Livre, chapitre
[2, 14]	καὶ μὴ μέγαν πρὸς τὸ	τῶν	ἄλλων ἄστρων μέγεθος.
[2, 10]	εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς δὲ	τῶν	ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ πλείους
[2, 1]	πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην	τῶν	ἄλλων πέρας· τό τε γὰρ
[2, 1]	διὰ τῆς δόξης τῆς παρὰ	τῶν	ἄλλως λεγόντων καὶ γεννώντων αὐτόν·
[2, 12]	τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων πλῆθος ὥστε	τῶν	ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν
[2, 1]	βάρος ἐχόντων καὶ γεηρῶν ἁπάντων	τῶν	ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς
[2, 9]	ταῦτα καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ	τῶν	ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν
[2, 13]	ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ	τῶν	ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν γὰρ
[2, 12]	διχότομον μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ	τῶν	ἀστέρων τὸν τοῦ Ἄρεος, καὶ
[2, 11]	δὲ διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ	τῶν	ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ ἂν ἦσαν
[2, 8]	κινήσεται, ἄλογον τὸ ταὐτὰ τάχη	τῶν	ἄστρων εἶναι καὶ τῶν κύκλων·
[2, 14]	εἴπομεν, οἱ μὲν αὐτὴν ἓν	τῶν	ἄστρων εἶναι ποιοῦσιν, οἱ δ´
[2, 11]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA Τὸ δὲ σχῆμα	τῶν	ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν
[2, 14]	ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα	τῶν	ἄστρων ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις
[2, 6]	ἤδη γὰρ ἂν ἐγεγόνει διάστασις	τῶν	ἄστρων ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ,
[2, 9]	φασι τὴν φωνὴν φερομένων κύκλῳ	τῶν	ἄστρων. Ἐπεὶ δ´ ἄλογον δοκεῖ
[2, 14]	μεταβαλλόντων τῶν σχημάτων οἷς ὥρισται	τῶν	ἄστρων ἡ τάξις, ὡς ἐπὶ
[2, 8]	αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ τάχη	τῶν	ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη τῶν
[2, 8]	κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ	τῶν	ἄστρων ὁ ἥλιος τοῦτο δρᾶν
[2, 13]	φασι, τὴν δὲ γῆν, ἓν	τῶν	ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ
[2, 7]	εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον	τῶν	ἄστρων ποιεῖν ἐκ τούτου τοῦ
[2, 12]	(Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ τὴν	τῶν	ἄστρων πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην οἵα
[2, 8]	οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι καὶ ἕκαστον	τῶν	ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ τὴν
[2, 12]	πολλὰς πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου	τῶν	ἄστρων. Τοῦτό τε δὴ δικαίως
[2, 14]	οὖσα. Ἔτι δὲ διὰ τῆς	τῶν	ἄστρων φαντασίας οὐ μόνον φανερὸν
[2, 2]	τῆς περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ	τῶν	ἄστρων, ὥστε τοῦτ´ ἂν εἴη
[2, 4]	τέλειόν ἐστιν οὗ μηδὲν ἔξω	τῶν	αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται
[2, 13]	τὴν κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ	τῶν	αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια τοῖς
[2, 4]	τοῦ οὐρανοῦ κίνησις. Ἀλλὰ μὴν	τῶν	ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´ αὑτὸ ἐλαχίστη
[2, 8]	ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ	τῶν	ἀφαιρουμένων ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ
[2, 9]	γὰρ ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι καὶ	τῶν	ἀψύχων σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον
[2, 2]	ἀρχὴν ἐν αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα·	τῶν	γὰρ ἀψύχων ἐν οὐθενὶ ὁρῶμεν
[2, 3]	γῆν, ἀνάγκη καὶ πῦρ εἶναι·	τῶν	γὰρ ἐναντίων εἰ θάτερον φύσει,
[2, 12]	πολλαὶ οὖσαι ἓν μόνον (ἑκάστη·	τῶν	γὰρ πλανωμένων ἓν ὁτιοῦν πλείους
[2, 13]	τὰς τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί φασιν·	τῶν	γὰρ φερομένων ἕκαστον ἀντιφράττειν αὐτήν,
[2, 4]	πάλιν ἔσται, διὰ τὴν παράλλαξιν	τῶν	γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ
[2, 12]	εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν τάξιν,	τῶν	δ´ ἄλλων ἓν χωρὶς ἕκαστον,
[2, 10]	τὸ δὲ πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ,	τῶν	δ´ ἄλλων τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ
[2, 1]	ἄπαυστος οὖσα τὸν ἄπειρον χρόνον,	τῶν	δ´ ἄλλων τῶν μὲν αἰτία
