Livre, chapitre
[2, 2]	δὲ τῶν ἔμπροσθεν ἡ κατὰ	τὴν	αἴσθησιν· ἔμπροσθεν γὰρ λέγω ἐφ´
[2, 14]	καὶ διὰ τῶν φαινομένων κατὰ	τὴν	αἴσθησιν· οὔτε γὰρ ἂν αἱ
[2, 9]	ἄτοπον, περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι	τὴν	αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν
[2, 13]	ἵνα μὴ πράγματ´ ἔχωσι ζητοῦντες	τὴν	αἰτίαν· διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως
[2, 13]	φασίν· ὅτι δὲ μένει, ζητοῦσι	τὴν	αἰτίαν, καὶ λέγουσιν οἱ μὲν
[2, 13]	οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν ταύτην	τὴν	αἰτίαν οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι
[2, 13]	διὰ τὴν δίνησιν· ταύτην γὰρ	τὴν	αἰτίαν πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν
[2, 5]	ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ	τὴν	αἰτίαν τοῦ λέγειν τίς ἐστιν,
[2, 13]	οὗτος ὁ τόπος, ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἀνάγκην μένει τὴν τῆς ὁμοιότητος
[2, 6]	ἡ γὰρ ἀνωμαλία γίγνεται διὰ	τὴν	ἄνεσιν καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι δ´
[2, 13]	τοὺς ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ	τὴν	ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο ποιεῖν
[2, 13]	μόνον δὲ ταύτην, ἀλλὰ καὶ	τὴν	ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν πρότερον. Ἐνίοις
[2, 13]	δ´ ἄνω ἀὴρ μὴ κωλύει	τὴν	ἄνω φοράν, οὐδ´ ἂν ὁ
[2, 6]	κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη	τὴν	ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι τῆς κινήσεως ἢ
[2, 13]	ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ περιφερῆ	τὴν	ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς
[2, 5]	αὕτη γὰρ ἡ αἰτία λύει	τὴν	ἀπορίαν. Εἰ γὰρ ἔχει ὡς
[2, 10]	δὲ πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ	τὴν	ἀπόστασιν· τὰ δὲ μεταξὺ κατὰ
[2, 8]	οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἀπόστασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως· ἡ
[2, 13]	εἴπερ ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ γίνεσθαι	τὴν	ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι τό τε
[2, 8]	ὄψις ἀποτεινομένη μακρὰν ἑλίσσεται διὰ	τὴν	ἀσθένειαν. Ὅπερ αἴτιον ἴσως καὶ
[2, 14]	παρὰ τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ	τὴν	ἀστρολογίαν· τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει
[2, 13]	φέρεται κάτω, πεφυκὸς φέρεσθαι, διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι μήτε τῆς
[2, 13]	μὲν οὖν τῆς θέσεως οὐ	τὴν	αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ
[2, 4]	γὰρ στρεφόμενον τὸ εὐθέγραμμον οὐδέποτε	τὴν	αὐτὴν ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου
[2, 14]	Ὃ γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε,	τὴν	αὐτὴν ἔχει τούτοις λύσιν· εἰ
[2, 1]	τοῦτον οἱ συστήσαντες τὸν λόγον	τὴν	αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον·
[2, 8]	Ἔτι δὲ πάντα μὲν εὔλογον	τὴν	αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ
[2, 4]	τῆς φορᾶς, διὰ τὸ μὴ	τὴν	αὐτὴν χώραν κατέχειν τὸ ὅλον.
[2, 8]	κύκλον καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι	τὴν	αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα τὴν περιφέρειαν.
