Livre, chapitre
[2, 13]	λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ μέγεθος μᾶλλον·	διὰ	γὰρ τὴν στενοχωρίαν οὐκ ἔχων
[2, 12]	δὲ πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει	διὰ	μιᾶς κινήσεως. Τὰ δ´ ἐν
[2, 14]	ὅλης τῆς γῆς· οὐ γὰρ	διὰ	μικρότητα ἢ μέγεθος εἴρηται τὸ
[2, 12]	ἄνευ πράξεως, τῷ δ´ ἐγγύτατα	διὰ	ὀλίγης καὶ μιᾶς, τοῖς δὲ
[2, 14]	χωρίοις οὐχ ὁρῶνται, καὶ τὰ	διὰ	παντὸς ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον
[2, 13]	ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι περὶ τὸν	διὰ	παντὸς τεταμένον πόλον, ὥσπερ ἐν
[2, 12]	καὶ τῶν ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν,	διὰ	πλειόνων δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ
[2, 12]	ῥᾴδιον ἐπιτυχεῖν, ὅσῳ δ´ ἂν	διὰ	πλειόνων, χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ νομίζειν
[2, 12]	καὶ μιᾶς, τοῖς δὲ πορρωτέρω	διὰ	πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ σώματος τὸ
[2, 13]	βάθη καὶ δαψιλὸς αἰθήρ, ὡς	διὰ	πολλῶν δὴ γλώσσης ῥηθέντα ματαίως
[2, 12]	(ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων, τὸ δὲ	διὰ	πολλῶν, τὸ δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ,
[2, 9]	διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις	διὰ	συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν, καὶ
[2, 13]	ἄν τις. Οἱ μὲν γὰρ	διὰ	ταῦτα ἄπειρον τὸ κάτω τῆς
[2, 4]	τέλειον πρότερον τοῦ ἀτελοῦς, καὶ	διὰ	ταῦτα πρότερον ἂν εἴη τῶν
[2, 4]	ἔξωθεν οὔτε τόπος, ἀνάγκη καὶ	διὰ	ταῦτα σφαιροειδῆ εἶναι αὐτόν. Εἰ
[2, 13]	ταύτῃ οὗτος ὁ τόπος, ἀλλὰ	διὰ	τὴν ἀνάγκην μένει τὴν τῆς
[2, 6]	εἴη· ἡ γὰρ ἀνωμαλία γίγνεται	διὰ	τὴν ἄνεσιν καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι
[2, 13]	πρὸς τοὺς ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως	διὰ	τὴν ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο
[2, 10]	τὸ δὲ πορρωτάτω πάντων ἥκιστα	διὰ	τὴν ἀπόστασιν· τὰ δὲ μεταξὺ
[2, 8]	οὗτος οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ	διὰ	τὴν ἀπόστασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως·
[2, 8]	γὰρ ὄψις ἀποτεινομένη μακρὰν ἑλίσσεται	διὰ	τὴν ἀσθένειαν. Ὅπερ αἴτιον ἴσως
[2, 13]	οὐ φέρεται κάτω, πεφυκὸς φέρεσθαι,	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι μήτε
[2, 13]	μὴ συννοεῖν ὅτι πρότερον μὲν	διὰ	τὴν δίνησιν ἐφέρετο τὰ μόρια
[2, 1]	τοῦτον τὸν τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε	διὰ	τὴν δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς
[2, 13]	συνῆλθεν ἐπὶ τὸ μέσον φερομένη	διὰ	τὴν δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν
[2, 13]	περὶ τὸ μέσον, ἡμῖν ἄδηλα	διὰ	τὴν ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς. Διὸ
[2, 13]	ἀλλ´ ἔτι προστιθέασι, καὶ φασὶ	διὰ	τὴν ἠρεμίαν ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα
[2, 13]	μέσον ἔρχεται, τὰ δ´ ἐπιπολάζει	διὰ	τὴν κίνησιν. Ἦν ἄρα καὶ
[2, 2]	δύναμιν διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ,	διὰ	τὴν ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν
[2, 13]	διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ τινες οἳ	διὰ	τὴν ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν,
[2, 4]	νῦν οὐκ ἔστι, πάλιν ἔσται,	διὰ	τὴν παράλλαξιν τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως
[2, 7]	τὸ ἐν ἀέρι φέρεσθαι, ὃς	διὰ	τὴν πληγὴν τῇ κινήσει γίγνεται
[2, 14]	ὁρίζουσαν γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει	διὰ	τὴν τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ
[2, 1]	ἔξεστι λαμβάνειν τὴν πίστιν, καὶ	διὰ	τῆς δόξης τῆς παρὰ τῶν
