Livre, chapitre |
[2, 14] |
καὶ
μὴ
μέγαν
πρὸς
τὸ
|
τῶν |
ἄλλων
ἄστρων
μέγεθος.
|
[2, 10] |
εἶναι
(καὶ
ταχίστην,
τὰς
δὲ
|
τῶν |
ἄλλων
βραδυτέρας
τε
καὶ
πλείους |
[2, 1] |
πέρας
αὐτῆς,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ταύτην
|
τῶν |
ἄλλων
πέρας·
τό
τε
γὰρ |
[2, 1] |
διὰ
τῆς
δόξης
τῆς
παρὰ
|
τῶν |
ἄλλως
λεγόντων
καὶ
γεννώντων
αὐτόν· |
[2, 12] |
τοσοῦτόν
ἐστιν
ἄστρων
πλῆθος
ὥστε
|
τῶν |
ἀναριθμήτων
εἶναι
δοκεῖν
τὴν
πᾶσαν |
[2, 1] |
βάρος
ἐχόντων
καὶ
γεηρῶν
ἁπάντων
|
τῶν |
ἄνω
σωμάτων
ὑπέστησαν
αὐτῷ
μυθικῶς |
[2, 9] |
ταῦτα
καὶ
τὰς
ταχυτῆτας
ἐκ
|
τῶν |
ἀποστάσεων
ἔχειν
τοὺς
τῶν
συμφωνιῶν |
[2, 13] |
ὁμοιότητά
φασιν
αὐτὴν
μένειν,
ὥσπερ
|
τῶν |
ἀρχαίων
Ἀναξίμανδρος·
μᾶλλον
μὲν
γὰρ |
[2, 12] |
διχότομον
μὲν
οὖσαν,
ὑπελθοῦσαν
δὲ
|
τῶν |
ἀστέρων
τὸν
τοῦ
Ἄρεος,
καὶ |
[2, 11] |
δὲ
διχότομος.
Καὶ
πάλιν
διὰ
|
τῶν |
ἀστρολογικῶν,
ὅτι
οὐκ
ἂν
ἦσαν |
[2, 8] |
κινήσεται,
ἄλογον
τὸ
ταὐτὰ
τάχη
|
τῶν |
ἄστρων
εἶναι
καὶ
τῶν
κύκλων· |
[2, 14] |
εἴπομεν,
οἱ
μὲν
αὐτὴν
ἓν
|
τῶν |
ἄστρων
εἶναι
ποιοῦσιν,
οἱ
δ´ |
[2, 11] |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙA
Τὸ
δὲ
σχῆμα
|
τῶν |
ἄστρων
ἑκάστου
σφαιροειδὲς
μάλιστ´
ἄν |
[2, 14] |
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἄρκτον
φαινόμενα
|
τῶν |
ἄστρων
ἐν
ἐκείνοις
τοῖς
τόποις |
[2, 6] |
ἤδη
γὰρ
ἂν
ἐγεγόνει
διάστασις
|
τῶν |
ἄστρων
ἐν
τῷ
ἀπείρῳ
χρόνῳ, |
[2, 9] |
φασι
τὴν
φωνὴν
φερομένων
κύκλῳ
|
τῶν |
ἄστρων.
