Livre, chapitre |
[2, 14] |
μόριον
αὐτῆς
ἀπὸ
τοῦ
μέσου
|
μὴ |
βιασθέν·
μία
γὰρ
φορὰ
τοῦ |
[2, 9] |
τῷ
τάχει
τοιαύτην
φορὰν
ἀδύνατον
|
μὴ |
γίγνεσθαι
ψόφον
ἀμήχανόν
τινα
τὸ |
[2, 13] |
δ´
ἂν
καὶ
ἑτέροις
συνδόξειε
|
μὴ |
δεῖν
τῇ
γῇ
τὴν
τοῦ |
[2, 9] |
εὐθὺς
ὑπάρχειν
τὸν
ψόφον,
ὥστε
|
μὴ |
διάδηλον
εἶναι
πρὸς
τὴν
ἐναντίαν |
[2, 6] |
εἴτε
τὸ
κινούμενον
ἀλλοιοῖτο
καὶ
|
μὴ |
διαμένοι
τὸ
αὐτό,
εἴτε
ἄμφω |
[2, 8] |
μείζων
περιοισθήσεται
κύκλος)
τό
τε
|
μὴ |
διασπᾶσθαι
τὸν
οὐρανὸν
διά
τε |
[2, 7] |
σφαίρᾳ
φέρεται,
ὥστ´
αὐτὰ
μὲν
|
μὴ |
ἐκπυροῦσθαι,
τοῦ
δ´
ἀέρος
ὑπὸ |
[2, 3] |
εἶναί
τι
κινητὸν
ἀΐδιον,
οὗ
|
μὴ |
ἐνδέχεται
εἶναι
κατὰ
φύσιν
τὴν |
[2, 6] |
ἐπίτασις
τῆς
φορᾶς
(εἰ
δὲ
|
μὴ |
ἐπίτασις,
οὐδ´
ἄνεσις·
ὁμοίως
γὰρ |
[2, 13] |
τοῦ
μέσου,
τὸ
δὲ
πῦρ
|
μὴ |
ζητεῖν
διὰ
τί
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 13] |
περὶ
δὲ
τῆς
φορᾶς
αὐτῶν
|
μὴ |
ζητεῖν,
διὰ
τίν´
αἰτίαν
τὸ |
[2, 13] |
τάχα
γὰρ
ἀλυποτέρας
διανοίας
τὸ
|
μὴ |
θαυμάζειν
πῶς
ποτε
μικρὸν
μὲν |
[2, 4] |
εἴ
τι
ἄλλο
σχῆμα
γένοιτο
|
μὴ |
ἴσας
ἔχον
τὰς
ἐκ
τοῦ |
[2, 13] |
οἴονται
τὰ
φαινόμενα
συμβαίνειν
ὁμοίως
|
μὴ |
κατοικοῦσιν
ἡμῖν
ἐπὶ
τοῦ
κέντρου, |
[2, 2] |
μόνοις
ὁρῶμεν
τῶν
ἡμισφαιρίων,
τῷ
|
μὴ |
κινεῖσθαι
τοὺς
πόλους.
Ἅμα
δὲ |
[2, 13] |
φαντασίαν
οὐδὲν
αὐτοὺς
ἀπιστεῖν
δεῖ
|
μὴ |
κυκλοτερῆ
τὸν
ὄγκον
εἶναι
τῆς |
[2, 13] |
ἄνω,
ὁ
δ´
ἄνω
ἀὴρ
|
μὴ |
κωλύει
τὴν
ἄνω
φοράν,
οὐδ´ |
[2, 6] |
ὅμοιον.
Ἔτι
δὲ
καὶ
τὸ
|
μὴ |
λανθάνειν
ἐπὶ
τούτων
εὐλογώτερον·
εὐαισθητότερα |
[2, 14] |
τρόπον
εἶναι
τὴν
θάλατταν
μίαν,
|
μὴ |
λίαν
ὑπολαμβάνειν
ἄπιστα
δοκεῖν·
λέγουσι |
[2, 13] |
δὲ
τὰς
περὶ
τούτου
λύσεις
|
μὴ |
μᾶλλον
ἀτόπους
εἶναι
δοκεῖν
τῆς |
[2, 14] |
εἶναι
τῆς
γῆς,
ἀλλὰ
καὶ
|
μὴ |
μέγαν
πρὸς
τὸ
τῶν
ἄλλων |
[2, 14] |
βούλεται
εἶναι
καὶ
ὑπάρχειν,
ἀλλὰ
|
μὴ |
ὃ
βίᾳ
καὶ
παρὰ
φύσιν. |
[2, 14] |
πρὸς
τὸν
λόγον,
οὐδ´
εἰ
|
μὴ |
πανταχόθεν
ὁμοίως
συνέθει
πρὸς
τὸ |
[2, 13] |
λέγουσιν.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
εἰ
|
μὴ |
πλατὺ
τὸ
σχῆμα
τῆς
γῆς |
[2, 9] |
ἐν
φερομένῳ
δὲ
συνεχὲς
καὶ
|
μὴ |
ποιοῦν
πληγὴν
ἀδύνατον
ψοφεῖν.
