασθέν· μία γὰρ φορὰ	τοῦ	ἑνὸς καὶ ἁπλῆ τοῦ ἁπλοῦ,
[2, 3]	ἐστιν, ὧν ἐστιν ἔργον, ἕνεκα	τοῦ	ἔργου. Θεοῦ δ´ ἐνέργεια ἀθανασία·
[2, 13]	μὴ ζητεῖν διὰ τί ἐπὶ	τοῦ	ἐσχάτου. Εἰ μὲν γὰρ κἀκείνῳ
[2, 12]	ἀλλ´ ἱκανὸν εἰς τὸ ἐγγὺς	τοῦ	ἐσχάτου ἐλθεῖν· οἷον εἰ ὑγίεια
[2, 13]	ἀνάλογον μόριον πρὸς τὸ ἀνάλογον	τοῦ	ἐσχάτου, λέγω δ´ οἷον τὸ
[2, 13]	ἐν τοῖς ζῴοις οὐ ταὐτὸν	τοῦ	ζῴου καὶ τοῦ σώματος μέσον,
[2, 13]	σελήνης ἐκλείψεις πλείους ἢ τὰς	τοῦ	ἡλίου γίγνεσθαί φασιν· τῶν γὰρ
[2, 11]	ὅτι οὐκ ἂν ἦσαν αἱ	τοῦ	ἡλίου ἐκλείψεις μηνοειδεῖς. Ὥστ´ εἴπερ
[2, 13]	οὐ προσλογιζόμενοι τό τε ἀπόστημα	τοῦ	ἡλίου πρὸς τὴν γῆν καὶ
[2, 3]	τῇ γενέσει τὸ παρὰ φύσιν	τοῦ	κατὰ φύσιν. Ἀνάγκη τοίνυν γῆν
[2, 3]	Ὕστερον δὲ τὸ παρὰ φύσιν	τοῦ	κατὰ φύσιν, καὶ ἔκστασίς τίς
[2, 5]	(θειότερος γὰρ τόπος ὁ ἄνω	τοῦ	κάτω) τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[2, 4]	ἠρεμήσει. Ἡ δὲ τῶν ἐκ	τοῦ	κέντρου ἁπτομένη περιφερής· σφαιροειδὴς ἄρα
[2, 14]	καὶ τυγχάνει κειμένη νῦν ἐπὶ	τοῦ	κέντρου· διαπορήσειε δ´ ἄν τις,
[2, 4]	κοιλότερον· κοιλότερον δέ ἐστι τὸ	τοῦ	κέντρου ἐγγύτερον. Ἤχθωσαν οὖν ἐκ
[2, 4]	Ὥστ´ ἀνάγκη πρὸς ταῖς ἐκ	τοῦ	κέντρου εἶναι τὸ ὕδωρ· τότε
[2, 4]	κέντρου ἐγγύτερον. Ἤχθωσαν οὖν ἐκ	τοῦ	κέντρου ἡ ΑΒ καὶ ἡ
[2, 4]	ἰσασθῇ. Ἴση δὲ ταῖς ἐκ	τοῦ	κέντρου ἡ ΑΕ. Ὥστ´ ἀνάγκη
[2, 4]	ΑΔ, ἐλάττων ἐστὶ τῶν ἐκ	τοῦ	κέντρου· κοιλότερος ἄρα ὁ τόπος.
[2, 14]	ὡς οὐχὶ μέχρι τοῦ ἅψασθαι	τοῦ	κέντρου τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ
[2, 8]	τῶν ἀφαιρουμένων ὑπὸ τῶν ἐκ	τοῦ	κέντρου τὸ τοῦ μείζονος κύκλου
[2, 13]	Ἔνιοι δὲ καὶ κειμένην ἐπὶ	τοῦ	κέντρου φασὶν αὐτὴν ἴλλεσθαι καὶ
[2, 13]	ὁμοίως μὴ κατοικοῦσιν ἡμῖν ἐπὶ	τοῦ	κέντρου, ὥσπερ κἂν εἰ ἐπὶ
[2, 2]	τρόπον καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς	τοῦ	κινεῖσθαι· καὶ γὰρ εἰ μηδέποτ´
[2, 14]	παρὰ φύσιν· ἡ δέ γε	τοῦ	κόσμου τάξις ἀΐδιος. Ἔτι πάντα
[2, 13]	ὕδωρ· καὶ γὰρ τοῦτο κύκλῳ	τοῦ	κυάθου φερομένου πολλάκις κάτω τοῦ
[2, 7]	τοῦ δ´ ἀέρος ὑπὸ τὴν	τοῦ	κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν ὄντος ἀνάγκη
[2, 4]	ἐφ´ αὑτὸ ἐλαχίστη ἐστὶν ἡ	τοῦ	κύκλου γραμμή· κατὰ δὲ τὴν
[2, 5]	Ἐπεὶ δ´ ἔστι διχῶς ἐπὶ	τοῦ	κύκλου κινηθῆναι, οἷον ἀπὸ τοῦ
[2, 4]	πρόσθεσίς ἐστιν ἀεί, τῇ δὲ	τοῦ	κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν ὅτι τέλειος
[2, 5]	ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ τὴν αἰτίαν	τοῦ	λέγειν τίς ἐστιν, ἔτι δὲ
[2, 13]	γὰρ ἀναγκαῖον μόνον συμβαίνειν ἐκ	τοῦ	λόγου τοῦ περὶ τῆς ὁμοιότητος)
[2, 13]	μέσον ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ τὸ	τοῦ	μεγέθους μέσον καὶ τοῦ πράγματος
[2, 8]	τῶν ἐκ τοῦ κέντρου τὸ	τοῦ	μείζονος κύκλου τμῆμα, ὥστ´ εὐλόγως
[2, 8]	τό τε γὰρ θᾶττον εἶναι	τοῦ	μείζονος κύκλου τὸ τάχος εὔλογον
[2, 14]	μέσον, καὶ τὸ ἔλαττον ὑπὸ	τοῦ	μείζονος ὠθούμενον οὐχ οἷόν τε
[2, 8]	τὴν μεταβολήν, ἢ κινουμένων, ἢ	τοῦ	μὲν ἠρεμοῦντος τοῦ δὲ κινουμένου.
[2, 6]	ἄστρων ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ,	τοῦ	μὲν θᾶττον κινουμένου τοῦ δὲ
[2, 13]	τὸ πλάτος αἴτιον εἶναί φασι	τοῦ	μένειν αὐτήν. Οὐ γὰρ τέμνειν
[2, 13]	γὰρ μόνον φαίνεται μένουσα ἐπὶ	τοῦ	μέσου, ἀλλὰ καὶ φερομένη πρὸς
[2, 14]	οὖσα τοῦ μέσου εἴτ´ ἐπὶ	τοῦ	μέσου, ἀναγκαῖον αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι
[2, 4]	μὴ ἴσας ἔχον τὰς ἐκ	τοῦ	μέσου γραμμάς, οἷον φακοειδὲς ἢ
[2, 13]	τοῦτον τὸν τρόπον ἐκινεῖτο ἀπὸ	τοῦ	μέσου διά γε τὸν τῆς
[2, 14]	Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη ἐπὶ	τοῦ	μέσου εἶναι τὴν γῆν καὶ
[2, 14]	εἴπερ φέρεται εἴτ´ ἐκτὸς οὖσα	τοῦ	μέσου εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου,
[2, 14]	ὥστε ἢ οὐ μενεῖ ἐπὶ	τοῦ	μέσου, ἢ εἴπερ, ἠρεμήσει γε
[2, 13]	κέντρου, ὥσπερ κἂν εἰ ἐπὶ	τοῦ	μέσου ἦν ἡ γῆ· οὐθὲν
[2, 14]	εἶναι ποιοῦσιν, οἱ δ´ ἐπὶ	τοῦ	μέσου θέντες ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαί
[2, 13]	πλάγια φέρεσθαι προσήκει τὸ ἐπὶ	τοῦ	μέσου ἱδρυμένον καὶ ὁμοίως πρὸς
[2, 3]	μόριον, οὔθ´ ὅλως οὔτ´ ἐπὶ	τοῦ	μέσου. Καὶ γὰρ ἂν ἡ
[2, 12]	πλανωμένων ἄστρων ἔνια· καίτοι πορρώτερον	τοῦ	μέσου καὶ πλησιαίτερον τοῦ πρώτου
[2, 14]	λύσιν· εἰ γὰρ οὔσης ἐπὶ	τοῦ	μέσου καὶ σφαιροειδοῦς τῆς γῆς
[2, 14]	περὶ τὸ μέσον εἴτ´ ἐπὶ	τοῦ	μέσου κειμένη φέρεται, δύο κινεῖσθαι
[2, 14]	ἄστρων ἡ τάξις, ὡς ἐπὶ	τοῦ	μέσου κειμένης τῆς γῆς. Περὶ
[2, 13]	δόξαν, ἀλλὰ τῶν πλείστων ἐπὶ	τοῦ	μέσου κεῖσθαι λεγόντων, ὅσοι τὸν
[2, 13]	ἀλλ´ ὅσοι μὲν μηδ´ ἐπὶ	τοῦ	μέσου κεῖσθαί φασιν αὐτήν, κινεῖσθαι
[2, 14]	ἂν εἴη μένειν αὐτὴν ἐπὶ	τοῦ	μέσου. Μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ
[2, 13]	ὅ τι ἂν τεθῇ ἐπὶ	τοῦ	μέσου, μένειν, ὥστε καὶ τὸ
[2, 14]	ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον αὐτῆς ἀπὸ	τοῦ	μέσου μὴ βιασθέν· μία γὰρ
[2, 3]	εἶναι· τοῦτο γὰρ ἠρεμεῖ ἐπὶ	τοῦ	μέσου. Νῦν μὲν οὖν ὑποκείσθω
[2, 14]	φαίνεται, καὶ τὸ πῦρ ἀπὸ	τοῦ	μέσου πάλιν πρὸς τὸ ἔσχατον,
[2, 13]	ἀληθές, ὡς ἀναγκαῖον μένειν ἐπὶ	τοῦ	μέσου πᾶν ᾧ μηθὲν μᾶλλον
[2, 13]	Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐπὶ μὲν γὰρ	τοῦ	μέσου πῦρ εἶναί φασι, τὴν