Ἐπεὶ
δ´
ἄλογον
δοκεῖ |
[2, 14] |
μεταβαλλόντων
τῶν
σχημάτων
οἷς
ὥρισται
|
τῶν |
ἄστρων
ἡ
τάξις,
ὡς
ἐπὶ |
[2, 8] |
αὐτὸν
λόγον
ἔχειν
τὰ
τάχη
|
τῶν |
ἄστρων
καὶ
τὰ
μεγέθη
τῶν |
[2, 8] |
κίνησιν
κινεῖσθαι,
μόνος
δὲ
δοκεῖ
|
τῶν |
ἄστρων
ὁ
ἥλιος
τοῦτο
δρᾶν |
[2, 13] |
φασι,
τὴν
δὲ
γῆν,
ἓν
|
τῶν |
ἄστρων
οὖσαν,
κύκλῳ
φερομένην
περὶ |
[2, 7] |
εἰρημένοις
ἑπόμενον
ἡμῖν
τὸ
ἕκαστον
|
τῶν |
ἄστρων
ποιεῖν
ἐκ
τούτου
τοῦ |
[2, 12] |
(Διὸ
δεῖ
νομίζειν
καὶ
τὴν
|
τῶν |
ἄστρων
πρᾶξιν
εἶναι
τοιαύτην
οἵα |
[2, 8] |
οὐρανὸς
σφαιροειδὴς
εἶναι
καὶ
ἕκαστον
|
τῶν |
ἄστρων.
Πρὸς
μὲν
γὰρ
τὴν |
[2, 12] |
πολλὰς
πίστεις
ἔχομεν
περὶ
ἑκάστου
|
τῶν |
ἄστρων.
Τοῦτό
τε
δὴ
δικαίως |
[2, 14] |
οὖσα.
Ἔτι
δὲ
διὰ
τῆς
|
τῶν |
ἄστρων
φαντασίας
οὐ
μόνον
φανερὸν |
[2, 2] |
τῆς
περιφορᾶς,
ὅθεν
αἱ
ἀνατολαὶ
|
τῶν |
ἄστρων,
ὥστε
τοῦτ´
ἂν
εἴη |
[2, 4] |
τέλειόν
ἐστιν
οὗ
μηδὲν
ἔξω
|
τῶν |
αὐτοῦ
λαβεῖν
δυνατόν,
ὥσπερ
ὥρισται |
[2, 13] |
τὴν
κάτω·
τὰ
γὰρ
αὐτὰ
|
τῶν |
αὐτῶν
ἀναγκαῖον
εἶναι
αἴτια
τοῖς |
[2, 4] |
τοῦ
οὐρανοῦ
κίνησις.
Ἀλλὰ
μὴν
|
τῶν |
ἀφ´
αὑτοῦ
ἐφ´
αὑτὸ
ἐλαχίστη |
[2, 8] |
ἐν
τοῖς
ἐγκυκλίοις·
μεῖζον
γὰρ
|
τῶν |
ἀφαιρουμένων
ὑπὸ
τῶν
ἐκ
τοῦ |
[2, 9] |
γὰρ
ὑπερβάλλοντες
ψόφοι
διακναίουσι
καὶ
|
τῶν |
ἀψύχων
σωμάτων
τοὺς
ὄγκους,
οἷον |
[2, 2] |
ἀρχὴν
ἐν
αὑτοῖς
ἔμψυχα
ὄντα·
|
τῶν |
γὰρ
ἀψύχων
ἐν
οὐθενὶ
ὁρῶμεν |
[2, 3] |
γῆν,
ἀνάγκη
καὶ
πῦρ
εἶναι·
|
τῶν |
γὰρ
ἐναντίων
εἰ
θάτερον
φύσει, |
[2, 12] |
πολλαὶ
οὖσαι
ἓν
μόνον
(ἑκάστη·
|
τῶν |
γὰρ
πλανωμένων
ἓν
ὁτιοῦν
πλείους |
[2, 13] |
τὰς
τοῦ
ἡλίου
γίγνεσθαί
φασιν·
|
τῶν |
γὰρ
φερομένων
ἕκαστον
ἀντιφράττειν
αὐτήν, |
[2, 4] |
πάλιν
ἔσται,
διὰ
τὴν
παράλλαξιν
|
τῶν |
γωνιῶν.