[2, 6]	οὐθὲν γὰρ τῶν μερῶν ἔχει	τὴν	αὑτοῦ χώραν. Εἰ οὖν ἐν
[2, 4]	ΒΓ. Ἡ οὖν ἀχθεῖσα ἐπὶ	τὴν	βάσιν, ἐφ´ ἧς ΑΔ, ἐλάττων
[2, 12]	ἐνίων καὶ τῇ ὄψει γέγονεν·	τὴν	γὰρ σελήνην ἑωράκαμεν διχότομον μὲν
[2, 14]	ἔξω τῆς πρώτης, ὥστε καὶ	τὴν	γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ τὸ
[2, 13]	πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ	τὴν	γῆν εἴ τις ἀφείη μετεωρίσας,
[2, 13]	ἀντιφράττειν αὐτήν, ἀλλ´ οὐ μόνον	τὴν	γῆν. Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστιν
[2, 14]	ἀνάγκη ἐπὶ τοῦ μέσου εἶναι	τὴν	γῆν καὶ ἀκίνητον, διά τε
[2, 13]	τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς	τὴν	γῆν καὶ τὸ τῆς περιφερείας
[2, 4]	τὸ μὲν ὕδωρ ἐστὶ περὶ	τὴν	γῆν, ὁ δ´ ἀὴρ περὶ
[2, 13]	που πέφυκεν, δῆλον ὅτι καὶ	τὴν	γῆν οἰητέον. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[2, 13]	μορίων αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη	τὴν	γῆν, οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος.
[2, 13]	γὰρ τεθὲν μένειν ὁμοίως ὥσπερ	τὴν	γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς
[2, 13]	καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος	τὴν	γῆν· οὐδὲ γὰρ τὸ ὕδωρ
[2, 13]	μέσον τῆς δίνης. Διὸ δὴ	τὴν	γῆν πάντες ὅσοι τὸν οὐρανὸν
[2, 13]	τοῦτο ποιεῖν τῷ πλάτει φασὶ	τὴν	γῆν πρὸς τὸν ὑποκείμενον ἀέρα,
[2, 5]	τὴν μὲν ἐπὶ τὸ Β	τὴν	δ´ ἐπὶ τὸ Γ, ὅτι
[2, 13]	τοῦ μέσου πῦρ εἶναί φασι,	τὴν	δὲ γῆν, ἓν τῶν ἄστρων
[2, 9]	γὰρ φωνῆς καὶ σιγῆς εἶναι	τὴν	διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις
[2, 13]	γὰρ δὴ καὶ τότε αἰτιάσεται	τὴν	δίνην. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 13]	αἰτίαν; Οὐ γὰρ διά γε	τὴν	δίνην. Εἰ δὲ τοῦτο φέρεσθαί
[2, 13]	Ἦν ἄρα καὶ πρὶν γενέσθαι	τὴν	δίνην τὸ μὲν βαρὺ τὸ
[2, 13]	συννοεῖν ὅτι πρότερον μὲν διὰ	τὴν	δίνησιν ἐφέρετο τὰ μόρια τῆς
[2, 1]	τὸν τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ	τὴν	δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς τῆς
[2, 13]	ἐπὶ τὸ μέσον φερομένη διὰ	τὴν	δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν
[2, 13]	τῆς γῆς ταύτην ἔχουσί τινες	τὴν	δόξαν, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[2, 4]	ἕν, τὸ δὲ τρίγωνον (κατὰ	τὴν	δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν
[2, 2]	περιθείη σφαῖραν· ἕξει μὲν γὰρ	τὴν	δύναμιν διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ,
[2, 14]	πάντα τὰ φερόμενα τὴν φορὰν	τὴν	ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ κινούμενα
[2, 12]	ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν	τὴν	ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν ἄστρων εἴρηται
[2, 8]	τὸν αὐτὸν τόπον) πρὸς δὲ	τὴν	εἰς τὸ πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα
[2, 4]	τοῦ κύκλου γραμμή· κατὰ δὲ	τὴν	ἐλαχίστην ταχίστη ἡ κίνησις· ὥστ´
[2, 8]	τῶν ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ	τὴν	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα
[2, 8]	δεῖ τὸν μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι	τὴν	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν, τὰ δ´
[2, 9]	ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς	τὴν	ἐναντίαν σιγήν· πρὸς ἄλληλα γὰρ
[2, 12]	ζητεῖν μὲν καλῶς ἔχει καὶ	τὴν	ἐπὶ πλεῖον σύνεσιν, καίπερ μικρὰς
[2, 13]	τὸ μέσον, ἡμῖν ἄδηλα διὰ	τὴν	ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς. Διὸ καὶ
[2, 8]	κινεῖται τὰ ἄστρα δι´ αὑτῶν,	τὴν	ἑτέραν ἂν κινοῖτο τούτων· ἀλλ´
[2, 13]	μὴ πρὸς τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι	τὴν	ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς τὸν τἀναντία
[2, 3]	φοραί, καίπερ πόρρωθεν πειρωμένοις ποιεῖσθαι	τὴν	ζήτησιν, πόρρω δ´ οὐχ οὕτω
[2, 13]	γὰρ οὐδὲ νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον	τὴν	ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι
[2, 13]	ἔτι προστιθέασι, καὶ φασὶ διὰ	τὴν	ἠρεμίαν ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα τοῦτ´
[2, 14]	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι	τὴν	θάλατταν μίαν, μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν
[2, 14]	Ἡρακλείας στήλας τόπον τῷ περὶ	τὴν	Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 9]	ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο καὶ	τὴν	ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι τῆς βίας.
