Livre, chapitre |
[2, 13] |
φύσει
τόπος
ὁ
ἔσχατος,
δῆλον
|
ὅτι |
ἀναγκαῖον
εἶναί
τινα
καὶ
τῇ |
[2, 13] |
οὐδὲν
κινηθήσεται·
περὶ
γὰρ
τούτων
|
ὅτι |
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν,
διώρισται
πρότερον,
καὶ |
[2, 3] |
πλείω
τὰ
ἐγκύκλιά
ἐστι
σώματα,
|
ὅτι |
ἀνάγκη
γένεσιν
εἶναι,
γένεσιν
δ´, |
[2, 3] |
δεῖξαι.
Τούτων
δ´
ὑπαρχόντων
φανερὸν
|
ὅτι |
ἀνάγκη
γένεσιν
εἶναι
διὰ
τὸ |
[2, 14] |
τὸ
τῆς
γῆς.
Φανερὸν
τοίνυν
|
ὅτι |
ἀνάγκη
ἐπὶ
τοῦ
μέσου
εἶναι |
[2, 3] |
εἴπερ
καὶ
γῆν·
ταύτην
δ´
|
ὅτι |
ἀνάγκη
μένειν
τι
ἀεί,
εἴπερ |
[2, 3] |
τὸ
σῶμα
τοῦ
οὐρανοῦ
τοιοῦτον;
|
ὅτι |
ἀνάγκη
μένειν
τι
τοῦ
σώματος |
[2, 4] |
ἐστιν
ὁ
οὐρανός.
Ἀλλὰ
μὴν
|
ὅτι |
γε
ἡ
τοῦ
ὕδατος
ἐπιφάνεια |
[2, 13] |
ἐπὶ
τὸ
μέσον
συνελθεῖν
φασίν·
|
ὅτι |
δὲ
μένει,
ζητοῦσι
τὴν
αἰτίαν, |
[2, 8] |
διά
τε
τοῦτο
συμβήσεται
καὶ
|
ὅτι |
δέδεικται
συνεχὲς
ὂν
τὸ
ὅλον. |
[2, 13] |
σχῆμα
τυμπανοειδής·
(ποιοῦνται
δὲ
τεκμήριον
|
ὅτι |
δύνων
καὶ
ἀνατέλλων
ὁ
ἥλιος |
[2, 2] |
τῶν
Πυθαγορείων
ἄν
τις
θαυμάσειεν
|
ὅτι |
δύο
μόνας
ταύτας
ἀρχὰς
ἔλεγον, |
[2, 2] |
Ἡμῖν
δ´
ἐπεὶ
διώρισται
πρότερον
|
ὅτι |
ἐν
τοῖς
ἔχουσιν
ἀρχὴν
κινήσεως |
[2, 6] |
Εἰ
γὰρ
ἀνωμάλως
κινήσεται,
δῆλον
|
ὅτι |
ἐπίτασις
ἔσται
καὶ
ἀκμὴ
καὶ |
[2, 2] |
καὶ
ἔχει
κινήσεως
ἀρχήν,
δῆλον
|
ὅτι |
ἔχει
καὶ
τὸ
ἄνω
καὶ |
[2, 5] |
μαρτυρεῖ
δ´
ἡ
ῥηθεῖσα
ἀπορία
|
ὅτι |
ἔχει)
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερον· |
[2, 11] |
ἀλόγως
οὐδὲ
μάτην
ποιεῖ,
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
σχῆμα
τοιοῦτον
ἀπέδωκε
τοῖς |
[2, 11] |
Ὥστ´
εἴπερ
ἓν
τοιοῦτον,
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
τἆλλα
ἂν
εἴη
σφαιροειδῆ. |
[2, 13] |
τοῦτο
φέρεσθαί
που
πέφυκεν,
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
τὴν
γῆν
οἰητέον.
Ἀλλὰ |
[2, 14] |
ἐνεχθῆναι
ἀπὸ
τοῦ
μέσου,
φανερὸν
|
ὅτι |
καὶ
τὴν
ὅλην
ἔτι
ἀδυνατώτερον· |
[2, 9] |
Θ'
Φανερὸν
δ´
ἐκ
τούτων
|
ὅτι |
καὶ
τὸ
φάναι
γίνεσθαι
φερομένων |
[2, 13] |
πέφυκε
μένειν
ἐφ´
ὕδατος,
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
τῶν
μορίων
ἕκαστον·
νῦν |
[2, 8] |
κύκλον
φερόμενον
θᾶττον
ἔσται,
δῆλον
|
ὅτι |
κἂν
μετατεθῇ
τὰ
ἄστρα
εἰς |
[2, 4] |
κόσμος,
δῆλον
ἐκ
τούτων,
καὶ
|
ὅτι |
κατ´
ἀκρίβειαν
ἔντορνος
οὕτως
ὥστε |
[2, 12] |
κινήσεων.
Περὶ
δὲ
τῆς
ἀπορίας
|
ὅτι |
κατὰ
μὲν
τὴν
πρώτην
μίαν |
[2, 5] |
τὴν
δ´
ἐπὶ
τὸ
Γ,
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
οὐκ
εἰσὶν
ἐναντίαι |
[2, 9] |
μέλλον
ἔσεσθαι
προνοούσης
τῆς
φύσεως,
|
ὅτι |
μὴ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ἐχούσης |
[2, 2] |
ὅπερ
οὔ
φαμεν.