Ὥστ´ |
[2, 13] |
ὥσπερ
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος,
ἵνα
|
μὴ |
πράγματ´
ἔχωσι
ζητοῦντες
τὴν
αἰτίαν· |
[2, 8] |
κίνησιν,
τὰ
δ´
ἄλλα
(ἄστρα)
|
μὴ |
προϊέναι
δι´
αὑτῶν,
εὐλόγως
ἂν |
[2, 13] |
Πᾶσι
γὰρ
ἡμῖν
τοῦτο
σύνηθες,
|
μὴ |
πρὸς
τὸ
πρᾶγμα
ποιεῖσθαι
τὴν |
[2, 8] |
τοὺς
ἐνδεδεμένους,
τοὺς
δὲ
πλάνητας
|
μὴ |
στίλβειν·
οἱ
μὲν
γὰρ
πλάνητες |
[2, 9] |
Ἐπεὶ
δ´
ἄλογον
δοκεῖ
τὸ
|
μὴ |
συνακούειν
ἡμᾶς
τῆς
φωνῆς
ταύτης, |
[2, 13] |
δίνην.
Ἄτοπον
δὲ
καὶ
τὸ
|
μὴ |
συννοεῖν
ὅτι
πρότερον
μὲν
διὰ |
[2, 14] |
μεγάλην
ἔχειν
τὴν
μεταβολήν,
καὶ
|
μὴ |
ταὐτὰ
φαίνεσθαι
πρὸς
ἄρκτον
τε |
[2, 13] |
γῇ
φύσει
τόπον·
εἰ
δὲ
|
μὴ |
ταύτῃ
οὗτος
ὁ
τόπος,
ἀλλὰ |
[2, 6] |
ἄμφω·
εἴτε
γὰρ
τὸ
κινοῦν
|
μὴ |
τῇ
αὐτῇ
δυνάμει
κινοῖ,
εἴτε |
[2, 4] |
εἶναι
τῆς
φορᾶς,
διὰ
τὸ
|
μὴ |
τὴν
αὐτὴν
χώραν
κατέχειν
τὸ |
[2, 14] |
ἢ
εἴπερ,
ἠρεμήσει
γε
καὶ
|
μὴ |
τὸ
μέσον
ἔχουσα,
ᾗ
πέφυκε |
[2, 9] |
ἔσεσθαι
προνοούσης
τῆς
φύσεως,
ὅτι
|
μὴ |
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ἐχούσης
τῆς |
[2, 6] |
ὁ
ἐλάχιστος
χρόνος
κατὰ
τὸ
|
μὴ |
ὑπερβάλλειν,
οὕτως
οὐδὲ
κινηθῆναι
τὸν |
[2, 14] |
πέφυκεν·
ὥστ´
εἴπερ
(ἀδύνατον
κινηθῆναι
|
μὴ |
ὑπὸ
κρείττονος
ἰσχύος,
ἀναγκαῖον
ἂν |
[2, 9] |
ἐξείη
λέγειν,
ὡς
ἄτοπον
εἰ
|
μὴ |
φερόμενος
ὁ
ἱστὸς
καὶ
ἡ |
[2, 9] |
πλοῖον
κινούμενον.
Τὸ
δ´
ἐν
|
μὴ |
φερομένῳ
φερόμενον
ποιεῖ
ψόφον·
ἐν |
[2, 13] |
τὸν
τῆς
ὁμοιότητος
λόγον,
εἰ
|
μὴ |
φύσει
τῆς
γῆς
οὗτος
ὁ |
[2, 9] |
βίαιον
οὐδὲν
πάθος,
διὰ
τὸ
|
μὴ |
ψοφεῖν.
Ἅμα
δ´
ἐστὶ
τό |