[2, 13]	εἶναί φασιν, ἐναντίως οἱ περὶ	τὴν	Ἰταλίαν, καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι λέγουσιν·
[2, 13]	ὁ ὑπὸ τῇ γῇ κωλύοι	τὴν	κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ τῶν
[2, 3]	μὴ ἐνδέχεται εἶναι κατὰ φύσιν	τὴν	κίνησιν ἀΐδιον· (τούτων δ´ ἔστι
[2, 13]	ἔρχεται, τὰ δ´ ἐπιπολάζει διὰ	τὴν	κίνησιν. Ἦν ἄρα καὶ πρὶν
[2, 1]	καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ καὶ	τὴν	κίνησιν μετὰ βίας οὖσαν, εἴπερ
[2, 14]	ἀναγκαῖον αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην	τὴν	κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς γε
[2, 8]	ποιεῖ τοῦ ἄστρου δοκεῖν εἶναι	τὴν	κίνησιν· οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν
[2, 8]	αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν φύσιν πρὸς	τὴν	κίνησιν (οὐθὲν γὰρ ὡς ἔτυχε
[2, 13]	ἀδύνατον εἰς τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι	τὴν	κίνησιν· ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν.
[2, 11]	τὸ μηδὲν ἔχειν ὄργανον πρὸς	τὴν	κίνησιν. Ὥστε δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ
[2, 4]	περιφορᾷ, σφαιροειδὲς ἂν εἴη τὸ	τὴν	κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ τὸ
[2, 5]	κινηθῆναι, οἷον ἀπὸ τοῦ Α	τὴν	μὲν ἐπὶ τὸ Β τὴν
[2, 10]	δὲ βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται	τὴν	μὲν ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν
[2, 8]	ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων γίγνεσθαι	τὴν	μεταβολήν, ἢ κινουμένων, ἢ τοῦ
[2, 14]	(ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην ἔχειν	τὴν	μεταβολήν, καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι
[2, 8]	τὸ μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται	τὴν	οἰκείαν φοράν, οὕτως καὶ ἐν
[2, 6]	τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὴν	ὅλην ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν· ἡ γὰρ
[2, 14]	τοῦ μέσου, φανερὸν ὅτι καὶ	τὴν	ὅλην ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς ὃ
[2, 13]	αὐτῆς, ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ	τὴν	ὅλην· οὗ δὲ φέρεται κατὰ
[2, 2]	διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ, διὰ	τὴν	ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν αὐτὸν
[2, 13]	εἰσὶ δέ τινες οἳ διὰ	τὴν	ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ
[2, 14]	τὰς ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει	τὴν	ὁρίζουσαν γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει
[2, 12]	εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά τε	τὴν	οὐσίαν ἐστὶ καὶ κατὰ τὸ
[2, 8]	κίνησιν· οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν	τὴν	ὄψιν ἢ τὸ ὁρώμενον. Ἀλλὰ
[2, 11]	σελήνη δείκνυται διὰ τῶν περὶ	τὴν	ὄψιν ὅτι σφαιροειδής· οὐ γὰρ
[2, 4]	οὐκ ἔστι, πάλιν ἔσται, διὰ	τὴν	παράλλαξιν τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ
[2, 13]	γὰρ τὴν στενοχωρίαν οὐκ ἔχων	τὴν	πάροδον ὁ ἀὴρ μένει διὰ
[2, 13]	τούτων διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ	τὴν	παροῦσαν δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον ὡς
[2, 12]	ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν	τὴν	πᾶσαν τάξιν, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 1]	τῆς ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη	τὴν	παῦλαν. Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ
[2, 8]	ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα	τὴν	περιφέρειαν. Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον
[2, 4]	τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην	τὴν	πίστιν. Εἰ γὰρ τὸ μὲν
[2, 1]	τε τῶν εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν	τὴν	πίστιν, καὶ διὰ τῆς δόξης
[2, 7]	ἐν ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ	τὴν	πληγὴν τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ.