[2, 14]	αἱ ἐναντίαι· ἡ δ´ ἀπὸ	τοῦ	μέσου τῇ ἐπὶ τὸ μέσον
[2, 14]	αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι	τοῦ	μέσου τὴν ῥοπὴν ἐχόντων ἀμφοῖν,
[2, 13]	τούτων ἀναλογιζόμενοι οὐκ οἴονται ἐπὶ	τοῦ	μέσου τῆς σφαίρας κεῖσθαι αὐτήν,
[2, 13]	ποτε μένει ἡ γῆ ἐπὶ	τοῦ	μέσου, τὸ δὲ πῦρ μὴ
[2, 14]	πάντῃ προστιθεμένου ἴσον ἀνάγκη ἀπέχειν	τοῦ	μέσου τὸ ἔσχατον· τοῦτο δὲ
[2, 3]	τοῦ φερομένου κύκλῳ, τὸ ἐπὶ	τοῦ	μέσου, τούτου δ´ οὐθὲν οἷόν
[2, 14]	οὔτε κινεῖται οὔτ´ ἐκτὸς κεῖται	τοῦ	μέσου, φανερὸν ἐκ τούτων· πρὸς
[2, 14]	ὁτιοῦν μόριον ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ἀπὸ	τοῦ	μέσου, φανερὸν ὅτι καὶ τὴν
[2, 13]	μὴ δεῖν τῇ γῇ τὴν	τοῦ	μέσου χώραν ἀποδιδόναι, τὸ πιστὸν
[2, 13]	ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται ἀπὸ	τοῦ	μέσου, ὥσπερ καὶ φαίνεται φερόμενον,
[2, 13]	γῆς τιμιώτερον, τὸ δὲ πέρας	τοῦ	μεταξύ, τὸ δ´ ἔσχατον καὶ
[2, 2]	πρότερον, εἰ τὸ μὲν ἄνω	τοῦ	μήκους ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν
[2, 2]	Ἔστι δὲ τὸ μὲν ἄνω	τοῦ	μήκους ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν
[2, 14]	μέσον. Ἐν δυνάμει οὖν ὄντος	τοῦ	μίγματος τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως
[2, 13]	τὰ στοιχεῖα διειστήκει χωρὶς ὑπὸ	τοῦ	νείκους, τίς αἰτία τῇ γῇ
[2, 14]	οὐκ ἔσται τὸ αὐτὸ μέσον	τοῦ	ὅλου καὶ τὸ τῆς γῆς·
[2, 3]	ἢ πλείους· κατὰ γὰρ τὴν	τοῦ	ὅλου ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ
[2, 2]	εἶναί τι δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν	τοῦ	οὐρανοῦ, καθάπερ οἱ καλούμενοι Πυθαγόρειοι
[2, 4]	εἴη πασῶν τῶν κινήσεων ἡ	τοῦ	οὐρανοῦ κίνησις. Ἀλλὰ μὴν τῶν
[2, 10]	γὰρ ὑπόκειται τὴν μὲν ἐσχάτην	τοῦ	οὐρανοῦ περιφορὰν ἁπλῆν τ´ εἶναι
[2, 3]	οὖν οὐχ ὅλον τὸ σῶμα	τοῦ	οὐρανοῦ τοιοῦτον; ὅτι ἀνάγκη μένειν
[2, 4]	μὲν κινήσεων τὸ μέτρον ἡ	τοῦ	οὐρανοῦ φορὰ διὰ τὸ εἶναι
[2, 13]	οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς, τὴν	τοῦ	οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ περιθέουσαν καὶ
[2, 13]	τῆς γῆς καὶ τοῦ ὕδατος	τοῦ	ὀχοῦντος τὴν γῆν· οὐδὲ γὰρ
[2, 1]	μὲν καὶ τελευτὴν οὐκ ἔχων	τοῦ	παντὸς αἰῶνος, ἔχων δὲ καὶ
[2, 14]	γῆς κατὰ φύσιν· πότερον ὅτι	τοῦ	παντός ἐστι μέσον, ἢ διότι
[2, 14]	κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ μέσον	τοῦ	παντός ἐστιν· διὰ τοῦτο γὰρ
[2, 13]	ῥηθέντα ματαίως ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον	τοῦ	παντὸς ἰδόντων. Οἱ δ´ ἐφ´
[2, 14]	γῆς. Ἀνάγκη δὴ πρὸς τὸ	τοῦ	παντός· καὶ γὰρ τὰ κοῦφα
[2, 14]	τὸ μέσον ἔχει ἐν τῷ	τοῦ	παντὸς μέσῳ. Ὅτι δὲ φέρεται
[2, 2]	τὸ σφαιροειδὲς εἶναι τὸ σχῆμα	τοῦ	παντός, ὅπως ἔσται τούτου τὸ
[2, 2]	ἑτέρως, εἴπερ δεῖ προσάπτειν τῷ	τοῦ	παντὸς σώματι ταύτας τὰς ἀρχάς.
[2, 13]	μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον	τοῦ	παντός, τὸ δὲ μέσον εἶναι
[2, 14]	μέσον εἶναι τῆς γῆς καὶ	τοῦ	παντός· φέρεται γὰρ καὶ ἐπὶ
[2, 13]	γένει, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἐκ	τοῦ	πάσας τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης
[2, 13]	τεινομένης, ὅτι οὐ διαρραγήσεται, καὶ	τοῦ	πεινῶντος καὶ διψῶντος σφόδρα μέν,
[2, 13]	μόνον συμβαίνειν ἐκ τοῦ λόγου	τοῦ	περὶ τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ
[2, 13]	μέρος πρὸς τὸ τέταρτον μέρος	τοῦ	περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ στιγμὴ τῶν
[2, 14]	βάρεσι πρὸς τὸ ἔσχατον φέρεται	τοῦ	περιέχοντος τόπου τὸ μέσον. Συμβέβηκε
[2, 4]	δέξασθαι καὶ ἀκρίβειαν ὡς ἡ	τοῦ	πέριξ σώματος φύσις· δῆλον γὰρ
[2, 13]	μήτε τῆς δίνης κωλυούσης μήτε	τοῦ	πλάτους, ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ ἀέρος,
[2, 2]	μήκους ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν	τοῦ	πλάτους, ἡ δὲ τοῦ προτέρου
[2, 2]	Ἔτι δ´ ὡς τὸ μῆκος	τοῦ	πλάτους πρότερον, εἰ τὸ μὲν
[2, 2]	μήκους ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν	τοῦ	πλάτους, τὸ δ´ ἔμπροσθεν τοῦ
[2, 13]	τὸ τοῦ μεγέθους μέσον καὶ	τοῦ	πράγματος ὂν μέσον καὶ τῆς
[2, 2]	δεξιὸν τοῦ πλάτους, ἡ δὲ	τοῦ	προτέρου ἀρχὴ προτέρα, πρότερον ἂν
[2, 6]	εἶναι τοιοῦτον· τὸ γὰρ πρῶτον	τοῦ	πρώτου καὶ τὸ ἁπλοῦν τοῦ
[2, 12]	κινήσεως. Τὰ δ´ ἐν μέσῳ	τοῦ	πρώτου καὶ τῶν ἐσχάτων ἀφικνεῖται
[2, 5]	διελθεῖν. Λέγω δὲ τοῦτο περὶ	τοῦ	πρώτου οὐρανοῦ καὶ περὶ τῆς
[2, 1]	οὖσαν, εἴπερ κινεῖ φέρεσθαι πεφυκότος	τοῦ	πρώτου σώματος ἄλλως καὶ κινεῖ
[2, 12]	πορρώτερον τοῦ μέσου καὶ πλησιαίτερον	τοῦ	πρώτου σώματός εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον
[2, 12]	Εὔλογον γὰρ ἂν δόξειεν εἶναι	τοῦ	πρώτου σώματος μίαν κινουμένου φορὰν
[2, 4]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον σχῆμα	τοῦ	πρώτου σώματος, πρῶτον δὲ σῶμα
[2, 13]	αὐτὸς ἁρμόσει λόγος καὶ ἐπὶ	τοῦ	πυρός· ἀνάγκη γὰρ τεθὲν μένειν
[2, 7]	σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν τὸ ἐγγύτερον	τοῦ	πυρός, ἐγγύτερον δὲ ὁ ἀήρ·
[2, 13]	ἀναγκαῖον) ζητητέον αὐτοῖς περὶ τῆς	τοῦ	πυρὸς μονῆς ἐπὶ τῶν ἐσχάτων.
[2, 14]	τὸ συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ παντὸς	τοῦ	ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ τὸ μέσον.