Ὁμοίως
δὲ
κἂν
εἴ |
[2, 12] |
εἶναι
δοκεῖν
τὴν
πᾶσαν
τάξιν,
|
τῶν |
δ´
ἄλλων
ἓν
χωρὶς
ἕκαστον, |
[2, 10] |
τὸ
δὲ
πορρωτάτω
ἐν
ἐλαχίστῳ,
|
τῶν |
δ´
ἄλλων
τὸ
ἐγγύτερον
ἀεὶ |
[2, 1] |
ἄπαυστος
οὖσα
τὸν
ἄπειρον
χρόνον,
|
τῶν |
δ´
ἄλλων
τῶν
μὲν
αἰτία |
[2, 12] |
φορὰν
πολὺ
πλῆθος
συνέστηκεν
ἄστρων,
|
τῶν |
δ´
ἄλλων
χωρὶς
ἕκαστον
εἴληφεν |
[2, 8] |
ἔχειν
τὰ
τάχη
τοῖς
μεγέθεσι,
|
τῶν |
δ´
ἄστρων
ἕκαστον
τῶν
ἐν |
[2, 8] |
οὐδὲ
τῶν
μὲν
ζῴων
φροντίσαι,
|
τῶν |
δ´
οὕτω
τιμίων
ὑπεριδεῖν,
ἀλλ´ |
[2, 1] |
τῶν
μὲν
αἰτία
τῆς
ἀρχῆς,
|
τῶν |
δὲ
δεχομένη
τὴν
παῦλαν.
Τὸν |
[2, 12] |
Τῶν
δ´
ἄλλων
ζῴων
ἐλάττους,
|
τῶν |
δὲ
φυτῶν
μικρά
τις
καὶ |
[2, 2] |
ἄνω
ἡ
αὔξησις,
ἀπὸ
δὲ
|
τῶν |
δεξιῶν
ἡ
κατὰ
τόπον,
ἀπὸ |
[2, 2] |
ἀριστερόν.
Εἰ
οὖν
ἄρχεται
ἀπὸ
|
τῶν |
δεξιῶν
καὶ
ἐπὶ
τὰ
δεξιὰ |
[2, 13] |
σφόδρα
μέν,
ὁμοίως
δέ,
καὶ
|
τῶν |
ἐδωδίμων
καὶ
ποτῶν
ἴσον
ἀπέχοντος· |
[2, 9] |
μὲν
εἴρηται
καὶ
περιττῶς
ὑπὸ
|
τῶν |
εἰπόντων,
οὐ
μὴν
οὕτως
ἔχει |
[2, 5] |
οὐκ
ἀνώμαλος,
ἐφεξῆς
ἂν
εἴη
|
τῶν |
εἰρημένων
διελθεῖν.
Λέγω
δὲ
τοῦτο |
[2, 1] |
τὸν
ἄπειρον
χρόνον,
ἔκ
τε
|
τῶν |
εἰρημένων
ἔξεστι
λαμβάνειν
τὴν
πίστιν, |
[2, 9] |
αἴτιον
τούτων
δῆλον,
καὶ
μαρτύριον
|
τῶν |
εἰρημένων
ἡμῖν
λόγων,
ὥς
εἰσιν |
[2, 14] |
πρὸς
δὲ
τούτοις
δῆλον
ἐκ
|
τῶν |
εἰρημένων
τὸ
αἴτιον
τῆς
μονῆς. |
[2, 4] |
τότε
γὰρ
ἠρεμήσει.