[2, 14]	αἰτία σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι δὲ	διὰ	τῆς τῶν ἄστρων φαντασίας οὐ
[2, 13]	τὸ δὲ πῦρ μὴ ζητεῖν	διὰ	τί ἐπὶ τοῦ ἐσχάτου. Εἰ
[2, 3]	ἡ κύκλῳ τῇ κύκλῳ, σκεπτέον	διὰ	τί πλείους εἰσὶ φοραί, καίπερ
[2, 13]	δὲ καὶ τοῦτο μὲν ζητεῖν,	διὰ	τί ποτε μένει ἡ γῆ
[2, 13]	καὶ τὸ πῦρ ἄνω φέρεται	διὰ	τίν´ αἰτίαν; Οὐ γὰρ διά
[2, 13]	πρὸς τὸ μέσον· νῦν δὲ	διὰ	τίν´ αἰτίαν πάντα τὰ βάρος
[2, 13]	τῆς φορᾶς αὐτῶν μὴ ζητεῖν,	διὰ	τίν´ αἰτίαν τὸ μὲν ἄνω
[2, 3]	Νῦν δὲ τοσοῦτόν ἐστι δῆλον,	διὰ	τίνα αἰτίαν πλείω τὰ ἐγκύκλιά
[2, 12]	δικαίως ἀπορήσειεν ἄν τις, καὶ	διὰ	τίνα ποτ´ αἰτίαν ἐν μὲν
[2, 5]	ἀΐδιος καὶ ἡ κύκλῳ φορά,	διὰ	τίνα ποτ´ αἰτίαν ἐπὶ θάτερα
[2, 12]	ὄντων τοιούτων οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν,	διὰ	τίνα ποτ´ αἰτίαν οὐκ ἀεὶ
[2, 4]	μέτρον ἡ τοῦ οὐρανοῦ φορὰ	διὰ	τὸ εἶναι μόνη συνεχὴς καὶ
[2, 7]	Ταῦτα μὲν οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται	διὰ	τὸ ἐν ἀέρι φέρεσθαι, ὃς
[2, 2]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεώς ἐστι	διὰ	τὸ ἐναντίας εἶναι τὰς φοράς,
[2, 6]	ἢ διὰ τὸ κινοῦν ἢ	διὰ	τὸ κινούμενον ἢ δι´ ἄμφω·
[2, 6]	ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι τῆς κινήσεως ἢ	διὰ	τὸ κινοῦν ἢ διὰ τὸ
[2, 13]	δ´ οἵ γε Πυθαγόρειοι καὶ	διὰ	τὸ μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι τὸ
[2, 4]	καὶ κενὸν εἶναι τῆς φορᾶς,	διὰ	τὸ μὴ τὴν αὐτὴν χώραν
[2, 9]	τὰ σώματα βίαιον οὐδὲν πάθος,	διὰ	τὸ μὴ ψοφεῖν. Ἅμα δ´
[2, 1]	ἐστίν, πρὸς δὲ τούτοις ἄπονος	διὰ	τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι βιαίας ἀνάγκης,
[2, 11]	Ἥκιστα δὲ κινητικὸν ἡ σφαῖρα	διὰ	τὸ μηδὲν ἔχειν ὄργανον πρὸς
[2, 3]	φανερὸν ὅτι ἀνάγκη γένεσιν εἶναι	διὰ	τὸ μηδὲν οἷόν τ´ αὐτῶν
[2, 8]	πρὸς δὲ τοὺς μένοντας κραδαίνεται	διὰ	τὸ μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω λίαν.
[2, 13]	ἐνταυθοῖ κατὰ φύσιν. Οὐκ ἄρα	διὰ	τὸ ὁμοίως ἔχειν πρὸς τὰ
[2, 13]	τὴν πάροδον ὁ ἀὴρ μένει	διὰ	τὸ πλῆθος· πολὺς δ´ ἐστὶ
[2, 13]	εἰπεῖν Θαλῆν τὸν Μιλήσιον, ὡς	διὰ	τὸ πλωτὴν εἶναι μένουσαν ὥσπερ
[2, 14]	αὐτῶν ἐστιν, ὡς τῶν ἐσχάτων	διὰ	τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων.
[2, 2]	ἀριστερόν. Οὐ δεῖ γὰρ ἀπορεῖν	διὰ	τὸ σφαιροειδὲς εἶναι τὸ σχῆμα
[2, 2]	περὶ τὰς τῶν ζῴων κινήσεις	διὰ	τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖα τῆς
[2, 13]	τὸ πλῆθος· πολὺς δ´ ἐστὶ	διὰ	τὸ ὑπὸ μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι
[2, 12]	μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ τις	διὰ	τὸ φιλοσοφίας διψῆν καὶ μικρὰς
[2, 14]	τἀληθές, καὶ φάναι τοῦτο συμβαίνειν	διὰ	τὸ φύσιν ἔχειν φέρεσθαι τὸ
[2, 12]	σώματι πολλὰς φοράς. Καὶ ἔτι	διὰ	τόδε ἓν ἔχουσι σῶμα αἱ
[2, 14]	τὸ μέσον τοῦ παντός ἐστιν·	διὰ	τοῦτο γὰρ καὶ τυγχάνει κειμένη
[2, 3]	τοιοῦτος (σῶμα γάρ τι θεῖον)	διὰ	τοῦτο ἔχει τὸ ἐγκύκλιον σῶμα,
[2, 12]	ἐγγύτερον ᾖ τοῦ ἀρίστου. Καὶ	διὰ	τοῦτο ἡ μὲν γῆ ὅλως
[2, 7]	γὰρ οἱ πύρινα φάσκοντες εἶναι	διὰ	τοῦτο λέγουσιν, ὅτι τὸ ἄνω
[2, 13]	τὸ σχῆμα τῆς γῆς ἐστι,	διὰ	τοῦτο μὲν οὐκ ἂν ἠρεμοῖ.
[2, 4]	τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε κἂν	διὰ	τοῦτο φανερὸν εἴη ὅτι σφαιροειδής
[2, 11]	ἅπαξ δὲ διχότομος. Καὶ πάλιν	διὰ	τῶν ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ ἂν
[2, 13]	μέλλοντα καλῶς ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι	διὰ	τῶν οἰκείων ἐνστάσεων τῷ γένει,
[2, 11]	ἕν, ἡ δὲ σελήνη δείκνυται	διὰ	τῶν περὶ τὴν ὄψιν ὅτι
[2, 14]	παρὰ φύσιν. Ἔτι δὲ καὶ	διὰ	τῶν φαινομένων κατὰ τὴν αἴσθησιν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009