[2, 8]	ἀσθένειαν. Ὅπερ αἴτιον ἴσως καὶ	τοῦ	στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας τοὺς
[2, 4]	μέσον τούτων· τὰ γὰρ ὑπὸ	τοῦ	σφαιροειδοῦς περιεχόμενα καὶ ἁπτόμενα ὅλα
[2, 14]	τῆς γῆς ἂν εἴη περιφέρεια	τοῦ	σχήματος αἰτία σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι
[2, 13]	γέγραπται. Παραπλησίως δὲ καὶ περὶ	τοῦ	σχήματος ἀμφισβητεῖται· τοῖς μὲν γὰρ
[2, 13]	ἢ τῶν κινουμένων, καὶ περὶ	τοῦ	σχήματος αὐτῆς. Περὶ μὲν οὖν
[2, 13]	μὲν οὖν τυγχάνει περί τε	τοῦ	σχήματος αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα καὶ περὶ
[2, 2]	δ´ οὔ, διὰ τὴν ὁμοιότητα	τοῦ	σχήματος. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[2, 1]	ἡ περὶ τὸν ὕπνον γινομένη	τοῦ	σώματος ἄνεσις, ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός
[2, 8]	ὁμολογούμενον εἰπεῖν, ἐξ ἐκείνου γε	τοῦ	σώματος γεννῶσιν, τοῦ δὲ σφαιροειδοῦς
[2, 7]	τῶν ἄστρων ποιεῖν ἐκ τούτου	τοῦ	σώματος ἐν ᾧ τυγχάνει τὴν
[2, 13]	οὐ ταὐτὸν τοῦ ζῴου καὶ	τοῦ	σώματος μέσον, οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον
[2, 3]	τοιοῦτον; ὅτι ἀνάγκη μένειν τι	τοῦ	σώματος τοῦ φερομένου κύκλῳ, τὸ
[2, 12]	γὰρ ἐκείνου τυχεῖν ἄριστον πᾶσι	τοῦ	τέλους· εἰ δὲ μή, ἀεὶ
[2, 13]	τὸ ὑπὸ μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι	τοῦ	τῆς γῆς. Ὥστε τοῦτο μὲν
[2, 14]	τῆς γῆς. Περὶ μὲν οὖν	τοῦ	τόπου καὶ μονῆς καὶ κινήσεως,
[2, 13]	μέσον καὶ τίμιον, τὸ δὲ	τοῦ	τόπου μέσον ἔοικε τελευτῇ μᾶλλον
[2, 13]	συστάσεώς ἐστιν. Περὶ μὲν οὖν	τοῦ	τόπου τῆς γῆς ταύτην ἔχουσί
[2, 14]	λέγειν ἐπὶ βώλου καὶ μορίου	τοῦ	τυχόντος ἢ ἐπὶ ὅλης τῆς
[2, 4]	ἁπτομένη περιφερής· σφαιροειδὴς ἄρα ἡ	τοῦ	ὕδατος ἐπιφάνεια, ἐφ´ ἧς ΒΕΓ.
[2, 4]	ἅπτεται δὲ τούτων) (ἡ δὲ	τοῦ	ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν, τὸ
[2, 4]	Ἀλλὰ μὴν ὅτι γε ἡ	τοῦ	ὕδατος ἐπιφάνεια τοιαύτη φανερόν, ὑπόθεσιν
[2, 13]	ὄντα περὶ τῆς γῆς καὶ	τοῦ	ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος τὴν γῆν·
[2, 3]	ἀνάγκη μένειν τι τοῦ σώματος	τοῦ	φερομένου κύκλῳ, τὸ ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	τοῦ κυάθου φερομένου πολλάκις κάτω	τοῦ	χαλκοῦ γινόμενον ὅμως οὐ φέρεται
[2, 9]	σωμάτων. Τοσούτων δὲ φερομένων, καὶ	τοῦ	ψόφου διιόντος πρὸς τὸ φερόμενον
[2, 3]	(λέγω δ´ οἷον τὸ θερμὸν	τοῦ	ψυχροῦ) ἡ δ´ ἠρεμία καὶ
[2, 12]	πάλιν ὅταν τοδὶ μὲν δέῃ	τοῦδ´	ἕνεκα ποιῆσαι, τοῦτο δ´ ἄλλου
[2, 12]	ἄν τις πρῶτον εὐλόγως οἰηθείη	τοῦθ´	ὑπάρχειν· νοῆσαι γὰρ δεῖ τῆς
[2, 2]	ἐν τῷ ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ	τοὐναντίον.	Ἀλλὰ τῆς μὲν δευτέρας περιφορᾶς,
[2, 12]	τοιαύτην τάξιν. Νῦν δὲ συμβαίνει	τοὐναντίον·	ἐλάττους γὰρ ἥλιος καὶ σελήνη
[2, 14]	κοῦφα καὶ τὸ πῦρ εἰς	τοὐναντίον	φερόμενα τοῖς βάρεσι πρὸς τὸ
[2, 5]	εἰς τὸ πρόσθεν τῆς εἰς	τοὔπισθεν,	ἔχει, εἴπερ καὶ τὸ δεξιὸν
[2, 8]	κἂν μετατεθῇ τὰ ἄστρα εἰς	τοὺς	ἀλλήλων κύκλους, τὸ μὲν ἔσται
[2, 12]	λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τοὺς	ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν οἱ πάλαι
[2, 13]	ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ πρὸς	τοὺς	ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν
[2, 1]	Διόπερ καλῶς ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν	τοὺς	ἀρχαίους καὶ μάλιστα πατρίους ἡμῶν
[2, 8]	ἴσως καὶ τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι	τοὺς	ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ
[2, 14]	γιγνόμενον, ἀλλ´ ἀεὶ ταὐτὰ κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς ἀνατέλλει καὶ δύεται τόπους
[2, 9]	εἰ φέροιτο ἐν ποταμῷ. Καίτοι	τοὺς	αὐτοὺς λόγους ἂν ἐξείη λέγειν,
[2, 2]	καὶ ἐν τῷ δεξιῷ μέρει,	τοὺς	δ´ ἐκεῖ κάτω καὶ ἐν
[2, 8]	φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους,	τοὺς	δὲ πλάνητας μὴ στίλβειν· οἱ
[2, 8]	τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας	τοὺς	ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ πλάνητας μὴ
[2, 14]	ὅτι περὶ ἀμφοτέρους τοὺς τόπους	τοὺς	ἐσχάτους ὄντας τὸ γένος αὐτῶν
[2, 13]	καλοῦσιν, οὐ πρὸς τὰ φαινόμενα	τοὺς	λόγους καὶ τὰς αἰτίας ζητοῦντες,
[2, 8]	καὶ τὰ μεγέθη τῶν κύκλων.	Τοὺς	μὲν γὰρ κύκλους οὐθὲν ἄτοπον
[2, 8]	οὔτε τὸ ἕτερον μόνον, λείπεται	τοὺς	μὲν κύκλους κινεῖσθαι, τὰ δὲ
[2, 8]	ἀφικνεῖται ἡ ὄψις· πρὸς δὲ	τοὺς	μένοντας κραδαίνεται διὰ τὸ μῆκος,
[2, 9]	καὶ τῶν παρ´ ἡμῖν οὔτε	τοὺς	ὄγκους ἐχόντων ἴσους οὔτε τοιούτῳ
[2, 9]	διακναίουσι καὶ τῶν ἀψύχων σωμάτων	τοὺς	ὄγκους, οἷον ὁ τῆς βροντῆς
[2, 13]	ἐκείνων λόγον. Ὅλως δὲ πρὸς	τοὺς	οὕτω λέγοντας περὶ τῆς κινήσεως
[2, 2]	τῶν ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι	τοὺς	πόλους. Ἅμα δὲ καὶ εἰώθαμεν
[2, 2]	μῆκος μὲν αὐτοῦ τὸ κατὰ	τοὺς	πόλους διάστημα, καὶ τῶν πόλων
[2, 2]	τὸ κάτω, ἀλλὰ τὸ παρὰ	τοὺς	πόλους, ὡς τούτου μήκους ὄντος·
[2, 9]	τὸ γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν	τοὺς	Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν τῶν
[2, 14]	τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι περὶ ἀμφοτέρους	τοὺς	τόπους τοὺς ἐσχάτους ὄντας τὸ
[2, 9]	ταχυτῆτας ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν	τοὺς	τῶν συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί
[2, 14]	ἐποίει μεθισταμένοις οὕτω βραχύ. Διὸ	τοὺς	ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν τὸν περὶ τὰς
[2, 6]	ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν) εἰ οὖν	τοῦτ´	ἀληθές, οὐκ ἂν εἴη ἀεὶ
[2, 2]	αἱ ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων, ὥστε	τοῦτ´	ἂν εἴη δεξιόν, οὗ δ´
[2, 14]	νῦν. (Τὸ μὲν οὖν ἀπορούμενον	τοῦτ´	ἔστιν· ἰδεῖν δ´ οὐ χαλεπὸν
[2, 13]	τὴν ἠρεμίαν ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα	τοῦτ´	ἔχειν αὐτήν. Καὶ γὰρ δὴ
[2, 13]	τὸ λεγόμενον. Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι	τοῦτό	γ´ ἀληθές, ὡς ἀναγκαῖον μένειν
[2, 12]	δ´ ἑτέρῳ οὐδ´ ὁποσαοῦν πονοῦντι	τοῦτό	γ´ ἂν ἔτι ὑπάρξαι τἀγαθόν,
[2, 13]	οὐχ ὅλον πρὸς ἓν σημεῖον	(τοῦτο	γὰρ ἀναγκαῖον μόνον συμβαίνειν ἐκ
[2, 3]	φύσιν. Ἀνάγκη τοίνυν γῆν εἶναι·	τοῦτο	γὰρ ἠρεμεῖ ἐπὶ τοῦ μέσου.