Ἡ
δὲ
|
τῶν |
ἐκ
τοῦ
κέντρου
ἁπτομένη
περιφερής· |
[2, 4] |
ἐφ´
ἧς
ΑΔ,
ἐλάττων
ἐστὶ
|
τῶν |
ἐκ
τοῦ
κέντρου·
κοιλότερος
ἄρα |
[2, 8] |
μεῖζον
γὰρ
τῶν
ἀφαιρουμένων
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐκ
τοῦ
κέντρου
τὸ
τοῦ |
[2, 14] |
ὁμοίως
λάβῃ
τὸ
μέσον,
ἀνισαζομένων
|
τῶν |
ἐλαττόνων
ὑπὸ
τῶν
μειζόνων
τῇ |
[2, 2] |
ἡ
κατὰ
τόπον,
ἀπὸ
δὲ
|
τῶν |
ἔμπροσθεν
ἡ
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν· |
[2, 13] |
τὴν
αἰτίαν
πάντες
λέγουσιν
ἐκ
|
τῶν |
ἐν
τοῖς
ὑγροῖς
καὶ
περὶ |
[2, 8] |
μεγέθεσι,
τῶν
δ´
ἄστρων
ἕκαστον
|
τῶν |
ἐν
τούτοις
οὐθαμῶς
εὔλογον·
εἴτε |
[2, 3] |
φύσιν·
ἡ
γὰρ
αὐτὴ
ὕλη
|
τῶν |
ἐναντίων,
καὶ
τῆς
στερήσεως
πρότερον |
[2, 14] |
ἀναγκαῖον
γίγνεσθαι
πάροδον
καὶ
τροπὰς
|
τῶν |
ἐνδεδεμένων
ἄστρων.
Τοῦτο
δ´
οὐ |
[2, 5] |
γὰρ
ἡ
φύσις
ἀεὶ
ποιεῖ
|
τῶν |
ἐνδεχομένων
τὸ
βέλτιστον,
ἔστι
δὲ |
[2, 5] |
τὸ
βέλτιστον,
ἔστι
δὲ
καθάπερ
|
τῶν |
ἐπὶ
τῆς
εὐθείας
φορῶν
ἡ |
[2, 4] |
τῶν
συνθέτων,
πρῶτον
ἂν
εἴη
|
τῶν |
ἐπιπέδων
σχημάτων
ὁ
κύκλος.
Ἔτι |
[2, 12] |
ἐν
μέσῳ
τοῦ
πρώτου
καὶ
|
τῶν |
ἐσχάτων
ἀφικνεῖται
μέν,
διὰ
πλειόνων |
[2, 14] |
τὸ
γένος
αὐτῶν
ἐστιν,
ὡς
|
τῶν |
ἐσχάτων
διὰ
τὸ
συνάπτειν
ἀλλήλοις |
[2, 14] |
μέσον.
Εἴτ´
οὖν
ὁμοίως
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐσχάτων
διῃρημένα
τὰ
μόρια
συνήχθη |
[2, 13] |
τῆς
τοῦ
πυρὸς
μονῆς
ἐπὶ
|
τῶν |
ἐσχάτων.
Θαυμαστὸν
δὲ
καὶ
τὸ |
[2, 13] |
γὰρ
ἕξει
πρὸς
τῶν
σημείων
|
τῶν |
ἐσχάτων
ὁτιοῦν·
ἀλλ´
ὅμως
οἰσθήσεται |
[2, 14] |
οὖν
ὁμοίως
γε
πανταχόθεν
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐσχάτων
φερομένων
πρὸς
ἓν
μέσον |
[2, 12] |
ἀνθρώπου
πλεῖσται
πράξεις·
πολλῶν
γὰρ
|
τῶν |
εὖ
δύναται
τυχεῖν,
ὥστε
πολλὰ |
[2, 1] |
ἔστιν
ἀθάνατόν
τι
καὶ
θεῖον
|
τῶν |
ἐχόντων
μὲν
κίνησιν,
ἐχόντων
δὲ |
[2, 8] |
αὑτά,
καὶ
ὅτι
πλεῖστον
ἀποστῆσαι
|
τῶν |
ἐχόντων
ὄργανα
πρὸς
κίνησιν.
Διὸ |
[2, 6] |
Ὅλη
γὰρ
ἴσως
ἡ
σύστασις
|
τῶν |
ζῴων
ἐκ
τοιούτων
συνέστηκεν
ἃ |
[2, 12] |
εἶναι
τοιαύτην
οἵα
περ
ἡ
|
τῶν |
ζῴων
καὶ
φυτῶν.