Δῆλον
τοίνυν
|
ὅτι |
ὁ
ἀφανὴς
πόλος
ἐστὶ
τὸ |
[2, 5] |
Περὶ
δὲ
τῆς
κινήσεως
αὐτοῦ,
|
ὅτι |
ὁμαλής
ἐστι
καὶ
οὐκ
ἀνώμαλος, |
[2, 13] |
μὲν
ὁμοίως
δὲ
πάντῃ
τεινομένης,
|
ὅτι |
οὐ
διαρραγήσεται,
καὶ
τοῦ
πεινῶντος |
[2, 9] |
οὖν
σφαιροειδῆ
τὰ
ἄστρα
καὶ
|
ὅτι |
οὐ
κινεῖται
δι´
αὑτῶν,
εἴρηται. |
[2, 11] |
εὐλόγως
ὑπολάβοι.
Ἐπεὶ
γὰρ
δέδεικται
|
ὅτι |
οὐ
πεφύκασι
κινεῖσθαι
δι´
αὑτῶν, |
[2, 13] |
διώρισται
πρότερον,
καὶ
πρὸς
τούτοις
|
ὅτι |
οὐδ´
ἠρεμεῖν
ἐνδέχεται·
ὥσπερ
γὰρ |
[2, 8] |
ἢ
τὸ
ὁρώμενον.
Ἀλλὰ
μὴν
|
ὅτι |
οὐδὲ
κυλίεται
τὰ
ἄστρα,
φανερόν· |
[2, 11] |
Καὶ
πάλιν
διὰ
τῶν
ἀστρολογικῶν,
|
ὅτι |
οὐκ
ἂν
ἦσαν
αἱ
τοῦ |
[2, 8] |
δ´
οὐ
φαίνεται
κινούμενα,
δῆλον
|
ὅτι |
οὐκ
ἂν
κινοῖτο
δι´
αὑτῶν. |
[2, 6] |
αὐτῆς.
Τὰ
μὲν
οὖν
μέρη
|
ὅτι |
οὐκ
ἔστιν
ἀνώμαλα,
φανερόν·
ἤδη |
[2, 14] |
τὸ
σχῆμα
σφαιροειδὲς
αὐτῆς,
καὶ
|
ὅτι |
πάντα
φέρεται
τὰ
βαρέα
πρὸς |
[2, 14] |
δὲ
τεκμαιρόμενοι
καὶ
τοῖς
ἐλέφασιν,
|
ὅτι |
περὶ
ἀμφοτέρους
τοὺς
τόπους
τοὺς |
[2, 14] |
ἄστρων
φαντασίας
οὐ
μόνον
φανερὸν
|
ὅτι |
περιφερής,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
μέγεθος |
[2, 4] |
ἐπιφάνεια
τοιαύτη
φανερόν,
ὑπόθεσιν
λαμβάνουσιν
|
ὅτι |
πέφυκεν
ἀεὶ
συρρεῖν
τὸ
ὕδωρ |
[2, 8] |
ἐνεδέχετο
προϊέναι
καθ´
αὑτά,
καὶ
|
ὅτι |
πλεῖστον
ἀποστῆσαι
τῶν
ἐχόντων
ὄργανα |
[2, 12] |
ἔχουσι
σῶμα
αἱ
ἄλλαι
φοραί,
|
ὅτι |
πολλὰ
σώματα
κινοῦσιν
αἱ
πρὸ |
[2, 13] |
δὲ
καὶ
τὸ
μὴ
συννοεῖν
|
ὅτι |
πρότερον
μὲν
διὰ
τὴν
δίνησιν |
[2, 6] |
τὸ
μὲν
γὰρ
κινούμενον
δέδεικται
|
ὅτι |
πρῶτον
καὶ
ἁπλοῦν
καὶ
(ἀγένητον |
[2, 11] |
πρὸς
τὴν
κίνησιν.
Ὥστε
δῆλον
|
ὅτι |
σφαιροειδῆ
ἂν
εἴη
τὸν
ὄγκον. |
[2, 4] |
κἂν
διὰ
τοῦτο
φανερὸν
εἴη
|
ὅτι |
σφαιροειδής
ἐστιν
ὁ
οὐρανός.
Ἀλλὰ |
[2, 14] |
γενέσθαι
τὸν
τρόπον,
ὥστε
φανερὸν
|
ὅτι |
σφαιροειδὴς
ἡ
γένεσις
αὐτῆς,
εἴτ´ |
[2, 11] |
διὰ
τῶν
περὶ
τὴν
ὄψιν
|
ὅτι |
σφαιροειδής·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἐγίνετο |
[2, 14] |
τὸ
τῆς
γῆς
μέσον,
σημεῖον
|
ὅτι |
τὰ
φερόμενα
βάρη
ἐπὶ
ταύτην |
[2, 4] |
δὲ
κίνησις
ἡ
ταχίστη,
δῆλον
|
ὅτι |
ταχίστη
ἂν
εἴη
πασῶν
τῶν |
[2, 4] |
δὲ
τοῦ
κύκλου
οὐδέποτε,
φανερὸν
|
ὅτι |
τέλειος
ἂν
εἴη
ἡ
περιέχουσα |
[2, 4] |
περιφέρεσθαι
τὸ
πᾶν,
δέδεικται
δ´
|
ὅτι |
τῆς
ἐσχάτης
περιφορᾶς
οὔτε
κενόν |
[2, 7] |
φάσκοντες
εἶναι
διὰ
τοῦτο
λέγουσιν,
|
ὅτι |
τὸ
ἄνω
σῶμα
πῦρ
εἶναί |
[2, 13] |
οἱ
μὲν
τοῦτον
τὸν
τρόπον,
|
ὅτι |
τὸ
πλάτος
καὶ
τὸ
μέγεθος |
[2, 14] |
τῆς
γῆς
κατὰ
φύσιν·
πότερον
|
ὅτι |
τοῦ
παντός
ἐστι
μέσον,
ἢ |