[2, 12]	φορὰν πολὺ πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων,	τῶν	δ´ ἄλλων χωρὶς ἕκαστον εἴληφεν
[2, 8]	ἔχειν τὰ τάχη τοῖς μεγέθεσι,	τῶν	δ´ ἄστρων ἕκαστον τῶν ἐν
[2, 8]	οὐδὲ τῶν μὲν ζῴων φροντίσαι,	τῶν	δ´ οὕτω τιμίων ὑπεριδεῖν, ἀλλ´
[2, 1]	τῶν μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς,	τῶν	δὲ δεχομένη τὴν παῦλαν. Τὸν
[2, 12]	Τῶν δ´ ἄλλων ζῴων ἐλάττους,	τῶν	δὲ φυτῶν μικρά τις καὶ
[2, 2]	ἄνω ἡ αὔξησις, ἀπὸ δὲ	τῶν	δεξιῶν ἡ κατὰ τόπον, ἀπὸ
[2, 2]	ἀριστερόν. Εἰ οὖν ἄρχεται ἀπὸ	τῶν	δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ
[2, 13]	σφόδρα μέν, ὁμοίως δέ, καὶ	τῶν	ἐδωδίμων καὶ ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος·
[2, 9]	μὲν εἴρηται καὶ περιττῶς ὑπὸ	τῶν	εἰπόντων, οὐ μὴν οὕτως ἔχει
[2, 5]	οὐκ ἀνώμαλος, ἐφεξῆς ἂν εἴη	τῶν	εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω δὲ τοῦτο
[2, 1]	τὸν ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε	τῶν	εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν πίστιν,
[2, 9]	αἴτιον τούτων δῆλον, καὶ μαρτύριον	τῶν	εἰρημένων ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν
[2, 14]	πρὸς δὲ τούτοις δῆλον ἐκ	τῶν	εἰρημένων τὸ αἴτιον τῆς μονῆς.
[2, 4]	τότε γὰρ ἠρεμήσει. Ἡ δὲ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη περιφερής·
[2, 4]	ἐφ´ ἧς ΑΔ, ἐλάττων ἐστὶ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου· κοιλότερος ἄρα
[2, 8]	μεῖζον γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων ὑπὸ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου τὸ τοῦ
[2, 14]	ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον, ἀνισαζομένων	τῶν	ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν μειζόνων τῇ
[2, 2]	ἡ κατὰ τόπον, ἀπὸ δὲ	τῶν	ἔμπροσθεν ἡ κατὰ τὴν αἴσθησιν·
[2, 13]	τὴν αἰτίαν πάντες λέγουσιν ἐκ	τῶν	ἐν τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ
[2, 8]	μεγέθεσι, τῶν δ´ ἄστρων ἕκαστον	τῶν	ἐν τούτοις οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε
[2, 3]	φύσιν· ἡ γὰρ αὐτὴ ὕλη	τῶν	ἐναντίων, καὶ τῆς στερήσεως πρότερον
[2, 14]	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς	τῶν	ἐνδεδεμένων ἄστρων. Τοῦτο δ´ οὐ
[2, 5]	γὰρ ἡ φύσις ἀεὶ ποιεῖ	τῶν	ἐνδεχομένων τὸ βέλτιστον, ἔστι δὲ
[2, 5]	τὸ βέλτιστον, ἔστι δὲ καθάπερ	τῶν	ἐπὶ τῆς εὐθείας φορῶν ἡ
[2, 4]	τῶν συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη	τῶν	ἐπιπέδων σχημάτων ὁ κύκλος. Ἔτι
[2, 12]	ἐν μέσῳ τοῦ πρώτου καὶ	τῶν	ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν, διὰ πλειόνων
[2, 14]	τὸ γένος αὐτῶν ἐστιν, ὡς	τῶν	ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις
[2, 14]	μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως ἀπὸ	τῶν	ἐσχάτων διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη
[2, 13]	τῆς τοῦ πυρὸς μονῆς ἐπὶ	τῶν	ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ καὶ τὸ
[2, 13]	γὰρ ἕξει πρὸς τῶν σημείων	τῶν	ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται
[2, 14]	οὖν ὁμοίως γε πανταχόθεν ἀπὸ	τῶν	ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν μέσον
[2, 12]	ἀνθρώπου πλεῖσται πράξεις· πολλῶν γὰρ	τῶν	εὖ δύναται τυχεῖν, ὥστε πολλὰ
[2, 1]	ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ θεῖον	τῶν	ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ
[2, 8]	αὑτά, καὶ ὅτι πλεῖστον ἀποστῆσαι	τῶν	ἐχόντων ὄργανα πρὸς κίνησιν. Διὸ
[2, 6]	Ὅλη γὰρ ἴσως ἡ σύστασις	τῶν	ζῴων ἐκ τοιούτων συνέστηκεν ἃ
[2, 12]	εἶναι τοιαύτην οἵα περ ἡ	τῶν	ζῴων καὶ φυτῶν. Καὶ γὰρ
[2, 2]	τούτων ἐν τοῖς περὶ τὰς	τῶν	ζῴων κινήσεις διὰ τὸ τῆς
[2, 4]	ἔχειν παραπλησίως μήτ´ ἄλλο μηθὲν	τῶν	ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ
[2, 2]	γὰρ ἐν τούτοις μόνοις ὁρῶμεν	τῶν	ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι τοὺς
[2, 13]	τε τυγχάνει κειμένη, καὶ πότερον	τῶν	ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ τῶν κινουμένων,
[2, 12]	οὖσα πολλὰ κινεῖ τῶν σωμάτων	τῶν	θείων, αἱ δὲ πολλαὶ οὖσαι
[2, 1]	μηδ´ ὥσπερ τῇ ψυχῇ τῇ	τῶν	θνητῶν ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ
[2, 6]	τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ δὲ	τῶν	καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον ἂν εἴη
[2, 2]	τῷ τέλει. Περὶ μὲν οὖν	τῶν	κατὰ τὰς δια (στάσεις τῶν
[2, 2]	δια (στάσεις τῶν μορίων καὶ	τῶν	κατὰ τόπον ὡρισμένων τοσαῦτα εἰρήσθω.