Καὶ
γὰρ |
[2, 2] |
τούτων
ἐν
τοῖς
περὶ
τὰς
|
τῶν |
ζῴων
κινήσεις
διὰ
τὸ
τῆς |
[2, 4] |
ἔχειν
παραπλησίως
μήτ´
ἄλλο
μηθὲν
|
τῶν |
ἡμῖν
ἐν
ὀφθαλμοῖς
φαινομένων.
Ἐξ |
[2, 2] |
γὰρ
ἐν
τούτοις
μόνοις
ὁρῶμεν
|
τῶν |
ἡμισφαιρίων,
τῷ
μὴ
κινεῖσθαι
τοὺς |
[2, 13] |
τε
τυγχάνει
κειμένη,
καὶ
πότερον
|
τῶν |
ἠρεμούντων
ἐστὶν
ἢ
τῶν
κινουμένων, |
[2, 12] |
οὖσα
πολλὰ
κινεῖ
τῶν
σωμάτων
|
τῶν |
θείων,
αἱ
δὲ
πολλαὶ
οὖσαι |
[2, 1] |
μηδ´
ὥσπερ
τῇ
ψυχῇ
τῇ
|
τῶν |
θνητῶν
ζῴων
ἐστὶν
ἀνάπαυσις
ἡ |
[2, 6] |
τοσοῦτον
ἡμῖν
εἰρήσθω.
Περὶ
δὲ
|
τῶν |
καλουμένων
ἄστρων
ἑπόμενον
ἂν
εἴη |
[2, 2] |
τῷ
τέλει.
Περὶ
μὲν
οὖν
|
τῶν |
κατὰ
τὰς
δια
(στάσεις
τῶν |
[2, 2] |
δια
(στάσεις
τῶν
μορίων
καὶ
|
τῶν |
κατὰ
τόπον
ὡρισμένων
τοσαῦτα
εἰρήσθω. |
[2, 4] |
ὅτι
ταχίστη
ἂν
εἴη
πασῶν
|
τῶν |
κινήσεων
ἡ
τοῦ
οὐρανοῦ
κίνησις. |
[2, 13] |
πότερον
τῶν
ἠρεμούντων
ἐστὶν
ἢ
|
τῶν |
κινουμένων,
καὶ
περὶ
τοῦ
σχήματος |
[2, 8] |
κίνησιν,
ἀλλὰ
φέροιντ´
ἂν
ὑπὸ
|
τῶν |
κύκλων)
εἴτε
ἀπὸ
ταὐτομάτου
συνέπεσεν, |
[2, 8] |
τάχη
τῶν
ἄστρων
εἶναι
καὶ
|
τῶν |
κύκλων·
ἕκαστον
γὰρ
δὴ
ὁμοταχὲς |
[2, 8] |
τάχη
εἶναι
κατὰ
τὰ
μεγέθη
|
τῶν |
κύκλων.
Ἐπεὶ
τοίνυν
οὔτ´
ἀμφότερα |
[2, 8] |
τῶν
ἄστρων
καὶ
τὰ
μεγέθη
|
τῶν |
κύκλων.
Τοὺς
μὲν
γὰρ
κύκλους |
[2, 13] |
φαινομένων
ἀθροῦσιν
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἐκ
|
τῶν |
λόγων.
Τῷ
γὰρ
τιμιωτάτῳ
οἴονται |
[2, 14] |
συνάπτειν
ἀλλήλοις
τοῦτο
πεπονθότων.
Καὶ
|
τῶν |
μαθηματικῶν
δὲ
ὅσοι
τὸ
μέγεθος |
[2, 14] |
δὲ
τούτοις
καὶ
τὰ
παρὰ
|
τῶν |
μαθηματικῶν
λεγόμενα
περὶ
τὴν
ἀστρολογίαν· |
[2, 14] |
μέσον,
ἀνισαζομένων
τῶν
ἐλαττόνων
ὑπὸ
|
τῶν |
μειζόνων
τῇ
προώσει
τῆς
ῥοπῆς. |
[2, 1] |
ἄπειρον
χρόνον,
τῶν
δ´
ἄλλων
|
τῶν |
μὲν
αἰτία
τῆς
ἀρχῆς,
τῶν |
[2, 8] |
ἔτυχε
ποιεῖ
ἡ
φύσις)
οὐδὲ
|
τῶν |
μὲν
ζῴων
φροντίσαι,
τῶν
δ´ |
[2, 4] |
τὸ
ὅλον.