[2, 14]	μέσον τοῦ παντός ἐστιν· διὰ	τοῦτο	γὰρ καὶ τυγχάνει κειμένη νῦν
[2, 4]	ἀνάγκη σφαιροειδὲς ἔχειν τὸν οὐρανόν·	τοῦτο	γὰρ οἰκειότατόν τε τῇ οὐσίᾳ
[2, 13]	ἕκαστον· νῦν δ´ οὐ φαίνεται	τοῦτο	γιγνόμενον, ἀλλὰ τὸ τυχὸν μόριον
[2, 12]	μὲν δέῃ τοῦδ´ ἕνεκα ποιῆσαι,	τοῦτο	δ´ ἄλλου καὶ τοῦτο ἑτέρου,
[2, 3]	ἔργου. Θεοῦ δ´ ἐνέργεια ἀθανασία·	τοῦτο	δ´ ἐστὶ ζωὴ ἀΐδιος. ὥστ´
[2, 13]	τῶν οἰκείων ἐνστάσεων τῷ γένει,	τοῦτο	δ´ ἐστὶν ἐκ τοῦ πάσας
[2, 14]	καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων.	Τοῦτο	δ´ οὐ φαίνεται γιγνόμενον, ἀλλ´
[2, 3]	γένεσιν δ´, εἴπερ καὶ πῦρ,	τοῦτο	δὲ καὶ τἆλλα, εἴπερ καὶ
[2, 13]	κίνησιν· ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν.	Τοῦτο	δὲ λέγεται κομψῶς μέν, οὐκ
[2, 6]	τὸ θᾶττον καὶ τὸ βραδύτερον·	τοῦτο	δὲ παντελῶς ἄλογον καὶ πλάσματι
[2, 14]	γωνίας, ἀλλ´ οὐ παρ´ ἄλληλα·	τοῦτο	δὲ πέφυκε πρὸς τὸ φύσει
[2, 14]	ἀπέχειν τοῦ μέσου τὸ ἔσχατον·	τοῦτο	δὲ τὸ σχῆμα σφαίρας ἐστίν.
[2, 14]	ἔχει τὴν ῥοπήν. Οὐδὲν τοίνυν	τοῦτο	διαφέρει λέγειν ἐπὶ βώλου καὶ
[2, 8]	δοκεῖ τῶν ἄστρων ὁ ἥλιος	τοῦτο	δρᾶν ἀνατέλλων καὶ δύνων, καὶ
[2, 12]	ποιῆσαι, τοῦτο δ´ ἄλλου καὶ	τοῦτο	ἑτέρου, ἐν μὲν ἑνὶ ἢ
[2, 3]	(σῶμα γάρ τι θεῖον) διὰ	τοῦτο	ἔχει τὸ ἐγκύκλιον σῶμα, ὃ
[2, 5]	ἐπὶ θάτερα; ἀνάγκη γὰρ καὶ	τοῦτο	ἢ ἀρχὴν εἶναι ἢ εἶναι
[2, 12]	ᾖ τοῦ ἀρίστου. Καὶ διὰ	τοῦτο	ἡ μὲν γῆ ὅλως οὐ
[2, 13]	τοῖς κυάθοις ὕδωρ· καὶ γὰρ	τοῦτο	κύκλῳ τοῦ κυάθου φερομένου πολλάκις
[2, 7]	οἱ πύρινα φάσκοντες εἶναι διὰ	τοῦτο	λέγουσιν, ὅτι τὸ ἄνω σῶμα
[2, 13]	ὁμοίως ἔχειν πρὸς τὰ ἔσχατα·	τοῦτο	μὲν γὰρ πᾶσι κοινόν, τὸ
[2, 13]	τῆς γῆς. (Ἄτοπον δὲ καὶ	τοῦτο	μὲν ζητεῖν, διὰ τί ποτε
[2, 13]	σχῆμα τῆς γῆς ἐστι, διὰ	τοῦτο	μὲν οὐκ ἂν ἠρεμοῖ. Καίτοι
[2, 13]	ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς γῆς. Ὥστε	τοῦτο	μὲν ὑπάρξει, κἂν σφαιροειδὴς μὲν
[2, 3]	πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ καὶ	τοῦτο	νῦν, ὕστερον δὲ πειρατέον δεῖξαι.
[2, 7]	κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ αὐτὸ	τοῦτο	πάσχειν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτὰ
[2, 14]	ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις	τοῦτο	πεπονθότων. Καὶ τῶν μαθηματικῶν δὲ
[2, 12]	σώματός εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον δὲ	τοῦτο	περὶ ἐνίων καὶ τῇ ὄψει
[2, 5]	τῶν εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω δὲ	τοῦτο	περὶ τοῦ πρώτου οὐρανοῦ καὶ
[2, 13]	διὰ τὴν ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ	τοῦτο	ποιεῖν τῷ πλάτει φασὶ τὴν
[2, 1]	ἐνδέχεται, μεγάλην ἂν ἔχοι καὶ	τοῦτο	ῥοπὴν (εἰς πίστιν περὶ τῆς
[2, 14]	δὲ τιθέναι τἀληθές, καὶ φάναι	τοῦτο	συμβαίνειν διὰ τὸ φύσιν ἔχειν
[2, 9]	διακναίειν. Ὥστ´ ἐπείπερ οὐ φαίνεται	τοῦτο	συμβαῖνον, οὔτ´ ἂν ἔμψυχον οὔτε
[2, 8]	διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν διά τε	τοῦτο	συμβήσεται καὶ ὅτι δέδεικται συνεχὲς
[2, 13]	τῆς ἀπορίας. Πᾶσι γὰρ ἡμῖν	τοῦτο	σύνηθες, μὴ πρὸς τὸ πρᾶγμα
[2, 12]	ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν ἄστρων.	Τοῦτό	τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν ἄν
[2, 3]	μέσου. Νῦν μὲν οὖν ὑποκείσθω	τοῦτο,	ὕστερον δὲ δειχθήσεται περὶ αὐτοῦ.
[2, 4]	ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε κἂν διὰ	τοῦτο	φανερὸν εἴη ὅτι σφαιροειδής ἐστιν
[2, 13]	γε τὴν δίνην. Εἰ δὲ	τοῦτο	φέρεσθαί που πέφυκεν, δῆλον ὅτι
[2, 8]	κινοῖτο δι´ αὑτῶν. Πρὸς δὲ	τούτοις	ἄλογον τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς
[2, 1]	θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς δὲ	τούτοις	ἄπονος διὰ τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι
[2, 13]	περὶ τὸν ἀέρα συμβαινόντων· ἐν	τούτοις	γὰρ ἀεὶ φέρεται τὰ μείζω
[2, 14]	φανερὸν ἐκ τούτων· πρὸς δὲ	τούτοις	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ
[2, 2]	λέγεται τὸ πρότερον. Πρὸς δὲ	τούτοις,	εἰ τὸ μὲν ἄνω ἐστὶ
[2, 2]	ἐν τοῖς ἀριστεροῖς· ἀνάπαλιν γὰρ	τούτοις	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεώς ἐστι
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ δὲ	τούτοις	καὶ τὰ παρὰ τῶν μαθηματικῶν
[2, 2]	τὸ μέσον. (Ἀλλ´ ἐν μὲν	τούτοις	λέγομεν τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2, 14]	τις ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει	τούτοις	λύσιν· εἰ γὰρ οὔσης ἐπὶ
[2, 4]	τὰ σώματα γεννῶντες μεμαρτυρηκέναι φαίνονται	τούτοις·	μόνην γὰρ τῶν στερεῶν οὐ
[2, 2]	δὲ κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν	τούτοις	μόνοις ὁρῶμεν τῶν ἡμισφαιρίων, τῷ
[2, 13]	συμβαίνειν, διώρισται πρότερον, καὶ πρὸς	τούτοις	ὅτι οὐδ´ ἠρεμεῖν ἐνδέχεται· ὥσπερ
[2, 2]	ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς δὲ	τούτοις	οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν· ἐὰν γὰρ
[2, 8]	δ´ ἄστρων ἕκαστον τῶν ἐν	τούτοις	οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε γὰρ ἐξ
[2, 13]	ἄνω ἢ κάτω, διώρισται δὲ	τούτοις	τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον. Οἱ
[2, 14]	τῆς ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν ἐγένετο,	τοῦτον	ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν τρόπον, ὥστε
[2, 13]	Οἱ δ´ ἐφ´ ὕδατος κεῖσθαι.	Τοῦτον	γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν τὸν λόγον,
[2, 4]	τὰ μέρη διέλοι τὸ ὅλον,	τοῦτον	διαιρεῖται τὸν τρόπον, ἀλλ´ ὡς
[2, 2]	ὁ λόγος ἐστίν) σκεπτέον πότερον	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον ὡς ἐκεῖνοι
[2, 9]	λέγεται καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ	τοῦτον	ἔχειν τὸν τρόπον. Οὐ γὰρ
[2, 13]	ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος· καὶ γὰρ	τοῦτον	ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον αὐτοῖς περὶ