[2, 12]	φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας	τὴν	προθυμίαν μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ
[2, 12]	τῆς ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν	τὴν	πρώτην μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ
[2, 14]	προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ μέσου	τὴν	ῥοπὴν ἐχόντων ἀμφοῖν, καὶ τοῦ
[2, 14]	μέσον· μέχρι τούτου γὰρ ἔχει	τὴν	ῥοπήν. Οὐδὲν τοίνυν τοῦτο διαφέρει
[2, 13]	τὸ μέγεθος μᾶλλον· διὰ γὰρ	τὴν	στενοχωρίαν οὐκ ἔχων τὴν πάροδον
[2, 4]	ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ ὧν γὰρ	τὴν	σύστασιν εἴληφεν, οὐδὲν οὕτω δυνατὸν
[2, 4]	γὰρ τῶν στερεῶν οὐ διαιροῦσι	τὴν	σφαῖραν ὡς οὐκ ἔχουσαν πλείους
[2, 1]	φασιν Ἄτλαντός τινος αὐτῷ προσδεῖσθαι	τὴν	σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ καὶ τοῦτον
[2, 4]	δὲ καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸν	τὴν	τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον,
[2, 14]	γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ	τὴν	τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς
[2, 13]	περιθέουσαν καὶ θᾶττον φερομένην ἢ	τὴν	τῆς γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ
[2, 13]	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀνάγκην μένει	τὴν	τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ
[2, 13]	Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν	τὴν	τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι δὲ
[2, 1]	τῆς ψυχῆς οἷόν τ´ εἶναι	τὴν	τοιαύτην ζωὴν ἄλυπον καὶ μακαρίαν·
[2, 7]	ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´ ἀέρος ὑπὸ	τὴν	τοῦ κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν ὄντος
[2, 13]	συνδόξειε μὴ δεῖν τῇ γῇ	τὴν	τοῦ μέσου χώραν ἀποδιδόναι, τὸ
[2, 3]	μίαν ἢ πλείους· κατὰ γὰρ	τὴν	τοῦ ὅλου ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν
[2, 13]	αἴτιον, οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς,	τὴν	τοῦ οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ περιθέουσαν
[2, 12]	χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ	τὴν	τῶν ἄστρων πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην
[2, 13]	πόρρωθεν. Διὰ μὲν οὖν ταύτην	τὴν	φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ
[2, 6]	μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν. Ὥστε καὶ	τὴν	φορὰν ἀδύνατον ἀνώμαλον εἶναι. Καὶ
[2, 7]	τοῦ σώματος ἐν ᾧ τυγχάνει	τὴν	φορὰν ἔχον, ἐπειδὴ ἔφαμέν τι
[2, 8]	τε κύκλον εἶναι μείζω καὶ	τὴν	φορὰν θάττω τοῦ ἐν αὐτῷ
[2, 14]	τῶν μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε	τὴν	φοράν· νῦν δ´ ἐπ´ εὐθείας
[2, 14]	ἀΐδιος. Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα	τὴν	φορὰν τὴν ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται
[2, 13]	κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ βαρυτέρου	τὴν	φύσιν; Ἔτι δ´ εἴπερ ὅλη
[2, 8]	τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι	τὴν	φύσιν πρὸς τὴν κίνησιν (οὐθὲν
[2, 9]	συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι	τὴν	φωνὴν φερομένων κύκλῳ τῶν ἄστρων.
[2, 13]	φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ ταύτην ἔχον	τὴν	χώραν πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009