Ἔτι
δ´
εἰ
|
τῶν |
μὲν
κινήσεων
τὸ
μέτρον
ἡ |
[2, 1] |
ὁμολογουμένως
ἀποφαίνεσθαι
συμφώνους
λόγους.
Ἀλλὰ
|
τῶν |
μὲν
τοιούτων
λόγων
ἅλις
ἔστω |
[2, 6] |
τοῖς
οἰκείοις
τόποις·
οὐθὲν
γὰρ
|
τῶν |
μερῶν
ἔχει
τὴν
αὑτοῦ
χώραν. |
[2, 2] |
δὲ
ἀριστερὸν
ὁμοίων
γ´
ὄντων
|
τῶν |
μορίων
(ἁπάντων
καὶ
κινουμένων
τὸν |
[2, 14] |
σφαιροειδὲς
ἀναγκαῖον
αὐτήν·
ἕκαστον
γὰρ
|
τῶν |
μορίων
βάρος
ἔχει
μέχρι
πρὸς |
[2, 13] |
ἐφ´
ὕδατος,
δῆλον
ὅτι
καὶ
|
τῶν |
μορίων
ἕκαστον·
νῦν
δ´
οὐ |
[2, 14] |
γῆς
ἐστιν·
καὶ
γὰρ
ἂν
|
τῶν |
μορίων
ἕκαστον
ταύτην
εἶχε
τὴν |
[2, 14] |
αὐτῆς.
Ἔτι
δ´
ἡ
φορὰ
|
τῶν |
μορίων
καὶ
ὅλης
αὐτῆς
ἡ |
[2, 2] |
τῶν
κατὰ
τὰς
δια
(στάσεις
|
τῶν |
μορίων
καὶ
τῶν
κατὰ
τόπον |
[2, 13] |
καλῶς
ζητήσειν
ἐνστατικὸν
εἶναι
διὰ
|
τῶν |
οἰκείων
ἐνστάσεων
τῷ
γένει,
τοῦτο |
[2, 1] |
ἄμοιρον.
Διόπερ
οὔτε
κατὰ
τὸν
|
τῶν |
παλαιῶν
μῦθον
ὑποληπτέον
ἔχειν,
οἵ |
[2, 9] |
σωμάτων
γίγνεσθαι
ψόφον,
ἐπεὶ
καὶ
|
τῶν |
παρ´
ἡμῖν
οὔτε
τοὺς
ὄγκους |
[2, 10] |
πρὸς
ἄλληλα
τοῖς
ἀποστήμασιν,
ἐκ
|
τῶν |
περὶ
ἀστρολογίαν
θεωρείσθω·
λέγεται
γὰρ |
[2, 12] |
ἀφορμὰς
καὶ
τοσαύτην
ἀπόστασιν
ἀπέχοντας
|
τῶν |
περὶ
αὐτὰ
συμβαινόντων·
ὅμως
δ´ |
[2, 11] |
ἡ
δὲ
σελήνη
δείκνυται
διὰ
|
τῶν |
περὶ
τὴν
ὄψιν
ὅτι
σφαιροειδής· |
[2, 4] |
δ´
ἄν
τις
καὶ
ἐκ
|
τῶν |
περὶ
τὸ
μέσον
ἱδρυμένων
σωμάτων |
[2, 9] |
τῆς
κινήσεως
οὐθὲν
ἂν
ἦν
|
τῶν |
περὶ
τὸν
δεῦρο
τόπον
ὁμοίως |
[2, 1] |
πέρας·
τό
τε
γὰρ
πέρας
|
τῶν |
περιεχόντων
ἐστί,
καὶ
αὕτη
τέλειος |
[2, 4] |
εἶναι·
τὰ
δὲ
κάτω
τῆς
|
τῶν |
πλανήτων
ἅπτεται
τῆς
ἐπάνω
σφαίρας. |
[2, 2] |
μὲν
δευτέρας