[2, 1]	τὴν σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ καὶ	τοῦτον	οἱ συστήσαντες τὸν λόγον τὴν
[2, 14]	γιγνομένη τὸ πρῶτον ἐγένετο. Κατὰ	τοῦτόν	τε δὴ τὸν λόγον ἀναγκαῖον
[2, 13]	οὐκ ἀληθῶς δέ· κατὰ γὰρ	τοῦτον	τὸν λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ
[2, 13]	κινεῖσθαι προσήκει. Ἀλλὰ διά γε	τοῦτον	τὸν λόγον οὐ μενεῖ, ἀλλὰ
[2, 14]	τῷ περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ	τοῦτον	τὸν τρόπον εἶναι τὴν θάλατταν
[2, 13]	γιγνόμενον· ὥστε κἂν ἡ γῆ	τοῦτον	τὸν τρόπον ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ
[2, 8]	μὲν γὰρ ἓν ἢ δύο	τοῦτον	τὸν τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον,
[2, 9]	προνοούσης τῆς φύσεως, ὅτι μὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως
[2, 13]	αἰτίαν, καὶ λέγουσιν οἱ μὲν	τοῦτον	τὸν τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος
[2, 1]	μυθικῶς ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε δὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ
[2, 14]	αὑτοῦ μέσῳ τὸ μέσον· μέχρι	τούτου	γὰρ ἔχει τὴν ῥοπήν. Οὐδὲν
[2, 3]	κύκλῳ, τὸ ἐπὶ τοῦ μέσου,	τούτου	δ´ οὐθὲν οἷόν τε μένειν
[2, 9]	ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει τὸν ψόφον,	τούτου	δὲ γινομένου καὶ δεῦρ´ ἀφικνεῖσθαι
[2, 14]	κειμένη φέρεται, δύο κινεῖσθαι φοράς.	Τούτου	δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον
[2, 3]	ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ καὶ περὶ	τούτου	ἐν τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν
[2, 12]	οὗ ἕνεκα ᾖ καὶ τὸ	τούτου	ἕνεκα) Τῶν δ´ ἄλλων ζῴων
[2, 13]	πᾶσιν· τὸ δὲ τὰς περὶ	τούτου	λύσεις μὴ μᾶλλον ἀτόπους εἶναι
[2, 2]	τὸ παρὰ τοὺς πόλους, ὡς	τούτου	μήκους ὄντος· τὸ γὰρ εἰς
[2, 14]	καὶ τοῦ βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι	τούτου	τὸ ἔλαττον βάρος. Ὃ γὰρ
[2, 2]	σχῆμα τοῦ παντός, ὅπως ἔσται	τούτου	τὸ μὲν δεξιὸν τὸ δὲ
[2, 7]	ἕκαστον τῶν ἄστρων ποιεῖν ἐκ	τούτου	τοῦ σώματος ἐν ᾧ τυγχάνει
[2, 9]	ἡμᾶς τῆς φωνῆς ταύτης, αἴτιον	τούτου	φασὶν εἶναι τὸ γιγνομένων εὐθὺς
[2, 14]	εἴτε κατὰ μέρος, ἀναγκαῖον μέχρι	τούτου	φέρεσθαι ἕως ἂν πανταχόθεν ὁμοίως
[2, 8]	αὑτῶν, τὴν ἑτέραν ἂν κινοῖτο	τούτων·	ἀλλ´ οὐδετέραν φαίνεται. Δινούμενα μὲν
[2, 13]	τὸ μέσον πέρας· ὥστ´ ἐκ	τούτων	ἀναλογιζόμενοι οὐκ οἴονται ἐπὶ τοῦ
[2, 3]	κατὰ φύσιν τὴν κίνησιν ἀΐδιον·	(τούτων	δ´ ἔστι κίνησις. Ὅτι μὲν
[2, 3]	νῦν, ὕστερον δὲ πειρατέον δεῖξαι.	Τούτων	δ´ ὑπαρχόντων φανερὸν ὅτι ἀνάγκη
[2, 3]	τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναι γένεσιν, ἐκ	τούτων	δῆλον. Εἰ δὲ γένεσιν, ἀναγκαῖον
[2, 9]	δ´ ἐστὶ τό τ´ αἴτιον	τούτων	δῆλον, καὶ μαρτύριον τῶν εἰρημένων
[2, 14]	δύσιν. Ὥστ´ οὐ μόνον ἐκ	τούτων	δῆλον περιφερὲς ὂν τὸ σχῆμα
[2, 13]	δ´ ἔστιν. Ἐπεὶ δὲ (περὶ	τούτων	διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ τὴν
[2, 6]	κινεῖσθαι τὸ κινούμενον. Οὐθὲν δὲ	τούτων	δυνατὸν περὶ τὸν οὐρανὸν γενέσθαι·
[2, 9]	ὡς εἴπερ ἐφέρετο τὰ σώματα	τούτων	εἴτ´ ἐν ἀέρος πλήθει κεχυμένῳ
[2, 7]	εὔλογον ὂν ἕκαστον συνεστάναι ἐκ	τούτων	ἐν οἷς ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως
[2, 2]	αὐτῷ. Διώρισται μὲν οὖν περὶ	τούτων	ἐν τοῖς περὶ τὰς τῶν
[2, 13]	τι τοιοῦτον ἕτερον (καὶ γὰρ	τούτων	ἐπ´ ἀέρος μὲν οὐθὲν πέφυκε
[2, 6]	καὶ τὸ μὴ λανθάνειν ἐπὶ	τούτων	εὐλογώτερον· εὐαισθητότερα γὰρ τὰ παρ´
[2, 12]	αὐτῇ ἐνδεδεμένα φορᾷ. Περὶ δὴ	τούτων	ζητεῖν μὲν καλῶς ἔχει καὶ
[2, 4]	γὰρ οὐκ ἔστιν, ἅπτεται δὲ	τούτων)	(ἡ δὲ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια
[2, 12]	δραμεῖν μόνον ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ	τούτων	θάτερον τέλος αὐτοῖς. Μάλιστα μὲν
[2, 4]	ἐστιν ὁ κόσμος, δῆλον ἐκ	τούτων,	καὶ ὅτι κατ´ ἀκρίβειαν ἔντορνος
[2, 13]	ὅλως οὐδὲν κινηθήσεται· περὶ γὰρ	τούτων	ὅτι ἀναγκαῖον συμβαίνειν, διώρισται πρότερον,
[2, 9]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Φανερὸν δ´ ἐκ	τούτων	ὅτι καὶ τὸ φάναι γίνεσθαι
[2, 14]	κεῖται τοῦ μέσου, φανερὸν ἐκ	τούτων·	πρὸς δὲ τούτοις δῆλον ἐκ
[2, 4]	καὶ τὰ πρὸς τὸ μέσον	τούτων·	τὰ γὰρ ὑπὸ τοῦ σφαιροειδοῦς
[2, 12]	οἷον δύο, τὸ δ´ ἐχόμενον	τρεῖς	ἤ τινα ἄλλην τοιαύτην τάξιν.
[2, 2]	τις ἐστίν. Λέγω δὲ τὰ	τρία	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω,
[2, 4]	κατὰ τὸ ἕν, τὸ δὲ	τρίγωνον	(κατὰ τὴν δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ
[2, 4]	δὲ τὸ ἓν κατὰ τὸ	τρίγωνον,	ὁ κύκλος οὐκέτι ἔσται σχῆμα.
[2, 13]	ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ τῆς	τριχὸς	λόγος τῆς ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως
[2, 2]	ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ·	τριῶν	γὰρ ὄντων ἕκαστον οἷον ἀρχή
[2, 8]	ἀποτεινομένη πόρρω λίαν. Ὁ δὲ	τρόμος	αὐτῆς ποιεῖ τοῦ ἄστρου δοκεῖν
[2, 14]	συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ	τροπὰς	τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων. Τοῦτο δ´
[2, 13]	κινήσεως καὶ τῆς μονῆς εἰρημένοι	τρόποι	πολλοὶ τυγχάνουσιν. Τὸ μὲν οὖν
[2, 4]	τὸ ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται τὸν	τρόπον,	ἀλλ´ ὡς εἰς ἕτερα τῷ
[2, 13]	κινήσεως· οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´ ὅσοι μὲν
[2, 14]	τὴν Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον τὸν	τρόπον	εἶναι τὴν θάλατταν μίαν, μὴ
[2, 10]	τῆς τάξεως αὐτῶν, ὃν μὲν	τρόπον	ἕκαστα κινεῖται τῷ τὰ μὲν
[2, 1]	ἔχειν ἐνδέχεται, καθ´ ὃν δὲ	τρόπον	ἐκεῖνοι γενέσθαι λέγουσιν οὐκ ἐνδέχεται,
[2, 13]	κἂν ἡ γῆ τοῦτον τὸν	τρόπον	ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ μέσου διά
[2, 14]	καὶ μονῆς καὶ κινήσεως, ὃν	τρόπον	ἔχει, τοσαῦτα εἰρήσθω περὶ αὐτῆς.
