Livre, chapitre |
[2, 2] |
συμβαίνειν
ἡμᾶς
μὲν
εἶναι
πρὸς
|
τῇ |
ἀρχῇ,
ἐκείνους
δὲ
πρὸς
τῷ |
[2, 6] |
εἴτε
γὰρ
τὸ
κινοῦν
μὴ
|
τῇ |
αὐτῇ
δυνάμει
κινοῖ,
εἴτε
τὸ |
[2, 12] |
ἢ
πλείω
οὐ
φαίνεται
ἐν
|
τῇ |
αὐτῇ
ἐνδεδεμένα
φορᾷ.
Περὶ
δὴ |
[2, 3] |
καὶ
ἔκστασίς
τίς
ἐστιν
ἐν
|
τῇ |
γενέσει
τὸ
παρὰ
φύσιν
τοῦ |
[2, 13] |
φοράν,
οὐδ´
ἂν
ὁ
ὑπὸ
|
τῇ |
γῇ
κωλύοι
τὴν
κάτω·
τὰ |
[2, 13] |
καὶ
ἑτέροις
συνδόξειε
μὴ
δεῖν
|
τῇ |
γῇ
τὴν
τοῦ
μέσου
χώραν |
[2, 13] |
ὑπὸ
τοῦ
νείκους,
τίς
αἰτία
|
τῇ |
γῇ
τῆς
μονῆς
ἦν;
Οὐ |
[2, 13] |
ὅτι
ἀναγκαῖον
εἶναί
τινα
καὶ
|
τῇ |
γῇ
φύσει
τόπον·
εἰ
δὲ |
[2, 4] |
μὲν
εὐθείᾳ
πρόσθεσίς
ἐστιν
ἀεί,
|
τῇ |
δὲ
τοῦ
κύκλου
οὐδέποτε,
φανερὸν |
[2, 13] |
γῆν
οἰητέον.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
τῇ |
δίνῃ
γε
τὸ
βαρὺ
καὶ |
[2, 2] |
τοῖς
ζῴοις.
Τὰ
μὲν
γὰρ
|
τῇ |
δυνάμει
διαφέρει
μόνον,
τὰ
δὲ |
[2, 14] |
ἡ
δ´
ἀπὸ
τοῦ
μέσου
|
τῇ |
ἐπὶ
τὸ
μέσον
ἐναντία.
Εἰ |
[2, 4] |
πρῶτον
δὲ
σῶμα
τὸ
ἐν
|
τῇ |
ἐσχάτῃ
περιφορᾷ,
σφαιροειδὲς
ἂν
εἴη |
[2, 2] |
ἀνδριάντος,
ἢ
τὰ
ἐναντίως
ἔχοντα
|
τῇ |
θέσει,
δεξιὸν
μὲν
τὸ
κατὰ |
[2, 7] |
φέρεσθαι,
ὃς
διὰ
τὴν
πληγὴν
|
τῇ |
κινήσει
γίγνεται
πῦρ.
Τῶν
δὲ |
[2, 6] |
Λείπεται
δὴ
λέγειν
ἐναλλὰξ
εἶναι
|
τῇ |
κινήσει
τὸ
θᾶττον
καὶ
τὸ |
[2, 3] |
ἔστιν
ἐναντία
κίνησις
ἡ
κύκλῳ
|
τῇ |
κύκλῳ,
σκεπτέον
διὰ
τί
πλείους |
[2, 1] |
οὕτως
ὑπολαβεῖν
ἐμμελέστερον,
ἀλλὰ
καὶ
|
τῇ |
μαντείᾳ
τῇ
περὶ
τὸν
θεὸν |
[2, 4] |
δυνατόν,
ὥσπερ
ὥρισται
πρότερον,
καὶ
|
τῇ |
μὲν
εὐθείᾳ
πρόσθεσίς
ἐστιν
ἀεί, |
[2, 12] |
φύσις
καὶ
ποιεῖ
τινὰ
τάξιν,
|
τῇ |
μὲν
μιᾷ
φορᾷ
πολλὰ
ἀποδοῦσα |
[2, 6] |
γὰρ
καὶ
ἄμικτα
καὶ
ἐν
|
τῇ |
οἰκείᾳ
χώρᾳ,
καὶ
οὐθὲν
αὐτοῖς |
[2, 4] |
οὐρανόν·
τοῦτο
γὰρ
οἰκειότατόν
τε
|
τῇ |
οὐσίᾳ
καὶ
τῇ
φύσει
πρῶτον. |
[2, 12] |
δὲ
τοῦτο
περὶ
ἐνίων
καὶ
|
τῇ |
ὄψει
γέγονεν·
τὴν
γὰρ
σελήνην |
[2, 1] |
ἐμμελέστερον,
ἀλλὰ
καὶ
τῇ
μαντείᾳ
|
τῇ |
περὶ
τὸν
θεὸν
μόνως
ἂν |
[2, 14] |
τῶν
ἐλαττόνων
ὑπὸ
τῶν
μειζόνων
|
τῇ |
προώσει
τῆς
ῥοπῆς.
Εἴτ´
οὖν |
[2, 12] |
τίνα
ποτ´
αἰτίαν
ἐν
μὲν
|
τῇ |
πρώτῃ
φορᾷ
τοσοῦτόν
ἐστιν
ἄστρων |
[2, 7] |
Τῶν
δὲ
ἄνω
ἕκαστον
ἐν
|
τῇ |
σφαίρᾳ
φέρεται,
ὥστ´
αὐτὰ
μὲν |
[2, 1] |
γε
μηδ´
ὥσπερ
τῇ
ψυχῇ
|
τῇ |
τῶν
θνητῶν
ζῴων
ἐστὶν
ἀνάπαυσις |
[2, 4] |
ὑπὸ
μιᾶς.
Ἐπεὶ
δὲ
πρότερον
|
(τῇ |
φύσει)
ἐν
ἑκάστῳ
γένει
τὸ |
[2, 4] |
οἰκειότατόν
τε
τῇ
οὐσίᾳ
καὶ
|
τῇ |
φύσει
πρῶτον.
Εἴπωμεν
δὲ
καθόλου |
[2, 1] |
ἔμφρονος,
εἴ
γε
μηδ´
ὥσπερ
|
τῇ |
ψυχῇ
τῇ
τῶν
θνητῶν
ζῴων |