περιφορᾶς,
οἷον
τῆς
|
τῶν |
πλανήτων,
ἡμεῖς
μὲν
ἐν
τοῖς |
[2, 12] |
καὶ
σελήνη
κινοῦνται
(κινήσεις
ἢ
|
τῶν |
πλανωμένων
ἄστρων
ἔνια·
καίτοι
πορρώτερον |
[2, 13] |
αὐτὴν
ἅπαντες
ἔχουσι
δόξαν,
ἀλλὰ
|
τῶν |
πλείστων
ἐπὶ
τοῦ
μέσου
κεῖσθαι |
[2, 4] |
ἐν
ἑκάστῳ
γένει
τὸ
ἓν
|
τῶν |
πολλῶν
καὶ
τὸ
ἁπλοῦν
τῶν |
[2, 2] |
κατὰ
τοὺς
πόλους
διάστημα,
καὶ
|
τῶν |
πόλων
τὸν
μὲν
ἄνω
τὸν |
[2, 8] |
ἀλλὰ
πλεῖστον
ἀφέστηκε
τῷ
σχήματι
|
τῶν |
πορευτικῶν
σωμάτων.
Ἐπεὶ
οὖν
δεῖ |
[2, 13] |
βαρὺ
καὶ
κοῦφον
ὥρισται,
ἀλλὰ
|
τῶν |
πρότερον
ὑπαρχόντων
βαρέων
καὶ
κούφων |
[2, 2] |
ἔμπροσθεν
καὶ
ὄπισθεν.
Διὸ
καὶ
|
τῶν |
Πυθαγορείων
ἄν
τις
θαυμάσειεν
ὅτι |
[2, 13] |
γῆν·
ὁμοίως
γὰρ
ἕξει
πρὸς
|
τῶν |
σημείων
τῶν
ἐσχάτων
ὁτιοῦν·
ἀλλ´ |
[2, 4] |
Ὡσαύτως
δὲ
καὶ
ἡ
σφαῖρα
|
τῶν |
στερεῶν·
μόνη
γὰρ
περιέχεται
μιᾷ |
[2, 4] |
μεμαρτυρηκέναι
φαίνονται
τούτοις·
μόνην
γὰρ
|
τῶν |
στερεῶν
οὐ
διαιροῦσι
τὴν
σφαῖραν |
[2, 4] |
οὖν
πρῶτόν
ἐστιν
ἡ
σφαῖρα
|
τῶν |
στερεῶν
σχημάτων,
δῆλον.
Ἔστι
δὲ |
[2, 3] |
σώματα·
ἐναντίωσιν
γὰρ
ἔχει
ἕκαστον
|
τῶν |
στοιχείσων
πρὸς
ἕκαστον.
Ὑποκείσθω
δὲ |
[2, 3] |
τόπῳ,
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
τῷ
|
τῶν |
συμβεβηκότων
αὐτοῖς
περὶ
πάμπαν
ὀλίγων |
[2, 9] |
ἐκ
τῶν
ἀποστάσεων
ἔχειν
τοὺς
|
τῶν |
συμφωνιῶν
λόγους,
ἐναρμόνιον
γίγνεσθαί
φασι |
[2, 4] |
τῶν
πολλῶν
καὶ
τὸ
ἁπλοῦν
|
τῶν |
συνθέτων,
πρῶτον
ἂν
εἴη
τῶν |
[2, 4] |
καὶ
τὰ
πλεῖον
ἀεὶ
ἀπέχοντα
|
τῶν |
συστοίχων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
Ἐπεὶ
δ´ |
[2, 4] |
διὰ
ταῦτα
πρότερον
ἂν
εἴη
|
τῶν |
σχημάτων
ὁ
κύκλος.