[2, 14]	ἀεὶ διατελεῖ μένουσα, τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἔχειν ὅνπερ κἂν εἰ γιγνομένη
[2, 8]	ἓν ἢ δύο τοῦτον τὸν	τρόπον	ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ δὲ
[2, 9]	φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον τὸν	τρόπον	ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν ἂν
[2, 5]	ἄνω τοῦ κάτω) τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ ἡ εἰς τὸ πρόσθεν
[2, 2]	τοῦ σχήματος. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ
[2, 14]	ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης τὸν	τρόπον	ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων λέγουσί
[2, 13]	λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον τὸν	τρόπον,	ὅτι τὸ πλάτος καὶ τὸ
[2, 9]	ἀδύνατον δὲ τοῦτον ἔχειν τὸν	τρόπον.	Οὐ γὰρ μόνον τὸ μηθὲν
[2, 1]	εἴπομεν, (ἐνδέχεται τὸν εἰρημένον ἔχειν	τρόπον	περὶ τῆς πρώτης φορᾶς, οὐ
[2, 1]	ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον τὸν	τρόπον	ὑποληπτέον, οὔτε διὰ τὴν δίνησιν
[2, 2]	σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον	ὡς ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ μᾶλλον
[2, 14]	ἐγένετο, τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν	τρόπον,	ὥστε φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς ἡ
[2, 12]	Ὁ δὲ πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς	τυγχάνει	διὰ μιᾶς κινήσεως. Τὰ δ´
[2, 13]	τῆς γῆς εἰπεῖν, οὗ τε	τυγχάνει	κειμένη, καὶ πότερον τῶν ἠρεμούντων
[2, 14]	ἐστιν· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ	τυγχάνει	κειμένη νῦν ἐπὶ τοῦ κέντρου·
[2, 12]	ἑκάστη δὲ σφαῖρα σῶμά τι	τυγχάνει	ὄν. Ἐκείνης ἂν οὖν κοινὸν
[2, 13]	τόπος ἦν. Ὅσα μὲν οὖν	τυγχάνει	περί τε τοῦ σχήματος αὐτῆς
[2, 7]	τούτου τοῦ σώματος ἐν ᾧ	τυγχάνει	τὴν φορὰν ἔχον, ἐπειδὴ ἔφαμέν
[2, 1]	οὔτε διὰ τὴν δίνησιν θάττονος	τυγχάνοντα	φορᾶς τῆς οἰκείας ῥοπῆς ἔτι
[2, 13]	τῆς μονῆς εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ	τυγχάνουσιν.	Τὸ μὲν οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν
[2, 13]	δὲ πλατεῖα καὶ τὸ σχῆμα	τυμπανοειδής·	(ποιοῦνται δὲ τεκμήριον ὅτι δύνων
[2, 12]	αὐτοῖς. Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου	τυχεῖν	ἄριστον πᾶσι τοῦ τέλους· εἰ
[2, 12]	ἔσχατον, ἀλλὰ μέχρι ὅτου δύναται	τυχεῖν	τῆς θειοτάτης ἀρχῆς. Ὁ δὲ
[2, 12]	πολλῶν γὰρ τῶν εὖ δύναται	τυχεῖν,	ὥστε πολλὰ πράττειν, καὶ ἄλλων
[2, 8]	καὶ πᾶσιν ὑπάρχον τὸ ἀπὸ	τύχης.	Ἀλλὰ μὴν πάλιν εἰ οἱ
[2, 12]	γὰρ ἕν τί ἐστιν οὗ	τύχοι	ἄν, ὥσπερ καὶ ἄνθρωπος, ἢ
[2, 13]	φαίνεται τοῦτο γιγνόμενον, ἀλλὰ τὸ	τυχὸν	μόριον φέρεται εἰς βυθόν, καὶ
[2, 14]	ἐπὶ βώλου καὶ μορίου τοῦ	τυχόντος	ἢ ἐπὶ ὅλης τῆς γῆς·
[2, 2]	οἱ μὲν ἐκεῖ οἰκοῦντες ἐν	τῷ	ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ πρὸς
[2, 6]	ἐγεγόνει διάστασις τῶν ἄστρων ἐν	τῷ	ἀπείρῳ χρόνῳ, τοῦ μὲν θᾶττον
[2, 2]	δ´ ἐκεῖ κάτω καὶ ἐν	τῷ	ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ τοὐναντίον. Ἀλλὰ
[2, 14]	τὸ πλέον ἕως ἂν λάβῃ	τῷ	αὑτοῦ μέσῳ τὸ μέσον· μέχρι
[2, 6]	γὰρ ἄμφω καὶ θάτερον) εἴπερ	τῷ	αὐτῷ τε ἐπιτείνει τάχει ἢ
[2, 13]	ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ τῶν λόγων.	Τῷ	γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν τὴν
[2, 13]	εἶναι διὰ τῶν οἰκείων ἐνστάσεων	τῷ	γένει, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἐκ
[2, 12]	ὑπάρχειν τὸ εὖ ἄνευ πράξεως,	τῷ	δ´ ἐγγύτατα διὰ ὀλίγης καὶ
[2, 12]	μιᾷ φορᾷ πολλὰ ἀποδοῦσα σώματα,	τῷ	δ´ ἑνὶ σώματι πολλὰς φοράς.
[2, 12]	πολλὰ πράττειν, καὶ ἄλλων ἕνεκα.	(Τῷ	δ´ ὡς ἄριστα ἔχοντι οὐθὲν
[2, 12]	ἔχει, τὸ δὲ μικρὰ περιπατῆσαν,	τῷ	δὲ καὶ δρόμου δεῖ καὶ
[2, 2]	ἡμᾶς ἄνω ποιοῦσι καὶ ἐν	τῷ	δεξιῷ μέρει, τοὺς δ´ ἐκεῖ
[2, 4]	τρόπον, ἀλλ´ ὡς εἰς ἕτερα	τῷ	εἴδει. Ὅτι μὲν οὖν πρῶτόν
[2, 3]	ἐστὶ ζωὴ ἀΐδιος. ὥστ´ ἀνάγκη	τῷ	θεῷ κίνησιν ἀΐδιον ὑπάρχειν. Ἐπεὶ
[2, 8]	κύκλου τμῆμα, ὥστ´ εὐλόγως ἐν	τῷ	ἴσῳ χρόνῳ ὁ μείζων περιοισθήσεται
[2, 2]	τοῖς δεξιοῖς, ἡμεῖς δ´ ἐν	τῷ	κάτω καὶ πρὸς τοῖς ἀριστεροῖς,
[2, 13]	ἔχοντα μεταστῆναι τόπον ἱκανὸν ἀθρόως	(τῷ)	κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ ἐν
[2, 2]	εἰώθαμεν λέγειν τὰ πλάγια ἐν	τῷ	κόσμῳ οὐ τὸ ἄνω καὶ
[2, 8]	ἕκαστον γὰρ δὴ ὁμοταχὲς ἔσται	τῷ	κύκλῳ καθ´ ὃν φέρεται. Φαίνεται
[2, 9]	πάντες φασίν, ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ	τῷ	μεγέθει τὸν ψόφον, τούτου δὲ
[2, 12]	εἶναι τὸ συμβαῖνον. Ἔοικε γὰρ	τῷ	μὲν ἄριστα ἔχοντι ὑπάρχειν τὸ
[2, 2]	τούτοις μόνοις ὁρῶμεν τῶν ἡμισφαιρίων,	τῷ	μὴ κινεῖσθαι τοὺς πόλους. Ἅμα
[2, 6]	τε γὰρ χρόνῳ ἀΐδιος καὶ	τῷ	μήκει συνηγμένη καὶ ἄκλαστος· ὥστ´
[2, 10]	καὶ πλείους (ἕκαστον γὰρ ἀντιφέρεται	τῷ	οὐρανῷ κατὰ τὸν αὑτοῦ κύκλον)
[2, 2]	μόνον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ	τῷ	οὐρανῷ προσάπτειν τι τῶν τοιούτων,
[2, 14]	περὶ τὰς Ἡρακλείας στήλας τόπον	τῷ	περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον
[2, 5]	ἐστιν, ἔτι δὲ πῶς ἔχων	τῷ	πιστεύειν, πότερον ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον.
[2, 13]	ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο ποιεῖν	τῷ	πλάτει φασὶ τὴν γῆν πρὸς
[2, 9]	ἐνδέδεται ἢ ἐνυπάρχει, καθάπερ ἐν	τῷ	πλοίῳ τὰ μόρια, οὐχ οἷόν
[2, 4]	ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν, τὸ δὲ	τῷ	σφαιροειδεῖ συνεχὲς ἢ κείμενον περὶ
[2, 4]	συνεχὲς ἄρα ἐκείνῳ· τὸ γὰρ	τῷ	σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές. Ὡσαύτως δὲ
[2, 8]	τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε	τῷ	σχήματι τῶν πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ
[2, 10]	ὃν μὲν τρόπον ἕκαστα κινεῖται	τῷ	τὰ μὲν εἶναι πρότερα τὰ
[2, 10]	τὰς ἑκάστου κινήσεις τοῖς ἀποστήμασι	τῷ	τὰς μὲν εἶναι θάττους τὰς
[2, 9]	ἄστρων καὶ τὸ μέγεθος φερομένων	τῷ	τάχει τοιαύτην φορὰν ἀδύνατον μὴ
[2, 6]	οὔτε μέσον ἐστὶν αὐτῆς ἁπλῶς·	τῷ	τε γὰρ χρόνῳ ἀΐδιος καὶ
[2, 2]	τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους δὲ πρὸς	τῷ	τέλει. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[2, 13]	παντὸς τεταμένον πόλον, ὥσπερ ἐν	τῷ	Τιμαίῳ γέγραπται. Παραπλησίως δὲ καὶ
[2, 3]	ζήτησιν, πόρρω δ´ οὐχ οὕτω	τῷ	τόπῳ, πολὺ δὲ μᾶλλον τῷ
[2, 14]	ᾗ τὸ μέσον ἔχει ἐν	τῷ	τοῦ παντὸς μέσῳ. Ὅτι δὲ
[2, 2]	μᾶλλον ἑτέρως, εἴπερ δεῖ προσάπτειν	τῷ	τοῦ παντὸς σώματι ταύτας τὰς
[2, 3]	τῷ τόπῳ, πολὺ δὲ μᾶλλον	τῷ	τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ πάμπαν
[2, 14]	καὶ μὴ μέγαν πρὸς τὸ	τῶν	ἄλλων ἄστρων μέγεθος.