[2, 4]	ὅτι ταχίστη ἂν εἴη πασῶν	τῶν	κινήσεων ἡ τοῦ οὐρανοῦ κίνησις.
[2, 13]	πότερον τῶν ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ	τῶν	κινουμένων, καὶ περὶ τοῦ σχήματος
[2, 8]	κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν ὑπὸ	τῶν	κύκλων) εἴτε ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσεν,
[2, 8]	τάχη τῶν ἄστρων εἶναι καὶ	τῶν	κύκλων· ἕκαστον γὰρ δὴ ὁμοταχὲς
[2, 8]	τάχη εἶναι κατὰ τὰ μεγέθη	τῶν	κύκλων. Ἐπεὶ τοίνυν οὔτ´ ἀμφότερα
[2, 8]	τῶν ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη	τῶν	κύκλων. Τοὺς μὲν γὰρ κύκλους
[2, 13]	φαινομένων ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ	τῶν	λόγων. Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται
[2, 14]	συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων. Καὶ	τῶν	μαθηματικῶν δὲ ὅσοι τὸ μέγεθος
[2, 14]	δὲ τούτοις καὶ τὰ παρὰ	τῶν	μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ τὴν ἀστρολογίαν·
[2, 14]	μέσον, ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ	τῶν	μειζόνων τῇ προώσει τῆς ῥοπῆς.
[2, 1]	ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων	τῶν	μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς, τῶν
[2, 8]	ἔτυχε ποιεῖ ἡ φύσις) οὐδὲ	τῶν	μὲν ζῴων φροντίσαι, τῶν δ´
[2, 4]	τὸ ὅλον. Ἔτι δ´ εἰ	τῶν	μὲν κινήσεων τὸ μέτρον ἡ
[2, 1]	ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ	τῶν	μὲν τοιούτων λόγων ἅλις ἔστω
[2, 6]	τοῖς οἰκείοις τόποις· οὐθὲν γὰρ	τῶν	μερῶν ἔχει τὴν αὑτοῦ χώραν.
[2, 2]	δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων	τῶν	μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων τὸν
[2, 14]	σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον αὐτήν· ἕκαστον γὰρ	τῶν	μορίων βάρος ἔχει μέχρι πρὸς
[2, 13]	ἐφ´ ὕδατος, δῆλον ὅτι καὶ	τῶν	μορίων ἕκαστον· νῦν δ´ οὐ
[2, 14]	γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ ἂν	τῶν	μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε τὴν
[2, 14]	αὐτῆς. Ἔτι δ´ ἡ φορὰ	τῶν	μορίων καὶ ὅλης αὐτῆς ἡ
[2, 2]	τῶν κατὰ τὰς δια (στάσεις	τῶν	μορίων καὶ τῶν κατὰ τόπον
[2, 13]	καλῶς ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι διὰ	τῶν	οἰκείων ἐνστάσεων τῷ γένει, τοῦτο
[2, 1]	ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν	τῶν	παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ
[2, 9]	σωμάτων γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ καὶ	τῶν	παρ´ ἡμῖν οὔτε τοὺς ὄγκους
[2, 10]	πρὸς ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ	τῶν	περὶ ἀστρολογίαν θεωρείσθω· λέγεται γὰρ
[2, 12]	ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας	τῶν	περὶ αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως δ´
[2, 11]	ἡ δὲ σελήνη δείκνυται διὰ	τῶν	περὶ τὴν ὄψιν ὅτι σφαιροειδής·
[2, 4]	δ´ ἄν τις καὶ ἐκ	τῶν	περὶ τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων
[2, 9]	τῆς κινήσεως οὐθὲν ἂν ἦν	τῶν	περὶ τὸν δεῦρο τόπον ὁμοίως
[2, 1]	πέρας· τό τε γὰρ πέρας	τῶν	περιεχόντων ἐστί, καὶ αὕτη τέλειος
[2, 4]	εἶναι· τὰ δὲ κάτω τῆς	τῶν	πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας.
