Livre, chapitre |
[2, 14] |
ἔλαττον
βάρος.
Ὃ
γὰρ
ἄν
|
τις |
ἀπορήσειε,
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
τούτοις |
[2, 13] |
πᾶσαν
δὲ
τὴν
γῆν
εἴ
|
τις |
ἀφείη
μετεωρίσας,
οὐκ
ἂν
φέροιτο. |
[2, 12] |
προθυμίαν
μᾶλλον
ἢ
θράσους,
εἴ
|
τις |
διὰ
τὸ
φιλοσοφίας
διψῆν
καὶ |
[2, 13] |
δὲ
πρὸς
Ἐμπεδοκλέα
κἂν
ἐκεῖνό
|
τις |
εἴπειεν.
Ὅτε
γὰρ
τὰ
στοιχεῖα |
[2, 4] |
διαίρεσις
οὐχ
ὡς
ἂν
τέμνων
|
τις |
εἰς
τὰ
μέρη
διέλοι
τὸ |
[2, 2] |
ἀλλὰ
νοεῖν
ὥσπερ
ἂν
εἴ
|
τις, |
ἐν
οἷς
ἔχει
τὸ
δεξιὸν |
[2, 14] |
τοῦ
κέντρου·
διαπορήσειε
δ´
ἄν
|
τις, |
ἐπεὶ
ταὐτὸν
ἀμφοτέρων
ἐστὶ
τὸ |
[2, 5] |
μὲν
οὖν
ἀκριβεστέρας
ἀνάγκας,
ὅταν
|
(τις |
ἐπιτύχῃ,
τότε
χάριν
ἔχειν
δεῖ |
[2, 2] |
γὰρ
ὄντων
ἕκαστον
οἷον
ἀρχή
|
τις |
ἐστίν.
Λέγω
δὲ
τὰ
τρία |
[2, 11] |
ἄστρων
ἑκάστου
σφαιροειδὲς
μάλιστ´
ἄν
|
τις |
εὐλόγως
ὑπολάβοι.
Ἐπεὶ
γὰρ
δέδεικται |
[2, 2] |
Διὸ
καὶ
τῶν
Πυθαγορείων
ἄν
|
τις |
θαυμάσειεν
ὅτι
δύο
μόνας
ταύτας |
[2, 12] |
τε
δὴ
δικαίως
ἀπορήσειεν
ἄν
|
τις, |
καὶ
διὰ
τίνα
ποτ´
αἰτίαν |
[2, 4] |
ἀνάγκη
εἶναι.
Λάβοι
δ´
ἄν
|
τις |
καὶ
ἐκ
τῶν
περὶ
τὸ |
[2, 12] |
ἐλάττους,
τῶν
δὲ
φυτῶν
μικρά
|
τις |
καὶ
μία
ἴσως·
ἢ
γὰρ |
[2, 13] |
μὴν
εἴ
γέ
ἐστι
κίνησίς
|
τις |
κατὰ
φύσιν,
οὐκ
ἂν
ἡ |
[2, 6] |
καὶ
ὡρισμένην.
Ἔτι
δ´
εἴ
|
τις |
λάβοι
εἶναί
τινα
χρόνον
ἐλάχιστον, |
[2, 13] |
δοκεῖν
τῆς
ἀπορίας,
θαυμάσειεν
ἄν
|
τις. |
Οἱ
μὲν
γὰρ
διὰ
ταῦτα |
[2, 12] |
κινήσεις,
δι´
ἓν
μὲν
ἄν
|
τις |
πρῶτον
εὐλόγως
οἰηθείη
τοῦθ´
ὑπάρχειν· |
[2, 13] |
ἀρχῆς
γὰρ
διοριστέον
πότερόν
ἐστί
|
τις |
τοῖς
σώμασι
φύσει
κίνησις
ἢ |
[2, 13] |
βάρος.
Ἀλλὰ
μὴν
κἂν
εἴ
|
τις |
τῶν
φερομένων
μορίων
αὐτῆς,
πρὶν |