[2, 10]	εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς δὲ	τῶν	ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ πλείους
[2, 1]	πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην	τῶν	ἄλλων πέρας· τό τε γὰρ
[2, 1]	διὰ τῆς δόξης τῆς παρὰ	τῶν	ἄλλως λεγόντων καὶ γεννώντων αὐτόν·
[2, 12]	τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων πλῆθος ὥστε	τῶν	ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν
[2, 1]	βάρος ἐχόντων καὶ γεηρῶν ἁπάντων	τῶν	ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς
[2, 9]	ταῦτα καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ	τῶν	ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν
[2, 13]	ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ	τῶν	ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν γὰρ
[2, 12]	διχότομον μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ	τῶν	ἀστέρων τὸν τοῦ Ἄρεος, καὶ
[2, 11]	δὲ διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ	τῶν	ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ ἂν ἦσαν
[2, 8]	κινήσεται, ἄλογον τὸ ταὐτὰ τάχη	τῶν	ἄστρων εἶναι καὶ τῶν κύκλων·
[2, 14]	εἴπομεν, οἱ μὲν αὐτὴν ἓν	τῶν	ἄστρων εἶναι ποιοῦσιν, οἱ δ´
[2, 11]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA Τὸ δὲ σχῆμα	τῶν	ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν
[2, 14]	ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα	τῶν	ἄστρων ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις
[2, 6]	ἤδη γὰρ ἂν ἐγεγόνει διάστασις	τῶν	ἄστρων ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ,
[2, 9]	φασι τὴν φωνὴν φερομένων κύκλῳ	τῶν	ἄστρων. Ἐπεὶ δ´ ἄλογον δοκεῖ
[2, 14]	μεταβαλλόντων τῶν σχημάτων οἷς ὥρισται	τῶν	ἄστρων ἡ τάξις, ὡς ἐπὶ
[2, 8]	αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ τάχη	τῶν	ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη τῶν
[2, 8]	κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ	τῶν	ἄστρων ὁ ἥλιος τοῦτο δρᾶν
[2, 13]	φασι, τὴν δὲ γῆν, ἓν	τῶν	ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ
[2, 7]	εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον	τῶν	ἄστρων ποιεῖν ἐκ τούτου τοῦ
[2, 12]	(Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ τὴν	τῶν	ἄστρων πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην οἵα
[2, 8]	οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι καὶ ἕκαστον	τῶν	ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ τὴν
[2, 12]	πολλὰς πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου	τῶν	ἄστρων. Τοῦτό τε δὴ δικαίως
[2, 14]	οὖσα. Ἔτι δὲ διὰ τῆς	τῶν	ἄστρων φαντασίας οὐ μόνον φανερὸν
[2, 2]	τῆς περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ	τῶν	ἄστρων, ὥστε τοῦτ´ ἂν εἴη
[2, 4]	τέλειόν ἐστιν οὗ μηδὲν ἔξω	τῶν	αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται
[2, 13]	τὴν κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ	τῶν	αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια τοῖς
[2, 4]	τοῦ οὐρανοῦ κίνησις. Ἀλλὰ μὴν	τῶν	ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´ αὑτὸ ἐλαχίστη
[2, 8]	ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ	τῶν	ἀφαιρουμένων ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ
[2, 9]	γὰρ ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι καὶ	τῶν	ἀψύχων σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον
[2, 2]	ἀρχὴν ἐν αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα·	τῶν	γὰρ ἀψύχων ἐν οὐθενὶ ὁρῶμεν
[2, 3]	γῆν, ἀνάγκη καὶ πῦρ εἶναι·	τῶν	γὰρ ἐναντίων εἰ θάτερον φύσει,
[2, 12]	πολλαὶ οὖσαι ἓν μόνον (ἑκάστη·	τῶν	γὰρ πλανωμένων ἓν ὁτιοῦν πλείους
[2, 13]	τὰς τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί φασιν·	τῶν	γὰρ φερομένων ἕκαστον ἀντιφράττειν αὐτήν,
[2, 4]	πάλιν ἔσται, διὰ τὴν παράλλαξιν	τῶν	γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ
[2, 12]	εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν τάξιν,	τῶν	δ´ ἄλλων ἓν χωρὶς ἕκαστον,
[2, 12]	ᾖ καὶ τὸ τούτου ἕνεκα)	Τῶν	δ´ ἄλλων ζῴων ἐλάττους, τῶν
[2, 10]	τὸ δὲ πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ,	τῶν	δ´ ἄλλων τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ
[2, 1]	ἄπαυστος οὖσα τὸν ἄπειρον χρόνον,	τῶν	δ´ ἄλλων τῶν μὲν αἰτία
[2, 12]	φορὰν πολὺ πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων,	τῶν	δ´ ἄλλων χωρὶς ἕκαστον εἴληφεν
[2, 8]	ἔχειν τὰ τάχη τοῖς μεγέθεσι,	τῶν	δ´ ἄστρων ἕκαστον τῶν ἐν
[2, 8]	οὐδὲ τῶν μὲν ζῴων φροντίσαι,	τῶν	δ´ οὕτω τιμίων ὑπεριδεῖν, ἀλλ´
[2, 7]	πληγὴν τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ.	Τῶν	δὲ ἄνω ἕκαστον ἐν τῇ
[2, 1]	τῶν μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς,	τῶν	δὲ δεχομένη τὴν παῦλαν. Τὸν
[2, 2]	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω.	Τῶν	δὲ πόλων ὁ μὲν ὑπὲρ
[2, 12]	Τῶν δ´ ἄλλων ζῴων ἐλάττους,	τῶν	δὲ φυτῶν μικρά τις καὶ
[2, 2]	ἄνω ἡ αὔξησις, ἀπὸ δὲ	τῶν	δεξιῶν ἡ κατὰ τόπον, ἀπὸ
[2, 2]	ἀριστερόν. Εἰ οὖν ἄρχεται ἀπὸ	τῶν	δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ
[2, 13]	σφόδρα μέν, ὁμοίως δέ, καὶ	τῶν	ἐδωδίμων καὶ ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος·
[2, 9]	μὲν εἴρηται καὶ περιττῶς ὑπὸ	τῶν	εἰπόντων, οὐ μὴν οὕτως ἔχει
[2, 5]	οὐκ ἀνώμαλος, ἐφεξῆς ἂν εἴη	τῶν	εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω δὲ τοῦτο
[2, 1]	τὸν ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε	τῶν	εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν πίστιν,
[2, 9]	αἴτιον τούτων δῆλον, καὶ μαρτύριον	τῶν	εἰρημένων ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν
[2, 14]	πρὸς δὲ τούτοις δῆλον ἐκ	τῶν	εἰρημένων τὸ αἴτιον τῆς μονῆς.
[2, 4]	τότε γὰρ ἠρεμήσει. Ἡ δὲ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη περιφερής·
[2, 4]	ἐφ´ ἧς ΑΔ, ἐλάττων ἐστὶ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου· κοιλότερος ἄρα
[2, 8]	μεῖζον γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων ὑπὸ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου τὸ τοῦ
[2, 14]	ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον, ἀνισαζομένων	τῶν	ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν μειζόνων τῇ
[2, 2]	ἡ κατὰ τόπον, ἀπὸ δὲ	τῶν	ἔμπροσθεν ἡ κατὰ τὴν αἴσθησιν·
[2, 13]	τὴν αἰτίαν πάντες λέγουσιν ἐκ	τῶν	ἐν τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ
[2, 8]	μεγέθεσι, τῶν δ´ ἄστρων ἕκαστον	τῶν	ἐν τούτοις οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε
[2, 3]	φύσιν· ἡ γὰρ αὐτὴ ὕλη	τῶν	ἐναντίων, καὶ τῆς στερήσεως πρότερον
[2, 14]	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς	τῶν	ἐνδεδεμένων ἄστρων. Τοῦτο δ´ οὐ
[2, 5]	γὰρ ἡ φύσις ἀεὶ ποιεῖ	τῶν	ἐνδεχομένων τὸ βέλτιστον, ἔστι δὲ
[2, 5]	τὸ βέλτιστον, ἔστι δὲ καθάπερ	τῶν	ἐπὶ τῆς εὐθείας φορῶν ἡ
[2, 4]	τῶν συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη	τῶν	ἐπιπέδων σχημάτων ὁ κύκλος. Ἔτι
[2, 12]	ἐν μέσῳ τοῦ πρώτου καὶ	τῶν	ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν, διὰ πλειόνων
[2, 14]	τὸ γένος αὐτῶν ἐστιν, ὡς	τῶν	ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις
[2, 14]	μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως ἀπὸ	τῶν	ἐσχάτων διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη
[2, 13]	τῆς τοῦ πυρὸς μονῆς ἐπὶ	τῶν	ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ καὶ τὸ
[2, 13]	γὰρ ἕξει πρὸς τῶν σημείων	τῶν	ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται
[2, 14]	οὖν ὁμοίως γε πανταχόθεν ἀπὸ	τῶν	ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν μέσον
[2, 12]	ἀνθρώπου πλεῖσται πράξεις· πολλῶν γὰρ	τῶν	εὖ δύναται τυχεῖν, ὥστε πολλὰ
[2, 1]	ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ θεῖον	τῶν	ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ
[2, 8]	αὑτά, καὶ ὅτι πλεῖστον ἀποστῆσαι	τῶν	ἐχόντων ὄργανα πρὸς κίνησιν. Διὸ
[2, 6]	Ὅλη γὰρ ἴσως ἡ σύστασις	τῶν	ζῴων ἐκ τοιούτων συνέστηκεν ἃ
[2, 12]	εἶναι τοιαύτην οἵα περ ἡ	τῶν	ζῴων καὶ φυτῶν. Καὶ γὰρ
[2, 2]	τούτων ἐν τοῖς περὶ τὰς	τῶν	ζῴων κινήσεις διὰ τὸ τῆς
[2, 4]	ἔχειν παραπλησίως μήτ´ ἄλλο μηθὲν	τῶν	ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ
[2, 2]	γὰρ ἐν τούτοις μόνοις ὁρῶμεν	τῶν	ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι τοὺς
[2, 13]	τε τυγχάνει κειμένη, καὶ πότερον	τῶν	ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ τῶν κινουμένων,
[2, 12]	οὖσα πολλὰ κινεῖ τῶν σωμάτων	τῶν	θείων, αἱ δὲ πολλαὶ οὖσαι
[2, 1]	μηδ´ ὥσπερ τῇ ψυχῇ τῇ	τῶν	θνητῶν ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ
[2, 6]	τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ δὲ	τῶν	καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον ἂν εἴη
[2, 2]	τῷ τέλει. Περὶ μὲν οὖν	τῶν	κατὰ τὰς δια (στάσεις τῶν
[2, 2]	δια (στάσεις τῶν μορίων καὶ	τῶν	κατὰ τόπον ὡρισμένων τοσαῦτα εἰρήσθω.