Ὡσαύτως
δὲ |
[2, 14] |
τὰ
γὰρ
φαινόμενα
συμβαίνει
μεταβαλλόντων
|
τῶν |
σχημάτων
οἷς
ὥρισται
τῶν
ἄστρων |
[2, 4] |
πρῶτον.
Εἴπωμεν
δὲ
καθόλου
περὶ
|
τῶν |
σχημάτων,
τὸ
ποῖόν
ἐστι
πρῶτον, |
[2, 8] |
ἐν
ἑαυτῷ
κίνησιν
ἡ
σφαῖρα
|
τῶν |
σχημάτων
χρησιμώτατον
(οὕτω
γὰρ
ἂν |
[2, 13] |
τοῦ
περιέχοντος·
οὐθὲν
γὰρ
στιγμὴ
|
τῶν |
σωμάτων
ἐστίν.
Ὥσπερ
δὲ
κἂν |
[2, 13] |
ὅπερ
φαίνεται
τὰ
πλάτος
ἔχοντα
|
τῶν |
σωμάτων
ποιεῖν·
ταῦτα
γὰρ
καὶ |
[2, 3] |
ὡσαύτως
ἀναγκαῖον
ἔχειν
τὰ
στοιχεῖα
|
τῶν |
σωμάτων
πρὸς
ἄλληλα.
Λεχθήσεται
δὲ |
[2, 9] |
διίστησι
λίθους
καὶ
(τὰ
καρτερώτατα
|
τῶν |
σωμάτων.
Τοσούτων
δὲ
φερομένων,
καὶ |
[2, 12] |
πρώτη
μία
οὖσα
πολλὰ
κινεῖ
|
τῶν |
σωμάτων
τῶν
θείων,
αἱ
δὲ |
[2, 12] |
δύναμίς
ἐστιν.
Ἀλλὰ
περὶ
μὲν
|
τῶν |
τὴν
ἐγκύκλιον
φερομένων
κίνησιν
ἄστρων |
[2, 12] |
αὐτὰ
συμβαινόντων·
ὅμως
δ´
ἐκ
|
τῶν |
τοιούτων
θεωροῦσιν
οὐδὲν
ἄλογον
ἂν |
[2, 2] |
καὶ
τῷ
οὐρανῷ
προσάπτειν
τι
|
τῶν |
τοιούτων,
καὶ
τὸ
πρῶτον,
καθάπερ |
[2, 13] |
ἀποδιδόναι,
τὸ
πιστὸν
οὐκ
ἐκ
|
τῶν |
φαινομένων
ἀθροῦσιν
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἐκ |
[2, 14] |
φύσιν.
Ἔτι
δὲ
καὶ
διὰ
|
τῶν |
φαινομένων
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν·
οὔτε |
[2, 7] |
ὁ
ἀήρ·
οἷον
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
φερομένων
βελῶν·
ταῦτα
γὰρ
αὐτὰ |
[2, 9] |
τοὺς
Πυθαγορείους
φάναι
γίγνεσθαι
συμφωνίαν
|
τῶν |
φερομένων
ἡμῖν
ἐστι
τεκμήριον.
Ὅσα |
[2, 13] |
Ἀλλὰ
μὴν
κἂν
εἴ
τις
|
τῶν |
φερομένων
μορίων
αὐτῆς,
πρὶν
πεσεῖν, |
[2, 14] |
γιγνομένης
τὸν
τρόπον
ὃν
καὶ
|
τῶν |
φυσιολόγων
λέγουσί
τινες
γενέσθαι.
Πλὴν |
[2, 9] |
φερομένων
ἁρμονίαν,
ὡς
συμφώνων
γινομένων
|
τῶν |
ψόφων,
κομψῶς
μὲν
εἴρηται
καὶ |