[2, 2]	μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς	τῶν	πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς
[2, 12]	καὶ σελήνη κινοῦνται (κινήσεις ἢ	τῶν	πλανωμένων ἄστρων ἔνια· καίτοι πορρώτερον
[2, 13]	αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ	τῶν	πλείστων ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαι
[2, 4]	ἐν ἑκάστῳ γένει τὸ ἓν	τῶν	πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν
[2, 2]	κατὰ τοὺς πόλους διάστημα, καὶ	τῶν	πόλων τὸν μὲν ἄνω τὸν
[2, 8]	ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ σχήματι	τῶν	πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ
[2, 13]	βαρὺ καὶ κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ	τῶν	πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων καὶ κούφων
[2, 2]	ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν. Διὸ καὶ	τῶν	Πυθαγορείων ἄν τις θαυμάσειεν ὅτι
[2, 13]	γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς	τῶν	σημείων τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´
[2, 4]	Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ σφαῖρα	τῶν	στερεῶν· μόνη γὰρ περιέχεται μιᾷ
[2, 4]	μεμαρτυρηκέναι φαίνονται τούτοις· μόνην γὰρ	τῶν	στερεῶν οὐ διαιροῦσι τὴν σφαῖραν
[2, 4]	οὖν πρῶτόν ἐστιν ἡ σφαῖρα	τῶν	στερεῶν σχημάτων, δῆλον. Ἔστι δὲ
[2, 3]	σώματα· ἐναντίωσιν γὰρ ἔχει ἕκαστον	τῶν	στοιχείσων πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ
[2, 3]	τόπῳ, πολὺ δὲ μᾶλλον τῷ	τῶν	συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ πάμπαν ὀλίγων
[2, 9]	ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς	τῶν	συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι
[2, 4]	τῶν πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν	τῶν	συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη τῶν
[2, 4]	καὶ τὰ πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα	τῶν	συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἐπεὶ δ´
[2, 4]	διὰ ταῦτα πρότερον ἂν εἴη	τῶν	σχημάτων ὁ κύκλος. Ὡσαύτως δὲ
[2, 14]	τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων	τῶν	σχημάτων οἷς ὥρισται τῶν ἄστρων
[2, 4]	πρῶτον. Εἴπωμεν δὲ καθόλου περὶ	τῶν	σχημάτων, τὸ ποῖόν ἐστι πρῶτον,
[2, 8]	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα	τῶν	σχημάτων χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ ἂν
[2, 13]	τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ στιγμὴ	τῶν	σωμάτων ἐστίν. Ὥσπερ δὲ κἂν
[2, 13]	ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος ἔχοντα	τῶν	σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ
[2, 3]	ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ στοιχεῖα	τῶν	σωμάτων πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ
[2, 9]	διίστησι λίθους καὶ (τὰ καρτερώτατα	τῶν	σωμάτων. Τοσούτων δὲ φερομένων, καὶ
[2, 12]	πρώτη μία οὖσα πολλὰ κινεῖ	τῶν	σωμάτων τῶν θείων, αἱ δὲ
[2, 12]	δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τῶν	τὴν ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν ἄστρων
[2, 12]	αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως δ´ ἐκ	τῶν	τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον ἂν
[2, 2]	καὶ τῷ οὐρανῷ προσάπτειν τι	τῶν	τοιούτων, καὶ τὸ πρῶτον, καθάπερ
[2, 13]	ἀποδιδόναι, τὸ πιστὸν οὐκ ἐκ	τῶν	φαινομένων ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ
[2, 14]	φύσιν. Ἔτι δὲ καὶ διὰ	τῶν	φαινομένων κατὰ τὴν αἴσθησιν· οὔτε
[2, 7]	ὁ ἀήρ· οἷον καὶ ἐπὶ	τῶν	φερομένων βελῶν· ταῦτα γὰρ αὐτὰ
[2, 9]	τοὺς Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν	τῶν	φερομένων ἡμῖν ἐστι τεκμήριον. Ὅσα
[2, 13]	Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ τις	τῶν	φερομένων μορίων αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν,
[2, 14]	γιγνομένης τὸν τρόπον ὃν καὶ	τῶν	φυσιολόγων λέγουσί τινες γενέσθαι. Πλὴν
[2, 9]	φερομένων ἁρμονίαν, ὡς συμφώνων γινομένων	τῶν	ψόφων, κομψῶς μὲν εἴρηται καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009