[2, 4]	ὅτι ταχίστη ἂν εἴη πασῶν	τῶν	κινήσεων ἡ τοῦ οὐρανοῦ κίνησις.
[2, 13]	πότερον τῶν ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ	τῶν	κινουμένων, καὶ περὶ τοῦ σχήματος
[2, 8]	κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν ὑπὸ	τῶν	κύκλων) εἴτε ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσεν,
[2, 8]	τάχη τῶν ἄστρων εἶναι καὶ	τῶν	κύκλων· ἕκαστον γὰρ δὴ ὁμοταχὲς
[2, 8]	τάχη εἶναι κατὰ τὰ μεγέθη	τῶν	κύκλων. Ἐπεὶ τοίνυν οὔτ´ ἀμφότερα
[2, 8]	τῶν ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη	τῶν	κύκλων. Τοὺς μὲν γὰρ κύκλους
[2, 13]	φαινομένων ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ	τῶν	λόγων. Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται
[2, 14]	συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων. Καὶ	τῶν	μαθηματικῶν δὲ ὅσοι τὸ μέγεθος
[2, 14]	δὲ τούτοις καὶ τὰ παρὰ	τῶν	μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ τὴν ἀστρολογίαν·
[2, 14]	μέσον, ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ	τῶν	μειζόνων τῇ προώσει τῆς ῥοπῆς.
[2, 1]	ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων	τῶν	μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς, τῶν
[2, 8]	ἔτυχε ποιεῖ ἡ φύσις) οὐδὲ	τῶν	μὲν ζῴων φροντίσαι, τῶν δ´
[2, 4]	τὸ ὅλον. Ἔτι δ´ εἰ	τῶν	μὲν κινήσεων τὸ μέτρον ἡ
[2, 1]	ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ	τῶν	μὲν τοιούτων λόγων ἅλις ἔστω
[2, 6]	τοῖς οἰκείοις τόποις· οὐθὲν γὰρ	τῶν	μερῶν ἔχει τὴν αὑτοῦ χώραν.
[2, 2]	δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων	τῶν	μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων τὸν
[2, 14]	σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον αὐτήν· ἕκαστον γὰρ	τῶν	μορίων βάρος ἔχει μέχρι πρὸς
[2, 13]	ἐφ´ ὕδατος, δῆλον ὅτι καὶ	τῶν	μορίων ἕκαστον· νῦν δ´ οὐ
[2, 14]	γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ ἂν	τῶν	μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε τὴν
[2, 14]	αὐτῆς. Ἔτι δ´ ἡ φορὰ	τῶν	μορίων καὶ ὅλης αὐτῆς ἡ
[2, 2]	τῶν κατὰ τὰς δια (στάσεις	τῶν	μορίων καὶ τῶν κατὰ τόπον
[2, 13]	καλῶς ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι διὰ	τῶν	οἰκείων ἐνστάσεων τῷ γένει, τοῦτο
[2, 1]	ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν	τῶν	παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ
[2, 9]	σωμάτων γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ καὶ	τῶν	παρ´ ἡμῖν οὔτε τοὺς ὄγκους
[2, 10]	πρὸς ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ	τῶν	περὶ ἀστρολογίαν θεωρείσθω· λέγεται γὰρ
[2, 12]	ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας	τῶν	περὶ αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως δ´
[2, 11]	ἡ δὲ σελήνη δείκνυται διὰ	τῶν	περὶ τὴν ὄψιν ὅτι σφαιροειδής·
[2, 4]	δ´ ἄν τις καὶ ἐκ	τῶν	περὶ τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων
[2, 9]	τῆς κινήσεως οὐθὲν ἂν ἦν	τῶν	περὶ τὸν δεῦρο τόπον ὁμοίως
[2, 1]	πέρας· τό τε γὰρ πέρας	τῶν	περιεχόντων ἐστί, καὶ αὕτη τέλειος
[2, 4]	εἶναι· τὰ δὲ κάτω τῆς	τῶν	πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας.
[2, 2]	μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς	τῶν	πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς
[2, 12]	καὶ σελήνη κινοῦνται (κινήσεις ἢ	τῶν	πλανωμένων ἄστρων ἔνια· καίτοι πορρώτερον
[2, 13]	αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ	τῶν	πλείστων ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαι
[2, 4]	ἐν ἑκάστῳ γένει τὸ ἓν	τῶν	πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν
[2, 2]	κατὰ τοὺς πόλους διάστημα, καὶ	τῶν	πόλων τὸν μὲν ἄνω τὸν
[2, 8]	ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ σχήματι	τῶν	πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ
[2, 13]	βαρὺ καὶ κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ	τῶν	πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων καὶ κούφων
[2, 2]	ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν. Διὸ καὶ	τῶν	Πυθαγορείων ἄν τις θαυμάσειεν ὅτι
[2, 13]	γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς	τῶν	σημείων τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´
[2, 4]	Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ σφαῖρα	τῶν	στερεῶν· μόνη γὰρ περιέχεται μιᾷ
[2, 4]	μεμαρτυρηκέναι φαίνονται τούτοις· μόνην γὰρ	τῶν	στερεῶν οὐ διαιροῦσι τὴν σφαῖραν
[2, 4]	οὖν πρῶτόν ἐστιν ἡ σφαῖρα	τῶν	στερεῶν σχημάτων, δῆλον. Ἔστι δὲ
[2, 3]	σώματα· ἐναντίωσιν γὰρ ἔχει ἕκαστον	τῶν	στοιχείσων πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ
[2, 3]	τόπῳ, πολὺ δὲ μᾶλλον τῷ	τῶν	συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ πάμπαν ὀλίγων
[2, 9]	ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς	τῶν	συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι
[2, 4]	τῶν πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν	τῶν	συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη τῶν
[2, 4]	καὶ τὰ πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα	τῶν	συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἐπεὶ δ´
[2, 4]	διὰ ταῦτα πρότερον ἂν εἴη	τῶν	σχημάτων ὁ κύκλος. Ὡσαύτως δὲ
[2, 14]	τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων	τῶν	σχημάτων οἷς ὥρισται τῶν ἄστρων
[2, 4]	πρῶτον. Εἴπωμεν δὲ καθόλου περὶ	τῶν	σχημάτων, τὸ ποῖόν ἐστι πρῶτον,
[2, 8]	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα	τῶν	σχημάτων χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ ἂν
[2, 13]	τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ στιγμὴ	τῶν	σωμάτων ἐστίν. Ὥσπερ δὲ κἂν
[2, 13]	ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος ἔχοντα	τῶν	σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ
[2, 3]	ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ στοιχεῖα	τῶν	σωμάτων πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ
[2, 9]	διίστησι λίθους καὶ (τὰ καρτερώτατα	τῶν	σωμάτων. Τοσούτων δὲ φερομένων, καὶ
[2, 12]	πρώτη μία οὖσα πολλὰ κινεῖ	τῶν	σωμάτων τῶν θείων, αἱ δὲ
[2, 12]	δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τῶν	τὴν ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν ἄστρων
[2, 12]	αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως δ´ ἐκ	τῶν	τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον ἂν
[2, 2]	καὶ τῷ οὐρανῷ προσάπτειν τι	τῶν	τοιούτων, καὶ τὸ πρῶτον, καθάπερ
[2, 13]	ἀποδιδόναι, τὸ πιστὸν οὐκ ἐκ	τῶν	φαινομένων ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ
[2, 14]	φύσιν. Ἔτι δὲ καὶ διὰ	τῶν	φαινομένων κατὰ τὴν αἴσθησιν· οὔτε
[2, 7]	ὁ ἀήρ· οἷον καὶ ἐπὶ	τῶν	φερομένων βελῶν· ταῦτα γὰρ αὐτὰ
[2, 9]	τοὺς Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν	τῶν	φερομένων ἡμῖν ἐστι τεκμήριον. Ὅσα
[2, 13]	Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ τις	τῶν	φερομένων μορίων αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν,
[2, 14]	γιγνομένης τὸν τρόπον ὃν καὶ	τῶν	φυσιολόγων λέγουσί τινες γενέσθαι. Πλὴν
[2, 9]	φερομένων ἁρμονίαν, ὡς συμφώνων γινομένων	τῶν	ψόφων, κομψῶς μὲν εἴρηται καὶ