Livre, chapitre |
[2, 6] |
δυνατὸν
καὶ
ἀδύνατον·
ἀνάγκη
δ´,
|
εἰ |
ἀνίησιν
ἡ
κίνησις,
ἄπειρον
ἀνιέναι |
[2, 13] |
φορὰ
μόνον
οὐδ´
ἠρέμησις·
ὥστ´
|
εἰ |
βίᾳ
νῦν
ἡ
γῆ
μένει, |
[2, 6] |
ὥστ´
οὐδ´
ἄνεσις
οὐδ´
ἐπίτασις·
|
εἰ |
γὰρ
ἐπίτασις,
καὶ
ἄνεσις.
Ἔτι |
[2, 2] |
ἄνω
εἶναι
τὸν
ἀφανῆ
πόλον·
|
εἰ |
γὰρ
ἔσται
ὁ
φανερός,
ἐπ´ |
[2, 14] |
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
τούτοις
λύσιν·
|
εἰ |
γὰρ
οὔσης
ἐπὶ
τοῦ
μέσου |
[2, 1] |
ἄλλως
λεγόντων
καὶ
γεννώντων
αὐτόν·
|
εἰ |
γὰρ
οὕτως
μὲν
ἔχειν
ἐνδέχεται, |
[2, 3] |
δειχθήσεται
περὶ
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
μὴν
|
εἰ |
γῆν,
ἀνάγκη
καὶ
πῦρ
εἶναι· |
[2, 14] |
αὐτὸν
τρόπον
ἔχειν
ὅνπερ
κἂν
|
εἰ |
γιγνομένη
τὸ
πρῶτον
ἐγένετο.
Κατὰ |
[2, 14] |
νοῆσαι
τὸ
λεγόμενον
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
γιγνομένης
τὸν
τρόπον
ὃν
καὶ |
[2, 6] |
ἀδύνατον
ἀνώμαλον
εἶναι.
Καὶ
γὰρ
|
εἰ |
γίνεται
ἀνώμαλος,
ἤτοι
ὅλη
μεταβάλλει |
[2, 12] |
τυχεῖν
ἄριστον
πᾶσι
τοῦ
τέλους·
|
εἰ |
δὲ
μή,
ἀεὶ
ἄμεινόν
ἐστιν |
[2, 6] |
εἴη
ἀεὶ
ἐπίτασις
τῆς
φορᾶς
|
(εἰ |
δὲ
μὴ
ἐπίτασις,
οὐδ´
ἄνεσις· |
[2, 13] |
ἐστιν
αὐτῶν,
οὐδὲ
βίαιος
ἔσται·
|
εἰ |
δὲ
μή
ἐστι
μήτε
φύσει |
[2, 13] |
καὶ
τῇ
γῇ
φύσει
τόπον·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
ταύτῃ
οὗτος
ὁ |
[2, 13] |
Εἶναι
μὲν
γάρ
τινα
ἀναγκαῖον·
|
εἰ |
δὲ
μηδὲν
μᾶλλον
κάτω
ἢ |
[2, 13] |
ἐπὶ
τοῦ
κέντρου,
ὥσπερ
κἂν
|
εἰ |
ἐπὶ
τοῦ
μέσου
ἦν
ἡ |
[2, 2] |
ἀναγκαῖον
ἀρχήν,
ὅθεν
ἂν
ἤρξατο,
|
εἰ |
ἤρχετο
κινούμενον,
κἂν
εἰ
σταίη, |
[2, 3] |
πῦρ
εἶναι·
τῶν
γὰρ
ἐναντίων
|
εἰ |
θάτερον
φύσει,
ἀνάγκη
καὶ
θάτερον |
[2, 6] |
μήκει
συνηγμένη
καὶ
ἄκλαστος·
ὥστ´
|
εἰ |
μή
ἐστιν
ἀκμὴ
αὐτοῦ
τῆς |
[2, 14] |
διοίσει
πρὸς
τὸν
λόγον,
οὐδ´
|
εἰ |
μὴ
πανταχόθεν
ὁμοίως
συνέθει
πρὸς |
[2, 13] |
πολλὰ
λέγουσιν.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
εἰ |
μὴ
πλατὺ
τὸ
σχῆμα
τῆς |
[2, 9] |
ἂν
ἐξείη
λέγειν,
ὡς
ἄτοπον
|
εἰ |
μὴ
φερόμενος
ὁ
ἱστὸς
καὶ |
[2, 13] |
γε
τὸν
τῆς
ὁμοιότητος
λόγον,
|
εἰ |
μὴ
φύσει
τῆς
γῆς
οὗτος |
[2, 5] |
ἐναντίαι
αὗται,
πρότερον
εἴρηται.
Ἀλλ´
|
εἰ |
μηδὲν
ὡς
ἔτυχε
μηδ´
ἀπὸ |
[2, 2] |
ἀρχῆς
τοῦ
κινεῖσθαι·
καὶ
γὰρ
|
εἰ |
μηδέποτ´
ἤρξατο,
ὅμως
ἔχειν
ἀναγκαῖον |
[2, 4] |
ἐλαχίστην
ταχίστη
ἡ
κίνησις·
ὥστ´
|
εἰ |
ὁ
οὐρανὸς
κύκλῳ
τε
φέρεται |
[2, 8] |
ἀπὸ
τύχης.
Ἀλλὰ
μὴν
πάλιν
|
εἰ |
οἱ
μὲν
κύκλοι
μένουσιν,
αὐτὰ |
[2, 6] |
οὐρανὸν
(ἐν
ὁτῳοῦν
χρόνῳ
δυνατόν)
|
εἰ |
οὖν
τοῦτ´
ἀληθές,
οὐκ
ἂν |
[2, 2] |
ἤρξατο,
εἰ
ἤρχετο
κινούμενον,
κἂν
|
εἰ |
σταίη,
κινηθείη
ἂν
πάλιν.
Λέγω |
[2, 2] |
τὰς
ἀρχάς.
Εὐθὺς
γὰρ
πρῶτον,
|
εἰ |
τὸ
δεξιὸν
ὑπάρχει
καὶ
τὸ |
[2, 2] |
τὸ
πρότερον.
Πρὸς
δὲ
τούτοις,
|
εἰ |
τὸ
μὲν
ἄνω
ἐστὶ
τὸ |
[2, 2] |
τὸ
μῆκος
τοῦ
πλάτους
πρότερον,
|
εἰ |
τὸ
μὲν
ἄνω
τοῦ
μήκους |
[2, 4] |
ἡ
περιέχουσα
τὸν
κύκλον·
ὥστ´
|
εἰ |
τὸ
τέλειον
πρότερον
τοῦ
ἀτελοῦς, |
[2, 4] |
κατέχειν
τὸ
ὅλον.
Ἔτι
δ´
|
εἰ |
τῶν
μὲν
κινήσεων
τὸ
μέτρον |
[2, 12] |
ἐγγὺς
τοῦ
ἐσχάτου
ἐλθεῖν·
οἷον
|
εἰ |
ὑγίεια
τέλος,
τὸ
μὲν
δὴ |
[2, 9] |
ψοφεῖν,
οὐδ´
αὐτὸ
τὸ
πλοῖον,
|
εἰ |
φέροιτο
ἐν
ποταμῷ.
Καίτοι
τοὺς |